HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  153 formes différentes pour 629 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Page
[36]   τῇ ἀληθείᾳ τιμᾶσθαι· καὶ ταῦτά  γε   ἀγαθὸν τοιοῦτον ὅτι ἂν πρέποι
[37]   μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ δέω ἐμαυτόν  γε   ἀδικήσειν καὶ κατ᾽ ἐμαυτοῦ ἐρεῖν
[26]   ὅτι ἐὰν μάθω, παύσομαι  γε   ἄκων ποιῶ. σὺ δὲ συγγενέσθαι
[39]   πολλάκις δῆλον γίγνεται ὅτι τό  γε   ἀποθανεῖν ἄν τις ἐκφύγοι καὶ
[27]   τουτοισί. ἀλλὰ τὸ ἐπὶ τούτῳ  γε   ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽ ὅστις δαιμόνια μὲν
[33]   τετελεύτηκεν, ὥστε οὐκ ἂν ἐκεῖνός  γε   αὐτοῦ καταδεηθείη καὶ Παράλιος ὅδε,
[27]   θεοὺς αὖ ἡγεῖσθαι πάλιν, ἐπειδήπερ  γε   δαίμονας ἡγοῦμαι· εἰ δ᾽ αὖ
[38]   ὥστε ἀποφυγεῖν τὴν δίκην. πολλοῦ  γε   δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ μὲν ἑάλωκα,
[37]   ἄρα αὐτὰς οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ  γε   δεῖ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι. καλὸς
[32]   τοῦτο περὶ πλείστου ἐποιούμην; πολλοῦ  γε   δεῖ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι· οὐδὲ
[40]   ὁρᾶτε καὶ αὐτοί, ταυτὶ  γε   δὴ οἰηθείη ἄν τις καὶ
[41]   εὐδαιμονίας; πάντως οὐ δήπου τούτου  γε   ἕνεκα οἱ ἐκεῖ ἀποκτείνουσι· τά
[35]   οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽ οὖν δεδογμένον  (γέ   ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν τῶν
[25]   δ᾽ ἀγαθοὶ ἀγαθόν τι; πάνυ  γε.   (ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται ὑπὸ
[20]   ἔφην ἐγώ, οὔ; πάνυ  γε”   δ᾽ ὅς. τίς” ἦν
[26]   ταύτῃ ἀδικῶ οὐ μέντοι οὕσπερ  γε   πόλις ἀλλὰ ἑτέρους, καὶ
[27]   δὲ (δαίμονας οὐχὶ ἤτοι θεούς  γε   ἡγούμεθα θεῶν παῖδας; φῂς
[26]   εἰ διαφθείρω, (ἄκων, ~ὥστε σύ  γε   κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ δὲ
[36]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ δεῖ  γε   κατὰ τὴν ἀξίαν τῇ ἀληθείᾳ
[17]   Δία, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κεκαλλιεπημένους  γε   λόγους, ὥσπερ οἱ τούτων, (ῥήμασί
[36]   ἄνδρα ἐν πρυτανείῳ σιτεῖσθαι, πολύ  γε   μᾶλλον εἴ τις ὑμῶν
[31]   τὰ πολιτικὰ πράττειν, καὶ παγκάλως  γέ   μοι δοκεῖ ἐναντιοῦσθαι· εὖ γὰρ
[19]   τοῦτο ἀληθές. ἐπεὶ καὶ τοῦτό  γέ   μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι, εἴ
[18]   τοῦτο ὑμῶν δέομαι δίκαιον, ὥς  γέ   μοι δοκῶ, τὸν μὲν τρόπον
[25]   πάνυ σφόδρα ταῦτα λέγω. πολλήν  γέ   μου κατέγνωκας δυστυχίαν. καί μοι
[24]   οἱ δ᾽ οὔ; ἅπαντες. εὖ  γε   νὴ τὴν Ἥραν λέγεις καὶ
[27]   εἴτε παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν δαιμόνιά  γε   νομίζω κατὰ τὸν σὸν λόγον,
[36]   ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ δῆλον τοῦτό  γε,   ὅτι εἰ μὴ ἀνέβη Ἄνυτος
[21]   εἶναι; οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί  γε·   οὐ γὰρ θέμις αὐτῷ” καὶ
[20]   γεγόνασιν; οὐ γὰρ δήπου σοῦ  γε   οὐδὲν τῶν ἄλλων περιττότερον πραγματευομένου
[27]   παῖδας; φῂς οὔ; πάνυ  γε.   οὐκοῦν εἴπερ δαίμονας ἡγοῦμαι, ὡς
[31]   πάντα ἀναισχύντως οὕτω κατηγοροῦντες τοῦτό  γε   οὐχ οἷοί τε ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι
[21]   οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου  γε   σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος
[24]   δῆλον γὰρ ὅτι οἶσθα, μέλον  γέ   σοι. τὸν μὲν γὰρ διαφθείροντα
[28]   κακοῦ. φαῦλοι (γὰρ ἂν τῷ  γε   σῷ λόγῳ εἶεν τῶν ἡμιθέων
[41]   λοιπὸν χρόνον ἀθάνατοί εἰσιν, εἴπερ  γε   τὰ λεγόμενα ἀληθῆ. ἀλλὰ καὶ
[24]   ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ  γε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν φημι
[34]   οἰκεῖοί μοί εἰσι καὶ ὑεῖς  γε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τρεῖς, εἷς
[17]   οὕτω πιθανῶς ἔλεγον. καίτοι ἀληθές  γε   ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν.
[26]   πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως δὲ δὴ  λέγε   ἡμῖν, πῶς με φῂς διαφθείρειν,
[20]   ἔπραττες ἀλλοῖον οἱ πολλοί.  λέγε   οὖν ἡμῖν τί (ἐστιν, ἵνα
[41]   εἰ ταῦτ᾽ ἔστιν ἀληθῆ. ἐπεὶ  (ἔμοιγε   καὶ αὐτῷ θαυμαστὴ ἂν εἴη
[21]   τῷ πλήθει ἑταῖρός τε καὶ  συνέφυγε   τὴν φυγὴν ταύτην καὶ μεθ᾽
[20]   τί λέγω· οὐ γὰρ δὴ  ἔγωγε   αὐτὴν ἐπίσταμαι, ἀλλ᾽ ὅστις φησὶ
[34]   ἔχει οὐκ ἀξιῶ μὲν γὰρ  ἔγωγε,   εἰ δ᾽ οὖν ἐπιεικῆ ἄν
[24]   ὡς βέλτιστοι οἱ νεώτεροι ἔσονται;  Ἔγωγε.   Ἴθι δή νυν εἰπὲ τούτοις,
[40]   τοιοῦτον θάνατός ἐστιν, κέρδος  ἔγωγε   λέγω· καὶ γὰρ οὐδὲν πλείων
[17]   γὰρ τοῦτο λέγουσιν, ὁμολογοίην ἂν  ἔγωγε   οὐ κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ.
[36]   γεγονότα ἀριθμόν. οὐ γὰρ ᾠόμην  ἔγωγε   οὕτω παρ᾽ ὀλίγον ἔσεσθαι ἀλλὰ
[25]   ποιοῦντα ἑκόντα ἄκοντα; ἑκόντα  ἔγωγε.   τί δῆτα, Μέλητε; τοσοῦτον
[41]   οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν τὸ σημεῖον, καὶ  ἔγωγε   τοῖς καταψηφισαμένοις μου καὶ τοῖς
[33]   καὶ εὐέλεγκτα. εἰ γὰρ δὴ  ἔγωγε   τῶν νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω
[32]   ἀλλὰ μὴ δημοσιεύειν. μεγάλα δ᾽  ἔγωγε   ὑμῖν τεκμήρια παρέξομαι τούτων, οὐ
[25]   τοὺς μάλιστα πλησίον (ἑαυτῶν, οἱ  δὲ   ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ
[34]   οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε  δὲ   (Ἀδείμαντος, Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς
[34]   ἂν λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες· οἱ  δὲ   ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες, οἱ
[29]   καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ  δὲ   ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι
[31]   ὑμέτερον συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου  δὲ   αἴτιόν ἐστιν ὑμεῖς ἐμοῦ
[24]   ὠφελούντων. τί δὲ δή; οἱ  δὲ   ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ οὔ;
[26]   γε κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ  δὲ   ἄκων διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ
[34]   συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ  δὲ   ἀληθεύοντι; εἶεν δή, ἄνδρες·
[32]   δίκαιον δείσας θάνατον, μὴ ὑπείκων  δὲ   ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ
[29]   ζητήσει διατρίβειν μηδὲ φιλοσοφεῖν· ἐὰν  δὲ   (ἁλῷς ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ”
[21]   καὶ δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως  δὲ   ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ
[38]   ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος,  δὲ   ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ,
[39]   τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι. (τοῖς  δὲ   ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν διαλεχθείην ὑπὲρ
[37]   ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι  δὲ   ἄρα αὐτὰς οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ
[19]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν. (μάρτυρας  δὲ   αὖ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς παρέχομαι,
[19]   τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι  δὲ   αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ
[17]   ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα  δὲ   αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν
[18]   ἴσως μὲν γὰρ χείρων, ἴσως  δὲ   βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ δὲ
[42]   ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν  δὲ   βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται
[22]   ἐπισταμένῳ ὡς ἔπος εἰπεῖν, τούτους  δέ   γ᾽ ᾔδη ὅτι εὑρήσοιμι πολλὰ
[24]   νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ  δέ   γε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν
[27]   ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς  δὲ   (δαίμονας οὐχὶ ἤτοι θεούς γε
[26]   οὓς πόλις νομίζει, ἕτερα  δὲ   δαιμόνια καινά; οὐ ταῦτα λέγεις
[24]   πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα  δὲ   δαιμόνια καινά. τὸ μὲν δὴ
[27]   διωμόσω ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ  δὲ   δαιμόνια νομίζω, καὶ δαίμονας δήπου
[28]   οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν  δὲ   δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ.
