Alphabétiquement     [«   »]
καθύπερθε 1
καθὼς 1
Καί 2
καὶ 736
Καὶ 137
καί 4
Καικίλιος 1
Fréquences     [«    »]
384 δ´
471 δὲ
462 ἐν
736 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

καὶ


Livre, pages
[11, 463]   λέγῃ, ἀλλ´ ὅστις Μουσέων τε  καὶ   ἀγλαὰ δῶρ´ Ἀφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς
[11, 509]   Ἀριδαίου. Κριθεὶς δὲ καὶ ἁλοὺς  καὶ   ἀδοξήσας ἐν μὲν τῇ πόλει
[11, 509]   νῦν τῶν Ἀκαδημαικῶν τινες, ἀνοσίως  καὶ   ἀδόξως βιοῦντες. Χρημάτων γὰρ ἐξ
[11, 509]   ἐπέμενε παλαιὸς καταγεγηρακώς, ἀτίμως δὲ  καὶ   ἀδόξως διαζῶν. Τοιοῦτοι δ´ εἰσὶ
[11, 466]   δὲ τῇ τέχνῃ εὐδοκίμησαν Κίμων  καὶ   Ἀθηνοκλῆς. Ἐχρῶντο δὲ καὶ λιθοκολλήτοις
[11, 480]   ἐπίσημοι κύλικες αἵ τε Ἀργεῖαι  καὶ   αἱ Ἀττικαί. Καὶ τῶν μὲν
[11, 504]   ταχὺ ἡμῶν καὶ τὰ σώματα  καὶ   αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´
[11, 479]   καὶ τοῦ ἰσχίου κοιλότης,  καὶ   αἱ τοῦ πολύποδος ἐν ταῖς
[11, 480]   δοκεῖν εἶναι ἀργυραῖ. Ἐπαινοῦνται δὲ  καὶ   αἱ Χῖαι κύλικες, ὧν μνημονεύει
[11, 493]   ἀμογητί. Ἄλογον δ´ ἐδόκει Διομήδους  καὶ   Αἴαντος, ἔτι δ´ Ἀχιλλέως παρόντων
[11, 502]   Ἱστοριῶν νόμον φησὶ θέσθαι Ἀργείους  καὶ   Αἰγινήτας Ἀττικὸν μηδὲν προσφέρειν πρὸς
[11, 495]   Γλώσσαις πελλητῆρα μὲν καλεῖν Θεσσαλοὺς  καὶ   Αἰολεῖς τὸν ἀμολγέα, πέλλαν δὲ
[11, 478]   δὲ ταῦτα τὴν τελετὴν ποιεῖ  καὶ   αἱρεῖ τὰ ἐκ τῆς θαλάμης
[11, 465]   ἐν αὐτοῖς ἀδικία τε  καὶ   αἰσχροκέρδεια. δὲ Οἰδίπους (δι´
[11, 493]   Καὶ μετ´ οὐ πολὺ παραγενομένῳ  καὶ   αἰτοῦντι εἰπόντες δεδωκέναι αὐτῷ τὰς
[11, 483]   Ἀπὸ δὲ τοῦ ποτηρίου τούτου  καὶ   ἀκρατοκώθωνας καλοῦσι τοὺς πλέονα ἄκρατον
[11, 505]   ἐλευθερίας διψήσασα κακῶν οἰνοχόων τύχῃ  καὶ   ἀκράτου αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται δὲ
[11, 505]   Πέρσας μετὰ τῶν μυρίων Ἑλλήνων  καὶ   ἀκριβῶς εἰδὼς τὴν προδοσίαν τοῦ
[11, 496]   τοὺς ἀγροίκους πίνειν. Μνημονεύει αὐτοῦ  καὶ   Ἀλέξανδρος ἐν τιγονι. Ξενοφῶν δ´
[11, 478]   Τὰ μόνωτα ποτήρια κότυλοι, ὧν  καὶ   Ἀλκαῖος μνημονεύει. Διόδωρος δ´ ἐν
[11, 462]   καὶ κηρία καὶ λιβανωτὸν ἄτμητον  καὶ   ἄλλα ἄττα μετὰ τούτων ἀρώματα.
[11, 484]   περιβοήτου, φιλτάτη, λαβρωνίου. Δίφιλος Τιθραύστῃ  καὶ   ἄλλα γένη καταλέγων ποτηρίων φησί·
[11, 506]   τῷ λοιμῷ. Πολλὰ δ´ ἔστι  καὶ   ἄλλα λέγειν περὶ αὐτοῦ καὶ
[11, 486]   τῷ Φορμίωνι μετὰ τῶν χρημάτων  καὶ   ἄλλας φιάλας Λυκιουργεῖς δύο. Ἡρόδοτος
[11, 509]   πολιτείᾳ δι´ Ἀριδαίου. Κριθεὶς δὲ  καὶ   ἁλοὺς καὶ ἀδοξήσας ἐν μὲν
[11, 492]   ἐν τῷ κράματι τυρὸν ἔχουσα  καὶ   ἄλφιτον· ἄμφω δὲ ταῦτα κυκώμενα
[11, 496]   ἔχει καὶ μέλι καὶ τυρὸν  καὶ   ἀλφίτων καὶ ἐλαίου βραχύ. ΠΕΤΑΧΝΟΝ
[11, 490]   σθένος Ὠρίωνος ἄρκτον θ´, ἣν  καὶ   ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν. (Ἐπλανήθησαν δ´
[11, 489]   Πλειάδας, πρὸς ἃς σπόρος τε  καὶ   ἀμητὸς καὶ τῶν καρπῶν, ἀρχὴ
[11, 465]   ᾠδαῖς ἔμελπον τὸν Διόνυσον, χορεύοντες  καὶ   ἀνακαλοῦντες Εὔαν τε καὶ Διθύραμβον
[11, 498]   τοῦτον ἑλὼν ἀπέπλεεν. Ὁμοίως εἴρηκε  καὶ   Ἀνακρέων· Ἐγὼ δ´ ἔχων σκύπφον
[11, 463]   τοῦ δ´ ἐπιδέξια πίνειν μνημονεύει  καὶ   Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις οὕτως· ~(Τίνα
[11, 482]   ἑκάτερα τείνει. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ  καὶ   Ἀναξανδρίδης ἐν Νηρηίσιν· (Δὸς δὴ
[11, 498]   ἐνὶ δμώεσσιν ἔειπεν. Ὁμοίως δὲ  καὶ   Ἀναξίμανδρος ἐν τῇ Ἡρωολογίᾳ λέγων
[11, 466]   ἐν τοῖς πότοις διατριβή, ἀναζωπυροῦσα  καὶ   ἀνεγείρουσα μετὰ φρονήσεως τὸν ἑκάστου
[11, 467]   παρῃτοῦντο διὰ τὸ σκληρόστομον εἶναι  καὶ   ἀνεπιτήδειον αὐλῷ· (τὸ δὲ ῥῶ
[11, 491]   τις ὀρνιθοφυεῖς κόρας εἴτ´ αὖ  καὶ   ἀνθρωποειδεῖς, ἄστροις δὲ πεποικιλμένας. Τὸ
[11, 483]   ἐν τῇ τῶν πρὸς Ἀδαῖον  καὶ   Ἀντίγονον, ὅτι κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο
[11, 484]   ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς Ἀδαῖον  καὶ   Ἀντίγονόν φησι· (Διόνυσος τέλειος καθήμενος
[11, 462]   τῷ πρώτῳ τῶν πρὸς Ἀδαῖον  καὶ   Ἀντίγονόν φησιν οὕτως· Τῆς δ´
[11, 471]   κατ´ αὐτῶν. (Μνημονεύει τοῦ ἐκπώματος  καὶ   Ἀντιφάνης ἐν Ὁμοίοις οὕτως· Ὡς
[11, 496]   τελευταίᾳ τῶν μυστηρίων ἡμέρᾳ, ἣν  καὶ   ἀπ´ αὐτοῦ προσαγορεύουσι (Πλημοχόας· ἐν
[11, 506]   ἐπονείδιστον γένος ἔχειν, ἀλλ´ ὅτι  καὶ   ἀπέκτεινε τὸν δεσπότην. Οὗτος δ´
[11, 474]   ἔχοντα τὰς φλόγας. Ὅτι δὲ  καὶ   ἀπὸ Κανθάρου κεραμέως ὠνομάσθη τὸ
[11, 466]   Ἀντιγόνου, ὡς ἀπὸ Σελεύκου ΣΕΛΕΥΚΙΣ  καὶ   ἀπὸ Προυσίου ΠΡΟΥΣΙΑΣ. (ΑΝΑΦΑΙΑ
[11, 465]   Ἀρκὰς ἐκ Φιαλείας, (ὃς  καὶ   ἀποθνῄσκων οὐκ ὤκνησεν ὑποθέσθαι τοῖς
[11, 485]   οἰνοχόην λεπαστὴν καλεῖσθαι. Ἀριστοφάνης δὲ  καὶ   Ἀπολλόδωρος γένος εἶναι κύλικος. Φερεκράτης
[11, 497]   τὸ ἔκπωμα προείρηται, ἱστοροῦντος τοῦτο  καὶ   Ἀπολλοδώρου τοῦ Ἀθηναίου. Πολέμων δ´
[11, 466]   τούτων Ἡσίοδος· Κρήνης τ´ ἀενάου  καὶ   ἀπορρύτου, ἥτ´ ἀθόλωτος, τρὶς ὕδατος
[11, 466]   καὶ σπονδοποιησάμενον προπιεῖν ἅμα πᾶσιν·  καὶ   ἀποφέρεσθαι ἔδωκε τὰ ποτήρια. Ἀντικλείδης
[11, 501]   τοῦ ποτηρίου. δὲ (ἀμφίθετος  καὶ)   ἀπύρωτος ψυχρήλατος ἐπὶ
[11, 489]   ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς  καὶ   Ἄρατός φησιν ἐπ´ αὐτῶν· (Οὐρανῷ
[11, 492]   τοσαῦται, λέγονται δὲ ἑπτά, καθότι  καὶ   Ἄρατός φησιν· Ἐπτάποροι δὴ ταί
[11, 476]   δὲ κατὰ μικρόν. Ἀθηναῖοι δὲ  καὶ   ἀργυρᾶ ποιοῦντες κέρατα ἔπινον ἐξ
[11, 500]   κατὰ μίμησιν εἰργάσαντο κεραμέους τε  καὶ   ἀργυροῦς σκύφους. Ὧν πρῶτοι μὲν
[11, 496]   αὐτῶν καὶ Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ  καὶ   Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ Μέθης
[11, 478]   κακουμένῳ Τὸν κότυλον φέρει φησί,  καὶ   Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις. Εὔβουλος δ´
[11, 496]   δὲ τὸ μαρτύριον. Μνημονεύει αὐτοῦ  καὶ   Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι λέγων· Πάντες
[11, 462]   παρ´ ἐστι τὸ Κάδμου  καὶ   Ἁρμονίας μνημεῖον, ὡς ἱστορεῖ Φύλαρχος
[11, 498]   Οἱ δ´ Ἀττικοὶ τὴν εὐθεῖαν  καὶ   ἀρσενικῶς καὶ οὐδετέρως λέγουσιν. Ἡσίοδος
[11, 501]   θέσις τῶν φιαλῶν Ἰωνική ἐστι  καὶ   ἀρχαία. Ἔτι γοῦν καὶ νῦν
[11, 506]   ἀφ´ οὗ τὸ ἐπίγραμμα, ἀλλὰ  καὶ   Ἀρχελάου τοῦ Μακεδονίας βασιλέως, (ὃν
[11, 483]   φιδιτίοις ἐν πιθάκναις (Μνημονεύει αὐτοῦ  καὶ   Ἀρχίλοχος ἐν Ἐλεγείοις ὡς ποτηρίου
[11, 499]   ῥά οἱ παρέθηκε Φόλος κεράσας.  καὶ   Ἄρχιππος δὲ ἐν Ἀμφιτρύωνι οὐδετέρως
[11, 475]   δέ φησιν· Καὶ χρύσεια δέπαστρα  καὶ   ἀσκηθέος κελέβειον ἔμπλειον μέλιτος, τό
[11, 468]   δέ φησι· Καὶ χρύσεια δέπαστρα  καὶ   ἀσκηθέος κελέβειον ἔμπλειον μέλιτος, τό
[11, 489]   τοῖς θεοῖς καθαγιζομένους, (φθόεις κυκλοτερεῖς  καὶ   ἀστέρας ἔχοντας, οὓς καὶ καλοῦσι
[11, 489]   καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει γὰρ  καὶ   ἀστέρας, οὓς ἥλοις ποιητὴς
[11, 466]   ὡς τὰ συσπαστὰ βαλάντια,  καὶ   αὐτὰ διὰ τὴν ὁμοιότητα ἀρυβάλλους
[11, 490]   τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται γὰρ  καὶ   αὗται τὸν Ὠρίωνα φεύγειν, διωκομένης
[11, 491]   ὄρνεις ὁμωνυμίαν. δὲ Μοιρὼ  καὶ   αὐτὴ τὸν τρόπον τοῦτόν φησι·
[11, 466]   ἐστενωμένον ἄνωθεν. (ΒΑΥΚΑΛΙΣ. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ  καὶ   αὕτη, ὡς Σώπατρος παρῳδός·
[11, 462]   παρ´ Εὐβοέων. ~(Κυλικρῆνας ἐξεπόρθησε λῃζομένους  καὶ   αὐτόθι πόλιν ἐδείματο Ἡράκλειαν τὴν
[11, 470]   δὲ τοξεύειν αὐτὸν μέλλει,  καὶ   αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς παύσασθαι κελεύει.
