Alphabétiquement     [«   »]
Σώφρων 2
τ´ 25
Τά 1
τὰ 102
Τὰ 9
τά 2
ΤΑΒΑΙΤΑΣ 1
Fréquences     [«    »]
86 εἰς
88 ἐπὶ
96 τοὺς
102 τὰ
104 τοῖς
116 περὶ
116 ὡς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

τὰ


Livre, pages
[11, 477]   κάτωθεν εἰς στενὸν συνῆχθαι ὡς  τὰ   Αἰγύπτια κιβώρια. (ΚΟΝΔΥ ποτήριον Ἀσιατικόν.
[11, 476]   στήλης ἀνακειμένης ἐν ἀκροπόλει  τὰ   ἀναθήματα περιέχει· κέρας ἔκπωμα ἀργυροῦν,
[11, 477]   Διὸς κισσοῦ σπονδοποιέονται πετάλοισιν, ὅθεν  τὰ   ἀρχαῖα ἐκπώματα κισσύβια φωνέεται. Κισσύβιον
[11, 484]   ἀπὸ τοῦ κεράμου, ὡς  τὰ   Ἀττικὰ σκεύη, ἀπὸ τοῦ
[11, 501]   ὅμοιοί εἰσιν. Καὶ Δίδυμος δὲ  τὰ   αὐτὰ εἰπὼν παρατίθεται τὰ Λυκόφρονος
[11, 504]   καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα  τὰ   αὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ τὰ
[11, 469]   μὲν αὐτὰς τοῖς πλουσίοις διὰ  τὰ   βάρη χαλκευσαμένων τὸν ῥυθμὸν τοῦτον,
[11, 499]   δυναμένων λαγύνιον· ἔχον βαδίζειν εἰς  τὰ   γεύμαθ´ ὑπὸ μάλης, καὶ τοῦτο
[11, 479]   κοιλάναντες τὰς χεῖρας δέχονται  τὰ   γόνατα τῶν νενικηκότων οἱ νενικημένοι
[11, 495]   Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ μὲν δίχοα,  τὰ   δὲ καὶ μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ
[11, 482]   Ἐφήβοις λέγῃ· Οὐ κύλικας ἐπὶ  τὰ   δεῖπνα Χαιρήμων φέρει, (οὐ κυμβίοισι
[11, 462]   λόγοις· σπείσαντας δὲ καὶ εὐξαμένους  τὰ   δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα γὰρ
[11, 507]   ὥσπερ ἂν εἰ ζωγράφος ἐβούλετο  τὰ   ἑαυτοῦ ἔργα κινούμενα καὶ ἐνεργὰ
[11, 478]   τὴν τελετὴν ποιεῖ καὶ αἱρεῖ  τὰ   ἐκ τῆς θαλάμης καὶ νέμει
[11, 459]   καθ´ ὥραν μετὰ σπουδῆς διὰ  τὰ   ἐκπώματα Οὐλπιανός, ἔτι καθημένων
[11, 486]   Δημοσθένει γραπτέον Λυκιοεργέας, ἵν´ ἀκούηται  τὰ   ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα. (ΜΕΛΗ. Οὕτω
[11, 493]   (Σωσίβιος δ´ λυτικὸς προθεὶς  τὰ   ἔπη· Ἄλλος μὲν μογέων ἀποκινήσασκε
[11, 466]   ἐπῶν κατεσκευασμένον καὶ ἐντετυπωμένα ἔχον  τὰ   ἔπη χρυσοῖς γράμμασιν, ὡς τὸ
[11, 478]   κόσμος ἐξ οὗ τῶν θεῶν  τὰ   θαύματα καὶ τὰ καρπώσιμα γίνεσθαι
[11, 487]   κοτύλας πέντ´ ἴσως. Ἐδεξάμην. Παρέθετο  τὰ   ἰαμβεῖα καὶ Δίδυμος καὶ (Πάμφιλος.
[11, 488]   δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια καὶ  τὰ   κανθάρια καὶ τὰς Σελευκίδας καὶ
[11, 478]   τῶν θεῶν τὰ θαύματα καὶ  τὰ   καρπώσιμα γίνεσθαι ἐπὶ γῆς· διὸ
[11, 475]   γενέσθαι περὶ τὰ σιτία καὶ  τὰ   καρχήσια. Ἔθος γὰρ ἦν τοῖς
[11, 488]   κανθάρια καὶ τὰς Σελευκίδας καὶ  τὰ   καρχήσια καὶ τὰ τούτοις ὅμοια·
[11, 508]   τῶν Βρύσωνος τοῦ Ἡρακλεώτου. Ἀλλὰ  τὰ   κατὰ τὸν ἄνθρωπον ἅπερ ἐπαγγέλλεται
[11, 464]   οἶδα ὅτι ἥδιστα πολλάκις ἐστὶ  τὰ   κεράμεα ἐκπώματα, ὡς καὶ τὰ
[11, 464]   ὡσπερεὶ τεθνηκότι. (Παραιτητέον δ´ ἡμῖν  τὰ   κεράμεα ποτήρια. Καὶ γὰρ Κτησίας
[11, 481]   μί´ ἐστὶ χιλίων ποτηρίων. (ΚΥΜΒΙΑ  τὰ   κοῖλα ποτήρια καὶ μικρὰ Σιμάριστος.