[36]   μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ  δὲ   δέομαι. εἰ οὖν δεῖ με
[24]   εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς· τὸν  δὲ   δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ
[25]   οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ  δὲ   δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω
[26]   οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως  δὲ   δὴ λέγε ἡμῖν, πῶς με
[39]   οἶμαι αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ  δὲ   δὴ μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὑμῖν
[24]   πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί  δὲ   δή; οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους
[36]   ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ  δὲ   δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι,
[33]   φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ  δὲ   διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην·
[33]   νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς  δὲ   διέφθαρκα, χρῆν δήπου, εἴτε τινὲς
[22]   ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι  δὲ   δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες
[38]   ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου θανάτου  δὲ   ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ
[32]   φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ  δέ.   ἐγὼ γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[36]   ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ  δὲ   (εἶναι, καὶ μὲν τροφῆς
[26]   ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο  δὲ   εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν εἰσάγειν
[35]   δοκοῦντας μέν τι εἶναι, θαυμάσια  δὲ   ἐργαζομένους, ὡς δεινόν τι οἰομένους
[38]   ἧττον πείσεσθέ μοι λέγοντι. τὰ  δὲ   ἔχει μὲν οὕτως, ὡς ἐγώ
[27]   μοι φαίνεται ταῦτα λέγειν· σὺ  δὲ   ἡμῖν ἀπόκριναι, Μέλητε. ὑμεῖς
[25]   περὶ ὧν ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι  δὲ   ἡμῖν εἰπέ, πρὸς Διὸς
[42]   ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι  δὲ   ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα,
[28]   τις καὶ ἐκινδύνευον ἀποθανεῖν, τοῦ  δὲ   θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην
[28]   καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν, οἶμαι  δὲ   καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν
[29]   (καὶ δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως  δὲ   καὶ ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς
[18]   διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ  δὲ   καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους πείθοντες
[18]   πολὺν χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι  δὲ   καὶ ἐν ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ
[28]   ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα·  δὲ   καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον,
[32]   ἦρξα ἐν τῇ πόλει, ἐβούλευσα  δέ·   καὶ ἔτυχεν ἡμῶν φυλὴ
[37]   οὖν ἄν τις εἴποι· σιγῶν  δὲ   καὶ ἡσυχίαν ἄγων, Σώκρατες,
[37]   μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες  δὲ   καὶ οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους.
[27]   καὶ ὄνων, τοὺς ἡμιόνους, ἵππους  δὲ   καὶ ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι.
[40]   ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν  δὲ   καὶ τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς
[38]   τοὺς ἐμοῦ καταψηφισαμένους θάνατον. λέγω  δὲ   καὶ τόδε πρὸς τοὺς αὐτοὺς
[23]   ἂν ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ  δὲ   κινδυνεύει, ἄνδρες, τῷ ὄντι
[28]   καὶ τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ  δὲ   μᾶλλον (δείσας τὸ ζῆν κακὸς
[29]   ἀσπάζομαι μὲν καὶ φιλῶ, πείσομαι  δὲ   μᾶλλον τῷ θεῷ ὑμῖν,
[24]   ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς  δὲ   Μέλητον τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν,
[37]   ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς πρεσβυτέρους· (ἐὰν  δὲ   μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες
[33]   ἐμοῦ κατηγορεῖν καὶ τιμωρεῖσθαι· εἰ  δὲ   μὴ αὐτοὶ ἤθελον, τῶν οἰκείων
[23]   οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα  δὲ   μὴ δοκῶσιν ἀπορεῖν, τὰ κατὰ
[27]   μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς  δὲ   μή; ὁμοίως γὰρ (ἂν ἄτοπον
[32]   ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ  δὲ   μηδὲν ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι,
[25]   κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ  δὲ   μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις; πάνυ
[17]   οὐδὲν ἀληθὲς εἰρήκασιν, ὑμεῖς  δέ   μου ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν
[19]   ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον, τῷ  δὲ   νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν
[30]   μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους  δὲ   νωθεστέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ
[38]   ἀργυρίου· τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων  δὲ   ὅδε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[25]   (ἢ οὔ; ~καὶ οὗτοι. τί  δέ,   οἱ βουλευταί; καὶ οἱ βουλευταί.
[23]   μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων  δὲ   ὀλίγα οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν
[32]   ἔτι δημοκρατουμένης τῆς πόλεως· ἐπειδὴ  δὲ   ὀλιγαρχία ἐγένετο, οἱ τριάκοντα αὖ
[30]   μὴ δοκῇ κεκτῆσθαι ἀρετήν, ~(φάναι  δέ,   ὀνειδιῶ ὅτι τὰ πλείστου ἄξια
[27]   ἡμῖν ἀπόκριναι, Μέλητε. ὑμεῖς  δέ,   ὅπερ (κατ᾽ ἀρχὰς ὑμᾶς παρῃτησάμην,
[31]   εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν  δὲ   ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι
[38]   οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν  δὲ   οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ
[27]   μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους  δὲ   οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ἄνδρες,
[27]   μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας  δὲ   οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς
[38]   ἐγώ φημι, ἄνδρες, πείθειν  δὲ   οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα
[31]   συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ  δὲ   οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ
[33]   μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων  δὲ   οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ πλουσίῳ
[40]   με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν  δὲ   οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν
[25]   οὐ πείθομαι, Μέλητε, οἶμαι  δὲ   οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽
[34]   οἰκείων καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ  δὲ   οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ
[23]   γίγνονται προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες  δὲ   οὐδέν. ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι
[22]   μὲν πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν  δὲ   οὐδὲν ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί
[37]   καὶ τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ  δὲ   οὐκ ἔστιν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[39]   οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς  δὲ   οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται
[31]   ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει  δὲ   οὔποτε. τοῦτ᾽ ἔστιν μοι
[40]   νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ  δὲ   (οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη
[34]   εἷς μὲν μειράκιον ἤδη, δύο  δὲ   παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα αὐτῶν
[18]   ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός.  δὲ   πάντων ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ
[33]   νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως  δὲ   πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς
[25]   πάνυ ὀλίγοι, οἱ ἱππικοί, οἱ  δὲ   πολλοὶ ἐάνπερ συνῶσι καὶ χρῶνται
[27]   ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ  δὲ   πράγματα; αὐλητὰς μὲν οὐ
[27]   μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ  δὲ   πράγματα; οὐκ ἔστιν, ἄριστε
[18]   καὶ τοὺς πρώτους κατηγόρους, ἔπειτα  δὲ   πρὸς τὰ ὕστερον καὶ τοὺς
[24]   αὖ τὴν τούτων ἀντωμοσίαν. ἔχει  δέ   πως ὧδε· Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν
[22]   εἰπεῖν, ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως  δὲ   ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν
[26]   ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι, τὴν  δὲ   σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν,
[27]   ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα· ὅπως  δὲ   σύ τινα πείθοις ἂν καὶ
[26]   γε ἄκων ποιῶ. σὺ  δὲ   συγγενέσθαι μέν μοι καὶ διδάξαι
[40]   μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν. νυνὶ  δὲ   συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε καὶ
[18]   μὲν γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος  δὲ   τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν οὖν
[20]   κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός. οὗτοι  δὲ   τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι (ἔλεγον,
[35]   τοῦ ἡσυχίαν ἄγοντος. χωρὶς  δὲ   τῆς δόξης, ἄνδρες, οὐδὲ
[30]   ταῦτ᾽ ἂν εἴη βλαβερά· εἰ  δέ   τίς μέ φησιν ἄλλα λέγειν
[33]   μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην· εἰ  δέ   τίς μου λέγοντος καὶ τὰ
[25]   αὐτοὺς πάντες ἄνθρωποι εἶναι, εἷς  δέ   τις διαφθείρων; τοὐναντίον
[21]   γὰρ οὐδὲν δέομαι λέγειν, ἦν  δέ   τις τῶν πολιτικῶν πρὸς ὃν
[33]   πώποτε μάθημα μήτε ἐδίδαξα· εἰ  δέ   τίς φησι παρ᾽ ἐμοῦ πώποτέ
[36]   ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ  δὲ   τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν
[32]   ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου  δὲ   τὸ πᾶν μέλει. ἐμὲ γὰρ
[30]   καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ, μᾶλλον  δὲ   τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου ἐγγυτέρω
[34]   λόγῳ παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα· εἰ  δὲ   τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ
[24]   δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου  δὲ   τοῦ ἐγκλήματος ἓν ἕκαστον ἐξετάσωμεν.
