Pages |
[361] |
ἀδικίας,
κρίνωνται
ὁπότερος
αὐτοῖν
εὐδαιμονέστερος.
|
Βαβαῖ, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὦ
φίλε |
[362] |
δοκεῖν
ἄδικον
ἀλλ’
εἶναι
ἐθέλειν,
|
βαθεῖαν |
ἄλοκα
διὰ
φρενὸς
καρπούμενον,
(ἐξ |
[363] |
ποιεῖν
ἄκρας
μέν
τε
φέρειν
|
βαλάνους, |
μέσσας
δὲ
μελίσσας·
εἰροπόκοι
δ’ |
[360] |
ἀγγέλων
γενέσθαι
τῶν
παρὰ
τὸν
|
βασιλέα, |
ἐλθόντα
(δὲ
καὶ
τὴν
γυναῖκα |
[360] |
μοιχεύσαντα,
μετ’
ἐκείνης
ἐπιθέμενον
τῷ
|
βασιλεῖ |
ἀποκτεῖναι
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
οὕτω |
[359] |
ἵν’
ἐξαγγέλλοιεν
κατὰ
μῆνα
τῷ
|
βασιλεῖ |
τὰ
περὶ
τὰ
ποίμνια,
ἀφικέσθαι |
[363] |
τέ
τευ
γάρ
φησιν
ἢ
|
βασιλῆος |
ἀμύμονος
ὅς
τε
θεουδὴς
εὐδικίας |
[361] |
τὴν
μεγίστην
ἀδικίας,
ἵνα
ᾖ
|
βεβασανισμένος |
εἰς
δικαιοσύνην
τῷ
μὴ
τέγγεσθαι |
[381] |
ἀλλοιοῦται.
Πότερον
οὖν
ἐπὶ
τὸ
|
βέλτιόν |
τε
καὶ
κάλλιον
μεταβάλλει
ἑαυτὸν |
[376] |
ἡ
παιδεία;
ἢ
χαλεπὸν
εὑρεῖν
|
βελτίω |
τῆς
ὑπὸ
τοῦ
πολλοῦ
χρόνου |
[359] |
πέφυκεν
ὡς
ἀγαθόν,
νόμῳ
δὲ
|
βίᾳ |
παράγεται
ἐπὶ
τὴν
τοῦ
ἴσου |
[361] |
ἀδικημάτων,
καὶ
βιάσασθαι
ὅσα
ἂν
|
βίας |
δέηται,
διά
τε
ἀνδρείαν
καὶ |
[365] |
δὴ
θεοὺς
οὔτε
λανθάνειν
οὔτε
|
βιάσασθαι |
δυνατόν.
Οὐκοῦν,
εἰ
μὲν
μὴ |
[361] |
τι
μηνύηται
τῶν
ἀδικημάτων,
καὶ
|
βιάσασθαι |
ὅσα
ἂν
βίας
δέηται,
διά |
[365] |
τὰ
μὲν
πείσομεν,
τὰ
δὲ
|
βιασόμεθα, |
ὡς
πλεονεκτοῦντες
δίκην
μὴ
διδόναι. |
[365] |
οἱ
σοφοί,
καὶ
τὰν
ἀλάθειαν
|
βιᾶται |
καὶ
κύριον
εὐδαιμονίας,
ἐπὶ
τοῦτο |
[364] |
κέν
τις
ὑπερβήῃ
καὶ
ἁμάρτῃ.
|
βίβλων |
δὲ
ὅμαδον
παρέχονται
Μουσαίου
καὶ |
[381] |
ἀγείρουσαν—
Ινάχου
Αργείου
ποταμοῦ
παισὶν
|
βιοδώροις· |
(καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
πολλὰ
μὴ |
[362] |
ἀνθρώπων
τῷ
ἀδίκῳ
παρεσκευάσθαι
τὸν
|
βίον |
ἄμεινον
ἢ
τῷ
δικαίῳ.
