Livre, Chap. |
[10, 10] |
ἑξῆς
δειχθήσεται.
Ταῦτα
γὰρ
οἱ
|
τὰ〉 |
Ἀθηναίων
ἱστοροῦντες,
Ἑλλάνικός
τε
καὶ |
[10, 10] |
Ἁβραάμ.
Πτολεμαῖος
δὲ
ὁ
Μενδήσιος
|
τὰ |
Αἰγυπτίων
ἀνέκαθεν
ἱστορῶν
ἅπασι
τούτοις |
[10, 12] |
ἄλλαιν
δυοῖν
νεώτερα
τὰ
Φθιωτικὰ
|
τὰ |
ἀπὸ
Δευκαλίωνος.
Εἰς
δὲ
τὸν |
[10, 12] |
τῶν
Ἑλληνικῶν
μνημονεύεσθαι
τὰ
Ἀργολικά,
|
τὰ |
ἀπὸ
Ἰνάχου
λέγω,
Διονύσιος
ὁ |
[10, 12] |
μὲν
γενεαῖς
νεώτερα
τὰ
Ἀττικά,
|
τὰ |
ἀπὸ
Κέκροπος
τοῦ
διφυοῦς‘
δὴ |
[10, 12] |
Τατιανός·
ἐννέα
δὲ
τὰ
Ἀρκαδικὰ
|
τὰ |
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
λέγεται
δὲ
καὶ |
[10, 6] |
μοι
εὖ
ἔχειν
ἐπισυνάψαι
καὶ
|
τὰ |
ἀπὸ
τῆς
Ἰωσήπου
τοῦ
Ἑβραίου |
[10, 9] |
ξδʹ
τοσαῦτα
δ´
ἂν
εὕροις
|
τὰ |
ἀπὸ
τοῦ
ὑστάτου
ἔτους
τῆς |
[10, 12] |
Παλαίτερα
δὲ
τῶν
Ἑλληνικῶν
μνημονεύεσθαι
|
τὰ |
Ἀργολικά,
τὰ
ἀπὸ
Ἰνάχου
λέγω, |
[10, 11] |
Ἀρισταίου
τοῦ
Προκοννησίου
καὶ
τοῦ
|
τὰ |
Ἀριμάσπια
συγγράψαντος
Ἀσβόλου
τε
τοῦ |
[10, 12] |
λέξιν
ὁ
Τατιανός·
ἐννέα
δὲ
|
τὰ |
Ἀρκαδικὰ
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
λέγεται |
[10, 7] |
τοὺς
Ἕλληνας
ὡς
μόνους
ἐπισταμένους
|
τὰ |
ἀρχαῖα
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
περὶ |
[10, 12] |
λόγους,
τῶν
τῇδε
τῇ
πόλει
|
τὰ |
ἀρχαιότατα
λέγειν
ἐπιχειρεῖν,
περὶ
Φορωνέως |
[10, 12] |
τετρακόσια
καὶ
πρόσω.
Εἰ
δὲ
|
τὰ |
Ἀσσυρίων
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερα
τῶν |
[10, 12] |
δωδεκάτῃ
Θαργηλιῶνος
καί
τινες
τῶν
|
τὰ |
Ἀττικὰ
συγγραψαμένων
ὀγδόῃ
φθίνοντος,
βασιλεύοντος |
[10, 12] |
δὲ
τεσσαράκοντα
μὲν
γενεαῖς
νεώτερα
|
τὰ |
Ἀττικά,
τὰ
ἀπὸ
Κέκροπος
τοῦ |
[10, 7] |
γράφοιεν·
οἱ
δ´
εἰ
μὴ
|
τὰ |
αὐτὰ
γράψειαν
ἑτέροις,
οὕτως
ἐνόμιζον |
[10, 7] |
εἰ
περὶ
τῶν
αὐτῶν
ἅπαντες
|
τὰ |
αὐτὰ
καὶ
λέγοιεν
καὶ
γράφοιεν· |
[10, 4] |
πρὸς
ἀγαθῶν
λόγων
εὕρεσιν
αὐτοῖς
|
τὰ |
ἄχρηστα
χρηστήρια
συνεβάλλετο,
ἀλλ´
οὐδ´ |
[10, 9] |
οἱ
πάντες,
τὰ
Ἑλληνικὰ
καὶ
|
τὰ |
βάρβαρα
τά
τε
παρ´
αὐτοῖς |
[10, 3] |
Καὶ
τί
ὑμῖν
λέγω
ὡς
|
τὰ |
Βαρβαρικὰ
νόμιμα
Ἑλλανίκου
ἐκ
τῶν |
[10, 4] |
ἄλλων
τεχνῶν
τε
καὶ
ἐπιστημῶν
|
τὰ |
βιωφελέστατα.
