Alphabétiquement     [«   »]
Τῷ 1
τῷ 49
ΤΩΝ 8
τῶν 272
τῶνδε 1
υ 3
ὑετὸν 1
Fréquences     [«    »]
162 τε
188 τὴν
178 τῆς
272 τῶν
320 δὲ
601 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Préparation évangélique, livre X

τῶν


Livre, Chap.
[10, 3]   μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι  τῶν   ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν οὐδὲν
[10, 2]   ἐκ τῆς θείας δυνάμεως διὰ  τῶν   ἁγίως βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν
[10, 12]   Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ  τῶν   Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς
[10, 11]   ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν τῇ τετάρτῃ  τῶν   Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ εἰσιν αὐτῷ
[10, 13]   Μάνεθως ἐν τῇ δευτέρᾳ  τῶν   Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει·
[10, 13]   καὶ πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει  τῶν   Αἰγυπτιακῶν ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος
[10, 12]   ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς δὲ  τῶν   Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν
[10, 8]   παιδείας μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς  τῶν   Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν
[10, 8]   ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐκ  τῶν   Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς
[10, 2]   καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως καὶ  τῶν   ἄλλων προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων
[10, 4]   κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ  τῶν   ἄλλων τεχνῶν τε καὶ ἐπιστημῶν
[10, 4]   ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς τὴν  τῶν   ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν
[10, 8]   ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ  τῶν   ἀναγραφῶν τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς
[10, 9]   παρ´ ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες καὶ  τῶν   ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς
[10, 9]   Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις τὴν  τῶν   ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον καὶ
[10, 7]   τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες περὶ  τῶν   Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ Ἄργος
[10, 12]   ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ  τῶν   ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν τῇδε
[10, 8]   Μίνω βασιλείας· τόν τε ῥυθμὸν  τῶν   ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν
[10, 8]   ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ  τῶν   ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ
[10, 11]   συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν ἐν τῇ  τῶν   Ἀσσυρίων γῇ, παιδευθεὶς δὲ πρῶτον
[10, 10]   καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ  τῶν   Ἀττικῶν ἁπάντων. Εἴ τις οὖν
[10, 11]   οὕτως ἔχον ἀπό τε τῆς  τῶν   Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε
[10, 7]   συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ περὶ  τῶν   Ἀττικῶν οἱ τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες
[10, 4]   εἰς Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν  τῶν   αὐτῇ προσηκόντων παρὰ τοῖς προπάτορσιν
[10, 9]   Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν οὗτος λείπηται  τῶν   αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν
[10, 10]   τῆς γῆς, ὅτε γε Ἀθηναίους  τῶν   αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν,
[10, 7]   ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ  τῶν   αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ καὶ
[10, 3]   Κατὰ Ὀνήτορος ἐξούλης σχεδὸν διὰ  τῶν   αὐτῶν εἴρηται; ὡς Δείναρχος
[10, 7]   ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα περὶ  τῶν   αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι. Περίεργος
[10, 11]   Μένανδρος δὲ Περγαμηνὸς περὶ  τῶν   αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ
[10, 7]   τοῦ παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος  τῶν   ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ καὶ
