Livre, Chap. |
[10, 3] |
εἰς
ὑπερβολὴν
πέφυκ´
ἄμεινον·
διαφέρουσι
|
δ´ |
αἱ
φύσεις.
Τοῦ
δὲ
Εὐριπίδου |
[10, 4] |
Αἰγυπτίων
ὧδέ
πη
μνημονεύοντος·
Τούτου
|
δ´ |
αἴτιος
ὁ
πρῶτος
ταῦτα
κατιδών, |
[10, 10] |
βασιλέων
Ἑβραίων
ἔτη
τετρακόσια
τῆς
|
δ´ |
αἰχμαλωσίας
ἑβδομήκοντα〉
ἧς
τὸ
τελευταῖον |
[10, 13] |
λέγουσιν
αὐτοὺς
Ἄραβας
εἶναι,
ἐν
|
δ´ |
ἄλλῳ
ἀντιγράφῳ
οὐ
βασιλεῖς
σημαίνεσθαι |
[10, 5] |
γράμματα
ἐπινοῆσαι
πρώτους
λέγουσι.
Σύροι
|
δ´ |
ἂν
εἶεν
καὶ
Ἑβραῖοι
τὴν |
[10, 7] |
αὐτῶν
λέγειν
οὐκ
ὀκνοῦσι.
Περίεργος
|
δ´ |
ἂν
εἴην
ἐγὼ
τοὺς
ἐμοῦ |
[10, 2] |
Ἑλλήνων
ἀπευθύνας
τὸν
λόγον.
Τί
|
δ´ |
ἂν
εἴποις,
εἰ
τὰ
ὅμοια |
[10, 1] |
διατριβαῖς
ἐξητασμένα
ζηλοῦν
προειλόμεθα.
Τούτους
|
δ´ |
ἂν
εὕροις
ἀριθμῷ
μὲν
ὄντας |
[10, 9] |
ἂν
σνϛ
Ὀλυμπιάδες
ξδʹ
τοσαῦτα
|
δ´ |
ἂν
εὕροις
τὰ
ἀπὸ
τοῦ |
[10, 5] |
Θαῦ,
ὃ
δηλοῖ
σημεῖα‘
Ἔχοι
|
δ´ |
ἂν
ἡ
διάνοια·
κλῆσιν
κεφαλῆς |
[10, 7] |
Τοσαῦτα
καὶ
ὁ
Ἰώσηπος.
Εἴη
|
δ´ |
ἂν
τῶν
εἰρημένων
ἐπισφράγισμα
καὶ |
[10, 10] |
χίλια
διακόσια
τριάκοντα
ἑπτά.
Εἰ
|
δ´ |
ἀναφέροι
τις
ἐπιλογιζόμενος
ἀπὸ
τοῦ |
[10, 3] |
εἰληφέναι
παρὰ
τοῦ
γεγεννηκότος.
Ὁ
|
δ´ |
Ἀντίμαχος
τὰ
Ὁμήρου
κλέπτων
παραδιορθοῖ. |
[10, 3] |
τὸ
πλεονάσαι
ἐν
τῷ
τὸν
|
δ´ |
ἀπαμειβόμενος·
ὅπερ
οὕτως
πεπατημένον
οὐκ |
[10, 3] |
τοῦ
στίχου.
τὸ
γὰρ
Τὸν
|
δ´ |
ἀπαμειβόμενος
προσέφη
κρείων
Διομήδης
σιγῶ, |
[10, 9] |
Περσεύς,
Ἀσκληπιός,
Διόσκουροι,
Ἡρακλῆς.
Τούτων
|
δ´ |
ἁπάντων
πρεσβύτερος
γεγονὼς
συνίσταται
Μωσῆς, |
[10, 2] |
θεὸς
τοὺς
μὲν
ἐντολαῖς,
τοὺς
|
δ´ |
ἀπειλαῖς,
ἔστι
δ´
οὓς
σημείοις |
[10, 12] |
τῷ
ποιητῇ,
ἀκούσωμεν
αὐτοῦ·
Ζηνὶ
|
δ´ |
ἄρ´
Ἀτλαντὶς
Μαίη
τέκε
κύδιμον |
[10, 12] |
ἀθανάτων,
ἱερὸν
λέχος
εἰσαναβᾶσα.
Καδμείη
|
δ´ |
ἄρα
οἱ
Σεμέλη
τέκε
φαίδιμον |
[10, 3] |
ληΐζετ´
ἄμεινον
τῆς
ἀγαθῆς,
τῆς
|
δ´ |
αὖτε
κακῆς
οὐ
ῥίγιον
ἄλλο
|
[10, 5] |
τῶν
πρώτων
στοιχείων
εἰρήσθω.
Τῆς
|
δ´ |
αὐτῆς
ἡμῖν
ὑποθέσεως
ἐφαψάμενος
καὶ |
[10, 2] |
ἂν
ἀπαλλαγεῖεν
τοῦ
δεινοῦ.
