| Pages |
|---|
| [366] |
γήρως
ἤ
τινος
ἄλλης
ἀσθενείας
|
ψέγει |
τὸ
ἀδικεῖν,
ἀδυνατῶν
αὐτὸ
δρᾶν. |
| [367] |
δοκεῖν,
οὐδὲ
τὸ
ἄδικον
εἶναι
|
(ψέγειν |
ἀλλὰ
τὸ
δοκεῖν,
καὶ
παρακελεύεσθαι |
| [358] |
ὑπὸ
Θρασυμάχου
ὡς
τοιοῦτον
ὂν
|
ψέγεται, |
ἀδικία
δ’
ἐπαινεῖται·
ἀλλ’
ἐγώ |
| [358] |
καὶ
σοῦ
ἀκούειν
ἀδικίαν
μὲν
|
ψέγοντος, |
δικαιοσύνην
δὲ
ἐπαινοῦντος.
ἀλλ’
ὅρα |
| [367] |
ἂν
οὕτως
ἐπαινούντων
δικαιοσύνην
καὶ
|
ψεγόντων |
ἀδικίαν,
δόξας
τε
περὶ
αὐτῶν |
| [362] |
δικαιοσύνην
μὲν
ἐπαινοῦσιν,
ἀδικίαν
δὲ
|
ψέγουσιν, |
ἵν’
ᾖ
σαφέστερον
ὅ
μοι |
| [367] |
ἑκατέρωθεν
τὰς
ἀληθεῖς,
τὰς
δὲ
|
ψευδεῖς |
προσθήσεις,
οὐ
τὸ
δίκαιον
φήσομεν |
| [377] |
γάρ
που
μύθους
τοῖς
ἀνθρώποις
|
ψευδεῖς |
συντιθέντες
ἔλεγόν
τε
καὶ
λέγουσι. |
| [382] |
~(Τί
δέ;
ἦν
δ’
ἐγώ·
|
ψεύδεσθαι |
θεὸς
ἐθέλοι
ἂν
ἢ
λόγῳ |
| [382] |
ὅτι
τῷ
κυριωτάτῳ
που
ἑαυτῶν
|
ψεύδεσθαι |
καὶ
περὶ
τὰ
κυριώτατα
οὐδεὶς |
| [382] |
τῇ
ψυχῇ
περὶ
τὰ
ὄντα
|
ψεύδεσθαί |
τε
καὶ
ἐψεῦσθαι
καὶ
ἀμαθῆ |
| [381] |
ἄλλα
τοιαῦτα
πολλὰ
μὴ
ἡμῖν
|
ψευδέσθων. |
μηδ’
αὖ
ὑπὸ
τούτων
ἀναπειθόμεναι |
| [383] |
τῷ
μεταβάλλειν
ἑαυτοὺς
μήτε
ἡμᾶς
|
ψεύδεσι |
παράγειν
ἐν
λόγῳ
ἢ
ἐν |
| [377] |
ἀμφοτέροις,
πρότερον
δ’
ἐν
τοῖς
|
ψευδέσιν; |
Οὐ
μανθάνω,
ἔφη,
πῶς
λέγεις. |
| [366] |
δή
τοι
εἴ
τις
ἔχει
|
ψευδῆ |
μὲν
ἀποφῆναι
ἃ
εἰρήκαμεν,
ἱκανῶς |
| [382] |
εἴη,
ἔφη.
Ποιητὴς
μὲν
ἄρα
|
ψευδὴς |
ἐν
θεῷ
οὐκ
ἔνι.
Οὔ |
| [377] |
καὶ
ἐάν
τις
μὴ
καλῶς
|
ψεύδηται. |
Τί
τοῦτο;
(Οταν
εἰκάζῃ
τις |
| [382] |
εἰδέναι
τὰ
παλαιὰ
ἀφομοιῶν
ἂν
|
ψεύδοιτο; |
Γελοῖον
μεντἂν
εἴη,
ἔφη.
Ποιητὴς |
| [382] |
ἔστιν
οὗ
ἕνεκα
ἂν
θεὸς
|
ψεύδοιτο. |
Οὐκ
ἔστιν.
Πάντῃ
ἄρα
ἀψευδὲς |
| [382] |
δοκεῖ.
Αλλὰ
δεδιὼς
τοὺς
ἐχθροὺς
|
ψεύδοιτο; |
(Πολλοῦ
γε
δεῖ.
Αλλὰ
δι’ |
| [376] |
διττὸν
εἶδος,
τὸ
μὲν
ἀληθές,
|
ψεῦδος |
δ’
ἕτερον;
Ναί.