[10, 2]   μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ  τῶν   βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι
[10, 1]   καὶ Χαλδαίους τά τε ἄλλα  τῶν   βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´
[10, 4]   κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν παρὰ  τῶν   βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ ἀπαρνούμενος. Ἀκοῦσαι
[10, 11]   βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ περὶ  τῶν   βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί τινος αὐτῶν
[10, 11]   προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα  τῶν   βασιλέων Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι}
[10, 11]   ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος τὰς  τῶν   βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν
[10, 10]   Ὀλυμπιὰς ἤχθη νεʹ ὡς ἐκ  τῶν   Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ τῶν Θαλλοῦ
[10, 7]   πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ  τῶν   βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα
[10, 4]   τῆς ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν  τῶν   βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ
[10, 10]   γίνεται κατακλυσμός· καὶ κατὰ λόγον·  τῶν   γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις
[10, 7]   φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην  τῶν   γεγονότων· ἀεὶ δὲ καινοὺς καθιστάμενοι
[10, 7]   τὸ κατηγορεῖν τῶν πράξεων  τῶν   γεγραφότων ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν ἐν τούτῳ
[10, 7]   ὅσα μὲν Ἑλλάνικος Ἀκουσιλάῳ περὶ  τῶν   γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ διορθοῦται
[10, 2]   ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν μάθοις  τῶν   γενναίων σου φιλοσόφων; Δέχου δῆτα
[10, 11]   ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ τῆς  τῶν   γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ
[10, 7]   ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην ἐκ  τῶν   γραμμάτων ὕστερον συντεθῆναι καὶ διὰ
[10, 7]   περὶ τοῦ τὴν νῦν οὖσαν  τῶν   γραμμάτων χρῆσιν ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως
[10, 2]   Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ τῆς διὰ  τῶν   γραφῶν εἰς ἡμᾶς δεδομένης ἀληθείας
[10, 10]   δὲ Ἠλεὶ καὶ Σαμουὴλ ἔτη  τῶν   δ´ ἑξῆς βασιλέων Ἑβραίων ἔτη
[10, 3]   γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’ ἔφη, ἐκ  τῶν   Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους
[10, 8]   σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν εἰκόνας,  τῶν   δὲ τόπων κατασκευασμάτων ὁμωνύμους
[10, 4]   μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ τὴν  τῶν   δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν, νέους
[10, 1]   ἁπάντων συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον τοῦ  τῶν   δηλουμένων τρόπου. μὲν οὖν
[10, 7]   οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον· ἀλλὰ  τῶν   δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι
[10, 2]   παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι τὰ κυριώτατα  τῶν   δογμάτων· ὀλίγοις δὲ τῶν καθωμιλημένων
[10, 11]   ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς τὴν ἀνάκρισιν  τῶν   δογμάτων παρίστημι, μενούσης μοι τῆς
[10, 14]   τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι  τῶν   Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων, ὥστε μηκέτ´
[10, 3]   δὲ εἰς προπαρασκευὴν τῆς ἀπὸ  τῶν   Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς Ἕλληνας
[10, 10]   μὲν ἔτει τὸ Πάσχα καὶ  τῶν   Ἑβραίων ἔξοδος ἀπ´ Αἰγύπτου,
[10, 8]   ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου τιμώμενον ὑπὸ  τῶν   ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου παρουσίας
[10, 4]   γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά τε  τῶν   ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ μαθήματα
[10, 4]   τι ποτὲ παρ´ ἑκάστοις εὕροι  τῶν   ἐθνῶν. Οὐ γὰρ οὖν μόνα
[10, 8]   πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα  τῶν   ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας καὶ τὰ
[10, 11]   δὴ Ὁμήρου, στάσεώς τε καὶ  τῶν   εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας
[10, 6]   γοῦν καὶ ταῦτα εἰς τὴν  τῶν   εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν πίστωσιν.