[18]   μὲν τοὺς ἄρτι κατηγορήσαντας, ἑτέρους  δὲ   (τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω,
[31]   γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος ἐγράψατο. ἐμοὶ  δὲ   τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον,
[28]   μεθ᾽ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος”  δὲ   τοῦτο ἀκούσας τοῦ μὲν θανάτου
[23]   διαβολὰς ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι, ὄνομα  δὲ   τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι· οἴονται
[38]   βίου θανάτου δὲ ἐγγύς. λέγω  δὲ   τοῦτο οὐ (πρὸς πάντας ὑμᾶς,
[24]   οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς  δὲ   τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι καὶ
[18]   δὲ βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ  δὲ   τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν
[33]   ἔστι γὰρ οὐκ ἀηδές. ἐμοὶ  δὲ   τοῦτο, ὡς ἐγώ φημι, προστέτακται
[23]   τὴν τοῦ θεοῦ λατρείαν. πρὸς  δὲ   τούτοις οἱ νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες
[28]   οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ  δὲ   τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι,
[23]   τοῦτον λέγειν τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι  δὲ   (τῷ ἐμῷ ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα
[31]   ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ  δὲ   ὑμέτερον πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ
[38]   ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι οὖν τοσούτου, ἐγγυηταὶ  δὲ   ὑμῖν ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι
[39]   διδόναι ἔλεγχον τοῦ βίου, τὸ  δὲ   ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς
[32]   δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ  δὲ   ὑμῖν φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά,
[19]   ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ  δὲ   ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε
[23]   ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος  δὲ   ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν ~καὶ (τῶν
[24]   δημιουργῶν ~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων  δὲ   ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ
[30]   ἄξια περὶ ἐλαχίστου ποιεῖται, τὰ  δὲ   φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ
[18]   τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν. ὅσοι  δὲ   φθόνῳ καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς
[28]   ἐμαυτὸν καὶ τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα  δὲ   φοβηθεὶς ~ἢ θάνατον (ἣ ἄλλ᾽
[36]   ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ· νῦν  δέ,   ὡς ἔοικεν, εἰ τριάκοντα μόναι
[21]   τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ  δέ,   ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ
[32]   Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ  δὲ   ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως
[41]   εὐδαιμονέστεροί εἰσιν οἱ ἐκεῖ τῶν  ἐνθάδε,   καὶ ἤδη τὸν λοιπὸν χρόνον
[37]   ἐμοῦ ἀκροάσονται οἱ νέοι ὥσπερ  ἐνθάδε·   κἂν μὲν τούτους ἀπελαύνω, οὗτοί
[17]   ἀτεχνῶς οὖν ξένως ἔχω τῆς  ἐνθάδε   λέξεως. ὥσπερ οὖν ἄν, εἰ
[28]   ἐπιθεὶς τῷ ἀδικοῦντι, ἵνα μὴ  ἐνθάδε   μένω καταγέλαστος παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν
[20]   καὶ ἄλλος ἀνήρ ἐστι Πάριος  ἐνθάδε   σοφὸς ὃν ἐγὼ ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα·
[32]   Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν  οἴκαδε.   καὶ ἴσως ἂν διὰ ταῦτα
[32]   ἆρ᾽ οὖν ἄν με οἴεσθε  τοσάδε   ἔτη διαγενέσθαι εἰ ἔπραττον τὰ
[40]   γὰρ οἷον μηδὲν εἶναι  μηδὲ   αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενὸς ἔχειν τὸν
[40]   ἐν οὕτω κατέδαρθεν ὥστε  μηδὲ   ὄναρ ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας
[30]   σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων πρότερον  μηδὲ   οὕτω σφόδρα ὡς τῆς ψυχῆς
[29]   ἐν ταύτῃ τῇ ζητήσει διατρίβειν  μηδὲ   φιλοσοφεῖν· ἐὰν δὲ (ἁλῷς ἔτι
[17]   ἂν δήπου πρέποι, ἄνδρες,  τῇδε   τῇ ἡλικίᾳ ὥσπερ μειρακίῳ πλάττοντι
[40]   ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ  τῇδε   ὡς πολλὴ ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν
[29]   εἰδέναι ἐστὶν οὐκ οἶδεν.  οἶδε   μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον
[24]   ὅστις πρῶτον καὶ αὐτὸ τοῦτο  οἶδε,   τοὺς νόμους; οὗτοι, Σώκρατες,
[24]   δικασταί. πῶς λέγεις, Μέλητε;  οἵδε   τοὺς νέους παιδεύειν οἷοί τέ
[31]   τοῦ θεοῦ τῇ πόλει δεδόσθαι,  ἐνθένδε   (ἂν κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ
[40]   οἷον ἀποδημῆσαί ἐστιν θάνατος  ἐνθένδε   εἰς ἄλλον τόπον, καὶ ἀληθῆ
[40]   τῇ ψυχῇ τοῦ τόπου τοῦ  ἐνθένδε   εἰς ἄλλον τόπον. καὶ εἴτε
[37]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιοῦτον ἀλλὰ  τοιόνδε   μᾶλλον. πέπεισμαι ἐγὼ ἑκὼν εἶναι
[34]   ἐμὲ τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ  τηλικόνδε   ὄντα καὶ τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα,
[41]   βλάπτειν· (τοῦτο αὐτοῖς ἄξιον μέμφεσθαι.  τοσόνδε   μέντοι αὐτῶν δέομαι· τοὺς ὑεῖς
[26]   φίλε Μέλητε; καὶ οὕτω καταφρονεῖς  τῶνδε   καὶ οἴει αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων
[18]   κατηγορούντων καὶ πολὺ μᾶλλον  τῶνδε   τῶν ὕστερον. εἶεν· ἀπολογητέον δή,
[34]   Πλάτων, καὶ Αἰαντόδωρος, οὗ Ἀπολλόδωρος  ὅδε   ἀδελφός. καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ
[34]   Δημοδόκου, οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός·  ~ὅδε   δὲ (Ἀδείμαντος, Ἀρίστωνος, οὗ
[33]   γε αὐτοῦ καταδεηθείη καὶ Παράλιος  ὅδε,   Δημοδόκου, οὗ ἦν Θεάγης
[38]   τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων δὲ  ὅδε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ Κρίτων
[38]   καταψηφισαμένους θάνατον. λέγω δὲ καὶ  τόδε   πρὸς τοὺς αὐτοὺς τούτους. ἴσως
[25]   ἐμοῦ σοφώτερος εἶ τηλικούτου ὄντος  τηλικόσδε   ὤν, ὥστε σὺ μὲν ἔγνωκας
[25]   πείθομαι, Μέλητε, οἶμαι δὲ  οὐδὲ   ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽
[41]   οὐδὲν οὔτε ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι,  οὐδὲ   ἀμελεῖται ὑπὸ θεῶν τὰ τούτου
[28]   αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ, οὐ Μέλητος  οὐδὲ   Ἄνυτος ἀλλ᾽ τῶν πολλῶν
[19]   γὰρ οὔτε τούτων οὐδέν ἐστιν,  οὐδέ   γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε ὡς
[32]   γε δεῖ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι·  οὐδὲ   γὰρ ἂν ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς.
[17]   καὶ μηδεὶς ὑμῶν προσδοκησάτω ἄλλως·  οὐδὲ   γὰρ ἂν δήπου πρέποι,
[30]   βλάψειεν οὔτε Μέλητος οὔτε Ἄνυτος  οὐδὲ   γὰρ ἂν δύναιτο οὐ γὰρ
[18]   πείθοντες οὗτοι πάντες ἀπορώτατοί εἰσιν·  οὐδὲ   γὰρ ἀναβιβάσασθαι οἷόν τ᾽ ἐστὶν
[35]   δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ  οὐδὲ   δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ
[35]   δὲ τῆς δόξης, ἄνδρες,  οὐδὲ   δίκαιόν μοι δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι
[26]   Μέλητε, ἵνα τί ταῦτα λέγεις;  οὐδὲ   ἥλιον οὐδὲ σελήνην ἄρα νομίζω
[18]   ἀκούοντες ἡγοῦνται τοὺς ταῦτα ζητοῦντας  οὐδὲ   θεοὺς νομίζειν. ἔπειτά εἰσιν οὗτοι
[17]   τούτων, (ῥήμασί τε καὶ ὀνόμασιν  οὐδὲ   κεκοσμημένους, ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε εἰκῇ λεγόμενα
[21]   εἶναι, ὅτι μὴ οἶδα  οὐδὲ   οἴομαι εἰδέναι. ἐντεῦθεν ἐπ᾽ ἄλλον
[21]   δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα,  οὐδὲ   οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε
[26]   τί ταῦτα λέγεις; οὐδὲ ἥλιον  οὐδὲ   σελήνην ἄρα νομίζω θεοὺς εἶναι,
[41]   ὑπὸ θεῶν τὰ τούτου πράγματα·  οὐδὲ   τὰ ἐμὰ νῦν ἀπὸ τοῦ
[18]   δὲ πάντων ἀλογώτατον, ὅτι  οὐδὲ   τὰ (ὀνόματα οἷόν τε αὐτῶν
[26]   οὐκ εἰμὶ τὸ παράπαν ἄθεος  οὐδὲ   ταύτῃ ἀδικῶ οὐ μέντοι οὕσπερ
[19]   ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ χρήματα (πράττομαι,  οὐδὲ   τοῦτο ἀληθές. ἐπεὶ καὶ τοῦτό
[29]   ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει οὐδέποτε φοβήσομαι  οὐδὲ   φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽ εἴ (με
[29]   ὡς βελτίστη ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ  οὐδὲ   φροντίζεις; καὶ ἐάν τις ὑμῶν
[33]   εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα,  οὐδὲ   χρήματα μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ
[33]   ἐμὸς ἡλικιώτης (καὶ δημότης, Κριτοβούλου  τοῦδε   πατήρ, ἔπειτα Λυσανίας Σφήττιος,
[33]   ἔπειτα Λυσανίας Σφήττιος, Αἰσχίνου  τοῦδε   πατήρ, ἔτι δ᾽ Ἀντιφῶν
[38]   ἀπολογησαμένῳ, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον αἱροῦμαι  ὧδε   ἀπολογησάμενος τεθνάναι ἐκείνως ζῆν.
