Alphabétiquement     [«   »]
Τοῖς 1
Τὸν 8
τόν 2
τὸν 121
τόνδε 2
τόποις 1
τόπον 3
Fréquences     [«    »]
117 ἐν
108 μὲν
104 τοῖς
121 τὸν
151 τὰ
153 τοῦ
154
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Préparation évangélique, livre X

τὸν


Livre, Chap.
[10, 8]   μαθηματικὸν Εὔδοξον, ἔτι δὲ Δημόκριτον  τὸν   Ἀβδηρίτην καὶ Οἰνοπίδην τὸν Χῖον.
[10, 9]   τῆς βασιλείας Σεμίραμις· ὥστ´ εἶναι  τὸν   Ἁβραὰμ κατὰ τούτους. Ταῦτα μὲν
[10, 9]   λόγος ἐπὶ ταύτης ἐδήλου γενέσθαι  τὸν   Ἁβραάμ, δὲ τοῦ φιλοσόφου
[10, 8]   τὸν Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ Σόλωνα  τὸν   Ἀθηναῖον καὶ Πλάτωνα τὸν φιλόσοφον·
[10, 12]   τριακοστῷ Μωσέως κατὰ Ἄμωσιν  τὸν   Αἰγύπτιον καὶ κατὰ Ἴναχον τὸν
[10, 9]   δηλωθέντος ἔτους τῆς Κέκροπος βασιλείας  τὸν   ἀνωτέρω χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον
[10, 12]   Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας  τὸν   Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ
[10, 4]   προκειμένου σκοποῦ, εἰ δὴ πρόκειται  τὸν   ἀπολογισμὸν ὑποσχεῖν τοῦ μὴ ἀλόγως
[10, 7]   Κάδμον τε τὸν Μιλήσιον καὶ  τὸν   Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον καὶ μετὰ τοῦτον
[10, 11]   κατέσκαψε τὴν Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ  τὸν   Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν
[10, 12]   δὲ τὴν Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ  τὸν   Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν
[10, 12]   τὸν Αἰγύπτιον καὶ κατὰ Ἴναχον  τὸν   Ἀργεῖον ἐξ Αἰγύπτου κίνησις. Ἦν
[10, 10]   ἐμοῦ τὴν ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι  τὸν   ἀριθμὸν ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν τῶν
[10, 11]   Ἰλίου ἁλώσεως· οἱ δὲ περὶ  τὸν   Ἀρίσταρχον κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν,
[10, 9]   χρόνον ἀπαριθμούμενος ἐπὶ Νίνον ἥξεις  τὸν   Ἀσσύριον, ὃν πρῶτόν φασιν ἁπάσης
[10, 8]   τῶν ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων  τὸν   αὐτὸν εἶναι τοῖς ὑπὸ Δαιδάλου
[10, 10]   καὶ τὰς λοιπὰς ἱστορίας κατὰ  τὸν   αὐτὸν λόγον ἀλλήλαις ἐφαρμόσομεν. Τὰς
[10, 14]   οἷς καὶ Σωκράτην. Κατὰ δὲ  τὸν   αὐτὸν τῷ Ἀναξαγόρᾳ χρόνον ἤκμασαν
[10, 10]   Κῦρον, ὁπόσα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ  τὸν   αὐτὸν χρόνον, ἔτη ασλζʹ Καὶ
[10, 11]   ἐπὶ Ἴλιον. Ὀρφεὺς δὲ κατὰ  τὸν   αὐτὸν χρόνον Ἡρακλεῖ γέγονεν, ἄλλως
[10, 14]   ι〉 βος Ἠλεῖος· διαδέχεται δὲ  τὸν   Ἄχαζ Ἐζεκίας ἔτεσι κθʹ καθ´
[10, 11]   δὲ Ἄμωσις ἐγένετο κατὰ Ἴναχον  τὸν   βασιλέα‘ Μετὰ δὲ τοῦτον Ἀπίων
[10, 4]   ἀλώμενοι δὲ ὧδε κἀκεῖσε καὶ  τὸν   βίον ἅπαντα περιτρέχοντες ἀλλοτρίοις πτίλοις
