Livre, Chap.
[10, 4]	ἐπαινεῖν, ὅτι τὸ κρεῖττον ἀγαπήσαντες,	μᾶλλον	δὲ τὸ μόνον ἀληθὲς εὑρόντες
[10, 8]	ἦν ἐπαΐειν, ἢ (ὅπερ καὶ	μᾶλλον	εἰκός) τοὺς νέους τὰ τῶν
[10, 3]	καὶ ἠθέλησεν αὐτὸ πανούργως παροιμιακὸν	μᾶλλον	εἶναι καὶ ὡς ὑπὸ πολλῶν
[10, 11]	τοὺς οἴκοι παραλήψομαι, βοηθοῖς δὲ	μᾶλλον	Ἕλλησι καταχρήσομαι. Τὸ μὲν γὰρ
[10, 7]	ἂν εἴην ἐγὼ τοὺς ἐμοῦ	μᾶλλον	ἐπισταμένους διδάσκων, ὅσα μὲν Ἑλλάνικος
[10, 4]	τούτοις μυρίος ἄλλος ἐπιρρέων χρησμῳδῶν	μᾶλλον	ἢ ποιητῶν τε καὶ ῥαψῳδῶν
[10, 7]	γράμμασιν ἐχρῶντο· καὶ τἀληθὲς ἐπικρατεῖ	μᾶλλον	περὶ τοῦ τὴν νῦν οὖσαν
[10, 13]	αἰχμαλώτους ῥητῶς μηνύει. Καὶ τοῦτο	μᾶλλον	πιθανώτερόν μοι φαίνεται καὶ παλαιᾶς
[10, 4]	καί τινες διὰ ταῦτα ἀθεότητα	μᾶλλον	τῆς τῶν θεῶν θεραπείας προτετιμηκότες,
[10, 4]	μνημονεύεται. Ὀψὲ δέ τι καὶ	μᾶλλον	τοῖς χρόνοις ὑποβεβηκότες οἱ παρ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2008