Livre, Chap.
[10, 9]	τοῦ δευτέρου ἔτους Δαρείου ἐπὶ	τὴν	αʹ Ὀλυμπιάδα ἔτη συνάγοιτ´ ἂν
[10, 11]	τε Περσέως πράξεις· κατὰ δὲ	τὴν	Ἀγαμέμνονος βασιλείαν Ἴλιον ἑάλω. Οὐκοῦν
[10, 4]	προσεσχηκέναι, ὁπηνίκα πάλιν ᾤκουν Ἑβραῖοι	τὴν	Αἴγυπτον. Εἰσάγει γοῦν αὐτὸν ἐν
[10, 13]	πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα	τὴν	Αἴγυπτον ἐκλιπόντες ὅποι βούλονται πάντες
[10, 10]	ἐπώνυμος πολλῶν διαφθαρέντων διασωθείς, κατὰ	τὴν	Αἰγύπτου τοῦ λαοῦ μετὰ Μωσέως
[10, 10]	ἐπὶ Κῦρον, ὃς ἐβασίλευσε μετὰ	τὴν	αἰχμαλωσίαν, ἔτη ασλζʹ Μωσέως γὰρ
[10, 14]	βασιλεύει Περσῶν, ὃς καὶ ἀνῆκε	τὴν	αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων, ἐπιτρέψας τοῖς
[10, 7]	τὸ γράφειν ὁρμήσαντες οὐ περὶ	τὴν	ἀλήθειαν ἐσπούδασαν καίτοι τοῦτο πρόχειρον
[10, 7]	Ἕλλησι καὶ παρὰ τούτων πυνθάνεσθαι	τὴν	ἀλήθειαν, ἡμῖν δὲ καὶ τοῖς
[10, 11]	ἐπιπλάστου ῥητολογίας παρακαλύπτοντες ὡς μυθολογίαν	τὴν	ἀλήθειαν παραβραβεύσωσι. Περὶ μὲν οὖν
[10, 7]	μόνους ἐπισταμένους τὰ ἀρχαῖα καὶ	τὴν	ἀλήθειαν περὶ αὐτῶν ἀκριβῶς παραδιδόντας;
[10, 11]	ὁ Περγαμηνὸς περὶ τῶν αὐτῶν	τὴν	ἀναγραφὴν ἐποιήσατο. Τοῦ δὲ Εἰράμου
[10, 11]	ποίησις, ἕτοιμον ἐμαυτὸν ὑμῖν πρὸς	τὴν	ἀνάκρισιν τῶν δογμάτων παρίστημι, μενούσης
[10, 12]	αὐτοῦ ὧδε ἔχει· Κατέσκαψε δὲ	τὴν	Ἀούαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον
[10, 9]	Ἱεροσολύμοις νεώ, ἣ γέγονε μετὰ	τὴν	ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον τοῦ Ἰουδαίων
[10, 10]	χρόνος. Μετὰ δὲ Ὤγυγον, διὰ	τὴν	ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθοράν,
[10, 9]	κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον καὶ ὁμολογουμένην	τὴν	ἀπόδειξιν εἰσηνέγκαντο. Διὸ καὶ μάλιστα
[10, 9]	πλεῖστοι μὲν ἄλλοι διὰ σπουδῆς	τὴν	ἀπόδειξιν ἐν οἰκείοις καταβέβληνται συγγράμμασιν,
[10, 11]	περὶ τῶν νομιζομένων σοφῶν ποιήσομαι	τὴν	ἀπόδειξιν. Μίνως μὲν γάρ, ὁ
[10, 10]	γὰρ τῷ βουλομένῳ, παρ´ ἐμοῦ	τὴν	ἀρχὴν κομιζομένῳ, λογίζεσθαι τὸν ἀριθμὸν
[10, 13]	εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους δὲ	τὴν	Ἀσσυρίων δυναστείαν (τότε γὰρ ἐκείνους
[10, 10]	Ἐλευσῖνα· ὅθεν ἐπισημότερόν ἐστι καταλαβεῖν	τὴν	Ἀττικὴν χρονογραφίαν. Καὶ μεθ´ ἕτερα·
[10, 11]	ἄλλα, φησὶ δ´ ὅτι κατέσκαψε	τὴν	Αὔαριν Ἄμωσις, κατὰ τὸν Ἀργεῖον
[10, 8]	γὰρ Ὀσίριδος τελετὴν τῇ Διονύσου	τὴν	αὐτὴν εἶναι· τὴν δὲ τῆς