[10, 7]   Ἰώσηπος. Εἴη δ´ ἂν  τῶν   εἰρημένων ἐπισφράγισμα καὶ Διοδώρου
[10, 13]   Μάνεθως. Δῆλον δέ ἐστιν, ἐκ  τῶν   εἰρημένων ἐτῶν τοῦ χρόνου συλλογισθέντος,
[10, 2]   ἐν μετὰ τοὺς ἐλέγχους  τῶν   εἰρημένων ταῦτα πάλιν φησίν· Αἱ
[10, 1]   τε καὶ μαθήσεως ἔν τισι  τῶν   εἰς βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων δογμάτων
[10, 13]   πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ  τῶν   ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ τῆς
[10, 7]   Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ  τῶν   ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα
[10, 2]   τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως  τῶν   ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´ ἑξῆς
[10, 14]   Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν παλαίτερα  τῶν   Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ
[10, 12]   Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ  τῶν   Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται. Τριόπας
[10, 5]   μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία φαίνεται  τῶν   Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή. Ἕκαστον γοῦν
[10, 10]   μὲν τὰ Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος δὲ  τῶν   Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε τὸν τρόπον·
[10, 10]   Πολέμων μὲν ἐν τῇ πρώτῃ  τῶν   Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ Ἄπιδος
[10, 12]   τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα  τῶν   Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ
[10, 3]   πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην  τῶν   Ἑλληνικῶν μεταθεὶς Θεόπομπος ἀργά
[10, 12]   ἠκμακέναι τὸν Μωσέα. Παλαίτερα δὲ  τῶν   Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά, τὰ
[10, 3]   τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν  τῶν   Ἑλληνικῶν συγγραφέων τρόπος ὅτι
[10, 14]   προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ πάντων  τῶν   Ἑλληνικῶν φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ
[10, 4]   τῆς ἀληθοῦς θεολογίας οἱ παλαιοὶ  τῶν   Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσοφίᾳ
[10, 8]   ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ τὴν  τῶν   ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων
[10, 7]   περὶ τῆς Περσικῆς στρατείας καὶ  τῶν   ἐν αὐτῇ πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι
[10, 8]   Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν  τῶν   ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν
[10, 9]   τῶν κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ  τῶν   ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν
[10, 1]   δὴ καὶ συνεκτικώτατα γένοιτ´ ἂν  τῶν   ἐν φιλοσοφίᾳ λόγων, οὐκ ἄλλοθεν
[10, 8]   ἐν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις, ἵνα  τῶν   ἐνταῦθα νομίμων καὶ παιδείας μετάσχωσιν.
[10, 8]   καὶ Πλάτωνα καὶ Σόλωνα πολλὰ  τῶν   ἐξ Αἰγύπτου νομίμων εἰς τὰς
[10, 12]   καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ  τῶν   Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως τὸ
[10, 4]   ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´ οὖν  τῶν   ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς
[10, 7]   ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ περὶ  τῶν   ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων
[10, 14]   αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων δὴ  τῶν   ἑπτὰ Θαλῆς Μιλήσιος φυσικὸς
[10, 4]   ἣν ἀπὸ Θαλοῦ τοῦ  τῶν   ἑπτὰ σοφῶν ἑνὸς Ἰωνικὴ προσαγορευθεῖσα·
[10, 11]   βραχέων ἔτι καὶ περὶ τῆς  τῶν   ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ
[10, 4]   συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ αὐτὸν  τῶν   ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ καὶ
[10, 9]   ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν  τῶν   ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ τοὺς
[10, 3]   Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ Περὶ  τῶν   Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ ὅτι μὲν
[10, 8]   ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ τοὺς  τῶν   εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ
[10, 9]   δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ τῆς  τῶν   ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν
[10, 2]   μηδὲ ἑαυτῶν, σχολῇ γ´ ἂν  τῶν   ἡμετέρων ἀφέξονται. Καὶ τὰ μὲν
[10, 12]   Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ  τῶν   ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ αὐτοῖς Ἑβραίων
