Livre, Chap.
[10, 10]	ἑξῆς δειχθήσεται. Ταῦτα γὰρ οἱ	τὰ〉	Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ
[10, 10]	Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος δὲ ὁ Μενδήσιος	τὰ	Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν ἅπασι τούτοις
[10, 12]	ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ	τὰ	ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ τὸν
[10, 12]	τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά,	τὰ	ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος ὁ
[10, 12]	μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ Ἀττικά,	τὰ	ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς‘ δὴ
[10, 12]	Τατιανός· ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ	τὰ	ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ καὶ
[10, 6]	μοι εὖ ἔχειν ἐπισυνάψαι καὶ	τὰ	ἀπὸ τῆς Ἰωσήπου τοῦ Ἑβραίου
[10, 9]	ξδʹ τοσαῦτα δ´ ἂν εὕροις	τὰ	ἀπὸ τοῦ ὑστάτου ἔτους τῆς
[10, 12]	Παλαίτερα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι	τὰ	Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω,
[10, 11]	Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου καὶ τοῦ	τὰ	Ἀριμάσπια συγγράψαντος Ἀσβόλου τε τοῦ
[10, 12]	λέξιν ὁ Τατιανός· ἐννέα δὲ	τὰ	Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται
[10, 7]	τοὺς Ἕλληνας ὡς μόνους ἐπισταμένους	τὰ	ἀρχαῖα καὶ τὴν ἀλήθειαν περὶ
[10, 12]	λόγους, τῶν τῇδε τῇ πόλει	τὰ	ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖν, περὶ Φορωνέως
[10, 12]	τετρακόσια καὶ πρόσω. Εἰ δὲ	τὰ	Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν
[10, 12]	δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες τῶν	τὰ	Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος
[10, 12]	δὲ τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα	τὰ	Ἀττικά, τὰ ἀπὸ Κέκροπος τοῦ
[10, 7]	γράφοιεν· οἱ δ´ εἰ μὴ	τὰ	αὐτὰ γράψειαν ἑτέροις, οὕτως ἐνόμιζον
[10, 7]	εἰ περὶ τῶν αὐτῶν ἅπαντες	τὰ	αὐτὰ καὶ λέγοιεν καὶ γράφοιεν·
[10, 4]	πρὸς ἀγαθῶν λόγων εὕρεσιν αὐτοῖς	τὰ	ἄχρηστα χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´
[10, 9]	οἱ πάντες, τὰ Ἑλληνικὰ καὶ	τὰ	βάρβαρα τά τε παρ´ αὐτοῖς
[10, 3]	Καὶ τί ὑμῖν λέγω ὡς	τὰ	Βαρβαρικὰ νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ τῶν
[10, 4]	ἄλλων τεχνῶν τε καὶ ἐπιστημῶν	τὰ	βιωφελέστατα. Συνομολογοῦσί γε τοι Ἕλληνες
[10, 6]	Ἐπί τε Σεμιράμεως βασιλέως Ἀσσυρίων	τὰ	βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσι. Καὶ
[10, 5]	Φοῖνιξ ἦν, ὅθεν καὶ Φοινικήια	τὰ	γράμματά τινες τῶν παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν.
[10, 4]	ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ Ἀγήνορος,	τὰ	δ´ ἐξ Αἰγύπτου περὶ θεῶν
[10, 4]	καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν δεδυνημένα,	τὰ	δὲ ὀθνεῖα λοιπὸν καὶ βάρβαρα,
[10, 2]	πῶς ἔτι ἄπιστα αὐτοῖς καταφαίνεται	τὰ	διὰ Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων
[10, 8]	δέ φασι μετενεγκεῖν ἐξ Αἰγύπτου	τὰ	Διονύσῳ νομιζόμενα τελεῖσθαι παρὰ τοῖς
[10, 2]	Ἤδη δὲ οὐ μόνον ὑφαιρούμενοι	τὰ	δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων διελέγχονται,
[10, 5]	Ἰώθ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀρχή‘ ὁμοῦ	τὰ	δύο καλὴ ἀρχή‘ ἐπὶ τούτοις
[10, 10]	Ἑλληνικαῖς τὰς Ἑβραϊκάς, ἐξιστορῶν μὲν	τὰ	Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος δὲ τῶν Ἑλληνικῶν,
[10, 14]	ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες	τὰ	Ἑβραίων λόγια τιμᾶν διανενοήμεθα.
