HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ω  =  155 formes différentes pour 548 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Page
[20]   ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα αὐτοῖν ἐν  νῷ   ἔχεις ἐπιστάτην λαβεῖν; τίς τῆς
[25]   βλάπτεσθαι μᾶλλον ὠφελεῖσθαι; ἀποκρίνου,     ἀγαθέ· καὶ γὰρ νόμος
[34]   ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι; εἶεν δή,     ἄνδρες· μὲν ἐγὼ ἔχοιμ᾽
[24]   με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ γε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν φημι Μέλητον,
[30]   μέλλω πολλάκις τεθνάναι” μὴ θορυβεῖτε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀλλ᾽ ἐμμείνατέ μοι
[32]   δικανικά, ἀληθῆ δέ. ἐγὼ γάρ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην μὲν ἀρχὴν
[38]   αὐτοὺς τούτους. ἴσως με οἴεσθε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ λόγων ἑαλωκέναι
[29]   ἂν ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ὑμᾶς,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι μὲν καὶ
[22]   εἰδέναι. ~καὶ νὴ τὸν κύνα,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι δεῖ γὰρ πρὸς
[20]   τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ. ἐγὼ γάρ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι᾽ οὐδὲν ἀλλ᾽
[36]   παθεῖν τοιοῦτος ὤν; ἀγαθόν τι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ δεῖ γε
[31]   δοκεῖ ἐναντιοῦσθαι· εὖ γὰρ ἴστε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ ἐγὼ πάλαι
[28]   οὖν δεινὰ ἂν εἴην εἰργασμένος,     ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, εἰ ὅτε μέν
[37]   πολλὴ μεντἄν με φιλοψυχία ἔχοι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ οὕτως ἀλόγιστός
[35]   ὑμῖν. (τὸ μὲν μὴ ἀγανακτεῖν,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~ἐπὶ τούτῳ (τῷ
[36]   δὲ δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι; δῆλον ὅτι
[30]   λέγει. πρὸς ταῦτα” φαίην ἄν,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πείθεσθε Ἀνύτῳ
[33]   καὶ ὁτιοῦν προσέταξε πράττειν. ταῦτα,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἀληθῆ ἐστιν
[21]   ἐγὼ σκοπῶν τοιοῦτόν τι ἔπαθον,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ
[18]   τῶν ὕστερον. εἶεν· ἀπολογητέον δή,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~καὶ ἐπιχειρητέον (ὑμῶν
[38]   οὖν τιμῶμαι. Πλάτων δὲ ὅδε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ Κρίτων καὶ
[37]   οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ γε δεῖ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι. καλὸς οὖν ἄν
[17]   ἀλήθειαν οὐ μέντοι μὰ Δία,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κεκαλλιεπημένους γε λόγους,
[20]   τῇ ἐμῇ λέγει. καί μοι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ θορυβήσητε, μηδ᾽
[18]   ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν. οὗτοι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οἱ> ταύτην τὴν
[38]   (οὐ πολλοῦ γ᾽ ἕνεκα χρόνου,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὄνομα ἕξετε καὶ
[34]   οὐδὲν τούτων ποιήσω; οὐκ αὐθαδιζόμενος,     ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, οὐδ᾽ ὑμᾶς ἀτιμάζων,
[32]   πλείστου ἐποιούμην; πολλοῦ γε δεῖ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι· οὐδὲ γὰρ ἂν
[19]   φεύγοιμι ἀλλὰ γὰρ ἐμοὶ τούτων,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν. (μάρτυρας
[35]   γυναικῶν οὐδὲν διαφέρουσιν. ταῦτα γάρ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὔτε ὑμᾶς χρὴ
[26]   σαυτῷ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ οὑτοσί,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάνυ εἶναι ὑβριστὴς
[33]   τινες πολὺν (χρόνον διατρίβοντες; ἀκηκόατε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν τὴν
[17]   Σωκράτους ~(Ὅ τι μὲν ὑμεῖς,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ τῶν
[23]   ~ἐκ ταυτησὶ δὴ τῆς ἐξετάσεως,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, (πολλαὶ μὲν ἀπέχθειαί
[30]   ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι. νῦν οὖν,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω ἐγὼ
[36]   παρακελεύσει; οὐκ ἔσθ᾽ ὅτι μᾶλλον,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρέπει οὕτως ὡς
[18]   μὲν οὖν δίκαιός εἰμι ἀπολογήσασθαι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρὸς τὰ πρῶτά
[24]   πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽ ἔστιν ὑμῖν,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ, καὶ ὑμᾶς
[22]   μου ταύτῃ σοφώτεροι ἦσαν. ἀλλ᾽     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ταὐτόν μοι ἔδοξαν
[28]   καὶ κινδύνου; οὕτω γὰρ ἔχει,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῇ ἀληθείᾳ· οὗ
[35]   εὐσεβοῖεν. μὴ οὖν ἀξιοῦτέ με,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα δεῖν πρὸς
[37]   ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ δὲ οὐκ ἔστιν,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιοῦτον ἀλλὰ τοιόνδε
[26]   ἀλλ᾽ οὐ μαθήσεως. ἀλλὰ γάρ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο μὲν ἤδη
[17]   εἰσιέναι. καὶ μέντοι καὶ πάνυ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο ὑμῶν δέομαι
[34]   μοί εἰσι καὶ ὑεῖς γε,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τρεῖς, εἷς μὲν
[20]   ταῦτα· ἀλλ᾽ οὐ γὰρ ἐπίσταμαι,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι. ὑπολάβοι ἂν οὖν
[28]   οὐδεμία μηχανή ἐστιν. ἀλλὰ γάρ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς μὲν ἐγὼ
[35]   οὕτως ἔχειν· νομίζω τε γάρ,     ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς οὐδεὶς τῶν
[31]   ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται,     ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε,
[41]   ἐπὶ πόσῳ δ᾽ ἄν τις,     ἄνδρες δικασταί, δέξαιτο ἐξετάσαι τὸν
[40]   μεῖζον ἀγαθὸν τούτου εἴη ἄν,     ἄνδρες δικασταί; ~εἰ γάρ τις
[26]   οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; μὰ Δί᾽     ἄνδρες δικασταί, ἐπεὶ τὸν μὲν
[41]   ἀληθῆ. ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς χρή,     ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς
[40]   τί ποτε νοεῖ. ἐμοὶ γάρ,     ἄνδρες δικασταί ὑμᾶς γὰρ δικαστὰς
[27]   τοῦτό ἐστι παίζοντος. συνεπισκέψασθε δή,     ἄνδρες, μοι φαίνεται ταῦτα
[21]   καί, ὅπερ λέγω, μὴ θορυβεῖτε,     ἄνδρες ἤρετο γὰρ δὴ εἴ
[39]   μὴ οὐ τοῦτ᾽ χαλεπόν,     ἄνδρες, θάνατον ἐκφυγεῖν, ἀλλὰ πολὺ
[27]   ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω,     ἄνδρες, καὶ μὴ ἄλλα καὶ
[39]   ὅταν μέλλωσιν ἀποθανεῖσθαι. φημὶ γάρ,     ἄνδρες οἳ ἐμὲ ἀπεκτόνατε, τιμωρίαν
[18]   τούτους δεινούς· ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι δεινότεροι,     ἄνδρες, οἳ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς
[19]   Ἠλεῖος. τούτων γὰρ ἕκαστος,     ἄνδρες, οἷός τ᾽ ἐστὶν ἰὼν
[35]   ἄγοντος. χωρὶς δὲ τῆς δόξης,     ἄνδρες, οὐδὲ δίκαιόν μοι δοκεῖ
[29]   τὸ γάρ τοι θάνατον δεδιέναι,     ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
[34]   ἀλλὰ τούτου πᾶν τοὐναντίον εὑρήσετε,     ἄνδρες, πάντας ἐμοὶ βοηθεῖν ἑτοίμους
[39]   με δεῖ τεθνάναι. ἀλλά μοι,     ἄνδρες, παραμείνατε τοσοῦτον χρόνον· οὐδὲν
[38]   μὲν οὕτως, ὡς ἐγώ φημι,     ἄνδρες, πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον.
[22]   αὐτῶν. αἰσχύνομαι οὖν ὑμῖν εἰπεῖν,     ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως δὲ ῥητέον.