[11, 489]   Νέστορος ποτήριον μεταβαίνει καὶ ἐπὶ  τὰ   κράτιστα τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων, οἷς
[11, 479]   πλεκτάναις ἐπιφύσεις παραγώγως κοτυληδόνες. Καὶ  τὰ   κύμβαλα δ´ Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς
[11, 466]   ἐοικὸς πλοίῳ. Ἐπικράτης· Κατάβαλλε τἀκάτια,  τὰ   κυμβία αἴρου τὰ μείζω, κεὐθὺ
[11, 481]   Δωρόθεος δέ· Γένος ποτηρίων βαθέων  τὰ   κυμβία καὶ ὀρθῶν, πυθμένα μὴ
[11, 481]   Πτολεμαῖος δὲ τοῦ Ἀριστονίκου  τὰ   κυφά. Νίκανδρος δ´ Θυατειρηνὸς
[11, 488]   συγκεχαλκευμένον τῷ ὅλῳ ποτηρίῳ, καθότι  τὰ   λεγόμενα κυμβία καὶ τὰς φιάλας
[11, 477]   εἶναι, (καὶ τάχ´ ἂν εἴη  τὰ   λεγόμενα σκυφία διὰ τὸ κάτωθεν
[11, 471]   καὶ ὅσα τοιαῦτα ἔτι καὶ  τὰ   λοιπά ἐστιν, οἷον Θηρίκλειος, Δεινιάς,
[11, 464]   τῶν ὀνομάτων τούτων. Ὥστε καὶ  τὰ   λοιπὰ μὴ ἀλλοτρίως καλεῖσθαι τὸν
[11, 501]   δὲ τὰ αὐτὰ εἰπὼν παρατίθεται  τὰ   Λυκόφρονος οὕτως ἔχοντα· Ἀπὸ τῶν
[11, 481]   Ἀλκαῖος ἐν τῷ ~(Πίνωμεν· τί  τὰ   λύχν´ ὀμμένομεν; δάκτυλος ἁμέρα. Κὰδ
[11, 461]   τὸν οἶνον. (Ὅθεν δὴ καὶ  τὰ   μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια γέγονε
[11, 497]   ἐν Ὑποβαλλομέναις· Καὶ τῶν ῥυτῶν  τὰ   μέγιστα τῶν ὄντων τρία πίνειν
[11, 466]   Κατάβαλλε τἀκάτια, τὰ κυμβία αἴρου  τὰ   μείζω, κεὐθὺ τοῦ καρχησίου ἄνελκε
[11, 505]   φησί· ~(Μαντεύομαι δὲ περὶ Κύρου  τὰ   μὲν ἄλλα στρατηγὸν αὐτὸν ἀγαθὸν
[11, 496]   δὲ κυμβία, ῥέοντα δώδεχ´, ὧν  τὰ   μὲν δέκ´ ἀργυρᾶ ἦν, δύο
[11, 475]   παῖ, κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω,  τὰ   μὲν δέκ´ ἐγχέας ὕδατος, τὰ
[11, 495]   μέχρι δικοτύλων· καὶ Παναθηναικὰ μέγιστα,  τὰ   μὲν δίχοα, τὰ δὲ καὶ
[11, 475]   κεραίας ἄνωθεν νευούσας ἐφ´ ἑκάτερα  τὰ   μέρη, καὶ ἐπίκειται τὸ λεγόμενον
[11, 489]   ἀργύρεον, χρυσοῖς γράμμασιν ἐντετυπωμένα ἔχον  τὰ   Ὁμηρικὰ ἔπη. (Ἐγὼ δέ, φησὶν
[11, 474]   ἂν πύθωμ´ ἔτι, αὐτὸς περανῶ  τὰ   πάντ´. {Β. Ἀμέλει κυκνοκάνθαρος· (ἐξ
[11, 464]   τὰ κεράμεα ἐκπώματα, ὡς καὶ  τὰ   παρ´ ἡμῖν ἐκ τῆς Κόπτου
