Page |
[21] |
σοφώτερον
εἶναι.
καὶ
τούτων
πέρι
|
ὁ |
ἀδελφὸς
ὑμῖν
αὐτοῦ
οὑτοσὶ
μαρτυρήσει, |
[21] |
διαλεγόμενος
αὐτῷ
ἔδοξέ
μοι
οὗτος
|
ὁ |
ἀνὴρ
δοκεῖν
μὲν
εἶναι
σοφὸς |
[36] |
ψήφων.
τιμᾶται
δ᾽
οὖν
μοι
|
ὁ |
ἀνὴρ
θανάτου.
εἶεν·
ἐγὼ
δὲ |
[34] |
Θεάγης
ἀδελφός·
~ὅδε
δὲ
(Ἀδείμαντος,
|
ὁ |
Ἀρίστωνος,
οὗ
ἀδελφὸς
οὑτοσὶ
Πλάτων, |
[33] |
ἔπραξα
τοιοῦτος
φανοῦμαι,
καὶ
ἰδίᾳ
|
ὁ |
αὐτὸς
οὗτος,
οὐδενὶ
πώποτε
συγχωρήσας |
[25] |
τούτου
πᾶν
εἷς
μέν
τις
|
ὁ |
βελτίους
οἷός
τ᾽
ὢν
ποιεῖν |
[37] |
Ἀθηναῖοι.
καλὸς
οὖν
ἄν
μοι
|
ὁ |
βίος
εἴη
ἐξελθόντι
τηλικῷδε
ἀνθρώπῳ |
[38] |
καὶ
ἐμαυτὸν
καὶ
ἄλλους
ἐξετάζοντος,
|
ὁ |
δὲ
ἀνεξέταστος
βίος
οὐ
βιωτὸς |
[28] |
φησί,
μεθ᾽
Ἕκτορα
πότμος
ἑτοῖμος”
|
ὁ |
δὲ
τοῦτο
ἀκούσας
τοῦ
μὲν |
[33] |
αὐτοῦ
καταδεηθείη
καὶ
Παράλιος
ὅδε,
|
ὁ |
Δημοδόκου,
οὗ
ἦν
Θεάγης
ἀδελφός· |
[25] |
ἄνθρωποι
εἶναι,
εἷς
δέ
τις
|
ὁ |
διαφθείρων;
ἢ
τοὐναντίον
τούτου
πᾶν |
[35] |
οὐ
γὰρ
ἐπὶ
τούτῳ
κάθηται
|
ὁ |
δικαστής,
ἐπὶ
τῷ
καταχαρίζεσθαι
τὰ |
[19] |
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος
καὶ
Ἱππίας
|
ὁ |
Ἠλεῖος.
τούτων
γὰρ
ἕκαστος,
ὦ |
[40] |
ὁρᾷ,
θαυμάσιον
κέρδος
ἂν
εἴη
|
ὁ |
θάνατος
ἐγὼ
γὰρ
ἂν
οἶμαι, |
[40] |
δ᾽
αὖ
οἷον
ἀποδημῆσαί
ἐστιν
|
ὁ |
θάνατος
ἐνθένδε
εἰς
ἄλλον
τόπον, |
[40] |
καὶ
νύκτας
εἰ
οὖν
τοιοῦτον
|
ὁ |
θάνατός
ἐστιν,
κέρδος
ἔγωγε
λέγω· |
[30] |
τινος,
οἷον
δή
μοι
δοκεῖ
|
ὁ |
θεὸς
ἐμὲ
τῇ
πόλει
προστεθηκέναι |
[30] |
ἐστὲ
γένει.
ταῦτα
γὰρ
κελεύει
|
ὁ |
θεός,
εὖ
ἴστε,
καὶ
ἐγὼ |
[21] |
ἐνεθυμούμην
οὑτωσί·
τί
ποτε
λέγει
|
ὁ |
θεός,
καὶ
τί
ποτε
αἰνίττεται; |
[23] |
κινδυνεύει,
ὦ
ἄνδρες,
τῷ
ὄντι
|
ὁ |
θεὸς
σοφὸς
εἶναι,
καὶ
ἐν |
[31] |
ἄν,
εἰ
μή
τινα
ἄλλον
|
ὁ |
θεὸς
ὑμῖν
ἐπιπέμψειεν
κηδόμενος
ὑμῶν. |
[19] |
τε
ὁ
Λεοντῖνος
καὶ
Πρόδικος
|
ὁ |
Κεῖος
καὶ
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος. |
[33] |
τοῦδε
πατήρ,
ἔτι
δ᾽
Ἀντιφῶν
|
ὁ |
Κηφισιεὺς
οὑτοσί,
Ἐπιγένους
πατήρ,
ἄλλοι |
[20] |
ταυτί
μοι
δοκεῖ
δίκαια
λέγειν
|
ὁ |
λέγων,
κἀγὼ
ὑμῖν
πειράσομαι
ἀποδεῖξαι |
[19] |
παιδεύειν
ἀνθρώπους
ὥσπερ
Γοργίας
τε
|
ὁ |
Λεοντῖνος
καὶ
Πρόδικος
ὁ
Κεῖος |
[26] |
τούτων
τῶν
θεῶν
ὧν
νῦν
|
ὁ |
λόγος
ἐστίν,
εἰπὲ
ἔτι
σαφέστερον |
[36] |
συνωρίδι
ἢ
ζεύγει
νενίκηκεν
Ὀλυμπίασιν·
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
ὑμᾶς
ποιεῖ
εὐδαίμονας |
[33] |
Νικόστρατος
Θεοζοτίδου,
ἀδελφὸς
Θεοδότου
καὶ
|
ὁ |
μὲν
Θεόδοτος
τετελεύτηκεν,
ὥστε
οὐκ |
[34] |
(ὑμῶν
ἀγανακτήσειεν
ἀναμνησθεὶς
ἑαυτοῦ,
εἰ
|
ὁ |
μὲν
καὶ
ἐλάττω
τουτουῒ
τοῦ |
[36] |
εἶναι,
ἐγὼ
δὲ
(εἶναι,
καὶ
|
ὁ |
μὲν
τροφῆς
οὐδὲν
δεῖται,
ἐγὼ |
[25] |
ἀποκρίνου,
ὦ
ἀγαθέ·
καὶ
γὰρ
|
ὁ |
νόμος
κελεύει
ἀποκρίνεσθαι.