~(Παιδευτέον
δ’ |
| [382] |
ὅτι
τό
γε
ὡς
ἀληθῶς
|
ψεῦδος, |
εἰ
οἷόν
τε
τοῦτο
εἰπεῖν, |
| [377] |
που
ὡς
τὸ
ὅλον
εἰπεῖν
|
ψεῦδος, |
ἔνι
δὲ
καὶ
ἀληθῆ.
πρότερον |
| [382] |
γεγονὸς
εἴδωλον,
οὐ
πάνυ
(ἄκρατον
|
ψεῦδος. |
ἢ
οὐχ
οὕτω;
Πάνυ
μὲν |
| [382] |
νυνδὴ
ἔλεγον,
τοῦτο
ὡς
ἀληθῶς
|
ψεῦδος |
καλοῖτο,
ἡ
ἐν
τῇ
ψυχῇ |
| [377] |
μέγιστον
καὶ
περὶ
τῶν
μεγίστων
|
ψεῦδος |
ὁ
εἰπὼν
οὐ
καλῶς
ἐψεύσατο |
| [382] |
παλαιῶν,
ἀφομοιοῦντες
τῷ
ἀληθεῖ
τὸ
|
ψεῦδος |
ὅτι
μάλιστα,
οὕτω
χρήσιμον
ποιοῦμεν; |
| [382] |
Τὸ
μὲν
δὴ
τῷ
ὄντι
|
ψεῦδος |
οὐ
μόνον
ὑπὸ
θεῶν
ἀλλὰ |
| [382] |
ἔχειν
τε
καὶ
κεκτῆσθαι
τὸ
|
ψεῦδος |
πάντες
ἥκιστα
ἂν
δέξαιντο,
καὶ |
| [382] |
δὴ
τὸ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
(ψεῦδος) |
πότε
καὶ
τῷ
χρήσιμον,
ὥστε |
| [382] |
οὖν
τούτων
τῷ
θεῷ
τὸ
|
ψεῦδος |
χρήσιμον;
πότερον
διὰ
τὸ
μὴ |
| [363] |
μὲν
οὖν
ἔπαινος
καὶ
ὁ
|
ψόγος |
οὗτος
ἑκατέρων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
| [377] |
παῖδας
καὶ
λαμβάνειν
ἐν
ταῖς
|
ψυχαῖς |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ἐναντίας |
| [377] |
τοῖς
παισίν,
καὶ
πλάττειν
τὰς
|
ψυχὰς |
αὐτῶν
τοῖς
μύθοις
πολὺ
μᾶλλον |
| [365] |
τιμῆς,
τί
οἰόμεθα
ἀκουούσας
νέων
|
ψυχὰς |
ποιεῖν,
ὅσοι
εὐφυεῖς
καὶ
ἱκανοὶ |
| [382] |
ψεῦδος
καλοῖτο,
ἡ
ἐν
τῇ
|
ψυχῇ |
ἄγνοια
ἡ
τοῦ
ἐψευσμένου·
ἐπεὶ |
| [366] |
μὲν
μέγιστον
κακῶν
ὅσα
ἴσχει
|
ψυχὴ |
ἐν
αὑτῇ,
δικαιοσύνη
δὲ
μέγιστον |
| [366] |
τί
δρᾷ,
τῇ
τοῦ
ἔχοντος
|
ψυχῇ |
ἐνόν,
καὶ
λανθάνον
θεούς
τε |
| [382] |
μίμημά
τι
τοῦ
ἐν
τῇ
|
ψυχῇ |
ἐστὶν
παθήματος
καὶ
ὕστερον
γεγονὸς |
| [376] |
σώμασι
γυμναστική,
ἡ
δ’
ἐπὶ
|
ψυχῇ |
μουσική.
Εστιν
γάρ.
Αρ’
οὖν |
| [375] |
καὶ
ἀνίκητον
θυμός,
οὗ
παρόντος
|
ψυχὴ |
πᾶσα
πρὸς
πάντα
ἄφοβός
τέ |
| [382] |
ἐγὼ
δὲ
λέγω
ὅτι
τῇ
|
ψυχῇ |
περὶ
τὰ
ὄντα
ψεύδεσθαί
τε |
| [358] |
καθ’
αὑτὸ
ἐνὸν
ἐν
τῇ
|
ψυχῇ, |
τοὺς
δὲ
μισθοὺς
καὶ
τὰ |
| [381] |
(ἥκιστα
ἀλλοιοῦται;
Πῶς
δ’
οὔ;
|
Ψυχὴν |
δὲ
οὐ
τὴν
ἀνδρειοτάτην
καὶ |
| [366] |
ἐθέλειν
ᾧ
τις
δύναμις
ὑπάρχει
|
ψυχῆς |
ἢ
χρημάτων
ἢ
σώματος
ἢ |
| [375] |
Καὶ
μὴν
καὶ
τὰ
τῆς
|
ψυχῆς, |
ὅτι
γε
θυμοειδῆ.
Καὶ
τοῦτο. |
