Livre, pages |
[11, 475] |
κατὰ
ἐναλλαγὴν
τοῦ
ει>
πρὸς
|
τὸ |
α>
ἀντὶ
τοῦ
κερχήσιον·
διὸ |
[11, 476] |
τὸ
ὕδωρ,
κεράσαι
φάσκοντες.
Καὶ
|
τὸ |
ἀγγεῖον
δ´
ἐν
ᾧ
κιρνᾶται |
[11, 461] |
ἣν
αὐτὸς
Ὅμηρος
ἐξηγήσατο,
ἢ
|
τὸ |
ἄηθες
τῆς
πόσεως
τοῦ
Κύκλωπος, |
[11, 482] |
οὐχ
ὥσπερ
τὸ
δέπας
καὶ
|
τὸ |
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον,
οὕτω
(δὲ)
καὶ |
[11, 493] |
στίχου
πρὸς
τὴν
ἀρχὴν
ὑπὸ
|
τὸ |
ἄλλος
μέν,
εἶτα
τὸ
ἐξ |
[11, 493] |
ἄλλοις
δειχθήσεται.
Ἀγνοοῦσιν
δ´
ὅτι
|
τὸ |
ἄλλος
Ὅμηρος
οὐκ
ἐπὶ
μόνων |
[11, 482] |
κυφότητος
τὸ
κύπελλον,
ὥσπερ
καὶ
|
τὸ |
ἀμφικύπελλον,
(ἢ
ὅτι
παραπλήσιον
ἦν |
[11, 479] |
κοῖλον·
ὅθεν
καὶ
κοτυλήρυτον
αἷμα
|
τὸ |
ἀμφοτέραις
ταῖς
χερσὶν
ἀρυσθῆναι
δυνάμενον. |
[11, 468] |
καλπίς
φησι·
Δακτυλωτὸν
ἔκπωμα
καὶ
|
τὸ |
ἄμφωτον,
εἰς
ὅ
ἐστιν
οἷόν |
[11, 468] |
ποδῶν.
Ἐπιγένης
μὲν
οὖν
ἀκούει
|
τὸ |
ἄμφωτον
ποτήριον,
εἰς
ὃ
οἷόν |
[11, 474] |
τὸ
καρχήσιον,
(καὶ
τάχα
διὰ
|
τὸ |
ἀνατετάσθαι
οὕτως
ὠνόμασται.
Ἀρχαιότατον
δ´ |
[11, 488] |
φυλάττουσι
τὴν
διάσχισιν,
κατὰ
δὲ
|
τὸ |
ἀπολῆγον
πρὸς
τὴν
τοῦ
χείλους |
[11, 487] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
μετὰ
|
τὸ |
ἀπονίψασθαι
τὰς
χεῖρας
προπίνων
τινί |
[11, 477] |
τρίτον.
Ὁ
γὰρ
λέγων
ἄλεισον
|
τὸ |
αὐτὸ
καὶ
κισσύβιον
τὴν
ἀκριβῆ |
[11, 481] |
ἐν
ἕκτῳ
περὶ
τοῦ
Κύκλου)
|
τὸ |
αὐτὸ
οἴεται
εἶναι
κισσύβιον
καὶ |
[11, 466] |
Κολοφωνίῳ
Νικάνδρῳ.
(ΑΛΕΙΣΟΝ
καὶ
ΔΕΠΑΣ
|
τὸ |
αὐτό.
Ὅμηρος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
περὶ |
[11, 466] |
δώσω
χρύσειον
ἄλεισον.
Καὶ
ἑξῆς
|
τὸ |
αὐτὸ
πάλιν·
Δῶκε
δὲ
Τηλεμάχῳ |
[11, 464] |
γυναικομανεῖς
καὶ
τοὺς
φιλόρνιθας
ὀρνιθομανεῖς,
|
τὸ |
αὐτὸ
σημαινόντων
τῶν
ὀνομάτων
τούτων. |
[11, 466] |
ἔχευε
χρυσείῳ
δέπαι.
Εἶτα
παρακατιὼν
|
τὸ |
αὐτό·
Τούνεκα
σοὶ
δώσω
χρύσειον |
[11, 471] |
δ´
ἐν
τοῖς
περὶ
Διαθέσεως
|
τὸ |
αὐτὸ
ὑπολαμβάνει
θηρίκλειον
εἶναι
καὶ |
[11, 485] |
παῖς
ἐνέχει
τε
σφόδρα
κυανοβενθῆ,
|
τὸ |
βάθος
παρίστησιν
ὁ
κωμικὸς
τοῦ |
[11, 474] |
ἔγχει,
παιδάριον,
εἰς
ἀργυροῦν,
εἰς
|
τὸ |
βαθὺ
δ´
ἐπανάγωμεν·
εἰς
τὸν |
[11, 466] |
βόας
ὁρμῶντα.
Οἴδαμεν
δὲ
καὶ
|
τὸ |
Βαθυκλέους
τοῦ
Ἀρκάδος
ποτήριον,
ὃ |
[11, 467] |
Οἶσθ´
ᾧ
προσέοικεν,
ὦ
Κρέων,
|
τὸ |
βρέγμα
σου;
ἐγᾦδα·
δείνῳ
περὶ |
[11, 495] |
ἔχον
πλατύτερον,
εἰς
ὃ
ἤμελγον
|
τὸ |
γάλα.
Ὅμηρος·
Ὡς
ὅτε
μυῖαι
|
[11, 493] |
Ἐλλείπει
οὖν
τό
τις
μόριον·
|
τὸ |
γὰρ
πλῆρές
ἐστιν
Ἄλλος
μέν |
[11, 486] |
φησὶ
κατεσκευασμένας.
Ἦν
δὲ
οὗτος
|
τὸ |
γένος
Βοιώτιος
ἐξ
Ἐλευθερῶν,
υἱὸς |
[11, 493] |
ἄειρεν»
ἀπὸ
τοῦ
μέσου
ἐξελόντες
|
τὸ |
γέρων
τάξομεν
τοῦ
πρώτου
στίχου |
[11, 464] |
ἀμώμου,
κινναμώμου
συνεψηθέντων·
ἀφ´
ὧν
|
τὸ |
γινόμενον
τῷ
οἴνῳ
παραχυθὲν
οὕτω |
[11, 465] |
κληθῆναι
τὸν
Διόνυσον,
ὅτι
μιχθὲν
|
τὸ |
γλεῦκος
τῷ
ὕδατι
τότε
πρῶτον |
[11, 465] |
φησι
τοῦ
ἐν
Λίμναις
Διονύσου
|
τὸ |
γλεῦκος
φέροντας
τοὺς
Ἀθηναίους
ἐκ |
[11, 466] |
με
τοῦ
θεοῦ
καλεῖ
πάλαι
|
τὸ |
γράμμα
φαίνων,
δέλτ´,
ἰῶτα
καὶ |
[11, 466] |
μακροτέροις
τῶν
σκύφων.
(ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ
ΕΚΠΩΜΑ
|
τὸ |
γράμματα
ἔχον
ἐγκεχαραγμένα.
Ἄλεξις·
(Τὴν |
[11, 466] |
μὲν
κύπελλόν
φησι
φιάλην
εἶναι,
|
τὸ |
δ´
ἀμφικύπελλον
ὑπερφίαλον,
τὸ
ὑπερήφανον |
[11, 495] |
ἐν
τῇ
ἑορτῇ
παρατίθεται
μόνον,
|
τὸ |
δ´
ἐς
τὴν
χρείαν
πῖπτον |
[11, 477] |
ἐτυμολογοῦσιν
αὐτὸ
ἀπὸ
τοῦ
χεῖσθαι,
|
τὸ |
δ´
ἐστὶ
χωρεῖν·
Οὐδὸς
δ´ |
[11, 496] |
ἦν,
δύο
δὲ
χρυσᾶ,
γρύψ,
|
τὸ |
δ´
ἕτερον
Πήγασος.