[11, 508]   καὶ τὸν Ζάλευκον τοὺς Θουρίους,  καὶ   αὐτόν, εἴπερ ἦσαν χρήσιμοι, πεῖσαί
[11, 468]   Θεόπομπος ἱστορεῖ Ἐξ ὧν πιθανὸν  καὶ   αὐτὸν ἐσχηκέναι. Πλησίον δὲ τῆς
[11, 494]   (ὁ βασιλεὺς) καὶ κατιδὼν ἔφη  καὶ   αὐτὸς ἀπειληφέναι αὐτὸν οὕτως· ἦν
[11, 485]   περὶ Κωμῳδίας παραθέμενος τὰ Φερεκράτους  καὶ   αὐτὸς εἶναί (φησι γένος κύλικος
[11, 466]   Σοφοκλεῖ (ἐν τοῖς Λαρισαίοις Ἀκρίσιος  καὶ   αὐτὸς ἐκπώματα ὅσα πλεῖστα εἶχεν,
[11, 466]   δ´ τραγικὸς ἐν Ὀμφάλῃ  καὶ   αὐτὸς περὶ γραμματικοῦ ποτηρίου ποιεῖ
[11, 508]   Κάλλιππος δ´ Ἀθηναῖος, μαθητὴς  καὶ   αὐτὸς Πλάτωνος, ἑταῖρος Δίωνος (καὶ
[11, 462]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΙΙ. (Ὁρῶν οὖν ὑμῶν  καὶ   αὐτὸς τὸ συμπόσιον κατὰ τὸν
[11, 508]   ἐξιδιοποιούμενον τὴν μοναρχίαν ἀποκτείνας αὐτὸν  καὶ   αὐτὸς τυραννεῖν ἐπιχειρήσας ἀπεσφάγη. Εὐαίων
[11, 461]   γέρων ἀμογητὶ ἄειρε, (περὶ οὗ  καὶ   αὐτοῦ διδάξει τι ἡμᾶς
[11, 508]   τῶν γε δὴ γνωριζομένων, Δράκοντος  καὶ   αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνος καὶ Σόλωνος,
[11, 470]   ἄμπαυσις γίνεται οὐδεμία ἵπποισίν τε  καὶ   αὐτῷ, ἐπὴν ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς ὠκεανὸν
[11, 490]   Ἄρατος· Αἳ μὲν ὁμῶς ὀλίγαι  καὶ   ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ ἦρι καὶ
[11, 508]   ἀργύριον ἐπὶ ἐνεχύρῳ τῇ ἀκροπόλει  (καὶ)   ἀφυστερησάσης τυραννεῖν ἐβουλεύετο, ἕως συνδραμόντες
[11, 465]   ἀνακαλοῦντες Εὔαν τε καὶ Διθύραμβον  καὶ   Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον. (Καὶ Θεόφραστος
[11, 502]   γε ἐ- Ἐκαλεῖτο δέ τις  καὶ   βαλανωτὴ φιάλη, ἧς τῷ πυθμένι
[11, 466]   ἀρύβαλλος, ἀπὸ τοῦ ἀρύτειν  καὶ   βάλλειν. Λέγουσι δὲ καὶ πρόχουν
[11, 487]   ψόφος· τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια τίθημι  καὶ   βαλόντι χάλκειον κάρα. Ἀντιφάνης Ἀφροδίτης
[11, 480]   τῶν κεραμείων πύλη Κεραμικὴ καλεῖται)  καὶ   βάπτονται εἰς τὸ δοκεῖν εἶναι
[11, 461]   τὰ πολλὰ ἐγαλακτοπότει. τάχα  καὶ   βαρβαρικὸν ἦν τὸ ἔκπωμα, εἴπερ
[11, 493]   μέγα (καὶ) κατὰ τὸ κύτος  καὶ   βαρὺ τὴν ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης
[11, 479]   γόνατα τῶν νενικηκότων οἱ νενικημένοι  καὶ   βαστάζουσιν αὐτούς. Διόδωρος δ´ ἐν
[11, 466]   κθʹ (ἄλλα ποτήρια μικρά) ῥυτὰ  καὶ   βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι καὶ θυμιατήρια
[11, 500]   θυμὸς εὐμενὴς Μοῦσά τε γλυκεῖα  καὶ   Βοιωτίοισιν ἐν σκύφοισιν οἶνος ἡδύς.
[11, 466]   ὅτε συνῴκισε τὴν Κασάνδρειαν, φιλοδοξοῦντι  καὶ   βουλομένῳ ἴδιόν τινα εὑρέσθαι κέραμον
[11, 466]   Διδόασι δὲ τῷ ἁρπασθέντι στολὴν  καὶ   βοῦν καὶ ποτήριον· ἣν καὶ
[11, 465]   τε καὶ Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν  καὶ   Βρόμιον. (Καὶ Θεόφραστος δ´ ἐν
[11, 509]   ἐξ Ἀκαδημίας τις ὑπὸ Πλάτωνα  καὶ   Βρυσωνοθρασυμαχειοληψικερμάτων, πληγεὶς ἀνάγκῃ ληψολιγομίσθῳ τέχνῃ
[11, 495]   ὄλπην Κλείταρχος Κορινθίους μέν φησι  καὶ   Βυζαντίους καὶ Κυπρίους τὴν λήκυθον
[11, 473]   τοῦ ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ  (καὶ   γὰρ ἔτυχεν ὂν καταντικρὺ τῆς
[11, 507]   Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ·  καὶ   γὰρ καὶ οὗτος πολλοὺς εἰπὼν
[11, 473]   δηλαδὴ Πιξώδαρον. Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν·  καὶ   γάρ τι νέον, καὶ γάρ
[11, 473]   ~(Πίνωμεν· καὶ γάρ τι νέον,  καὶ   γάρ τι παρ´ οἶνον εὕροιμ´
[11, 490]   σοφωτάτου Νέστορος ποιητὴς ποτηρίῳ·  καὶ   γὰρ τοῦτο τῆς ἑτέρας τροφῆς
[11, 492]   ἐκ Διὸς ἀστήρ, ἐξ οὗ  καὶ   γενεῆθεν ἀκούομεν, ἀλλὰ μάλ´ αὕτως
[11, 475]   τράπεζαν φάσκων προσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας  καὶ   γενέσθαι περὶ τὰ σιτία καὶ
[11, 467]   καὶ δεινόν, θεοί. Ἐστὶ  καὶ   γένος ὀρχήσεως, ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν
[11, 474]   ἐκείνους τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ δὲ  καὶ   γλαφυρὰ πάντες ὡσπερεὶ αὐτὰ τὰ
[11, 462]   ἵησι· ψυχρὸν δ´ ἐστὶν ὕδωρ  καὶ   γλυκὺ καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται δ´
[11, 496]   ὑπερπίνειν ἧττον ἂν καὶ σώματα  καὶ   γνώμας σφάλλειν· νῦν δὲ τὸ
[11, 505]   τῷ ὀνόματι, (ἔτι δ´ Ἱππίαν  καὶ   Γοργίαν καὶ Παρμενίδην καὶ ἑνὶ
[11, 473]   ἐπιλάμπει χάρις, ὥστε φίλει  καὶ   γράφε καὶ μέθυε. Κλείταρχος δ´
[11, 508]   οὖν πείσει λέγων ταῦτα  καὶ   γράφειν καὶ μὴ ταὐτὰ ποιεῖν
[11, 478]   ἓν ἀγαπητὸν ποικίλον, ~Πέρσας ἔχον  καὶ   γρῦπας ἐξώλεις τινὰς (τῶν Περσικῶν
[11, 473]   πλησίον δὲ κείμενον στρωματέα τε  καὶ   γύλιον αὐτοῦ. (Εὔβουλος δ´ ἐν
[11, 474]   τυράννου, νὴ Δί´. Ὅτι δὲ  καὶ   γυναικεῖον κοσμάριόν ἐστιν κάνθαρος Ἀντιφάνης
[11, 506]   καὶ ἄλλα λέγειν περὶ αὐτοῦ  καὶ   δεικνύναι ὡς ἔπλαττε τοὺς διαλόγους.
[11, 467]   ἐν τῷ σκότῳ. {Β. Δεῖνον  καὶ   δεινόν, θεοί. Ἐστὶ καὶ
[11, 466]   υἱὸν λυτρούμενος τοῖς ἐπισημοτάτοις κειμηλίοις  καὶ   δέπας δίδωσι περικαλλές. Αὐτός γε
[11, 466]   παρὰ τῷ Κολοφωνίῳ Νικάνδρῳ. (ΑΛΕΙΣΟΝ  καὶ   ΔΕΠΑΣ τὸ αὐτό. Ὅμηρος ἐν
[11, 500]   περὶ Διαλέκτου, σκύθος. Ἐκαλεῖτο δὲ  καὶ   (Δερκυλλίδας Λακεδαιμόνιος Σκύφος, ὥς
[11, 466]   καὶ τορευτά. Ἀντιφάνης· Ἄλλοι δὲ  καὶ   δὴ βακχίου παλαιγενοῦς ἀφρῷ σκιὰ
[11, 481]   μέθης κατηνέχθη. Τοῦ κυμβίου μνημονεύει  καὶ   Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου
[11, 460]   οἴκαδ´ ἥκω, συγγενεῖς καὶ φράτερας  καὶ   δημότας εὑρὼν μόλις εἰς τὸ
[11, 482]   Διονυσίου δὲ δράματ´ ἐκμαθεῖν δέοι  καὶ   Δημοφῶντος, ἅττ´ ἐποίησεν εἰς Κότυν,
[11, 509]   καὶ σῖτον ἐπιδοὺς τοῖς πολίταις  καὶ   διὰ ταῦτα πιστευθεὶς εἶναι χρηστὸς
[11, 464]   ἡδονὴν εἰς τὰς μέθας παρεισφέρονται  καὶ   διὰ τὸ θερμαινομένας τὸν οἶνον
[11, 508]   τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τυραννικοί τινες  καὶ   διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος μὲν γὰρ
[11, 508]   ἧττον αὐτοῦ (ἐβασίλευε) φαῦλος ὢν  καὶ   διάβολος (ὃς) οὕτω ψυχρῶς συνέταξε
[11, 469]   Ἡλίου φιάλην κομίσασθαι τὸν Ἡρακλέα  καὶ   διαπλεῦσαι εἰς Ἐρύθειαν. Ὅτι δὲ
[11, 487]   ἴσως. Ἐδεξάμην. Παρέθετο τὰ ἰαμβεῖα  καὶ   Δίδυμος καὶ (Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ
[11, 466]   Μηθύμνης οἰκουμένης παραγενέσθαι τὸν Ἔναλον  καὶ   διηγεῖσθαι τὸν τρόπον, καὶ ὅτι
[11, 464]   τοῖς χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν  καὶ   διηγωνισμένοις ὅτ´ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον πάλιν·
[11, 500]   ποτηρίοις, οὓς καλοῦσι ταβαίτας, προβρέχουσι  καὶ   διηθήσαντες πίνουσι. Καὶ ἔστιν ὅμοιον
[11, 465]   χορεύοντες καὶ ἀνακαλοῦντες Εὔαν τε  καὶ   Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον.
[11, 508]   Λαμψακηνός, ὥς φησιν Εὐρύπυλος  καὶ   Δικαιοκλῆς Κνίδιος ἐνενηκοστῷ καὶ
[11, 501]   οὐκ ἀρύθμως παίζονται. Ἀπίων δὲ  καὶ   Διόδωρός φησι· (Φιάλαι ποιαί, ὧν
[11, 471]   (συνάψαι βούλομαι γὰρ τἀν μέσῳ)  καὶ   Διὸς σωτῆρος ἦλθε Θηρίκλειον ὄργανον,
[11, 481]   μεγάλαις, αιταποικιλλις. Οἶνον γὰρ Σεμέλας  καὶ   Διὸς υἱὸς λαθικαδέα ἀνθρώποισιν ἔδωκ´.
[11, 500]   ἀπύρωτον ἔθηκε» καὶ Χρυσῆν φιάλην  καὶ   δίπλακα δημόν ~(οὐ τὸ ποτήριον
[11, 486]   τῇ Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ· Κλίνη Μιλησιουργὴς  καὶ   δίφρος Μιλησιουργής, κλίνη Χιουργὴς καὶ
[11, 480]   κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν  καὶ   Διωνύσοιο καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι
[11, 496]   τῶν ῥυτῶν. Μνημονεύει αὐτῶν  καὶ   Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ καὶ Ἀριστοτέλης
[11, 491]   καὶ συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ δοιοὶ  καὶ   δοιαὶ σημαίνει καὶ τὸ κατ´
[11, 482]   ἐπάγεσθαι κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία  καὶ   δοκεῖν τούτοις διαμάχεσθαι εἰς ἑκάτερα
[11, 500]   τὴν Ἀσίαν βάρβαροι μετὰ ἀπάτης  καὶ   δόλου. Διόπερ Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν ἥκιστα
[11, 461]   μόνοις τοῖς ἥρωσιν ἀπεδίδοσαν.  καὶ   δόξει τισὶν ἔχειν ἀπορίαν, εἰ
[11, 464]   τὴν δ´ ὀρτυγομανίαν. Τινὲς δὲ  καὶ   δοξομανεῖς καλοῦσι τοὺς φιλοδόξους, (καθάπερ
[11, 466]   Αἰσχύλῳ ἀγκυλητοὺς κοττάβους. Λέγονται δὲ  καὶ   δόρατα ἀγκυλητὰ καὶ μεσάγκυλα ἄλλα·
[11, 478]   ἐπὶ ὀκτὼ μῆνας κοτύλην ὕδατος  καὶ   δύο κοτύλας σίτου. Ἀριστοφάνης Προάγωνι·
[11, 481]   ἀνθρώποισιν ἔδωκ´. Ἔγχεε κέρναις ἕνα  καὶ   δύο πλέαις κὰκ κεφαλᾶς. Καὶ
[11, 489]   φασὶν εἶναι τοιοῦτον. Δύναται δὲ  καὶ   δύο πυθμένας ὑποτίθεσθαι, τὸν μὲν
[11, 506]   ἔπλαττε τοὺς διαλόγους. (Ὅτι δὲ  καὶ   δυσμενὴς ἦν πρὸς ἅπαντας, δῆλον
[11, 479]   δὲ ποτηρίου τι γένος ὑψηλὸν  καὶ   ἔγκοιλον. Πᾶν δὲ τὸ κοῖλον
[11, 504]   μικραῖς κύλιξι μικρὰ ἐπιψακάζωσιν, ἵνα  καὶ   ἐγὼ Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω, (οὕτως
[11, 488]   λεγόμενα κυμβία καὶ τὰς φιάλας  καὶ   εἴ τι φιαλῶδές ἐστι τὴν
[11, 471]   (Τίμαιος δ´ ἐν τῇ ὀγδόῃ  καὶ   εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν θηρικλείαν καλεῖ
[11, 462]   ἱστορεῖ Φύλαρχος ἐν τῇ δευτέρᾳ  καὶ   εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν. Καὶ Πολέμων
[11, 504]   τοῦ γραμματικοῦ Λεωνίδου μεῖζον ποτήριον  καὶ   εἰπόντος κρατηρίζωμεν, ἄνδρες φίλοι οὕτως
[11, 475]   διὰ τὸ τραχύσματα ἔχειν κεγχροειδῆ,  καὶ   εἴρηται κατὰ ἐναλλαγὴν τοῦ ει>
[11, 475]   Ὥροις παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι  καὶ   εἰς αὐτὸν δείκνυσθαι τὸ δέπας
[11, 484]   σαυτόν, πλείονι χρῆσαι τῷ λουτρῷ  καὶ   εἰς τὴν πύελον κατακλίθητι σφόδρα
[11, 473]   ἐσθεῖναι τι ἂν εὕρῃς  καὶ   εἰσχέαι ἀμβροσίαν. δ´ ἀμβροσία
[11, 473]   ἄλλῳ· Ἐξ ἠοῦς εἰς νύκτα  καὶ   ἐκ νυκτὸς πάλι Σωκλῆς εἰς
[11, 473]   ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ δεξιοῦ  καὶ   ἐκ τοῦ μετώπου τοῦ κροκίου,
[11, 473]   στέψαι τὰ ὦτα ἐρίῳ λευκῷ  καὶ   ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ δεξιοῦ
[11, 506]   δυσμενὴς ἦν πρὸς ἅπαντας, δῆλον  καὶ   ἐκ τῶν ἐν τῷ Ἴωνι
[11, 501]   ποτήριον λέγει, ἀλλὰ χαλκίον τι  (καὶ)   ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἴσως δύο ὦτα
[11, 496]   μέλι καὶ τυρὸν καὶ ἀλφίτων  καὶ   ἐλαίου βραχύ. ΠΕΤΑΧΝΟΝ ποτήριον ἐκπέταλον,
[11, 505]   θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ μὲν γὰρ  καὶ   ἐλθεῖν εἰς λόγους τὸν τοῦ
[11, 462]   κεχαραγμένοι κύλικας ἦσαν. (Οἶδα δὲ  καὶ   Ἑλλάνικον ἐν Ἐθνῶν Ὀνομασίαις λέγοντα
[11, 466]   ἀλλήλους δεξιοῦνται. Ἐλευθέριον δέ, φησί,  καὶ   ἐμμελῶς ἐν οἴνῳ διάγειν, μὴ
[11, 504]   ἀλλὰ πίνειν μέν, ἄνδρες,  καὶ   ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ. Τῷ γὰρ
[11, 504]   Συμπόσια μὲν γὰρ γεγράφασιν ἀμφότεροι,  καὶ   ἐν αὐτοῖς μὲν τὰς
[11, 460]   πώνης Διννομένῃ παρίσδων. Τιμᾶται δὲ  καὶ   ἐν Ἀχαίᾳ Δημήτηρ ποτηριοφόρος κατὰ
[11, 481]   ἀπὸ Τηιᾶν, ὡς διαφόρων γινομένων  καὶ   ἐν Τέῳ κυλίκων. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[11, 469]   Ἐχενίκης ἐπιχωρίας γυναικός, ἧς μνημονεύει  καὶ   ἐν τῇ ηʹ Κρατῖνος δ´
[11, 480]   ὁρώμενος. (Διάφοροι δὲ κύλικες γίνονται  καὶ   ἐν τῇ τοῦ συσσίτου ἡμῶν
[11, 492]   ὁρώμενον οὖν ἐν τοῖς ἄστροις  καὶ   ἐν τῇ φαινομένῃ κατασκευῇ προσηκόντως
[11, 507]   ἐβούλετο τὰ ἑαυτοῦ ἔργα κινούμενα  καὶ   ἐνεργὰ ἰδεῖν, οὕτω κἀγὼ τοὺς
[11, 498]   δὲ σκῆπτρον ἀείρας ἔστειχεν Φύλακος  καὶ   ἐνὶ δμώεσσιν ἔειπεν. Ὁμοίως δὲ
[11, 505]   Ἱππίαν καὶ Γοργίαν καὶ Παρμενίδην  καὶ   ἑνὶ διαλόγῳ τῷ Πρωταγόρᾳ πολλούς,
[11, 466]   (Ὅτι ἐστὶ ποτήριον ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ ΚΕΡΑΣ  καὶ   ΕΝΙΑΥΤΟΣ καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ ξύλινον ποτήριον,
[11, 466]   ἐκ τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν κατεσκευασμένον  καὶ   ἐντετυπωμένα ἔχον τὰ ἔπη χρυσοῖς
[11, 494]   ἐστι φίλοινος ἐπαινοῦσα κύλικα μεγάλην  καὶ   ἐξευτελίζουσα τὸ ὀξύβαφον ὡς βραχύ.