ἔσθ᾽
ὅστις |
[40] |
λέγω·
καὶ
γὰρ
οὐδὲν
πλείων
|
ὁ |
πᾶς
χρόνος
φαίνεται
οὕτω
δὴ |
[27] |
συντιθέντι
διαπειρωμένῳ
ἆρα
γνώσεται
Σωκράτης
|
ὁ |
σοφὸς
δὴ
ἐμοῦ
χαριεντιζομένου
καὶ |
[33] |
Κριτοβούλου
τοῦδε
πατήρ,
ἔπειτα
Λυσανίας
|
ὁ |
Σφήττιος,
Αἰσχίνου
τοῦδε
πατήρ,
ἔτι |
[28] |
τετελευτήκασιν
οἵ
τε
ἄλλοι
καὶ
|
ὁ |
τῆς
Θέτιδος
υἱός,
ὃς
τοσοῦτον |
[26] |
γὰρ
ὅτι
ἐὰν
μάθω,
παύσομαι
|
ὅ |
γε
ἄκων
ποιῶ.
σὺ
δὲ |
[26] |
ἀλλὰ
ἑτέρους,
καὶ
τοῦτ᾽
ἔστιν
|
ὅ |
μοι
ἐγκαλεῖς,
ὅτι
ἑτέρους,
ἢ |
[31] |
προτρέπει
δὲ
οὔποτε.
τοῦτ᾽
ἔστιν
|
ὅ |
μοι
ἐναντιοῦται
τὰ
πολιτικὰ
πράττειν, |
[17] |
~Πλάτωνος
Ἀπολογία
Σωκράτους
|
~(Ὅ |
τι
μὲν
ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες |
[37] |
τοῦτο
οὗ
Μέλητός
μοι
τιμᾶται,
|
ὅ |
φημι
οὐκ
εἰδέναι
οὔτ᾽
εἰ |
[31] |
γένηται,
ἀεὶ
ἀποτρέπει
με
τοῦτο
|
ὃ |
ἂν
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει
δὲ |
[28] |
ἀπολογίας,
ἀλλὰ
ἱκανὰ
καὶ
ταῦτα·
|
ὃ |
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν |
[18] |
ἀτεχνῶς
ἐρήμην
κατηγοροῦντες
ἀπολογουμένου
οὐδενός.
|
ὃ |
δὲ
πάντων
ἀλογώτατον,
ὅτι
οὐδὲ |
[31] |
τι
καὶ
(δαιμόνιον
γίγνεται
(φωνή)
|
ὃ |
δὴ
καὶ
ἐν
τῇ
γραφῇ |
[27] |
οἱ
δαίμονες,
τοῦτ᾽
ἂν
εἴη
|
ὃ |
ἐγώ
φημί
σε
αἰνίττεσθαι
καὶ |
[28] |
ἀληθές
ἐστιν.
καὶ
τοῦτ᾽
ἔστιν
|
ὃ |
ἐμὲ
αἱρεῖ,
ἐάνπερ
αἱρῇ,
οὐ |
[20] |
ἀποδεῖξαι
τί
ποτ᾽
ἐστὶν
τοῦτο
|
ὃ |
ἐμοὶ
πεποίηκεν
τό
τε
ὄνομα |
[24] |
σχεδὸν
ὅτι
αὐτοῖς
τούτοις
ἀπεχθάνομαι,
|
ὃ |
καὶ
τεκμήριον
ὅτι
ἀληθῆ
λέγω |
[31] |
πόλει.
τούτου
δὲ
αἴτιόν
ἐστιν
|
ὃ |
ὑμεῖς
ἐμοῦ
πολλάκις
ἀκηκόατε
πολλαχοῦ |
[32] |
παρέξομαι
τούτων,
οὐ
λόγους
ἀλλ᾽
|
ὃ |
ὑμεῖς
τιμᾶτε,
ἔργα.
ἀκούσατε
δή |
[29] |
θάνατον
δεδιέναι,
ὦ
ἄνδρες,
οὐδὲν
|
ἄλλο |
ἐστὶν
ἢ
δοκεῖν
σοφὸν
εἶναι |
[28] |
μηδὲν
ὑπολογιζόμενον
μήτε
θάνατον
μήτε
|
ἄλλο |
μηδὲν
πρὸ
τοῦ
αἰσχροῦ.