ΡΥΣΙΣ
φιάλη |
[11, 474] |
ᾗ
ἐμπίπτει
εἰς
τὴν
ληνόν,
|
τὸ |
δ´
οἷον
εἰς
μέσον
τράχηλος, |
[11, 494] |
οἶνος
ὄξος
αὑτὸν
εἶναι
γνήσιον,
|
(τὸ |
δ´
ὄξος
οἶνον
αὑτὸ
μᾶλλον |
[11, 484] |
γὰρ
καὶ
θερμὸν
ὁ
οἶνος·
|
τὸ |
δὲ
ἀφ´
ἡμῶν
διηθούμενον
οὖρόν |
[11, 483] |
δὲ
τὸ
δίωτον
ποτήριον
Κυπρίους,
|
τὸ |
δὲ
δίωτον
καὶ
τετράωτον
Κρῆτας. |
[11, 496] |
Ῥυσίδι
σπένδων.
(ΡΟΔΙΑΣ.
Δίφιλος
Αἱρησιτείχει
|
(τὸ |
δὲ
δρᾶμα
τοῦτο
(Καλλίμαχος
ἐπιγράφει |
[11, 474] |
δ´
οἷον
εἰς
μέσον
τράχηλος,
|
τὸ |
δὲ
πρὸς
τῷ
τέλει
καρχήσιον. |
[11, 467] |
σκληρόστομον
εἶναι
καὶ
ἀνεπιτήδειον
αὐλῷ·
|
(τὸ |
δὲ
ῥῶ
διὰ
τὸ
εὔκολον |
[11, 466] |
ἥτ´
ἀθόλωτος,
τρὶς
ὕδατος
προχέειν,
|
τὸ |
δὲ
τέτρατον
ἱέμεν
οἴνου.
Θεόφραστος· |
[11, 482] |
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
χρείας
ἕνεκα,
|
τὸ |
δὲ
τῆς
τῶν
θεῶν
τιμῆς |
[11, 486] |
καὶ
κατάχεον.
ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ
ἡ
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
ἐπὴν
ἀπονίψωνται
διδομένη
κύλιξ. |
[11, 502] |
ἡ
σκιά
´στιν·
ἡ
´πὶ
|
τὸ |
δεῖπνον
ὡς
ἤδη
καλεῖ
μ´
|
[11, 493] |
τῶν
μὲν
λοιπῶν
πρεσβυτῶν
μόνος
|
τὸ |
δέπας
ἀμογητὶ
ἀείρων.
Ταῦτα
καὶ |
[11, 492] |
τροφῶν
οὔσας
σημαντικάς,
λεκτέον
ὅτι
|
τὸ |
δέπας
ἀμφοτέρων
τῶν
τροφῶν
ἐστιν |
[11, 469] |
(ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ.
Πείσανδρος
ἐν
δευτέρῳ
Ἡρακλείας
|
τὸ |
δέπας
ἐν
ᾧ
διέπλευσεν
(ὁ |
[11, 482] |
ὁ
τύπος
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
|
τὸ |
δέπας
καὶ
τὸ
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον, |
[11, 466] |
Μυρλεανός·
Δοκεῖ
μοι
φιαλῶδες
εἶναι
|
τὸ |
δέπας·
σπένδουσι
γὰρ
ἐν
αὐτῷ. |
[11, 475] |
ἔτι
καὶ
εἰς
αὐτὸν
δείκνυσθαι
|
τὸ |
δέπας
τὸ
δοθὲν
Ἀλκμήνῃ
ὑπὸ |
[11, 470] |
δὲ
ἀντὶ
τούτου
δίδωσιν
αὐτῷ
|
τὸ |
δέπας
τὸ
χρύσεον,
ὃ
αὐτὸν |
[11, 493] |
μὲν
λοιποὺς
εἶπε
μογέοντας
ἀείρειν
|
τὸ |
δέπας,
τὸν
δὲ
Νέστορα
μόνον |
[11, 492] |
πυθμένι
οἷον
ὑποπυθμένιοι·
(ὥστε
διακρατεῖσθαι
|
τὸ |
δέπας
ὑπὸ
δυεῖν
Πελειάδων
ὑποκειμένων |
[11, 470] |
πελάγει,
Ὠκεανὸς
πειρώμενος
αὐτοῦ
κυμαίνει
|
τὸ |
δέπας
φανταζόμενος.
Ὃ
δὲ
τοξεύειν |
[11, 506] |
τῷ
λοιμῷ)
Πρωταγόρᾳ
διαλέγεσθαι,
ὅτε
|
τὸ |
δεύτερον
ἐπεδήμησε
ταῖς
Ἀθήναις,
οἱ |
[11, 489] |
τέλειος.
Καὶ
τὸ
ποτήριον
οὖν
|
τὸ |
δεχόμενον
τὴν
ὑγρὰν
τροφὴν
κυκλοτερὲς |
[11, 481] |
Κύκλωπι.
Οὐκ
ἔστι
δὲ
μικρὸν
|
τὸ |
διδόμενον
αὐτῷ
κισσύβιον
παρ´
Ὁμήρῳ· |
[11, 497] |
οἱ
τεχνῖται·
μεθ´
ὧν
πιὼν
|
τὸ |
δίκερας
ὡς
τὸν
φίλτατον
βασιλέα |
[11, 483] |
τοῦ
κυφὸν
εἶναι.
Σιμάριστος
δὲ
|
τὸ |
δίωτον
ποτήριον
Κυπρίους,
τὸ
δὲ |
[11, 475] |
εἰς
αὐτὸν
δείκνυσθαι
τὸ
δέπας
|
τὸ |
δοθὲν
Ἀλκμήνῃ
ὑπὸ
Διός,
ὅτε |
[11, 492] |
τέσσαρες
πελειάδες.
(Ἔπειθ´
ὅταν
ἐπενέγκῃ
|
τὸ
|
Δοιαὶ
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
|
[11, 480] |
Κεραμικὴ
καλεῖται)
καὶ
βάπτονται
εἰς
|
τὸ |
δοκεῖν
εἶναι
ἀργυραῖ.
Ἐπαινοῦνται
δὲ |
[11, 471] |
θηρίκλειον
ὀνομασθῆναι
τὸ
ποτήριον
διὰ
|
τὸ |
δορὰς
θηρίων
αὐτῷ
ἐντετυπῶσθαι.
(Πάμφιλος |
[11, 496] |
Εὐνούχῳ
ἢ
Στρατιώτῃ
ἐστὶ
δὲ
|
τὸ |
δρᾶμα
διασκευὴ
τοῦ
Αἱρησιτείχους
~(Ἔσθ´ |
[11, 488] |
δυεῖν
πυθμένων
ζητούμενον,
πῶς
λέγεται
|
τὸ |
δύο
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν, |
[11, 491] |
καὶ
τὸ
κατ´
ἀριθμὸν
εἶδος,
|
τὸ |
δύο,
οἷον·
Δοιοὺς
δὲ
τρίποδας, |
[11, 467] |
παραλαμβάνουσι.
Καὶ
τοὺς
ἵππους
τοὺς
|
τὸ |
ἐγκεχαραγμένον
ἔχοντας
σαμφόρας
καλοῦσιν.
Ἀριστοφάνης |
[11, 467] |
μόνου
γράφουσι.
Παραπλησίως
δὲ
καὶ
|
τὸ |
εἶ
γράφουσιν
καὶ
ὅταν
καθ´ |
[11, 501] |
οἱ
θόλοι
παρόμοιοι·
εἰς
δὲ
|
τὸ |
εἶδος
οὐκ
ἀρύθμως
παίζονται.
Ἀπίων |
[11, 488] |
πάντων,
ἀλλ´
ἐπ´
ἐνίων
ποτηρίων
|
τὸ |
εἶδος
τῆς
κατασκευῆς
θεωρεῖται,
μάλιστα |
[11, 505] |
Πρὸ
γὰρ
αὐτοῦ
τοῦθ´
εὗρε
|
τὸ |
εἶδος
τῶν
λόγων
ὁ
Τήιος |
[11, 505] |
Τὸ
δὲ
πάντων
σχετλιώτατον
καὶ
|
τὸ |
εἰπεῖν
οὐδεμιᾶς
κατεπειγούσης
χρείας
ὅτι |
[11, 475] |
δ´
ὁ
Λεπτὸς
ἐξηγούμενος
Θεοδωρίδα
|
τὸ |
εἰς
τὸν
Ἔρωτα
μέλος
τὴν |
[11, 479] |
Νίκανδρός
φησιν
ὁ
Θυατειρηνὸς
παρατιθέμενος
|
τὸ |
ἐκ
Νεφελῶν
Ἀριστοφάνους·
Μηδὲ
στέψω |
[11, 489] |
ὥστε
ὑπὸ
δυοῖν
πυθμένοιν
φέρεσθαι
|
τὸ |
ἔκπωμα.
