Page |
[20] |
ἀνθρώπω
ἐστόν,
τίνα
αὐτοῖν
ἐν
|
νῷ |
ἔχεις
ἐπιστάτην
λαβεῖν;
τίς
τῆς |
[25] |
βλάπτεσθαι
μᾶλλον
ἢ
ὠφελεῖσθαι;
ἀποκρίνου,
|
ὦ |
ἀγαθέ·
καὶ
γὰρ
ὁ
νόμος |
[34] |
ἐμοὶ
δὲ
ἀληθεύοντι;
εἶεν
δή,
|
ὦ |
ἄνδρες·
ἃ
μὲν
ἐγὼ
ἔχοιμ᾽ |
[24] |
με
διαφθείροντα.
ἐγὼ
δέ
γε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀδικεῖν
φημι
Μέλητον, |
[30] |
μέλλω
πολλάκις
τεθνάναι”
μὴ
θορυβεῖτε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀλλ᾽
ἐμμείνατέ
μοι |
[32] |
δικανικά,
ἀληθῆ
δέ.
ἐγὼ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἄλλην
μὲν
ἀρχὴν |
[38] |
αὐτοὺς
τούτους.
ἴσως
με
οἴεσθε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀπορίᾳ
λόγων
ἑαλωκέναι |
[29] |
ἂν
ὑμῖν
ὅτι
ἐγὼ
ὑμᾶς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀσπάζομαι
μὲν
καὶ |
[22] |
εἰδέναι.
~καὶ
νὴ
τὸν
κύνα,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι
δεῖ
γὰρ
πρὸς |
[20] |
τὴν
ἀλήθειαν
ἐρῶ.
ἐγὼ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δι᾽
οὐδὲν
ἀλλ᾽ |
[36] |
παθεῖν
τοιοῦτος
ὤν;
ἀγαθόν
τι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
δεῖ
γε |
[31] |
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι·
εὖ
γὰρ
ἴστε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἐγὼ
πάλαι |
[28] |
οὖν
δεινὰ
ἂν
εἴην
εἰργασμένος,
|
ὦ |
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι,
εἰ
ὅτε
μέν |
[37] |
πολλὴ
μεντἄν
με
φιλοψυχία
ἔχοι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
οὕτως
ἀλόγιστός |
[35] |
ὑμῖν.
(τὸ
μὲν
μὴ
ἀγανακτεῖν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
~ἐπὶ
τούτῳ
(τῷ |
[36] |
δὲ
δὴ
τίνος
ὑμῖν
ἀντιτιμήσομαι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι;
ἢ
δῆλον
ὅτι |
[30] |
λέγει.
πρὸς
ταῦτα”
φαίην
ἄν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἢ
πείθεσθε
Ἀνύτῳ |
[33] |
καὶ
ὁτιοῦν
προσέταξε
πράττειν.
ταῦτα,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἀληθῆ
ἐστιν |
[21] |
ἐγὼ
σκοπῶν
τοιοῦτόν
τι
ἔπαθον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
διαλεγόμενος
αὐτῷ |
[18] |
τῶν
ὕστερον.
εἶεν·
ἀπολογητέον
δή,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
~καὶ
ἐπιχειρητέον
(ὑμῶν |
[38] |
οὖν
τιμῶμαι.
Πλάτων
δὲ
ὅδε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
Κρίτων
καὶ |
[37] |
οἴσουσι
ῥᾳδίως;
πολλοῦ
γε
δεῖ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
καλὸς
οὖν
ἄν |
[17] |
ἀλήθειαν
οὐ
μέντοι
μὰ
Δία,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κεκαλλιεπημένους
γε
λόγους, |
[20] |
τῇ
ἐμῇ
λέγει.
καί
μοι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μὴ
θορυβήσητε,
μηδ᾽ |
[18] |
ἥττω
λόγον
κρείττω
(ποιῶν.
οὗτοι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οἱ>
ταύτην
τὴν |
[38] |
(οὐ
πολλοῦ
γ᾽
ἕνεκα
χρόνου,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὄνομα
ἕξετε
καὶ |
[34] |
οὐδὲν
τούτων
ποιήσω;
οὐκ
αὐθαδιζόμενος,
|
ὦ |
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι,
οὐδ᾽
ὑμᾶς
ἀτιμάζων, |
[32] |
πλείστου
ἐποιούμην;
πολλοῦ
γε
δεῖ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν |
[19] |
φεύγοιμι
ἀλλὰ
γὰρ
ἐμοὶ
τούτων,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οὐδὲν
μέτεστιν.
(μάρτυρας |
[35] |
γυναικῶν
οὐδὲν
διαφέρουσιν.
ταῦτα
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οὔτε
ὑμᾶς
χρὴ |
[26] |
σαυτῷ.
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖ
οὑτοσί,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάνυ
εἶναι
ὑβριστὴς |
[33] |
τινες
πολὺν
(χρόνον
διατρίβοντες;
ἀκηκόατε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πᾶσαν
ὑμῖν
τὴν |
[17] |
Σωκράτους
~(Ὅ
τι
μὲν
ὑμεῖς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πεπόνθατε
ὑπὸ
τῶν |
[23] |
~ἐκ
ταυτησὶ
δὴ
τῆς
ἐξετάσεως,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
(πολλαὶ
μὲν
ἀπέχθειαί |
[30] |
ἀδίκως
ἐπιχειρεῖν
ἀποκτεινύναι.
νῦν
οὖν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλοῦ
δέω
ἐγὼ |
[36] |
παρακελεύσει;
οὐκ
ἔσθ᾽
ὅτι
μᾶλλον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πρέπει
οὕτως
ὡς |
[18] |
μὲν
οὖν
δίκαιός
εἰμι
ἀπολογήσασθαι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πρὸς
τὰ
πρῶτά |
[24] |
πολλὴν
γεγονυῖαν.
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑμῖν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τἀληθῆ,
καὶ
ὑμᾶς |
[22] |
μου
ταύτῃ
σοφώτεροι
ἦσαν.
ἀλλ᾽
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ταὐτόν
μοι
ἔδοξαν |
[28] |
καὶ
κινδύνου;
οὕτω
γὰρ
ἔχει,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῇ
ἀληθείᾳ·
οὗ |
[35] |
εὐσεβοῖεν.
μὴ
οὖν
ἀξιοῦτέ
με,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιαῦτα
δεῖν
πρὸς |
[37] |
ἀπαυθαδιζόμενος·
τὸ
δὲ
οὐκ
ἔστιν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοιοῦτον
ἀλλὰ
τοιόνδε |
[26] |
ἀλλ᾽
οὐ
μαθήσεως.
ἀλλὰ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο
μὲν
ἤδη |
[17] |
εἰσιέναι.
καὶ
μέντοι
καὶ
πάνυ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι |
[34] |
μοί
εἰσι
καὶ
ὑεῖς
γε,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τρεῖς,
εἷς
μὲν |
[20] |
ταῦτα·
ἀλλ᾽
οὐ
γὰρ
ἐπίσταμαι,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
ὑπολάβοι
ἂν
οὖν |
[28] |
οὐδεμία
μηχανή
ἐστιν.
ἀλλὰ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς
μὲν
ἐγὼ |
[35] |
οὕτως
ἔχειν·
νομίζω
τε
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς
οὐδεὶς
τῶν |
[31] |
ἄλλος
οὐ
ῥᾳδίως
ὑμῖν
γενήσεται,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ἀλλ᾽
ἐὰν
ἐμοὶ
πείθησθε, |
[41] |
ἐπὶ
πόσῳ
δ᾽
ἄν
τις,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
δέξαιτο
ἐξετάσαι
τὸν |
[40] |
μεῖζον
ἀγαθὸν
τούτου
εἴη
ἄν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί;
~εἰ
γάρ
τις |
[26] |
οἱ
ἄλλοι
ἄνθρωποι;
μὰ
Δί᾽
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
ἐπεὶ
τὸν
μὲν |
[41] |
ἀληθῆ.
ἀλλὰ
καὶ
ὑμᾶς
χρή,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
εὐέλπιδας
εἶναι
πρὸς |
[40] |
τί
ποτε
νοεῖ.
ἐμοὶ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί
ὑμᾶς
γὰρ
δικαστὰς |
[27] |
τοῦτό
ἐστι
παίζοντος.
συνεπισκέψασθε
δή,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ᾗ
μοι
φαίνεται
ταῦτα |
[21] |
καί,
ὅπερ
λέγω,
μὴ
θορυβεῖτε,
|
ὦ |
ἄνδρες
ἤρετο
γὰρ
δὴ
εἴ |
[39] |
μὴ
οὐ
τοῦτ᾽
ᾖ
χαλεπόν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
θάνατον
ἐκφυγεῖν,
ἀλλὰ
πολὺ |
[27] |
ἀνθρώπους
δὲ
οὐ
νομίζει;
ἀποκρινέσθω,
|
ὦ |
ἄνδρες,
καὶ
μὴ
ἄλλα
καὶ |
[39] |
ὅταν
μέλλωσιν
ἀποθανεῖσθαι.
φημὶ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
οἳ
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε,
τιμωρίαν |
[18] |
τούτους
δεινούς·
ἀλλ᾽
ἐκεῖνοι
δεινότεροι,
|
ὦ |
ἄνδρες,
οἳ
ὑμῶν
τοὺς
πολλοὺς |
[19] |
ὁ
Ἠλεῖος.
τούτων
γὰρ
ἕκαστος,
|
ὦ |
ἄνδρες,
οἷός
τ᾽
ἐστὶν
ἰὼν |
[35] |
ἄγοντος.
χωρὶς
δὲ
τῆς
δόξης,
|
ὦ |
ἄνδρες,
οὐδὲ
δίκαιόν
μοι
δοκεῖ |
[29] |
τὸ
γάρ
τοι
θάνατον
δεδιέναι,
|
ὦ |
ἄνδρες,
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
ἢ |
[34] |
ἀλλὰ
τούτου
πᾶν
τοὐναντίον
εὑρήσετε,
|
ὦ |
ἄνδρες,
πάντας
ἐμοὶ
βοηθεῖν
ἑτοίμους |
[39] |
με
δεῖ
τεθνάναι.
ἀλλά
μοι,
|
ὦ |
ἄνδρες,
παραμείνατε
τοσοῦτον
χρόνον·
οὐδὲν |
[38] |
μὲν
οὕτως,
ὡς
ἐγώ
φημι,
|
ὦ |
ἄνδρες,
πείθειν
δὲ
οὐ
ῥᾴδιον. |
[22] |
αὐτῶν.
αἰσχύνομαι
οὖν
ὑμῖν
εἰπεῖν,
|
ὦ |
ἄνδρες,
τἀληθῆ·
ὅμως
δὲ
ῥητέον. |
[41] |
ὑεῖς
μου,
ἐπειδὰν
ἡβήσωσι,
τιμωρήσασθε,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ταὐτὰ
ταῦτα
λυποῦντες
ἅπερ |
[17] |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
δήπου
πρέποι,
|
ὦ |
ἄνδρες,
τῇδε
τῇ
ἡλικίᾳ
ὥσπερ |
[29] |
ἃ
οὐκ
οἶδεν;
ἐγὼ
δ᾽
|
ὦ |
ἄνδρες,
τούτῳ
καὶ
ἐνταῦθα
ἴσως |
[23] |
ἄλλον
ἐξελέγξω.
τὸ
δὲ
κινδυνεύει,
|
ὦ |
ἄνδρες,
τῷ
ὄντι
ὁ
θεὸς |
[28] |
ἀντείποιμι,
ὅτι
οὐ
καλῶς
λέγεις,
|
ὦ |
ἄνθρωπε,
εἰ
οἴει
δεῖν
κίνδυνον |
[23] |
εἰ>
εἴποι
ὅτι
οὗτος
ὑμῶν,
|
ὦ |
ἄνθρωποι,
σοφώτατός
ἐστιν,
ὅστις
ὥσπερ |
[29] |
ὑμῶν,
λέγων
οἷάπερ
εἴωθα,
ὅτι
|
ὦ |
ἄριστε
ἀνδρῶν,
Ἀθηναῖος
ὤν,
πόλεως |
[27] |
αὐλητικὰ
δὲ
πράγματα;
οὐκ
ἔστιν,
|
ὦ |
ἄριστε
ἀνδρῶν·
εἰ
μὴ
σὺ |
[34] |
τοῦτον
λέγειν
λέγων
ὅτι
ἐμοί,
|
ὦ |
ἄριστε,
εἰσὶν
μέν
πού
τινες |
[24] |
νόμοι.
(ἀλλ᾽
οὐ
τοῦτο
ἐρωτῶ,
|
ὦ |
βέλτιστε,
ἀλλὰ
τίς
ἄνθρωπος,
ὅστις |
[26] |
τὸ
παράπαν
οὐ
νομίζεις
θεούς.
|
(ὦ |
θαυμάσιε
Μέλητε,
ἵνα
τί
ταῦτα |
[20] |
ἐστὸν
γὰρ
αὐτῷ
δύο
ὑεῖ
|
ὦ |
Καλλία”
ἦν
δ᾽
ἐγώ,
εἰ |
[39] |
μετὰ
τοῦτο
ἐπιθυμῶ
ὑμῖν
χρησμῳδῆσαι,
|
ὦ |
καταψηφισάμενοί
μου·
καὶ
γάρ
εἰμι |
[27] |
λόγους
ποιῶμαι.