[11, 509]   τῶν γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς  καὶ   ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων ὅτι
[11, 489]   τὸ τοῦ Νέστορος ποτήριον μεταβαίνει  καὶ   ἐπὶ τὰ κράτιστα τῶν ἀπλανῶν
[11, 488]   τῆς ἐμπαιστικῆς τέχνης λόγον, ὡς  καὶ   ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου· Ὣς
[11, 492]   κατασκευῇ προσηκόντως ἐτόρευσεν. Τοῦτο μέντοι  καὶ   ἐπὶ τοῦ Διὸς σημαίνειν πείθονται
[11, 493]   ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς  καὶ   ἐπὶ τούτων· Οἴσετε δ´ ἄρν´
[11, 496]   ἀπὸ Προυσίου τοῦ Βιθυνίας βασιλεύσαντος  καὶ   ἐπὶ τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ διαβοήτου
[11, 490]   Πιθανὸν δ´ ἐστὶ τὸ ἐπίθετον  καὶ   ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται
[11, 469]   τούτου μεταδιδόντων. (Μνημονεύει δ´ αὐτῶν  καὶ   Ἐπιγένης ἐν Ἡρωίνῃ διὰ τούτων·
[11, 477]   τὸν ποιητὴν παρὰ Πρυτάνιδι δειπνοῦντα  καὶ   ἐπιδεικνυμένου τοῦ Πρυτάνιδος κιβώριά τινα
[11, 475]   νευούσας ἐφ´ ἑκάτερα τὰ μέρη,  καὶ   ἐπίκειται τὸ λεγόμενον αὐτῷ θωράκιον,
[11, 469]   Ἀδαῖος. Μνημονεύει τοῦ ποτηρίου τούτου  καὶ   Ἐπίνικος ἐν Ὑποβαλλομέναις, οὗ τὸ
[11, 476]   Κατακείμενοι δ´ ἐν στιβάσιν ἐδείπνουν  καὶ   ἔπινον κερατίνοις ποτηρίοις. Αἰσχύλος δ´
[11, 498]   σκύφος σχηματίσας οὐδετέρως ἔφη. Ὁμοίως  καὶ   Ἐπίχαρμος ἐν Κύκλωπι· Φέρ´ ἐγχέας
[11, 501]   τὸν πυθμένα μὴ δυναμένην τίθεσθαι  καὶ   ἐρείδεσθαι, ἀλλὰ κατὰ τὸ στόμα.
[11, 478]   δ´ αὐτοῦ Κράτης ἐν Παιδιαῖς  καὶ   Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς. Ἀθηναῖοι δὲ
[11, 502]   γέγραφε τοῖς ὄφεσι πιεῖν διδούς·  καὶ   Ἕρμιππος ἐν Κέρκωψι Χρυσίδ´ οἴνου
[11, 505]   Σωκράτην εἶναι, πού γε  καὶ   ἐρώμενον αὐτοῦ γεγονέναι. ~Ἀλλὰ μὴν
[11, 468]   θοῶς βασιλεῦσιν Ἀχαιῶν ἐνσχερὼ ἑστηῶσι,  καὶ   ἐς λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ
[11, 473]   ἐκ τοῦ μετώπου τοῦ κροκίου,  καὶ   ἐσθεῖναι τι ἂν εὕρῃς
[11, 490]   καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ ἦρι  καὶ   ἑσπέριαι, Ζεὺς δ´ αἴτιος, εἱλίσσονται·
[11, 464]   πεπωκότες ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν  καὶ   ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν, παρὰ δὲ τὸν
[11, 489]   τῶν σχημάτων κύκλος ἀπήρτισται  καὶ   ἔστι τέλειος. Καὶ τὸ ποτήριον
[11, 489]   γὰρ εἶναί φησιν Ἀριστοτέλης πελειάδα  καὶ   ἕτερον περιστεράν. Πελειάδας δ´
[11, 494]   δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου  καὶ   Εὔβουλος ἐν Μυλωθρίδι· Καὶ πιεῖν
[11, 462]   καὶ καθαροῖσι λόγοις· σπείσαντας δὲ  καὶ   εὐξαμένους τὰ δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν
[11, 482]   προσπαρετίθεσαν τοὺς καλουμένους κοτύλους, κάλλιστα  καὶ   εὐποτώτατα ἐκπωμάτων. Ἦσαν δὲ καὶ
[11, 465]   καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι. Διόπερ  καὶ   Εὐριπίδης ἕνα τῶν τοῦ Ἡλίου
[11, 466]   γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς  καὶ   εὐσχημόνως κότταβον προίεσθαι. Καὶ οἱ
[11, 475]   τὰν κελέβαν φοινικέῳ οἰὸς ἀώτῳ·  (καὶ   Εὐφορίων· Ἠέ ποθεν ποταμῶν κελέβῃ
[11, 483]   Λακωνικός, ἔκπωμα ἐπιτηδειότατον εἰς στρατείαν  καὶ   εὐφορώτατον ἐν γυλιῷ. Οὗ δὲ
[11, 504]   θύσαντες πρὸς δεῖπνον καὶ κρατῆρα  καὶ   εὐχὰς καὶ παιῶνας ἐτράποντο. Καὶ
[11, 509]   καὶ τῶν παρανόμων Νόμων. (Διὸ  καὶ   Ἔφιππος κωμῳδιοποιὸς ἐν Ναυάγῳ
[11, 480]   τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι,  καὶ   ἔχουσιν ὦτα τέσσαρα, πυθμένα εἰς
[11, 508]   τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις, ὥστε  καὶ   ζητεῖσθαι τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν οὖν
[11, 466]   κατὰ μικρὸν στάζοντος Ἐστὶ δὲ  καὶ   ζῷόν τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον
[11, 506]   τινων Ξενοφῶντος εἶναι λέγεται, ὡς  καὶ   Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ Ἀκαδημαικοῦ,
[11, 501]   τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο. (Δύναται δὲ  καὶ   ἐπὶ τὸν πυθμένα καὶ
[11, 480]   τῇ Ναυκράτει κεραμεῖς ἀφ´ ὧν  καὶ   πλησίον τῶν κεραμείων πύλη
[11, 479]   χεῖλος ἀποκεκρουμένον. Κοτύλη δὲ καλεῖται  καὶ   τοῦ ἰσχίου κοιλότης, καὶ
[11, 507]   ὃν πότμον γοόωσα, λιποῦς´ ἀνδροτῆτα  καὶ   ἥβην. Εἰ δ´ οὖν καὶ
[11, 509]   χθονός. Μέχρι τούτων ἡμῖν πεπεραιώσθω  καὶ   ἥδε συναγωγή, φίλτατε Τιμόκρατες.
[11, 470]   φιάλη χαλκῆ καὶ κύαθος χαλκοῦς  καὶ   ἠθάνιον χάλκεον. ΗΜΙΤΟΜΟΣ ἔκπωμά τι
[11, 494]   ταμίας. ~(Πτολεμαῖος δὲ μεταπεμψάμενος αὐτοὺς  καὶ   ἥκειν κελεύσας μετὰ τῶν βιβλίων,
[11, 465]   πλῆθος ἀπειρέσιον ἀργυρέων χρυσοῦ τε  καὶ   ἠλέκτροιο φαεινοῦ, τῶν προτέρων πάντων
[11, 508]   κατὰ τὸν ἄνθρωπον ἅπερ ἐπαγγέλλεται  καὶ   ἡμεῖς ζητοῦμεν ἐκ τῶν ἐκείνου
[11, 504]   εἰς τὴν καρπογονίαν. Οὕτω δὴ  καὶ   ἡμεῖς, ἢν μὲν ἀθρόον τὸ
[11, 463]   τῷ περὶ Μέθης. (Διόπερ συνιοῦσι  καὶ   ἡμῖν ἐπὶ τὰς Διονυσιακὰς ταύτας
[11, 479]   φησι Πάμφιλος, τὴν κοτύλην καλεῖσθαι  καὶ   ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου· (Καὶ πιεῖν
[11, 479]   Διόδωρος δ´ ἐν Ἰταλικαῖς Γλώσσαις  καὶ   Ἡράκλειτος, ὥς φησι Πάμφιλος, τὴν
[11, 500]   πρώτου Ἡρακλέους τῷ γένει· διὸ  καὶ   Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων καλοῦνται. Ἔχουσι
[11, 474]   Φερεκύδης ἐν τῇ δευτέρᾳ ἱστορεῖ  καὶ   Ἡρόδωρος Ἡρακλεώτης. Ἀσκληπιάδης δ´
[11, 489]   γενέσεως καὶ συναιρέσεως, καθά φησι  καὶ   Ἡσίοδος· Πληιάδων Ἀτλαιγενέων ἐπιτελλομενάων ἄρχεσθ´
[11, 462]   μολπὴ δ´ ἀμφὶς ἔχει δώματα  καὶ   θαλίη. Χρὴ δὲ πρῶτον μὲν
[11, 497]   δὲ γέγωνεν κώδωνος κώμου σύνθεμα  καὶ   θαλίης, Νεῖλος ὁκοῖον ἄναξ μύσταις
[11, 504]   καὶ μάλα ὀρθά τε αὔξεται  καὶ   θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν.
[11, 463]   διὰ τούτων· μὲν Χῖος  (καὶ   Θάσιος ἐκ μεγάλων κυλίκων ἐπιδέξια,
[11, 506]   μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις γενομένους Ἀριστείδην  καὶ   Θεμιστοκλέα, Μένωνα δὲ ἐπαινεῖ τὸν
[11, 490]   δ´ αἴτιος, εἱλίσσονται· ὅς σφισι  καὶ   θέρεος καὶ χείματος ἀρχομένοιο σημαίνειν
[11, 484]   σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν γὰρ  καὶ   θερμὸν οἶνος· τὸ δὲ
[11, 472]   ἑξῆς λεχθήσεται. Καλεῖται δέ τις  καὶ   θηρίκλειος κρατήρ, οὗ μνημονεύει Ἄλεξις
[11, 475]   τοῦ ὀρθοῦ ποτηρίου οἷον Προυσιάδος  καὶ   θηρικλείου. ~(ΚΕΡΑΣ. Τοὺς πρώτους λέγεται
[11, 478]   γράφει οὕτως· Κυλίκων Κονωνείων ζεῦγος  καὶ   θηρικλείων χρυσοκλύστων ζεῦγος. (ΚΟΤΥΛΟΣ. Τὰ
[11, 505]   Ἀλεξαμενόν. Διαβάλλει δὲ Πλάτων  καὶ   Θρασύμαχον τὸν Χαλκηδόνιον σοφιστὴν ὅμοιον
[11, 466]   ῥυτὰ καὶ βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι  καὶ   θυμιατήρια καὶ τρυβλία. ΒΗΣΣΑ ποτήριον
[11, 476]   Ἀμμώνιος ἐν γʹ περὶ Βωμῶν  καὶ   Θυσιῶν. (ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ τὸ μόνωτον ποτήριον
[11, 489]   κόσμου. Τὸ δὲ τοῦ Νέστορος  καὶ   ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει γὰρ καὶ
[11, 483]   τὴν δίαιταν, ὑποδήματα ἄριστα Λακωνικὰ  καὶ   ἱμάτια φορεῖν ἥδιστα καὶ χρησιμώτατα·
[11, 470]   Αἰθιόπων, ἵνα δὴ θοὸν ἅρμα  καὶ   ἵπποι ἑστᾶς´, ὄφρ´ Ἠὼς ἠριγένεια
[11, 504]   αἰσθόμενοι τῆς ἰδίας ἑκάτερος ἀρετῆς,  καὶ   ἴσως καὶ περὶ πρωτείων διεφέροντο,
[11, 478]   οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει δὲ αὐτοῦ  καὶ   Ἴων Χῖος Κότυλον οἴνου
[11, 503]   οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν γάρ· Τρίποδα  καὶ   κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά τ´ οἴνου
[11, 481]   δ´ ἐπ´ ὄχου καὶ κυμβία  καὶ   κάδους ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο οἱ
[11, 462]   ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας εὐφήμοις μύθοις  καὶ   καθαροῖσι λόγοις· σπείσαντας δὲ καὶ
[11, 462]   δ´ ἐστὶν ὕδωρ καὶ γλυκὺ  καὶ   καθαρόν. (Πάρκεινται δ´ ἄρτοι ξανθοὶ
[11, 507]   φύσεις πρὸς τὸν μετεωρότερον  καὶ   καθαρώτερον ἀνέρχεσθαι τόπον, ἅτε κουφότητος
[11, 466]   τις οἶνον ἐγχέας, ἀλλ´ ὕδωρ  καὶ   καθύπερθε μέθυ. Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ,
[11, 493]   αὐτὸ ῥᾳδίως βαστάζοντος δίχα πόνου  καὶ   κακοπαθείας. Τὸ γὰρ ποτήριον ὑφίσταται
[11, 464]   ἐν τῇ Εἰσαγωγικῇ περὶ ἀγαθῶν  καὶ   κακῶν Πραγματείᾳ τοῖς πλείστοις προσάπτειν.