Διονύσιος
δὲ
ὁ
Θρᾲξ |
[11, 478] |
Σικυωνίοις
καὶ
Ταραντίνοις
ἐπιπολάζειν
φησὶ
|
τὸ |
ἔκπωμα,
εἶναι
δ´
αὐτὸ
λουτηρίῳ |
[11, 461] |
Ἢ
τάχα
καὶ
βαρβαρικὸν
ἦν
|
τὸ |
ἔκπωμα,
εἴπερ
μέγα
ἦν,
ἐκ |
[11, 460] |
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῆς
πόσεως,
ὡς
|
τὸ |
ἔκπωμα
οἱ
Ἀττικοί,
ἐπεὶ
ὑδροποτεῖν |
[11, 497] |
τοῦ
βασιλέως
τὴν
προσηγορίαν
ἔσχεν
|
τὸ |
ἔκπωμα
προείρηται,
ἱστοροῦντος
τοῦτο
καὶ |
[11, 474] |
καὶ
ἀπὸ
Κανθάρου
κεραμέως
ὠνομάσθη
|
τὸ |
ἔκπωμα
Φιλέταιρός
φησιν
ἐν
Ἀχιλλεῖ· |
[11, 466] |
χάλα
πόδα.
(ΑΩΤΟΝ
παρὰ
Κυπρίοις
|
τὸ |
ἔκπωμα,
ὡς
Πάμφιλος.
Φιλητᾶς
δὲ |
[11, 486] |
καὶ
Νίκανδρος
ὁ
Θυατειρηνός
ᾧ
|
τὸ |
ἔλαιον
ἐπισπένδουσι
τοῖς
ἱεροῖς,
σπονδεῖον |
[11, 468] |
δακτύλους
διείρειν
ἑκατέρωθεν·
ἄλλοι
δὲ
|
τὸ |
ἐν
κύκλῳ
τύπους
ἔχον
οἷον |
[11, 479] |
κοτύλαις
ὀτοβεῖ.
(Μαρσύας
δέ
φησι
|
τὸ |
ἐν
τῷ
ἰσχίῳ
ὀστοῦν
καλεῖσθαι |
[11, 490] |
Πέλειαι.
Ὅτι
δὲ
τὰς
Πλειάδας
|
τὸ |
ἐνδοξότατον
τῶν
ἀπλανῶν
ἄστρων
ὑπείληφε, |
[11, 493] |
ὑπὸ
τὸ
ἄλλος
μέν,
εἶτα
|
τὸ |
ἐξ
ἀρχῆς
συνεροῦμεν
ἄλλος
μὲν |
[11, 466] |
κύλιξ
δὲ
(ἡ)
ἀγκύλη
διὰ
|
τὸ |
ἐπαγκυλοῦν
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
ἐν |
[11, 487] |
(Πάμφιλος.
Καλεῖται
δὲ
μάνης
καὶ
|
τὸ |
ἐπὶ
τοῦ
κοττάβου
ἐφεστηκός,
ἐφ´ |
[11, 503] |
φησὶ
Τρύφων
ἐν
τοῖς
Ὀνοματικοῖς,
|
τὸ |
ἐπὶ
τῷ
σκολίῳ
διδόμενον,
ὡς |
[11, 506] |
Γοργίας
οὐ
μόνον
ἀφ´
οὗ
|
τὸ |
ἐπίγραμμα,
ἀλλὰ
καὶ
Ἀρχελάου
τοῦ |
[11, 490] |
τὸ
εὐλαβεῖσθαι.
Πιθανὸν
δ´
ἐστὶ
|
τὸ |
ἐπίθετον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
Πλειάδων |
[11, 468] |
τὸ
Ὁμηρικόν·
(Ἄπυρον
κατέθηκε
λέβητα,
|
τὸ |
ἐπιτήδειον
εἰς
ψυχρῶν
ὑδάτων
ὑποδοχὴν |
[11, 479] |
Τοσαύτη
δὲ
ἐγένετο
σπουδὴ
περὶ
|
τὸ |
ἐπιτήδευμα
ὥστε
εἰς
τὰ
συμπόσια |
[11, 502] |
κύλικα
προπίομαι.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
καὶ
|
τὸ |
ἑταιρικὸν
συνευωχούμενον
φιλοτήσιον.
Ἀριστοφάνης·
Ἐπτάπους |
[11, 498] |
Κυρίως
γάρ
ἐστι
τοῦτο
προπίνειν,
|
τὸ |
ἑτέρῳ
πρὸ
ἑαυτοῦ
δοῦναι
πιεῖν. |
[11, 467] |
αὐλῷ·
(τὸ
δὲ
ῥῶ
διὰ
|
τὸ |
εὔκολον
πολλάκις
παραλαμβάνουσι.
Καὶ
τοὺς |
[11, 490] |
ὄρνις
αὕτη·
τρεῖν
δ´
ἐστὶ
|
τὸ |
εὐλαβεῖσθαι.
Πιθανὸν
δ´
ἐστὶ
τὸ |
[11, 466] |
τὸ
ῥῆμα
δὲ
ἐξημύστισε
φασί,
|
τὸ |
ἐφ´
ἓν
πνεῦμα
πιεῖν,
ὡς |
[11, 468] |
τύπους
ἔχον
οἷον
δακτύλους,
ἢ
|
τὸ |
ἔχον
ἐξοχὰς
οἷα
τὰ
Σιδώνια |
[11, 468] |
δακτύλους
ἑκατέρωθεν
διείρειν.
Οἳ
δὲ
|
τὸ |
ἔχον
κύκλῳ
δακτυλοειδεῖς
τύπους
τινάς. |
[11, 477] |
ὄφεως
κατάδυσις
χειή,
ἡ
καταδεχομένη
|
τὸ |
ζῷον.
Καὶ
κήθιον
τὸ
χήτιον |
[11, 507] |
Πλάτων
φθονερὸς
εἶναι
καὶ
κατὰ
|
τὸ |
ἦθος
οὐδαμῶς
εὐδοκιμεῖν.
Καὶ
γὰρ |
[11, 464] |
τὰς
μέθας
παρεισφέρονται
καὶ
διὰ
|
τὸ |
θερμαινομένας
τὸν
οἶνον
ἧττον
ποιεῖν |
[11, 500] |
ἀλλὰ
πολὺ
τὸ
πανοῦργον
καὶ
|
τὸ |
θηριῶδες.
Διὸ
καὶ
Σκύφον
αὐτὸν |
[11, 462] |
καλούμενος
Κύλικες,
παρ´
ᾧ
ἐστι
|
τὸ |
Κάδμου
καὶ
Ἁρμονίας
μνημεῖον,
ὡς |
[11, 507] |
δουλείας
ἐφιστὰς
δίκην
ἐφωράθη·
καὶ
|
τὸ |
καθόλου
πᾶσι
τοῖς
Σωκράτους
μαθηταῖς |
[11, 463] |
οὐδέν.
Ἆρ´
οὐκ
οἶσθ´
ὅτι
|
τὸ |
καλούμενον
ζῆν
τοῦτο
διατριβῆς
χάριν
|
[11, 475] |
καὶ
Ὅμηρος
ποιεῖ.
Ὠνομάσθη
δὲ
|
τὸ |
καρχήσιον
διὰ
τὸ
τραχύσματα
ἔχειν |
[11, 474] |
ὠνόμασται.
Ἀρχαιότατον
δ´
ἐστὶ
ποτήριον
|
τὸ |
καρχήσιον,
εἴ
γε
ὁ
Ζεὺς |
[11, 472] |
δὲ
καρχήσια.
