Pages
[357]	διὰ ταύτας γίγνεται ἄλλο ἢ	χαίρειν	ἔχοντα; Εμοιγε, ἦν δ’ ἐγώ,
[357]	αὑτοῦ ἕνεκα ἀσπαζόμενοι, οἷον τὸ	χαίρειν	καὶ αἱ ἡδοναὶ ὅσαι ἀβλαβεῖς
[358]	τὰ γιγνόμενα ἀπ’ αὐτῶν ἐᾶσαι	χαίρειν.	οὑτωσὶ οὖν ποιήσω, ἐὰν καὶ
[358]	μᾶλλον πολλάκις τις νοῦν ἔχων	χαίροι	λέγων καὶ ἀκούων; (Κάλλιστα, ἔφη,
[376]	ὃν μὲν ἂν ἴδῃ ἀγνῶτα,	χαλεπαίνει,	οὐδὲ ἓν κακὸν προπεπονθώς· ὃν
[383]	τις τοιαῦτα λέγῃ περὶ θεῶν,	χαλεπανοῦμέν	τε καὶ χορὸν οὐ δώσομεν,
[378]	ὅς, οὗτοί γε οἱ λόγοι	χαλεποί.	(Καὶ οὐ λεκτέοι γ’ ἔφην,
[361]	τοιούτοιν, οὐδὲν ἔτι, ὡς ἐγᾦμαι,	χαλεπὸν	ἐπεξελθεῖν τῷ λόγῳ οἷος ἑκάτερον
[376]	Τίς οὖν ἡ παιδεία; ἢ	χαλεπὸν	εὑρεῖν βελτίω τῆς ὑπὸ τοῦ
[364]	ἡ σωφροσύνη τε καὶ δικαιοσύνη,	χαλεπὸν	μέντοι καὶ ἐπίπονον, ἀκολασία δὲ
[358]	δι’ αὑτὸ φευκτέον ὡς ὂν	χαλεπόν.	Οἶδα, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι
[375]	εἶναι, πρὸς δὲ τοὺς πολεμίους	χαλεπούς·	εἰ δὲ μή, οὐ περιμενοῦσιν
[370]	οὔ; Αληθῆ. Τέκτονες δὴ καὶ	χαλκῆς	καὶ τοιοῦτοί τινες πολλοὶ δημιουργοί,
[359]	ἃ μυθολογοῦσιν θαυμαστὰ καὶ ἵππον	χαλκοῦν,	κοῖλον, θυρίδας ἔχοντα, καθ’ ἃς
[357]	δέ; ὃ αὐτό τε αὑτοῦ	χάριν	ἀγαπῶμεν καὶ τῶν ἀπ’ αὐτοῦ
[357]	ἔχειν, (τῶν δὲ μισθῶν τε	χάριν	καὶ τῶν ἄλλων ὅσα γίγνεται
[359]	τι τῆς γῆς καὶ γενέσθαι	χάσμα	κατὰ τὸν τόπον ᾗ ἔνεμεν.