[24]   τούτων ἀντωμοσίαν. ἔχει δέ πως  ὧδε·   Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν τούς τε
[37]   μοι βίος εἴη ἐξελθόντι  τηλικῷδε   ἀνθρώπῳ ἄλλην ἐξ ἄλλης πόλεως
[25]   μᾶλλον ὠφελεῖσθαι; ἀποκρίνου,  ἀγαθέ·   καὶ γὰρ νόμος κελεύει
[24]   σοι οὐδὲν μεμέληκεν; ἀλλ᾽ εἰπέ,  ὠγαθέ,   τίς αὐτοὺς ἀμείνους ποιεῖ; οἱ
[21]   φυγὴν ταύτην καὶ μεθ᾽ ὑμῶν  κατῆλθε.   καὶ ἴστε δὴ οἷος ἦν
[39]   ἐμὲ ἀπεκτόνατε· νῦν γὰρ τοῦτο  εἴργασθε   οἰόμενοι μὲν ἀπαλλάξεσθαι τοῦ διδόναι
[41]   τοὺς ὑεῖς μου, ἐπειδὰν ἡβήσωσι,  τιμωρήσασθε,   ἄνδρες, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντες
[36]   τούτῳ (τῷ γεγονότι, ὅτι μου  κατεψηφίσασθε,   ἄλλα τέ μοι πολλὰ συμβάλλεται,
[32]   ἀνελομένους τοὺς ἐκ τῆς ναυμαχίας  ἐβουλεύσασθε   ἁθρόους κρίνειν, παρανόμως, ὡς ἐν
[21]   οὑτοσὶ μαρτυρήσει, ἐπειδὴ ἐκεῖνος τετελεύτηκεν.  (σκέψασθε   δὴ ὧν ἕνεκα ταῦτα λέγω·
[27]   νομίζων” καίτοι τοῦτό ἐστι παίζοντος.  συνεπισκέψασθε   δή, ἄνδρες, μοι
[30]   ἄν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  πείθεσθε   Ἀνύτῳ μή, καὶ
[31]   ἂν ἐμαυτόν. καί μοι μὴ  ἄχθεσθε   λέγοντι τἀληθῆ· οὐ γὰρ ἔστιν
[39]   ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε. εἰ γὰρ  οἴεσθε   ἀποκτείνοντες ἀνθρώπους ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν
[32]   μάρτυρες. ἆρ᾽ οὖν ἄν με  οἴεσθε   τοσάδε ἔτη διαγενέσθαι εἰ ἔπραττον
[38]   τοὺς αὐτοὺς τούτους. ἴσως με  οἴεσθε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ λόγων
[28]   οἱ ἄρχοντες ἔταττον, οὓς ὑμεῖς  εἵλεσθε   ἄρχειν μου, καὶ ἐν Ποτειδαίᾳ
[38]   ἂν ἐγὼ δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου  βούλεσθέ   μοι τιμῆσαι. ἴσως δ᾽ ἂν
[39]   ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ  ᾐσθάνεσθε·   καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροί
[37]   πολῖταί μου οὐχ οἷοί τε  ἐγένεσθε   ἐνεγκεῖν τὰς ἐμὰς (διατριβὰς καὶ
[30]   καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,  ὀνήσεσθε   ἀκούοντες. μέλλω γὰρ οὖν ἄττα
[30]   καὶ ἄλλα ἐφ᾽ οἷς ἴσως  βοήσεσθε·   ἀλλὰ μηδαμῶς ποιεῖτε τοῦτο. εὖ
[38]   ἀνθρώπῳ, ταῦτα δ᾽ ἔτι ἧττον  πείσεσθέ   μοι λέγοντι. τὰ δὲ ἔχει
[38]   τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν ἄγειν, οὐ  πείσεσθέ   μοι ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽ αὖ
[31]   ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε,  φείσεσθέ   μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽
[17]   καὶ ὀνόμασιν οὐδὲ κεκοσμημένους, ἀλλ᾽  ἀκούσεσθε   εἰκῇ λεγόμενα τοῖς ἐπιτυχοῦσιν ὀνόμασιν
[17]   ἀληθὲς εἰρήκασιν, ὑμεῖς δέ μου  ἀκούσεσθε   πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν οὐ μέντοι
[19]   τοιούτων διαλεγομένου, καὶ ἐκ τούτου  γνώσεσθε   ὅτι τοιαῦτ᾽ ἐστὶ καὶ τἆλλα
[31]   ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ  πείθησθε,   φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως
[27]   ὅπερ (κατ᾽ ἀρχὰς ὑμᾶς παρῃτησάμην,  μέμνησθέ   μοι μὴ θορυβεῖν ἐὰν ἐν
[35]   αὐτὸ ἐνδείκνυσθαι, ὅτι πολὺ μᾶλλον  καταψηφιεῖσθε   τοῦ τὰ ἐλεινὰ ταῦτα δράματα
[39]   οὐκ ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς  διανοεῖσθε·   οὐ γάρ ἐσθ᾽ αὕτη
[38]   ἐγώ φημι, οἷα δὴ καὶ  εἴθισθε   ὑμεῖς τῶν ἄλλων ἀκούειν. ἀλλ᾽
[30]   ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος βλάπτεσθαι.  ἀποκτείνειε   μεντἂν ἴσως ἐξελάσειεν
[26]   παράπαν οὐ νομίζεις θεούς. (ὦ  θαυμάσιε   Μέλητε, ἵνα τί ταῦτα λέγεις;
[20]   ἔτυχον γὰρ προσελθὼν ἀνδρὶ ὃς  τετέλεκε   χρήματα σοφισταῖς πλείω σύμπαντες
[40]   μὴ ὀρθῶς πράξειν. νυνὶ δὲ  συμβέβηκέ   μοι ἅπερ ὁρᾶτε καὶ αὐτοί,
[31]   (ἂν κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ  ἔοικε   τὸ ἐμὲ τῶν μὲν ἐμαυτοῦ
[26]   γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν,  φίλε   Μέλητε; καὶ οὕτω καταφρονεῖς τῶνδε
[36]   καὶ Λύκων κατηγορήσοντες ἐμοῦ, κἂν  ὦφλε   (χιλίας δραχμάς, οὐ μεταλαβὼν τὸ
[30]   ὑμῖν ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ  με   ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον
[30]   τοῦτο. εὖ γὰρ ἴστε, ἐάν  με   ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ
[18]   οἰήθητε δεῖν πρὸς ἐκείνους πρῶτόν  με   ἀπολογήσασθαι· καὶ γὰρ ὑμεῖς ἐκείνων
[37]   κἂν μὲν τούτους ἀπελαύνω, οὗτοί  με   αὐτοὶ ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς πρεσβυτέρους·
[37]   τιμησάμενος; πότερον δεσμοῦ; (καὶ τί  με   δεῖ ζῆν ἐν δεσμωτηρίῳ, δουλεύοντα
[39]   καὶ οὔπω ἔρχομαι οἷ ἐλθόντα  με   δεῖ τεθνάναι. ἀλλά μοι,
[32]   καὶ τοῦ δικαίου ᾤμην μᾶλλόν  με   δεῖν διακινδυνεύειν μεθ᾽ ὑμῶν
[28]   ᾠήθην τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά  με   δεῖν ζῆν καὶ ἐξετάζοντα ἐμαυτὸν
[24]   γὰρ δὴ τοὺς νέους ἀδικεῖν  με   διαφθείροντα. ἐγὼ δέ γε,
[29]   καὶ ὡς ἀληθῶς τότ᾽ ἄν  με   δικαίως εἰσάγοι τις εἰς δικαστήριον,
[19]   δὴ καὶ πιστεύων Μέλητός  με   ἐγράψατο τὴν γραφὴν ταύτην. εἶεν·
[23]   λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι· οἴονται γάρ  με   ἑκάστοτε οἱ παρόντες ταῦτα αὐτὸν
[22]   ἐκείνην τὴν σοφίαν (ἀποκρύπτειν· ὥστε  με   ἐμαυτὸν ἀνερωτᾶν ὑπὲρ τοῦ χρησμοῦ
[40]   ἐν ἄλλοις λόγοις πολλαχοῦ δή  με   ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν δὲ
[27]   δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν  μέ   ἐστιν· οὐχ οὕτως ἔχει; ἔχει
[30]   μή, καὶ ἀφίετέ  με   μή, ὡς ἐμοῦ οὐκ
[27]   χαριεντίζεσθαι, θεοὺς οὐχ ἡγούμενον φάναι  με   θεοὺς αὖ ἡγεῖσθαι πάλιν, ἐπειδήπερ
[32]   ἐψηφισάμην· καὶ ἑτοίμων ὄντων ἐνδεικνύναι  με   καὶ ἀπάγειν τῶν ῥητόρων, καὶ
[27]   ἀναγκαζόμενος. οὐκοῦν δαιμόνια μὲν φῄς  με   καὶ νομίζειν καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽
[36]   δὲ δέομαι. εἰ οὖν δεῖ  με   κατὰ τὸ δίκαιον τῆς ἀξίας
[19]   χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ πάνυ  με   λανθάνει οἷόν ἐστιν. ὅμως τοῦτο
[29]   τ᾽ εἶναι τὸ μὴ ἀποκτεῖναί  με,   λέγων πρὸς ὑμᾶς ὡς εἰ
[26]   δύναμαι μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν  με   νομίζειν εἶναί τινας θεούς καὶ
[29]   οὐδὲ φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽ εἴ  (με   νῦν ὑμεῖς ἀφίετε Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες,
[28]   ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, εἰ ὅτε μέν  με   οἱ ἄρχοντες ἔταττον, οὓς ὑμεῖς
[32]   πολλοὶ μάρτυρες. ἆρ᾽ οὖν ἄν  με   οἴεσθε τοσάδε ἔτη διαγενέσθαι εἰ
[38]   πρὸς τοὺς αὐτοὺς τούτους. ἴσως  με   οἴεσθε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ
[29]   τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ” εἰ οὖν  με,   ὅπερ εἶπον, ἐπὶ τούτοις ἀφίοιτε,
[31]   οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν  με,   πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε,
[32]   ἐγένετο, οἱ τριάκοντα αὖ μεταπεμψάμενοί  με   πέμπτον αὐτὸν εἰς τὴν θόλον
[19]   καὶ ἐμοί, καὶ πλέον τί  με   ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι δὲ αὐτὸ
[34]   ταῦτα ἐννοήσας αὐθαδέστερον ἂν πρός  με   σχοίη καὶ ὀργισθεὶς αὐτοῖς τούτοις
[31]   ὅταν γένηται, ἀεὶ ἀποτρέπει  με   τοῦτο ἂν μέλλω πράττειν,
[38]   καὶ Κριτόβουλος καὶ Ἀπολλόδωρος κελεύουσί  με   τριάκοντα μνῶν τιμήσασθαι, αὐτοὶ δ᾽
[26]   δὲ δὴ λέγε ἡμῖν, πῶς  με   φῂς διαφθείρειν, Μέλητε, τοὺς
[26]   ἐγκαλεῖς, ὅτι ἑτέρους, παντάπασί  με   φῂς οὔτε αὐτὸν νομίζειν θεοὺς
[30]   εἴη βλαβερά· εἰ δέ τίς  μέ   φησιν ἄλλα λέγειν ταῦτα,
[37]   μοι τούτου τιμήσαιτε. πολλὴ μεντἄν  με   φιλοψυχία ἔχοι, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[35]   ἡμῶν εὐσεβοῖεν. μὴ οὖν ἀξιοῦτέ  με,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα δεῖν
[28]   ἐστιν. καὶ τοῦτ᾽ ἔστιν  ἐμὲ   αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ, οὐ Μέλητος
[39]   χαλεπωτέραν νὴ Δία οἵαν  ἐμὲ   ἀπεκτόνατε· νῦν γὰρ τοῦτο εἴργασθε
[39]   φημὶ γάρ, ἄνδρες οἳ  ἐμὲ   ἀπεκτόνατε, τιμωρίαν ὑμῖν ἥξειν εὐθὺς
[32]   τούτου δὲ τὸ πᾶν μέλει.  ἐμὲ   γὰρ ἐκείνη ἀρχὴ οὐκ
[29]   τὴν ἀρχὴν οὐ δεῖν  ἐμὲ   δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ εἰσῆλθον,
[25]   οὐ δῆτα. φέρε δή, πότερον  ἐμὲ   εἰσάγεις δεῦρο ὡς διαφθείροντα τοὺς
[25]   οὐδέν σοι μεμέληκεν περὶ ὧν  ἐμὲ   εἰσάγεις. ἔτι δὲ ἡμῖν εἰπέ,
[24]   γὰρ διαφθείροντα ἐξευρών, ὡς φῄς,  ἐμέ,   εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς· τὸν
[21]   ἐμοῦ σοφώτερός ἐστι, σὺ δ᾽  ἐμὲ   ἔφησθα” διασκοπῶν οὖν τοῦτον ὀνόματι
[30]   ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ  ἐμὲ   μείζω βλάψετε ὑμᾶς αὐτούς·
[30]   μείζω βλάψετε ὑμᾶς αὐτούς·  ἐμὲ   μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν
[23]   τῶν ἀνθρώπων, καὶ αὐτοὶ πολλάκις  ἐμὲ   μιμοῦνται, εἶτα ἐπιχειροῦσιν ἄλλους ἐξετάζειν·
[41]   ἦν μοι. διὰ τοῦτο καὶ  ἐμὲ   οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν τὸ σημεῖον, καὶ
[38]   δίκῃ οὔτ᾽ ἐν πολέμῳ οὔτ᾽  ἐμὲ   ~οὔτ᾽ ἄλλον οὐδένα δεῖ (τοῦτο
[23]   προσκεχρῆσθαι δὲ (τῷ ἐμῷ ὀνόματι,  ἐμὲ   παράδειγμα ποιούμενος, ὥσπερ ἂν εἰ>
[21]   τί οὖν ποτε λέγει φάσκων  ἐμὲ   σοφώτατον εἶναι; οὐ γὰρ δήπου
[30]   δή μοι δοκεῖ θεὸς  ἐμὲ   τῇ πόλει προστεθηκέναι τοιοῦτόν τινα,
[34]   οὔ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι  ἐμὲ   τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ τηλικόνδε
[31]   οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ  ἐμὲ   τῶν μὲν ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι
[33]   τούτων οὐδενὶ οὓς δὴ διαβάλλοντες  ἐμέ   φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ
[33]   θεία μοῖρα ἀνθρώπῳ καὶ ὁτιοῦν  προσέταξε   πράττειν. ταῦτα, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[21]   εἶναι καί (μοι ταὐτὰ ταῦτα  ἔδοξε,   καὶ ἐνταῦθα κἀκείνῳ καὶ ἄλλοις
[21]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ  ἔδοξέ   μοι οὗτος ἀνὴρ δοκεῖν
[24]   καί μοι δεῦρο, Μέλητε,  εἰπέ·   ἄλλο τι (περὶ πλείστου
[26]   ὧν νῦν λόγος ἐστίν,  εἰπὲ   ἔτι σαφέστερον καὶ ἐμοὶ καὶ
[24]   δὲ δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι  εἰπὲ   καὶ μήνυσον αὐτοῖς τίς ἐστιν.