ἔστιν
ὅστις
ἀνθρώπων,
|
ὦ |
Μέλητε,
ἀνθρώπεια
μὲν
νομίζει
πράγματ᾽ |
[24] |
ὑμῖν
ἐπιδεῖξαι.
καί
μοι
δεῦρο,
|
ὦ |
Μέλητε,
εἰπέ·
ἄλλο
τι
ἢ |
[25] |
δ᾽
ἄλλοι
(ὠφελοῦσιν.
ἀλλὰ
γάρ,
|
ὦ |
Μέλητε,
ἱκανῶς
ἐπιδείκνυσαι
ὅτι
οὐδεπώποτε |
[25] |
ἵπποις,
διαφθείρουσιν;
οὐχ
οὕτως
ἔχει,
|
ὦ |
Μέλητε,
καὶ
περὶ
ἵππων
καὶ |
[26] |
οὐδ᾽
ὁπωστιοῦν.
ἄπιστός
γ᾽
εἶ,
|
ὦ |
Μέλητε,
καὶ
ταῦτα
μέντοι,
ὡς |
[25] |
καὶ
οἱ
βουλευταί.
ἀλλ᾽
ἄρα,
|
ὦ |
Μέλητε,
μὴ
οἱ
ἐν
τῇ |
[24] |
Σώκρατες,
οἱ
δικασταί.
πῶς
λέγεις,
|
ὦ |
Μέλητε;
οἵδε
τοὺς
νέους
παιδεύειν |
[25] |
ταῦτα
ἐγώ
σοι
οὐ
πείθομαι,
|
ὦ |
Μέλητε,
οἶμαι
δὲ
οὐδὲ
ἄλλον |
[24] |
μήνυσον
αὐτοῖς
τίς
ἐστιν.
ὁρᾷς,
|
ὦ |
Μέλητε,
ὅτι
σιγᾷς
καὶ
οὐκ |
[27] |
ὄνους
μὴ
ἡγοῖτο
εἶναι.
ἀλλ᾽
|
ὦ |
Μέλητε,
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
σὺ |
[25] |
ἄκοντα;
ἑκόντα
ἔγωγε.
τί
δῆτα,
|
ὦ |
Μέλητε;
τοσοῦτον
σὺ
ἐμοῦ
σοφώτερος |
[26] |
ἡμῖν,
πῶς
με
φῂς
διαφθείρειν,
|
ὦ |
Μέλητε,
τοὺς
νεωτέρους;
ἢ
δῆλον |
[26] |
ταῦτα
λέγω.
πρὸς
αὐτῶν
τοίνυν,
|
ὦ |
Μέλητε,
τούτων
τῶν
θεῶν
ὧν |
[27] |
λέγειν·
σὺ
δὲ
ἡμῖν
ἀπόκριναι,
|
ὦ |
Μέλητε.
ὑμεῖς
δέ,
ὅπερ
(κατ᾽ |
[29] |
ἂν
ἐμπνέω
καὶ
οἷός
τε
|
ὦ, |
οὐ
μὴ
παύσωμαι
φιλοσοφῶν
καὶ |
[28] |
οὑτωσί
πως,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι·
|
ὦ |
παῖ,
εἰ
τιμωρήσεις
Πατρόκλῳ
τῷ |
[25] |
εἰσάγεις.
ἔτι
δὲ
ἡμῖν
εἰπέ,
|
ὦ |
πρὸς
Διὸς
Μέλητε,
πότερόν
ἐστιν |
[26] |
καὶ
οὕτως
ἄτοπα
ὄντα;
ἀλλ᾽
|
ὦ |
πρὸς
Διός,
οὑτωσί
σοι
δοκῶ; |
[29] |
εἴ
μοι
πρὸς
ταῦτα
εἴποιτε·
|
ὦ |
Σώκρατες,
νῦν
μὲν
Ἀνύτῳ
οὐ |
[24] |
τοῦτο
οἶδε,
τοὺς
νόμους;
οὗτοι,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οἱ
δικασταί.
πῶς
λέγεις, |
[37] |
σιγῶν
δὲ
καὶ
ἡσυχίαν
ἄγων,
|
ὦ |
Σώκρατες,
οὐχ
οἷός
τ᾽
ἔσῃ |
[20] |
καὶ
πόσου
διδάσκει;
Εὔηνος”
ἔφη,
|
ὦ |
Σώκρατες,
Πάριος,
πέντε
μνῶν”
καὶ |
[20] |
οὖν
τις
ὑμῶν
ἴσως·
ἀλλ᾽
|
ὦ |
Σώκρατες,
τὸ
σὸν
τί
ἐστι |
[28] |
εἴποι
τις·
εἶτ᾽
οὐκ
αἰσχύνῃ,
|
ὦ |
Σώκρατες,
τοιοῦτον
ἐπιτήδευμα
ἐπιτηδεύσας
ἐξ |
[25] |
ἐν
πολίταις
χρηστοῖς
ἢ
πονηροῖς;
|
ὦ |
τάν,
ἀπόκριναι·
οὐδὲν
γάρ
τοι |
[26] |
σελήνην
γῆν.
Ἀναξαγόρου
οἴει
κατηγορεῖν,
|
ὦ |
φίλε
Μέλητε;
καὶ
οὕτω
καταφρονεῖς |
[19] |
τῶν
ἑαυτῶν
πολιτῶν
προῖκα
συνεῖναι
|
ᾧ |
ἂν
βούλωνται,
~τούτους
πείθουσι
(τὰς |
[17] |
πολλῶν
ὧν
ἐψεύσαντο,
τοῦτο
ἐν
|
ᾧ |
ἔλεγον
ὡς
χρῆν
ὑμᾶς
εὐλαβεῖσθαι |
[39] |
γάρ
εἰμι
ἤδη
ἐνταῦθα
ἐν
|
ᾧ |
μάλιστα
ἄνθρωποι
χρησμῳδοῦσιν,
ὅταν
μέλλωσιν |
[39] |
τοῦ
γεγονότος
τουτουῒ
πράγματος,
ἐν
|
ᾧ |
οἱ
ἄρχοντες
ἀσχολίαν
ἄγουσι
καὶ |
[20] |
δοκεῖ
δίκαια
λέγειν
ὁ
λέγων,
|
κἀγὼ |
ὑμῖν
πειράσομαι
ἀποδεῖξαι
τί
ποτ᾽ |
[40] |
σημεῖον,
εἰ
μή
τι
ἔμελλον
|
ἐγὼ |
ἀγαθὸν
πράξειν.
ἐννοήσωμεν
δὲ
καὶ |
[21] |
ἡ
διαβολὴ
γέγονεν.
ταῦτα
γὰρ
|
ἐγὼ |
ἀκούσας
ἐνεθυμούμην
οὑτωσί·
τί
ποτε |
[38] |
πείθειν
δὲ
οὐ
ῥᾴδιον.
καὶ
|
ἐγὼ |
ἅμα
οὐκ
εἴθισμαι
ἐμαυτὸν
ἀξιοῦν |
[34] |
αὐτὸ
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου,
οὐδ᾽
|
ἐγὼ |
ἀπὸ
δρυὸς
οὐδ᾽
ἀπὸ
πέτρης’ |
[40] |
κέρδος
ἂν
εἴη
ὁ
θάνατος
|
ἐγὼ |
γὰρ
ἂν
οἶμαι,
εἴ
τινα |
[21] |
θεός,
καὶ
τί
ποτε
αἰνίττεται;
|
ἐγὼ |
γὰρ
δὴ
οὔτε
μέγα
οὔτε |
[26] |
ἐμοὶ
καὶ
τοῖς
ἀνδράσιν
(τουτοισί.
|
ἐγὼ |
γὰρ
οὐ
δύναμαι
μαθεῖν
πότερον |
[32] |
μὲν
καὶ
δικανικά,
ἀληθῆ
δέ.
|
ἐγὼ |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἄλλην |
[20] |
πᾶσαν
ὑμῖν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐρῶ.
|
ἐγὼ |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δι᾽ |
[20] |
τέχνην
καὶ
οὕτως
ἐμμελῶς
διδάσκει.
|
ἐγὼ |
γοῦν
καὶ
αὐτὸς
ἐκαλλυνόμην
τε |
[30] |
ἄλλος
τίς
που
μεγάλα
κακά,
|
ἐγὼ |
δ᾽
οὐκ
οἴομαι,
ἀλλὰ
πολὺ |
[17] |
τῶν
ἐμῶν
κατηγόρων,
οὐκ
οἶδα·
|
ἐγὼ |
δ᾽
οὖν
καὶ
αὐτὸς
ὑπ᾽ |
[29] |
οἴεσθαι
εἰδέναι
ἃ
οὐκ
οἶδεν;
|
ἐγὼ |
δ᾽
ὦ
ἄνδρες,
τούτῳ
καὶ |
[24] |
τοὺς
νέους
ἀδικεῖν
με
διαφθείροντα.
|
ἐγὼ |
δέ
γε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[36] |
ὁ
μὲν
τροφῆς
οὐδὲν
δεῖται,
|
ἐγὼ |
δὲ
δέομαι.
εἰ
οὖν
δεῖ |
[25] |
(ἑαυτῶν,
οἱ
δὲ
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν,
|
ἐγὼ |
δὲ
δὴ
εἰς
τοσοῦτον
ἀμαθίας |
[36] |
μοι
ὁ
ἀνὴρ
θανάτου.
εἶεν·
|
ἐγὼ |
δὲ
δὴ
τίνος
ὑμῖν
ἀντιτιμήσομαι, |
[33] |
ἐμέ
φασιν
ἐμοὺς
μαθητὰς
εἶναι.
|
ἐγὼ |
δὲ
διδάσκαλος
μὲν
οὐδενὸς
πώποτ᾽ |
[36] |
ὑμᾶς
ποιεῖ
εὐδαίμονας
δοκεῖν
εἶναι,
|
ἐγὼ |
δὲ
(εἶναι,
καὶ
ὁ
μὲν |
[25] |
καλοὺς
κἀγαθοὺς
ποιοῦσι
πλὴν
ἐμοῦ,
|
ἐγὼ |
δὲ
μόνος
διαφθείρω.
οὕτω
λέγεις; |
[34] |
τῶν
οἰκείων
καὶ
φίλων
πολλούς,
|
ἐγὼ |
δὲ
οὐδὲν
ἄρα
τούτων
ποιήσω, |
[28] |
ἐξ
οὗ
κινδυνεύεις
νυνὶ
ἀποθανεῖν;
|
ἐγὼ |
δὲ
τούτῳ
ἂν
δίκαιον
λόγον |
[21] |
οἴεταί
τι
εἰδέναι
οὐκ
εἰδώς,
|
ἐγὼ |
δέ,
ὥσπερ
οὖν
οὐκ
οἶδα, |
[32] |
εἰς
Σαλαμῖνα
καὶ
ἤγαγον
Λέοντα,
|
ἐγὼ |
δὲ
ᾠχόμην
ἀπιὼν
οἴκαδε.
καὶ |
[33] |
ἂν
ἄλλος
(ἀνθρώπων
οὐδείς.
~ἀλλ᾽
|
ἐγὼ |
διὰ
παντὸς
τοῦ
βίου
δημοσίᾳ |
[38] |
εἰ
μὴ
ἄρα
ὅσον
ἂν
|
ἐγὼ |
δυναίμην
ἐκτεῖσαι,
τοσούτου
βούλεσθέ
μοι |
[20] |
ὑεῖ
ὦ
Καλλία”
ἦν
δ᾽
|
ἐγώ, |
εἰ
μέν
σου
τὼ
ὑεῖ |
[33] |
Ἀθηναῖοι,
πᾶσαν
ὑμῖν
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐγὼ |
εἶπον·
ὅτι
ἀκούοντες
χαίρουσιν
ἐξεταζομένοις |
[33] |
ὧν
ἂν
λέγω.
καὶ
τούτων
|
ἐγὼ |
εἴτε
τις
χρηστὸς
γίγνεται
εἴτε |
[37] |
τοιοῦτον
ἀλλὰ
τοιόνδε
μᾶλλον.
πέπεισμαι
|
ἐγὼ |
ἑκὼν
εἶναι
μηδένα
ἀδικεῖν
ἀνθρώπων, |
[24] |
τῶν
ῥητόρων·
ὥστε,
ὅπερ
ἀρχόμενος
|
ἐγὼ |
ἔλεγον,
θαυμάζοιμ᾽
ἂν
εἰ
οἷός |
[22] |
ὑμᾶς
τἀληθῆ
λέγειν
ἦ
μὴν
|
ἐγὼ |
ἔπαθόν
τι
τοιοῦτον·
οἱ
μὲν |
[42] |
ἐὰν
(ταῦτα
ποιῆτε,
δίκαια
πεπονθὼς
|
ἐγὼ |
ἔσομαι
ὑφ᾽
ὑμῶν
αὐτός
τε |
[34] |
δή,
ὦ
ἄνδρες·
ἃ
μὲν
|
ἐγὼ |
ἔχοιμ᾽
ἂν
ἀπολογεῖσθαι,
σχεδόν
ἐστι |
[34] |
ἀτιμάζων,
ἀλλ᾽
εἰ
μὲν
θαρραλέως
|
ἐγὼ |
ἔχω
πρὸς
θάνατον
ἢ
μή, |
[34] |
ὅδε
ἀδελφός.
καὶ
ἄλλους
πολλοὺς
|
ἐγὼ |
ἔχω
ὑμῖν
εἰπεῖν,
ὧν
τινα |
[20] |
ὑέων
κτῆσιν.
