Livre, pages |
[11, 463] |
λέγῃ,
ἀλλ´
ὅστις
Μουσέων
τε
|
καὶ |
ἀγλαὰ
δῶρ´
Ἀφροδίτης
συμμίσγων
ἐρατῆς |
[11, 509] |
Ἀριδαίου.
Κριθεὶς
δὲ
καὶ
ἁλοὺς
|
καὶ |
ἀδοξήσας
ἐν
μὲν
τῇ
πόλει |
[11, 509] |
νῦν
τῶν
Ἀκαδημαικῶν
τινες,
ἀνοσίως
|
καὶ |
ἀδόξως
βιοῦντες.
Χρημάτων
γὰρ
ἐξ |
[11, 509] |
ἐπέμενε
παλαιὸς
καταγεγηρακώς,
ἀτίμως
δὲ
|
καὶ |
ἀδόξως
διαζῶν.
Τοιοῦτοι
δ´
εἰσὶ |
[11, 466] |
δὲ
τῇ
τέχνῃ
εὐδοκίμησαν
Κίμων
|
καὶ |
Ἀθηνοκλῆς.
Ἐχρῶντο
δὲ
καὶ
λιθοκολλήτοις |
[11, 480] |
ἐπίσημοι
κύλικες
αἵ
τε
Ἀργεῖαι
|
καὶ |
αἱ
Ἀττικαί.
Καὶ
τῶν
μὲν |
[11, 504] |
ταχὺ
ἡμῶν
καὶ
τὰ
σώματα
|
καὶ |
αἱ
γνῶμαι
σφαλοῦνται,
καὶ
οὐδ´ |
[11, 479] |
καὶ
ἡ
τοῦ
ἰσχίου
κοιλότης,
|
καὶ |
αἱ
τοῦ
πολύποδος
ἐν
ταῖς |
[11, 480] |
δοκεῖν
εἶναι
ἀργυραῖ.
Ἐπαινοῦνται
δὲ
|
καὶ |
αἱ
Χῖαι
κύλικες,
ὧν
μνημονεύει |
[11, 493] |
ἀμογητί.
Ἄλογον
δ´
ἐδόκει
Διομήδους
|
καὶ |
Αἴαντος,
ἔτι
δ´
Ἀχιλλέως
παρόντων |
[11, 502] |
Ἱστοριῶν
νόμον
φησὶ
θέσθαι
Ἀργείους
|
καὶ |
Αἰγινήτας
Ἀττικὸν
μηδὲν
προσφέρειν
πρὸς |
[11, 495] |
Γλώσσαις
πελλητῆρα
μὲν
καλεῖν
Θεσσαλοὺς
|
καὶ |
Αἰολεῖς
τὸν
ἀμολγέα,
πέλλαν
δὲ |
[11, 478] |
δὲ
ταῦτα
τὴν
τελετὴν
ποιεῖ
|
καὶ |
αἱρεῖ
τὰ
ἐκ
τῆς
θαλάμης |
[11, 465] |
ἐν
αὐτοῖς
ἡ
ἀδικία
τε
|
καὶ |
αἰσχροκέρδεια.
Ὁ
δὲ
Οἰδίπους
(δι´ |
[11, 493] |
Καὶ
μετ´
οὐ
πολὺ
παραγενομένῳ
|
καὶ |
αἰτοῦντι
εἰπόντες
δεδωκέναι
αὐτῷ
τὰς |
[11, 483] |
Ἀπὸ
δὲ
τοῦ
ποτηρίου
τούτου
|
καὶ |
ἀκρατοκώθωνας
καλοῦσι
τοὺς
πλέονα
ἄκρατον |
[11, 505] |
ἐλευθερίας
διψήσασα
κακῶν
οἰνοχόων
τύχῃ
|
καὶ |
ἀκράτου
αὐτῆς
μεθυσθῇ.
(Λέγεται
δὲ |
[11, 505] |
Πέρσας
μετὰ
τῶν
μυρίων
Ἑλλήνων
|
καὶ |
ἀκριβῶς
εἰδὼς
τὴν
προδοσίαν
τοῦ |
[11, 496] |
τοὺς
ἀγροίκους
πίνειν.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἀλέξανδρος
ἐν
τιγονι.
Ξενοφῶν
δ´ |
[11, 478] |
Τὰ
μόνωτα
ποτήρια
κότυλοι,
ὧν
|
καὶ |
Ἀλκαῖος
μνημονεύει.
Διόδωρος
δ´
ἐν |
[11, 462] |
καὶ
κηρία
καὶ
λιβανωτὸν
ἄτμητον
|
καὶ |
ἄλλα
ἄττα
μετὰ
τούτων
ἀρώματα. |
[11, 484] |
περιβοήτου,
φιλτάτη,
λαβρωνίου.
Δίφιλος
Τιθραύστῃ
|
καὶ |
ἄλλα
γένη
καταλέγων
ποτηρίων
φησί· |
[11, 506] |
τῷ
λοιμῷ.
Πολλὰ
δ´
ἔστι
|
καὶ |
ἄλλα
λέγειν
περὶ
αὐτοῦ
καὶ |
[11, 486] |
τῷ
Φορμίωνι
μετὰ
τῶν
χρημάτων
|
καὶ |
ἄλλας
φιάλας
Λυκιουργεῖς
δύο.
Ἡρόδοτος |
[11, 509] |
πολιτείᾳ
δι´
Ἀριδαίου.
Κριθεὶς
δὲ
|
καὶ |
ἁλοὺς
καὶ
ἀδοξήσας
ἐν
μὲν |
[11, 492] |
ἐν
τῷ
κράματι
τυρὸν
ἔχουσα
|
καὶ |
ἄλφιτον·
ἄμφω
δὲ
ταῦτα
κυκώμενα |
[11, 496] |
ἔχει
καὶ
μέλι
καὶ
τυρὸν
|
καὶ |
ἀλφίτων
καὶ
ἐλαίου
βραχύ.
ΠΕΤΑΧΝΟΝ |
[11, 490] |
σθένος
Ὠρίωνος
ἄρκτον
θ´,
ἣν
|
καὶ |
ἅμαξαν
ἐπίκλησιν
καλέουσιν.
(Ἐπλανήθησαν
δ´ |
[11, 489] |
Πλειάδας,
πρὸς
ἃς
σπόρος
τε
|
καὶ |
ἀμητὸς
καὶ
τῶν
καρπῶν,
ἀρχὴ |
[11, 465] |
ᾠδαῖς
ἔμελπον
τὸν
Διόνυσον,
χορεύοντες
|
καὶ |
ἀνακαλοῦντες
Εὔαν
τε
καὶ
Διθύραμβον |
[11, 498] |
τοῦτον
ἑλὼν
ἀπέπλεεν.
Ὁμοίως
εἴρηκε
|
καὶ |
Ἀνακρέων·
Ἐγὼ
δ´
ἔχων
σκύπφον |
[11, 463] |
τοῦ
δ´
ἐπιδέξια
πίνειν
μνημονεύει
|
καὶ |
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Ἀγροίκοις
οὕτως·
~(Τίνα |
[11, 482] |
ἑκάτερα
τείνει.
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Νηρηίσιν·
(Δὸς
δὴ |
[11, 498] |
ἐνὶ
δμώεσσιν
ἔειπεν.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Ἀναξίμανδρος
ἐν
τῇ
Ἡρωολογίᾳ
λέγων |
[11, 466] |
ἐν
τοῖς
πότοις
διατριβή,
ἀναζωπυροῦσα
|
καὶ |
ἀνεγείρουσα
μετὰ
φρονήσεως
τὸν
ἑκάστου |
[11, 467] |
παρῃτοῦντο
διὰ
τὸ
σκληρόστομον
εἶναι
|
καὶ |
ἀνεπιτήδειον
αὐλῷ·
(τὸ
δὲ
ῥῶ |
[11, 491] |
τις
ὀρνιθοφυεῖς
κόρας
εἴτ´
αὖ
|
καὶ |
ἀνθρωποειδεῖς,
ἄστροις
δὲ
πεποικιλμένας.
Τὸ |
[11, 483] |
ἐν
τῇ
τῶν
πρὸς
Ἀδαῖον
|
καὶ |
Ἀντίγονον,
ὅτι
κεραμέοις
ἀγγείοις
ἐχρῶντο |
[11, 484] |
ἐν
πέμπτῳ
τῶν
πρὸς
Ἀδαῖον
|
καὶ |
Ἀντίγονόν
φησι·
(Διόνυσος
τέλειος
καθήμενος |
[11, 462] |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
πρὸς
Ἀδαῖον
|
καὶ |
Ἀντίγονόν
φησιν
οὕτως·
Τῆς
δ´ |
[11, 471] |
κατ´
αὐτῶν.
(Μνημονεύει
τοῦ
ἐκπώματος
|
καὶ |
Ἀντιφάνης
ἐν
Ὁμοίοις
οὕτως·
Ὡς |
[11, 496] |
τελευταίᾳ
τῶν
μυστηρίων
ἡμέρᾳ,
ἣν
|
καὶ |
ἀπ´
αὐτοῦ
προσαγορεύουσι
(Πλημοχόας·
ἐν |
[11, 506] |
ἐπονείδιστον
γένος
ἔχειν,
ἀλλ´
ὅτι
|
καὶ |
ἀπέκτεινε
τὸν
δεσπότην.
Οὗτος
δ´ |
[11, 474] |
ἔχοντα
τὰς
φλόγας.
Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
ἀπὸ
Κανθάρου
κεραμέως
ὠνομάσθη
τὸ |
[11, 466] |
Ἀντιγόνου,
ὡς
ἀπὸ
Σελεύκου
ΣΕΛΕΥΚΙΣ
|
καὶ |
ἀπὸ
Προυσίου
ΠΡΟΥΣΙΑΣ.
(ΑΝΑΦΑΙΑ
ἡ |
[11, 465] |
ὁ
Ἀρκὰς
ἐκ
Φιαλείας,
(ὃς
|
καὶ |
ἀποθνῄσκων
οὐκ
ὤκνησεν
ὑποθέσθαι
τοῖς |
[11, 485] |
οἰνοχόην
λεπαστὴν
καλεῖσθαι.
Ἀριστοφάνης
δὲ
|
καὶ |
Ἀπολλόδωρος
γένος
εἶναι
κύλικος.
Φερεκράτης |
[11, 497] |
τὸ
ἔκπωμα
προείρηται,
ἱστοροῦντος
τοῦτο
|
καὶ |
Ἀπολλοδώρου
τοῦ
Ἀθηναίου.
Πολέμων
δ´ |
[11, 466] |
τούτων
Ἡσίοδος·
Κρήνης
τ´
ἀενάου
|
καὶ |
ἀπορρύτου,
ἥτ´
ἀθόλωτος,
τρὶς
ὕδατος |
[11, 466] |
καὶ
σπονδοποιησάμενον
προπιεῖν
ἅμα
πᾶσιν·
|
καὶ |
ἀποφέρεσθαι
ἔδωκε
τὰ
ποτήρια.
Ἀντικλείδης |
[11, 501] |
τοῦ
ποτηρίου.
Ἡ
δὲ
(ἀμφίθετος
|
καὶ) |
ἀπύρωτος
ἢ
ψυχρήλατος
ἢ
ἐπὶ |
[11, 489] |
ὥσπερ
ἐμπεπηγέναι
τῷ
οὐρανῷ,
καθὼς
|
καὶ |
Ἄρατός
φησιν
ἐπ´
αὐτῶν·
(Οὐρανῷ |
[11, 492] |
τοσαῦται,
λέγονται
δὲ
ἑπτά,
καθότι
|
καὶ |
Ἄρατός
φησιν·
Ἐπτάποροι
δὴ
ταί |
[11, 476] |
δὲ
κατὰ
μικρόν.
Ἀθηναῖοι
δὲ
|
καὶ |
ἀργυρᾶ
ποιοῦντες
κέρατα
ἔπινον
ἐξ |
[11, 500] |
κατὰ
μίμησιν
εἰργάσαντο
κεραμέους
τε
|
καὶ |
ἀργυροῦς
σκύφους.
Ὧν
πρῶτοι
μὲν |
[11, 496] |
αὐτῶν
καὶ
Διώξιππος
ἐν
Φιλαργύρῳ
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης |
[11, 478] |
κακουμένῳ
Τὸν
κότυλον
φέρει
φησί,
|
καὶ |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Βαβυλωνίοις.
Εὔβουλος
δ´ |
[11, 496] |
δὲ
τὸ
μαρτύριον.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δράμασι
λέγων·
Πάντες |
[11, 462] |
παρ´
ᾧ
ἐστι
τὸ
Κάδμου
|
καὶ |
Ἁρμονίας
μνημεῖον,
ὡς
ἱστορεῖ
Φύλαρχος |
[11, 498] |
Οἱ
δ´
Ἀττικοὶ
τὴν
εὐθεῖαν
|
καὶ |
ἀρσενικῶς
καὶ
οὐδετέρως
λέγουσιν.
Ἡσίοδος |
[11, 501] |
θέσις
τῶν
φιαλῶν
Ἰωνική
ἐστι
|
καὶ |
ἀρχαία.
Ἔτι
γοῦν
καὶ
νῦν |
[11, 506] |
ἀφ´
οὗ
τὸ
ἐπίγραμμα,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Ἀρχελάου
τοῦ
Μακεδονίας
βασιλέως,
(ὃν |
[11, 483] |
φιδιτίοις
ἐν
πιθάκναις
(Μνημονεύει
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἀρχίλοχος
ἐν
Ἐλεγείοις
ὡς
ποτηρίου |
[11, 499] |
ῥά
οἱ
παρέθηκε
Φόλος
κεράσας.
|
καὶ |
Ἄρχιππος
δὲ
ἐν
Ἀμφιτρύωνι
οὐδετέρως |
[11, 475] |
δέ
φησιν·
Καὶ
χρύσεια
δέπαστρα
|
καὶ |
ἀσκηθέος
κελέβειον
ἔμπλειον
μέλιτος,
τό |
[11, 468] |
δέ
φησι·
Καὶ
χρύσεια
δέπαστρα
|
καὶ |
ἀσκηθέος
κελέβειον
ἔμπλειον
μέλιτος,
τό |
[11, 489] |
τοῖς
θεοῖς
καθαγιζομένους,
(φθόεις
κυκλοτερεῖς
|
καὶ |
ἀστέρας
ἔχοντας,
οὓς
καὶ
καλοῦσι |
[11, 489] |
καὶ
ἰδιαίτερόν
ἐστιν.
Ἔχει
γὰρ
|
καὶ |
ἀστέρας,
οὓς
ἥλοις
ὁ
ποιητὴς |
[11, 466] |
ὡς
τὰ
συσπαστὰ
βαλάντια,
ἃ
|
καὶ |
αὐτὰ
διὰ
τὴν
ὁμοιότητα
ἀρυβάλλους |
[11, 490] |
τῶν
Πλειάδων
τιθέμενον·
μυθεύονται
γὰρ
|
καὶ |
αὗται
τὸν
Ὠρίωνα
φεύγειν,
διωκομένης |
[11, 491] |
ὄρνεις
ὁμωνυμίαν.
Ἡ
δὲ
Μοιρὼ
|
καὶ |
αὐτὴ
τὸν
τρόπον
τοῦτόν
φησι· |
[11, 466] |
ἐστενωμένον
ἄνωθεν.
(ΒΑΥΚΑΛΙΣ.
Ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
|
καὶ |
αὕτη,
ὡς
Σώπατρος
ὁ
παρῳδός· |
[11, 462] |
παρ´
Εὐβοέων.
~(Κυλικρῆνας
ἐξεπόρθησε
λῃζομένους
|
καὶ |
αὐτόθι
πόλιν
ἐδείματο
Ἡράκλειαν
τὴν |
[11, 470] |
Ὃ
δὲ
τοξεύειν
αὐτὸν
μέλλει,
|
καὶ |
αὐτὸν
δείσας
Ὠκεανὸς
παύσασθαι
κελεύει. |
[11, 508] |
καὶ
τὸν
Ζάλευκον
τοὺς
Θουρίους,
|
καὶ |
αὐτόν,
εἴπερ
ἦσαν
χρήσιμοι,
πεῖσαί |
[11, 468] |
Θεόπομπος
ἱστορεῖ
Ἐξ
ὧν
πιθανὸν
|
καὶ |
αὐτὸν
ἐσχηκέναι.
Πλησίον
δὲ
τῆς |
[11, 494] |
(ὁ
βασιλεὺς)
καὶ
κατιδὼν
ἔφη
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀπειληφέναι
αὐτὸν
οὕτως·
ἦν |
[11, 485] |
περὶ
Κωμῳδίας
παραθέμενος
τὰ
Φερεκράτους
|
καὶ |
αὐτὸς
εἶναί
(φησι
γένος
κύλικος |
[11, 466] |
Σοφοκλεῖ
(ἐν
τοῖς
Λαρισαίοις
Ἀκρίσιος
|
καὶ |
αὐτὸς
ἐκπώματα
ὅσα
πλεῖστα
εἶχεν, |
[11, 466] |
δ´
ὁ
τραγικὸς
ἐν
Ὀμφάλῃ
|
καὶ |
αὐτὸς
περὶ
γραμματικοῦ
ποτηρίου
ποιεῖ |
[11, 508] |
Κάλλιππος
δ´
ὁ
Ἀθηναῖος,
μαθητὴς
|
καὶ |
αὐτὸς
Πλάτωνος,
ἑταῖρος
Δίωνος
(καὶ |
[11, 462] |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΙΙ.
(Ὁρῶν
οὖν
ὑμῶν
|
καὶ |
αὐτὸς
τὸ
συμπόσιον
κατὰ
τὸν |
[11, 508] |
ἐξιδιοποιούμενον
τὴν
μοναρχίαν
ἀποκτείνας
αὐτὸν
|
καὶ |
αὐτὸς
τυραννεῖν
ἐπιχειρήσας
ἀπεσφάγη.
Εὐαίων |
[11, 461] |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρε,
(περὶ
οὗ
|
καὶ |
αὐτοῦ
διδάξει
τι
ἡμᾶς
ὁ |
[11, 508] |
τῶν
γε
δὴ
γνωριζομένων,
Δράκοντος
|
καὶ |
αὐτοῦ
τοῦ
Πλάτωνος
καὶ
Σόλωνος, |
[11, 470] |
ἄμπαυσις
γίνεται
οὐδεμία
ἵπποισίν
τε
|
καὶ |
αὐτῷ,
ἐπὴν
ῥοδοδάκτυλος
Ἠὼς
ὠκεανὸν |
[11, 490] |
Ἄρατος·
Αἳ
μὲν
ὁμῶς
ὀλίγαι
|
καὶ |
ἀφεγγέες,
ἀλλ´
ὀνομασταὶ
ἦρι
καὶ |
[11, 508] |
ἀργύριον
ἐπὶ
ἐνεχύρῳ
τῇ
ἀκροπόλει
|
(καὶ) |
ἀφυστερησάσης
τυραννεῖν
ἐβουλεύετο,
ἕως
συνδραμόντες |
[11, 465] |
ἀνακαλοῦντες
Εὔαν
τε
καὶ
Διθύραμβον
|
καὶ |
Βακχευτὰν
καὶ
Βρόμιον.
(Καὶ
Θεόφραστος |
[11, 502] |
γε
ἐ-
Ἐκαλεῖτο
δέ
τις
|
καὶ |
βαλανωτὴ
φιάλη,
ἧς
τῷ
πυθμένι |
[11, 466] |
ὁ
ἀρύβαλλος,
ἀπὸ
τοῦ
ἀρύτειν
|
καὶ |
βάλλειν.
