Alphabétiquement     [«   »]
καθωμιλημένων 1
καθὼς 1
καί 9
καὶ 601
Καί 3
ΚΑΙ 2
Καὶ 52
Fréquences     [«    »]
320 δὲ
188 τὴν
272 τῶν
601 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Préparation évangélique, livre X

καὶ


Livre, Chap.
[10, 14]   πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε  καὶ   Ἁβραάμ, ἀφ´ ὧν καὶ τὸ
[10, 2]   ὅτι βρέχων ἐπὶ δικαίους  καὶ   ἀδίκους’ διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων
[10, 12]   καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε  καὶ   Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ
[10, 4]   γῆν ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα,  καὶ   ἀέρας τε καὶ γαίας πλείστας
[10, 4]   Ἑβραίων μόνον οὐδέ γε Φοινίκων  καὶ   Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν
[10, 9]   τὰ Φοινίκων τά τε Χαλδαίων  καὶ   Αἰγυπτίων ἀναγράψασι συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ
[10, 4]   τούτους πλέον οὐδὲν τῆς Φοινίκων  καὶ   Αἰγυπτίων πολυπλανοῦς θεολογίας παρὰ τοῖς
[10, 4]   καὶ ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ  καὶ   Αἰγυπτίων ὧδέ πη μνημονεύοντος· Τούτου
[10, 4]   ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα  καὶ   Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν τὴν Περσῶν,
[10, 4]   Βαβυλῶνά τε καὶ τὴν Περσίδα  καὶ   Αἴγυπτον, τοῖς τε Αἰγυπτίοις καὶ
[10, 10]   ἱστορίαι συντρέχουσι Κύρου τε βασιλείας  καὶ   αἰχμαλωσίας τέλους καὶ τὰ〉 κατὰ
[10, 3]   μεταθεὶς Θεόπομπος ἀργά τε  καὶ   ἀκίνητα πεποίηκε καὶ ἄπρακτα. Λόγου
[10, 2]   κλέπται εἶναι, σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως  καὶ   ἄκοντες τὴν παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν
[10, 4]   αὐτῇ πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων  καὶ   ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα, τὰ
[10, 4]   τε παρ´ ἑτέρων καὶ μουσικὴν  καὶ   ἄλλα παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον
[10, 11]   εἰσιν αὐτῷ γραφαί) πολλὰ μὲν  καὶ   ἄλλα, φησὶ δ´ ὅτι κατέσκαψε
[10, 6]   Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν. Ἤδη δὲ  καὶ   ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι πρῶτοι εὗρον
[10, 14]   ὃν προφητεύουσιν Ἱερεμίας, Βαρούχ, Ὀλδᾶ  καὶ   ἄλλοι προφῆται· ἔπειτα Ἰωάχαζ μῆνας
[10, 4]   Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως  καὶ   Ἀμφίλοχος καὶ ἐπὶ τούτοις μυρίος
[10, 12]   μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος δὲ  καὶ   Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί, περὶ
[10, 10]   καὶ Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης  καὶ   Ἀμώσιος ἐν τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ
[10, 3]   ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων βραδὺς καὶ μέλλων  καὶ   ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς φαίνεται καὶ τὸ
[10, 3]   Ἕλληνας ὠφελείας εὖ μοι δοκεῖ  καὶ   ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι τὴν
[10, 11]   ἕκαστον λόγον πραγματείας χρόνων τε  καὶ   ἀναγραφῆς αὐτῶν, ὡς οἶμαι, σφόδρα
[10, 4]   νεώς τε περικαλλεῖς, παντοίοις ἀγάλμασι  καὶ   ἀναθήμασι κεκοσμημένοι, παρὰ τοῖς πᾶσιν
[10, 3]   ἐκ τῶν Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους  καὶ   Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν ἔστιν ὅτε
[10, 14]   καὶ τὸ ἱερὸν ἀνεγείρειν· ὅτε  καὶ   ἄνεισιν Ἰησοῦς τοῦ Ἰωσεδὲκ
[10, 14]   Κῦρος βασιλεύει Περσῶν, ὃς  καὶ   ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων,
[10, 11]   τε καὶ Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ  καὶ   Ἀντιοχικῶν· ὅθεν εἰ μετὰ τὸν
[10, 4]   τε καὶ χρηστήρια ἔργῳ περιττὰ  καὶ   ἀνωφελῆ κατελάμβανε. Διὸ ταῦτα μὲν
[10, 4]   δὲ τὸ μόνον ἀληθὲς εὑρόντες  καὶ   ἀπειληφότες τοῦ ψεύδους ἀνεχωρήσαμεν, οὔτε
[10, 4]   ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ τε  καὶ   ἀπείρῳ. Καὶ ὑποβὰς ἑξῆς ἐπιλέγει·
[10, 13]   κτίσαι Τυρίους Καρχηδόνα· εἶτα μεταβὰς  καὶ   ἀπὸ τῆς περὶ Χαλδαίων ἱστορίας
[10, 4]   Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ σοφίας  καὶ   ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´ οὖν
[10, 3]   ἀργά τε καὶ ἀκίνητα πεποίηκε  καὶ   ἄπρακτα. Λόγου γὰρ δύναμιν καὶ
[10, 6]   Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ  καὶ   Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ
[10, 6]   Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης  καὶ   Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις
[10, 6]   ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος  καὶ   Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος,
[10, 12]   βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ  καὶ   Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται τριάκοντα
[10, 10]   ἐν τοῖς περιτεμνομένοις αὐτοὺς καταριθμῶν  καὶ   Ἀσσυρίους τοὺς ἐν τῇ Παλαιστίνῃ
[10, 8]   Οἰνοπίδην ὁμοίως συνδιατρίψαντα τοῖς ἱερεῦσι  καὶ   ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα τε καὶ
[10, 9]   Αἰγύπτιοι μετονομάσαντες σέβουσι, Προμηθεύς τε  καὶ   Ἄτλας ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος
[10, 12]   Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς  καὶ   Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ
[10, 11]   δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς  καὶ   Ἄτλας καὶ διφυὴς Κέκροψ
[10, 4]   ἔσχον, ἀστρολογίαν δὲ παρὰ Χαλδαίων  καὶ   αὖ πάλιν ἕτερα παρ´ ἑτέρων·
[10, 5]   καὶ Ἑβραῖοι τὴν γείτονα Φοινίκης  καὶ   αὐτὴν τὸ μὲν παλαιὸν Φοινίκην,
[10, 4]   γενόμενοι, συνεστήσαντο· τούτων γὰρ οὐδένας  καὶ   αὐτοὶ ἂν ὁμολογήσαιεν Ἕλληνες παλαιοτέρους
[10, 9]   λέγεται τὰ ὑπομνήματα· οἱ δὲ  καὶ   αὐτοὶ ἀρχαιότεροι ὄντες αὐτοῦ σχεδὸν
[10, 8]   λέγω, πόθῳ τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας  καὶ   αὐτοὶ μετήλθομεν, εἴ γε βάρβαροι
[10, 14]   ἐπιμέμφεσθαι τοὺς συκοφάντας, εἰ δὴ  καὶ   αὐτοὶ τὰ ὅμοια τοῖς αὐτῶν
[10, 12]   ἐπεὶ πρὸ τῶν ἡμετέρων ἐσπουδάσθη  καὶ   αὐτοῖς Ἑβραίων παισὶν προκειμένη
[10, 4]   τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ  καὶ   αὐτὸν τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ὃν
[10, 6]   τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν  καὶ   αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον
[10, 3]   περὶ αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Ταῦτα  καὶ   αὐτὸς εἶπεν· νῦν δὲ τὴν
[10, 9]   τοῦτον ἠκμακώς, γένοιτ´ ἂν οὖν  καὶ   αὐτὸς κατὰ Σεμίραμιν. Ἀλλ´
[10, 3]   ἐκαρτύναντο φάλαγγας. Ἀλλ´ ἵνα μὴ  καὶ   αὐτὸς κλοπῆς ἄλλους αἰτιώμενος κλέπτης
[10, 14]   Πραξιάδου μὲν παῖς, γένος δὲ  καὶ   αὐτὸς Μιλήσιος. Οὗτος πρῶτος γνώμονας
[10, 3]   ἔφη, κλέπτας ἐφωράσατε· ὅτι δὲ  καὶ   αὐτὸς οὗτος ἥρως Πλάτων,
[10, 2]   πιστὸς οὗτος, ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς  καὶ   αὐτὸς τὴν βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν
[10, 4]   πλεῖστον ἀναθεῖναι χρόνον. Τοῦτό τοι  καὶ   αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ τῶν
[10, 1]   ἱερὰς βίβλους ἀπεδεξάμεθα προδιειληφότες κἄπειτα  καὶ   αὐτοὺς τοὺς Ἕλληνας μὴ ἀγνοῆσαι
[10, 12]   ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ  καὶ   αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν
[10, 8]   δὴ τοὺς τῶν σοφῶν Ἑλλήνων  καὶ   αὐτῶν γε τῶν παρ´ αὐτοῖς
[10, 4]   προτετιμήκαμεν, γνοίης ἂν μαθὼν ὡς  καὶ   αὐτῶν Ἑλλήνων οἱ δὴ μάλιστα
[10, 4]   γε Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ  καὶ   αὐτῶν τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας.