Συνομολογοῦσί
γε
τοι
Ἕλληνες |
[10, 6] |
Ἐπί
τε
Σεμιράμεως
βασιλέως
Ἀσσυρίων
|
τὰ |
βύσσινα
ἱμάτια
εὑρῆσθαι
ἱστοροῦσι.
Καὶ |
[10, 5] |
Φοῖνιξ
ἦν,
ὅθεν
καὶ
Φοινικήια
|
τὰ |
γράμματά
τινες
τῶν
παλαιῶν
ἐπικεκλήκασιν. |
[10, 4] |
ἐκ
Φοινίκης
Κάδμος
ὁ
Ἀγήνορος,
|
τὰ |
δ´
ἐξ
Αἰγύπτου
περὶ
θεῶν |
[10, 4] |
καὶ
ἀληθῶν
εὕρεσιν
λυσιτελεῖν
δεδυνημένα,
|
τὰ |
δὲ
ὀθνεῖα
λοιπὸν
καὶ
βάρβαρα, |
[10, 2] |
πῶς
ἔτι
ἄπιστα
αὐτοῖς
καταφαίνεται
|
τὰ |
διὰ
Μωσέως
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[10, 8] |
δέ
φασι
μετενεγκεῖν
ἐξ
Αἰγύπτου
|
τὰ |
Διονύσῳ
νομιζόμενα
τελεῖσθαι
παρὰ
τοῖς |
[10, 2] |
Ἤδη
δὲ
οὐ
μόνον
ὑφαιρούμενοι
|
τὰ |
δόγματα
παρὰ
τῶν
βαρβάρων
διελέγχονται, |
[10, 5] |
Ἰώθ,
ὃ
ἑρμηνεύεται
ἀρχή‘
ὁμοῦ
|
τὰ |
δύο
καλὴ
ἀρχή‘
ἐπὶ
τούτοις |
[10, 10] |
Ἑλληνικαῖς
τὰς
Ἑβραϊκάς,
ἐξιστορῶν
μὲν
|
τὰ |
Ἑβραίων,
ἐφαπτόμενος
δὲ
τῶν
Ἑλληνικῶν, |
[10, 14] |
ὅμοια
τοῖς
αὐτῶν
φιλοσόφοις
ἀγαπήσαντες
|
τὰ |
Ἑβραίων
λόγια
τιμᾶν
διανενοήμεθα.
|
[10, 8] |
τῶν
ἐθνῶν
περιειργασμένους
Ἕλληνας
καὶ
|
τὰ |
Ἑβραίων
μὴ
ἀγνοῆσαι,
ἀρχῆθεν
ἐπὶ |
[10, 3] |
ἐλέγχου,
ἀρκεῖν
ἀπὸ
μυρίων
ἡγοῦμαι
|
τὰ |
εἰρημένα.
Ἔτι
δὲ
εἰς
προπαρασκευὴν |
[10, 11] |
Ἡρακλεῖ
γέγονεν,
ἄλλως
τε
καὶ
|
τὰ |
εἰς
αὐτὸν
ἐπεισφερόμενά
φασιν
ὑπὸ |
[10, 9] |
συνεχρήσαντο·
ὁμοῦ
δὲ
οἱ
πάντες,
|
τὰ |
Ἑλληνικὰ
καὶ
τὰ
βάρβαρα
τά |
[10, 8] |
τὰ
τῶν
νέων,
Ἑβραίους
τε
|
τὰ |
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρους
τὰ
φιλοσόφων, |
[10, 9] |
δέοντα
ἔτη
υʹ
ἐν
οἷς
|
τὰ |
ἐν
Ἕλλησι
θαυμάσια
μυθολογεῖται,
ὁ |
[10, 3] |
αὑτὸ
παραγίνεται
τοῖς
ἀνθρώποις,
καὶ
|
τὰ |
ἑξῆς.