[41]   ὑεῖς μου, ἐπειδὰν ἡβήσωσι, τιμωρήσασθε,     ἄνδρες, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντες ἅπερ
[17]   οὐδὲ γὰρ ἂν δήπου πρέποι,     ἄνδρες, τῇδε τῇ ἡλικίᾳ ὥσπερ
[29]   οὐκ οἶδεν; ἐγὼ δ᾽     ἄνδρες, τούτῳ καὶ ἐνταῦθα ἴσως
[23]   ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ δὲ κινδυνεύει,     ἄνδρες, τῷ ὄντι θεὸς
[28]   ἀντείποιμι, ὅτι οὐ καλῶς λέγεις,     ἄνθρωπε, εἰ οἴει δεῖν κίνδυνον
[23]   εἰ> εἴποι ὅτι οὗτος ὑμῶν,     ἄνθρωποι, σοφώτατός ἐστιν, ὅστις ὥσπερ
[29]   ὑμῶν, λέγων οἷάπερ εἴωθα, ὅτι     ἄριστε ἀνδρῶν, Ἀθηναῖος ὤν, πόλεως
[27]   αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ ἔστιν,     ἄριστε ἀνδρῶν· εἰ μὴ σὺ
[34]   τοῦτον λέγειν λέγων ὅτι ἐμοί,     ἄριστε, εἰσὶν μέν πού τινες
[24]   νόμοι. (ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο ἐρωτῶ,     βέλτιστε, ἀλλὰ τίς ἄνθρωπος, ὅστις
[26]   τὸ παράπαν οὐ νομίζεις θεούς.  (ὦ   θαυμάσιε Μέλητε, ἵνα τί ταῦτα
[20]   ἐστὸν γὰρ αὐτῷ δύο ὑεῖ     Καλλία” ἦν δ᾽ ἐγώ, εἰ
[39]   μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὑμῖν χρησμῳδῆσαι,     καταψηφισάμενοί μου· καὶ γάρ εἰμι
[27]   λόγους ποιῶμαι. ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων,     Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν νομίζει πράγματ᾽
[24]   ὑμῖν ἐπιδεῖξαι. καί μοι δεῦρο,     Μέλητε, εἰπέ· ἄλλο τι
[25]   δ᾽ ἄλλοι (ὠφελοῦσιν. ἀλλὰ γάρ,     Μέλητε, ἱκανῶς ἐπιδείκνυσαι ὅτι οὐδεπώποτε
[25]   ἵπποις, διαφθείρουσιν; οὐχ οὕτως ἔχει,     Μέλητε, καὶ περὶ ἵππων καὶ
[26]   οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν. ἄπιστός γ᾽ εἶ,     Μέλητε, καὶ ταῦτα μέντοι, ὡς
[25]   καὶ οἱ βουλευταί. ἀλλ᾽ ἄρα,     Μέλητε, μὴ οἱ ἐν τῇ
[24]   Σώκρατες, οἱ δικασταί. πῶς λέγεις,     Μέλητε; οἵδε τοὺς νέους παιδεύειν
[25]   ταῦτα ἐγώ σοι οὐ πείθομαι,     Μέλητε, οἶμαι δὲ οὐδὲ ἄλλον
[24]   μήνυσον αὐτοῖς τίς ἐστιν. ὁρᾷς,     Μέλητε, ὅτι σιγᾷς καὶ οὐκ
[27]   ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι. ἀλλ᾽     Μέλητε, οὐκ ἔστιν ὅπως σὺ
[25]   ἄκοντα; ἑκόντα ἔγωγε. τί δῆτα,     Μέλητε; τοσοῦτον σὺ ἐμοῦ σοφώτερος
[26]   ἡμῖν, πῶς με φῂς διαφθείρειν,     Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; δῆλον
[26]   ταῦτα λέγω. πρὸς αὐτῶν τοίνυν,     Μέλητε, τούτων τῶν θεῶν ὧν
[27]   λέγειν· σὺ δὲ ἡμῖν ἀπόκριναι,     Μέλητε. ὑμεῖς δέ, ὅπερ (κατ᾽
[29]   ἂν ἐμπνέω καὶ οἷός τε  ὦ,   οὐ μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ
[28]   οὑτωσί πως, ὡς ἐγὼ οἶμαι·     παῖ, εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ τῷ
[25]   εἰσάγεις. ἔτι δὲ ἡμῖν εἰπέ,     πρὸς Διὸς Μέλητε, πότερόν ἐστιν
[26]   καὶ οὕτως ἄτοπα ὄντα; ἀλλ᾽     πρὸς Διός, οὑτωσί σοι δοκῶ;
[29]   εἴ μοι πρὸς ταῦτα εἴποιτε·     Σώκρατες, νῦν μὲν Ἀνύτῳ οὐ
[24]   τοῦτο οἶδε, τοὺς νόμους; οὗτοι,     Σώκρατες, οἱ δικασταί. πῶς λέγεις,
[37]   σιγῶν δὲ καὶ ἡσυχίαν ἄγων,     Σώκρατες, οὐχ οἷός τ᾽ ἔσῃ
[20]   καὶ πόσου διδάσκει; Εὔηνος” ἔφη,     Σώκρατες, Πάριος, πέντε μνῶν” καὶ
[20]   οὖν τις ὑμῶν ἴσως· ἀλλ᾽     Σώκρατες, τὸ σὸν τί ἐστι
[28]   εἴποι τις· εἶτ᾽ οὐκ αἰσχύνῃ,     Σώκρατες, τοιοῦτον ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύσας ἐξ
[25]   ἐν πολίταις χρηστοῖς πονηροῖς;     τάν, ἀπόκριναι· οὐδὲν γάρ τοι
[26]   σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν,     φίλε Μέλητε; καὶ οὕτω καταφρονεῖς
[19]   τῶν ἑαυτῶν πολιτῶν προῖκα συνεῖναι     ἂν βούλωνται, ~τούτους πείθουσι (τὰς
[17]   πολλῶν ὧν ἐψεύσαντο, τοῦτο ἐν     ἔλεγον ὡς χρῆν ὑμᾶς εὐλαβεῖσθαι
[39]   γάρ εἰμι ἤδη ἐνταῦθα ἐν     μάλιστα ἄνθρωποι χρησμῳδοῦσιν, ὅταν μέλλωσιν
[39]   τοῦ γεγονότος τουτουῒ πράγματος, ἐν     οἱ ἄρχοντες ἀσχολίαν ἄγουσι καὶ
[20]   δοκεῖ δίκαια λέγειν λέγων,  κἀγὼ   ὑμῖν πειράσομαι ἀποδεῖξαι τί ποτ᾽
[40]   σημεῖον, εἰ μή τι ἔμελλον  ἐγὼ   ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν δὲ καὶ
[21]   διαβολὴ γέγονεν. ταῦτα γὰρ  ἐγὼ   ἀκούσας ἐνεθυμούμην οὑτωσί· τί ποτε
[38]   πείθειν δὲ οὐ ῥᾴδιον. καὶ  ἐγὼ   ἅμα οὐκ εἴθισμαι ἐμαυτὸν ἀξιοῦν
[34]   αὐτὸ τὸ τοῦ Ὁμήρου, οὐδ᾽  ἐγὼ   ἀπὸ δρυὸς οὐδ᾽ ἀπὸ πέτρης’
[40]   κέρδος ἂν εἴη θάνατος  ἐγὼ   γὰρ ἂν οἶμαι, εἴ τινα
[21]   θεός, καὶ τί ποτε αἰνίττεται;  ἐγὼ   γὰρ δὴ οὔτε μέγα οὔτε
[26]   ἐμοὶ καὶ τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί.  ἐγὼ   γὰρ οὐ δύναμαι μαθεῖν πότερον
[32]   μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ δέ.  ἐγὼ   γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην
[20]   πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ.  ἐγὼ   γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι᾽
[20]   τέχνην καὶ οὕτως ἐμμελῶς διδάσκει.  ἐγὼ   γοῦν καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην τε
[30]   ἄλλος τίς που μεγάλα κακά,  ἐγὼ   δ᾽ οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ
[17]   τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα·  ἐγὼ   δ᾽ οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ᾽
[29]   οἴεσθαι εἰδέναι οὐκ οἶδεν;  ἐγὼ   δ᾽ ἄνδρες, τούτῳ καὶ
[24]   τοὺς νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα.  ἐγὼ   δέ γε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[36]   μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται,  ἐγὼ   δὲ δέομαι. εἰ οὖν δεῖ
[25]   (ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν,  ἐγὼ   δὲ δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας
[36]   μοι ἀνὴρ θανάτου. εἶεν·  ἐγὼ   δὲ δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι,
[33]   ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι.  ἐγὼ   δὲ διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽
[36]   ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι,  ἐγὼ   δὲ (εἶναι, καὶ μὲν
[25]   καλοὺς κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ,  ἐγὼ   δὲ μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις;
[34]   τῶν οἰκείων καὶ φίλων πολλούς,  ἐγὼ   δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω,
[28]   ἐξ οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν;  ἐγὼ   δὲ τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον
[21]   οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς,  ἐγὼ   δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα,
[32]   εἰς Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα,  ἐγὼ   δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ
[33]   ἂν ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς. ~ἀλλ᾽  ἐγὼ   διὰ παντὸς τοῦ βίου δημοσίᾳ
[38]   εἰ μὴ ἄρα ὅσον ἂν  ἐγὼ   δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου βούλεσθέ μοι
[20]   ὑεῖ Καλλία” ἦν δ᾽  ἐγώ,   εἰ μέν σου τὼ ὑεῖ
[33]   Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν  ἐγὼ   εἶπον· ὅτι ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις
[33]   ὧν ἂν λέγω. καὶ τούτων  ἐγὼ   εἴτε τις χρηστὸς γίγνεται εἴτε
[37]   τοιοῦτον ἀλλὰ τοιόνδε μᾶλλον. πέπεισμαι  ἐγὼ   ἑκὼν εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων,
[24]   τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ ἀρχόμενος  ἐγὼ   ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ οἷός
[22]   ὑμᾶς τἀληθῆ λέγειν μὴν  ἐγὼ   ἔπαθόν τι τοιοῦτον· οἱ μὲν
[42]   ἐὰν (ταῦτα ποιῆτε, δίκαια πεπονθὼς  ἐγὼ   ἔσομαι ὑφ᾽ ὑμῶν αὐτός τε
[34]   δή, ἄνδρες· μὲν  ἐγὼ   ἔχοιμ᾽ ἂν ἀπολογεῖσθαι, σχεδόν ἐστι
[34]   ἀτιμάζων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν θαρραλέως  ἐγὼ   ἔχω πρὸς θάνατον μή,
[34]   ὅδε ἀδελφός. καὶ ἄλλους πολλοὺς  ἐγὼ   ἔχω ὑμῖν εἰπεῖν, ὧν τινα
[20]   ὑέων κτῆσιν. ἔστιν τις” ἔφην  ἐγώ,   οὔ; πάνυ γε”
[20]   ἐστι Πάριος ἐνθάδε σοφὸς ὃν  ἐγὼ   ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ προσελθὼν
[31]   δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ  ἐγὼ   ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν
[20]   δ᾽ ὅς. τίς” ἦν δ᾽  ἐγώ,   καὶ ποδαπός, καὶ πόσου διδάσκει;
[33]   ἔγνωσαν ὅτι νέοις οὖσιν αὐτοῖς  ἐγὼ   κακὸν πώποτέ τι συνεβούλευσα, νυνὶ
[39]   ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες, οὓς νῦν  ἐγὼ   κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ ᾐσθάνεσθε·
[18]   ἀξιώσατε οὖν καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ  ἐγὼ   λέγω, διττούς μου τοὺς κατηγόρους
[17]   ῥήτωρ. οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ  ἐγὼ   λέγω, τι οὐδὲν
[18]   ἑτέρους δὲ (τοὺς πάλαι οὓς  ἐγὼ   λέγω, καὶ οἰήθητε δεῖν πρὸς
[24]   καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ  ἐγὼ   λέγω, ὅτι σοι οὐδὲν μεμέληκεν;
[24]   οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος  ἐγὼ   λέγω οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα
[30]   με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον  ἐγὼ   λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω βλάψετε
[18]   καὶ οὐδὲν ἀληθὲς λέγοντες, οὓς  ἐγὼ   μᾶλλον φοβοῦμαι τοὺς ἀμφὶ
[39]   θάττονος, τῆς κακίας. καὶ νῦν  ἐγὼ   μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου
[39]   γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ νῦν  ἐγὼ   μὲν ἅτε βραδὺς ὢν καὶ
[41]   ἄν τις δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν;  ἐγὼ   μὲν γὰρ πολλάκις ἐθέλω τεθνάναι
[23]   ἀληθείᾳ πρὸς σοφίαν” ταῦτ᾽ οὖν  ἐγὼ   μὲν ἔτι καὶ νῦν περιιὼν
[37]   μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ  ἐγὼ   μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ δέω ἐμαυτόν
[32]   χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽  ἐγὼ   μόνος τῶν πρυτάνεων ἠναντιώθην ὑμῖν
[30]   ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ γάρ, ὡς  ἐγὼ   οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ
[41]   πάθη πρὸς τὰ ἐκείνων ὡς  ἐγὼ   οἶμαι, οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη
[28]   θεὸς οὖσα, οὑτωσί πως, ὡς  ἐγὼ   οἶμαι· παῖ, εἰ τιμωρήσεις
[30]   θεός, εὖ ἴστε, καὶ  ἐγὼ   οἴομαι οὐδέν πω ὑμῖν μεῖζον
[33]   πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς  ἐγὼ   ὁρῶ, πρῶτον μὲν Κρίτων οὑτοσί,
[32]   πλείστους ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι  ἐγὼ   (οὐ λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ
[19]   ἄλλην πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν  ἐγὼ   οὐδὲν οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν
[28]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς μὲν  ἐγὼ   οὐκ ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου
[22]   οὐκ ἐψεύσθην, ἀλλ᾽ ἠπίσταντο  ἐγὼ   οὐκ ἠπιστάμην καί μου ταύτῃ
[28]   ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ.  ἐγὼ   οὖν δεινὰ ἂν εἴην εἰργασμένος,
[19]   γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε ὡς  ἐγὼ   παιδεύειν ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ χρήματα
[31]   ἴστε, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ  ἐγὼ   πάλαι ἐπεχείρησα πράττειν τὰ πολιτικὰ
[34]   δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω  ἐγὼ   παραχωρῶ καὶ λεγέτω εἴ τι
[31]   ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ, οἶμαι,  ἐγὼ   παρέχομαι τὸν μάρτυρα ὡς ἀληθῆ
[30]   ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο πράττων  ἐγὼ   περιέρχομαι πείθων ὑμῶν καὶ
[35]   ἔσονται, αἰσχρὸν ἂν εἴη· οἵουσπερ  ἐγὼ   πολλάκις ἑώρακά τινας ὅταν κρίνωνται,
[31]   ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι (παρασχόμενοι μάρτυρα, ὡς  ἐγώ   ποτέ τινα ἐπραξάμην μισθὸν
[17]   ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί. νῦν  ἐγὼ   πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα, ἔτη
[21]   τις τῶν πολιτικῶν πρὸς ὃν  ἐγὼ   σκοπῶν τοιοῦτόν τι ἔπαθον,
[27]   εἰ μὴ σὺ βούλει ἀποκρίνεσθαι,  ἐγὼ   σοὶ λέγω καὶ τοῖς ἄλλοις
[25]   ποιῶ, ὡς φῂς σύ; ταῦτα  ἐγώ   σοι οὐ πείθομαι, Μέλητε,
[21]   ὅτι τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου  ἐγὼ   σοφώτερός εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ
[39]   ὠφληκότες μοχθηρίαν καὶ ἀδικίαν. καὶ  ἐγώ   τε τῷ τιμήματι ἐμμένω καὶ
[20]   Σώκρατες, Πάριος, πέντε μνῶν” καὶ  ἐγὼ   τὸν Εὔηνον ἐμακάρισα εἰ ὡς
[31]   ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽  ἐγὼ   τυγχάνω ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ
[41]   ἄνδρες, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντες ἅπερ  ἐγὼ   ὑμᾶς ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν
[29]   ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽ ἂν ὑμῖν ὅτι  ἐγὼ   ὑμᾶς, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι
[40]   τί οὖν αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω;  ἐγὼ   ὑμῖν ἐρῶ· κινδυνεύει γάρ μοι
[41]   μηδὲν ὄντες, ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ  ἐγὼ   ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν
[24]   ἂν εἰ οἷός τ᾽ εἴην  ἐγὼ   ὑμῶν ταύτην τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι
[30]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω  ἐγὼ   ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις
[19]   τοιούτων σοφός ἐστιν μή πως  ἐγὼ   ὑπὸ Μελήτου τοσαύτας δίκας φεύγοιμι
[36]   εὐεργετεῖν τὴν μεγίστην εὐεργεσίαν, ὡς  ἐγώ   φημι, ἐνταῦθα ᾖα, ἐπιχειρῶν ἕκαστον
[38]   πολλὰ καὶ ἀνάξια ἐμοῦ, ὡς  ἐγώ   φημι, οἷα δὴ καὶ εἴθισθε
[39]   ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς  ἐγώ   φημι. πλείους ἔσονται ὑμᾶς (οἱ
[33]   ἀηδές. ἐμοὶ δὲ τοῦτο, ὡς  ἐγώ   φημι, προστέτακται ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[27]   δαίμονες, τοῦτ᾽ ἂν εἴη  ἐγώ   φημί σε αἰνίττεσθαι καὶ χαριεντίζεσθαι,
[38]   δὲ ἔχει μὲν οὕτως, ὡς  ἐγώ   φημι, ἄνδρες, πείθειν δὲ
[28]   τοῦ δὲ θεοῦ τάττοντος, ὡς  ἐγὼ   ᾠήθην τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά
[30]   μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽ οἷς ἂν  λέγω   ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ γάρ, ὡς
[20]   ἐρῶ τὸν λόγον ὃν ἂν  λέγω,   ἀλλ᾽ εἰς ἀξιόχρεων ὑμῖν τὸν
[38]   πρὸς τοὺς ἐμοῦ καταψηφισαμένους θάνατον.  λέγω   δὲ καὶ τόδε πρὸς τοὺς
[38]   τοῦ βίου θανάτου δὲ ἐγγύς.  λέγω   δὲ τοῦτο οὐ (πρὸς πάντας
[18]   οὖν καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ  λέγω,   διττούς μου τοὺς κατηγόρους γεγονέναι,
[17]   οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ ἐγὼ  λέγω,   τι οὐδὲν ἀληθὲς
[18]   τὸν νοῦν προσέχειν, εἰ δίκαια  λέγω   μή· δικαστοῦ μὲν γὰρ
[40]   θάνατός ἐστιν, κέρδος ἔγωγε  λέγω·   καὶ γὰρ οὐδὲν πλείων
[17]   πιστεύω γὰρ δίκαια εἶναι  λέγω   καὶ μηδεὶς ὑμῶν προσδοκησάτω ἄλλως·
[18]   δὲ (τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ  λέγω,   καὶ οἰήθητε δεῖν πρὸς ἐκείνους
[24]   καὶ τεκμήριον ὅτι ἀληθῆ  λέγω   καὶ ὅτι αὕτη ἐστὶν
[27]   σὺ βούλει ἀποκρίνεσθαι, ἐγὼ σοὶ  λέγω   καὶ τοῖς ἄλλοις τουτοισί. ἀλλὰ
[33]   βούληται ἀποκρινόμενος ἀκούειν ὧν ἂν  λέγω.   καὶ τούτων ἐγὼ εἴτε τις
[21]   (σκέψασθε δὴ ὧν ἕνεκα ταῦτα  λέγω·   μέλλω γὰρ ὑμᾶς διδάξειν ὅθεν
[21]   ἐτόλμησε τοῦτο μαντεύσασθαι καί, ὅπερ  λέγω,   μὴ θορυβεῖτε, ἄνδρες ἤρετο
[38]   μοι ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽ αὖ  λέγω   ὅτι καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν
[24]   ἱκανὸν τεκμήριον οὗ δὴ ἐγὼ  λέγω,   ὅτι σοι οὐδὲν μεμέληκεν; ἀλλ᾽
[38]   τινας ὑμῶν. ~ἐάν τε αὖ  λέγω   ὅτι τῷ θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ᾽
[20]   εἶεν, οὐκ ἔχω τί  λέγω·   οὐ γὰρ δὴ ἔγωγε αὐτὴν
[24]   μέγα οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ  λέγω   οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα σχεδὸν
[30]   ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ  λέγω,   οὐκ ἐμὲ μείζω βλάψετε
[25]   οὕτω λέγεις; πάνυ σφόδρα ταῦτα  λέγω.   πολλήν γέ μου κατέγνωκας δυστυχίαν.
