Alphabétiquement     [«   »]
ξύλων 1
ο 3
9
ὁ 154
14
14
ὀγδόῃ 2
Fréquences     [«    »]
151 τὰ
121 τὸν
153 τοῦ
154 ὁ
162 τε
178 τῆς
188 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Préparation évangélique, livre X


Livre, Chap.
[10, 4]   τὰ μὲν ἐκ Φοινίκης Κάδμος     Ἀγήνορος, τὰ δ´ ἐξ Αἰγύπτου
[10, 11]   Ἔφορος Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος     Ἀθηναῖος Μεγακλείδης τε καὶ Χαμαιλέων
[10, 4]   βαρβάρου παιδευόμενον, ἐν οἷς φησιν     Αἰγύπτιος πρὸς αὐτόν· Σόλων,
[10, 3]   αὐτοῦ τῶν κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ     Ἀλεξανδρεὺς Φιλόστρατος Περὶ τῆς τοῦ
[10, 12]   τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, Διονύσιος     Ἁλικαρνασεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει.
[10, 12]   ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσι. Νυμφόδωρος δὲ     Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας
[10, 14]   καὶ ἰσημερίας διελέχθη· ἐγένετο δ´     ἀνὴρ ἐπισημότατος ἐν τοῖς Ἕλλησι.
[10, 3]   δ´ ἐπεὶ ἀμφοτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας,     Ἀντίμαχος μεταθεὶς ἡμιστίχια πεποίηκε Λαῶν
[10, 3]   διαφθείρων. Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ Νικαγόρου     Ἀπολλώνιος· Καὶ τί θαυμάζομεν‘ ἔφη,
[10, 12]   ἐπὶ δέκα, ὥς φησι Διονύσιος     Ἀργεῖος· Ἄγις δὲ καὶ Δερκύλος
[10, 12]   πρώτῃ Ἀρκαδικῶν· τοῦτον δὲ Ἀριστέας     Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν, καὶ
[10, 12]   ὕστερον Μωσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε     Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς
[10, 10]   ἄγαν ἰδιωτείας μετέπλασσε. Ταῦτα μὲν     Ἀφρικανός. Μεταβῶμεν δ´ ἡμεῖς ἐφ´
[10, 10]   Τοῦ δὴ Ναβουχοδονόσορ μνημονεύει Βηρωσσὸς     Βαβυλώνιος. Μετὰ δὲ τὰ οʹ
[10, 11]   αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος (οὐχ     βασιλεύς, ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος
[10, 6]   σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός τε     Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς εὗρε.
[10, 9]   ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων     Βηρύτιος, εἰληφὼς τὰ ὑπομνήματα παρὰ
[10, 2]   τελευτῶν προστίθησι τάδε· Ἐπιλείψει με     βίος, εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι
[10, 12]   συνεχρόνισε Ταντάλῳ. Εἰκότως ἄρα καὶ     Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· Ἐν χρόνῳ
[10, 9]   Σεμιράμεως, πρῶτος Ἀθηναίων βασιλεύει Κέκροψ     βοώμενος παρ´ αὐτοῖς αὐτόχθων, Ἄργους
[10, 2]   ἐν ἡμέρᾳ θερισμοῦ. Ὁρᾷς ὅτι     βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους’
[10, 11]   βασιλέα‘ Μετὰ δὲ τοῦτον Ἀπίων     γραμματικός, ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν τῇ
[10, 3]   ὅλους μετατιθέντος στίχους’ Πρὸς ὃν     γραμματικὸς Ἀπολλώνιος ἔφη· Οὐ γὰρ
[10, 3]   τὸ ἄγαν αὐτὸν φιλεῖν Ἀριστοφάνης     γραμματικὸς ἐν ταῖς Παραλλήλοις αὐτοῦ
[10, 12]   τὸν τόπον εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν     γραμματικός, Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν
[10, 14]   ὑπό τινων σκηνικὸς φιλόσοφος ἐκλήθη·     δὲ Ἀρχέλαος ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο
[10, 11]   Ἀρχιλόχῳ γεγονέναι τὸν Ὅμηρον εἰπόντες·     δὲ Ἀρχίλοχος ἤκμασε περὶ Ὀλυμπιάδα