[10, 8]	τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας καὶ	τὰ	Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν ἐπὶ
[10, 3]	ἐλέγχου, ἀρκεῖν ἀπὸ μυρίων ἡγοῦμαι	τὰ	εἰρημένα. Ἔτι δὲ εἰς προπαρασκευὴν
[10, 11]	Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως τε καὶ	τὰ	εἰς αὐτὸν ἐπεισφερόμενά φασιν ὑπὸ
[10, 9]	συνεχρήσαντο· ὁμοῦ δὲ οἱ πάντες,	τὰ	Ἑλληνικὰ καὶ τὰ βάρβαρα τά
[10, 8]	τὰ τῶν νέων, Ἑβραίους τε	τὰ	Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους τὰ φιλοσόφων,
[10, 9]	δέοντα ἔτη υʹ ἐν οἷς	τὰ	ἐν Ἕλλησι θαυμάσια μυθολογεῖται, ὁ
[10, 3]	αὑτὸ παραγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, καὶ	τὰ	ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ τὸν Ἰσοκράτην
[10, 2]	διὰ τῶν ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ	τὰ	ἑξῆς. Τούτοις μυρία συνάψας ὁ
[10, 2]	διαφόροις τοῖς χρόνοις καταχρώμενος, ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς τρέψομαι. Ταῦθ´ ὡς ἐν
[10, 3]	Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν πεποίηται, μεταθεὶς	τὰ	ἐπ´ ἄλλων ἄλλοις, ἵνα καὶ
[10, 6]	βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες	τὰ	ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν αὐτοῖς
[10, 2]	ἐφωράθησαν, ὡς δειχθήσονται, αὐτοτελῶς δὲ	τὰ	ἑτέρων ὑφελόμενοι ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν,
[10, 4]	αὐτοὺς ἡκούσης θεολογίας αὐτά τε	τὰ	θαυμαστὰ καὶ παρὰ πᾶσι βοώμενα
[10, 1]	θεολόγων προφητῶν ἀνδρῶν παραδεδομένα, ἀλλὰ	τὰ	καί τισιν, εἰ καὶ μὴ
[10, 1]	καὶ πάντα χαλεπά φασιν εἶναι	τὰ	καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ πρωτείοις
[10, 4]	εὖ μοι δοκεῖ ποιῶν καὶ	τὰ	κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν παρὰ
[10, 8]	κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον καὶ	τὰ	κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ τὰ
[10, 9]	δὲ πολὺ τῶν Τρωϊκῶν νεώτερα	τὰ	κατὰ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον καὶ
[10, 10]	βασιλείας καὶ αἰχμαλωσίας τέλους καὶ	τὰ〉	κατὰ τὰς Ὀλυμπιάδας οὕτως εἰς
[10, 8]	ἑαυτῶν κατατάξαι νομοθεσίας Πυθαγόραν τε	τὰ	κατὰ τὸν Ἱερὸν λόγον καὶ
[10, 12]	τὸ ὑπόμνημα καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν	τὰ	κατὰ τὸν τόπον εἰρημένα. Ἀπίων
[10, 5]	ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος τοιγαροῦν ὁ	τὰ	κοινὰ γράμματα, αὐτὰ δὴ τὰ
[10, 2]	ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι	τὰ	κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις δὲ
[10, 10]	ἔτη ασλζʹ Μωσέως γὰρ ἔτη	τὰ	λοιπὰ μʹ Ἰησοῦ τοῦ μετ´
[10, 1]	ἐσκευωρῆσθαι αὐτοῖς, ὅτε μὴ μόνον	τὰ	λοιπὰ τῶν μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ
[10, 1]	ζηλωταὶ κατέστησαν. Ὡς μὲν οὖν	τὰ	λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος
[10, 13]	Δύο τοίνυν ὁ Μάνεθως ἡμῖν	τὰ	μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ τῶν παρὰ
[10, 13]	τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἀπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς ἱστορίας
