Livre, Chap. |
[10, 8] |
μαθηματικὸν
Εὔδοξον,
ἔτι
δὲ
Δημόκριτον
|
τὸν |
Ἀβδηρίτην
καὶ
Οἰνοπίδην
τὸν
Χῖον. |
[10, 9] |
τῆς
βασιλείας
Σεμίραμις·
ὥστ´
εἶναι
|
τὸν |
Ἁβραὰμ
κατὰ
τούτους.
Ταῦτα
μὲν |
[10, 9] |
λόγος
ἐπὶ
ταύτης
ἐδήλου
γενέσθαι
|
τὸν |
Ἁβραάμ,
ὁ
δὲ
τοῦ
φιλοσόφου |
[10, 8] |
τὸν
Σπαρτιάτην,
ἔτι
δὲ
Σόλωνα
|
τὸν |
Ἀθηναῖον
καὶ
Πλάτωνα
τὸν
φιλόσοφον· |
[10, 12] |
τριακοστῷ
ἡ
Μωσέως
κατὰ
Ἄμωσιν
|
τὸν |
Αἰγύπτιον
καὶ
κατὰ
Ἴναχον
τὸν |
[10, 9] |
δηλωθέντος
ἔτους
τῆς
Κέκροπος
βασιλείας
|
τὸν |
ἀνωτέρω
χρόνον
ἀπαριθμούμενος
ἐπὶ
Νίνον |
[10, 12] |
Ἀμφιπολίτης
ἐν
τρίτῳ
Νομίμων
Ἀσίας
|
τὸν |
Ἆπιν
τὸν
ταῦρον
τελευτήσαντα
καὶ |
[10, 4] |
προκειμένου
σκοποῦ,
εἰ
δὴ
πρόκειται
|
τὸν |
ἀπολογισμὸν
ὑποσχεῖν
τοῦ
μὴ
ἀλόγως |
[10, 7] |
Κάδμον
τε
τὸν
Μιλήσιον
καὶ
|
τὸν |
Ἀργεῖον
Ἀκουσίλαον
καὶ
μετὰ
τοῦτον |
[10, 11] |
κατέσκαψε
τὴν
Αὔαριν
Ἄμωσις,
κατὰ
|
τὸν |
Ἀργεῖον
γενόμενος
Ἴναχον,
ὡς
ἐν |
[10, 12] |
δὲ
τὴν
Ἀούαριν
Ἄμωσις,
κατὰ
|
τὸν |
Ἀργεῖον
γενόμενος
Ἴναχον,
ὡς
ἐν |
[10, 12] |
τὸν
Αἰγύπτιον
καὶ
κατὰ
Ἴναχον
|
τὸν |
Ἀργεῖον
ἐξ
Αἰγύπτου
κίνησις.
Ἦν |
[10, 10] |
ἐμοῦ
τὴν
ἀρχὴν
κομιζομένῳ,
λογίζεσθαι
|
τὸν |
ἀριθμὸν
ὁμοίως
ἐμοί.
Οὐκοῦν
τῶν |
[10, 11] |
Ἰλίου
ἁλώσεως·
οἱ
δὲ
περὶ
|
τὸν |
Ἀρίσταρχον
κατὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν, |
[10, 9] |
χρόνον
ἀπαριθμούμενος
ἐπὶ
Νίνον
ἥξεις
|
τὸν |
Ἀσσύριον,
ὃν
πρῶτόν
φασιν
ἁπάσης |
[10, 8] |
τῶν
ἀρχαίων
κατ´
Αἴγυπτον
ἀνδριάντων
|
τὸν |
αὐτὸν
εἶναι
τοῖς
ὑπὸ
Δαιδάλου |
[10, 10] |
καὶ
τὰς
λοιπὰς
ἱστορίας
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον
ἀλλήλαις
ἐφαρμόσομεν.
Τὰς |
[10, 14] |
οἷς
καὶ
Σωκράτην.
Κατὰ
δὲ
|
τὸν |
αὐτὸν
τῷ
Ἀναξαγόρᾳ
χρόνον
ἤκμασαν |
[10, 10] |
Κῦρον,
ὁπόσα
ἀπὸ
Μωσέως
ἐπὶ
|
τὸν |
αὐτὸν
χρόνον,
ἔτη
ασλζʹ
Καὶ |
[10, 11] |
ἐπὶ
Ἴλιον.
