Livre, Chap. |
[10, 2] |
ὁμοίως
ἡμῖν
προτετιμηκὼς
φιλοσοφίαν,
καὶ
|
δὴ |
ἐάσθω,
καίπερ
οὐκ
οἰκείαις
φωναῖς, |
[10, 14] |
ἡμῖν
ἐπιμέμφεσθαι
τοὺς
συκοφάντας,
εἰ
|
δὴ |
καὶ
αὐτοὶ
τὰ
ὅμοια
τοῖς |
[10, 12] |
τὰ
ἀπὸ
Κέκροπος
τοῦ
διφυοῦς‘
|
δὴ |
καὶ
αὐτόχθονος,
ὥς
φησι
κατὰ |
[10, 5] |
προῆλθεν
εἴς
τε
ἄλλους
καὶ
|
δὴ |
καὶ
εἰς
Ἕλληνας.
Ταῦτα
μὲν |
[10, 4] |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐπολιτεύετο.
Καὶ
|
δὴ |
καὶ
ἐν
τοῖς
λοιποῖς
ἔθνεσι, |
[10, 4] |
ἄνδρας
ἐπὶ
σοφίᾳ
θαυμασθῆναι,
οὓς
|
δὴ |
καὶ
ἐπονομάσαι
σοφούς.
Ἀμφὶ
Κῦρον |
[10, 4] |
αὐτὸν
τῶν
ἑπτὰ
σοφῶν,
ὃν
|
δὴ |
καὶ
λόγος
Ἀθηναίοις
νομοθετῆσαι,
Αἰγυπτίοις |
[10, 4] |
παρὰ
τοῖς
πᾶσιν
ἐξήσκηντο·
ἀτὰρ
|
δὴ |
καὶ
ξόανα
παντοίας
ὕλης
εἰς |
[10, 1] |
εἰς
ψυχῆς
ὠφέλειαν
δογμάτων,
ἃ
|
δὴ |
καὶ
συνεκτικώτατα
γένοιτ´
ἂν
τῶν |
[10, 7] |
ἑκάστοτε
πραττομένων
ἀναγραφάς,
τοῦτο
μάλιστα
|
δὴ |
καὶ
τὴν
πλάνην
καὶ
τὴν |
[10, 8] |
μοι
εἰληφέτω
τέλος.
Οὐ
δεῖ
|
δὴ |
λοιπὸν
ἀλογίας
ἡμῶν
κατηγορεῖν,
εἰ |
[10, 4] |
ὡς
καὶ
αὐτῶν
Ἑλλήνων
οἱ
|
δὴ |
μάλιστα
ὀρθότερον
φιλοσοφίας
ἁψάμενοι
καί |
[10, 10] |
ἑβδομήκοντα,
καθὰ
προεφήτευσεν
Ἱερεμίας.
Τοῦ
|
δὴ |
Ναβουχοδονόσορ
μνημονεύει
Βηρωσσὸς
ὁ
Βαβυλώνιος. |
[10, 11] |
χρόνων
τοῦ
προειρημένου
ποιητοῦ,
λέγω
|
δὴ |
Ὁμήρου,
στάσεώς
τε
καὶ
τῶν |
[10, 4] |
Λίνον
τε
καὶ
Μουσαῖον,
οἳ
|
δὴ |
πάντων
μάλιστα
θεολόγων
παλαιότατοί
τε |
[10, 9] |
τῆς
αὐτῆς
ὑποθέσεως
ἀποδείξεις.
Γεγόνασι
|
δὴ |
παρ´
ἡμῖν
λόγιοι
ἄνδρες
καὶ |
[10, 2] |
ἐνεργούμενα,
Ἑλληνικῇ
μυθολογίᾳ
τερατευόμενοι.
Καὶ
|
δὴ |
πευσόμεθα
παρ´
αὐτῶν
ἤτοι
ἀληθῆ |
[10, 4] |
ἀπόδειξιν
τοῦ
προκειμένου
σκοποῦ,
εἰ
|
δὴ |
πρόκειται
τὸν
ἀπολογισμὸν
ὑποσχεῖν
τοῦ |
[10, 14] |
δὲ
Ἀναξαγόρας
Ἡγησιβούλου
Κλαζομένιος.
Οὗτος
|
δὴ |
πρῶτος
διήρθρωσε
τὸν
περὶ
ἀρχῶν |
[10, 9] |
βασιλίδος.
Ταῦτα
ὁ
Πορφύριος.
Δεῖ
|
δὴ |
συλλογίσασθαι
τὰ
προκείμενα
ὧδέ
πως· |
[10, 9] |
Πορφύριος
ῥήμασιν
αὐτοῖς
τάδε·
Ἱστορεῖ
|
δὴ |
τὰ
περὶ
Ἰουδαίων
ἀληθέστατα,
ὅτι |
[10, 5] |
ὁ
τὰ
κοινὰ
γράμματα,
αὐτὰ
|
δὴ |
τὰ
πρῶτα
τῆς
γραμματικῆς
στοιχεῖα, |
[10, 11] |
φιλοσόφων
ἐπ´
ἀκριβὲς
πραγματευσάμενος.
Ἐν
|
δὴ |
ταῖς
τῶν
προειρημένων
ἱστορίαις
δηλοῦται, |
[10, 4] |
τε
ἱεροῖς
καὶ
μυστηρίοις,
αὐτὰ
|
δὴ |
ταῦτα
καὶ
ὅσα
τούτοις
ὅμοια |
[10, 3] |
ἡμῖν
ἐπιμέμφοιτό
τις
αὐτῶν,
ὅτι
|
δὴ |
τὴν
παρὰ
βαρβάροις
εὐσέβειάν
τε |
[10, 13] |
Αἰγυπτιακῶν
ὑπ´
ἀγνοίας
ἐψευσμένον)
οὗτος
|
δὴ |
τοίνυν
ὁ
Μάνεθως
ἐν
τῇ |
[10, 7] |
μετὰ
ταῦτα
γράμμασιν
ἐπαιδεύθησαν.
Ἅτε
|
δὴ |
τοίνυν
οὐδεμιᾶς
προβεβλημένης
ἀναγραφῆς,
ἣ |
[10, 4] |
κατιδών,
βάρβαρος
ὤν.
Παλαιὸς
γὰρ
|
δὴ |
τόπος
ἔθρεψε
τοὺς
πρώτους
ταῦτα |
[10, 8] |
λοιπὸν
ἀλογίας
ἡμῶν
κατηγορεῖν,
εἰ
|
δὴ |
τοὺς
τῶν
σοφῶν
Ἑλλήνων
καὶ |
[10, 11] |
ἀπεδείξαμεν
γεγονυίας
τετρακοσίοις
ἑπτά.
Καὶ
|
δὴ |
τούτων
οὕτως
ἀποδεδειγμένων
διὰ
βραχέων |
[10, 14] |
παρ´
αὐτοῖς
φιλόσοφος
μνημονεύεται.
Τούτων
|
δὴ |
τῶν
ἑπτὰ
Θαλῆς
ὁ
Μιλήσιος |
[10, 10] |
αὐτῶν
ποιεῖσθαι
τοὺς
Ἕλληνας.
Οὗ
|
δὴ |
χάριν
τὰς
ἐνδοξοτάτας
καὶ
μυθώδεις |
[10, 4] |
Καὶ
ὑποβὰς
ἑξῆς
ἐπιλέγει·
Λάβωμεν
|
δὴ |
ὡς
ὅ
τι
περ
ἂν |