[10, 4]	τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας. Οἷς	τὰ	μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος ὁ
[10, 2]	ἂν τῶν ἡμετέρων ἀφέξονται. Καὶ	τὰ	μὲν κατὰ φιλοσοφίαν σιωπήσομαι δόγματα,
[10, 4]	προσηκόντων παρὰ τοῖς προπάτορσιν εὑροῦσα,	τὰ	μὲν σεμνὰ καὶ παλαιὰ τῆς
[10, 12]	πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης καὶ	τὰ	μετὰ τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ
[10, 1]	πρὸς ἡμῶν ἂν εἴη, εἰ	τὰ	μὴ μόνοις Ἑβραίοις ἄνωθεν ἐξ
[10, 4]	ἀνθρώπων πλείστην γῆν ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων	τὰ	μήκιστα, καὶ ἀέρας τε καὶ
[10, 14]	προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο δὲ ἡμῖν	τὰ	Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν παλαίτερα
[10, 10]	Βηρωσσὸς ὁ Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ	τὰ	οʹ τῆς αἰχμαλωσίας ἔτη Κῦρος
[10, 2]	παραστήσωμεν τοὺς Ἕλληνας. Οἱ γὰρ	τὰ	οἰκεῖα οὕτως ἄντικρυς παρ´ ἀλλήλων
[10, 3]	τοῦ γεγεννηκότος. Ὁ δ´ Ἀντίμαχος	τὰ	Ὁμήρου κλέπτων παραδιορθοῖ. Ὁμήρου γὰρ
[10, 2]	Τί δ´ ἂν εἴποις, εἰ	τὰ	ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν μάθοις
[10, 14]	συκοφάντας, εἰ δὴ καὶ αὐτοὶ	τὰ	ὅμοια τοῖς αὐτῶν φιλοσόφοις ἀγαπήσαντες
[10, 11]	ἴδιον νομισθῶσι, δεύτερον δ´ ὅπως	τὰ	ὅσα μὴ συνίεσαν, διά τινος
[10, 8]	καὶ τὸ σύνολον τὴν περὶ	τὰ	πάθη τῶν θεῶν ἱστορίαν. Τὸν
[10, 5]	ὅ ἐστιν αὕτη‘ ὁμοῦ δὲ	τὰ	πάντα ἀπαρτίζει τοιαύτην τινὰ διάνοιαν·
[10, 9]	μετὰ Μωσέα διέλαμπον προφῆται· ὥστε	τὰ	πάντα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ τὴν
[10, 5]	ἴδια Ἑλλήνων ὁμολογεῖται. Ἔστι δὲ	τὰ	πάντα παρ´ Ἑβραίοις στοιχεῖα δύο
[10, 4]	γοῦν ὀφθεῖεν αὐτοὶ πολὺ πρότερον	τὰ	πάντα παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρημένοι, μηδὲν
[10, 4]	πρῶτα δίελθε, δι´ ὧν Ἕλληνες	τὰ	πάντα σεσυληκέναι βαρβάρους, οὐ μόνα
[10, 1]	φθάσας ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα	τὰ	πάντα τοὺς Ἕλληνας, γῆν πολλὴν
[10, 10]	Κάστωρ καὶ Θαλλὸς καὶ ὁ〉	τὰ	πάντων Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας
[10, 1]	χρὴ δὲ θαυμάζειν, εἰ καὶ	τὰ	παρ´ Ἑβραίοις δόγματα δυνατὸν εἶναί
[10, 4]	πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ ὁ δηλούμενος	τὰ	παρ´ ἑκάστοις σοφὰ πολυπραγμονῶν ἐπῆλθε
[10, 9]	δὲ τῶν Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων	τὰ	παρ´ Ἕλλησι θαυμαζόμενα. Γίνεται γὰρ
[10, 2]	διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι	τὰ	παρ´ ἡμῖν ἄνωθεν ἐκ τῆς
[10, 11]	οὐ μόνον τῆς Ἑλλήνων παιδείας	τὰ	παρ´ ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ
[10, 8]	μηκέτ´ ἀμφιβάλλοις τίνας ἦν εἰκὸς	τὰ	παρὰ τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς
[10, 9]	θατέρᾳ τε τὴν ἑτέραν συγκρούσαντες,	τὰ	παρὰ τοῖς πᾶσιν ὑπὸ τοὺς
[10, 2]	καὶ πρώτους γε τοὺς ποιητὰς	τὰ	παρὰ τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ
[10, 7]	ἢ περὶ τῶν Ἀργολικῶν οἱ	τὰ	περὶ Ἄργος ἱστοροῦντες ἀλλήλοις ἠκολουθήκασι.