[10, 3]   τὰ Βαρβαρικὰ νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ  τῶν   Ἡροδότου καὶ Δαμάςτου συνῆκται;
[10, 10]   ἐκ τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ  τῶν   Θαλλοῦ καὶ Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι
[10, 1]   λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος  τῶν   θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς βαρβάρους ἐκπεριιὼν
[10, 4]   διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον τῆς  τῶν   θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες, τί χρὴ
[10, 8]   σύνολον τὴν περὶ τὰ πάθη  τῶν   θεῶν ἱστορίαν. Τὸν δὲ Δαίδαλον
[10, 8]   θεοῦ παρόντος) τήν τε συνουσίαν  τῶν   θεῶν τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι
[10, 6]   Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς οἱ  τῶν   Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι ἐν Κύπρῳ
[10, 4]   καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ  τῶν   ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ, εὖ μοι
[10, 8]   εἰς ὄρος ἄνθεσι παντοίοις ὑπὸ  τῶν   ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον δὲ
[10, 13]   τὴν πάτριον ἱστορίαν ἔκ τε  τῶν   ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός, μεταφράσας,
[10, 11]   Ὅμηρος ἔστω μὴ μόνον ὕστερος  τῶν   Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν
[10, 11]   ἑκατόν, γένοιτ´ ἂν ὕστερον  τῶν   Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς
[10, 11]   κατὰ Γύγην τὸν Λυδόν, ὕστερον  τῶν   Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ περὶ
[10, 11]   Μωσῆς γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι  τῶν   Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται δὲ
[10, 13]   ὡς ἐγγύς που προτερεῖν αὐτὴν  τῶν   Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ
[10, 11]   δευτέραν· τὰς δὲ Ὀλυμπιάδας ὕστερον  τῶν   Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας τετρακοσίοις
[10, 12]   δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι  τῶν   Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι
[10, 11]   τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου,  τῶν   Ἰλιακῶν ὕστερον ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα·
[10, 11]   ἐστι μετὰ ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη  τῶν   Ἰλιακῶν· Φιλόχορος δὲ μετὰ τὴν
[10, 9]   τὸ νʹ ἔτος Ὀζίου τοῦ  τῶν   Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιών, καθ´ ὃν
[10, 14]   ὃς καὶ ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν  τῶν   Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν αὐτῶν
[10, 6]   καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις ἐπὶ  τῶν   ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ καὶ
[10, 10]   βίβλῳ καὶ ἐν τῇ τετάρτῃ  τῶν   ἱστοριῶν φησι κατὰ Ἴναχον Ἄργους
[10, 14]   ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ γένει  τῶν   καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης δὲ
[10, 10]   Πολυΐστωρ καί τινες, οἳ〉  τῶν   καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ
[10, 11]   Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ  τῶν   καθ´ ἡμᾶς προφητῶν ἴσμεν κεκηρυγμένα,
[10, 2]   κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις δὲ  τῶν   καθωμιλημένων καὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 3]   ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν ἀγαθῶν καὶ  τῶν   κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ
[10, 13]   ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς τὴν διαδοχὴν  τῶν   κατ´ Αἴγυπτον βασιλέων μετὰ τοῦ
[10, 12]   Λέων δὲ τὰ περὶ  τῶν   κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος τὴν
[10, 9]   ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´ ἐκείνου καὶ  τῶν   κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας
[10, 12]   τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ  τῶν   κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα παρατίθεται
[10, 11]   εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ  τῶν   κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος
[10, 4]   περὶ ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ δὲ  τῶν   κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων πλείστην γῆν
[10, 8]   διατρῖψαι πέντε καὶ πολλὰ διδαχθῆναι  τῶν   κατὰ ἀστρολογίαν τόν τε Οἰνοπίδην
[10, 11]   κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα παρὰ  τῶν   κατὰ Μωσέα καὶ τῶν ὁμοίως
[10, 7]   Καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ  τῶν   κατὰ πόλεις καὶ βραχυτέρων, ὅπου