Ὁποῖον
δ´
ἐστὶ
|
τὸ |
καρχήσιον
ἐν
τοῖς
ἑξῆς
λεχθήσεται. |
[11, 474] |
δὲ
ἱκανῶς
ἐπίμηκες
(τὸ)
ποτήριον
|
τὸ |
καρχήσιον,
(καὶ
τάχα
διὰ
τὸ |
[11, 491] |
δοιοὶ
καὶ
δοιαὶ
σημαίνει
καὶ
|
τὸ |
κατ´
ἀριθμὸν
εἶδος,
τὸ
δύο, |
[11, 477] |
εἴη
τὰ
λεγόμενα
σκυφία
διὰ
|
τὸ |
κάτωθεν
εἰς
στενὸν
συνῆχθαι
ὡς |
[11, 473] |
Κλείταρχος
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
|
τὸ |
κεράμιόν
φησιν
Ἴωνας
κάδον
καλεῖν. |
[11, 476] |
οἷον
κερατήρ,
ἀπὸ
τοῦ
εἰς
|
τὸ |
κέρας
ἐγχεῖσθαι
τὸ
πόμα.
(Διαμένει |
[11, 468] |
δακτύλοις.
Τινὲς
δὲ
ἀπύρωτον
φιάλην
|
τὸ |
κέρας·
οὐ
γὰρ
γίνεται
διὰ |
[11, 468] |
πρὸς
ψυχροποσίαν
εὔθετον.
Τινὲς
δὲ
|
τὸ |
κέρας.
Περὶ
δὲ
τὴν
Μολοσσίδα |
[11, 497] |
τοῦ
τῆς
Ἀμαλθείας
ἐστὶν
ὀλβιώτερον
|
τὸ |
κέρας
τοῦτο.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
Θεοκλῆς |
[11, 478] |
θαλάμης
καὶ
νέμει
ὅσοι
ἄνω
|
τὸ |
κέρνος
περιενηνοχότες.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶν |
[11, 476] |
ὁ
Παριανὸς
ἐν
τρίτῳ
Γλωσσῶν
|
τὸ |
κίσσινον
ποτήριον
σημαίνειν
παρ´
Εὐριπίδῃ |
[11, 477] |
διαφυλάττει.
(Εἰκάσειε
δ´
ἄν
τις
|
τὸ |
κισσύβιον
τὸ
πρῶτον
ὑπὸ
ποιμένων |
[11, 479] |
ὑψηλὸν
καὶ
ἔγκοιλον.
Πᾶν
δὲ
|
τὸ |
κοῖλον
κοτύλην,
φησίν,
ἐκάλουν
οἱ |
[11, 470] |
περαιοῦσθαι
πρὸς
τὰς
ἀνατολάς,
αἰνισσόμενος
|
τὸ |
κοῖλον
τοῦ
ποτηρίου.
Λέγει
δ´ |
[11, 494] |
πιεῖν
χωρὶς
μέτρω
ὀξύβαφον
εἰς
|
τὸ |
κοινόν·
εἶθ´
ὑπώμνυτο
ὁ
μὲν |
[11, 466] |
ὃν
ποιούμενοι
εὐρύθμως
ἐρρίπτουν
εἰς
|
τὸ |
κοττάβιον.
(Καὶ
οἴκους
δὲ
ἐπιτηδείους |
[11, 504] |
παιδὶ
περισοβεῖν
(ἐν
κύκλῳ)
κελεύσας,
|
τὸ |
κύκλῳ
πίνειν
τοῦτ´
εἶναι
λέγων, |
[11, 460] |
καὶ
δημότας
εὑρὼν
μόλις
εἰς
|
τὸ |
κυλικεῖον
ἐνεγράφην·
Ζεὺς
ἔστι
μοι
|
[11, 460] |
τῶν
ποτηρίων,
ὧν
πλῆρές
ἐστι
|
τὸ |
κυλικεῖον
τοδί
εἴρηται
γὰρ
οὕτως |
[11, 480] |
κἂν
ἀργυρᾶ
τυγχάνῃ
ὄντα,
καὶ
|
τὸ |
κυλικηγορεῖν,
ὅταν
ἐπὶ
τῇ
κύλικί |
[11, 461] |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
φησίν·
Εἰς
|
τὸ |
Κυλικράνων
βαδίζων
σπληνόπεδον
ἀφικόμην·
εἶδον |
[11, 482] |
Λάκωνα
Ἐπιστολῇ
ὡς
κυαθῶδες
ἀγγεῖον
|
τὸ |
κυμβίον
παραδίδωσι
γράφων
οὕτως·
Θαυμάζουσι |
[11, 482] |
χόα
αὐτῷ
σύ,
Κῶμε,
καὶ
|
τὸ |
κυμβίον
φέρων·
Εὐριπίδης
τις
σήμερον |
[11, 474] |
(Ἵππυς
τὴν
μὲν
οἰνοχόην
καὶ
|
τὸ |
κύπελλον
λίθινα,
χρυσῷ
τὰ
χείλη |
[11, 482] |
μόνον;
ἀπὸ
γὰρ
τῆς
κυφότητος
|
τὸ |
κύπελλον,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
ἀμφικύπελλον, |
[11, 466] |
τὰ
ὠτάρια·
κυφὸν
γὰρ
εἶναι
|
τὸ |
κυρτόν.
(Ἀνίκητος
δὲ
τὸ
μὲν |
[11, 488] |
ποτήρια,
ἄλλα
δὲ
δύο
κατὰ
|
τὸ |
κύρτωμα
μέσον
ἐξ
ἀμφοῖν
τοῖν |
[11, 503] |
ἔχει,
ἕνα
μὲν
τὸν
κατὰ
|
τὸ |
κύτος
αὐτῷ
συγκεχαλκευμένον,
ἕτερον
δὲ |
[11, 493] |
ποτήριον
ὑφίσταται
μέγα
(καὶ)
κατὰ
|
τὸ |
κύτος
καὶ
βαρὺ
τὴν
ὁλκήν, |
[11, 488] |
γὰρ
εἶναι
πυθμένα
τὸν
κατὰ
|
τὸ |
κύτος
συγκεχαλκευμένον
ὅλῳ
τῷ
ἀγγείῳ, |
[11, 475] |
ἑκάτερα
τὰ
μέρη,
καὶ
ἐπίκειται
|
τὸ |
λεγόμενον
αὐτῷ
θωράκιον,
τετράγωνον
πάντῃ |
[11, 468] |
οἷα
τὰ
Σιδώνια
ποτήρια,
ἢ
|
τὸ |
λεῖον.
Ἄχραντον
δὲ
πυρὶ
παρὰ |
[11, 478] |
καὶ
χείλεος
ἄκρου.
Σιμάριστος
δὲ
|
τὸ |
λεπτὸν
ποτήριον
οὕτως
καλεῖσθαι.
Διόδωρος |
[11, 502] |
κέραμον,
ἀλλ´
ἐκ
χυτρίδων
ἐπιχωρίων
|
τὸ |
λοιπὸν
αὐτόθι
εἶναι
πίνειν.
Καὶ |
[11, 496] |
Ἄλεξις
ἐν
Δρωπίδῃ·
πρόκειται
δὲ
|
τὸ |
μαρτύριον.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ
Ἀριστοφάνης |
[11, 469] |
καὶ
Ἐπίνικος
ἐν
Ὑποβαλλομέναις,
οὗ
|
τὸ |
μαρτύριον
παρέξομαι
ἐν
τῷ
περὶ |
[11, 500] |
ἐν
Ὑποβαλλομέναις
δεδήλωκε.
Προείρηται
δὲ
|
τὸ |
μαρτύριον.
ΥΣΤΙΑΚΟΝ
ποτήριον
ποιὸν
Ῥίνθων |
[11, 461] |
λέγειν
οὐ
κακῶς
οἱ
φάσκοντες
|
τὸ |
μέγα
ποτήριον
φρέαρ
ἀργυροῦν
εἶναι. |
[11, 485] |
τι
μικρὸν
δελεάσας
τε
γεννικῇ
|
τὸ |
μέγεθος
κοίλῃ
λεπαστῇ,
τοῦτ´
ἐποίησεν |
[11, 469] |
ἔχαιρε
ποτηρίοις
ὁ
ἥρως,
διὰ
|
τὸ |
μέγεθος
παίζοντες
οἱ
ποιηταὶ
καὶ |
[11, 500] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
καὶ
|
τὸ |
μεθύσαι
σκυθίσαι
φησί·
(συγγενὲς
γὰρ |
[11, 501] |
νομίζειν
ἐξ
ἑκατέρου
μέρους,
ἢ
|
τὸ |
μὲν
ἀμφὶ
σημαίνει
τὸ
περί, |
[11, 493] |
ἄειρεν,
γράφει
κατὰ
λέξιν·
Νῦν
|
τὸ |
μὲν
ἐπιτιμώμενόν
ἐστι
τῷ
ποιητῇ |
[11, 503] |
Ἀντιφάνης
Ἱππεῦσι·
Πῶς
οὖν
διαιτώμεσθα;
|
τὸ |
μὲν
ἐφίππιον
στρῶμ´
ἐστὶν
ἡμῖν, |
[11, 474] |
νηὶ
κατασκευασμάτων.
