Livre, Chap. |
[10, 4] |
τὰ
μὲν
ἐκ
Φοινίκης
Κάδμος
|
ὁ |
Ἀγήνορος,
τὰ
δ´
ἐξ
Αἰγύπτου |
[10, 11] |
Ἔφορος
ὁ
Κυμαῖος
καὶ
Φιλόχορος
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
Μεγακλείδης
τε
καὶ
Χαμαιλέων |
[10, 4] |
βαρβάρου
παιδευόμενον,
ἐν
οἷς
φησιν
|
ὁ |
Αἰγύπτιος
πρὸς
αὐτόν·
Ὦ
Σόλων, |
[10, 3] |
αὐτοῦ
τῶν
κλοπῶν
ἐξέφηνε·
καθάπερ
|
ὁ |
Ἀλεξανδρεὺς
Φιλόστρατος
Περὶ
τῆς
τοῦ |
[10, 12] |
τὰ
ἀπὸ
Ἰνάχου
λέγω,
Διονύσιος
|
ὁ |
Ἁλικαρνασεὺς
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
διδάσκει. |
[10, 12] |
ὃν
Αἰγύπτιοι
σέβουσι.
Νυμφόδωρος
δὲ
|
ὁ |
Ἀμφιπολίτης
ἐν
τρίτῳ
Νομίμων
Ἀσίας |
[10, 14] |
καὶ
ἰσημερίας
διελέχθη·
ἐγένετο
δ´
|
ὁ |
ἀνὴρ
ἐπισημότατος
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι. |
[10, 3] |
δ´
ἐπεὶ
ἀμφοτέρωθεν
ἐκαρτύναντο
φάλαγγας,
|
ὁ |
Ἀντίμαχος
μεταθεὶς
ἡμιστίχια
πεποίηκε
Λαῶν |
[10, 3] |
διαφθείρων.
Ταῦτ´
εἰπόντος
τοῦ
Νικαγόρου
|
ὁ |
Ἀπολλώνιος·
Καὶ
τί
θαυμάζομεν‘
ἔφη, |
[10, 12] |
ἐπὶ
δέκα,
ὥς
φησι
Διονύσιος
|
ὁ |
Ἀργεῖος·
Ἄγις
δὲ
καὶ
Δερκύλος |
[10, 12] |
πρώτῃ
Ἀρκαδικῶν·
τοῦτον
δὲ
Ἀριστέας
|
ὁ |
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
φησι
Σάραπιν,
καὶ |
[10, 12] |
ὕστερον
Μωσέως
γενεᾷ.
Ἆπίς
τε
|
ὁ |
Ἄργους
βασιλεὺς
Μέμφιν
οἰκίζει,
ὥς |
[10, 10] |
ἄγαν
ἰδιωτείας
μετέπλασσε.
Ταῦτα
μὲν
|
ὁ |
Ἀφρικανός.
Μεταβῶμεν
δ´
ἡμεῖς
ἐφ´ |
[10, 10] |
Τοῦ
δὴ
Ναβουχοδονόσορ
μνημονεύει
Βηρωσσὸς
|
ὁ |
Βαβυλώνιος.
Μετὰ
δὲ
τὰ
οʹ |
[10, 11] |
αὐτοὺς
γραμμάτων
ἑρμηνεὺς
Πτολεμαῖος
(οὐχ
|
ὁ |
βασιλεύς,
ἱερεὺς
δὲ
Μένδητος)
οὗτος |
[10, 6] |
σίδηρον
ἐκάθηραν
πρῶτοι.
Ἄμυκός
τε
|
ὁ |
Βεβρύκων
βασιλεὺς
ἱμάντας
πυκτικοὺς
εὗρε. |
[10, 9] |
ὀνόμασιν
αὐτῶν
τὰ
συμφωνότατα,
Σαγχουνιάθων
|
ὁ |
Βηρύτιος,
εἰληφὼς
τὰ
ὑπομνήματα
παρὰ |
[10, 2] |
τελευτῶν
προστίθησι
τάδε·
Ἐπιλείψει
με
|
ὁ |
βίος,
εἰ
καθ´
ἕκαστον
ἐπεξιέναι |
[10, 12] |
συνεχρόνισε
Ταντάλῳ.