[10, 8]	τὰς δὲ Θήβας καὶ Διόσπολιν	τὴν	αὐτὴν ὑπάρχειν· τήν τε Ἀφροδίτην
[10, 7]	φασιν οὐδὲ τοῦτον ἐν γράμμασι	τὴν	αὑτοῦ ποίησιν καταλιπεῖν, ἀλλὰ διαμνημονευομένην
[10, 2]	ἅτε τῆς Ἑλληνικῆς καὶ αὐτὸς	τὴν	βάρβαρον ὁμοίως ἡμῖν προτετιμηκὼς φιλοσοφίαν,
[10, 3]	καὶ ἀναγκαίως καθόλου πᾶσαν ἀποδεῖξαι	τὴν	βοωμένην Ἑλλήνων παιδείαν τε καὶ
[10, 5]	δ´ ἂν εἶεν καὶ Ἑβραῖοι	τὴν	γείτονα Φοινίκης καὶ αὐτὴν τὸ
[10, 14]	τὰς τοῦ τυράννου τιμωρίας διαμασησάμενον	τὴν	γλῶσσαν προσπτύσαι αὐτῷ καὶ οὕτως
[10, 8]	τῇ Διονύσου τὴν αὐτὴν εἶναι·	τὴν	δὲ τῆς Ἴσιδος τῇ τῆς
[10, 6]	Χαλδαῖοι. Εἰσὶ δὲ οἳ Κᾶρας	τὴν	δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσι.
[10, 6]	τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει Τελμισσεῖς	τὴν	δι´ ὀνείρων μαντικήν. Τυρρηναῖοι δὲ
[10, 13]	Ἱεροσόλυμα ταύτην ὀνομάσαι. Τούτοις ἑξῆς	τὴν	διαδοχὴν τῶν κατ´ Αἴγυπτον βασιλέων
[10, 3]	κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο ταύτην	τὴν	διάνοιαν Σιμωνίδης ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ
[10, 6]	Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως καὶ	τὴν	διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν καὶ
[10, 6]	ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας· καὶ	τὴν	Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα.
[10, 11]	Ἰουδαίων βασιλεῖ πρὸς γάμον δοὺς	τὴν	ἑαυτοῦ θυγατέρα καὶ ξύλων παντοδαπῶν
[10, 8]	τὰ πλεῖστα καὶ τὰ περὶ	τὴν	ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ τὴν
[10, 13]	ἐν ὀχυρῷ καὶ τὴν λείαν	τὴν	ἑαυτῶν. Τὸν δὲ Μισφραγμουθώσεως υἱὸν
[10, 8]	μυθολογούμενα περὶ τῆς συνουσίας καὶ	τὴν	εἰς Αἰθιοπίαν ἐκδημίαν ἐκεῖθεν αὐτὸν
[10, 8]	περὶ τοὺς ἀριθμούς, ἔτι δὲ	τὴν	εἰς πᾶν ζῷον τῆς ψυχῆς
[10, 13]	ἄφιξιν εἰς Αἴγυπτον, ἔπειτα δὲ	τὴν	ἐκεῖθεν ἀπαλλαγὴν οὕτως ἀρχαίαν τοῖς
[10, 9]	πλεῖον ἢ ὀκτακόσια ἔτη κατὰ	τὴν	ἐκτεθεῖσαν τοῦ φιλοσόφου μαρτυρίαν. Ἔτι
[10, 8]	ὃ λαβεῖν φησιν ὁ ποιητὴς	τὴν	Ἑλένην ἐκ τῶν Αἰγυπτίων παρὰ
[10, 2]	θεὸν ηὔξατο οἰκτεῖραι αὐτὸν τετρυχωμένην	τὴν	Ἑλλάδα. Ἅμα δὲ εὐχομένου βροντὴ
[10, 12]	Αἰγύπτου κίνησις. Ἦν δὲ κατὰ	τὴν	Ἑλλάδα κατὰ μὲν Φορωνέα τὸν
[10, 2]	ἀλλ´ οἱ Ἕλληνες, αὐχμοῦ ποτὲ	τὴν	Ἑλλάδα πολυχρονίως φθείροντος καὶ ἐπεχούσης
[10, 7]	γενέσθαι, βραχὺ τῆς Περσῶν ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα στρατείας τῷ χρόνῳ προέλαβον.