[10, 11]   μὲν γὰρ Ἡρακλέους ἐστὶ διδάσκαλος,     δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν
[10, 3]   γὰρ αὐτὸν καὶ Θεοπόμπου προὐτίθει,     δὲ Καΰστριος κλέπτην ἀπεκάλει. Καὶ
[10, 11]   μὲν παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν,     δὲ παρὰ τοῖς Φαίαξι. Καὶ
[10, 9]   ταύτης ἐδήλου γενέσθαι τὸν Ἁβραάμ,     δὲ τοῦ φιλοσόφου παλαιότερον τὸν
[10, 11]   εἰς τὰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ     δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως
[10, 12]   Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ     δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως
[10, 4]   τὴν μετοικίαν πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ     δηλούμενος τὰ παρ´ ἑκάστοις σοφὰ
[10, 11]   καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ     διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ·
[10, 12]   καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ     διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ· κατὰ
[10, 4]   Πύθιος καὶ Κλάριος καὶ     Δωδωναῖος, εἶτα δὲ Ἀμφιάρεως καὶ
[10, 14]   δὲ Μέλισσος, Μέλισσον δὲ Ζήνων     Ἐλεάτης· ὅν φασιν ἐπιβουλὴν κατὰ
[10, 9]   τὰ ἐν Ἕλλησι θαυμάσια μυθολογεῖται,     ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς καὶ
[10, 9]   ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸς καὶ     ἐπὶ Φαέθοντος ἐμπρησμός, πολλῶν, ὡς
[10, 10]   Αἰγύπτου, ἐν δὲ τῇ Ἀττικῇ     ἐπὶ Ὠγύγου γίνεται κατακλυσμός· καὶ
[10, 12]   μὲν Φορωνέα τὸν μετ´ Ἴναχον     ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ
[10, 9]   Ἀργεῖον Ἴναχον. Μεταξὺ δὲ τούτων     ἐπὶ Ὠγύγου μνημονεύεται κατακλυσμὸς πρῶτός
[10, 6]   οὖν Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος     Ἐρέσιος Κύδιππός τε Μαντινεὺς
[10, 3]   Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ ὅτι μὲν     ἕτερος παρὰ τοῦ ἑτέρου μετέθηκε
[10, 11]   τε βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον     Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ
[10, 12]   τε βασιλεία· κατὰ δὲ Προῖτον     Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος· κατὰ
[10, 5]   μεθ´ Ἥθ, ἐστιν     ζῶν‘ ἵν´ τὸ ὅλον
[10, 5]   τὸ ὅλον ἐν αὐτῇ ζῇ     ζῶν‘ μετὰ ταῦτα στοιχεῖον ἔνατον
[10, 3]   ὅτι δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος     ἥρως Πλάτων, οὗ τὴν ἐπώνυμον
[10, 4]   Κολοφώνιον πατέρα ἐπιγραψαμένη. Ἀλλὰ καὶ     Θαλῆς, ὥς τινες ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ
[10, 11]   δὲ παρὰ τοῖς Φαίαξι. Καὶ     Θάμυρις καὶ Φιλάμμων οὐ
[10, 11]   κατὰ Καμβύσην γεγονώς, καὶ Στησίμβροτος     Θάσιος καὶ Καλλίμαχος Κολοφώνιος
[10, 4]   χρηστήρια συνεβάλλετο, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτὸς     θαυμαστὸς Πύθιος εἰς φιλοσοφίαν αὐτοὺς
[10, 3]   τὴν ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς     Θεόπομπος ἀργά τε καὶ ἀκίνητα
[10, 3]   ῥηθὲν ἐν Σύριῳ εἰρῆσθαί φησιν     Θεόπομπος τό τε περὶ τὸ
[10, 11]   ἐπαγγέλλομαι. Γινώσκων δὲ λοιπὸν τίς     θεὸς καὶ τίς κατ´
[10, 4]   ᾠδάς τε καὶ ἐπῳδάς, ἤτοι     Θρᾴκιος Ὀρφεὺς καί τις
[10, 7]   φαίνεσθαι πάντων ἀληθέστατοι. Τοσαῦτα καὶ     Ἰώσηπος. Εἴη δ´ ἂν τῶν
[10, 1]   ἀλλήλους. Τὰς γοῦν τῶν πέλας     καθ´ εἷς αὐτῶν λέξεις ὁμοῦ