Καίτοι
ὑπερφρονεῖ
τὸν
Ἰσοκράτην |
[10, 2] |
διὰ
τῶν
ὑποτεταγμένων
δυνάμεων
καὶ
|
τὰ |
ἑξῆς.
Τούτοις
μυρία
συνάψας
ὁ |
[10, 2] |
διαφόροις
τοῖς
χρόνοις
καταχρώμενος,
ἐπὶ
|
τὰ |
ἑξῆς
τρέψομαι.
Ταῦθ´
ὡς
ἐν |
[10, 3] |
Πραγμάτων
δ´
ὑφαίρεσιν
πεποίηται,
μεταθεὶς
|
τὰ |
ἐπ´
ἄλλων
ἄλλοις,
ἵνα
καὶ |
[10, 6] |
βιωφελοῦς
φύσεως,
παρ´
ὧν
Ἕλληνες
|
τὰ |
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται.
Ταῦτα
ῥήμασιν
αὐτοῖς |
[10, 2] |
ἐφωράθησαν,
ὡς
δειχθήσονται,
αὐτοτελῶς
δὲ
|
τὰ |
ἑτέρων
ὑφελόμενοι
ὡς
ἴδια
ἐξήνεγκαν, |
[10, 4] |
αὐτοὺς
ἡκούσης
θεολογίας
αὐτά
τε
|
τὰ |
θαυμαστὰ
καὶ
παρὰ
πᾶσι
βοώμενα |
[10, 1] |
θεολόγων
προφητῶν
ἀνδρῶν
παραδεδομένα,
ἀλλὰ
|
τὰ |
καί
τισιν,
εἰ
καὶ
μὴ |
[10, 1] |
καὶ
πάντα
χαλεπά
φασιν
εἶναι
|
τὰ |
καλά,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
πρωτείοις |
[10, 4] |
εὖ
μοι
δοκεῖ
ποιῶν
καὶ
|
τὰ |
κάλλιστα
ἐμπορεύεσθαι
εἰς
φιλοσοφίαν
παρὰ |
[10, 8] |
κατὰ
τὸν
Ἱερὸν
λόγον
καὶ
|
τὰ |
κατὰ
γεωμετρίαν
θεωρήματα
καὶ
τὰ |
[10, 9] |
δὲ
πολὺ
τῶν
Τρωϊκῶν
νεώτερα
|
τὰ |
κατὰ
Ὅμηρον
καὶ
Ἡσίοδον
καὶ |
[10, 10] |
βασιλείας
καὶ
αἰχμαλωσίας
τέλους
καὶ
|
τὰ〉 |
κατὰ
τὰς
Ὀλυμπιάδας
οὕτως
εἰς |
[10, 8] |
ἑαυτῶν
κατατάξαι
νομοθεσίας
Πυθαγόραν
τε
|
τὰ |
κατὰ
τὸν
Ἱερὸν
λόγον
καὶ |
[10, 12] |
τὸ
ὑπόμνημα
καὶ
ἡμᾶς
ἐπιδραμεῖν
|
τὰ |
κατὰ
τὸν
τόπον
εἰρημένα.
Ἀπίων |
[10, 5] |
ΕΛΛΗΝΕΣ
ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ.
Πρῶτος
τοιγαροῦν
ὁ
|
τὰ |
κοινὰ
γράμματα,
αὐτὰ
δὴ
τὰ |
[10, 2] |
ἀχάριστοι
ἐλεγχθεῖεν
παρὰ
Σωκράτους
εἰληφέναι
|
τὰ |
κυριώτατα
τῶν
δογμάτων·
ὀλίγοις
δὲ |
[10, 10] |
ἔτη
ασλζʹ
Μωσέως
γὰρ
ἔτη
|
τὰ |
λοιπὰ
μʹ
Ἰησοῦ
τοῦ
μετ´ |
[10, 1] |
ἐσκευωρῆσθαι
αὐτοῖς,
ὅτε
μὴ
μόνον
|
τὰ |
λοιπὰ
τῶν
μαθημάτων
Αἰγυπτίους
καὶ |
[10, 1] |
ζηλωταὶ
κατέστησαν.