ἔστιν
τις”
ἔφην
|
ἐγώ, |
ἢ
οὔ;
πάνυ
γε”
ἦ |
[20] |
ἐστι
Πάριος
ἐνθάδε
σοφὸς
ὃν
|
ἐγὼ |
ᾐσθόμην
ἐπιδημοῦντα·
ἔτυχον
γὰρ
προσελθὼν |
[31] |
δόξειεν
ἄτοπον
εἶναι,
ὅτι
δὴ
|
ἐγὼ |
ἰδίᾳ
μὲν
ταῦτα
συμβουλεύω
περιιὼν |
[20] |
δ᾽
ὅς.
τίς”
ἦν
δ᾽
|
ἐγώ, |
καὶ
ποδαπός,
καὶ
πόσου
διδάσκει; |
[33] |
ἔγνωσαν
ὅτι
νέοις
οὖσιν
αὐτοῖς
|
ἐγὼ |
κακὸν
πώποτέ
τι
συνεβούλευσα,
νυνὶ |
[39] |
ὑμᾶς
(οἱ
ἐλέγχοντες,
οὓς
νῦν
|
ἐγὼ |
κατεῖχον,
ὑμεῖς
δὲ
οὐκ
ᾐσθάνεσθε· |
[18] |
ἀξιώσατε
οὖν
καὶ
ὑμεῖς,
ὥσπερ
|
ἐγὼ |
λέγω,
διττούς
μου
τοὺς
κατηγόρους |
[17] |
ῥήτωρ.
οὗτοι
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
|
ἐγὼ |
λέγω,
ἤ
τι
ἢ
οὐδὲν |
[18] |
ἑτέρους
δὲ
(τοὺς
πάλαι
οὓς
|
ἐγὼ |
λέγω,
καὶ
οἰήθητε
δεῖν
πρὸς |
[24] |
καὶ
ἱκανὸν
τεκμήριον
οὗ
δὴ
|
ἐγὼ |
λέγω,
ὅτι
σοι
οὐδὲν
μεμέληκεν; |
[24] |
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν
ἀποκρυψάμενος
|
ἐγὼ |
λέγω
οὐδ᾽
ὑποστειλάμενος.
καίτοι
οἶδα |
[30] |
με
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον
ὄντα
οἷον
|
ἐγὼ |
λέγω,
οὐκ
ἐμὲ
μείζω
βλάψετε |
[18] |
καὶ
οὐδὲν
ἀληθὲς
λέγοντες,
οὓς
|
ἐγὼ |
μᾶλλον
φοβοῦμαι
ἢ
τοὺς
ἀμφὶ |
[39] |
θάττονος,
τῆς
κακίας.
καὶ
νῦν
|
ἐγὼ |
μὲν
ἄπειμι
ὑφ᾽
ὑμῶν
θανάτου |
[39] |
γὰρ
θανάτου
θεῖ.
καὶ
νῦν
|
ἐγὼ |
μὲν
ἅτε
βραδὺς
ὢν
καὶ |
[41] |
ἄν
τις
δέξαιτ᾽
ἂν
ὑμῶν;
|
ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
πολλάκις
ἐθέλω
τεθνάναι |
[23] |
ἀληθείᾳ
πρὸς
σοφίαν”
ταῦτ᾽
οὖν
|
ἐγὼ |
μὲν
ἔτι
καὶ
νῦν
περιιὼν |
[37] |
μεγάλας
διαβολὰς
ἀπολύεσθαι.
πεπεισμένος
δὴ
|
ἐγὼ |
μηδένα
ἀδικεῖν
πολλοῦ
δέω
ἐμαυτόν |
[32] |
χρόνῳ
πᾶσιν
ὑμῖν
ἔδοξεν.
τότ᾽
|
ἐγὼ |
μόνος
τῶν
πρυτάνεων
ἠναντιώθην
ὑμῖν |
[30] |
ἀλλ᾽
ἀκούειν·
καὶ
γάρ,
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
ὀνήσεσθε
ἀκούοντες.
μέλλω
γὰρ |
[41] |
πάθη
πρὸς
τὰ
ἐκείνων
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
οὐκ
ἂν
ἀηδὲς
εἴη |
[28] |
θεὸς
οὖσα,
οὑτωσί
πως,
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι·
ὦ
παῖ,
εἰ
τιμωρήσεις |
[30] |
ὁ
θεός,
εὖ
ἴστε,
καὶ
|
ἐγὼ |
οἴομαι
οὐδέν
πω
ὑμῖν
μεῖζον |
[33] |
πάρεισιν
αὐτῶν
πολλοὶ
ἐνταυθοῖ
οὓς
|
ἐγὼ |
ὁρῶ,
πρῶτον
μὲν
Κρίτων
οὑτοσί, |
[32] |
πλείστους
ἀναπλῆσαι
αἰτιῶν.
τότε
μέντοι
|
ἐγὼ |
(οὐ
λόγῳ
ἀλλ᾽
ἔργῳ
αὖ |
[19] |
ἄλλην
πολλὴν
φλυαρίαν
φλυαροῦντα,
ὧν
|
ἐγὼ |
οὐδὲν
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν |
[28] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς
μὲν
|
ἐγὼ |
οὐκ
ἀδικῶ
κατὰ
τὴν
Μελήτου |
[22] |
οὐκ
ἐψεύσθην,
ἀλλ᾽
ἠπίσταντο
ἃ
|
ἐγὼ |
οὐκ
ἠπιστάμην
καί
μου
ταύτῃ |
[28] |
ἄλλο
μηδὲν
πρὸ
τοῦ
αἰσχροῦ.
|
ἐγὼ |
οὖν
δεινὰ
ἂν
εἴην
εἰργασμένος, |
[19] |
γ᾽
εἴ
τινος
ἀκηκόατε
ὡς
|
ἐγὼ |
παιδεύειν
ἐπιχειρῶ
ἀνθρώπους
καὶ
χρήματα |
[31] |
ἴστε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
|
ἐγὼ |
πάλαι
ἐπεχείρησα
πράττειν
τὰ
πολιτικὰ |
[34] |
δὲ
τότε
ἐπελάθετο,
νῦν
παρασχέσθω
|
ἐγὼ |
παραχωρῶ
καὶ
λεγέτω
εἴ
τι |
[31] |
ἢ
ᾔτησα.
ἱκανὸν
γάρ,
οἶμαι,
|
ἐγὼ |
παρέχομαι
τὸν
μάρτυρα
ὡς
ἀληθῆ |
[30] |
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
γὰρ
ἄλλο
πράττων
|
ἐγὼ |
περιέρχομαι
ἢ
πείθων
ὑμῶν
καὶ |
[35] |
ἔσονται,
αἰσχρὸν
ἂν
εἴη·
οἵουσπερ
|
ἐγὼ |
πολλάκις
ἑώρακά
τινας
ὅταν
κρίνωνται, |
[31] |
ἐγένοντο
ἀπαναισχυντῆσαι
(παρασχόμενοι
μάρτυρα,
ὡς
|
ἐγώ |
ποτέ
τινα
ἢ
ἐπραξάμην
μισθὸν |
[17] |
ἕνεκα.
ἔχει
γὰρ
οὑτωσί.
νῦν
|
ἐγὼ |
πρῶτον
ἐπὶ
δικαστήριον
ἀναβέβηκα,
ἔτη |
[21] |
τις
τῶν
πολιτικῶν
πρὸς
ὃν
|
ἐγὼ |
σκοπῶν
τοιοῦτόν
τι
ἔπαθον,
ὦ |
[27] |
εἰ
μὴ
σὺ
βούλει
ἀποκρίνεσθαι,
|
ἐγὼ |
σοὶ
λέγω
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[25] |
ποιῶ,
ὡς
φῂς
σύ;
ταῦτα
|
ἐγώ |
σοι
οὐ
πείθομαι,
ὦ
Μέλητε, |
[21] |
ὅτι
τούτου
μὲν
τοῦ
ἀνθρώπου
|
ἐγὼ |
σοφώτερός
εἰμι·
κινδυνεύει
μὲν
γὰρ |
[39] |
ὠφληκότες
μοχθηρίαν
καὶ
ἀδικίαν.
καὶ
|
ἐγώ |
τε
τῷ
τιμήματι
ἐμμένω
καὶ |
[20] |
Σώκρατες,
Πάριος,
πέντε
μνῶν”
καὶ
|
ἐγὼ |
τὸν
Εὔηνον
ἐμακάρισα
εἰ
ὡς |
[31] |
ἐπιπέμψειεν
κηδόμενος
ὑμῶν.
ὅτι
δ᾽
|
ἐγὼ |
τυγχάνω
ὢν
τοιοῦτος
οἷος
ὑπὸ |
[41] |
ἄνδρες,
ταὐτὰ
ταῦτα
λυποῦντες
ἅπερ
|
ἐγὼ |
ὑμᾶς
ἐλύπουν,
ἐὰν
ὑμῖν
δοκῶσιν |
[29] |
ἀφίοιτε,
εἴποιμ᾽
ἂν
ὑμῖν
ὅτι
|
ἐγὼ |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀσπάζομαι |
[40] |
τί
οὖν
αἴτιον
εἶναι
ὑπολαμβάνω;
|
ἐγὼ |
ὑμῖν
ἐρῶ·
κινδυνεύει
γάρ
μοι |
[41] |
μηδὲν
ὄντες,
ὀνειδίζετε
αὐτοῖς
ὥσπερ
|
ἐγὼ |
ὑμῖν,
ὅτι
οὐκ
ἐπιμελοῦνται
ὧν |
[24] |
ἂν
εἰ
οἷός
τ᾽
εἴην
|
ἐγὼ |
ὑμῶν
ταύτην
τὴν
διαβολὴν
ἐξελέσθαι |
[30] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλοῦ
δέω
|
ἐγὼ |
ὑπὲρ
ἐμαυτοῦ
ἀπολογεῖσθαι,
ὥς
τις |
[19] |
τοιούτων
σοφός
ἐστιν
μή
πως
|
ἐγὼ |
ὑπὸ
Μελήτου
τοσαύτας
δίκας
φεύγοιμι |
[36] |
εὐεργετεῖν
τὴν
μεγίστην
εὐεργεσίαν,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι,
ἐνταῦθα
ᾖα,
ἐπιχειρῶν
ἕκαστον |
[38] |
πολλὰ
καὶ
ἀνάξια
ἐμοῦ,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι,
οἷα
δὴ
καὶ
εἴθισθε |
[39] |
ὑμῖν
πολὺ
ἐναντίον
ἀποβήσεται,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι.
πλείους
ἔσονται
ὑμᾶς
(οἱ |
[33] |
ἀηδές.
ἐμοὶ
δὲ
τοῦτο,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι,
προστέτακται
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ |
[27] |
δαίμονες,
τοῦτ᾽
ἂν
εἴη
ὃ
|
ἐγώ |
φημί
σε
αἰνίττεσθαι
καὶ
χαριεντίζεσθαι, |
[38] |
δὲ
ἔχει
μὲν
οὕτως,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι,
ὦ
ἄνδρες,
πείθειν
δὲ |
[28] |
τοῦ
δὲ
θεοῦ
τάττοντος,
ὡς
|
ἐγὼ |
ᾠήθην
τε
καὶ
ὑπέλαβον,
φιλοσοφοῦντά |
[30] |
μὴ
θορυβεῖν
ἐφ᾽
οἷς
ἂν
|
λέγω |
ἀλλ᾽
ἀκούειν·
καὶ
γάρ,
ὡς |
[20] |
ἐρῶ
τὸν
λόγον
ὃν
ἂν
|
λέγω, |
ἀλλ᾽
εἰς
ἀξιόχρεων
ὑμῖν
τὸν |
[38] |
πρὸς
τοὺς
ἐμοῦ
καταψηφισαμένους
θάνατον.
|
λέγω |
δὲ
καὶ
τόδε
πρὸς
τοὺς |
[38] |
τοῦ
βίου
θανάτου
δὲ
ἐγγύς.
|
λέγω |
δὲ
τοῦτο
οὐ
(πρὸς
πάντας |
[18] |
οὖν
καὶ
ὑμεῖς,
ὥσπερ
ἐγὼ
|
λέγω, |
διττούς
μου
τοὺς
κατηγόρους
γεγονέναι, |
[17] |
οὗτοι
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
ἐγὼ
|
λέγω, |
ἤ
τι
ἢ
οὐδὲν
ἀληθὲς |
[18] |
τὸν
νοῦν
προσέχειν,
εἰ
δίκαια
|
λέγω |
ἢ
μή·
δικαστοῦ
μὲν
γὰρ |
[40] |
ὁ
θάνατός
ἐστιν,
κέρδος
ἔγωγε
|
λέγω· |
καὶ
γὰρ
οὐδὲν
πλείων
ὁ |
[17] |
πιστεύω
γὰρ
δίκαια
εἶναι
ἃ
|
λέγω |
καὶ
μηδεὶς
ὑμῶν
προσδοκησάτω
ἄλλως· |
[18] |
δὲ
(τοὺς
πάλαι
οὓς
ἐγὼ
|
λέγω, |
καὶ
οἰήθητε
δεῖν
πρὸς
ἐκείνους |
[24] |
ὃ
καὶ
τεκμήριον
ὅτι
ἀληθῆ
|
λέγω |
καὶ
ὅτι
αὕτη
ἐστὶν
ἡ |
[27] |
σὺ
βούλει
ἀποκρίνεσθαι,
ἐγὼ
σοὶ
|
λέγω |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
τουτοισί.