[11, 467]   παρίστησιν· Οὑτοσὶ δεῖνος τι δεινος  καὶ   καλαθίσκος οὑτοσί. Τελέσιλλα δὲ
[11, 466]   δ´ ἀμφικύπελλον ὑπερφίαλον, τὸ ὑπερήφανον  καὶ   καλόν. Εἰ μὴ ἄρα τὸ
[11, 489]   κυκλοτερεῖς καὶ ἀστέρας ἔχοντας, οὓς  καὶ   καλοῦσι σελήνας. Καὶ τὸν ἄρτον
[11, 506]   τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Διονυσόδωρον προπηλακίζων  καὶ   καλῶν ὀψιμαθεῖς ἔτι τε ἐριστὰς
[11, 479]   βάλλειν ἐπὶ τὸν σκοπόν, ἀλλὰ  καὶ   καλῶς ἕκαστα αὐτῶν. Ἔδει γὰρ
[11, 474]   Σκείρωνος, ἡσύχῳ ποδὶ (προσῆγε πρᾴως  καὶ   καλῶς τὸν κάνθαρον. Φρύνιχος Κωμασταῖς·
[11, 473]   φησι· Μανία, φέρ´ ὀξύβαφα  καὶ   κανθάρους. Ἄλεξις δ´ ἐν Κρατείᾳ
[11, 502]   φησι χαλκοῦν φοίνικα, Ναξίων ἀνάθημα,  καὶ   καρυωτὰς φιάλας χρυσᾶς. Ἀναξανδρίδης δὲ
[11, 475]   Προσπτῆναι μέσην τράπεζαν ἀμφὶ σῖτα  καὶ   καρχήσια, (πρὸς τὴν τράπεζαν φάσκων
[11, 471]   τὸ αὐτὸ ὑπολαμβάνει θηρίκλειον εἶναι  καὶ   καρχήσιον. ~Ὅτι δὲ διαφέρει σαφῶς
[11, 489]   ποτηρίου φέροντα τὸν ὅλον ὄγκον  (καὶ)   κατὰ μείζονα κυκλοειδῆ περιγραφὴν ἔξαρσιν
[11, 507]   διαπλαττομένη ἀθάνατος ὑπ´ αὐτοῦ  καὶ   κατὰ τὴν ἀπόλυσιν χωριζομένη τοῦ
[11, 507]   Ἐδόκει γὰρ Πλάτων φθονερὸς εἶναι  καὶ   κατὰ τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν.
[11, 493]   Τὸ γὰρ ποτήριον ὑφίσταται μέγα  (καὶ)   κατὰ τὸ κύτος καὶ βαρὺ
[11, 501]   μερῶν τίθεσθαι, κατὰ τὸν πυθμένα  καὶ   κατὰ τὸ στόμα. Διονύσιος δ´
[11, 476]   Σεύθην, ἠσπάζοντο μὲν πρῶτον ἀλλήλους  καὶ   κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα
[11, 465]   ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι  καὶ   κατὰ φύσιν δακρύουσι. Διόπερ καὶ
[11, 459]   ὁδῷ παραπορευόμενον τὸν Πετεὼ κατέσχεν  καὶ   κατακλίνας ἐν τῇ πόᾳ θαλλίαν
[11, 483]   ἀναγράφων τὴν τοῦ Φιλαδέλφου πομπὴν  καὶ   καταλέγων πολλὰ ἐκπώματα γράφει καὶ
[11, 486]   ἐπὶ τὸ μνῆμ´ ἐκείνῃ, μανθάνεις;  καὶ   κατάχεον. ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ μετὰ τὸ
[11, 466]   ἔχειν θνητὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἐρᾶν  καὶ   κατεσθίειν· σὺ δὲ κάρτα φείδῃ.
[11, 494]   ταύτας εἰς χεῖρας (ὁ βασιλεὺς)  καὶ   κατιδὼν ἔφη καὶ αὐτὸς ἀπειληφέναι
[11, 466]   Τὸ δὲ Νέστορος ποτήριον πολλοὶ  καὶ   κεραμεύουσι· πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ
[11, 462]   κύλικα, καθέντες εἰς αὐτὴν ἄνθεα  καὶ   κηρία καὶ λιβανωτὸν ἄτμητον καὶ
[11, 477]   γὰρ λέγων ἄλεισον τὸ αὐτὸ  καὶ   κισσύβιον τὴν ἀκριβῆ θέσιν τῶν
[11, 477]   περὶ τῆς Νεστορίδος Σκύφει, φησί,  καὶ   κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει
[11, 468]   φησιν ἐν Ἀτάκτοις. ~(ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ. Σιληνὸς  καὶ   Κλείταρχος ἐν Γλώσσαις παρὰ Κλειτορίοις
[11, 478]   βιαζόμεναι μέλανος οἴνου ἀκράτου. (Σιληνὸς  καὶ   Κλείταρχος ἔτι τε Ζηνόδοτος τὴν
[11, 475]   καὶ λέβης. Σιληνὸς δὲ  καὶ   Κλείταρχος τοὺς Αἰολεῖς φασιν οὕτω
[11, 500]   σκύφους. Ὧν πρῶτοι μὲν ἐγένοντο  καὶ   κλέος ἔλαβον οἱ Βοιώτιοι λεγόμενοι,
[11, 466]   κηρύσσεται, χαλκηλάτους λέβητας ἐκτιθεὶς φέρειν  καὶ   κοῖλα χρυσόκολλα καὶ πανάργυρα ἐκπώματ´,
[11, 483]   θοῆς διὰ σέλματα νηὸς φοίτα  καὶ   κοίλων πώματ´ ἄφελκε κάδων, ἄγρει
[11, 502]   σοι τήνδ´ ἐγὼ ἰδίᾳ τε  καὶ   κοινῇ κύλικα προπίομαι. Ἐκαλεῖτο δὲ
[11, 486]   ἀπὸ Λύκωνος τοῦ κατεσκευασμένου, ὡς  καὶ   Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι.
[11, 478]   κοτύλην ὠνομακέναι τὸν ποιητήν Πύρνον  καὶ   κοτύλην. Ὃν κύλικα μὲν οὐκ
[11, 479]   τὸ τῶν χειρῶν κοῖλον· ὅθεν  καὶ   κοτυλήρυτον αἷμα τὸ ἀμφοτέραις ταῖς
[11, 499]   παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς χοὸς  καὶ   κοτύλης. (Χωρεῖν δ´ αὐτὸ κοτύλας
[11, 504]   Ἐπεὶ δὲ θύσαντες πρὸς δεῖπνον  καὶ   κρατῆρα καὶ εὐχὰς καὶ παιῶνας
[11, 483]   πριάμενοι κώθωνας, οἳ δὲ σκόροδα  καὶ   κρόμμυα. (Ἡνίοχος Γοργόσι· Πιεῖν πιεῖν
[11, 507]   ἀναπηδήσαντα τὸ φαλακρὸν (μου) κατασκαριφᾶν  καὶ   κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ οὖν σε,
[11, 470]   τοῖς οἴκοις κεῖται φιάλη χαλκῆ  καὶ   κύαθος χαλκοῦς καὶ ἠθάνιον χάλκεον.
[11, 471]   τε δῶρα παρὰ τοῦ Νικοδήμου  καὶ   κύλικα θηρικλείαν λαβὼν ἐπανῆκεν. Ἀδαῖος
[11, 479]   τῷ ἰσχίῳ ὀστοῦν καλεῖσθαι ἄλεισον  καὶ   κύλικα. Κοτυλίσκος δὲ καλεῖται
[11, 470]   φησί· Τορνεύεσθαι δὲ ἐξ αὐτῆς  καὶ   κύλικας θηρικλείους, ὥστε μηδένα ἂν
[11, 462]   ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες ἁπάντων  (καὶ   κύλικες· πλεκτοὺς δ´ ἀμφιτιθεῖ στεφάνους,
[11, 480]   τε γλυκερὸν καὶ Διωνύσοιο καρπῷ  καὶ   κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι κέντρον Αἱ δ´
[11, 502]   ὡς ἐν Λυσιστράτῃ· Δέσποινα Πειθοῖ  καὶ   κύλιξ φιλοτησία. ΧΟΝΝΟΙ. Παρὰ Γορτυνίοις
[11, 502]   δὲ τὴν τοιαύτην πρόποσιν ἐκαλεῖτο  καὶ   κύλιξ φιλοτησία, ὡς ἐν Λυσιστράτῃ·
[11, 480]   φέρειν κοινόν τε χρὴ κρατῆρα  καὶ   κυλιχνίδας. Καὶ Ἀλκαῖος ἐν τῷ
[11, 466]   (Ποσειδῶνος ἔβοσκεν ἵππους· καί ποτε  (καὶ)   κύματος ἐπιφερομένου μεγάλου συγκολυμβήσαντα αὐτὸν
[11, 481]   Εὐβοίας, χλανίδας δ´ ἐπ´ ὄχου  καὶ   κυμβία καὶ κάδους ἔχων, ὧν
[11, 481]   Μειδίου ἀκολουθεῖν αὐτῷ φάσκων ῥυτὰ  καὶ   κυμβία. καὶ πάλιν ἐν τῷ
[11, 496]   ἐν τῷ κατὰ Μειδίου Ῥυτὰ  καὶ   κυμβία, φησί, καὶ φιάλας» Δίφιλος
[11, 478]   {Α. Καὶ κόνδυ καὶ ψυκτῆρα  καὶ   κυμβίον. Νικόμαχος δ´ ἐν πρώτῳ
[11, 481]   τὸ αὐτὸ οἴεται εἶναι κισσύβιον  καὶ   κυμβίον. Φησὶ γὰρ ὡς Ὀδυσσεὺς
[11, 503]   ἄρτος κρίθινος καὶ πύρινος ὀπτὸς  καὶ   κυπαρίσσου στέφανος καὶ οἶνος κεκραμένος
[11, 495]   Κορινθίους μέν φησι καὶ Βυζαντίους  καὶ   Κυπρίους τὴν λήκυθον ἀποδιδόναι, Θεσσαλοὺς
[11, 495]   λαμβάνει κύλικα τὴν λεγομένην πενταπλόαν  καὶ   κωμάζει μετὰ χοροῦ. ~(Πενταπλόα δ´
[11, 503]   τινὲς ὀνομάζουσιν. Τοὺς δ´ Ἀττικοὺς  καὶ   κωμῳδεῖν τὸν ψυγέα ὡς ξενικὸν
[11, 470]   δ´ ἔννους μόλις ᾔτησε κύλικα  καὶ   λαβὼν ἑξῆς πυκνὰς ἕλκει, καταντλεῖ,
[11, 501]   ἐπὶ πῦρ οὐκ ἐπιτιθεμένη, καθότι  (καὶ   λέβητα καλεῖ ποιητὴς τὸν
[11, 473]   ἀλλὰ κάδοις Χίου με κατάβρεχε  καὶ   λέγε παῖζε, Ἡδύλε» Μισῶ ζῆν
[11, 488]   ἕκαστον τῶν ὤτων; πῶς δὲ  καὶ   λέγει δύο πυθμένας εἶναι τοῦ
[11, 480]   Ταῦτα δ´ ἐστὶ κεράμεα ποτήρια  καὶ   λέγεται ἀπὸ τοῦ κυλίεσθαι τῷ
[11, 507]   διαλόγοις αὐτοῦ κεκλεμμένων τί ἂν  καὶ   λέγοι τις; μὲν γὰρ
[11, 462]   εἰς αὐτὴν ἄνθεα καὶ κηρία  καὶ   λιβανωτὸν ἄτμητον καὶ ἄλλα ἄττα
[11, 466]   Κίμων καὶ Ἀθηνοκλῆς. Ἐχρῶντο δὲ  καὶ   λιθοκολλήτοις ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ πού
[11, 465]   κιρνάναι, εἶτ´ αὐτοὺς προσφέρεσθαι· ὅθεν  καὶ   Λιμναῖον κληθῆναι τὸν Διόνυσον, ὅτι
[11, 508]   οὐχ εὑρίσκομεν, ἀλλὰ συμπόσια μὲν  καὶ   λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους καὶ
[11, 486]   τὸν οἶνον, καλεῖσθαι λέγων  καὶ   λοιβίδας τὰ σπονδεῖα ὑπὸ Ἀντιμάχου
[11, 506]   τὸν Θουκυδίδου τοῦ ἀντιπολιτευσαμένου Περικλεῖ  καὶ   Λυσίμαχον τὸν Ἀριστείδου τοῦ δικαίου,
[11, 507]   Διονύσιον. Αἰσχίνου τε πένητος ὄντος  καὶ   μαθητὴν ἕνα ἔχοντος Ξενοκράτην, τοῦτον
[11, 461]   ἀφικόμην· εἶδον οὖν τὴν Ἡράκλειαν  καὶ   μάλ´ ὡραίαν πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´
[11, 508]   καὶ λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους  καὶ   μάλα ἀπρεπεῖς, οὓς καταφρονῶν τῶν
[11, 504]   δὲ ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτο πίνῃ,  καὶ   μάλα ὀρθά τε αὔξεται καὶ
[11, 496]   Βιθυνίας βασιλεύσαντος καὶ ἐπὶ τρυφῇ  καὶ   μαλακίᾳ διαβοήτου γενομένου ἱστορεῖ (Νίκανδρος
[11, 461]   καὶ πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι  καὶ   μᾶλλον νύκτωρ μεθ´ ἡμέραν.
[11, 487]   Πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ πρόσεστι  καὶ   Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης; Ἕρμιππος
[11, 462]   οὐδὲν ἄλλο κέκτηνται κύλικα  καὶ   μάχαιραν καὶ ὑδρίαν, καὶ ὅτι
[11, 484]   Πλατὺ δ´ ἐστὶ τῇ κατασκευῇ  καὶ   μέγα· ἔχει δὲ καὶ ὦτα
[11, 465]   (οἶδα δέ τινας, ἄνδρες θιασῶται,  καὶ   μέγα φρονήσαντας οὐχ οὕτως ἐπὶ
[11, 473]   χάρις, ὥστε φίλει καὶ γράφε  καὶ   μέθυε. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς
[11, 477]   ἓν τῶν κιβωρίων ὡς ἐξοινῶν  (καὶ   μεθύων) ἐνεούρησε. Δίδυμος δέ φησι
[11, 495]   τὰ μὲν δίχοα, τὰ δὲ  καὶ   μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ ξύλινος, εἰς
[11, 466]   ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι  (καὶ)   μείζους ἐμοῦ Ὅτι Παρμενίων συγκεφαλαιούμενος
[11, 485]   Πάντα γὰρ ἦν μέστ´ ἀνδρῶν  καὶ   μειρακίων πινόντων· ὁμοῦ δ´ ἄλλων
[11, 496]   καλεῖται καθ´ ὅσον οἶνον ἔχει  καὶ   μέλι καὶ τυρὸν καὶ ἀλφίτων
[11, 462]   ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα τυροῦ  καὶ   μέλιτος πίονος ἀχθομένη· βωμὸς δ´
[11, 466]   Λέγονται δὲ καὶ δόρατα ἀγκυλητὰ  καὶ   μεσάγκυλα ἄλλα· ἀπὸ ἀγκύλης ἤτοι
[11, 501]   Ὀμφάλῃ· Ἴτ´ ἐκφορεῖτε, παρθένοι, κύπελλα  καὶ   μεσομφάλους. Οὕτω δ´ εἴρηκε τὰς
[11, 481]   Ἀγροίκοις· Μεγάλ´ ἴσως (ποτήρια) προπινόμενα  καὶ   μέστ´ ἀκράτου κυμβία ἐκάρωσεν ὑμᾶς.