[10, 7]	ἀεὶ καθιεροῦσθαι. Τὸν δὲ περὶ	τὴν	Ἑλλάδα τόπον μυρίαι μὲν φθοραὶ
[10, 5]	ἐστιν Ἄλφ, ὃ μεταληφθὲν εἰς	τὴν	Ἑλλάδα φωνὴν λέγοιτ´ ἂν μάθησις‘
[10, 8]	Ἑβραίων μὴ ἀγνοῆσαι, ἀρχῆθεν ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα φωνὴν μεταβεβλημένα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[10, 2]	εἰ καθ´ ἕκαστον ἐπεξιέναι πειρῴμην	τὴν	Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπὴν καὶ
[10, 11]	μετὰ πάσης ἀκριβείας ὅτι κατὰ	τὴν	Ἑλλήνων παράδοσιν οὐδ´ ἱστορίας τις
[10, 2]	ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΛΟΠΗΣ. Παραστήσαντες δὲ	τὴν	ἔμφασιν τῆς Ἑλληνικῆς ἐπινοίας ἐκ
[10, 3]	χαριέντως καὶ πρεπόντως ἀμφοῖν, εἰς	τὴν	ἑνδεκάτην τῶν Ἑλληνικῶν μεταθεὶς ὁ
[10, 11]	Αἰγύπτου βασιλέα γεγονέναι Ἰουδαίοις φησὶ	τὴν	ἐξ Αἰγύπτου πορείαν εἰς ἅπερ
[10, 12]	βασιλέα Μωσέως ἡγουμένου γεγονέναι Ἰουδαίοις	τὴν	ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ ὧν
[10, 11]	τεσσαρακοστὴν καὶ ἕκτην· Πυθαγόρας κατὰ	τὴν	ἑξηκοστὴν δευτέραν· τὰς δὲ Ὀλυμπιάδας
[10, 7]	δὴ καὶ τὴν πλάνην καὶ	τὴν	ἐξουσίαν τοῦ ψεύδεσθαι τοῖς μετὰ
[10, 9]	τῶν ἐχθρῶν ὁμολογίας ἀναμφηρίστως ἡγοῦμαι	τὴν	ἐπαγγελίαν πιστώσεσθαι. Γράφει τοίνυν ἐν
[10, 3]	φυτὸν γυναικός. Οὗτος οὐ μόνον	τὴν	ἐπιβολὴν ἐκεῖθεν εἴληφεν, ἀλλὰ καὶ
[10, 9]	σύστασις τῆς ἀληθείας ἀναμφίλεκτον λάβοι	τὴν	ἐπικύρωσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' ΑΠΟ ΤΟΥ
[10, 3]	οὗτος ὁ ἥρως Πλάτων, οὗ	τὴν	ἐπώνυμον ἑορτὴν σήμερον πανηγυρίζομεν, πολλοῖς
[10, 13]	ὄντας εἰκοσιτεσσάρων, ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου	τὴν	ἔρημον εἰς Συρίαν διοδοιπορῆσαι· φοβουμένους
[10, 9]	πᾶσιν ἱστορίας παραθέντες θατέρᾳ τε	τὴν	ἑτέραν συγκρούσαντες, τὰ παρὰ τοῖς
[10, 13]	τοῖς Αἰγυπτίοις γραμμάτων· πρῶτον μὲν	τὴν	ἑτέρωθεν ἄφιξιν εἰς Αἴγυπτον, ἔπειτα
[10, 11]	τις, καὶ πρὶν τῶν στοιχείων	τὴν	εὕρεσιν γεγονέναι· φανήσεται γὰρ ὁ
[10, 2]	φίλαυτον κλοπὴν καὶ ὡς σφετερίζονται	τὴν	εὕρεσιν τῶν παρ´ αὐτοῖς καλλίστων
[10, 8]	χερσὶ δεδημιουργημένης· πέρας δὲ διὰ	τὴν	εὐφυΐαν ἀξιωθέντα μεγάλης δόξης καὶ
[10, 9]	Μωσῆς, ὡς ἂν κατὰ Κέκροπα	τὴν	ἡλικίαν ἀκμάσας. Ἀπὸ δὲ Μωσέως
[10, 11]	Καὶ χρὴ τῷ πρεσβεύοντι κατὰ	τὴν	ἡλικίαν πιστεύειν ἤπερ τοῖς ἀπὸ
[10, 2]	διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων εἰς	τὴν	ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ
[10, 11]	προσήκειν μοι νομίζω παραστῆσαι πρεσβυτέραν	τὴν	ἡμετέραν φιλοσοφίαν τῶν παρ´ Ἕλλησιν