Μίαν
|
δ´ |
αὐτοῖς
ἔχρησεν
ἀπαλλαγὴν
τῆς
συμφορᾶς, |
[10, 4] |
ἕτεροί
φασι,
Τυρρηνὸς
ἦν·
τινὲς
|
δ´ |
αὐτὸν
Σύριον
ἢ
Τύριον
εἶναι |
[10, 3] |
Περὶ
τῆς
Κτησίου
κλοπῆς,
τοῦ
|
δ´ |
αὐτοῦ
καὶ
Περὶ
τῆς
Ἡροδότου |
[10, 11] |
φησι
μεμαθηκέναι
τὴν
ἱστορίαν·
εἰσὶ
|
δ´ |
αὐτῷ
βίβλοι
Περὶ
Ἀσσυρίων
δύο. |
[10, 2] |
καίπερ
οὐκ
οἰκείαις
φωναῖς,
ταῖς
|
δ´ |
αὐτῶν
Ἑλλήνων
ἀπευθύνας
τὸν
λόγον. |
[10, 3] |
τοῦ
ἑτέρου
μετέθηκε
πρόδηλον·
συγχρονούντων
|
δ´ |
αὐτῶν,
ὑμῶν
μὲν
ἂν
εἴη |
[10, 7] |
καὶ
λέγοιεν
καὶ
γράφοιεν·
οἱ
|
δ´ |
εἰ
μὴ
τὰ
αὐτὰ
γράψειαν |
[10, 4] |
καὶ
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητεύων·
τί
|
δ´ |
εἴ
σοι
καταλέγοιμι
Ἡράκλειτον
καὶ |
[10, 2] |
εὐήθειαν,
τὸ
ψευδῆ
συγγράφειν·
ἀληθῆ
|
δ´ |
εἶναι
ἐξ
ἀνάγκης
ὁμολογήσαιεν.
Καὶ |
[10, 6] |
ὁ
Κλήμης
ἐν
Στρωματεῦσι.
Τοῖς
|
δ´ |
εἰρημένοις
δοκῶ
μοι
εὖ
ἔχειν |
[10, 14] |
τὴν
σχολὴν
τοῦ
Ἀναξαγόρου,
μεταβὰς
|
δ´ |
εἰς
Ἀθήνας
ἐκεῖ
ἐσχόλασε
καὶ |
[10, 4] |
μὲν
οὖν
Πυθαγόρας
τοιοῦτος.
Πρώτη
|
δ´ |
ἐκ
τῆς
τούτου
διαδοχῆς
ἡ |
[10, 8] |
τινές
φασιν,
ὑπὸ
Μένδητος,
ὡς
|
δ´ |
ἔνιοι
λέγουσιν,
ὑπὸ
Μάρου
τοῦ |
[10, 4] |
Φοινίκης
Κάδμος
ὁ
Ἀγήνορος,
τὰ
|
δ´ |
ἐξ
Αἰγύπτου
περὶ
θεῶν
ἢ |
[10, 3] |
ἀφ´
ὧν
ἔκλεψεν
ἐκλογαῖς;
Λατῖνος
|
δ´ |
ἓξ
βιβλίοις,
ἃ
ἐπέγραψε
Περὶ |
[10, 10] |
Ἠλεὶ
καὶ
Σαμουὴλ
ἔτη
τῶν
|
δ´ |
ἑξῆς
βασιλέων
Ἑβραίων
ἔτη
τετρακόσια |
[10, 3] |
πάλιν
ἀλλαχοῦ
που
λεγομένου
Οἱ
|
δ´ |
ἐπεὶ
ἀμφοτέρωθεν
ἐκαρτύναντο
φάλαγγας,
ὁ |
[10, 12] |
Μικρὰν
Ἰλιάδα
πεποιηκώς)
μεσάτα,
λαμπρὰ
|
δ´ |
ἐπέτελλε
σελάνα·
ἕτεροι
Σκιροφοριῶνος
τῇ |
[10, 4] |
οἱ
μὲν
ἐπ´
Αἰγύπτου,
οἱ
|
δ´ |
ἐπὶ
Βαβυλῶνος
φαίνονται
τὴν
μετοικίαν |
[10, 4] |
ὡς
μέν
τινες,
Σάμιος,
ὡς
|
δ´ |
ἕτεροί
φασι,
Τυρρηνὸς
ἦν·
τινὲς |
[10, 10] |
Ταῦτα
μὲν
ὁ
Ἀφρικανός.
Μεταβῶμεν
|
δ´ |
ἡμεῖς
ἐφ´
ἕτερον·
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ' |
[10, 8] |
ΑΥΤΟΥ·
ΑΠΟ
ΤΩΝ
ΔΙΟΔΩΡΟΥ.
Τούτων
|
δ´ |
ἡμῖν
διευκρινημένων
ῥητέον
ὅσοι
τῶν |
[10, 11] |
τῶν
παρ´
Ἕλλησιν
ἐπιτηδευμάτων.
Ὅροι
|
δ´ |
ἡμῖν
κείσονται
Μωσῆς
καὶ
Ὅμηρος. |
[10, 4] |
τὸν
Περσῶν
ἤκμασαν
βασιλέα.
