Page |
[36] |
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμᾶσθαι·
καὶ
ταῦτά
|
γε |
ἀγαθὸν
τοιοῦτον
ὅτι
ἂν
πρέποι |
[37] |
μηδένα
ἀδικεῖν
πολλοῦ
δέω
ἐμαυτόν
|
γε |
ἀδικήσειν
καὶ
κατ᾽
ἐμαυτοῦ
ἐρεῖν |
[26] |
ὅτι
ἐὰν
μάθω,
παύσομαι
ὅ
|
γε |
ἄκων
ποιῶ.
σὺ
δὲ
συγγενέσθαι |
[39] |
πολλάκις
δῆλον
γίγνεται
ὅτι
τό
|
γε |
ἀποθανεῖν
ἄν
τις
ἐκφύγοι
καὶ |
[27] |
τουτοισί.
ἀλλὰ
τὸ
ἐπὶ
τούτῳ
|
γε |
ἀπόκριναι·
(ἔσθ᾽
ὅστις
δαιμόνια
μὲν |
[33] |
τετελεύτηκεν,
ὥστε
οὐκ
ἂν
ἐκεῖνός
|
γε |
αὐτοῦ
καταδεηθείη
καὶ
Παράλιος
ὅδε, |
[27] |
θεοὺς
αὖ
ἡγεῖσθαι
πάλιν,
ἐπειδήπερ
|
γε |
δαίμονας
ἡγοῦμαι·
εἰ
δ᾽
αὖ |
[38] |
ὥστε
ἀποφυγεῖν
τὴν
δίκην.
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ.
ἀλλ᾽
ἀπορίᾳ
μὲν
ἑάλωκα, |
[37] |
ἄρα
αὐτὰς
οἴσουσι
ῥᾳδίως;
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
καλὸς |
[32] |
τοῦτο
περὶ
πλείστου
ἐποιούμην;
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
οὐδὲ |
[40] |
ὁρᾶτε
καὶ
αὐτοί,
ταυτὶ
ἅ
|
γε |
δὴ
οἰηθείη
ἄν
τις
καὶ |
[41] |
εὐδαιμονίας;
πάντως
οὐ
δήπου
τούτου
|
γε |
ἕνεκα
οἱ
ἐκεῖ
ἀποκτείνουσι·
τά |
[35] |
οὖν
ψεῦδος,
~ἀλλ᾽
οὖν
δεδογμένον
|
(γέ |
ἐστί
τῳ
Σωκράτη
διαφέρειν
τῶν |
[25] |
δ᾽
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν
τι;
πάνυ
|
γε. |
(ἔστιν
οὖν
ὅστις
βούλεται
ὑπὸ |
[20] |
ἔφην
ἐγώ,
ἢ
οὔ;
πάνυ
|
γε” |
ἦ
δ᾽
ὅς.
τίς”
ἦν |
[26] |
ταύτῃ
ἀδικῶ
οὐ
μέντοι
οὕσπερ
|
γε |
ἡ
πόλις
ἀλλὰ
ἑτέρους,
καὶ |
[27] |
δὲ
(δαίμονας
οὐχὶ
ἤτοι
θεούς
|
γε |
ἡγούμεθα
ἢ
θεῶν
παῖδας;
φῂς |
[26] |
εἰ
διαφθείρω,
(ἄκων,
~ὥστε
σύ
|
γε |
κατ᾽
ἀμφότερα
ψεύδῃ.
εἰ
δὲ |
[36] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
δεῖ
|
γε |
κατὰ
τὴν
ἀξίαν
τῇ
ἀληθείᾳ |
[17] |
Δία,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κεκαλλιεπημένους
|
γε |
λόγους,
ὥσπερ
οἱ
τούτων,
(ῥήμασί |
[36] |
ἄνδρα
ἐν
πρυτανείῳ
σιτεῖσθαι,
πολύ
|
γε |
μᾶλλον
ἢ
εἴ
τις
ὑμῶν |
[31] |
τὰ
πολιτικὰ
πράττειν,
καὶ
παγκάλως
|
γέ |
μοι
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι·
εὖ
γὰρ |
[19] |
τοῦτο
ἀληθές.
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτό
|
γέ |
μοι
δοκεῖ
καλὸν
εἶναι,
εἴ |
[18] |
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι
δίκαιον,
ὥς
|
γέ |
μοι
δοκῶ,
τὸν
μὲν
τρόπον |
[25] |
πάνυ
σφόδρα
ταῦτα
λέγω.
πολλήν
|
γέ |
μου
κατέγνωκας
δυστυχίαν.
καί
μοι |
[24] |
οἱ
δ᾽
οὔ;
ἅπαντες.
εὖ
|
γε |
νὴ
τὴν
Ἥραν
λέγεις
καὶ |
[27] |
εἴτε
παλαιά,
ἀλλ᾽
οὖν
δαιμόνιά
|
γε |
νομίζω
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον, |
[36] |
ἀποπέφευγα,
ἀλλὰ
παντὶ
δῆλον
τοῦτό
|
γε, |
ὅτι
εἰ
μὴ
ἀνέβη
Ἄνυτος |
[21] |
εἶναι;
οὐ
γὰρ
δήπου
ψεύδεταί
|
γε· |
οὐ
γὰρ
θέμις
αὐτῷ”
καὶ |
[20] |
γεγόνασιν;
οὐ
γὰρ
δήπου
σοῦ
|
γε |
οὐδὲν
τῶν
ἄλλων
περιττότερον
πραγματευομένου |
[27] |
παῖδας;
φῂς
ἢ
οὔ;
πάνυ
|
γε. |
οὐκοῦν
εἴπερ
δαίμονας
ἡγοῦμαι,
ὡς |
[31] |
πάντα
ἀναισχύντως
οὕτω
κατηγοροῦντες
τοῦτό
|
γε |
οὐχ
οἷοί
τε
ἐγένοντο
ἀπαναισχυντῆσαι |
[21] |
οὐδὲ
οἴομαι·
ἔοικα
γοῦν
τούτου
|
γε |
σμικρῷ
τινι
αὐτῷ
τούτῳ
σοφώτερος |
[24] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
οἶσθα,
μέλον
|
γέ |
σοι.
τὸν
μὲν
γὰρ
διαφθείροντα |
[28] |
κακοῦ.
φαῦλοι
(γὰρ
ἂν
τῷ
|
γε |
σῷ
λόγῳ
εἶεν
τῶν
ἡμιθέων |
[41] |
λοιπὸν
χρόνον
ἀθάνατοί
εἰσιν,
εἴπερ
|
γε |
τὰ
λεγόμενα
ἀληθῆ.
ἀλλὰ
καὶ |
[24] |
ἀδικεῖν
με
διαφθείροντα.
ἐγὼ
δέ
|
γε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀδικεῖν
φημι |
[34] |
οἰκεῖοί
μοί
εἰσι
καὶ
ὑεῖς
|
γε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τρεῖς,
εἷς |
[17] |
οὕτω
πιθανῶς
ἔλεγον.
καίτοι
ἀληθές
|
γε |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
οὐδὲν
εἰρήκασιν. |
[26] |
πώποτε
ἐμέλησεν.
ὅμως
δὲ
δὴ
|
λέγε |
ἡμῖν,
πῶς
με
φῂς
διαφθείρειν, |
[20] |
ἔπραττες
ἀλλοῖον
ἢ
οἱ
πολλοί.
|
λέγε |
οὖν
ἡμῖν
τί
(ἐστιν,
ἵνα |
[41] |
εἰ
ταῦτ᾽
ἔστιν
ἀληθῆ.
ἐπεὶ
|
(ἔμοιγε |
καὶ
αὐτῷ
θαυμαστὴ
ἂν
εἴη |
[21] |
τῷ
πλήθει
ἑταῖρός
τε
καὶ
|
συνέφυγε |
τὴν
φυγὴν
ταύτην
καὶ
μεθ᾽ |
[20] |
τί
λέγω·
οὐ
γὰρ
δὴ
|
ἔγωγε |
αὐτὴν
ἐπίσταμαι,
ἀλλ᾽
ὅστις
φησὶ |
[34] |
ἔχει
οὐκ
ἀξιῶ
μὲν
γὰρ
|
ἔγωγε, |
εἰ
δ᾽
οὖν
ἐπιεικῆ
ἄν |
[24] |
ὡς
βέλτιστοι
οἱ
νεώτεροι
ἔσονται;
|
Ἔγωγε. |
Ἴθι
δή
νυν
εἰπὲ
τούτοις, |
[40] |
τοιοῦτον
ὁ
θάνατός
ἐστιν,
κέρδος
|
ἔγωγε |
λέγω·
καὶ
γὰρ
οὐδὲν
πλείων |
[17] |
γὰρ
τοῦτο
λέγουσιν,
ὁμολογοίην
ἂν
|
ἔγωγε |
οὐ
κατὰ
τούτους
εἶναι
ῥήτωρ. |
[36] |
γεγονότα
ἀριθμόν.
οὐ
γὰρ
ᾠόμην
|
ἔγωγε |
οὕτω
παρ᾽
ὀλίγον
ἔσεσθαι
ἀλλὰ |
[25] |
ποιοῦντα
ἑκόντα
ἢ
ἄκοντα;
ἑκόντα
|
ἔγωγε. |
τί
δῆτα,
ὦ
Μέλητε;
τοσοῦτον |
[41] |
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
τὸ
σημεῖον,
καὶ
|
ἔγωγε |
τοῖς
καταψηφισαμένοις
μου
καὶ
τοῖς |
[33] |
καὶ
εὐέλεγκτα.
εἰ
γὰρ
δὴ
|
ἔγωγε |
τῶν
νέων
(τοὺς
μὲν
διαφθείρω |
[32] |
ἀλλὰ
μὴ
δημοσιεύειν.
μεγάλα
δ᾽
|
ἔγωγε |
ὑμῖν
τεκμήρια
παρέξομαι
τούτων,
οὐ |
[25] |
τοὺς
μάλιστα
πλησίον
(ἑαυτῶν,
οἱ
|
δὲ |
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν,
ἐγὼ
δὲ
δὴ |
[34] |
οὗ
ἦν
Θεάγης
ἀδελφός·
~ὅδε
|
δὲ |
(Ἀδείμαντος,
ὁ
Ἀρίστωνος,
οὗ
ἀδελφὸς |
[34] |
ἂν
λόγον
ἔχοιεν
βοηθοῦντες·
οἱ
|
δὲ |
ἀδιάφθαρτοι,
πρεσβύτεροι
ἤδη
ἄνδρες,
οἱ |
[29] |
καὶ
οἴομαι
οὐκ
εἰδέναι·
τὸ
|
δὲ |
ἀδικεῖν
καὶ
ἀπειθεῖν
τῷ
βελτίονι |
[31] |
ὑμέτερον
συμβουλεύειν
τῇ
πόλει.
τούτου
|
δὲ |
αἴτιόν
ἐστιν
ὃ
ὑμεῖς
ἐμοῦ |
[24] |
ὠφελούντων.
τί
δὲ
δή;
οἱ
|
δὲ |
ἀκροαταὶ
βελτίους
ποιοῦσιν
(ἢ
οὔ; |
[26] |
γε
κατ᾽
ἀμφότερα
ψεύδῃ.
εἰ
|
δὲ |
ἄκων
διαφθείρω,
τῶν
τοιούτων
(καὶ |
[34] |
συνίσασι
Μελήτῳ
μὲν
ψευδομένῳ,
ἐμοὶ
|
δὲ |
ἀληθεύοντι;
εἶεν
δή,
ὦ
ἄνδρες· |
[32] |
δίκαιον
δείσας
θάνατον,
μὴ
ὑπείκων
|
δὲ |
ἀλλὰ
κἂν
ἀπολοίμην.
ἐρῶ
δὲ |
[29] |
ζητήσει
διατρίβειν
μηδὲ
φιλοσοφεῖν·
ἐὰν
|
δὲ |
(ἁλῷς
ἔτι
τοῦτο
πράττων,
ἀποθανῇ” |
[21] |
καὶ
δεδιὼς
ὅτι
ἀπηχθανόμην,
ὅμως
|
δὲ |
ἀναγκαῖον
ἐδόκει
εἶναι
τὸ
τοῦ |
[38] |
ἐμαυτὸν
καὶ
ἄλλους
ἐξετάζοντος,
ὁ
|
δὲ |
ἀνεξέταστος
βίος
οὐ
βιωτὸς
ἀνθρώπῳ, |
[39] |
τοῖς
καταψηφισαμένοις
μαντευσάμενος
ἀπαλλάττομαι.
(τοῖς
|
δὲ |
ἀποψηφισαμένοις
ἡδέως
ἂν
διαλεχθείην
ὑπὲρ |
[37] |
ζητεῖτε
αὐτῶν
νυνὶ
ἀπαλλαγῆναι·
ἄλλοι
|
δὲ |
ἄρα
αὐτὰς
οἴσουσι
ῥᾳδίως;
πολλοῦ |
[19] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οὐδὲν
μέτεστιν.
(μάρτυρας
|
δὲ |
αὖ
ὑμῶν
τοὺς
πολλοὺς
παρέχομαι, |
[19] |
τί
με
ποιῆσαι
ἀπολογούμενον·
οἶμαι
|
δὲ |
αὐτὸ
χαλεπὸν
εἶναι,
καὶ
οὐ |
[17] |
ἔπος
εἰπεῖν
οὐδὲν
εἰρήκασιν.
μάλιστα
|
δὲ |
αὐτῶν
ἓν
ἐθαύμασα
τῶν
πολλῶν |
[18] |
ἴσως
μὲν
γὰρ
χείρων,
ἴσως
|
δὲ |
βελτίων
ἂν
εἴη
αὐτὸ
δὲ |
[42] |
ἀπιέναι,
ἐμοὶ
μὲν
ἀποθανουμένῳ,
ὑμῖν
|
δὲ |
βιωσομένοις·
ὁπότεροι
δὲ
ἡμῶν
ἔρχονται |
[22] |
ἐπισταμένῳ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τούτους
|
δέ |
γ᾽
ᾔδη
ὅτι
εὑρήσοιμι
πολλὰ |
[24] |
νέους
ἀδικεῖν
με
διαφθείροντα.
ἐγὼ
|
δέ |
γε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀδικεῖν |
[27] |
ὁμολογοῦντα,
ἐπειδὴ
οὐκ
ἀποκρίνῃ.
τοὺς
|
δὲ |
(δαίμονας
οὐχὶ
ἤτοι
θεούς
γε |
[26] |
οὓς
ἡ
πόλις
νομίζει,
ἕτερα
|
δὲ |
δαιμόνια
καινά;
οὐ
ταῦτα
λέγεις |
[24] |
πόλις
(νομίζει
οὐ
νομίζοντα,
ἕτερα
|
δὲ |
δαιμόνια
καινά.
τὸ
μὲν
δὴ |
[27] |
διωμόσω
ἐν
τῇ
ἀντιγραφῇ.
εἰ
|
δὲ |
δαιμόνια
νομίζω,
καὶ
δαίμονας
δήπου |
[28] |
οἶμαι
δὲ
καὶ
αἱρήσει·
οὐδὲν
|
δὲ |
δεινὸν
μὴ
ἐν
ἐμοὶ
στῇ. |
[36] |
μὲν
τροφῆς
οὐδὲν
δεῖται,
ἐγὼ
|
δὲ |
δέομαι.
εἰ
οὖν
δεῖ
με |
[24] |
εἰσάγεις
τουτοισὶ
καὶ
κατηγορεῖς·
τὸν
|
δὲ |
δὴ
βελτίους
ποιοῦντα
ἴθι
εἰπὲ |
[25] |
οἱ
δὲ
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν,
ἐγὼ
|
δὲ |
δὴ
εἰς
τοσοῦτον
ἀμαθίας
ἥκω |
[26] |
οὔτε
μικρὸν
πώποτε
ἐμέλησεν.
