Livre, Chap.
[10, 3]	μεταγράψαντα αὐτοῖς ὀνόμασιν ἐκεῖνα, Ὅτι	τῶν	ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν οὐδὲν
[10, 2]	ἐκ τῆς θείας δυνάμεως διὰ	τῶν	ἁγίως βεβιωκότων εἰς τὴν ἡμετέραν
[10, 12]	Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ δʹ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς
[10, 11]	ἀνὴρ δοκιμώτατος, ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν (πέντε δέ εἰσιν αὐτῷ
[10, 13]	ὁ Μάνεθως ἐν τῇ δευτέρᾳ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν ταῦτα περὶ ἡμῶν γράφει·
[10, 13]	καὶ πολλὰ τὸν Ἡρόδοτον ἐλέγχει	τῶν	Αἰγυπτιακῶν ὑπ´ ἀγνοίας ἐψευσμένον) οὗτος
[10, 12]	ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς δὲ	τῶν	Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν
[10, 8]	παιδείας μετάσχωσιν. Οἱ γὰρ ἱερεῖς	τῶν	Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν
[10, 8]	ὁ ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐκ	τῶν	Αἰγυπτίων παρὰ τῆς Πολυμνήστης, τῆς
[10, 2]	καταφαίνεται τὰ διὰ Μωσέως καὶ	τῶν	ἄλλων προφητῶν τεραστίως ἐπιδεδειγμένα; Πάντων
[10, 4]	κατεμάνθανε τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἄλλων τεχνῶν τε καὶ ἐπιστημῶν
[10, 4]	ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς τὴν	τῶν	ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν λυσιτελεῖν
[10, 8]	ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ	τῶν	ἀναγραφῶν τῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς
[10, 9]	παρ´ ἡμῖν λόγιοι ἄνδρες καὶ	τῶν	ἀπὸ παιδείας οὐδενὸς δεύτεροι τοῖς
[10, 9]	Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις τὴν	τῶν	ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον καὶ
[10, 7]	τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες ἢ περὶ	τῶν	Ἀργολικῶν οἱ τὰ περὶ Ἄργος
[10, 12]	ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ	τῶν	ἀρχαίων εἰς λόγους, τῶν τῇδε
[10, 8]	Μίνω βασιλείας· τόν τε ῥυθμὸν	τῶν	ἀρχαίων κατ´ Αἴγυπτον ἀνδριάντων τὸν
[10, 8]	ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ	τῶν	ἀσεβῶν ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ
[10, 11]	συνέταξα, γεννηθεὶς μὲν ἐν τῇ	τῶν	Ἀσσυρίων γῇ, παιδευθεὶς δὲ πρῶτον
[10, 10]	καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ	τῶν	Ἀττικῶν ἁπάντων. Εἴ τις οὖν
[10, 11]	οὕτως ἔχον ἀπό τε τῆς	τῶν	Ἀττικῶν βασιλέων διαδοχῆς Μακεδονικῶν τε
[10, 7]	συμφωνεῖν ἠξίωσεν, οὐδ´ αὖ περὶ	τῶν	Ἀττικῶν οἱ τὰς Ἀτθίδας συγγεγραφότες
[10, 4]	εἰς Ἕλληνας παρελθοῦσα φιλοσοφία, μηδὲν	τῶν	αὐτῇ προσηκόντων παρὰ τοῖς προπάτορσιν
[10, 9]	Σαγχουνιάθωνος ὁπόσον ἂν οὗτος λείπηται	τῶν	αὐτοῦ πρεσβυτέρων, οἳ Μωσεῖ πλησιάζειν
[10, 10]	τῆς γῆς, ὅτε γε Ἀθηναίους	τῶν	αὐτῶν Αἰγυπτίοις ἀπολαύειν εἰκὸς ἦν,
[10, 7]	ἐστι τεκμήριον ἱστορίας, εἰ περὶ	τῶν	αὐτῶν ἅπαντες τὰ αὐτὰ καὶ
[10, 3]	Κατὰ Ὀνήτορος ἐξούλης σχεδὸν διὰ	τῶν	αὐτῶν εἴρηται; Ἢ ὡς Δείναρχος
[10, 7]	ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα περὶ	τῶν	αὐτῶν λέγειν οὐκ ὀκνοῦσι. Περίεργος
[10, 11]	Μένανδρος δὲ ὁ Περγαμηνὸς περὶ	τῶν	αὐτῶν τὴν ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ
[10, 7]	τοῦ παντὸς ἐνόμιζον ἄρχειν ἕκαστος	τῶν	ἀφ´ ἑαυτῶν· ὀψὲ δὲ καὶ
[10, 2]	μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ	τῶν	βαρβάρων διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι
[10, 1]	καὶ Χαλδαίους τά τε ἄλλα	τῶν	βαρβάρων ἐθνῶν συνίστανται ἀποσυλήσαντες, ἀλλ´
[10, 4]	κάλλιστα ἐμπορεύεσθαι εἰς φιλοσοφίαν παρὰ	τῶν	βαρβάρων εὐγνωμόνως οὐκ ἀπαρνούμενος. Ἀκοῦσαι
[10, 11]	βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ περὶ	τῶν	βασιλέων ἐκτιθέμενος ἀφηγεῖταί τινος αὐτῶν
[10, 11]	προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα	τῶν	βασιλέων Εὐρώπης ἁρπαγὴ {γέγονεν{ αι}
[10, 11]	ἱερεὺς δὲ Μένδητος) οὗτος τὰς	τῶν	βασιλέων πράξεις ἐκτιθέμενος κατὰ Ἄμωσιν
[10, 10]	Ὀλυμπιὰς ἤχθη νεʹ ὡς ἐκ	τῶν	Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ τῶν Θαλλοῦ
[10, 7]	πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ	τῶν	βιβλίων ἀλλήλους ἐλέγχουσι καὶ τἀναντιώτατα
[10, 4]	τῆς ἠθικωτέρας, ὧν πλέον οὐδὲν	τῶν	βοωμένων ἀποφθεγμάτων μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ
[10, 10]	γίνεται κατακλυσμός· καὶ κατὰ λόγον·	τῶν	γὰρ Αἰγυπτίων ὀργῇ θεοῦ χαλάζαις
[10, 7]	φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην	τῶν	γεγονότων· ἀεὶ δὲ καινοὺς καθιστάμενοι
[10, 7]	τὸ κατηγορεῖν τῶν πράξεων ἢ	τῶν	γεγραφότων ἐχώρησαν, εὐδοκιμήσειν ἐν τούτῳ
[10, 7]	ὅσα μὲν Ἑλλάνικος Ἀκουσιλάῳ περὶ	τῶν	γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ διορθοῦται
[10, 2]	ὅμοια καὶ παρ´ αὐτῶν μάθοις	τῶν	γενναίων σου φιλοσόφων; Δέχου δῆτα
[10, 11]	ἡμῖν, ἔτι δὲ καὶ τῆς	τῶν	γραμμάτων εὑρέσεως ἀνώτερα· μάρτυρας δὲ
[10, 7]	ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην ἐκ	τῶν	γραμμάτων ὕστερον συντεθῆναι καὶ διὰ
[10, 7]	περὶ τοῦ τὴν νῦν οὖσαν	τῶν	γραμμάτων χρῆσιν ἐκείνους ἀγνοεῖν. Ὅλως
[10, 2]	Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ τῆς διὰ	τῶν	γραφῶν εἰς ἡμᾶς δεδομένης ἀληθείας
[10, 10]	δὲ Ἠλεὶ καὶ Σαμουὴλ ἔτη	τῶν	δ´ ἑξῆς βασιλέων Ἑβραίων ἔτη
[10, 3]	γὰρ Ἐφόρου ἴδιον’ ἔφη, ἐκ	τῶν	Δαϊμάχου καὶ Καλλισθένους καὶ Ἀναξιμένους
[10, 8]	σημεῖα δεικνύουσι τῶν μὲν εἰκόνας,	τῶν	δὲ τόπων ἢ κατασκευασμάτων ὁμωνύμους
[10, 4]	μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ τὴν	τῶν	δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν, νέους
[10, 1]	ἁπάντων συνιδεῖν εἰς ἔλεγχον τοῦ	τῶν	δηλουμένων τρόπου. Ὁ μὲν οὖν
[10, 7]	οὐδὲν τοιοῦτον εὑρίσκεται γενόμενον· ἀλλὰ	τῶν	δημοσίων γραμμάτων ἀρχαιοτάτους εἶναί φασι
[10, 2]	παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι τὰ κυριώτατα	τῶν	δογμάτων· ὀλίγοις δὲ τῶν καθωμιλημένων
[10, 11]	ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς τὴν ἀνάκρισιν	τῶν	δογμάτων παρίστημι, μενούσης μοι τῆς
[10, 14]	τοὺς Ἑλλήνων σοφοὺς ζηλωτὰς θεάσασθαι	τῶν	Ἑβραϊκῶν γεγονότας δογμάτων, ὥστε μηκέτ´
[10, 3]	δὲ εἰς προπαρασκευὴν τῆς ἀπὸ	τῶν	Ἑβραϊκῶν λόγων ἐπιρρυείσης εἰς Ἕλληνας
[10, 10]	μὲν ἔτει τὸ Πάσχα καὶ	τῶν	Ἑβραίων ἔξοδος ἡ ἀπ´ Αἰγύπτου,
[10, 8]	ἱερὸν εἶναι Δαιδάλου τιμώμενον ὑπὸ	τῶν	ἐγχωρίων. Τῆς δ´ Ὁμήρου παρουσίας
[10, 4]	γοῦν πολυμαθεῖς γεγονότας τά τε	τῶν	ἐθνῶν νόμιμά τε καὶ μαθήματα
[10, 4]	τι ποτὲ παρ´ ἑκάστοις εὕροι	τῶν	ἐθνῶν. Οὐ γὰρ οὖν μόνα
[10, 8]	πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα	τῶν	ἐθνῶν περιειργασμένους Ἕλληνας καὶ τὰ
[10, 11]	δὴ Ὁμήρου, στάσεώς τε καὶ	τῶν	εἰπόντων τὰ περὶ αὐτὸν ἀσυμφωνίας
[10, 6]	γοῦν καὶ ταῦτα εἰς τὴν	τῶν	εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν πίστωσιν.