Λέγουσι
δὲ
καὶ
πρόχουν |
[11, 487] |
ψόφος·
τῷ
καλλικοτταβοῦντι
νικητήρια
τίθημι
|
καὶ |
βαλόντι
χάλκειον
κάρα.
Ἀντιφάνης
Ἀφροδίτης |
[11, 480] |
τῶν
κεραμείων
πύλη
Κεραμικὴ
καλεῖται)
|
καὶ |
βάπτονται
εἰς
τὸ
δοκεῖν
εἶναι |
[11, 461] |
τὰ
πολλὰ
ἐγαλακτοπότει.
Ἢ
τάχα
|
καὶ |
βαρβαρικὸν
ἦν
τὸ
ἔκπωμα,
εἴπερ |
[11, 493] |
μέγα
(καὶ)
κατὰ
τὸ
κύτος
|
καὶ |
βαρὺ
τὴν
ὁλκήν,
ὅπερ
φιλοπότης |
[11, 479] |
γόνατα
τῶν
νενικηκότων
οἱ
νενικημένοι
|
καὶ |
βαστάζουσιν
αὐτούς.
Διόδωρος
δ´
ἐν |
[11, 466] |
κθʹ
(ἄλλα
ποτήρια
μικρά)
ῥυτὰ
|
καὶ |
βατιάκαι
Λυκιουργεῖς
ἐπίχρυσοι
καὶ
θυμιατήρια |
[11, 500] |
θυμὸς
εὐμενὴς
Μοῦσά
τε
γλυκεῖα
|
καὶ |
Βοιωτίοισιν
ἐν
σκύφοισιν
οἶνος
ἡδύς. |
[11, 466] |
ὅτε
συνῴκισε
τὴν
Κασάνδρειαν,
φιλοδοξοῦντι
|
καὶ |
βουλομένῳ
ἴδιόν
τινα
εὑρέσθαι
κέραμον |
[11, 466] |
Διδόασι
δὲ
τῷ
ἁρπασθέντι
στολὴν
|
καὶ |
βοῦν
καὶ
ποτήριον·
ἣν
καὶ |
[11, 465] |
τε
καὶ
Διθύραμβον
καὶ
Βακχευτὰν
|
καὶ |
Βρόμιον.
(Καὶ
Θεόφραστος
δ´
ἐν |
[11, 509] |
ἐξ
Ἀκαδημίας
τις
ὑπὸ
Πλάτωνα
|
καὶ
|
Βρυσωνοθρασυμαχειοληψικερμάτων,
πληγεὶς
ἀνάγκῃ
ληψολιγομίσθῳ
τέχνῃ
|
[11, 495] |
ὄλπην
Κλείταρχος
Κορινθίους
μέν
φησι
|
καὶ |
Βυζαντίους
καὶ
Κυπρίους
τὴν
λήκυθον |
[11, 473] |
τοῦ
ὀνόματός
φησιν·
Ἐγὼ
δὲ
|
(καὶ |
γὰρ
ἔτυχεν
ὂν
καταντικρὺ
τῆς |
[11, 507] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´
Ἀντισθένη
ἐπαινῶ·
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
οὗτος
πολλοὺς
εἰπὼν |
[11, 473] |
δηλαδὴ
Πιξώδαρον.
Ἡδύλος
Ἐπιγράμμασι·
~(Πίνωμεν·
|
καὶ |
γάρ
τι
νέον,
καὶ
γάρ |
[11, 473] |
~(Πίνωμεν·
καὶ
γάρ
τι
νέον,
|
καὶ |
γάρ
τι
παρ´
οἶνον
εὕροιμ´ |
[11, 490] |
σοφωτάτου
Νέστορος
ὁ
ποιητὴς
ποτηρίῳ·
|
καὶ |
γὰρ
τοῦτο
τῆς
ἑτέρας
τροφῆς |
[11, 492] |
ἐκ
Διὸς
ἀστήρ,
ἐξ
οὗ
|
καὶ |
γενεῆθεν
ἀκούομεν,
ἀλλὰ
μάλ´
αὕτως
|
[11, 475] |
τράπεζαν
φάσκων
προσεληλυθέναι
τοὺς
δράκοντας
|
καὶ |
γενέσθαι
περὶ
τὰ
σιτία
καὶ |
[11, 467] |
καὶ
δεινόν,
ὦ
θεοί.
Ἐστὶ
|
καὶ |
γένος
ὀρχήσεως,
ὡς
Ἀπολλοφάνης
ἐν |
[11, 474] |
ἐκείνους
τοὺς
ἁδρούς,
ταπεινὰ
δὲ
|
καὶ |
γλαφυρὰ
πάντες
ὡσπερεὶ
αὐτὰ
τὰ |
[11, 462] |
ἵησι·
ψυχρὸν
δ´
ἐστὶν
ὕδωρ
|
καὶ |
γλυκὺ
καὶ
καθαρόν.
(Πάρκεινται
δ´ |
[11, 496] |
ὑπερπίνειν
ἧττον
ἂν
καὶ
σώματα
|
καὶ |
γνώμας
σφάλλειν·
νῦν
δὲ
τὸ |
[11, 505] |
τῷ
ὀνόματι,
(ἔτι
δ´
Ἱππίαν
|
καὶ |
Γοργίαν
καὶ
Παρμενίδην
καὶ
ἑνὶ |
[11, 473] |
ἐπιλάμπει
ἡ
χάρις,
ὥστε
φίλει
|
καὶ |
γράφε
καὶ
μέθυε.
Κλείταρχος
δ´ |
[11, 508] |
οὖν
ἃ
πείσει
λέγων
ταῦτα
|
καὶ |
γράφειν
καὶ
μὴ
ταὐτὰ
ποιεῖν |
[11, 478] |
ἓν
ἀγαπητὸν
ποικίλον,
~Πέρσας
ἔχον
|
καὶ |
γρῦπας
ἐξώλεις
τινὰς
(τῶν
Περσικῶν |
[11, 473] |
πλησίον
δὲ
κείμενον
στρωματέα
τε
|
καὶ |
γύλιον
αὐτοῦ.
(Εὔβουλος
δ´
ἐν |
[11, 474] |
τυράννου,
νὴ
Δί´.
Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
γυναικεῖον
κοσμάριόν
ἐστιν
κάνθαρος
Ἀντιφάνης |
[11, 506] |
καὶ
ἄλλα
λέγειν
περὶ
αὐτοῦ
|
καὶ |
δεικνύναι
ὡς
ἔπλαττε
τοὺς
διαλόγους. |
[11, 467] |
ἐν
τῷ
σκότῳ.
{Β.
Δεῖνον
|
καὶ |
δεινόν,
ὦ
θεοί.
Ἐστὶ
καὶ |
[11, 466] |
υἱὸν
λυτρούμενος
τοῖς
ἐπισημοτάτοις
κειμηλίοις
|
καὶ |
δέπας
δίδωσι
περικαλλές.
Αὐτός
γε |
[11, 466] |
παρὰ
τῷ
Κολοφωνίῳ
Νικάνδρῳ.
(ΑΛΕΙΣΟΝ
|
καὶ |
ΔΕΠΑΣ
τὸ
αὐτό.
Ὅμηρος
ἐν |
[11, 500] |
περὶ
Διαλέκτου,
σκύθος.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
|
καὶ |
(Δερκυλλίδας
ὁ
Λακεδαιμόνιος
Σκύφος,
ὥς |
[11, 466] |
καὶ
τορευτά.
Ἀντιφάνης·
Ἄλλοι
δὲ
|
καὶ |
δὴ
βακχίου
παλαιγενοῦς
ἀφρῷ
σκιὰ |
[11, 481] |
μέθης
κατηνέχθη.
Τοῦ
κυμβίου
μνημονεύει
|
καὶ |
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
κατὰ
Μειδίου |
[11, 460] |
οἴκαδ´
ἥκω,
συγγενεῖς
καὶ
φράτερας
|
καὶ |
δημότας
εὑρὼν
μόλις
εἰς
τὸ |
[11, 482] |
Διονυσίου
δὲ
δράματ´
ἐκμαθεῖν
δέοι
|
καὶ |
Δημοφῶντος,
ἅττ´
ἐποίησεν
εἰς
Κότυν, |
[11, 509] |
καὶ
σῖτον
ἐπιδοὺς
τοῖς
πολίταις
|
καὶ |
διὰ
ταῦτα
πιστευθεὶς
εἶναι
χρηστὸς |
[11, 464] |
ἡδονὴν
εἰς
τὰς
μέθας
παρεισφέρονται
|
καὶ |
διὰ
τὸ
θερμαινομένας
τὸν
οἶνον |
[11, 508] |
τῶν
μαθητῶν
αὐτοῦ
τυραννικοί
τινες
|
καὶ |
διάβολοι
γενόμενοι.
(Εὐφραῖος
μὲν
γὰρ |
[11, 508] |
ἧττον
αὐτοῦ
(ἐβασίλευε)
φαῦλος
ὢν
|
καὶ |
διάβολος
(ὃς)
οὕτω
ψυχρῶς
συνέταξε |
[11, 469] |
Ἡλίου
φιάλην
κομίσασθαι
τὸν
Ἡρακλέα
|
καὶ |
διαπλεῦσαι
εἰς
Ἐρύθειαν.
Ὅτι
δὲ |
[11, 487] |
ἴσως.
Ἐδεξάμην.
Παρέθετο
τὰ
ἰαμβεῖα
|
καὶ |
Δίδυμος
καὶ
(Πάμφιλος.
Καλεῖται
δὲ |
[11, 466] |
Μηθύμνης
οἰκουμένης
παραγενέσθαι
τὸν
Ἔναλον
|
καὶ |
διηγεῖσθαι
τὸν
τρόπον,
καὶ
ὅτι |
[11, 464] |
τοῖς
χοροῖς
εἰσιοῦσιν
ἐνέχεον
πίνειν
|
καὶ |
διηγωνισμένοις
ὅτ´
ἐξεπορεύοντο
ἐνέχεον
πάλιν· |
[11, 500] |
ποτηρίοις,
οὓς
καλοῦσι
ταβαίτας,
προβρέχουσι
|
καὶ |
διηθήσαντες
πίνουσι.
Καὶ
ἔστιν
ὅμοιον |
[11, 465] |
χορεύοντες
καὶ
ἀνακαλοῦντες
Εὔαν
τε
|
καὶ |
Διθύραμβον
καὶ
Βακχευτὰν
καὶ
Βρόμιον. |
[11, 508] |
ὁ
Λαμψακηνός,
ὥς
φησιν
Εὐρύπυλος
|
καὶ |
Δικαιοκλῆς
ὁ
Κνίδιος
ἐνενηκοστῷ
καὶ |
[11, 501] |
οὐκ
ἀρύθμως
παίζονται.
Ἀπίων
δὲ
|
καὶ |
Διόδωρός
φησι·
(Φιάλαι
ποιαί,
ὧν |
[11, 471] |
(συνάψαι
βούλομαι
γὰρ
τἀν
μέσῳ)
|
καὶ |
Διὸς
σωτῆρος
ἦλθε
Θηρίκλειον
ὄργανον, |
[11, 481] |
μεγάλαις,
αιταποικιλλις.
Οἶνον
γὰρ
Σεμέλας
|
καὶ |
Διὸς
υἱὸς
λαθικαδέα
ἀνθρώποισιν
ἔδωκ´. |
[11, 500] |
ἀπύρωτον
ἔθηκε»
καὶ
Χρυσῆν
φιάλην
|
καὶ |
δίπλακα
δημόν
~(οὐ
τὸ
ποτήριον |
[11, 486] |
τῇ
Λακεδαιμονίων
Πολιτείᾳ·
Κλίνη
Μιλησιουργὴς
|
καὶ |
δίφρος
Μιλησιουργής,
κλίνη
Χιουργὴς
καὶ |
[11, 480] |
κεν
εἴη
συμπόταισίν
τε
γλυκερὸν
|
καὶ |
Διωνύσοιο
καρπῷ
καὶ
κυλίκεσσιν
Ἀθηναίαισι
|
[11, 496] |
ἢ
τῶν
ῥυτῶν.
Μνημονεύει
αὐτῶν
|
καὶ |
Διώξιππος
ἐν
Φιλαργύρῳ
καὶ
Ἀριστοτέλης |
[11, 491] |
καὶ
συνεζευγμέναι.
Τὸ
γὰρ
δοιοὶ
|
καὶ |
δοιαὶ
σημαίνει
καὶ
τὸ
κατ´ |
[11, 482] |
ἐπάγεσθαι
κατὰ
τὰς
ἑστιάσεις
κυμβία
|
καὶ |
δοκεῖν
τούτοις
διαμάχεσθαι
εἰς
ἑκάτερα |
[11, 500] |
τὴν
Ἀσίαν
βάρβαροι
μετὰ
ἀπάτης
|
καὶ |
δόλου.
Διόπερ
Δερκυλλίδαν
ἔπεμψαν
ἥκιστα |
[11, 461] |
μόνοις
τοῖς
ἥρωσιν
ἀπεδίδοσαν.
Ὃ
|
καὶ |
δόξει
τισὶν
ἔχειν
ἀπορίαν,
εἰ |
[11, 464] |
τὴν
δ´
ὀρτυγομανίαν.
Τινὲς
δὲ
|
καὶ |
δοξομανεῖς
καλοῦσι
τοὺς
φιλοδόξους,
(καθάπερ |
[11, 466] |
Αἰσχύλῳ
ἀγκυλητοὺς
κοττάβους.
Λέγονται
δὲ
|
καὶ |
δόρατα
ἀγκυλητὰ
καὶ
μεσάγκυλα
ἄλλα· |
[11, 478] |
ἐπὶ
ὀκτὼ
μῆνας
κοτύλην
ὕδατος
|
καὶ |
δύο
κοτύλας
σίτου.
Ἀριστοφάνης
Προάγωνι· |
[11, 481] |
ἀνθρώποισιν
ἔδωκ´.
Ἔγχεε
κέρναις
ἕνα
|
καὶ |
δύο
πλέαις
κὰκ
κεφαλᾶς.
Καὶ |
[11, 489] |
φασὶν
εἶναι
τοιοῦτον.
Δύναται
δὲ
|
καὶ |
δύο
πυθμένας
ὑποτίθεσθαι,
τὸν
μὲν |
[11, 506] |
ἔπλαττε
τοὺς
διαλόγους.
(Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
δυσμενὴς
ἦν
πρὸς
ἅπαντας,
δῆλον |
[11, 479] |
δὲ
ποτηρίου
τι
γένος
ὑψηλὸν
|
καὶ |
ἔγκοιλον.
Πᾶν
δὲ
τὸ
κοῖλον |
[11, 504] |
μικραῖς
κύλιξι
μικρὰ
ἐπιψακάζωσιν,
ἵνα
|
καὶ |
ἐγὼ
Γοργιείοις
ῥήμασιν
εἴπω,
(οὕτως |
[11, 488] |
λεγόμενα
κυμβία
καὶ
τὰς
φιάλας
|
καὶ |
εἴ
τι
φιαλῶδές
ἐστι
τὴν |
[11, 471] |
(Τίμαιος
δ´
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ
|
καὶ |
εἰκοστῇ
τῶν
Ἱστοριῶν
θηρικλείαν
καλεῖ |
[11, 462] |
ἱστορεῖ
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
|
καὶ |
εἰκοστῇ
τῶν
Ἱστοριῶν.
Καὶ
Πολέμων |
[11, 504] |
τοῦ
γραμματικοῦ
Λεωνίδου
μεῖζον
ποτήριον
|
καὶ |
εἰπόντος
κρατηρίζωμεν,
ἄνδρες
φίλοι
οὕτως |
[11, 475] |
διὰ
τὸ
τραχύσματα
ἔχειν
κεγχροειδῆ,
|
καὶ |
εἴρηται
κατὰ
ἐναλλαγὴν
τοῦ
ει> |
[11, 475] |
Ὥροις
παρὰ
(Λακεδαιμονίοις
φησὶν
ἔτι
|
καὶ |
εἰς
αὐτὸν
δείκνυσθαι
τὸ
δέπας |
[11, 484] |
σαυτόν,
πλείονι
χρῆσαι
τῷ
λουτρῷ
|
καὶ |
εἰς
τὴν
πύελον
κατακλίθητι
σφόδρα |
[11, 473] |
ἐσθεῖναι
ὅ
τι
ἂν
εὕρῃς
|
καὶ |
εἰσχέαι
ἀμβροσίαν.
Ἡ
δ´
ἀμβροσία |
[11, 473] |
ἄλλῳ·
Ἐξ
ἠοῦς
εἰς
νύκτα
|
καὶ |
ἐκ
νυκτὸς
πάλι
Σωκλῆς
εἰς |
[11, 473] |
ἐκ
τοῦ
ὤμου
τοῦ
δεξιοῦ
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
μετώπου
τοῦ
κροκίου, |
[11, 473] |
στέψαι
τὰ
ὦτα
ἐρίῳ
λευκῷ
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
ὤμου
τοῦ
δεξιοῦ |
[11, 506] |
δυσμενὴς
ἦν
πρὸς
ἅπαντας,
δῆλον
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
ἐν
τῷ
Ἴωνι |
[11, 501] |
ποτήριον
λέγει,
ἀλλὰ
χαλκίον
τι
|
(καὶ) |
ἐκπέταλον
λεβητῶδες,
ἴσως
δύο
ὦτα |
[11, 496] |
μέλι
καὶ
τυρὸν
καὶ
ἀλφίτων
|
καὶ |
ἐλαίου
βραχύ.
ΠΕΤΑΧΝΟΝ
ποτήριον
ἐκπέταλον, |
[11, 505] |
θαύματα
εἰδώς.
(Παρμενίδῃ
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
ἐλθεῖν
εἰς
λόγους
τὸν
τοῦ |
[11, 462] |
κεχαραγμένοι
κύλικας
ἦσαν.
(Οἶδα
δὲ
|
καὶ |
Ἑλλάνικον
ἐν
Ἐθνῶν
Ὀνομασίαις
λέγοντα |
[11, 466] |
ἀλλήλους
δεξιοῦνται.
Ἐλευθέριον
δέ,
φησί,
|
καὶ |
ἐμμελῶς
ἐν
οἴνῳ
διάγειν,
μὴ |
[11, 504] |
ἀλλὰ
πίνειν
μέν,
ὦ
ἄνδρες,
|
καὶ |
ἐμοὶ
πάνυ
δοκεῖ.
Τῷ
γὰρ |
[11, 504] |
Συμπόσια
μὲν
γὰρ
γεγράφασιν
ἀμφότεροι,
|
καὶ |
ἐν
αὐτοῖς
ὃ
μὲν
τὰς |
[11, 460] |
πώνης
Διννομένῃ
παρίσδων.
Τιμᾶται
δὲ
|
καὶ |
ἐν
Ἀχαίᾳ
Δημήτηρ
ποτηριοφόρος
κατὰ |
[11, 481] |
ἀπὸ
Τηιᾶν,
ὡς
διαφόρων
γινομένων
|
καὶ |
ἐν
Τέῳ
κυλίκων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Θ' |
[11, 469] |
Ἐχενίκης
ἐπιχωρίας
γυναικός,
ἧς
μνημονεύει
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ηʹ
Κρατῖνος
δ´ |
[11, 480] |
ὁρώμενος.