[24]   ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή νυν  εἰπὲ   τούτοις, τίς αὐτοὺς βελτίους ποιεῖ;
[25]   ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι δὲ ἡμῖν  εἰπέ,   πρὸς Διὸς Μέλητε, πότερόν
[24]   ὅτι σοι οὐδὲν μεμέληκεν; ἀλλ᾽  εἰπέ,   ὠγαθέ, τίς αὐτοὺς ἀμείνους ποιεῖ;
[28]   ὅτι οὐ καλῶς λέγεις,  ἄνθρωπε,   εἰ οἴει δεῖν κίνδυνον ὑπολογίζεσθαι
[25]   ὅστις βούλεται βλάπτεσθαι; οὐ δῆτα.  φέρε   δή, πότερον ἐμὲ εἰσάγεις δεῦρο
[27]   ἂν εἴη ἐγώ φημί  σε   αἰνίττεσθαι καὶ χαριεντίζεσθαι, θεοὺς οὐχ
[29]   Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν  σε,   ἐπὶ τούτῳ μέντοι, ἐφ᾽ ᾧτε
[20]   πολιτικῆς, ἐπιστήμων ἐστίν; οἶμαι γάρ  σε   ἐσκέφθαι διὰ τὴν τῶν ὑέων
[27]   ἔχει; ἔχει δή· τίθημι γάρ  σε   ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς
[21]   ποτε καὶ εἰς Δελφοὺς ἐλθὼν  ἐτόλμησε   τοῦτο μαντεύσασθαι καί, ὅπερ λέγω,
[28]   μὲν θανάτου καὶ τοῦ κινδύνου  ὠλιγώρησε,   πολὺ δὲ μᾶλλον (δείσας τὸ
[34]   ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος ἐδεήθη τε καὶ  ἱκέτευσε   τοὺς δικαστὰς μετὰ πολλῶν δακρύων,
[19]   πώποτε μικρὸν μέγα  ἤκουσέ   τις ὑμῶν ἐμοῦ περὶ τῶν
[19]   Σωκράτη τινὰ ἐκεῖ περιφερόμενον, φάσκοντά  τε   ἀεροβατεῖν καὶ ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν
[28]   ὅσοι ἐν Τροίᾳ τετελευτήκασιν οἵ  τε   ἄλλοι καὶ τῆς Θέτιδος
[26]   οὔτε αὐτὸν νομίζειν θεοὺς τούς  τε   ἄλλους ταῦτα διδάσκειν. ταῦτα λέγω,
[36]   πρὶν αὐτῆς τῆς πόλεως, τῶν  τε   ἄλλων οὕτω κατὰ τὸν (αὐτὸν
[21]   δ᾽ οὔ. (ἐντεῦθεν οὖν τούτῳ  τε   ἀπηχθόμην καὶ πολλοῖς τῶν παρόντων·
[35]   περὶ ἐμοῦ ὅπῃ μέλλει ἐμοί  τε   ἄριστα εἶναι καὶ ὑμῖν. (τὸ
[38]   χαλεπώτατον πεῖσαί τινας ὑμῶν. ~ἐάν  τε   αὖ λέγω ὅτι τῷ θεῷ
[34]   δικαστὰς μετὰ πολλῶν δακρύων, παιδία  τε   αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος ἵνα ὅτι μάλιστα
[18]   ὅτι οὐδὲ τὰ (ὀνόματα οἷόν  τε   αὐτῶν εἰδέναι καὶ εἰπεῖν, πλὴν
[41]   ἕνεκα οἱ ἐκεῖ ἀποκτείνουσι· τά  τε   γὰρ ἄλλα εὐδαιμονέστεροί εἰσιν οἱ
[35]   πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν· νομίζω  τε   γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς
[37]   ὄντες πολῖταί μου οὐχ οἷοί  τε   ἐγένεσθε ἐνεγκεῖν τὰς ἐμὰς (διατριβὰς
[31]   κατηγοροῦντες τοῦτό γε οὐχ οἷοί  τε   ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι (παρασχόμενοι μάρτυρα, ὡς
[33]   διὰ παντὸς τοῦ βίου δημοσίᾳ  τε   εἴ πού τι ἔπραξα τοιοῦτος
[24]   οἵδε τοὺς νέους παιδεύειν οἷοί  τέ   εἰσι καὶ βελτίους ποιοῦσιν; μάλιστα.
[21]   γὰρ ἴστε που. ~οὗτος (ἐμός  τε   ἑταῖρος ἦν ἐκ νέου καὶ
[20]   μισθώσασθαι ὃς (ἔμελλεν αὐτὼ καλώ  τε   κἀγαθὼ ποιήσειν τὴν προσήκουσαν ἀρετήν,
[34]   ἐμοὶ ἀλλ᾽ τὸν ὀρθόν  τε   καὶ δίκαιον, ὅτι συνίσασι Μελήτῳ
[18]   ἀνάγκη ἀτεχνῶς ὥσπερ σκιαμαχεῖν ἀπολογούμενόν  τε   καὶ ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου. ἀξιώσατε
[29]   παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ ὑμῖν παρακελευόμενός  τε   καὶ ἐνδεικνύμενος ὅτῳ ἂν ἀεὶ
[20]   ἐπίσταμαι, ἀλλ᾽ ὅστις φησὶ ψεύδεταί  τε   καὶ ἐπὶ διαβολῇ τῇ ἐμῇ
[20]   ἐγὼ γοῦν καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην  τε   καὶ ἡβρυνόμην ἂν εἰ ἠπιστάμην
[40]   ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας νύκτας  τε   καὶ ἡμέρας τὰς τοῦ βίου
[34]   τοῦ ἀγῶνος ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος ἐδεήθη  τε   καὶ ἱκέτευσε τοὺς δικαστὰς μετὰ
[18]   πολλοὺς ἐκ παίδων παραλαμβάνοντες ἔπειθόν  τε   καὶ κατηγόρουν ἐμοῦ μᾶλλον οὐδὲν
[20]   περιττότερον πραγματευομένου ἔπειτα τοσαύτη φήμη  τε   καὶ λόγος γέγονεν, εἰ μή
[42]   ἐγὼ ἔσομαι ὑφ᾽ ὑμῶν αὐτός  τε   καὶ οἱ ὑεῖς. ἀλλὰ γὰρ
[36]   ἀμελήσας ὧνπερ οἱ πολλοί, χρηματισμοῦ  τε   καὶ οἰκονομίας καὶ στρατηγιῶν καὶ
[17]   λόγους, ὥσπερ οἱ τούτων, (ῥήμασί  τε   καὶ ὀνόμασιν οὐδὲ κεκοσμημένους, ἀλλ᾽
[26]   ἐὰν προσποιῆται ἑαυτοῦ εἶναι, ἄλλως  τε   καὶ οὕτως ἄτοπα ὄντα; ἀλλ᾽
[20]   τῆς τοιαύτης ἀρετῆς, τῆς ἀνθρωπίνης  τε   καὶ πολιτικῆς, ἐπιστήμων ἐστίν; οἶμαι
[41]   καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως  τε   καὶ Ραδάμανθυς καὶ Αἰακὸς καὶ
[21]   καὶ ὑμῶν τῷ πλήθει ἑταῖρός  τε   καὶ συνέφυγε τὴν φυγὴν ταύτην
[17]   εἰ ἐν ἐκείνῃ τῇ φωνῇ  τε   καὶ τῷ τρόπῳ (ἔλεγον ἐν
[28]   θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην  τε   καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με δεῖν
[28]   ἀλλ᾽ τῶν πολλῶν διαβολή  τε   καὶ φθόνος. δὴ πολλοὺς
[19]   καὶ ἀξιῶ ὑμᾶς ἀλλήλους διδάσκειν  τε   καὶ φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ πώποτε
[35]   μήτε (δίκαια μήτε ὅσια, ἄλλως  τε   μέντοι νὴ Δία πάντως καὶ
[18]   τις Σωκράτης σοφὸς ἀνήρ, τά  τε   μετέωρα φροντιστὴς καὶ τὰ ὑπὸ
[36]   γεγονότι, ὅτι μου κατεψηφίσασθε, ἄλλα  τέ   μοι πολλὰ συμβάλλεται, καὶ οὐκ
[38]   μὲν ἥδιστα ἦν ἀκούειν θρηνοῦντός  τέ   μου καὶ ὀδυρομένου καὶ ἄλλα
[24]   ὧδε· Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν τούς  τε   νέους διαφθείροντα καὶ θεοὺς οὓς
[19]   εἴη παιδεύειν ἀνθρώπους ὥσπερ Γοργίας  τε   Λεοντῖνος καὶ Πρόδικος
[20]   τοῦτο ἐμοὶ πεποίηκεν τό  τε   ὄνομα καὶ τὴν διαβολήν. ἀκούετε
[21]   δοκεῖν μὲν εἶναι σοφὸς ἄλλοις  τε   πολλοῖς ἀνθρώποις καὶ μάλιστα ἑαυτῷ,
[35]   ἀρετήν, οὓς αὐτοὶ ἑαυτῶν ἔν  τε   ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἄλλαις
[39]   μοχθηρίαν καὶ ἀδικίαν. καὶ ἐγώ  τε   τῷ τιμήματι ἐμμένω καὶ οὗτοι.
