Page |
[19] |
Σωκράτη
τινὰ
ἐκεῖ
περιφερόμενον,
φάσκοντά
|
τε |
ἀεροβατεῖν
καὶ
ἄλλην
πολλὴν
φλυαρίαν |
[28] |
ὅσοι
ἐν
Τροίᾳ
τετελευτήκασιν
οἵ
|
τε |
ἄλλοι
καὶ
ὁ
τῆς
Θέτιδος |
[26] |
οὔτε
αὐτὸν
νομίζειν
θεοὺς
τούς
|
τε |
ἄλλους
ταῦτα
διδάσκειν.
ταῦτα
λέγω, |
[36] |
πρὶν
αὐτῆς
τῆς
πόλεως,
τῶν
|
τε |
ἄλλων
οὕτω
κατὰ
τὸν
(αὐτὸν |
[21] |
δ᾽
οὔ.
(ἐντεῦθεν
οὖν
τούτῳ
|
τε |
ἀπηχθόμην
καὶ
πολλοῖς
τῶν
παρόντων· |
[35] |
περὶ
ἐμοῦ
ὅπῃ
μέλλει
ἐμοί
|
τε |
ἄριστα
εἶναι
καὶ
ὑμῖν.
(τὸ |
[38] |
χαλεπώτατον
πεῖσαί
τινας
ὑμῶν.
~ἐάν
|
τε |
αὖ
λέγω
ὅτι
τῷ
θεῷ |
[34] |
δικαστὰς
μετὰ
πολλῶν
δακρύων,
παιδία
|
τε |
αὑτοῦ
ἀναβιβασάμενος
ἵνα
ὅτι
μάλιστα |
[18] |
ὅτι
οὐδὲ
τὰ
(ὀνόματα
οἷόν
|
τε |
αὐτῶν
εἰδέναι
καὶ
εἰπεῖν,
πλὴν |
[41] |
ἕνεκα
οἱ
ἐκεῖ
ἀποκτείνουσι·
τά
|
τε |
γὰρ
ἄλλα
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν
οἱ |
[35] |
πολλοῦ
δεῖ
οὕτως
ἔχειν·
νομίζω
|
τε |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς |
[37] |
ὄντες
πολῖταί
μου
οὐχ
οἷοί
|
τε |
ἐγένεσθε
ἐνεγκεῖν
τὰς
ἐμὰς
(διατριβὰς |
[31] |
κατηγοροῦντες
τοῦτό
γε
οὐχ
οἷοί
|
τε |
ἐγένοντο
ἀπαναισχυντῆσαι
(παρασχόμενοι
μάρτυρα,
ὡς |
[33] |
διὰ
παντὸς
τοῦ
βίου
δημοσίᾳ
|
τε |
εἴ
πού
τι
ἔπραξα
τοιοῦτος |
[21] |
γὰρ
ἴστε
που.
~οὗτος
(ἐμός
|
τε |
ἑταῖρος
ἦν
ἐκ
νέου
καὶ |
[20] |
μισθώσασθαι
ὃς
(ἔμελλεν
αὐτὼ
καλώ
|
τε |
κἀγαθὼ
ποιήσειν
τὴν
προσήκουσαν
ἀρετήν, |
[34] |
ἐμοὶ
ἀλλ᾽
ἢ
τὸν
ὀρθόν
|
τε |
καὶ
δίκαιον,
ὅτι
συνίσασι
Μελήτῳ |
[18] |
ἀνάγκη
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
σκιαμαχεῖν
ἀπολογούμενόν
|
τε |
καὶ
ἐλέγχειν
μηδενὸς
ἀποκρινομένου.
ἀξιώσατε |
[29] |
παύσωμαι
φιλοσοφῶν
καὶ
ὑμῖν
παρακελευόμενός
|
τε |
καὶ
ἐνδεικνύμενος
ὅτῳ
ἂν
ἀεὶ |
[20] |
ἐπίσταμαι,
ἀλλ᾽
ὅστις
φησὶ
ψεύδεταί
|
τε |
καὶ
ἐπὶ
διαβολῇ
τῇ
ἐμῇ |
[20] |
ἐγὼ
γοῦν
καὶ
αὐτὸς
ἐκαλλυνόμην
|
τε |
καὶ
ἡβρυνόμην
ἂν
εἰ
ἠπιστάμην |
[40] |
ἰδεῖν,
καὶ
τὰς
ἄλλας
νύκτας
|
τε |
καὶ
ἡμέρας
τὰς
τοῦ
βίου |
[34] |
τοῦ
ἀγῶνος
ἀγῶνα
ἀγωνιζόμενος
ἐδεήθη
|
τε |
καὶ
ἱκέτευσε
τοὺς
δικαστὰς
μετὰ |
[18] |
πολλοὺς
ἐκ
παίδων
παραλαμβάνοντες
ἔπειθόν
|
τε |
καὶ
κατηγόρουν
ἐμοῦ
μᾶλλον
οὐδὲν |
[20] |
περιττότερον
πραγματευομένου
ἔπειτα
τοσαύτη
φήμη
|
τε |
καὶ
λόγος
γέγονεν,
εἰ
μή |
[42] |
ἐγὼ
ἔσομαι
ὑφ᾽
ὑμῶν
αὐτός
|
τε |
καὶ
οἱ
ὑεῖς.