Τοῦ
γὰρ
ἱστοῦ
|
τὸ |
μὲν
κατωτάτω
πτέρνα
καλεῖται,
ᾗ |
[11, 466] |
εἶναι
τὸ
κυρτόν.
(Ἀνίκητος
δὲ
|
τὸ |
μὲν
κύπελλόν
φησι
φιάλην
εἶναι, |
[11, 496] |
καὶ
γνώμας
σφάλλειν·
νῦν
δὲ
|
τὸ |
μὲν
μὴ
εἰσφέρεσθαι
ἔτι
αὖ |
[11, 464] |
οὑτωσί·
Ἀθηναῖοι
τοῖς
Διονυσιακοῖς
ἀγῶσι
|
τὸ |
μὲν
πρῶτον
ἠριστηκότες
καὶ
πεπωκότες |
[11, 482] |
φιάλην
προσεκέκτητο.
Δοκεῖ
δή
μοι
|
τὸ |
μὲν
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
χρείας |
[11, 495] |
οἶνον
ὑπερφίαλον
κελαρύζετε.
Νυνὶ
δὲ
|
τὸ |
μὲν
τοιοῦτον
ἀγγεῖον
καθιερωμένον
τινὰ |
[11, 462] |
ἀχθομένη·
βωμὸς
δ´
ἄνθεσιν
ἀν
|
τὸ |
μέσον
πάντῃ
πεπύκασται,
μολπὴ
δ´ |
[11, 479] |
κατεσκευάζοντο
κυκλοτερεῖς,
ἵνα
πάντες
εἰς
|
τὸ |
μέσον
τοῦ
κοττάβου
τεθέντος
(ἐξ |
[11, 499] |
Πάτραις
δέ
φασι
τοῦτ´
εἶναι
|
τὸ |
μέτρον
τὴν
λάγυνον.
Ἀρσενικῶς
δὲ |
[11, 466] |
ἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς
δὲ
ἀμφικύπελλόν
φησι
|
τὸ |
μὴ
ἔχον
ὦτα.
Ἄλλοι
δὲ |
[11, 483] |
οὐ
καθαρόν.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
τὸ |
μὴ
λίαν
κατάδηλον
εἶναι
τὸ |
[11, 496] |
τὰ
συμπόσια,
(δῆλον
ὅτι
νομίζοντες
|
τὸ |
μὴ
ὑπερπίνειν
ἧττον
ἂν
καὶ |
[11, 487] |
Πλάστιγγα;
ποίαν;
τοῦτο
τοὐπικείμενον
(ἄνω
|
τὸ |
μικρόν,
τὸ
πινακίσκιον
λέγεις;
{Α. |
[11, 486] |
Συρίσκε,
ταυτηνὶ
λαβὼν
ἔνεγκον
ἐπὶ
|
τὸ |
μνῆμ´
ἐκείνῃ,
μανθάνεις;
καὶ
κατάχεον. |
[11, 476] |
περὶ
Βωμῶν
καὶ
Θυσιῶν.
(ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ
|
τὸ |
μόνωτον
ποτήριον
Φιλήμων.
Νεοπτόλεμος
δ´ |
[11, 466] |
τὰ
ἔπη
χρυσοῖς
γράμμασιν,
ὡς
|
τὸ |
Νέστορος
ὄν.
Ἀχαιὸς
δ´
ὁ |
[11, 487] |
δαίμονος.
Ἔνιοι
δὲ
τὴν
μετὰ
|
τὸ |
νίψασθαι
πόσιν,
ὡς
Σέλευκος
ἐν |
[11, 507] |
πόλιν
δὲ
θελῆσαι
κτίσαι
καὶ
|
τὸ |
νομοθετῆσαι
τίς
οὐ
φήσει
πάθος |
[11, 502] |
δράματι
Χαλκεῖά
φησιν·
Τοῦτο
δὴ
|
τὸ |
νῦν
ἔθος
ἄκρατον»
ἐβόων,
τὴν |
[11, 479] |
ἀκοντίζειν
μέγα
φρονούντων.
(ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ.
Μήποτε
|
τὸ |
νῦν
καλούμενον
κρανίον
ἔκπωμα
οὕτως |
[11, 494] |
ΟΛΛΙΞ.
Πάμφιλος
ἐν
Ἀττικαῖς
Λέξεσι
|
τὸ |
ξύλινον
ποτήριον
ἀποδίδωσι.
~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ.
Ποσειδώνιος |
[11, 477] |
καλεῖν·
Μαρσύας
δὲ
κύπελλον
καὶ
|
τὸ |
ξύλινον
ποτήριον.
Εὔμολπος
δὲ
γένος |
[11, 477] |
συνόδου
ἀγροικικῆς,
ἔνθα
προσήκει
μάλιστα
|
τὸ |
ξύλινον
ποτήριον.
Κλείταρχος
δέ
φησιν |
[11, 468] |
λεῖον.
Ἄχραντον
δὲ
πυρὶ
παρὰ
|
τὸ |
Ὁμηρικόν·
(Ἄπυρον
κατέθηκε
λέβητα,
τὸ |
[11, 477] |
ἐν
τοῖς
περὶ
τοῦ
Κύκλου
|
(τὸ |
Ὁμηρικὸν
κισσύβιον
κυμβίον
ἔφη
γράφων |
[11, 494] |
μὲν
κοινὴ
συνήθεια
οὕτως
καλεῖ
|
τὸ |
ὄξους
δεκτικὸν
σκεῦος·
ἐστὶ
δὲ |
[11, 494] |
ἔτι
κεκτήσεται.
Ὅτι
δέ
ἐστι
|
τὸ |
ὀξύβαφον
εἶδος
κύλικος
μικρᾶς
κεραμέας |
[11, 494] |
οὖν
τοῖς
Ἀριστοφάνους
ἀκουσόμεθα
ποτήριον
|
τὸ |
ὀξύβαφον,
ὅταν
ὁ
Διόνυσος
λέγῃ |
[11, 494] |
ἐπαινοῦσα
κύλικα
μεγάλην
καὶ
ἐξευτελίζουσα
|
τὸ |
ὀξύβαφον
ὡς
βραχύ.
(Εἰπόντος
οὖν |
[11, 493] |
ἑτέρην
δὲ
μέλαιναν.
Ἔπειτα
δὲ
|
τὸ |
ὃς
ἀντὶ
προτακτικοῦ
τοῦ
ὃ |
[11, 493] |
καὶ
Νέστορος,
ὡς
οἴονταί
τινες,
|
τὸ |
ὃς
ἀντὶ
τοῦ
ὃ
λαμβάνοντες |
[11, 483] |
ἄμβωνας
ὁ
κώθων
ἔχων
ὑπολείπει
|
τὸ |
οὐ
καθαρὸν
ἐν
αὑτῷ.
(Καὶ |
[11, 488] |
χρυσείοις
ἥλοισι
πεπαρμένον,
ἔπειτα
τί
|
τὸ |
οὔατα
δ´
αὐτοῦ
τέσσαρ´
ἔσαν. |
[11, 488] |
τῷ
πυθμένι
προσκυρεῖ,
καθ´
ἑκάτερον
|
τὸ |
οὖς
διασχιδεῖς
εἰσι
ῥάβδοι
ἐπ´ |
[11, 504] |
τοῦ
οἴνου,
ἀλλ´
ἀναπειθόμενοι
πρὸς
|
τὸ |
παιγνιωδέστερον
ἀφιξόμεθα.