[10, 1]   ἄνδρας, μνημονεῦσαι δὲ ὀνομαστὶ καὶ  τὸν   βίον καταπλαγῆναι τῆς τε βασιλικῆς
[10, 3]   τε τὸν γραμματικὸν καὶ Δημήτριον  τὸν   γεωμέτρην Προσήνην τε τὸν Περιπατητικὸν
[10, 9]   Μωσέα, κατὰ δὲ Ἕλληνας Κέκροπα  τὸν   γηγενῆ. Κατώτερα δὲ τῶν Κέκροπος
[10, 3]   σοφιστὴν καὶ Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε  τὸν   γραμματικὸν καὶ Δημήτριον τὸν γεωμέτρην
[10, 3]   διὰ τὸ πλεονάσαι ἐν τῷ  τὸν   δ´ ἀπαμειβόμενος· ὅπερ οὕτως πεπατημένον
[10, 11]   ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν εἶναι πρεσβύτατον,  τὸν   δὲ πάσης σοφίας βαρβάρου ἀρχηγόν,
[10, 3]   μεταγράψαι φησὶ τὸν Μένανδρον εἰς  τὸν   Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ δὲ τοὺς κλέπτας
[10, 8]   ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε περὶ  τὸν   Δία καὶ τὴν Ἥραν μυθολογούμενα
[10, 3]   κατὰ τὸν ἐπὶ Μαυσώλῳ ἀγῶνα  τὸν   διδάσκαλον. Πραγμάτων δ´ ὑφαίρεσιν πεποίηται,
[10, 9]   γεγονέναι καὶ μὴ πρότερον, ὧδε  τὸν   ἔλεγχον ἐφοδεύσω· εἴπερ ἐπὶ Σεμιράμεως
[10, 14]   Σολομῶν ἔτεσι μʹ ὃς καὶ  τὸν   ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸν ἐδείματο πρῶτος.
[10, 13]   τοῖς τὰ Φοινικικὰ συγγραψαμένοις, παρίστησι  τὸν   ἐν Ἱεροσολύμοις νεὼν ὑπὸ Σολομῶνος
[10, 6]   καίειν πρῶτοι κατέδειξαν Αἰγύπτιοι καὶ  τὸν   ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας διεῖλον
[10, 3]   νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ λέγει κατὰ  τὸν   ἐπὶ Μαυσώλῳ ἀγῶνα τὸν διδάσκαλον.
[10, 11]   ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ περὶ  τὸν   Ἐρατοσθένην μετὰ ἑκατοστὸν ἔτος τῆς
[10, 8]   φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ καὶ  τὸν   Εὔδοξον ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς καὶ
[10, 8]   μαθεῖν ἄλλα τε καὶ μάλιστα  τὸν   ἡλιακὸν κύκλον, ὡς λοξὴν μὲν
[10, 12]   Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ Λίνον  τὸν   Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ καὶ
[10, 13]   αὐτός, μεταφράσας, ὃς καὶ πολλὰ  τὸν   Ἡρόδοτον ἐλέγχει τῶν Αἰγυπτιακῶν ὑπ´
[10, 7]   γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ διορθοῦται  τὸν   Ἡσίοδον Ἀκουσίλαος· τίνα τρόπον
[10, 2]   εἰς οὐρανὸν κοινὸν ἀποκαλέσας πατέρα  τὸν   θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν τετρυχωμένην
[10, 9]   δὲ Κέκροψ λέγεται Ζῆνα κεκληκέναι  τὸν   θεόν, μὴ πρότερον οὕτω παρ´
[10, 3]   Οὐ γὰρ ἔγνως ὅτι καὶ  τὸν   Θεόπομπον, ὃν σὺ προτιμᾷς, κατείληφε
[10, 6]   καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι  τὸν   Θρᾷκα. Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν
[10, 14]   καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ δὲ Ἠλεὶ  τὸν   ἱερέα ἡγεῖται τοῦ λαοῦ Σαμουήλ.
