HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ι  =  62 formes différentes pour 95 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[380]   ποιῇ ἐν οἷς ταῦτα τὰ  ἰαμβεῖα   ἔνεστιν, τὰ τῆς Νιόβης πάθη,
[357]   τὸ γυμνάζεσθαι καὶ τὸ κάμνοντα  ἰατρεύεσθαι   καὶ ἰάτρευσίς τε καὶ
[357]   καὶ τὸ κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ  ἰάτρευσίς   τε καὶ ἄλλος χρηματισμός;
[360]   ποιείτω— οἷον κυβερνήτης ἄκρος  ἰατρὸς   ~τά τε ἀδύνατα ἐν τῇ
[373]   Πῶς γὰρ οὔ; (Οὐκοῦν καὶ  ἰατρῶν   ἐν χρείαις ἐσόμεθα πολὺ μᾶλλον
[369]   ὁμοιότητα ἐν τῇ τοῦ ἐλάττονος  ἰδέᾳ   ἐπισκοποῦντες. Αλλά μοι δοκεῖς, ἔφη,
[380]   ἐπιβουλῆς φαντάζεσθαι ἄλλοτε ἐν ἄλλαις  ἰδέαις   τοτὲ μὲν αὐτὸν γιγνόμενον, (καὶ)
[380]   καὶ πάντων ἥκιστα τῆς ἑαυτοῦ  ἰδέας   ἐκβαίνειν; Οὐκ ἔχω, ἔφη, νῦν
[380]   εἴπερ τι ἐξίσταιτο τῆς αὑτοῦ  (ἰδέας,   αὐτὸ ὑφ’ ἑαυτοῦ μεθίστασθαι
[359]   δὲ καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ  ἰδεῖν   ἄλλα τε δὴ μυθολογοῦσιν
[359]   θυρίδας ἔχοντα, καθ’ ἃς ἐγκύψαντα  ἰδεῖν   ἐνόντα νεκρόν, ὡς φαίνεσθαι μείζω
[369]   Οὐκοῦν γενομένου αὐτοῦ ἐλπὶς εὐπετέστερον  ἰδεῖν   ζητοῦμεν; (Πολύ γε. Δοκεῖ
[376]   ποῖον; Οτι ὃν μὲν ἂν  ἴδῃ   ἀγνῶτα, χαλεπαίνει, οὐδὲ ἓν κακὸν
[373]   ὧν μάλιστα ταῖς πόλεσιν καὶ  ἰδίᾳ   καὶ δημοσίᾳ κακὰ γίγνεται, ὅταν
[362]   εἰς ἀγῶνας τοίνυν ἰόντα καὶ  ἰδίᾳ   καὶ δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι καὶ πλεονεκτεῖν
[360]   ἀλλ’ ἀναγκαζόμενος, ὡς οὐκ ἀγαθοῦ  ἰδίᾳ   ὄντος, ἐπεὶ ὅπου γ’ ἂν
[364]   περὶ δικαιοσύνης τε καὶ ἀδικίας  ἰδίᾳ   τε λεγόμενον (καὶ ὑπὸ ποιητῶν.