Εἰκότως
ἄρα
καὶ
|
ὁ |
Βοιώτιος
Πίνδαρος
γράφει·
Ἐν
χρόνῳ |
[10, 9] |
Σεμιράμεως,
πρῶτος
Ἀθηναίων
βασιλεύει
Κέκροψ
|
ὁ |
βοώμενος
παρ´
αὐτοῖς
αὐτόχθων,
Ἄργους |
[10, 2] |
ἐν
ἡμέρᾳ
θερισμοῦ.
Ὁρᾷς
ὅτι
|
ὁ |
βρέχων
ἐπὶ
δικαίους
καὶ
ἀδίκους’ |
[10, 11] |
βασιλέα‘
Μετὰ
δὲ
τοῦτον
Ἀπίων
|
ὁ |
γραμματικός,
ἀνὴρ
δοκιμώτατος,
ἐν
τῇ |
[10, 3] |
ὅλους
μετατιθέντος
στίχους’
Πρὸς
ὃν
|
ὁ |
γραμματικὸς
Ἀπολλώνιος
ἔφη·
Οὐ
γὰρ |
[10, 3] |
τὸ
ἄγαν
αὐτὸν
φιλεῖν
Ἀριστοφάνης
|
ὁ |
γραμματικὸς
ἐν
ταῖς
Παραλλήλοις
αὐτοῦ |
[10, 12] |
τὸν
τόπον
εἰρημένα.
Ἀπίων
τοίνυν
|
ὁ |
γραμματικός,
ὁ
Πλειστονίκης
ἐπικληθείς,
ἐν |
[10, 14] |
ὑπό
τινων
σκηνικὸς
φιλόσοφος
ἐκλήθη·
|
ὁ |
δὲ
Ἀρχέλαος
ἐν
Λαμψάκῳ
διεδέξατο |
[10, 11] |
Ἀρχιλόχῳ
γεγονέναι
τὸν
Ὅμηρον
εἰπόντες·
|
ὁ |
δὲ
Ἀρχίλοχος
ἤκμασε
περὶ
Ὀλυμπιάδα |
[10, 11] |
μὲν
γὰρ
Ἡρακλέους
ἐστὶ
διδάσκαλος,
|
ὁ |
δὲ
Ἡρακλῆς
μιᾷ
τῶν
Τρωϊκῶν |
[10, 3] |
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
Θεοπόμπου
προὐτίθει,
|
ὁ |
δὲ
Καΰστριος
κλέπτην
ἀπεκάλει.
Καὶ |
[10, 11] |
ὁ
μὲν
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσιν,
|
ὁ |
δὲ
παρὰ
τοῖς
Φαίαξι.
Καὶ |
[10, 9] |
ταύτης
ἐδήλου
γενέσθαι
τὸν
Ἁβραάμ,
|
ὁ |
δὲ
τοῦ
φιλοσόφου
παλαιότερον
τὸν |
[10, 11] |
εἰς
τὰς
Ἀθήνας
ἄφιξις
καὶ
|
ὁ |
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
τε
Περσέως |
[10, 12] |
Ἴωνος
εἰς
Ἀθήνας
ἄφιξις
καὶ
|
ὁ |
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
τε
Περσέως |
[10, 4] |
τὴν
μετοικίαν
πεποιημένοι.
Ἀλλὰ
γὰρ
|
ὁ |
δηλούμενος
τὰ
παρ´
ἑκάστοις
σοφὰ |
[10, 11] |
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
καὶ
|
ὁ |
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
ἡ
Ἰώ· |
[10, 12] |
καὶ
Ἄτλας
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
|
ὁ |
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
Ἰώ·
κατὰ |
[10, 4] |
Πύθιος
καὶ
ὁ
Κλάριος
καὶ
|
ὁ |
Δωδωναῖος,
εἶτα
δὲ
Ἀμφιάρεως
καὶ |
[10, 14] |
δὲ
Μέλισσος,
Μέλισσον
δὲ
Ζήνων
|
ὁ |
Ἐλεάτης·
ὅν
φασιν
ἐπιβουλὴν
κατὰ |
[10, 9] |
τὰ
ἐν
Ἕλλησι
θαυμάσια
μυθολογεῖται,
|
ὁ |
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
κατακλυσμὸς
καὶ
ὁ |
[10, 9] |
ὁ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
κατακλυσμὸς
καὶ
|
ὁ |
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐμπρησμός,
πολλῶν,
ὡς |
[10, 10] |
Αἰγύπτου,
ἐν
δὲ
τῇ
Ἀττικῇ
|
ὁ |
ἐπὶ
Ὠγύγου
γίνεται
κατακλυσμός·
καὶ |
[10, 12] |
μὲν
Φορωνέα
τὸν
μετ´
Ἴναχον
|
ὁ |
ἐπὶ
Ὠγύγου
κατακλυσμὸς
καὶ
ἡ |
[10, 9] |
Ἀργεῖον
Ἴναχον.