(Διάφοροι
δὲ
κύλικες
γίνονται
|
καὶ |
ἐν
τῇ
τοῦ
συσσίτου
ἡμῶν |
[11, 492] |
ὁρώμενον
οὖν
ἐν
τοῖς
ἄστροις
|
καὶ |
ἐν
τῇ
φαινομένῃ
κατασκευῇ
προσηκόντως |
[11, 507] |
ἐβούλετο
τὰ
ἑαυτοῦ
ἔργα
κινούμενα
|
καὶ |
ἐνεργὰ
ἰδεῖν,
οὕτω
κἀγὼ
τοὺς |
[11, 498] |
δὲ
σκῆπτρον
ἀείρας
ἔστειχεν
Φύλακος
|
καὶ |
ἐνὶ
δμώεσσιν
ἔειπεν.
Ὁμοίως
δὲ |
[11, 505] |
Ἱππίαν
καὶ
Γοργίαν
καὶ
Παρμενίδην
|
καὶ |
ἑνὶ
διαλόγῳ
τῷ
Πρωταγόρᾳ
πολλούς, |
[11, 466] |
(Ὅτι
ἐστὶ
ποτήριον
ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ
ΚΕΡΑΣ
|
καὶ |
ΕΝΙΑΥΤΟΣ
καλούμενον.
(ΑΜΦΩΞΙΣ
ξύλινον
ποτήριον, |
[11, 466] |
ἐκ
τῶν
Ὁμηρικῶν
ἐπῶν
κατεσκευασμένον
|
καὶ |
ἐντετυπωμένα
ἔχον
τὰ
ἔπη
χρυσοῖς |
[11, 494] |
ἐστι
φίλοινος
ἐπαινοῦσα
κύλικα
μεγάλην
|
καὶ |
ἐξευτελίζουσα
τὸ
ὀξύβαφον
ὡς
βραχύ. |
[11, 509] |
τῶν
γνωρίμων
τινὰς
κεκωμῴδηκεν
ὡς
|
καὶ |
ἐπ´
ἀργυρίῳ
συκοφαντοῦντας,
ἐμφαίνων
ὅτι |
[11, 489] |
τὸ
τοῦ
Νέστορος
ποτήριον
μεταβαίνει
|
καὶ |
ἐπὶ
τὰ
κράτιστα
τῶν
ἀπλανῶν |
[11, 488] |
τῆς
ἐμπαιστικῆς
τέχνης
λόγον,
ὡς
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦ
Ἀχιλλέως
σκήπτρου·
Ὣς |
[11, 492] |
κατασκευῇ
προσηκόντως
ἐτόρευσεν.
Τοῦτο
μέντοι
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦ
Διὸς
σημαίνειν
πείθονται |
[11, 493] |
ἐπὶ
δύο
τάσσεσθαι
πέφυκεν,
ὡς
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτων·
Οἴσετε
δ´
ἄρν´ |
[11, 496] |
ἀπὸ
Προυσίου
τοῦ
Βιθυνίας
βασιλεύσαντος
|
καὶ |
ἐπὶ
τρυφῇ
καὶ
μαλακίᾳ
διαβοήτου |
[11, 490] |
Πιθανὸν
δ´
ἐστὶ
τὸ
ἐπίθετον
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
Πλειάδων
τιθέμενον·
μυθεύονται |
[11, 469] |
τούτου
μεταδιδόντων.
(Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
|
καὶ |
Ἐπιγένης
ἐν
Ἡρωίνῃ
διὰ
τούτων· |
[11, 477] |
τὸν
ποιητὴν
παρὰ
Πρυτάνιδι
δειπνοῦντα
|
καὶ |
ἐπιδεικνυμένου
τοῦ
Πρυτάνιδος
κιβώριά
τινα |
[11, 475] |
νευούσας
ἐφ´
ἑκάτερα
τὰ
μέρη,
|
καὶ |
ἐπίκειται
τὸ
λεγόμενον
αὐτῷ
θωράκιον, |
[11, 469] |
Ἀδαῖος.
Μνημονεύει
τοῦ
ποτηρίου
τούτου
|
καὶ |
Ἐπίνικος
ἐν
Ὑποβαλλομέναις,
οὗ
τὸ |
[11, 476] |
Κατακείμενοι
δ´
ἐν
στιβάσιν
ἐδείπνουν
|
καὶ |
ἔπινον
κερατίνοις
ποτηρίοις.
Αἰσχύλος
δ´ |
[11, 498] |
σκύφος
σχηματίσας
οὐδετέρως
ἔφη.
Ὁμοίως
|
καὶ |
Ἐπίχαρμος
ἐν
Κύκλωπι·
Φέρ´
ἐγχέας |
[11, 501] |
τὸν
πυθμένα
μὴ
δυναμένην
τίθεσθαι
|
καὶ |
ἐρείδεσθαι,
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
στόμα. |
[11, 478] |
δ´
αὐτοῦ
Κράτης
ἐν
Παιδιαῖς
|
καὶ |
Ἕρμιππος
ἐν
Θεοῖς.
Ἀθηναῖοι
δὲ |
[11, 502] |
γέγραφε
τοῖς
ὄφεσι
πιεῖν
διδούς·
|
καὶ |
Ἕρμιππος
ἐν
Κέρκωψι
Χρυσίδ´
οἴνου |
[11, 505] |
Σωκράτην
εἶναι,
ἦ
πού
γε
|
καὶ |
ἐρώμενον
αὐτοῦ
γεγονέναι.
~Ἀλλὰ
μὴν |
[11, 468] |
θοῶς
βασιλεῦσιν
Ἀχαιῶν
ἐνσχερὼ
ἑστηῶσι,
|
καὶ |
ἐς
λοιβὴν
χέον
εἶθαρ
χρυσείῃ |
[11, 473] |
ἐκ
τοῦ
μετώπου
τοῦ
κροκίου,
|
καὶ |
ἐσθεῖναι
ὅ
τι
ἂν
εὕρῃς |
[11, 490] |
καὶ
ἀφεγγέες,
ἀλλ´
ὀνομασταὶ
ἦρι
|
καὶ |
ἑσπέριαι,
Ζεὺς
δ´
αἴτιος,
εἱλίσσονται· |
[11, 464] |
πεπωκότες
ἐβάδιζον
ἐπὶ
τὴν
θέαν
|
καὶ |
ἐστεφανωμένοι
ἐθεώρουν,
παρὰ
δὲ
τὸν |
[11, 489] |
τῶν
σχημάτων
ὁ
κύκλος
ἀπήρτισται
|
καὶ |
ἔστι
τέλειος.
Καὶ
τὸ
ποτήριον |
[11, 489] |
γὰρ
εἶναί
φησιν
Ἀριστοτέλης
πελειάδα
|
καὶ |
ἕτερον
περιστεράν.
Πελειάδας
δ´
ὁ |
[11, 494] |
δὲ
τοῦ
ὀξυβάφου
ὡς
ποτηρίου
|
καὶ |
Εὔβουλος
ἐν
Μυλωθρίδι·
Καὶ
πιεῖν |
[11, 462] |
καὶ
καθαροῖσι
λόγοις·
σπείσαντας
δὲ
|
καὶ |
εὐξαμένους
τὰ
δίκαια
δύνασθαι
(πρήσσειν |
[11, 482] |
προσπαρετίθεσαν
τοὺς
καλουμένους
κοτύλους,
κάλλιστα
|
καὶ |
εὐποτώτατα
ἐκπωμάτων.
Ἦσαν
δὲ
καὶ |
[11, 465] |
καὶ
κατὰ
φύσιν
δακρύουσι.
Διόπερ
|
καὶ |
Εὐριπίδης
ἕνα
τῶν
τοῦ
Ἡλίου |
[11, 466] |
γὰρ
τοῖς
παλαιοῖς
πεφροντισμένον
καλῶς
|
καὶ |
εὐσχημόνως
κότταβον
προίεσθαι.
Καὶ
οἱ |
[11, 475] |
τὰν
κελέβαν
φοινικέῳ
οἰὸς
ἀώτῳ·
|
(καὶ |
Εὐφορίων·
Ἠέ
ποθεν
ποταμῶν
κελέβῃ |
[11, 483] |
Λακωνικός,
ἔκπωμα
ἐπιτηδειότατον
εἰς
στρατείαν
|
καὶ |
εὐφορώτατον
ἐν
γυλιῷ.
Οὗ
δὲ |
[11, 504] |
θύσαντες
πρὸς
δεῖπνον
καὶ
κρατῆρα
|
καὶ |
εὐχὰς
καὶ
παιῶνας
ἐτράποντο.
Καὶ |
[11, 509] |
καὶ
τῶν
παρανόμων
Νόμων.
(Διὸ
|
καὶ |
Ἔφιππος
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ναυάγῳ |
[11, 480] |
τόρνον,
ἀλλ´
ὥσπερ
δακτύλῳ
πεποιημέναι,
|
καὶ |
ἔχουσιν
ὦτα
τέσσαρα,
πυθμένα
εἰς |
[11, 508] |
τοῖς
ὑπ´
αὐτοῦ
διαπλαττομένοις,
ὥστε
|
καὶ |
ζητεῖσθαι
τοὺς
χρησομένους.
Ἐχρῆν
οὖν |
[11, 466] |
κατὰ
μικρὸν
στάζοντος
Ἐστὶ
δὲ
|
καὶ |
ζῷόν
τι.
ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ,
ἔκπωμα
ὅμοιον |
[11, 506] |
τινων
Ξενοφῶντος
εἶναι
λέγεται,
ὡς
|
καὶ |
ἡ
Ἀλκυὼν
Λέοντος
τοῦ
Ἀκαδημαικοῦ, |
[11, 501] |
τῶν
ἀρχαίων
ἐλέγετο.
(Δύναται
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ἐπὶ
τὸν
πυθμένα
καὶ |
[11, 480] |
τῇ
Ναυκράτει
κεραμεῖς
ἀφ´
ὧν
|
καὶ |
ἡ
πλησίον
τῶν
κεραμείων
πύλη |
[11, 479] |
χεῖλος
ἀποκεκρουμένον.
Κοτύλη
δὲ
καλεῖται
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
ἰσχίου
κοιλότης,
καὶ |
[11, 507] |
ὃν
πότμον
γοόωσα,
λιποῦς´
ἀνδροτῆτα
|
καὶ |
ἥβην.
Εἰ
δ´
οὖν
καὶ |
[11, 509] |
χθονός.
Μέχρι
τούτων
ἡμῖν
πεπεραιώσθω
|
καὶ |
ἥδε
ἡ
συναγωγή,
φίλτατε
Τιμόκρατες. |
[11, 470] |
φιάλη
χαλκῆ
καὶ
κύαθος
χαλκοῦς
|
καὶ |
ἠθάνιον
χάλκεον.
ΗΜΙΤΟΜΟΣ
ἔκπωμά
τι |
[11, 494] |
ταμίας.
~(Πτολεμαῖος
δὲ
μεταπεμψάμενος
αὐτοὺς
|
καὶ |
ἥκειν
κελεύσας
μετὰ
τῶν
βιβλίων, |
[11, 465] |
πλῆθος
ἀπειρέσιον
ἀργυρέων
χρυσοῦ
τε
|
καὶ |
ἠλέκτροιο
φαεινοῦ,
τῶν
προτέρων
πάντων |
[11, 508] |
κατὰ
τὸν
ἄνθρωπον
ἅπερ
ἐπαγγέλλεται
|
καὶ |
ἡμεῖς
ζητοῦμεν
ἐκ
τῶν
ἐκείνου |
[11, 504] |
εἰς
τὴν
καρπογονίαν.
Οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ἡμεῖς,
ἢν
μὲν
ἀθρόον
τὸ |
[11, 463] |
τῷ
περὶ
Μέθης.
(Διόπερ
συνιοῦσι
|
καὶ |
ἡμῖν
ἐπὶ
τὰς
Διονυσιακὰς
ταύτας |
[11, 479] |
φησι
Πάμφιλος,
τὴν
κοτύλην
καλεῖσθαι
|
καὶ |
ἡμίναν,
παρατιθέμενος
Ἐπιχάρμου·
(Καὶ
πιεῖν |
[11, 479] |
Διόδωρος
δ´
ἐν
Ἰταλικαῖς
Γλώσσαις
|
καὶ |
Ἡράκλειτος,
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
τὴν |
[11, 500] |
πρώτου
Ἡρακλέους
τῷ
γένει·
διὸ
|
καὶ |
Ἡρακλεωτικοὶ
πρός
τινων
καλοῦνται.
Ἔχουσι |
[11, 474] |
Φερεκύδης
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
ἱστορεῖ
|
καὶ |
Ἡρόδωρος
ὁ
Ἡρακλεώτης.
Ἀσκληπιάδης
δ´ |
[11, 489] |
γενέσεως
καὶ
συναιρέσεως,
καθά
φησι
|
καὶ |
Ἡσίοδος·
Πληιάδων
Ἀτλαιγενέων
ἐπιτελλομενάων
ἄρχεσθ´ |
[11, 462] |
μολπὴ
δ´
ἀμφὶς
ἔχει
δώματα
|
καὶ |
θαλίη.
Χρὴ
δὲ
πρῶτον
μὲν |
[11, 497] |
δὲ
γέγωνεν
κώδωνος
κώμου
σύνθεμα
|
καὶ |
θαλίης,
Νεῖλος
ὁκοῖον
ἄναξ
μύσταις |
[11, 504] |
καὶ
μάλα
ὀρθά
τε
αὔξεται
|
καὶ |
θάλλοντα
ἀφικνεῖται
εἰς
τὴν
καρπογονίαν. |
[11, 463] |
διὰ
τούτων·
Ὁ
μὲν
Χῖος
|
(καὶ |
Θάσιος
ἐκ
μεγάλων
κυλίκων
ἐπιδέξια, |
[11, 506] |
μεγίστους
(παρ´
Ἀθηναίοις
γενομένους
Ἀριστείδην
|
καὶ |
Θεμιστοκλέα,
Μένωνα
δὲ
ἐπαινεῖ
τὸν |
[11, 490] |
δ´
αἴτιος,
εἱλίσσονται·
ὅς
σφισι
|
καὶ |
θέρεος
καὶ
χείματος
ἀρχομένοιο
σημαίνειν |
[11, 484] |
σῶμα
τοῖς
οἴνοις·
ὑγρὸν
γὰρ
|
καὶ |
θερμὸν
ὁ
οἶνος·
τὸ
δὲ |
[11, 472] |
ἑξῆς
λεχθήσεται.
Καλεῖται
δέ
τις
|
καὶ |
θηρίκλειος
κρατήρ,
οὗ
μνημονεύει
Ἄλεξις |
[11, 475] |
τοῦ
ὀρθοῦ
ποτηρίου
οἷον
Προυσιάδος
|
καὶ |
θηρικλείου.
~(ΚΕΡΑΣ.
Τοὺς
πρώτους
λέγεται |
[11, 478] |
γράφει
οὕτως·
Κυλίκων
Κονωνείων
ζεῦγος
|
καὶ |
θηρικλείων
χρυσοκλύστων
ζεῦγος.
(ΚΟΤΥΛΟΣ.
Τὰ |
[11, 505] |
Ἀλεξαμενόν.
Διαβάλλει
δὲ
ὁ
Πλάτων
|
καὶ |
Θρασύμαχον
τὸν
Χαλκηδόνιον
σοφιστὴν
ὅμοιον |
[11, 466] |
ῥυτὰ
καὶ
βατιάκαι
Λυκιουργεῖς
ἐπίχρυσοι
|
καὶ |
θυμιατήρια
καὶ
τρυβλία.
ΒΗΣΣΑ
ποτήριον |
[11, 476] |
Ἀμμώνιος
ἐν
γʹ
περὶ
Βωμῶν
|
καὶ |
Θυσιῶν.
(ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ
τὸ
μόνωτον
ποτήριον |
[11, 489] |
κόσμου.
Τὸ
δὲ
τοῦ
Νέστορος
|
καὶ |
ἰδιαίτερόν
ἐστιν.
Ἔχει
γὰρ
καὶ |
[11, 483] |
τὴν
δίαιταν,
ὑποδήματα
ἄριστα
Λακωνικὰ
|
καὶ |
ἱμάτια
φορεῖν
ἥδιστα
καὶ
χρησιμώτατα· |
[11, 470] |
Αἰθιόπων,
ἵνα
δὴ
θοὸν
ἅρμα
|
καὶ |
ἵπποι
ἑστᾶς´,
ὄφρ´
Ἠὼς
ἠριγένεια |
[11, 504] |
αἰσθόμενοι
τῆς
ἰδίας
ἑκάτερος
ἀρετῆς,
|
καὶ |
ἴσως
καὶ
περὶ
πρωτείων
διεφέροντο, |
[11, 478] |
οὖς
ἐνιαχῇ.
Μνημονεύει
δὲ
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἴων
ὁ
Χῖος
Κότυλον
οἴνου |
[11, 503] |
οἰνοχοοῦντες
κυάθῳ.
Εἰπὼν
γάρ·
Τρίποδα
|
καὶ |
κάδον
παραθέμενος
ψυκτῆρά
τ´
οἴνου |
[11, 481] |
δ´
ἐπ´
ὄχου
καὶ
κυμβία
|
καὶ |
κάδους
ἔχων,
ὧν
ἐπελαμβάνοντο
οἱ |
[11, 462] |
ὑμνεῖν
εὔφρονας
ἄνδρας
εὐφήμοις
μύθοις
|
καὶ |
καθαροῖσι
λόγοις·
σπείσαντας
δὲ
καὶ |
[11, 462] |
δ´
ἐστὶν
ὕδωρ
καὶ
γλυκὺ
|
καὶ |
καθαρόν.
(Πάρκεινται
δ´
ἄρτοι
ξανθοὶ |
[11, 507] |
φύσεις
ἢ
πρὸς
τὸν
μετεωρότερον
|
καὶ |
καθαρώτερον
ἀνέρχεσθαι
τόπον,
ἅτε
κουφότητος |
[11, 466] |
τις
οἶνον
ἐγχέας,
ἀλλ´
ὕδωρ
|
καὶ |
καθύπερθε
μέθυ.
Ἀνακρέων·
Φέρ´
ὕδωρ, |
[11, 493] |
αὐτὸ
ῥᾳδίως
βαστάζοντος
δίχα
πόνου
|
καὶ |
κακοπαθείας.
Τὸ
γὰρ
ποτήριον
ὑφίσταται |
[11, 464] |
ἐν
τῇ
Εἰσαγωγικῇ
περὶ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
κακῶν
Πραγματείᾳ
τοῖς
πλείστοις
προσάπτειν. |
[11, 467] |
παρίστησιν·
Οὑτοσὶ
δεῖνος
τι
δεινος
|
καὶ |
καλαθίσκος
οὑτοσί.
Τελέσιλλα
δὲ
ἡ |
[11, 466] |
δ´
ἀμφικύπελλον
ὑπερφίαλον,
τὸ
ὑπερήφανον
|
καὶ |
καλόν.
Εἰ
μὴ
ἄρα
τὸ |
[11, 489] |
κυκλοτερεῖς
καὶ
ἀστέρας
ἔχοντας,
οὓς
|
καὶ |
καλοῦσι
σελήνας.
Καὶ
τὸν
ἄρτον |
[11, 506] |
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
Διονυσόδωρον
προπηλακίζων
|
καὶ |
καλῶν
ὀψιμαθεῖς
ἔτι
τε
ἐριστὰς |
[11, 479] |
βάλλειν
ἐπὶ
τὸν
σκοπόν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
καλῶς
ἕκαστα
αὐτῶν.
