HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


β  =  51 formes différentes pour 76 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Pages
[361]   ἀδικίας, κρίνωνται ὁπότερος αὐτοῖν εὐδαιμονέστερος.  Βαβαῖ,   ἦν δ’ ἐγώ, φίλε
[362]   δοκεῖν ἄδικον ἀλλ’ εἶναι ἐθέλειν,  βαθεῖαν   ἄλοκα διὰ φρενὸς καρπούμενον, (ἐξ
[363]   ποιεῖν ἄκρας μέν τε φέρειν  βαλάνους,   μέσσας δὲ μελίσσας· εἰροπόκοι δ’
[360]   ἀγγέλων γενέσθαι τῶν παρὰ τὸν  βασιλέα,   ἐλθόντα (δὲ καὶ τὴν γυναῖκα
[360]   μοιχεύσαντα, μετ’ ἐκείνης ἐπιθέμενον τῷ  βασιλεῖ   ἀποκτεῖναι καὶ τὴν ἀρχὴν οὕτω
[359]   ἵν’ ἐξαγγέλλοιεν κατὰ μῆνα τῷ  βασιλεῖ   τὰ περὶ τὰ ποίμνια, ἀφικέσθαι
[363]   τέ τευ γάρ φησιν  βασιλῆος   ἀμύμονος ὅς τε θεουδὴς εὐδικίας
[361]   τὴν μεγίστην ἀδικίας, ἵνα  βεβασανισμένος   εἰς δικαιοσύνην τῷ μὴ τέγγεσθαι
[381]   ἀλλοιοῦται. Πότερον οὖν ἐπὶ τὸ  βέλτιόν   τε καὶ κάλλιον μεταβάλλει ἑαυτὸν
[376]   παιδεία; χαλεπὸν εὑρεῖν  βελτίω   τῆς ὑπὸ τοῦ πολλοῦ χρόνου
[359]   πέφυκεν ὡς ἀγαθόν, νόμῳ δὲ  βίᾳ   παράγεται ἐπὶ τὴν τοῦ ἴσου
[361]   ἀδικημάτων, καὶ βιάσασθαι ὅσα ἂν  βίας   δέηται, διά τε ἀνδρείαν καὶ
[365]   δὴ θεοὺς οὔτε λανθάνειν οὔτε  βιάσασθαι   δυνατόν. Οὐκοῦν, εἰ μὲν μὴ
[361]   τι μηνύηται τῶν ἀδικημάτων, καὶ  βιάσασθαι   ὅσα ἂν βίας δέηται, διά
[365]   τὰ μὲν πείσομεν, τὰ δὲ  βιασόμεθα,   ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην μὴ διδόναι.
[365]   οἱ σοφοί, καὶ τὰν ἀλάθειαν  βιᾶται   καὶ κύριον εὐδαιμονίας, ἐπὶ τοῦτο
[364]   κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ.  βίβλων   δὲ ὅμαδον παρέχονται Μουσαίου καὶ
[381]   ἀγείρουσαν— Ινάχου Αργείου ποταμοῦ παισὶν  βιοδώροις·   (καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ μὴ
[362]   ἀνθρώπων τῷ ἀδίκῳ παρεσκευάσθαι τὸν  βίον   ἄμεινον τῷ δικαίῳ. (Ταῦτ’
[372]   ὑποπίνοντες· καὶ οὕτω διάγοντες τὸν  βίον   ἐν εἰρήνῃ μετὰ ὑγιείας, ὡς
[358]   διὸ κατατείνας ἐρῶ τὸν ἄδικον  βίον   ἐπαινῶν, εἰπὼν δὲ ἐνδείξομαί σοι
[364]   μὲν ἀγαθοῖς δυστυχίας τε καὶ  βίον   κακὸν ἔνειμαν, τοῖς δ’ ἐναντίοις