Μεταξὺ
δὲ
τούτων
|
ὁ |
ἐπὶ
Ὠγύγου
μνημονεύεται
κατακλυσμὸς
πρῶτός |
[10, 6] |
οὖν
ὁ
Μιτυληναῖος
καὶ
Θεόφραστος
|
ὁ |
Ἐρέσιος
Κύδιππός
τε
ὁ
Μαντινεὺς |
[10, 3] |
Εὐβούλου
δωρεῶν.
Καὶ
ὅτι
μὲν
|
ὁ |
ἕτερος
παρὰ
τοῦ
ἑτέρου
μετέθηκε |
[10, 12] |
τε
βασιλεία·
κατὰ
δὲ
Προῖτον
|
ὁ |
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους
πόλεμος·
κατὰ |
[10, 11] |
τε
βασιλεία·
κατὰ
δὲ
Προῖτον
|
ὁ |
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους
πόλεμος·
κατὰ |
[10, 5] |
μεθ´
ὃ
Ἥθ,
ὅ
ἐστιν
|
ὁ |
ζῶν‘
ἵν´
ᾖ
τὸ
ὅλον |
[10, 5] |
τὸ
ὅλον
ἐν
αὐτῇ
ζῇ
|
ὁ |
ζῶν‘
μετὰ
ταῦτα
στοιχεῖον
ἔνατον |
[10, 3] |
ὅτι
δὲ
καὶ
αὐτὸς
οὗτος
|
ὁ |
ἥρως
Πλάτων,
οὗ
τὴν
ἐπώνυμον |
[10, 4] |
Κολοφώνιον
πατέρα
ἐπιγραψαμένη.
Ἀλλὰ
καὶ
|
ὁ |
Θαλῆς,
ὥς
τινες
ἱστοροῦσι,
Φοῖνιξ |
[10, 11] |
δὲ
παρὰ
τοῖς
Φαίαξι.
Καὶ
|
ὁ |
Θάμυρις
καὶ
ὁ
Φιλάμμων
οὐ |
[10, 11] |
κατὰ
Καμβύσην
γεγονώς,
καὶ
Στησίμβροτος
|
ὁ |
Θάσιος
καὶ
Καλλίμαχος
ὁ
Κολοφώνιος |
[10, 4] |
χρηστήρια
συνεβάλλετο,
ἀλλ´
οὐδ´
αὐτὸς
|
ὁ |
θαυμαστὸς
Πύθιος
εἰς
φιλοσοφίαν
αὐτοὺς |
[10, 3] |
τὴν
ἑνδεκάτην
τῶν
Ἑλληνικῶν
μεταθεὶς
|
ὁ |
Θεόπομπος
ἀργά
τε
καὶ
ἀκίνητα |
[10, 3] |
ῥηθὲν
ἐν
Σύριῳ
εἰρῆσθαί
φησιν
|
ὁ |
Θεόπομπος
τό
τε
περὶ
τὸ |
[10, 11] |
ἐπαγγέλλομαι.
Γινώσκων
δὲ
λοιπὸν
τίς
|
ὁ |
θεὸς
καὶ
τίς
ἡ
κατ´ |
[10, 4] |
ᾠδάς
τε
καὶ
ἐπῳδάς,
ἤτοι
|
ὁ |
Θρᾴκιος
Ὀρφεὺς
ἢ
καί
τις |
[10, 7] |
φαίνεσθαι
πάντων
ἀληθέστατοι.
Τοσαῦτα
καὶ
|
ὁ |
Ἰώσηπος.
Εἴη
δ´
ἂν
τῶν |
[10, 1] |
ἀλλήλους.