(Ταῦτ’ |
[372] |
ὑποπίνοντες·
καὶ
οὕτω
διάγοντες
τὸν
|
βίον |
ἐν
εἰρήνῃ
μετὰ
ὑγιείας,
ὡς |
[358] |
διὸ
κατατείνας
ἐρῶ
τὸν
ἄδικον
|
βίον |
ἐπαινῶν,
εἰπὼν
δὲ
ἐνδείξομαί
σοι |
[364] |
μὲν
ἀγαθοῖς
δυστυχίας
τε
καὶ
|
βίον |
κακὸν
ἔνειμαν,
τοῖς
δ’
ἐναντίοις |
[367] |
σὺ
κελεύοις,
διότι
πάντα
τὸν
|
βίον |
(οὐδὲν
ἄλλο
σκοπῶν
διελήλυθας
ἢ |
[372] |
εἰκός,
γηραιοὶ
τελευτῶντες
ἄλλον
τοιοῦτον
|
βίον |
τοῖς
ἐκγόνοις
παραδώσουσιν.
Καὶ
ὅς, |
[365] |
(ὢν
καὶ
πῇ
πορευθεὶς
τὸν
|
βίον |
ὡς
ἄριστα
διέλθοι;
λέγοι
γὰρ |
[361] |
ἐπεξελθεῖν
τῷ
λόγῳ
οἷος
ἑκάτερον
|
(βίος |
ἐπιμένει.
λεκτέον
οὖν·
καὶ
δὴ |
[365] |
δὲ
δόξαν
δικαιοσύνης
παρεσκευασμένῳ
θεσπέσιος
|
βίος |
λέγεται.
(οὐκοῦν,
ἐπειδὴ
τὸ
δοκεῖν, |
[358] |
ἀδίκου
ἢ
ὁ
τοῦ
δικαίου
|
βίος, |
ὡς
λέγουσιν.
ἐπεὶ
ἔμοιγε,
ὦ |
[374] |
τῶν
ἄλλων
(σχολὴν
ἄγων
διὰ
|
βίου |
αὐτὸ
ἐργαζόμενος
οὐ
παριεὶς
τοὺς |
[360] |
(Τὴν
δὲ
κρίσιν
αὐτὴν
τοῦ
|
βίου |
πέρι
ὧν
λέγομεν,
ἐὰν
διαστησώμεθα |
[361] |
δοκῶν
μὲν
εἶναι
ἄδικος
διὰ
|
βίου, |
ὢν
δὲ
δίκαιος,
ἵνα
ἀμφότεροι |
[383] |
νόσων
τ’
ἀπείρους
καὶ
μακραίωνας
|
βίους, |
ξύμπαντά
τ’
εἰπὼν
θεοφιλεῖς
ἐμὰς |
[379] |
δοκεῖ.
Αρ’
οὖν
ὃ
μὴ
|
βλαβερὸν |
βλάπτει;
Οὐδαμῶς.
Ο
δὲ
μὴ |
[379] |
μὴν
οὐδέν
γε
τῶν
ἀγαθῶν
|
βλαβερόν· |
ἦ
γάρ;
Οὔ
μοι
δοκεῖ. |
[379] |
βλάπτει;
Οὐδαμῶς.
Ο
δὲ
μὴ
|
βλάπτει |
κακόν
τι
ποιεῖ;
Οὐδὲ
τοῦτο. |
[367] |
τὸν
ἔχοντα
ὀνίνησιν
καὶ
ἀδικία
|
βλάπτει, |
μισθοὺς
δὲ
καὶ
δόξας
πάρες |
[379] |
Αρ’
οὖν
ὃ
μὴ
βλαβερὸν
|
βλάπτει; |
Οὐδαμῶς.