[26]   πάνυ μὲν οὖν σφόδρα ταῦτα  λέγω.   πρὸς αὐτῶν τοίνυν, Μέλητε,
[31]   παρέχομαι τὸν μάρτυρα ὡς ἀληθῆ  λέγω,   τὴν πενίαν. ἴσως ἂν οὖν
[19]   ἐπαΐω. καὶ οὐχ ὡς ἀτιμάζων  λέγω   τὴν τοιαύτην ἐπιστήμην, εἴ τις
[26]   τε ἄλλους ταῦτα διδάσκειν. ταῦτα  λέγω,   ὡς τὸ παράπαν οὐ νομίζεις
[37]   δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ  ὀλίγῳ   μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ
[22]   καὶ περὶ τῶν ποιητῶν ἐν  ὀλίγῳ   τοῦτο, ὅτι οὐ σοφίᾳ ποιοῖεν
[19]   χρόνῳ ἔσχετε ταύτην ἐν οὕτως  ὀλίγῳ   χρόνῳ. βουλοίμην μὲν οὖν ἂν
[24]   τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν οὕτως  ὀλίγῳ   χρόνῳ οὕτω πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽
[32]   αἰτιῶν. τότε μέντοι ἐγὼ (οὐ  λόγῳ   ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ ἐνεδειξάμην ὅτι
[28]   (γὰρ ἂν τῷ γε σῷ  λόγῳ   εἶεν τῶν ἡμιθέων ὅσοι ἐν
[40]   ἐν ἔργῳ οὐδενὶ οὔτ᾽ ἐν  λόγῳ   ἠναντίωταί μοι. τί οὖν αἴτιον
[40]   τὸ δικαστήριον, οὔτε ἐν τῷ  λόγῳ   οὐδαμοῦ μέλλοντί τι ἐρεῖν. καίτοι
[34]   μάλιστα μὲν ἐν τῷ ἑαυτοῦ  λόγῳ   παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα· εἰ δὲ
[32]   μέντοι ἐγὼ (οὐ λόγῳ ἀλλ᾽  ἔργῳ   αὖ ἐνεδειξάμην ὅτι ἐμοὶ θανάτου
[17]   ὅτι αὐτίκα ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐξελεγχθήσονται  ἔργῳ,   ἐπειδὰν μηδ᾽ ὁπωστιοῦν φαίνωμαι δεινὸς
[40]   ταύτην τὴν πρᾶξιν οὔτ᾽ ἐν  ἔργῳ   οὐδενὶ οὔτ᾽ ἐν λόγῳ ἠναντίωταί
[26]   Ἀθηναῖοι, τοῦτο μὲν ἤδη δῆλον  (οὑγὼ   ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ τούτων οὔτε
[41]   Ὀρφεῖ συγγενέσθαι καὶ Μουσαίῳ καὶ  Ἡσιόδῳ   καὶ Ὁμήρῳ ἐπὶ πόσῳ ἄν
[30]   οὖν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ  δέω   ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς
[37]   δὴ ἐγὼ μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ  δέω   ἐμαυτόν γε ἀδικήσειν καὶ κατ᾽
[42]   ἄδηλον παντὶ πλὴν τῷ  θεῷ.  
[38]   τε αὖ λέγω ὅτι τῷ  θεῷ   ἀπειθεῖν τοῦτ᾽ ἐστὶν καὶ διὰ
[23]   ἐπειδάν μοι μὴ δοκῇ, τῷ  θεῷ   βοηθῶν ἐνδείκνυμαι ὅτι οὐκ ἔστι
[29]   φιλῶ, πείσομαι δὲ μᾶλλον τῷ  θεῷ   ὑμῖν, καὶ ἕωσπερ ἂν
[29]   καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι καὶ  θεῷ   καὶ ἀνθρώπῳ, ὅτι κακὸν καὶ
[35]   καὶ ὑμῖν ἐπιτρέπω καὶ τῷ  θεῷ   κρῖναι περὶ ἐμοῦ ὅπῃ μέλλει
[30]   πόλει τὴν ἐμὴν τῷ  θεῷ   ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο πράττων
[19]   τοῦτο μὲν ἴτω ὅπῃ τῷ  θεῷ   φίλον, τῷ δὲ νόμῳ πειστέον
[29]   ὑμῖν, καὶ ἕωσπερ ἂν  ἐμπνέω   καὶ οἷός τε ὦ, οὐ
[38]   ὑμῖν ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι  ἀξιόχρεῳ.   (οὐ πολλοῦ γ᾽ ἕνεκα χρόνου,
[36]   γεγονὸς τοῦτο, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον  θαυμάζω   ἑκατέρων τῶν ψήφων τὸν γεγονότα
[30]   οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ  μείζω   βλάψετε ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ
[20]   τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι (ἔλεγον,  μείζω   τινὰ κατ᾽ ἄνθρωπον σοφίαν
[35]   ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ  νομίζω.   ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν·
[26]   τινας θεούς καὶ αὐτὸς ἄρα  νομίζω   εἶναι θεοὺς καὶ οὐκ εἰμὶ
[26]   Διός, οὑτωσί σοι δοκῶ; οὐδένα  νομίζω   θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι μὰ
[29]   τις εἰς δικαστήριον, ὅτι οὐ  νομίζω   θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ
[26]   οὐδὲ ἥλιον οὐδὲ σελήνην ἄρα  νομίζω   θεοὺς εἶναι, ὥσπερ οἱ ἄλλοι
[27]   τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ δαιμόνια  νομίζω,   καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη
[27]   παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν δαιμόνιά γε  νομίζω   κατὰ τὸν σὸν λόγον, καὶ
[35]   ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν·  νομίζω   τε γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[41]   ἀληθές, ὅτι (οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ  ἀγαθῷ   κακὸν οὐδὲν οὔτε ζῶντι οὔτε
[20]   ὃς (ἔμελλεν αὐτὼ καλώ τε  κἀγαθὼ   ποιήσειν τὴν προσήκουσαν ἀρετήν, ἦν
[26]   νουθετεῖν· δῆλον γὰρ ὅτι ἐὰν  μάθω,   παύσομαι γε ἄκων ποιῶ.
[37]   ἐμαυτῷ. τί δείσας; μὴ  πάθω   τοῦτο οὗ Μέλητός μοι τιμᾶται,
[37]   ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο οὐ  πείθω·   ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀλλήλοις διειλέγμεθα.
[37]   γὰρ οἶδ᾽ ὅτι ὅποι ἂν  ἔλθω,   λέγοντος ἐμοῦ ἀκροάσονται οἱ νέοι
[27]   εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει;  ἀποκρινέσθω,   ἄνδρες, καὶ μὴ ἄλλα
[34]   εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν  παρασχέσθω   ἐγὼ παραχωρῶ καὶ λεγέτω εἴ
[30]   ὥσπερ ἵππῳ μεγάλῳ μὲν καὶ  γενναίῳ,   ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ καὶ
[19]   οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν πέρι  ἐπαΐω.   καὶ οὐχ ὡς ἀτιμάζων λέγω
[41]   αὖ Ὀρφεῖ συγγενέσθαι καὶ  Μουσαίῳ   καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ ἐπὶ
[41]   δίκαιοι ἐγένοντο ἐν τῷ ἑαυτῶν  βίῳ,   ἆρα φαύλη ἂν εἴη
[40]   νυκτὸς βεβίωκεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ  βίῳ,   οἶμαι ἂν μὴ ὅτι ἰδιώτην
[36]   ἀποτεῖσαι, ὅτι μαθὼν ἐν τῷ  βίῳ   οὐχ ἡσυχίαν ἦγον, ἀλλ᾽ ἀμελήσας
[30]   δοκῇ κεκτῆσθαι ἀρετήν, ~(φάναι δέ,  ὀνειδιῶ   ὅτι τὰ πλείστου ἄξια περὶ
[20]   ἀνδρὶ ὃς τετέλεκε χρήματα σοφισταῖς  πλείω   σύμπαντες οἱ ἄλλοι, Καλλίᾳ
[36]   ὡς τὸν τοιοῦτον ἄνδρα ἐν  πρυτανείῳ   σιτεῖσθαι, πολύ γε μᾶλλον
[37]   ἀξίας τιμᾶσθαι, ~τούτου (τιμῶμαι, ἐν  πρυτανείῳ   σιτήσεως. ἴσως οὖν ὑμῖν καὶ
[17]   ἄνδρες, τῇδε τῇ ἡλικίᾳ ὥσπερ  μειρακίῳ   πλάττοντι λόγους εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι.