[10, 3]   ἐν ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ τε  καὶ   ἀφ´ ὧν ἔκλεψεν ἐκλογαῖς; Λατῖνος
[10, 4]   καὶ μαντείων πλείστη τις ἦν  καὶ   ἄφθονος παρὰ τοῖς πᾶσι περιουσία.
[10, 4]   μὲν οὖν θεῶν, ἀγάλμασί τε  καὶ   ἀφιδρύσεσι, μαντείαις τε καὶ χρησμοῖς,
[10, 14]   ἀλλόφυλοι ἔτη κʹ Ἔπειτα Δεββώρα  καὶ   Βαρὰκ ἔτη μʹ ἔπειτα Μαδιηναῖοι
[10, 4]   δεδυνημένα, τὰ δὲ ὀθνεῖα λοιπὸν  καὶ   βάρβαρα, οἷά τις γυμνὴ καὶ
[10, 8]   νέων, Ἑβραίους τε τὰ Ἑλλήνων  καὶ   βαρβάρους τὰ φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ
[10, 6]   εἰς τὴν τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ  καὶ   βεβαίαν πίστωσιν. ἄκουε τοίνυν οἷα
[10, 1]   στοιχεῖα μυρίας τε ἄλλας τεχνικὰς  καὶ   βιωφελεῖς ἐπιτηδεύσεις, αὐτίκα μάλα παραστήσω.
[10, 4]   μαθήματα, ἀλλὰ καὶ τὰς κοινὰς  καὶ   βιωφελεῖς εὑρέσεις ἀπελέγχονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
[10, 6]   σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς  καὶ   βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες
[10, 7]   λέγειν περὶ τῶν κατὰ πόλεις  καὶ   βραχυτέρων, ὅπου γε περὶ τῆς
[10, 4]   τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας τε  καὶ   γαίας πλείστας εἶδον καὶ λογίων
[10, 14]   Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο καὶ πλούτῳ  καὶ   γένει τῶν καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν·
[10, 11]   πράξεις παρ´ Ἕλλησιν ἐγράφησάν τε  καὶ   γινώσκονται, δῆλον ὡς καὶ μετὰ
[10, 4]   καὶ λογίων ἀνδρῶν πλείστων ἐπήκουσα  καὶ   γραμμέων συνθέσιος μετ´ ἀποδείξεως οὐδεὶς
[10, 7]   ἅπαντες τὰ αὐτὰ καὶ λέγοιεν  καὶ   γράφοιεν· οἱ δ´ εἰ μὴ
[10, 4]   πολιτεία τὸν μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα  καὶ   γυμνὴ παντὸς μαθήματος ἀπολειφθεῖσα; Ἱεροῖς
[10, 8]   τε καὶ Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα  καὶ   Δαίδαλον, πρὸς δὲ τούτοις Ὅμηρόν
[10, 3]   νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ τῶν Ἡροδότου  καὶ   Δαμάςτου συνῆκται; ὡς Ἡρόδοτος
[10, 6]   οἱ αὐτοὶ γεγόνασι. Κέλμις τε  καὶ   Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων Δάκτυλοι
[10, 11]   Ἰλίου κτίσεως καὶ τοῦ Τρωὸς  καὶ   Δαρδάνου λίαν ἀρχαιότερος. Ἀποδείξεως δὲ
[10, 12]   Διονύσιος Ἀργεῖος· Ἄγις δὲ  καὶ   Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ, μηνὸς
[10, 4]   ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν καὶ πανταχόσε  καὶ   δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα χρόνῳ μυριετεῖ
[10, 2]   βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν προτετιμηκὼς φιλοσοφίαν,  καὶ   δὴ ἐάσθω, καίπερ οὐκ οἰκείαις
[10, 5]   ἀρξάμενα προῆλθεν εἴς τε ἄλλους  καὶ   δὴ καὶ εἰς Ἕλληνας. Ταῦτα
[10, 3]   Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε τὸν γραμματικὸν  καὶ   Δημήτριον τὸν γεωμέτρην Προσήνην τε
[10, 9]   τε γένεσις Κόρης τε ἁρπαγὴ  καὶ   Δήμητρος μυστήρια, Ἐλευσινίων ἵδρυσις, Τριπτολέμου
[10, 9]   πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ Πυθαγόραν  καὶ   Δημόκριτον καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα
[10, 8]   μαθεῖν παρ´ Αἰγυπτίων. Ὑπολαμβάνουσι δὲ  καὶ   Δημόκριτον παρ´ αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι
[10, 9]   καρπῶν οἱ τῶν λόγων πατέρες  καὶ   διὰ πλειόνων μαρτύρων, ἀλλὰ μὴ
[10, 3]   καὶ ἄπρακτα. Λόγου γὰρ δύναμιν  καὶ   διὰ τὴν κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν
[10, 7]   ἐκ τῶν γραμμάτων ὕστερον συντεθῆναι  καὶ   διὰ τοῦτο πολλὰς ἐν αὐτῇ
[10, 9]   Βακτρίων ἐβασίλευσε. Νίνου δὲ γυνὴ  καὶ   διάδοχος τῆς βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´
[10, 1]   καθ´ εἷς αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ  καὶ   διανοίας καὶ ὅλας λόγων συντάξεις
[10, 8]   τοῦ Πυθίου ξόανον. Τοσαῦτα δὲ  καὶ   Διόδωρος. Ἀλλ´ οὗτος μὲν
[10, 11]   Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς  καὶ   Διονύσιος Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ ἐκείνους
[10, 12]   δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως  καὶ   Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε καὶ
[10, 12]   ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε  καὶ   Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ
[10, 8]   εὑρῆσθαί φασι· τὰς δὲ Θήβας  καὶ   Διόσπολιν τὴν αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν
[10, 14]   καθ´ ὃν Ῥωμύλος Ῥώμην ἔκτισε  καὶ   ἐβασίλευσε. Μετὰ δὲ Ἐζεκίαν βασιλεύει
[10, 5]   λέγουσι. Σύροι δ´ ἂν εἶεν  καὶ   Ἑβραῖοι τὴν γείτονα Φοινίκης καὶ
[10, 9]   προβεβλημένος οὐ μόνους ἡμᾶς, ἀλλὰ  καὶ   Ἑβραίους αὐτόν τε Μωσέα καὶ
[10, 2]   ἐπεκαλέσατο’ φησί, Σαμουὴλ τὸν κύριον,  καὶ   ἔδωκε κύριος φωνὰς καὶ ὑετὸν
[10, 10]   ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν τῶν χιλίων  καὶ   εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν μέχρι πρώτης
[10, 5]   πάντα παρ´ Ἑβραίοις στοιχεῖα δύο  καὶ   εἴκοσιν, ὧν τὸ μὲν πρῶτόν
[10, 11]   Ἀρχίλοχος ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα τρίτην  καὶ   εἰκοστήν, κατὰ Γύγην τὸν Λυδόν,
[10, 5]   εἴς τε ἄλλους καὶ δὴ  καὶ   εἰς Ἕλληνας. Ταῦτα μὲν οὖν
[10, 3]   ὡς διψήσας ποτὲ ἐν Μεταποντίῳ  καὶ   ἔκ τινος φρέατος ἀνιμήσας καὶ
[10, 9]   Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα, πεντήκοντα δὲ  καὶ   ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς τε
[10, 14]   Ἑλλήνων γεγονὼς περὶ τροπῶν ἡλίου  καὶ   ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν σελήνης καὶ
[10, 10]   Μωσέα τοῦθ´ εὑρίσκεται, κατακλυσμοί τε  καὶ   ἐκπυρώσεις, Προμηθεύς, Ἰώ, Εὐρώπη, Σπαρτοί,
[10, 11]   εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων περὶ τεσσαρακοστὴν  καὶ   ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ τὴν ἑξηκοστὴν
[10, 3]   καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ  καὶ   ἔλεγον· Ταῦτα καὶ αὐτὸς εἶπεν·
[10, 4]   μὲν πάρεστιν, οὐ μὴν ἀλλὰ  καὶ   ἐν Ἐπινομίδι, Σύρων ὁμοῦ καὶ
[10, 6]   ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας διεῖλον  καὶ   ἐν ἱεροῖς γυναιξὶ μίσγεσθαι ἐκώλυσαν
[10, 10]   ἐν τῇ κατὰ Ἰουδαίων βίβλῳ  καὶ   ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν
[10, 4]   τοῖς Ἕλλησιν ἐπολιτεύετο. Καὶ δὴ  καὶ   ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι, κατὰ