[367]   σὺ κελεύοις, διότι πάντα τὸν  βίον   (οὐδὲν ἄλλο σκοπῶν διελήλυθας
[372]   εἰκός, γηραιοὶ τελευτῶντες ἄλλον τοιοῦτον  βίον   τοῖς ἐκγόνοις παραδώσουσιν. Καὶ ὅς,
[365]   (ὢν καὶ πῇ πορευθεὶς τὸν  βίον   ὡς ἄριστα διέλθοι; λέγοι γὰρ
[361]   ἐπεξελθεῖν τῷ λόγῳ οἷος ἑκάτερον  (βίος   ἐπιμένει. λεκτέον οὖν· καὶ δὴ
[365]   δὲ δόξαν δικαιοσύνης παρεσκευασμένῳ θεσπέσιος  βίος   λέγεται. (οὐκοῦν, ἐπειδὴ τὸ δοκεῖν,
[358]   ἀδίκου τοῦ δικαίου  βίος,   ὡς λέγουσιν. ἐπεὶ ἔμοιγε,
[374]   τῶν ἄλλων (σχολὴν ἄγων διὰ  βίου   αὐτὸ ἐργαζόμενος οὐ παριεὶς τοὺς
[360]   (Τὴν δὲ κρίσιν αὐτὴν τοῦ  βίου   πέρι ὧν λέγομεν, ἐὰν διαστησώμεθα
[361]   δοκῶν μὲν εἶναι ἄδικος διὰ  βίου,   ὢν δὲ δίκαιος, ἵνα ἀμφότεροι
[383]   νόσων τ’ ἀπείρους καὶ μακραίωνας  βίους,   ξύμπαντά τ’ εἰπὼν θεοφιλεῖς ἐμὰς
[379]   δοκεῖ. Αρ’ οὖν μὴ  βλαβερὸν   βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο δὲ μὴ
[379]   μὴν οὐδέν γε τῶν ἀγαθῶν  βλαβερόν·   γάρ; Οὔ μοι δοκεῖ.
[379]   βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο δὲ μὴ  βλάπτει   κακόν τι ποιεῖ; Οὐδὲ τοῦτο.
[367]   τὸν ἔχοντα ὀνίνησιν καὶ ἀδικία  βλάπτει,   μισθοὺς δὲ καὶ δόξας πάρες
[379]   Αρ’ οὖν μὴ βλαβερὸν  βλάπτει;   Οὐδαμῶς. Ο δὲ μὴ βλάπτει
[362]   εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς ἐχθροὺς  βλάπτειν,   καὶ θεοῖς θυσίας καὶ ἀναθήματα
[362]   καρπούμενον, (ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ  βλαστάνει   βουλεύματα, πρῶτον μὲν ἄρχειν ἐν
[381]   μὴ ἅμα μὲν εἰς θεοὺς  βλασφημῶσιν,   ἅμα δὲ τοὺς παῖδας ἀπεργάζωνται
[364]   σμικρῶν δαπανῶν ὁμοίως δίκαιον ἀδίκῳ  βλάψει   ἐπαγωγαῖς τισιν καὶ καταδέσμοις, τοὺς
[368]   ἐπιχειροῦμεν οὐ φαῦλον ἀλλ’ ὀξὺ  βλέποντος,   ὡς ἐμοὶ (φαίνεται. ἐπειδὴ οὖν
[368]   πόρρωθεν ἀναγνῶναι μὴ πάνυ ὀξὺ  βλέπουσιν,   ἔπειτά τις ἐνενόησεν, ὅτι τὰ
[362]   ῥηθέντα καταπαλαῖσαι καὶ ἀδύνατον ποιῆσαι  βοηθεῖν   δικαιοσύνῃ. (Καὶ ὅς, Οὐδέν, ἔφη,
[368]   δικαιοσύνῃ κακηγορουμένῃ (ἀπαγορεύειν καὶ μὴ  βοηθεῖν   ἔτι ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον φθέγγεσθαι.