[11, 477]   κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει  καὶ   μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ
[11, 498]   κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει  καὶ   μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ
[11, 476]   κέρασιν ἔπινον δῆλον ἐκ τοῦ  καὶ   μέχρι νῦν λέγεσθαι, ὅταν συμμίσγωσι
[11, 508]   πείσει λέγων ταῦτα καὶ γράφειν  καὶ   μὴ ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις,
[11, 481]   ποτηρίων. (ΚΥΜΒΙΑ τὰ κοῖλα ποτήρια  καὶ   μικρὰ Σιμάριστος. Δωρόθεος δέ· Γένος
[11, 488]   τοῦ χείλους διήκουσαι τοῦ ποτηρίου  καὶ   μικρὸν ἔτι μετεωριζόμεναι κατὰ μὲν
[11, 505]   μίμους μὴ φῶμεν εἶναι λόγους  καὶ   μιμήσεις τοὺς Ἀλεξαμενοῦ τοῦ
[11, 464]   ἅμα ἀκροώμενοι τῶν γελωτοποιῶν τούτων  καὶ   μίμων, ἔτι δὲ τῶν ἄλλων
[11, 481]   (Καὶ ἐν τῷ κατὰ Εὐέργου  καὶ   Μνησιβούλου φησὶ δὲ Δίδυμος
[11, 482]   τῷ ἀλείσῳ καὶ τῷ δέπαι  καὶ   μόνον ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς μὲν
[11, 506]   φείδεται κατηγορίας οὐδὲ τῆς Ἀλκιβιάδου  καὶ   Μυρωνίδου, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῦ τοῦ
[11, 466]   Μιλήσιος, Καλλικράτης Λάκων  καὶ   Μῦς, οὗ εἴδομεν σκύφον Ἡρακλεωτικὸν
[11, 478]   αἱρεῖ τὰ ἐκ τῆς θαλάμης  καὶ   νέμει ὅσοι ἄνω τὸ κέρνος
[11, 505]   καλόν γε αἱ Ἀθῆναι  (καὶ)   νέον τοῦτον Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν. Ἄλλοι
[11, 493]   Ὅμηρος οὐκ ἐπὶ μόνων Μαχάονος  καὶ   Νέστορος ἔθηκε, δύο γὰρ οὗτοι
[11, 493]   οὐκ ἀκουστέον ἐπὶ μόνων Μαχάονος  καὶ   Νέστορος, ὡς οἴονταί τινες, τὸ
[11, 486]   (ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ κύλιξ, ὥς φησι Κλείταρχος  καὶ   Νίκανδρος Θυατειρηνός τὸ
[11, 482]   κύπελλα ἐκπώματα σκύφοις ὅμοια, ὡς  καὶ   Νίκανδρος Κολοφώνιος, ~(Κύπελλα δ´
[11, 491]   φορέεσκε ποτὸν Διὶ μητιόεντι. Τὸν  καὶ   νικήσας πατέρα Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
[11, 477]   μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ  καὶ   νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ·
[11, 498]   μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ  καὶ   νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ,
[11, 483]   (δὲ) τῆς ἀγωγῆς γένος  καὶ   νῦν δρᾶται παρά τισι τῶν
[11, 471]   τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται δ´ ἔτι  καὶ   νῦν· εἰ δὲ μὴ ποιεῖ
[11, 489]   τοὺς δύο πυθμένας. Ὁποῖόν τι  καὶ   νῦν ἔστιν ἰδεῖν ἐν Καπύῃ
[11, 476]   τὸ πόμα. (Διαμένει δὲ ἔτι  καὶ   νῦν τῶν κεράτων κατασκευή.
[11, 501]   ἐστι καὶ ἀρχαία. Ἔτι γοῦν  καὶ   νῦν οὕτως Μασσαλιῆται τιθέασι τὰς
[11, 482]   νεοκρᾶτα βάπτοντες τῷ κυμβίῳ, καθὰ  καὶ   νῦν παρ´ ὑμῖν ποιοῦσιν ἐν
[11, 509]   ἀδόξως διαζῶν. Τοιοῦτοι δ´ εἰσὶ  καὶ   νῦν τῶν Ἀκαδημαικῶν τινες, ἀνοσίως
[11, 506]   ~Ἀλλὰ μὴν οὐ δύνανται Πάραλος  καὶ   (Ξάνθιππος οἱ Περικλέους υἱοὶ (τελευτήσαντες
[11, 509]   οὐ μόνῳ Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ  καὶ   Ξενοκράτει. Καὶ οὗτος οὖν τῆς
[11, 473]   οἴεσθε μέγεθος ἀρεσιαν μέγαν πάνυ,  καὶ   ξηρὸν ἐπόης´ εὐθέως τὸν κάνθαρον.
[11, 505]   αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται δὲ ὡς  καὶ   Γοργίας αὐτὸς ἀναγνοὺς τὸν
[11, 462]   ὅπου ἂν πορεύωνται. Πολλοῖς δὲ  καὶ   ἐν Ἰλλυριοῖς τόπος διαβόητός
[11, 469]   πλεῖστον πινόντων προείπομεν. (Ὅτι δὲ  καὶ   Ἥλιος ἐπὶ ποτηρίου διεκομίζετο
[11, 470]   αὐτὸν τὸ τόξον ὡς βαλῶν,  καὶ   Ἥλιος παύσασθαι κελεύει,
[11, 493]   τὸ δέπας ἀμογητὶ ἀείρων. Ταῦτα  καὶ   θαυμάσιος λυτικὸς Σωσίβιος, ὃν
[11, 475]   συνήθως ἔταττον, ἀφ´ οὗ λέγεται  καὶ   λέβης. Σιληνὸς δὲ καὶ
[11, 506]   ἀλλὰ καὶ Ῥαμνούσιος Ἀντιφῶν  καὶ   μουσικὸς Λάμπρος. ~(Ἐπιλίποι δ´
[11, 495]   τοῦ τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς ἱεροῦ,  καὶ   νικήσας λαμβάνει κύλικα τὴν
[11, 464]   τοῦτον. Καὶ γὰρ φίλοψος  καὶ   ὀψοφάγος οἷον ὀψομανής ἐστι
[11, 490]   τῇ ἀστροθεσίᾳ τῶν Πλειάδων· διὸ  καὶ   περὶ ταύτας μῦθος, ὅτι
[11, 482]   εἶναι τῇ κατασκευῇ. Φησὶ γὰρ  καὶ   ποιητής· Ἦτοι καλὸν
[11, 479]   κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν,  καὶ   προσφέρων ἂν εἶπεν εὐδειπνίας.
[11, 506]   Ἱππίας Ἡλεῖος χλευάζεται, ἀλλὰ  καὶ   Ῥαμνούσιος Ἀντιφῶν καὶ
[11, 496]   ἐπιλέγοντες ῥῆσιν μυστικήν. Μνημονεύει αὐτῶν  καὶ   τὸν Πειρίθουν γράψας, εἴτε
[11, 464]   ὀψοφάγος οἷον ὀψομανής ἐστι  καὶ   φίλοινος οἰνομανὴς καὶ ὡσαύτως
[11, 502]   Χρυσίδ´ οἴνου πανσέληνον ἐκπιὼν ὑφείλετο.  καὶ   γε ἐ- Ἐκαλεῖτο δέ
[11, 504]   αὐλητρίδας ἐκβάλλει, δὲ εἰσάγει·  (καὶ   μέν, ὡς πρόκειται, παραιτεῖται
[11, 477]   ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ νομεῖς  καὶ   οἱ ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος μὲν
[11, 498]   ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ νομεῖς  καὶ   οἱ ἐν ἀγρῷ, ὡς
[11, 463]   ἄλλων κυδρότερον πίεται. Ἐποιοῦντο δὲ  καὶ   οἱ ἑπτὰ καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς
[11, 508]   καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ  καὶ   οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ
[11, 460]   ἔκπωμα οἱ Ἀττικοί, ἐπεὶ ὑδροποτεῖν  καὶ   οἰνοποτεῖν λέγουσιν. (Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦσιν·
[11, 503]   πύρινος ὀπτὸς καὶ κυπαρίσσου στέφανος  καὶ   οἶνος κεκραμένος ἐν ᾠῷ χρυσῷ,
[11, 488]   ἦν ὀλίγη τοῖς κολαπτῆρσιν ἐπηρμένη  καὶ   οἱονεὶ κεφαλίδας ἥλων ἀποτελοῦσα. Πεπάρθαι
[11, 505]   ἀπωλείας τῆς ὑπὸ Τισσαφέρνου γενομένης,  καὶ   οἷός τις ἦν τὸν τρόπον,
[11, 479]   ἱερὸς τοῦ Διονύσου κρατηρίσκος,  καὶ   οἷς χρῶνται οἱ μύσται, ὡς
[11, 494]   γράφει οὕτως· Ἀλβατάνης δὲ στρεπτὸν  καὶ   ὅλμον χρυσοῦν. δὲ ὅλμος
[11, 491]   ἀποκρύπτουσι Πελειάδες. Οὐδὲν οὖν ἄπιστον  καὶ   Ὅμηρον τὰς Πλειάδας κατὰ ποιητικὸν
[11, 475]   τραπεζῶν κεκραμένα τιθέναι ποτήρια, καθὰ  καὶ   Ὅμηρος ποιεῖ. Ὠνομάσθη δὲ τὸ
[11, 475]   α> ἀντὶ τοῦ κερχήσιον· διὸ  καὶ   Ὅμηρος τοὺς ὑπὸ δίψους κρατουμένους
[11, 494]   ὄξους δεκτικὸν σκεῦος· ἐστὶ δὲ  καὶ   ὄνομα ποτηρίου, οὗ μνημονεύει Κρατῖνος
[11, 495]   μέμνηται γράφων οὕτως· Ἦσαν δὲ  καὶ   ὀνύχινοι σκύφοι καὶ συνδέσεις τούτων
[11, 475]   τοῦ θωρακίου εἰς ὕψος ἀνήκουσα  καὶ   ὀξεῖα γιγνομένη ἐστὶν λεγομένη
[11, 496]   (ΡΥΤΟΝ ἔχει τὸ υ> βραχὺ  καὶ   ὀξύνεται. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ
[11, 481]   Γένος ποτηρίων βαθέων τὰ κυμβία  καὶ   ὀρθῶν, πυθμένα μὴ ἐχόντων μηδὲ
[11, 499]   ὁμοίως ἀγγεῖον ξύλινον στρογγύλον γάλα  καὶ   ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς καὶ παρ´
[11, 471]   συγγράμματί φησι· Τὰ τοίνυν εὑρήματα  καὶ   ὅσα τοιαῦτα ἔτι καὶ τὰ
[11, 467]   δὲ καὶ τὸ εἶ γράφουσιν  καὶ   ὅταν καθ´ αὑτὸ μόνον ἐκφωνῆται
[11, 467]   ὅταν καθ´ αὑτὸ μόνον ἐκφωνῆται  καὶ   ὅταν συζευγνυμένου τοῦ ἰῶτα. Κἀν
[11, 467]   ἧς νῦν τάττεται δυνάμεως, ~(ἀλλὰ  καὶ   ὅτε τὴν δίφθογγον ἔδει σημαίνειν
[11, 466]   Ἔναλον καὶ διηγεῖσθαι τὸν τρόπον,  καὶ   ὅτι μὲν παρθένος παρὰ
[11, 462]   κύλικα καὶ μάχαιραν καὶ ὑδρίαν,  καὶ   ὅτι οἰκίας ἔχουσιν ἐξ ἀνθερίκου
[11, 509]   ἐμφαίνων ὅτι καὶ πολυτελῶς ἠσκοῦντο  καὶ   ὅτι τῆς εὐμορφίας τῶν καθ´
[11, 483]   βʹ (Περὶ δὲ τοῦ κωθωνίζεσθαι  καὶ   ὅτι χρήσιμός ἐστι διὰ χρόνου
[11, 466]   Λέσβον στείλαντος σὺν ἄλλοις βασιλεῦσι,  καὶ   ὅτι χρησμὸς ἦν αὐτοῖς δηλώσας
[11, 504]   σώματα καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται,  καὶ   οὐδ´ ἀναπνεῖν μὴ ὅτι λέγειν
[11, 498]   Ἀττικοὶ τὴν εὐθεῖαν καὶ ἀρσενικῶς  καὶ   οὐδετέρως λέγουσιν. Ἡσίοδος δ´ ἐν
[11, 491]   Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς ἀθάνατον ποίησε  καὶ   οὐρανῷ ἐγκατένασσεν. Ὣς δ´ αὕτως
[11, 478]   λουτηρίῳ ἐοικὸς βαθεῖ. Ἔχει δὲ  καὶ   οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει δὲ αὐτοῦ
[11, 482]   καὶ εὐποτώτατα ἐκπωμάτων. Ἦσαν δὲ  καὶ   οὗτοι τῆς αὐτῆς κεραμείας. Ὅταν
[11, 507]   οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ· καὶ γὰρ  καὶ   οὗτος πολλοὺς εἰπὼν κακῶς οὐδ´
[11, 492]   ἄλφιτον· ἄμφω δὲ ταῦτα κυκώμενα  καὶ   οὕτω πινόμενα λέγει ποιητής·
[11, 462]   νεὼ τῆς Ἀθηνᾶς ἀόρατον ἀσπίδα·  καὶ   οὕτως ἀφιᾶσιν εἰς τὴν θάλασσαν
[11, 466]   φησ, (τοὺς) ἀμέλγοντας εἰς αὐτὸ  καὶ   οὕτως πίνοντας. ΑΜΥΣΤΙΣ. Καλεῖται μὲν
[11, 482]   διάφορος ἦν τύπος  καὶ   οὐχ ὥσπερ τὸ δέπας καὶ
[11, 460]   δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ τῶν γονάτων  καὶ   οὐχὶ παρὰ τοῖς γόνασιν ἔστησεν.
[11, 504]   δεῖπνον καὶ κρατῆρα καὶ εὐχὰς  καὶ   παιῶνας ἐτράποντο. Καὶ τοὺς
[11, 481]   αὐτῷ φάσκων ῥυτὰ καὶ κυμβία.  καὶ   πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· Ἐπ´
[11, 487]   Παρέθετο τὰ ἰαμβεῖα καὶ Δίδυμος  καὶ   (Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ μάνης καὶ
[11, 495]   καὶ συνδέσεις τούτων μέχρι δικοτύλων·  καὶ   Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ μὲν δίχοα,
[11, 466]   ἐκτιθεὶς φέρειν καὶ κοῖλα χρυσόκολλα  καὶ   πανάργυρα ἐκπώματ´, εἰς ἀριθμὸν ἑξήκοντα
[11, 466]   τῆς πόλεως, φιλοτιμηθῆναι καὶ πολλὰ  καὶ   παντοδαπὰ γένη παραθέμενον κεραμίων ἐξ
[11, 464]   τὸ πλῆθος τῶν καλῶν τούτων  καὶ   παντοδαπῶν κατὰ τὰς τέχνας ἐκπωμάτων.