ὅμως
|
δὲ |
δὴ
λέγε
ἡμῖν,
πῶς
με |
[39] |
οἶμαι
αὐτὰ
μετρίως
ἔχειν.
(τὸ
|
δὲ |
δὴ
μετὰ
τοῦτο
ἐπιθυμῶ
ὑμῖν |
[24] |
πολλὴν
ἀφθονίαν
τῶν
ὠφελούντων.
τί
|
δὲ |
δή;
οἱ
δὲ
ἀκροαταὶ
βελτίους |
[36] |
ὁ
ἀνὴρ
θανάτου.
εἶεν·
ἐγὼ
|
δὲ |
δὴ
τίνος
ὑμῖν
ἀντιτιμήσομαι,
ὦ |
[33] |
φασιν
ἐμοὺς
μαθητὰς
εἶναι.
ἐγὼ
|
δὲ |
διδάσκαλος
μὲν
οὐδενὸς
πώποτ᾽
ἐγενόμην· |
[33] |
νέων
(τοὺς
μὲν
διαφθείρω
τοὺς
|
δὲ |
διέφθαρκα,
χρῆν
δήπου,
εἴτε
τινὲς |
[22] |
ζητοῦντι
κατὰ
τὸν
θεόν,
ἄλλοι
|
δὲ |
δοκοῦντες
φαυλότεροι
ἐπιεικέστεροι
εἶναι
ἄνδρες |
[38] |
ἤδη
ἐστὶ
τοῦ
βίου
θανάτου
|
δὲ |
ἐγγύς.
λέγω
δὲ
τοῦτο
οὐ |
[32] |
φορτικὰ
μὲν
καὶ
δικανικά,
ἀληθῆ
|
δέ. |
ἐγὼ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[36] |
ποιεῖ
εὐδαίμονας
δοκεῖν
εἶναι,
ἐγὼ
|
δὲ |
(εἶναι,
καὶ
ὁ
μὲν
τροφῆς |
[26] |
ἔφυγες
καὶ
οὐκ
ἠθέλησας,
δεῦρο
|
δὲ |
εἰσάγεις,
οἷ
νόμος
ἐστὶν
εἰσάγειν |
[35] |
δοκοῦντας
μέν
τι
εἶναι,
θαυμάσια
|
δὲ |
ἐργαζομένους,
ὡς
δεινόν
τι
οἰομένους |
[38] |
ἧττον
πείσεσθέ
μοι
λέγοντι.
τὰ
|
δὲ |
ἔχει
μὲν
οὕτως,
ὡς
ἐγώ |
[27] |
μοι
φαίνεται
ταῦτα
λέγειν·
σὺ
|
δὲ |
ἡμῖν
ἀπόκριναι,
ὦ
Μέλητε.
ὑμεῖς |
[25] |
περὶ
ὧν
ἐμὲ
εἰσάγεις.
ἔτι
|
δὲ |
ἡμῖν
εἰπέ,
ὦ
πρὸς
Διὸς |
[42] |
ἀποθανουμένῳ,
ὑμῖν
δὲ
βιωσομένοις·
ὁπότεροι
|
δὲ |
ἡμῶν
ἔρχονται
ἐπὶ
ἄμεινον
πρᾶγμα, |
[28] |
τις
καὶ
ἐκινδύνευον
ἀποθανεῖν,
τοῦ
|
δὲ |
θεοῦ
τάττοντος,
ὡς
ἐγὼ
ᾠήθην |
[28] |
καὶ
ἀγαθοὺς
(ἄνδρας
ᾕρηκεν,
οἶμαι
|
δὲ |
καὶ
αἱρήσει·
οὐδὲν
δὲ
δεινὸν |
[29] |
(καὶ
δόξης
καὶ
τιμῆς,
φρονήσεως
|
δὲ |
καὶ
ἀληθείας
καὶ
τῆς
ψυχῆς |
[18] |
διαβολῇ
χρώμενοι
ὑμᾶς
ἀνέπειθον
οἱ
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
πεπεισμένοι
ἄλλους
πείθοντες |
[18] |
πολὺν
χρόνον
ἤδη
κατηγορηκότες,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ἐν
ταύτῃ
τῇ
ἡλικίᾳ |
[28] |
ἀλλὰ
ἱκανὰ
καὶ
ταῦτα·
ὃ
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἔλεγον, |
[32] |
ἦρξα
ἐν
τῇ
πόλει,
ἐβούλευσα
|
δέ· |
καὶ
ἔτυχεν
ἡμῶν
ἡ
φυλὴ |
[37] |
οὖν
ἄν
τις
εἴποι·
σιγῶν
|
δὲ |
καὶ
ἡσυχίαν
ἄγων,
ὦ
Σώκρατες, |
[37] |
μὴ
ἀπελαύνω,
οἱ
τούτων
πατέρες
|
δὲ |
καὶ
οἰκεῖοι
δι᾽
αὐτοὺς
τούτους. |
[27] |
καὶ
ὄνων,
τοὺς
ἡμιόνους,
ἵππους
|
δὲ |
καὶ
ὄνους
μὴ
ἡγοῖτο
εἶναι. |
[40] |
ἔμελλον
ἐγὼ
ἀγαθὸν
πράξειν.
ἐννοήσωμεν
|
δὲ |
καὶ
τῇδε
ὡς
πολλὴ
ἐλπίς |
[38] |
τοὺς
ἐμοῦ
καταψηφισαμένους
θάνατον.
λέγω
|
δὲ |
καὶ
τόδε
πρὸς
τοὺς
αὐτοὺς |
[23] |
ἃ
ἂν
ἄλλον
ἐξελέγξω.
τὸ
|
δὲ |
κινδυνεύει,
ὦ
ἄνδρες,
τῷ
ὄντι |
[28] |
καὶ
τοῦ
κινδύνου
ὠλιγώρησε,
πολὺ
|
δὲ |
μᾶλλον
(δείσας
τὸ
ζῆν
κακὸς |
[29] |
ἀσπάζομαι
μὲν
καὶ
φιλῶ,
πείσομαι
|
δὲ |
μᾶλλον
τῷ
θεῷ
ἢ
ὑμῖν, |
[24] |
ἱκανὴ
ἀπολογία
πρὸς
ὑμᾶς·
πρὸς
|
δὲ |
Μέλητον
τὸν
ἀγαθὸν
καὶ
φιλόπολιν, |
[37] |
ἐξελῶσι
πείθοντες
τοὺς
πρεσβυτέρους·
(ἐὰν
|
δὲ |
μὴ
ἀπελαύνω,
οἱ
τούτων
πατέρες |
[33] |
ἐμοῦ
κατηγορεῖν
καὶ
τιμωρεῖσθαι·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
αὐτοὶ
ἤθελον,
τῶν
οἰκείων |
[23] |
οὐδὲν
εἰπεῖν
ἀλλ᾽
ἀγνοοῦσιν,
ἵνα
|
δὲ |
μὴ
δοκῶσιν
ἀπορεῖν,
τὰ
κατὰ |
[27] |
μὲν
παῖδας
ἡγοῖτο
εἶναι,
θεοὺς
|
δὲ |
μή;
ὁμοίως
γὰρ
(ἂν
ἄτοπον |
[32] |
ἦν
εἰπεῖν,
οὐδ᾽
ὁτιοῦν,
τοῦ
|
δὲ |
μηδὲν
ἄδικον
μηδ᾽
ἀνόσιον
ἐργάζεσθαι, |
[25] |
κἀγαθοὺς
ποιοῦσι
πλὴν
ἐμοῦ,
ἐγὼ
|
δὲ |
μόνος
διαφθείρω.
οὕτω
λέγεις;
πάνυ |
[17] |
ἢ
οὐδὲν
ἀληθὲς
εἰρήκασιν,
ὑμεῖς
|
δέ |
μου
ἀκούσεσθε
πᾶσαν
τὴν
ἀλήθειαν |
[19] |
ὅπῃ
τῷ
θεῷ
φίλον,
τῷ
|
δὲ |
νόμῳ
πειστέον
καὶ
ἀπολογητέον.
ἀναλάβωμεν |
[30] |
μὲν
καὶ
γενναίῳ,
ὑπὸ
μεγέθους
|
δὲ |
νωθεστέρῳ
καὶ
δεομένῳ
ἐγείρεσθαι
ὑπὸ |
[38] |
ἀργυρίου·
τοσούτου
οὖν
τιμῶμαι.
Πλάτων
|
δὲ |
ὅδε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ |
[25] |
(ἢ
οὔ;
~καὶ
οὗτοι.
τί
|
δέ, |
οἱ
βουλευταί;
καὶ
οἱ
βουλευταί. |
[23] |
μὲν
εἰδέναι
τι
ἀνθρώπων,
εἰδότων
|
δὲ |
ὀλίγα
ἢ
οὐδέν.
ἐντεῦθεν
οὖν |
[32] |
ἔτι
δημοκρατουμένης
τῆς
πόλεως·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ὀλιγαρχία
ἐγένετο,
οἱ
τριάκοντα
αὖ |
[30] |
μὴ
δοκῇ
κεκτῆσθαι
ἀρετήν,
~(φάναι
|
δέ, |
ὀνειδιῶ
ὅτι
τὰ
πλείστου
ἄξια |
[27] |
ἡμῖν
ἀπόκριναι,
ὦ
Μέλητε.
ὑμεῖς
|
δέ, |
ὅπερ
(κατ᾽
ἀρχὰς
ὑμᾶς
παρῃτησάμην, |
[31] |
εἶχον
ἄν
τινα
λόγον·
νῦν
|
δὲ |
ὁρᾶτε
δὴ
καὶ
αὐτοὶ
ὅτι |
[38] |
οὐδὲν
γὰρ
ἂν
ἐβλάβην·
νῦν
|
δὲ |
οὐ
γὰρ
ἔστιν,
εἰ
μὴ |
[27] |
μὲν
νομίζει
πράγματ᾽
εἶναι,
ἀνθρώπους
|
δὲ |
οὐ
νομίζει;
ἀποκρινέσθω,
ὦ
ἄνδρες, |
[27] |
μὲν
νομίζει
πράγματ᾽
εἶναι,
δαίμονας
|
δὲ |
οὐ
νομίζει;
οὐκ
ἔστιν.
ὡς |
[38] |
ἐγώ
φημι,
ὦ
ἄνδρες,
πείθειν
|
δὲ |
οὐ
ῥᾴδιον.
καὶ
ἐγὼ
ἅμα |
[31] |
συμβουλεύω
περιιὼν
καὶ
πολυπραγμονῶ,
δημοσίᾳ
|
δὲ |
οὐ
τολμῶ
ἀναβαίνων
εἰς
τὸ |
[33] |
μὲν
λαμβάνων
διαλέγομαι
(μὴ
λαμβάνων
|
δὲ |
οὔ,
ἀλλ᾽
ὁμοίως
καὶ
πλουσίῳ |
[40] |
με
ἐπέσχε
λέγοντα
μεταξύ·
νῦν
|
δὲ |
οὐδαμοῦ
περὶ
ταύτην
τὴν
πρᾶξιν |
[25] |
οὐ
πείθομαι,
ὦ
Μέλητε,
οἶμαι
|
δὲ |
οὐδὲ
ἄλλον
ἀνθρώπων
οὐδένα·
ἀλλ᾽ |
[34] |
οἰκείων
καὶ
φίλων
πολλούς,
ἐγὼ
|
δὲ |
οὐδὲν
ἄρα
τούτων
ποιήσω,
καὶ |
[23] |
γίγνονται
προσποιούμενοι
μὲν
εἰδέναι,
εἰδότες
|
δὲ |
οὐδέν.
ἅτε
οὖν
οἶμαι
φιλότιμοι |
[22] |
μὲν
πολλὰ
καὶ
καλά,
ἴσασιν
|
δὲ |
οὐδὲν
ὧν
λέγουσι.
τοιοῦτόν
τί |
[37] |
καὶ
τῆς
ἀντιβολήσεως,
ἀπαυθαδιζόμενος·
τὸ
|
δὲ |
οὐκ
ἔστιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[39] |
οὓς
νῦν
ἐγὼ
κατεῖχον,
ὑμεῖς
|
δὲ |
οὐκ
ᾐσθάνεσθε·
καὶ
χαλεπώτεροι
ἔσονται |
[31] |
ὃ
ἂν
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει
|
δὲ |
οὔποτε.
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὅ
μοι |
[40] |
νομίζεται
ἔσχατα
κακῶν
εἶναι·
ἐμοὶ
|
δὲ |
(οὔτε
ἐξιόντι
ἕωθεν
οἴκοθεν
ἠναντιώθη |
[34] |
εἷς
μὲν
μειράκιον
ἤδη,
δύο
|
δὲ |
παιδία·
ἀλλ᾽
ὅμως
οὐδένα
αὐτῶν |
[18] |
ἐρήμην
κατηγοροῦντες
ἀπολογουμένου
οὐδενός.
ὃ
|
δὲ |
πάντων
ἀλογώτατον,
ὅτι
οὐδὲ
τὰ |
[33] |
νῦν
μεμνῆσθαι
καὶ
τιμωρεῖσθαι.
πάντως
|
δὲ |
πάρεισιν
αὐτῶν
πολλοὶ
ἐνταυθοῖ
οὓς |
[25] |
πάνυ
ὀλίγοι,
οἱ
ἱππικοί,
οἱ
|
δὲ |
πολλοὶ
ἐάνπερ
συνῶσι
καὶ
χρῶνται |
[27] |
ἵππους
μὲν
οὐ
νομίζει,
ἱππικὰ
|
δὲ |
πράγματα;
ἢ
αὐλητὰς
μὲν
οὐ |
[27] |
μὲν
οὐ
νομίζει
εἶναι,
αὐλητικὰ
|
δὲ |
πράγματα;
οὐκ
ἔστιν,
ὦ
ἄριστε |
[18] |
καὶ
τοὺς
πρώτους
κατηγόρους,
ἔπειτα
|
δὲ |
πρὸς
τὰ
ὕστερον
καὶ
τοὺς |
[24] |
αὖ
τὴν
τούτων
ἀντωμοσίαν.
ἔχει
|
δέ |
πως
ὧδε·
Σωκράτη
φησὶν
ἀδικεῖν |
[22] |
εἰπεῖν,
ὦ
ἄνδρες,
τἀληθῆ·
ὅμως
|
δὲ |
ῥητέον.
ὡς
ἔπος
γὰρ
εἰπεῖν |
[26] |
ἥλιον
λίθον
φησὶν
εἶναι,
τὴν
|
δὲ |
σελήνην
γῆν.
Ἀναξαγόρου
οἴει
κατηγορεῖν, |
[27] |
ἐγκαλοῖς
ἐμοὶ
ἀληθὲς
ἀδίκημα·
ὅπως
|
δὲ |
σύ
τινα
πείθοις
ἂν
καὶ |
[26] |
ὅ
γε
ἄκων
ποιῶ.
σὺ
|
δὲ |
συγγενέσθαι
μέν
μοι
καὶ
διδάξαι |
[40] |
μέλλοιμι
μὴ
ὀρθῶς
πράξειν.
νυνὶ
|
δὲ |
συμβέβηκέ
μοι
ἅπερ
ὁρᾶτε
καὶ |
[18] |
μὲν
γὰρ
αὕτη
ἀρετή,
ῥήτορος
|
δὲ |
τἀληθῆ
λέγειν.
πρῶτον
μὲν
οὖν |
[20] |
κινδυνεύω
ταύτην
εἶναι
σοφός.
οὗτοι
|
δὲ |
τάχ᾽
ἄν,
οὓς
ἄρτι
(ἔλεγον, |
[35] |
ἢ
τοῦ
ἡσυχίαν
ἄγοντος.