ἀλλὰ |
[33] |
βούληται
ἀποκρινόμενος
ἀκούειν
ὧν
ἂν
|
λέγω. |
καὶ
τούτων
ἐγὼ
εἴτε
τις |
[21] |
(σκέψασθε
δὴ
ὧν
ἕνεκα
ταῦτα
|
λέγω· |
μέλλω
γὰρ
ὑμᾶς
διδάξειν
ὅθεν |
[21] |
ἐτόλμησε
τοῦτο
μαντεύσασθαι
καί,
ὅπερ
|
λέγω, |
μὴ
θορυβεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
ἤρετο |
[38] |
μοι
ὡς
εἰρωνευομένῳ·
ἐάντ᾽
αὖ
|
λέγω |
ὅτι
καὶ
τυγχάνει
μέγιστον
ἀγαθὸν |
[24] |
ἱκανὸν
τεκμήριον
οὗ
δὴ
ἐγὼ
|
λέγω, |
ὅτι
σοι
οὐδὲν
μεμέληκεν;
ἀλλ᾽ |
[38] |
τινας
ὑμῶν.
~ἐάν
τε
αὖ
|
λέγω |
ὅτι
τῷ
θεῷ
ἀπειθεῖν
τοῦτ᾽ |
[20] |
εἶεν,
ἢ
οὐκ
ἔχω
τί
|
λέγω· |
οὐ
γὰρ
δὴ
ἔγωγε
αὐτὴν |
[24] |
μέγα
οὔτε
μικρὸν
ἀποκρυψάμενος
ἐγὼ
|
λέγω |
οὐδ᾽
ὑποστειλάμενος.
καίτοι
οἶδα
σχεδὸν |
[30] |
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον
ὄντα
οἷον
ἐγὼ
|
λέγω, |
οὐκ
ἐμὲ
μείζω
βλάψετε
ἢ |
[25] |
οὕτω
λέγεις;
πάνυ
σφόδρα
ταῦτα
|
λέγω. |
πολλήν
γέ
μου
κατέγνωκας
δυστυχίαν. |
[26] |
πάνυ
μὲν
οὖν
σφόδρα
ταῦτα
|
λέγω. |
πρὸς
αὐτῶν
τοίνυν,
ὦ
Μέλητε, |
[31] |
παρέχομαι
τὸν
μάρτυρα
ὡς
ἀληθῆ
|
λέγω, |
τὴν
πενίαν.
ἴσως
ἂν
οὖν |
[19] |
ἐπαΐω.
καὶ
οὐχ
ὡς
ἀτιμάζων
|
λέγω |
τὴν
τοιαύτην
ἐπιστήμην,
εἴ
τις |
[26] |
τε
ἄλλους
ταῦτα
διδάσκειν.
ταῦτα
|
λέγω, |
ὡς
τὸ
παράπαν
οὐ
νομίζεις |
[37] |
δ᾽
οὐ
ῥᾴδιον
ἐν
χρόνῳ
|
ὀλίγῳ |
μεγάλας
διαβολὰς
ἀπολύεσθαι.
πεπεισμένος
δὴ |
[22] |
καὶ
περὶ
τῶν
ποιητῶν
ἐν
|
ὀλίγῳ |
τοῦτο,
ὅτι
οὐ
σοφίᾳ
ποιοῖεν |
[19] |
χρόνῳ
ἔσχετε
ταύτην
ἐν
οὕτως
|
ὀλίγῳ |
χρόνῳ.
βουλοίμην
μὲν
οὖν
ἂν |
[24] |
τὴν
διαβολὴν
ἐξελέσθαι
ἐν
οὕτως
|
ὀλίγῳ |
χρόνῳ
οὕτω
πολλὴν
γεγονυῖαν.
ταῦτ᾽ |
[32] |
αἰτιῶν.
τότε
μέντοι
ἐγὼ
(οὐ
|
λόγῳ |
ἀλλ᾽
ἔργῳ
αὖ
ἐνεδειξάμην
ὅτι |
[28] |
(γὰρ
ἂν
τῷ
γε
σῷ
|
λόγῳ |
εἶεν
τῶν
ἡμιθέων
ὅσοι
ἐν |
[40] |
ἐν
ἔργῳ
οὐδενὶ
οὔτ᾽
ἐν
|
λόγῳ |
ἠναντίωταί
μοι.
τί
οὖν
αἴτιον |
[40] |
τὸ
δικαστήριον,
οὔτε
ἐν
τῷ
|
λόγῳ |
οὐδαμοῦ
μέλλοντί
τι
ἐρεῖν.
καίτοι |
[34] |
μάλιστα
μὲν
ἐν
τῷ
ἑαυτοῦ
|
λόγῳ |
παρασχέσθαι
Μέλητον
μάρτυρα·
εἰ
δὲ |
[32] |
μέντοι
ἐγὼ
(οὐ
λόγῳ
ἀλλ᾽
|
ἔργῳ |
αὖ
ἐνεδειξάμην
ὅτι
ἐμοὶ
θανάτου |
[17] |
ὅτι
αὐτίκα
ὑπ᾽
ἐμοῦ
ἐξελεγχθήσονται
|
ἔργῳ, |
ἐπειδὰν
μηδ᾽
ὁπωστιοῦν
φαίνωμαι
δεινὸς |
[40] |
ταύτην
τὴν
πρᾶξιν
οὔτ᾽
ἐν
|
ἔργῳ |
οὐδενὶ
οὔτ᾽
ἐν
λόγῳ
ἠναντίωταί |
[26] |
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο
μὲν
ἤδη
δῆλον
|
(οὑγὼ |
ἔλεγον,
ὅτι
Μελήτῳ
τούτων
οὔτε |
[41] |
Ὀρφεῖ
συγγενέσθαι
καὶ
Μουσαίῳ
καὶ
|
Ἡσιόδῳ |
καὶ
Ὁμήρῳ
ἐπὶ
πόσῳ
ἄν |
[30] |
οὖν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλοῦ
|
δέω |
ἐγὼ
ὑπὲρ
ἐμαυτοῦ
ἀπολογεῖσθαι,
ὥς |
[37] |
δὴ
ἐγὼ
μηδένα
ἀδικεῖν
πολλοῦ
|
δέω |
ἐμαυτόν
γε
ἀδικήσειν
καὶ
κατ᾽ |
[42] |
ἄδηλον
παντὶ
πλὴν
ἢ
τῷ
|
θεῷ. |
|
[38] |
τε
αὖ
λέγω
ὅτι
τῷ
|
θεῷ |
ἀπειθεῖν
τοῦτ᾽
ἐστὶν
καὶ
διὰ |
[23] |
ἐπειδάν
μοι
μὴ
δοκῇ,
τῷ
|
θεῷ |
βοηθῶν
ἐνδείκνυμαι
ὅτι
οὐκ
ἔστι |
[29] |
φιλῶ,
πείσομαι
δὲ
μᾶλλον
τῷ
|
θεῷ |
ἢ
ὑμῖν,
καὶ
ἕωσπερ
ἂν |
[29] |
καὶ
ἀπειθεῖν
τῷ
βελτίονι
καὶ
|
θεῷ |
καὶ
ἀνθρώπῳ,
ὅτι
κακὸν
καὶ |
[35] |
καὶ
ὑμῖν
ἐπιτρέπω
καὶ
τῷ
|
θεῷ |
κρῖναι
περὶ
ἐμοῦ
ὅπῃ
μέλλει |
[30] |
πόλει
ἢ
τὴν
ἐμὴν
τῷ
|
θεῷ |
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
γὰρ
ἄλλο
πράττων |
[19] |
τοῦτο
μὲν
ἴτω
ὅπῃ
τῷ
|
θεῷ |
φίλον,
τῷ
δὲ
νόμῳ
πειστέον |
[29] |
ἢ
ὑμῖν,
καὶ
ἕωσπερ
ἂν
|
ἐμπνέω |
καὶ
οἷός
τε
ὦ,
οὐ |
[38] |
ὑμῖν
ἔσονται
τοῦ
ἀργυρίου
οὗτοι
|
ἀξιόχρεῳ. |
(οὐ
πολλοῦ
γ᾽
ἕνεκα
χρόνου, |
[36] |
γεγονὸς
τοῦτο,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
θαυμάζω |
ἑκατέρων
τῶν
ψήφων
τὸν
γεγονότα |
[30] |
οἷον
ἐγὼ
λέγω,
οὐκ
ἐμὲ
|
μείζω |
βλάψετε
ἢ
ὑμᾶς
αὐτούς·
ἐμὲ |
[20] |
τάχ᾽
ἄν,
οὓς
ἄρτι
(ἔλεγον,
|
μείζω |
τινὰ
ἢ
κατ᾽
ἄνθρωπον
σοφίαν |
[35] |
ἂν
ἐμαυτοῦ
ὡς
θεοὺς
οὐ
|
νομίζω. |
ἀλλὰ
πολλοῦ
δεῖ
οὕτως
ἔχειν· |
[26] |
τινας
θεούς
καὶ
αὐτὸς
ἄρα
|
νομίζω |
εἶναι
θεοὺς
καὶ
οὐκ
εἰμὶ |
[26] |
Διός,
οὑτωσί
σοι
δοκῶ;
οὐδένα
|
νομίζω |
θεὸν
εἶναι;
οὐ
μέντοι
μὰ |
[29] |
τις
εἰς
δικαστήριον,
ὅτι
οὐ
|
νομίζω |
θεοὺς
εἶναι
ἀπειθῶν
τῇ
μαντείᾳ |
[26] |
οὐδὲ
ἥλιον
οὐδὲ
σελήνην
ἄρα
|
νομίζω |
θεοὺς
εἶναι,
ὥσπερ
οἱ
ἄλλοι |
[27] |
τῇ
ἀντιγραφῇ.
εἰ
δὲ
δαιμόνια
|
νομίζω, |
καὶ
δαίμονας
δήπου
πολλὴ
ἀνάγκη |
[27] |
παλαιά,
ἀλλ᾽
οὖν
δαιμόνιά
γε
|
νομίζω |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον,
καὶ |
[35] |
ἀλλὰ
πολλοῦ
δεῖ
οὕτως
ἔχειν·
|
νομίζω |
τε
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[41] |
ἀληθές,
ὅτι
(οὐκ
ἔστιν
ἀνδρὶ
|
ἀγαθῷ |
κακὸν
οὐδὲν
οὔτε
ζῶντι
οὔτε |
[20] |
ὃς
(ἔμελλεν
αὐτὼ
καλώ
τε
|
κἀγαθὼ |
ποιήσειν
τὴν
προσήκουσαν
ἀρετήν,
ἦν |
[26] |
νουθετεῖν·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
ἐὰν
|
μάθω, |
παύσομαι
ὅ
γε
ἄκων
ποιῶ. |
[37] |
ἐμαυτῷ.
τί
δείσας;
ἦ
μὴ
|
πάθω |
τοῦτο
οὗ
Μέλητός
μοι
τιμᾶται, |
[37] |
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
ὑμᾶς
τοῦτο
οὐ
|
πείθω· |
ὀλίγον
γὰρ
χρόνον
ἀλλήλοις
διειλέγμεθα. |
[37] |
γὰρ
οἶδ᾽
ὅτι
ὅποι
ἂν
|
ἔλθω, |
λέγοντος
ἐμοῦ
ἀκροάσονται
οἱ
νέοι |
[27] |
εἶναι,
ἀνθρώπους
δὲ
οὐ
νομίζει;
|
ἀποκρινέσθω, |
ὦ
ἄνδρες,
καὶ
μὴ
ἄλλα |
[34] |
εἰ
δὲ
τότε
ἐπελάθετο,
νῦν
|
παρασχέσθω |
ἐγὼ
παραχωρῶ
καὶ
λεγέτω
εἴ |
[30] |
ὥσπερ
ἵππῳ
μεγάλῳ
μὲν
καὶ
|
γενναίῳ, |
ὑπὸ
μεγέθους
δὲ
νωθεστέρῳ
καὶ |
[19] |
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν
πέρι
|
ἐπαΐω. |
καὶ
οὐχ
ὡς
ἀτιμάζων
λέγω |
[41] |
ἢ
αὖ
Ὀρφεῖ
συγγενέσθαι
καὶ
|
Μουσαίῳ |
καὶ
Ἡσιόδῳ
καὶ
Ὁμήρῳ
ἐπὶ |
[41] |
δίκαιοι
ἐγένοντο
ἐν
τῷ
ἑαυτῶν
|
βίῳ, |
ἆρα
φαύλη
ἂν
εἴη
ἡ |
[40] |
νυκτὸς
βεβίωκεν
ἐν
τῷ
ἑαυτοῦ
|
βίῳ, |
οἶμαι
ἂν
μὴ
ὅτι
ἰδιώτην |
[36] |
ἀποτεῖσαι,
ὅτι
μαθὼν
ἐν
τῷ
|
βίῳ |
οὐχ
ἡσυχίαν
ἦγον,
ἀλλ᾽
ἀμελήσας |
[30] |
δοκῇ
κεκτῆσθαι
ἀρετήν,
~(φάναι
δέ,
|
ὀνειδιῶ |
ὅτι
τὰ
πλείστου
ἄξια
περὶ |
[20] |
ἀνδρὶ
ὃς
τετέλεκε
χρήματα
σοφισταῖς
|
πλείω |
ἢ
σύμπαντες
οἱ
ἄλλοι,
Καλλίᾳ |
[36] |
ὡς
τὸν
τοιοῦτον
ἄνδρα
ἐν
|
πρυτανείῳ |
σιτεῖσθαι,
πολύ
γε
μᾶλλον
ἢ |
[37] |
ἀξίας
τιμᾶσθαι,
~τούτου
(τιμῶμαι,
ἐν
|
πρυτανείῳ |
σιτήσεως.