ἐγὼ |
[30] |
τῷ
θεῷ
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
γὰρ
|
ἄλλο |
πράττων
ἐγὼ
περιέρχομαι
ἢ
πείθων |
[24] |
μοι
δεῦρο,
ὦ
Μέλητε,
εἰπέ·
|
ἄλλο |
τι
ἢ
(περὶ
πλείστου
ποιῇ |
[28] |
σμικρὸν
ὄφελός
ἐστιν,
ἀλλ᾽
οὐκ
|
ἐκεῖνο |
μόνον
σκοπεῖν
ὅταν
πράττῃ,
πότερον |
[34] |
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου,
οὐδ᾽
ἐγὼ
|
ἀπὸ |
δρυὸς
οὐδ᾽
ἀπὸ
πέτρης’
πέφυκα |
[34] |
οὐδ᾽
ἐγὼ
ἀπὸ
δρυὸς
οὐδ᾽
|
ἀπὸ |
πέτρης’
πέφυκα
ἀλλ᾽
ἐξ
ἀνθρώπων, |
[38] |
εἰ
γοῦν
περιεμείνατε
ὀλίγον
χρόνον,
|
ἀπὸ |
τοῦ
αὐτομάτου
ἂν
ὑμῖν
τοῦτο |
[41] |
πράγματα·
οὐδὲ
τὰ
ἐμὰ
νῦν
|
ἀπὸ |
τοῦ
αὐτομάτου
γέγονεν,
ἀλλά
μοι |
[31] |
ἀρετῆς.
καὶ
εἰ
μέν
τι
|
ἀπὸ |
τούτων
ἀπέλαυον
καὶ
μισθὸν
λαμβάνων |
[23] |
ὅτι
τὰ
μετέωρα
καὶ
τὰ
|
ὑπὸ |
γῆς”
καὶ
θεοὺς
μὴ
νομίζειν” |
[19] |
καὶ
περιεργάζεται
ζητῶν
τά
τε
|
ὑπὸ |
γῆς
καὶ
οὐράνια
καὶ
τὸν |
[18] |
τε
μετέωρα
φροντιστὴς
καὶ
τὰ
|
ὑπὸ |
γῆς
πάντα
ἀνεζητηκὼς
καὶ
τὸν |
[41] |
ζῶντι
οὔτε
τελευτήσαντι,
οὐδὲ
ἀμελεῖται
|
ὑπὸ |
θεῶν
τὰ
τούτου
πράγματα·
οὐδὲ |
[30] |
ἵππῳ
μεγάλῳ
μὲν
καὶ
γενναίῳ,
|
ὑπὸ |
μεγέθους
δὲ
νωθεστέρῳ
καὶ
δεομένῳ |
[19] |
σοφός
ἐστιν
μή
πως
ἐγὼ
|
ὑπὸ |
Μελήτου
τοσαύτας
δίκας
φεύγοιμι
ἀλλὰ |
[35] |
Δία
πάντως
καὶ
ἀσεβείας
φεύγοντα
|
ὑπὸ |
Μελήτου
τουτουΐ.
σαφῶς
γὰρ
ἄν, |
[30] |
δὲ
νωθεστέρῳ
καὶ
δεομένῳ
ἐγείρεσθαι
|
ὑπὸ |
μύωπός
τινος,
οἷον
δή
μοι |
[23] |
ὅτι
οὐκ
ἔστι
σοφός.
καὶ
|
ὑπὸ |
ταύτης
τῆς
ἀσχολίας
οὔτε
τι |
[39] |
θανάτου
δίκην
ὀφλών,
οὗτοι
δ᾽
|
ὑπὸ |
τῆς
ἀληθείας
ὠφληκότες
μοχθηρίαν
καὶ |
[39] |
ἅτε
βραδὺς
ὢν
καὶ
πρεσβύτης
|
ὑπὸ |
τοῦ
βραδυτέρου
ἑάλων,
οἱ
δ᾽ |
[39] |
ἅτε
δεινοὶ
καὶ
ὀξεῖς
ὄντες
|
ὑπὸ |
τοῦ
θάττονος,
τῆς
κακίας.
καὶ |
[33] |
τοῦτο,
ὡς
ἐγώ
φημι,
προστέτακται
|
ὑπὸ |
τοῦ
θεοῦ
πράττειν
καὶ
ἐκ |
[31] |
ἐγὼ
τυγχάνω
ὢν
τοιοῦτος
οἷος
|
ὑπὸ |
τοῦ
θεοῦ
τῇ
πόλει
δεδόσθαι, |
[30] |
γελοιότερον
εἰπεῖν
προσκείμενον
τῇ
πόλει
|
ὑπὸ |
τοῦ
θεοῦ
ὥσπερ
ἵππῳ
μεγάλῳ |
[27] |
ὡς
ὤνησας
ὅτι
μόγις
ἀπεκρίνω
|
ὑπὸ |
τουτωνὶ
ἀναγκαζόμενος.
οὐκοῦν
δαιμόνια
μὲν |
[38] |
Ἀθηναῖοι,
ὄνομα
ἕξετε
καὶ
αἰτίαν
|
ὑπὸ |
τῶν
βουλομένων
τὴν
πόλιν
λοιδορεῖν |
[17] |
ὑμεῖς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πεπόνθατε
|
ὑπὸ |
τῶν
ἐμῶν
κατηγόρων,
οὐκ
οἶδα· |
[25] |
γε.
(ἔστιν
οὖν
ὅστις
βούλεται
|
ὑπὸ |
τῶν
συνόντων
βλάπτεσθαι
μᾶλλον
ἢ |
[30] |
οἴομαι
θεμιτὸν
(εἶναι
ἀμείνονι
ἀνδρὶ
|
ὑπὸ |
χείρονος
βλάπτεσθαι.