[10, 7]	ὁ Ἰώσηπος. Εἴη δ´ ἂν	τῶν	εἰρημένων ἐπισφράγισμα καὶ ἡ Διοδώρου
[10, 13]	Μάνεθως. Δῆλον δέ ἐστιν, ἐκ	τῶν	εἰρημένων ἐτῶν τοῦ χρόνου συλλογισθέντος,
[10, 2]	ἐν ᾗ μετὰ τοὺς ἐλέγχους	τῶν	εἰρημένων ταῦτα πάλιν φησίν· Αἱ
[10, 1]	τε καὶ μαθήσεως ἔν τισι	τῶν	εἰς βελτίωσιν ψυχῆς συντεινόντων δογμάτων
[10, 13]	πεντακοσίοις ἕνδεκα. Μετὰ ταῦτα δὲ	τῶν	ἐκ τῆς Θηβαΐδος καὶ τῆς
[10, 7]	Ἕλλησι δημοσίᾳ γίνεσθαι τὰς περὶ	τῶν	ἑκάστοτε πραττομένων ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα
[10, 2]	τῶν ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως	τῶν	ἑκάστου φωνῶν εὐθύνει. Εἶθ´ ἑξῆς
[10, 14]	Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν παλαίτερα	τῶν	Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ
[10, 12]	Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ	τῶν	Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται. Τριόπας
[10, 5]	μάλιστα οὐκ ἀλλοτρία φαίνεται ἡ	τῶν	Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή. Ἕκαστον γοῦν
[10, 10]	μὲν τὰ Ἑβραίων, ἐφαπτόμενος δὲ	τῶν	Ἑλληνικῶν, ἐφαρμόσω τόνδε τὸν τρόπον·
[10, 10]	Πολέμων μὲν ἐν τῇ πρώτῃ	τῶν	Ἑλληνικῶν ἱστοριῶν λέγων· Ἐπὶ Ἄπιδος
[10, 12]	τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα	τῶν	Ἑλληνικῶν Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ
[10, 3]	πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς τὴν ἑνδεκάτην	τῶν	Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ Θεόπομπος ἀργά
[10, 12]	ἠκμακέναι τὸν Μωσέα. Παλαίτερα δὲ	τῶν	Ἑλληνικῶν μνημονεύεσθαι τὰ Ἀργολικά, τὰ
[10, 3]	τὰς ἀποδείξεις. Ἀλλ´ ὁποῖος μὲν	τῶν	Ἑλληνικῶν συγγραφέων ὁ τρόπος ὅτι
[10, 14]	προφητῶν τὴν παλαιότητα τῇ πάντων	τῶν	Ἑλληνικῶν φιλοσόφων ἀντιπαραβάλλειν ἡλικίᾳ. Ἀλλὰ
[10, 4]	τῆς ἀληθοῦς θεολογίας οἱ παλαιοὶ	τῶν	Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσοφίᾳ
[10, 8]	ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ τὴν	τῶν	ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´ Αἰγυπτίων
[10, 7]	περὶ τῆς Περσικῆς στρατείας καὶ	τῶν	ἐν αὐτῇ πραχθέντων οἱ δοκιμώτατοι
[10, 8]	Αἰγυπτίων ἱστοροῦσιν ἐκ τῶν ἀναγραφῶν	τῶν	ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις παραβαλεῖν
[10, 9]	τῶν κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ	τῶν	ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν
[10, 1]	δὴ καὶ συνεκτικώτατα γένοιτ´ ἂν	τῶν	ἐν φιλοσοφίᾳ λόγων, οὐκ ἄλλοθεν
[10, 8]	ἐν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις, ἵνα	τῶν	ἐνταῦθα νομίμων καὶ παιδείας μετάσχωσιν.
[10, 8]	καὶ Πλάτωνα καὶ Σόλωνα πολλὰ	τῶν	ἐξ Αἰγύπτου νομίμων εἰς τὰς
[10, 12]	καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ἐξηγητικῶν. Ἀπαιτεῖ δ´ ὅμως τὸ
[10, 4]	ἀπορίᾳ συνοικούντων· ἔμπαλιν δ´ οὖν	τῶν	ἔξωθεν αὐτῷ πεπορισμένων αἴτιος αὐτὸς
[10, 7]	ἀναθήμασιν· ὅπου γε καὶ περὶ	τῶν	ἐπὶ Τροίαν τοσούτοις ἔτεσι στρατευσάντων
[10, 14]	αὐτοῖς φιλόσοφος μνημονεύεται. Τούτων δὴ	τῶν	ἑπτὰ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος φυσικὸς
[10, 4]	ἣν ἡ ἀπὸ Θαλοῦ τοῦ	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν ἑνὸς Ἰωνικὴ προσαγορευθεῖσα·
[10, 11]	βραχέων ἔτι καὶ περὶ τῆς	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ
[10, 4]	συμβεβληκέναι. Σόλωνα δὲ καὶ αὐτὸν	τῶν	ἑπτὰ σοφῶν, ὃν δὴ καὶ
[10, 9]	ἀπὸ τούτου συναγαγεῖν ἐθέλοι τὸν	τῶν	ἐτῶν ἀριθμόν, προϊὼν ἐπὶ τοὺς
[10, 3]	Διώνδαν λόγῳ κἀν τῷ Περὶ	τῶν	Εὐβούλου δωρεῶν. Καὶ ὅτι μὲν
[10, 8]	ἐν Ἅιδου τιμωρίας καὶ τοὺς	τῶν	εὐσεβῶν λειμῶνας καὶ τὰς παρὰ