ἴσως
οὖν
ὑμῖν
καὶ |
[17] |
ἄνδρες,
τῇδε
τῇ
ἡλικίᾳ
ὥσπερ
|
μειρακίῳ |
πλάττοντι
λόγους
εἰς
ὑμᾶς
εἰσιέναι. |
[28] |
καὶ
ἐν
Ἀμφιπόλει
καὶ
ἐπὶ
|
Δηλίῳ, |
τότε
μὲν
οὗ
ἐκεῖνοι
ἔταττον |
[34] |
τις
ὑμῶν
οὕτως
ἔχει
οὐκ
|
ἀξιῶ |
μὲν
γὰρ
ἔγωγε,
εἰ
δ᾽ |
[19] |
ὑμῶν
τοὺς
πολλοὺς
παρέχομαι,
καὶ
|
ἀξιῶ |
ὑμᾶς
ἀλλήλους
διδάσκειν
τε
καὶ |
[26] |
μάθω,
παύσομαι
ὅ
γε
ἄκων
|
ποιῶ. |
σὺ
δὲ
συγγενέσθαι
μέν
μοι |
[25] |
τοῦτο
τὸ>
τοσοῦτον
κακὸν
ἑκὼν
|
ποιῶ, |
ὡς
φῂς
σύ;
ταῦτα
ἐγώ |
[37] |
τί
με
δεῖ
ζῆν
ἐν
|
δεσμωτηρίῳ, |
δουλεύοντα
τῇ
ἀεὶ
καθισταμένῃ
ἀρχῇ, |
[33] |
δὲ
οὔ,
ἀλλ᾽
ὁμοίως
καὶ
|
πλουσίῳ |
καὶ
πένητι
παρέχω
ἐμαυτὸν
ἐρωτᾶν, |
[25] |
δὲ
δὴ
εἰς
τοσοῦτον
ἀμαθίας
|
ἥκω |
ὥστε
καὶ
τοῦτ᾽
ἀγνοῶ,
ὅτι |
[28] |
Ἀθηναῖοι,
ὡς
μὲν
ἐγὼ
οὐκ
|
ἀδικῶ |
κατὰ
τὴν
Μελήτου
γραφήν,
οὐ |
[26] |
τὸ
παράπαν
ἄθεος
οὐδὲ
ταύτῃ
|
ἀδικῶ |
οὐ
μέντοι
οὕσπερ
γε
ἡ |
[36] |
Μέλητον
μὲν
οὖν,
ὡς
ἐμοὶ
|
δοκῶ, |
καὶ
νῦν
ἀποπέφευγα,
καὶ
οὐ |
[37] |
ὑμῖν
καὶ
ταυτὶ
λέγων
παραπλησίως
|
δοκῶ |
λέγειν
ὥσπερ
περὶ
τοῦ
οἴκτου |
[26] |
ὦ
πρὸς
Διός,
οὑτωσί
σοι
|
δοκῶ; |
οὐδένα
νομίζω
θεὸν
εἶναι;
οὐ |
[34] |
δ᾽
οὖν
ἐπιεικῆ
ἄν
μοι
|
δοκῶ |
πρὸς
τοῦτον
λέγειν
λέγων
ὅτι |
[18] |
δέομαι
δίκαιον,
ὥς
γέ
μοι
|
δοκῶ, |
τὸν
μὲν
τρόπον
τῆς
λέξεως |
[30] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
ὥσπερ
ἵππῳ
|
μεγάλῳ |
μὲν
καὶ
γενναίῳ,
ὑπὸ
μεγέθους |
[20] |
καὶ
μισθώσασθαι
ὃς
(ἔμελλεν
αὐτὼ
|
καλώ |
τε
κἀγαθὼ
ποιήσειν
τὴν
προσήκουσαν |
[41] |
ὑμῶν;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
πολλάκις
|
ἐθέλω |
τεθνάναι
εἰ
ταῦτ᾽
ἔστιν
ἀληθῆ. |
[40] |
(γὰρ
ὡς
φίλοις
οὖσιν
ἐπιδεῖξαι
|
ἐθέλω |
τὸ
νυνί
μοι
συμβεβηκὸς
τί |
[29] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀσπάζομαι
μὲν
καὶ
|
φιλῶ, |
πείσομαι
δὲ
μᾶλλον
τῷ
θεῷ |
[28] |
οἶμαι·
ὦ
παῖ,
εἰ
τιμωρήσεις
|
Πατρόκλῳ |
τῷ
ἑταίρῳ
τὸν
φόνον
καὶ |
[33] |
οὐδὲν
παρὰ
τὸ
δίκαιον
οὔτε
|
ἄλλῳ |
οὔτε
τούτων
οὐδενὶ
οὓς
δὴ |
[31] |
ἀνθρώπων
σωθήσεται
οὔτε
ὑμῖν
οὔτε
|
ἄλλῳ |
πλήθει
οὐδενὶ
γνησίως
ἐναντιούμενος
καὶ |
[30] |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
ὀνήσεσθε
ἀκούοντες.
|
μέλλω |
γὰρ
οὖν
ἄττα
ὑμῖν
ἐρεῖν |
[21] |
δὴ
ὧν
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω·
|
μέλλω |
γὰρ
ὑμᾶς
διδάξειν
ὅθεν
μοι |
[30] |
(ἂν
ποιήσαντος
ἄλλα,
οὐδ᾽
εἰ
|
μέλλω |
πολλάκις
τεθνάναι”
μὴ
θορυβεῖτε,
ὦ |
[31] |
ἀποτρέπει
με
τοῦτο
ὃ
ἂν
|
μέλλω |
πράττειν,
προτρέπει
δὲ
οὔποτε.
τοῦτ᾽ |
[19] |
τὴν
διαβολὴν
ἣν
ὑμεῖς
ἐν
|
πολλῷ |
χρόνῳ
ἔσχετε
ταύτην
ἐν
οὕτως |
[20] |
εἰ
μέν
σου
τὼ
ὑεῖ
|
πώλω |
ἢ
μόσχω
ἐγενέσθην,
εἴχομεν
ἂν |
[23] |
τὸν
Σωκράτη,
προσκεχρῆσθαι
δὲ
(τῷ
|
ἐμῷ |
ὀνόματι,
ἐμὲ
παράδειγμα
ποιούμενος,
ὥσπερ |
[38] |
γὰρ
ἐν
δίκῃ
οὔτ᾽
ἐν
|
πολέμῳ |
οὔτ᾽
ἐμὲ
~οὔτ᾽
ἄλλον
οὐδένα |
[31] |
καὶ
πολυπραγμονῶ,
δημοσίᾳ
δὲ
οὐ
|
τολμῶ |
ἀναβαίνων
εἰς
τὸ
πλῆθος
τὸ |
[19] |
τῷ
θεῷ
φίλον,
τῷ
δὲ
|
νόμῳ |
πειστέον
καὶ
ἀπολογητέον.
ἀναλάβωμεν
οὖν |
[22] |
ἀπεκρινάμην
οὖν
ἐμαυτῷ
καὶ
τῷ
|
χρησμῷ |
ὅτι
μοι
λυσιτελοῖ
ὥσπερ
ἔχω |
[21] |
τὸ
μαντεῖον
καὶ
ἀποφανῶν
τῷ
|
χρησμῷ |
ὅτι
οὑτοσὶ
ἐμοῦ
σοφώτερός
ἐστι, |
[23] |
σοφὸς
εἶναι,
καὶ
ἐν
τῷ
|
χρησμῷ |
τούτῳ
τοῦτο
λέγειν,
ὅτι
ἡ |
[39] |
(τὸ
δὲ
δὴ
μετὰ
τοῦτο
|
ἐπιθυμῶ |
ὑμῖν
χρησμῳδῆσαι,
ὦ
καταψηφισάμενοί
μου· |
[40] |
μοι.
τί
οὖν
αἴτιον
εἶναι
|
ὑπολαμβάνω; |
ἐγὼ
ὑμῖν
ἐρῶ·
κινδυνεύει
γάρ |
[31] |
κηδόμενος
ὑμῶν.
ὅτι
δ᾽
ἐγὼ
|
τυγχάνω |
ὢν
τοιοῦτος
οἷος
ὑπὸ
τοῦ |
[30] |
νεωτέρῳ
καὶ
πρεσβυτέρῳ
ὅτῳ
ἂν
|
ἐντυγχάνω |
ποιήσω,
καὶ
ξένῳ
καὶ
ἀστῷ, |
[29] |
καὶ
ἐνδεικνύμενος
ὅτῳ
ἂν
ἀεὶ
|
ἐντυγχάνω |
ὑμῶν,
λέγων
οἷάπερ
εἴωθα,
ὅτι |
[28] |
τῷ
ἀδικοῦντι,
ἵνα
μὴ
ἐνθάδε
|
μένω |
καταγέλαστος
παρὰ
νηυσὶ
κορωνίσιν
ἄχθος |
[38] |
οὔτε
νῦν
μοι
μεταμέλει
οὕτως
|
ἀπολογησαμένῳ, |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
αἱροῦμαι
ὧδε |
[22] |
ᾖα·
ἐμαυτῷ
γὰρ
(συνῄδη
οὐδὲν
|
ἐπισταμένῳ |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τούτους
δέ |
[39] |
καὶ
ἐγώ
τε
τῷ
τιμήματι
|
ἐμμένω |
καὶ
οὗτοι.
ταῦτα
μέν
που |
[37] |
ἀνθρώπῳ
ἄλλην
ἐξ
ἄλλης
πόλεως
|
ἀμειβομένῳ |
καὶ
ἐξελαυνομένῳ
ζῆν.
εὖ
γὰρ |
[34] |
δίκαιον,
ὅτι
συνίσασι
Μελήτῳ
μὲν
|
ψευδομένῳ, |
ἐμοὶ
δὲ
ἀληθεύοντι;
εἶεν
δή, |
[36] |
οὖν
πρέπει
ἀνδρὶ
πένητι
εὐεργέτῃ
|
δεομένῳ |
ἄγειν
σχολὴν
ἐπὶ
τῇ
ὑμετέρᾳ |
[30] |
ὑπὸ
μεγέθους
δὲ
νωθεστέρῳ
καὶ
|
δεομένῳ |
ἐγείρεσθαι
ὑπὸ
μύωπός
τινος,
οἷον |
[34] |
ἑτοίμους
τῷ
διαφθείροντι,
τῷ
κακὰ
|
ἐργαζομένῳ |
τοὺς
οἰκείους
αὐτῶν,
ὥς
φασι |
[37] |
ἐξ
ἄλλης
πόλεως
ἀμειβομένῳ
καὶ
|
ἐξελαυνομένῳ |
ζῆν.
εὖ
γὰρ
οἶδ᾽
ὅτι |
[38] |
ἄγειν,
οὐ
πείσεσθέ
μοι
ὡς
|
εἰρωνευομένῳ· |
ἐάντ᾽
αὖ
λέγω
ὅτι
καὶ |
[28] |
ἐπειδὴ
εἶπεν
ἡ
μήτηρ
αὐτῷ
|
προθυμουμένῳ |
Ἕκτορα
ἀποκτεῖναι,
θεὸς
οὖσα,
οὑτωσί |
[42] |
ἤδη
ὥρα
ἀπιέναι,
ἐμοὶ
μὲν
|
ἀποθανουμένῳ, |
ὑμῖν
δὲ
βιωσομένοις·
ὁπότεροι
δὲ |
[27] |
~(Ἔοικεν
γὰρ
ὥσπερ
αἴνιγμα
συντιθέντι
|
διαπειρωμένῳ |
ἆρα
γνώσεται
Σωκράτης
ὁ
σοφὸς |
[30] |
ὅτῳ
ἂν
ἐντυγχάνω
ποιήσω,
καὶ
|
ξένῳ |
καὶ
ἀστῷ,
μᾶλλον
δὲ
τοῖς |
[41] |
καὶ
τοῖς
κατηγόροις
οὐ
πάνυ
|
χαλεπαίνω. |
καίτοι
οὐ
ταύτῃ
τῇ
διανοίᾳ |
[21] |
ταὐτὰ
ταῦτα
ἔδοξε,
καὶ
ἐνταῦθα
|
κἀκείνῳ |
καὶ
ἄλλοις
πολλοῖς
ἀπηχθόμην.
μετὰ |
[31] |
ἐνθένδε
(ἂν
κατανοήσαιτε·
οὐ
γὰρ
|
ἀνθρωπίνῳ |
ἔοικε
τὸ
ἐμὲ
τῶν
μὲν |
[27] |
ἔστιν.
ὡς
ὤνησας
ὅτι
μόγις
|
ἀπεκρίνω |
ὑπὸ
τουτωνὶ
ἀναγκαζόμενος.
οὐκοῦν
δαιμόνια |
[18] |
κωμῳδοποιὸς
τυγχάνει
ὤν.
ὅσοι
δὲ
|
φθόνῳ |
καὶ
διαβολῇ
χρώμενοι
ὑμᾶς
ἀνέπειθον |
[31] |
μὲν
ταῦτα
συμβουλεύω
περιιὼν
καὶ
|
πολυπραγμονῶ, |
δημοσίᾳ
δὲ
οὐ
τολμῶ
ἀναβαίνων |
[19] |
ἔσχετε
ταύτην
ἐν
οὕτως
ὀλίγῳ
|
χρόνῳ. |
βουλοίμην
μὲν
οὖν
ἂν
τοῦτο |
[19] |
διαβολὴν
ἣν
ὑμεῖς
ἐν
πολλῷ
|
χρόνῳ |
ἔσχετε
ταύτην
ἐν
οὕτως
ὀλίγῳ |
[37] |
νῦν
δ᾽
οὐ
ῥᾴδιον
ἐν
|
χρόνῳ |
ὀλίγῳ
μεγάλας
διαβολὰς
ἀπολύεσθαι.