[10, 12]	Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας ἐπὶ	τὴν	Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν
[10, 8]	τε περὶ τὸν Δία καὶ	τὴν	Ἥραν μυθολογούμενα περὶ τῆς συνουσίας
[10, 6]	Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ	τὴν	θάλασσαν ἔπλευσε. Καὶ ἀστρολογίαν δὲ
[10, 9]	ἐγνωρίζοντο. Ἀπὸ δὲ Κέκροπος ἐπὶ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν ἄλλα συνάγεται μικρῷ
[10, 11]	ἔφασαν αὐτὸν γεγονέναι, τουτέστι μετὰ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν ἔτεσι τετρακοσίοις· ἕτεροι
[10, 9]	ἀριθμὸν ἐτῶν υηʹ ὥστ´ εἶναι	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν κατὰ τοὺς Λαβδὼν
[10, 9]	τὰ πάντα ἀπὸ Μωσέως ἐπὶ	τὴν	Ἰλίου ἅλωσιν συνάγεσθαι πλεῖον ἢ
[10, 11]	Ἴναχον. Λυκοῦργος δέ, πολὺ μετὰ	τὴν	Ἰλίου γεννηθεὶς ἅλωσιν, πρὸ τῶν
[10, 14]	ἔτη μʹ περὶ ὃν συμβαίνει	τὴν	Ἰλίου καταντᾶν ἅλωσιν. Μετὰ δὲ
[10, 12]	ἀπὸ Ἰνάχου· εἰσὶ δὲ οἳ	τὴν	Ἶσιν Ἰώ φασι, διὰ τὸ
[10, 12]	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος	τὴν	Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητραν καλεῖσθαί
[10, 9]	ὃς Ἀβελβαλῷ τῷ βασιλεῖ Βηρυτίων	τὴν	ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ´ ἐκείνου καὶ
[10, 11]	γράφων παρὰ Βηρωσσοῦ φησι μεμαθηκέναι	τὴν	ἱστορίαν· εἰσὶ δ´ αὐτῷ βίβλοι
[10, 4]	τῆς ἐπωνυμίας ἐκ τῆς κατὰ	τὴν	Ἰταλίαν διατριβῆς ἀξιωθεῖσα· μεθ´ ἣν
[10, 11]	τῶν Ἰλιακῶν· Φιλόχορος δὲ μετὰ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσι τεσσαράκοντα, ἐπὶ
[10, 11]	οἱ δὲ περὶ Ἀπολλόδωρον μετὰ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν ἔτεσιν ἑκατόν, ὃ
[10, 11]	δὲ περὶ τὸν Ἀρίσταρχον κατὰ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν, ἥ ἐστι μετὰ
[10, 12]	Ἀμφίων, οἱ μουσικῆς εὑρεταί, περὶ	τὴν	Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. Κἄν τις
[10, 1]	ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ. Τίσι ποτὲ λόγοις	τὴν	καθ´ Ἑβραίους φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς
[10, 9]	τῷ καθ´ ἡμᾶς φιλοσόφῳ, ὃς	τὴν	καθ´ ἡμῶν συσκευὴν ὑπερβολῇ μίσους
[10, 6]	Σκύθης. Ναὶ μὴν Θρᾷκες πρῶτοι	τὴν	καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι δὲ
[10, 6]	ἐχρήσαντο. Ὁμοίως δὲ καὶ Ἰλλυριοὶ	τὴν	καλουμένην πέλτην ἐξεῦρον. Ἔτι φασὶ
[10, 12]	χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. Ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ	τὴν	Κάστορος καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη
[10, 3]	δὲ τούτῳ τῷ ὀνόματι ἀποκρύπτει	τὴν	κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων μεταθέσει.