[22]   ᾖα ἐπὶ τοὺς ποιητὰς τούς  τε   τῶν τραγῳδιῶν καὶ τοὺς τῶν
[19]   ἀδικεῖ καὶ περιεργάζεται ζητῶν τά  τε   ὑπὸ γῆς καὶ οὐράνια καὶ
[29]   ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω καὶ οἷός  τε   ὦ, οὐ μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν
[39]   θεῖ. καὶ νῦν ἐγὼ μὲν  ἅτε   βραδὺς ὢν καὶ πρεσβύτης ὑπὸ
[39]   ἑάλων, οἱ δ᾽ ἐμοὶ κατήγοροι  ἅτε   δεινοὶ καὶ ὀξεῖς ὄντες ὑπὸ
[23]   μὲν εἰδέναι, εἰδότες δὲ οὐδέν.  ἅτε   οὖν οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες καὶ
[17]   μὲν ὑμεῖς, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  πεπόνθατε   ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ
[32]   οὐ λόγους ἀλλ᾽ ὑμεῖς  τιμᾶτε,   ἔργα. ἀκούσατε δή μοι τὰ
[39]   τεθνάναι. ἀλλά μοι, ἄνδρες,  παραμείνατε   τοσοῦτον χρόνον· οὐδὲν γὰρ κωλύει
[38]   βουλόμενοι ὑμῖν ὀνειδίζειν εἰ γοῦν  περιεμείνατε   ὀλίγον χρόνον, ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου
[30]   θορυβεῖτε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀλλ᾽  ἐμμείνατέ   μοι οἷς ἐδεήθην ὑμῶν, μὴ
[38]   τὴν πόλιν λοιδορεῖν ὡς Σωκράτη  ἀπεκτόνατε,   ἄνδρα σοφόν φήσουσι γὰρ δὴ
[39]   νὴ Δία οἵαν ἐμὲ  ἀπεκτόνατε·   νῦν γὰρ τοῦτο εἴργασθε οἰόμενοι
[39]   γάρ, ἄνδρες οἳ ἐμὲ  ἀπεκτόνατε,   τιμωρίαν ὑμῖν ἥξειν εὐθὺς μετὰ
[19]   καὶ φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ πώποτε  ἀκηκόατε   διαλεγομένου πολλοὶ δὲ ὑμῶν οἱ
[31]   ἐστιν ὑμεῖς ἐμοῦ πολλάκις  ἀκηκόατε   πολλαχοῦ λέγοντος, ὅτι μοι θεῖόν
[33]   χαίρουσί τινες πολὺν (χρόνον διατρίβοντες;  ἀκηκόατε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν
[19]   ἐστιν, οὐδέ γ᾽ εἴ τινος  ἀκηκόατε   ὡς ἐγὼ παιδεύειν ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους
[38]   αὐτομάτου ἂν ὑμῖν τοῦτο ἐγένετο·  ὁρᾶτε   γὰρ δὴ τὴν ἡλικίαν ὅτι
[31]   ἄν τινα λόγον· νῦν δὲ  ὁρᾶτε   δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι οἱ
[40]   νυνὶ δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ  ὁρᾶτε   καὶ αὐτοί, ταυτὶ γε
[19]   τοιαύτη τίς ἐστιν· ταῦτα γὰρ  ἑωρᾶτε   καὶ αὐτοὶ ἐν τῇ Ἀριστοφάνους
[18]   ὑμᾶς ἐν ἂν μάλιστα  ἐπιστεύσατε,   παῖδες ὄντες ἔνιοι ὑμῶν καὶ
[32]   ἀλλ᾽ ὑμεῖς τιμᾶτε, ἔργα.  ἀκούσατε   δή μοι τὰ συμβεβηκότα, ἵνα
[18]   καὶ γὰρ ὑμεῖς ἐκείνων πρότερον  ἠκούσατε   κατηγορούντων καὶ πολὺ μᾶλλον
[18]   τε καὶ ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου.  ἀξιώσατε   οὖν καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ
[19]   δὲ ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν  φράζετε   οὖν ἀλλήλοις εἰ πώποτε
[41]   δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντες,  ὀνειδίζετε   αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι
[29]   οὐδ᾽ εἴ (με νῦν ὑμεῖς  ἀφίετε   Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες, ὃς ἔφη
[30]   Ἀνύτῳ μή, καὶ  ἀφίετέ   με μή, ὡς ἐμοῦ
[17]   τῷ ὄντι ξένος ἐτύγχανον ὤν,  συνεγιγνώσκετε   δήπου ἄν μοι εἰ ἐν
[38]   χρόνου, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὄνομα  ἕξετε   καὶ αἰτίαν ὑπὸ τῶν βουλομένων
[30]   ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον  εὑρήσετε,   ἀτεχνῶς εἰ καὶ γελοιότερον εἰπεῖν
[24]   ἐάντε αὖθις ζητήσητε ταῦτα, οὕτως  εὑρήσετε.   περὶ μὲν οὖν ὧν οἱ
[34]   τοιοῦτον. ἀλλὰ τούτου πᾶν τοὐναντίον  εὑρήσετε,   ἄνδρες, πάντας ἐμοὶ βοηθεῖν
[39]   νεώτεροί εἰσιν, καὶ ὑμεῖς μᾶλλον  ἀγανακτήσετε.   εἰ γὰρ οἴεσθε ἀποκτείνοντες ἀνθρώπους
[20]   τε ὄνομα καὶ τὴν διαβολήν.  ἀκούετε   δή. καὶ ἴσως μὲν δόξω
[38]   ἄλλων περὶ ὧν ὑμεῖς ἐμοῦ  ἀκούετε   διαλεγομένου καὶ ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους
[19]   ἣν ὑμεῖς ἐν πολλῷ χρόνῳ  ἔσχετε   ταύτην ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ.
[30]   ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω  βλάψετε   ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ μὲν
[32]   δή μοι τὰ συμβεβηκότα, ἵνα  εἰδῆτε   ὅτι οὐδ᾽ ἂν ἑνὶ ὑπεικάθοιμι
[39]   τινὰ ὑμῖν ὅτι οὐκ ὀρθῶς  ζῆτε,   οὐ καλῶς διανοεῖσθε· οὐ γάρ
[18]   πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω, καὶ  οἰήθητε   δεῖν πρὸς ἐκείνους πρῶτόν με
[17]   ὑμᾶς εὐλαβεῖσθαι μὴ ὑπ᾽ ἐμοῦ  ἐξαπατηθῆτε   (ὡς δεινοῦ ὄντος λέγειν. τὸ
[37]   ἡμέραν (μόνον κρίνειν ἀλλὰ πολλάς,  ἐπείσθητε   ἄν· νῦν δ᾽ οὐ ῥᾴδιον
[42]   οὐδενὸς ἄξιοι. ~Καὶ ἐὰν (ταῦτα  ποιῆτε,   δίκαια πεπονθὼς ἐγὼ ἔσομαι ὑφ᾽
[27]   ποιῶμαι. ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων,  Μέλητε,   ἀνθρώπεια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι,
[24]   ἐπιδεῖξαι. καί μοι δεῦρο,  Μέλητε,   εἰπέ· ἄλλο τι (περὶ
[25]   ἄλλοι (ὠφελοῦσιν. ἀλλὰ γάρ,  Μέλητε,   ἱκανῶς ἐπιδείκνυσαι ὅτι οὐδεπώποτε ἐφρόντισας
[26]   οὐ νομίζεις θεούς. (ὦ θαυμάσιε  Μέλητε,   ἵνα τί ταῦτα λέγεις; οὐδὲ
[26]   Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν, φίλε  Μέλητε;   καὶ οὕτω καταφρονεῖς τῶνδε καὶ
[25]   διαφθείρουσιν; οὐχ οὕτως ἔχει,  Μέλητε,   καὶ περὶ ἵππων καὶ τῶν
[26]   ὁπωστιοῦν. ἄπιστός γ᾽ εἶ,  Μέλητε,   καὶ ταῦτα μέντοι, ὡς ἐμοὶ
[25]   οἱ βουλευταί. ἀλλ᾽ ἄρα,  Μέλητε,   μὴ οἱ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ,
[24]   οἱ δικασταί. πῶς λέγεις,  Μέλητε;   οἵδε τοὺς νέους παιδεύειν οἷοί
[25]   ἐγώ σοι οὐ πείθομαι,  Μέλητε,   οἶμαι δὲ οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων
[24]   αὐτοῖς τίς ἐστιν. ὁρᾷς,  Μέλητε,   ὅτι σιγᾷς καὶ οὐκ ἔχεις
[27]   μὴ ἡγοῖτο εἶναι. ἀλλ᾽  Μέλητε,   οὐκ ἔστιν ὅπως σὺ ταῦτα
[25]   ἡμῖν εἰπέ, πρὸς Διὸς  Μέλητε,   πότερόν ἐστιν οἰκεῖν ἄμεινον ἐν
[25]   ἑκόντα ἔγωγε. τί δῆτα,  Μέλητε;   τοσοῦτον σὺ ἐμοῦ σοφώτερος εἶ
[26]   πῶς με φῂς διαφθείρειν,  Μέλητε,   τοὺς νεωτέρους; δῆλον δὴ
[26]   λέγω. πρὸς αὐτῶν τοίνυν,  Μέλητε,   τούτων τῶν θεῶν ὧν νῦν
[27]   σὺ δὲ ἡμῖν ἀπόκριναι,  Μέλητε.   ὑμεῖς δέ, ὅπερ (κατ᾽ ἀρχὰς
[28]   κινδυνεύειν, μηδὲν ὑπολογιζόμενον μήτε θάνατον  μήτε   ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ.
[22]   σοφὸς ὢν τὴν ἐκείνων σοφίαν  μήτε   ἀμαθὴς τὴν ἀμαθίαν, ἀμφότερα
[28]   ἡγεῖσθαι, καὶ αὖ τοῦ αὐτοῦ  ~μήτε   (δαίμονας μήτε θεοὺς μήτε ἥρωας,
[35]   μήτε ἡγοῦμαι καλὰ εἶναι  μήτε   (δίκαια μήτε ὅσια, ἄλλως τε
[33]   ὑπεσχόμην μηδενὶ μηδὲν πώποτε μάθημα  μήτε   ἐδίδαξα· εἰ δέ τίς φησι
[36]   ᾖα οἷ ἐλθὼν μήτε ὑμῖν  μήτε   ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι,
[35]   δεῖν πρὸς ὑμᾶς πράττειν  μήτε   ἡγοῦμαι καλὰ εἶναι μήτε (δίκαια
[28]   αὐτοῦ ~μήτε (δαίμονας μήτε θεοὺς  μήτε   ἥρωας, οὐδεμία μηχανή ἐστιν. ἀλλὰ
[28]   δοκεῖ, μένοντα κινδυνεύειν, μηδὲν ὑπολογιζόμενον  μήτε   θάνατον μήτε ἄλλο μηδὲν πρὸ
[17]   ὑμῶν πολλοὶ ἀκηκόασι, καὶ ἄλλοθι,  μήτε   (θαυμάζειν μήτε θορυβεῖν τούτου ἕνεκα.