[10, 3]   τῆς Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι βιβλίον  καὶ   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰχνευταί πολλὰ
[10, 10]   ὑπονοουμένους, ὥς φασιν ἄλλοι τε  καὶ   ἐν τῷ Τρικαράνῳ Θεόπομπος.
[10, 11]   Δράκων δὲ περὶ Ὀλυμπιάδα τριακοστὴν  καὶ   ἐνάτην εὑρίσκεται γεγονώς· Σόλων περὶ
[10, 10]   Ἕλλησιν ἱστόρηται. Μετὰ δὲ τέσσαρα  καὶ   ἐνενήκοντα ἔτη ἦν Προμηθεύς, ὥς
[10, 13]   ποιμένες, ἡμέτεροι δὲ πρόγονοι, τρισὶ  καὶ   ἐνενήκοντα καὶ τριακοσίοις πρόσθεν ἔτεσιν
[10, 3]   ἐοικὼς φαίνεται καὶ τὸ ἔμψυχον  καὶ   ἐνεργὸν τὸ Ξενοφῶντος διαφθείρων. Ταῦτ´
[10, 5]   τῇ τῶν στοιχείων μαθήσει τε  καὶ   ἐπαγγελίᾳ προσήκουσαν. Τὸ ὅμοιον δ´
[10, 4]   ἡμᾶς ἐπιμέμφεσθαι, οὐχὶ δὲ ἀποδέχεσθαι  καὶ   ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον ἀγαπήσαντες,
[10, 2]   ποτὲ τὴν Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος  καὶ   ἐπεχούσης ἀγονίας καρπῶν, οἱ καταλειφθέντες,
[10, 11]   καὶ Τατιανός. Μετίωμεν δὲ  καὶ   ἐπὶ Κλήμεντα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' ΑΠΟ
[10, 4]   εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως καὶ Ἀμφίλοχος  καὶ   ἐπὶ τούτοις μυρίος ἄλλος ἐπιρρέων
[10, 3]   δέ, τῶν λοιδόρων ἰάμβων  καὶ   ἐπιγραμμάτων ποιητής, παρῴδηκε τὰς Ἐφόρου
[10, 3]   διὰ τὴν κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν  καὶ   ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων βραδὺς καὶ μέλλων
[10, 11]   Ἀττική· κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς  καὶ   Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
[10, 12]   δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας  καὶ   Ἐπιμηθεὺς καὶ διφυὴς Κέκροψ
[10, 4]   καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν τε  καὶ   ἐπιστημῶν τὰ βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε
[10, 4]   ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθῆναι, οὓς δὴ  καὶ   ἐπονομάσαι σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον δὲ
[10, 4]   ἱδρύσεις καὶ ὕμνους ᾠδάς τε  καὶ   ἐπῳδάς, ἤτοι Θρᾴκιος Ὀρφεὺς
[10, 4]   πανταχόθεν ἑαυτῇ πορίζουσα συνάγουσά τε  καὶ   ἐρανιζομένη, τι ποτὲ παρ´
[10, 5]   ἐστιν τῶν στοιχείων μετάφρασις  καὶ   ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα τῇ
[10, 3]   εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός‘  καὶ   ἕτερά τινα τούτοις ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει·
[10, 7]   διαφωνίας πολλαὶ μὲν ἴσως ἂν  καὶ   ἕτεραι τοῖς βουλομένοις ζητεῖν ἀναφανεῖεν,
[10, 3]   περὶ Πυθαγόρου λέγων, τάχα ἂν  καὶ   ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ καὶ
[10, 10]   Πολυβίου καὶ Φλέγοντος ἔστινεὑρεῖν, ἀλλὰ  καὶ   ἑτέρων, οἷς ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων· ἅπασι
[10, 9]   γένεσις, Κάδμου ἐπὶ Θήβας παρουσία  καὶ   ἔτι τούτων νεώτεροι Διόνυσος, Μίνως,
[10, 11]   Κενταύρου καὶ Ἰσάτιδος Δρύμωνός τε  καὶ   Εὔκλου τοῦ Κυπρίου καὶ Ὥρου
[10, 3]   τί θαυμάζομεν‘ ἔφη, εἰ Θεοπόμπου  καὶ   Ἐφόρου τὸ τῆς κλοπῆς πάθος
[10, 14]   θεμελίους, προφητευόντων ὕστατα πάντων Ἀγγαίου  καὶ   Ζαχαρίου καὶ Μαλαχίου, μεθ´ οὓς
[10, 7]   στρατευσάντων ὕστερον πολλὴ γέγονεν ἀπορία  καὶ   ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ
[10, 14]   ἄνεισιν Ἰησοῦς τοῦ Ἰωσεδὲκ  καὶ   Ζοροβάβελ τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί
[10, 7]   δ´ ἂν τῶν εἰρημένων ἐπισφράγισμα  καὶ   Διοδώρου μαρτυρία, ἣν ἀπὸ
[10, 11]   Σθενέλαον τε Ἀμφικτύονος βασιλεία  καὶ   εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία
[10, 12]   Σθένελον τε Ἀμφικτύονος βασιλεία  καὶ   εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία
[10, 12]   Ἴναχον ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς  καὶ   ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου
[10, 11]   Κροτωπὸν ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις  καὶ   ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ
[10, 12]   Κροτωπὸν ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις  καὶ   ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία· κατὰ
[10, 9]   Κέκροπα κατὰ Δευκαλίωνα κατακλυσμὸς  καὶ   ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις Ἐριχθονίου
[10, 12]   ἔτη πεντήκοντα τρία· ἐνταῦθά που  καὶ   Ἰλίου κατάληψις. Εἰ δὲ
[10, 11]   Ἄτλας καὶ διφυὴς Κέκροψ  καὶ   Ἰώ· κατὰ δὲ Κροτωπὸν
[10, 11]   καθίδρυσις καὶ Τριπτολέμου γεωργία  καὶ   Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία
[10, 12]   καθίδρυσις καὶ Τριπτολέμου γεωργία  καὶ   Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία
[10, 12]   εἶτα δὲ Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,  καὶ   Κρητὸς ἐν Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος
[10, 11]   Λυγκέα τῆς Κόρης ἁρπαγὴ  καὶ   τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους
[10, 12]   Λυγκέα τῆς κόρης ἁρπαγὴ  καὶ   τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους
[10, 12]   τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις  καὶ   Τριπτολέμου γεωργία καὶ
[10, 11]   τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις  καὶ   Τριπτολέμου γεωργία καὶ
[10, 4]   τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ γνῶσις  καὶ   τῶν οἰκείων θεῶν κατάγνωσις,
[10, 11]   εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία  καὶ   ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας
[10, 12]   εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία  καὶ   ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας
[10, 3]   καὶ ταῖς λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται·  καὶ   ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως παροιμιακὸν μᾶλλον
[10, 12]   Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως τὸ ὑπόμνημα  καὶ   ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ τὸν
[10, 9]   δυσμενεστάτῳ καὶ πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων τε  καὶ   ἡμῶν, φημὶ δὲ τῷ καθ´
[10, 12]   καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν  καὶ   Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν‘ Ζῆθος
[10, 10]   ὧν ἡγεῖσθαι Μωσέα. Μέμνηται δὲ  καὶ   Ἡρόδοτος τῆς ἀποστασίας ταύτης καὶ
[10, 9]   Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ κατὰ Ὅμηρον  καὶ   Ἡσίοδον καὶ τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται.