[10, 3]	καὶ αὐτὸς εἶπεν· νῦν δὲ	τὴν	κλοπὴν δήλην πεποίηκεν ἡ τοῦ
[10, 3]	Λόγου γὰρ δύναμιν καὶ διὰ	τὴν	κλοπὴν ἐξεργασίαν ἐμβάλλειν καὶ ἐπιδείκνυσθαι
[10, 2]	ὃ σημαινόμενον διήκειν εἰς αὐτοὺς	τὴν	κλοπὴν τῆς ἀληθείας ἐκδεχόμενοι, εἰ
[10, 13]	ποιμήν ἐστι καὶ ποιμένες κατὰ	τὴν	κοινὴν διάλεκτον· καὶ οὕτω συντιθέμενον
[10, 11]	ἐκ Φοινίκης τῆς Εὐρώπης εἰς	τὴν	Κρήτην ἀνακομιδή· κατὰ δὲ Λυγκέα
[10, 7]	ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ προτέραν ἐρῶ	τὴν	κυριωτέραν εἶναί μοι δοκοῦσαν. Τὸ
[10, 13]	ἅπασαν ἔχωσιν ἐν ὀχυρῷ καὶ	τὴν	λείαν τὴν ἑαυτῶν. Τὸν δὲ
[10, 13]	περὶ ἡμῶν γράφει· παραθήσομαι δὲ	τὴν	λέξιν αὐτοῦ, καθάπερ αὐτὸν ἐκεῖνον
[10, 8]	Διὸς περαιοῦσθαι τὸν ποταμὸν εἰς	τὴν	Λιβύην καὶ μεθ´ ἡμέρας τινὰς
[10, 1]	μύθων τὰς ἀλληγορουμένας φυσιολογίας καὶ	τὴν	λοιπὴν δεισιδαίμονα πλάνην παρὰ βαρβάρων
[10, 6]	τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς	τὴν	Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε
[10, 9]	συνελογίσαντο, οἱ δὲ παλαιοτέροις ἀναγνώσμασι	τὴν	μαρτυρίαν ἐπιστώσαντο. Καὶ οἱ μὲν
[10, 2]	γὰρ ἂν καταψηφίσαιντο ἑαυτῶν ἑκόντες	τὴν	μεγίστην εὐήθειαν, τὸ ψευδῆ συγγράφειν·
[10, 7]	δὲ δυσὶ ταῖς ἐκτεθησομέναις αἰτίαις	τὴν	μεγίστην ἰσχὺν ἀνατίθημι. Καὶ προτέραν
[10, 3]	καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ	τὴν	Μεσσήνης μετέθηκεν. Ἵνα δέ τι
[10, 3]	ἦν ἀνδρῶν· καὶ Λυκόφρων ἐπαινεῖ	τὴν	μετάθεσιν, ὡς δι´ αὐτῆς ἐστ〈
[10, 4]	οἱ δ´ ἐπὶ Βαβυλῶνος φαίνονται	τὴν	μετοικίαν πεποιημένοι. Ἀλλὰ γὰρ ὁ
[10, 12]	νὺξ μὲν ἔην (φησὶν ὁ	τὴν	Μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς) μεσάτα, λαμπρὰ
[10, 1]	οὐ μόνον τῶνδε γραφῆς ἠξίωσαν	τὴν	μνήμην, ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμοίας
[10, 7]	μυρίαι μὲν φθοραὶ κατέσχον, ἐξαλείφουσαι	τὴν	μνήμην τῶν γεγονότων· ἀεὶ δὲ
[10, 6]	ἄλλο ἔθνος Καππαδόκαι πρῶτοι εὗρον	τὴν	νάβλαν καλουμένην, ὃν τρόπον καὶ
[10, 7]	τἀληθὲς ἐπικρατεῖ μᾶλλον περὶ τοῦ	τὴν	νῦν οὖσαν τῶν γραμμάτων χρῆσιν
[10, 14]	τοῖς θέλουσιν αὐτῶν παλινοστεῖν ἐπὶ	τὴν	οἰκείαν γῆν καὶ τὸ ἱερὸν
[10, 1]	δὲ τῶν παρὰ βαρβάροις μαθημάτων	τὴν	οἰκείαν ὑποστήσασθαι θεολογίαν ἐφωράσαμεν, ὡς