[368]   οἱ ἄλλοι ἐδέοντο παντὶ τρόπῳ  βοηθῆσαι   καὶ μὴ ἀνεῖναι τὸν λόγον,
[368]   μου— οὔτ’ αὖ ὅπως μὴ  βοηθήσω   ἔχω· δέδοικα γὰρ μὴ οὐδ’
[369]   οἴκησιν ἀγείραντες κοινωνούς τε καὶ  βοηθούς,   ταύτῃ τῇ συνοικίᾳ ἐθέμεθα πόλιν
[368]   ὅτι χρήσωμαι. οὔτε γὰρ ὅπως  βοηθῶ   ἔχω· δοκῶ γάρ μοι ἀδύνατος
[372]   καὶ ἐλάας καὶ τυρόν, καὶ  βολβοὺς   καὶ λάχανά γε, οἷα δὴ
[373]   δεήσει δὲ καὶ τῶν ἄλλων  βοσκημάτων   παμπόλλων, εἴ τις αὐτὰ ἔδεται·
[379]   τὰ ἕτερα, τὸν δὲ κακὴ  βούβρωστις   ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει· (οὐδ’
[370]   μέγα τι εἴη, εἰ αὐτοῖς  βουκόλους   τε καὶ ποιμένας τούς τε
[357]   ἔφη· Ω Σώκρατες, πότερον ἡμᾶς  βούλει   δοκεῖν πεπεικέναι ὡς (ἀληθῶς
[357]   Οὐ τοίνυν, ἔφη, ποιεῖς  βούλει.   λέγε γάρ μοι· ἆρά σοι
[362]   σαφέστερον μοι δοκεῖ  βούλεσθαι   Γλαύκων. λέγουσι δέ που καὶ
[372]   ὑγιής τις· εἰ δ’ αὖ  βούλεσθε,   καὶ φλεγμαίνουσαν πόλιν θεωρήσωμεν· οὐδὲν
[368]   καὶ ῥᾴων καταμαθεῖν. εἰ οὖν  βούλεσθε,   ~πρῶτον ἐν ταῖς (πόλεσι ζητήσωμεν
[362]   (ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει  βουλεύματα,   πρῶτον μὲν ἄρχειν ἐν τῇ
[377]   ἐοικότα γράφων οἷς ἂν ὅμοια  βουληθῇ   γράψαι. Καὶ γάρ, ἔφη, ὀρθῶς
[362]   εἶναι, ἔπειτα γαμεῖν ὁπόθεν ἂν  βούληται,   ἐκδιδόναι εἰς οὓς ἂν βούληται,
[377]   ἐνδύεται τύπος ὃν ἄν τις  βούληται   ἐνσημήνασθαι ἑκάστῳ. Κομιδῇ μὲν οὖν.
[362]   βούληται, ἐκδιδόναι εἰς οὓς ἂν  βούληται,   συμβάλλειν, κοινωνεῖν οἷς ἂν ἐθέλῃ,
[359]   ἐξουσίαν ἑκατέρῳ ποιεῖν ὅτι ἂν  βούληται,   τῷ τε δικαίῳ καὶ τῷ
[362]   καὶ τῶν ἀνθρώπων οὓς ἂν  βούληται,   ὥστε καὶ θεοφιλέστερον αὐτὸν εἶναι
[360]   εἰς τὰς οἰκίας συγγίγνεσθαι ὅτῳ  βούλοιτο,   καὶ ἀποκτεινύναι καὶ ἐκ δεσμῶν
[360]   καὶ ἐκ δεσμῶν λύειν οὕστινας  βούλοιτο,   καὶ τἆλλα πράττειν ἐν τοῖς
[360]   ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἀδεῶς ὅτι  βούλοιτο   λαμβάνειν, (καὶ εἰσιόντι εἰς τὰς
[358]   ἀδικίας, οὐδενός πω ἀκήκοα ὡς  βούλομαι—   βούλομαι δὲ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ
[358]   οὐδενός πω ἀκήκοα ὡς βούλομαι—  βούλομαι   δὲ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ἐγκωμιαζόμενον
[358]   ἐνδείξομαί σοι ὃν τρόπον αὖ  βούλομαι   καὶ σοῦ ἀκούειν ἀδικίαν μὲν
[358]   ἐπαινοῦντος. ἀλλ’ ὅρα εἴ σοι  βουλομένῳ   λέγω. Πάντων μάλιστα, ἦν
[370]   (γεωργοὶ ἐπὶ τὸ ἀροῦν ἔχοιεν  βοῦς,   οἵ τε οἰκοδόμοι πρὸς τὰς
[363]   γαῖα μέλαινα (πυροὺς καὶ κριθάς,  βρίθῃσι   δὲ δένδρεα καρπῷ, τίκτῃ δ’
[380]   ὅτι— θεὸς μὲν αἰτίαν φύει  βροτοῖς,   ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ.
[383]   ἀψευδὲς στόμα ἤλπιζον εἶναι, μαντικῇ  βρύον   τέχνῃ· δ’ αὐτὸς ὑμνῶν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/01/2006