[10, 12]   τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ  καὶ   Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν,
[10, 12]   κατάληψις. Εἰ δὲ χρὴ πείθεσθαι  καὶ   Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ·
[10, 7]   τε τὸν Σύριον καὶ Πυθαγόραν  καὶ   Θάλητα, πάντες συμφώνως ὁμολογοῦσιν Αἰγυπτίων
[10, 10]   οἵ τε τὰ Σύρια Κάστωρ  καὶ   Θαλλὸς καὶ ὁ〉 τὰ πάντων
[10, 8]   Ἡφαιστ〈 ε〉 ίου Δαίδαλον ἀρχιτεκτονῆσαι,  καὶ   θαυμασθέντα τυχεῖν εἰκόνος ξυλίνης κατὰ
[10, 7]   τοὺς περὶ τῶν οὐρανίων τε  καὶ   θείων πρώτους παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας,
[10, 8]   διωνομασμένους διατετριφέναι παρ´ αὐτοῖς, Τηλεκλέα  καὶ   Θεόδωρον, τοὺς Ῥοίκου μὲν υἱούς,
[10, 8]   φανεῖεν τοῖς Ἑβραίων προφήταις τε  καὶ   θεολόγοις οἱ παρ´ Ἕλλησιν ὁμοδοξοῦντες,
[10, 3]   Μάξιμος· μὲν γὰρ αὐτὸν  καὶ   Θεοπόμπου προὐτίθει, δὲ Καΰστριος
[10, 6]   Σκάμμων μὲν οὖν Μιτυληναῖος  καὶ   Θεόφραστος Ἐρέσιος Κύδιππός τε
[10, 7]   οἱ δοκιμώτατοι διαπεφωνήκασι; Πολλὰ δὲ  καὶ   Θουκυδίδης ὡς ψευδόμενος ὑπό τινων
[10, 14]   Βαβυλῶνα, προφητεύει τε αὐτόθι Δανιὴλ  καὶ   Ἰεζεκιήλ. Μετὰ δὲ ἐτῶν ἀριθμὸν
[10, 6]   τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ  καὶ   Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον.
[10, 11]   Ναβουχοδονόσορ, τοῦ συστρατεύσαντος ἐπὶ Φοίνικας  καὶ   Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ τῶν καθ´
[10, 10]   τῇ δευτέρᾳ· τρόπῳ δέ τινι  καὶ   Ἰουδαίων αὐτῶν, ἐν τοῖς περιτεμνομένοις
[10, 11]   συγγράψαντος Ἀσβόλου τε τοῦ Κενταύρου  καὶ   Ἰσάτιδος Δρύμωνός τε καὶ Εὔκλου
[10, 14]   ἡλίου καὶ χρόνων καὶ ὡρῶν  καὶ   ἰσημερίας. Ἀναξιμάνδρου δὲ γνώριμος ἐγένετο
[10, 14]   καὶ ἐκλείψεως καὶ φωτισμῶν σελήνης  καὶ   ἰσημερίας διελέχθη· ἐγένετο δ´
[10, 11]   παλαίτατον καὶ τὸν μὲν ποιητῶν  καὶ   ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον, τὸν δὲ
[10, 13]   Μάνεθως ἅπαντα τείχει τε μεγάλῳ  καὶ   ἰσχυρῷ περιλαβεῖν τοὺς ποιμένας, ὅπως
[10, 9]   Ἆπις ἐν Αἰγύπτῳ θεὸς ὠνομάσθη  καὶ   Ἰὼ θυγάτηρ Ἰνάχου, ἣν Ἶσιν
[10, 12]   Ἐπιμηθεὺς καὶ διφυὴς Κέκροψ  καὶ   Ἰώ· κατὰ δὲ Κροτωπὸν
[10, 12]   Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις  καὶ   Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ
[10, 11]   Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις  καὶ   Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις
[10, 7]   χρῆσιν εἶναι θέλοντες παρὰ Φοινίκων  καὶ   Κάδμου σεμνύνονται μαθεῖν. Οὐ μὴν
[10, 7]   ἐπάγγελμα λόγων δὲ δύναμιν ἐπεδείκνυντο  καὶ   καθ´ ὅντινα τρόπον ἐν τούτῳ
[10, 11]   γεγονώς, καὶ Στησίμβροτος Θάσιος  καὶ   Καλλίμαχος Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε
[10, 3]   ἴδιον’ ἔφη, ἐκ τῶν Δαϊμάχου  καὶ   Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους αὐταῖς λέξεσιν
[10, 12]   Πρὸς τοὺς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ  καὶ   Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[10, 10]   Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ τῶν Θαλλοῦ  καὶ   Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι δὲ Πολυβίου
[10, 12]   Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν τὸν Αἰγύπτιον  καὶ   κατὰ Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον ἐξ
[10, 12]   ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς  καὶ   κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος
[10, 10]   ἐπὶ Ὠγύγου γίνεται κατακλυσμός·  καὶ   κατὰ λόγον· τῶν γὰρ Αἰγυπτίων
[10, 10]   ἱστόρηται τοῖς Ἕλλησι, πάντων συγκεχυμένων  καὶ   κατὰ μηδὲν αὑτοῖς τῶν πρὸ
[10, 6]   Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην  καὶ   κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς
[10, 6]   οὐ πολὺ τῆς κιθάρας λειπομένην  καὶ   κρόταλα ἐπενόησαν. Ἐπί τε Σεμιράμεως
[10, 7]   τῶν αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ  καὶ   λέγοιεν καὶ γράφοιεν· οἱ δ´
[10, 8]   γενομένην παρὰ Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν  καὶ   λήθην τῶν συμβεβηκότων κακῶν. Τὸ
[10, 12]   οἱ περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον  καὶ   Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος
[10, 4]   τε καὶ γαίας πλείστας εἶδον  καὶ   λογίων ἀνδρῶν πλείστων ἐπήκουσα καὶ
[10, 4]   τῶν ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ  καὶ   λόγος Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως
[10, 8]   τούτοις Ὅμηρόν τε τὸν ποιητὴν  καὶ   Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ
[10, 3]   ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων ἦν ἀνδρῶν·  καὶ   Λυκόφρων ἐπαινεῖ τὴν μετάθεσιν, ὡς
[10, 8]   Διοσπολίτισιν ἐκ παλαιῶν χρόνων ὀργῆς  καὶ   λύπης φάρμακον εὑρῆσθαί φασι· τὰς
[10, 4]   τε τῶν ἐθνῶν νόμιμά τε  καὶ   μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ τὴν
[10, 4]   δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ ἀληθοῦς  καὶ   μαθήματος βιωφελοῦς εἰς τὸ παντελὲς
[10, 4]   καὶ οἰκείων πτωχεύουσα λόγων τε  καὶ   μαθημάτων, περιῄει διερευνωμένη τά τε