[10, 6]	Ἴσαυροι δὲ καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν	τὴν	οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει Τελμισσεῖς τὴν
[10, 8]	εἶναι καλούμενον χρυσῆς Ἀφροδίτης περὶ	τὴν	ὀνομαζομένην Μώμεμφιν. Τά τε περὶ
[10, 9]	τῶν Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν	τὴν	παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ τῶν κατὰ
[10, 14]	Ἑβραίοις θεολόγων τε καὶ προφητῶν	τὴν	παλαιότητα τῇ πάντων τῶν Ἑλληνικῶν
[10, 4]	ὑποσχεῖν τοῦ μὴ ἀλόγως ἡμᾶς	τὴν	παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ τὴν
[10, 4]	θέμενοι τὰ τῆς Ἑλλήνων φιλοσοφίας	τὴν	παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν προτετιμήκαμεν, γνοίης
[10, 2]	σφετερίζεσθαι δ´ ὅμως καὶ ἄκοντες	τὴν	παρ´ ἡμῶν ἀλήθειαν εἰς τοὺς
[10, 3]	ἐπιμέμφοιτό τις αὐτῶν, ὅτι δὴ	τὴν	παρὰ βαρβάροις εὐσέβειάν τε καὶ
[10, 7]	καὶ μονιμωτάτην ἔχειν τῆς μνήμης	τὴν	παράδοσιν. Καὶ γὰρ τόπους ἅπαντες
[10, 9]	οὐ παρέργως καθωμιληκότες, οἳ καὶ	τὴν	παροῦσαν ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀκριβὲς διευκρινήσαντες
[10, 4]	τὸν μῦθον, ὥστε αὐτοῖς ἤδη	τὴν	πᾶσαν φιλοσοφίαν ἐξ ἐράνου συστῆναι.
[10, 13]	ἐστι (γέγραφε γὰρ Ἑλλάδι φωνῇ	τὴν	πάτριον ἱστορίαν ἔκ τε τῶν
[10, 11]	τοῦ Ἀθηναίου συντετάχθαι, γενομένου κατὰ	τὴν	Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν, περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[10, 11]	τῶν προειρημένων Θάλητος γενομένου περὶ	τὴν	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὰ περὶ
[10, 9]	καὶ πρώην μετὰ τούτους περὶ	τὴν	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα οἱ ἀμφὶ Πυθαγόραν
[10, 11]	κατὰ τὴν Πεισιστρατιδῶν ἀρχήν, περὶ	τὴν	πεντηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. Τοῦ δ´ Ὀρφέως
[10, 1]	αὐτίκα μάλα παραστήσω. Ὥσπερ οὖν	τὴν	περὶ πλειόνων θεῶν δόξαν τά
[10, 8]	τῆς Τιτανομαχίας καὶ τὸ σύνολον	τὴν	περὶ τὰ πάθη τῶν θεῶν
[10, 14]	τοῖς εἰρημένοις ἀρκουμένου ποικίλην περιέχουσι	τὴν	περὶ τοῦ προκειμένου σύστασιν; Προὔκειτο
[10, 1]	ἡμέτερος Κλήμης ἐν ἕκτῳ Στρωματεῖ	τὴν	περὶ τούτου σύστασιν εἰς πλάτος
[10, 13]	εἰς τόπον ἀρουρῶν ἔχοντα μυρίων	τὴν	περίμετρον· Αὔαρις ὄνομα τῷ τόπῳ.