[10, 9]	δυσφημίαις. Οὕτω γὰρ διὰ τῆς	τῶν	ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι τὴν
[10, 2]	μηδὲ ἑαυτῶν, σχολῇ γ´ ἂν	τῶν	ἡμετέρων ἀφέξονται. Καὶ τὰ μὲν
[10, 12]	ὁ Κλήμης. Ἀλλ´ ἐπεὶ πρὸ	τῶν	ἡμετέρων ἐσπουδάσθη καὶ αὐτοῖς Ἑβραίων
[10, 3]	τὰ Βαρβαρικὰ νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ	τῶν	Ἡροδότου καὶ Δαμάςτου συνῆκται; Ἢ
[10, 10]	ἐκ τῶν Βιβλιοθηκῶν Διοδώρου καὶ	τῶν	Θαλλοῦ καὶ Κάστορος ἱστοριῶν, ἔτι
[10, 1]	λοιπὰ τῶν μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος	τῶν	θαυμαστῶν Ἑλλήνων τοὺς βαρβάρους ἐκπεριιὼν
[10, 4]	διὰ ταῦτα ἀθεότητα μᾶλλον τῆς	τῶν	θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες, τί χρὴ
[10, 8]	σύνολον τὴν περὶ τὰ πάθη	τῶν	θεῶν ἱστορίαν. Τὸν δὲ Δαίδαλον
[10, 8]	θεοῦ παρόντος) τήν τε συνουσίαν	τῶν	θεῶν τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι
[10, 6]	Κέλμις τε καὶ Δαμναμενεὺς οἱ	τῶν	Ἰδαίων Δάκτυλοι πρῶτοι ἐν Κύπρῳ
[10, 4]	καὶ αὐτὸς τοῖς βαρβάροις πολλαχοῦ	τῶν	ἰδίων λόγων μαρτυρεῖ, εὖ μοι
[10, 8]	εἰς ὄρος ἄνθεσι παντοίοις ὑπὸ	τῶν	ἱερέων κατεστεμμένον. Καὶ Λυκοῦργον δὲ
[10, 13]	τὴν πάτριον ἱστορίαν ἔκ τε	τῶν	ἱερῶν, ὥς φησιν αὐτός, μεταφράσας,
[10, 11]	Ὅμηρος ἔστω μὴ μόνον ὕστερος	τῶν	Ἰλιακῶν, ἀλλὰ κατ´ ἐκεῖνον αὐτὸν
[10, 11]	ἑκατόν, ὃ γένοιτ´ ἂν ὕστερον	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς
[10, 11]	κατὰ Γύγην τὸν Λυδόν, ὕστερον	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ περὶ
[10, 11]	ὁ Μωσῆς γεγονώς, πρεσβύτερός ἐστι	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι τετρακοσίοις. Ἀποδείκνυται δὲ
[10, 13]	ὡς ἐγγύς που προτερεῖν αὐτὴν	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσι χιλίοις. Ἀλλὰ τὰ
[10, 11]	δευτέραν· τὰς δὲ Ὀλυμπιάδας ὕστερον	τῶν	Ἰλιακῶν ἔτεσιν ἀπεδείξαμεν γεγονυίας τετρακοσίοις
[10, 12]	δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι	τῶν	Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι
[10, 11]	τεσσαράκοντα, ἐπὶ ἄρχοντος Ἀθήνησιν Ἀρξίππου,	τῶν	Ἰλιακῶν ὕστερον ἔτεσιν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα·
[10, 11]	ἐστι μετὰ ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη	τῶν	Ἰλιακῶν· Φιλόχορος δὲ μετὰ τὴν
[10, 9]	τὸ νʹ ἔτος Ὀζίου τοῦ	τῶν	Ἰουδαίων βασιλέως ἀνιών, καθ´ ὃν
[10, 14]	ὃς καὶ ἀνῆκε τὴν αἰχμαλωσίαν	τῶν	Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς θέλουσιν αὐτῶν
[10, 6]	καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις ἐπὶ	τῶν	ἵππων ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ καὶ
[10, 10]	βίβλῳ καὶ ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	ἱστοριῶν φησι κατὰ Ἴναχον Ἄργους
[10, 14]	ἐγένετο καὶ πλούτῳ καὶ γένει	τῶν	καθ´ ἑαυτὸν διήνεγκεν· Εὐριπίδης δὲ
[10, 10]	ὁ Πολυΐστωρ καί τινες, οἳ〉	τῶν	καθ´ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ
[10, 11]	Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους, ἅτινα διὰ	τῶν	καθ´ ἡμᾶς προφητῶν ἴσμεν κεκηρυγμένα,
[10, 2]	κυριώτατα τῶν δογμάτων· ὀλίγοις δὲ	τῶν	καθωμιλημένων καὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[10, 3]	ἐκεῖνα, Ὅτι τῶν ἀγαθῶν καὶ	τῶν	κακῶν οὐδὲν αὐτὸ καθ´ αὑτὸ
[10, 13]	ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς τὴν διαδοχὴν	τῶν	κατ´ Αἴγυπτον βασιλέων μετὰ τοῦ
[10, 12]	Λέων δὲ ὁ τὰ περὶ	τῶν	κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος τὴν
[10, 9]	ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´ ἐκείνου καὶ	τῶν	κατ´ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας
[10, 12]	τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ	τῶν	κατ´ αὐτὸν πράξεων μάρτυρα παρατίθεται