[10, 1]   τῆς ὁμοίας αὐτοῖς διδασκαλίας τε  καὶ   μαθήσεως ἔν τισι τῶν εἰς
[10, 3]   πολλοὺς καὶ Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν  καὶ   Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε τὸν γραμματικὸν
[10, 14]   ὕστατα πάντων Ἀγγαίου καὶ Ζαχαρίου  καὶ   Μαλαχίου, μεθ´ οὓς οὐκέτι προφήτης
[10, 5]   εὑρεῖν παρὰ τοῖς Ἕλλησι· διὸ  καὶ   μάλιστα μὴ ὄντα ἴδια Ἑλλήνων
[10, 5]   δὲ Παλαιστίνην ὀνομαζομένην οἰκήσαντες, ὧν  καὶ   μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία φαίνεται
[10, 9]   ὁμολογουμένην τὴν ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ  καὶ   μάλιστα ταῖς αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν
[10, 8]   παρουσίας ἄλλα τε σημεῖα φέρουσι  καὶ   μάλιστα τὴν τῆς Ἑλένης γενομένην
[10, 14]   τὰ τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας  καὶ   μάλιστα τῆς κατὰ Πλάτωνα, ὃς
[10, 8]   καὶ ἀστρολόγοις μαθεῖν ἄλλα τε  καὶ   μάλιστα τὸν ἡλιακὸν κύκλον, ὡς
[10, 8]   εἰκὸς ἦν ἐπαΐειν, (ὅπερ  καὶ   μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους τὰ
[10, 4]   ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ τι  καὶ   μᾶλλον τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ
[10, 4]   τετυπωμένα φιλοκάλως ἐξείργαστο. Ναὶ μὴν  καὶ   μαντείων πλείστη τις ἦν καὶ
[10, 3]   δ´ οἱ ζητοῦντες Καΰστριός τε  καὶ   Μάξιμος· μὲν γὰρ αὐτὸν
[10, 6]   Φρύγες γὰρ ἤστην Ὀλυμπός τε  καὶ   Μαρσύας. Λύχνους τε αὖ καίειν
[10, 4]   περιουσία. Σεμνός γε μήν τις  καὶ   μέγας θεὸς παρὰ τοῖς Ἕλλησι
[10, 8]   τὸν ποταμὸν εἰς τὴν Λιβύην  καὶ   μεθ´ ἡμέρας τινὰς πάλιν ἐπιστρέφειν,
[10, 4]   φιλοσοφίας ἁψάμενοι καί τι πλέον  καὶ   μεῖζον τῆς πανδήμου περὶ θεῶν
[10, 8]   ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε καὶ Μουσαῖον  καὶ   Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον, πρὸς δὲ
[10, 3]   ἐμβάλλειν καὶ ἐπιδείκνυσθαι σπουδάζων βραδὺς  καὶ   μέλλων καὶ ἀναβαλλομένῳ ἐοικὼς φαίνεται
[10, 3]   ἀργοτέρων οὕτως ἀνδρῶν, ὅπου γε  καὶ   Μένανδρος τῆς ἀρρωστίας ταύτης ἐπλήσθη,
[10, 10]   τοῦ Ἰωσεδέκ, τὴν πρώτην  καὶ   μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο τοῦ λαοῦ,
[10, 11]   τε καὶ γινώσκονται, δῆλον ὡς  καὶ   μετὰ Μωσέα. Κατὰ μὲν γὰρ
[10, 7]   αὐχούντων ἀρχαιότητα; Μόλις γὰρ οὗτοι  καὶ   μετὰ ταῦτα γράμμασιν ἐπαιδεύθησαν. Ἅτε
[10, 5]   ἔπειτα Ῥής, ἐστι κεφαλή‘  καὶ   μετὰ ταῦτα Σέν, ὅπερ ἐστὶν
[10, 7]   Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον  καὶ   μετὰ τοῦτον εἴ τινες ἄλλοι
[10, 6]   Φοῖνιξ λιθοτομίαν τε ἐξεῦρε  καὶ   μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ τὸ
[10, 1]   ἀλλὰ τὰ καί τισιν, εἰ  καὶ   μὴ πᾶσιν, αὐτοῖς δέ γε,
[10, 9]   ἐκεῖνον τὸν Σαγχουνιάθωνα Μωσέα γεγονέναι  καὶ   μὴ πρότερον, ὧδε τὸν ἔλεγχον
[10, 13]   ἔτεσι θᾶττον ἑκατὸν τεσσαράκοντα τρισὶ  καὶ   μησὶν ὀκτὼ τοῦ κτίσαι Τυρίους
[10, 6]   καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν καὶ μιξοφρύγιον  καὶ   μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς αὐτῆς ὄντα
[10, 6]   τὸν Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν  καὶ   μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν τῆς
[10, 14]   οἵ τε υἱοὶ αὐτοῦ, Τηλαύγης  καὶ   Μνήσαρχος. Τηλαύγους δὲ Ἐμπεδοκλῆς ἀκουστὴς
[10, 7]   Ἕλλησιν εἶναι δοκεῖ πάντων ἀρχαιότατα  καὶ   μόλις αὐτὰ πιστεύουσιν ὑπ´ ἐκείνων
[10, 7]   τῶν ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ  καὶ   μόλις ἔγνωσαν φύσιν γραμμάτων. Οἱ
[10, 7]   συγκαταλέγειν αὐτοὶ δήπουθεν ὁμολογοῦσιν ἀρχαιοτάτην  καὶ   μονιμωτάτην ἔχειν τῆς μνήμης τὴν
[10, 12]   εἴκοσιν ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα  καὶ   Μουσαῖον καὶ Λίνον τὸν Ἡρακλέους
[10, 8]   παραβαλεῖν πρὸς ἑαυτοὺς Ὀρφέα τε  καὶ   Μουσαῖον καὶ Μελάμποδα καὶ Δαίδαλον,
[10, 4]   μετά γε Ὀρφέα Λίνον τε  καὶ   Μουσαῖον, οἳ δὴ πάντων μάλιστα
[10, 12]   καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε  καὶ   Μουσαῖος· κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον
[10, 4]   γεωμετρίαν ἀριθμητικήν τε παρ´ ἑτέρων  καὶ   μουσικὴν καὶ ἄλλα παρ´ ἄλλων
[10, 10]   Οὗ δὴ χάριν τὰς ἐνδοξοτάτας  καὶ   μυθώδεις ἐπιλεξάμενος ἱστορίας μέχρι τῆς
[10, 4]   καὶ πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς  καὶ   μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ ταῦτα καὶ
[10, 9]   ἑκατὸν ὕστερον ἔτεσιν αὐτῆς τε  καὶ   Μωσέως, ἐν οἷς οὐδὲν ἐπίσημον
[10, 9]   Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω δὲ  καὶ   Μωσῆς μηδὲν προάγων, κατὰ δὲ
[10, 3]   ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην  καὶ   νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ λέγει κατὰ
[10, 3]   Ἀθήνησι κέκληκεν ἄλλους τε πολλοὺς  καὶ   Νικαγόραν τὸν σοφιστὴν καὶ Μαΐορα
[10, 12]   Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος  καὶ   Νιόβης καὶ τὰ μετὰ τὸν
[10, 11]   Φορωνέως μόλις τοῦ θηριώδους βίου  καὶ   νομάδος περιγραφὴ γέγονε μετεκοσμήθησάν τε
[10, 11]   προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας τε  καὶ   νομοθεσίας, ἐπὶ Λυγκέως τοῦ μετὰ