[28]   καὶ ἐν Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ  Δηλίῳ,   τότε μὲν οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον
[34]   τις ὑμῶν οὕτως ἔχει οὐκ  ἀξιῶ   μὲν γὰρ ἔγωγε, εἰ δ᾽
[19]   ὑμῶν τοὺς πολλοὺς παρέχομαι, καὶ  ἀξιῶ   ὑμᾶς ἀλλήλους διδάσκειν τε καὶ
[26]   μάθω, παύσομαι γε ἄκων  ποιῶ.   σὺ δὲ συγγενέσθαι μέν μοι
[25]   τοῦτο τὸ> τοσοῦτον κακὸν ἑκὼν  ποιῶ,   ὡς φῂς σύ; ταῦτα ἐγώ
[37]   τί με δεῖ ζῆν ἐν  δεσμωτηρίῳ,   δουλεύοντα τῇ ἀεὶ καθισταμένῃ ἀρχῇ,
[33]   δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ  πλουσίῳ   καὶ πένητι παρέχω ἐμαυτὸν ἐρωτᾶν,
[25]   δὲ δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας  ἥκω   ὥστε καὶ τοῦτ᾽ ἀγνοῶ, ὅτι
[28]   Ἀθηναῖοι, ὡς μὲν ἐγὼ οὐκ  ἀδικῶ   κατὰ τὴν Μελήτου γραφήν, οὐ
[26]   τὸ παράπαν ἄθεος οὐδὲ ταύτῃ  ἀδικῶ   οὐ μέντοι οὕσπερ γε
[36]   Μέλητον μὲν οὖν, ὡς ἐμοὶ  δοκῶ,   καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ οὐ
[37]   ὑμῖν καὶ ταυτὶ λέγων παραπλησίως  δοκῶ   λέγειν ὥσπερ περὶ τοῦ οἴκτου
[26]   πρὸς Διός, οὑτωσί σοι  δοκῶ;   οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι; οὐ
[34]   δ᾽ οὖν ἐπιεικῆ ἄν μοι  δοκῶ   πρὸς τοῦτον λέγειν λέγων ὅτι
[18]   δέομαι δίκαιον, ὥς γέ μοι  δοκῶ,   τὸν μὲν τρόπον τῆς λέξεως
[30]   ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὥσπερ ἵππῳ  μεγάλῳ   μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους
[20]   καὶ μισθώσασθαι ὃς (ἔμελλεν αὐτὼ  καλώ   τε κἀγαθὼ ποιήσειν τὴν προσήκουσαν
[41]   ὑμῶν; ἐγὼ μὲν γὰρ πολλάκις  ἐθέλω   τεθνάναι εἰ ταῦτ᾽ ἔστιν ἀληθῆ.
[40]   (γὰρ ὡς φίλοις οὖσιν ἐπιδεῖξαι  ἐθέλω   τὸ νυνί μοι συμβεβηκὸς τί
[29]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι μὲν καὶ  φιλῶ,   πείσομαι δὲ μᾶλλον τῷ θεῷ
[28]   οἶμαι· παῖ, εἰ τιμωρήσεις  Πατρόκλῳ   τῷ ἑταίρῳ τὸν φόνον καὶ
[33]   οὐδὲν παρὰ τὸ δίκαιον οὔτε  ἄλλῳ   οὔτε τούτων οὐδενὶ οὓς δὴ
[31]   ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν οὔτε  ἄλλῳ   πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος καὶ
[30]   ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες.  μέλλω   γὰρ οὖν ἄττα ὑμῖν ἐρεῖν
[21]   δὴ ὧν ἕνεκα ταῦτα λέγω·  μέλλω   γὰρ ὑμᾶς διδάξειν ὅθεν μοι
[30]   (ἂν ποιήσαντος ἄλλα, οὐδ᾽ εἰ  μέλλω   πολλάκις τεθνάναι” μὴ θορυβεῖτε,
[31]   ἀποτρέπει με τοῦτο ἂν  μέλλω   πράττειν, προτρέπει δὲ οὔποτε. τοῦτ᾽
[19]   τὴν διαβολὴν ἣν ὑμεῖς ἐν  πολλῷ   χρόνῳ ἔσχετε ταύτην ἐν οὕτως
[20]   εἰ μέν σου τὼ ὑεῖ  πώλω   μόσχω ἐγενέσθην, εἴχομεν ἂν
[23]   τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ (τῷ  ἐμῷ   ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα ποιούμενος, ὥσπερ
[38]   γὰρ ἐν δίκῃ οὔτ᾽ ἐν  πολέμῳ   οὔτ᾽ ἐμὲ ~οὔτ᾽ ἄλλον οὐδένα
[31]   καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ οὐ  τολμῶ   ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος τὸ
[19]   τῷ θεῷ φίλον, τῷ δὲ  νόμῳ   πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν οὖν
[22]   ἀπεκρινάμην οὖν ἐμαυτῷ καὶ τῷ  χρησμῷ   ὅτι μοι λυσιτελοῖ ὥσπερ ἔχω
[21]   τὸ μαντεῖον καὶ ἀποφανῶν τῷ  χρησμῷ   ὅτι οὑτοσὶ ἐμοῦ σοφώτερός ἐστι,
[23]   σοφὸς εἶναι, καὶ ἐν τῷ  χρησμῷ   τούτῳ τοῦτο λέγειν, ὅτι
[39]   (τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο  ἐπιθυμῶ   ὑμῖν χρησμῳδῆσαι, καταψηφισάμενοί μου·
[40]   μοι. τί οὖν αἴτιον εἶναι  ὑπολαμβάνω;   ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ· κινδυνεύει γάρ
[31]   κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽ ἐγὼ  τυγχάνω   ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ τοῦ
[30]   νεωτέρῳ καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν  ἐντυγχάνω   ποιήσω, καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ,
[29]   καὶ ἐνδεικνύμενος ὅτῳ ἂν ἀεὶ  ἐντυγχάνω   ὑμῶν, λέγων οἷάπερ εἴωθα, ὅτι
[28]   τῷ ἀδικοῦντι, ἵνα μὴ ἐνθάδε  μένω   καταγέλαστος παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν ἄχθος
[38]   οὔτε νῦν μοι μεταμέλει οὕτως  ἀπολογησαμένῳ,   ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον αἱροῦμαι ὧδε
[22]   ᾖα· ἐμαυτῷ γὰρ (συνῄδη οὐδὲν  ἐπισταμένῳ   ὡς ἔπος εἰπεῖν, τούτους δέ
[39]   καὶ ἐγώ τε τῷ τιμήματι  ἐμμένω   καὶ οὗτοι. ταῦτα μέν που
[37]   ἀνθρώπῳ ἄλλην ἐξ ἄλλης πόλεως  ἀμειβομένῳ   καὶ ἐξελαυνομένῳ ζῆν. εὖ γὰρ
[34]   δίκαιον, ὅτι συνίσασι Μελήτῳ μὲν  ψευδομένῳ,   ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι; εἶεν δή,
[36]   οὖν πρέπει ἀνδρὶ πένητι εὐεργέτῃ  δεομένῳ   ἄγειν σχολὴν ἐπὶ τῇ ὑμετέρᾳ
[30]   ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ καὶ  δεομένῳ   ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος, οἷον
[34]   ἑτοίμους τῷ διαφθείροντι, τῷ κακὰ  ἐργαζομένῳ   τοὺς οἰκείους αὐτῶν, ὥς φασι
[37]   ἐξ ἄλλης πόλεως ἀμειβομένῳ καὶ  ἐξελαυνομένῳ   ζῆν. εὖ γὰρ οἶδ᾽ ὅτι
[38]   ἄγειν, οὐ πείσεσθέ μοι ὡς  εἰρωνευομένῳ·   ἐάντ᾽ αὖ λέγω ὅτι καὶ
[28]   ἐπειδὴ εἶπεν μήτηρ αὐτῷ  προθυμουμένῳ   Ἕκτορα ἀποκτεῖναι, θεὸς οὖσα, οὑτωσί
[42]   ἤδη ὥρα ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν  ἀποθανουμένῳ,   ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ
[27]   ~(Ἔοικεν γὰρ ὥσπερ αἴνιγμα συντιθέντι  διαπειρωμένῳ   ἆρα γνώσεται Σωκράτης σοφὸς
[30]   ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ  ξένῳ   καὶ ἀστῷ, μᾶλλον δὲ τοῖς
[41]   καὶ τοῖς κατηγόροις οὐ πάνυ  χαλεπαίνω.   καίτοι οὐ ταύτῃ τῇ διανοίᾳ
[21]   ταὐτὰ ταῦτα ἔδοξε, καὶ ἐνταῦθα  κἀκείνῳ   καὶ ἄλλοις πολλοῖς ἀπηχθόμην. μετὰ
[31]   ἐνθένδε (ἂν κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ  ἀνθρωπίνῳ   ἔοικε τὸ ἐμὲ τῶν μὲν
[27]   ἔστιν. ὡς ὤνησας ὅτι μόγις  ἀπεκρίνω   ὑπὸ τουτωνὶ ἀναγκαζόμενος. οὐκοῦν δαιμόνια
[18]   κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν. ὅσοι δὲ  φθόνῳ   καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον
[31]   μὲν ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν καὶ  πολυπραγμονῶ,   δημοσίᾳ δὲ οὐ τολμῶ ἀναβαίνων
[19]   ἔσχετε ταύτην ἐν οὕτως ὀλίγῳ  χρόνῳ.   βουλοίμην μὲν οὖν ἂν τοῦτο
[19]   διαβολὴν ἣν ὑμεῖς ἐν πολλῷ  χρόνῳ   ἔσχετε ταύτην ἐν οὕτως ὀλίγῳ
[37]   νῦν δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν  χρόνῳ   ὀλίγῳ μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος
[24]   διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν οὕτως ὀλίγῳ  χρόνῳ   οὕτω πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽ ἔστιν
[40]   δαιμονίου ἐν μὲν τῷ πρόσθεν  χρόνῳ   παντὶ πάνυ πυκνὴ ἀεὶ ἦν
[32]   παρανόμως, ὡς ἐν τῷ ὑστέρῳ  χρόνῳ   πᾶσιν ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽ ἐγὼ
[37]   τοὺς πρεσβυτέρους· (ἐὰν δὲ μὴ  ἀπελαύνω,   οἱ τούτων πατέρες δὲ καὶ
[37]   ὥσπερ ἐνθάδε· κἂν μὲν τούτους  ἀπελαύνω,   οὗτοί με αὐτοὶ ἐξελῶσι πείθοντες