ἀποκτείνειε
μεντἂν
ἴσως |
[29] |
κακὸν
καὶ
αἰσχρόν
ἐστιν
οἶδα.
|
πρὸ |
οὖν
τῶν
κακῶν
ὧν
οἶδα |
[28] |
μήτε
θάνατον
μήτε
ἄλλο
μηδὲν
|
πρὸ |
τοῦ
αἰσχροῦ.
ἐγὼ
οὖν
δεινὰ |
[34] |
παιδία·
ἀλλ᾽
ὅμως
οὐδένα
αὐτῶν
|
δεῦρο |
ἀναβιβασάμενος
δεήσομαι
ὑμῶν
ἀποψηφίσασθαι”
τί |
[26] |
διδάξαι
ἔφυγες
καὶ
οὐκ
ἠθέλησας,
|
δεῦρο |
δὲ
εἰσάγεις,
οἷ
νόμος
ἐστὶν |
[29] |
τὴν
ἀρχὴν
οὐ
δεῖν
ἐμὲ
|
δεῦρο |
εἰσελθεῖν
ἤ,
ἐπειδὴ
εἰσῆλθον,
οὐχ |
[26] |
τοιούτων
(καὶ
ἀκουσίων)
ἁμαρτημάτων
οὐ
|
δεῦρο |
νόμος
εἰσάγειν
ἐστίν,
ἀλλὰ
ἰδίᾳ |
[24] |
καὶ
ὑμῖν
ἐπιδεῖξαι.
καί
μοι
|
δεῦρο, |
ὦ
Μέλητε,
εἰπέ·
ἄλλο
τι |
[25] |
φέρε
δή,
πότερον
ἐμὲ
εἰσάγεις
|
δεῦρο |
ὡς
διαφθείροντα
τοὺς
νέους
καὶ |
[28] |
τοσοῦτον
τοῦ
κινδύνου
κατεφρόνησεν
παρὰ
|
τὸ |
αἰσχρόν
τι
ὑπομεῖναι
ὥστε,
ἐπειδὴ |
[17] |
ἐξαπατηθῆτε
(ὡς
δεινοῦ
ὄντος
λέγειν.
|
τὸ |
γὰρ
μὴ
αἰσχυνθῆναι
ὅτι
αὐτίκα |
[29] |
οἰόμενος
σοφὸς
εἶναι
οὐκ
ὤν.
|
τὸ |
γάρ
τοι
θάνατον
δεδιέναι,
ὦ |
[39] |
μάχαις
πολλάκις
δῆλον
γίγνεται
ὅτι
|
τό |
γε
ἀποθανεῖν
ἄν
τις
ἐκφύγοι |
[36] |
καὶ
οὐκ
ἀνέλπιστόν
μοι
γέγονεν
|
τὸ |
γεγονὸς
τοῦτο,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον |
[29] |
οὕτω
καὶ
οἴομαι
οὐκ
εἰδέναι·
|
τὸ |
δὲ
ἀδικεῖν
καὶ
ἀπειθεῖν
τῷ |
[39] |
καὶ
οἶμαι
αὐτὰ
μετρίως
ἔχειν.
|
(τὸ |
δὲ
δὴ
μετὰ
τοῦτο
ἐπιθυμῶ |
[23] |
σοφὸν
ἃ
ἂν
ἄλλον
ἐξελέγξω.
|
τὸ |
δὲ
κινδυνεύει,
ὦ
ἄνδρες,
τῷ |
[37] |
οἴκτου
καὶ
τῆς
ἀντιβολήσεως,
ἀπαυθαδιζόμενος·
|
τὸ |
δὲ
οὐκ
ἔστιν,
ὦ
ἄνδρες |
[31] |
οἰκείων
ἀμελουμένων
τοσαῦτα
ἤδη
ἔτη,
|
τὸ |
δὲ
ὑμέτερον
πράττειν
ἀεί,
ἰδίᾳ |
[39] |
τοῦ
διδόναι
ἔλεγχον
τοῦ
βίου,
|
τὸ |
δὲ
ὑμῖν
πολὺ
ἐναντίον
ἀποβήσεται, |
[32] |
οὐδ᾽
ἂν
ἑνὶ
ὑπεικάθοιμι
παρὰ
|
τὸ |
δίκαιον
δείσας
θάνατον,
μὴ
ὑπείκων |
[33] |
οὐδενὶ
πώποτε
συγχωρήσας
οὐδὲν
παρὰ
|
τὸ |
δίκαιον
οὔτε
ἄλλῳ
οὔτε
τούτων |
[36] |
εἰ
οὖν
δεῖ
με
κατὰ
|
τὸ |
δίκαιον
τῆς
ἀξίας
τιμᾶσθαι,
~τούτου |
[40] |
οὔτε
ἡνίκα
ἀνέβαινον
ἐνταυθοῖ
ἐπὶ
|
τὸ |
δικαστήριον,
οὔτε
ἐν
τῷ
λόγῳ |
[40] |
ὅπως
οὐκ
ἠναντιώθη
ἄν
μοι
|
τὸ |
εἰωθὸς
σημεῖον,
εἰ
μή
τι |
[31] |
κατανοήσαιτε·
οὐ
γὰρ
ἀνθρωπίνῳ
ἔοικε
|
τὸ |
ἐμὲ
τῶν
μὲν
ἐμαυτοῦ
πάντων |
[27] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
τουτοισί.