Ὡς
μὲν
οὖν
|
τὰ |
λοιπὰ
τῶν
μαθημάτων
ἄλλοθεν
ἄλλος |
[10, 13] |
Δύο
τοίνυν
ὁ
Μάνεθως
ἡμῖν
|
τὰ |
μέγιστα
μεμαρτύρηκεν
ἐκ
τῶν
παρὰ |
[10, 13] |
τῶν
Ἰλιακῶν
ἔτεσι
χιλίοις.
Ἀλλὰ
|
τὰ |
μὲν
ἀπὸ
τῆς
Αἰγυπτιακῆς
ἱστορίας |
[10, 4] |
τῶν
παλαιῶν
Ἑλλήνων
φύντας.
Οἷς
|
τὰ |
μὲν
ἐκ
Φοινίκης
Κάδμος
ὁ |
[10, 2] |
ἂν
τῶν
ἡμετέρων
ἀφέξονται.
Καὶ
|
τὰ |
μὲν
κατὰ
φιλοσοφίαν
σιωπήσομαι
δόγματα, |
[10, 4] |
προσηκόντων
παρὰ
τοῖς
προπάτορσιν
εὑροῦσα,
|
τὰ |
μὲν
σεμνὰ
καὶ
παλαιὰ
τῆς |
[10, 12] |
πρώτου
λεχθέντος
καὶ
Νιόβης
καὶ
|
τὰ |
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
Κατὰ
δὲ |
[10, 1] |
πρὸς
ἡμῶν
ἂν
εἴη,
εἰ
|
τὰ |
μὴ
μόνοις
Ἑβραίοις
ἄνωθεν
ἐξ |
[10, 4] |
ἀνθρώπων
πλείστην
γῆν
ἐπεπλανησάμην,
ἱστορέων
|
τὰ |
μήκιστα,
καὶ
ἀέρας
τε
καὶ |
[10, 14] |
προκειμένου
σύστασιν;
Προὔκειτο
δὲ
ἡμῖν
|
τὰ |
Μωσέως
καὶ
τῶν
προφητῶν
παλαίτερα |
[10, 10] |
Βηρωσσὸς
ὁ
Βαβυλώνιος.
Μετὰ
δὲ
|
τὰ |
οʹ
τῆς
αἰχμαλωσίας
ἔτη
Κῦρος |
[10, 2] |
παραστήσωμεν
τοὺς
Ἕλληνας.
Οἱ
γὰρ
|
τὰ |
οἰκεῖα
οὕτως
ἄντικρυς
παρ´
ἀλλήλων |
[10, 3] |
τοῦ
γεγεννηκότος.
Ὁ
δ´
Ἀντίμαχος
|
τὰ |
Ὁμήρου
κλέπτων
παραδιορθοῖ.
Ὁμήρου
γὰρ |
[10, 2] |
Τί
δ´
ἂν
εἴποις,
εἰ
|
τὰ |
ὅμοια
καὶ
παρ´
αὐτῶν
μάθοις |
[10, 14] |
συκοφάντας,
εἰ
δὴ
καὶ
αὐτοὶ
|
τὰ |
ὅμοια
τοῖς
αὐτῶν
φιλοσόφοις
ἀγαπήσαντες |
[10, 11] |
ἴδιον
νομισθῶσι,
δεύτερον
δ´
ὅπως
|
τὰ |
ὅσα
μὴ
συνίεσαν,
διά
τινος |
[10, 8] |
καὶ
τὸ
σύνολον
τὴν
περὶ
|
τὰ |
πάθη
τῶν
θεῶν
ἱστορίαν.