Ἔδει
γὰρ |
[11, 474] |
Σκείρωνος,
ἡσύχῳ
ποδὶ
(προσῆγε
πρᾴως
|
καὶ |
καλῶς
τὸν
κάνθαρον.
Φρύνιχος
Κωμασταῖς· |
[11, 473] |
φησι·
Ἡ
Μανία,
φέρ´
ὀξύβαφα
|
καὶ |
κανθάρους.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Κρατείᾳ |
[11, 502] |
φησι
χαλκοῦν
φοίνικα,
Ναξίων
ἀνάθημα,
|
καὶ |
καρυωτὰς
φιάλας
χρυσᾶς.
Ἀναξανδρίδης
δὲ |
[11, 475] |
Προσπτῆναι
μέσην
τράπεζαν
ἀμφὶ
σῖτα
|
καὶ |
καρχήσια,
(πρὸς
τὴν
τράπεζαν
φάσκων |
[11, 471] |
τὸ
αὐτὸ
ὑπολαμβάνει
θηρίκλειον
εἶναι
|
καὶ |
καρχήσιον.
~Ὅτι
δὲ
διαφέρει
σαφῶς |
[11, 489] |
ποτηρίου
φέροντα
τὸν
ὅλον
ὄγκον
|
(καὶ) |
κατὰ
μείζονα
κυκλοειδῆ
περιγραφὴν
ἔξαρσιν |
[11, 507] |
ἡ
διαπλαττομένη
ἀθάνατος
ὑπ´
αὐτοῦ
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ἀπόλυσιν
χωριζομένη
τοῦ |
[11, 507] |
Ἐδόκει
γὰρ
Πλάτων
φθονερὸς
εἶναι
|
καὶ |
κατὰ
τὸ
ἦθος
οὐδαμῶς
εὐδοκιμεῖν. |
[11, 493] |
Τὸ
γὰρ
ποτήριον
ὑφίσταται
μέγα
|
(καὶ) |
κατὰ
τὸ
κύτος
καὶ
βαρὺ |
[11, 501] |
μερῶν
τίθεσθαι,
κατὰ
τὸν
πυθμένα
|
καὶ |
κατὰ
τὸ
στόμα.
Διονύσιος
δ´ |
[11, 476] |
Σεύθην,
ἠσπάζοντο
μὲν
πρῶτον
ἀλλήλους
|
καὶ |
κατὰ
τὸν
Θρᾴκιον
νόμον
κέρατα |
[11, 465] |
ἄμπελοι
πλεῖστον
ὑγρὸν
χέουσι
τεμνόμεναι
|
καὶ |
κατὰ
φύσιν
δακρύουσι.
Διόπερ
καὶ |
[11, 459] |
ὁδῷ
παραπορευόμενον
τὸν
Πετεὼ
κατέσχεν
|
καὶ |
κατακλίνας
ἐν
τῇ
πόᾳ
θαλλίαν |
[11, 483] |
ἀναγράφων
τὴν
τοῦ
Φιλαδέλφου
πομπὴν
|
καὶ |
καταλέγων
πολλὰ
ἐκπώματα
γράφει
καὶ |
[11, 486] |
ἐπὶ
τὸ
μνῆμ´
ἐκείνῃ,
μανθάνεις;
|
καὶ |
κατάχεον.
ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ
ἡ
μετὰ
τὸ |
[11, 466] |
ἔχειν
θνητὸν
ἄνθρωπον,
ἀλλ´
ἐρᾶν
|
καὶ |
κατεσθίειν·
σὺ
δὲ
κάρτα
φείδῃ. |
[11, 494] |
ταύτας
εἰς
χεῖρας
(ὁ
βασιλεὺς)
|
καὶ |
κατιδὼν
ἔφη
καὶ
αὐτὸς
ἀπειληφέναι |
[11, 466] |
Τὸ
δὲ
Νέστορος
ποτήριον
πολλοὶ
|
καὶ |
κεραμεύουσι·
πλεῖστοι
γὰρ
περὶ
αὐτοῦ |
[11, 462] |
κύλικα,
καθέντες
εἰς
αὐτὴν
ἄνθεα
|
καὶ |
κηρία
καὶ
λιβανωτὸν
ἄτμητον
καὶ |
[11, 477] |
γὰρ
λέγων
ἄλεισον
τὸ
αὐτὸ
|
καὶ |
κισσύβιον
τὴν
ἀκριβῆ
θέσιν
τῶν |
[11, 477] |
περὶ
τῆς
Νεστορίδος
Σκύφει,
φησί,
|
καὶ |
κισσυβίῳ
τῶν
μὲν
ἐν
ἄστει |
[11, 468] |
φησιν
ἐν
Ἀτάκτοις.
~(ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ.
Σιληνὸς
|
καὶ |
Κλείταρχος
ἐν
Γλώσσαις
παρὰ
Κλειτορίοις |
[11, 478] |
βιαζόμεναι
μέλανος
οἴνου
ἀκράτου.
(Σιληνὸς
|
καὶ |
Κλείταρχος
ἔτι
τε
Ζηνόδοτος
τὴν |
[11, 475] |
καὶ
ὁ
λέβης.
Σιληνὸς
δὲ
|
καὶ |
Κλείταρχος
τοὺς
Αἰολεῖς
φασιν
οὕτω |
[11, 500] |
σκύφους.
Ὧν
πρῶτοι
μὲν
ἐγένοντο
|
καὶ |
κλέος
ἔλαβον
οἱ
Βοιώτιοι
λεγόμενοι, |
[11, 466] |
κηρύσσεται,
χαλκηλάτους
λέβητας
ἐκτιθεὶς
φέρειν
|
καὶ |
κοῖλα
χρυσόκολλα
καὶ
πανάργυρα
ἐκπώματ´, |
[11, 483] |
θοῆς
διὰ
σέλματα
νηὸς
φοίτα
|
καὶ |
κοίλων
πώματ´
ἄφελκε
κάδων,
ἄγρει |
[11, 502] |
σοι
τήνδ´
ἐγὼ
ἰδίᾳ
τε
|
καὶ |
κοινῇ
κύλικα
προπίομαι.
Ἐκαλεῖτο
δὲ |
[11, 486] |
ἀπὸ
Λύκωνος
τοῦ
κατεσκευασμένου,
ὡς
|
καὶ |
Κονώνειοι
αἱ
ὑπὸ
Κόνωνος
ποιηθεῖσαι. |
[11, 478] |
κοτύλην
ὠνομακέναι
τὸν
ποιητήν
Πύρνον
|
καὶ |
κοτύλην.
Ὃν
κύλικα
μὲν
οὐκ |
[11, 479] |
τὸ
τῶν
χειρῶν
κοῖλον·
ὅθεν
|
καὶ |
κοτυλήρυτον
αἷμα
τὸ
ἀμφοτέραις
ταῖς |
[11, 499] |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὡς
χοὸς
|
καὶ |
κοτύλης.
(Χωρεῖν
δ´
αὐτὸ
κοτύλας |
[11, 504] |
Ἐπεὶ
δὲ
θύσαντες
πρὸς
δεῖπνον
|
καὶ |
κρατῆρα
καὶ
εὐχὰς
καὶ
παιῶνας |
[11, 483] |
πριάμενοι
κώθωνας,
οἳ
δὲ
σκόροδα
|
καὶ |
κρόμμυα.
(Ἡνίοχος
Γοργόσι·
Πιεῖν
πιεῖν |
[11, 507] |
ἀναπηδήσαντα
τὸ
φαλακρὸν
(μου)
κατασκαριφᾶν
|
καὶ |
κρώζειν
περιβλέπουσαν.
(Δοκῶ
οὖν
σε, |
[11, 470] |
τοῖς
οἴκοις
κεῖται
φιάλη
χαλκῆ
|
καὶ |
κύαθος
χαλκοῦς
καὶ
ἠθάνιον
χάλκεον. |
[11, 471] |
τε
δῶρα
παρὰ
τοῦ
Νικοδήμου
|
καὶ |
κύλικα
θηρικλείαν
λαβὼν
ἐπανῆκεν.
Ἀδαῖος |
[11, 479] |
τῷ
ἰσχίῳ
ὀστοῦν
καλεῖσθαι
ἄλεισον
|
καὶ |
κύλικα.
Κοτυλίσκος
δὲ
καλεῖται
ὁ |
[11, 470] |
φησί·
Τορνεύεσθαι
δὲ
ἐξ
αὐτῆς
|
καὶ |
κύλικας
θηρικλείους,
ὥστε
μηδένα
ἂν |
[11, 462] |
ζάπεδον
καθαρὸν
καὶ
χεῖρες
ἁπάντων
|
(καὶ |
κύλικες·
πλεκτοὺς
δ´
ἀμφιτιθεῖ
στεφάνους, |
[11, 480] |
τε
γλυκερὸν
καὶ
Διωνύσοιο
καρπῷ
|
καὶ |
κυλίκεσσιν
Ἀθηναίαισι
κέντρον
Αἱ
δ´ |
[11, 502] |
ὡς
ἐν
Λυσιστράτῃ·
Δέσποινα
Πειθοῖ
|
καὶ |
κύλιξ
φιλοτησία.
ΧΟΝΝΟΙ.
Παρὰ
Γορτυνίοις |
[11, 502] |
δὲ
τὴν
τοιαύτην
πρόποσιν
ἐκαλεῖτο
|
καὶ |
κύλιξ
φιλοτησία,
ὡς
ἐν
Λυσιστράτῃ· |
[11, 480] |
φέρειν
κοινόν
τε
χρὴ
κρατῆρα
|
καὶ |
κυλιχνίδας.
Καὶ
Ἀλκαῖος
ἐν
τῷ |
[11, 466] |
(Ποσειδῶνος
ἔβοσκεν
ἵππους·
καί
ποτε
|
(καὶ) |
κύματος
ἐπιφερομένου
μεγάλου
συγκολυμβήσαντα
αὐτὸν |
[11, 481] |
Εὐβοίας,
χλανίδας
δ´
ἐπ´
ὄχου
|
καὶ |
κυμβία
καὶ
κάδους
ἔχων,
ὧν |
[11, 481] |
Μειδίου
ἀκολουθεῖν
αὐτῷ
φάσκων
ῥυτὰ
|
καὶ |
κυμβία.
καὶ
πάλιν
ἐν
τῷ |
[11, 496] |
ἐν
τῷ
κατὰ
Μειδίου
Ῥυτὰ
|
καὶ |
κυμβία,
φησί,
καὶ
φιάλας»
Δίφιλος |
[11, 478] |
{Α.
Καὶ
κόνδυ
καὶ
ψυκτῆρα
|
καὶ |
κυμβίον.
Νικόμαχος
δ´
ἐν
πρώτῳ |
[11, 481] |
τὸ
αὐτὸ
οἴεται
εἶναι
κισσύβιον
|
καὶ |
κυμβίον.
Φησὶ
γὰρ
ὡς
Ὀδυσσεὺς |
[11, 503] |
ἄρτος
κρίθινος
καὶ
πύρινος
ὀπτὸς
|
καὶ |
κυπαρίσσου
στέφανος
καὶ
οἶνος
κεκραμένος |
[11, 495] |
Κορινθίους
μέν
φησι
καὶ
Βυζαντίους
|
καὶ |
Κυπρίους
τὴν
λήκυθον
ἀποδιδόναι,
Θεσσαλοὺς |
[11, 495] |
λαμβάνει
κύλικα
τὴν
λεγομένην
πενταπλόαν
|
καὶ |
κωμάζει
μετὰ
χοροῦ.
~(Πενταπλόα
δ´ |
[11, 503] |
τινὲς
ὀνομάζουσιν.
Τοὺς
δ´
Ἀττικοὺς
|
καὶ |
κωμῳδεῖν
τὸν
ψυγέα
ὡς
ξενικὸν |
[11, 470] |
δ´
ἔννους
μόλις
ᾔτησε
κύλικα
|
καὶ |
λαβὼν
ἑξῆς
πυκνὰς
ἕλκει,
καταντλεῖ, |
[11, 501] |
ἐπὶ
πῦρ
οὐκ
ἐπιτιθεμένη,
καθότι
|
(καὶ |
λέβητα
καλεῖ
ὁ
ποιητὴς
τὸν |
[11, 473] |
ἀλλὰ
κάδοις
Χίου
με
κατάβρεχε
|
καὶ |
λέγε
παῖζε,
Ἡδύλε»
Μισῶ
ζῆν |
[11, 488] |
ἕκαστον
τῶν
ὤτων;
πῶς
δὲ
|
καὶ |
λέγει
δύο
πυθμένας
εἶναι
τοῦ |
[11, 480] |
Ταῦτα
δ´
ἐστὶ
κεράμεα
ποτήρια
|
καὶ |
λέγεται
ἀπὸ
τοῦ
κυλίεσθαι
τῷ |
[11, 507] |
διαλόγοις
αὐτοῦ
κεκλεμμένων
τί
ἂν
|
καὶ |
λέγοι
τις;
ἡ
μὲν
γὰρ |
[11, 462] |
εἰς
αὐτὴν
ἄνθεα
καὶ
κηρία
|
καὶ |
λιβανωτὸν
ἄτμητον
καὶ
ἄλλα
ἄττα |
[11, 466] |
Κίμων
καὶ
Ἀθηνοκλῆς.
Ἐχρῶντο
δὲ
|
καὶ |
λιθοκολλήτοις
ἐκπώμασι.
Μένανδρος
δέ
πού |
[11, 465] |
κιρνάναι,
εἶτ´
αὐτοὺς
προσφέρεσθαι·
ὅθεν
|
καὶ |
Λιμναῖον
κληθῆναι
τὸν
Διόνυσον,
ὅτι |
[11, 508] |
οὐχ
εὑρίσκομεν,
ἀλλὰ
συμπόσια
μὲν
|
καὶ |
λόγους
ὑπὲρ
ἔρωτος
εἰρημένους
καὶ |
[11, 486] |
ᾧ
τὸν
οἶνον,
καλεῖσθαι
λέγων
|
καὶ |
λοιβίδας
τὰ
σπονδεῖα
ὑπὸ
Ἀντιμάχου |
[11, 506] |
τὸν
Θουκυδίδου
τοῦ
ἀντιπολιτευσαμένου
Περικλεῖ
|
καὶ |
Λυσίμαχον
τὸν
Ἀριστείδου
τοῦ
δικαίου, |
[11, 507] |
Διονύσιον.
Αἰσχίνου
τε
πένητος
ὄντος
|
καὶ |
μαθητὴν
ἕνα
ἔχοντος
Ξενοκράτην,
τοῦτον |
[11, 461] |
ἀφικόμην·
εἶδον
οὖν
τὴν
Ἡράκλειαν
|
καὶ |
μάλ´
ὡραίαν
πόλιν.
Ἡρακλεῶται
δ´ |
[11, 508] |
καὶ
λόγους
ὑπὲρ
ἔρωτος
εἰρημένους
|
καὶ |
μάλα
ἀπρεπεῖς,
οὓς
καταφρονῶν
τῶν |
[11, 504] |
δὲ
ὅσῳ
ἥδεται
τοσοῦτο
πίνῃ,
|
καὶ |
μάλα
ὀρθά
τε
αὔξεται
καὶ |
[11, 496] |
Βιθυνίας
βασιλεύσαντος
καὶ
ἐπὶ
τρυφῇ
|
καὶ |
μαλακίᾳ
διαβοήτου
γενομένου
ἱστορεῖ
(Νίκανδρος |
[11, 461] |
καὶ
πλήκτας
τοὺς
ἥρωας
νομίζουσι
|
καὶ |
μᾶλλον
νύκτωρ
ἢ
μεθ´
ἡμέραν. |
[11, 487] |
Πρὸς
θεῶν,
τῷ
κοττάβῳ
πρόσεστι
|
καὶ |
Μάνης
τις
ὥσπερ
οἰκέτης;
Ἕρμιππος |
[11, 462] |
οὐδὲν
ἄλλο
κέκτηνται
ἢ
κύλικα
|
καὶ |
μάχαιραν
καὶ
ὑδρίαν,
καὶ
ὅτι |
[11, 484] |
Πλατὺ
δ´
ἐστὶ
τῇ
κατασκευῇ
|
καὶ |
μέγα·
ἔχει
δὲ
καὶ
ὦτα |
[11, 465] |
(οἶδα
δέ
τινας,
ἄνδρες
θιασῶται,
|
καὶ |
μέγα
φρονήσαντας
οὐχ
οὕτως
ἐπὶ |
[11, 473] |
χάρις,
ὥστε
φίλει
καὶ
γράφε
|
καὶ |
μέθυε.
Κλείταρχος
δ´
ἐν
ταῖς |
[11, 477] |
ἓν
τῶν
κιβωρίων
ὡς
ἐξοινῶν
|
(καὶ |
μεθύων)
ἐνεούρησε.
Δίδυμος
δέ
φησι |
[11, 495] |
τὰ
μὲν
δίχοα,
τὰ
δὲ
|
καὶ |
μείζονα.
ΠΡΟΑΡΟΝ
κρατὴρ
ξύλινος,
εἰς |
[11, 466] |
ἐξέστην
ἰδών.
Κρατῆρες
ἀργυροῖ,
κάδοι
|
(καὶ) |
μείζους
ἐμοῦ
Ὅτι
Παρμενίων
συγκεφαλαιούμενος |
[11, 485] |
Πάντα
γὰρ
ἦν
μέστ´
ἀνδρῶν
|
καὶ |
μειρακίων
πινόντων·
ὁμοῦ
δ´
ἄλλων
|
[11, 496] |
καλεῖται
καθ´
ὅσον
οἶνον
ἔχει
|
καὶ |
μέλι
καὶ
τυρὸν
καὶ
ἀλφίτων |
[11, 462] |
ξανθοὶ
γεραρή
τε
τράπεζα
τυροῦ
|
καὶ |
μέλιτος
πίονος
ἀχθομένη·
βωμὸς
δ´ |
[11, 466] |
Λέγονται
δὲ
καὶ
δόρατα
ἀγκυλητὰ
|
καὶ |
μεσάγκυλα
ἄλλα·
ἀπὸ
ἀγκύλης
ἤτοι |
[11, 501] |
Ὀμφάλῃ·
Ἴτ´
ἐκφορεῖτε,
παρθένοι,
κύπελλα
|
καὶ |
μεσομφάλους.
Οὕτω
δ´
εἴρηκε
τὰς |
[11, 481] |
Ἀγροίκοις·
Μεγάλ´
ἴσως
(ποτήρια)
προπινόμενα
|
καὶ |
μέστ´
ἀκράτου
κυμβία
ἐκάρωσεν
ὑμᾶς. |
[11, 477] |
κισσυβίῳ
τῶν
μὲν
ἐν
ἄστει
|
καὶ |
μετρίων
οὐδεὶς
ἐχρῆτο,
συβῶται
δὲ |
[11, 498] |
κισσυβίῳ
τῶν
μὲν
ἐν
ἄστει
|
καὶ |
μετρίων
οὐδεὶς
ἐχρῆτο,
συβῶται
δὲ |
[11, 476] |
κέρασιν
ἔπινον
δῆλον
ἐκ
τοῦ
|
καὶ |
μέχρι
νῦν
λέγεσθαι,
ὅταν
συμμίσγωσι |
[11, 508] |
πείσει
λέγων
ταῦτα
καὶ
γράφειν
|
καὶ |
μὴ
ταὐτὰ
ποιεῖν
τοῖς
εὐχομένοις, |
[11, 481] |
ποτηρίων.