ἀλλὰ
|
τὸ |
ἐπὶ
τούτῳ
γε
ἀπόκριναι·
(ἔσθ᾽ |
[28] |
ὠλιγώρησε,
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
(δείσας
|
τὸ |
ζῆν
κακὸς
ὢν
καὶ
τοῖς |
[36] |
μηδὲν
ὄφελος
εἶναι,
ἐπὶ
δὲ
|
τὸ |
ἰδίᾳ
ἕκαστον
ἰὼν
εὐεργετεῖν
τὴν |
[21] |
ὡς
(ἐνταῦθα
εἴπερ
που
ἐλέγξων
|
τὸ |
μαντεῖον
καὶ
ἀποφανῶν
τῷ
χρησμῷ |
[41] |
ἂν
ἀηδὲς
εἴη
καὶ
δὴ
|
τὸ |
μέγιστον,
τοὺς
ἐκεῖ
ἐξετάζοντα
καὶ |
[24] |
νομίζοντα,
ἕτερα
δὲ
δαιμόνια
καινά.
|
τὸ |
μὲν
δὴ
ἔγκλημα
τοιοῦτόν
ἐστιν· |
[35] |
τε
ἄριστα
εἶναι
καὶ
ὑμῖν.
|
(τὸ |
μὲν
μὴ
ἀγανακτεῖν,
ὦ
ἄνδρες |
[29] |
εἰσῆλθον,
οὐχ
οἷόν
τ᾽
εἶναι
|
τὸ |
μὴ
ἀποκτεῖναί
με,
λέγων
πρὸς |
[40] |
ὡς
φίλοις
οὖσιν
ἐπιδεῖξαι
ἐθέλω
|
τὸ |
νυνί
μοι
συμβεβηκὸς
τί
ποτε |
[20] |
ἢ
διὰ
σοφίαν
τινὰ
τοῦτο
|
τὸ |
ὄνομα
ἔσχηκα.
ποίαν
δὴ
σοφίαν |
[32] |
μηδ᾽
ἀνόσιον
ἐργάζεσθαι,
τούτου
δὲ
|
τὸ |
πᾶν
μέλει.
ἐμὲ
γὰρ
ἐκείνη |
[26] |
εἶναι
θεοὺς
καὶ
οὐκ
εἰμὶ
|
τὸ |
παράπαν
ἄθεος
οὐδὲ
ταύτῃ
ἀδικῶ |
[26] |
ταῦτα
διδάσκειν.
ταῦτα
λέγω,
ὡς
|
τὸ |
παράπαν
οὐ
νομίζεις
θεούς.
(ὦ |
[36] |
ὦφλε
(χιλίας
δραχμάς,
οὐ
μεταλαβὼν
|
τὸ |
πέμπτον
μέρος
τῶν
ψήφων.
τιμᾶται |
[31] |
δὲ
οὐ
τολμῶ
ἀναβαίνων
εἰς
|
τὸ |
πλῆθος
τὸ
ὑμέτερον
συμβουλεύειν
τῇ |
[41] |
τοῦτο
καὶ
ἐμὲ
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
|
τὸ |
σημεῖον,
καὶ
ἔγωγε
τοῖς
καταψηφισαμένοις |
[20] |
ὑμῶν
ἴσως·
ἀλλ᾽
ὦ
Σώκρατες,
|
τὸ |
σὸν
τί
ἐστι
πρᾶγμα;
πόθεν |
[40] |
ὑμῖν
ἐρῶ·
κινδυνεύει
γάρ
μοι
|
τὸ |
συμβεβηκὸς
τοῦτο
ἀγαθὸν
γεγονέναι,
καὶ |
[20] |
ἐστὶν
τοῦτο
ὃ
ἐμοὶ
πεποίηκεν
|
τό |
τε
ὄνομα
καὶ
τὴν
διαβολήν. |
[40] |
εἶναι.
δυοῖν
γὰρ
θάτερόν
ἐστιν
|
τὸ |
τεθνάναι·
ἢ
γὰρ
οἷον
μηδὲν |
[40] |
ὑπολαμβάνομεν,
(ὅσοι
οἰόμεθα
κακὸν
εἶναι
|
τὸ |
τεθνάναι.
μέγα
μοι
τεκμήριον
τούτου |
[22] |
καὶ
οἱ
ἀγαθοὶ
δημιουργοί
διὰ
|
τὸ |
τὴν
τέχνην
καλῶς
ἐξεργάζεσθαι
ἕκαστος |
[25] |
λαβεῖν
ὑπ᾽
αὐτοῦ,
ὥστε
τοῦτο
|
τὸ> |
τοσοῦτον
κακὸν
ἑκὼν
ποιῶ,
ὡς |
[21] |
ὅμως
δὲ
ἀναγκαῖον
ἐδόκει
εἶναι
|
τὸ |
τοῦ
θεοῦ
περὶ
πλείστου
ποιεῖσθαι |
[40] |
(οὔτε
ἐξιόντι
ἕωθεν
οἴκοθεν
ἠναντιώθη
|
τὸ |
τοῦ
θεοῦ
σημεῖον,
οὔτε
ἡνίκα |
[34] |
οἰκεῖοι·
καὶ
γὰρ
τοῦτο
αὐτὸ
|
τὸ |
τοῦ
Ὁμήρου,
οὐδ᾽
ἐγὼ
ἀπὸ |
[31] |
τολμῶ
ἀναβαίνων
εἰς
τὸ
πλῆθος
|
τὸ |
ὑμέτερον
συμβουλεύειν
τῇ
πόλει.