χωρὶς
|
δὲ |
τῆς
δόξης,
ὦ
ἄνδρες,
οὐδὲ |
[30] |
ταῦτ᾽
ἂν
εἴη
βλαβερά·
εἰ
|
δέ |
τίς
μέ
φησιν
ἄλλα
λέγειν |
[33] |
μὲν
οὐδενὸς
πώποτ᾽
ἐγενόμην·
εἰ
|
δέ |
τίς
μου
λέγοντος
καὶ
τὰ |
[25] |
αὐτοὺς
πάντες
ἄνθρωποι
εἶναι,
εἷς
|
δέ |
τις
ὁ
διαφθείρων;
ἢ
τοὐναντίον |
[21] |
γὰρ
οὐδὲν
δέομαι
λέγειν,
ἦν
|
δέ |
τις
τῶν
πολιτικῶν
πρὸς
ὃν |
[33] |
πώποτε
μάθημα
μήτε
ἐδίδαξα·
εἰ
|
δέ |
τίς
φησι
παρ᾽
ἐμοῦ
πώποτέ |
[36] |
ἔμελλον
μηδὲν
ὄφελος
εἶναι,
ἐπὶ
|
δὲ |
τὸ
ἰδίᾳ
ἕκαστον
ἰὼν
εὐεργετεῖν |
[32] |
ἄδικον
μηδ᾽
ἀνόσιον
ἐργάζεσθαι,
τούτου
|
δὲ |
τὸ
πᾶν
μέλει.
ἐμὲ
γὰρ |
[30] |
καὶ
ξένῳ
καὶ
ἀστῷ,
μᾶλλον
|
δὲ |
τοῖς
ἀστοῖς,
ὅσῳ
μου
ἐγγυτέρω |
[34] |
λόγῳ
παρασχέσθαι
Μέλητον
μάρτυρα·
εἰ
|
δὲ |
τότε
ἐπελάθετο,
νῦν
παρασχέσθω
ἐγὼ |
[24] |
δὴ
ἔγκλημα
τοιοῦτόν
ἐστιν·
τούτου
|
δὲ |
τοῦ
ἐγκλήματος
ἓν
ἕκαστον
ἐξετάσωμεν. |
[18] |
μὲν
τοὺς
ἄρτι
κατηγορήσαντας,
ἑτέρους
|
δὲ |
(τοὺς
πάλαι
οὓς
ἐγὼ
λέγω, |
[31] |
γραφῇ
ἐπικωμῳδῶν
Μέλητος
ἐγράψατο.
ἐμοὶ
|
δὲ |
τοῦτ᾽
ἔστιν
ἐκ
παιδὸς
ἀρξάμενον, |
[28] |
μεθ᾽
Ἕκτορα
πότμος
ἑτοῖμος”
ὁ
|
δὲ |
τοῦτο
ἀκούσας
τοῦ
μὲν
θανάτου |
[23] |
διαβολὰς
ἀπ᾽
αὐτῶν
γεγονέναι,
ὄνομα
|
δὲ |
τοῦτο
λέγεσθαι,
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται |
[38] |
βίου
θανάτου
δὲ
ἐγγύς.
λέγω
|
δὲ |
τοῦτο
οὐ
(πρὸς
πάντας
ὑμᾶς, |
[24] |
οὐδὲν
τούτῳ
πώποτε
ἐμέλησεν·
ὡς
|
δὲ |
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
πειράσομαι
καὶ |
[18] |
δὲ
βελτίων
ἂν
εἴη
αὐτὸ
|
δὲ |
τοῦτο
σκοπεῖν
καὶ
τούτῳ
τὸν |
[33] |
ἔστι
γὰρ
οὐκ
ἀηδές.
ἐμοὶ
|
δὲ |
τοῦτο,
ὡς
ἐγώ
φημι,
προστέτακται |
[23] |
τὴν
τοῦ
θεοῦ
λατρείαν.
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
οἱ
νέοι
μοι
ἐπακολουθοῦντες |
[28] |
οὗ
κινδυνεύεις
νυνὶ
ἀποθανεῖν;
ἐγὼ
|
δὲ |
τούτῳ
ἂν
δίκαιον
λόγον
ἀντείποιμι, |
[23] |
τοῦτον
λέγειν
τὸν
Σωκράτη,
προσκεχρῆσθαι
|
δὲ |
(τῷ
ἐμῷ
ὀνόματι,
ἐμὲ
παράδειγμα |
[31] |
ἀμελουμένων
τοσαῦτα
ἤδη
ἔτη,
τὸ
|
δὲ |
ὑμέτερον
πράττειν
ἀεί,
ἰδίᾳ
ἑκάστῳ |
[38] |
ἐγγυᾶσθαι·
τιμῶμαι
οὖν
τοσούτου,
ἐγγυηταὶ
|
δὲ |
ὑμῖν
ἔσονται
τοῦ
ἀργυρίου
οὗτοι |
[39] |
διδόναι
ἔλεγχον
τοῦ
βίου,
τὸ
|
δὲ |
ὑμῖν
πολὺ
ἐναντίον
ἀποβήσεται,
ὡς |
[32] |
δὲ
ἀλλὰ
κἂν
ἀπολοίμην.
ἐρῶ
|
δὲ |
ὑμῖν
φορτικὰ
μὲν
καὶ
δικανικά, |
[19] |
ἐμοῦ
πώποτε
ἀκηκόατε
διαλεγομένου
πολλοὶ
|
δὲ |
ὑμῶν
οἱ
τοιοῦτοί
εἰσιν
φράζετε |
[23] |
ὑπὲρ
τῶν
ποιητῶν
ἀχθόμενος,
Ἄνυτος
|
δὲ |
ὑπὲρ
τῶν
δημιουργῶν
~καὶ
(τῶν |
[24] |
δημιουργῶν
~καὶ
(τῶν
πολιτικῶν,
Λύκων
|
δὲ |
ὑπὲρ
τῶν
ῥητόρων·
ὥστε,
ὅπερ |
[30] |
ἄξια
περὶ
ἐλαχίστου
ποιεῖται,
τὰ
|
δὲ |
φαυλότερα
περὶ
πλείονος.
ταῦτα
καὶ |
[18] |
τις
κωμῳδοποιὸς
τυγχάνει
ὤν.
ὅσοι
|
δὲ |
φθόνῳ
καὶ
διαβολῇ
χρώμενοι
ὑμᾶς |
[28] |
ἐμαυτὸν
καὶ
τοὺς
ἄλλους,
ἐνταῦθα
|
δὲ |
φοβηθεὶς
~ἢ
θάνατον
(ἣ
ἄλλ᾽ |
[36] |
ἔσεσθαι
ἀλλὰ
παρὰ
πολύ·
νῦν
|
δέ, |
ὡς
ἔοικεν,
εἰ
τριάκοντα
μόναι |
[21] |
τι
εἰδέναι
οὐκ
εἰδώς,
ἐγὼ
|
δέ, |
ὥσπερ
οὖν
οὐκ
οἶδα,
οὐδὲ |
[32] |
Σαλαμῖνα
καὶ
ἤγαγον
Λέοντα,
ἐγὼ
|
δὲ |
ᾠχόμην
ἀπιὼν
οἴκαδε.
καὶ
ἴσως |
[41] |
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν
οἱ
ἐκεῖ
τῶν
|
ἐνθάδε, |
καὶ
ἤδη
τὸν
λοιπὸν
χρόνον |
[37] |
ἐμοῦ
ἀκροάσονται
οἱ
νέοι
ὥσπερ
|
ἐνθάδε· |
κἂν
μὲν
τούτους
ἀπελαύνω,
οὗτοί |
[17] |
ἀτεχνῶς
οὖν
ξένως
ἔχω
τῆς
|
ἐνθάδε |
λέξεως.
ὥσπερ
οὖν
ἄν,
εἰ |
[28] |
ἐπιθεὶς
τῷ
ἀδικοῦντι,
ἵνα
μὴ
|
ἐνθάδε |
μένω
καταγέλαστος
παρὰ
νηυσὶ
κορωνίσιν |
[20] |
καὶ
ἄλλος
ἀνήρ
ἐστι
Πάριος
|
ἐνθάδε |
σοφὸς
ὃν
ἐγὼ
ᾐσθόμην
ἐπιδημοῦντα· |
[32] |
Λέοντα,
ἐγὼ
δὲ
ᾠχόμην
ἀπιὼν
|
οἴκαδε. |
καὶ
ἴσως
ἂν
διὰ
ταῦτα |
[32] |
ἆρ᾽
οὖν
ἄν
με
οἴεσθε
|
τοσάδε |
ἔτη
διαγενέσθαι
εἰ
ἔπραττον
τὰ |
[40] |
ἢ
γὰρ
οἷον
μηδὲν
εἶναι
|
μηδὲ |
αἴσθησιν
μηδεμίαν
μηδενὸς
ἔχειν
τὸν |
[40] |
ἐν
ᾗ
οὕτω
κατέδαρθεν
ὥστε
|
μηδὲ |
ὄναρ
ἰδεῖν,
καὶ
τὰς
ἄλλας |
[30] |
σωμάτων
(ἐπιμελεῖσθαι
μήτε
χρημάτων
πρότερον
|
μηδὲ |
οὕτω
σφόδρα
ὡς
τῆς
ψυχῆς |
[29] |
ἐν
ταύτῃ
τῇ
ζητήσει
διατρίβειν
|
μηδὲ |
φιλοσοφεῖν·
ἐὰν
δὲ
(ἁλῷς
ἔτι |
[17] |
ἂν
δήπου
πρέποι,
ὦ
ἄνδρες,
|
τῇδε |
τῇ
ἡλικίᾳ
ὥσπερ
μειρακίῳ
πλάττοντι |
[40] |
ἀγαθὸν
πράξειν.
ἐννοήσωμεν
δὲ
καὶ
|
τῇδε |
ὡς
πολλὴ
ἐλπίς
ἐστιν
ἀγαθὸν |
[29] |
εἰδέναι
ἐστὶν
ἃ
οὐκ
οἶδεν.
|
οἶδε |
μὲν
γὰρ
οὐδεὶς
τὸν
θάνατον |
[24] |
ὅστις
πρῶτον
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο
|
οἶδε, |
τοὺς
νόμους;
οὗτοι,
ὦ
Σώκρατες, |
[24] |
δικασταί.
πῶς
λέγεις,
ὦ
Μέλητε;
|
οἵδε |
τοὺς
νέους
παιδεύειν
οἷοί
τέ |
[31] |
τοῦ
θεοῦ
τῇ
πόλει
δεδόσθαι,
|
ἐνθένδε |
(ἂν
κατανοήσαιτε·
οὐ
γὰρ
ἀνθρωπίνῳ |
[40] |
οἷον
ἀποδημῆσαί
ἐστιν
ὁ
θάνατος
|
ἐνθένδε |
εἰς
ἄλλον
τόπον,
καὶ
ἀληθῆ |
[40] |
τῇ
ψυχῇ
τοῦ
τόπου
τοῦ
|
ἐνθένδε |
εἰς
ἄλλον
τόπον.
καὶ
εἴτε |
[37] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιοῦτον
ἀλλὰ
|
τοιόνδε |
μᾶλλον.
πέπεισμαι
ἐγὼ
ἑκὼν
εἶναι |
[34] |
ἐμὲ
τούτων
οὐδὲν
ποιεῖν
καὶ
|
τηλικόνδε |
ὄντα
καὶ
τοῦτο
τοὔνομα
ἔχοντα, |
[41] |
βλάπτειν·
(τοῦτο
αὐτοῖς
ἄξιον
μέμφεσθαι.
|
τοσόνδε |
μέντοι
αὐτῶν
δέομαι·
τοὺς
ὑεῖς |
[26] |
φίλε
Μέλητε;
καὶ
οὕτω
καταφρονεῖς
|
τῶνδε |
καὶ
οἴει
αὐτοὺς
ἀπείρους
γραμμάτων |
[18] |
κατηγορούντων
καὶ
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
|
τῶνδε |
τῶν
ὕστερον.
εἶεν·
ἀπολογητέον
δή, |
[34] |
Πλάτων,
καὶ
Αἰαντόδωρος,
οὗ
Ἀπολλόδωρος
|
ὅδε |
ἀδελφός.
καὶ
ἄλλους
πολλοὺς
ἐγὼ |
[34] |
Δημοδόκου,
οὗ
ἦν
Θεάγης
ἀδελφός·
|
~ὅδε |
δὲ
(Ἀδείμαντος,
ὁ
Ἀρίστωνος,
οὗ |
[33] |
γε
αὐτοῦ
καταδεηθείη
καὶ
Παράλιος
|
ὅδε, |
ὁ
Δημοδόκου,
οὗ
ἦν
Θεάγης |
[38] |
τοσούτου
οὖν
τιμῶμαι.
Πλάτων
δὲ
|
ὅδε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
Κρίτων |
[38] |
καταψηφισαμένους
θάνατον.
λέγω
δὲ
καὶ
|
τόδε |
πρὸς
τοὺς
αὐτοὺς
τούτους.
ἴσως |
[25] |
ἐμοῦ
σοφώτερος
εἶ
τηλικούτου
ὄντος
|
τηλικόσδε |
ὤν,
ὥστε
σὺ
μὲν
ἔγνωκας |
[25] |
πείθομαι,
ὦ
Μέλητε,
οἶμαι
δὲ
|
οὐδὲ |
ἄλλον
ἀνθρώπων
οὐδένα·
ἀλλ᾽
ἢ |
[41] |
οὐδὲν
οὔτε
ζῶντι
οὔτε
τελευτήσαντι,
|
οὐδὲ |
ἀμελεῖται
ὑπὸ
θεῶν
τὰ
τούτου |
[28] |
αἱρεῖ,
ἐάνπερ
αἱρῇ,
οὐ
Μέλητος
|
οὐδὲ |
Ἄνυτος
ἀλλ᾽
ἡ
τῶν
πολλῶν |
[19] |
γὰρ
οὔτε
τούτων
οὐδέν
ἐστιν,
|
οὐδέ |
γ᾽
εἴ
τινος
ἀκηκόατε
ὡς |
[32] |
γε
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἂν
ἄλλος
(ἀνθρώπων
οὐδείς. |
[17] |
καὶ
μηδεὶς
ὑμῶν
προσδοκησάτω
ἄλλως·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἂν
δήπου
πρέποι,
ὦ |
[30] |
βλάψειεν
οὔτε
Μέλητος
οὔτε
Ἄνυτος
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἂν
δύναιτο
οὐ
γὰρ |
[18] |
πείθοντες
οὗτοι
πάντες
ἀπορώτατοί
εἰσιν·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἀναβιβάσασθαι
οἷόν
τ᾽
ἐστὶν |
[35] |
δοκεῖ
(εἶναι
δεῖσθαι
τοῦ
δικαστοῦ
|
οὐδὲ |
δεόμενον
ἀποφεύγειν,
ἀλλὰ
διδάσκειν
καὶ |
[35] |
δὲ
τῆς
δόξης,
ὦ
ἄνδρες,
|
οὐδὲ |
δίκαιόν
μοι
δοκεῖ
(εἶναι
δεῖσθαι |
[26] |
Μέλητε,
ἵνα
τί
ταῦτα
λέγεις;
|
οὐδὲ |
ἥλιον
οὐδὲ
σελήνην
ἄρα
νομίζω |
[18] |
ἀκούοντες
ἡγοῦνται
τοὺς
ταῦτα
ζητοῦντας
|
οὐδὲ |
θεοὺς
νομίζειν.
ἔπειτά
εἰσιν
οὗτοι |
[17] |
τούτων,
(ῥήμασί
τε
καὶ
ὀνόμασιν
|
οὐδὲ |
κεκοσμημένους,
ἀλλ᾽
ἀκούσεσθε
εἰκῇ
λεγόμενα |
[21] |
εἶναι,
ὅτι
ἃ
μὴ
οἶδα
|
οὐδὲ |
οἴομαι
εἰδέναι.