Ὀρφεὺς
δὲ
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
χρόνον
Ἡρακλεῖ
γέγονεν,
ἄλλως |
[10, 14] |
ι〉
βος
Ἠλεῖος·
διαδέχεται
δὲ
|
τὸν |
Ἄχαζ
Ἐζεκίας
ἔτεσι
κθʹ
καθ´ |
[10, 11] |
δὲ
Ἄμωσις
ἐγένετο
κατὰ
Ἴναχον
|
τὸν |
βασιλέα‘
Μετὰ
δὲ
τοῦτον
Ἀπίων |
[10, 4] |
ἀλώμενοι
δὲ
ὧδε
κἀκεῖσε
καὶ
|
τὸν |
βίον
ἅπαντα
περιτρέχοντες
ἀλλοτρίοις
πτίλοις |
[10, 1] |
ἄνδρας,
μνημονεῦσαι
δὲ
ὀνομαστὶ
καὶ
|
τὸν |
βίον
καταπλαγῆναι
τῆς
τε
βασιλικῆς |
[10, 3] |
τε
τὸν
γραμματικὸν
καὶ
Δημήτριον
|
τὸν |
γεωμέτρην
Προσήνην
τε
τὸν
Περιπατητικὸν |
[10, 9] |
Μωσέα,
κατὰ
δὲ
Ἕλληνας
Κέκροπα
|
τὸν |
γηγενῆ.
Κατώτερα
δὲ
τῶν
Κέκροπος |
[10, 3] |
σοφιστὴν
καὶ
Μαΐορα
Ἀπολλώνιόν
τε
|
τὸν |
γραμματικὸν
καὶ
Δημήτριον
τὸν
γεωμέτρην |
[10, 3] |
διὰ
τὸ
πλεονάσαι
ἐν
τῷ
|
τὸν |
δ´
ἀπαμειβόμενος·
ὅπερ
οὕτως
πεπατημένον |
[10, 11] |
ποιητῶν
καὶ
ἱστορικῶν
εἶναι
πρεσβύτατον,
|
τὸν |
δὲ
πάσης
σοφίας
βαρβάρου
ἀρχηγόν, |
[10, 3] |
μεταγράψαι
φησὶ
τὸν
Μένανδρον
εἰς
|
τὸν |
Δεισιδαίμονα.
Ἐπεὶ
δὲ
τοὺς
κλέπτας |
[10, 8] |
ὀνομαζομένην
Μώμεμφιν.
Τά
τε
περὶ
|
τὸν |
Δία
καὶ
τὴν
Ἥραν
μυθολογούμενα |
[10, 3] |
κατὰ
τὸν
ἐπὶ
Μαυσώλῳ
ἀγῶνα
|
τὸν |
διδάσκαλον.
Πραγμάτων
δ´
ὑφαίρεσιν
πεποίηται, |
[10, 9] |
γεγονέναι
καὶ
μὴ
πρότερον,
ὧδε
|
τὸν |
ἔλεγχον
ἐφοδεύσω·
εἴπερ
ἐπὶ
Σεμιράμεως |
[10, 14] |
Σολομῶν
ἔτεσι
μʹ
ὃς
καὶ
|
τὸν |
ἐν
Ἱεροσολύμοις
ναὸν
ἐδείματο
πρῶτος. |
[10, 13] |
τοῖς
τὰ
Φοινικικὰ
συγγραψαμένοις,
παρίστησι
|
τὸν |
ἐν
Ἱεροσολύμοις
νεὼν
ὑπὸ
Σολομῶνος |
[10, 6] |
καίειν
πρῶτοι
κατέδειξαν
Αἰγύπτιοι
καὶ
|
τὸν |
ἐνιαυτὸν
εἰς
δώδεκα
μῆνας
διεῖλον |
[10, 3] |
νενικῆσθαι
ὑφ´
ἑαυτοῦ
λέγει
κατὰ
|
τὸν |
ἐπὶ
Μαυσώλῳ
ἀγῶνα
τὸν
διδάσκαλον. |
[10, 11] |
ὀγδοήκοντα
ἐτῶν·
οἱ
δὲ
περὶ
|
τὸν |
Ἐρατοσθένην
μετὰ
ἑκατοστὸν
ἔτος
τῆς |
[10, 8] |
φορὰν
ποιεῖται.