(ΚΥΜΒΙΑ
τὰ
κοῖλα
ποτήρια
|
καὶ |
μικρὰ
Σιμάριστος.
Δωρόθεος
δέ·
Γένος |
[11, 488] |
τοῦ
χείλους
διήκουσαι
τοῦ
ποτηρίου
|
καὶ |
μικρὸν
ἔτι
μετεωριζόμεναι
κατὰ
μὲν |
[11, 505] |
μίμους
μὴ
φῶμεν
εἶναι
λόγους
|
καὶ |
μιμήσεις
ἢ
τοὺς
Ἀλεξαμενοῦ
τοῦ |
[11, 464] |
ἅμα
ἀκροώμενοι
τῶν
γελωτοποιῶν
τούτων
|
καὶ |
μίμων,
ἔτι
δὲ
τῶν
ἄλλων |
[11, 481] |
(Καὶ
ἐν
τῷ
κατὰ
Εὐέργου
|
καὶ |
Μνησιβούλου
φησὶ
δὲ
Δίδυμος
ὁ |
[11, 482] |
τῷ
ἀλείσῳ
καὶ
τῷ
δέπαι
|
καὶ |
μόνον
ὀνόματι
διαλλάσσει
Τοὺς
μὲν |
[11, 506] |
φείδεται
κατηγορίας
οὐδὲ
τῆς
Ἀλκιβιάδου
|
καὶ |
Μυρωνίδου,
ἀλλ´
οὐδ´
αὐτοῦ
τοῦ |
[11, 466] |
ὁ
Μιλήσιος,
Καλλικράτης
ὁ
Λάκων
|
καὶ |
Μῦς,
οὗ
εἴδομεν
σκύφον
Ἡρακλεωτικὸν |
[11, 478] |
αἱρεῖ
τὰ
ἐκ
τῆς
θαλάμης
|
καὶ |
νέμει
ὅσοι
ἄνω
τὸ
κέρνος |
[11, 505] |
Ἦ
καλόν
γε
αἱ
Ἀθῆναι
|
(καὶ) |
νέον
τοῦτον
Ἀρχίλοχον
ἐνηνόχασιν.
Ἄλλοι |
[11, 493] |
Ὅμηρος
οὐκ
ἐπὶ
μόνων
Μαχάονος
|
καὶ |
Νέστορος
ἔθηκε,
δύο
γὰρ
οὗτοι |
[11, 493] |
οὐκ
ἀκουστέον
ἐπὶ
μόνων
Μαχάονος
|
καὶ |
Νέστορος,
ὡς
οἴονταί
τινες,
τὸ |
[11, 486] |
(ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ
κύλιξ,
ὥς
φησι
Κλείταρχος
|
καὶ |
Νίκανδρος
ὁ
Θυατειρηνός
ᾧ
τὸ |
[11, 482] |
κύπελλα
ἐκπώματα
σκύφοις
ὅμοια,
ὡς
|
καὶ |
Νίκανδρος
ὁ
Κολοφώνιος,
~(Κύπελλα
δ´ |
[11, 491] |
φορέεσκε
ποτὸν
Διὶ
μητιόεντι.
Τὸν
|
καὶ |
νικήσας
πατέρα
Κρόνον
εὐρύοπα
Ζεὺς
|
[11, 477] |
μετρίων
οὐδεὶς
ἐχρῆτο,
συβῶται
δὲ
|
καὶ |
νομεῖς
καὶ
οἱ
ἐν
ἀγρῷ· |
[11, 498] |
μετρίων
οὐδεὶς
ἐχρῆτο,
συβῶται
δὲ
|
καὶ |
νομεῖς
καὶ
οἱ
ἐν
ἀγρῷ, |
[11, 483] |
(δὲ)
τῆς
ἀγωγῆς
γένος
ὃ
|
καὶ |
νῦν
δρᾶται
παρά
τισι
τῶν |
[11, 471] |
τοὺς
εὑρόντας.
Φαίνεται
δ´
ἔτι
|
καὶ |
νῦν·
εἰ
δὲ
μὴ
ποιεῖ |
[11, 489] |
τοὺς
δύο
πυθμένας.
Ὁποῖόν
τι
|
καὶ |
νῦν
ἔστιν
ἰδεῖν
ἐν
Καπύῃ |
[11, 476] |
τὸ
πόμα.
(Διαμένει
δὲ
ἔτι
|
καὶ |
νῦν
ἡ
τῶν
κεράτων
κατασκευή. |
[11, 501] |
ἐστι
καὶ
ἀρχαία.
Ἔτι
γοῦν
|
καὶ |
νῦν
οὕτως
Μασσαλιῆται
τιθέασι
τὰς |
[11, 482] |
νεοκρᾶτα
βάπτοντες
τῷ
κυμβίῳ,
καθὰ
|
καὶ |
νῦν
παρ´
ὑμῖν
ποιοῦσιν
ἐν |
[11, 509] |
ἀδόξως
διαζῶν.
Τοιοῦτοι
δ´
εἰσὶ
|
καὶ |
νῦν
τῶν
Ἀκαδημαικῶν
τινες,
ἀνοσίως |
[11, 506] |
~Ἀλλὰ
μὴν
οὐ
δύνανται
Πάραλος
|
καὶ |
(Ξάνθιππος
οἱ
Περικλέους
υἱοὶ
(τελευτήσαντες |
[11, 509] |
οὐ
μόνῳ
Πλάτωνι
ἐσχόλακεν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Ξενοκράτει.
Καὶ
οὗτος
οὖν
τῆς |
[11, 473] |
οἴεσθε
μέγεθος
ἀρεσιαν
μέγαν
πάνυ,
|
καὶ |
ξηρὸν
ἐπόης´
εὐθέως
τὸν
κάνθαρον. |
[11, 505] |
αὐτῆς
μεθυσθῇ.
(Λέγεται
δὲ
ὡς
|
καὶ |
ὁ
Γοργίας
αὐτὸς
ἀναγνοὺς
τὸν |
[11, 462] |
ὅπου
ἂν
πορεύωνται.
Πολλοῖς
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἐν
Ἰλλυριοῖς
τόπος
διαβόητός |
[11, 469] |
πλεῖστον
πινόντων
προείπομεν.
(Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Ἥλιος
ἐπὶ
ποτηρίου
διεκομίζετο |
[11, 470] |
αὐτὸν
τὸ
τόξον
ὡς
βαλῶν,
|
καὶ |
ὁ
Ἥλιος
παύσασθαι
κελεύει,
ὃ |
[11, 493] |
τὸ
δέπας
ἀμογητὶ
ἀείρων.
Ταῦτα
|
καὶ |
ὁ
θαυμάσιος
λυτικὸς
Σωσίβιος,
ὃν |
[11, 475] |
συνήθως
ἔταττον,
ἀφ´
οὗ
λέγεται
|
καὶ |
ὁ
λέβης.
Σιληνὸς
δὲ
καὶ |
[11, 506] |
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
Ῥαμνούσιος
Ἀντιφῶν
|
καὶ |
ὁ
μουσικὸς
Λάμπρος.
~(Ἐπιλίποι
δ´ |
[11, 495] |
τοῦ
τῆς
Σκιράδος
Ἀθηνᾶς
ἱεροῦ,
|
καὶ |
ὁ
νικήσας
λαμβάνει
κύλικα
τὴν |
[11, 464] |
τοῦτον.
Καὶ
γὰρ
ὁ
φίλοψος
|
καὶ |
ὁ
ὀψοφάγος
οἷον
ὀψομανής
ἐστι |
[11, 490] |
τῇ
ἀστροθεσίᾳ
τῶν
Πλειάδων·
διὸ
|
καὶ |
ὁ
περὶ
ταύτας
μῦθος,
ὅτι |
[11, 482] |
εἶναι
τῇ
κατασκευῇ.
Φησὶ
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
ποιητής·
Ἦτοι
ὃ
καλὸν |
[11, 479] |
κεραμέᾳ
κοτταβίδι
πιεῖν
ἑκάστῳ
μικρόν,
|
καὶ |
ὁ
προσφέρων
ἂν
εἶπεν
εὐδειπνίας. |
[11, 506] |
Ἱππίας
ὁ
Ἡλεῖος
χλευάζεται,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὁ
Ῥαμνούσιος
Ἀντιφῶν
καὶ
ὁ |
[11, 496] |
ἐπιλέγοντες
ῥῆσιν
μυστικήν.
Μνημονεύει
αὐτῶν
|
καὶ |
ὁ
τὸν
Πειρίθουν
γράψας,
εἴτε |
[11, 464] |
ὁ
ὀψοφάγος
οἷον
ὀψομανής
ἐστι
|
καὶ |
ὁ
φίλοινος
οἰνομανὴς
καὶ
ὡσαύτως |
[11, 502] |
Χρυσίδ´
οἴνου
πανσέληνον
ἐκπιὼν
ὑφείλετο.
|
καὶ |
ὅ
γε
ἐ-
Ἐκαλεῖτο
δέ |
[11, 504] |
αὐλητρίδας
ἐκβάλλει,
ὃ
δὲ
εἰσάγει·
|
(καὶ |
ὃ
μέν,
ὡς
πρόκειται,
παραιτεῖται |
[11, 477] |
ἐχρῆτο,
συβῶται
δὲ
καὶ
νομεῖς
|
καὶ |
οἱ
ἐν
ἀγρῷ·
(Πολύφημος
μὲν |
[11, 498] |
ἐχρῆτο,
συβῶται
δὲ
καὶ
νομεῖς
|
καὶ |
οἱ
ἐν
ἀγρῷ,
ὡς
ὁ |
[11, 463] |
ἄλλων
κυδρότερον
πίεται.
Ἐποιοῦντο
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ἑπτὰ
καλούμενοι
σοφοὶ
συμποτικὰς |
[11, 508] |
καταφρονῶν
τῶν
ἀναγνωσομένων
συνέθηκεν,
ὥσπερ
|
καὶ |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
μαθητῶν
αὐτοῦ |
[11, 460] |
ἔκπωμα
οἱ
Ἀττικοί,
ἐπεὶ
ὑδροποτεῖν
|
καὶ |
οἰνοποτεῖν
λέγουσιν.
(Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἱππεῦσιν· |
[11, 503] |
πύρινος
ὀπτὸς
καὶ
κυπαρίσσου
στέφανος
|
καὶ |
οἶνος
κεκραμένος
ἐν
ᾠῷ
χρυσῷ, |
[11, 488] |
ἦν
ὀλίγη
τοῖς
κολαπτῆρσιν
ἐπηρμένη
|
καὶ |
οἱονεὶ
κεφαλίδας
ἥλων
ἀποτελοῦσα.
Πεπάρθαι |
[11, 505] |
ἀπωλείας
τῆς
ὑπὸ
Τισσαφέρνου
γενομένης,
|
καὶ |
οἷός
τις
ἦν
τὸν
τρόπον, |
[11, 479] |
ὁ
ἱερὸς
τοῦ
Διονύσου
κρατηρίσκος,
|
καὶ |
οἷς
χρῶνται
οἱ
μύσται,
ὡς |
[11, 494] |
γράφει
οὕτως·
Ἀλβατάνης
δὲ
στρεπτὸν
|
καὶ |
ὅλμον
χρυσοῦν.
Ὁ
δὲ
ὅλμος |
[11, 491] |
ἀποκρύπτουσι
Πελειάδες.
Οὐδὲν
οὖν
ἄπιστον
|
καὶ |
Ὅμηρον
τὰς
Πλειάδας
κατὰ
ποιητικὸν |
[11, 475] |
τραπεζῶν
κεκραμένα
τιθέναι
ποτήρια,
καθὰ
|
καὶ |
Ὅμηρος
ποιεῖ.
Ὠνομάσθη
δὲ
τὸ |
[11, 475] |
α>
ἀντὶ
τοῦ
κερχήσιον·
διὸ
|
καὶ |
Ὅμηρος
τοὺς
ὑπὸ
δίψους
κρατουμένους |
[11, 494] |
ὄξους
δεκτικὸν
σκεῦος·
ἐστὶ
δὲ
|
καὶ |
ὄνομα
ποτηρίου,
οὗ
μνημονεύει
Κρατῖνος |
[11, 495] |
μέμνηται
γράφων
οὕτως·
Ἦσαν
δὲ
|
καὶ |
ὀνύχινοι
σκύφοι
καὶ
συνδέσεις
τούτων
|
[11, 475] |
τοῦ
θωρακίου
εἰς
ὕψος
ἀνήκουσα
|
καὶ |
ὀξεῖα
γιγνομένη
ἐστὶν
ἡ
λεγομένη |
[11, 496] |
(ΡΥΤΟΝ
ἔχει
τὸ
υ>
βραχὺ
|
καὶ |
ὀξύνεται.
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
κατὰ |
[11, 481] |
Γένος
ποτηρίων
βαθέων
τὰ
κυμβία
|
καὶ |
ὀρθῶν,
πυθμένα
μὴ
ἐχόντων
μηδὲ |
[11, 499] |
ὁμοίως
ἀγγεῖον
ξύλινον
στρογγύλον
γάλα
|
καὶ |
ὀρὸν
δεχόμενον,
(ὡς
καὶ
παρ´ |
[11, 471] |
συγγράμματί
φησι·
Τὰ
τοίνυν
εὑρήματα
|
καὶ |
ὅσα
τοιαῦτα
ἔτι
καὶ
τὰ |
[11, 467] |
δὲ
καὶ
τὸ
εἶ
γράφουσιν
|
καὶ |
ὅταν
καθ´
αὑτὸ
μόνον
ἐκφωνῆται |
[11, 467] |
ὅταν
καθ´
αὑτὸ
μόνον
ἐκφωνῆται
|
καὶ |
ὅταν
συζευγνυμένου
τοῦ
ἰῶτα.
Κἀν |
[11, 467] |
ἧς
νῦν
τάττεται
δυνάμεως,
~(ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτε
τὴν
δίφθογγον
ἔδει
σημαίνειν |
[11, 466] |
Ἔναλον
καὶ
διηγεῖσθαι
τὸν
τρόπον,
|
καὶ |
ὅτι
ἡ
μὲν
παρθένος
παρὰ |
[11, 462] |
κύλικα
καὶ
μάχαιραν
καὶ
ὑδρίαν,
|
καὶ |
ὅτι
οἰκίας
ἔχουσιν
ἐξ
ἀνθερίκου |
[11, 509] |
ἐμφαίνων
ὅτι
καὶ
πολυτελῶς
ἠσκοῦντο
|
καὶ |
ὅτι
τῆς
εὐμορφίας
τῶν
καθ´ |
[11, 483] |
βʹ
(Περὶ
δὲ
τοῦ
κωθωνίζεσθαι
|
καὶ |
ὅτι
χρήσιμός
ἐστι
διὰ
χρόνου |
[11, 466] |
Λέσβον
στείλαντος
σὺν
ἄλλοις
βασιλεῦσι,
|
καὶ |
ὅτι
χρησμὸς
ἦν
αὐτοῖς
δηλώσας |
[11, 504] |
σώματα
καὶ
αἱ
γνῶμαι
σφαλοῦνται,
|
καὶ |
οὐδ´
ἀναπνεῖν
μὴ
ὅτι
λέγειν |
[11, 498] |
Ἀττικοὶ
τὴν
εὐθεῖαν
καὶ
ἀρσενικῶς
|
καὶ |
οὐδετέρως
λέγουσιν.
Ἡσίοδος
δ´
ἐν |
[11, 491] |
Κρόνον
εὐρύοπα
Ζεὺς
ἀθάνατον
ποίησε
|
καὶ |
οὐρανῷ
ἐγκατένασσεν.
Ὣς
δ´
αὕτως |
[11, 478] |
λουτηρίῳ
ἐοικὸς
βαθεῖ.
Ἔχει
δὲ
|
καὶ |
οὖς
ἐνιαχῇ.
Μνημονεύει
δὲ
αὐτοῦ |
[11, 482] |
καὶ
εὐποτώτατα
ἐκπωμάτων.
Ἦσαν
δὲ
|
καὶ |
οὗτοι
τῆς
αὐτῆς
κεραμείας.
Ὅταν |
[11, 507] |
οὐδ´
Ἀντισθένη
ἐπαινῶ·
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
οὗτος
πολλοὺς
εἰπὼν
κακῶς
οὐδ´ |
[11, 492] |
ἄλφιτον·
ἄμφω
δὲ
ταῦτα
κυκώμενα
|
καὶ |
οὕτω
πινόμενα
λέγει
ὁ
ποιητής· |
[11, 462] |
νεὼ
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀόρατον
ἀσπίδα·
|
καὶ |
οὕτως
ἀφιᾶσιν
εἰς
τὴν
θάλασσαν |
[11, 466] |
φησ,
(τοὺς)
ἀμέλγοντας
εἰς
αὐτὸ
|
καὶ |
οὕτως
πίνοντας.
ΑΜΥΣΤΙΣ.
Καλεῖται
μὲν |
[11, 482] |
ἢ
διάφορος
ἦν
ὁ
τύπος
|
καὶ |
οὐχ
ὥσπερ
τὸ
δέπας
καὶ |
[11, 460] |
δόρποιο)
ἐκάθισεν
ἐπὶ
τῶν
γονάτων
|
καὶ |
οὐχὶ
παρὰ
τοῖς
γόνασιν
ἔστησεν. |
[11, 504] |
δεῖπνον
καὶ
κρατῆρα
καὶ
εὐχὰς
|
καὶ |
παιῶνας
ἐτράποντο.
Καὶ
ὁ
τοὺς |
[11, 481] |
αὐτῷ
φάσκων
ῥυτὰ
καὶ
κυμβία.
|
καὶ |
πάλιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ·
Ἐπ´ |
[11, 487] |
Παρέθετο
τὰ
ἰαμβεῖα
καὶ
Δίδυμος
|
καὶ |
(Πάμφιλος.
Καλεῖται
δὲ
μάνης
καὶ |
[11, 495] |
καὶ
συνδέσεις
τούτων
μέχρι
δικοτύλων·
|
καὶ |
Παναθηναικὰ
μέγιστα,
τὰ
μὲν
δίχοα, |
[11, 466] |
ἐκτιθεὶς
φέρειν
καὶ
κοῖλα
χρυσόκολλα
|
καὶ |
πανάργυρα
ἐκπώματ´,
εἰς
ἀριθμὸν
ἑξήκοντα |
[11, 466] |
τῆς
πόλεως,
φιλοτιμηθῆναι
καὶ
πολλὰ
|
καὶ |
παντοδαπὰ
γένη
παραθέμενον
κεραμίων
ἐξ |
[11, 464] |
τὸ
πλῆθος
τῶν
καλῶν
τούτων
|
καὶ |
παντοδαπῶν
κατὰ
τὰς
τέχνας
ἐκπωμάτων. |
[11, 461] |
οἶνον
καὶ
πορίζονται
τροφὰς
περιέργους
|
καὶ |
παντοίας.
Ἐν
δὲ
τοῖς
περὶ |
[11, 486] |
Ἣν
σὺ
σάου
πάντως,
ὡς
|
καὶ |
πάντων
ἀπ´
ἐκείνης
σοὶ
τοῖχοι |
[11, 464] |
πλεῖστον
ἀπαρτωμένοις.
(Ἡμεῖς
οὖν,
ὡς
|
καὶ |
παρ´
Ἀθηναίοις
ἐγίνετο,
ἅμα
ἀκροώμενοι |
[11, 508] |
θαυμαστέος
ἐστίν.