[28]   αὖ τοῦ αὐτοῦ ~μήτε (δαίμονας  μήτε   θεοὺς μήτε ἥρωας, οὐδεμία μηχανή
[17]   ἀκηκόασι, καὶ ἄλλοθι, μήτε (θαυμάζειν  μήτε   θορυβεῖν τούτου ἕνεκα. ἔχει γὰρ
[35]   ἡγοῦμαι καλὰ εἶναι μήτε (δίκαια  μήτε   ὅσια, ἄλλως τε μέντοι νὴ
[30]   ὑμῶν καὶ νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους  μήτε   σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων πρότερον
[22]   ἂν οὕτως ὥσπερ ἔχω ἔχειν,  μήτε   τι σοφὸς ὢν τὴν ἐκείνων
[36]   ἕκαστον ὑμῶν πείθειν μὴ πρότερον  μήτε   τῶν ἑαυτοῦ μηδενὸς ἐπιμελεῖσθαι πρὶν
[36]   ὡς βέλτιστος καὶ φρονιμώτατος ἔσοιτο,  μήτε   τῶν τῆς πόλεως, πρὶν αὐτῆς
[36]   μὲν οὐκ ᾖα οἷ ἐλθὼν  μήτε   ὑμῖν μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν
[33]   δικαίως τὴν αἰτίαν ὑπέχοιμι, ὧν  μήτε   ὑπεσχόμην μηδενὶ μηδὲν πώποτε μάθημα
[30]   καὶ πρεσβυτέρους μήτε σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι  μήτε   χρημάτων πρότερον μηδὲ οὕτω σφόδρα
[35]   ἐσομένων ἂν ὑμεῖς αὐτοὺς μὴ  ἀποκτείνητε·   οἳ ἐμοὶ δοκοῦσιν αἰσχύνην τῇ
[30]   ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με  ἀποκτείνητε,   οὐ ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε,
[30]   εὖ γὰρ ἴστε, ἐάν με  ἀποκτείνητε   τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω,
[20]   μοι, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ  θορυβήσητε,   μηδ᾽ ἐὰν δόξω τι ὑμῖν
[24]   καὶ ἐάντε νῦν ἐάντε αὖθις  ζητήσητε   ταῦτα, οὕτως εὑρήσετε. περὶ μὲν
[30]   ἀλλὰ ὑπὲρ ὑμῶν, μή τι  ἐξαμάρτητε   περὶ τὴν τοῦ (θεοῦ δόσιν
[17]   ἐὰν διὰ τῶν αὐτῶν λόγων  ἀκούητέ   μου ἀπολογουμένου δι᾽ ὧνπερ εἴωθα
[25]   ἐάντε σὺ καὶ Ἄνυτος οὐ  φῆτε   ἐάντε φῆτε· πολλὴ γὰρ ἄν
[25]   καὶ Ἄνυτος οὐ φῆτε ἐάντε  φῆτε·   πολλὴ γὰρ ἄν τις εὐδαιμονία
[31]   με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν  ἀποκτείναιτε,   εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες
[37]   ἴσως γὰρ ἄν μοι τούτου  τιμήσαιτε.   πολλὴ μεντἄν με φιλοψυχία ἔχοι,
[31]   τῇ πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε (ἂν  κατανοήσαιτε·   οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ
[35]   διαφέρειν εἴτε σοφίᾳ εἴτε ἀνδρείᾳ  εἴτε   ἄλλῃ ᾑτινιοῦν ἀρετῇ τοιοῦτοι ἔσονται,
[35]   οἱ δοκοῦντες διαφέρειν εἴτε σοφίᾳ  εἴτε   ἀνδρείᾳ εἴτε ἄλλῃ ᾑτινιοῦν ἀρετῇ
[40]   ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον. καὶ  εἴτε   δὴ μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν ἀλλ᾽
[33]   ἐγὼ εἴτε τις χρηστὸς γίγνεται  εἴτε   μή, οὐκ ἂν δικαίως τὴν
[33]   τὰ ἐμαυτοῦ πράττοντος ἐπιθυμοῖ ἀκούειν,  εἴτε   νεώτερος εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ πώποτε
[27]   καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽ οὖν καινὰ  εἴτε   παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν δαιμόνιά γε
[33]   πράττοντος ἐπιθυμοῖ ἀκούειν, εἴτε νεώτερος  εἴτε   πρεσβύτερος, οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα, οὐδὲ
[35]   οὖν ὑμῶν οἱ δοκοῦντες διαφέρειν  εἴτε   σοφίᾳ εἴτε ἀνδρείᾳ εἴτε ἄλλῃ
[33]   τοὺς δὲ διέφθαρκα, χρῆν δήπου,  εἴτε   τινὲς αὐτῶν πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν
[33]   ἂν λέγω. καὶ τούτων ἐγὼ  εἴτε   τις χρηστὸς γίγνεται εἴτε μή,
[30]   εἰ μέλλω πολλάκις τεθνάναι” μὴ  θορυβεῖτε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀλλ᾽ ἐμμείνατέ
[21]   μαντεύσασθαι καί, ὅπερ λέγω, μὴ  θορυβεῖτε,   ἄνδρες ἤρετο γὰρ δὴ
[30]   οἷς ἴσως βοήσεσθε· ἀλλὰ μηδαμῶς  ποιεῖτε   τοῦτο. εὖ γὰρ ἴστε, ἐάν
[37]   βαρύτεραι γεγόνασιν καὶ ἐπιφθονώτεραι, ὥστε  ζητεῖτε   αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι δὲ
[29]   με, ὅπερ εἶπον, ἐπὶ τούτοις  ἀφίοιτε,   εἴποιμ᾽ ἂν ὑμῖν ὅτι ἐγὼ
[31]   εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες  διατελοῖτε   ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον
[29]   διαφθαρήσονται, εἴ μοι πρὸς ταῦτα  εἴποιτε·   Σώκρατες, νῦν μὲν Ἀνύτῳ
[24]   (ταῦτά ἐστιν. καὶ ἐάντε νῦν  ἐάντε   αὖθις ζητήσητε ταῦτα, οὕτως εὑρήσετε.
[24]   τὰ αἴτια (ταῦτά ἐστιν. καὶ  ἐάντε   νῦν ἐάντε αὖθις ζητήσητε ταῦτα,
[25]   ἄλλων ἁπάντων ζῴων; πάντως δήπου,  ἐάντε   σὺ καὶ Ἄνυτος οὐ φῆτε
[25]   σὺ καὶ Ἄνυτος οὐ φῆτε  ἐάντε   φῆτε· πολλὴ γὰρ ἄν τις
[20]   Εὔηνος” ἔφη, Σώκρατες, Πάριος,  πέντε   μνῶν” καὶ ἐγὼ τὸν Εὔηνον
[28]   εἰργασμένος, ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, εἰ  ὅτε   μέν με οἱ ἄρχοντες ἔταττον,
[32]   ἡμῶν φυλὴ Ἀντιοχὶς πρυτανεύουσα  ὅτε   ὑμεῖς τοὺς δέκα στρατηγοὺς τοὺς
[26]   παρ᾽ ἐμοῦ μανθάνουσιν, ἔξεστιν  ἐνίοτε   εἰ πάνυ πολλοῦ δραχμῆς (ἐκ
[21]   λέγει θεός, καὶ τί  ποτε   αἰνίττεται; ἐγὼ γὰρ δὴ οὔτε
[33]   καὶ παντὶ τρόπῳ ᾧπέρ τίς  ποτε   καὶ ἄλλη θεία μοῖρα ἀνθρώπῳ
[21]   ἐφ᾽ ὅτι ὁρμήσειεν. καὶ δή  ποτε   καὶ εἰς Δελφοὺς ἐλθὼν ἐτόλμησε
[21]   πολὺν μὲν χρόνον ἠπόρουν τί  ποτε   λέγει· ἔπειτα μόγις πάνυ ἐπὶ
[21]   ἐγὼ ἀκούσας ἐνεθυμούμην οὑτωσί· τί  ποτε   λέγει θεός, καὶ τί
[21]   ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν· τί οὖν  ποτε   λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον εἶναι;
[33]   λέγει. ἀλλὰ διὰ τί δή  ποτε   μετ᾽ ἐμοῦ χαίρουσί τινες πολὺν
[40]   τὸ νυνί μοι συμβεβηκὸς τί  ποτε   νοεῖ. ἐμοὶ γάρ, ἄνδρες
[31]   ἀπαναισχυντῆσαι (παρασχόμενοι μάρτυρα, ὡς ἐγώ  ποτέ   τινα ἐπραξάμην μισθὸν
[29]   εἰ καὶ ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει  οὐδέποτε   φοβήσομαι οὐδὲ φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽
[41]   ἂν εἴη διατριβὴ αὐτόθι,  ὁπότε   ἐντύχοιμι Παλαμήδει καὶ Αἴαντι τῷ
[31]   ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει δὲ  οὔποτε.   τοῦτ᾽ ἔστιν μοι ἐναντιοῦται
[19]   τε καὶ φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ  πώποτε   ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ δὲ ὑμῶν
[26]   τούτων οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν  πώποτε   ἐμέλησεν. ὅμως δὲ δὴ λέγε
[24]   καὶ κήδεσθαι ὧν οὐδὲν τούτῳ  πώποτε   ἐμέλησεν· ὡς δὲ τοῦτο οὕτως
[33]   εἴτε νεώτερος εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ  πώποτε   ἐφθόνησα, οὐδὲ χρήματα μὲν λαμβάνων
[19]   εἰσιν φράζετε οὖν ἀλλήλοις εἰ  πώποτε   μικρὸν μέγα ἤκουσέ
[32]   Ἀθηναῖοι, ἄλλην μὲν ἀρχὴν οὐδεμίαν  (πώποτε   ἦρξα ἐν τῇ πόλει, ἐβούλευσα
[33]   ὧν μήτε ὑπεσχόμην μηδενὶ μηδὲν  πώποτε   μάθημα μήτε ἐδίδαξα· εἰ δέ
[33]   ἰδίᾳ αὐτὸς οὗτος, οὐδενὶ  πώποτε   συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ τὸ δίκαιον
[33]   δέ τίς φησι παρ᾽ ἐμοῦ  πώποτέ   τι μαθεῖν ἀκοῦσαι ἰδίᾳ
[33]   νέοις οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν  πώποτέ   τι συνεβούλευσα, νυνὶ αὐτοὺς ἀναβαίνοντας
[25]   Μέλητε, ἱκανῶς ἐπιδείκνυσαι ὅτι  οὐδεπώποτε   ἐφρόντισας τῶν νέων, καὶ σαφῶς
[34]   παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα· εἰ δὲ  τότε   ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ
[28]   ἐν Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ Δηλίῳ,  τότε   μὲν οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον ἔμενον
[32]   βουλόμενοι ὡς πλείστους ἀναπλῆσαι αἰτιῶν.  τότε   μέντοι ἐγὼ (οὐ λόγῳ ἀλλ᾽
[38]   τῶν ἄλλων ἀκούειν. ἀλλ᾽ οὔτε  τότε   ᾠήθην δεῖν ἕνεκα τοῦ κινδύνου
[23]   σοφὸς εἶναι· οἴονται γάρ με  ἑκάστοτε   οἱ παρόντες ταῦτα αὐτὸν εἶναι
[30]   τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου ἐγγυτέρω  ἐστὲ   γένει. ταῦτα γὰρ κελεύει
[21]   καὶ μεθ᾽ ὑμῶν κατῆλθε. καὶ  ἴστε   δὴ οἷος ἦν Χαιρεφῶν, ὡς
[30]   μηδαμῶς ποιεῖτε τοῦτο. εὖ γὰρ  ἴστε,   ἐάν με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα
[30]   γὰρ κελεύει θεός, εὖ  ἴστε,   καὶ ἐγὼ οἴομαι οὐδέν πω
[28]   γέγονεν καὶ πρὸς πολλούς, εὖ  ἴστε   ὅτι ἀληθές ἐστιν. καὶ τοῦτ᾽
[33]   καὶ οἱ ἄλλοι πάντες, εὖ  ἴστε   ὅτι οὐκ ἀληθῆ λέγει. ἀλλὰ
[20]   τισὶν ὑμῶν παίζειν· εὖ μέντοι  ἴστε,   πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ.