Τὸν |
[10, 5] |
ὅ
ἐστιν
αὕτη‘
ὁμοῦ
δὲ
|
τὰ |
πάντα
ἀπαρτίζει
τοιαύτην
τινὰ
διάνοιαν· |
[10, 9] |
μετὰ
Μωσέα
διέλαμπον
προφῆται·
ὥστε
|
τὰ |
πάντα
ἀπὸ
Μωσέως
ἐπὶ
τὴν |
[10, 5] |
ἴδια
Ἑλλήνων
ὁμολογεῖται.
Ἔστι
δὲ
|
τὰ |
πάντα
παρ´
Ἑβραίοις
στοιχεῖα
δύο |
[10, 4] |
γοῦν
ὀφθεῖεν
αὐτοὶ
πολὺ
πρότερον
|
τὰ |
πάντα
παρὰ
βαρβάρων
ἐσκευωρημένοι,
μηδὲν |
[10, 4] |
πρῶτα
δίελθε,
δι´
ὧν
Ἕλληνες
|
τὰ |
πάντα
σεσυληκέναι
βαρβάρους,
οὐ
μόνα |
[10, 1] |
φθάσας
ὁ
λόγος
ἀπέδειξεν,
ὁπηνίκα
|
τὰ |
πάντα
τοὺς
Ἕλληνας,
γῆν
πολλὴν |
[10, 10] |
Κάστωρ
καὶ
Θαλλὸς
καὶ
ὁ〉
|
τὰ |
πάντων
Διόδωρος
ὁ
τὰς
Βιβλιοθήκας |
[10, 1] |
χρὴ
δὲ
θαυμάζειν,
εἰ
καὶ
|
τὰ |
παρ´
Ἑβραίοις
δόγματα
δυνατὸν
εἶναί |
[10, 4] |
πεποιημένοι.
Ἀλλὰ
γὰρ
ὁ
δηλούμενος
|
τὰ |
παρ´
ἑκάστοις
σοφὰ
πολυπραγμονῶν
ἐπῆλθε |
[10, 9] |
δὲ
τῶν
Κέκροπος
ἱστορεῖται
χρόνων
|
τὰ |
παρ´
Ἕλλησι
θαυμαζόμενα.
Γίνεται
γὰρ |
[10, 2] |
διελέγχονται,
ἀλλὰ
καὶ
προσέτι
ἀπομιμούμενοι
|
τὰ |
παρ´
ἡμῖν
ἄνωθεν
ἐκ
τῆς |
[10, 11] |
οὐ
μόνον
τῆς
Ἑλλήνων
παιδείας
|
τὰ |
παρ´
ἡμῖν,
ἔτι
δὲ
καὶ |
[10, 8] |
μηκέτ´
ἀμφιβάλλοις
τίνας
ἦν
εἰκὸς
|
τὰ |
παρὰ
τίνων
ἀναλέξασθαι,
πότερα
τοὺς |
[10, 9] |
θατέρᾳ
τε
τὴν
ἑτέραν
συγκρούσαντες,
|
τὰ |
παρὰ
τοῖς
πᾶσιν
ὑπὸ
τοὺς |
[10, 2] |
καὶ
πρώτους
γε
τοὺς
ποιητὰς
|
τὰ |
παρὰ
τῶν
ὁμοίων
κεκλοφέναι
διὰ |
[10, 7] |
ἢ
περὶ
τῶν
Ἀργολικῶν
οἱ
|
τὰ |
περὶ
Ἄργος
ἱστοροῦντες
ἀλλήλοις
ἠκολουθήκασι. |
[10, 11] |
στάσεώς
τε
καὶ
τῶν
εἰπόντων
|
τὰ |
περὶ
αὐτὸν
ἀσυμφωνίας
τοῖς
ἐπ´ |
[10, 3] |
θήρας
τῶν
κροκοδείλων;
Ἢ
ὡς
|
τὰ |
περὶ
βασάνων
εἰρημένα
παρ´
Ἰσαίῳ |
[10, 11] |
εἰς
τὴν
Φοινίκην
ἄφιξις
καὶ
|
τὰ |
περὶ
Εἴραμον,
ὅστις
Σολομῶνι
τῷ |
[10, 1] |
ὑποστήσασθαι
θεολογίαν
ἐφωράσαμεν,
ὡς
δὲ
|
τὰ |
περὶ
εὐσεβείας
ἑνὸς
τοῦ
ἐπὶ |
[10, 11] |
ἐν
τῷ
πρὸς
τοὺς
ἀποφηναμένους
|
τὰ |
περὶ
θεοῦ
δειχθήσεται·
τὸ
δὲ |
[10, 10] |
ἆθλοι
Ἡράκλειοι,
Ἀργοναῦται,
Κένταυροι,
Μινώταυρος,
|
τὰ |
περὶ
Ἴλιον,
Ἡρακλειδῶν
κάθοδος,
Ἰώνων |
[10, 9] |
ῥήμασιν
αὐτοῖς
τάδε·
Ἱστορεῖ
δὴ
|
τὰ |
περὶ