ἐντεῦθεν
ἐπ᾽
ἄλλον |
[21] |
δέ,
ὥσπερ
οὖν
οὐκ
οἶδα,
|
οὐδὲ |
οἴομαι·
ἔοικα
γοῦν
τούτου
γε |
[26] |
τί
ταῦτα
λέγεις;
οὐδὲ
ἥλιον
|
οὐδὲ |
σελήνην
ἄρα
νομίζω
θεοὺς
εἶναι, |
[41] |
ὑπὸ
θεῶν
τὰ
τούτου
πράγματα·
|
οὐδὲ |
τὰ
ἐμὰ
νῦν
ἀπὸ
τοῦ |
[18] |
ὃ
δὲ
πάντων
ἀλογώτατον,
ὅτι
|
οὐδὲ |
τὰ
(ὀνόματα
οἷόν
τε
αὐτῶν |
[26] |
οὐκ
εἰμὶ
τὸ
παράπαν
ἄθεος
|
οὐδὲ |
ταύτῃ
ἀδικῶ
οὐ
μέντοι
οὕσπερ |
[19] |
ἐπιχειρῶ
ἀνθρώπους
καὶ
χρήματα
(πράττομαι,
|
οὐδὲ |
τοῦτο
ἀληθές.
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτό |
[29] |
ἀγαθὰ
ὄντα
τυγχάνει
οὐδέποτε
φοβήσομαι
|
οὐδὲ |
φεύξομαι·
ὥστε
οὐδ᾽
εἴ
(με |
[29] |
ὡς
βελτίστη
ἔσται
οὐκ
ἐπιμελῇ
|
οὐδὲ |
φροντίζεις;
καὶ
ἐάν
τις
ὑμῶν |
[33] |
εἴτε
πρεσβύτερος,
οὐδενὶ
πώποτε
ἐφθόνησα,
|
οὐδὲ |
χρήματα
μὲν
λαμβάνων
διαλέγομαι
(μὴ |
[33] |
ἐμὸς
ἡλικιώτης
(καὶ
δημότης,
Κριτοβούλου
|
τοῦδε |
πατήρ,
ἔπειτα
Λυσανίας
ὁ
Σφήττιος, |
[33] |
ἔπειτα
Λυσανίας
ὁ
Σφήττιος,
Αἰσχίνου
|
τοῦδε |
πατήρ,
ἔτι
δ᾽
Ἀντιφῶν
ὁ |
[38] |
ἀπολογησαμένῳ,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
αἱροῦμαι
|
ὧδε |
ἀπολογησάμενος
τεθνάναι
ἢ
ἐκείνως
ζῆν. |
[24] |
τούτων
ἀντωμοσίαν.
ἔχει
δέ
πως
|
ὧδε· |
Σωκράτη
φησὶν
ἀδικεῖν
τούς
τε |
[37] |
μοι
ὁ
βίος
εἴη
ἐξελθόντι
|
τηλικῷδε |
ἀνθρώπῳ
ἄλλην
ἐξ
ἄλλης
πόλεως |
[25] |
μᾶλλον
ἢ
ὠφελεῖσθαι;
ἀποκρίνου,
ὦ
|
ἀγαθέ· |
καὶ
γὰρ
ὁ
νόμος
κελεύει |
[24] |
σοι
οὐδὲν
μεμέληκεν;
ἀλλ᾽
εἰπέ,
|
ὠγαθέ, |
τίς
αὐτοὺς
ἀμείνους
ποιεῖ;
οἱ |
[21] |
φυγὴν
ταύτην
καὶ
μεθ᾽
ὑμῶν
|
κατῆλθε. |
καὶ
ἴστε
δὴ
οἷος
ἦν |
[39] |
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε·
νῦν
γὰρ
τοῦτο
|
εἴργασθε |
οἰόμενοι
μὲν
ἀπαλλάξεσθαι
τοῦ
διδόναι |
[41] |
τοὺς
ὑεῖς
μου,
ἐπειδὰν
ἡβήσωσι,
|
τιμωρήσασθε, |
ὦ
ἄνδρες,
ταὐτὰ
ταῦτα
λυποῦντες |
[36] |
τούτῳ
(τῷ
γεγονότι,
ὅτι
μου
|
κατεψηφίσασθε, |
ἄλλα
τέ
μοι
πολλὰ
συμβάλλεται, |
[32] |
ἀνελομένους
τοὺς
ἐκ
τῆς
ναυμαχίας
|
ἐβουλεύσασθε |
ἁθρόους
κρίνειν,
παρανόμως,
ὡς
ἐν |
[21] |
οὑτοσὶ
μαρτυρήσει,
ἐπειδὴ
ἐκεῖνος
τετελεύτηκεν.
|
(σκέψασθε |
δὴ
ὧν
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω· |
[27] |
νομίζων”
καίτοι
τοῦτό
ἐστι
παίζοντος.
|
συνεπισκέψασθε |
δή,
ὦ
ἄνδρες,
ᾗ
μοι |
[30] |
ἄν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἢ
|
πείθεσθε |
Ἀνύτῳ
ἢ
μή,
καὶ
ἢ |
[31] |
ἂν
ἐμαυτόν.
καί
μοι
μὴ
|
ἄχθεσθε |
λέγοντι
τἀληθῆ·
οὐ
γὰρ
ἔστιν |
[39] |
ὑμεῖς
μᾶλλον
ἀγανακτήσετε.
εἰ
γὰρ
|
οἴεσθε |
ἀποκτείνοντες
ἀνθρώπους
ἐπισχήσειν
τοῦ
ὀνειδίζειν |
[32] |
μάρτυρες.
ἆρ᾽
οὖν
ἄν
με
|
οἴεσθε |
τοσάδε
ἔτη
διαγενέσθαι
εἰ
ἔπραττον |
[38] |
τοὺς
αὐτοὺς
τούτους.
ἴσως
με
|
οἴεσθε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπορίᾳ
λόγων |
[28] |
οἱ
ἄρχοντες
ἔταττον,
οὓς
ὑμεῖς
|
εἵλεσθε |
ἄρχειν
μου,
καὶ
ἐν
Ποτειδαίᾳ |
[38] |
ἂν
ἐγὼ
δυναίμην
ἐκτεῖσαι,
τοσούτου
|
βούλεσθέ |
μοι
τιμῆσαι.
ἴσως
δ᾽
ἂν |
[39] |
ἐγὼ
κατεῖχον,
ὑμεῖς
δὲ
οὐκ
|
ᾐσθάνεσθε· |
καὶ
χαλεπώτεροι
ἔσονται
ὅσῳ
νεώτεροί |
[37] |
πολῖταί
μου
οὐχ
οἷοί
τε
|
ἐγένεσθε |
ἐνεγκεῖν
τὰς
ἐμὰς
(διατριβὰς
καὶ |
[30] |
καὶ
γάρ,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
|
ὀνήσεσθε |
ἀκούοντες.
μέλλω
γὰρ
οὖν
ἄττα |
[30] |
καὶ
ἄλλα
ἐφ᾽
οἷς
ἴσως
|
βοήσεσθε· |
ἀλλὰ
μηδαμῶς
ποιεῖτε
τοῦτο.
εὖ |
[38] |
ἀνθρώπῳ,
ταῦτα
δ᾽
ἔτι
ἧττον
|
πείσεσθέ |
μοι
λέγοντι.
τὰ
δὲ
ἔχει |
[38] |
τοῦτ᾽
ἀδύνατον
(ἡσυχίαν
ἄγειν,
οὐ
|
πείσεσθέ |
μοι
ὡς
εἰρωνευομένῳ·
ἐάντ᾽
αὖ |
[31] |
ἄνδρες,
ἀλλ᾽
ἐὰν
ἐμοὶ
πείθησθε,
|
φείσεσθέ |
μου·
ὑμεῖς
δ᾽
ἴσως
τάχ᾽ |
[17] |
καὶ
ὀνόμασιν
οὐδὲ
κεκοσμημένους,
ἀλλ᾽
|
ἀκούσεσθε |
εἰκῇ
λεγόμενα
τοῖς
ἐπιτυχοῦσιν
ὀνόμασιν |
[17] |
ἀληθὲς
εἰρήκασιν,
ὑμεῖς
δέ
μου
|
ἀκούσεσθε |
πᾶσαν
τὴν
ἀλήθειαν
οὐ
μέντοι |
[19] |
τοιούτων
διαλεγομένου,
καὶ
ἐκ
τούτου
|
γνώσεσθε |
ὅτι
τοιαῦτ᾽
ἐστὶ
καὶ
τἆλλα |
[31] |
ὦ
ἄνδρες,
ἀλλ᾽
ἐὰν
ἐμοὶ
|
πείθησθε, |
φείσεσθέ
μου·
ὑμεῖς
δ᾽
ἴσως |
[27] |
ὅπερ
(κατ᾽
ἀρχὰς
ὑμᾶς
παρῃτησάμην,
|
μέμνησθέ |
μοι
μὴ
θορυβεῖν
ἐὰν
ἐν |
[35] |
αὐτὸ
ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι
πολὺ
μᾶλλον
|
καταψηφιεῖσθε |
τοῦ
τὰ
ἐλεινὰ
ταῦτα
δράματα |
[39] |
οὐκ
ὀρθῶς
ζῆτε,
οὐ
καλῶς
|
διανοεῖσθε· |
οὐ
γάρ
ἐσθ᾽
αὕτη
ἡ |
[38] |
ἐγώ
φημι,
οἷα
δὴ
καὶ
|
εἴθισθε |
ὑμεῖς
τῶν
ἄλλων
ἀκούειν.
ἀλλ᾽ |
[30] |
ἀμείνονι
ἀνδρὶ
ὑπὸ
χείρονος
βλάπτεσθαι.
|
ἀποκτείνειε |
μεντἂν
ἴσως
ἢ
ἐξελάσειεν
ἢ |
[26] |
παράπαν
οὐ
νομίζεις
θεούς.
(ὦ
|
θαυμάσιε |
Μέλητε,
ἵνα
τί
ταῦτα
λέγεις; |
[20] |
ἔτυχον
γὰρ
προσελθὼν
ἀνδρὶ
ὃς
|
τετέλεκε |
χρήματα
σοφισταῖς
πλείω
ἢ
σύμπαντες |
[40] |
μὴ
ὀρθῶς
πράξειν.
νυνὶ
δὲ
|
συμβέβηκέ |
μοι
ἅπερ
ὁρᾶτε
καὶ
αὐτοί, |
[31] |
(ἂν
κατανοήσαιτε·
οὐ
γὰρ
ἀνθρωπίνῳ
|
ἔοικε |
τὸ
ἐμὲ
τῶν
μὲν
ἐμαυτοῦ |
[26] |
γῆν.
Ἀναξαγόρου
οἴει
κατηγορεῖν,
ὦ
|
φίλε |
Μέλητε;
καὶ
οὕτω
καταφρονεῖς
τῶνδε |
[36] |
καὶ
Λύκων
κατηγορήσοντες
ἐμοῦ,
κἂν
|
ὦφλε |
(χιλίας
δραχμάς,
οὐ
μεταλαβὼν
τὸ |
[30] |
ὑμῖν
ἐμοῦ
καταψηφισάμενοι.
ἐὰν
γάρ
|
με |
ἀποκτείνητε,
οὐ
ῥᾳδίως
ἄλλον
τοιοῦτον |
[30] |
τοῦτο.
εὖ
γὰρ
ἴστε,
ἐάν
|
με |
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον
ὄντα
οἷον
ἐγὼ |
[18] |
οἰήθητε
δεῖν
πρὸς
ἐκείνους
πρῶτόν
|
με |
ἀπολογήσασθαι·
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ἐκείνων |
[37] |
κἂν
μὲν
τούτους
ἀπελαύνω,
οὗτοί
|
με |
αὐτοὶ
ἐξελῶσι
πείθοντες
τοὺς
πρεσβυτέρους· |
[37] |
τιμησάμενος;
πότερον
δεσμοῦ;
(καὶ
τί
|
με |
δεῖ
ζῆν
ἐν
δεσμωτηρίῳ,
δουλεύοντα |
[39] |
καὶ
οὔπω
ἔρχομαι
οἷ
ἐλθόντα
|
με |
δεῖ
τεθνάναι.
ἀλλά
μοι,
ὦ |
[32] |
καὶ
τοῦ
δικαίου
ᾤμην
μᾶλλόν
|
με |
δεῖν
διακινδυνεύειν
ἢ
μεθ᾽
ὑμῶν |
[28] |
ᾠήθην
τε
καὶ
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά
|
με |
δεῖν
ζῆν
καὶ
ἐξετάζοντα
ἐμαυτὸν |
[24] |
γὰρ
δὴ
τοὺς
νέους
ἀδικεῖν
|
με |
διαφθείροντα.
ἐγὼ
δέ
γε,
ὦ |
[29] |
καὶ
ὡς
ἀληθῶς
τότ᾽
ἄν
|
με |
δικαίως
εἰσάγοι
τις
εἰς
δικαστήριον, |
[19] |
ᾗ
δὴ
καὶ
πιστεύων
Μέλητός
|
με |
ἐγράψατο
τὴν
γραφὴν
ταύτην.
εἶεν· |
[23] |
λέγεσθαι,
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται
γάρ
|
με |
ἑκάστοτε
οἱ
παρόντες
ταῦτα
αὐτὸν |
[22] |
ἐκείνην
τὴν
σοφίαν
(ἀποκρύπτειν·
ὥστε
|
με |
ἐμαυτὸν
ἀνερωτᾶν
ὑπὲρ
τοῦ
χρησμοῦ |
[40] |
ἐν
ἄλλοις
λόγοις
πολλαχοῦ
δή
|
με |
ἐπέσχε
λέγοντα
μεταξύ·
νῦν
δὲ |
[27] |
δαίμονας
δήπου
πολλὴ
ἀνάγκη
νομίζειν
|
μέ |
ἐστιν·
οὐχ
οὕτως
ἔχει;
ἔχει |
[30] |
ἢ
μή,
καὶ
ἢ
ἀφίετέ
|
με |
ἢ
μή,
ὡς
ἐμοῦ
οὐκ |
[27] |
χαριεντίζεσθαι,
θεοὺς
οὐχ
ἡγούμενον
φάναι
|
με |
θεοὺς
αὖ
ἡγεῖσθαι
πάλιν,
ἐπειδήπερ |
[32] |
ἐψηφισάμην·
καὶ
ἑτοίμων
ὄντων
ἐνδεικνύναι
|
με |
καὶ
ἀπάγειν
τῶν
ῥητόρων,
καὶ |
[27] |
ἀναγκαζόμενος.
οὐκοῦν
δαιμόνια
μὲν
φῄς
|
με |
καὶ
νομίζειν
καὶ
διδάσκειν,
εἴτ᾽ |
[36] |
δὲ
δέομαι.
εἰ
οὖν
δεῖ
|
με |
κατὰ
τὸ
δίκαιον
τῆς
ἀξίας |
[19] |
χαλεπὸν
εἶναι,
καὶ
οὐ
πάνυ
|
με |
λανθάνει
οἷόν
ἐστιν.
ὅμως
τοῦτο |
[29] |
τ᾽
εἶναι
τὸ
μὴ
ἀποκτεῖναί
|
με, |
λέγων
πρὸς
ὑμᾶς
ὡς
εἰ |
[26] |
δύναμαι
μαθεῖν
πότερον
λέγεις
διδάσκειν
|
με |
νομίζειν
εἶναί
τινας
θεούς
καὶ |
[29] |
οὐδὲ
φεύξομαι·
ὥστε
οὐδ᾽
εἴ
|
(με |
νῦν
ὑμεῖς
ἀφίετε
Ἀνύτῳ
ἀπιστήσαντες, |
[28] |
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι,
εἰ
ὅτε
μέν
|
με |
οἱ
ἄρχοντες
ἔταττον,
οὓς
ὑμεῖς |
[32] |
πολλοὶ
μάρτυρες.