[10, 11]   εἰς Ἑλληνίδα κατέταξε φωνὴν Λαῖτος,     καὶ τοὺς βίους τῶν φιλοσόφων
[10, 3]   οὐκέτι κατειλήφατε. Τί λέγεις; ἔφη     Καλλιέτης. Οὐ λέγω μόνον‘ φησίν,
[10, 11]   τοῖς Ἰλιακοῖς ἐγγίζει· Σολομῶν δὲ     κατ´ Εἴραμον πολὺ κατώτερός ἐστι
[10, 11]   εἴρηται. Ταῦθ´ ὑμῖν, ἄνδρες Ἕλληνες,     κατὰ βαρβάρους φιλοσοφῶν Τατιανὸς συνέταξα,
[10, 9]   θαυμαζόμενα. Γίνεται γὰρ μετὰ Κέκροπα     κατὰ Δευκαλίωνα κατακλυσμὸς καὶ
[10, 9]   βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ     κατὰ τὴν τῶν Φοινίκων διάλεκτον
[10, 4]   ἦν ἀκμάζων, Πύθιος καὶ     Κλάριος καὶ Δωδωναῖος, εἶτα
[10, 12]   ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Ταῦτα καὶ     Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ τῶν
[10, 6]   ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Ταῦτα ῥήμασιν αὐτοῖς     Κλήμης ἐν Στρωματεῦσι. Τοῖς δ´
[10, 5]   αὐτῆς ἡμῖν ὑποθέσεως ἐφαψάμενος καὶ     Κλήμης ἐπάκουσον φησιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 2]   τὰ ἑξῆς. Τούτοις μυρία συνάψας     Κλήμης κλέπτας γεγονέναι τοὺς Ἕλληνας
[10, 11]   Στησίμβροτος Θάσιος καὶ Καλλίμαχος     Κολοφώνιος Ἡρόδοτός τε Ἁλικαρνασεὺς καὶ
[10, 11]   Ὀλύνθιος· μετὰ δὲ ἐκείνους Ἔφορος     Κυμαῖος καὶ Φιλόχορος Ἀθηναῖος
[10, 2]   ἐξήνεγκαν, καθάπερ {Εὐγ{ ρ} άμμων     Κυρηναῖος ἐκ Μουσαίου τὸ Περὶ
[10, 14]   Μετὰ δὲ ἐτῶν ἀριθμὸν οʹ     Κῦρος βασιλεύει Περσῶν, ὃς καὶ
[10, 6]   τὴν τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ     Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ
[10, 1]   παρὰ βαρβάρων εἰλῆφθαι αὐτοῖς φθάσας     λόγος ἀπέδειξεν, ὁπηνίκα τὰ πάντα
[10, 4]   κατάγνωσις, ἣν μικρὸν μὲν ὅσον     λόγος προϊὼν ἐπιδείξει· τοσοῦτον δὲ
[10, 8]   καὶ Διόδωρος. Ἀλλ´ οὗτος μὲν     λόγος ὧδέ πως ἀποδεδειγμένος ἐνταῦθά
[10, 9]   Ἑβραίοις ὠνόμασται, καθ´ ὃν Ζωροάστρης     μάγος Βακτρίων ἐβασίλευσε. Νίνου δὲ
[10, 13]   ὄνομα τῷ τόπῳ. Τοῦτόν φησιν     Μάνεθως ἅπαντα τείχει τε μεγάλῳ
[10, 13]   αὐτῶν ἀπαριθμησάμενος ἐπιλέγει· Ταῦτα μὲν     Μάνεθως. Δῆλον δέ ἐστιν, ἐκ
[10, 13]   ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος δὴ τοίνυν     Μάνεθως ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν
[10, 13]   ἀρχαιότατον Ἀργεῖοι νομίζουσι. Δύο τοίνυν     Μάνεθως ἡμῖν τὰ μέγιστα μεμαρτύρηκεν
[10, 6]   Θεόφραστος Ἐρέσιος Κύδιππός τε     Μαντινεὺς ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ
[10, 10]   αὐτόχθονος πιστευθέντος, ἐφ´ οὗ γέγονεν     μέγας καὶ πρῶτος ἐν τῇ
[10, 3]   ζητοῦντες Καΰστριός τε καὶ Μάξιμος·     μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ Θεοπόμπου
[10, 9]   καὶ αὐτὸς κατὰ Σεμίραμιν. Ἀλλ´     μὲν ἡμέτερος λόγος ἐπὶ ταύτης
[10, 11]   Τρωϊκὸν πόλεμον γεγόνασι· διέτριβον γὰρ     μὲν παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν,
[10, 11]   ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν     Μενδήσιος Πτολεμαῖος. δὲ ἀπὸ
[10, 12]   ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν     Μενδήσιος Πτολεμαῖος. δὲ Πτολεμαῖος
[10, 10]   τάχα δι´ Ἁβραάμ. Πτολεμαῖος δὲ     Μενδήσιος τὰ Αἰγυπτίων ἀνέκαθεν ἱστορῶν
[10, 14]   Τούτων δὴ τῶν ἑπτὰ Θαλῆς     Μιλήσιος φυσικὸς πρῶτος Ἑλλήνων γεγονὼς