[10, 1]   ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´ εἰσέτι  καὶ   νῦν ἁλίσκονται τὰς σφῶν αὐτῶν
[10, 8]   πρὸς τῇ Μέμφει νήσων ἔτι  καὶ   νῦν ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου τιμώμενον
[10, 8]   ἀκριβῶς ἐξητακὼς φαίνεται. Ἔτι γὰρ  καὶ   νῦν τὰς ἐν ταύτῃ γυναῖκας
[10, 6]   πρώτη τριχῶν βαφὴν ἐπενόησεν. Ἀλλὰ  καὶ   Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν
[10, 4]   τοῖς πᾶσιν ἐξήσκηντο· ἀτὰρ δὴ  καὶ   ξόανα παντοίας ὕλης εἰς πᾶσαν
[10, 11]   γάμον δοὺς τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα  καὶ   ξύλων παντοδαπῶν ὕλην εἰς τὴν
[10, 12]   δὲ συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα  καὶ   Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· Ἐν
[10, 12]   καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις  καὶ   δεύτερος Κέκροψ αἵ τε
[10, 11]   Ἴωνος εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις  καὶ   δεύτερος Κέκροψ αἵ τε
[10, 11]   Προμηθεὺς καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας  καὶ   διφυὴς Κέκροψ καὶ
[10, 12]   Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς  καὶ   διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ·
[10, 4]   Πύθιος καὶ Κλάριος  καὶ   Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως
[10, 9]   μυθολογεῖται, ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς  καὶ   ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός, πολλῶν,
[10, 4]   τὸν Κολοφώνιον πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ  καὶ   Θαλῆς, ὥς τινες ἱστοροῦσι,
[10, 7]   αὐτοὶ φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα  καὶ   Ἰώσηπος. Εἴη δ´ ἂν
[10, 4]   μάλιστα ἦν ἀκμάζων, Πύθιος  καὶ   Κλάριος καὶ Δωδωναῖος,
[10, 12]   Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Ταῦτα  καὶ   Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ
[10, 5]   δ´ αὐτῆς ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος  καὶ   Κλήμης ἐπάκουσον φησιν·
[10, 9]   τῶν Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν  καὶ   Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν παλαιότερος.
[10, 10]   τὰ Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς  καὶ   ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος
[10, 11]   κατὰ θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα  καὶ   Τατιανός. Μετίωμεν δὲ καὶ
[10, 12]   πρῶτον ἀνθρώπων γενέσθαι λέγει· ὅθεν  καὶ   τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι
[10, 11]   τοῖς Φαίαξι. Καὶ Θάμυρις  καὶ   Φιλάμμων οὐ πολὺ τούτων
[10, 5]   ἂν διάνοια· κλῆσιν κεφαλῆς  καὶ   ὀδόντων σημεῖα‘ Καὶ παρὰ μὲν
[10, 12]   νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων,  καὶ   οἱ ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε
[10, 14]   δὲ Κῦρον Σόλων Ἀθηναῖος ἐγνωρίζετο  καὶ   οἱ κληθέντες ἑπτὰ σοφοὶ παρ´
[10, 9]   ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν ἄρα Μωσῆς  καὶ   οἱ μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται
[10, 9]   οἱ ἀπὸ γένους Δαβὶδ ἐβασίλευον  καὶ   οἱ μετὰ Μωσέα διέλαμπον προφῆται·
[10, 8]   καθ´ οὓς ἤκμασαν Μωσῆς τε  καὶ   οἱ μετὰ Μωσέα προφῆται, εὖ
[10, 9]   παλαιοῦ ὑπαρχόντων. Μετὰ δὲ τοῦτον  καὶ   οἱ παρ´ Ἕλλησι θεοὶ πάντες
[10, 4]   καὶ βάρβαρα, οἷά τις γυμνὴ  καὶ   οἰκείων πτωχεύουσα λόγων τε καὶ
[10, 8]   ἔτι δὲ Δημόκριτον τὸν Ἀβδηρίτην  καὶ   Οἰνοπίδην τὸν Χῖον. Πάντων δὲ
[10, 1]   αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ καὶ διανοίας  καὶ   ὅλας λόγων συντάξεις ὑποκλέψας ὡς
[10, 10]   Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων ἀποικία  καὶ   Ὀλυμπιάδες. Ἔδοξε δή μοι τῆς
[10, 11]   Ὅροι δ´ ἡμῖν κείσονται Μωσῆς  καὶ   Ὅμηρος. Τῷ γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν
[10, 9]   τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον  καὶ   ὁμολογουμένην τὴν ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ
[10, 4]   καὶ μυστηρίοις, αὐτὰ δὴ ταῦτα  καὶ   ὅσα τούτοις ὅμοια παρεφυλάττετο. Πολὺς
[10, 10]   τε Ἕλλην Πέρσης  καὶ   ὁστισοῦν τῇ Ἑβραίων συνεχρόνισεν ἐπισημειούμενος,
[10, 4]   καὶ τῶν φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων,  καὶ   οὐδὲ μόνων τούτων, ἀλλὰ καὶ
[10, 12]   Ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´ Ἀπόλλων·  καὶ   οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ
[10, 12]   τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ  καὶ   οὗτος αὐτόχθων. Τούτων δὲ ἄλλαιν
[10, 4]   ἐπὶ ξένης ἐγενήθην. Ἐπῆλθε γὰρ  καὶ   οὗτος Βαβυλῶνά τε καὶ τὴν
[10, 6]   βεβαίαν πίστωσιν. ἄκουε τοίνυν οἷα  καὶ   οὗτος γράφει πρὸς λέξιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 4]   τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος· Αἰγυπτίων δὲ  καὶ   οὗτος λέγεται τοῖς προφήταις συμβεβληκέναι.
[10, 13]   ποιμένες κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον·  καὶ   οὕτω συντιθέμενον γίνεται Ὑκουσσώς. Τινὲς
[10, 14]   διαμασησάμενον τὴν γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ  καὶ   οὕτως ἐγκαρτερήσαντα ταῖς βασάνοις ἀποθανεῖν.