[10, 11]	εἰσιν ἀκριβεῖς χρόνων ἀναγραφαί. Καὶ	τῶν	κατ´ αὐτοὺς γραμμάτων ἑρμηνεὺς Πτολεμαῖος
[10, 4]	περὶ ἑαυτοῦ φησιν· Ἐγὼ δὲ	τῶν	κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων πλείστην γῆν
[10, 8]	διατρῖψαι πέντε καὶ πολλὰ διδαχθῆναι	τῶν	κατὰ ἀστρολογίαν τόν τε Οἰνοπίδην
[10, 11]	κεχρημένοι περιεργίᾳ, οἳ ὅσα παρὰ	τῶν	κατὰ Μωσέα καὶ τῶν ὁμοίως
[10, 7]	Καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ	τῶν	κατὰ πόλεις καὶ βραχυτέρων, ὅπου
[10, 9]	πᾶσαν τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ	τῶν	κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν
[10, 9]	Κέκροπα τὸν γηγενῆ. Κατώτερα δὲ	τῶν	Κέκροπος ἱστορεῖται χρόνων τὰ παρ´
[10, 3]	ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος αὐτοῦ	τῶν	κλοπῶν ἐξέφηνε· καθάπερ ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[10, 4]	οὐδὲ μόνων τούτων, ἀλλὰ καὶ	τῶν	κοινῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἡγοῦμαι
[10, 10]	τῶν τε ἐν τῇ βίβλῳ	τῶν	Κριτῶν περιεχομένων ἔτη υϞ ἱερέων
[10, 3]	ποταμίου ἵππου καὶ τῆς θήρας	τῶν	κροκοδείλων; Ἢ ὡς τὰ περὶ
[10, 13]	ἐπὶ ταῖς ὁμολογίαις πανοικεσίᾳ μετὰ	τῶν	κτήσεων, οὐκ ἐλάσσους μυριάδων ὄντας
[10, 4]	χρησμοῖς, καὶ τῷ πολλῷ τύφῳ	τῶν	λαοπλάνων δαιμόνων ἐκαλλωπίζετο, σοφίας δὲ
[10, 12]	πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον	τῶν	λεγομένων σοφῶν τε καὶ ποιητῶν,
[10, 9]	οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ	τῶν	λόγων πατέρες καὶ διὰ πλειόνων
[10, 3]	Ἐφόρου κλοπῆς, Ἀλκαῖος δέ, ὁ	τῶν	λοιδόρων ἰάμβων καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητής,
[10, 1]	ὅτε μὴ μόνον τὰ λοιπὰ	τῶν	μαθημάτων Αἰγυπτίους καὶ Χαλδαίους τά
[10, 1]	Ὡς μὲν οὖν τὰ λοιπὰ	τῶν	μαθημάτων ἄλλοθεν ἄλλος τῶν θαυμαστῶν
[10, 1]	πάντων θεοῦ τά τε περὶ	τῶν	μάλιστα ζητουμένων εἰς ψυχῆς ὠφέλειαν
[10, 8]	τοῦτ´ ἂν εἴη ἕν τι	τῶν	μάλιστα συνεκτικωτάτων τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ,
[10, 8]	Πάντων δὲ τούτων σημεῖα δεικνύουσι	τῶν	μὲν εἰκόνας, τῶν δὲ τόπων
[10, 4]	προφητῶν οἱ πάντων ὕστατοι προεφήτευον,	τῶν	μὲν Τρωϊκῶν ὕστερον ἔτεσι πλέον
[10, 9]	ΠΡΟΦΗΤΩΝ. Μωσέως πέρι καὶ τῆς	τῶν	μετ´ αὐτὸν προφητῶν ἀρχαιότητος πλεῖστοι
[10, 14]	ὁμολογεῖν πολὺ νεώτερα Μωσέως καὶ	τῶν	μετ´ αὐτὸν προφητῶν τὰ τῆς
[10, 11]	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ περὶ	τῶν	μετ´ αὐτὸν σχεδὸν ἡμῖν συντόμως
[10, 10]	ἡγησαμένου κεʹ πρεσβυτέρων ἔτη λʹ	τῶν	μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν· τῶν τε
[10, 10]	τῶν χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν,	τῶν	μέχρι πρώτης Ὀλυμπιάδος ἀπὸ Μωσέως
[10, 8]	Ἕλλησιν ἐθαυμάσθησαν. Ὀρφέα μὲν γὰρ	τῶν	μυστικῶν τελετῶν τὰ πλεῖστα καὶ
[10, 8]	θεῶν τούτων, ἐν ταῖς πανηγύρεσι	τῶν	ναῶν ἀνακομιζομένων ἀμφοτέρων εἰς ὄρος
[10, 8]	ἀναλέξασθαι, πότερα τοὺς πρεσβυτέρους τὰ	τῶν	νέων, Ἑβραίους τε τὰ Ἑλλήνων
[10, 11]	ἐνδέον ἀποπληρώσωμεν, ἔτι καὶ περὶ	τῶν	νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι τὴν ἀπόδειξιν.
[10, 7]	τεχνῶν καὶ τὰ περὶ τὰς	τῶν	νόμων ἀναγραφάς· πάντων δὲ νεωτάτη
[10, 11]	ἠκμακέναι, μετὰ τὰ Τρωϊκὰ ἐνδοτέρω	τῶν	ὀγδοήκοντα ἐτῶν· οἱ δὲ περὶ
[10, 4]	μηδὲν δὲ μηδ´ ὅλως παρὰ	τῶν	οἰκείων θεῶν εἰς φιλοσοφίαν ὠφελημένοι,
[10, 4]	ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ ἡ	τῶν	οἰκείων θεῶν κατάγνωσις, ἣν μικρὸν
[10, 9]	τὸν παρόντα λόγον, ὅπως ὁμοῦ	τῶν	οἰκείων μὴ ἀποστεροῖντο καρπῶν οἱ
[10, 11]	τὴν Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν, πρὸ	τῶν	Ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις.