Τὰς
γοῦν
τῶν
πέλας
|
ὁ |
καθ´
εἷς
αὐτῶν
λέξεις
ὁμοῦ |
[10, 11] |
εἰς
Ἑλληνίδα
κατέταξε
φωνὴν
Λαῖτος,
|
ὁ |
καὶ
τοὺς
βίους
τῶν
φιλοσόφων |
[10, 3] |
οὐκέτι
κατειλήφατε.
Τί
λέγεις;
ἔφη
|
ὁ |
Καλλιέτης.
Οὐ
λέγω
μόνον‘
φησίν, |
[10, 11] |
τοῖς
Ἰλιακοῖς
ἐγγίζει·
Σολομῶν
δὲ
|
ὁ |
κατ´
Εἴραμον
πολὺ
κατώτερός
ἐστι |
[10, 11] |
εἴρηται.
Ταῦθ´
ὑμῖν,
ἄνδρες
Ἕλληνες,
|
ὁ |
κατὰ
βαρβάρους
φιλοσοφῶν
Τατιανὸς
συνέταξα, |
[10, 9] |
θαυμαζόμενα.
Γίνεται
γὰρ
μετὰ
Κέκροπα
|
ὁ |
κατὰ
Δευκαλίωνα
κατακλυσμὸς
καὶ
ἡ |
[10, 9] |
βασιλέων
μηνύουσι
διαδοχαί.
Σαγχουνιάθων
δὲ
|
ὁ |
κατὰ
τὴν
τῶν
Φοινίκων
διάλεκτον |
[10, 4] |
ἦν
ἀκμάζων,
ὁ
Πύθιος
καὶ
|
ὁ |
Κλάριος
καὶ
ὁ
Δωδωναῖος,
εἶτα |
[10, 12] |
ἡμῖν
ἀποδέδεικται
πρεσβύτερος.
Ταῦτα
καὶ
|
ὁ |
Κλήμης.
Ἀλλ´
ἐπεὶ
πρὸ
τῶν |
[10, 6] |
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται.
Ταῦτα
ῥήμασιν
αὐτοῖς
|
ὁ |
Κλήμης
ἐν
Στρωματεῦσι.
Τοῖς
δ´ |
[10, 5] |
αὐτῆς
ἡμῖν
ὑποθέσεως
ἐφαψάμενος
καὶ
|
ὁ |
Κλήμης
ἐπάκουσον
ἅ
φησιν·
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ |
[10, 2] |
τὰ
ἑξῆς.
Τούτοις
μυρία
συνάψας
|
ὁ |
Κλήμης
κλέπτας
γεγονέναι
τοὺς
Ἕλληνας |
[10, 11] |
Στησίμβροτος
ὁ
Θάσιος
καὶ
Καλλίμαχος
|
ὁ |
Κολοφώνιος
Ἡρόδοτός
τε
Ἁλικαρνασεὺς
καὶ |
[10, 11] |
Ὀλύνθιος·
μετὰ
δὲ
ἐκείνους
Ἔφορος
|
ὁ |
Κυμαῖος
καὶ
Φιλόχορος
ὁ
Ἀθηναῖος |
[10, 2] |
ἐξήνεγκαν,
καθάπερ
{Εὐγ{
ρ}
άμμων
|
ὁ |
Κυρηναῖος
ἐκ
Μουσαίου
τὸ
Περὶ |
[10, 14] |
Μετὰ
δὲ
ἐτῶν
ἀριθμὸν
οʹ
|
ὁ |
Κῦρος
βασιλεύει
Περσῶν,
ὃς
καὶ |
[10, 6] |
τὴν
τέχνην
ἱστοροῦσιν.
Ἄτλας
δὲ
|
ὁ |
Λίβυς
πρῶτος
ναῦν
ἐναυπηγήσατο
καὶ |
[10, 1] |
παρὰ
βαρβάρων
εἰλῆφθαι
αὐτοῖς
φθάσας
|
ὁ |
λόγος
ἀπέδειξεν,
ὁπηνίκα
τὰ
πάντα |
[10, 4] |
κατάγνωσις,
ἣν
μικρὸν
μὲν
ὅσον
|
ὁ |
λόγος
προϊὼν
ἐπιδείξει·
τοσοῦτον
δὲ |
[10, 8] |
καὶ
Διόδωρος.