[23]   καὶ νῦν περιιὼν ζητῶ καὶ  ἐρευνῶ   κατὰ τὸν θεὸν καὶ τῶν
[29]   ἐρήσομαι αὐτὸν καὶ ἐξετάσω καὶ  ἐλέγξω,   καὶ ἐάν μοι μὴ δοκῇ
[23]   εἶναι σοφὸν ἂν ἄλλον  ἐξελέγξω.   τὸ δὲ κινδυνεύει, ἄνδρες,
[20]   Ἀθηναῖοι, μὴ θορυβήσητε, μηδ᾽ ἐὰν  δόξω   τι ὑμῖν μέγα λέγειν· οὐ
[20]   ἀκούετε δή. καὶ ἴσως μὲν  δόξω   τισὶν ὑμῶν παίζειν· εὖ μέντοι
[25]   ἀμαθίας ἥκω ὥστε καὶ τοῦτ᾽  ἀγνοῶ,   ὅτι ἐάν τινα μοχθηρὸν ποιήσω
[30]   ἴστε, καὶ ἐγὼ οἴομαι οὐδέν  πω   ὑμῖν μεῖζον ἀγαθὸν γενέσθαι ἐν
[35]   τῶν ἐμῶν κατηγόρων, καὶ ὑμῖν  ἐπιτρέπω   καὶ τῷ θεῷ κρῖναι περὶ
[17]   τῇ φωνῇ τε καὶ τῷ  τρόπῳ   (ἔλεγον ἐν οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ
[27]   θορυβεῖν ἐὰν ἐν τῷ εἰωθότι  τρόπῳ   τοὺς λόγους ποιῶμαι. ἔστιν ὅστις
[33]   καὶ ἐξ ἐνυπνίων καὶ παντὶ  τρόπῳ   ᾧπέρ τίς ποτε καὶ ἄλλη
[36]   μᾶλλον εἴ τις ὑμῶν  ἵππῳ   συνωρίδι ζεύγει νενίκηκεν
[30]   πόλει ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὥσπερ  ἵππῳ   μεγάλῳ μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ
[39]   οἱ ἄρχοντες ἀσχολίαν ἄγουσι καὶ  οὔπω   ἔρχομαι οἷ ἐλθόντα με δεῖ
[37]   βίος εἴη ἐξελθόντι τηλικῷδε  ἀνθρώπῳ   ἄλλην ἐξ ἄλλης πόλεως ἀμειβομένῳ
[20]   τῶν γεωργικῶν· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ  ἀνθρώπω   ἐστόν, τίνα αὐτοῖν ἐν νῷ
[33]   ποτε καὶ ἄλλη θεία μοῖρα  ἀνθρώπῳ   καὶ ὁτιοῦν προσέταξε πράττειν. ταῦτα,
[29]   τῷ βελτίονι καὶ θεῷ καὶ  ἀνθρώπῳ,   ὅτι κακὸν καὶ αἰσχρόν ἐστιν
[29]   θάνατον οὐδ᾽ εἰ τυγχάνει τῷ  ἀνθρώπῳ   πάντων μέγιστον ὂν τῶν ἀγαθῶν,
[38]   δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς  ἀνθρώπῳ,   ταῦτα δ᾽ ἔτι ἧττον πείσεσθέ
[38]   καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν ὂν  ἀνθρώπῳ   τοῦτο, ἑκάστης ἡμέρας περὶ ἀρετῆς
[32]   ὑπείκων δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην.  ἐρῶ   δὲ ὑμῖν φορτικὰ μὲν καὶ
[20]   ἴστε, πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν  ἐρῶ.   ἐγὼ γάρ, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[40]   αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν  ἐρῶ·   κινδυνεύει γάρ μοι τὸ συμβεβηκὸς
[20]   μέγα λέγειν· οὐ γὰρ ἐμὸν  ἐρῶ   τὸν λόγον ὃν ἂν λέγω,
[30]   καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ  νωθεστέρῳ   καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός
[32]   κρίνειν, παρανόμως, ὡς ἐν τῷ  ὑστέρῳ   χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν ἔδοξεν. τότ᾽
[30]   πλείονος. ταῦτα καὶ νεωτέρῳ καὶ  πρεσβυτέρῳ   ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ
[30]   δὲ τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου  ἐγγυτέρω   ἐστὲ γένει. ταῦτα γὰρ κελεύει
[30]   φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ  νεωτέρῳ   καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω
[29]   ἄνδρες, τούτῳ καὶ ἐνταῦθα ἴσως  διαφέρω   τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰ
[41]   καὶ Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ  Ὁμήρῳ   ἐπὶ πόσῳ ἄν τις δέξαιτ᾽
[28]   παῖ, εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ τῷ  ἑταίρῳ   τὸν φόνον καὶ Ἕκτορα ἀποκτενεῖς,
[25]   οὐ διαφθείρω, εἰ  διαφθείρω,   (ἄκων, ~ὥστε σύ γε κατ᾽
[25]   ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ οὐ  διαφθείρω,   εἰ διαφθείρω, (ἄκων, ~ὥστε
[25]   πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος  διαφθείρω.   οὕτω λέγεις; πάνυ σφόδρα ταῦτα
[26]   οὐ ταῦτα λέγεις ὅτι διδάσκων  διαφθείρω;   πάνυ μὲν οὖν σφόδρα ταῦτα
[33]   ἔγωγε τῶν νέων (τοὺς μὲν  διαφθείρω   τοὺς δὲ διέφθαρκα, χρῆν δήπου,
[30]   εἰ μὲν οὖν ταῦτα λέγων  διαφθείρω   τοὺς νέους, ταῦτ᾽ ἂν εἴη
[26]   ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ δὲ ἄκων  διαφθείρω,   τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων
[19]   τινος ἀκηκόατε ὡς ἐγὼ παιδεύειν  ἐπιχειρῶ   ἀνθρώπους καὶ χρήματα (πράττομαι, οὐδὲ
[21]   οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε  σμικρῷ   τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι,
[33]   αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ  ὁρῶ,   πρῶτον μὲν Κρίτων οὑτοσί, ἐμὸς
[38]   γὰρ δὴ τὴν ἡλικίαν ὅτι  πόρρω   ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου θανάτου
[22]   τοὺς ἄλλους, ὡς ἐνταῦθα ἐπ᾽  αὐτοφώρῳ   καταληψόμενος ἐμαυτὸν ἀμαθέστερον ἐκείνων ὄντα.
[34]   τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ  παραχωρῶ   καὶ λεγέτω εἴ τι ἔχει
[28]   φαῦλοι (γὰρ ἂν τῷ γε  σῷ   λόγῳ εἶεν τῶν ἡμιθέων ὅσοι
[29]   ἄπειμι, ἀλλ᾽ ἐρήσομαι αὐτὸν καὶ  ἐξετάσω   καὶ ἐλέγξω, καὶ ἐάν μοι
[30]   καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω  ποιήσω,   καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ, μᾶλλον
[34]   ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἄρα τούτων  ποιήσω,   καὶ ταῦτα κινδυνεύων, ὡς ἂν
[34]   τί δὴ οὖν οὐδὲν τούτων  ποιήσω;   οὐκ αὐθαδιζόμενος, ἄνδρες (Ἀθηναῖοι,
[25]   ἀγνοῶ, ὅτι ἐάν τινα μοχθηρὸν  ποιήσω   τῶν συνόντων, κινδυνεύσω κακόν τι
[27]   καὶ ἐναντί᾽ ἐμαυτῷ λέγοντος,  ἐξαπατήσω   αὐτὸν καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς
[29]   καὶ φῇ ἐπιμελεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς  ἀφήσω   αὐτὸν οὐδ᾽ ἄπειμι, ἀλλ᾽ ἐρήσομαι
[37]   γὰρ ἔστι μοι χρήματα ὁπόθεν  ἐκτείσω.   ἀλλὰ δὴ φυγῆς τιμήσωμαι; ἴσως
[37]   χρημάτων καὶ δεδέσθαι ἕως ἂν  ἐκτείσω;   ἀλλὰ ταὐτόν μοί ἐστιν ὅπερ
[20]   εἰς ἀξιόχρεων ὑμῖν τὸν λέγοντα  ἀνοίσω.   τῆς γὰρ ἐμῆς, εἰ δή
[30]   ἀστῷ, μᾶλλον δὲ τοῖς ἀστοῖς,  ὅσῳ   μου ἐγγυτέρω ἐστὲ γένει. ταῦτα
[39]   οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται  ὅσῳ   νεώτεροί εἰσιν, καὶ ὑμεῖς μᾶλλον
[27]   σὸν λόγον, καὶ ταῦτα καὶ  διωμόσω   ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ
[41]   καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ ἐπὶ  πόσῳ   ἄν τις δέξαιτ᾽ ἂν ὑμῶν;
[41]   μέν, ἔστιν δ᾽ οὔ. ἐπὶ  πόσῳ   δ᾽ ἄν τις, ἄνδρες
[25]   τινα μοχθηρὸν ποιήσω τῶν συνόντων,  κινδυνεύσω   κακόν τι λαβεῖν ὑπ᾽ αὐτοῦ,
[28]   αὐτίκα” φησί, τεθναίην, δίκην ἐπιθεὶς  τῷ   ἀδικοῦντι, ἵνα μὴ ἐνθάδε μένω
[29]   τὸν θάνατον οὐδ᾽ εἰ τυγχάνει  τῷ   ἀνθρώπῳ πάντων μέγιστον ὂν τῶν
[22]   ἦσαν. ἀπῇα οὖν καὶ ἐντεῦθεν  τῷ   αὐτῷ οἰόμενος περιγεγονέναι ᾧπερ καὶ
[29]   τὸ δὲ ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν  τῷ   βελτίονι καὶ θεῷ καὶ ἀνθρώπῳ,
[36]   ἀποτεῖσαι, ὅτι μαθὼν ἐν  τῷ   βίῳ οὐχ ἡσυχίαν ἦγον, ἀλλ᾽
[28]   κακοῦ. φαῦλοι (γὰρ ἂν  τῷ   γε σῷ λόγῳ εἶεν τῶν
[36]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~ἐπὶ τούτῳ  (τῷ   γεγονότι, ὅτι μου κατεψηφίσασθε, ἄλλα
[19]   ἴτω ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον,  τῷ   δὲ νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον.