[10, 6]   φησὶν Ἑλλάνικος. Σκάμμων μὲν οὖν     Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος Ἐρέσιος
[10, 6]   εὗρε. Περί τε μουσικὴν Ὄλυμπος     Μυσὸς τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν·
[10, 11]   βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν πέφηνεν     Μωσῆς ἀπό γε τῶν προειρημένων
[10, 11]   Διόπερ εἰ κατὰ Ἴναχον πέφηνεν     Μωσῆς γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι τῶν
[10, 11]   οὐχ Ὁμήρου μόνον πρεσβύτερός ἐστιν     Μωσῆς, ἔτι δὲ καὶ τῶν
[10, 12]   λεγομένων σοφῶν τε καὶ ποιητῶν,     Μωσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Ταῦτα
[10, 12]   πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας     Μωσῆς. Λέων δὲ τὰ
[10, 3]   αὐτὸν καλεῖσθαι λέγων. Κἀγώ‘ φησὶν     Νικαγόρας, ταῖς Ἑλληνικαῖς ἐντυγχάνων αὐτοῦ
[10, 2]   τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων γὰρ ἀνθρώπων     παντοκράτωρ κηδόμενος θεὸς τοὺς μὲν
[10, 14]   ἐγνωρίζετο. Τὸν δὲ Ξενοφάνην λέγεται     Παρμενίδης διαδέξασθαι, Παρμενίδην δὲ Μέλισσος,
[10, 11]   τὴν ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ,     πάσης προὔχειν νομισθεὶς σοφίας ἀγχινοίας
[10, 11]   κατασκευὴν ἐδωρήσατο. Καὶ Μένανδρος δὲ     Περγαμηνὸς περὶ τῶν αὐτῶν τὴν
[10, 3]   ἄλλοις γενομένης· Ἀκούσωμεν’ ἔφη, τίς     περὶ Ἐφόρου θόρυβος. Ἦσαν δ´
[10, 2]   βροντὴ ἐξαίσιος ἐπεκτύπει καὶ πᾶς     πέριξ ἀὴρ ἐνεφοῦτο· λάβροι δὲ
[10, 6]   δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων     Περιπατητικὸς ἐν τοῖς Περὶ εὑρεμάτων
[10, 14]   φιλοσοφίᾳ δόγμασιν ὑπερηκόντισε. Γέγονε δὲ     Πλάτων ἀμφὶ τὰ ὕστατα τῆς
[10, 12]   ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων. Ἐντεῦθεν     Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ
[10, 4]   τοῦτο εἰς τέλος ἀπεργάζονται. Ταῦτα     Πλάτων. Καὶ Δημόκριτος δὲ ἔτι
[10, 14]   τετρακοσίοις. Εἰ δή σοι τοιγαροῦν     Πλάτων οἵ τε μετ´ αὐτὸν
[10, 4]   Ἀθηναίοις νομοθετῆσαι, Αἰγυπτίοις ὁμοίως φησὶν     Πλάτων προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν
[10, 4]   πολιὸν μάθημα. Καὶ οὗτος δὲ     Πλάτων τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ Πυθαγορείοις
[10, 12]   εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν γραμματικός,     Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ
[10, 8]   νηπενθὲς φάρμακον, λαβεῖν φησιν     ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐκ τῶν
[10, 10]   τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε     Πολυΐστωρ καί τινες, οἳ〉 τῶν
[10, 9]   γέγονε τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος. Ταῦτα     Πορφύριος. Δεῖ δὴ συλλογίσασθαι τὰ
[10, 9]   τετάρτῳ τῆς καθ´ ἡμῶν συσκευῆς     Πορφύριος ῥήμασιν αὐτοῖς τάδε· Ἱστορεῖ
[10, 10]   οἱ μετὰ Μωσέως· Ἀπίων δὲ     Ποσειδωνίου, περιεργότατος γραμματικῶν, ἐν τῇ
[10, 4]   Πολὺς γοῦν παρὰ τοῖς πᾶσιν     προδηλωθεὶς περὶ θεῶν ἐκράτει λόγος·
[10, 11]   τὴν εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται γὰρ     προειρημένος Μωσῆς αὐτῆς μὲν τῆς
[10, 3]   γνῶναι. Καὶ μεθ´ ἕτερα· Καὶ     Προσήνης· Τοὺς μὲν ἄλλους‘ ἔφη,
[10, 11]   Ἀθηναίοις Ὤγυγος, ἐφ´ οὗ κατακλυσμὸς     πρῶτος, κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος,
[10, 4]   πη μνημονεύοντος· Τούτου δ´ αἴτιος     πρῶτος ταῦτα κατιδών, βάρβαρος ὤν.