(Εἰς
ταῦτά
τις |
[11, 466] |
περὶ
τὴν
κρᾶσιν
(ἐναντίως
εἶχε
|
τὸ |
παλαιὸν
τῷ
νῦν
παρ´
Ἕλλησιν |
[11, 500] |
οὐδ´
ἁπλοῦν
ἔχων,
ἀλλὰ
πολὺ
|
τὸ |
πανοῦργον
καὶ
τὸ
θηριῶδες.
Διὸ |
[11, 466] |
περὶ
εἶναι,
ἵν´
ᾖ
περίποτον,
|
τὸ |
πανταχόθεν
πίνειν
ἐπιτήδειον.
Παρθένιος
δὲ |
[11, 461] |
Χαμαιλέων
ὅτι
οὔκ
ἐστι
μικρὸν
|
τὸ |
παρ´
Ὁμήρῳ
(διδόμενον
τῷ
Κύκλωπι |
[11, 476] |
τῇ
ζʹ
τῆς
Ἀναβάσεως
διηγούμενος
|
τὸ |
παρὰ
τῷ
Θρᾳκὶ
Σεύθῃ
συμπόσιον |
[11, 499] |
χρυσότευκτα
κἀργυρᾶ
σκυφώματα;
Στησίχορος
δὲ
|
τὸ |
παρὰ
Φόλῳ
τῷ
Κενταύρῳ
ποτήριον |
[11, 505] |
παιδείας
δ´
ὀρθῆς
οὐδὲ
ἧφθαι
|
τὸ |
παράπαν,
οἰκονομίᾳ
δ´
οὐδ´
ᾑτινιοῦν |
[11, 466] |
καθεῖναι
διαπλέοντας
τῷ
Ποσειδῶνι
εἰς
|
τὸ |
πέλαγος
παρθένον,
γράφει
καὶ
ταῦτα· |
[11, 501] |
ἢ
τὸ
μὲν
ἀμφὶ
σημαίνει
|
τὸ |
περί,
τοῦτο
δ´
αὖ
τὸ |
[11, 466] |
πίνειν
ἐπιτήδειον.
Παρθένιος
δὲ
διὰ
|
τὸ |
περικεκυρτῶσθαι
τὰ
ὠτάρια·
κυφὸν
γὰρ |
[11, 471] |
ἄν
σοι
θυμὸς
ᾖ,
παράδος
|
τὸ |
περιόν.
(Κλεάνθης
δ´
ἐν
τῷ |
[11, 501] |
τὸ
περί,
τοῦτο
δ´
αὖ
|
τὸ |
περιττόν;
ὥστε
λέγεσθαι
τὴν
περιττῶς |
[11, 501] |
κατ´
ἀντιστοιχίαν
ἐστὶ
πιάλη,
ἡ
|
τὸ |
πιεῖν
ἅλις
παρέχουσα·
μείζων
γὰρ |
[11, 487] |
τοῦτο
τοὐπικείμενον
(ἄνω
τὸ
μικρόν,
|
τὸ |
πινακίσκιον
λέγεις;
{Α.
Τοῦτ´
ἐστὶ |
[11, 479] |
τὴν
λάταγα·
οὕτω
γὰρ
ἐκάλουν
|
τὸ |
πῖπτον
ἐκ
τῆς
κύλικος
ὑγρόν· |
[11, 466] |
ἧττον
ὀρέγοιντο
τοῦ
λοιποῦ.
Καὶ
|
τὸ |
πλεῖστον
δὲ
εἰς
τοὺς
κοττάβους |
[11, 464] |
ἡμᾶς
ἐκμανῶς
πίνειν
ἀποβλέποντας
εἰς
|
τὸ |
πλῆθος
τῶν
καλῶν
τούτων
καὶ |
[11, 474] |
τε
χρυσοῦν
κάνθαρον.
{ΣΤΡ.
Ποῖον;
|
τὸ |
πλοῖον;
{Α.
Οὐδὲν
οἶσθας,
ἄθλιε. |
[11, 501] |
τὴν
περιττῶς
πεποιημένην
ἀμφίθετον,
ἐπεὶ
|
τὸ |
ποιῆσαι
θεῖναι
πρὸς
τῶν
ἀρχαίων |
[11, 505] |
φησί,
ταῖς
Ἀθήναις
Γοργίας
μετὰ
|
τὸ |
ποιήσασθαι
τὴν
ἀνάθεσιν
τῆς
ἐν |
[11, 466] |
καὶ
καλόν.
Εἰ
μὴ
ἄρα
|
τὸ |
ποικίλον
τῇ
κατασκευῇ
ἄλεισον
θέλει |
[11, 507] |
Διοσκουρίδης
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν.
Καὶ
|
τὸ |
πόλιν
δὲ
θελῆσαι
κτίσαι
καὶ |
[11, 466] |
ἴδιόν
τινα
εὑρέσθαι
κέραμον
διὰ
|
τὸ |
πολὺν
ἐξάγεσθαι
τὸν
Μενδαῖον
οἶνον |
[11, 476] |
τοῦ
εἰς
τὸ
κέρας
ἐγχεῖσθαι
|
τὸ |
πόμα.
(Διαμένει
δὲ
ἔτι
καὶ |
[11, 483] |
τὸ
μὴ
λίαν
κατάδηλον
εἶναι
|
τὸ |
πόμα·
εἶτα
ἄμβωνας
ὁ
κώθων |
[11, 471] |
Ἄλλοι
δ´
ἱστοροῦσι
θηρίκλειον
ὀνομασθῆναι
|
τὸ |
ποτήριον
διὰ
τὸ
δορὰς
θηρίων |
[11, 475] |
καλεῖν
τὸ
ποτήριον.
Πάμφιλος
δὲ
|
τὸ |
(ποτήριον)
θερμοποτίδα
καλούμενον
τὴν
κελέβην |
[11, 481] |
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
ἐπίμηκες
εἶναι
|
τὸ |
ποτήριον
καὶ
στενὸν
τῷ
σχήματι, |
[11, 488] |
εἰς
πλατύτερον,
ἐφ´
οὗ
ἵσταται
|
τὸ |
ποτήριον.
~(Καὶ
τὸ
τοῦ
Νέστορος |
[11, 483] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἐτυμολογιῶν
Παφίους
|
τὸ |
ποτήριον
καλεῖν
κύββα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ι' |
[11, 503] |
τὸν
δὲ
κάδον
ἔξω
καὶ
|
τὸ |
ποτήριον
λαβὼν
ἀπόφερε
τἄλλα
πάντα. |
[11, 501] |
φιάλην
καὶ
δίπλακα
δημόν
~(οὐ
|
τὸ |
ποτήριον
λέγει,
ἀλλὰ
χαλκίον
τι |
[11, 488] |
οἱ
μὲν
ἄλλοι
μογοῦντες
ἐβάσταζον
|
τὸ |
ποτήριον,
Νέστωρ
δ´
ὁ
γέρων |
[11, 489] |
ἀπήρτισται
καὶ
ἔστι
τέλειος.
Καὶ
|
τὸ |
ποτήριον
οὖν
τὸ
δεχόμενον
τὴν |
[11, 472] |
ἐν
τοῖς
περὶ
Ὀνομάτων
Κυπρίους
|
τὸ |
ποτήριον
οὕτως
καλεῖν.
(ΚΑΔΟΣ.
Σιμμίας |
[11, 487] |
Κυρηναῖος,
ὡς
Πάμφιλός
φησι,
Παφίους
|
τὸ |
ποτήριον
οὕτως
καλεῖν.
(ΜΑΘΑΛΙΔΑΣ
Βλαῖσος |
[11, 475] |
τοὺς
Αἰολεῖς
φασιν
οὕτω
καλεῖν
|
τὸ |
ποτήριον.
Πάμφιλος
δὲ
τὸ
(ποτήριον) |
[11, 507] |
τινι
συνουσίᾳ
Πλάτων
συμπαρὼν
λαβὼν
|
τὸ |
ποτήριον
(παρεκάλει
μὴ
ἀθυμεῖν
αὐτούς, |
[11, 474] |
καθήκοντα.