[10, 5]   διάνοιά ἐστι πηγὴ  καὶ   ὀφθαλμὸς καὶ στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ
[10, 8]   παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει  καὶ   παιδείᾳ παρέβαλον εἰς Αἴγυπτον ἐν
[10, 7]   Ἀθηναίοις, οὓς αὐτόχθονας εἶναι λέγουσι  καὶ   παιδείας ἐπιμελεῖς, οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται
[10, 8]   χρόνοις, ἵνα τῶν ἐνταῦθα νομίμων  καὶ   παιδείας μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς
[10, 4]   προπάτορσιν εὑροῦσα, τὰ μὲν σεμνὰ  καὶ   παλαιὰ τῆς πατρόθεν εἰς αὐτοὺς
[10, 13]   τοῦτο μᾶλλον πιθανώτερόν μοι φαίνεται  καὶ   παλαιᾶς ἱστορίας ἐχόμενον. Τούτους τοὺς
[10, 14]   τῶν τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε  καὶ   παλαιῶν ἀνδρῶν, ὕστατος τοῖς χρόνοις
[10, 3]   ὣς ἤπιος ἦεν Ὁμηρικοῦ ὄντος  καὶ   πάλιν ἀλλαχοῦ που λεγομένου Οἱ
[10, 9]   βωμὸν παρ´ Ἀθηναίοις ἱδρῦσαι πρῶτος  καὶ   πάλιν πρῶτος Ἀθηνᾶς ἄγαλμα συστήσασθαι,
[10, 1]   ἀριθμῷ μὲν ὄντας ληπτούς, ὅτι  καὶ   πάντα χαλεπά φασιν εἶναι τὰ
[10, 4]   Συρία θ´ ἱκανῶς κέκτηται. Ὅθεν  καὶ   πανταχόσε καὶ δεῦρο ἐξήκει, βεβασανισμένα
[10, 2]   ἂν εἴποις, εἰ τὰ ὅμοια  καὶ   παρ´ αὐτῶν μάθοις τῶν γενναίων
[10, 5]   ὅμοιον δ´ οὐκ ἂν εὕροις  καὶ   παρ´ Ἕλλησιν, ὅθεν, ὡς ἔφην,
[10, 4]   (Ἰνδῶν δέ εἰσιν οὗτοι φιλόσοφοι)  καὶ   παρ´ ὧν μὲν ἀστρολογίαν, παρ´
[10, 6]   τοῦ νέους γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας  καὶ   παρὰ βαρβάρων ὠφελῆσθαι διάφωνά τε
[10, 3]   τῷ Περὶ τοῦ Κίλωνος κλήρου  καὶ   παρὰ Ἰσοκράτει ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ
[10, 8]   χρῆσθαι τῇ προειρημένῃ δυνάμει λέγουσι  καὶ   παρὰ μόναις ταῖς Διοσπολίτισιν ἐκ
[10, 4]   θεολογίας αὐτά τε τὰ θαυμαστὰ  καὶ   παρὰ πᾶσι βοώμενα θεῖά τε
[10, 2]   δογμάτων· ὀλίγοις δὲ τῶν καθωμιλημένων  καὶ   παρὰ τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκίμων ἀνδρῶν
[10, 4]   Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι δὲ  καὶ   παρὰ τοῖς Περσῶν μάγοις καὶ
[10, 7]   ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς Ἕλλησι  καὶ   παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν,
[10, 3]   Ἰσοκράτει ἐν τῷ Τραπεζιτικῷ κεῖται  καὶ   παρὰ τῷ Δημοσθένει ἐν τῷ
[10, 13]   οὐκ οἶδ´ ὅπως θεὸς ἀντέπνευσε,  καὶ   παραδόξως ἐκ τῶν πρὸς ἀνατολὴν
[10, 2]   μόνον καὶ τὰς λέξεις ὑφελόμενοι  καὶ   παραφράσαντες ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς
[10, 2]   δὲ εὐχομένου βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει  καὶ   πᾶς πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο·
[10, 4]   πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον  καὶ   πᾶσαν τὴν Περσῶν, τοῖς τε
[10, 8]   ἐγχωρίοις χρυσῆν ἐκ παλαιᾶς παραδόσεως·  καὶ   πεδίον εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης
[10, 3]   Κτησίου κλοπῆς, τοῦ δ´ αὐτοῦ  καὶ   Περὶ τῆς Ἡροδότου κλοπῆς ἐστι
[10, 11]   οὕτως ἀποδεδειγμένων διὰ βραχέων ἔτι  καὶ   περὶ τῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν
[10, 14]   ὡς οἱ πρὸ αὐτοῦ, ἀλλὰ  καὶ   περὶ τοῦ κινοῦντος αὐτὴν αἰτίου.
[10, 3]   παραποιήσας, τὰ τοῦ Φοίνικος ὀρνέου  καὶ   περὶ τοῦ ποταμίου ἵππου καὶ
[10, 7]   ἐπὶ δημοσίοις ἀναθήμασιν· ὅπου γε  καὶ   περὶ τῶν ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις
[10, 11]   μέχρι νῦν ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι  καὶ   περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι
[10, 3]   καὶ ἔκ τινος φρέατος ἀνιμήσας  καὶ   πιὼν προεῖπεν, ὡς εἰς τρίτην
[10, 8]   ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον δὲ  καὶ   Πλάτωνα καὶ Σόλωνα πολλὰ τῶν
[10, 8]   ἔτι δὲ Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον  καὶ   Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ
[10, 2]   ἐπλήρωσαν τὴν χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος  καὶ   πλουσία τελεσφορεῖται εὐκαρπία, ταῖς Αἰακοῦ
[10, 14]   μὲν οὖν Ἀθηναίων πρῶτος ἐγένετο  καὶ   πλούτῳ καὶ γένει τῶν καθ´
[10, 12]   μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν τε  καὶ   ποιητῶν, Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται
[10, 9]   παρ´ Ἑβραίοις συνέστησαν ἀρχαιολογίᾳ, πλουσίᾳ  καὶ   ποικίλῃ κατασκευῇ κεχρημένοι τῆς ἀποδείξεως.
[10, 13]   τὸ δὲ Οὐσσὼς ποιμήν ἐστι  καὶ   ποιμένες κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον·
[10, 4]   ἔθνεσι, κατὰ πάσας χώρας τε  καὶ   πόλεις, ἔν τε ἱεροῖς καὶ
[10, 9]   ἀρχαιότητος χρήσομαι τῷ πάντων δυσμενεστάτῳ  καὶ   πολεμιωτάτῳ Ἑβραίων τε καὶ ἡμῶν,
[10, 13]   φησὶν ἐπὶ τοὺς ποιμένας ἐπανάστασιν,  καὶ   πόλεμον συρραγῆναι μέγαν καὶ πολυχρόνιον.
[10, 4]   τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν κοινῶν  καὶ   πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι δέ μοι
[10, 8]   παρ´ αὐτοῖς ἔτη διατρῖψαι πέντε  καὶ   πολλὰ διδαχθῆναι τῶν κατὰ ἀστρολογίαν
[10, 8]   τὴν εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης δόξης  καὶ   πολλὰ προσεξευρόντα τυχεῖν ἰσοθέων τιμῶν.