ἆρ᾽
οὖν
ἄν
|
με |
οἴεσθε
τοσάδε
ἔτη
διαγενέσθαι
εἰ |
[38] |
πρὸς
τοὺς
αὐτοὺς
τούτους.
ἴσως
|
με |
οἴεσθε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπορίᾳ |
[29] |
τοῦτο
πράττων,
ἀποθανῇ”
εἰ
οὖν
|
με, |
ὅπερ
εἶπον,
ἐπὶ
τούτοις
ἀφίοιτε, |
[31] |
οἱ
νυστάζοντες
ἐγειρόμενοι,
κρούσαντες
ἄν
|
με, |
πειθόμενοι
Ἀνύτῳ,
ῥᾳδίως
ἂν
ἀποκτείναιτε, |
[32] |
ἐγένετο,
οἱ
τριάκοντα
αὖ
μεταπεμψάμενοί
|
με |
πέμπτον
αὐτὸν
εἰς
τὴν
θόλον |
[19] |
καὶ
ἐμοί,
καὶ
πλέον
τί
|
με |
ποιῆσαι
ἀπολογούμενον·
οἶμαι
δὲ
αὐτὸ |
[34] |
ταῦτα
ἐννοήσας
αὐθαδέστερον
ἂν
πρός
|
με |
σχοίη
καὶ
ὀργισθεὶς
αὐτοῖς
τούτοις |
[31] |
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἀεὶ
ἀποτρέπει
|
με |
τοῦτο
ὃ
ἂν
μέλλω
πράττειν, |
[38] |
καὶ
Κριτόβουλος
καὶ
Ἀπολλόδωρος
κελεύουσί
|
με |
τριάκοντα
μνῶν
τιμήσασθαι,
αὐτοὶ
δ᾽ |
[26] |
δὲ
δὴ
λέγε
ἡμῖν,
πῶς
|
με |
φῂς
διαφθείρειν,
ὦ
Μέλητε,
τοὺς |
[26] |
ἐγκαλεῖς,
ὅτι
ἑτέρους,
ἢ
παντάπασί
|
με |
φῂς
οὔτε
αὐτὸν
νομίζειν
θεοὺς |
[30] |
εἴη
βλαβερά·
εἰ
δέ
τίς
|
μέ |
φησιν
ἄλλα
λέγειν
ἢ
ταῦτα, |
[37] |
μοι
τούτου
τιμήσαιτε.
πολλὴ
μεντἄν
|
με |
φιλοψυχία
ἔχοι,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[35] |
ἡμῶν
εὐσεβοῖεν.
μὴ
οὖν
ἀξιοῦτέ
|
με, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιαῦτα
δεῖν |
[28] |
ἐστιν.
καὶ
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὃ
|
ἐμὲ |
αἱρεῖ,
ἐάνπερ
αἱρῇ,
οὐ
Μέλητος |
[39] |
χαλεπωτέραν
νὴ
Δία
ἢ
οἵαν
|
ἐμὲ |
ἀπεκτόνατε·
νῦν
γὰρ
τοῦτο
εἴργασθε |
[39] |
φημὶ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
οἳ
|
ἐμὲ |
ἀπεκτόνατε,
τιμωρίαν
ὑμῖν
ἥξειν
εὐθὺς |
[32] |
τούτου
δὲ
τὸ
πᾶν
μέλει.
|
ἐμὲ |
γὰρ
ἐκείνη
ἡ
ἀρχὴ
οὐκ |
[29] |
ἢ
τὴν
ἀρχὴν
οὐ
δεῖν
|
ἐμὲ |
δεῦρο
εἰσελθεῖν
ἤ,
ἐπειδὴ
εἰσῆλθον, |
[25] |
οὐ
δῆτα.
φέρε
δή,
πότερον
|
ἐμὲ |
εἰσάγεις
δεῦρο
ὡς
διαφθείροντα
τοὺς |
[25] |
οὐδέν
σοι
μεμέληκεν
περὶ
ὧν
|
ἐμὲ |
εἰσάγεις.
ἔτι
δὲ
ἡμῖν
εἰπέ, |
[24] |
γὰρ
διαφθείροντα
ἐξευρών,
ὡς
φῄς,
|
ἐμέ, |
εἰσάγεις
τουτοισὶ
καὶ
κατηγορεῖς·
τὸν |
[21] |
ἐμοῦ
σοφώτερός
ἐστι,
σὺ
δ᾽
|
ἐμὲ |
ἔφησθα”
διασκοπῶν
οὖν
τοῦτον
ὀνόματι |
[30] |
ὄντα
οἷον
ἐγὼ
λέγω,
οὐκ
|
ἐμὲ |
μείζω
βλάψετε
ἢ
ὑμᾶς
αὐτούς· |
[30] |
μείζω
βλάψετε
ἢ
ὑμᾶς
αὐτούς·
|
ἐμὲ |
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
ἂν
βλάψειεν |
[23] |
τῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
αὐτοὶ
πολλάκις
|
ἐμὲ |
μιμοῦνται,
εἶτα
ἐπιχειροῦσιν
ἄλλους
ἐξετάζειν· |
[41] |
ἦν
μοι.
διὰ
τοῦτο
καὶ
|
ἐμὲ |
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
τὸ
σημεῖον,
καὶ |
[38] |
δίκῃ
οὔτ᾽
ἐν
πολέμῳ
οὔτ᾽
|
ἐμὲ |
~οὔτ᾽
ἄλλον
οὐδένα
δεῖ
(τοῦτο |
[23] |
προσκεχρῆσθαι
δὲ
(τῷ
ἐμῷ
ὀνόματι,
|
ἐμὲ |
παράδειγμα
ποιούμενος,
ὥσπερ
ἂν
εἰ> |
[21] |
τί
οὖν
ποτε
λέγει
φάσκων
|
ἐμὲ |
σοφώτατον
εἶναι;
οὐ
γὰρ
δήπου |
[30] |
δή
μοι
δοκεῖ
ὁ
θεὸς
|
ἐμὲ |
τῇ
πόλει
προστεθηκέναι
τοιοῦτόν
τινα, |
[34] |
οὔ
μοι
δοκεῖ
καλὸν
εἶναι
|
ἐμὲ |
τούτων
οὐδὲν
ποιεῖν
καὶ
τηλικόνδε |
[31] |
οὐ
γὰρ
ἀνθρωπίνῳ
ἔοικε
τὸ
|
ἐμὲ |
τῶν
μὲν
ἐμαυτοῦ
πάντων
ἠμεληκέναι |
[33] |
τούτων
οὐδενὶ
οὓς
δὴ
διαβάλλοντες
|
ἐμέ |
φασιν
ἐμοὺς
μαθητὰς
εἶναι.
ἐγὼ |
[33] |
θεία
μοῖρα
ἀνθρώπῳ
καὶ
ὁτιοῦν
|
προσέταξε |
πράττειν.
ταῦτα,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[21] |
εἶναι
καί
(μοι
ταὐτὰ
ταῦτα
|
ἔδοξε, |
καὶ
ἐνταῦθα
κἀκείνῳ
καὶ
ἄλλοις |
[21] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
διαλεγόμενος
αὐτῷ
|
ἔδοξέ |
μοι
οὗτος
ὁ
ἀνὴρ
δοκεῖν |
[24] |
καί
μοι
δεῦρο,
ὦ
Μέλητε,
|
εἰπέ· |
ἄλλο
τι
ἢ
(περὶ
πλείστου |
[26] |
ὧν
νῦν
ὁ
λόγος
ἐστίν,
|
εἰπὲ |
ἔτι
σαφέστερον
καὶ
ἐμοὶ
καὶ |
[24] |
δὲ
δὴ
βελτίους
ποιοῦντα
ἴθι
|
εἰπὲ |
καὶ
μήνυσον
αὐτοῖς
τίς
ἐστιν. |
[24] |
ἔσονται;
Ἔγωγε.
Ἴθι
δή
νυν
|
εἰπὲ |
τούτοις,
τίς
αὐτοὺς
βελτίους
ποιεῖ; |
[25] |
ἐμὲ
εἰσάγεις.
ἔτι
δὲ
ἡμῖν
|
εἰπέ, |
ὦ
πρὸς
Διὸς
Μέλητε,
πότερόν |
[24] |
ὅτι
σοι
οὐδὲν
μεμέληκεν;
ἀλλ᾽
|
εἰπέ, |
ὠγαθέ,
τίς
αὐτοὺς
ἀμείνους
ποιεῖ; |
[28] |
ὅτι
οὐ
καλῶς
λέγεις,
ὦ
|
ἄνθρωπε, |
εἰ
οἴει
δεῖν
κίνδυνον
ὑπολογίζεσθαι |
[25] |
ὅστις
βούλεται
βλάπτεσθαι;
οὐ
δῆτα.
|
φέρε |
δή,
πότερον
ἐμὲ
εἰσάγεις
δεῦρο |
[27] |
ἂν
εἴη
ὃ
ἐγώ
φημί
|
σε |
αἰνίττεσθαι
καὶ
χαριεντίζεσθαι,
θεοὺς
οὐχ |
[29] |
Ἀνύτῳ
οὐ
πεισόμεθα
ἀλλ᾽
ἀφίεμέν
|
σε, |
ἐπὶ
τούτῳ
μέντοι,
ἐφ᾽
ᾧτε |
[20] |
πολιτικῆς,
ἐπιστήμων
ἐστίν;
οἶμαι
γάρ
|
σε |
ἐσκέφθαι
διὰ
τὴν
τῶν
ὑέων |
[27] |
ἔχει;
ἔχει
δή·
τίθημι
γάρ
|
σε |
ὁμολογοῦντα,
ἐπειδὴ
οὐκ
ἀποκρίνῃ.
τοὺς |
[21] |
ποτε
καὶ
εἰς
Δελφοὺς
ἐλθὼν
|
ἐτόλμησε |
τοῦτο
μαντεύσασθαι
καί,
ὅπερ
λέγω, |
[28] |
μὲν
θανάτου
καὶ
τοῦ
κινδύνου
|
ὠλιγώρησε, |
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
(δείσας
τὸ |
[34] |
ἀγῶνα
ἀγωνιζόμενος
ἐδεήθη
τε
καὶ
|
ἱκέτευσε |
τοὺς
δικαστὰς
μετὰ
πολλῶν
δακρύων, |
[19] |
πώποτε
ἢ
μικρὸν
ἢ
μέγα
|
ἤκουσέ |
τις
ὑμῶν
ἐμοῦ
περὶ
τῶν |
[19] |
Σωκράτη
τινὰ
ἐκεῖ
περιφερόμενον,
φάσκοντά
|
τε |
ἀεροβατεῖν
καὶ
ἄλλην
πολλὴν
φλυαρίαν |
[28] |
ὅσοι
ἐν
Τροίᾳ
τετελευτήκασιν
οἵ
|
τε |
ἄλλοι
καὶ
ὁ
τῆς
Θέτιδος |
[26] |
οὔτε
αὐτὸν
νομίζειν
θεοὺς
τούς
|
τε |
ἄλλους
ταῦτα
διδάσκειν.
ταῦτα
λέγω, |
[36] |
πρὶν
αὐτῆς
τῆς
πόλεως,
τῶν
|
τε |
ἄλλων
οὕτω
κατὰ
τὸν
(αὐτὸν |
[21] |
δ᾽
οὔ.
(ἐντεῦθεν
οὖν
τούτῳ
|
τε |
ἀπηχθόμην
καὶ
πολλοῖς
τῶν
παρόντων· |
[35] |
περὶ
ἐμοῦ
ὅπῃ
μέλλει
ἐμοί
|
τε |
ἄριστα
εἶναι
καὶ
ὑμῖν.
(τὸ |
[38] |
χαλεπώτατον
πεῖσαί
τινας
ὑμῶν.
~ἐάν
|
τε |
αὖ
λέγω
ὅτι
τῷ
θεῷ |
[34] |
δικαστὰς
μετὰ
πολλῶν
δακρύων,
παιδία
|
τε |
αὑτοῦ
ἀναβιβασάμενος
ἵνα
ὅτι
μάλιστα |
[18] |
ὅτι
οὐδὲ
τὰ
(ὀνόματα
οἷόν
|
τε |
αὐτῶν
εἰδέναι
καὶ
εἰπεῖν,
πλὴν |
[41] |
ἕνεκα
οἱ
ἐκεῖ
ἀποκτείνουσι·
τά
|
τε |
γὰρ
ἄλλα
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν
οἱ |
[35] |
πολλοῦ
δεῖ
οὕτως
ἔχειν·
νομίζω
|
τε |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς |
[37] |
ὄντες
πολῖταί
μου
οὐχ
οἷοί
|
τε |
ἐγένεσθε
ἐνεγκεῖν
τὰς
ἐμὰς
(διατριβὰς |
[31] |
κατηγοροῦντες
τοῦτό
γε
οὐχ
οἷοί
|
τε |
ἐγένοντο
ἀπαναισχυντῆσαι
(παρασχόμενοι
μάρτυρα,
ὡς |
[33] |
διὰ
παντὸς
τοῦ
βίου
δημοσίᾳ
|
τε |
εἴ
πού
τι
ἔπραξα
τοιοῦτος |
[24] |
οἵδε
τοὺς
νέους
παιδεύειν
οἷοί
|
τέ |
εἰσι
καὶ
βελτίους
ποιοῦσιν;
μάλιστα. |
[21] |
γὰρ
ἴστε
που.
~οὗτος
(ἐμός
|
τε |
ἑταῖρος
ἦν
ἐκ
νέου
καὶ |
[20] |
μισθώσασθαι
ὃς
(ἔμελλεν
αὐτὼ
καλώ
|
τε |
κἀγαθὼ
ποιήσειν
τὴν
προσήκουσαν
ἀρετήν, |
[34] |
ἐμοὶ
ἀλλ᾽
ἢ
τὸν
ὀρθόν
|
τε |
καὶ
δίκαιον,
ὅτι
συνίσασι
Μελήτῳ |
[18] |
ἀνάγκη
ἀτεχνῶς
ὥσπερ
σκιαμαχεῖν
ἀπολογούμενόν
|
τε |
καὶ
ἐλέγχειν
μηδενὸς
ἀποκρινομένου.
ἀξιώσατε |
[29] |
παύσωμαι
φιλοσοφῶν
καὶ
ὑμῖν
παρακελευόμενός
|
τε |
καὶ
ἐνδεικνύμενος
ὅτῳ
ἂν
ἀεὶ |
[20] |
ἐπίσταμαι,
ἀλλ᾽
ὅστις
φησὶ
ψεύδεταί
|
τε |
καὶ
ἐπὶ
διαβολῇ
τῇ
ἐμῇ |
[20] |
ἐγὼ
γοῦν
καὶ
αὐτὸς
ἐκαλλυνόμην
|
τε |
καὶ
ἡβρυνόμην
ἂν
εἰ
ἠπιστάμην |
[40] |
ἰδεῖν,
καὶ
τὰς
ἄλλας
νύκτας
|
τε |
καὶ
ἡμέρας
τὰς
τοῦ
βίου |
[34] |
τοῦ
ἀγῶνος
ἀγῶνα
ἀγωνιζόμενος
ἐδεήθη
|
τε |
καὶ
ἱκέτευσε
τοὺς
δικαστὰς
μετὰ |
[18] |
πολλοὺς
ἐκ
παίδων
παραλαμβάνοντες
ἔπειθόν
|
τε |
καὶ
κατηγόρουν
ἐμοῦ
μᾶλλον
οὐδὲν |
[20] |
περιττότερον
πραγματευομένου
ἔπειτα
τοσαύτη
φήμη
|
τε |
καὶ
λόγος
γέγονεν,
εἰ
μή |
[42] |
ἐγὼ
ἔσομαι
ὑφ᾽
ὑμῶν
αὐτός
|
τε |
καὶ
οἱ
ὑεῖς.