Ἔχει
γάρ
τις
|
καὶ |
παρ´
ἑτέρων
ταῦτα
λαβεῖν
ἢ |
[11, 499] |
γάλα
καὶ
ὀρὸν
δεχόμενον,
(ὡς
|
καὶ |
παρ´
Ὁμήρῳ
λέγεται·
Ναῖον
δ´ |
[11, 460] |
(Ὥσπερ
κυλικείου
τοὐθόνιον
προπέπταται.
Ἔστι
|
καὶ |
παρὰ
Ἀναξανδρίδῃ
ἐν
Μελιλώτῳ.
Εὔβουλος |
[11, 486] |
καὶ
παρὰ
τῷ
Ἡροδότῳ
ὡς
|
καὶ |
παρὰ
τῷ
Δημοσθένει
γραπτέον
Λυκιοεργέας, |
[11, 486] |
Προβόλους
δύο
Λυκοεργέας.
Μήποτ´
οὖν
|
καὶ |
παρὰ
τῷ
Ἡροδότῳ
ὡς
καὶ |
[11, 460] |
πεποίημαι.
(Ἔστι
δὲ
τὸ
ῥῆμα
|
καὶ |
παρὰ
τῷ
ποιητῇ·
Οἰνοποτάζων
γὰρ |
[11, 509] |
βιοῦντες.
Χρημάτων
γὰρ
ἐξ
ἀσεβείας
|
καὶ |
παρὰ
φύσιν
κυριεύσαντες
διὰ
γοητείαν |
[11, 464] |
ἑτέρων
εἰς
ὕδωρ
ἐμβληθέντων
ἕψονται
|
καὶ |
παραχεόντων
εἰς
τὸν
οἶνον
ἧττον |
[11, 505] |
(ἔτι
δ´
Ἱππίαν
καὶ
Γοργίαν
|
καὶ |
Παρμενίδην
καὶ
ἑνὶ
διαλόγῳ
τῷ |
[11, 504] |
μόνον
νεανίᾳ
γαμβρῷ
προπίνων»
ἀλλὰ
|
καὶ |
πᾶσι
τοῖς
φιλτάτοις
ἔδωκε
τῷ |
[11, 508] |
καὶ
περὶ
τῆς
Πολιτείας·
εἰ
|
καὶ |
πασῶν
εἴη
αὕτη
βελτίων,
μὴ |
[11, 490] |
ἣν
αἱ
Πλειάδες
λέγονται
Πέλειαι
|
καὶ |
Πελειάδες,
παρὰ
πολλοῖς
ἐστι
τῶν |
[11, 488] |
ποιητοῦ
οὐχ
ὅτι
ἔξωθεν
πρόσκεινται
|
καὶ |
πεπαρμένοι
εἰσίν,
(ἀλλ´
ὅτι
ἐμπεπαρμένοις |
[11, 464] |
ἀγῶσι
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἠριστηκότες
|
καὶ |
πεπωκότες
ἐβάδιζον
ἐπὶ
τὴν
θέαν |
[11, 508] |
καὶ
περὶ
τῶν
κατὰ
φύσιν
|
καὶ |
περὶ
πλειόνων
ἄλλων,
οὐδ´
ὣς |
[11, 504] |
ἰδίας
ἑκάτερος
ἀρετῆς,
καὶ
ἴσως
|
καὶ |
περὶ
πρωτείων
διεφέροντο,
οὐ
μόνον |
[11, 479] |
κότταβος
παρῆλθεν
εἰς
τὰ
συμπόσια
|
καὶ |
περὶ
Σικελίαν,
ὥς
φησιν
Δικαίαρχος, |
[11, 508] |
προσκαταγελᾶν;
ὁ
δ´
αὐτὸς
λόγος
|
καὶ |
περὶ
τῆς
Πολιτείας·
εἰ
καὶ |
[11, 508] |
τοὺς
τοιούτους
διαλόγους,
ἐν
οἷς
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἐν
τοῖς
μαθήμασι |
[11, 508] |
τῶν
ἐν
τοῖς
μαθήμασι
διεξέρχεται
|
καὶ |
περὶ
τῶν
κατὰ
φύσιν
καὶ |
[11, 476] |
ἀναθήματα
περιέχει·
κέρας
ἔκπωμα
ἀργυροῦν,
|
καὶ |
περισκελὶς
πρόσεσται
ἀργυρᾶ.
(ΚΕΡΝΟΣ
ἀγγεῖον |
[11, 462] |
μικρὰς
ὅσον
σκιᾶς
ἕνεκα,
ἃς
|
καὶ |
περιφέρουσιν
ὅπου
ἂν
πορεύωνται.
Πολλοῖς |
[11, 463] |
Ὃς
δ´
ἂν
πλεῖστα
γελάσῃ
|
καὶ |
πίῃ
καὶ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀντιλάβηται |
[11, 490] |
Ἄτλαντος
θυγατέρας
Πελειάδας
καλεῖ,
καθάπερ
|
καὶ |
Πίνδαρος.
Ἐστὶ
δ´
ἐοικὸς
ὀρειᾶν |
[11, 507] |
καὶ
ἥβην.
Εἰ
δ´
οὖν
|
καὶ |
Πλάτωνος
φήσειέν
τις
εἶναι
τὸν |
[11, 461] |
δαιμόνων
καταδειχθῆναι
τοῦτο.
Χαλεποὺς
γὰρ
|
καὶ |
πλήκτας
τοὺς
ἥρωας
νομίζουσι
καὶ |
[11, 482] |
παρέχοιμ´
ἑστιῶν
Εὐριπίδῃ.
Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
πλοῖον
ἡ
κύμβη
Σοφοκλῆς
ἐν |
[11, 466] |
Ἀλεξανδρείᾳ
τὴν
ὕαλον
μεταρρυθμίζοντες
πολλαῖς
|
καὶ |
ποικίλαις
ἰδέαις
ποτηρίων,
παντὸς
τοῦ |
[11, 463] |
κρητῆρι
παρὰ
πλέῳ
οἰνοποτάζων
νείκεα
|
καὶ |
πόλεμον
δακρυόεντα
λέγῃ,
ἀλλ´
ὅστις |
[11, 466] |
ὧδ´
ἔχους´
ἐκώμασας.
Ἐστὶ
δὲ
|
καὶ |
πόλις
Ἰώνων
Ἄρυστις.
ΑΡΓΥΡΙΣ
εἶδος |
[11, 466] |
οἶνον
ἐκ
τῆς
πόλεως,
φιλοτιμηθῆναι
|
καὶ |
πολλὰ
καὶ
παντοδαπὰ
γένη
παραθέμενον |
[11, 500] |
μέλι
πίνοι
διείς,
τούτου
δὲ
|
καὶ |
πολὺ
ἥδιον.
ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ.
Οὕτω
τινὰ |
[11, 509] |
ἐπ´
ἀργυρίῳ
συκοφαντοῦντας,
ἐμφαίνων
ὅτι
|
καὶ |
πολυτελῶς
ἠσκοῦντο
καὶ
ὅτι
τῆς |
[11, 461] |
ὁρμῶσιν
ἐπὶ
τὸν
πολὺν
οἶνον
|
καὶ |
πορίζονται
τροφὰς
περιέργους
καὶ
παντοίας. |
[11, 466] |
τῷ
ἁρπασθέντι
στολὴν
καὶ
βοῦν
|
καὶ |
ποτήριον·
ἣν
καὶ
πρεσβύτεροι
γενόμενοι |
[11, 473] |
πλοίου
ὄνομα
κοινόν,
ὅτι
δὲ
|
καὶ |
ποτήριόν
τι
οὕτω
καλεῖται
Ἀμειψίας |
[11, 466] |
ἐκπώμασι.
Μένανδρος
δέ
πού
φησι
|
καὶ |
ποτήριον
τορνευτὸν
καὶ
τορευτά.
Ἀντιφάνης· |
[11, 466] |
καὶ
βοῦν
καὶ
ποτήριον·
ἣν
|
καὶ |
πρεσβύτεροι
γενόμενοι
φέρουσιν,
ἵνα
δῆλοι |
[11, 507] |
αὐτὸς
εἴη
ἡγεῖσθαι
τῆς
σχολῆς,
|
καὶ |
προέπιεν
Ἀπολλοδώρῳ.
Καὶ
ὃς
εἶπεν
|
[11, 508] |
πολίτας,
(τῶν
δὲ
τοῦ
Πλάτωνος
|
καὶ |
προσκαταγελᾶν;
ὁ
δ´
αὐτὸς
λόγος |
[11, 466] |
ἀρύτειν
καὶ
βάλλειν.
Λέγουσι
δὲ
|
καὶ |
πρόχουν
ἄρυστιν.
Σοφοκλῆς·
Κακῶς
σὺ |
[11, 508] |
καὶ
Δικαιοκλῆς
ὁ
Κνίδιος
ἐνενηκοστῷ
|
καὶ |
πρώτῳ
Διατριβῶν,
ἔτι
δὲ
Δημοχάρης |
[11, 465] |
καὶ
χρυσᾶ.
Ὧν
εἷς
ἐστι
|
καὶ |
Πυθέας
ὁ
Ἀρκὰς
ἐκ
Φιαλείας, |
[11, 503] |
Ἐστὶ
δὲ
ποτίβαζις
ἄρτος
κρίθινος
|
καὶ |
πύρινος
ὀπτὸς
καὶ
κυπαρίσσου
στέφανος |
[11, 482] |
οὕτως·
Θαυμάζουσι
δὲ
οἱ
αὐτοὶ
|
καὶ |
πῶς
κύαθον
μὴ
κεκτημένος,
ἀλλὰ |
[11, 491] |
Πέλειαι.
Λαμπροκλῆς
δ´
ὁ
διθυραμβοποιὸς
|
καὶ |
ῥητῶς
αὐτὰς
εἶπεν
ὁμωνυμεῖν
ταῖς |
[11, 475] |
ἠλακάτη.
Μνημονεύει
δὲ
τῶν
καρχησίων
|
καὶ |
Σαπφὼ
ἐν
τούτοις·
Κῆνοι
δ´ |
[11, 466] |
τυραννήσαντα
οὐ
μόνον
Βαβυλωνίων
ἀλλὰ
|
καὶ |
Σελευκέων
μετὰ
τριακοσίων,
μετὰ
τὸ |
[11, 474] |
ἐς
καλὸν
τὸν
υἱὸν
εὐτυχοῦντα
|
καὶ |
σεσωσμένον
πρῶτος
λέγω
σοι
τόν |
[11, 509] |
ὁ
αὐτὸς
Δημοχάρης
φησίν,
χρήματα
|
καὶ |
σῖτον
ἐπιδοὺς
τοῖς
πολίταις
καὶ |
[11, 461] |
Ἡρακλεῖ
συστρατευσαμένων.
Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
|
καὶ |
Σκυθῖνος
ὁ
Τήιος
ἐν
τῇ |
[11, 500] |
πανοῦργον
καὶ
τὸ
θηριῶδες.
Διὸ
|
καὶ |
Σκύφον
αὐτὸν
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
προσηγόρευον. |
[11, 464] |
τρόπον
ἡμεῖς;
Τοιοῦτον
οἷον
ἂν
|
καὶ |
σοὶ
δοκῇ.
{Α.
Βούλεσθε
δήπου |
[11, 463] |
τούτοις
τοῖς
ἑταίροις
ἐμοῖς
τε
|
καὶ |
σοῖς.
(Πρὸς
οὓς
λεκτέον
ὅτι |
[11, 508] |
Δράκοντος
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Πλάτωνος
|
καὶ |
Σόλωνος,
τῶν
μὲν
τοῖς
νόμοις |
[11, 506] |
τῷ
καταδρομὴν
ἔχειν
πολλῶν
ποιητῶν
|
καὶ |
σοφῶν
ἀνδρῶν
ἐκθεατριζόμενον
ἔχει
καὶ |
[11, 494] |
πληρώσαντες
οἴνου,
ὃ
καλοῦσιν
οἰνιστηρίαν,
|
καὶ |
σπείσαντες
τοῖς
συνελθοῦσι
διδόασι
πιεῖν. |
[11, 466] |
(τῶν
τριακοσίων
ἔκπωμα
δοῦναι
ἀργυροῦν,
|
καὶ |
σπονδοποιησάμενον
προπιεῖν
ἅμα
πᾶσιν·
καὶ |
[11, 481] |
γραμματικὸς
ἐπίμηκες
εἶναι
τὸ
ποτήριον
|
καὶ |
στενὸν
τῷ
σχήματι,
παρόμοιον
πλοίῳ |
[11, 473] |
ἅπερ
ἔμβαλε.
Μνημονεύει
τοῦ
καδίσκου
|
καὶ |
Στράττις
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Λημνομέδᾳ |
[11, 466] |
δ´
ἐγὼ
τέως.
Αὔλει
σύ,
|
καὶ |
σὺ
τὴν
ἄμυστιν
λάμβανε.
{Β. |
[11, 469] |
τὸ
μέγεθος
παίζοντες
οἱ
ποιηταὶ
|
καὶ |
συγγραφεῖς
πλεῖν
αὐτὸν
ἐν
ποτηρίῳ |
[11, 488] |
ἕνα
πυθμένα
ἔχειν
τὸν
φυσικὸν
|
καὶ |
συγκεχαλκευμένον
τῷ
ὅλῳ
ποτηρίῳ,
καθότι |
[11, 507] |
ἀπ´
αὐτοῦ
ὠφέλειαν.
(Ἐὰν
γὰρ
|
καὶ |
συγχωρήσῃ
τις
μεθίστασθαι
τὰς
τῶν |
[11, 508] |
καὶ
αὐτὸς
Πλάτωνος,
ἑταῖρος
Δίωνος
|
(καὶ |
συμμαθητὴς
γενόμενος
καὶ
συναποδημήσας
αὐτῷ |
[11, 489] |
καὶ
τῶν
καρπῶν,
ἀρχὴ
γενέσεως
|
καὶ |
συναιρέσεως,
καθά
φησι
καὶ
Ἡσίοδος· |
[11, 508] |
ἑταῖρος
Δίωνος
(καὶ
συμμαθητὴς
γενόμενος
|
καὶ |
συναποδημήσας
αὐτῷ
εἰς
Συρακούσας,
ὁρῶν |
[11, 495] |
Ἦσαν
δὲ
καὶ
ὀνύχινοι
σκύφοι
|
καὶ |
συνδέσεις
τούτων
μέχρι
δικοτύλων·
καὶ |
[11, 491] |
εἶπεν
καθὸ
συμφυεῖς
εἰσιν
ἀλλήλαις
|
καὶ |
συνεζευγμέναι.
Τὸ
γὰρ
δοιοὶ
καὶ |
[11, 503] |
φησι
ψυκτήρια
καὶ
τοὺς
ἀλσώδεις
|
καὶ |
συσκίους
τόπους
τοὺς
τοῖς
θεοῖς |
[11, 464] |
ἧττον
ποιεῖν
μεθύσκειν.
Σμύρνης
γὰρ
|
καὶ |
σχοίνου
καὶ
τῶν
τοιούτων
ἑτέρων |
[11, 496] |
τὸ
μὴ
ὑπερπίνειν
ἧττον
ἂν
|
καὶ |
σώματα
καὶ
γνώμας
σφάλλειν·
νῦν |
[11, 505] |
ὡς
Νικίας
ὁ
Νικαεὺς
ἱστορεῖ
|
καὶ |
Σωτίων.
(Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
τῷ |
[11, 465] |
Πυθέα
μνῆμα
τόδ´
ἔστ´,
ἀγαθοῦ
|
καὶ |
σώφρονος
ἀνδρός,
Ὃς
κυλίκων
ἔσχεν |
[11, 488] |
δὲ
δύο,
ὥσπερ
τὰ
ᾠοσκύφια
|
καὶ |
τὰ
κανθάρια
καὶ
τὰς
Σελευκίδας |
[11, 478] |
οὗ
τῶν
θεῶν
τὰ
θαύματα
|
καὶ |
τὰ
καρπώσιμα
γίνεσθαι
ἐπὶ
γῆς· |
[11, 475] |
καὶ
γενέσθαι
περὶ
τὰ
σιτία
|
καὶ |
τὰ
καρχήσια.
Ἔθος
γὰρ
ἦν |
[11, 488] |
τὰ
κανθάρια
καὶ
τὰς
Σελευκίδας
|
καὶ |
τὰ
καρχήσια
καὶ
τὰ
τούτοις |
[11, 471] |
εὑρήματα
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα
ἔτι
|
καὶ |
τὰ
λοιπά
ἐστιν,
οἷον
Θηρίκλειος, |
[11, 464] |
σημαινόντων
τῶν
ὀνομάτων
τούτων.
Ὥστε
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
μὴ
ἀλλοτρίως
καλεῖσθαι |
[11, 461] |
ἐπὶ
τὸν
οἶνον.
(Ὅθεν
δὴ
|
καὶ |
τὰ
μεγάλα
τῶν
ἐκπωμάτων
ἐπιχώρια |
[11, 464] |
ἐστὶ
τὰ
κεράμεα
ἐκπώματα,
ὡς
|
καὶ |
τὰ
παρ´
ἡμῖν
ἐκ
τῆς |
[11, 489] |
τοῦ
σχήματος
ἐναργεῖς
τὰς
φαντασίας,
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τὴν
ἀίδιον
τροφὴν |
[11, 489] |
περὶ
τοῦ
ποτηρίου.
Οἱ
παλαιοὶ
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τὴν
ἥμερον
τροφὴν |
[11, 466] |
τέτρατον
ἱέμεν
οἴνου.
Θεόφραστος·
Ἐπεὶ
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τὴν
κρᾶσιν
(ἐναντίως |
[11, 466] |
μὴ
μύσαντα.
Καλοῦσι
δ´
οὕτω
|
καὶ |
τὰ
ποτήρια,
ἀφ´
ὧν
ἔστι |
[11, 502] |
οὕτως
μνημονεύει·
Τὴν
θηρίκλειον
δεῦρο
|
καὶ |
τὰ
Ῥοδιακὰ
κόμισον
λαβὼν
τοὺς |
[11, 504] |
τὸ
ποτὸν
ἐγχεώμεθα,
ταχὺ
ἡμῶν
|
καὶ |
τὰ
σώματα
καὶ
αἱ
γνῶμαι |
[11, 488] |
τὰς
Σελευκίδας
καὶ
τὰ
καρχήσια
|
καὶ |
τὰ
τούτοις
ὅμοια·
ἕνα
μὲν |
[11, 504] |
φλόγας
ἐγείρει.
Δοκεῖ
μέντοι
μοι
|
καὶ |
τὰ
τῶν
ἀνθρώπων
σώματα
τὰ |
[11, 504] |
σώματα
τὰ
αὐτὰ
πάσχειν
ἅπερ
|
καὶ |
τὰ
τῶν
ἐν
γῇ
φυομένων. |
[11, 508] |
συνδραμόντες
ἐπ´
αὐτὸν
οἱ
Λαμψακηνοὶ
|
καὶ |
τὰ
χρήματα
ἀποδόντες
ἐξέβαλον.