πεπεισμένος |
[24] |
διαβολὴν
ἐξελέσθαι
ἐν
οὕτως
ὀλίγῳ
|
χρόνῳ |
οὕτω
πολλὴν
γεγονυῖαν.
ταῦτ᾽
ἔστιν |
[40] |
δαιμονίου
ἐν
μὲν
τῷ
πρόσθεν
|
χρόνῳ |
παντὶ
πάνυ
πυκνὴ
ἀεὶ
ἦν |
[32] |
παρανόμως,
ὡς
ἐν
τῷ
ὑστέρῳ
|
χρόνῳ |
πᾶσιν
ὑμῖν
ἔδοξεν.
τότ᾽
ἐγὼ |
[37] |
τοὺς
πρεσβυτέρους·
(ἐὰν
δὲ
μὴ
|
ἀπελαύνω, |
οἱ
τούτων
πατέρες
δὲ
καὶ |
[37] |
ὥσπερ
ἐνθάδε·
κἂν
μὲν
τούτους
|
ἀπελαύνω, |
οὗτοί
με
αὐτοὶ
ἐξελῶσι
πείθοντες |
[23] |
καὶ
νῦν
περιιὼν
ζητῶ
καὶ
|
ἐρευνῶ |
κατὰ
τὸν
θεὸν
καὶ
τῶν |
[29] |
ἐρήσομαι
αὐτὸν
καὶ
ἐξετάσω
καὶ
|
ἐλέγξω, |
καὶ
ἐάν
μοι
μὴ
δοκῇ |
[23] |
εἶναι
σοφὸν
ἃ
ἂν
ἄλλον
|
ἐξελέγξω. |
τὸ
δὲ
κινδυνεύει,
ὦ
ἄνδρες, |
[20] |
Ἀθηναῖοι,
μὴ
θορυβήσητε,
μηδ᾽
ἐὰν
|
δόξω |
τι
ὑμῖν
μέγα
λέγειν·
οὐ |
[20] |
ἀκούετε
δή.
καὶ
ἴσως
μὲν
|
δόξω |
τισὶν
ὑμῶν
παίζειν·
εὖ
μέντοι |
[25] |
ἀμαθίας
ἥκω
ὥστε
καὶ
τοῦτ᾽
|
ἀγνοῶ, |
ὅτι
ἐάν
τινα
μοχθηρὸν
ποιήσω |
[30] |
ἴστε,
καὶ
ἐγὼ
οἴομαι
οὐδέν
|
πω |
ὑμῖν
μεῖζον
ἀγαθὸν
γενέσθαι
ἐν |
[35] |
τῶν
ἐμῶν
κατηγόρων,
καὶ
ὑμῖν
|
ἐπιτρέπω |
καὶ
τῷ
θεῷ
κρῖναι
περὶ |
[17] |
τῇ
φωνῇ
τε
καὶ
τῷ
|
τρόπῳ |
(ἔλεγον
ἐν
οἷσπερ
ἐτεθράμμην,
~καὶ |
[27] |
θορυβεῖν
ἐὰν
ἐν
τῷ
εἰωθότι
|
τρόπῳ |
τοὺς
λόγους
ποιῶμαι.
ἔστιν
ὅστις |
[33] |
καὶ
ἐξ
ἐνυπνίων
καὶ
παντὶ
|
τρόπῳ |
ᾧπέρ
τίς
ποτε
καὶ
ἄλλη |
[36] |
μᾶλλον
ἢ
εἴ
τις
ὑμῶν
|
ἵππῳ |
ἢ
συνωρίδι
ἢ
ζεύγει
νενίκηκεν |
[30] |
πόλει
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
ὥσπερ
|
ἵππῳ |
μεγάλῳ
μὲν
καὶ
γενναίῳ,
ὑπὸ |
[39] |
οἱ
ἄρχοντες
ἀσχολίαν
ἄγουσι
καὶ
|
οὔπω |
ἔρχομαι
οἷ
ἐλθόντα
με
δεῖ |
[37] |
ὁ
βίος
εἴη
ἐξελθόντι
τηλικῷδε
|
ἀνθρώπῳ |
ἄλλην
ἐξ
ἄλλης
πόλεως
ἀμειβομένῳ |
[20] |
τῶν
γεωργικῶν·
νῦν
δ᾽
ἐπειδὴ
|
ἀνθρώπω |
ἐστόν,
τίνα
αὐτοῖν
ἐν
νῷ |
[33] |
ποτε
καὶ
ἄλλη
θεία
μοῖρα
|
ἀνθρώπῳ |
καὶ
ὁτιοῦν
προσέταξε
πράττειν.
ταῦτα, |
[29] |
τῷ
βελτίονι
καὶ
θεῷ
καὶ
|
ἀνθρώπῳ, |
ὅτι
κακὸν
καὶ
αἰσχρόν
ἐστιν |
[29] |
θάνατον
οὐδ᾽
εἰ
τυγχάνει
τῷ
|
ἀνθρώπῳ |
πάντων
μέγιστον
ὂν
τῶν
ἀγαθῶν, |
[38] |
δὲ
ἀνεξέταστος
βίος
οὐ
βιωτὸς
|
ἀνθρώπῳ, |
ταῦτα
δ᾽
ἔτι
ἧττον
πείσεσθέ |
[38] |
καὶ
τυγχάνει
μέγιστον
ἀγαθὸν
ὂν
|
ἀνθρώπῳ |
τοῦτο,
ἑκάστης
ἡμέρας
περὶ
ἀρετῆς |
[32] |
ὑπείκων
δὲ
ἀλλὰ
κἂν
ἀπολοίμην.
|
ἐρῶ |
δὲ
ὑμῖν
φορτικὰ
μὲν
καὶ |
[20] |
ἴστε,
πᾶσαν
ὑμῖν
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐρῶ. |
ἐγὼ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[40] |
αἴτιον
εἶναι
ὑπολαμβάνω;
ἐγὼ
ὑμῖν
|
ἐρῶ· |
κινδυνεύει
γάρ
μοι
τὸ
συμβεβηκὸς |
[20] |
μέγα
λέγειν·
οὐ
γὰρ
ἐμὸν
|
ἐρῶ |
τὸν
λόγον
ὃν
ἂν
λέγω, |
[30] |
καὶ
γενναίῳ,
ὑπὸ
μεγέθους
δὲ
|
νωθεστέρῳ |
καὶ
δεομένῳ
ἐγείρεσθαι
ὑπὸ
μύωπός |
[32] |
κρίνειν,
παρανόμως,
ὡς
ἐν
τῷ
|
ὑστέρῳ |
χρόνῳ
πᾶσιν
ὑμῖν
ἔδοξεν.
τότ᾽ |
[30] |
πλείονος.
ταῦτα
καὶ
νεωτέρῳ
καὶ
|
πρεσβυτέρῳ |
ὅτῳ
ἂν
ἐντυγχάνω
ποιήσω,
καὶ |
[30] |
δὲ
τοῖς
ἀστοῖς,
ὅσῳ
μου
|
ἐγγυτέρω |
ἐστὲ
γένει.
ταῦτα
γὰρ
κελεύει |
[30] |
φαυλότερα
περὶ
πλείονος.
ταῦτα
καὶ
|
νεωτέρῳ |
καὶ
πρεσβυτέρῳ
ὅτῳ
ἂν
ἐντυγχάνω |
[29] |
ἄνδρες,
τούτῳ
καὶ
ἐνταῦθα
ἴσως
|
διαφέρω |
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
εἰ |
[41] |
καὶ
Μουσαίῳ
καὶ
Ἡσιόδῳ
καὶ
|
Ὁμήρῳ |
ἐπὶ
πόσῳ
ἄν
τις
δέξαιτ᾽ |
[28] |
παῖ,
εἰ
τιμωρήσεις
Πατρόκλῳ
τῷ
|
ἑταίρῳ |
τὸν
φόνον
καὶ
Ἕκτορα
ἀποκτενεῖς, |
[25] |
ἢ
οὐ
διαφθείρω,
ἢ
εἰ
|
διαφθείρω, |
(ἄκων,
~ὥστε
σύ
γε
κατ᾽ |
[25] |
ἀνθρώπων
οὐδένα·
ἀλλ᾽
ἢ
οὐ
|
διαφθείρω, |
ἢ
εἰ
διαφθείρω,
(ἄκων,
~ὥστε |
[25] |
πλὴν
ἐμοῦ,
ἐγὼ
δὲ
μόνος
|
διαφθείρω. |
οὕτω
λέγεις;
πάνυ
σφόδρα
ταῦτα |
[26] |
οὐ
ταῦτα
λέγεις
ὅτι
διδάσκων
|
διαφθείρω; |
πάνυ
μὲν
οὖν
σφόδρα
ταῦτα |
[33] |
ἔγωγε
τῶν
νέων
(τοὺς
μὲν
|
διαφθείρω |
τοὺς
δὲ
διέφθαρκα,
χρῆν
δήπου, |
[30] |
εἰ
μὲν
οὖν
ταῦτα
λέγων
|
διαφθείρω |
τοὺς
νέους,
ταῦτ᾽
ἂν
εἴη |
[26] |
ἀμφότερα
ψεύδῃ.
εἰ
δὲ
ἄκων
|
διαφθείρω, |
τῶν
τοιούτων
(καὶ
ἀκουσίων)
ἁμαρτημάτων |
[19] |
τινος
ἀκηκόατε
ὡς
ἐγὼ
παιδεύειν
|
ἐπιχειρῶ |
ἀνθρώπους
καὶ
χρήματα
(πράττομαι,
οὐδὲ |
[21] |
οἴομαι·
ἔοικα
γοῦν
τούτου
γε
|
σμικρῷ |
τινι
αὐτῷ
τούτῳ
σοφώτερος
εἶναι, |
[33] |
αὐτῶν
πολλοὶ
ἐνταυθοῖ
οὓς
ἐγὼ
|
ὁρῶ, |
πρῶτον
μὲν
Κρίτων
οὑτοσί,
ἐμὸς |
[38] |
γὰρ
δὴ
τὴν
ἡλικίαν
ὅτι
|
πόρρω |
ἤδη
ἐστὶ
τοῦ
βίου
θανάτου |
[22] |
τοὺς
ἄλλους,
ὡς
ἐνταῦθα
ἐπ᾽
|
αὐτοφώρῳ |
καταληψόμενος
ἐμαυτὸν
ἀμαθέστερον
ἐκείνων
ὄντα. |
[34] |
τότε
ἐπελάθετο,
νῦν
παρασχέσθω
ἐγὼ
|
παραχωρῶ |
καὶ
λεγέτω
εἴ
τι
ἔχει |
[28] |
φαῦλοι
(γὰρ
ἂν
τῷ
γε
|
σῷ |
λόγῳ
εἶεν
τῶν
ἡμιθέων
ὅσοι |
[29] |
ἄπειμι,
ἀλλ᾽
ἐρήσομαι
αὐτὸν
καὶ
|
ἐξετάσω |
καὶ
ἐλέγξω,
καὶ
ἐάν
μοι |
[30] |
καὶ
πρεσβυτέρῳ
ὅτῳ
ἂν
ἐντυγχάνω
|
ποιήσω, |
καὶ
ξένῳ
καὶ
ἀστῷ,
μᾶλλον |
[34] |
ἐγὼ
δὲ
οὐδὲν
ἄρα
τούτων
|
ποιήσω, |
καὶ
ταῦτα
κινδυνεύων,
ὡς
ἂν |
[34] |
τί
δὴ
οὖν
οὐδὲν
τούτων
|
ποιήσω; |
οὐκ
αὐθαδιζόμενος,
ὦ
ἄνδρες
(Ἀθηναῖοι, |
[25] |
ἀγνοῶ,
ὅτι
ἐάν
τινα
μοχθηρὸν
|
ποιήσω |
τῶν
συνόντων,
κινδυνεύσω
κακόν
τι |
[27] |
καὶ
ἐναντί᾽
ἐμαυτῷ
λέγοντος,
ἢ
|
ἐξαπατήσω |
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
ἄλλους
τοὺς |
[29] |
καὶ
φῇ
ἐπιμελεῖσθαι,
οὐκ
εὐθὺς
|
ἀφήσω |
αὐτὸν
οὐδ᾽
ἄπειμι,
ἀλλ᾽
ἐρήσομαι |
[37] |
γὰρ
ἔστι
μοι
χρήματα
ὁπόθεν
|
ἐκτείσω. |
ἀλλὰ
δὴ
φυγῆς
τιμήσωμαι;
ἴσως |
[37] |
χρημάτων
καὶ
δεδέσθαι
ἕως
ἂν
|
ἐκτείσω; |
ἀλλὰ
ταὐτόν
μοί
ἐστιν
ὅπερ |
[20] |
εἰς
ἀξιόχρεων
ὑμῖν
τὸν
λέγοντα
|
ἀνοίσω. |
τῆς
γὰρ
ἐμῆς,
εἰ
δή |
[30] |
ἀστῷ,
μᾶλλον
δὲ
τοῖς
ἀστοῖς,
|
ὅσῳ |
μου
ἐγγυτέρω
ἐστὲ
γένει.