ἀλλὰ
γὰρ |
[36] |
ἀμελήσας
ὧνπερ
οἱ
πολλοί,
χρηματισμοῦ
|
τε |
καὶ
οἰκονομίας
καὶ
στρατηγιῶν
καὶ |
[17] |
λόγους,
ὥσπερ
οἱ
τούτων,
(ῥήμασί
|
τε |
καὶ
ὀνόμασιν
οὐδὲ
κεκοσμημένους,
ἀλλ᾽ |
[26] |
ἐὰν
προσποιῆται
ἑαυτοῦ
εἶναι,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
οὕτως
ἄτοπα
ὄντα;
ἀλλ᾽ |
[20] |
τῆς
τοιαύτης
ἀρετῆς,
τῆς
ἀνθρωπίνης
|
τε |
καὶ
πολιτικῆς,
ἐπιστήμων
ἐστίν;
οἶμαι |
[41] |
καὶ
λέγονται
ἐκεῖ
δικάζειν,
Μίνως
|
τε |
καὶ
Ραδάμανθυς
καὶ
Αἰακὸς
καὶ |
[21] |
καὶ
ὑμῶν
τῷ
πλήθει
ἑταῖρός
|
τε |
καὶ
συνέφυγε
τὴν
φυγὴν
ταύτην |
[17] |
εἰ
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
φωνῇ
|
τε |
καὶ
τῷ
τρόπῳ
(ἔλεγον
ἐν |
[28] |
θεοῦ
τάττοντος,
ὡς
ἐγὼ
ᾠήθην
|
τε |
καὶ
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά
με
δεῖν |
[28] |
ἀλλ᾽
ἡ
τῶν
πολλῶν
διαβολή
|
τε |
καὶ
φθόνος.
ἃ
δὴ
πολλοὺς |
[19] |
καὶ
ἀξιῶ
ὑμᾶς
ἀλλήλους
διδάσκειν
|
τε |
καὶ
φράζειν,
ὅσοι
ἐμοῦ
πώποτε |
[35] |
μήτε
(δίκαια
μήτε
ὅσια,
ἄλλως
|
τε |
μέντοι
νὴ
Δία
πάντως
καὶ |
[18] |
τις
Σωκράτης
σοφὸς
ἀνήρ,
τά
|
τε |
μετέωρα
φροντιστὴς
καὶ
τὰ
ὑπὸ |
[36] |
γεγονότι,
ὅτι
μου
κατεψηφίσασθε,
ἄλλα
|
τέ |
μοι
πολλὰ
συμβάλλεται,
καὶ
οὐκ |
[38] |
μὲν
ἥδιστα
ἦν
ἀκούειν
θρηνοῦντός
|
τέ |
μου
καὶ
ὀδυρομένου
καὶ
ἄλλα |
[24] |
ὧδε·
Σωκράτη
φησὶν
ἀδικεῖν
τούς
|
τε |
νέους
διαφθείροντα
καὶ
θεοὺς
οὓς |
[19] |
εἴη
παιδεύειν
ἀνθρώπους
ὥσπερ
Γοργίας
|
τε |
ὁ
Λεοντῖνος
καὶ
Πρόδικος
ὁ |
[20] |
τοῦτο
ὃ
ἐμοὶ
πεποίηκεν
τό
|
τε |
ὄνομα
καὶ
τὴν
διαβολήν.
ἀκούετε |
[21] |
δοκεῖν
μὲν
εἶναι
σοφὸς
ἄλλοις
|
τε |
πολλοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
μάλιστα
ἑαυτῷ, |
[35] |
ἀρετήν,
οὓς
αὐτοὶ
ἑαυτῶν
ἔν
|
τε |
ταῖς
ἀρχαῖς
καὶ
ταῖς
ἄλλαις |
[39] |
μοχθηρίαν
καὶ
ἀδικίαν.
καὶ
ἐγώ
|
τε |
τῷ
τιμήματι
ἐμμένω
καὶ
οὗτοι. |
[22] |
ᾖα
ἐπὶ
τοὺς
ποιητὰς
τούς
|
τε |
τῶν
τραγῳδιῶν
καὶ
τοὺς
τῶν |
[19] |
ἀδικεῖ
καὶ
περιεργάζεται
ζητῶν
τά
|
τε |
ὑπὸ
γῆς
καὶ
οὐράνια
καὶ |
[29] |
ἕωσπερ
ἂν
ἐμπνέω
καὶ
οἷός
|
τε |
ὦ,
οὐ
μὴ
παύσωμαι
φιλοσοφῶν |
[39] |
θεῖ.
καὶ
νῦν
ἐγὼ
μὲν
|
ἅτε |
βραδὺς
ὢν
καὶ
πρεσβύτης
ὑπὸ |
[39] |
ἑάλων,
οἱ
δ᾽
ἐμοὶ
κατήγοροι
|
ἅτε |
δεινοὶ
καὶ
ὀξεῖς
ὄντες
ὑπὸ |
[23] |
μὲν
εἰδέναι,
εἰδότες
δὲ
οὐδέν.
|
ἅτε |
οὖν
οἶμαι
φιλότιμοι
(ὄντες
καὶ |
[17] |
μὲν
ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
πεπόνθατε |
ὑπὸ
τῶν
ἐμῶν
κατηγόρων,
οὐκ |
[32] |
οὐ
λόγους
ἀλλ᾽
ὃ
ὑμεῖς
|
τιμᾶτε, |
ἔργα.
ἀκούσατε
δή
μοι
τὰ |
[39] |
τεθνάναι.
ἀλλά
μοι,
ὦ
ἄνδρες,
|
παραμείνατε |
τοσοῦτον
χρόνον·
οὐδὲν
γὰρ
κωλύει |
[38] |
βουλόμενοι
ὑμῖν
ὀνειδίζειν
εἰ
γοῦν
|
περιεμείνατε |
ὀλίγον
χρόνον,
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου |
[30] |
θορυβεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀλλ᾽
|
ἐμμείνατέ |
μοι
οἷς
ἐδεήθην
ὑμῶν,
μὴ |
[38] |
τὴν
πόλιν
λοιδορεῖν
ὡς
Σωκράτη
|
ἀπεκτόνατε, |
ἄνδρα
σοφόν
φήσουσι
γὰρ
δὴ |
[39] |
νὴ
Δία
ἢ
οἵαν
ἐμὲ
|
ἀπεκτόνατε· |
νῦν
γὰρ
τοῦτο
εἴργασθε
οἰόμενοι |
[39] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
οἳ
ἐμὲ
|
ἀπεκτόνατε, |
τιμωρίαν
ὑμῖν
ἥξειν
εὐθὺς
μετὰ |
[19] |
καὶ
φράζειν,
ὅσοι
ἐμοῦ
πώποτε
|
ἀκηκόατε |
διαλεγομένου
πολλοὶ
δὲ
ὑμῶν
οἱ |
[31] |
ἐστιν
ὃ
ὑμεῖς
ἐμοῦ
πολλάκις
|
ἀκηκόατε |
πολλαχοῦ
λέγοντος,
ὅτι
μοι
θεῖόν |
[33] |
χαίρουσί
τινες
πολὺν
(χρόνον
διατρίβοντες;
|
ἀκηκόατε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πᾶσαν
ὑμῖν |
[19] |
ἐστιν,
οὐδέ
γ᾽
εἴ
τινος
|
ἀκηκόατε |
ὡς
ἐγὼ
παιδεύειν
ἐπιχειρῶ
ἀνθρώπους |
[38] |
αὐτομάτου
ἂν
ὑμῖν
τοῦτο
ἐγένετο·
|
ὁρᾶτε |
γὰρ
δὴ
τὴν
ἡλικίαν
ὅτι |
[31] |
ἄν
τινα
λόγον·
νῦν
δὲ
|
ὁρᾶτε |
δὴ
καὶ
αὐτοὶ
ὅτι
οἱ |
[40] |
νυνὶ
δὲ
συμβέβηκέ
μοι
ἅπερ
|
ὁρᾶτε |
καὶ
αὐτοί,
ταυτὶ
ἅ
γε |
[19] |
τοιαύτη
τίς
ἐστιν·
ταῦτα
γὰρ
|
ἑωρᾶτε |
καὶ
αὐτοὶ
ἐν
τῇ
Ἀριστοφάνους |
[18] |
ὑμᾶς
ἐν
ᾗ
ἂν
μάλιστα
|
ἐπιστεύσατε, |
παῖδες
ὄντες
ἔνιοι
ὑμῶν
καὶ |
[32] |
ἀλλ᾽
ὃ
ὑμεῖς
τιμᾶτε,
ἔργα.
|
ἀκούσατε |
δή
μοι
τὰ
συμβεβηκότα,
ἵνα |
[18] |
καὶ
γὰρ
ὑμεῖς
ἐκείνων
πρότερον
|
ἠκούσατε |
κατηγορούντων
καὶ
πολὺ
μᾶλλον
ἢ |
[18] |
τε
καὶ
ἐλέγχειν
μηδενὸς
ἀποκρινομένου.
|
ἀξιώσατε |
οὖν
καὶ
ὑμεῖς,
ὥσπερ
ἐγὼ |
[19] |
δὲ
ὑμῶν
οἱ
τοιοῦτοί
εἰσιν
|
φράζετε |
οὖν
ἀλλήλοις
εἰ
πώποτε
ἢ |
[41] |
δοκῶσί
τι
εἶναι
μηδὲν
ὄντες,
|
ὀνειδίζετε |
αὐτοῖς
ὥσπερ
ἐγὼ
ὑμῖν,
ὅτι |
[29] |
οὐδ᾽
εἴ
(με
νῦν
ὑμεῖς
|
ἀφίετε |
Ἀνύτῳ
ἀπιστήσαντες,
ὃς
ἔφη
ἢ |
[30] |
Ἀνύτῳ
ἢ
μή,
καὶ
ἢ
|
ἀφίετέ |
με
ἢ
μή,
ὡς
ἐμοῦ |
[17] |
τῷ
ὄντι
ξένος
ἐτύγχανον
ὤν,
|
συνεγιγνώσκετε |
δήπου
ἄν
μοι
εἰ
ἐν |
[38] |
χρόνου,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὄνομα
|
ἕξετε |
καὶ
αἰτίαν
ὑπὸ
τῶν
βουλομένων |
[30] |
ἀποκτείνητε,
οὐ
ῥᾳδίως
ἄλλον
τοιοῦτον
|
εὑρήσετε, |
ἀτεχνῶς
εἰ
καὶ
γελοιότερον
εἰπεῖν |
[24] |
ἐάντε
αὖθις
ζητήσητε
ταῦτα,
οὕτως
|
εὑρήσετε. |
περὶ
μὲν
οὖν
ὧν
οἱ |
[34] |
τοιοῦτον.
ἀλλὰ
τούτου
πᾶν
τοὐναντίον
|
εὑρήσετε, |
ὦ
ἄνδρες,
πάντας
ἐμοὶ
βοηθεῖν |
[39] |
νεώτεροί
εἰσιν,
καὶ
ὑμεῖς
μᾶλλον
|
ἀγανακτήσετε. |
εἰ
γὰρ
οἴεσθε
ἀποκτείνοντες
ἀνθρώπους |
[20] |
τε
ὄνομα
καὶ
τὴν
διαβολήν.
|
ἀκούετε |
δή.
καὶ
ἴσως
μὲν
δόξω |
[38] |
ἄλλων
περὶ
ὧν
ὑμεῖς
ἐμοῦ
|
ἀκούετε |
διαλεγομένου
καὶ
ἐμαυτὸν
καὶ
ἄλλους |
[19] |
ἣν
ὑμεῖς
ἐν
πολλῷ
χρόνῳ
|
ἔσχετε |
ταύτην
ἐν
οὕτως
ὀλίγῳ
χρόνῳ. |
[30] |
ἐγὼ
λέγω,
οὐκ
ἐμὲ
μείζω
|
βλάψετε |
ἢ
ὑμᾶς
αὐτούς·
ἐμὲ
μὲν |
[32] |
δή
μοι
τὰ
συμβεβηκότα,
ἵνα
|
εἰδῆτε |
ὅτι
οὐδ᾽
ἂν
ἑνὶ
ὑπεικάθοιμι |
[39] |
τινὰ
ὑμῖν
ὅτι
οὐκ
ὀρθῶς
|
ζῆτε, |
οὐ
καλῶς
διανοεῖσθε·
οὐ
γάρ |
[18] |
πάλαι
οὓς
ἐγὼ
λέγω,
καὶ
|
οἰήθητε |
δεῖν
πρὸς
ἐκείνους
πρῶτόν
με |
[17] |
ὑμᾶς
εὐλαβεῖσθαι
μὴ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
|
ἐξαπατηθῆτε |
(ὡς
δεινοῦ
ὄντος
λέγειν.
τὸ |
[37] |
ἡμέραν
(μόνον
κρίνειν
ἀλλὰ
πολλάς,
|
ἐπείσθητε |
ἄν·
νῦν
δ᾽
οὐ
ῥᾴδιον |
[42] |
οὐδενὸς
ἄξιοι.
~Καὶ
ἐὰν
(ταῦτα
|
ποιῆτε, |
δίκαια
πεπονθὼς
ἐγὼ
ἔσομαι
ὑφ᾽ |
[27] |
ποιῶμαι.
ἔστιν
ὅστις
ἀνθρώπων,
ὦ
|
Μέλητε, |
ἀνθρώπεια
μὲν
νομίζει
πράγματ᾽
εἶναι, |
[24] |
ἐπιδεῖξαι.
καί
μοι
δεῦρο,
ὦ
|
Μέλητε, |
εἰπέ·
ἄλλο
τι
ἢ
(περὶ |
[25] |
ἄλλοι
(ὠφελοῦσιν.
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ
|
Μέλητε, |
ἱκανῶς
ἐπιδείκνυσαι
ὅτι
οὐδεπώποτε
ἐφρόντισας |
[26] |
οὐ
νομίζεις
θεούς.
(ὦ
θαυμάσιε
|
Μέλητε, |
ἵνα
τί
ταῦτα
λέγεις;
οὐδὲ |
[26] |
Ἀναξαγόρου
οἴει
κατηγορεῖν,
ὦ
φίλε
|
Μέλητε; |
καὶ
οὕτω
καταφρονεῖς
τῶνδε
καὶ |
[25] |
διαφθείρουσιν;
οὐχ
οὕτως
ἔχει,
ὦ
|
Μέλητε, |
καὶ
περὶ
ἵππων
καὶ
τῶν |
[26] |
ὁπωστιοῦν.
ἄπιστός
γ᾽
εἶ,
ὦ
|
Μέλητε, |
καὶ
ταῦτα
μέντοι,
ὡς
ἐμοὶ |
[25] |
οἱ
βουλευταί.
ἀλλ᾽
ἄρα,
ὦ
|
Μέλητε, |
μὴ
οἱ
ἐν
τῇ
ἐκκλησίᾳ, |
[24] |
οἱ
δικασταί.
πῶς
λέγεις,
ὦ
|
Μέλητε; |
οἵδε
τοὺς
νέους
παιδεύειν
οἷοί |
[25] |
ἐγώ
σοι
οὐ
πείθομαι,
ὦ
|
Μέλητε, |
οἶμαι
δὲ
οὐδὲ
ἄλλον
ἀνθρώπων |
[24] |
αὐτοῖς
τίς
ἐστιν.
ὁρᾷς,
ὦ
|
Μέλητε, |
ὅτι
σιγᾷς
καὶ
οὐκ
ἔχεις |
[27] |
μὴ
ἡγοῖτο
εἶναι.