[10, 8]   νομοθεσίας Πυθαγόραν τε τὰ κατὰ  τὸν   Ἱερὸν λόγον καὶ τὰ κατὰ
[10, 11]   καὶ Ἀντιοχικῶν· ὅθεν εἰ μετὰ  τὸν   Ἴναχον αἱ διαφανέστατοι πράξεις παρ´
[10, 3]   καὶ τὰ ἑξῆς. Καίτοι ὑπερφρονεῖ  τὸν   Ἰσοκράτην καὶ νενικῆσθαι ὑφ´ ἑαυτοῦ
[10, 9]   Λαβδὼν παρ´ Ἑβραίοις γενομένου κριτοῦ  τὸν   ἴσον συνάξεις ἀριθμὸν ἐτῶν υηʹ
[10, 6]   καὶ τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν  τὸν   καὶ αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ
[10, 3]   μέσον ἀγαγεῖν, μηνύω καὐτὸς Ὑπερείδην  τὸν   καλὸν πολλὰ παρὰ Δημοσθένους κεκλοφότα
[10, 12]   καὶ Νιόβης καὶ τὰ μετὰ  τὸν   κατακλυσμόν. Κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος,
[10, 3]   Ἀπολλώνιε, ἐκ τῶν χρόνων ἀνιχνεῦσαι  τὸν   κλέπτην. Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω μὲν
[10, 4]   προσαγορευθεῖσα· κἄπειτα Ἐλεατική, Ξενοφάνην  τὸν   Κολοφώνιον πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ
[10, 2]   εὐχαῖς. Καὶ ἐπεκαλέσατο’ φησί, Σαμουὴλ  τὸν   κύριον, καὶ ἔδωκε κύριος φωνὰς
[10, 1]   τοῦτον δ´ ὑπολάβῃς ἐμὸν εἶναι  τὸν   λόγον· αὐτῶν γὰρ τῶν πανσόφων
[10, 2]   ταῖς δ´ αὐτῶν Ἑλλήνων ἀπευθύνας  τὸν   λόγον. Τί δ´ ἂν εἴποις,
[10, 11]   τρίτην καὶ εἰκοστήν, κατὰ Γύγην  τὸν   Λυδόν, ὕστερον τῶν Ἰλιακῶν ἔτεσι
[10, 8]   καὶ Πυθαγόραν τὸν Σάμιον καὶ  τὸν   μαθηματικὸν Εὔδοξον, ἔτι δὲ Δημόκριτον
[10, 4]   ἀπελέγχεται παρ´ Ἕλλησι πολιτεία  τὸν   μακρὸν αἰῶνα πτωχεύουσα καὶ γυμνὴ
[10, 12]   τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν  τὸν   μέγαν κάτω που περὶ τὰς
[10, 11]   ἑκάτερον αὐτῶν εἶναι παλαίτατον καὶ  τὸν   μὲν ποιητῶν καὶ ἱστορικῶν εἶναι
[10, 3]   Ἀντιφάνους, τὸν Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ  τὸν   Μένανδρον εἰς τὸν Δεισιδαίμονα. Ἐπεὶ
[10, 12]   αὐτὸν πράξεων μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον  τὸν   Μενδήσιον. Καὶ τὰ τῆς λέξεως
[10, 11]   Μωσέα. Κατὰ μὲν γὰρ Φορωνέα  τὸν   μετ´ Ἴναχον μνημονεύεται παρ´ Ἀθηναίοις
[10, 12]   τὴν Ἑλλάδα κατὰ μὲν Φορωνέα  τὸν   μετ´ Ἴναχον ἐπὶ Ὠγύγου
[10, 7]   δὲ τοὺς περὶ Κάδμον τε  τὸν   Μιλήσιον καὶ τὸν Ἀργεῖον Ἀκουσίλαον
[10, 4]   πτίλοις σφᾶς αὐτοὺς ἐφαίδρυνον κατὰ  τὸν   μῦθον, ὥστε αὐτοῖς ἤδη τὴν
[10, 12]   ὧν συνῶπται κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι  τὸν   Μωσέα. Παλαίτερα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 9]   δὲ τοῦ φιλοσόφου παλαιότερον  τὸν   Μωσέα συνίστησιν. δὲ Σεμίραμις
[10, 8]   ἐνιαυτὸν γὰρ παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις  τὸν   νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι τὸν