[35]   ἄν, εἰ πείθοιμι ὑμᾶς καὶ  τῷ   δεῖσθαι βιαζοίμην ὀμωμοκότας, θεοὺς ἂν
[34]   ἄνδρες, πάντας ἐμοὶ βοηθεῖν ἑτοίμους  τῷ   διαφθείροντι, τῷ κακὰ ἐργαζομένῳ τοὺς
[40]   ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν ἐν  τῷ   ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι ἂν μὴ
[34]   τινα ἐχρῆν μάλιστα μὲν ἐν  τῷ   ἑαυτοῦ λόγῳ παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα·
[41]   τῶν ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν  τῷ   ἑαυτῶν βίῳ, ἆρα φαύλη ἂν
[27]   μοι μὴ θορυβεῖν ἐὰν ἐν  τῷ   εἰωθότι τρόπῳ τοὺς λόγους ποιῶμαι.
[23]   λέγειν τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ  (τῷ   ἐμῷ ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα ποιούμενος,
[28]   παῖ, εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ  τῷ   ἑταίρῳ τὸν φόνον καὶ Ἕκτορα
[42]   πρᾶγμα, ἄδηλον παντὶ πλὴν  τῷ   θεῷ.
[38]   ~ἐάν τε αὖ λέγω ὅτι  τῷ   θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ᾽ ἐστὶν καὶ
[23]   καὶ ἐπειδάν μοι μὴ δοκῇ,  τῷ   θεῷ βοηθῶν ἐνδείκνυμαι ὅτι οὐκ
[29]   καὶ φιλῶ, πείσομαι δὲ μᾶλλον  τῷ   θεῷ ὑμῖν, καὶ ἕωσπερ
[35]   κατηγόρων, καὶ ὑμῖν ἐπιτρέπω καὶ  τῷ   θεῷ κρῖναι περὶ ἐμοῦ ὅπῃ
[30]   τῇ πόλει τὴν ἐμὴν  τῷ   θεῷ ὑπηρεσίαν. οὐδὲν γὰρ ἄλλο
[19]   ὅμως τοῦτο μὲν ἴτω ὅπῃ  τῷ   θεῷ φίλον, τῷ δὲ νόμῳ
[20]   σύμπαντες οἱ ἄλλοι, Καλλίᾳ  τῷ   Ἱππονίκου· τοῦτον οὖν ἀνηρόμην ἐστὸν
[34]   ἐμοὶ βοηθεῖν ἑτοίμους τῷ διαφθείροντι,  τῷ   κακὰ ἐργαζομένῳ τοὺς οἰκείους αὐτῶν,
[35]   τούτῳ κάθηται δικαστής, ἐπὶ  τῷ   καταχαρίζεσθαι τὰ δίκαια, ἀλλ᾽ ἐπὶ
[35]   καταχαρίζεσθαι τὰ δίκαια, ἀλλ᾽ ἐπὶ  τῷ   κρίνειν ταῦτα· καὶ ὀμώμοκεν οὐ
[40]   ἐπὶ τὸ δικαστήριον, οὔτε ἐν  τῷ   λόγῳ οὐδαμοῦ μέλλοντί τι ἐρεῖν.
[20]   ἥπερ ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία·  τῷ   ὄντι γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι
[36]   τῇ πόλει γιγνομένων, ἡγησάμενος ἐμαυτὸν  (τῷ   ὄντι ἐπιεικέστερον εἶναι ὥστε
[32]   γίγνεσθαι, ~ἀλλ᾽ (ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν  τῷ   ὄντι μαχούμενον ὑπὲρ τοῦ δικαίου,
[17]   λέξεως. ὥσπερ οὖν ἄν, εἰ  τῷ   ὄντι ξένος ἐτύγχανον ὤν, συνεγιγνώσκετε
[23]   τὸ δὲ κινδυνεύει, ἄνδρες,  τῷ   ὄντι θεὸς σοφὸς εἶναι,
[21]   ἦν ἐκ νέου καὶ ὑμῶν  τῷ   πλήθει ἑταῖρός τε καὶ συνέφυγε
[40]   τοῦ δαιμονίου ἐν μὲν  τῷ   πρόσθεν χρόνῳ παντὶ πάνυ πυκνὴ
[29]   πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰ δή  τῳ   σοφώτερός του φαίην εἶναι, τούτῳ
[35]   ~ἀλλ᾽ οὖν δεδογμένον (γέ ἐστί  τῳ   Σωκράτη διαφέρειν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων.
[41]   ὁπότε ἐντύχοιμι Παλαμήδει καὶ Αἴαντι  τῷ   Τελαμῶνος καὶ εἴ τις ἄλλος
[39]   καὶ ἀδικίαν. καὶ ἐγώ τε  τῷ   τιμήματι ἐμμένω καὶ οὗτοι. ταῦτα
[17]   ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τε καὶ  τῷ   τρόπῳ (ἔλεγον ἐν οἷσπερ ἐτεθράμμην,
[20]   δ᾽ ἐγώ, εἰ μέν σου  τὼ   ὑεῖ πώλω μόσχω ἐγενέσθην,
[32]   ἁθρόους κρίνειν, παρανόμως, ὡς ἐν  τῷ   ὑστέρῳ χρόνῳ πᾶσιν ὑμῖν ἔδοξεν.
[22]   ἔχειν. ἀπεκρινάμην οὖν ἐμαυτῷ καὶ  τῷ   χρησμῷ ὅτι μοι λυσιτελοῖ ὥσπερ
[21]   ἐλέγξων τὸ μαντεῖον καὶ ἀποφανῶν  τῷ   χρησμῷ ὅτι οὑτοσὶ ἐμοῦ σοφώτερός
[23]   θεὸς σοφὸς εἶναι, καὶ ἐν  τῷ   χρησμῷ τούτῳ τοῦτο λέγειν, ὅτι
[17]   λέγω καὶ μηδεὶς ὑμῶν  προσδοκησάτω   ἄλλως· οὐδὲ γὰρ ἂν δήπου
[25]   κακόν τι ἐργάζονται τοὺς ἀεὶ  ἐγγυτάτω   αὑτῶν ὄντας, οἱ δ᾽ ἀγαθοὶ
[34]   νῦν παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ καὶ  λεγέτω   εἴ τι ἔχει τοιοῦτον. ἀλλὰ
[23]   μὲν ἔτι καὶ νῦν περιιὼν  ζητῶ   καὶ ἐρευνῶ κατὰ τὸν θεὸν
[34]   τε καὶ δίκαιον, ὅτι συνίσασι  Μελήτῳ   μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι;
[26]   ἤδη δῆλον (οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι  Μελήτῳ   τούτων οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν
[19]   οἷόν ἐστιν. ὅμως τοῦτο μὲν  ἴτω   ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον, τῷ
[27]   καὶ μὴ ἄλλα καὶ ἄλλα  θορυβείτω·   ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους μὲν οὐ
[29]   ὑμῖν παρακελευόμενός τε καὶ ἐνδεικνύμενος  ὅτῳ   ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων
[30]   ταῦτα καὶ νεωτέρῳ καὶ πρεσβυτέρῳ  ὅτῳ   ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ ξένῳ
[30]   ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ ξένῳ καὶ  ἀστῷ,   μᾶλλον δὲ τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ
[31]   δὲ ὑμέτερον πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ  ἑκάστῳ   προσιόντα ὥσπερ πατέρα ἀδελφὸν
[24]   πρῶτοί μου κατήγοροι κατηγόρουν αὕτη  ἔστω   ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς
[34]   ἑαυτοῦ, εἰ μὲν καὶ  ἐλάττω   τουτουῒ τοῦ ἀγῶνος ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος
[23]   θεοὺς μὴ νομίζειν” καὶ τὸν  ἥττω   λόγον κρείττω ποιεῖν” τὰ γὰρ
[19]   γῆς καὶ οὐράνια καὶ τὸν  ἥττω   λόγον κρείττω (ποιῶν καὶ ἄλλους
[18]   γῆς πάντα ἀνεζητηκὼς καὶ τὸν  ἥττω   λόγον κρείττω (ποιῶν. οὗτοι,
[23]   νομίζειν” καὶ τὸν ἥττω λόγον  κρείττω   ποιεῖν” τὰ γὰρ ἀληθῆ οἴομαι
[19]   οὐράνια καὶ τὸν ἥττω λόγον  κρείττω   (ποιῶν καὶ ἄλλους ταὐτὰ ταῦτα
[18]   ἀνεζητηκὼς καὶ τὸν ἥττω λόγον  κρείττω   (ποιῶν. οὗτοι, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[35]   οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ  αὐτῷ,   ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς νόμους.