[10, 13]   ὥς φησιν αὐτός, μεταφράσας, ὃς  καὶ   πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν
[10, 8]   τὸν Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς  καὶ   πολλὰ τῶν χρησίμων εἰς τοὺς
[10, 7]   ἐκ τοῦ περιέχοντος φθοραῖς ὑποκειμένους  καὶ   πολλὴν ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν
[10, 14]   δ´ εἰς Ἀθήνας ἐκεῖ ἐσχόλασε  καὶ   πολλοὺς ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν
[10, 12]   Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος  καὶ   Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία·
[10, 13]   ἐπανάστασιν, καὶ πόλεμον συρραγῆναι μέγαν  καὶ   πολυχρόνιον. Ἐπὶ δὲ βασιλέως,
[10, 11]   οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι λόγιοι  καὶ   πόσοι καὶ τίνες εἰσὶν οἱ
[10, 3]   τετάρτῃ Ξενοφῶν ἀνέγραψε πάνυ χαριέντως  καὶ   πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην
[10, 11]   συνεστρατεῦσθαι καί, εἰ βούλεταί τις,  καὶ   πρὶν τῶν στοιχείων τὴν εὕρεσιν
[10, 12]   ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωσέα· ὥστε  καὶ   πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας
[10, 9]   παρεδέχθη. Οἱ δὲ τούτων χρόνοι  καὶ   πρὸ τῶν Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων
[10, 11]   Κυπρίου καὶ Ὥρου τοῦ Σαμίου  καὶ   Προναπίδου τοῦ Ἀθηναίου. Λίνος μὲν
[10, 2]   παρὰ τῶν βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ  καὶ   προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ παρ´ ἡμῖν
[10, 1]   τε μυστήρια καὶ τὰς τελετὰς  καὶ   προσέτι τὰς ἱστορίας καὶ τὰς
[10, 10]   καὶ ταύτης ἐχόμενος ἀφαιρῶν τε  καὶ   προστιθεὶς τίς τε Ἕλλην
[10, 12]   δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια  καὶ   πρόσω. Εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων
[10, 14]   τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε  καὶ   προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ πάντων
[10, 9]   τοὺς λοιποὺς μνημονεύεται. Χθὲς δὲ  καὶ   πρώην μετὰ τούτους περὶ τὴν
[10, 7]   Ἕλλησιν ἅπαντα νέα καὶ χθὲς  καὶ   πρώην, ὡς ἂν εἴποι τις,
[10, 4]   πάντων μάλιστα θεολόγων παλαιότατοί τε  καὶ   πρῶτοι κατῆρξαν αὐτοῖς τῆς πολυθέου
[10, 6]   εὗρον (ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη)  καὶ   πρῶτοι πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων
[10, 10]   ἐφ´ οὗ γέγονεν μέγας  καὶ   πρῶτος ἐν τῇ Ἀττικῇ κατακλυσμός,
[10, 2]   ἑξῆς ἐπάγει, παντοίαις κεχρημένος ἀποδείξεσι  καὶ   πρώτους γε τοὺς ποιητὰς τὰ
[10, 11]   Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε  καὶ   Πτολεμαϊκῶν, ἔτι δὲ καὶ Ἀντιοχικῶν·
[10, 7]   οἷον Φερεκύδην τε τὸν Σύριον  καὶ   Πυθαγόραν καὶ Θάλητα, πάντες συμφώνως
[10, 12]   τε ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην  καὶ   Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που
[10, 8]   Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ  καὶ   Πυθαγόραν τὸν Σάμιον καὶ τὸν
[10, 14]   ἤκμασαν ἄνδρες φυσικοὶ Ξενοφάνης τε  καὶ   Πυθαγόρας. Τὸν μὲν οὖν Πυθαγόραν
[10, 13]   καταθαρρήσαντες ἐπὶ τὴν χώραν ἐστράτευσαν  καὶ   ῥᾳδίως ἀμαχητὶ ταύτην κατὰ κράτος
[10, 4]   χρησμῳδῶν μᾶλλον ποιητῶν τε  καὶ   ῥαψῳδῶν ὄχλος. Ὧν μακροῖς ποθ´
[10, 10]   ἔτη υϞ ἱερέων δὲ Ἠλεὶ  καὶ   Σαμουὴλ ἔτη τῶν δ´ ἑξῆς
[10, 12]   τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι  καὶ   Σάραπιν ὕστερον· Ἆπις δὲ τρίτος
[10, 5]   φωνάς· Ἑβραίων ἄρα, παρ´ οἷς  καὶ   σημαῖνόν τι ἕκαστον αὐτῶν ἀποδείκνυται.
[10, 6]   δὲ Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο χαλκὸν  καὶ   σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός τε
[10, 12]   παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε  καὶ   Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοὶ
[10, 8]   Καὶ Λυκοῦργον δὲ καὶ Πλάτωνα  καὶ   Σόλωνα πολλὰ τῶν ἐξ Αἰγύπτου
[10, 11]   Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην γεγονώς,  καὶ   Στησίμβροτος Θάσιος καὶ Καλλίμαχος
[10, 5]   ἐστι πηγὴ καὶ ὀφθαλμὸς  καὶ   στόμα δικαιοσύνης‘ Μετὰ ταῦτα στοιχεῖόν
[10, 6]   πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ  καὶ   Στράτων Περιπατητικὸς ἐν τοῖς
[10, 9]   ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν  καὶ   συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε τῆς
[10, 1]   ψυχῆς ὠφέλειαν δογμάτων, δὴ  καὶ   συνεκτικώτατα γένοιτ´ ἂν τῶν ἐν
[10, 14]   πρὸ αὐτοῦ πάντας λόγῳ τε  καὶ   συνέσει καὶ τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ
[10, 2]   πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ  καὶ   συνεχεῖς ὄμβροι καταρραγέντες ὅλην ἐπλήρωσαν
[10, 9]   πρὸ τῶν Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων  καὶ   σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς
[10, 14]   ἔσχεν Ἀθηναίων γνωρίμους, ἐν οἷς  καὶ   Σωκράτην. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν
[10, 6]   δοκῶ μοι εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι  καὶ   τὰ ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου τοῦ
[10, 9]   δὲ οἱ πάντες, τὰ Ἑλληνικὰ  καὶ   τὰ βάρβαρα τά τε παρ´
[10, 8]   πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας  καὶ   τὰ Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν
[10, 11]   χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως τε  καὶ   τὰ εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν
[10, 3]   καθ´ αὑτὸ παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις,  καὶ   τὰ ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν
[10, 2]   ἀδίκους’ διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων  καὶ   τὰ ἑξῆς. Τούτοις μυρία συνάψας
[10, 4]   μαρτυρεῖ, εὖ μοι δοκεῖ ποιῶν  καὶ   τὰ κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν
[10, 8]   τὰ κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον  καὶ   τὰ κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ
[10, 10]   τε βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας τέλους  καὶ   τὰ〉 κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως
[10, 12]   τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης  καὶ   τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ
[10, 1]   Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν, εἰ  καὶ   τὰ παρ´ Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν
[10, 11]   τε εἰς τὴν Φοινίκην ἄφιξις  καὶ   τὰ περὶ Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι
[10, 8]   νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ τοῖς Ἕλλησι  καὶ   τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ
[10, 7]   δὲ τὰς κτίσεις τῶν πόλεων  καὶ   τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν
[10, 7]   περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν  καὶ   τὰ περὶ τὰς τῶν νόμων
[10, 8]   τῶν μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα  καὶ   τὰ περὶ τὴν ἑαυτοῦ πλάνην
[10, 8]   καὶ τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα  καὶ   τὰ περὶ τῆς Τιτανομαχίας καὶ
[10, 8]   καὶ τὰ κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα  καὶ   τὰ περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι
[10, 11]   ἱστορίαν ἐν τρισὶ βιβλίοις κατατάξας  καὶ   τὰ περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος
[10, 11]   γενομένου περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα  καὶ   τὰ περὶ τῶν μετ´ αὐτὸν
[10, 3]   τά τε πρῶτα αὐτῶν μαθήματα  καὶ   τὰ σεμνὰ τῆς λογικῆς ἐπιστήμης
[10, 12]   προκειμένη πραγματεία, καλῶς ἂν ἔχοι  καὶ   τὰ τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ
[10, 3]   τὴν ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν, ἀλλὰ  καὶ   ταῖς λέξεσιν αὐταῖς συγκέχρηται· καὶ
[10, 7]   καὶ ζήτησις εἰ γράμμασιν ἐχρῶντο·  καὶ   τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ τοῦ
[10, 7]   διὰ τῶν βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι  καὶ   τἀναντιώτατα περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν
[10, 12]   τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα  καὶ   ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν
[10, 3]   συνόδου δι´ Ἀπολλοφάνους τοῦ Κυζικηνοῦ  καὶ   τὰς ἀμφοῖν πρὸς ἀλλήλους ἐνσπόνδους
[10, 4]   μόνα τὰ φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ  καὶ   τὰς κοινὰς καὶ βιωφελεῖς εὑρέσεις
[10, 2]   δὲ οὐ τὰς διανοίας μόνον  καὶ   τὰς λέξεις ὑφελόμενοι καὶ παραφράσαντες
[10, 10]   εὑρεθήσεται