[10, 11]	διακοσίοις τεσσαράκοντα· τινὲς δὲ πρὸ	τῶν	Ὀλυμπιάδων ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι, τουτέστι
[10, 10]	ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΩΝ. Μέχρι μὲν	τῶν	Ὀλυμπιάδων οὐδὲν ἀκριβὲς ἱστόρηται τοῖς
[10, 4]	Τοῦτο δὲ ἦν ἡ τοῦ	τῶν	ὅλων θεοῦ γνῶσις καὶ ἡ
[10, 2]	γε τοὺς ποιητὰς τὰ παρὰ	τῶν	ὁμοίων κεκλοφέναι διὰ παραθέσεως τῶν
[10, 11]	παρὰ τῶν κατὰ Μωσέα καὶ	τῶν	ὁμοίως αὐτῷ φιλοσοφούντων ἔγνωσαν, παραχαράττειν
[10, 8]	τῇ τῆς Δήμητρος ὁμοιοτάτην ὑπάρχειν,	τῶν	ὀνομάτων μόνων ἐνηλλαγμένων· τὰς δὲ
[10, 10]	Ὤγυγον Ἀκταῖον ἢ τὰ πλασσόμενα	τῶν	ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶ Φιλόχορος.
[10, 3]	ἓξ βιβλίοις, ἃ ἐπέγραψε Περὶ	τῶν	οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, τὸ πλῆθος
[10, 7]	Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς περὶ	τῶν	οὐρανίων τε καὶ θείων πρώτους
[10, 7]	θαυμάζειν τοὺς οἰομένους δεῖν περὶ	τῶν	παλαιοτάτων ἔργων μόνοις προσέχειν τοῖς
[10, 8]	τυχεῖν ἀξιολόγου δόξης. Πάντων δὲ	τῶν	παλαιῶν ἀγαλματοποιῶν τοὺς μάλιστα διωνομασμένους
[10, 4]	καὶ Αἰγυπτίων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν	τῶν	παλαιῶν Ἑλλήνων φύντας. Οἷς τὰ
[10, 5]	καὶ Φοινικήια τὰ γράμματά τινες	τῶν	παλαιῶν ἐπικεκλήκασιν. Εἰσὶ δὲ οἳ
[10, 7]	τοῖς μετὰ ταῦτα βουληθεῖσι περὶ	τῶν	παλαιῶν τι γράφειν παρέσχεν. Οὐ
[10, 1]	εἶναι τὸν λόγον· αὐτῶν γὰρ	τῶν	πανσόφων ἀκούσῃ πάλιν τῆς ἐν
[10, 13]	ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Ἄρξομαι δὲ πρῶτον ἀπὸ	τῶν	παρ´ Αἰγυπτίοις γραμμάτων. Αὐτὰ μὲν
[10, 4]	θεῶν ἀκοῆς διανοηθέντες οὐδ´ ἕτερα	τῶν	παρ´ αὐτοῖς Ἑβραίοις προκεκυρωμένων ἐφεῦρον
[10, 2]	καὶ ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν	τῶν	παρ´ αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, ἣν
[10, 7]	ἐποιήσαντο πρόνοιαν τοῦ μηδὲν ἄμνηστον	τῶν	παρ´ αὐτοῖς πραττομένων παραλιπεῖν, ἀλλ´
[10, 3]	βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ φιλοσοφίαν	τῶν	παρ´ αὐτοῖς σεμνῶν προτετιμήκαμεν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[10, 8]	σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε	τῶν	παρ´ αὐτοῖς φιλοσόφων διδασκάλους, τοὺς
[10, 14]	δῆλός ἐστι γεγονώς, διαλελοιπότων ἤδη	τῶν	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν καὶ τῆς
[10, 4]	ἦν ὁ χρόνος, ἐν ᾧ	τῶν	παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν οἱ πάντων
[10, 8]	δ´ ἡμῖν διευκρινημένων ῥητέον ὅσοι	τῶν	παρ´ Ἕλλησι δεδοξασμένων ἐπὶ συνέσει
[10, 1]	καλά, οὐ μὴν ἀλλὰ πρωτείοις	τῶν	παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς
[10, 9]	μετ´ αὐτὸν Ἑβραίων προφῆται συνίστανται	τῶν	παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις
[10, 11]	παραστῆσαι πρεσβυτέραν τὴν ἡμετέραν φιλοσοφίαν	τῶν	παρ´ Ἕλλησιν ἐπιτηδευμάτων. Ὅροι δ´
[10, 1]	ἀταλαιπώρως μέν, ἐξ ἐράνου δὲ	τῶν	παρὰ βαρβάροις μαθημάτων τὴν οἰκείαν
[10, 13]	ἡμῖν τὰ μέγιστα μεμαρτύρηκεν ἐκ	τῶν	παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον
[10, 8]	τῇ προκειμένῃ πραγματείᾳ, τὸ μέλλοντας	τῶν	παρὰ τοῖς ἀνδράσι λογίων ἐφάπτεσθαι
[10, 1]	φιλοτιμίας ἀποστεροῦντες ἀλλήλους. Τὰς γοῦν	τῶν	πέλας ὁ καθ´ εἷς αὐτῶν
[10, 3]	πάθος, ἐν μὲν τῇ ἑνδεκάτῃ	τῶν	Περὶ Φίλιππον ἐκ τοῦ Ἰσοκράτους’
[10, 12]	ὡς παρεστήσαμεν. Καὶ θεῶν ἄρα	τῶν	πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον
[10, 13]	τοὺς προκατωνομασμένους βασιλέας καὶ τοὺς	τῶν	ποιμένων καλουμένων καὶ τοὺς ἐξ
[10, 7]	γεγονότα· λέγω δὲ τὰς κτίσεις	τῶν	πόλεων καὶ τὰ περὶ τὰς
[10, 7]	συνέγραφον, ἀλλ´ ὡς ἕκαστοι περὶ	τῶν	πραγμάτων εἴκαζον; Πλέον γοῦν διὰ
[10, 7]	ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν τὸ δίκαιον	τῶν	πραγμάτων λαμβάνειν. Τὰ μὲν γὰρ
[10, 11]	ἐπαγγελλόμενον συντομωτέρας ποιεῖσθαι τὰς περὶ	τῶν	πραγμάτων πρὸς τοὺς ἀκούοντας διηγήσεις.