~(Τίμαιος |
[11, 483] |
καὶ
καταλέγων
πολλὰ
ἐκπώματα
γράφει
|
καὶ |
τάδε·
Κώθωνες
διμέτρητοι
βʹ
(Περὶ |
[11, 494] |
καὶ
τοὺς
καδίσκους
συγκεραυνώσω
σποδῶν
|
καὶ |
τἄλλα
πάντ´
ἀγγεῖα
τὰ
περὶ |
[11, 488] |
μὲν
δύο
ὦτα
ἄνω,
καθότι
|
καὶ |
τἄλλα
ποτήρια,
ἄλλα
δὲ
δύο |
[11, 478] |
τῷ
πρὸς
Λυκόφρονα
παρὰ
Σικυωνίοις
|
καὶ |
Ταραντίνοις
ἐπιπολάζειν
φησὶ
τὸ
ἔκπωμα, |
[11, 485] |
ἀπὸ
τῶν
εἰς
τὰς
μέθας
|
καὶ |
τὰς
ἀσωτίας
πολλὰ
ἀναλισκόντων,
οὓς |
[11, 509] |
τὰ
χρήματα
τῶν
δεσποτῶν
χαρισάμενος
|
καὶ |
τὰς
ἐκείνων
γυναῖκας
συνῴκισεν
πρὸς |
[11, 460] |
ἐπαγγέλλεται
ποτηρίων
ἀποδοὺς
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τὰς
κύλικας
πλήρεις
(ἅπασι
προπίῃ. |
[11, 488] |
τὰ
ᾠοσκύφια
καὶ
τὰ
κανθάρια
|
καὶ |
τὰς
Σελευκίδας
καὶ
τὰ
καρχήσια |
[11, 493] |
διέπαιξε
διὰ
τὰς
πολυθρυλήτους
ταύτας
|
καὶ |
(τὰς)
τοιαύτας
λύσεις
(Πτολεμαῖος
ὁ |
[11, 488] |
ποτηρίῳ,
καθότι
τὰ
λεγόμενα
κυμβία
|
καὶ |
τὰς
φιάλας
καὶ
εἴ
τι |
[11, 476] |
πολλῶν
ποιητῶν.
Ἐν
δὲ
Κυζίκῳ
|
καὶ |
ταυρόμορφος
ἵδρυται.
Ὅτι
δὲ
τοῖς |
[11, 479] |
περὶ
τῶν
ἐπιχωρίων
δείπνων
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Καθαγισάντων
ταῦτα
ἐν
κεραμέᾳ |
[11, 465] |
Παιδείας
περὶ
Περσῶν
λέγων
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Καὶ
μὴν
ἐκπώματα
ἢν |
[11, 507] |
τοῦ
Πλάτωνος
κακοηθείας
λέγων
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Μετὰ
τὴν
Σωκράτους
τελευτὴν |
[11, 466] |
εἰς
τὸ
πέλαγος
παρθένον,
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Μυθολογοῦσι
δὲ
(περὶ)
τῶν |
[11, 479] |
Ὀλυμπίᾳ
λέγων
Μεταποντίνων
ναοῦ
γράφει
|
καὶ |
ταῦτα·
Ναὸς
Μεταποντίνων,
ἐν
ᾧ |
[11, 477] |
δέ
φησι
ποτηρίου
εἶδος
εἶναι,
|
(καὶ |
τάχ´
ἂν
εἴη
τὰ
λεγόμενα |
[11, 474] |
ἐπίμηκες
(τὸ)
ποτήριον
τὸ
καρχήσιον,
|
(καὶ |
τάχα
διὰ
τὸ
ἀνατετάσθαι
οὕτως |
[11, 490] |
οὖν
τῆς
τῶν
καρπῶν
γενέσεως
|
καὶ |
τελειώσεως
προσημαντικὰς
Πλειάδας
οἰκείως
ἐνετόρευσε |
[11, 483] |
ποτήριον
Κυπρίους,
τὸ
δὲ
δίωτον
|
καὶ |
τετράωτον
Κρῆτας.
Φιλητᾶς
δὲ
Συρακοσίους |
[11, 476] |
κέρατα
φυόντων,
ὡς
χωρεῖν
τρεῖς
|
καὶ |
τέτταρας
χόας,
ἐκπώματα
(ποιεῖν
ἐξ |
[11, 497] |
ἐν
τῇ
Χήρᾳ
βατιακῶν
μνησθεὶς
|
καὶ |
τῇ
γελοιότητι
τοῦ
ὀνόματος
προσπαίξας |
[11, 503] |
ἀφ´
ἧς
σπείσας
ταῖς
Μούσαις
|
καὶ |
τῇ
τούτων
Μνημοσύνῃ
μητρὶ
προὔπιε |
[11, 467] |
οὑτοσί.
Τελέσιλλα
δὲ
ἡ
Ἀργεία
|
καὶ |
τὴν
ἅλω
καλεῖ
δῖνον.
Κυρηναῖοι |
[11, 501] |
τὰ
ὦτα
δυνάμενος
φέρεσθαι,
οὕτως
|
καὶ |
τὴν
ἀμφίθετον
φιάλην.
(Ἀρίσταρχος
δὲ |
[11, 506] |
Ὥσπερ
ἀγνοοῦντας
τοὺς
ἀνθρώπους
ὅτι
|
καὶ |
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
βασιλείας
Φίλιππος |
[11, 467] |
ὀνομασθῆναι
τήν
τε
Θηρίκλειον
κύλικα
|
καὶ |
τὴν
Δεινιάδα.
Σέλευκος
δ´
εἰπὼν |
[11, 479] |
εἰς
τὸν
ἀριστερὸν
ἀγκῶνα
ἐρείσαντα
|
καὶ |
τὴν
δεξιὰν
ἀγκυλώσαντα
ὑγρῶς
ἀφεῖναι |
[11, 506] |
τε
ἐριστὰς
(ὀνομάζων)
ὀνειδίζει
αὐτοῖς
|
καὶ |
τὴν
ἐκ
Χίου
τῆς
πατρίδος |
[11, 480] |
κύλικί
τις
ἀγορεύῃ.
(Ἀθηναῖοι
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ἰατρικὴν
πυξίδα
καλοῦσι
κυλιχνίδα |
[11, 505] |
μὲν
τῇ
Πολιτείᾳ
Ὅμηρον
ἐκβάλλων
|
καὶ |
τὴν
μιμητικὴν
ποίησιν,
αὐτὸς
δὲ |
[11, 499] |
δέ
φησι
λέγεσθαι
τὴν
πέτασον
|
καὶ |
τὴν
στάμνον
ὑπό
τινων.
(Τὸ |
[11, 494] |
Βίωνος
τὴν
πρώτην
συλλαβὴν
(βι)
|
καὶ |
τὴν
τελευταίαν
τοῦ
Ἀπολλωνίου,
εὑρήσεις |
[11, 463] |
ὁμιλίας.
Παραμυθεῖται
γὰρ
ὁ
οἶνος
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
γήρως
δυσθυμίαν
φησὶ |
[11, 501] |
δεχόμενον
ἴσως
ὕδωρ
ψυχρόν,
ὥστε
|
καὶ |
τὴν
φιάλην
εἶναι
χαλκίῳ
προσεοικυῖαν |
[11, 483] |
μεγάλα
βλάπτεσθαι
καὶ
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
τὴν
ψυχήν.
~(Τὸ
μέντοι
κωθωνίζεσθαι |
[11, 464] |
ἐπ´
αὐτοῖς
ὡς
ἁμαρτάνουσι
μανικῶς
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀπαρτωμένοις. |
[11, 494] |
ὃς
ἐποίησέ
σε,
τῆς
συμμετρίας
|
καὶ |
τῆς
ἀφελείας
οὕνεκα.
Κἀν
τοῖς |
[11, 463] |
ἂν
πλεῖστα
γελάσῃ
καὶ
πίῃ
|
καὶ |
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀντιλάβηται
τὸν
χρόνον
|
[11, 475] |
τετράγωνον
πάντῃ
πλὴν
τῆς
βάσεως
|
καὶ |
τῆς
κορυφῆς·
αὗται
δὲ
προὔχουσι |
[11, 492] |
τῆς
ὀξύτητος
τῶν
πλαγκτῶν
πετρῶν
|
καὶ |
τῆς
λειότητος
ἀφαιρεῖσθαι
λέγων
μίαν |
[11, 502] |
τις
ἥδιστ´
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένον,
|
(καὶ |
τῆς
Ὁμονοίας
δύο,
τί
νῦν |
[11, 489] |
λαμβάνοντες
ἔκ
τε
τοῦ
ἡλίου
|
καὶ |
τῆς
σελήνης
τοῦ
σχήματος
ἐναργεῖς |
[11, 484] |
τινα
καὶ
τοῦ
σώματος
κάθαρσιν
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἄνεσιν.
Γίγνονται
γάρ |
[11, 465] |
Διόπερ
ὀνομασθῆναι
τὰς
(πηγὰς)
Νύμφας
|
καὶ |
τιθήνας
τοῦ
Διονύσου,
ὅτι
τὸν |
[11, 482] |
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
τὸ
δέπας
|
καὶ |
τὸ
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον,
οὕτω
(δὲ) |
[11, 482] |
τῆς
κυφότητος
τὸ
κύπελλον,
ὥσπερ
|
καὶ |
τὸ
ἀμφικύπελλον,
(ἢ
ὅτι
παραπλήσιον |
[11, 468] |
προθεὶς
καλπίς
φησι·
Δακτυλωτὸν
ἔκπωμα
|
καὶ |
τὸ
ἄμφωτον,
εἰς
ὅ
ἐστιν |
[11, 466] |
Γηρυόνου
βόας
ὁρμῶντα.
Οἴδαμεν
δὲ
|
καὶ |
τὸ
Βαθυκλέους
τοῦ
Ἀρκάδος
ποτήριον, |
[11, 467] |
οὖ
μόνου
γράφουσι.
Παραπλησίως
δὲ
|
καὶ |
τὸ
εἶ
γράφουσιν
καὶ
ὅταν |
[11, 505] |
λόγους.
Τὸ
δὲ
πάντων
σχετλιώτατον
|
καὶ |
τὸ
εἰπεῖν
οὐδεμιᾶς
κατεπειγούσης
χρείας |
[11, 487] |
καὶ
(Πάμφιλος.
Καλεῖται
δὲ
μάνης
|
καὶ |
τὸ
ἐπὶ
τοῦ
κοττάβου
ἐφεστηκός, |
[11, 502] |
κοινῇ
κύλικα
προπίομαι.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
|
καὶ |
τὸ
ἑταιρικὸν
συνευωχούμενον
φιλοτήσιον.
Ἀριστοφάνης· |
[11, 500] |
ἔχων,
ἀλλὰ
πολὺ
τὸ
πανοῦργον
|
καὶ |
τὸ
θηριῶδες.
Διὸ
καὶ
Σκύφον |
[11, 507] |
τῆς
δουλείας
ἐφιστὰς
δίκην
ἐφωράθη·
|
καὶ |
τὸ
καθόλου
πᾶσι
τοῖς
Σωκράτους |
[11, 491] |
γὰρ
δοιοὶ
καὶ
δοιαὶ
σημαίνει
|
καὶ |
τὸ
κατ´
ἀριθμὸν
εἶδος,
τὸ |
[11, 480] |
ποτήρια,
κἂν
ἀργυρᾶ
τυγχάνῃ
ὄντα,
|
καὶ |
τὸ
κυλικηγορεῖν,
ὅταν
ἐπὶ
τῇ |
[11, 482] |
τὸν
χόα
αὐτῷ
σύ,
Κῶμε,
|
καὶ |
τὸ
κυμβίον
φέρων·
Εὐριπίδης
τις |
[11, 474] |
πεποίηκεν
(Ἵππυς
τὴν
μὲν
οἰνοχόην
|
καὶ |
τὸ
κύπελλον
λίθινα,
χρυσῷ
τὰ |
[11, 500] |
Ῥόδιος
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
|
καὶ |
τὸ
μεθύσαι
σκυθίσαι
φησί·
(συγγενὲς |
[11, 507] |
τὸ
πόλιν
δὲ
θελῆσαι
κτίσαι
|
καὶ |
τὸ
νομοθετῆσαι
τίς
οὐ
φήσει |
[11, 477] |
κισσύβιον
καλεῖν·
Μαρσύας
δὲ
κύπελλον
|
καὶ |
τὸ
ξύλινον
ποτήριον.
Εὔμολπος
δὲ |
[11, 503] |
γάρ
τὸν
δὲ
κάδον
ἔξω
|
καὶ |
τὸ
ποτήριον
λαβὼν
ἀπόφερε
τἄλλα |
[11, 467] |
μὲν
ἧρπε
σχοινοτένειά
τ´
ἀοιδὰ
|
καὶ |
τὸ
σὰν
κίβδηλον
ἀπὸ
στομάτων. |
[11, 501] |
καὶ
ἡ
ἐπὶ
τὸν
πυθμένα
|
καὶ |
τὸ
στόμα
τιθεμένη·
ἡ
δὲ |
[11, 491] |
Καὶ
Δοιὼ
θεράποντε»
Σημαίνει
δὲ
|
καὶ |
τὸ
συμφυὲς
καὶ
τὸ
συνεζευγμένον |
[11, 491] |
Σημαίνει
δὲ
καὶ
τὸ
συμφυὲς
|
καὶ |
τὸ
συνεζευγμένον
κατ´
ἀριθμόν,
ὡς |
[11, 507] |
ποτε
ἦμεν
μήτ´
αἴσθησις,
εἰ
|
καὶ |
τὸ
σύνολον
ἦμεν,
τίς
χάρις |
[11, 483] |
ταῖς
συνουσίαις
πίνοντας
μεγάλα
βλάπτεσθαι
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχήν. |
[11, 479] |
φησίν,
ἐκάλουν
οἱ
παλαιοί,
ὡς
|
καὶ |
τὸ
τῶν
χειρῶν
κοῖλον·
ὅθεν |
[11, 467] |
ἐγκεχαραγμένου
ἐδήλωσαν
ὅτι
συνυπακούεσθαι
δεῖ
|
καὶ |
τὸ
ὖ,
ἵν´
ᾖ
Διονύσου. |
[11, 505] |
ἡ
ἡλικία
συγχωρεῖ,
οὐχ
ὡς
|
καὶ |
τοιούτους
εἰπεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
λόγους. |
[11, 483] |
ἑορτάς,
ἔν
τε
τοῖς
ἐπινικίοις
|
καὶ |
τοῖς
γάμοις
τῶν
παρθένων,
πίνουσιν |
[11, 466] |
Σπουδὴ
δὲ
αὐτοῖς
παῖδας
ἁρπάζειν·
|
καὶ |
τοῖς
καλοῖς
παρ´
αὐτοῖς
ἄδοξόν |
[11, 492] |
λέγονται
δὲ
καὶ
τῷ
ἀριθμῷ
|
καὶ |
τοῖς
ὀνόμασιν
ἑπτά.
(Πρὸς
δὲ |
[11, 469] |
διὰ
τὴν
ἐλαφρότητα
τῶν
ποτηρίων
|
καὶ |
τοῖς
πένησι
τοῦ
καλλωπισμοῦ
τούτου |
[11, 466] |
πᾶσι
τοῖς
σπένδειν
βουλομένοις
εἴτε
|
καὶ |
τοῖς
πίνειν,
ἢ
ὅτι
δύο |
[11, 509] |
ἀρίστους
τῶν
πολιτῶν
ἐξήλασεν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
τούτων
δούλοις
τὰ
χρήματα |
[11, 464] |
αὐτοῖς
ᾠνοχοεῖτο
καὶ
τραγήματα
παρεφέρετο,
|
καὶ |
τοῖς
χοροῖς
εἰσιοῦσιν
ἐνέχεον
πίνειν |
[11, 506] |
Ἐν
δὲ
τῷ
Εὐθυδήμῳ
Εὐθύδημον
|
καὶ |
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
Διονυσόδωρον
προπηλακίζων |
[11, 508] |
καὶ
τὸν
Σόλωνα
τοὺς
Ἀθηναίους
|
καὶ |
τὸν
Ζάλευκον
τοὺς
Θουρίους,
καὶ |
[11, 466] |
διαπλεῖν
φησι
τὸν
ὠκεανόν,
ᾧ
|
καὶ |
τὸν
Ἡρακλέα
περαιωθῆναι
ἐπὶ
τὰς |
[11, 506] |
καὶ
σοφῶν
ἀνδρῶν
ἐκθεατριζόμενον
ἔχει
|
καὶ |
τὸν
Καλλίου
βίον
μᾶλλον
τῶν |
[11, 474] |
κεκοσμημένας,
ἐκπώματα
δὲ
κεραμέους
κανθάρους,
|
καὶ |
τὸν
λύχνον
ὁμοίως
τὸν
ἐκ |
[11, 462] |
πιὼν
ἀναφαίνῃ,
ὡς
οἱ
μνημοσύνη,
|
καὶ |
τὸν
ὃς
ἀμφ´
ἀρετῆς.
Οὔτι |
[11, 478] |
δὲ
εἶδος
εἶναι.
Δύνασθαι
δὲ
|
καὶ |
τὸν
παρὰ
(τοῖς
Αἰτωλοῖς
καί |
[11, 498] |
τὴν
λείην
δασάμενος
τοῖς
συμμάχοις
|
καὶ |
τὸν
σκύπφον
ἔχων
ὃν
εἵλετο |
[11, 508] |
καθάπερ
τὸν
Λυκοῦργον
τοὺς
Λακεδαιμονίους
|
καὶ |
τὸν
Σόλωνα
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ |
[11, 480] |
κέντρον
Αἱ
δ´
Ἀργεῖαι
δοκοῦσι
|
καὶ |
τὸν
τύπον
ἔχειν
διάφορον
πρὸς |
[11, 506] |
αὐτοῦ
ἠλιθίους
Μειδίαν
τε
ὀρτυγοκόπον,
|
καὶ |
τὸν
τῶν
Ἀθηναίων
δῆμον
εὐπρόσωπον |
[11, 461] |
λέγων
οὕτως·
Ἡρακλῆς
λαβὼν
Εὔρυτον
|
καὶ |
τὸν
υἱὸν
ἔκτεινε
φόρους
πρήσσοντας |
[11, 479] |
κοττάβου
τεθέντος
(ἐξ
ἀποστήματος
ἴσου
|
καὶ |
τόπων
ὁμοίων
ἀγωνίζοιντο
περὶ
τῆς |
[11, 466] |
πού
φησι
καὶ
ποτήριον
τορνευτὸν
|
καὶ |
τορευτά.
Ἀντιφάνης·
Ἄλλοι
δὲ
καὶ |
[11, 472] |
φησιν·
Ἐφεξῆς
στρώματ´,
ἀργυρώματα,
θηρίκλειοι
|
καὶ |
τορευτὰ
πολυτελῆ
ποτήρια
ἕτερα.
Ἀριστοφῶν |
[11, 461] |
μέθης
τηλικοῦτος
ὤν.