[10, 11]	στάσεώς τε καὶ τῶν εἰπόντων	τὰ	περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας τοῖς ἐπ´
[10, 3]	θήρας τῶν κροκοδείλων; Ἢ ὡς	τὰ	περὶ βασάνων εἰρημένα παρ´ Ἰσαίῳ
[10, 11]	εἰς τὴν Φοινίκην ἄφιξις καὶ	τὰ	περὶ Εἴραμον, ὅστις Σολομῶνι τῷ
[10, 1]	ὑποστήσασθαι θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς δὲ	τὰ	περὶ εὐσεβείας ἑνὸς τοῦ ἐπὶ
[10, 11]	ἐν τῷ πρὸς τοὺς ἀποφηναμένους	τὰ	περὶ θεοῦ δειχθήσεται· τὸ δὲ
[10, 10]	ἆθλοι Ἡράκλειοι, Ἀργοναῦται, Κένταυροι, Μινώταυρος,	τὰ	περὶ Ἴλιον, Ἡρακλειδῶν κάθοδος, Ἰώνων
[10, 9]	ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ δὴ	τὰ	περὶ Ἰουδαίων ἀληθέστατα, ὅτι καὶ
[10, 8]	τελεῖσθαι παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ	τὰ	περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ τὰ
[10, 7]	παρὰ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἠμελήθη	τὰ	περὶ τὰς ἀναγραφάς, ἀλλ´ οὐδὲ
[10, 7]	τὰς κτίσεις τῶν πόλεων καὶ	τὰ	περὶ τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν
[10, 3]	Τρίποδι περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου	τὰ	περὶ τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος
[10, 8]	πολλοῖς εἰδωλοποιίας ἀναπεπλασμένας παρεισαγαγεῖν, μιμησάμενον	τὰ	περὶ τὰς ταφὰς τὰς κατ´
[10, 7]	τὰς ἐπινοίας τῶν τεχνῶν καὶ	τὰ	περὶ τὰς τῶν νόμων ἀναγραφάς·
[10, 8]	μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ	τὰ	περὶ τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα
[10, 8]	τὰ περὶ Κρόνου μυθολογούμενα καὶ	τὰ	περὶ τῆς Τιτανομαχίας καὶ τὸ
[10, 6]	τε ἐξεῦρε καὶ μέταλλα χρυσοῦ	τὰ	περὶ τὸ Πάγγαιον ὄρος ἐπενόησεν.
[10, 8]	τὰ κατὰ γεωμετρίαν θεωρήματα καὶ	τὰ	περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ
[10, 3]	αἰτιώμενος κλέπτης ἁλῶ, τοὺς πραγματευσαμένους	τὰ	περὶ τούτων μηνύσω. Λυσιμάχου μέν
[10, 11]	ἐν τρισὶ βιβλίοις κατατάξας καὶ	τὰ	περὶ τῶν βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί
[10, 12]	ὁ Μωσῆς. Λέων δὲ ὁ	τὰ	περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν
[10, 11]	περὶ τὴν πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ	τὰ	περὶ τῶν μετ´ αὐτὸν σχεδὸν
[10, 10]	γὰρ μετὰ Ὤγυγον Ἀκταῖον ἢ	τὰ	πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι
[10, 8]	μὲν γὰρ τῶν μυστικῶν τελετῶν	τὰ	πλεῖστα καὶ τὰ περὶ τὴν
[10, 8]	τὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τοὺς	τὰ	πλεῖστα τῶν ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας
[10, 14]	αἰτίου. Ἦν γὰρ ἀρχήν" φησί,	τὰ	πράγματα ὁμοῦ πεφυρμένα· Νοῦς δὲ
[10, 9]	ὁ Πορφύριος. Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι	τὰ	προκείμενα ὧδέ πως· εἴπερ ὁ
[10, 14]	τῆς κατὰ Πλάτωνα, ὃς ἀκουστὴς	τὰ	πρῶτα γενόμενος Σωκράτους κἄπειτα τοῖς
[10, 5]	τὰ κοινὰ γράμματα, αὐτὰ δὴ	τὰ	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα, Ἕλλησιν
[10, 1]	μουσικήν, ἀστρονομίαν, ἰατρικὴν αὐτά τε	τὰ	πρῶτα τῆς γραμματικῆς στοιχεῖα μυρίας
[10, 3]	ἀπαντήσεσιν· ἐσπούδασα γὰρ αὐταῖς λέξεσι	τὰ	ῥηθέντα μνημονεύειν. Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν
[10, 3]	τε πρῶτα αὐτῶν μαθήματα καὶ	τὰ	σεμνὰ τῆς λογικῆς ἐπιστήμης ἀπὸ