Οὗτος
|
δ´ |
ἦν
ὁ
χρόνος,
ἐν
ᾧ |
[10, 12] |
πάσης
τῆς
γῆς
πλανωμένην.
Ταύτην
|
δ´ |
Ἴστρος
ἐν
τῷ
Περὶ
τῆς |
[10, 14] |
σελήνης
καὶ
ἰσημερίας
διελέχθη·
ἐγένετο
|
δ´ |
ὁ
ἀνὴρ
ἐπισημότατος
ἐν
τοῖς |
[10, 3] |
ὁ
περὶ
Ἐφόρου
θόρυβος.
Ἦσαν
|
δ´ |
οἱ
ζητοῦντες
Καΰστριός
τε
καὶ |
[10, 8] |
τιμώμενον
ὑπὸ
τῶν
ἐγχωρίων.
Τῆς
|
δ´ |
Ὁμήρου
παρουσίας
ἄλλα
τε
σημεῖα |
[10, 2] |
μὲν
τὸ
κλέπται
εἶναι,
σφετερίζεσθαι
|
δ´ |
ὅμως
καὶ
ἄκοντες
τὴν
παρ´ |
[10, 12] |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Ἐξηγητικῶν.
Ἀπαιτεῖ
|
δ´ |
ὅμως
τὸ
ὑπόμνημα
καὶ
ἡμᾶς |
[10, 3] |
πράγμασι
κέχρηται
τοῖς
αὐτοῖς,
ἕτερον
|
δ´ |
ὄνομα
μετενήνοχε·
Φερεκύδην
γὰρ
τὸν |
[10, 11] |
τι
λέγειν
ἴδιον
νομισθῶσι,
δεύτερον
|
δ´ |
ὅπως
τὰ
ὅσα
μὴ
συνίεσαν, |
[10, 11] |
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
Ὀλυμπιάδα.
Τοῦ
|
δ´ |
Ὀρφέως
Μουσαῖος
μαθητής.
Ἀμφίων
δὲ |
[10, 11] |
πολλὰ
μὲν
καὶ
ἄλλα,
φησὶ
|
δ´ |
ὅτι
κατέσκαψε
τὴν
Αὔαριν
Ἄμωσις, |
[10, 14] |
τοὺς
μετ´
αὐτὸν
ἅπαντας.
Μωσῆς
|
δ´ |
ὅτι
τῶν
πρὶν
ἀληθῶς
Ἑβραίων, |
[10, 3] |
κάκιον
οὐδὲν
γίνεται
γυναικός,
ἐσθλῆς
|
δ´ |
οὐδὲν
εἰς
ὑπερβολὴν
πέφυκ´
ἄμεινον· |
[10, 5] |
καὶ
ἐπαγγελίᾳ
προσήκουσαν.
Τὸ
ὅμοιον
|
δ´ |
οὐκ
ἂν
εὕροις
καὶ
παρ´ |
[10, 4] |
βαρβάρων
εὐγνωμόνως
οὐκ
ἀπαρνούμενος.
Ἀκοῦσαι
|
δ´ |
οὖν
αὐτοῦ
πολλαχοῦ
μὲν
πάρεστιν, |
[10, 3] |
τις
ἐφώρασε
τοῦ
φιλοσόφου.
Ἐγὼ
|
δ´ |
οὖν,
ᾗ
κατὰ
τύχην
περιπέπτωκα, |
[10, 10] |
γὰρ
συνεφώνησεν
ὁ
χρόνος.
Κῦρος
|
δ´ |
οὖν
τῷ
πρώτῳ
τῆς
ἀρχῆς |
[10, 4] |
σοφίας
καὶ
ἀπορίᾳ
συνοικούντων·
ἔμπαλιν
|
δ´ |
οὖν
τῶν
ἔξωθεν
αὐτῷ
πεπορισμένων |
[10, 2] |
ἐντολαῖς,
τοὺς
δ´
ἀπειλαῖς,
ἔστι
|
δ´ |
οὓς
σημείοις
τεραστίοις,
ἐνίους
δὲ |
[10, 14] |
τότε
τυράννου
συστησάμενον
ἁλῶναι,
στρεβλούμενον
|
δ´ |
ὑπὸ
τοῦ
τυράννου,
ὅπως
τοὺς |
[10, 1] |
οἰκείοις
πόνοις
ἐσεμνύνατο.
Μηδὲ
τοῦτον
|
δ´ |
ὑπολάβῃς
ἐμὸν
εἶναι
τὸν
λόγον· |
[10, 3] |
Μαυσώλῳ
ἀγῶνα
τὸν
διδάσκαλον.
Πραγμάτων
|
δ´ |
ὑφαίρεσιν
πεποίηται,
μεταθεὶς
τὰ
ἐπ´ |
[10, 3] |
δὲ
Λαῶν,
οἷσιν
ἄνασσε,
πατὴρ
|
δ´ |
ὣς
ἤπιος
ἦεν
Ὁμηρικοῦ
ὄντος |