Ἰουδαίων
ἀληθέστατα,
ὅτι
καὶ |
[10, 8] |
τελεῖσθαι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι
καὶ
|
τὰ |
περὶ
Κρόνου
μυθολογούμενα
καὶ
τὰ |
[10, 7] |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησιν
ἠμελήθη
|
τὰ |
περὶ
τὰς
ἀναγραφάς,
ἀλλ´
οὐδὲ |
[10, 7] |
τὰς
κτίσεις
τῶν
πόλεων
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τὰς
ἐπινοίας
τῶν
τεχνῶν |
[10, 3] |
Τρίποδι
περὶ
Πυθαγόρου
τοῦ
φιλοσόφου
|
τὰ |
περὶ
τὰς
προρρήσεις
ἱστορηκότος
εἰπόντος |
[10, 8] |
πολλοῖς
εἰδωλοποιίας
ἀναπεπλασμένας
παρεισαγαγεῖν,
μιμησάμενον
|
τὰ |
περὶ
τὰς
ταφὰς
τὰς
κατ´ |
[10, 7] |
τὰς
ἐπινοίας
τῶν
τεχνῶν
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τὰς
τῶν
νόμων
ἀναγραφάς· |
[10, 8] |
μυστικῶν
τελετῶν
τὰ
πλεῖστα
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τὴν
ἑαυτοῦ
πλάνην
ὀργιαζόμενα |
[10, 8] |
τὰ
περὶ
Κρόνου
μυθολογούμενα
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τῆς
Τιτανομαχίας
καὶ
τὸ |
[10, 6] |
τε
ἐξεῦρε
καὶ
μέταλλα
χρυσοῦ
|
τὰ |
περὶ
τὸ
Πάγγαιον
ὄρος
ἐπενόησεν. |
[10, 8] |
τὰ
κατὰ
γεωμετρίαν
θεωρήματα
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τοὺς
ἀριθμούς,
ἔτι
δὲ |
[10, 3] |
αἰτιώμενος
κλέπτης
ἁλῶ,
τοὺς
πραγματευσαμένους
|
τὰ |
περὶ
τούτων
μηνύσω.
Λυσιμάχου
μέν |
[10, 11] |
ἐν
τρισὶ
βιβλίοις
κατατάξας
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τῶν
βασιλέων
ἐκτιθέμενος
ἀφηγεῖταί |
[10, 12] |
ὁ
Μωσῆς.
Λέων
δὲ
ὁ
|
τὰ |
περὶ
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον
θεῶν |
[10, 11] |
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
Ὀλυμπιάδα
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τῶν
μετ´
αὐτὸν
σχεδὸν |
[10, 10] |
γὰρ
μετὰ
Ὤγυγον
Ἀκταῖον
ἢ
|
τὰ |
πλασσόμενα
τῶν
ὀνομάτων
οὐδὲ
γενέσθαι |
[10, 8] |
μὲν
γὰρ
τῶν
μυστικῶν
τελετῶν
|
τὰ |
πλεῖστα
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν |
[10, 8] |
τὰ
τῶν
πρεσβυτέρων
καὶ
τοὺς
|
τὰ |
πλεῖστα
τῶν
ἐθνῶν
περιειργασμένους
Ἕλληνας |
[10, 14] |
αἰτίου.