[10, 9]   πᾶσαν τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ  τῶν   κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν
[10, 9]   Κέκροπα τὸν γηγενῆ. Κατώτερα δὲ  τῶν   Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων τὰ παρ´
[10, 3]   ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος αὐτοῦ  τῶν   κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ Ἀλεξανδρεὺς
[10, 4]   οὐδὲ μόνων τούτων, ἀλλὰ καὶ  τῶν   κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι
[10, 10]   τῶν τε ἐν τῇ βίβλῳ  τῶν   Κριτῶν περιεχομένων ἔτη υϞ ἱερέων
[10, 3]   ποταμίου ἵππου καὶ τῆς θήρας  τῶν   κροκοδείλων; ὡς τὰ περὶ
[10, 13]   ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ  τῶν   κτήσεων, οὐκ ἐλάσσους μυριάδων ὄντας
[10, 4]   χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ τύφῳ  τῶν   λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ
[10, 12]   πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον  τῶν   λεγομένων σοφῶν τε καὶ ποιητῶν,
[10, 9]   οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ  τῶν   λόγων πατέρες καὶ διὰ πλειόνων
[10, 3]   Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ,  τῶν   λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής,
[10, 1]   ὅτε μὴ μόνον τὰ λοιπὰ  τῶν   μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους τά
[10, 1]   Ὡς μὲν οὖν τὰ λοιπὰ  τῶν   μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος τῶν θαυμαστῶν
[10, 1]   πάντων θεοῦ τά τε περὶ  τῶν   μάλιστα ζητουμένων εἰς ψυχῆς ὠφέλειαν
[10, 8]   τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν τι  τῶν   μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ,
[10, 8]   Πάντων δὲ τούτων σημεῖα δεικνύουσι  τῶν   μὲν εἰκόνας, τῶν δὲ τόπων
[10, 4]   προφητῶν οἱ πάντων ὕστατοι προεφήτευον,  τῶν   μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον ἔτεσι πλέον
[10, 9]   ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ τῆς  τῶν   μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος πλεῖστοι
[10, 14]   ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα Μωσέως καὶ  τῶν   μετ´ αὐτὸν προφητῶν τὰ τῆς
[10, 11]   πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ περὶ  τῶν   μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν συντόμως
[10, 10]   ἡγησαμένου κεʹ πρεσβυτέρων ἔτη λʹ  τῶν   μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν· τῶν τε
[10, 10]   τῶν χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν,  τῶν   μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως
[10, 8]   Ἕλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν γὰρ  τῶν   μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ
[10, 8]   θεῶν τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι  τῶν   ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος
[10, 8]   ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους τὰ  τῶν   νέων, Ἑβραίους τε τὰ Ἑλλήνων
[10, 11]   ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι καὶ περὶ  τῶν   νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν ἀπόδειξιν.
[10, 7]   τεχνῶν καὶ τὰ περὶ τὰς  τῶν   νόμων ἀναγραφάς· πάντων δὲ νεωτάτη
[10, 11]   ἠκμακέναι, μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω  τῶν   ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ περὶ
[10, 4]   μηδὲν δὲ μηδ´ ὅλως παρὰ  τῶν   οἰκείων θεῶν εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι,
[10, 4]   ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ  τῶν   οἰκείων θεῶν κατάγνωσις, ἣν μικρὸν
[10, 9]   τὸν παρόντα λόγον, ὅπως ὁμοῦ  τῶν   οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ
[10, 11]   τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν, πρὸ  τῶν   Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις.
[10, 11]   διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς δὲ πρὸ  τῶν   Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι, τουτέστι
[10, 10]   ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι μὲν  τῶν   Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται τοῖς
[10, 4]   Τοῦτο δὲ ἦν τοῦ  τῶν   ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ
[10, 2]   γε τοὺς ποιητὰς τὰ παρὰ  τῶν   ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως τῶν
[10, 11]   παρὰ τῶν κατὰ Μωσέα καὶ  τῶν   ὁμοίως αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν, παραχαράττειν
[10, 8]   τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν,  τῶν   ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ
[10, 10]   Ὤγυγον Ἀκταῖον τὰ πλασσόμενα  τῶν   ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος.