Ἐστὶ
δὲ
ἱκανῶς
ἐπίμηκες
|
(τὸ) |
ποτήριον
τὸ
καρχήσιον,
(καὶ
τάχα |
[11, 493] |
ἂν
ἀποκινήσαντος
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης
|
τὸ |
ποτήριον,
τοῦ
δὲ
Νέστορος
αὐτὸ |
[11, 496] |
δύνωνται
ὀρθούμενοι
ἐξιέναι.
ΠΡΟΥΣΙΑΣ.
Ὅτι
|
τὸ |
ποτήριον
τοῦτο
ἔξορθόν
ἐστι
προείρηται. |
[11, 503] |
ὄρχαμε
λαῶν.
(ΩΙΔΟΣ.
Οὕτως
ἐκαλεῖτο
|
τὸ |
ποτήριον,
φησὶ
Τρύφων
ἐν
τοῖς |
[11, 495] |
Αἰολεῖς
τὸν
ἀμολγέα,
πέλλαν
δὲ
|
τὸ |
ποτήριον.
Φιλητᾶς
δ´
ἐν
Ἀτάκτοις |
[11, 466] |
αὐτοῦ
συνεγράψαντο.
Καὶ
θεοφιλὲς
δὲ
|
τὸ |
ποτήριον·
χρυσέοις
γοῦν
δεπάεσσιν
ἀλλήλους |
[11, 503] |
εἰς
πλατύτερον,
ἐφ´
οὗ
ἵσταται
|
τὸ |
ποτήριον.
ΩΙΟΝ.
Δίνων
ἐν
γʹ |
[11, 485] |
παροξύνουσιν,
ὡς
μεγάλη.
Τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
ποτήριον
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῶν
εἰς |
[11, 504] |
καὶ
ἡμεῖς,
ἢν
μὲν
ἀθρόον
|
τὸ |
ποτὸν
ἐγχεώμεθα,
ταχὺ
ἡμῶν
καὶ |
[11, 479] |
καλούμενα.
Εἶτα
κύλικες
αἱ
πρὸς
|
τὸ |
πρᾶγμα
χρήσιμαι
μάλιστ´
εἶναι
δοκοῦσαι |
[11, 468] |
εἰς
ψυχρῶν
ὑδάτων
ὑποδοχὴν
ἢ
|
τὸ |
πρὸς
ψυχροποσίαν
εὔθετον.
Τινὲς
δὲ |
[11, 493] |
ἀντὶ
τοῦ
ὃς
ὑποτακτικοῦ
παραλαμβάνει
|
τὸ |
προτακτικὸν
ὅ,
οἷον·
Ἔνθα
δὲ |
[11, 504] |
ἐκ
Θεοφορουμένης·
Καὶ
ταχὺ
(πάλι)
|
τὸ |
πρῶτον
περισόβει
ποτήριον
αὐτοῖς
ἀκράτου. |
[11, 477] |
δ´
ἄν
τις
τὸ
κισσύβιον
|
τὸ |
πρῶτον
ὑπὸ
ποιμένων
ἐργασθῆναι
ἐκ |
[11, 489] |
οἱ
δὲ
ἀστέρες
χρυσῷ
διὰ
|
τὸ |
πυρῶδες.
(Ὑποθέμενος
οὖν
κατηστερισμένον
τὸ |
[11, 466] |
ὧν
ἔστι
πιεῖν
εὐμαρῶς.
Καὶ
|
τὸ |
ῥῆμα
δὲ
ἐξημύστισε
φασί,
τὸ |
[11, 460] |
Οἰνοπότης
δὲ
πεποίημαι.
(Ἔστι
δὲ
|
τὸ |
ῥῆμα
καὶ
παρὰ
τῷ
ποιητῇ· |
[11, 497] |
καὶ
τοῦτο
φιλοζεφύρου
κατὰ
νηὸν
|
τὸ |
ῥυτὸν
εὐδίης
δεῦτ´
ἴδετ´
Ἀρσινόης, |
[11, 497] |
δέχου
καὶ
τοῦτο.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
|
τὸ |
ῥυτὸν
πρότερον
κέρας.
Δοκεῖ
δὲ |
[11, 497] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
|
τὸ |
ῥυτόν
φησιν
ὀνομαζόμενον
ποτήριον
τοῖς |
[11, 467] |
ἧρπε
σχοινοτένειά
τ´
ἀοιδὰ
καὶ
|
τὸ |
σὰν
κίβδηλον
ἀπὸ
στομάτων.
Μνημονεύει |
[11, 494] |
τὸ
σω>
καὶ
τοῦ
Σωσιγένους
|
τὸ |
σι>
καὶ
τοῦ
Βίωνος
τὴν |
[11, 481] |
πιεῖν.
{Α.
Γλίσχρον
γέ
μοὐστὶ
|
τὸ |
σίαλον
νὴ
τὼ
θεώ.
{Β. |
[11, 467] |
μουσικοί,
καθάπερ
πολλάκις
Ἀριστόξενός
φησι,
|
τὸ |
σίγμα
λέγειν
παρῃτοῦντο
διὰ
τὸ |
[11, 475] |
Εἶναι
δ´
αὐτὸ
οἷόν
ἐστι
|
τὸ |
σκαφίον.
(ΚΕΛΕΒΗ.
Τούτου
τοῦ
ἐκπώματος |
[11, 467] |
τὸ
σίγμα
λέγειν
παρῃτοῦντο
διὰ
|
τὸ |
σκληρόστομον
εἶναι
καὶ
ἀνεπιτήδειον
αὐλῷ· |
[11, 498] |
οὐκ
ἔνι
ἐν
τῷ
σκύφει,
|
τὸ |
σκύφει
ἰδίως
ἀπὸ
τοῦ
σκύφος |
[11, 498] |
ἐν
Κύκλωπι·
Φέρ´
ἐγχέας
εἰς
|
τὸ |
σκύφος.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
Λευκαδίᾳ· |
[11, 498] |
σ>
προοισόμεθα,
ὅτε
δὲ
οὐδέτερον
|
τὸ |
σκύφος,
σὺν
τῷ
σ>
κλινοῦμεν |
[11, 501] |
κατὰ
τὸν
πυθμένα
καὶ
κατὰ
|
τὸ |
στόμα.
Διονύσιος
δ´
ὁ
Θρᾲξ |
[11, 501] |
ἡ
ἐπὶ
τὸν
πυθμένα
καὶ
|
τὸ |
στόμα
τιθεμένη·
ἡ
δὲ
τοιαύτη |
[11, 501] |
τίθεσθαι
καὶ
ἐρείδεσθαι,
ἀλλὰ
κατὰ
|
τὸ |
στόμα.
Τινὲς
δέ
φασιν,
ὃν |
[11, 462] |
(Ὁρῶν
οὖν
ὑμῶν
καὶ
αὐτὸς
|
τὸ |
συμπόσιον
κατὰ
τὸν
Κολοφώνιον
Ξενοφάνη |
[11, 491] |
Δοιὼ
θεράποντε»
Σημαίνει
δὲ
καὶ
|
τὸ |
συμφυὲς
καὶ
τὸ
συνεζευγμένον
κατ´ |
[11, 491] |
δὲ
καὶ
τὸ
συμφυὲς
καὶ
|
τὸ |
συνεζευγμένον
κατ´
ἀριθμόν,
ὡς
ἐντούτοις· |
[11, 507] |
ἦμεν
μήτ´
αἴσθησις,
εἰ
καὶ
|
τὸ |
σύνολον
ἦμεν,
τίς
χάρις
ταύτης |
[11, 494] |
Καὶ
γὰρ
ἐπαγωγόν,
ὦ
θεοί,
|
τὸ |
σχῆμά
πως
τῆς
κύλικός
ἐστιν |
[11, 494] |
λυτικέ,
ἐὰν
ἀφέλῃς
τοῦ
Σωτῆρος
|
τὸ |
σω>
καὶ
τοῦ
Σωσιγένους
τὸ |
[11, 483] |
συνουσίαις
πίνοντας
μεγάλα
βλάπτεσθαι
καὶ
|
τὸ |
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχήν.
~(Τὸ |
[11, 481] |
ἂν
τρὶς
πιὼν
μέγιστος
ὢν
|
τὸ |
σῶμα
ταχέως
ἂν
ὑπὸ
τῆς |
[11, 484] |
κωθωνισμῶν
πρέπει
μάλιστα.