[10, 11]   βασιλείας Ἴλιον ἑάλω. Καὶ χρὴ  τὸν   νουνεχῆ συνεῖναι μετὰ πάσης ἀκριβείας
[10, 3]   ἐξ ἀρχῆς εἰς τέλος Ἀντιφάνους,  τὸν   Οἰωνιστήν, μεταγράψαι φησὶ τὸν Μένανδρον
[10, 8]   τοῦτο καταδείξαντος παρὰ τοῖς Ἕλλησι  τὸν   Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ θεῖναι κατὰ
[10, 11]   χρόνον ὑπήγαγον, σὺν Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι  τὸν   Ὅμηρον εἰπόντες· δὲ Ἀρχίλοχος
[10, 9]   αὐτῶν ἡγησάμην δεῖν παραχωρῆσαι φωναῖς  τὸν   παρόντα λόγον, ὅπως ὁμοῦ τῶν
[10, 11]   μοι λέγειν πλείονα; Χρὴ γὰρ  τὸν   πείθειν ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς
[10, 9]   δὲ πρῶτος Ἀργείων ἡγεῖται κατὰ  τὸν   πέμπτον μετὰ Σεμίραμιν Ἀσσυρίων βασιλέα,
[10, 14]   Κλαζομένιος. Οὗτος δὴ πρῶτος διήρθρωσε  τὸν   περὶ ἀρχῶν λόγον. Οὐ γὰρ
[10, 3]   κατὰ τύχην περιπέπτωκα, Πρωταγόρου  τὸν   Περὶ τοῦ ὄντος ἀναγινώσκων λόγον
[10, 3]   Δημήτριον τὸν γεωμέτρην Προσήνην τε  τὸν   Περιπατητικὸν καὶ τὸν Στωϊκὸν Καλλιέτην.
[10, 4]   σοφούς. Ἀμφὶ Κῦρον δὲ οἵδε  τὸν   Περσῶν ἤκμασαν βασιλέα. Οὗτος δ´
[10, 8]   πρὸς δὲ τούτοις Ὅμηρόν τε  τὸν   ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον τὸν Σπαρτιάτην,
[10, 8]   τὸν νεὼν τοῦ Διὸς περαιοῦσθαι  τὸν   ποταμὸν εἰς τὴν Λιβύην καὶ
[10, 10]   δή μοι τῆς Ἀττικῆς βασιλείας  τὸν   προειρημένον ἐκτιθέναι χρόνον, παρατιθέναι μέλλοντι
[10, 9]   Τριόπα, ὃς ἦν ἕβδομος μετὰ  τὸν   πρῶτον Ἀργεῖον Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ
[10, 4]   ἀλλ´ οὐχ Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν  τὸν   πρῶτον τῶν φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα
[10, 4]   δὲ Σύριον ἀναγράφουσιν, μαθητεῦσαι  τὸν   Πυθαγόραν φασίν. Οὐ μόνῳ δὲ
[10, 9]   Δοὺς δὲ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον  τὸν   Σαγχουνιάθωνα Μωσέα γεγονέναι καὶ μὴ
[10, 8]   φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ καὶ Πυθαγόραν  τὸν   Σάμιον καὶ τὸν μαθηματικὸν Εὔδοξον,
[10, 3]   ἄλλους τε πολλοὺς καὶ Νικαγόραν  τὸν   σοφιστὴν καὶ Μαΐορα Ἀπολλώνιόν τε
[10, 8]   τε τὸν ποιητὴν καὶ Λυκοῦργον  τὸν   Σπαρτιάτην, ἔτι δὲ Σόλωνα τὸν
[10, 3]   Προσήνην τε τὸν Περιπατητικὸν καὶ  τὸν   Στωϊκὸν Καλλιέτην. Μεθ´ ὧν ἕβδομος
[10, 7]   Ἕλλησι φιλοσοφήσαντας, οἷον Φερεκύδην τε  τὸν   Σύριον καὶ Πυθαγόραν καὶ Θάλητα,
[10, 3]   δ´ ὄνομα μετενήνοχε· Φερεκύδην γὰρ  τὸν   Σύριον πεποίηκε ταῦτα προλέγοντα. Οὐ
[10, 12]   ἑπτὰ σοφοὶ οἵ τε ἀμφὶ  τὸν   Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν τὸν