[10, 4]	καὶ οὗτος Βαβυλῶνά τε καὶ	τὴν	Περσίδα καὶ Αἴγυπτον, τοῖς τε
[10, 6]	Καὶ πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν,	τὴν	Περσῶν βασιλεύσασαν, φησὶν Ἑλλάνικος. Σκάμμων
[10, 4]	Βαβυλῶνα καὶ Αἴγυπτον καὶ πᾶσαν	τὴν	Περσῶν, τοῖς τε μάγοις καὶ
[10, 3]	λέγω μόνον‘ φησίν, ἀλλὰ καὶ	τὴν	πίστιν τῷ λόγῳ παρέχω. Σπάνια
[10, 6]	ὄργανον μουσικόν. Φασὶ δὲ καὶ	τὴν	πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν τὸν
[10, 7]	ἀναγραφάς, τοῦτο μάλιστα δὴ καὶ	τὴν	πλάνην καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ
[10, 4]	τοῖς θαυμαστοῖς παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ	τὴν	πλάνην τὴν πολύθεον τῇ γνώσει
[10, 8]	Ὅμηρον ἀκολούθως τούτῳ θεῖναι κατὰ	τὴν	ποίησιν· Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος
[10, 9]	Ἴναχος, οὔπω τότε Ἀθηναίων οὔτε	τὴν	πόλιν οὔτε τὴν προσηγορίαν ἐχόντων.
[10, 13]	προσεδρεύσαντα τοῖς τείχεσιν· ἐπεὶ δὲ	τὴν	πολιορκίαν ἀπέγνω, ποιήσασθαι συμβάσεις, ἵνα
[10, 1]	Ἕλλησι φιλοσόφων τετιμημένους, ὡς διὰ	τὴν	πολλὴν εὐδοκίμησιν τῇ δόξῃ τοὺς
[10, 4]	παραπλησίως φιλοσόφοις ἀναμὶξ τὴν πλάνην	τὴν	πολύθεον τῇ γνώσει τοῦ ἐπὶ
[10, 8]	κύκλον, ὡς λοξὴν μὲν ἔχει	τὴν	πορείαν, ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις
[10, 10]	τὸν τρόπον· ἐπὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα	τὴν	προειρημένην ἀπὸ Ὠγύγου ἔτη δειχθήσεται
[10, 9]	Ἀθηναίων οὔτε τὴν πόλιν οὔτε	τὴν	προσηγορίαν ἐχόντων. Ὁ δὲ πρῶτος
[10, 5]	αὐτοῖς κατά τινος σημαντικῆς διανοίας	τὴν	προσηγορίαν φέρει, ὅπερ οὐκ ἔνεστιν
[10, 9]	τούτοις γεγόνασι σύγχρονοι, ὥστ´ εἶναι	τὴν	πρώτην καθ´ Ἕλληνας Ὀλυμπιάδα σύνδρομον
[10, 10]	ὃν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδέκ,	τὴν	πρώτην καὶ μερικὴν ἀπόπεμψιν ἐποιήσατο
[10, 2]	ἱκέται παραγενόμενοι εἰς Δελφοὺς ἤροντο	τὴν	Πυθίαν πῶς ἂν ἀπαλλαγεῖεν τοῦ
[10, 2]	τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ μηδὲ	τὴν	ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν,
[10, 4]	Ἡγοῦμαι δέ μοι τήνδε συμβαλεῖσθαι	τὴν	σημείωσιν εἰς ἀπόδειξιν τοῦ προκειμένου
[10, 11]	Ἐπιμενίδου τοῦ Κρητός, ὅστις εἰς	τὴν	Σπάρτην ἀφίκετο, Ἀρισταίου τοῦ Προκοννησίου