Παραπλησίως
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Εὔδοξον
ἀστρολογήσαντα
παρ´
αὐτοῖς
καὶ |
[10, 8] |
μαθεῖν
ἄλλα
τε
καὶ
μάλιστα
|
τὸν |
ἡλιακὸν
κύκλον,
ὡς
λοξὴν
μὲν |
[10, 12] |
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον
καὶ
Λίνον
|
τὸν |
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος
δὲ
καὶ |
[10, 13] |
αὐτός,
μεταφράσας,
ὃς
καὶ
πολλὰ
|
τὸν |
Ἡρόδοτον
ἐλέγχει
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
ὑπ´ |
[10, 7] |
γενεαλογιῶν
διαπεφώνηκεν,
ὅσα
δὲ
διορθοῦται
|
τὸν |
Ἡσίοδον
Ἀκουσίλαος·
ἢ
τίνα
τρόπον |
[10, 2] |
εἰς
οὐρανὸν
κοινὸν
ἀποκαλέσας
πατέρα
|
τὸν |
θεὸν
ηὔξατο
οἰκτεῖραι
αὐτὸν
τετρυχωμένην |
[10, 9] |
δὲ
Κέκροψ
λέγεται
Ζῆνα
κεκληκέναι
|
τὸν |
θεόν,
μὴ
πρότερον
οὕτω
παρ´ |
[10, 3] |
Οὐ
γὰρ
ἔγνως
ὅτι
καὶ
|
τὸν |
Θεόπομπον,
ὃν
σὺ
προτιμᾷς,
κατείληφε |
[10, 6] |
καὶ
τὴν
Δώριον
Θάμυριν
ἐπινοῆσαι
|
τὸν |
Θρᾷκα.
Πέρσας
τε
πρώτους
ἀκηκόαμεν |
[10, 14] |
καταντᾶν
ἅλωσιν.
Μετὰ
δὲ
Ἠλεὶ
|
τὸν |
ἱερέα
ἡγεῖται
τοῦ
λαοῦ
Σαμουήλ. |
[10, 8] |
νομοθεσίας
Πυθαγόραν
τε
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
Ἱερὸν
λόγον
καὶ
τὰ
κατὰ |
[10, 11] |
καὶ
Ἀντιοχικῶν·
ὅθεν
εἰ
μετὰ
|
τὸν |
Ἴναχον
αἱ
διαφανέστατοι
πράξεις
παρ´ |
[10, 3] |
καὶ
τὰ
ἑξῆς.
Καίτοι
ὑπερφρονεῖ
|
τὸν |
Ἰσοκράτην
καὶ
νενικῆσθαι
ὑφ´
ἑαυτοῦ |
[10, 9] |
Λαβδὼν
παρ´
Ἑβραίοις
γενομένου
κριτοῦ
|
τὸν |
ἴσον
συνάξεις
ἀριθμὸν
ἐτῶν
υηʹ |
[10, 6] |
καὶ
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
|
τὸν |
καὶ
αὐτὸν
Φρύγα·
κρούματα
δὲ |
[10, 3] |
μέσον
ἀγαγεῖν,
μηνύω
καὐτὸς
Ὑπερείδην
|
τὸν |
καλὸν
πολλὰ
παρὰ
Δημοσθένους
κεκλοφότα |
[10, 12] |
καὶ
Νιόβης
καὶ
τὰ
μετὰ
|
τὸν |
κατακλυσμόν.
Κατὰ
δὲ
Φόρβαντα
Ἀκταῖος, |
[10, 3] |
Ἀπολλώνιε,
ἐκ
τῶν
χρόνων
ἀνιχνεῦσαι
|
τὸν |
κλέπτην.
Ἐγὼ
δὲ
ὑποπτεύω
μὲν |
[10, 4] |
προσαγορευθεῖσα·
κἄπειτα
ἡ
Ἐλεατική,
Ξενοφάνην
|
τὸν |
Κολοφώνιον
πατέρα
ἐπιγραψαμένη.
Ἀλλὰ
καὶ |
[10, 2] |
εὐχαῖς.
Καὶ
ἐπεκαλέσατο’
φησί,
Σαμουὴλ
|
τὸν |
κύριον,
καὶ
ἔδωκε
κύριος
φωνὰς |
[10, 1] |
τοῦτον
δ´
ὑπολάβῃς
ἐμὸν
εἶναι
|
τὸν |
λόγον·
αὐτῶν
γὰρ
τῶν
πανσόφων |
[10, 2] |
ταῖς
δ´
αὐτῶν
Ἑλλήνων
ἀπευθύνας
|
τὸν |
λόγον.
