Livre, Chap. |
[10, 7] |
τὰς
ἀναγραφάς,
ἀλλ´
οὐδὲ
παρ´
|
αὐτοῖς |
Ἀθηναίοις,
οὓς
αὐτόχθονας
εἶναι
λέγουσι |
[10, 2] |
τῇ
Αἰακοῦ
εὐχῇ.
Πεισθεὶς
οὖν
|
αὐτοῖς |
Αἰακὸς
ἀνελθὼν
ἐπὶ
τὸ
Ἑλληνικὸν |
[10, 11] |
οὐδ´
ἱστορίας
τις
ἦν
παρ´
|
αὐτοῖς |
ἀναγραφή.
Κάδμος
γὰρ
ὁ
τὰ |
[10, 4] |
πολυθέου
πλάνης,
τοὺς
ἑπτὰ
παρ´
|
αὐτοῖς |
ἄνδρας
ἐπὶ
σοφίᾳ
θαυμασθῆναι,
οὓς |
[10, 11] |
Φοινίκων
οὕτως
ἔχει·
γεγόνασι
παρ´
|
αὐτοῖς |
ἄνδρες
τρεῖς,
Θεόδοτος,
Ὑψικράτης,
Μῶχος. |
[10, 9] |
βασιλεύει
Κέκροψ
ὁ
βοώμενος
παρ´
|
αὐτοῖς |
αὐτόχθων,
Ἄργους
ἡγουμένου
Τριόπα,
ὃς |
[10, 11] |
ἀνὴρ
Βαβυλώνιος,
ἱερεὺς
τοῦ
παρ´
|
αὐτοῖς |
Βήλου
κατ´
Ἀλέξανδρον
γενόμενος,
Ἀντιόχῳ |
[10, 14] |
μεθ´
οὓς
οὐκέτι
προφήτης
παρ´
|
αὐτοῖς |
γέγονε.
Κατὰ
δὲ
Κῦρον
Σόλων |
[10, 1] |
τισιν,
εἰ
καὶ
μὴ
πᾶσιν,
|
αὐτοῖς |
δέ
γε,
ὧν
μέγα
κλέος |
[10, 1] |
μνήμην,
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
ὁμοίας
|
αὐτοῖς |
διδασκαλίας
τε
καὶ
μαθήσεως
ἔν |
[10, 4] |
διανοηθέντες
οὐδ´
ἕτερα
τῶν
παρ´
|
αὐτοῖς |
Ἑβραίοις
προκεκυρωμένων
ἐφεῦρον
ἀληθῆ
δόγματα. |
[10, 9] |
τὰ
βάρβαρα
τά
τε
παρ´
|
αὐτοῖς |
Ἑβραίοις
συναγαγόντες
καὶ
τὰς
παρὰ |
[10, 12] |
πρὸ
τῶν
ἡμετέρων
ἐσπουδάσθη
καὶ
|
αὐτοῖς |
Ἑβραίων
παισὶν
ἡ
προκειμένη
πραγματεία, |
[10, 4] |
ὠφέλει,
οὐδέ
τις
ἄλλος
θεῶν
|
αὐτοῖς |
εἰς
ἀναγκαίου
τινὸς
ἐπιτήδευσιν
συνήργει· |
[10, 7] |
ἀλήθειαν
ἐσπούδασαν
καίτοι
τοῦτο
πρόχειρον
|
αὐτοῖς |
ἐστιν
ἀεὶ
τὸ
ἐπάγγελμα
λόγων |
[10, 3] |
μὲν
γὰρ
πράγμασι
κέχρηται
τοῖς
|
αὐτοῖς, |
ἕτερον
δ´
ὄνομα
μετενήνοχε·
Φερεκύδην |
[10, 8] |
Ὑπολαμβάνουσι
δὲ
καὶ
Δημόκριτον
παρ´
|
αὐτοῖς |
ἔτη
διατρῖψαι
πέντε
καὶ
πολλὰ |
[10, 2] |
ἀπαλλαγεῖεν
τοῦ
δεινοῦ.
Μίαν
δ´
|
αὐτοῖς |
ἔχρησεν
ἀπαλλαγὴν
τῆς
συμφορᾶς,
εἰ |
[10, 7] |
δὲ
νεωτάτη
σχεδόν
ἐστι
παρ´
|
αὐτοῖς |
ἡ
περὶ
τοῦ
συγγράφειν
τὰς |
[10, 4] |
ἐφαίδρυνον
κατὰ
τὸν
μῦθον,
ὥστε
|
αὐτοῖς |
ἤδη
τὴν
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ἐξ |
[10, 5] |
εἰκοστὸν
δεύτερον
στοιχεῖον
καλεῖται
παρ´
|
αὐτοῖς |
Θαῦ,
ὃ
δηλοῖ
σημεῖα‘
Ἔχοι |
[10, 8] |
καὶ
τὸν
Εὔδοξον
ἀστρολογήσαντα
παρ´
|
αὐτοῖς |
καὶ
πολλὰ
τῶν
χρησίμων
εἰς |
[10, 2] |
σφετερίζονται
τὴν
εὕρεσιν
τῶν
παρ´
|
αὐτοῖς |
καλλίστων
δογμάτων,
ἣν
παρ´
ἡμῶν |
[10, 5] |
Ἕκαστον
γοῦν
τῶν
στοιχείων
παρ´
|
αὐτοῖς |
κατά
τινος
σημαντικῆς
διανοίας
τὴν |
[10, 2] |
ὁμολογήσαιεν.