ταῦτα |
[39] |
οὐκ
ᾐσθάνεσθε·
καὶ
χαλεπώτεροι
ἔσονται
|
ὅσῳ |
νεώτεροί
εἰσιν,
καὶ
ὑμεῖς
μᾶλλον |
[27] |
σὸν
λόγον,
καὶ
ταῦτα
καὶ
|
διωμόσω |
ἐν
τῇ
ἀντιγραφῇ.
εἰ
δὲ |
[41] |
καὶ
Ἡσιόδῳ
καὶ
Ὁμήρῳ
ἐπὶ
|
πόσῳ |
ἄν
τις
δέξαιτ᾽
ἂν
ὑμῶν; |
[41] |
μέν,
ἔστιν
δ᾽
οὔ.
ἐπὶ
|
πόσῳ |
δ᾽
ἄν
τις,
ὦ
ἄνδρες |
[25] |
τινα
μοχθηρὸν
ποιήσω
τῶν
συνόντων,
|
κινδυνεύσω |
κακόν
τι
λαβεῖν
ὑπ᾽
αὐτοῦ, |
[28] |
αὐτίκα”
φησί,
τεθναίην,
δίκην
ἐπιθεὶς
|
τῷ |
ἀδικοῦντι,
ἵνα
μὴ
ἐνθάδε
μένω |
[29] |
τὸν
θάνατον
οὐδ᾽
εἰ
τυγχάνει
|
τῷ |
ἀνθρώπῳ
πάντων
μέγιστον
ὂν
τῶν |
[22] |
ἦσαν.
ἀπῇα
οὖν
καὶ
ἐντεῦθεν
|
τῷ |
αὐτῷ
οἰόμενος
περιγεγονέναι
ᾧπερ
καὶ |
[29] |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖν
καὶ
ἀπειθεῖν
|
τῷ |
βελτίονι
καὶ
θεῷ
καὶ
ἀνθρώπῳ, |
[36] |
ἢ
ἀποτεῖσαι,
ὅτι
μαθὼν
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
οὐχ
ἡσυχίαν
ἦγον,
ἀλλ᾽ |
[28] |
ἢ
κακοῦ.
φαῦλοι
(γὰρ
ἂν
|
τῷ |
γε
σῷ
λόγῳ
εἶεν
τῶν |
[36] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
~ἐπὶ
τούτῳ
|
(τῷ |
γεγονότι,
ὅτι
μου
κατεψηφίσασθε,
ἄλλα |
[19] |
ἴτω
ὅπῃ
τῷ
θεῷ
φίλον,
|
τῷ |
δὲ
νόμῳ
πειστέον
καὶ
ἀπολογητέον. |
[35] |
ἄν,
εἰ
πείθοιμι
ὑμᾶς
καὶ
|
τῷ |
δεῖσθαι
βιαζοίμην
ὀμωμοκότας,
θεοὺς
ἂν |
[34] |
ἄνδρες,
πάντας
ἐμοὶ
βοηθεῖν
ἑτοίμους
|
τῷ |
διαφθείροντι,
τῷ
κακὰ
ἐργαζομένῳ
τοὺς |
[40] |
ταύτης
τῆς
νυκτὸς
βεβίωκεν
ἐν
|
τῷ |
ἑαυτοῦ
βίῳ,
οἶμαι
ἂν
μὴ |
[34] |
τινα
ἐχρῆν
μάλιστα
μὲν
ἐν
|
τῷ |
ἑαυτοῦ
λόγῳ
παρασχέσθαι
Μέλητον
μάρτυρα· |
[41] |
τῶν
ἡμιθέων
δίκαιοι
ἐγένοντο
ἐν
|
τῷ |
ἑαυτῶν
βίῳ,
ἆρα
φαύλη
ἂν |
[27] |
μοι
μὴ
θορυβεῖν
ἐὰν
ἐν
|
τῷ |
εἰωθότι
τρόπῳ
τοὺς
λόγους
ποιῶμαι. |
[23] |
λέγειν
τὸν
Σωκράτη,
προσκεχρῆσθαι
δὲ
|
(τῷ |
ἐμῷ
ὀνόματι,
ἐμὲ
παράδειγμα
ποιούμενος, |
[28] |
ὦ
παῖ,
εἰ
τιμωρήσεις
Πατρόκλῳ
|
τῷ |
ἑταίρῳ
τὸν
φόνον
καὶ
Ἕκτορα |
[42] |
πρᾶγμα,
ἄδηλον
παντὶ
πλὴν
ἢ
|
τῷ |
θεῷ.
|
[38] |
~ἐάν
τε
αὖ
λέγω
ὅτι
|
τῷ |
θεῷ
ἀπειθεῖν
τοῦτ᾽
ἐστὶν
καὶ |
[23] |
καὶ
ἐπειδάν
μοι
μὴ
δοκῇ,
|
τῷ |
θεῷ
βοηθῶν
ἐνδείκνυμαι
ὅτι
οὐκ |
[29] |
καὶ
φιλῶ,
πείσομαι
δὲ
μᾶλλον
|
τῷ |
θεῷ
ἢ
ὑμῖν,
καὶ
ἕωσπερ |
[35] |
κατηγόρων,
καὶ
ὑμῖν
ἐπιτρέπω
καὶ
|
τῷ |
θεῷ
κρῖναι
περὶ
ἐμοῦ
ὅπῃ |
[30] |
τῇ
πόλει
ἢ
τὴν
ἐμὴν
|
τῷ |
θεῷ
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
γὰρ
ἄλλο |
[19] |
ὅμως
τοῦτο
μὲν
ἴτω
ὅπῃ
|
τῷ |
θεῷ
φίλον,
τῷ
δὲ
νόμῳ |
[20] |
ἢ
σύμπαντες
οἱ
ἄλλοι,
Καλλίᾳ
|
τῷ |
Ἱππονίκου·
τοῦτον
οὖν
ἀνηρόμην
ἐστὸν |
[34] |
ἐμοὶ
βοηθεῖν
ἑτοίμους
τῷ
διαφθείροντι,
|
τῷ |
κακὰ
ἐργαζομένῳ
τοὺς
οἰκείους
αὐτῶν, |
[35] |
τούτῳ
κάθηται
ὁ
δικαστής,
ἐπὶ
|
τῷ |
καταχαρίζεσθαι
τὰ
δίκαια,
ἀλλ᾽
ἐπὶ |
[35] |
καταχαρίζεσθαι
τὰ
δίκαια,
ἀλλ᾽
ἐπὶ
|
τῷ |
κρίνειν
ταῦτα·
καὶ
ὀμώμοκεν
οὐ |
[40] |
ἐπὶ
τὸ
δικαστήριον,
οὔτε
ἐν
|
τῷ |
λόγῳ
οὐδαμοῦ
μέλλοντί
τι
ἐρεῖν. |
[20] |
ἥπερ
ἐστὶν
ἴσως
ἀνθρωπίνη
σοφία·
|
τῷ |
ὄντι
γὰρ
κινδυνεύω
ταύτην
εἶναι |
[36] |
τῇ
πόλει
γιγνομένων,
ἡγησάμενος
ἐμαυτὸν
|
(τῷ |
ὄντι
ἐπιεικέστερον
εἶναι
ἢ
ὥστε |
[32] |
γίγνεσθαι,
~ἀλλ᾽
(ἀναγκαῖόν
ἐστι
τὸν
|
τῷ |
ὄντι
μαχούμενον
ὑπὲρ
τοῦ
δικαίου, |
[17] |
λέξεως.
ὥσπερ
οὖν
ἄν,
εἰ
|
τῷ |
ὄντι
ξένος
ἐτύγχανον
ὤν,
συνεγιγνώσκετε |
[23] |
τὸ
δὲ
κινδυνεύει,
ὦ
ἄνδρες,
|
τῷ |
ὄντι
ὁ
θεὸς
σοφὸς
εἶναι, |
[21] |
ἦν
ἐκ
νέου
καὶ
ὑμῶν
|
τῷ |
πλήθει
ἑταῖρός
τε
καὶ
συνέφυγε |
[40] |
ἡ
τοῦ
δαιμονίου
ἐν
μὲν
|
τῷ |
πρόσθεν
χρόνῳ
παντὶ
πάνυ
πυκνὴ |
[29] |
πολλῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
εἰ
δή
|
τῳ |
σοφώτερός
του
φαίην
εἶναι,
τούτῳ |
[35] |
~ἀλλ᾽
οὖν
δεδογμένον
(γέ
ἐστί
|
τῳ |
Σωκράτη
διαφέρειν
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων. |
[41] |
ὁπότε
ἐντύχοιμι
Παλαμήδει
καὶ
Αἴαντι
|
τῷ |
Τελαμῶνος
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος |
[39] |
καὶ
ἀδικίαν.
καὶ
ἐγώ
τε
|
τῷ |
τιμήματι
ἐμμένω
καὶ
οὗτοι.
ταῦτα |
[17] |
ἐκείνῃ
τῇ
φωνῇ
τε
καὶ
|
τῷ |
τρόπῳ
(ἔλεγον
ἐν
οἷσπερ
ἐτεθράμμην, |
[20] |
δ᾽
ἐγώ,
εἰ
μέν
σου
|
τὼ |
ὑεῖ
πώλω
ἢ
μόσχω
ἐγενέσθην, |
[32] |
ἁθρόους
κρίνειν,
παρανόμως,
ὡς
ἐν
|
τῷ |
ὑστέρῳ
χρόνῳ
πᾶσιν
ὑμῖν
ἔδοξεν. |
[22] |
ἔχειν.
ἀπεκρινάμην
οὖν
ἐμαυτῷ
καὶ
|
τῷ |
χρησμῷ
ὅτι
μοι
λυσιτελοῖ
ὥσπερ |
[21] |
ἐλέγξων
τὸ
μαντεῖον
καὶ
ἀποφανῶν
|
τῷ |
χρησμῷ
ὅτι
οὑτοσὶ
ἐμοῦ
σοφώτερός |
[23] |
θεὸς
σοφὸς
εἶναι,
καὶ
ἐν
|
τῷ |
χρησμῷ
τούτῳ
τοῦτο
λέγειν,
ὅτι |
[17] |
ἃ
λέγω
καὶ
μηδεὶς
ὑμῶν
|
προσδοκησάτω |
ἄλλως·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
δήπου |
[25] |
κακόν
τι
ἐργάζονται
τοὺς
ἀεὶ
|
ἐγγυτάτω |
αὑτῶν
ὄντας,
οἱ
δ᾽
ἀγαθοὶ |
[34] |
νῦν
παρασχέσθω
ἐγὼ
παραχωρῶ
καὶ
|
λεγέτω |
εἴ
τι
ἔχει
τοιοῦτον.
ἀλλὰ |
[23] |
μὲν
ἔτι
καὶ
νῦν
περιιὼν
|
ζητῶ |
καὶ
ἐρευνῶ
κατὰ
τὸν
θεὸν |
[34] |
τε
καὶ
δίκαιον,
ὅτι
συνίσασι
|
Μελήτῳ |
μὲν
ψευδομένῳ,
ἐμοὶ
δὲ
ἀληθεύοντι; |
[26] |
ἤδη
δῆλον
(οὑγὼ
ἔλεγον,
ὅτι
|
Μελήτῳ |
τούτων
οὔτε
μέγα
οὔτε
μικρὸν |
[19] |
οἷόν
ἐστιν.
ὅμως
τοῦτο
μὲν
|
ἴτω |
ὅπῃ
τῷ
θεῷ
φίλον,
τῷ |
[27] |
καὶ
μὴ
ἄλλα
καὶ
ἄλλα
|
θορυβείτω· |
ἔσθ᾽
ὅστις
ἵππους
μὲν
οὐ |
[29] |
ὑμῖν
παρακελευόμενός
τε
καὶ
ἐνδεικνύμενος
|
ὅτῳ |
ἂν
ἀεὶ
ἐντυγχάνω
ὑμῶν,
λέγων |
[30] |
ταῦτα
καὶ
νεωτέρῳ
καὶ
πρεσβυτέρῳ
|
ὅτῳ |
ἂν
ἐντυγχάνω
ποιήσω,
καὶ
ξένῳ |
[30] |
ἐντυγχάνω
ποιήσω,
καὶ
ξένῳ
καὶ
|
ἀστῷ, |
μᾶλλον
δὲ
τοῖς
ἀστοῖς,
ὅσῳ |
[31] |
δὲ
ὑμέτερον
πράττειν
ἀεί,
ἰδίᾳ
|
ἑκάστῳ |
προσιόντα
ὥσπερ
πατέρα
ἢ
ἀδελφὸν |
[24] |
πρῶτοί
μου
κατήγοροι
κατηγόρουν
αὕτη
|
ἔστω |
ἱκανὴ
ἀπολογία
πρὸς
ὑμᾶς·
πρὸς |
[34] |
ἑαυτοῦ,
εἰ
ὁ
μὲν
καὶ
|
ἐλάττω |
τουτουῒ
τοῦ
ἀγῶνος
ἀγῶνα
ἀγωνιζόμενος |
[23] |
θεοὺς
μὴ
νομίζειν”
καὶ
τὸν
|
ἥττω |
λόγον
κρείττω
ποιεῖν”
τὰ
γὰρ |
[19] |
γῆς
καὶ
οὐράνια
καὶ
τὸν
|
ἥττω |
λόγον
κρείττω
(ποιῶν
καὶ
ἄλλους |
[18] |
γῆς
πάντα
ἀνεζητηκὼς
καὶ
τὸν
|
ἥττω |
λόγον
κρείττω
(ποιῶν.