Τί
δ´
ἂν
εἴποις, |
[10, 11] |
τρίτην
καὶ
εἰκοστήν,
κατὰ
Γύγην
|
τὸν |
Λυδόν,
ὕστερον
τῶν
Ἰλιακῶν
ἔτεσι |
[10, 8] |
καὶ
Πυθαγόραν
τὸν
Σάμιον
καὶ
|
τὸν |
μαθηματικὸν
Εὔδοξον,
ἔτι
δὲ
Δημόκριτον |
[10, 4] |
ἀπελέγχεται
ἡ
παρ´
Ἕλλησι
πολιτεία
|
τὸν |
μακρὸν
αἰῶνα
πτωχεύουσα
καὶ
γυμνὴ |
[10, 12] |
τὸν
Σύριον
Φερεκύδην
καὶ
Πυθαγόραν
|
τὸν |
μέγαν
κάτω
που
περὶ
τὰς |
[10, 11] |
ἑκάτερον
αὐτῶν
εἶναι
παλαίτατον
καὶ
|
τὸν |
μὲν
ποιητῶν
καὶ
ἱστορικῶν
εἶναι |
[10, 3] |
Ἀντιφάνους,
τὸν
Οἰωνιστήν,
μεταγράψαι
φησὶ
|
τὸν |
Μένανδρον
εἰς
τὸν
Δεισιδαίμονα.
Ἐπεὶ |
[10, 12] |
αὐτὸν
πράξεων
μάρτυρα
παρατίθεται
Πτολεμαῖον
|
τὸν |
Μενδήσιον.
Καὶ
τὰ
τῆς
λέξεως |
[10, 11] |
Μωσέα.
Κατὰ
μὲν
γὰρ
Φορωνέα
|
τὸν |
μετ´
Ἴναχον
μνημονεύεται
παρ´
Ἀθηναίοις |
[10, 12] |
τὴν
Ἑλλάδα
κατὰ
μὲν
Φορωνέα
|
τὸν |
μετ´
Ἴναχον
ὁ
ἐπὶ
Ὠγύγου |
[10, 7] |
δὲ
τοὺς
περὶ
Κάδμον
τε
|
τὸν |
Μιλήσιον
καὶ
τὸν
Ἀργεῖον
Ἀκουσίλαον |
[10, 4] |
πτίλοις
σφᾶς
αὐτοὺς
ἐφαίδρυνον
κατὰ
|
τὸν |
μῦθον,
ὥστε
αὐτοῖς
ἤδη
τὴν |
[10, 12] |
ὧν
συνῶπται
κατὰ
Ἴναχον
ἠκμακέναι
|
τὸν |
Μωσέα.
Παλαίτερα
δὲ
τῶν
Ἑλληνικῶν |
[10, 9] |
ὁ
δὲ
τοῦ
φιλοσόφου
παλαιότερον
|
τὸν |
Μωσέα
συνίστησιν.
Ἡ
δὲ
Σεμίραμις |
[10, 8] |
ἐνιαυτὸν
γὰρ
παρὰ
τοῖς
Αἰγυπτίοις
|
τὸν |
νεὼν
τοῦ
Διὸς
περαιοῦσθαι
τὸν |
[10, 11] |
βασιλείας
Ἴλιον
ἑάλω.
Καὶ
χρὴ
|
τὸν |
νουνεχῆ
συνεῖναι
μετὰ
πάσης
ἀκριβείας |
[10, 3] |
ἐξ
ἀρχῆς
εἰς
τέλος
Ἀντιφάνους,
|
τὸν |
Οἰωνιστήν,
μεταγράψαι
φησὶ
τὸν
Μένανδρον |
[10, 8] |
τοῦτο
καταδείξαντος
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι
|
τὸν |
Ὅμηρον
ἀκολούθως
τούτῳ
θεῖναι
κατὰ |
[10, 11] |
χρόνον
ὑπήγαγον,
σὺν
Ἀρχιλόχῳ
γεγονέναι
|
τὸν |
Ὅμηρον
εἰπόντες·
ὁ
δὲ
Ἀρχίλοχος |
[10, 9] |
αὐτῶν
ἡγησάμην
δεῖν
παραχωρῆσαι
φωναῖς
|
τὸν |
παρόντα
λόγον,
ὅπως
ὁμοῦ
τῶν |
[10, 11] |
μοι
λέγειν
πλείονα;
Χρὴ
γὰρ
|
τὸν |
πείθειν
ἐπαγγελλόμενον
συντομωτέρας
ποιεῖσθαι
τὰς |
[10, 9] |
δὲ
πρῶτος
Ἀργείων
ἡγεῖται
κατὰ
|
τὸν |
πέμπτον
μετὰ
Σεμίραμιν
Ἀσσυρίων
βασιλέα, |
[10, 14] |
Κλαζομένιος.