[10, 3]   ἓξ βιβλίοις, ἐπέγραψε Περὶ  τῶν   οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος
[10, 7]   Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς περὶ  τῶν   οὐρανίων τε καὶ θείων πρώτους
[10, 7]   θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν περὶ  τῶν   παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς
[10, 8]   τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης. Πάντων δὲ  τῶν   παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα διωνομασμένους
[10, 4]   καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν  τῶν   παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας. Οἷς τὰ
[10, 5]   καὶ Φοινικήια τὰ γράμματά τινες  τῶν   παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ οἳ
[10, 7]   τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ  τῶν   παλαιῶν τι γράφειν παρέσχεν. Οὐ
[10, 1]   εἶναι τὸν λόγον· αὐτῶν γὰρ  τῶν   πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν τῆς ἐν
[10, 13]   ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ  τῶν   παρ´ Αἰγυπτίοις γραμμάτων. Αὐτὰ μὲν
[10, 4]   θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα  τῶν   παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον
[10, 2]   καὶ ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν  τῶν   παρ´ αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, ἣν
[10, 7]   ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν ἄμνηστον  τῶν   παρ´ αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´
[10, 3]   βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν  τῶν   παρ´ αὐτοῖς σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 8]   σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε  τῶν   παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς
[10, 14]   δῆλός ἐστι γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη  τῶν   παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν καὶ τῆς
[10, 4]   ἦν χρόνος, ἐν  τῶν   παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων
[10, 8]   δ´ ἡμῖν διευκρινημένων ῥητέον ὅσοι  τῶν   παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει
[10, 1]   καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ πρωτείοις  τῶν   παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς
[10, 9]   μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται συνίστανται  τῶν   παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις
[10, 11]   παραστῆσαι πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν  τῶν   παρ´ Ἕλλησιν ἐπιτηδευμάτων. Ὅροι δ´
[10, 1]   ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ ἐράνου δὲ  τῶν   παρὰ βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν
[10, 13]   ἡμῖν τὰ μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ  τῶν   παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον
[10, 8]   τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας  τῶν   παρὰ τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι
[10, 1]   φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν  τῶν   πέλας καθ´ εἷς αὐτῶν
[10, 3]   πάθος, ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ  τῶν   Περὶ Φίλιππον ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’
[10, 12]   ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν ἄρα  τῶν   πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον
[10, 13]   τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς  τῶν   ποιμένων καλουμένων καὶ τοὺς ἐξ
[10, 7]   γεγονότα· λέγω δὲ τὰς κτίσεις  τῶν   πόλεων καὶ τὰ περὶ τὰς
[10, 7]   συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι περὶ  τῶν   πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ
[10, 7]   ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν τὸ δίκαιον  τῶν   πραγμάτων λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ
[10, 11]   ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς περὶ  τῶν   πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις.
[10, 7]   ἄλλοι δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν  τῶν   πράξεων τῶν γεγραφότων ἐχώρησαν,
[10, 8]   μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους τὰ  τῶν   πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα
[10, 14]   αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς δ´ ὅτι  τῶν   πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε
[10, 3]   ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς καταχρῆται  τῶν   πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ
[10, 11]   Μωσῆς, ἔτι δὲ καὶ  τῶν   πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος,
[10, 9]   Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ τὰς  τῶν   πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς
[10, 3]   λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ τὰ  τῶν   πρὸ τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία,
[10, 10]   συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν αὑτοῖς  τῶν   πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ
[10, 11]   ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου  τῶν   προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ τὴν
[10, 11]   ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ ταῖς  τῶν   προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα
[10, 11]   πέφηνεν Μωσῆς ἀπό γε  τῶν   προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων.
[10, 13]   θεὸς ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ  τῶν   πρὸς ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ
[10, 8]   ἰσοθέων τιμῶν. Κατὰ γὰρ μίαν  τῶν   πρὸς τῇ Μέμφει νήσων ἔτι
[10, 14]   δὲ ἡμῖν τὰ Μωσέως καὶ  τῶν   προφητῶν παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι.