τούτου |
[22] |
φαυλότεροι
ἐπιεικέστεροι
εἶναι
ἄνδρες
πρὸς
|
τὸ |
φρονίμως
ἔχειν.
δεῖ
δὴ
ὑμῖν |
[31] |
ἐν
τῇ
γραφῇ
ἐπικωμῳδῶν
Μέλητος
|
ἐγράψατο. |
ἐμοὶ
δὲ
τοῦτ᾽
ἔστιν
ἐκ |
[19] |
δὴ
καὶ
πιστεύων
Μέλητός
με
|
ἐγράψατο |
τὴν
γραφὴν
ταύτην.
εἶεν·
τί |
[34] |
Μέλητον
μάρτυρα·
εἰ
δὲ
τότε
|
ἐπελάθετο, |
νῦν
παρασχέσθω
ἐγὼ
παραχωρῶ
καὶ |
[23] |
ἐκ
τούτων
καὶ
Μέλητός
μοι
|
ἐπέθετο |
καὶ
Ἄνυτος
καὶ
Λύκων,
Μέλητος |
[32] |
τῆς
πόλεως·
ἐπειδὴ
δὲ
ὀλιγαρχία
|
ἐγένετο, |
οἱ
τριάκοντα
αὖ
μεταπεμψάμενοί
με |
[38] |
τοῦ
αὐτομάτου
ἂν
ὑμῖν
τοῦτο
|
ἐγένετο· |
ὁρᾶτε
γὰρ
δὴ
τὴν
ἡλικίαν |
[21] |
λέγω,
μὴ
θορυβεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
|
ἤρετο |
γὰρ
δὴ
εἴ
τις
ἐμοῦ |
[30] |
οὔτε
Ἄνυτος
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
|
δύναιτο |
οὐ
γὰρ
οἴομαι
θεμιτὸν
(εἶναι |
[41] |
ἄν
τις,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
|
δέξαιτο |
ἐξετάσαι
τὸν
ἐπὶ
Τροίαν
ἀγαγόντα |
[34] |
σχοίη
καὶ
ὀργισθεὶς
αὐτοῖς
τούτοις
|
θεῖτο |
ἂν
μετ᾽
(ὀργῆς
τὴν
ψῆφον. |
[27] |
ἵππους
δὲ
καὶ
ὄνους
μὴ
|
ἡγοῖτο |
εἶναι.
ἀλλ᾽
ὦ
Μέλητε,
οὐκ |
[27] |
ἂν
ἀνθρώπων
θεῶν
μὲν
παῖδας
|
ἡγοῖτο |
εἶναι,
θεοὺς
δὲ
μή;
ὁμοίως |
[27] |
εἴ
τις
ἵππων
μὲν
παῖδας
|
ἡγοῖτο |
ἢ
καὶ
ὄνων,
τοὺς
ἡμιόνους, |
[30] |
ἐμαυτοῦ
ἀπολογεῖσθαι,
ὥς
τις
ἂν
|
οἴοιτο, |
ἀλλὰ
ὑπὲρ
ὑμῶν,
μή
τι |
[21] |
κἄπειτα
ἐπειρώμην
αὐτῷ
δεικνύναι
ὅτι
|
οἴοιτο |
μὲν
εἶναι
σοφός,
εἴη
δ᾽ |
[22] |
μοι
καὶ
ἀνέλεγκτος
ἡ
μαντεία
|
γένοιτο. |
μετὰ
γὰρ
τοὺς
πολιτικοὺς
ᾖα |
[36] |
ὅπως
ὡς
βέλτιστος
καὶ
φρονιμώτατος
|
ἔσοιτο, |
μήτε
τῶν
τῆς
πόλεως,
πρὶν |
[17] |
ἓν
ἐθαύμασα
τῶν
πολλῶν
ὧν
|
ἐψεύσαντο, |
τοῦτο
ἐν
ᾧ
ἔλεγον
ὡς |
[22] |
τούτου
μὲν
οὐκ
ἐψεύσθην,
ἀλλ᾽
|
ἠπίσταντο |
ἃ
ἐγὼ
οὐκ
ἠπιστάμην
καί |
[41] |
καίτοι
οὐ
ταύτῃ
τῇ
διανοίᾳ
|
κατεψηφίζοντό |
μου
καὶ
κατηγόρουν,
ἀλλ᾽
οἰόμενοι |
[31] |
τοῦτό
γε
οὐχ
οἷοί
τε
|
ἐγένοντο |
ἀπαναισχυντῆσαι
(παρασχόμενοι
μάρτυρα,
ὡς
ἐγώ |
[41] |
ἄλλοι
ὅσοι
τῶν
ἡμιθέων
δίκαιοι
|
ἐγένοντο |
ἐν
τῷ
ἑαυτῶν
βίῳ,
ἆρα |
[32] |
θόλου
ἐξήλθομεν,
οἱ
μὲν
τέτταρες
|
ᾤχοντο |
εἰς
Σαλαμῖνα
καὶ
ἤγαγον
Λέοντα, |
[18] |
ἴσως
δὲ
βελτίων
ἂν
εἴη
|
αὐτὸ |
δὲ
τοῦτο
σκοπεῖν
καὶ
τούτῳ |
[40] |
ὡς
πολλὴ
ἐλπίς
ἐστιν
ἀγαθὸν
|
αὐτὸ |
εἶναι.