Οὗτος
δὴ
πρῶτος
διήρθρωσε
|
τὸν |
περὶ
ἀρχῶν
λόγον.
Οὐ
γὰρ |
[10, 3] |
ᾗ
κατὰ
τύχην
περιπέπτωκα,
Πρωταγόρου
|
τὸν |
Περὶ
τοῦ
ὄντος
ἀναγινώσκων
λόγον |
[10, 3] |
Δημήτριον
τὸν
γεωμέτρην
Προσήνην
τε
|
τὸν |
Περιπατητικὸν
καὶ
τὸν
Στωϊκὸν
Καλλιέτην. |
[10, 4] |
σοφούς.
Ἀμφὶ
Κῦρον
δὲ
οἵδε
|
τὸν |
Περσῶν
ἤκμασαν
βασιλέα.
Οὗτος
δ´ |
[10, 8] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
Ὅμηρόν
τε
|
τὸν |
ποιητὴν
καὶ
Λυκοῦργον
τὸν
Σπαρτιάτην, |
[10, 8] |
τὸν
νεὼν
τοῦ
Διὸς
περαιοῦσθαι
|
τὸν |
ποταμὸν
εἰς
τὴν
Λιβύην
καὶ |
[10, 10] |
δή
μοι
τῆς
Ἀττικῆς
βασιλείας
|
τὸν |
προειρημένον
ἐκτιθέναι
χρόνον,
παρατιθέναι
μέλλοντι |
[10, 9] |
Τριόπα,
ὃς
ἦν
ἕβδομος
μετὰ
|
τὸν |
πρῶτον
Ἀργεῖον
Ἴναχον.
Μεταξὺ
δὲ |
[10, 4] |
ἀλλ´
οὐχ
Ἕλληνα
γεγονέναι
ὁμολογεῖν
|
τὸν |
πρῶτον
τῶν
φιλοσόφων,
ἀνὰ
στόμα |
[10, 4] |
δὲ
Σύριον
ἀναγράφουσιν,
ᾧ
μαθητεῦσαι
|
τὸν |
Πυθαγόραν
φασίν.
Οὐ
μόνῳ
δὲ |
[10, 9] |
Δοὺς
δὲ
κατ´
αὐτὸν
ἐκεῖνον
|
τὸν |
Σαγχουνιάθωνα
Μωσέα
γεγονέναι
καὶ
μὴ |
[10, 8] |
φιλόσοφον·
ἐλθεῖν
δὲ
καὶ
Πυθαγόραν
|
τὸν |
Σάμιον
καὶ
τὸν
μαθηματικὸν
Εὔδοξον, |
[10, 3] |
ἄλλους
τε
πολλοὺς
καὶ
Νικαγόραν
|
τὸν |
σοφιστὴν
καὶ
Μαΐορα
Ἀπολλώνιόν
τε |
[10, 8] |
τε
τὸν
ποιητὴν
καὶ
Λυκοῦργον
|
τὸν |
Σπαρτιάτην,
ἔτι
δὲ
Σόλωνα
τὸν |
[10, 3] |
Προσήνην
τε
τὸν
Περιπατητικὸν
καὶ
|
τὸν |
Στωϊκὸν
Καλλιέτην.
Μεθ´
ὧν
ἕβδομος |
[10, 7] |
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντας,
οἷον
Φερεκύδην
τε
|
τὸν |
Σύριον
καὶ
Πυθαγόραν
καὶ
Θάλητα, |
[10, 3] |
δ´
ὄνομα
μετενήνοχε·
Φερεκύδην
γὰρ
|
τὸν |
Σύριον
πεποίηκε
ταῦτα
προλέγοντα.
Οὐ |
[10, 12] |
ἑπτὰ
σοφοὶ
οἵ
τε
ἀμφὶ
|
τὸν |
Σύριον
Φερεκύδην
καὶ
Πυθαγόραν
τὸν |
[10, 12] |
τρίτῳ
Νομίμων
Ἀσίας
τὸν
Ἆπιν
|
τὸν |
ταῦρον
τελευτήσαντα
καὶ
ταριχευθέντα
εἰς |
[10, 12] |
καὶ
ἡμᾶς
ἐπιδραμεῖν
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
εἰρημένα.