Ο
δὲ
μὴ
βλάπτει |
[362] |
εὖ
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
|
βλάπτειν, |
καὶ
θεοῖς
θυσίας
καὶ
ἀναθήματα |
[362] |
καρπούμενον,
(ἐξ
ἧς
τὰ
κεδνὰ
|
βλαστάνει |
βουλεύματα,
πρῶτον
μὲν
ἄρχειν
ἐν |
[381] |
μὴ
ἅμα
μὲν
εἰς
θεοὺς
|
βλασφημῶσιν, |
ἅμα
δὲ
τοὺς
παῖδας
ἀπεργάζωνται |
[364] |
σμικρῶν
δαπανῶν
ὁμοίως
δίκαιον
ἀδίκῳ
|
βλάψει |
ἐπαγωγαῖς
τισιν
καὶ
καταδέσμοις,
τοὺς |
[368] |
ἐπιχειροῦμεν
οὐ
φαῦλον
ἀλλ’
ὀξὺ
|
βλέποντος, |
ὡς
ἐμοὶ
(φαίνεται.
ἐπειδὴ
οὖν |
[368] |
πόρρωθεν
ἀναγνῶναι
μὴ
πάνυ
ὀξὺ
|
βλέπουσιν, |
ἔπειτά
τις
ἐνενόησεν,
ὅτι
τὰ |
[362] |
ῥηθέντα
καταπαλαῖσαι
καὶ
ἀδύνατον
ποιῆσαι
|
βοηθεῖν |
δικαιοσύνῃ.
(Καὶ
ὅς,
Οὐδέν,
ἔφη, |
[368] |
δικαιοσύνῃ
κακηγορουμένῃ
(ἀπαγορεύειν
καὶ
μὴ
|
βοηθεῖν |
ἔτι
ἐμπνέοντα
καὶ
δυνάμενον
φθέγγεσθαι. |
[368] |
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
παντὶ
τρόπῳ
|
βοηθῆσαι |
καὶ
μὴ
ἀνεῖναι
τὸν
λόγον, |
[368] |
μου—
οὔτ’
αὖ
ὅπως
μὴ
|
βοηθήσω |
ἔχω·
δέδοικα
γὰρ
μὴ
οὐδ’ |
[369] |
οἴκησιν
ἀγείραντες
κοινωνούς
τε
καὶ
|
βοηθούς, |
ταύτῃ
τῇ
συνοικίᾳ
ἐθέμεθα
πόλιν |
[368] |
ὅτι
χρήσωμαι.
οὔτε
γὰρ
ὅπως
|
βοηθῶ |
ἔχω·
δοκῶ
γάρ
μοι
ἀδύνατος |
[372] |
καὶ
ἐλάας
καὶ
τυρόν,
καὶ
|
βολβοὺς |
καὶ
λάχανά
γε,
οἷα
δὴ |
[373] |
δεήσει
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
βοσκημάτων |
παμπόλλων,
εἴ
τις
αὐτὰ
ἔδεται· |
[379] |
τὰ
ἕτερα,
τὸν
δὲ
κακὴ
|
βούβρωστις |
ἐπὶ
χθόνα
δῖαν
ἐλαύνει·
(οὐδ’ |
[370] |
μέγα
τι
εἴη,
εἰ
αὐτοῖς
|
βουκόλους |
τε
καὶ
ποιμένας
τούς
τε |
[357] |
ἔφη·
Ω
Σώκρατες,
πότερον
ἡμᾶς
|
βούλει |
δοκεῖν
πεπεικέναι
ἢ
ὡς
(ἀληθῶς |
[357] |
Οὐ
τοίνυν,
ἔφη,
ποιεῖς
ὃ
|
βούλει. |
λέγε
γάρ
μοι·
ἆρά
σοι |
[362] |
ᾖ
σαφέστερον
ὅ
μοι
δοκεῖ
|
βούλεσθαι |
Γλαύκων.
λέγουσι
δέ
που
καὶ |
[372] |
ὑγιής
τις·
εἰ
δ’
αὖ
|
βούλεσθε, |
καὶ
φλεγμαίνουσαν
πόλιν
θεωρήσωμεν·
οὐδὲν |
[368] |
καὶ
ῥᾴων
καταμαθεῖν.
