Pages
[380]	ποιῇ ἐν οἷς ταῦτα τὰ	ἰαμβεῖα	ἔνεστιν, τὰ τῆς Νιόβης πάθη,
[357]	τὸ γυμνάζεσθαι καὶ τὸ κάμνοντα	ἰατρεύεσθαι	καὶ ἰάτρευσίς τε καὶ ὁ
[357]	καὶ τὸ κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ	ἰάτρευσίς	τε καὶ ὁ ἄλλος χρηματισμός;
[360]	ποιείτω— οἷον κυβερνήτης ἄκρος ἢ	ἰατρὸς	~τά τε ἀδύνατα ἐν τῇ
[373]	Πῶς γὰρ οὔ; (Οὐκοῦν καὶ	ἰατρῶν	ἐν χρείαις ἐσόμεθα πολὺ μᾶλλον
[369]	ὁμοιότητα ἐν τῇ τοῦ ἐλάττονος	ἰδέᾳ	ἐπισκοποῦντες. Αλλά μοι δοκεῖς, ἔφη,
[380]	ἐπιβουλῆς φαντάζεσθαι ἄλλοτε ἐν ἄλλαις	ἰδέαις	τοτὲ μὲν αὐτὸν γιγνόμενον, (καὶ)
[380]	καὶ πάντων ἥκιστα τῆς ἑαυτοῦ	ἰδέας	ἐκβαίνειν; Οὐκ ἔχω, ἔφη, νῦν
[380]	εἴπερ τι ἐξίσταιτο τῆς αὑτοῦ	(ἰδέας,	ἢ αὐτὸ ὑφ’ ἑαυτοῦ μεθίστασθαι
[359]	δὲ καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ	ἰδεῖν	ἄλλα τε δὴ ἃ μυθολογοῦσιν
[359]	θυρίδας ἔχοντα, καθ’ ἃς ἐγκύψαντα	ἰδεῖν	ἐνόντα νεκρόν, ὡς φαίνεσθαι μείζω
[369]	Οὐκοῦν γενομένου αὐτοῦ ἐλπὶς εὐπετέστερον	ἰδεῖν	ὃ ζητοῦμεν; (Πολύ γε. Δοκεῖ
[376]	ποῖον; Οτι ὃν μὲν ἂν	ἴδῃ	ἀγνῶτα, χαλεπαίνει, οὐδὲ ἓν κακὸν
[373]	ὧν μάλιστα ταῖς πόλεσιν καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ κακὰ γίγνεται, ὅταν
[362]	εἰς ἀγῶνας τοίνυν ἰόντα καὶ	ἰδίᾳ	καὶ δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι καὶ πλεονεκτεῖν
[360]	ἀλλ’ ἀναγκαζόμενος, ὡς οὐκ ἀγαθοῦ	ἰδίᾳ	ὄντος, ἐπεὶ ὅπου γ’ ἂν
[364]	περὶ δικαιοσύνης τε καὶ ἀδικίας	ἰδίᾳ	τε λεγόμενον (καὶ ὑπὸ ποιητῶν.