ἀλλὰ
γὰρ |
[36] |
ἀμελήσας
ὧνπερ
οἱ
πολλοί,
χρηματισμοῦ
|
τε |
καὶ
οἰκονομίας
καὶ
στρατηγιῶν
καὶ |
[17] |
λόγους,
ὥσπερ
οἱ
τούτων,
(ῥήμασί
|
τε |
καὶ
ὀνόμασιν
οὐδὲ
κεκοσμημένους,
ἀλλ᾽ |
[26] |
ἐὰν
προσποιῆται
ἑαυτοῦ
εἶναι,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
οὕτως
ἄτοπα
ὄντα;
ἀλλ᾽ |
[20] |
τῆς
τοιαύτης
ἀρετῆς,
τῆς
ἀνθρωπίνης
|
τε |
καὶ
πολιτικῆς,
ἐπιστήμων
ἐστίν;
οἶμαι |
[41] |
καὶ
λέγονται
ἐκεῖ
δικάζειν,
Μίνως
|
τε |
καὶ
Ραδάμανθυς
καὶ
Αἰακὸς
καὶ |
[21] |
καὶ
ὑμῶν
τῷ
πλήθει
ἑταῖρός
|
τε |
καὶ
συνέφυγε
τὴν
φυγὴν
ταύτην |
[17] |
εἰ
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
φωνῇ
|
τε |
καὶ
τῷ
τρόπῳ
(ἔλεγον
ἐν |
[28] |
θεοῦ
τάττοντος,
ὡς
ἐγὼ
ᾠήθην
|
τε |
καὶ
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά
με
δεῖν |
[28] |
ἀλλ᾽
ἡ
τῶν
πολλῶν
διαβολή
|
τε |
καὶ
φθόνος.
ἃ
δὴ
πολλοὺς |
[19] |
καὶ
ἀξιῶ
ὑμᾶς
ἀλλήλους
διδάσκειν
|
τε |
καὶ
φράζειν,
ὅσοι
ἐμοῦ
πώποτε |
[35] |
μήτε
(δίκαια
μήτε
ὅσια,
ἄλλως
|
τε |
μέντοι
νὴ
Δία
πάντως
καὶ |
[18] |
τις
Σωκράτης
σοφὸς
ἀνήρ,
τά
|
τε |
μετέωρα
φροντιστὴς
καὶ
τὰ
ὑπὸ |
[24] |
ὧδε·
Σωκράτη
φησὶν
ἀδικεῖν
τούς
|
τε |
νέους
διαφθείροντα
καὶ
θεοὺς
οὓς |
[19] |
εἴη
παιδεύειν
ἀνθρώπους
ὥσπερ
Γοργίας
|
τε |
ὁ
Λεοντῖνος
καὶ
Πρόδικος
ὁ |
[20] |
τοῦτο
ὃ
ἐμοὶ
πεποίηκεν
τό
|
τε |
ὄνομα
καὶ
τὴν
διαβολήν.
ἀκούετε |
[21] |
δοκεῖν
μὲν
εἶναι
σοφὸς
ἄλλοις
|
τε |
πολλοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
μάλιστα
ἑαυτῷ, |
[35] |
ἀρετήν,
οὓς
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
ἔν
|
τε |
ταῖς
ἀρχαῖς
καὶ
ταῖς
ἄλλαις |
[39] |
μοχθηρίαν
καὶ
ἀδικίαν.
καὶ
ἐγώ
|
τε |
τῷ
τιμήματι
ἐμμένω
καὶ
οὗτοι. |
[22] |
ᾖα
ἐπὶ
τοὺς
ποιητὰς
τούς
|
τε |
τῶν
τραγῳδιῶν
καὶ
τοὺς
τῶν |
[19] |
ἀδικεῖ
καὶ
περιεργάζεται
ζητῶν
τά
|
τε |
ὑπὸ
γῆς
καὶ
οὐράνια
καὶ |
[29] |
ἕωσπερ
ἂν
ἐμπνέω
καὶ
οἷός
|
τε |
ὦ,
οὐ
μὴ
παύσωμαι
φιλοσοφῶν |