[21]   εἶναι δ᾽ οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην  αὐτῷ   δεικνύναι ὅτι οἴοιτο μὲν εἶναι
[20]   τοῦτον οὖν ἀνηρόμην ἐστὸν γὰρ  αὐτῷ   δύο ὑεῖ Καλλία” ἦν
[21]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ διαλεγόμενος  αὐτῷ   ἔδοξέ μοι οὗτος ἀνὴρ
[41]   ἔστιν ἀληθῆ. ἐπεὶ (ἔμοιγε καὶ  αὐτῷ   θαυμαστὴ ἂν εἴη διατριβὴ
[21]   ψεύδεταί γε· οὐ γὰρ θέμις  αὐτῷ”   καὶ πολὺν μὲν χρόνον ἠπόρουν
[20]   λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι ὃς (ἔμελλεν  αὐτὼ   καλώ τε κἀγαθὼ ποιήσειν τὴν
[22]   ἀπῇα οὖν καὶ ἐντεῦθεν τῷ  αὐτῷ   οἰόμενος περιγεγονέναι ᾧπερ καὶ τῶν
[28]   ὥστε, ἐπειδὴ εἶπεν μήτηρ  αὐτῷ   προθυμουμένῳ Ἕκτορα ἀποκτεῖναι, θεὸς οὖσα,
[21]   γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι  αὐτῷ   τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι
[21]   τε πολλοῖς ἀνθρώποις καὶ μάλιστα  ἑαυτῷ,   εἶναι δ᾽ οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην
[27]   φαίνεται τὰ ἐναντία λέγειν αὐτὸς  ἑαυτῷ   ἐν τῇ γραφῇ ὥσπερ ἂν
[22]   οὖν ἐπὶ τοὺς χειροτέχνας ᾖα·  ἐμαυτῷ   γὰρ (συνῄδη οὐδὲν ἐπισταμένῳ ὡς
[36]   οἷ ἐλθὼν μήτε ὑμῖν μήτε  ἐμαυτῷ   ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ
[22]   ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἔχειν. ἀπεκρινάμην οὖν  ἐμαυτῷ   καὶ τῷ χρησμῷ ὅτι μοι
[27]   δὴ ἐμοῦ χαριεντιζομένου καὶ ἐναντί᾽  ἐμαυτῷ   λέγοντος, ἐξαπατήσω αὐτὸν καὶ
[21]   οὔτε μέγα οὔτε σμικρὸν σύνοιδα  ἐμαυτῷ   σοφὸς ὤν· τί οὖν ποτε
[37]   κακοῦ καὶ τιμήσεσθαι τοιούτου τινὸς  ἐμαυτῷ.   τί δείσας; μὴ πάθω
[26]   ταῦτα μέντοι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς,  σαυτῷ.   ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ οὑτοσί,
[29]   εἴ (με νῦν ὑμεῖς ἀφίετε  Ἀνύτῳ   ἀπιστήσαντες, ὃς ἔφη τὴν
[30]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πείθεσθε  Ἀνύτῳ   μή, καὶ ἀφίετέ
[29]   εἴποιτε· Σώκρατες, νῦν μὲν  Ἀνύτῳ   οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν σε,
[31]   ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι  Ἀνύτῳ,   ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν
[28]   οἴει φροντίσαι θανάτου καὶ κινδύνου;  οὕτω   γὰρ ἔχει, ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[40]   πλείων πᾶς χρόνος φαίνεται  οὕτω   δὴ εἶναι μία νύξ.
[29]   ἱκανῶς περὶ τῶν ἐν Ἅιδου  οὕτω   καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ
[36]   τῆς πόλεως, τῶν τε ἄλλων  οὕτω   κατὰ τὸν (αὐτὸν τρόπον ἐπιμελεῖσθαι
[26]   κατηγορεῖν, φίλε Μέλητε; καὶ  οὕτω   καταφρονεῖς τῶνδε καὶ οἴει αὐτοὺς
[40]   ταύτην τὴν νύκτα ἐν  οὕτω   κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν,
[31]   οἱ κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως  οὕτω   κατηγοροῦντες τοῦτό γε οὐχ οἷοί
[25]   ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος διαφθείρω.  οὕτω   λέγεις; πάνυ σφόδρα ταῦτα λέγω.
[36]   ἀριθμόν. οὐ γὰρ ᾠόμην ἔγωγε  οὕτω   παρ᾽ ὀλίγον ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ
[17]   ὑπ᾽ αὐτῶν ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην,  οὕτω   πιθανῶς ἔλεγον. καίτοι ἀληθές γε
[24]   ἐξελέσθαι ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ  οὕτω   πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽ ἔστιν ὑμῖν,
[25]   ἀπόκριναι· καὶ περὶ ἵππους  οὕτω   σοι δοκεῖ ἔχειν; οἱ μὲν
[30]   (ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων πρότερον μηδὲ  οὕτω   σφόδρα ὡς τῆς ψυχῆς ὅπως
[29]   τῳ σοφώτερός του φαίην εἶναι,  τούτῳ   ἄν, ὅτι οὐκ εἰδὼς ἱκανῶς
[28]   κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ  τούτῳ   ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι, ὅτι
[27]   ἄλλοις τουτοισί. ἀλλὰ τὸ ἐπὶ  τούτῳ   γε ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽ ὅστις δαιμόνια
[35]   καὶ πείθειν. οὐ γὰρ ἐπὶ  τούτῳ   κάθηται δικαστής, ἐπὶ τῷ
[29]   οἶδεν; ἐγὼ δ᾽ ἄνδρες,  τούτῳ   καὶ ἐνταῦθα ἴσως διαφέρω τῶν
[29]   πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν σε, ἐπὶ  τούτῳ   μέντοι, ἐφ᾽ ᾧτε μηκέτι ἐν
[24]   σπουδάζειν καὶ κήδεσθαι ὧν οὐδὲν  τούτῳ   πώποτε ἐμέλησεν· ὡς δὲ τοῦτο
[21]   τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ  τούτῳ   σοφώτερος εἶναι, ὅτι μὴ
[21]   εἴη δ᾽ οὔ. (ἐντεῦθεν οὖν  τούτῳ   τε ἀπηχθόμην καὶ πολλοῖς τῶν
[18]   αὐτὸ δὲ τοῦτο σκοπεῖν καὶ  τούτῳ   τὸν νοῦν προσέχειν, εἰ δίκαια
[23]   εἶναι, καὶ ἐν τῷ χρησμῷ  τούτῳ   τοῦτο λέγειν, ὅτι ἀνθρωπίνη
[36]   ἀγανακτεῖν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~ἐπὶ  τούτῳ   (τῷ γεγονότι, ὅτι μου κατεψηφίσασθε,
[25]   ἀπόκριναι· οὐδὲν γάρ τοι χαλεπὸν  ἐρωτῶ.   οὐχ οἱ μὲν πονηροὶ κακόν
[24]   οἱ νόμοι. (ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο  ἐρωτῶ,   βέλτιστε, ἀλλὰ τίς ἄνθρωπος,
[31]   δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν ταῦτα  συμβουλεύω   περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ
[20]   ἀνθρωπίνη σοφία· τῷ ὄντι γὰρ  κινδυνεύω   ταύτην εἶναι σοφός. οὗτοι δὲ
[17]   εἰκῇ λεγόμενα τοῖς ἐπιτυχοῦσιν ὀνόμασιν  πιστεύω   γὰρ δίκαια εἶναι λέγω
[22]   χρησμῷ ὅτι μοι λυσιτελοῖ ὥσπερ  ἔχω   ἔχειν. ~ἐκ ταυτησὶ δὴ τῆς
[22]   πότερα δεξαίμην ἂν οὕτως ὥσπερ  ἔχω   ἔχειν, μήτε τι σοφὸς ὢν
[34]   ἀλλ᾽ εἰ μὲν θαρραλέως ἐγὼ  ἔχω   πρὸς θάνατον μή, ἄλλος
[17]   γεγονὼς ἑβδομήκοντα· ἀτεχνῶς οὖν ξένως  ἔχω   τῆς ἐνθάδε λέξεως. ὥσπερ οὖν
[20]   σοφίαν σοφοὶ εἶεν, οὐκ  ἔχω   τί λέγω· οὐ γὰρ δὴ
[34]   ἀδελφός. καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ  ἔχω   ὑμῖν εἰπεῖν, ὧν τινα ἐχρῆν
[33]   ὁμοίως καὶ πλουσίῳ καὶ πένητι  παρέχω   ἐμαυτὸν ἐρωτᾶν, καὶ ἐάν τις
[20]   σου τὼ ὑεῖ πώλω  μόσχω   ἐγενέσθην, εἴχομεν ἂν αὐτοῖν ἐπιστάτην
[26]   ὅτι κατὰ τὴν γραφὴν ἣν  ἐγράψω   θεοὺς διδάσκοντα μὴ νομίζειν οὓς
[27]   σὺ ταῦτα οὐχὶ ἀποπειρώμενος ἡμῶν  ἐγράψω   τὴν γραφὴν ταύτην ἀπορῶν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/06/2005