ἀλλ᾽
ὦ
|
Μέλητε, |
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
σὺ
ταῦτα |
[25] |
ἡμῖν
εἰπέ,
ὦ
πρὸς
Διὸς
|
Μέλητε, |
πότερόν
ἐστιν
οἰκεῖν
ἄμεινον
ἐν |
[25] |
ἑκόντα
ἔγωγε.
τί
δῆτα,
ὦ
|
Μέλητε; |
τοσοῦτον
σὺ
ἐμοῦ
σοφώτερος
εἶ |
[26] |
πῶς
με
φῂς
διαφθείρειν,
ὦ
|
Μέλητε, |
τοὺς
νεωτέρους;
ἢ
δῆλον
δὴ |
[26] |
λέγω.
πρὸς
αὐτῶν
τοίνυν,
ὦ
|
Μέλητε, |
τούτων
τῶν
θεῶν
ὧν
νῦν |
[27] |
σὺ
δὲ
ἡμῖν
ἀπόκριναι,
ὦ
|
Μέλητε. |
ὑμεῖς
δέ,
ὅπερ
(κατ᾽
ἀρχὰς |
[28] |
κινδυνεύειν,
μηδὲν
ὑπολογιζόμενον
μήτε
θάνατον
|
μήτε |
ἄλλο
μηδὲν
πρὸ
τοῦ
αἰσχροῦ. |
[22] |
σοφὸς
ὢν
τὴν
ἐκείνων
σοφίαν
|
μήτε |
ἀμαθὴς
τὴν
ἀμαθίαν,
ἢ
ἀμφότερα |
[28] |
ἡγεῖσθαι,
καὶ
αὖ
τοῦ
αὐτοῦ
|
~μήτε |
(δαίμονας
μήτε
θεοὺς
μήτε
ἥρωας, |
[35] |
ἃ
μήτε
ἡγοῦμαι
καλὰ
εἶναι
|
μήτε |
(δίκαια
μήτε
ὅσια,
ἄλλως
τε |
[33] |
ὑπεσχόμην
μηδενὶ
μηδὲν
πώποτε
μάθημα
|
μήτε |
ἐδίδαξα·
εἰ
δέ
τίς
φησι |
[36] |
ᾖα
οἷ
ἐλθὼν
μήτε
ὑμῖν
|
μήτε |
ἐμαυτῷ
ἔμελλον
μηδὲν
ὄφελος
εἶναι, |
[35] |
δεῖν
πρὸς
ὑμᾶς
πράττειν
ἃ
|
μήτε |
ἡγοῦμαι
καλὰ
εἶναι
μήτε
(δίκαια |
[28] |
αὐτοῦ
~μήτε
(δαίμονας
μήτε
θεοὺς
|
μήτε |
ἥρωας,
οὐδεμία
μηχανή
ἐστιν.
ἀλλὰ |
[28] |
δοκεῖ,
μένοντα
κινδυνεύειν,
μηδὲν
ὑπολογιζόμενον
|
μήτε |
θάνατον
μήτε
ἄλλο
μηδὲν
πρὸ |
[17] |
ὑμῶν
πολλοὶ
ἀκηκόασι,
καὶ
ἄλλοθι,
|
μήτε |
(θαυμάζειν
μήτε
θορυβεῖν
τούτου
ἕνεκα. |
[28] |
αὖ
τοῦ
αὐτοῦ
~μήτε
(δαίμονας
|
μήτε |
θεοὺς
μήτε
ἥρωας,
οὐδεμία
μηχανή |
[17] |
ἀκηκόασι,
καὶ
ἄλλοθι,
μήτε
(θαυμάζειν
|
μήτε |
θορυβεῖν
τούτου
ἕνεκα.
ἔχει
γὰρ |
[35] |
ἡγοῦμαι
καλὰ
εἶναι
μήτε
(δίκαια
|
μήτε |
ὅσια,
ἄλλως
τε
μέντοι
νὴ |
[30] |
ὑμῶν
καὶ
νεωτέρους
καὶ
πρεσβυτέρους
|
μήτε |
σωμάτων
(ἐπιμελεῖσθαι
μήτε
χρημάτων
πρότερον |
[22] |
ἂν
οὕτως
ὥσπερ
ἔχω
ἔχειν,
|
μήτε |
τι
σοφὸς
ὢν
τὴν
ἐκείνων |
[36] |
ἕκαστον
ὑμῶν
πείθειν
μὴ
πρότερον
|
μήτε |
τῶν
ἑαυτοῦ
μηδενὸς
ἐπιμελεῖσθαι
πρὶν |
[36] |
ὡς
βέλτιστος
καὶ
φρονιμώτατος
ἔσοιτο,
|
μήτε |
τῶν
τῆς
πόλεως,
πρὶν
αὐτῆς |
[36] |
μὲν
οὐκ
ᾖα
οἷ
ἐλθὼν
|
μήτε |
ὑμῖν
μήτε
ἐμαυτῷ
ἔμελλον
μηδὲν |
[33] |
δικαίως
τὴν
αἰτίαν
ὑπέχοιμι,
ὧν
|
μήτε |
ὑπεσχόμην
μηδενὶ
μηδὲν
πώποτε
μάθημα |
[30] |
καὶ
πρεσβυτέρους
μήτε
σωμάτων
(ἐπιμελεῖσθαι
|
μήτε |
χρημάτων
πρότερον
μηδὲ
οὕτω
σφόδρα |
[35] |
ἐσομένων
ἂν
ὑμεῖς
αὐτοὺς
μὴ
|
ἀποκτείνητε· |
οἳ
ἐμοὶ
δοκοῦσιν
αἰσχύνην
τῇ |
[30] |
ἐμοῦ
καταψηφισάμενοι.
ἐὰν
γάρ
με
|
ἀποκτείνητε, |
οὐ
ῥᾳδίως
ἄλλον
τοιοῦτον
εὑρήσετε, |
[30] |
εὖ
γὰρ
ἴστε,
ἐάν
με
|
ἀποκτείνητε |
τοιοῦτον
ὄντα
οἷον
ἐγὼ
λέγω, |
[20] |
μοι,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μὴ
|
θορυβήσητε, |
μηδ᾽
ἐὰν
δόξω
τι
ὑμῖν |
[24] |
καὶ
ἐάντε
νῦν
ἐάντε
αὖθις
|
ζητήσητε |
ταῦτα,
οὕτως
εὑρήσετε.
περὶ
μὲν |
[30] |
ἀλλὰ
ὑπὲρ
ὑμῶν,
μή
τι
|
ἐξαμάρτητε |
περὶ
τὴν
τοῦ
(θεοῦ
δόσιν |
[17] |
ἐὰν
διὰ
τῶν
αὐτῶν
λόγων
|
ἀκούητέ |
μου
ἀπολογουμένου
δι᾽
ὧνπερ
εἴωθα |
[25] |
ἐάντε
σὺ
καὶ
Ἄνυτος
οὐ
|
φῆτε |
ἐάντε
φῆτε·
πολλὴ
γὰρ
ἄν |
[25] |
καὶ
Ἄνυτος
οὐ
φῆτε
ἐάντε
|
φῆτε· |
πολλὴ
γὰρ
ἄν
τις
εὐδαιμονία |
[31] |
με,
πειθόμενοι
Ἀνύτῳ,
ῥᾳδίως
ἂν
|
ἀποκτείναιτε, |
εἶτα
τὸν
λοιπὸν
βίον
καθεύδοντες |
[37] |
ἴσως
γὰρ
ἄν
μοι
τούτου
|
τιμήσαιτε. |
πολλὴ
μεντἄν
με
φιλοψυχία
ἔχοι, |
[31] |
τῇ
πόλει
δεδόσθαι,
ἐνθένδε
(ἂν
|
κατανοήσαιτε· |
οὐ
γὰρ
ἀνθρωπίνῳ
ἔοικε
τὸ |
[35] |
διαφέρειν
εἴτε
σοφίᾳ
εἴτε
ἀνδρείᾳ
|
εἴτε |
ἄλλῃ
ᾑτινιοῦν
ἀρετῇ
τοιοῦτοι
ἔσονται, |
[35] |
οἱ
δοκοῦντες
διαφέρειν
εἴτε
σοφίᾳ
|
εἴτε |
ἀνδρείᾳ
εἴτε
ἄλλῃ
ᾑτινιοῦν
ἀρετῇ |
[40] |
ἐνθένδε
εἰς
ἄλλον
τόπον.
καὶ
|
εἴτε |
δὴ
μηδεμία
αἴσθησίς
ἐστιν
ἀλλ᾽ |
[33] |
ἐγὼ
εἴτε
τις
χρηστὸς
γίγνεται
|
εἴτε |
μή,
οὐκ
ἂν
δικαίως
τὴν |
[33] |
τὰ
ἐμαυτοῦ
πράττοντος
ἐπιθυμοῖ
ἀκούειν,
|
εἴτε |
νεώτερος
εἴτε
πρεσβύτερος,
οὐδενὶ
πώποτε |
[27] |
καὶ
διδάσκειν,
εἴτ᾽
οὖν
καινὰ
|
εἴτε |
παλαιά,
ἀλλ᾽
οὖν
δαιμόνιά
γε |
[33] |
πράττοντος
ἐπιθυμοῖ
ἀκούειν,
εἴτε
νεώτερος
|
εἴτε |
πρεσβύτερος,
οὐδενὶ
πώποτε
ἐφθόνησα,
οὐδὲ |
[35] |
οὖν
ὑμῶν
οἱ
δοκοῦντες
διαφέρειν
|
εἴτε |
σοφίᾳ
εἴτε
ἀνδρείᾳ
εἴτε
ἄλλῃ |
[33] |
τοὺς
δὲ
διέφθαρκα,
χρῆν
δήπου,
|
εἴτε |
τινὲς
αὐτῶν
πρεσβύτεροι
γενόμενοι
ἔγνωσαν |
[33] |
ἂν
λέγω.
καὶ
τούτων
ἐγὼ
|
εἴτε |
τις
χρηστὸς
γίγνεται
εἴτε
μή, |
[30] |
εἰ
μέλλω
πολλάκις
τεθνάναι”
μὴ
|
θορυβεῖτε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀλλ᾽
ἐμμείνατέ |
[21] |
μαντεύσασθαι
καί,
ὅπερ
λέγω,
μὴ
|
θορυβεῖτε, |
ὦ
ἄνδρες
ἤρετο
γὰρ
δὴ |
[30] |
οἷς
ἴσως
βοήσεσθε·
ἀλλὰ
μηδαμῶς
|
ποιεῖτε |
τοῦτο.
εὖ
γὰρ
ἴστε,
ἐάν |
[37] |
βαρύτεραι
γεγόνασιν
καὶ
ἐπιφθονώτεραι,
ὥστε
|
ζητεῖτε |
αὐτῶν
νυνὶ
ἀπαλλαγῆναι·
ἄλλοι
δὲ |
[29] |
με,
ὅπερ
εἶπον,
ἐπὶ
τούτοις
|
ἀφίοιτε, |
εἴποιμ᾽
ἂν
ὑμῖν
ὅτι
ἐγὼ |
[31] |
εἶτα
τὸν
λοιπὸν
βίον
καθεύδοντες
|
διατελοῖτε |
ἄν,
εἰ
μή
τινα
ἄλλον |
[29] |
διαφθαρήσονται,
εἴ
μοι
πρὸς
ταῦτα
|
εἴποιτε· |
ὦ
Σώκρατες,
νῦν
μὲν
Ἀνύτῳ |
[24] |
(ταῦτά
ἐστιν.
καὶ
ἐάντε
νῦν
|
ἐάντε |
αὖθις
ζητήσητε
ταῦτα,
οὕτως
εὑρήσετε. |
[24] |
τὰ
αἴτια
(ταῦτά
ἐστιν.
καὶ
|
ἐάντε |
νῦν
ἐάντε
αὖθις
ζητήσητε
ταῦτα, |
[25] |
ἄλλων
ἁπάντων
ζῴων;
πάντως
δήπου,
|
ἐάντε |
σὺ
καὶ
Ἄνυτος
οὐ
φῆτε |
[25] |
σὺ
καὶ
Ἄνυτος
οὐ
φῆτε
|
ἐάντε |
φῆτε·
πολλὴ
γὰρ
ἄν
τις |
[20] |
Εὔηνος”
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
Πάριος,
|
πέντε |
μνῶν”
καὶ
ἐγὼ
τὸν
Εὔηνον |
[28] |
εἰργασμένος,
ὦ
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι,
εἰ
|
ὅτε |
μέν
με
οἱ
ἄρχοντες
ἔταττον, |
[32] |
ἡμῶν
ἡ
φυλὴ
Ἀντιοχὶς
πρυτανεύουσα
|
ὅτε |
ὑμεῖς
τοὺς
δέκα
στρατηγοὺς
τοὺς |
[26] |
παρ᾽
ἐμοῦ
μανθάνουσιν,
ἃ
ἔξεστιν
|
ἐνίοτε |
εἰ
πάνυ
πολλοῦ
δραχμῆς
(ἐκ |
[21] |
λέγει
ὁ
θεός,
καὶ
τί
|
ποτε |
αἰνίττεται;
ἐγὼ
γὰρ
δὴ
οὔτε |
[33] |
καὶ
παντὶ
τρόπῳ
ᾧπέρ
τίς
|
ποτε |
καὶ
ἄλλη
θεία
μοῖρα
ἀνθρώπῳ |
[21] |
ἐφ᾽
ὅτι
ὁρμήσειεν.
καὶ
δή
|
ποτε |
καὶ
εἰς
Δελφοὺς
ἐλθὼν
ἐτόλμησε |
[21] |
πολὺν
μὲν
χρόνον
ἠπόρουν
τί
|
ποτε |
λέγει·
ἔπειτα
μόγις
πάνυ
ἐπὶ |
[21] |
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐνεθυμούμην
οὑτωσί·
τί
|
ποτε |
λέγει
ὁ
θεός,
καὶ
τί |
[21] |
ἐμαυτῷ
σοφὸς
ὤν·
τί
οὖν
|
ποτε |
λέγει
φάσκων
ἐμὲ
σοφώτατον
εἶναι; |
[33] |
λέγει.
ἀλλὰ
διὰ
τί
δή
|
ποτε |
μετ᾽
ἐμοῦ
χαίρουσί
τινες
πολὺν |
[40] |
τὸ
νυνί
μοι
συμβεβηκὸς
τί
|
ποτε |
νοεῖ.
ἐμοὶ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες |
[31] |
ἀπαναισχυντῆσαι
(παρασχόμενοι
μάρτυρα,
ὡς
ἐγώ
|
ποτέ |
τινα
ἢ
ἐπραξάμην
μισθὸν
ἢ |
[29] |
εἰ
καὶ
ἀγαθὰ
ὄντα
τυγχάνει
|
οὐδέποτε |
φοβήσομαι
οὐδὲ
φεύξομαι·
ὥστε
οὐδ᾽ |
[41] |
ἂν
εἴη
ἡ
διατριβὴ
αὐτόθι,
|
ὁπότε |
ἐντύχοιμι
Παλαμήδει
καὶ
Αἴαντι
τῷ |
[31] |
ἂν
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει
δὲ
|
οὔποτε. |
τοῦτ᾽
ἔστιν
ὅ
μοι
ἐναντιοῦται |
[19] |
τε
καὶ
φράζειν,
ὅσοι
ἐμοῦ
|
πώποτε |
ἀκηκόατε
διαλεγομένου
πολλοὶ
δὲ
ὑμῶν |
[26] |
τούτων
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν
|
πώποτε |
ἐμέλησεν.
