Page |
[39] |
τις
τολμᾷ
πᾶν
ποιεῖν
καὶ
|
λέγειν. |
ἀλλὰ
μὴ
οὐ
τοῦτ᾽
ᾖ |
[27] |
γὰρ
ἐμοὶ
φαίνεται
τὰ
ἐναντία
|
λέγειν |
αὐτὸς
ἑαυτῷ
ἐν
τῇ
γραφῇ |
[30] |
δέ
τίς
μέ
φησιν
ἄλλα
|
λέγειν |
ἢ
ταῦτα,
οὐδὲν
λέγει.
πρὸς |
[22] |
δεῖ
γὰρ
πρὸς
ὑμᾶς
τἀληθῆ
|
λέγειν |
ἦ
μὴν
ἐγὼ
ἔπαθόν
τι |
[21] |
τοῦτον
ὀνόματι
γὰρ
οὐδὲν
δέομαι
|
λέγειν, |
ἦν
δέ
τις
τῶν
πολιτικῶν |
[17] |
μου
ἀπολογουμένου
δι᾽
ὧνπερ
εἴωθα
|
λέγειν |
καὶ
ἐν
ἀγορᾷ
ἐπὶ
τῶν |
[34] |
ἄν
μοι
δοκῶ
πρὸς
τοῦτον
|
λέγειν |
λέγων
ὅτι
ἐμοί,
ὦ
ἄριστε, |
[20] |
αὐτοσχεδιάζωμεν”
ταυτί
μοι
δοκεῖ
δίκαια
|
λέγειν |
ὁ
λέγων,
κἀγὼ
ὑμῖν
πειράσομαι |
[23] |
ἐν
τῷ
χρησμῷ
τούτῳ
τοῦτο
|
λέγειν, |
ὅτι
ἡ
ἀνθρωπίνη
σοφία
ὀλίγου |
[23] |
ἀληθῆ
οἴομαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοιεν
|
λέγειν, |
ὅτι
κατάδηλοι
γίγνονται
προσποιούμενοι
μὲν |
[20] |
ἐὰν
δόξω
τι
ὑμῖν
μέγα
|
λέγειν· |
οὐ
γὰρ
ἐμὸν
ἐρῶ
τὸν |
[38] |
ἀναισχυντίας
καὶ
τοῦ
μὴ
ἐθέλειν
|
λέγειν |
πρὸς
ὑμᾶς
τοιαῦτα
οἷ᾽
ἂν |
[18] |
αὕτη
ἀρετή,
ῥήτορος
δὲ
τἀληθῆ
|
λέγειν. |
πρῶτον
μὲν
οὖν
δίκαιός
εἰμι |
[27] |
ἄνδρες,
ᾗ
μοι
φαίνεται
ταῦτα
|
λέγειν· |
σὺ
δὲ
ἡμῖν
ἀπόκριναι,
ὦ |
[17] |
ἐμοῦ
ἐξαπατηθῆτε
(ὡς
δεινοῦ
ὄντος
|
λέγειν. |
τὸ
γὰρ
μὴ
αἰσχυνθῆναι
ὅτι |
[23] |
καὶ
οὐδενός.
καὶ
φαίνεται
τοῦτον
|
λέγειν |
τὸν
Σωκράτη,
προσκεχρῆσθαι
δὲ
(τῷ |
[17] |
μὴ
ἄρα
δεινὸν
καλοῦσιν
οὗτοι
|
λέγειν |
τὸν
τἀληθῆ
λέγοντα·
εἰ
μὲν |
[17] |
ἐπειδὰν
μηδ᾽
ὁπωστιοῦν
φαίνωμαι
δεινὸς
|
λέγειν, |
τοῦτό
μοι
ἔδοξεν
αὐτῶν
ἀναισχυντότατον |
[37] |
καὶ
ταυτὶ
λέγων
παραπλησίως
δοκῶ
|
λέγειν |
ὥσπερ
περὶ
τοῦ
οἴκτου
καὶ |
[38] |
ᾤμην
δεῖν
ἅπαντα
ποιεῖν
καὶ
|
λέγειν |
ὥστε
ἀποφυγεῖν
τὴν
δίκην.
πολλοῦ |