[360]   οἴεται πᾶς ἀνὴρ πολὺ (μᾶλλον  ἰδίᾳ   τὴν ἀδικίαν τῆς δικαιοσύνης, ἀληθῆ
[364]   εὐχερῶς ἐθέλουσιν δημοσίᾳ τε καὶ  ἰδίᾳ,   τοὺς δὲ ἀτιμάζειν καὶ ὑπερορᾶν,
[366]   οὔτ’ ἐν ποιήσει οὔτ’ ἐν  ἰδίοις   λόγοις ἐπεξῆλθεν ἱκανῶς τῷ λόγῳ
[364]   ἃς θυηπολοῦσιν, πείθοντες οὐ μόνον  ἰδιώτας   ἀλλὰ καὶ πόλεις, ὡς ἄρα
[375]   ἔχουσαι τἀναντία ταῦτα. Ποῦ δή;  Ιδοι   μὲν ἄν τις καὶ ἐν
[369]   λόγῳ, καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτῆς  ἴδοιμεν   ἂν γιγνομένην καὶ τὴν ἀδικίαν;
[359]   κατὰ τὸν τόπον ἔνεμεν.  ἰδόντα   δὲ καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ
[371]   ὠνήν τε καὶ πρᾶσιν διακονοῦντας  ἱδρυμένους   ἐν ἀγορᾷ, τοὺς δὲ πλανήτας
[364]   ἐγγύθι ναίει· τῆς δ’ ἀρετῆς  ἱδρῶτα   θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν καί τινα
[381]   ποιήμασιν εἰσαγέτω Ηραν ἠλλοιωμένην, ὡς  ἱέρειαν   ἀγείρουσαν— Ινάχου Αργείου ποταμοῦ παισὶν
[370]   Δεήσει. Καὶ μὴν κενὸς ἂν  ἴῃ   διάκονος, ~μηδὲν ἄγων ὧν
[358]   ἐγώ τις, ὡς ἔοικε, δυσμαθής.  (Ιθι   δή, ἔφη, ἄκουσον καὶ ἐμοῦ,
[369]   αὑτῷ ἄμεινον εἶναι; Πάνυ γε.  Ιθι   δή, ἦν δ’ ἐγώ, τῷ
[376]   τυγχάνει οὖσα. Οὐ γὰρ οὖν.  Ιθι   οὖν, ὥσπερ ἐν μύθῳ μυθολογοῦντές
[371]   οἴκοι μὴ μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν  ἱκανά,   ἀλλὰ καὶ οἷα καὶ ὅσα
[362]   ἐλλείπει, ἐπάμυνε. καίτοι ἐμέ γε  ἱκανὰ   καὶ τὰ ὑπὸ τούτου ῥηθέντα
[373]   ἐκείνη γὰρ ὑγιεινὴ οὐκέτι  ἱκανή,   ἀλλ’ ἤδη ὄγκου ἐμπληστέα καὶ
[373]   χώρα γέ που, τότε  ἱκανὴ   τρέφειν τοὺς τότε, σμικρὰ δὴ
[373]   χώρας ἡμῖν ἀποτμητέον, εἰ μέλλομεν  ἱκανὴν   ἕξειν νέμειν τε καὶ ἀροῦν,
[371]   τὴν δὲ τοῦ σώματος ἰσχὺν  ἱκανὴν   ἐπὶ τοὺς πόνους ἔχωσιν· οἳ
[374]   ἑκάστου λαβόντι μήτε τὴν μελέτην  ἱκανὴν   παρασχομένῳ; Πολλοῦ γὰρ ἄν,
[373]   τοὺς τότε, σμικρὰ δὴ ἐξ  ἱκανῆς   ἔσται. πῶς λέγομεν; Οὕτως,
[365]   ψυχὰς ποιεῖν, ὅσοι εὐφυεῖς καὶ  ἱκανοὶ   ἐπὶ πάντα τὰ λεγόμενα ὥσπερ
[374]   δ’ ὅς· αὐτοὶ οὐχ  ἱκανοί;   Οὔκ, εἰ σύ γε, ἦν
[376]   πόλει γίγνεται; ἵνα μὴ ἐῶμεν  ἱκανὸν   λόγον συχνὸν διεξίωμεν. Καὶ
[361]   δὲ ἐὰν ἄρα πῃ σφαλῇ,  ἱκανὸς   ἐπανορθοῦσθαι— οὕτω καὶ ἄδικος
[374]   ἄλλης μάχης τῶν κατὰ πόλεμον  ἱκανὸς   ἔσται ἀγωνιστής, τῶν δὲ ἄλλων