Ἀπίων
τοίνυν
ὁ |
[10, 11] |
κατ´
ἐκεῖνον
αὐτὸν
ὑπειλήφθω
γεγονέναι
|
τὸν |
τοῦ
πολέμου
καιρόν,
ἔτι
δὲ |
[10, 3] |
ἵνα
καὶ
ψεύστης
ἁλῷ
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον.
Ἄνδρωνος
γὰρ
ἐν
τῷ |
[10, 11] |
τὰ
τῆς
ἀποδείξεως
τοῦτον
ἔχει
|
τὸν |
τρόπον.
Γεγόνασιν
Ἀργείων
βασιλεῖς
οἵδε· |
[10, 10] |
μετὰ
Μωσέως
ἔξοδον
γεγενῆσθαι,
τόνδε
|
τὸν |
τρόπον·
ἐπὶ
πρώτην
Ὀλυμπιάδα
τὴν |
[10, 10] |
δὲ
τῶν
Ἑλληνικῶν,
ἐφαρμόσω
τόνδε
|
τὸν |
τρόπον·
λαβόμενος
μιᾶς
πράξεως
Ἑβραϊκῆς |
[10, 11] |
δὲ
καὶ
Φήμιος
κατ´
αὐτὸν
|
τὸν |
Τρωϊκὸν
πόλεμον
γεγόνασι·
διέτριβον
γὰρ |
[10, 9] |
τις
ἀπὸ
τούτου
συναγαγεῖν
ἐθέλοι
|
τὸν |
τῶν
ἐτῶν
ἀριθμόν,
προϊὼν
ἐπὶ |
[10, 3] |
ὑποπτεύω
μὲν
τὸν
ὑφῃρημένον
εἶναι
|
τὸν |
Ὑπερείδην·
ἀδήλου
δὲ
ὄντος
ὁπότερος, |
[10, 3] |
πρὸς
δέον
διώρθωσε·
μέμφομαι
δὲ
|
τὸν |
Ὑπερείδην,
εἰ
λαβὼν
παρὰ
Δημοσθένους |
[10, 3] |
κλέπτην.
Ἐγὼ
δὲ
ὑποπτεύω
μὲν
|
τὸν |
ὑφῃρημένον
εἶναι
τὸν
Ὑπερείδην·
ἀδήλου |
[10, 4] |
στόμα
πάντων
Ἑλλήνων
ᾀδόμενον.
Καὶ
|
τὸν |
Φερεκύδην
δὲ
Σύριον
ἀναγράφουσιν,
ᾧ |
[10, 8] |
Σόλωνα
τὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
Πλάτωνα
|
τὸν |
φιλόσοφον·
ἐλθεῖν
δὲ
καὶ
Πυθαγόραν |
[10, 9] |
τοσούτοις
τὰ
Τρωϊκὰ
προάγων
κατὰ
|
τὸν |
φιλόσοφον.
Πρῶτος
δὲ
βασιλεύει
Ἀργείων |
[10, 6] |
Φρύγα·
κρούματα
δὲ
Ὄλυμπον
ὁμοίως
|
τὸν |
Φρύγα,
καθάπερ
Φρύγιον
ἁρμονίαν
καὶ |
[10, 6] |
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον
εὑρεῖν
|
τὸν |
Φρύγα·
τρίχορδον
δὲ
ὁμοίως
καὶ |
[10, 8] |
Δημόκριτον
τὸν
Ἀβδηρίτην
καὶ
Οἰνοπίδην
|
τὸν |
Χῖον.
Πάντων
δὲ
τούτων
σημεῖα |
[10, 12] |
ἔτη
συνάγεται
τριάκοντα
ὀκτὼ
κατὰ
|
τὸν |
χρονογράφον
Ἀπολλόδωρον.
Ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ |
[10, 14] |
σύμφωνα
Ἑβραίοις
πεφιλοσοφηκότες,
ὥρα
σκοπεῖν
|
τὸν |
χρόνον,
καθ´
ὃν
οὗτος
γέγονε, |
[10, 12] |
τὰ
ἀπὸ
Δευκαλίωνος.
Εἰς
δὲ
|
τὸν |
χρόνον
τῶν
Τρωϊκῶν
ἀπὸ
Ἰνάχου |
[10, 11] |
ἔτεσι
τετρακοσίοις·
ἕτεροι
δὲ
κάτω
|
τὸν |
χρόνον
ὑπήγαγον,
σὺν
Ἀρχιλόχῳ
γεγονέναι |