[10, 3]	δὲ Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι· καὶ	τὴν	Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ τὴν Μεσσήνης
[10, 14]	δὲ Ἀρχέλαος ἐν Λαμψάκῳ διεδέξατο	τὴν	σχολὴν τοῦ Ἀναξαγόρου, μεταβὰς δ´
[10, 6]	μετὰ δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι	τὴν	τέχνην ἱστοροῦσιν. Ἄτλας δὲ ὁ
[10, 8]	τε σημεῖα φέρουσι καὶ μάλιστα	τὴν	τῆς Ἑλένης γενομένην παρὰ Μενελάῳ
[10, 9]	φιλοσόφων χιλίοις πεντακοσίοις ἔτεσι κατὰ	τὴν	τοῦ δηλωθέντος ἀνδρὸς ὁμολογίαν. Καὶ
[10, 8]	μέχρι τινὸς παραδιδόναι τῷ περικειμένῳ	τὴν	τοῦ Κερβέρου προτομήν. Τοῦ δὲ
[10, 8]	Τὸν δὲ Δαίδαλον λέγουσιν ἀπομιμήσασθαι	τὴν	τοῦ λαβυρίνθου πλοκὴν τοῦ διαμένοντος
[10, 11]	καὶ ξύλων παντοδαπῶν ὕλην εἰς	τὴν	τοῦ νεὼ κατασκευὴν ἐδωρήσατο. Καὶ
[10, 9]	Σαμψὼν ἄρξαι Ἑβραίων, ὃν κατὰ	τὴν	τοῦ σώματος ἀλκὴν ἀνυπόστατον γενέσθαι
[10, 4]	ὡς ἂν οὐδὲν αὐτῇ πρὸς	τὴν	τῶν ἀναγκαίων καὶ ἀληθῶν εὕρεσιν
[10, 9]	συνεξητάκασιν. Εἶθ´ ἕκαστος οἰκείαις μεθόδοις	τὴν	τῶν ἀποδεικνυμένων κατασκευὴν πεποιημένος σύμφωνον
[10, 4]	καὶ μαθήματα περιεργότερον ἐξητακότας, καὶ	τὴν	τῶν δηλουμένων μὴ ἀγνοῆσαι φιλοσοφίαν,
[10, 6]	Συμβαλεῖται γοῦν καὶ ταῦτα εἰς	τὴν	τῶν εἰρημένων ἀκριβῆ καὶ βεβαίαν
[10, 8]	τὴν ἑαυτοῦ πλάνην ὀργιαζόμενα καὶ	τὴν	τῶν ἐν Ἅιδου μυθοποιίαν παρ´
[10, 9]	διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ	τὴν	τῶν Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν
[10, 11]	{γέγονεν{ αι} Μενελάου τε εἰς	τὴν	Φοινίκην ἄφιξις καὶ τὰ περὶ
[10, 8]	ἐναντίαν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄστροις	τὴν	φορὰν ποιεῖται. Παραπλησίως δὲ καὶ
[10, 11]	Ἀντιόχῳ τῷ μετὰ Σέλευκον τρίτῳ	τὴν	Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν τρισὶ βιβλίοις
[10, 7]	γραμμάτων. Οἱ γοῦν ἀρχαιοτάτην αὐτῶν	τὴν	χρῆσιν εἶναι θέλοντες παρὰ Φοινίκων
[10, 2]	συνεχεῖς ὄμβροι καταρραγέντες ὅλην ἐπλήρωσαν	τὴν	χώραν. Ἐντεῦθεν ἄφθονος καὶ πλουσία
[10, 13]	τὸ γένος ἄσημοι καταθαρρήσαντες ἐπὶ	τὴν	χώραν ἐστράτευσαν καὶ ῥᾳδίως ἀμαχητὶ
[10, 13]	ἔτεσιν ἐκ τῆς Αἰγύπτου ἀπαλλαγέντες	τὴν	χώραν ταύτην ἐπῴκησαν ἢ Δαναὸν
[10, 4]	τὴν παρ´ Ἑβραίοις θεολογίαν καὶ	τὴν	ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν βάρβαρον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2008