[361]   ἐπανορθοῦσθαι δυνατῷ εἶναι, λέγειν τε  ἱκανῷ   ὄντι πρὸς τὸ πείθειν, ἐάν
[366]   ψευδῆ μὲν ἀποφῆναι εἰρήκαμεν,  ἱκανῶς   δὲ ἔγνωκεν ὅτι ἄριστον δικαιοσύνη,
[362]   που οἴει, ἔφη, Σώκρατες,  ἱκανῶς   εἰρῆσθαι περὶ τοῦ λόγου; Αλλὰ
[372]   (χειμῶνος ἠμφιεσμένοι τε καὶ ὑποδεδεμένοι  ἱκανῶς·   θρέψονται δὲ ἐκ μὲν τῶν
[362]   καὶ θεοῖς θυσίας καὶ ἀναθήματα  ἱκανῶς   καὶ μεγαλοπρεπῶς θύειν τε καὶ
[374]   ἐργαζόμενος, πεττευτικὸς δὲ κυβευτικὸς  ἱκανῶς   οὐδ’ ἂν εἷς γένοιτο μὴ
[366]   οὔτ’ ἐν ἰδίοις λόγοις ἐπεξῆλθεν  ἱκανῶς   τῷ λόγῳ ὡς τὸ μὲν
[364]   ὡς τὴν μὲν κακότητα καὶ  ἰλαδὸν   ἔστιν ἑλέσθαι (ῥηϊδίως· λείη μὲν
[373]   τἀναγκαῖα θετέον, οἰκίας τε καὶ  ἱμάτια   καὶ ὑποδήματα, ἀλλὰ τήν τε
[372]   τε ποιοῦντες καὶ οἶνον καὶ  ἱμάτια   καὶ ὑποδήματα; καὶ οἰκοδομησάμενοι οἰκίας,
[370]   οἰκίας παρασκευῇ διατρίβειν, τὸ δὲ  ἱματίου,   τὸ δὲ ὑποδημάτων, καὶ μὴ
[359]   δὲ γενομένου τοῖς ποιμέσιν εἰωθότος,  ἵν’   ἐξαγγέλλοιεν κατὰ μῆνα τῷ βασιλεῖ
[362]   μὲν ἐπαινοῦσιν, ἀδικίαν δὲ ψέγουσιν,  ἵν’   σαφέστερον μοι δοκεῖ
[361]   διὰ βίου, ὢν δὲ δίκαιος,  ἵνα   ἀμφότεροι εἰς τὸ ἔσχατον ἐληλυθότες,
[374]   ὑφάντην μήτε οἰκοδόμον ἀλλὰ σκυτοτόμον,  ἵνα   δὴ ἡμῖν τὸ τῆς σκυτικῆς
[363]   ἀλλὰ τὰς ἀπ’ αὐτῆς εὐδοκιμήσεις,  ἵνα   δοκοῦντι δικαίῳ εἶναι γίγνηται ἀπὸ
[361]   δόξαν ἐχέτω τὴν μεγίστην ἀδικίας,  ἵνα   βεβασανισμένος εἰς δικαιοσύνην τῷ
[381]   πολλοῖς ξένοις καὶ παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι,  ἵνα   μὴ ἅμα μὲν εἰς θεοὺς
[376]   τίνα τρόπον ἐν πόλει γίγνεται;  ἵνα   μὴ ἐῶμεν ἱκανὸν λόγον
[370]   τούς τε ἄλλους νομέας προσθεῖμεν,  ἵνα   οἵ τε (γεωργοὶ ἐπὶ τὸ
[381]   Ηραν ἠλλοιωμένην, ὡς ἱέρειαν ἀγείρουσαν—  Ινάχου   Αργείου ποταμοῦ παισὶν βιοδώροις· (καὶ
[381]   νύκτωρ πολλοῖς ξένοις καὶ παντοδαποῖς  ἰνδαλλόμενοι,   ἵνα μὴ ἅμα μὲν εἰς
[360]   ποιοῖ, ἀλλ’ ἐπὶ ταὔτ’ ἂν  ἴοιεν   ἀμφότεροι. καίτοι μέγα τοῦτο τεκμήριον
[359]   δίκαιον τῷ ἀδίκῳ εἰς ταὐτὸν  ἰόντα   διὰ τὴν πλεονεξίαν, πᾶσα
[362]   τὸ ἀδικεῖν· εἰς ἀγῶνας τοίνυν  ἰόντα   καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι
[364]   καὶ μάντεις ἐπὶ πλουσίων θύρας  ἰόντες   πείθουσιν ὡς ἔστι παρὰ σφίσι
[359]   δὴ μυθολογοῦσιν θαυμαστὰ καὶ  ἵππον   χαλκοῦν, κοῖλον, θυρίδας ἔχοντα, καθ’
[375]   ἐθελήσει μὴ θυμοειδὴς εἴτε  ἵππος   εἴτε κύων ἄλλο ὁτιοῦν
[365]   ἐπιμελοῦνται, οὐκ ἄλλοθέν τοι αὐτοὺς  ἴσμεν   ἀκηκόαμεν ἔκ τε
[360]   τἆλλα πράττειν ἐν τοῖς ἀνθρώποις  ἰσόθεον   ὄντα. οὕτω δὲ δρῶν οὐδὲν
[359]   βίᾳ παράγεται ἐπὶ τὴν τοῦ  ἴσου   τιμήν. εἴη δ’ ἂν
[361]   τὸν δίκαιον αὖ παρ’ αὐτὸν  ἱστῶμεν   τῷ λόγῳ, ἄνδρα ἁπλοῦν καὶ
[366]   τὸ μὲν μέγιστον κακῶν ὅσα  ἴσχει   ψυχὴ ἐν αὑτῇ, δικαιοσύνη δὲ
[381]   δὴ ἥκιστα ἂν πολλὰς μορφὰς  ἴσχοι   θεός. Ηκιστα δῆτα. Αλλ’
[371]   ὦσιν, τὴν δὲ τοῦ σώματος  ἰσχὺν   ἱκανὴν ἐπὶ τοὺς πόνους ἔχωσιν·
[371]   οἳ δὴ πωλοῦντες τὴν τῆς  ἰσχύος   χρείαν, τὴν τιμὴν ταύτην μισθὸν
[375]   πρὸς τὸ αἰσθανόμενον διωκάθειν, καὶ  ἰσχυρὸν   αὖ, ἐὰν δέῃ ἑλόντα διαμάχεσθαι.
[376]   καὶ θυμοειδὴς καὶ ταχὺς καὶ  ἰσχυρὸς   ἡμῖν τὴν φύσιν ἔσται
[381]   παθημάτων, ~οὐ τὸ ὑγιέστατον καὶ  ἰσχυρότατον   (ἥκιστα ἀλλοιοῦται; Πῶς δ’ οὔ;
[381]   παντοδαποὺς φαίνεσθαι, ἐξαπατῶντες καὶ γοητεύοντες;  Ισως,   ἔφη. ~(Τί δέ; ἦν δ’
[371]   πόλις, ὥστ’ εἶναι τελέα;  Ισως.   Ποῦ οὖν ἄν ποτε ἐν
[368]   πόλις ἑνὸς ἀνδρός; Μεῖζον, ἔφη.  Ισως   τοίνυν πλείων ἂν δικαιοσύνη ἐν
[367]   σύνοικος ᾖ. Ταῦτα, Σώκρατες,  ἴσως   δὲ καὶ ἔτι τούτων πλείω
[378]   ἀμετάστατα φιλεῖ γίγνεσθαι· ὧν δὴ  ἴσως   ἕνεκα περὶ παντὸς ποιητέον
[372]   τινὶ τῇ πρὸς ἀλλήλους. Αλλ’  ἴσως,   ἦν δ’ ἐγώ, καλῶς λέγεις·
[372]   γίγνεται, ἀλλὰ καὶ τρυφῶσαν πόλιν.  ἴσως   οὖν οὐδὲ κακῶς ἔχει· σκοποῦντες
[370]   Καὶ Αδείμαντος ἔφη· Αλλ’  ἴσως,   Σώκρατες, οὕτω ῥᾷον
[365]   ὅμως, εἰ μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ  ἰτέον,   ὡς τὰ ἴχνη τῶν λόγων
[361]   τῶν ὑπ’ αὐτῆς γιγνομένων, ἀλλὰ  ἴτω   ἀμετάστατος μέχρι (θανάτου, δοκῶν μὲν
[363]   ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ  ἰχθῦς.   Μουσαῖος δὲ τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ
[365]   εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ ἰτέον, ὡς τὰ  ἴχνη   τῶν λόγων φέρει. ἐπὶ γὰρ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/01/2006