[372]	καὶ ἀνυπόδητοι ἐργάσονται, τοῦ δὲ	(χειμῶνος	ἠμφιεσμένοι τε καὶ ὑποδεδεμένοι ἱκανῶς·
[359]	μὲν οὐδέν, περὶ δὲ (τῇ	χειρὶ	χρυσοῦν δακτύλιον ὄν< τα> περιελόμενον
[381]	ἑαυτοῦ; (Ανάγκη, ἔφη, ἐπὶ τὸ	χεῖρον,	εἴπερ ἀλλοιοῦται· οὐ γάρ που
[381]	μεταβάλλει ἑαυτὸν ἢ ἐπὶ τὸ	χεῖρον	καὶ τὸ αἴσχιον ἑαυτοῦ; (Ανάγκη,
[359]	ἑαυτὸν εἰς τὸ εἴσω τῆς	χειρός,	~τούτου δὲ γενομένου (ἀφανῆ αὐτὸν
[381]	σοι, ὦ Αδείμαντε, ἑκὼν αὑτὸν	χείρω	ποιεῖν ὁπῃοῦν ἢ θεῶν ἢ
[377]	μᾶλλον ἢ τὰ σώματα ταῖς	χερσίν·	ὧν δὲ νῦν λέγουσι τοὺς
[379]	τὸν δὲ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ	χθόνα	δῖαν ἐλαύνει· (οὐδ’ ὡς ταμίας
[378]	ἀκούειν ὡς ὀλιγίστους, θυσαμένους οὐ	χοῖρον	ἀλλά τι μέγα καὶ ἄπορον
[373]	καὶ τούτων ὑπηρέται, ῥαψῳδοί, ὑποκριταί,	χορευταί,	ἐργολάβοι, σκευῶν τε παντοδαπῶν δημιουργοί,
[383]	περὶ θεῶν, χαλεπανοῦμέν τε καὶ	χορὸν	οὐ δώσομεν, οὐδὲ τοὺς διδασκάλους
[371]	ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, ἡ	χρεία	καπήλων ἡμῖν γένεσιν ἐμποιεῖ τῇ
[371]	ἂν κομίζωνται ὧν ἂν αὐτοῖς	χρεία,	κενὸς ἄπεισιν. ἦ γάρ; Δοκεῖ
[369]	ἄλλου, τὸν δ’ ἐπ’ ἄλλου	χρείᾳ,	πολλῶν δεόμενοι, πολλοὺς εἰς μίαν
[369]	αὐτήν, ὡς ἔοικεν, ἡ ἡμετέρα	χρεία.	Πῶς δ’ οὔ; (Αλλὰ μὴν
[372]	μή που ἐν αὐτῶν τούτων	χρείᾳ	τινὶ τῇ πρὸς ἀλλήλους. Αλλ’
[373]	οὔ; (Οὐκοῦν καὶ ἰατρῶν ἐν	χρείαις	ἐσόμεθα πολὺ μᾶλλον οὕτω διαιτώμενοι
[371]	δὴ πωλοῦντες τὴν τῆς ἰσχύος	χρείαν,	τὴν τιμὴν ταύτην μισθὸν καλοῦντες,
[369]	πρώτη γε καὶ μεγίστη τῶν	χρειῶν	ἡ τῆς τροφῆς παρασκευὴ τοῦ
[363]	πάντες οἱ (τινῶν κηδόμενοι, ὡς	χρὴ	δίκαιον εἶναι, οὐκ αὐτὸ δικαιοσύνην
[372]	ἢ ταῦτα ἐχόρταζες; Αλλὰ πῶς	χρή,	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων;
[377]	λέγεις; Οπερ, ἦν δ’ ἐγώ,	χρὴ	καὶ πρῶτον καὶ μάλιστα μέμφεσθαι,
[376]	λόγῳ παιδεύωμεν τοὺς ἄνδρας. (Αλλὰ	χρή.	Τίς οὖν ἡ παιδεία; ἢ
[357]	ἰάτρευσίς τε καὶ ὁ ἄλλος	χρηματισμός;	ταῦτα γὰρ ἐπίπονα φαῖμεν ἄν,
[366]	τις δύναμις ὑπάρχει ψυχῆς ἢ	χρημάτων	ἢ σώματος ἢ γένους, ἀλλὰ