[11, 466]   Φιλιππίδης· Τὰ ποτήρι´ ἂν ἴδῃς  τὰ   παρεσκευασμένα· ἅπαντα χρυσᾶ, Τρόφιμε, νὴ
[11, 504]   ἐκ πρώτης ἡλικίας ἐπεπαίδευτο πάντα  τὰ   πάτρια, δὲ Πλάτων ὥσπερ
[11, 475]   τὰ μὲν δέκ´ ἐγχέας ὕδατος,  τὰ   πέντε δ´ οἴνου κυάθους. Ἄδηλον
[11, 489]   σχήματος ἐναργεῖς τὰς φαντασίας, καὶ  τὰ   περὶ τὴν ἀίδιον τροφὴν τῷ
[11, 489]   ἀπλανῶν ἀστέρων, οἷς δὴ τεκμαίρονται  τὰ   περὶ τὴν ζωὴν οἱ ἄνθρωποι·
[11, 489]   τοῦ ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ καὶ  τὰ   περὶ τὴν ἥμερον τροφὴν πρῶτοι
[11, 466]   ἱέμεν οἴνου. Θεόφραστος· Ἐπεὶ καὶ  τὰ   περὶ τὴν κρᾶσιν (ἐναντίως εἶχε
[11, 494]   σποδῶν καὶ τἄλλα πάντ´ ἀγγεῖα  τὰ   περὶ τὸν πότον, κοὐδ´ ὀξύβαφον
[11, 466]   ἐν ταῖς πρὸς Ἀλέξανδρον Ἐπιστολαῖς  τὰ   Περσικὰ λάφυρα (Ποτηρίων, φησί, χρυσῶν
[11, 501]   οἰηθείη, φησί, τὴν λέξιν, διότι  τὰ   πλεῖστα τῶν Ἀθήνησι βαλανείων κυκλοειδῆ
[11, 464]   (ὥστε καὶ τῶν ἀφροδισίων παραλύειν  τὰ   πνεύματα πέττον. (Οὐ δεῖ οὖν
[11, 499]   ἐν Περραιβίσι φησί· Ποῦ μοι  τὰ   πολλὰ δῶρα κἀκροθίνια; ποῦ χρυσότευκτα
[11, 461]   τῆς πόσεως τοῦ Κύκλωπος, ἐπεὶ  τὰ   πολλὰ ἐγαλακτοπότει. τάχα καὶ
[11, 474]   καὶ γλαφυρὰ πάντες ὡσπερεὶ αὐτὰ  τὰ   ποτήρι´, οὐ τὸν οἶνον πιόμενοι.
[11, 466]   ἅμα πᾶσιν· καὶ ἀποφέρεσθαι ἔδωκε  τὰ   ποτήρια. Ἀντικλείδης δ´ Ἀθηναῖος
[11, 466]   μύσαντα. Καλοῦσι δ´ οὕτω καὶ  τὰ   ποτήρια, ἀφ´ ὧν ἔστι πιεῖν
[11, 467]   Ἀτάκτοις Μεγαρέας οὕτω φησὶ καλεῖν  τὰ   ποτήρια, γυάλας. Παρθένιος δ´
[11, 468]   Κλείταρχος ἐν Γλώσσαις παρὰ Κλειτορίοις  τὰ   ποτήρια καλεῖσθαι. Ἀντίμαχος δ´
[11, 460]   διδοὺς ἐν τῷ κυλικείῳ συντέτριφε  τὰ   ποτήρια. Κἀν Ψαλτρίᾳ δ´ ἔφη·
[11, 480]   κυλικεῖον, ἐν τίθεται τόπῳ  τὰ   ποτήρια, κἂν ἀργυρᾶ τυγχάνῃ ὄντα,
[11, 502]   Ἀναξανδρίδης δὲ φιάλας Ἄρεος καλεῖ  τὰ   ποτήρια ταῦτα. Αἰολεῖς δὲ τὴν
[11, 502]   μνημονεύει· Τὴν θηρίκλειον δεῦρο καὶ  τὰ   Ῥοδιακὰ κόμισον λαβὼν τοὺς παῖδας.
[11, 497]   Δωρόθεος δ´ Σιδώνιός φησιν  τὰ   ῥυτὰ κέρασιν ὅμοια εἶναι, διατετρημένα
[11, 468]   τὸ ἔχον ἐξοχὰς οἷα  τὰ   Σιδώνια ποτήρια, τὸ λεῖον.