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν
|
ὁ |
λόγος
ὧδέ
πως
ἀποδεδειγμένος
ἐνταῦθά |
[10, 9] |
Ἑβραίοις
ὠνόμασται,
καθ´
ὃν
Ζωροάστρης
|
ὁ |
μάγος
Βακτρίων
ἐβασίλευσε.
Νίνου
δὲ |
[10, 13] |
ὄνομα
τῷ
τόπῳ.
Τοῦτόν
φησιν
|
ὁ |
Μάνεθως
ἅπαντα
τείχει
τε
μεγάλῳ |
[10, 13] |
αὐτῶν
ἀπαριθμησάμενος
ἐπιλέγει·
Ταῦτα
μὲν
|
ὁ |
Μάνεθως.
Δῆλον
δέ
ἐστιν,
ἐκ |
[10, 13] |
ἀγνοίας
ἐψευσμένον)
οὗτος
δὴ
τοίνυν
|
ὁ |
Μάνεθως
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
τῶν |
[10, 13] |
ἀρχαιότατον
Ἀργεῖοι
νομίζουσι.
Δύο
τοίνυν
|
ὁ |
Μάνεθως
ἡμῖν
τὰ
μέγιστα
μεμαρτύρηκεν |
[10, 6] |
Θεόφραστος
ὁ
Ἐρέσιος
Κύδιππός
τε
|
ὁ |
Μαντινεὺς
ἔτι
τε
Ἀντιφάνης
καὶ |
[10, 10] |
αὐτόχθονος
πιστευθέντος,
ἐφ´
οὗ
γέγονεν
|
ὁ |
μέγας
καὶ
πρῶτος
ἐν
τῇ |
[10, 3] |
ζητοῦντες
Καΰστριός
τε
καὶ
Μάξιμος·
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
Θεοπόμπου |
[10, 9] |
καὶ
αὐτὸς
κατὰ
Σεμίραμιν.
Ἀλλ´
|
ὁ |
μὲν
ἡμέτερος
λόγος
ἐπὶ
ταύτης |
[10, 11] |
Τρωϊκὸν
πόλεμον
γεγόνασι·
διέτριβον
γὰρ
|
ὁ |
μὲν
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσιν,
ὁ |
[10, 11] |
ὡς
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
ἀνέγραψεν
|
ὁ |
Μενδήσιος
Πτολεμαῖος.
Ὁ
δὲ
ἀπὸ |
[10, 12] |
ὡς
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
ἀνέγραψεν
|
ὁ |
Μενδήσιος
Πτολεμαῖος.
Ὁ
δὲ
Πτολεμαῖος |
[10, 10] |
τάχα
δι´
Ἁβραάμ.
Πτολεμαῖος
δὲ
|
ὁ |
Μενδήσιος
τὰ
Αἰγυπτίων
ἀνέκαθεν
ἱστορῶν |
[10, 14] |
Τούτων
δὴ
τῶν
ἑπτὰ
Θαλῆς
|
ὁ |
Μιλήσιος
φυσικὸς
πρῶτος
Ἑλλήνων
γεγονὼς |
[10, 6] |
φησὶν
Ἑλλάνικος.
Σκάμμων
μὲν
οὖν
|
ὁ |
Μιτυληναῖος
καὶ
Θεόφραστος
ὁ
Ἐρέσιος |
[10, 6] |
εὗρε.
Περί
τε
μουσικὴν
Ὄλυμπος
|
ὁ |
Μυσὸς
τὴν
Λύδιον
ἁρμονίαν
ἐφιλοτέχνησεν· |
[10, 11] |
βασιλείαν
Ἴλιον
ἑάλω.
Οὐκοῦν
πέφηνεν
|
ὁ |
Μωσῆς
ἀπό
γε
τῶν
προειρημένων |
[10, 11] |
Διόπερ
εἰ
κατὰ
Ἴναχον
πέφηνεν
|
ὁ |
Μωσῆς
γεγονώς,
πρεσβύτερός
ἐστι
τῶν |
[10, 11] |
οὐχ
Ὁμήρου
μόνον
πρεσβύτερός
ἐστιν
|
ὁ |
Μωσῆς,
ἔτι
δὲ
καὶ
τῶν |
[10, 12] |
λεγομένων
σοφῶν
τε
καὶ
ποιητῶν,
|
ὁ |
Μωσῆς
ἡμῖν
ἀποδέδεικται
πρεσβύτερος.