[11, 461]   οἶνον καὶ πορίζονται τροφὰς περιέργους  καὶ   παντοίας. Ἐν δὲ τοῖς περὶ
[11, 486]   Ἣν σὺ σάου πάντως, ὡς  καὶ   πάντων ἀπ´ ἐκείνης σοὶ τοῖχοι
[11, 464]   πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς οὖν, ὡς  καὶ   παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα ἀκροώμενοι
[11, 508]   θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει γάρ τις  καὶ   παρ´ ἑτέρων ταῦτα λαβεῖν
[11, 499]   γάλα καὶ ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς  καὶ   παρ´ Ὁμήρῳ λέγεται· Ναῖον δ´
[11, 460]   (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι  καὶ   παρὰ Ἀναξανδρίδῃ ἐν Μελιλώτῳ. Εὔβουλος
[11, 486]   καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς  καὶ   παρὰ τῷ Δημοσθένει γραπτέον Λυκιοεργέας,
[11, 486]   Προβόλους δύο Λυκοεργέας. Μήποτ´ οὖν  καὶ   παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς καὶ
[11, 460]   πεποίημαι. (Ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα  καὶ   παρὰ τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ
[11, 509]   βιοῦντες. Χρημάτων γὰρ ἐξ ἀσεβείας  καὶ   παρὰ φύσιν κυριεύσαντες διὰ γοητείαν
[11, 464]   ἑτέρων εἰς ὕδωρ ἐμβληθέντων ἕψονται  καὶ   παραχεόντων εἰς τὸν οἶνον ἧττον
[11, 505]   (ἔτι δ´ Ἱππίαν καὶ Γοργίαν  καὶ   Παρμενίδην καὶ ἑνὶ διαλόγῳ τῷ
[11, 504]   μόνον νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων» ἀλλὰ  καὶ   πᾶσι τοῖς φιλτάτοις ἔδωκε τῷ
[11, 508]   καὶ περὶ τῆς Πολιτείας· εἰ  καὶ   πασῶν εἴη αὕτη βελτίων, μὴ
[11, 490]   ἣν αἱ Πλειάδες λέγονται Πέλειαι  καὶ   Πελειάδες, παρὰ πολλοῖς ἐστι τῶν
[11, 488]   ποιητοῦ οὐχ ὅτι ἔξωθεν πρόσκεινται  καὶ   πεπαρμένοι εἰσίν, (ἀλλ´ ὅτι ἐμπεπαρμένοις
[11, 464]   ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον ἠριστηκότες  καὶ   πεπωκότες ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν
[11, 508]   καὶ περὶ τῶν κατὰ φύσιν  καὶ   περὶ πλειόνων ἄλλων, οὐδ´ ὣς
[11, 504]   ἰδίας ἑκάτερος ἀρετῆς, καὶ ἴσως  καὶ   περὶ πρωτείων διεφέροντο, οὐ μόνον
[11, 479]   κότταβος παρῆλθεν εἰς τὰ συμπόσια  καὶ   περὶ Σικελίαν, ὥς φησιν Δικαίαρχος,
[11, 508]   προσκαταγελᾶν; δ´ αὐτὸς λόγος  καὶ   περὶ τῆς Πολιτείας· εἰ καὶ
[11, 508]   τοὺς τοιούτους διαλόγους, ἐν οἷς  καὶ   περὶ τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι
[11, 508]   τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται  καὶ   περὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ
[11, 476]   ἀναθήματα περιέχει· κέρας ἔκπωμα ἀργυροῦν,  καὶ   περισκελὶς πρόσεσται ἀργυρᾶ. (ΚΕΡΝΟΣ ἀγγεῖον
[11, 462]   μικρὰς ὅσον σκιᾶς ἕνεκα, ἃς  καὶ   περιφέρουσιν ὅπου ἂν πορεύωνται. Πολλοῖς
[11, 463]   Ὃς δ´ ἂν πλεῖστα γελάσῃ  καὶ   πίῃ καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀντιλάβηται
[11, 490]   Ἄτλαντος θυγατέρας Πελειάδας καλεῖ, καθάπερ  καὶ   Πίνδαρος. Ἐστὶ δ´ ἐοικὸς ὀρειᾶν
[11, 507]   καὶ ἥβην. Εἰ δ´ οὖν  καὶ   Πλάτωνος φήσειέν τις εἶναι τὸν
[11, 461]   δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. Χαλεποὺς γὰρ  καὶ   πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι καὶ
[11, 482]   παρέχοιμ´ ἑστιῶν Εὐριπίδῃ. Ὅτι δὲ  καὶ   πλοῖον κύμβη Σοφοκλῆς ἐν
[11, 466]   Ἀλεξανδρείᾳ τὴν ὕαλον μεταρρυθμίζοντες πολλαῖς  καὶ   ποικίλαις ἰδέαις ποτηρίων, παντὸς τοῦ
[11, 463]   κρητῆρι παρὰ πλέῳ οἰνοποτάζων νείκεα  καὶ   πόλεμον δακρυόεντα λέγῃ, ἀλλ´ ὅστις
[11, 466]   ὧδ´ ἔχους´ ἐκώμασας. Ἐστὶ δὲ  καὶ   πόλις Ἰώνων Ἄρυστις. ΑΡΓΥΡΙΣ εἶδος
[11, 466]   οἶνον ἐκ τῆς πόλεως, φιλοτιμηθῆναι  καὶ   πολλὰ καὶ παντοδαπὰ γένη παραθέμενον
[11, 500]   μέλι πίνοι διείς, τούτου δὲ  καὶ   πολὺ ἥδιον. ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ. Οὕτω τινὰ
[11, 509]   ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων ὅτι  καὶ   πολυτελῶς ἠσκοῦντο καὶ ὅτι τῆς
[11, 461]   ὁρμῶσιν ἐπὶ τὸν πολὺν οἶνον  καὶ   πορίζονται τροφὰς περιέργους καὶ παντοίας.
[11, 466]   τῷ ἁρπασθέντι στολὴν καὶ βοῦν  καὶ   ποτήριον· ἣν καὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι
[11, 473]   πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι δὲ  καὶ   ποτήριόν τι οὕτω καλεῖται Ἀμειψίας
[11, 466]   ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ πού φησι  καὶ   ποτήριον τορνευτὸν καὶ τορευτά. Ἀντιφάνης·
[11, 466]   καὶ βοῦν καὶ ποτήριον· ἣν  καὶ   πρεσβύτεροι γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι
[11, 507]   αὐτὸς εἴη ἡγεῖσθαι τῆς σχολῆς,  καὶ   προέπιεν Ἀπολλοδώρῳ. Καὶ ὃς εἶπεν
[11, 508]   πολίτας, (τῶν δὲ τοῦ Πλάτωνος  καὶ   προσκαταγελᾶν; δ´ αὐτὸς λόγος
[11, 466]   ἀρύτειν καὶ βάλλειν. Λέγουσι δὲ  καὶ   πρόχουν ἄρυστιν. Σοφοκλῆς· Κακῶς σὺ
[11, 508]   καὶ Δικαιοκλῆς Κνίδιος ἐνενηκοστῷ  καὶ   πρώτῳ Διατριβῶν, ἔτι δὲ Δημοχάρης
[11, 465]   καὶ χρυσᾶ. Ὧν εἷς ἐστι  καὶ   Πυθέας Ἀρκὰς ἐκ Φιαλείας,
[11, 503]   Ἐστὶ δὲ ποτίβαζις ἄρτος κρίθινος  καὶ   πύρινος ὀπτὸς καὶ κυπαρίσσου στέφανος
[11, 482]   οὕτως· Θαυμάζουσι δὲ οἱ αὐτοὶ  καὶ   πῶς κύαθον μὴ κεκτημένος, ἀλλὰ
[11, 491]   Πέλειαι. Λαμπροκλῆς δ´ διθυραμβοποιὸς  καὶ   ῥητῶς αὐτὰς εἶπεν ὁμωνυμεῖν ταῖς
[11, 475]   ἠλακάτη. Μνημονεύει δὲ τῶν καρχησίων  καὶ   Σαπφὼ ἐν τούτοις· Κῆνοι δ´
[11, 466]   τυραννήσαντα οὐ μόνον Βαβυλωνίων ἀλλὰ  καὶ   Σελευκέων μετὰ τριακοσίων, μετὰ τὸ
[11, 474]   ἐς καλὸν τὸν υἱὸν εὐτυχοῦντα  καὶ   σεσωσμένον πρῶτος λέγω σοι τόν
[11, 509]   αὐτὸς Δημοχάρης φησίν, χρήματα  καὶ   σῖτον ἐπιδοὺς τοῖς πολίταις καὶ
[11, 461]   Ἡρακλεῖ συστρατευσαμένων. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν  καὶ   Σκυθῖνος Τήιος ἐν τῇ
[11, 500]   πανοῦργον καὶ τὸ θηριῶδες. Διὸ  καὶ   Σκύφον αὐτὸν οἱ Λακεδαιμόνιοι προσηγόρευον.
[11, 464]   τρόπον ἡμεῖς; Τοιοῦτον οἷον ἂν  καὶ   σοὶ δοκῇ. {Α. Βούλεσθε δήπου
[11, 463]   τούτοις τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς τε  καὶ   σοῖς. (Πρὸς οὓς λεκτέον ὅτι
[11, 508]   Δράκοντος καὶ αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνος  καὶ   Σόλωνος, τῶν μὲν τοῖς νόμοις
[11, 506]   τῷ καταδρομὴν ἔχειν πολλῶν ποιητῶν  καὶ   σοφῶν ἀνδρῶν ἐκθεατριζόμενον ἔχει καὶ
[11, 494]   πληρώσαντες οἴνου, καλοῦσιν οἰνιστηρίαν,  καὶ   σπείσαντες τοῖς συνελθοῦσι διδόασι πιεῖν.
[11, 466]   (τῶν τριακοσίων ἔκπωμα δοῦναι ἀργυροῦν,  καὶ   σπονδοποιησάμενον προπιεῖν ἅμα πᾶσιν· καὶ
[11, 481]   γραμματικὸς ἐπίμηκες εἶναι τὸ ποτήριον  καὶ   στενὸν τῷ σχήματι, παρόμοιον πλοίῳ
[11, 473]   ἅπερ ἔμβαλε. Μνημονεύει τοῦ καδίσκου  καὶ   Στράττις κωμικὸς ἐν Λημνομέδᾳ
[11, 466]   δ´ ἐγὼ τέως. Αὔλει σύ,  καὶ   σὺ τὴν ἄμυστιν λάμβανε. {Β.
[11, 469]   τὸ μέγεθος παίζοντες οἱ ποιηταὶ  καὶ   συγγραφεῖς πλεῖν αὐτὸν ἐν ποτηρίῳ
[11, 488]   ἕνα πυθμένα ἔχειν τὸν φυσικὸν  καὶ   συγκεχαλκευμένον τῷ ὅλῳ ποτηρίῳ, καθότι
[11, 507]   ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν. (Ἐὰν γὰρ  καὶ   συγχωρήσῃ τις μεθίστασθαι τὰς τῶν
[11, 508]   καὶ αὐτὸς Πλάτωνος, ἑταῖρος Δίωνος  (καὶ   συμμαθητὴς γενόμενος καὶ συναποδημήσας αὐτῷ
[11, 489]   καὶ τῶν καρπῶν, ἀρχὴ γενέσεως  καὶ   συναιρέσεως, καθά φησι καὶ Ἡσίοδος·
[11, 508]   ἑταῖρος Δίωνος (καὶ συμμαθητὴς γενόμενος  καὶ   συναποδημήσας αὐτῷ εἰς Συρακούσας, ὁρῶν
[11, 495]   Ἦσαν δὲ καὶ ὀνύχινοι σκύφοι  καὶ   συνδέσεις τούτων μέχρι δικοτύλων· καὶ
[11, 491]   εἶπεν καθὸ συμφυεῖς εἰσιν ἀλλήλαις  καὶ   συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ δοιοὶ καὶ
[11, 503]   φησι ψυκτήρια καὶ τοὺς ἀλσώδεις  καὶ   συσκίους τόπους τοὺς τοῖς θεοῖς
[11, 464]   ἧττον ποιεῖν μεθύσκειν. Σμύρνης γὰρ  καὶ   σχοίνου καὶ τῶν τοιούτων ἑτέρων
[11, 496]   τὸ μὴ ὑπερπίνειν ἧττον ἂν  καὶ   σώματα καὶ γνώμας σφάλλειν· νῦν
[11, 505]   ὡς Νικίας Νικαεὺς ἱστορεῖ  καὶ   Σωτίων. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ
[11, 465]   Πυθέα μνῆμα τόδ´ ἔστ´, ἀγαθοῦ  καὶ   σώφρονος ἀνδρός, Ὃς κυλίκων ἔσχεν
[11, 488]   δὲ δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια  καὶ   τὰ κανθάρια καὶ τὰς Σελευκίδας
[11, 478]   οὗ τῶν θεῶν τὰ θαύματα  καὶ   τὰ καρπώσιμα γίνεσθαι ἐπὶ γῆς·
[11, 475]   καὶ γενέσθαι περὶ τὰ σιτία  καὶ   τὰ καρχήσια. Ἔθος γὰρ ἦν
[11, 488]   τὰ κανθάρια καὶ τὰς Σελευκίδας  καὶ   τὰ καρχήσια καὶ τὰ τούτοις
[11, 471]   εὑρήματα καὶ ὅσα τοιαῦτα ἔτι  καὶ   τὰ λοιπά ἐστιν, οἷον Θηρίκλειος,
[11, 464]   σημαινόντων τῶν ὀνομάτων τούτων. Ὥστε  καὶ   τὰ λοιπὰ μὴ ἀλλοτρίως καλεῖσθαι
[11, 461]   ἐπὶ τὸν οἶνον. (Ὅθεν δὴ  καὶ   τὰ μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια
[11, 464]   ἐστὶ τὰ κεράμεα ἐκπώματα, ὡς  καὶ   τὰ παρ´ ἡμῖν ἐκ τῆς
[11, 489]   τοῦ σχήματος ἐναργεῖς τὰς φαντασίας,  καὶ   τὰ περὶ τὴν ἀίδιον τροφὴν
[11, 489]   περὶ τοῦ ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ  καὶ   τὰ περὶ τὴν ἥμερον τροφὴν
[11, 466]   τέτρατον ἱέμεν οἴνου. Θεόφραστος· Ἐπεὶ  καὶ   τὰ περὶ τὴν κρᾶσιν (ἐναντίως
[11, 466]   μὴ μύσαντα. Καλοῦσι δ´ οὕτω  καὶ   τὰ ποτήρια, ἀφ´ ὧν ἔστι
[11, 502]   οὕτως μνημονεύει· Τὴν θηρίκλειον δεῦρο  καὶ   τὰ Ῥοδιακὰ κόμισον λαβὼν τοὺς
[11, 504]   τὸ ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῶν  καὶ   τὰ σώματα καὶ αἱ γνῶμαι
[11, 488]   τὰς Σελευκίδας καὶ τὰ καρχήσια  καὶ   τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν
[11, 504]   φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι μοι  καὶ   τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα τὰ
[11, 504]   σώματα τὰ αὐτὰ πάσχειν ἅπερ  καὶ   τὰ τῶν ἐν γῇ φυομένων.
[11, 508]   συνδραμόντες ἐπ´ αὐτὸν οἱ Λαμψακηνοὶ  καὶ   τὰ χρήματα ἀποδόντες ἐξέβαλον. ~(Τίμαιος
[11, 483]   καὶ καταλέγων πολλὰ ἐκπώματα γράφει  καὶ   τάδε· Κώθωνες διμέτρητοι βʹ (Περὶ
[11, 494]   καὶ τοὺς καδίσκους συγκεραυνώσω σποδῶν  καὶ   τἄλλα πάντ´ ἀγγεῖα τὰ περὶ
[11, 488]   μὲν δύο ὦτα ἄνω, καθότι  καὶ   τἄλλα ποτήρια, ἄλλα δὲ δύο
[11, 478]   τῷ πρὸς Λυκόφρονα παρὰ Σικυωνίοις  καὶ   Ταραντίνοις ἐπιπολάζειν φησὶ τὸ ἔκπωμα,
[11, 485]   ἀπὸ τῶν εἰς τὰς μέθας  καὶ   τὰς ἀσωτίας πολλὰ ἀναλισκόντων, οὓς
[11, 509]   τὰ χρήματα τῶν δεσποτῶν χαρισάμενος  καὶ   τὰς ἐκείνων γυναῖκας συνῴκισεν πρὸς
[11, 460]   ἐπαγγέλλεται ποτηρίων ἀποδοὺς τὸν λόγον  καὶ   τὰς κύλικας πλήρεις (ἅπασι προπίῃ.