[360]	οἴεται πᾶς ἀνὴρ πολὺ (μᾶλλον	ἰδίᾳ	τὴν ἀδικίαν τῆς δικαιοσύνης, ἀληθῆ
[364]	εὐχερῶς ἐθέλουσιν δημοσίᾳ τε καὶ	ἰδίᾳ,	τοὺς δὲ ἀτιμάζειν καὶ ὑπερορᾶν,
[366]	οὔτ’ ἐν ποιήσει οὔτ’ ἐν	ἰδίοις	λόγοις ἐπεξῆλθεν ἱκανῶς τῷ λόγῳ
[364]	ἃς θυηπολοῦσιν, πείθοντες οὐ μόνον	ἰδιώτας	ἀλλὰ καὶ πόλεις, ὡς ἄρα
[375]	ἔχουσαι τἀναντία ταῦτα. Ποῦ δή;	Ιδοι	μὲν ἄν τις καὶ ἐν
[369]	λόγῳ, καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτῆς	ἴδοιμεν	ἂν γιγνομένην καὶ τὴν ἀδικίαν;
[359]	κατὰ τὸν τόπον ᾗ ἔνεμεν.	ἰδόντα	δὲ καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ
[371]	ὠνήν τε καὶ πρᾶσιν διακονοῦντας	ἱδρυμένους	ἐν ἀγορᾷ, τοὺς δὲ πλανήτας
[364]	ἐγγύθι ναίει· τῆς δ’ ἀρετῆς	ἱδρῶτα	θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν καί τινα
[381]	ποιήμασιν εἰσαγέτω Ηραν ἠλλοιωμένην, ὡς	ἱέρειαν	ἀγείρουσαν— Ινάχου Αργείου ποταμοῦ παισὶν
[370]	Δεήσει. Καὶ μὴν κενὸς ἂν	ἴῃ	ὁ διάκονος, ~μηδὲν ἄγων ὧν
[358]	ἐγώ τις, ὡς ἔοικε, δυσμαθής.	(Ιθι	δή, ἔφη, ἄκουσον καὶ ἐμοῦ,
[369]	αὑτῷ ἄμεινον εἶναι; Πάνυ γε.	Ιθι	δή, ἦν δ’ ἐγώ, τῷ
[376]	τυγχάνει οὖσα. Οὐ γὰρ οὖν.	Ιθι	οὖν, ὥσπερ ἐν μύθῳ μυθολογοῦντές
[371]	οἴκοι μὴ μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν	ἱκανά,	ἀλλὰ καὶ οἷα καὶ ὅσα
[362]	ἐλλείπει, ἐπάμυνε. καίτοι ἐμέ γε	ἱκανὰ	καὶ τὰ ὑπὸ τούτου ῥηθέντα
[373]	ἐκείνη γὰρ ἡ ὑγιεινὴ οὐκέτι	ἱκανή,	ἀλλ’ ἤδη ὄγκου ἐμπληστέα καὶ
[373]	χώρα γέ που, ἡ τότε	ἱκανὴ	τρέφειν τοὺς τότε, σμικρὰ δὴ
[373]	χώρας ἡμῖν ἀποτμητέον, εἰ μέλλομεν	ἱκανὴν	ἕξειν νέμειν τε καὶ ἀροῦν,
[371]	τὴν δὲ τοῦ σώματος ἰσχὺν	ἱκανὴν	ἐπὶ τοὺς πόνους ἔχωσιν· οἳ
[374]	ἑκάστου λαβόντι μήτε τὴν μελέτην	ἱκανὴν	παρασχομένῳ; Πολλοῦ γὰρ ἄν, ἦ
[373]	τοὺς τότε, σμικρὰ δὴ ἐξ	ἱκανῆς	ἔσται. ἢ πῶς λέγομεν; Οὕτως,
[365]	ψυχὰς ποιεῖν, ὅσοι εὐφυεῖς καὶ	ἱκανοὶ	ἐπὶ πάντα τὰ λεγόμενα ὥσπερ
[374]	ἦ δ’ ὅς· αὐτοὶ οὐχ	ἱκανοί;	Οὔκ, εἰ σύ γε, ἦν
[376]	πόλει γίγνεται; ἵνα μὴ ἐῶμεν	ἱκανὸν	λόγον ἢ συχνὸν διεξίωμεν. Καὶ
[361]	δὲ ἐὰν ἄρα πῃ σφαλῇ,	ἱκανὸς	ἐπανορθοῦσθαι— οὕτω καὶ ὁ ἄδικος
[374]	ἄλλης μάχης τῶν κατὰ πόλεμον	ἱκανὸς	ἔσται ἀγωνιστής, τῶν δὲ ἄλλων