εἰ
οὖν
|
βούλεσθε, |
~πρῶτον
ἐν
ταῖς
(πόλεσι
ζητήσωμεν |
[362] |
(ἐξ
ἧς
τὰ
κεδνὰ
βλαστάνει
|
βουλεύματα, |
πρῶτον
μὲν
ἄρχειν
ἐν
τῇ |
[377] |
ἐοικότα
γράφων
οἷς
ἂν
ὅμοια
|
βουληθῇ |
γράψαι.
Καὶ
γάρ,
ἔφη,
ὀρθῶς |
[362] |
εἶναι,
ἔπειτα
γαμεῖν
ὁπόθεν
ἂν
|
βούληται, |
ἐκδιδόναι
εἰς
οὓς
ἂν
βούληται, |
[377] |
ἐνδύεται
τύπος
ὃν
ἄν
τις
|
βούληται |
ἐνσημήνασθαι
ἑκάστῳ.
Κομιδῇ
μὲν
οὖν. |
[362] |
βούληται,
ἐκδιδόναι
εἰς
οὓς
ἂν
|
βούληται, |
συμβάλλειν,
κοινωνεῖν
οἷς
ἂν
ἐθέλῃ, |
[359] |
ἐξουσίαν
ἑκατέρῳ
ποιεῖν
ὅτι
ἂν
|
βούληται, |
τῷ
τε
δικαίῳ
καὶ
τῷ |
[362] |
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
οὓς
ἂν
|
βούληται, |
ὥστε
καὶ
θεοφιλέστερον
αὐτὸν
εἶναι |
[360] |
εἰς
τὰς
οἰκίας
συγγίγνεσθαι
ὅτῳ
|
βούλοιτο, |
καὶ
ἀποκτεινύναι
καὶ
ἐκ
δεσμῶν |
[360] |
καὶ
ἐκ
δεσμῶν
λύειν
οὕστινας
|
βούλοιτο, |
καὶ
τἆλλα
πράττειν
ἐν
τοῖς |
[360] |
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς
ἀδεῶς
ὅτι
|
βούλοιτο |
λαμβάνειν,
(καὶ
εἰσιόντι
εἰς
τὰς |
[358] |
ἀδικίας,
οὐδενός
πω
ἀκήκοα
ὡς
|
βούλομαι— |
βούλομαι
δὲ
αὐτὸ
καθ’
αὑτὸ |
[358] |
οὐδενός
πω
ἀκήκοα
ὡς
βούλομαι—
|
βούλομαι |
δὲ
αὐτὸ
καθ’
αὑτὸ
ἐγκωμιαζόμενον |
[358] |
ἐνδείξομαί
σοι
ὃν
τρόπον
αὖ
|
βούλομαι |
καὶ
σοῦ
ἀκούειν
ἀδικίαν
μὲν |
[358] |
ἐπαινοῦντος.
ἀλλ’
ὅρα
εἴ
σοι
|
βουλομένῳ |
ἃ
λέγω.
Πάντων
μάλιστα,
ἦν |
[370] |
(γεωργοὶ
ἐπὶ
τὸ
ἀροῦν
ἔχοιεν
|
βοῦς, |
οἵ
τε
οἰκοδόμοι
πρὸς
τὰς |
[363] |
γαῖα
μέλαινα
(πυροὺς
καὶ
κριθάς,
|
βρίθῃσι |
δὲ
δένδρεα
καρπῷ,
τίκτῃ
δ’ |
[380] |
ὅτι—
θεὸς
μὲν
αἰτίαν
φύει
|
βροτοῖς, |
ὅταν
κακῶσαι
δῶμα
παμπήδην
θέλῃ. |
[383] |
ἀψευδὲς
στόμα
ἤλπιζον
εἶναι,
μαντικῇ
|
βρύον |
τέχνῃ·
ὁ
δ’
αὐτὸς
ὑμνῶν, |