οὗτοι,
ὦ |
[23] |
νομίζειν”
καὶ
τὸν
ἥττω
λόγον
|
κρείττω |
ποιεῖν”
τὰ
γὰρ
ἀληθῆ
οἴομαι |
[19] |
οὐράνια
καὶ
τὸν
ἥττω
λόγον
|
κρείττω |
(ποιῶν
καὶ
ἄλλους
ταὐτὰ
ταῦτα |
[18] |
ἀνεζητηκὼς
καὶ
τὸν
ἥττω
λόγον
|
κρείττω |
(ποιῶν.
οὗτοι,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[35] |
οὐ
χαριεῖσθαι
οἷς
ἂν
δοκῇ
|
αὐτῷ, |
ἀλλὰ
δικάσειν
κατὰ
τοὺς
νόμους. |
[21] |
εἶναι
δ᾽
οὔ·
κἄπειτα
ἐπειρώμην
|
αὐτῷ |
δεικνύναι
ὅτι
οἴοιτο
μὲν
εἶναι |
[20] |
τοῦτον
οὖν
ἀνηρόμην
ἐστὸν
γὰρ
|
αὐτῷ |
δύο
ὑεῖ
ὦ
Καλλία”
ἦν |
[21] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
διαλεγόμενος
|
αὐτῷ |
ἔδοξέ
μοι
οὗτος
ὁ
ἀνὴρ |
[41] |
ἔστιν
ἀληθῆ.
ἐπεὶ
(ἔμοιγε
καὶ
|
αὐτῷ |
θαυμαστὴ
ἂν
εἴη
ἡ
διατριβὴ |
[21] |
ψεύδεταί
γε·
οὐ
γὰρ
θέμις
|
αὐτῷ” |
καὶ
πολὺν
μὲν
χρόνον
ἠπόρουν |
[20] |
λαβεῖν
καὶ
μισθώσασθαι
ὃς
(ἔμελλεν
|
αὐτὼ |
καλώ
τε
κἀγαθὼ
ποιήσειν
τὴν |
[22] |
ἀπῇα
οὖν
καὶ
ἐντεῦθεν
τῷ
|
αὐτῷ |
οἰόμενος
περιγεγονέναι
ᾧπερ
καὶ
τῶν |
[28] |
ὥστε,
ἐπειδὴ
εἶπεν
ἡ
μήτηρ
|
αὐτῷ |
προθυμουμένῳ
Ἕκτορα
ἀποκτεῖναι,
θεὸς
οὖσα, |
[21] |
γοῦν
τούτου
γε
σμικρῷ
τινι
|
αὐτῷ |
τούτῳ
σοφώτερος
εἶναι,
ὅτι
ἃ |
[21] |
τε
πολλοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
μάλιστα
|
ἑαυτῷ, |
εἶναι
δ᾽
οὔ·
κἄπειτα
ἐπειρώμην |
[27] |
φαίνεται
τὰ
ἐναντία
λέγειν
αὐτὸς
|
ἑαυτῷ |
ἐν
τῇ
γραφῇ
ὥσπερ
ἂν |
[22] |
οὖν
ἐπὶ
τοὺς
χειροτέχνας
ᾖα·
|
ἐμαυτῷ |
γὰρ
(συνῄδη
οὐδὲν
ἐπισταμένῳ
ὡς |
[36] |
οἷ
ἐλθὼν
μήτε
ὑμῖν
μήτε
|
ἐμαυτῷ |
ἔμελλον
μηδὲν
ὄφελος
εἶναι,
ἐπὶ |
[22] |
ἐκεῖνοι
ἔχουσιν
ἔχειν.
ἀπεκρινάμην
οὖν
|
ἐμαυτῷ |
καὶ
τῷ
χρησμῷ
ὅτι
μοι |
[27] |
δὴ
ἐμοῦ
χαριεντιζομένου
καὶ
ἐναντί᾽
|
ἐμαυτῷ |
λέγοντος,
ἢ
ἐξαπατήσω
αὐτὸν
καὶ |
[21] |
οὔτε
μέγα
οὔτε
σμικρὸν
σύνοιδα
|
ἐμαυτῷ |
σοφὸς
ὤν·
τί
οὖν
ποτε |
[37] |
κακοῦ
καὶ
τιμήσεσθαι
τοιούτου
τινὸς
|
ἐμαυτῷ. |
τί
δείσας;
ἦ
μὴ
πάθω |
[26] |
ταῦτα
μέντοι,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖς,
|
σαυτῷ. |
ἐμοὶ
γὰρ
δοκεῖ
οὑτοσί,
ὦ |
[29] |
εἴ
(με
νῦν
ὑμεῖς
ἀφίετε
|
Ἀνύτῳ |
ἀπιστήσαντες,
ὃς
ἔφη
ἢ
τὴν |
[30] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἢ
πείθεσθε
|
Ἀνύτῳ |
ἢ
μή,
καὶ
ἢ
ἀφίετέ |
[29] |
εἴποιτε·
ὦ
Σώκρατες,
νῦν
μὲν
|
Ἀνύτῳ |
οὐ
πεισόμεθα
ἀλλ᾽
ἀφίεμέν
σε, |
[31] |
ἐγειρόμενοι,
κρούσαντες
ἄν
με,
πειθόμενοι
|
Ἀνύτῳ, |
ῥᾳδίως
ἂν
ἀποκτείναιτε,
εἶτα
τὸν |
[28] |
οἴει
φροντίσαι
θανάτου
καὶ
κινδύνου;
|
οὕτω |
γὰρ
ἔχει,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[40] |
πλείων
ὁ
πᾶς
χρόνος
φαίνεται
|
οὕτω |
δὴ
εἶναι
ἢ
μία
νύξ. |
[29] |
ἱκανῶς
περὶ
τῶν
ἐν
Ἅιδου
|
οὕτω |
καὶ
οἴομαι
οὐκ
εἰδέναι·
τὸ |
[36] |
τῆς
πόλεως,
τῶν
τε
ἄλλων
|
οὕτω |
κατὰ
τὸν
(αὐτὸν
τρόπον
ἐπιμελεῖσθαι |
[26] |
κατηγορεῖν,
ὦ
φίλε
Μέλητε;
καὶ
|
οὕτω |
καταφρονεῖς
τῶνδε
καὶ
οἴει
αὐτοὺς |
[40] |
ταύτην
τὴν
νύκτα
ἐν
ᾗ
|
οὕτω |
κατέδαρθεν
ὥστε
μηδὲ
ὄναρ
ἰδεῖν, |
[31] |
οἱ
κατήγοροι
τἆλλα
πάντα
ἀναισχύντως
|
οὕτω |
κατηγοροῦντες
τοῦτό
γε
οὐχ
οἷοί |
[25] |
ἐμοῦ,
ἐγὼ
δὲ
μόνος
διαφθείρω.
|
οὕτω |
λέγεις;
πάνυ
σφόδρα
ταῦτα
λέγω. |
[36] |
ἀριθμόν.
οὐ
γὰρ
ᾠόμην
ἔγωγε
|
οὕτω |
παρ᾽
ὀλίγον
ἔσεσθαι
ἀλλὰ
παρὰ |
[17] |
ὑπ᾽
αὐτῶν
ὀλίγου
ἐμαυτοῦ
ἐπελαθόμην,
|
οὕτω |
πιθανῶς
ἔλεγον.
καίτοι
ἀληθές
γε |
[24] |
ἐξελέσθαι
ἐν
οὕτως
ὀλίγῳ
χρόνῳ
|
οὕτω |
πολλὴν
γεγονυῖαν.
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑμῖν, |
[25] |
ἀπόκριναι·
ἦ
καὶ
περὶ
ἵππους
|
οὕτω |
σοι
δοκεῖ
ἔχειν;
οἱ
μὲν |
[30] |
(ἐπιμελεῖσθαι
μήτε
χρημάτων
πρότερον
μηδὲ
|
οὕτω |
σφόδρα
ὡς
τῆς
ψυχῆς
ὅπως |
[29] |
τῳ
σοφώτερός
του
φαίην
εἶναι,
|
τούτῳ |
ἄν,
ὅτι
οὐκ
εἰδὼς
ἱκανῶς |
[28] |
κινδυνεύεις
νυνὶ
ἀποθανεῖν;
ἐγὼ
δὲ
|
τούτῳ |
ἂν
δίκαιον
λόγον
ἀντείποιμι,
ὅτι |
[27] |
ἄλλοις
τουτοισί.
ἀλλὰ
τὸ
ἐπὶ
|
τούτῳ |
γε
ἀπόκριναι·
(ἔσθ᾽
ὅστις
δαιμόνια |
[35] |
καὶ
πείθειν.
οὐ
γὰρ
ἐπὶ
|
τούτῳ |
κάθηται
ὁ
δικαστής,
ἐπὶ
τῷ |
[29] |
οἶδεν;
ἐγὼ
δ᾽
ὦ
ἄνδρες,
|
τούτῳ |
καὶ
ἐνταῦθα
ἴσως
διαφέρω
τῶν |
[29] |
πεισόμεθα
ἀλλ᾽
ἀφίεμέν
σε,
ἐπὶ
|
τούτῳ |
μέντοι,
ἐφ᾽
ᾧτε
μηκέτι
ἐν |
[24] |
σπουδάζειν
καὶ
κήδεσθαι
ὧν
οὐδὲν
|
τούτῳ |
πώποτε
ἐμέλησεν·
ὡς
δὲ
τοῦτο |
[21] |
τούτου
γε
σμικρῷ
τινι
αὐτῷ
|
τούτῳ |
σοφώτερος
εἶναι,
ὅτι
ἃ
μὴ |
[21] |
εἴη
δ᾽
οὔ.
(ἐντεῦθεν
οὖν
|
τούτῳ |
τε
ἀπηχθόμην
καὶ
πολλοῖς
τῶν |
[18] |
αὐτὸ
δὲ
τοῦτο
σκοπεῖν
καὶ
|
τούτῳ |
τὸν
νοῦν
προσέχειν,
εἰ
δίκαια |
[23] |
εἶναι,
καὶ
ἐν
τῷ
χρησμῷ
|
τούτῳ |
τοῦτο
λέγειν,
ὅτι
ἡ
ἀνθρωπίνη |
[36] |
ἀγανακτεῖν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
~ἐπὶ
|
τούτῳ |
(τῷ
γεγονότι,
ὅτι
μου
κατεψηφίσασθε, |
[25] |
ἀπόκριναι·
οὐδὲν
γάρ
τοι
χαλεπὸν
|
ἐρωτῶ. |
οὐχ
οἱ
μὲν
πονηροὶ
κακόν |
[24] |
οἱ
νόμοι.
(ἀλλ᾽
οὐ
τοῦτο
|
ἐρωτῶ, |
ὦ
βέλτιστε,
ἀλλὰ
τίς
ἄνθρωπος, |
[31] |
δὴ
ἐγὼ
ἰδίᾳ
μὲν
ταῦτα
|
συμβουλεύω |
περιιὼν
καὶ
πολυπραγμονῶ,
δημοσίᾳ
δὲ |
[20] |
ἀνθρωπίνη
σοφία·
τῷ
ὄντι
γὰρ
|
κινδυνεύω |
ταύτην
εἶναι
σοφός.
οὗτοι
δὲ |
[17] |
εἰκῇ
λεγόμενα
τοῖς
ἐπιτυχοῦσιν
ὀνόμασιν
|
πιστεύω |
γὰρ
δίκαια
εἶναι
ἃ
λέγω |
[22] |
χρησμῷ
ὅτι
μοι
λυσιτελοῖ
ὥσπερ
|
ἔχω |
ἔχειν.
~ἐκ
ταυτησὶ
δὴ
τῆς |
[22] |
πότερα
δεξαίμην
ἂν
οὕτως
ὥσπερ
|
ἔχω |
ἔχειν,
μήτε
τι
σοφὸς
ὢν |
[34] |
ἀλλ᾽
εἰ
μὲν
θαρραλέως
ἐγὼ
|
ἔχω |
πρὸς
θάνατον
ἢ
μή,
ἄλλος |
[17] |
γεγονὼς
ἑβδομήκοντα·
ἀτεχνῶς
οὖν
ξένως
|
ἔχω |
τῆς
ἐνθάδε
λέξεως.
ὥσπερ
οὖν |
[20] |
σοφίαν
σοφοὶ
εἶεν,
ἢ
οὐκ
|
ἔχω |
τί
λέγω·
οὐ
γὰρ
δὴ |
[34] |
ἀδελφός.
καὶ
ἄλλους
πολλοὺς
ἐγὼ
|
ἔχω |
ὑμῖν
εἰπεῖν,
ὧν
τινα
ἐχρῆν |
[33] |
ὁμοίως
καὶ
πλουσίῳ
καὶ
πένητι
|
παρέχω |
ἐμαυτὸν
ἐρωτᾶν,
καὶ
ἐάν
τις |
[20] |
σου
τὼ
ὑεῖ
πώλω
ἢ
|
μόσχω |
ἐγενέσθην,
εἴχομεν
ἂν
αὐτοῖν
ἐπιστάτην |
[26] |
ὅτι
κατὰ
τὴν
γραφὴν
ἣν
|
ἐγράψω |
θεοὺς
διδάσκοντα
μὴ
νομίζειν
οὓς |
[27] |
σὺ
ταῦτα
οὐχὶ
ἀποπειρώμενος
ἡμῶν
|
ἐγράψω |
τὴν
γραφὴν
ταύτην
ἢ
ἀπορῶν |