Ἦν
γὰρ
ἀρχήν"
φησί,
|
τὰ |
πράγματα
ὁμοῦ
πεφυρμένα·
Νοῦς
δὲ |
[10, 9] |
ὁ
Πορφύριος.
Δεῖ
δὴ
συλλογίσασθαι
|
τὰ |
προκείμενα
ὧδέ
πως·
εἴπερ
ὁ |
[10, 14] |
τῆς
κατὰ
Πλάτωνα,
ὃς
ἀκουστὴς
|
τὰ |
πρῶτα
γενόμενος
Σωκράτους
κἄπειτα
τοῖς |
[10, 5] |
τὰ
κοινὰ
γράμματα,
αὐτὰ
δὴ
|
τὰ |
πρῶτα
τῆς
γραμματικῆς
στοιχεῖα,
Ἕλλησιν |
[10, 1] |
μουσικήν,
ἀστρονομίαν,
ἰατρικὴν
αὐτά
τε
|
τὰ |
πρῶτα
τῆς
γραμματικῆς
στοιχεῖα
μυρίας |
[10, 3] |
ἀπαντήσεσιν·
ἐσπούδασα
γὰρ
αὐταῖς
λέξεσι
|
τὰ |
ῥηθέντα
μνημονεύειν.
Καὶ
ταῦτ´
εἰπὼν |
[10, 3] |
τε
πρῶτα
αὐτῶν
μαθήματα
καὶ
|
τὰ |
σεμνὰ
τῆς
λογικῆς
ἐπιστήμης
ἀπὸ |
[10, 11] |
αὐτοῖς
ἀναγραφή.
Κάδμος
γὰρ
ὁ
|
τὰ |
στοιχεῖα
τοῖς
προειρημένοις
παραδοὺς
μετὰ |
[10, 14] |
οἵ
τε
μετ´
αὐτὸν
δειχθεῖεν
|
τὰ |
σύμφωνα
Ἑβραίοις
πεφιλοσοφηκότες,
ὥρα
σκοπεῖν |
[10, 9] |
τόποις
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
αὐτῶν
|
τὰ |
συμφωνότατα,
Σαγχουνιάθων
ὁ
Βηρύτιος,
εἰληφὼς |
[10, 10] |
οἱ
τὰς
Ἀτθίδας,
οἵ
τε
|
τὰ |
Σύρια
Κάστωρ
καὶ
Θαλλὸς
καὶ |
[10, 4] |
ἐθνῶν.
Οὐ
γὰρ
οὖν
μόνα
|
τὰ |
τῆς
ἀληθοῦς
θεολογίας
λείποντα
κατεμάνθανε |
[10, 11] |
ἁλώσεως
ἀποπληροῖ
γενεὰς
εἴκοσι.
Καὶ
|
τὰ |
τῆς
ἀποδείξεως
τοῦτον
ἔχει
τὸν |
[10, 9] |
τοῦ
ἐν
Ἱεροσολύμοις
νεώ,
καθὼς
|
τὰ |
τῆς
Ἑβραίων
ἱστορίας
παρίστησι,
κἀντεῦθεν |
[10, 14] |
καὶ
τῶν
μετ´
αὐτὸν
προφητῶν
|
τὰ |
τῆς
Ἑλλήνων
γεγονέναι
φιλοσοφίας
καὶ |
[10, 4] |
ἄνευ
λόγου
σώφρονος
δεύτερα
θέμενοι
|
τὰ |
τῆς
Ἑλλήνων
φιλοσοφίας
τὴν
παρ´ |
[10, 11] |
χρόνων
ἀναγραφή,
παρὰ
τούτοις
οὐδὲ
|
τὰ |
τῆς
ἱστορίας
ἀληθεύειν
δύναται.
Καὶ |
[10, 12] |
παρατίθεται
Πτολεμαῖον
τὸν
Μενδήσιον.