[10, 5]   Ταῦτα μὲν οὖν μοι περὶ  τῶν   πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς δ´
[10, 7]   δὲ πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ  τῶν   Σικελικῶν τοῖς περὶ Ἀντίοχον καὶ
[10, 4]   παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον παρὰ  τῶν   σοφῶν Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ
[10, 8]   ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ τοὺς  τῶν   σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε
[10, 7]   ἀλλ´ ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ  τῶν   σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ
[10, 5]   ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα τῇ  τῶν   στοιχείων μαθήσει τε καὶ ἐπαγγελίᾳ
[10, 5]   Ἑβραίοις τοιάδε τίς ἐστιν  τῶν   στοιχείων μετάφρασις καὶ ἑρμηνεία, λόγου
[10, 5]   Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή. Ἕκαστον γοῦν  τῶν   στοιχείων παρ´ αὐτοῖς κατά τινος
[10, 11]   εἰ βούλεταί τις, καὶ πρὶν  τῶν   στοιχείων τὴν εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται
[10, 7]   τίς οὐ παρ´ αὐτῶν ἂν  τῶν   συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως ὅτι μηδὲν
[10, 8]   Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν καὶ λήθην  τῶν   συμβεβηκότων κακῶν. Τὸ γὰρ νηπενθὲς
[10, 12]   Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες  τῶν   τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος,
[10, 2]   σιωπήσομαι δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως  τῶν   τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ
[10, 10]   λʹ τῶν μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν·  τῶν   τε ἐν τῇ βίβλῳ τῶν
[10, 14]   τὸ παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται,  τῶν   τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ
[10, 1]   τὰς μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις  τῶν   τε μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας
[10, 14]   χρόνον, καθ´ ὃν οὗτος γέγονε,  τῶν   τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε
[10, 7]   καὶ τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας  τῶν   τεχνῶν καὶ τὰ περὶ τὰς
[10, 12]   περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους,  τῶν   τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα
[10, 12]   Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ τὸν χρόνον  τῶν   Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ μὲν
[10, 12]   Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι  τῶν   Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ· τοῦ γοῦν
[10, 14]   ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ πρόσθεν  τῶν   Τρωϊκῶν Μωσῆς γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´
[10, 9]   φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι δὲ πολὺ  τῶν   Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ κατὰ Ὅμηρον
[10, 9]   Μωσέα συνίστησιν. δὲ Σεμίραμις  τῶν   Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι δείκνυται
[10, 9]   γέγονεν, δὲ μακρῷ πρόσθεν  τῶν   Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν καὶ
[10, 9]   εἴη ἂν καὶ Σαγχουνιάθων  τῶν   Τρωϊκῶν παλαιότερος. Ἀλλ´ οὗτος παρ´
[10, 9]   δὲ τούτων χρόνοι καὶ πρὸ  τῶν   Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν
[10, 11]   διδάσκαλος, δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ  τῶν   Τρωϊκῶν προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο
[10, 11]   Ἀμφίων δὲ δυσὶ προάγων γενεαῖς  τῶν   Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς τοὺς
[10, 7]   ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος δὲ καὶ  τῶν   Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται γενόμενος. Καί
[10, 11]   ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ  τῶν   ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´
[10, 2]   ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους’ διὰ  τῶν   ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ τὰ ἑξῆς.
[10, 4]   παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ  τῶν   φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ οὐδὲ
[10, 4]   Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν τὸν πρῶτον  τῶν   φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα πάντων Ἑλλήνων
[10, 11]   Λαῖτος, καὶ τοὺς βίους  τῶν   φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν
[10, 9]   τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ  τῶν   Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων
[10, 9]   Σαγχουνιάθων δὲ κατὰ τὴν  τῶν   Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν τὴν
[10, 7]   τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς περὶ  τῶν   φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ πρότερον
[10, 10]   τὸν ἀριθμὸν ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν  τῶν   χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν
[10, 8]   ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς καὶ πολλὰ  τῶν   χρησίμων εἰς τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα
[10, 9]   υηʹ ὡς αἱ παρ´ Ἕλλησι  τῶν   χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ καθ´
[10, 4]   γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι τὰς  τῶν   χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον διιόντι
[10, 11]   οἷς γὰρ ἀσυνάρτητός ἐστιν  τῶν   χρόνων ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ
[10, 3]   ἔργον‘ φησίν, Ἀπολλώνιε, ἐκ  τῶν   χρόνων ἀνιχνεῦσαι τὸν κλέπτην. Ἐγὼ
[10, 9]   χρήσομαι τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως  τῶν   χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ
[10, 10]   οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ πλέον  τῶν   χρόνων παραλλαγή. Σημειωτέον δὲ ὡς
[10, 11]   ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ περὶ μὲν  τῶν   χρόνων τοῦ προειρημένου ποιητοῦ, λέγω




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 27/08/2008