[11, 475]   τοὺς δράκοντας καὶ γενέσθαι περὶ  τὰ   σιτία καὶ τὰ καρχήσια. Ἔθος
[11, 483]   γράφει οὕτως· Χωρὶς δὲ τούτων  τὰ   σμικρότατα ἐς τὴν δίαιταν, ὑποδήματα
[11, 486]   οἶνον, καλεῖσθαι λέγων καὶ λοιβίδας  τὰ   σπονδεῖα ὑπὸ Ἀντιμάχου τοῦ Κολοφωνίου.
[11, 496]   νόμιμον μὴ προχοίδας εἰσφέρεσθαι εἰς  τὰ   συμπόσια, (δῆλον ὅτι νομίζοντες τὸ
[11, 479]   καλούμενος κότταβος παρῆλθεν εἰς  τὰ   συμπόσια καὶ περὶ Σικελίαν, ὥς
[11, 479]   περὶ τὸ ἐπιτήδευμα ὥστε εἰς  τὰ   συμπόσια παρεισφέρειν ἆθλα κοτταβεῖα καλούμενα.
[11, 466]   εὐρύτερον, ἄνω δὲ συνηγμένον, ὡς  τὰ   συσπαστὰ βαλάντια, καὶ αὐτὰ
[11, 504]   ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῶν καὶ  τὰ   σώματα καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται,
[11, 490]   τῶν ἄλλων συναρίθμησιν· Ἐν δὲ  τὰ   τείρεα πάντα τά τ´ οὐρανὸς
[11, 460]   ἔστι μοι ἑρκεῖος, ἔστι φρατέριος,  τὰ   τέλη τελῶ ~(ἄξιον δ´ ἐστὶ
[11, 483]   Φιλητᾶς δὲ Συρακοσίους κύπελλα καλεῖν  τὰ   τῆς μάζης καὶ τῶν ἄρτων
[11, 504]   ἀφιξόμεθα. (Εἰς ταῦτά τις ἀποβλέπων  τὰ   τοῦ καλοῦ Ξενοφῶντος ἐπιγινώσκειν δυνήσεται
[11, 488]   Σελευκίδας καὶ τὰ καρχήσια καὶ  τὰ   τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν γὰρ
[11, 504]   ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι μοι καὶ  τὰ   τῶν ἀνθρώπων σώματα τὰ αὐτὰ
[11, 504]   τὰ αὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ  τὰ   τῶν ἐν γῇ φυομένων. (Καὶ
[11, 480]   ἔστιν οἷον φαοξός, πρὸς  τὰ   φάη ὀξὺς ὁρώμενος. (Διάφοροι δὲ
[11, 485]   τῷ θʹ περὶ Κωμῳδίας παραθέμενος  τὰ   Φερεκράτους καὶ αὐτὸς εἶναί (φησι
[11, 476]   χόας, ἐκπώματα (ποιεῖν ἐξ αὐτῶν,  τὰ   χείλη περιαργυροῦντας καὶ χρυσοῦντας· καὶ
[11, 474]   καὶ τὸ κύπελλον λίθινα, χρυσῷ  τὰ   χείλη περιτεραμνίσας, τὰς δὲ κλισίας
[11, 508]   ἐπ´ αὐτὸν οἱ Λαμψακηνοὶ καὶ  τὰ   χρήματα ἀποδόντες ἐξέβαλον. ~(Τίμαιος δ´
[11, 509]   ἀλλὰ καὶ τοῖς τούτων δούλοις  τὰ   χρήματα τῶν δεσποτῶν χαρισάμενος καὶ
[11, 488]   ἰδέαν· τινὰ δὲ δύο, ὥσπερ  τὰ   ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια καὶ
[11, 501]   ἀμφιφορεὺς λέγεται ἀμφοτέρωθεν κατὰ  τὰ   ὦτα δυνάμενος φέρεσθαι, οὕτως καὶ
[11, 473]   καδίσκον καινὸν δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι  τὰ   ὦτα ἐρίῳ λευκῷ καὶ ἐκ
[11, 489]   φησιν σκύφον εἶναι παρακειμένως ἔχοντα  τὰ   ὦτα, καθάπερ αἱ δίπρῳροι τῶν
[11, 489]   δίπρῳροι τῶν νεῶν, περὶ δὲ  τὰ   ὦτα τὰς περιστεράς· ὡσπερεὶ δέ
[11, 466]   εἶχε· ταῦτα δὲ ἂν εἴη  τὰ   ὦτα. Τὸ δὲ ἄλεισον ἤτοι
[11, 466]   Παρθένιος δὲ διὰ τὸ περικεκυρτῶσθαι  τὰ   ὠτάρια· κυφὸν γὰρ εἶναι τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008