[10, 12]   τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας τὸν Ἆπιν  τὸν   ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς
[10, 12]   καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ  τὸν   τόπον εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν
[10, 11]   κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν ὑπειλήφθω γεγονέναι  τὸν   τοῦ πολέμου καιρόν, ἔτι δὲ
[10, 3]   ἵνα καὶ ψεύστης ἁλῷ τοῦτον  τὸν   τρόπον. Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῷ
[10, 11]   τὰ τῆς ἀποδείξεως τοῦτον ἔχει  τὸν   τρόπον. Γεγόνασιν Ἀργείων βασιλεῖς οἵδε·
[10, 10]   μετὰ Μωσέως ἔξοδον γεγενῆσθαι, τόνδε  τὸν   τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα τὴν
[10, 10]   δὲ τῶν Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε  τὸν   τρόπον· λαβόμενος μιᾶς πράξεως Ἑβραϊκῆς
[10, 11]   δὲ καὶ Φήμιος κατ´ αὐτὸν  τὸν   Τρωϊκὸν πόλεμον γεγόνασι· διέτριβον γὰρ
[10, 9]   τις ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι  τὸν   τῶν ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ
[10, 3]   ὑποπτεύω μὲν τὸν ὑφῃρημένον εἶναι  τὸν   Ὑπερείδην· ἀδήλου δὲ ὄντος ὁπότερος,
[10, 3]   πρὸς δέον διώρθωσε· μέμφομαι δὲ  τὸν   Ὑπερείδην, εἰ λαβὼν παρὰ Δημοσθένους
[10, 3]   κλέπτην. Ἐγὼ δὲ ὑποπτεύω μὲν  τὸν   ὑφῃρημένον εἶναι τὸν Ὑπερείδην· ἀδήλου
[10, 4]   στόμα πάντων Ἑλλήνων ᾀδόμενον. Καὶ  τὸν   Φερεκύδην δὲ Σύριον ἀναγράφουσιν,
[10, 8]   Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον καὶ Πλάτωνα  τὸν   φιλόσοφον· ἐλθεῖν δὲ καὶ Πυθαγόραν
[10, 9]   τοσούτοις τὰ Τρωϊκὰ προάγων κατὰ  τὸν   φιλόσοφον. Πρῶτος δὲ βασιλεύει Ἀργείων
[10, 6]   Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον ὁμοίως  τὸν   Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν καὶ
[10, 6]   τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν  τὸν   Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως καὶ
[10, 8]   Δημόκριτον τὸν Ἀβδηρίτην καὶ Οἰνοπίδην  τὸν   Χῖον. Πάντων δὲ τούτων σημεῖα
[10, 12]   ἔτη συνάγεται τριάκοντα ὀκτὼ κατὰ  τὸν   χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ
[10, 14]   σύμφωνα Ἑβραίοις πεφιλοσοφηκότες, ὥρα σκοπεῖν  τὸν   χρόνον, καθ´ ὃν οὗτος γέγονε,
[10, 12]   τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ  τὸν   χρόνον τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου
[10, 11]   ἔτεσι τετρακοσίοις· ἕτεροι δὲ κάτω  τὸν   χρόνον ὑπήγαγον, σὺν Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 27/08/2008