[10, 4]   Οὐ μόνῳ δὲ τούτῳ συγγενέσθαι     Πυθαγόρας λέγεται, διατρῖψαι δὲ καὶ
[10, 4]   τὸ τηνικάδε μάλιστα ἦν ἀκμάζων,     Πύθιος καὶ Κλάριος καὶ
[10, 11]   προηρεύνησαν πρεσβύτατοι μὲν Θεαγένης τε     Ῥηγῖνος, κατὰ Καμβύσην γεγονώς, καὶ
[10, 12]   Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ     Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς.
[10, 9]   ἐπὶ Σεμιράμεως τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος     Σαγχουνιάθων ἐγνωρίζετο, ἔστω δὲ καὶ
[10, 9]   τὰ προκείμενα ὧδέ πως· εἴπερ     Σαγχουνιάθων ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονεν,
[10, 9]   Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν καὶ     Σαγχουνιάθων τῶν Τρωϊκῶν παλαιότερος. Ἀλλ´
[10, 12]   φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ. Κάδμος μὲν     Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς
[10, 14]   ἀκουστὴς γίνεται, καθ´ ὃν Ἡράκλειτος     σκοτεινὸς ἐγνωρίζετο. Τὸν δὲ Ξενοφάνην
[10, 5]   ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΦΕΛΗΝΤΑΙ. Πρῶτος τοιγαροῦν     τὰ κοινὰ γράμματα, αὐτὰ δὴ
[10, 10]   Σύρια Κάστωρ καὶ Θαλλὸς καὶ  ὁ〉   τὰ πάντων Διόδωρος τὰς
[10, 12]   ἀνθρωπογονίας Μωσῆς. Λέων δὲ     τὰ περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον
[10, 11]   παρ´ αὐτοῖς ἀναγραφή. Κάδμος γὰρ     τὰ στοιχεῖα τοῖς προειρημένοις παραδοὺς
[10, 10]   καὶ ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος     τὰς Βιβλιοθήκας Ἀλέξανδρός τε
[10, 12]   αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν     Τατιανός· ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ
[10, 11]   θεὸν πολιτείας ἀνεξαρνήτου. Τοσαῦτα καὶ     Τατιανός. Μετίωμεν δὲ καὶ ἐπὶ
[10, 12]   σελήνης· νὺξ μὲν ἔην (φησὶν     τὴν Μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς) μεσάτα,
[10, 12]   ἀνθρώπων γενέσθαι λέγει· ὅθεν καὶ     τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν
[10, 14]   ἀνεγείρειν· ὅτε καὶ ἄνεισιν Ἰησοῦς     τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ Ζοροβάβελ
[10, 10]   διὰ Ζοροβάβελ, καθ´ ὃν Ἰησοῦς     τοῦ Ἰωσεδέκ, τὴν πρώτην καὶ
[10, 14]   τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ Ζοροβάβελ     τοῦ Σαλαθιὴλ καταβάλλονταί τε θεμελίους,
[10, 3]   ὁποῖος μὲν τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων     τρόπος ὅτι τε οὐδὲ τοῦ
[10, 3]   τῆς Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ,     τῶν λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων
[10, 11]   Φαίαξι. Καὶ Θάμυρις καὶ     Φιλάμμων οὐ πολὺ τούτων εἰσὶν
[10, 6]   πρῶτον θυρεὸν κατασκευάσαι. Κάδμος γὰρ     Φοῖνιξ λιθοτομίαν τε ἐξεῦρε καὶ
[10, 4]   ἤκμασαν βασιλέα. Οὗτος δ´ ἦν     χρόνος, ἐν τῶν παρ´
[10, 11]   ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ δὲ Εἰράμου     χρόνος ἤδη που τοῖς Ἰλιακοῖς
[10, 10]   ἐμέλησεν Ὀλυμπιάδων· ἅπασι γὰρ συνεφώνησεν     χρόνος. Κῦρος δ´ οὖν τῷ
[10, 10]   ασλζʹ κἀν τοῖς Ἑλληνικοῖς συνέδραμεν     χρόνος. Μετὰ δὲ Ὤγυγον, διὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 27/08/2008