[361]	ἐπανορθοῦσθαι δυνατῷ εἶναι, λέγειν τε	ἱκανῷ	ὄντι πρὸς τὸ πείθειν, ἐάν
[366]	ψευδῆ μὲν ἀποφῆναι ἃ εἰρήκαμεν,	ἱκανῶς	δὲ ἔγνωκεν ὅτι ἄριστον δικαιοσύνη,
[362]	που οἴει, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἱκανῶς	εἰρῆσθαι περὶ τοῦ λόγου; Αλλὰ
[372]	(χειμῶνος ἠμφιεσμένοι τε καὶ ὑποδεδεμένοι	ἱκανῶς·	θρέψονται δὲ ἐκ μὲν τῶν
[362]	καὶ θεοῖς θυσίας καὶ ἀναθήματα	ἱκανῶς	καὶ μεγαλοπρεπῶς θύειν τε καὶ
[374]	ἐργαζόμενος, πεττευτικὸς δὲ ἢ κυβευτικὸς	ἱκανῶς	οὐδ’ ἂν εἷς γένοιτο μὴ
[366]	οὔτ’ ἐν ἰδίοις λόγοις ἐπεξῆλθεν	ἱκανῶς	τῷ λόγῳ ὡς τὸ μὲν
[364]	ὡς τὴν μὲν κακότητα καὶ	ἰλαδὸν	ἔστιν ἑλέσθαι (ῥηϊδίως· λείη μὲν
[373]	τἀναγκαῖα θετέον, οἰκίας τε καὶ	ἱμάτια	καὶ ὑποδήματα, ἀλλὰ τήν τε
[372]	τε ποιοῦντες καὶ οἶνον καὶ	ἱμάτια	καὶ ὑποδήματα; καὶ οἰκοδομησάμενοι οἰκίας,
[370]	οἰκίας παρασκευῇ διατρίβειν, τὸ δὲ	ἱματίου,	τὸ δὲ ὑποδημάτων, καὶ μὴ
[359]	δὲ γενομένου τοῖς ποιμέσιν εἰωθότος,	ἵν’	ἐξαγγέλλοιεν κατὰ μῆνα τῷ βασιλεῖ
[362]	μὲν ἐπαινοῦσιν, ἀδικίαν δὲ ψέγουσιν,	ἵν’	ᾖ σαφέστερον ὅ μοι δοκεῖ
[361]	διὰ βίου, ὢν δὲ δίκαιος,	ἵνα	ἀμφότεροι εἰς τὸ ἔσχατον ἐληλυθότες,
[374]	ὑφάντην μήτε οἰκοδόμον ἀλλὰ σκυτοτόμον,	ἵνα	δὴ ἡμῖν τὸ τῆς σκυτικῆς
[363]	ἀλλὰ τὰς ἀπ’ αὐτῆς εὐδοκιμήσεις,	ἵνα	δοκοῦντι δικαίῳ εἶναι γίγνηται ἀπὸ
[361]	δόξαν ἐχέτω τὴν μεγίστην ἀδικίας,	ἵνα	ᾖ βεβασανισμένος εἰς δικαιοσύνην τῷ
[381]	πολλοῖς ξένοις καὶ παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι,	ἵνα	μὴ ἅμα μὲν εἰς θεοὺς
[376]	τίνα τρόπον ἐν πόλει γίγνεται;	ἵνα	μὴ ἐῶμεν ἱκανὸν λόγον ἢ
[370]	τούς τε ἄλλους νομέας προσθεῖμεν,	ἵνα	οἵ τε (γεωργοὶ ἐπὶ τὸ
[381]	Ηραν ἠλλοιωμένην, ὡς ἱέρειαν ἀγείρουσαν—	Ινάχου	Αργείου ποταμοῦ παισὶν βιοδώροις· (καὶ
[381]	νύκτωρ πολλοῖς ξένοις καὶ παντοδαποῖς	ἰνδαλλόμενοι,	ἵνα μὴ ἅμα μὲν εἰς
[360]	ποιοῖ, ἀλλ’ ἐπὶ ταὔτ’ ἂν	ἴοιεν	ἀμφότεροι. καίτοι μέγα τοῦτο τεκμήριον
[359]	δίκαιον τῷ ἀδίκῳ εἰς ταὐτὸν	ἰόντα	διὰ τὴν πλεονεξίαν, ὃ πᾶσα
[362]	τὸ ἀδικεῖν· εἰς ἀγῶνας τοίνυν	ἰόντα	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι
[364]	καὶ μάντεις ἐπὶ πλουσίων θύρας	ἰόντες	πείθουσιν ὡς ἔστι παρὰ σφίσι
[359]	δὴ ἃ μυθολογοῦσιν θαυμαστὰ καὶ	ἵππον	χαλκοῦν, κοῖλον, θυρίδας ἔχοντα, καθ’
[375]	ἐθελήσει ὁ μὴ θυμοειδὴς εἴτε	ἵππος	εἴτε κύων ἢ ἄλλο ὁτιοῦν
[365]	ἐπιμελοῦνται, οὐκ ἄλλοθέν τοι αὐτοὺς	ἴσμεν	ἢ ἀκηκόαμεν ἢ ἔκ τε
[360]	τἆλλα πράττειν ἐν τοῖς ἀνθρώποις	ἰσόθεον	ὄντα. οὕτω δὲ δρῶν οὐδὲν
[359]	βίᾳ παράγεται ἐπὶ τὴν τοῦ	ἴσου	τιμήν. εἴη δ’ ἂν ἡ
[361]	τὸν δίκαιον αὖ παρ’ αὐτὸν	ἱστῶμεν	τῷ λόγῳ, ἄνδρα ἁπλοῦν καὶ
[366]	τὸ μὲν μέγιστον κακῶν ὅσα	ἴσχει	ψυχὴ ἐν αὑτῇ, δικαιοσύνη δὲ
[381]	δὴ ἥκιστα ἂν πολλὰς μορφὰς	ἴσχοι	ὁ θεός. Ηκιστα δῆτα. Αλλ’
[371]	ὦσιν, τὴν δὲ τοῦ σώματος	ἰσχὺν	ἱκανὴν ἐπὶ τοὺς πόνους ἔχωσιν·
[371]	οἳ δὴ πωλοῦντες τὴν τῆς	ἰσχύος	χρείαν, τὴν τιμὴν ταύτην μισθὸν
[375]	πρὸς τὸ αἰσθανόμενον διωκάθειν, καὶ	ἰσχυρὸν	αὖ, ἐὰν δέῃ ἑλόντα διαμάχεσθαι.
[376]	καὶ θυμοειδὴς καὶ ταχὺς καὶ	ἰσχυρὸς	ἡμῖν τὴν φύσιν ἔσται ὁ
[381]	παθημάτων, ~οὐ τὸ ὑγιέστατον καὶ	ἰσχυρότατον	(ἥκιστα ἀλλοιοῦται; Πῶς δ’ οὔ;
[381]	παντοδαποὺς φαίνεσθαι, ἐξαπατῶντες καὶ γοητεύοντες;	Ισως,	ἔφη. ~(Τί δέ; ἦν δ’
[371]	ἡ πόλις, ὥστ’ εἶναι τελέα;	Ισως.	Ποῦ οὖν ἄν ποτε ἐν
[368]	πόλις ἑνὸς ἀνδρός; Μεῖζον, ἔφη.	Ισως	τοίνυν πλείων ἂν δικαιοσύνη ἐν
[367]	σύνοικος ᾖ. Ταῦτα, ὦ Σώκρατες,	ἴσως	δὲ καὶ ἔτι τούτων πλείω
[378]	ἀμετάστατα φιλεῖ γίγνεσθαι· ὧν δὴ	ἴσως	ἕνεκα περὶ παντὸς ποιητέον ἃ
[372]	τινὶ τῇ πρὸς ἀλλήλους. Αλλ’	ἴσως,	ἦν δ’ ἐγώ, καλῶς λέγεις·
[372]	γίγνεται, ἀλλὰ καὶ τρυφῶσαν πόλιν.	ἴσως	οὖν οὐδὲ κακῶς ἔχει· σκοποῦντες
[370]	Καὶ ὁ Αδείμαντος ἔφη· Αλλ’	ἴσως,	ὦ Σώκρατες, οὕτω ῥᾷον ἢ
[365]	ὅμως, εἰ μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ	ἰτέον,	ὡς τὰ ἴχνη τῶν λόγων
[361]	τῶν ὑπ’ αὐτῆς γιγνομένων, ἀλλὰ	ἴτω	ἀμετάστατος μέχρι (θανάτου, δοκῶν μὲν
[363]	ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ	ἰχθῦς.	Μουσαῖος δὲ τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ
[365]	εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ ἰτέον, ὡς τὰ	ἴχνη	τῶν λόγων φέρει. ἐπὶ γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006