δυοῖν
γὰρ
θάτερόν
ἐστιν |
[35] |
ποιῶμεν,
ὑμᾶς
ἐπιτρέπειν,
ἀλλὰ
τοῦτο
|
αὐτὸ |
ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι
πολὺ
μᾶλλον
καταψηφιεῖσθε |
[34] |
καὶ
οἰκεῖοι·
καὶ
γὰρ
τοῦτο
|
αὐτὸ |
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου,
οὐδ᾽
ἐγὼ |
[24] |
τίς
ἄνθρωπος,
ὅστις
πρῶτον
καὶ
|
αὐτὸ |
τοῦτο
οἶδε,
τοὺς
νόμους;
οὗτοι, |
[19] |
με
ποιῆσαι
ἀπολογούμενον·
οἶμαι
δὲ
|
αὐτὸ |
χαλεπὸν
εἶναι,
καὶ
οὐ
πάνυ |
[40] |
κινδυνεύει
γάρ
μοι
τὸ
συμβεβηκὸς
|
τοῦτο |
ἀγαθὸν
γεγονέναι,
καὶ
οὐκ
ἔσθ᾽ |
[28] |
Ἕκτορα
πότμος
ἑτοῖμος”
ὁ
δὲ
|
τοῦτο |
ἀκούσας
τοῦ
μὲν
θανάτου
καὶ |
[19] |
ἀνθρώπους
καὶ
χρήματα
(πράττομαι,
οὐδὲ
|
τοῦτο |
ἀληθές.
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτό
γέ |
[36] |
ἀνέλπιστόν
μοι
γέγονεν
τὸ
γεγονὸς
|
τοῦτο, |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
θαυμάζω
ἑκατέρων |
[35] |
ἡμεῖς
ποιῶμεν,
ὑμᾶς
ἐπιτρέπειν,
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι
πολὺ
μᾶλλον |
[34] |
τινες
καὶ
οἰκεῖοι·
καὶ
γὰρ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου,
οὐδ᾽ |
[41] |
καὶ
κατηγόρουν,
ἀλλ᾽
οἰόμενοι
βλάπτειν·
|
(τοῦτο |
αὐτοῖς
ἄξιον
μέμφεσθαι.
τοσόνδε
μέντοι |
[19] |
οὐδὲ
τοῦτο
ἀληθές.
ἐπεὶ
καὶ
|
τοῦτό |
γέ
μοι
δοκεῖ
καλὸν
εἶναι, |
[36] |
μόνον
ἀποπέφευγα,
ἀλλὰ
παντὶ
δῆλον
|
τοῦτό |
γε,
ὅτι
εἰ
μὴ
ἀνέβη |
[31] |
τἆλλα
πάντα
ἀναισχύντως
οὕτω
κατηγοροῦντες
|
τοῦτό |
γε
οὐχ
οἷοί
τε
ἐγένοντο |
[41] |
τὸν
θάνατον,
καὶ
ἕν
τι
|
τοῦτο |
διανοεῖσθαι
ἀληθές,
ὅτι
(οὐκ
ἔστιν |
[38] |
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου
ἂν
ὑμῖν
|
τοῦτο |
ἐγένετο·
ὁρᾶτε
γὰρ
δὴ
τὴν |
[39] |
οἵαν
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε·
νῦν
γὰρ
|
τοῦτο |
εἴργασθε
οἰόμενοι
μὲν
ἀπαλλάξεσθαι
τοῦ |
[38] |
τυγχάνει
μέγιστον
ἀγαθὸν
ὂν
ἀνθρώπῳ
|
τοῦτο, |
ἑκάστης
ἡμέρας
περὶ
ἀρετῆς
τοὺς |
[17] |
ἐθαύμασα
τῶν
πολλῶν
ὧν
ἐψεύσαντο,
|
τοῦτο |
ἐν
ᾧ
ἔλεγον
ὡς
χρῆν |
[39] |
ἔχειν.
(τὸ
δὲ
δὴ
μετὰ
|
τοῦτο |
ἐπιθυμῶ
ὑμῖν
χρησμῳδῆσαι,
ὦ
καταψηφισάμενοί |
[24] |
ποιεῖ;
οἱ
νόμοι.
(ἀλλ᾽
οὐ
|
τοῦτο |
ἐρωτῶ,
ὦ
βέλτιστε,
ἀλλὰ
τίς |
[27] |
νομίζων,
ἀλλὰ
θεοὺς
νομίζων”
καίτοι
|
τοῦτό |
ἐστι
παίζοντος.
συνεπισκέψασθε
δή,
ὦ |
[30] |
ἴσως
βοήσεσθε·
ἀλλὰ
μηδαμῶς
ποιεῖτε
|
τοῦτο. |
εὖ
γὰρ
ἴστε,
ἐάν
με |
[41] |
πραγμάτων
βέλτιον
ἦν
μοι.
διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
ἐμὲ
οὐδαμοῦ
ἀπέτρεψεν
τὸ |
[23] |
καὶ
ἐν
τῷ
χρησμῷ
τούτῳ
|
τοῦτο |
λέγειν,
ὅτι
ἡ
ἀνθρωπίνη
σοφία |
[23] |
ἀπ᾽
αὐτῶν
γεγονέναι,
ὄνομα
δὲ
|
τοῦτο |
λέγεσθαι,
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται
γάρ |
[17] |
τἀληθῆ
λέγοντα·
εἰ
μὲν
γὰρ
|
τοῦτο |
λέγουσιν,
ὁμολογοίην
ἂν
ἔγωγε
οὐ |
[21] |
καὶ
εἰς
Δελφοὺς
ἐλθὼν
ἐτόλμησε
|
τοῦτο |
μαντεύσασθαι
καί,
ὅπερ
λέγω,
μὴ |
[26] |
ἀλλὰ
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῦτο |
μὲν
ἤδη
δῆλον
(οὑγὼ
ἔλεγον, |
[19] |
με
λανθάνει
οἷόν
ἐστιν.
ὅμως
|
τοῦτο |
μὲν
ἴτω
ὅπῃ
τῷ
θεῷ |
[39] |
ἐμὲ
~οὔτ᾽
ἄλλον
οὐδένα
δεῖ
|
(τοῦτο |
μηχανᾶσθαι,
ὅπως
ἀποφεύξεται
πᾶν
ποιῶν |
[17] |
μηδ᾽
ὁπωστιοῦν
φαίνωμαι
δεινὸς
λέγειν,
|
τοῦτό |
μοι
ἔδοξεν
αὐτῶν
ἀναισχυντότατον
εἶναι, |
[31] |
ὅταν
γένηται,
ἀεὶ
ἀποτρέπει
με
|
τοῦτο |
ὃ
ἂν
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει |
[20] |
πειράσομαι
ἀποδεῖξαι
τί
ποτ᾽
ἐστὶν
|
τοῦτο |
ὃ
ἐμοὶ
πεποίηκεν
τό
τε |
[24] |
ἄνθρωπος,
ὅστις
πρῶτον
καὶ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
οἶδε,
τοὺς
νόμους;
οὗτοι,
ὦ |
[41] |
γέγονεν,
ἀλλά
μοι
δῆλόν
ἐστι
|
τοῦτο, |
ὅτι
ἤδη
τεθνάναι
καὶ
ἀπηλλάχθαι |
[22] |
περὶ
τῶν
ποιητῶν
ἐν
ὀλίγῳ
|
τοῦτο, |
ὅτι
οὐ
σοφίᾳ
ποιοῖεν
(ἃ |
[37] |
μηδένα
ἀδικεῖν
ἀνθρώπων,
ἀλλὰ
ὑμᾶς
|
τοῦτο |
οὐ
πείθω·
ὀλίγον
γὰρ
χρόνον |
[38] |
θανάτου
δὲ
ἐγγύς.
λέγω
δὲ
|
τοῦτο |
οὐ
(πρὸς
πάντας
ὑμᾶς,
ἀλλὰ |
[37] |
τί
δείσας;
ἦ
μὴ
πάθω
|
τοῦτο |
οὗ
Μέλητός
μοι
τιμᾶται,
ὅ |
[19] |
χρόνῳ.
βουλοίμην
μὲν
οὖν
ἂν
|
τοῦτο |
οὕτως
γενέσθαι,
εἴ
τι
ἄμεινον |
[24] |
τούτῳ
πώποτε
ἐμέλησεν·
ὡς
δὲ
|
τοῦτο |
οὕτως
ἔχει,
πειράσομαι
καὶ
ὑμῖν |
[32] |
τοῖς
δικαίοις
καὶ
ὥσπερ
χρὴ
|
τοῦτο |
περὶ
πλείστου
ἐποιούμην;
πολλοῦ
γε |
[29] |
φιλοσοφεῖν·
ἐὰν
δὲ
(ἁλῷς
ἔτι
|
τοῦτο |
πράττων,
ἀποθανῇ”
εἰ
οὖν
με, |
[18] |
βελτίων
ἂν
εἴη
αὐτὸ
δὲ
|
τοῦτο |
σκοπεῖν
καὶ
τούτῳ
τὸν
νοῦν |
[20] |
ἀλλ᾽
ἢ
διὰ
σοφίαν
τινὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ὄνομα
ἔσχηκα.
ποίαν
δὴ |
[25] |
τι
λαβεῖν
ὑπ᾽
αὐτοῦ,
ὥστε
|
τοῦτο |
τὸ>
τοσοῦτον
κακὸν
ἑκὼν
ποιῶ, |
[34] |
ποιεῖν
καὶ
τηλικόνδε
ὄντα
καὶ
|
τοῦτο |
τοὔνομα
ἔχοντα,
εἴτ᾽
οὖν
ἀληθὲς |
[18] |
ἐτεθράμμην,
~καὶ
δὴ
καὶ
νῦν
|
τοῦτο |
ὑμῶν
δέομαι
δίκαιον,
ὥς
γέ |
[17] |
καὶ
πάνυ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τοῦτο |
ὑμῶν
δέομαι
καὶ
παρίεμαι·
ἐὰν |
[33] |
γὰρ
οὐκ
ἀηδές.
ἐμοὶ
δὲ
|
τοῦτο, |
ὡς
ἐγώ
φημι,
προστέτακται
ὑπὸ |
[34] |
τρεῖς,
εἷς
μὲν
μειράκιον
ἤδη,
|
δύο |
δὲ
παιδία·
ἀλλ᾽
ὅμως
οὐδένα |
[20] |
οὖν
ἀνηρόμην
ἐστὸν
γὰρ
αὐτῷ
|
δύο |
ὑεῖ
ὦ
Καλλία”
ἦν
δ᾽ |