Ταῦτα |
[10, 12] |
πρὸ
τῆς
καθ´
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας
|
ὁ |
Μωσῆς.
Λέων
δὲ
ὁ
τὰ |
[10, 3] |
αὐτὸν
καλεῖσθαι
λέγων.
Κἀγώ‘
φησὶν
|
ὁ |
Νικαγόρας,
ταῖς
Ἑλληνικαῖς
ἐντυγχάνων
αὐτοῦ |
[10, 2] |
τεραστίως
ἐπιδεδειγμένα;
Πάντων
γὰρ
ἀνθρώπων
|
ὁ |
παντοκράτωρ
κηδόμενος
θεὸς
τοὺς
μὲν |
[10, 14] |
ἐγνωρίζετο.
Τὸν
δὲ
Ξενοφάνην
λέγεται
|
ὁ |
Παρμενίδης
διαδέξασθαι,
Παρμενίδην
δὲ
Μέλισσος, |
[10, 11] |
τὴν
ἀπόδειξιν.
Μίνως
μὲν
γάρ,
|
ὁ |
πάσης
προὔχειν
νομισθεὶς
σοφίας
ἀγχινοίας |
[10, 11] |
κατασκευὴν
ἐδωρήσατο.
Καὶ
Μένανδρος
δὲ
|
ὁ |
Περγαμηνὸς
περὶ
τῶν
αὐτῶν
τὴν |
[10, 3] |
ἄλλοις
γενομένης·
Ἀκούσωμεν’
ἔφη,
τίς
|
ὁ |
περὶ
Ἐφόρου
θόρυβος.
Ἦσαν
δ´ |
[10, 2] |
βροντὴ
ἐξαίσιος
ἐπεκτύπει
καὶ
πᾶς
|
ὁ |
πέριξ
ἀὴρ
ἐνεφοῦτο·
λάβροι
δὲ |
[10, 6] |
δὲ
Φιλοστέφανος,
ἀλλὰ
καὶ
Στράτων
|
ὁ |
Περιπατητικὸς
ἐν
τοῖς
Περὶ
εὑρεμάτων |
[10, 14] |
φιλοσοφίᾳ
δόγμασιν
ὑπερηκόντισε.
Γέγονε
δὲ
|
ὁ |
Πλάτων
ἀμφὶ
τὰ
ὕστατα
τῆς |
[10, 12] |
ἔφη
πατέρα
θνητῶν
ἀνθρώπων.
Ἐντεῦθεν
|
ὁ |
Πλάτων
ἐν
Τιμαίῳ
κατακολουθήσας
Ἀκουσιλάῳ |
[10, 4] |
τοῦτο
εἰς
τέλος
ἀπεργάζονται.
Ταῦτα
|
ὁ |
Πλάτων.
Καὶ
Δημόκριτος
δὲ
ἔτι |
[10, 14] |
τετρακοσίοις.
Εἰ
δή
σοι
τοιγαροῦν
|
ὁ |
Πλάτων
οἵ
τε
μετ´
αὐτὸν |
[10, 4] |
Ἀθηναίοις
νομοθετῆσαι,
Αἰγυπτίοις
ὁμοίως
φησὶν
|
ὁ |
Πλάτων
προσεσχηκέναι,
ὁπηνίκα
πάλιν
ᾤκουν |
[10, 4] |
πολιὸν
μάθημα.
Καὶ
οὗτος
δὲ
|
ὁ |
Πλάτων
τοῖς
ἐν
Ἰταλίᾳ
Πυθαγορείοις |
[10, 12] |
εἰρημένα.
Ἀπίων
τοίνυν
ὁ
γραμματικός,
|
ὁ |
Πλειστονίκης
ἐπικληθείς,
ἐν
τῇ
δʹ |
[10, 8] |
νηπενθὲς
φάρμακον,
ὃ
λαβεῖν
φησιν
|
ὁ |
ποιητὴς
τὴν
Ἑλένην
ἐκ
τῶν |
[10, 10] |
ὁ
τὰς
Βιβλιοθήκας
Ἀλέξανδρός
τε
|
ὁ |
Πολυΐστωρ
καί
τινες,
οἳ〉
τῶν |
[10, 9] |
γέγονε
τῆς
Ἀσσυρίων
βασιλίδος.