[20]   τὸν ἐν Δελφοῖς. Χαιρεφῶντα γὰρ  ἴστε   που. ~οὗτος (ἐμός τε ἑταῖρος
[31]   μοι δοκεῖ ἐναντιοῦσθαι· εὖ γὰρ  ἴστε,   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ ἐγὼ
[29]   λέγων οἷάπερ εἴωθα, ὅτι  ἄριστε   ἀνδρῶν, Ἀθηναῖος ὤν, πόλεως τῆς
[27]   δὲ πράγματα; οὐκ ἔστιν,  ἄριστε   ἀνδρῶν· εἰ μὴ σὺ βούλει
[34]   λέγειν λέγων ὅτι ἐμοί,  ἄριστε,   εἰσὶν μέν πού τινες καὶ
[24]   (ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο ἐρωτῶ,  βέλτιστε,   ἀλλὰ τίς ἄνθρωπος, ὅστις πρῶτον
[32]   οὐκ ἐξέπληξεν, οὕτως ἰσχυρὰ οὖσα,  ὥστε   ἄδικόν τι ἐργάσασθαι, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ
[38]   δεῖν ἅπαντα ποιεῖν καὶ λέγειν  ὥστε   ἀποφυγεῖν τὴν δίκην. πολλοῦ γε
[39]   εἰσιν ἐν ἑκάστοις τοῖς κινδύνοις  ὥστε   διαφεύγειν θάνατον, ἐάν τις τολμᾷ
[36]   (τῷ ὄντι ἐπιεικέστερον εἶναι  ὥστε   εἰς ταῦτ᾽ ἰόντα σῴζεσθαι, ἐνταῦθα
[28]   παρὰ τὸ αἰσχρόν τι ὑπομεῖναι  ὥστε,   ἐπειδὴ εἶπεν μήτηρ αὐτῷ
[37]   ὑμῖν βαρύτεραι γεγόνασιν καὶ ἐπιφθονώτεραι,  ὥστε   ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι
[34]   πέτρης’ πέφυκα ἀλλ᾽ ἐξ ἀνθρώπων,  ὥστε   καὶ οἰκεῖοί μοί εἰσι καὶ
[25]   δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω  ὥστε   καὶ τοῦτ᾽ ἀγνοῶ, ὅτι ἐάν
[22]   πλημμέλεια ἐκείνην τὴν σοφίαν (ἀποκρύπτειν·  ὥστε   με ἐμαυτὸν ἀνερωτᾶν ὑπὲρ τοῦ
[37]   Ἀθηναῖοι, εἰ οὕτως ἀλόγιστός εἰμι  ὥστε   μὴ δύνασθαι λογίζεσθαι ὅτι ὑμεῖς
[40]   νύκτα ἐν οὕτω κατέδαρθεν  ὥστε   μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν, καὶ τὰς
[24]   Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων·  ὥστε,   ὅπερ ἀρχόμενος ἐγὼ ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽
[29]   τυγχάνει οὐδέποτε φοβήσομαι οὐδὲ φεύξομαι·  ὥστε   οὐδ᾽ εἴ (με νῦν ὑμεῖς
[33]   καὶ μὲν Θεόδοτος τετελεύτηκεν,  ὥστε   οὐκ ἂν ἐκεῖνός γε αὐτοῦ
[26]   οἴει αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων εἶναι  ὥστε   οὐκ εἰδέναι ὅτι τὰ Ἀναξαγόρου
[23]   καὶ οἷαι χαλεπώταται καὶ βαρύταται,  ὥστε   πολλὰς διαβολὰς ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι,
[26]   διαφθείρω, εἰ διαφθείρω, (ἄκων,  ~ὥστε   σύ γε κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ.
[25]   εἶ τηλικούτου ὄντος τηλικόσδε ὤν,  ὥστε   σὺ μὲν ἔγνωκας ὅτι οἱ
[25]   κακόν τι λαβεῖν ὑπ᾽ αὐτοῦ,  ὥστε   τοῦτο τὸ> τοσοῦτον κακὸν ἑκὼν
[33]   συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ τὸ δίκαιον  οὔτε   ἄλλῳ οὔτε τούτων οὐδενὶ οὓς
[31]   ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν  οὔτε   ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος
[30]   οὐδὲν ἂν βλάψειεν οὔτε Μέλητος  οὔτε   Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο
[26]   ἑτέρους, παντάπασί με φῂς  οὔτε   αὐτὸν νομίζειν θεοὺς τούς τε
[38]   ἀπολογησάμενος τεθνάναι ἐκείνως ζῆν.  οὔτε   γὰρ ἐν δίκῃ οὔτ᾽ ἐν
[40]   ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ δικαστήριον,  οὔτε   ἐν τῷ λόγῳ οὐδαμοῦ μέλλοντί
[40]   ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ δὲ  (οὔτε   ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη τὸ
[41]   ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν  οὔτε   ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι, οὐδὲ ἀμελεῖται
[35]   κατὰ τοὺς νόμους. οὔκουν χρὴ  οὔτε   ἡμᾶς ἐθίζειν ὑμᾶς ἐπιορκεῖν οὔθ᾽
[40]   ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ σημεῖον,  οὔτε   ἡνίκα ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ
[39]   ἀπαλλαγὴ οὔτε πάνυ δυνατὴ  οὔτε   καλή, ἀλλ᾽ ἐκείνη καὶ καλλίστη
[24]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ, καὶ ὑμᾶς  οὔτε   μέγα οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ
[19]   φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ οὐδὲν  οὔτε   μέγα οὔτε μικρὸν πέρι ἐπαΐω.
[26]   (οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ τούτων  οὔτε   μέγα οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν.
[21]   ποτε αἰνίττεται; ἐγὼ γὰρ δὴ  οὔτε   μέγα οὔτε σμικρὸν σύνοιδα ἐμαυτῷ
[30]   μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν  οὔτε   Μέλητος οὔτε Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ
[24]   τἀληθῆ, καὶ ὑμᾶς οὔτε μέγα  οὔτε   μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ λέγω οὐδ᾽
[19]   ὧν ἐγὼ οὐδὲν οὔτε μέγα  οὔτε   μικρὸν πέρι ἐπαΐω. καὶ οὐχ
[26]   ὅτι Μελήτῳ τούτων οὔτε μέγα  οὔτε   μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως δὲ
[38]   τοῦ κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν ἀνελεύθερον,  οὔτε   νῦν μοι μεταμέλει οὕτως ἀπολογησαμένῳ,
[39]   γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἀπαλλαγὴ  οὔτε   πάνυ δυνατὴ οὔτε καλή, ἀλλ᾽
[21]   ἐγὼ γὰρ δὴ οὔτε μέγα  οὔτε   σμικρὸν σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν·
[41]   ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν οὔτε ζῶντι  οὔτε   τελευτήσαντι, οὐδὲ ἀμελεῖται ὑπὸ θεῶν
[23]   καὶ ὑπὸ ταύτης τῆς ἀσχολίας  οὔτε   τι τῶν τῆς πόλεως πρᾶξαί
[38]   ὑμεῖς τῶν ἄλλων ἀκούειν. ἀλλ᾽  οὔτε   τότε ᾠήθην δεῖν ἕνεκα τοῦ
[19]   οἱ πολλοὶ λέγουσιν. ἀλλὰ γὰρ  οὔτε   τούτων οὐδέν ἐστιν, οὐδέ γ᾽
[33]   παρὰ τὸ δίκαιον οὔτε ἄλλῳ  οὔτε   τούτων οὐδενὶ οὓς δὴ διαβάλλοντες
[23]   μοι σχολὴ γέγονεν ἄξιον λόγου  οὔτε   τῶν οἰκείων, ἀλλ᾽ ἐν (πενίᾳ
[35]   ταῦτα γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,  οὔτε   ὑμᾶς χρὴ ποιεῖν τοὺς δοκοῦντας
[31]   γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται  οὔτε   ὑμῖν οὔτε ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ
[35]   ἂν ἡμῶν εὐσεβοῖεν. μὴ οὖν  ἀξιοῦτέ   με, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα
[29]   σε, ἐπὶ τούτῳ μέντοι, ἐφ᾽  ᾧτε   μηκέτι ἐν ταύτῃ τῇ ζητήσει
[40]   ἄλλοις λόγοις πολλαχοῦ δή με  ἐπέσχε   λέγοντα μεταξύ· νῦν δὲ οὐδαμοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/06/2005