Livre, pages |
[11, 465] |
ὀπωρινούς·
ἐξ
οὗ
βροτοὶ
καλοῦσιν
|
οἶνον |
αἴθοπα.
Καὶ
Ὀδυσσεὺς
ὤπασεν
Μελιηδέα |
[11, 466] |
χρήσιμον.
Κρατῖνος·
Πιεῖν
δὲ
θάνατος
|
οἶνον, |
ἂν
ὕδωρ
ἐπῇ.
Ἀλλ´
ἴσον |
[11, 465] |
τιθήνας
τοῦ
Διονύσου,
ὅτι
τὸν
|
οἶνον |
αὐξάνει
τὸ
ὕδωρ
κιρνάμενον.
Ἡσθέντες |
[11, 481] |
οἶνος
ἐκποθῇ.
(Εἶθ´
ὅταν
τὸν
|
οἶνον |
αὐτὰς
αἰτιώμεθ´
ἐκπιεῖν,
λοιδοροῦνται
κὠμνύουσι |
[11, 494] |
εἶναι
γνήσιον,
(τὸ
δ´
ὄξος
|
οἶνον |
αὑτὸ
μᾶλλον
θατέρου.
(ΟΙΝΙΣΤΗΡΙΑ.
Οἱ |
[11, 466] |
ἐν
κύλικι
πρότερον
κεράσειέ
τις
|
οἶνον
|
ἐγχέας,
ἀλλ´
ὕδωρ
καὶ
καθύπερθε |
[11, 466] |
τὸ
πολὺν
ἐξάγεσθαι
τὸν
Μενδαῖον
|
οἶνον |
ἐκ
τῆς
πόλεως,
φιλοτιμηθῆναι
καὶ |
[11, 485] |
Τηλεκλείδου
ἐκ
Πρυτάνεων·
Καὶ
μελιχρὸν
|
οἶνον |
ἕλκειν
ἐξ
ἡδυπνόου
λεπαστῆς.
~(Ἕρμιππος |
[11, 478] |
ἑστὼς
τὴν
καλὴν
σκευὴν
ἔχων
|
οἶνον |
ἐξέσπενδε
κοτύλῳ.
Πάμφιλος
δὲ
ποτηρίου |
[11, 466] |
γὰρ
τὸ
ὕδωρ
ἐπὶ
τὸν
|
οἶνον |
ἐπέχεον,
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸ
ὕδωρ |
[11, 483] |
πώματ´
ἄφελκε
κάδων,
ἄγρει
δ´
|
οἶνον |
ἐρυθρὸν
ἀπὸ
τρυγός·
οὐδὲ
γὰρ |
[11, 465] |
αἴθοπα.
Καὶ
Ὀδυσσεὺς
ὤπασεν
Μελιηδέα
|
οἶνον |
ἐρυθρόν,
(ἓν
δέπας
ἐμπλήσας,
ὕδατος |
[11, 473] |
νέον,
καὶ
γάρ
τι
παρ´
|
οἶνον
|
εὕροιμ´
ἂν
λεπτὸν
καί
τι |
[11, 496] |
ἡ
κύλιξ
καλεῖται
καθ´
ὅσον
|
οἶνον |
ἔχει
καὶ
μέλι
καὶ
τυρὸν |
[11, 466] |
Ὀδυσσείᾳ
περὶ
Πεισιστράτου·
Ἐν
δ´
|
οἶνον |
ἔχευε
χρυσείῳ
δέπαι.
Εἶτα
παρακατιὼν |
[11, 463] |
ἐν
ἀργυρέοις·
ὁ
δὲ
χρυσὸς
|
οἶνον |
ἔχων
χειρῶν
νιζέτω
εἰς
ἔδαφος. |
[11, 464] |
ἕψονται
καὶ
παραχεόντων
εἰς
τὸν
|
οἶνον |
ἧττον
μεθύσκουσιν.
Κἀν
ἄλλῳ
δὲ |
[11, 464] |
καὶ
διὰ
τὸ
θερμαινομένας
τὸν
|
οἶνον |
ἧττον
ποιεῖν
μεθύσκειν.
Σμύρνης
γὰρ |
[11, 461] |
παιδείας
ὁρμῶσιν
ἐπὶ
τὸν
πολὺν
|
οἶνον |
καὶ
πορίζονται
τροφὰς
περιέργους
καὶ |
[11, 486] |
ἱεροῖς,
σπονδεῖον
δὲ
ᾧ
τὸν
|
οἶνον, |
καλεῖσθαι
λέγων
καὶ
λοιβίδας
τὰ |
[11, 495] |
κρατὴρ
ξύλινος,
εἰς
ὃν
τὸν
|
οἶνον |
κιρνᾶσιν
οἱ
Ἀττικοί.
Κοίλοις
ἐν |
[11, 466] |
ὕδωρ
ἐμβάλλεσθαι,
μεθ´
ὃ
τὸν
|
οἶνον. |
Ξενοφάνης·
Οὐδέ
κεν
ἐν
κύλικι |
[11, 461] |
εὐχερῆ
καταφεύγουσιν
εἰκότως
ἐπὶ
τὸν
|
οἶνον. |
(Ὅθεν
δὴ
καὶ
τὰ
μεγάλα |
[11, 466] |
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸ
ὕδωρ
τὸν
|
οἶνον, |
ὅπως
ἐν
τῷ
πίνειν
ὑδαρεστέρῳ |
[11, 484] |
παραφύλαττε
ὅταν
κωθωνίζῃ·
μὴ
πονηρὸν
|
οἶνον |
πίνειν
μηδὲ
ἄκρατον
μηδὲ
τραγηματίζεσθαι |
[11, 474] |
αὐτὰ
τὰ
ποτήρι´,
οὐ
τὸν
|
οἶνον |
πιόμενοι.
(Σωσικράτης
Φιλαδέλφοις·
Λεπτὴ
δὲ |
[11, 473] |
που
τυχὸν
οἴχεται.
Ἀλλὰ
παρ´
|
οἶνον
|
Σικελίδου
παίζει
πουλὺ
μελιχρότερον,
(ἐστὶ |
[11, 475] |
Ἀνακρέων·
νοχόει
δ´
ἀμφίπολος
μελιχρὸν
|
οἶνον |
τρικύαθον
κελέβην
ἔχουσα.
Διονύσιος
δ´ |
[11, 495] |
Ἐκ
ζαθέων
πιθακνῶν
ἀφύσσοντες
ὄλπαις
|
οἶνον |
ὑπερφίαλον
κελαρύζετε.
Νυνὶ
δὲ
τὸ |
[11, 466] |
μέθυ.
Ἀνακρέων·
Φέρ´
ὕδωρ,
φέρ´
|
οἶνον, |
ὦ
παῖ,
φέρε
δ´
ἀνθεμεῦντας |