Ταῦτα
|
ὁ |
Πορφύριος.
Δεῖ
δὴ
συλλογίσασθαι
τὰ |
[10, 9] |
τετάρτῳ
τῆς
καθ´
ἡμῶν
συσκευῆς
|
ὁ |
Πορφύριος
ῥήμασιν
αὐτοῖς
τάδε·
Ἱστορεῖ |
[10, 10] |
οἱ
μετὰ
Μωσέως·
Ἀπίων
δὲ
|
ὁ |
Ποσειδωνίου,
περιεργότατος
γραμματικῶν,
ἐν
τῇ |
[10, 4] |
Πολὺς
γοῦν
παρὰ
τοῖς
πᾶσιν
|
ὁ |
προδηλωθεὶς
περὶ
θεῶν
ἐκράτει
λόγος· |
[10, 11] |
τὴν
εὕρεσιν
γεγονέναι·
φανήσεται
γὰρ
|
ὁ |
προειρημένος
Μωσῆς
αὐτῆς
μὲν
τῆς |
[10, 3] |
γνῶναι.
Καὶ
μεθ´
ἕτερα·
Καὶ
|
ὁ |
Προσήνης·
Τοὺς
μὲν
ἄλλους‘
ἔφη, |
[10, 11] |
Ἀθηναίοις
Ὤγυγος,
ἐφ´
οὗ
κατακλυσμὸς
|
ὁ |
πρῶτος,
κατὰ
δὲ
Φόρβαντα
Ἀκταῖος, |
[10, 4] |
πη
μνημονεύοντος·
Τούτου
δ´
αἴτιος
|
ὁ |
πρῶτος
ταῦτα
κατιδών,
βάρβαρος
ὤν. |
[10, 4] |
Οὐ
μόνῳ
δὲ
τούτῳ
συγγενέσθαι
|
ὁ |
Πυθαγόρας
λέγεται,
διατρῖψαι
δὲ
καὶ |
[10, 4] |
τὸ
τηνικάδε
μάλιστα
ἦν
ἀκμάζων,
|
ὁ |
Πύθιος
καὶ
ὁ
Κλάριος
καὶ |
[10, 11] |
προηρεύνησαν
πρεσβύτατοι
μὲν
Θεαγένης
τε
|
ὁ |
Ῥηγῖνος,
κατὰ
Καμβύσην
γεγονώς,
καὶ |
[10, 12] |
Διόσκουροι
συνέπλεον
αὐτοῖς,
ὡς
μαρτυρεῖ
|
ὁ |
Ῥόδιος
Ἀπολλώνιος
ἐν
τοῖς
Ἀργοναυτικοῖς. |
[10, 9] |
ἐπὶ
Σεμιράμεως
τῆς
Ἀσσυρίων
βασιλίδος
|
ὁ |
Σαγχουνιάθων
ἐγνωρίζετο,
ἔστω
δὲ
καὶ |
[10, 9] |
τὰ
προκείμενα
ὧδέ
πως·
εἴπερ
|
ὁ |
Σαγχουνιάθων
ἐπὶ
Σεμιράμεως
γέγονεν,
ἡ |
[10, 9] |
Τρωϊκῶν
ὁμολογεῖται,
εἴη
ἂν
καὶ
|
ὁ |
Σαγχουνιάθων
τῶν
Τρωϊκῶν
παλαιότερος.
Ἀλλ´ |
[10, 12] |
φιλότητι,
Διώνυσον
πολυγηθῆ.
Κάδμος
μὲν
|
ὁ |
Σεμέλης
πατὴρ
ἐπὶ
Λυγκέως
εἰς |
[10, 14] |
ἀκουστὴς
γίνεται,
καθ´
ὃν
Ἡράκλειτος
|
ὁ |
σκοτεινὸς
ἐγνωρίζετο.
Τὸν
δὲ
Ξενοφάνην |
[10, 5] |
ΒΑΡΒΑΡΩΝ
ΕΛΛΗΝΕΣ
ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ.