Κατανίζεται
γὰρ
|
τὸ |
σῶμα
τοῖς
οἴνοις·
ὑγρὸν
γὰρ |
[11, 466] |
καὶ
Σελευκέων
μετὰ
τριακοσίων,
μετὰ
|
τὸ |
τὰς
τραπέζας
ἀρθῆναι
τετράμνουν
ἑκάστῳ |
[11, 503] |
δὲ
καλέσῃ
ψυγέα
τὸν
ψυκτηρίαν,
|
τὸ |
τευτλίον
δὲ
σεῦτλα,
φακέαν
τὴν |
[11, 502] |
μὴ
κωμάσω
ἄνευ
λυχνούχου
πρὸς
|
τὸ |
τηλικοῦτο
φῶς;
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν |
[11, 482] |
ἀμφίκυρτα
ἀπὸ
τῶν
ὤτων,
διὰ
|
τὸ |
τοιαῦτα
εἶναι
τῇ
κατασκευῇ.
Φησὶ |
[11, 483] |
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
ἀρχαικὸν
ἦν
|
τὸ |
τοιοῦτον
(δὲ)
τῆς
ἀγωγῆς
γένος |
[11, 494] |
ἢ
ὅτι
ἐκπώματα
ᾔτουν.
Καὶ
|
τὸ |
τοῖς
ἀποκοτταβίζουσι
δὲ
ὀξύβαφον
τιθέμενον |
[11, 470] |
δ´
Ἡρακλῆς
ἕλκεται
ἐπ´
αὐτὸν
|
τὸ |
τόξον
ὡς
βαλῶν,
καὶ
ὁ |
[11, 489] |
οὗ
ἵσταται
τὸ
ποτήριον.
~(Καὶ
|
τὸ |
τοῦ
Νέστορος
οὖν
δέπας
φασὶν |
[11, 489] |
τὸ
πυρῶδες.
(Ὑποθέμενος
οὖν
κατηστερισμένον
|
τὸ |
τοῦ
Νέστορος
ποτήριον
μεταβαίνει
καὶ |
[11, 489] |
ἥλοις
ὁ
ποιητὴς
ἀπεικάζει
διὰ
|
τὸ |
τοὺς
ἀστέρας
περιφερεῖς
εἶναι
τοῖς |
[11, 499] |
σκύφος
οἷον
σκύθος
τις
διὰ
|
τὸ |
τοὺς
Σκύθας
περαιτέρω
τοῦ
δέοντος |
[11, 475] |
Ὠνομάσθη
δὲ
τὸ
καρχήσιον
διὰ
|
τὸ |
τραχύσματα
ἔχειν
κεγχροειδῆ,
καὶ
εἴρηται |
[11, 490] |
τοῦ
γράμματος·
ἔπειτα
δ´
ὅτι
|
τὸ |
τρήρωνες
μόνον
ἐδέξαντο
εἶναι
ἐπίθετον |
[11, 477] |
ἐγὼ
τόδ´
ἔλεξα
περιστείχοντος
ἀλείσου
|
τὸ |
τρίτον.
Ὁ
γὰρ
λέγων
ἄλεισον |
[11, 480] |
ἰατρικὴν
πυξίδα
καλοῦσι
κυλιχνίδα
διὰ
|
τὸ |
τῷ
τόρνῳ
κεκυλίσθαι.
Ἐγένοντο
δ´ |
[11, 466] |
Δ'
(Τιμιώτατον
δ´
ἦν
πάλαι
|
τὸ |
τῶν
ἐκπωμάτων
κτῆμα.
Ἀχιλλεὺς
οὖν |
[11, 479] |
ἐκάλουν
οἱ
παλαιοί,
ὡς
καὶ
|
τὸ |
τῶν
χειρῶν
κοῖλον·
ὅθεν
καὶ |
[11, 496] |
ἐν
ταῖς
Ἐπιστολαῖς.
(ΡΥΤΟΝ
ἔχει
|
τὸ |
υ>
βραχὺ
καὶ
ὀξύνεται.
Δημοσθένης |
[11, 467] |
ἐδήλωσαν
ὅτι
συνυπακούεσθαι
δεῖ
καὶ
|
τὸ |
ὖ,
ἵν´
ᾖ
Διονύσου.
Τὸ |
[11, 466] |
οὖ
κηρύσσετον.
Ἐν
τούτοις
λείπει
|
τὸ |
ὖ
στοιχεῖον,
ἐπεὶ
πάντες
οἱ |
[11, 466] |
ἢ
ὅτι
ἁλίζεται
ἐν
αὐτῷ
|
τὸ |
ὑγρόν.
Ὅτι
δὲ
δύο
ὦτα |
[11, 466] |
παρ´
Ἕλλησιν
ὑπάρχοντι.
Οὐ
γὰρ
|
τὸ |
ὕδωρ
ἐπὶ
τὸν
οἶνον
ἐπέχεον, |
[11, 476] |
ἀπὸ
τοῦ
συγκιρνᾶσθαι
ἐν
αὐτῷ
|
τὸ |
ὕδωρ,
ἢ
ἀπὸ
τοῦ
κέρατος; |
[11, 476] |
λέγεσθαι,
ὅταν
συμμίσγωσι
τῷ
οἴνῳ
|
τὸ |
ὕδωρ,
κεράσαι
φάσκοντες.
Καὶ
τὸ |
[11, 465] |
Διονύσου,
ὅτι
τὸν
οἶνον
αὐξάνει
|
τὸ |
ὕδωρ
κιρνάμενον.
Ἡσθέντες
οὖν
τῇ |
[11, 466] |
τὸν
οἶνον
ἐπέχεον,
ἀλλ´
ἐπὶ
|
τὸ |
ὕδωρ
τὸν
οἶνον,
ὅπως
ἐν |
[11, 466] |
εἶναι,
τὸ
δ´
ἀμφικύπελλον
ὑπερφίαλον,
|
τὸ |
ὑπερήφανον
καὶ
καλόν.
Εἰ
μὴ |
[11, 500] |
σκυθίσαι
φησί·
(συγγενὲς
γὰρ
εἶναι
|
τὸ |
φ>
τῷ
θ>
Ὕστερον
δὲ |
[11, 507] |
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
(μου)
ἀναπηδήσαντα
|
τὸ |
φαλακρὸν
(μου)
κατασκαριφᾶν
καὶ
κρώζειν |
[11, 502] |
γὰρ
ἦγον
οἴκοθεν)
τἀκπώματ´
εἰς
|
τὸ |
φανερὸν
ἐκνενιτρωμένα
θεῖναι·
κύαθος
δ´ |
[11, 463] |
σκότους
εἰς
τὴν
διατριβὴν
εἰς
|
τὸ |
φῶς
τε
τοῦθ´,
ὃ
δὴ
|
[11, 479] |
μηδαμῶς.
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἀχαρνεῦσι·
Κοτυλίσκιον
|
τὸ |
χεῖλος
ἀποκεκρουμένον.
Κοτύλη
δὲ
καλεῖται |
[11, 480] |
τὰς
Ἀττικάς.
Φοξαὶ
γοῦν
ἦσαν
|
τὸ |
χεῖλος,
(ὡς
Σιμωνίδης
φησὶν
ὁ |
[11, 477] |
καταδεχομένη
τὸ
ζῷον.
Καὶ
κήθιον
|
τὸ |
χήτιον
τὸ
χωροῦν
τοὺς
ἀστραγάλους. |
[11, 488] |
πρῶτον
μὲν
τί
ποτ´
ἐστὶ
|
τὸ |
χρυσείοις
ἥλοισι
πεπαρμένον,
ἔπειτα
τί |
[11, 470] |
τούτου
δίδωσιν
αὐτῷ
τὸ
δέπας
|
τὸ |
χρύσεον,
ὃ
αὐτὸν
ἐφόρει
σὺν |
[11, 481] |
κυφά.
Νίκανδρος
δ´
ὁ
Θυατειρηνὸς
|
τὸ |
χωρὶς
ὠτίων
ποτήριον
ὠνομακέναι
Θεόπομπον |
[11, 477] |
ζῷον.
Καὶ
κήθιον
τὸ
χήτιον
|
τὸ |
χωροῦν
τοὺς
ἀστραγάλους.
Διονύσιος
δ´ |