[373]	καὶ ἐκεῖνοι ἀφῶσιν αὑτοὺς ἐπὶ	χρημάτων	κτῆσιν ἄπειρον, ὑπερβάντες τὸν τῶν
[369]	ζητοῦμεν; (Πολύ γε. Δοκεῖ οὖν	χρῆναι	ἐπιχειρῆσαι περαίνειν; οἶμαι μὲν γὰρ
[383]	τοὺς διδασκάλους ἐάσομεν ἐπὶ παιδείᾳ	χρῆσθαι	τῶν νέων, εἰ μέλλουσιν ἡμῖν
[370]	τὰς ἀγωγὰς μετὰ τῶν γεωργῶν	χρῆσθαι	ὑποζυγίοις, ὑφάνται δὲ καὶ σκυτοτόμοι
[382]	τότε ἀποτροπῆς ἕνεκα ὡς φάρμακον	χρήσιμον	γίγνεται; καὶ ἐν αἷς νυνδὴ
[382]	τὸ ψεῦδος ὅτι μάλιστα, οὕτω	χρήσιμον	ποιοῦμεν; Καὶ μάλα, ἦ δ’
[382]	τούτων τῷ θεῷ τὸ ψεῦδος	χρήσιμον;	πότερον διὰ τὸ μὴ εἰδέναι
[374]	ἀθλητὴν ληφθὲν ποιήσει, οὐδ’ ἔσται	χρήσιμον	τῷ μήτε τὴν ἐπιστήμην ἑκάστου
[382]	λόγοις (ψεῦδος) πότε καὶ τῷ	χρήσιμον,	ὥστε μὴ ἄξιον εἶναι μίσους;
[368]	πιστεύω, τοσούτῳ μᾶλλον ἀπορῶ ὅτι	χρήσωμαι.	οὔτε γὰρ ὅπως βοηθῶ ἔχω·
[357]	καὶ μηδὲν εἰς τὸν ἔπειτα	χρόνον	διὰ ταύτας γίγνεται ἄλλο ἢ
[363]	κατασκευάσαντες ἐστεφανωμένους ποιοῦσιν τὸν ἅπαντα	χρόνον	(ἤδη διάγειν μεθύοντας, ἡγησάμενοι κάλλιστον
[371]	δημιουργῶν, μὴ εἰς τὸν αὐτὸν	χρόνον	ἥκῃ τοῖς δεομένοις τὰ παρ’
[369]	παρασκευάζειν σιτία τέτταρσιν καὶ τετραπλάσιον	χρόνον	τε καὶ πόνον ἀναλίσκειν ἐπὶ
[376]	βελτίω τῆς ὑπὸ τοῦ πολλοῦ	χρόνου	ηὑρημένης; ἔστιν δέ που ἡ
[370]	(σίτου ἐν τετάρτῳ μέρει τοῦ	χρόνου,	τὰ δὲ τρία, τὸ μὲν
[381]	εἰργασμένα καὶ εὖ ἔχοντα ὑπὸ	χρόνου	τε καὶ τῶν ἄλλων παθημάτων
[373]	κινητέον καὶ τὴν ποικιλίαν, καὶ	χρυσὸν	καὶ ἐλέφαντα καὶ πάντα τὰ
[359]	οὐδέν, περὶ δὲ (τῇ χειρὶ	χρυσοῦν	δακτύλιον ὄν< τα> περιελόμενον ἐκβῆναι.
[373]	περὶ τὰ σχήματά τε καὶ	χρώματα,	πολλοὶ δὲ οἱ περὶ μουσικήν,
[377]	πρὸς τὰ παιδία ἢ γυμνασίοις	χρώμεθα.	Εστι ταῦτα. Τοῦτο δὴ ἔλεγον,
[374]	ἐκ παιδὸς ἐπιτηδεύων, ἀλλὰ παρέργῳ	χρώμενος;	(καὶ ἀσπίδα μὲν λαβὼν ἤ
[383]	συγχωρῶ, καὶ ὡς νόμοις ἂν	χρῴμην.
[373]	πρότερον; Πολύ γε. Καὶ ἡ	χώρα	γέ που, ἡ τότε ἱκανὴ
[373]	ἔφη. Οὐκοῦν τῆς τῶν πλησίον	χώρας	ἡμῖν ἀποτμητέον, εἰ μέλλομεν ἱκανὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006