Πρῶτος
τοιγαροῦν
|
ὁ |
τὰ
κοινὰ
γράμματα,
αὐτὰ
δὴ |
[10, 10] |
Σύρια
Κάστωρ
καὶ
Θαλλὸς
καὶ
|
ὁ〉 |
τὰ
πάντων
Διόδωρος
ὁ
τὰς |
[10, 12] |
ἀνθρωπογονίας
ὁ
Μωσῆς.
Λέων
δὲ
|
ὁ |
τὰ
περὶ
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον |
[10, 11] |
παρ´
αὐτοῖς
ἀναγραφή.
Κάδμος
γὰρ
|
ὁ |
τὰ
στοιχεῖα
τοῖς
προειρημένοις
παραδοὺς |
[10, 10] |
καὶ
ὁ〉
τὰ
πάντων
Διόδωρος
|
ὁ |
τὰς
Βιβλιοθήκας
Ἀλέξανδρός
τε
ὁ |
[10, 12] |
αὐτόχθονος,
ὥς
φησι
κατὰ
λέξιν
|
ὁ |
Τατιανός·
ἐννέα
δὲ
τὰ
Ἀρκαδικὰ |
[10, 11] |
θεὸν
πολιτείας
ἀνεξαρνήτου.
Τοσαῦτα
καὶ
|
ὁ |
Τατιανός.
Μετίωμεν
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[10, 12] |
σελήνης·
νὺξ
μὲν
ἔην
(φησὶν
|
ὁ |
τὴν
Μικρὰν
Ἰλιάδα
πεποιηκώς)
μεσάτα, |
[10, 12] |
ἀνθρώπων
γενέσθαι
λέγει·
ὅθεν
καὶ
|
ὁ |
τῆς
Φορωνίδος
ποιητὴς
εἶναι
αὐτὸν |
[10, 14] |
ἀνεγείρειν·
ὅτε
καὶ
ἄνεισιν
Ἰησοῦς
|
ὁ |
τοῦ
Ἰωσεδὲκ
καὶ
Ζοροβάβελ
ὁ |
[10, 10] |
διὰ
Ζοροβάβελ,
καθ´
ὃν
Ἰησοῦς
|
ὁ |
τοῦ
Ἰωσεδέκ,
τὴν
πρώτην
καὶ |
[10, 14] |
ὁ
τοῦ
Ἰωσεδὲκ
καὶ
Ζοροβάβελ
|
ὁ |
τοῦ
Σαλαθιὴλ
καταβάλλονταί
τε
θεμελίους, |
[10, 3] |
ὁποῖος
μὲν
τῶν
Ἑλληνικῶν
συγγραφέων
|
ὁ |
τρόπος
ὅτι
τε
οὐδὲ
τοῦ |
[10, 3] |
τῆς
Ἐφόρου
κλοπῆς,
Ἀλκαῖος
δέ,
|
ὁ |
τῶν
λοιδόρων
ἰάμβων
καὶ
ἐπιγραμμάτων |
[10, 11] |
Φαίαξι.
Καὶ
ὁ
Θάμυρις
καὶ
|
ὁ |
Φιλάμμων
οὐ
πολὺ
τούτων
εἰσὶν |
[10, 6] |
πρῶτον
θυρεὸν
κατασκευάσαι.
Κάδμος
γὰρ
|
ὁ |
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν
τε
ἐξεῦρε
καὶ |
[10, 4] |
ἤκμασαν
βασιλέα.
Οὗτος
δ´
ἦν
|
ὁ |
χρόνος,
ἐν
ᾧ
τῶν
παρ´ |
[10, 11] |
ἀναγραφὴν
ἐποιήσατο.
Τοῦ
δὲ
Εἰράμου
|
ὁ |
χρόνος
ἤδη
που
τοῖς
Ἰλιακοῖς |
[10, 10] |
ἐμέλησεν
Ὀλυμπιάδων·
ἅπασι
γὰρ
συνεφώνησεν
|
ὁ |
χρόνος.
Κῦρος
δ´
οὖν
τῷ |
[10, 10] |
ασλζʹ
κἀν
τοῖς
Ἑλληνικοῖς
συνέδραμεν
|
ὁ |
χρόνος.
Μετὰ
δὲ
Ὤγυγον,
διὰ |