[11, 488]   τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια  καὶ   τὰς Σελευκίδας καὶ τὰ καρχήσια
[11, 493]   διέπαιξε διὰ τὰς πολυθρυλήτους ταύτας  καὶ   (τὰς) τοιαύτας λύσεις (Πτολεμαῖος
[11, 488]   ποτηρίῳ, καθότι τὰ λεγόμενα κυμβία  καὶ   τὰς φιάλας καὶ εἴ τι
[11, 476]   πολλῶν ποιητῶν. Ἐν δὲ Κυζίκῳ  καὶ   ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι δὲ τοῖς
[11, 479]   περὶ τῶν ἐπιχωρίων δείπνων γράφει  καὶ   ταῦτα· Καθαγισάντων ταῦτα ἐν κεραμέᾳ
[11, 465]   Παιδείας περὶ Περσῶν λέγων γράφει  καὶ   ταῦτα· Καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν
[11, 507]   τοῦ Πλάτωνος κακοηθείας λέγων γράφει  καὶ   ταῦτα· Μετὰ τὴν Σωκράτους τελευτὴν
[11, 466]   εἰς τὸ πέλαγος παρθένον, γράφει  καὶ   ταῦτα· Μυθολογοῦσι δὲ (περὶ) τῶν
[11, 479]   Ὀλυμπίᾳ λέγων Μεταποντίνων ναοῦ γράφει  καὶ   ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν
[11, 477]   δέ φησι ποτηρίου εἶδος εἶναι,  (καὶ   τάχ´ ἂν εἴη τὰ λεγόμενα
[11, 474]   ἐπίμηκες (τὸ) ποτήριον τὸ καρχήσιον,  (καὶ   τάχα διὰ τὸ ἀνατετάσθαι οὕτως
[11, 490]   οὖν τῆς τῶν καρπῶν γενέσεως  καὶ   τελειώσεως προσημαντικὰς Πλειάδας οἰκείως ἐνετόρευσε
[11, 483]   ποτήριον Κυπρίους, τὸ δὲ δίωτον  καὶ   τετράωτον Κρῆτας. Φιλητᾶς δὲ Συρακοσίους
[11, 476]   κέρατα φυόντων, ὡς χωρεῖν τρεῖς  καὶ   τέτταρας χόας, ἐκπώματα (ποιεῖν ἐξ
[11, 497]   ἐν τῇ Χήρᾳ βατιακῶν μνησθεὶς  καὶ   τῇ γελοιότητι τοῦ ὀνόματος προσπαίξας
[11, 503]   ἀφ´ ἧς σπείσας ταῖς Μούσαις  καὶ   τῇ τούτων Μνημοσύνῃ μητρὶ προὔπιε
[11, 467]   οὑτοσί. Τελέσιλλα δὲ Ἀργεία  καὶ   τὴν ἅλω καλεῖ δῖνον. Κυρηναῖοι
[11, 501]   τὰ ὦτα δυνάμενος φέρεσθαι, οὕτως  καὶ   τὴν ἀμφίθετον φιάλην. (Ἀρίσταρχος δὲ
[11, 506]   Ὥσπερ ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους ὅτι  καὶ   τὴν ἀρχὴν τῆς βασιλείας Φίλιππος
[11, 467]   ὀνομασθῆναι τήν τε Θηρίκλειον κύλικα  καὶ   τὴν Δεινιάδα. Σέλευκος δ´ εἰπὼν
[11, 479]   εἰς τὸν ἀριστερὸν ἀγκῶνα ἐρείσαντα  καὶ   τὴν δεξιὰν ἀγκυλώσαντα ὑγρῶς ἀφεῖναι
[11, 506]   τε ἐριστὰς (ὀνομάζων) ὀνειδίζει αὐτοῖς  καὶ   τὴν ἐκ Χίου τῆς πατρίδος
[11, 480]   κύλικί τις ἀγορεύῃ. (Ἀθηναῖοι δὲ  καὶ   τὴν ἰατρικὴν πυξίδα καλοῦσι κυλιχνίδα
[11, 505]   μὲν τῇ Πολιτείᾳ Ὅμηρον ἐκβάλλων  καὶ   τὴν μιμητικὴν ποίησιν, αὐτὸς δὲ
[11, 499]   δέ φησι λέγεσθαι τὴν πέτασον  καὶ   τὴν στάμνον ὑπό τινων. (Τὸ
[11, 494]   Βίωνος τὴν πρώτην συλλαβὴν (βι)  καὶ   τὴν τελευταίαν τοῦ Ἀπολλωνίου, εὑρήσεις
[11, 463]   ὁμιλίας. Παραμυθεῖται γὰρ οἶνος  καὶ   τὴν τοῦ γήρως δυσθυμίαν φησὶ
[11, 501]   δεχόμενον ἴσως ὕδωρ ψυχρόν, ὥστε  καὶ   τὴν φιάλην εἶναι χαλκίῳ προσεοικυῖαν
[11, 483]   μεγάλα βλάπτεσθαι καὶ τὸ σῶμα  καὶ   τὴν ψυχήν. ~(Τὸ μέντοι κωθωνίζεσθαι
[11, 464]   ἐπ´ αὐτοῖς ὡς ἁμαρτάνουσι μανικῶς  καὶ   τῆς ἀληθείας ἐπὶ πλεῖστον ἀπαρτωμένοις.
[11, 494]   ὃς ἐποίησέ σε, τῆς συμμετρίας  καὶ   τῆς ἀφελείας οὕνεκα. Κἀν τοῖς
[11, 463]   ἂν πλεῖστα γελάσῃ καὶ πίῃ  καὶ   τῆς Ἀφροδίτης ἀντιλάβηται τὸν χρόνον
[11, 475]   τετράγωνον πάντῃ πλὴν τῆς βάσεως  καὶ   τῆς κορυφῆς· αὗται δὲ προὔχουσι
[11, 492]   τῆς ὀξύτητος τῶν πλαγκτῶν πετρῶν  καὶ   τῆς λειότητος ἀφαιρεῖσθαι λέγων μίαν
[11, 502]   τις ἥδιστ´ ἴσον ἴσῳ κεκραμένον,  (καὶ   τῆς Ὁμονοίας δύο, τί νῦν
[11, 489]   λαμβάνοντες ἔκ τε τοῦ ἡλίου  καὶ   τῆς σελήνης τοῦ σχήματος ἐναργεῖς
[11, 484]   τινα καὶ τοῦ σώματος κάθαρσιν  καὶ   τῆς ψυχῆς ἄνεσιν. Γίγνονται γάρ
[11, 465]   Διόπερ ὀνομασθῆναι τὰς (πηγὰς) Νύμφας  καὶ   τιθήνας τοῦ Διονύσου, ὅτι τὸν
[11, 482]   καὶ οὐχ ὥσπερ τὸ δέπας  καὶ   τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον, οὕτω (δὲ)
[11, 482]   τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ  καὶ   τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ ὅτι παραπλήσιον
[11, 468]   προθεὶς καλπίς φησι· Δακτυλωτὸν ἔκπωμα  καὶ   τὸ ἄμφωτον, εἰς ἐστιν
[11, 466]   Γηρυόνου βόας ὁρμῶντα. Οἴδαμεν δὲ  καὶ   τὸ Βαθυκλέους τοῦ Ἀρκάδος ποτήριον,
[11, 467]   οὖ μόνου γράφουσι. Παραπλησίως δὲ  καὶ   τὸ εἶ γράφουσιν καὶ ὅταν
[11, 505]   λόγους. Τὸ δὲ πάντων σχετλιώτατον  καὶ   τὸ εἰπεῖν οὐδεμιᾶς κατεπειγούσης χρείας
[11, 487]   καὶ (Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ μάνης  καὶ   τὸ ἐπὶ τοῦ κοττάβου ἐφεστηκός,
[11, 502]   κοινῇ κύλικα προπίομαι. Ἐκαλεῖτο δὲ  καὶ   τὸ ἑταιρικὸν συνευωχούμενον φιλοτήσιον. Ἀριστοφάνης·
[11, 500]   ἔχων, ἀλλὰ πολὺ τὸ πανοῦργον  καὶ   τὸ θηριῶδες. Διὸ καὶ Σκύφον
[11, 507]   τῆς δουλείας ἐφιστὰς δίκην ἐφωράθη·  καὶ   τὸ καθόλου πᾶσι τοῖς Σωκράτους
[11, 491]   γὰρ δοιοὶ καὶ δοιαὶ σημαίνει  καὶ   τὸ κατ´ ἀριθμὸν εἶδος, τὸ
[11, 480]   ποτήρια, κἂν ἀργυρᾶ τυγχάνῃ ὄντα,  καὶ   τὸ κυλικηγορεῖν, ὅταν ἐπὶ τῇ
[11, 482]   τὸν χόα αὐτῷ σύ, Κῶμε,  καὶ   τὸ κυμβίον φέρων· Εὐριπίδης τις
[11, 474]   πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν μὲν οἰνοχόην  καὶ   τὸ κύπελλον λίθινα, χρυσῷ τὰ
[11, 500]   Ῥόδιος ἐν τῷ περὶ Μέθης  καὶ   τὸ μεθύσαι σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς
[11, 507]   τὸ πόλιν δὲ θελῆσαι κτίσαι  καὶ   τὸ νομοθετῆσαι τίς οὐ φήσει
[11, 477]   κισσύβιον καλεῖν· Μαρσύας δὲ κύπελλον  καὶ   τὸ ξύλινον ποτήριον. Εὔμολπος δὲ
[11, 503]   γάρ τὸν δὲ κάδον ἔξω  καὶ   τὸ ποτήριον λαβὼν ἀπόφερε τἄλλα
[11, 467]   μὲν ἧρπε σχοινοτένειά τ´ ἀοιδὰ  καὶ   τὸ σὰν κίβδηλον ἀπὸ στομάτων.
[11, 501]   καὶ ἐπὶ τὸν πυθμένα  καὶ   τὸ στόμα τιθεμένη· δὲ
[11, 491]   Καὶ Δοιὼ θεράποντε» Σημαίνει δὲ  καὶ   τὸ συμφυὲς καὶ τὸ συνεζευγμένον
[11, 491]   Σημαίνει δὲ καὶ τὸ συμφυὲς  καὶ   τὸ συνεζευγμένον κατ´ ἀριθμόν, ὡς
[11, 507]   ποτε ἦμεν μήτ´ αἴσθησις, εἰ  καὶ   τὸ σύνολον ἦμεν, τίς χάρις
[11, 483]   ταῖς συνουσίαις πίνοντας μεγάλα βλάπτεσθαι  καὶ   τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν.
[11, 479]   φησίν, ἐκάλουν οἱ παλαιοί, ὡς  καὶ   τὸ τῶν χειρῶν κοῖλον· ὅθεν
[11, 467]   ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι δεῖ  καὶ   τὸ ὖ, ἵν´ Διονύσου.
[11, 505]   ἡλικία συγχωρεῖ, οὐχ ὡς  καὶ   τοιούτους εἰπεῖν ἀκοῦσαι λόγους.
[11, 483]   ἑορτάς, ἔν τε τοῖς ἐπινικίοις  καὶ   τοῖς γάμοις τῶν παρθένων, πίνουσιν
[11, 466]   Σπουδὴ δὲ αὐτοῖς παῖδας ἁρπάζειν·  καὶ   τοῖς καλοῖς παρ´ αὐτοῖς ἄδοξόν
[11, 492]   λέγονται δὲ καὶ τῷ ἀριθμῷ  καὶ   τοῖς ὀνόμασιν ἑπτά. (Πρὸς δὲ
[11, 469]   διὰ τὴν ἐλαφρότητα τῶν ποτηρίων  καὶ   τοῖς πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου
[11, 466]   πᾶσι τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε  καὶ   τοῖς πίνειν, ὅτι δύο
[11, 509]   ἀρίστους τῶν πολιτῶν ἐξήλασεν, ἀλλὰ  καὶ   τοῖς τούτων δούλοις τὰ χρήματα
[11, 464]   αὐτοῖς ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο,  καὶ   τοῖς χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν
[11, 506]   Ἐν δὲ τῷ Εὐθυδήμῳ Εὐθύδημον  καὶ   τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Διονυσόδωρον προπηλακίζων
[11, 508]   καὶ τὸν Σόλωνα τοὺς Ἀθηναίους  καὶ   τὸν Ζάλευκον τοὺς Θουρίους, καὶ
[11, 466]   διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν,  καὶ   τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι ἐπὶ τὰς
[11, 506]   καὶ σοφῶν ἀνδρῶν ἐκθεατριζόμενον ἔχει  καὶ   τὸν Καλλίου βίον μᾶλλον τῶν
[11, 474]   κεκοσμημένας, ἐκπώματα δὲ κεραμέους κανθάρους,  καὶ   τὸν λύχνον ὁμοίως τὸν ἐκ
[11, 462]   πιὼν ἀναφαίνῃ, ὡς οἱ μνημοσύνη,  καὶ   τὸν ὃς ἀμφ´ ἀρετῆς. Οὔτι
[11, 478]   δὲ εἶδος εἶναι. Δύνασθαι δὲ  καὶ   τὸν παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς καί
[11, 498]   τὴν λείην δασάμενος τοῖς συμμάχοις  καὶ   τὸν σκύπφον ἔχων ὃν εἵλετο
[11, 508]   καθάπερ τὸν Λυκοῦργον τοὺς Λακεδαιμονίους  καὶ   τὸν Σόλωνα τοὺς Ἀθηναίους καὶ
[11, 480]   κέντρον Αἱ δ´ Ἀργεῖαι δοκοῦσι  καὶ   τὸν τύπον ἔχειν διάφορον πρὸς
[11, 506]   αὐτοῦ ἠλιθίους Μειδίαν τε ὀρτυγοκόπον,  καὶ   τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον εὐπρόσωπον
[11, 461]   λέγων οὕτως· Ἡρακλῆς λαβὼν Εὔρυτον  καὶ   τὸν υἱὸν ἔκτεινε φόρους πρήσσοντας
[11, 479]   κοττάβου τεθέντος (ἐξ ἀποστήματος ἴσου  καὶ   τόπων ὁμοίων ἀγωνίζοιντο περὶ τῆς
[11, 466]   πού φησι καὶ ποτήριον τορνευτὸν  καὶ   τορευτά. Ἀντιφάνης· Ἄλλοι δὲ καὶ
[11, 472]   φησιν· Ἐφεξῆς στρώματ´, ἀργυρώματα, θηρίκλειοι  καὶ   τορευτὰ πολυτελῆ ποτήρια ἕτερα. Ἀριστοφῶν
[11, 461]   μέθης τηλικοῦτος ὤν. Ἦν οὖν  καὶ   τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ μὴ
[11, 494]   καὶ τοῦ Σωσιγένους τὸ σι>  καὶ   τοῦ Βίωνος τὴν πρώτην συλλαβὴν
[11, 489]   ἐκπώματος φύσει, τὴν τῶν ἀστέρων  καὶ   τοῦ οὐρανοῦ ἐκτυπῶν κατὰ τὴν
[11, 497]   ἐν Σῳζούσῃ καταλέγων τινὰ ποτήρια  καὶ   τοῦ ῥυτοῦ ἐμνήσθη, ὡς προεῖπον·
[11, 463]   τινα ἀφειμένους ἐκ τοῦ θανάτου  καὶ   τοῦ σκότους εἰς τὴν διατριβὴν
[11, 484]   ἡμερῶν δοκεῖ μοι ποιεῖν τινα  καὶ   τοῦ σώματος κάθαρσιν καὶ τῆς
[11, 494]   ἀφέλῃς τοῦ Σωτῆρος τὸ σω>  καὶ   τοῦ Σωσιγένους τὸ σι> καὶ
[11, 497]   πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν ὡς  καὶ   τοῦ τῆς Ἀμαλθείας ἐστὶν ὀλβιώτερον
[11, 502]   ἐν Ἡρωίνῃ καταλέγων πολλὰ ποτήρια  καὶ   τοῦ ψυγέως οὕτως μνημονεύει· Τὴν
[11, 470]   Κορίνθιος κεραμεύς, ἀφ´ οὗ  καὶ   τοὔνομα ἔχει, γεγονὼς τοῖς χρόνοις
[11, 508]   Τιμαίους αὐτοῦ καὶ τοὺς Γοργίας,  (καὶ   τοὺς ἄλλους δὲ τοὺς τοιούτους
[11, 503]   Θυατειρηνὸς καλεῖσθαί φησι ψυκτήρια  καὶ   τοὺς ἀλσώδεις καὶ συσκίους τόπους
[11, 508]   τις διεξίοι τοὺς Τιμαίους αὐτοῦ  καὶ   τοὺς Γοργίας, (καὶ τοὺς ἄλλους
[11, 469]   τὰς Ῥοδιακὰς ὅλος ἀπηνέχθην ἐγὼ  καὶ   τοὺς ἐφήβους, Σωσία, τοὺς δυσχερεῖς.