Ἦν
οὖν
|
καὶ |
τότε
μεγάλα
ποτήρια,
εἰ
μὴ |
[11, 494] |
καὶ
τοῦ
Σωσιγένους
τὸ
σι>
|
καὶ |
τοῦ
Βίωνος
τὴν
πρώτην
συλλαβὴν |
[11, 489] |
ἐκπώματος
φύσει,
τὴν
τῶν
ἀστέρων
|
καὶ |
τοῦ
οὐρανοῦ
ἐκτυπῶν
κατὰ
τὴν |
[11, 497] |
ἐν
Σῳζούσῃ
καταλέγων
τινὰ
ποτήρια
|
καὶ |
τοῦ
ῥυτοῦ
ἐμνήσθη,
ὡς
προεῖπον· |
[11, 463] |
τινα
ἀφειμένους
ἐκ
τοῦ
θανάτου
|
καὶ |
τοῦ
σκότους
εἰς
τὴν
διατριβὴν |
[11, 484] |
ἡμερῶν
δοκεῖ
μοι
ποιεῖν
τινα
|
καὶ |
τοῦ
σώματος
κάθαρσιν
καὶ
τῆς |
[11, 494] |
ἀφέλῃς
τοῦ
Σωτῆρος
τὸ
σω>
|
καὶ |
τοῦ
Σωσιγένους
τὸ
σι>
καὶ |
[11, 497] |
πλῆρες,
ἐμφαινόντων
τῶν
δημιουργῶν
ὡς
|
καὶ |
τοῦ
τῆς
Ἀμαλθείας
ἐστὶν
ὀλβιώτερον |
[11, 502] |
ἐν
Ἡρωίνῃ
καταλέγων
πολλὰ
ποτήρια
|
καὶ |
τοῦ
ψυγέως
οὕτως
μνημονεύει·
Τὴν |
[11, 470] |
ὁ
Κορίνθιος
κεραμεύς,
ἀφ´
οὗ
|
καὶ |
τοὔνομα
ἔχει,
γεγονὼς
τοῖς
χρόνοις |
[11, 508] |
Τιμαίους
αὐτοῦ
καὶ
τοὺς
Γοργίας,
|
(καὶ |
τοὺς
ἄλλους
δὲ
τοὺς
τοιούτους |
[11, 503] |
ὁ
Θυατειρηνὸς
καλεῖσθαί
φησι
ψυκτήρια
|
καὶ |
τοὺς
ἀλσώδεις
καὶ
συσκίους
τόπους |
[11, 508] |
τις
διεξίοι
τοὺς
Τιμαίους
αὐτοῦ
|
καὶ |
τοὺς
Γοργίας,
(καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[11, 469] |
τὰς
Ῥοδιακὰς
ὅλος
ἀπηνέχθην
ἐγὼ
|
καὶ |
τοὺς
ἐφήβους,
Σωσία,
τοὺς
δυσχερεῖς. |
[11, 494] |
Συντρίψω
γὰρ
αὐτοῦ
τοὺς
χόας
|
καὶ |
τοὺς
καδίσκους
συγκεραυνώσω
σποδῶν
καὶ |
[11, 466] |
εὐτρεπῆ
τε
τὸν
κοντὸν
ποοῦ
|
καὶ |
τοὺς
κάλως
ἔκλυε
καὶ
χάλα |
[11, 506] |
Ἡρακλείδην.
Ἐν
δὲ
τῷ
Μένωνι
|
καὶ |
τοὺς
μεγίστους
(παρ´
Ἀθηναίοις
γενομένους |
[11, 506] |
πρόκωπον)
Λακεδαιμονίους
δὲ
ἐπαινῶν
ἐπαινεῖ
|
καὶ |
τοὺς
πάντων
Ἑλλήνων
ἐχθροὺς
Πέρσας. |
[11, 489] |
Διὸ
τὴν
τράπεζαν
κυκλοειδῆ
κατεσκευάσαντο
|
καὶ |
τοὺς
τρίποδας
τοὺς
τοῖς
θεοῖς |
[11, 506] |
Ἀλκιβιάδου
Κλεινίαν
μαινόμενόν
τε
ἀποφαίνει
|
καὶ |
τοὺς
υἱοὺς
αὐτοῦ
ἠλιθίους
Μειδίαν |
[11, 506] |
κακολογεῖ
πάντας
τοὺς
ποιητάς,
ἔπειτα
|
καὶ |
τοὺς
ὑπὸ
τοῦ
δήμου
προαγομένους, |
[11, 464] |
φιλοδόξους,
(καθάπερ
τοὺς
φιλογύνας
γυναικομανεῖς
|
καὶ |
τοὺς
φιλόρνιθας
ὀρνιθομανεῖς,
τὸ
αὐτὸ |
[11, 489] |
ἀγάλματα
νυκτὸς
ἰούσης.
Περιττῶς
δὲ
|
καὶ |
τοῦτ´
ἔφρασεν
ὁ
ποιητής,
τοὺς |
[11, 497] |
πύρπνοον
Χίμαιραν
εἰσηκοντικώς.
Εἶεν,
δέχου
|
καὶ |
τοῦτο.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
τὸ
ῥυτὸν |
[11, 482] |
τὸ
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον,
οὕτω
(δὲ)
|
καὶ |
τοῦτο,
κυφὸν
δὲ
μόνον;
ἀπὸ |
[11, 488] |
εἶναι
τοῦ
ποτηρίου;
(ἰδίως
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο
λέγεται
ὅτι
οἱ
μὲν |
[11, 467] |
δὲ
λαβόντα
σπένδειν.
(ΔΕΙΝΟΣ.
(Ὅτι
|
καὶ |
τοῦτο
ποτηρίου
ὄνομα)
Διονύσιος
ὁ |
[11, 499] |
εἰς
τὰ
γεύμαθ´
ὑπὸ
μάλης,
|
καὶ |
τοῦτο
πωλεῖν
μέχρι
ἂν
ὥσπερ |
[11, 497] |
μηχανοποιοῦ
ῥυτοῦ
μνημονεύων
φησί·
Ζωροπόται,
|
καὶ |
τοῦτο
φιλοζεφύρου
κατὰ
νηὸν
τὸ |
[11, 467] |
Σῳζούσῃ
καταλέγων
ὀνόματα
ποτηρίων
μνημονεύει
|
καὶ |
τούτου
λέγων
οὕτως·
Ὅσα
δ´ |
[11, 466] |
πίνειν
ὑδαρεστέρῳ
χρῷντο
τῷ
ποτῷ
|
καὶ |
τούτου
ποιησάμενοι
τὴν
ἀπόλαυσιν
ἧττον |
[11, 508] |
δὲ
συντεθέντες
ὑπ´
αὐτοῦ
Νόμοι
|
(καὶ |
τούτων
ἔτι
πρότερον
ἡ
Πολιτεία |
[11, 464] |
ἀγῶνα
πάντα
οἶνος
αὐτοῖς
ᾠνοχοεῖτο
|
καὶ |
τραγήματα
παρεφέρετο,
καὶ
τοῖς
χοροῖς |
[11, 486] |
καὶ
δίφρος
Μιλησιουργής,
κλίνη
Χιουργὴς
|
καὶ |
τράπεζα
Ῥηνιοεργής.
Ἡρόδοτός
τε
ἐν |
[11, 462] |
Ἡρακλείας
τῆς
ὑπὸ
τὴν
Οἴτην
|
καὶ |
Τραχῖνος
τῶν
οἰκητόρων
μεθ´
Ἡρακλέους |
[11, 466] |
ὠφελοῦσι
τοὺς
φίλους.
Αὔξει
γὰρ
|
καὶ |
τρέφει
μεγαλύνει
τε
τὴν
ψυχὴν |
[11, 495] |
Ποσειδώνιος
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
ἕκτῃ
|
καὶ |
τριακοστῇ
τῶν
Ἱστοριῶν
ὡς
οὕτω |
[11, 500] |
πάντες
οἱ
προγάστορες.
ΤΡΙΗΡΗΣ.
Ὅτι
|
καὶ |
τριήρης
εἶδος
ἐκπώματος
Ἐπίνικος
ἐν |
[11, 466] |
τὸ
γράμμα
φαίνων,
δέλτ´,
ἰῶτα
|
καὶ |
τρίτον
οὖ,
νῦ
τό
τ´ |
[11, 466] |
βατιάκαι
Λυκιουργεῖς
ἐπίχρυσοι
καὶ
θυμιατήρια
|
καὶ |
τρυβλία.
ΒΗΣΣΑ
ποτήριον
παρ´
Ἀλεξανδρεῦσι |
[11, 496] |
ὅσον
οἶνον
ἔχει
καὶ
μέλι
|
καὶ |
τυρὸν
καὶ
ἀλφίτων
καὶ
ἐλαίου |
[11, 492] |
αὐτῶν
οὐκ
ἀπόλλυται,
λέγονται
δὲ
|
καὶ |
τῷ
ἀριθμῷ
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν |
[11, 482] |
πότερόν
ἐστιν
ταὐτὸν
τῷ
ἀλείσῳ
|
καὶ |
τῷ
δέπαι
καὶ
μόνον
ὀνόματι |
[11, 490] |
ἑτέρας
τροφῆς
δεκτικὸν
ἀγγεῖον.
(Διὸ
|
καὶ |
τῷ
Διὶ
τὴν
ἀμβροσίαν
τὰς |
[11, 490] |
ἀνθρώπων
γένει
τὰς
ὥρας,
ταύτας
|
καὶ |
τῷ
Διὶ
φέρειν
τὴν
ἀμβροσίαν. |
[11, 498] |
Νεστορίδος
φησὶν
ὅτι
τῷ
σκύφει
|
καὶ |
τῷ
κισσυβίῳ
τῶν
μὲν
ἐν |
[11, 461] |
δὲ
οἱ
ταῖς
ἐξουσίαις
χρώμενοι
|
καὶ |
τῷ
πλουτεῖν
προτιμῶσι
τὴν
μέθην |
[11, 507] |
μὲν
τῶν
ῥυάκων
χάριν,
ὅτε
|
καὶ |
τῷ
πρεσβυτέρῳ
Διονυσίῳ
(συγγενόμενος
ἐκινδύνευσεν, |
[11, 492] |
Διὶ
πατρὶ
φέρουσιν.
Ἀλλά
τε
|
καὶ |
τῶν
αἰεὶ
ἀφαιρεῖται
λὶς
πέτρη. |
[11, 483] |
κύπελλα
καλεῖν
τὰ
τῆς
μάζης
|
καὶ |
τῶν
ἄρτων
ἐπὶ
τῆς
τραπέζης |
[11, 464] |
οὕτω
τὰς
μέθας
ἵστησιν
(ὥστε
|
καὶ |
τῶν
ἀφροδισίων
παραλύειν
τὰ
πνεύματα |
[11, 501] |
λέγονται,
ὅτι
οἱ
ὀμφαλοὶ
αὐτῶν
|
καὶ |
τῶν
βαλανείων
οἱ
θόλοι
ὅμοιοί |
[11, 501] |
τῶν
γὰρ
φιαλῶν
οἱ
ὀμφαλοὶ
|
καὶ |
τῶν
βαλανείων
οἱ
θόλοι
παρόμοιοι· |
[11, 509] |
ἐν
Ναυάγῳ
(Πλάτωνά
τε
αὐτὸν
|
καὶ |
τῶν
γνωρίμων
τινὰς
κεκωμῴδηκεν
ὡς |
[11, 499] |
Ἀδελφοῖς
εἴρηκεν·
(Ὦ
τοιχωρύχον
ἐκεῖνο
|
καὶ |
τῶν
δυναμένων
λαγύνιον·
ἔχον
βαδίζειν |
[11, 489] |
ἃς
σπόρος
τε
καὶ
ἀμητὸς
|
καὶ |
τῶν
καρπῶν,
ἀρχὴ
γενέσεως
καὶ |
[11, 509] |
ὠφεληθεὶς
ἐκ
τῆς
καλῆς
Πολιτείας
|
καὶ |
τῶν
παρανόμων
Νόμων.
(Διὸ
καὶ |
[11, 464] |
μεθύσκειν.
Σμύρνης
γὰρ
καὶ
σχοίνου
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων
ἑτέρων
εἰς
ὕδωρ |
[11, 495] |
Θαλῆς
γάρ,
ὅστις
ἀστέρων
ὀνήιστος
|
καὶ |
τῶν
τότ´,
ὡς
λέγουσι,
πολλὸν |
[11, 461] |
μικροῖς
φησιν
αὐτοὺς
ἐκπώμασι
κεχρῆσθαι
|
καὶ |
ὑδαρέστερον
πεπωκέναι.
Χαμαιλέων
δ´
ὁ |
[11, 462] |
κέκτηνται
ἢ
κύλικα
καὶ
μάχαιραν
|
καὶ |
ὑδρίαν,
καὶ
ὅτι
οἰκίας
ἔχουσιν |
[11, 503] |
πίνει.
(Τοσαῦτα
εἰπὼν
ὁ
Πλούταρχος
|
καὶ |
ὑπὸ
πάντων
κροταλισθεὶς
ᾔτησε
φιάλην, |
[11, 505] |
ὁ
πολίτης
αὐτοῦ.
Ἀδύνατον
δὲ
|
καὶ |
Φαῖδρον
οὐ
μόνον
κατὰ
Σωκράτην |
[11, 505] |
ἤκουσε
(παρὰ
Πλάτωνος)
Ταὐτά
φασι
|
καὶ |
Φαίδωνα
εἰπεῖν
ἀναγνόντα
τὸν
περὶ |
[11, 466] |
ἀφεθείσης
εἰς
τὴν
θάλασσαν
παρθένου
|
καὶ |
φασὶν
ἐρασθέντα
αὐτῆς
τῶν
ἡγεμόνων |
[11, 464] |
ἐνέχεον
πάλιν·
μαρτυρεῖν
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
Φερεκράτη
τὸν
κωμικόν
ὅτι
μέχρι |
[11, 496] |
Μειδίου
Ῥυτὰ
καὶ
κυμβία,
φησί,
|
καὶ |
φιάλας»
Δίφιλος
δ´
ἐν
Εὐνούχῳ |
[11, 483] |
ἐν
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
συμποσίοις
|
καὶ |
φιδιτίοις
ἐν
πιθάκναις
(Μνημονεύει
αὐτοῦ |
[11, 487] |
λέγων
οὕτως·
Τάδ´
ἐστὶ
κνισμὸς
|
καὶ |
φιλημάτων
ψόφος·
τῷ
καλλικοτταβοῦντι
νικητήρια
|
[11, 507] |
ὁ
Πλάτων
πρὸς
τῇ
κακοηθείᾳ
|
καὶ |
φιλόδοξος,
ὅστις
ἔφησεν·
Ἔσχατον
τὸν |
[11, 476] |
τὰ
χείλη
περιαργυροῦντας
καὶ
χρυσοῦντας·
|
καὶ |
Φιλόξενος
δ´
ὁ
Κυθήριος
ἐν |
[11, 505] |
ἄλλα
στρατηγὸν
αὐτὸν
ἀγαθὸν
εἶναι
|
καὶ |
φιλόπονον,
παιδείας
δ´
ὀρθῆς
οὐδὲ |
[11, 484] |
ἐκ
Λακαινᾶν
(κυλίκων)
μέθυ
ἡδέως
|
καὶ |
φίλως.
~(ΛΕΠΑΣΤΗ.
Οἳ
μὲν
ὀξύνουσι |
[11, 460] |
τῶν
πολεμίων
οἴκαδ´
ἥκω,
συγγενεῖς
|
καὶ |
φράτερας
καὶ
δημότας
εὑρὼν
μόλις
|
[11, 509] |
γοητείαν
νῦν
εἰσιν
περίβλεπτοι·
ὥσπερ
|
καὶ |
(Χαίρων
ὁ
Πελληνεύς,
ὃς
οὐ |
[11, 466] |
ποοῦ
καὶ
τοὺς
κάλως
ἔκλυε
|
καὶ |
χάλα
πόδα.
(ΑΩΤΟΝ
παρὰ
Κυπρίοις |
[11, 504] |
μεγάλων
πίνετε
ποτηρίων,
τὸν
ἥδιστον
|
καὶ |
χαριέστατον
Ξενοφῶντα
πρὸ
ὀφθαλμῶν
ἔχοντες, |
[11, 478] |
Καί·
Πολλὰ
μεταξὺ
πέλει
κοτύλης
|
καὶ |
χείλεος
ἄκρου.
Σιμάριστος
δὲ
τὸ |
[11, 491] |
τιμήν,
(αἳ
δή
τοι
θέρεος
|
καὶ |
χείματος
ἄγγελοί
εἰσι.
Καὶ
Σιμμίας |
[11, 490] |
εἱλίσσονται·
ὅς
σφισι
καὶ
θέρεος
|
καὶ |
χείματος
ἀρχομένοιο
σημαίνειν
ἐπένευσεν
ἐπερχομένου |
[11, 462] |
Νῦν
γὰρ
δὴ
ζάπεδον
καθαρὸν
|
καὶ |
χεῖρες
ἁπάντων
(καὶ
κύλικες·
πλεκτοὺς |
[11, 484] |
Ἀριστοφάνης
Δαιταλεῦσι·
Συβαρίτιδάς
τ´
εὐωχίας,
|
καὶ |
Χῖον
ἐκ
Λακαινᾶν
(κυλίκων)
μέθυ |
[11, 483] |
Λακωνικὰ
καὶ
ἱμάτια
φορεῖν
ἥδιστα
|
καὶ |
χρησιμώτατα·
κώθων
Λακωνικός,
ἔκπωμα
ἐπιτηδειότατον |
[11, 465] |
κεκτῆσθαι
πολλὰ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
τε
|
καὶ |
χρυσᾶ.
Ὧν
εἷς
ἐστι
καὶ |
[11, 500] |
λέγῃ·
Ἀμφίθετον
φιάλην
ἀπύρωτον
ἔθηκε»
|
καὶ |
Χρυσῆν
φιάλην
καὶ
δίπλακα
δημόν |
[11, 466] |
δὴ
βακχίου
παλαιγενοῦς
ἀφρῷ
σκιὰ
|
καὶ |
χρυσοκόλλητον
δέπας
μεστὸν
κύκλῳ
χορεῦον |
[11, 476] |
ἐξ
αὐτῶν,
τὰ
χείλη
περιαργυροῦντας
|
καὶ |
χρυσοῦντας·
καὶ
Φιλόξενος
δ´
ὁ |
[11, 505] |
(Ἥκει
ἡμῖν
ὁ
καλός
τε
|
καὶ |
χρυσοῦς
Γοργίας,
ἔφη
ὁ
Γοργίας· |
[11, 466] |
τινα
Νικόμαχος·
Ὦ
χαῖρε
χρυσόκλυστα
|
καὶ |
χρυσοῦς
ἐμῶν.
Φιλιππίδης·
Τὰ
ποτήρι´ |
[11, 508] |
φησί,
τῶν
διαλόγων
αὐτοῦ
ἀχρείους
|
καὶ |
ψευδεῖς
ἄν
τις
εὕροι·
ἀλλοτρίους |
[11, 487] |
αὐτῆς,
ἐπὶ
τὸν
μάνην
πεσεῖται
|
καὶ |
ψόφος
ἔσται
πάνυ
πολύς.
{Β. |
[11, 478] |
ὦ
μαστιγία.
{Α.
Καὶ
κόνδυ
|
καὶ |
ψυκτῆρα
καὶ
κυμβίον.
Νικόμαχος
δ´ |
[11, 464] |
ἐστι
καὶ
ὁ
φίλοινος
οἰνομανὴς
|
καὶ |
ὡσαύτως
ἐπὶ
τῶν
ὁμοίων,
οὐκ |
[11, 489] |
περιφερεῖς
εἶναι
τοῖς
ἥλοις
ὁμοίως
|
καὶ |
ὥσπερ
ἐμπεπηγέναι
τῷ
οὐρανῷ,
καθὼς |
[11, 484] |
κατασκευῇ
καὶ
μέγα·
ἔχει
δὲ
|
καὶ |
ὦτα
μεγάλα.
Μένανδρος
Ἁλιεῖ·
Εὐποροῦμεν, |