Καὶ
|
τὰ |
τῆς
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε
ἔχει· |
[10, 3] |
ἐκ
τῆς
Περιηγήσεως,
βραχέα
παραποιήσας,
|
τὰ |
τοῦ
Φοίνικος
ὀρνέου
καὶ
περὶ |
[10, 12] |
πραγματεία,
καλῶς
ἂν
ἔχοι
καὶ
|
τὰ |
τούτων
συνιδεῖν.
Χρήσομαι
δὲ
ἀντὶ |
[10, 4] |
δὲ
Λίνον
κἄπειτα
Μουσαῖον
ἀμφὶ
|
τὰ |
Τρωϊκὰ
γενομένους
ἢ
μικρῷ
πρόσθεν |
[10, 11] |
καθόδου
φασὶν
αὐτὸν
ἠκμακέναι,
μετὰ
|
τὰ |
Τρωϊκὰ
ἐνδοτέρω
τῶν
ὀγδοήκοντα
ἐτῶν· |
[10, 9] |
φιλοσόφους
ὠνομάσθησαν,
ἐγγύς
που
μετὰ
|
τὰ |
Τρωϊκὰ
ἔτεσιν
ψʹ
Προτερεῖν
ἄρα |
[10, 9] |
Καὶ
Μωσῆς
ἄρα
ἔσται
τοσούτοις
|
τὰ |
Τρωϊκὰ
προάγων
κατὰ
τὸν
φιλόσοφον. |
[10, 8] |
τίνων
ἀναλέξασθαι,
πότερα
τοὺς
πρεσβυτέρους
|
τὰ |
τῶν
νέων,
Ἑβραίους
τε
τὰ |
[10, 8] |
καὶ
μᾶλλον
εἰκός)
τοὺς
νέους
|
τὰ |
τῶν
πρεσβυτέρων
καὶ
τοὺς
τὰ |
[10, 3] |
τῷ
λόγῳ
παρέχω.
Σπάνια
δὲ
|
τὰ |
τῶν
πρὸ
τοῦ
Πλάτωνος
γεγονότων |
[10, 11] |
γῇ,
παιδευθεὶς
δὲ
πρῶτον
μὲν
|
τὰ |
ὑμέτερα,
δεύτερον
δὲ
ἅτινα
νῦν |
[10, 9] |
αὐτοῦ
τοῖς
χρόνοις
εἰληφέναι
λέγεται
|
τὰ |
ὑπομνήματα·
οἱ
δὲ
καὶ
αὐτοὶ |
[10, 9] |
συμφωνότατα,
Σαγχουνιάθων
ὁ
Βηρύτιος,
εἰληφὼς
|
τὰ |
ὑπομνήματα
παρὰ
Ἱερομβάλου
τοῦ
ἱερέως |
[10, 14] |
Γέγονε
δὲ
ὁ
Πλάτων
ἀμφὶ
|
τὰ |
ὕστατα
τῆς
Περσῶν
βασιλείας,
μικρῷ |
[10, 12] |
Τούτων
δὲ
ἄλλαιν
δυοῖν
νεώτερα
|
τὰ |
Φθιωτικὰ
τὰ
ἀπὸ
Δευκαλίωνος.
Εἰς |
[10, 4] |
πάντα
σεσυληκέναι
βαρβάρους,
οὐ
μόνα
|
τὰ |
φιλόσοφα
μαθήματα,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς |
[10, 8] |
τε
τὰ
Ἑλλήνων
καὶ
βαρβάρους
|
τὰ |
φιλοσόφων,
ὧν
οὐδὲ
τῆς
γλώσσης |
[10, 13] |
τῆς
Φοινίκων,
μάρτυσι
χρησάμενος
τοῖς
|
τὰ |
Φοινικικὰ
συγγραψαμένοις,
παρίστησι
τὸν
ἐν |
[10, 11] |
δύο.
Μετὰ
δὲ
τοὺς
Χαλδαίους
|
τὰ |
Φοινίκων
οὕτως
ἔχει·
γεγόνασι
παρ´ |
[10, 9] |
Ἑλληνικοῖς,
οἱ
δὲ
καὶ
τοῖς
|
τὰ |
Φοινίκων
τά
τε
Χαλδαίων
καὶ |