Καὶ
πῶς
ἔτι
ἄπιστα
|
αὐτοῖς |
καταφαίνεται
τὰ
διὰ
Μωσέως
καὶ |
[10, 7] |
τὰς
ἱστορίας
ἐπιχειρήσαντες
συγγράφειν
παρ´
|
αὐτοῖς, |
λέγω
δὲ
τοὺς
περὶ
Κάδμον |
[10, 6] |
τὰ
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται.
Ταῦτα
ῥήμασιν
|
αὐτοῖς |
ὁ
Κλήμης
ἐν
Στρωματεῦσι.
Τοῖς |
[10, 3] |
Κατὰ
Κλεομέδοντος
αἰκίας
πολλὰ
μετενήνοχεν
|
αὐτοῖς |
ὀνόμασιν
ἐκ
τοῦ
Δημοσθένους
Κατὰ |
[10, 3] |
ἐκ
τοῦ
Ἰσοκράτους’
Ἀρεοπαγιτικοῦ
μεταγράψαντα
|
αὐτοῖς |
ὀνόμασιν
ἐκεῖνα,
Ὅτι
τῶν
ἀγαθῶν |
[10, 1] |
δόγματα
δυνατὸν
εἶναί
φαμεν
ἐσκευωρῆσθαι
|
αὐτοῖς, |
ὅτε
μὴ
μόνον
τὰ
λοιπὰ |
[10, 5] |
ἐστι
στοιχεῖον
ἕκτον,
λεγόμενον
παρ´
|
αὐτοῖς |
Οὐαῦ,
ὅ
ἐστιν
ἐν
αὐτῇ‘ |
[10, 7] |
εἶναί
φασι
τοὺς
ὑπὸ
Δράκοντος
|
αὐτοῖς |
περὶ
τῶν
φονικῶν
γραφέντας
νόμους, |
[10, 7] |
τοῦ
μηδὲν
ἄμνηστον
τῶν
παρ´
|
αὐτοῖς |
πραττομένων
παραλιπεῖν,
ἀλλ´
ἐν
δημοσίαις |
[10, 3] |
τε
καὶ
φιλοσοφίαν
τῶν
παρ´
|
αὐτοῖς |
σεμνῶν
προτετιμήκαμεν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
ΟΤΙ |
[10, 3] |
τῆς
λογικῆς
ἐπιστήμης
ἀπὸ
βαρβάρων
|
αὐτοῖς |
συμπεφορημένα,
ὡς
ἂν
μηκέθ´
ἡμῖν |
[10, 4] |
τι
πρὸς
ἀγαθῶν
λόγων
εὕρεσιν
|
αὐτοῖς |
τὰ
ἄχρηστα
χρηστήρια
συνεβάλλετο,
ἀλλ´ |
[10, 9] |
ἡμῶν
συσκευῆς
ὁ
Πορφύριος
ῥήμασιν
|
αὐτοῖς |
τάδε·
Ἱστορεῖ
δὴ
τὰ
περὶ |
[10, 8] |
τοὺς
μάλιστα
διωνομασμένους
διατετριφέναι
παρ´
|
αὐτοῖς, |
Τηλεκλέα
καὶ
Θεόδωρον,
τοὺς
Ῥοίκου |
[10, 4] |
παλαιότατοί
τε
καὶ
πρῶτοι
κατῆρξαν
|
αὐτοῖς |
τῆς
πολυθέου
πλάνης,
τοὺς
ἑπτὰ |
[10, 1] |
δεισιδαίμονα
πλάνην
παρὰ
βαρβάρων
εἰλῆφθαι
|
αὐτοῖς |
φθάσας
ὁ
λόγος
ἀπέδειξεν,
ὁπηνίκα |
[10, 14] |
Ἕλλησιν,
ὧν
παλαιότερος
οὐδεὶς
παρ´
|
αὐτοῖς |
φιλόσοφος
μνημονεύεται.
Τούτων
δὴ
τῶν |
[10, 8] |
καὶ
αὐτῶν
γε
τῶν
παρ´
|
αὐτοῖς |
φιλοσόφων
διδασκάλους,
τοὺς
βαρβάρους
λέγω, |
[10, 12] |
Ἀσκληπιός
τε
καὶ
Διόσκουροι
συνέπλεον
|
αὐτοῖς, |
ὡς
μαρτυρεῖ
ὁ
Ῥόδιος
Ἀπολλώνιος |