[10, 7]	ἄλλοι δὲ ἐπὶ τὸ κατηγορεῖν	τῶν	πράξεων ἢ τῶν γεγραφότων ἐχώρησαν,
[10, 8]	μᾶλλον εἰκός) τοὺς νέους τὰ	τῶν	πρεσβυτέρων καὶ τοὺς τὰ πλεῖστα
[10, 14]	αὐτὸν ἅπαντας. Μωσῆς δ´ ὅτι	τῶν	πρὶν ἀληθῶς Ἑβραίων, Ἕβερ τε
[10, 3]	ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς καταχρῆται	τῶν	πρὸ αὐτοῦ (αἰδοῦμαι γὰρ τῷ
[10, 11]	ὁ Μωσῆς, ἔτι δὲ καὶ	τῶν	πρὸ αὐτοῦ συγγραφέων, Λίνου, Φιλάμμωνος,
[10, 9]	Σκέψασθαι δὲ καιρὸς καὶ τὰς	τῶν	πρὸ ἡμῶν περὶ τῆς αὐτῆς
[10, 3]	λόγῳ παρέχω. Σπάνια δὲ τὰ	τῶν	πρὸ τοῦ Πλάτωνος γεγονότων βιβλία,
[10, 10]	συγκεχυμένων καὶ κατὰ μηδὲν αὑτοῖς	τῶν	πρὸ τοῦ συμφωνούντων· αἱ δὲ
[10, 11]	ἡλικίας ἀναγράψομεν. Τοῦ γὰρ πρεσβυτάτου	τῶν	προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ τὴν
[10, 11]	ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν δὴ ταῖς	τῶν	προειρημένων ἱστορίαις δηλοῦται, κατὰ τίνα
[10, 11]	πέφηνεν ὁ Μωσῆς ἀπό γε	τῶν	προειρημένων πρεσβύτατος ἡρώων, πόλεων, δαιμόνων.
[10, 13]	θεὸς ἀντέπνευσε, καὶ παραδόξως ἐκ	τῶν	πρὸς ἀνατολὴν μερῶν ἄνθρωποι τὸ
[10, 8]	ἰσοθέων τιμῶν. Κατὰ γὰρ μίαν	τῶν	πρὸς τῇ Μέμφει νήσων ἔτι
[10, 14]	δὲ ἡμῖν τὰ Μωσέως καὶ	τῶν	προφητῶν παλαίτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀποδεῖξαι.
[10, 5]	Ταῦτα μὲν οὖν μοι περὶ	τῶν	πρώτων στοιχείων εἰρήσθω. Τῆς δ´
[10, 7]	δὲ πάντες. Ἀλλ´ οὐδὲ περὶ	τῶν	Σικελικῶν τοῖς περὶ Ἀντίοχον καὶ
[10, 4]	παρ´ ἄλλων συλλεξάμενος, μόνον παρὰ	τῶν	σοφῶν Ἑλλήνων ἔσχεν οὐδέν, πενίᾳ
[10, 8]	ἡμῶν κατηγορεῖν, εἰ δὴ τοὺς	τῶν	σοφῶν Ἑλλήνων καὶ αὐτῶν γε
[10, 7]	ἀλλ´ ἐν δημοσίαις ἀναγραφαῖς ὑπὸ	τῶν	σοφωτάτων ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ
[10, 5]	ἑρμηνεία, λόγου διάνοιαν ἀπαρτίζουσα τῇ	τῶν	στοιχείων μαθήσει τε καὶ ἐπαγγελίᾳ
[10, 5]	Ἑβραίοις τοιάδε τίς ἐστιν ἡ	τῶν	στοιχείων μετάφρασις καὶ ἑρμηνεία, λόγου
[10, 5]	Ἑλληνικῶν γραμμάτων φωνή. Ἕκαστον γοῦν	τῶν	στοιχείων παρ´ αὐτοῖς κατά τινος
[10, 11]	εἰ βούλεταί τις, καὶ πρὶν	τῶν	στοιχείων τὴν εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται
[10, 7]	τίς οὐ παρ´ αὐτῶν ἂν	τῶν	συγγραφέων μάθοι ῥᾳδίως ὅτι μηδὲν
[10, 8]	Μενελάῳ Τηλεμάχῳ φαρμακείαν καὶ λήθην	τῶν	συμβεβηκότων κακῶν. Τὸ γὰρ νηπενθὲς
[10, 12]	Ἑλλάνικος δωδεκάτῃ Θαργηλιῶνος καί τινες	τῶν	τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος,
[10, 2]	σιωπήσομαι δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως	τῶν	τὰς αἱρέσεις διανενεμημένων, ὡς μὴ
[10, 10]	λʹ τῶν μετὰ Ἰησοῦν Κριτῶν·	τῶν	τε ἐν τῇ βίβλῳ τῶν
[10, 14]	τὸ παρώνυμον τοῖς ἀνδράσιν ἐπιτέθειται,	τῶν	τε λοιπῶν θεοφιλῶν τε καὶ
[10, 1]	τὰς μυθικὰς περὶ θεῶν διηγήσεις	τῶν	τε μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας
[10, 14]	χρόνον, καθ´ ὃν οὗτος γέγονε,	τῶν	τε παρ´ Ἑβραίοις θεολόγων τε
[10, 7]	καὶ τὰ περὶ τὰς ἐπινοίας	τῶν	τεχνῶν καὶ τὰ περὶ τὰς