ὅμως
δὲ
δὴ
λέγε |
[24] |
καὶ
κήδεσθαι
ὧν
οὐδὲν
τούτῳ
|
πώποτε |
ἐμέλησεν·
ὡς
δὲ
τοῦτο
οὕτως |
[33] |
εἴτε
νεώτερος
εἴτε
πρεσβύτερος,
οὐδενὶ
|
πώποτε |
ἐφθόνησα,
οὐδὲ
χρήματα
μὲν
λαμβάνων |
[19] |
εἰσιν
φράζετε
οὖν
ἀλλήλοις
εἰ
|
πώποτε |
ἢ
μικρὸν
ἢ
μέγα
ἤκουσέ |
[32] |
Ἀθηναῖοι,
ἄλλην
μὲν
ἀρχὴν
οὐδεμίαν
|
(πώποτε |
ἦρξα
ἐν
τῇ
πόλει,
ἐβούλευσα |
[33] |
ὧν
μήτε
ὑπεσχόμην
μηδενὶ
μηδὲν
|
πώποτε |
μάθημα
μήτε
ἐδίδαξα·
εἰ
δέ |
[33] |
ἰδίᾳ
ὁ
αὐτὸς
οὗτος,
οὐδενὶ
|
πώποτε |
συγχωρήσας
οὐδὲν
παρὰ
τὸ
δίκαιον |
[33] |
δέ
τίς
φησι
παρ᾽
ἐμοῦ
|
πώποτέ |
τι
μαθεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
ἰδίᾳ |
[33] |
νέοις
οὖσιν
αὐτοῖς
ἐγὼ
κακὸν
|
πώποτέ |
τι
συνεβούλευσα,
νυνὶ
αὐτοὺς
ἀναβαίνοντας |
[25] |
ὦ
Μέλητε,
ἱκανῶς
ἐπιδείκνυσαι
ὅτι
|
οὐδεπώποτε |
ἐφρόντισας
τῶν
νέων,
καὶ
σαφῶς |
[34] |
παρασχέσθαι
Μέλητον
μάρτυρα·
εἰ
δὲ
|
τότε |
ἐπελάθετο,
νῦν
παρασχέσθω
ἐγὼ
παραχωρῶ |
[28] |
ἐν
Ἀμφιπόλει
καὶ
ἐπὶ
Δηλίῳ,
|
τότε |
μὲν
οὗ
ἐκεῖνοι
ἔταττον
ἔμενον |
[32] |
βουλόμενοι
ὡς
πλείστους
ἀναπλῆσαι
αἰτιῶν.
|
τότε |
μέντοι
ἐγὼ
(οὐ
λόγῳ
ἀλλ᾽ |
[38] |
τῶν
ἄλλων
ἀκούειν.
ἀλλ᾽
οὔτε
|
τότε |
ᾠήθην
δεῖν
ἕνεκα
τοῦ
κινδύνου |
[23] |
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται
γάρ
με
|
ἑκάστοτε |
οἱ
παρόντες
ταῦτα
αὐτὸν
εἶναι |
[30] |
τοῖς
ἀστοῖς,
ὅσῳ
μου
ἐγγυτέρω
|
ἐστὲ |
γένει.
ταῦτα
γὰρ
κελεύει
ὁ |
[21] |
καὶ
μεθ᾽
ὑμῶν
κατῆλθε.
καὶ
|
ἴστε |
δὴ
οἷος
ἦν
Χαιρεφῶν,
ὡς |
[30] |
μηδαμῶς
ποιεῖτε
τοῦτο.
εὖ
γὰρ
|
ἴστε, |
ἐάν
με
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον
ὄντα |
[30] |
γὰρ
κελεύει
ὁ
θεός,
εὖ
|
ἴστε, |
καὶ
ἐγὼ
οἴομαι
οὐδέν
πω |
[28] |
γέγονεν
καὶ
πρὸς
πολλούς,
εὖ
|
ἴστε |
ὅτι
ἀληθές
ἐστιν.
καὶ
τοῦτ᾽ |
[33] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πάντες,
εὖ
|
ἴστε |
ὅτι
οὐκ
ἀληθῆ
λέγει.
ἀλλὰ |
[20] |
τισὶν
ὑμῶν
παίζειν·
εὖ
μέντοι
|
ἴστε, |
πᾶσαν
ὑμῖν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐρῶ. |
[20] |
τὸν
ἐν
Δελφοῖς.
Χαιρεφῶντα
γὰρ
|
ἴστε |
που.
~οὗτος
(ἐμός
τε
ἑταῖρος |
[31] |
μοι
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι·
εὖ
γὰρ
|
ἴστε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἐγὼ |
[29] |
λέγων
οἷάπερ
εἴωθα,
ὅτι
ὦ
|
ἄριστε |
ἀνδρῶν,
Ἀθηναῖος
ὤν,
πόλεως
τῆς |
[27] |
δὲ
πράγματα;
οὐκ
ἔστιν,
ὦ
|
ἄριστε |
ἀνδρῶν·
εἰ
μὴ
σὺ
βούλει |
[34] |
λέγειν
λέγων
ὅτι
ἐμοί,
ὦ
|
ἄριστε, |
εἰσὶν
μέν
πού
τινες
καὶ |
[24] |
(ἀλλ᾽
οὐ
τοῦτο
ἐρωτῶ,
ὦ
|
βέλτιστε, |
ἀλλὰ
τίς
ἄνθρωπος,
ὅστις
πρῶτον |
[32] |
οὐκ
ἐξέπληξεν,
οὕτως
ἰσχυρὰ
οὖσα,
|
ὥστε |
ἄδικόν
τι
ἐργάσασθαι,
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ |
[38] |
δεῖν
ἅπαντα
ποιεῖν
καὶ
λέγειν
|
ὥστε |
ἀποφυγεῖν
τὴν
δίκην.
πολλοῦ
γε |
[39] |
εἰσιν
ἐν
ἑκάστοις
τοῖς
κινδύνοις
|
ὥστε |
διαφεύγειν
θάνατον,
ἐάν
τις
τολμᾷ |
[36] |
(τῷ
ὄντι
ἐπιεικέστερον
εἶναι
ἢ
|
ὥστε |
εἰς
ταῦτ᾽
ἰόντα
σῴζεσθαι,
ἐνταῦθα |
[28] |
παρὰ
τὸ
αἰσχρόν
τι
ὑπομεῖναι
|
ὥστε, |
ἐπειδὴ
εἶπεν
ἡ
μήτηρ
αὐτῷ |
[37] |
ὑμῖν
βαρύτεραι
γεγόνασιν
καὶ
ἐπιφθονώτεραι,
|
ὥστε |
ζητεῖτε
αὐτῶν
νυνὶ
ἀπαλλαγῆναι·
ἄλλοι |
[34] |
πέτρης’
πέφυκα
ἀλλ᾽
ἐξ
ἀνθρώπων,
|
ὥστε |
καὶ
οἰκεῖοί
μοί
εἰσι
καὶ |
[25] |
δὴ
εἰς
τοσοῦτον
ἀμαθίας
ἥκω
|
ὥστε |
καὶ
τοῦτ᾽
ἀγνοῶ,
ὅτι
ἐάν |
[22] |
πλημμέλεια
ἐκείνην
τὴν
σοφίαν
(ἀποκρύπτειν·
|
ὥστε |
με
ἐμαυτὸν
ἀνερωτᾶν
ὑπὲρ
τοῦ |
[37] |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
οὕτως
ἀλόγιστός
εἰμι
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι
λογίζεσθαι
ὅτι
ὑμεῖς |
[40] |
νύκτα
ἐν
ᾗ
οὕτω
κατέδαρθεν
|
ὥστε |
μηδὲ
ὄναρ
ἰδεῖν,
καὶ
τὰς |
[24] |
Λύκων
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
ῥητόρων·
|
ὥστε, |
ὅπερ
ἀρχόμενος
ἐγὼ
ἔλεγον,
θαυμάζοιμ᾽ |
[29] |
τυγχάνει
οὐδέποτε
φοβήσομαι
οὐδὲ
φεύξομαι·
|
ὥστε |
οὐδ᾽
εἴ
(με
νῦν
ὑμεῖς |
[33] |
καὶ
ὁ
μὲν
Θεόδοτος
τετελεύτηκεν,
|
ὥστε |
οὐκ
ἂν
ἐκεῖνός
γε
αὐτοῦ |
[26] |
οἴει
αὐτοὺς
ἀπείρους
γραμμάτων
εἶναι
|
ὥστε |
οὐκ
εἰδέναι
ὅτι
τὰ
Ἀναξαγόρου |
[23] |
καὶ
οἷαι
χαλεπώταται
καὶ
βαρύταται,
|
ὥστε |
πολλὰς
διαβολὰς
ἀπ᾽
αὐτῶν
γεγονέναι, |
[26] |
διαφθείρω,
ἢ
εἰ
διαφθείρω,
(ἄκων,
|
~ὥστε |
σύ
γε
κατ᾽
ἀμφότερα
ψεύδῃ. |
[25] |
εἶ
τηλικούτου
ὄντος
τηλικόσδε
ὤν,
|
ὥστε |
σὺ
μὲν
ἔγνωκας
ὅτι
οἱ |
[25] |
κακόν
τι
λαβεῖν
ὑπ᾽
αὐτοῦ,
|
ὥστε |
τοῦτο
τὸ>
τοσοῦτον
κακὸν
ἑκὼν |
[33] |
συγχωρήσας
οὐδὲν
παρὰ
τὸ
δίκαιον
|
οὔτε |
ἄλλῳ
οὔτε
τούτων
οὐδενὶ
οὓς |
[31] |
ὅστις
ἀνθρώπων
σωθήσεται
οὔτε
ὑμῖν
|
οὔτε |
ἄλλῳ
πλήθει
οὐδενὶ
γνησίως
ἐναντιούμενος |
[30] |
οὐδὲν
ἂν
βλάψειεν
οὔτε
Μέλητος
|
οὔτε |
Ἄνυτος
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
δύναιτο |
[26] |
ἑτέρους,
ἢ
παντάπασί
με
φῂς
|
οὔτε |
αὐτὸν
νομίζειν
θεοὺς
τούς
τε |
[38] |
ἀπολογησάμενος
τεθνάναι
ἢ
ἐκείνως
ζῆν.
|
οὔτε |
γὰρ
ἐν
δίκῃ
οὔτ᾽
ἐν |
[40] |
ἀνέβαινον
ἐνταυθοῖ
ἐπὶ
τὸ
δικαστήριον,
|
οὔτε |
ἐν
τῷ
λόγῳ
οὐδαμοῦ
μέλλοντί |
[40] |
ἔσχατα
κακῶν
εἶναι·
ἐμοὶ
δὲ
|
(οὔτε |
ἐξιόντι
ἕωθεν
οἴκοθεν
ἠναντιώθη
τὸ |
[41] |
ἔστιν
ἀνδρὶ
ἀγαθῷ
κακὸν
οὐδὲν
|
οὔτε |
ζῶντι
οὔτε
τελευτήσαντι,
οὐδὲ
ἀμελεῖται |
[35] |
κατὰ
τοὺς
νόμους.
οὔκουν
χρὴ
|
οὔτε |
ἡμᾶς
ἐθίζειν
ὑμᾶς
ἐπιορκεῖν
οὔθ᾽ |
[40] |
ἠναντιώθη
τὸ
τοῦ
θεοῦ
σημεῖον,
|
οὔτε |
ἡνίκα
ἀνέβαινον
ἐνταυθοῖ
ἐπὶ
τὸ |
[39] |
ἡ
ἀπαλλαγὴ
οὔτε
πάνυ
δυνατὴ
|
οὔτε |
καλή,
ἀλλ᾽
ἐκείνη
καὶ
καλλίστη |
[24] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τἀληθῆ,
καὶ
ὑμᾶς
|
οὔτε |
μέγα
οὔτε
μικρὸν
ἀποκρυψάμενος
ἐγὼ |
[19] |
φλυαρίαν
φλυαροῦντα,
ὧν
ἐγὼ
οὐδὲν
|
οὔτε |
μέγα
οὔτε
μικρὸν
πέρι
ἐπαΐω. |
[26] |
(οὑγὼ
ἔλεγον,
ὅτι
Μελήτῳ
τούτων
|
οὔτε |
μέγα
οὔτε
μικρὸν
πώποτε
ἐμέλησεν. |
[21] |
ποτε
αἰνίττεται;
ἐγὼ
γὰρ
δὴ
|
οὔτε |
μέγα
οὔτε
σμικρὸν
σύνοιδα
ἐμαυτῷ |
[30] |
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
ἂν
βλάψειεν
|
οὔτε |
Μέλητος
οὔτε
Ἄνυτος
οὐδὲ
γὰρ |
[24] |
τἀληθῆ,
καὶ
ὑμᾶς
οὔτε
μέγα
|
οὔτε |
μικρὸν
ἀποκρυψάμενος
ἐγὼ
λέγω
οὐδ᾽ |
[19] |
ὧν
ἐγὼ
οὐδὲν
οὔτε
μέγα
|
οὔτε |
μικρὸν
πέρι
ἐπαΐω.
καὶ
οὐχ |
[26] |
ὅτι
Μελήτῳ
τούτων
οὔτε
μέγα
|
οὔτε |
μικρὸν
πώποτε
ἐμέλησεν.
ὅμως
δὲ |
[38] |
τοῦ
κινδύνου
πρᾶξαι
οὐδὲν
ἀνελεύθερον,
|
οὔτε |
νῦν
μοι
μεταμέλει
οὕτως
ἀπολογησαμένῳ, |
[39] |
γάρ
ἐσθ᾽
αὕτη
ἡ
ἀπαλλαγὴ
|
οὔτε |
πάνυ
δυνατὴ
οὔτε
καλή,
ἀλλ᾽ |
[21] |
ἐγὼ
γὰρ
δὴ
οὔτε
μέγα
|
οὔτε |
σμικρὸν
σύνοιδα
ἐμαυτῷ
σοφὸς
ὤν· |
[41] |
ἀγαθῷ
κακὸν
οὐδὲν
οὔτε
ζῶντι
|
οὔτε |
τελευτήσαντι,
οὐδὲ
ἀμελεῖται
ὑπὸ
θεῶν |
[23] |
καὶ
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
ἀσχολίας
|
οὔτε |
τι
τῶν
τῆς
πόλεως
πρᾶξαί |
[38] |
ὑμεῖς
τῶν
ἄλλων
ἀκούειν.
ἀλλ᾽
|
οὔτε |
τότε
ᾠήθην
δεῖν
ἕνεκα
τοῦ |
[19] |
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν.
ἀλλὰ
γὰρ
|
οὔτε |
τούτων
οὐδέν
ἐστιν,
οὐδέ
γ᾽ |
[33] |
παρὰ
τὸ
δίκαιον
οὔτε
ἄλλῳ
|
οὔτε |
τούτων
οὐδενὶ
οὓς
δὴ
διαβάλλοντες |
[23] |
μοι
σχολὴ
γέγονεν
ἄξιον
λόγου
|
οὔτε |
τῶν
οἰκείων,
ἀλλ᾽
ἐν
(πενίᾳ |
[35] |
ταῦτα
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
οὔτε |
ὑμᾶς
χρὴ
ποιεῖν
τοὺς
δοκοῦντας |
[31] |
γὰρ
ἔστιν
ὅστις
ἀνθρώπων
σωθήσεται
|
οὔτε |
ὑμῖν
οὔτε
ἄλλῳ
πλήθει
οὐδενὶ |
[35] |
ἂν
ἡμῶν
εὐσεβοῖεν.
μὴ
οὖν
|
ἀξιοῦτέ |
με,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιαῦτα |
[29] |
σε,
ἐπὶ
τούτῳ
μέντοι,
ἐφ᾽
|
ᾧτε |
μηκέτι
ἐν
ταύτῃ
τῇ
ζητήσει |
[40] |
ἄλλοις
λόγοις
πολλαχοῦ
δή
με
|
ἐπέσχε |
λέγοντα
μεταξύ·
νῦν
δὲ
οὐδαμοῦ |