[11, 494]   Συντρίψω γὰρ αὐτοῦ τοὺς χόας  καὶ   τοὺς καδίσκους συγκεραυνώσω σποδῶν καὶ
[11, 466]   εὐτρεπῆ τε τὸν κοντὸν ποοῦ  καὶ   τοὺς κάλως ἔκλυε καὶ χάλα
[11, 506]   Ἡρακλείδην. Ἐν δὲ τῷ Μένωνι  καὶ   τοὺς μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις γενομένους
[11, 506]   πρόκωπον) Λακεδαιμονίους δὲ ἐπαινῶν ἐπαινεῖ  καὶ   τοὺς πάντων Ἑλλήνων ἐχθροὺς Πέρσας.
[11, 489]   Διὸ τὴν τράπεζαν κυκλοειδῆ κατεσκευάσαντο  καὶ   τοὺς τρίποδας τοὺς τοῖς θεοῖς
[11, 506]   Ἀλκιβιάδου Κλεινίαν μαινόμενόν τε ἀποφαίνει  καὶ   τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἠλιθίους Μειδίαν
[11, 506]   κακολογεῖ πάντας τοὺς ποιητάς, ἔπειτα  καὶ   τοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου προαγομένους,
[11, 464]   φιλοδόξους, (καθάπερ τοὺς φιλογύνας γυναικομανεῖς  καὶ   τοὺς φιλόρνιθας ὀρνιθομανεῖς, τὸ αὐτὸ
[11, 489]   ἀγάλματα νυκτὸς ἰούσης. Περιττῶς δὲ  καὶ   τοῦτ´ ἔφρασεν ποιητής, τοὺς
[11, 497]   πύρπνοον Χίμαιραν εἰσηκοντικώς. Εἶεν, δέχου  καὶ   τοῦτο. Ἐκαλεῖτο δὲ τὸ ῥυτὸν
[11, 482]   τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον, οὕτω (δὲ)  καὶ   τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον; ἀπὸ
[11, 488]   εἶναι τοῦ ποτηρίου; (ἰδίως δὲ  καὶ   τοῦτο λέγεται ὅτι οἱ μὲν
[11, 467]   δὲ λαβόντα σπένδειν. (ΔΕΙΝΟΣ. (Ὅτι  καὶ   τοῦτο ποτηρίου ὄνομα) Διονύσιος
[11, 499]   εἰς τὰ γεύμαθ´ ὑπὸ μάλης,  καὶ   τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν ὥσπερ
[11, 497]   μηχανοποιοῦ ῥυτοῦ μνημονεύων φησί· Ζωροπόται,  καὶ   τοῦτο φιλοζεφύρου κατὰ νηὸν τὸ
[11, 467]   Σῳζούσῃ καταλέγων ὀνόματα ποτηρίων μνημονεύει  καὶ   τούτου λέγων οὕτως· Ὅσα δ´
[11, 466]   πίνειν ὑδαρεστέρῳ χρῷντο τῷ ποτῷ  καὶ   τούτου ποιησάμενοι τὴν ἀπόλαυσιν ἧττον
[11, 508]   δὲ συντεθέντες ὑπ´ αὐτοῦ Νόμοι  (καὶ   τούτων ἔτι πρότερον Πολιτεία
[11, 464]   ἀγῶνα πάντα οἶνος αὐτοῖς ᾠνοχοεῖτο  καὶ   τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖς χοροῖς
[11, 486]   καὶ δίφρος Μιλησιουργής, κλίνη Χιουργὴς  καὶ   τράπεζα Ῥηνιοεργής. Ἡρόδοτός τε ἐν
[11, 462]   Ἡρακλείας τῆς ὑπὸ τὴν Οἴτην  καὶ   Τραχῖνος τῶν οἰκητόρων μεθ´ Ἡρακλέους
[11, 466]   ὠφελοῦσι τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ  καὶ   τρέφει μεγαλύνει τε τὴν ψυχὴν
[11, 495]   Ποσειδώνιος φιλόσοφος ἐν ἕκτῃ  καὶ   τριακοστῇ τῶν Ἱστοριῶν ὡς οὕτω
[11, 500]   πάντες οἱ προγάστορες. ΤΡΙΗΡΗΣ. Ὅτι  καὶ   τριήρης εἶδος ἐκπώματος Ἐπίνικος ἐν
[11, 466]   τὸ γράμμα φαίνων, δέλτ´, ἰῶτα  καὶ   τρίτον οὖ, νῦ τό τ´
[11, 466]   βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι καὶ θυμιατήρια  καὶ   τρυβλία. ΒΗΣΣΑ ποτήριον παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι
[11, 496]   ὅσον οἶνον ἔχει καὶ μέλι  καὶ   τυρὸν καὶ ἀλφίτων καὶ ἐλαίου
[11, 492]   αὐτῶν οὐκ ἀπόλλυται, λέγονται δὲ  καὶ   τῷ ἀριθμῷ καὶ τοῖς ὀνόμασιν
[11, 482]   πότερόν ἐστιν ταὐτὸν τῷ ἀλείσῳ  καὶ   τῷ δέπαι καὶ μόνον ὀνόματι
[11, 490]   ἑτέρας τροφῆς δεκτικὸν ἀγγεῖον. (Διὸ  καὶ   τῷ Διὶ τὴν ἀμβροσίαν τὰς
[11, 490]   ἀνθρώπων γένει τὰς ὥρας, ταύτας  καὶ   τῷ Διὶ φέρειν τὴν ἀμβροσίαν.
[11, 498]   Νεστορίδος φησὶν ὅτι τῷ σκύφει  καὶ   τῷ κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν
[11, 461]   δὲ οἱ ταῖς ἐξουσίαις χρώμενοι  καὶ   τῷ πλουτεῖν προτιμῶσι τὴν μέθην
[11, 507]   μὲν τῶν ῥυάκων χάριν, ὅτε  καὶ   τῷ πρεσβυτέρῳ Διονυσίῳ (συγγενόμενος ἐκινδύνευσεν,
[11, 492]   Διὶ πατρὶ φέρουσιν. Ἀλλά τε  καὶ   τῶν αἰεὶ ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη.
[11, 483]   κύπελλα καλεῖν τὰ τῆς μάζης  καὶ   τῶν ἄρτων ἐπὶ τῆς τραπέζης
[11, 464]   οὕτω τὰς μέθας ἵστησιν (ὥστε  καὶ   τῶν ἀφροδισίων παραλύειν τὰ πνεύματα
[11, 501]   λέγονται, ὅτι οἱ ὀμφαλοὶ αὐτῶν  καὶ   τῶν βαλανείων οἱ θόλοι ὅμοιοί
[11, 501]   τῶν γὰρ φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ  καὶ   τῶν βαλανείων οἱ θόλοι παρόμοιοι·
[11, 509]   ἐν Ναυάγῳ (Πλάτωνά τε αὐτὸν  καὶ   τῶν γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς
[11, 499]   Ἀδελφοῖς εἴρηκεν· (Ὦ τοιχωρύχον ἐκεῖνο  καὶ   τῶν δυναμένων λαγύνιον· ἔχον βαδίζειν
[11, 489]   ἃς σπόρος τε καὶ ἀμητὸς  καὶ   τῶν καρπῶν, ἀρχὴ γενέσεως καὶ
[11, 509]   ὠφεληθεὶς ἐκ τῆς καλῆς Πολιτείας  καὶ   τῶν παρανόμων Νόμων. (Διὸ καὶ
[11, 464]   μεθύσκειν. Σμύρνης γὰρ καὶ σχοίνου  καὶ   τῶν τοιούτων ἑτέρων εἰς ὕδωρ
[11, 495]   Θαλῆς γάρ, ὅστις ἀστέρων ὀνήιστος  καὶ   τῶν τότ´, ὡς λέγουσι, πολλὸν
[11, 461]   μικροῖς φησιν αὐτοὺς ἐκπώμασι κεχρῆσθαι  καὶ   ὑδαρέστερον πεπωκέναι. Χαμαιλέων δ´
[11, 462]   κέκτηνται κύλικα καὶ μάχαιραν  καὶ   ὑδρίαν, καὶ ὅτι οἰκίας ἔχουσιν
[11, 503]   πίνει. (Τοσαῦτα εἰπὼν Πλούταρχος  καὶ   ὑπὸ πάντων κροταλισθεὶς ᾔτησε φιάλην,
[11, 505]   πολίτης αὐτοῦ. Ἀδύνατον δὲ  καὶ   Φαῖδρον οὐ μόνον κατὰ Σωκράτην
[11, 505]   ἤκουσε (παρὰ Πλάτωνος) Ταὐτά φασι  καὶ   Φαίδωνα εἰπεῖν ἀναγνόντα τὸν περὶ
[11, 466]   ἀφεθείσης εἰς τὴν θάλασσαν παρθένου  καὶ   φασὶν ἐρασθέντα αὐτῆς τῶν ἡγεμόνων
[11, 464]   ἐνέχεον πάλιν· μαρτυρεῖν δὲ τούτοις  καὶ   Φερεκράτη τὸν κωμικόν ὅτι μέχρι
[11, 496]   Μειδίου Ῥυτὰ καὶ κυμβία, φησί,  καὶ   φιάλας» Δίφιλος δ´ ἐν Εὐνούχῳ
[11, 483]   ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις συμποσίοις  καὶ   φιδιτίοις ἐν πιθάκναις (Μνημονεύει αὐτοῦ
[11, 487]   λέγων οὕτως· Τάδ´ ἐστὶ κνισμὸς  καὶ   φιλημάτων ψόφος· τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια
[11, 507]   Πλάτων πρὸς τῇ κακοηθείᾳ  καὶ   φιλόδοξος, ὅστις ἔφησεν· Ἔσχατον τὸν
[11, 476]   τὰ χείλη περιαργυροῦντας καὶ χρυσοῦντας·  καὶ   Φιλόξενος δ´ Κυθήριος ἐν
[11, 505]   ἄλλα στρατηγὸν αὐτὸν ἀγαθὸν εἶναι  καὶ   φιλόπονον, παιδείας δ´ ὀρθῆς οὐδὲ
[11, 484]   ἐκ Λακαινᾶν (κυλίκων) μέθυ ἡδέως  καὶ   φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ. Οἳ μὲν ὀξύνουσι
[11, 460]   τῶν πολεμίων οἴκαδ´ ἥκω, συγγενεῖς  καὶ   φράτερας καὶ δημότας εὑρὼν μόλις
[11, 509]   γοητείαν νῦν εἰσιν περίβλεπτοι· ὥσπερ  καὶ   (Χαίρων Πελληνεύς, ὃς οὐ
[11, 466]   ποοῦ καὶ τοὺς κάλως ἔκλυε  καὶ   χάλα πόδα. (ΑΩΤΟΝ παρὰ Κυπρίοις
[11, 504]   μεγάλων πίνετε ποτηρίων, τὸν ἥδιστον  καὶ   χαριέστατον Ξενοφῶντα πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες,
[11, 478]   Καί· Πολλὰ μεταξὺ πέλει κοτύλης  καὶ   χείλεος ἄκρου. Σιμάριστος δὲ τὸ
[11, 491]   τιμήν, (αἳ δή τοι θέρεος  καὶ   χείματος ἄγγελοί εἰσι. Καὶ Σιμμίας
[11, 490]   εἱλίσσονται· ὅς σφισι καὶ θέρεος  καὶ   χείματος ἀρχομένοιο σημαίνειν ἐπένευσεν ἐπερχομένου
[11, 462]   Νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν  καὶ   χεῖρες ἁπάντων (καὶ κύλικες· πλεκτοὺς
[11, 484]   Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· Συβαρίτιδάς τ´ εὐωχίας,  καὶ   Χῖον ἐκ Λακαινᾶν (κυλίκων) μέθυ
[11, 483]   Λακωνικὰ καὶ ἱμάτια φορεῖν ἥδιστα  καὶ   χρησιμώτατα· κώθων Λακωνικός, ἔκπωμα ἐπιτηδειότατον
[11, 465]   κεκτῆσθαι πολλὰ ἐκπώματα ἀργυρᾶ τε  καὶ   χρυσᾶ. Ὧν εἷς ἐστι καὶ
[11, 500]   λέγῃ· Ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκε»  καὶ   Χρυσῆν φιάλην καὶ δίπλακα δημόν
[11, 466]   δὴ βακχίου παλαιγενοῦς ἀφρῷ σκιὰ  καὶ   χρυσοκόλλητον δέπας μεστὸν κύκλῳ χορεῦον
[11, 476]   ἐξ αὐτῶν, τὰ χείλη περιαργυροῦντας  καὶ   χρυσοῦντας· καὶ Φιλόξενος δ´
[11, 505]   (Ἥκει ἡμῖν καλός τε  καὶ   χρυσοῦς Γοργίας, ἔφη Γοργίας·
[11, 466]   τινα Νικόμαχος· χαῖρε χρυσόκλυστα  καὶ   χρυσοῦς ἐμῶν. Φιλιππίδης· Τὰ ποτήρι´
[11, 508]   φησί, τῶν διαλόγων αὐτοῦ ἀχρείους  καὶ   ψευδεῖς ἄν τις εὕροι· ἀλλοτρίους
[11, 487]   αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται  καὶ   ψόφος ἔσται πάνυ πολύς. {Β.
[11, 478]   μαστιγία. {Α. Καὶ κόνδυ  καὶ   ψυκτῆρα καὶ κυμβίον. Νικόμαχος δ´
[11, 464]   ἐστι καὶ φίλοινος οἰνομανὴς  καὶ   ὡσαύτως ἐπὶ τῶν ὁμοίων, οὐκ
[11, 489]   περιφερεῖς εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως  καὶ   ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς
[11, 484]   κατασκευῇ καὶ μέγα· ἔχει δὲ  καὶ   ὦτα μεγάλα. Μένανδρος Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008