[10, 12]	περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους,	τῶν	τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα
[10, 12]	Δευκαλίωνος. Εἰς δὲ τὸν χρόνον	τῶν	Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ μὲν
[10, 12]	Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι	τῶν	Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ· τοῦ γοῦν
[10, 14]	ἀποδεῖξαι. Ἐπειδὴ τοίνυν μακρῷ πρόσθεν	τῶν	Τρωϊκῶν Μωσῆς γεγονὼς ἀποδέδεικται, φέρ´
[10, 9]	φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι δὲ πολὺ	τῶν	Τρωϊκῶν νεώτερα τὰ κατὰ Ὅμηρον
[10, 9]	Μωσέα συνίστησιν. Ἡ δὲ Σεμίραμις	τῶν	Τρωϊκῶν ὀκτακοσίοις ὅλοις ἔτεσι δείκνυται
[10, 9]	γέγονεν, ἡ δὲ μακρῷ πρόσθεν	τῶν	Τρωϊκῶν ὁμολογεῖται, εἴη ἂν καὶ
[10, 9]	εἴη ἂν καὶ ὁ Σαγχουνιάθων	τῶν	Τρωϊκῶν παλαιότερος. Ἀλλ´ οὗτος παρ´
[10, 9]	δὲ τούτων χρόνοι καὶ πρὸ	τῶν	Τρωϊκῶν πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν
[10, 11]	διδάσκαλος, ὁ δὲ Ἡρακλῆς μιᾷ	τῶν	Τρωϊκῶν προγενέστερος πέφηνε γενεᾷ. Τοῦτο
[10, 11]	Ἀμφίων δὲ δυσὶ προάγων γενεαῖς	τῶν	Τρωϊκῶν τοῦ πλείονα πρὸς τοὺς
[10, 7]	ποιήσεως πρεσβύτερον· οὗτος δὲ καὶ	τῶν	Τρωϊκῶν ὕστερος φαίνεται γενόμενος. Καί
[10, 11]	ἀποδεικνύηται, θαυμαστόν, ὁπόταν ὑμῖν διὰ	τῶν	ὑμετέρων ὅπλων ἀντερείδων ἀνυπόπτους καθ´
[10, 2]	ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους’ διὰ	τῶν	ὑποτεταγμένων δυνάμεων καὶ τὰ ἑξῆς.
[10, 4]	παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ	τῶν	φιλοσοφίᾳ λυσιτελούντων μαθημάτων, καὶ οὐδὲ
[10, 4]	Ἕλληνα γεγονέναι ὁμολογεῖν τὸν πρῶτον	τῶν	φιλοσόφων, ἀνὰ στόμα πάντων Ἑλλήνων
[10, 11]	Λαῖτος, ὁ καὶ τοὺς βίους	τῶν	φιλοσόφων ἐπ´ ἀκριβὲς πραγματευσάμενος. Ἐν
[10, 9]	τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ	τῶν	Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων
[10, 9]	Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ τὴν	τῶν	Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν τὴν
[10, 7]	τοὺς ὑπὸ Δράκοντος αὐτοῖς περὶ	τῶν	φονικῶν γραφέντας νόμους, ὀλίγῳ πρότερον
[10, 10]	τὸν ἀριθμὸν ὁμοίως ἐμοί. Οὐκοῦν	τῶν	χιλίων καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, τῶν
[10, 8]	ἀστρολογήσαντα παρ´ αὐτοῖς καὶ πολλὰ	τῶν	χρησίμων εἰς τοὺς Ἕλληνας ἐκδόντα
[10, 9]	υηʹ ὡς αἱ παρ´ Ἕλλησι	τῶν	χρόνων ἀναγραφαὶ περιέχουσι. Καὶ καθ´
[10, 4]	γενόμενοι. Τοῦτο δέ σοι τὰς	τῶν	χρόνων ἀναγραφὰς μικρὸν ὕστερον διιόντι
[10, 11]	οἷς γὰρ ἀσυνάρτητός ἐστιν ἡ	τῶν	χρόνων ἀναγραφή, παρὰ τούτοις οὐδὲ
[10, 3]	ἔργον‘ φησίν, ὦ Ἀπολλώνιε, ἐκ	τῶν	χρόνων ἀνιχνεῦσαι τὸν κλέπτην. Ἐγὼ
[10, 9]	χρήσομαι τῇ μεθόδῳ. Συντρεχόντων ὁμολογουμένως	τῶν	χρόνων Αὐγούστου Ῥωμαίων αὐτοκράτορος καὶ
[10, 10]	οὐδ´ ἐπίσημος ἐπὶ πλέον ἡ	τῶν	χρόνων παραλλαγή. Σημειωτέον δὲ ὡς
[10, 11]	ἔτεσι πεντακοσίοις. Καὶ περὶ μὲν	τῶν	χρόνων τοῦ προειρημένου ποιητοῦ, λέγω

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2008