[10, 11]	αὐτοῖς ἀναγραφή. Κάδμος γὰρ ὁ	τὰ	στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις παραδοὺς μετὰ
[10, 14]	οἵ τε μετ´ αὐτὸν δειχθεῖεν	τὰ	σύμφωνα Ἑβραίοις πεφιλοσοφηκότες, ὥρα σκοπεῖν
[10, 9]	τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν	τὰ	συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς
[10, 10]	οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ τε	τὰ	Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς καὶ
[10, 4]	ἐθνῶν. Οὐ γὰρ οὖν μόνα	τὰ	τῆς ἀληθοῦς θεολογίας λείποντα κατεμάνθανε
[10, 11]	ἁλώσεως ἀποπληροῖ γενεὰς εἴκοσι. Καὶ	τὰ	τῆς ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει τὸν
[10, 9]	τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις νεώ, καθὼς	τὰ	τῆς Ἑβραίων ἱστορίας παρίστησι, κἀντεῦθεν
[10, 14]	καὶ τῶν μετ´ αὐτὸν προφητῶν	τὰ	τῆς Ἑλλήνων γεγονέναι φιλοσοφίας καὶ
[10, 4]	ἄνευ λόγου σώφρονος δεύτερα θέμενοι	τὰ	τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας τὴν παρ´
[10, 11]	χρόνων ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ	τὰ	τῆς ἱστορίας ἀληθεύειν δύναται. Καὶ
[10, 12]	παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. Καὶ	τὰ	τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει·
[10, 3]	ἐκ τῆς Περιηγήσεως, βραχέα παραποιήσας,	τὰ	τοῦ Φοίνικος ὀρνέου καὶ περὶ
[10, 12]	πραγματεία, καλῶς ἂν ἔχοι καὶ	τὰ	τούτων συνιδεῖν. Χρήσομαι δὲ ἀντὶ
[10, 4]	δὲ Λίνον κἄπειτα Μουσαῖον ἀμφὶ	τὰ	Τρωϊκὰ γενομένους ἢ μικρῷ πρόσθεν
[10, 11]	καθόδου φασὶν αὐτὸν ἠκμακέναι, μετὰ	τὰ	Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω τῶν ὀγδοήκοντα ἐτῶν·
[10, 9]	φιλοσόφους ὠνομάσθησαν, ἐγγύς που μετὰ	τὰ	Τρωϊκὰ ἔτεσιν ψʹ Προτερεῖν ἄρα
[10, 9]	Καὶ Μωσῆς ἄρα ἔσται τοσούτοις	τὰ	Τρωϊκὰ προάγων κατὰ τὸν φιλόσοφον.
[10, 8]	τίνων ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους	τὰ	τῶν νέων, Ἑβραίους τε τὰ
[10, 8]	καὶ μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους	τὰ	τῶν πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ
[10, 3]	τῷ λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ	τὰ	τῶν πρὸ τοῦ Πλάτωνος γεγονότων
[10, 11]	γῇ, παιδευθεὶς δὲ πρῶτον μὲν	τὰ	ὑμέτερα, δεύτερον δὲ ἅτινα νῦν
[10, 9]	αὐτοῦ τοῖς χρόνοις εἰληφέναι λέγεται	τὰ	ὑπομνήματα· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
[10, 9]	συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς	τὰ	ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως
[10, 14]	Γέγονε δὲ ὁ Πλάτων ἀμφὶ	τὰ	ὕστατα τῆς Περσῶν βασιλείας, μικρῷ
[10, 12]	Τούτων δὲ ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα	τὰ	Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς
[10, 4]	πάντα σεσυληκέναι βαρβάρους, οὐ μόνα	τὰ	φιλόσοφα μαθήματα, ἀλλὰ καὶ τὰς
[10, 8]	τε τὰ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρους	τὰ	φιλοσόφων, ὧν οὐδὲ τῆς γλώσσης
[10, 13]	τῆς Φοινίκων, μάρτυσι χρησάμενος τοῖς	τὰ	Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι τὸν ἐν
[10, 11]	δύο. Μετὰ δὲ τοὺς Χαλδαίους	τὰ	Φοινίκων οὕτως ἔχει· γεγόνασι παρ´
[10, 9]	Ἑλληνικοῖς, οἱ δὲ καὶ τοῖς	τὰ	Φοινίκων τά τε Χαλδαίων καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2008