Alphabétiquement     [«   »]
τότ´ 1
Τότε 2
τότε 7
τοῦ 229
Τοῦ 4
τοὔδαφος 1
τοῦθ´ 2
Fréquences     [«    »]
203 τὴν
192 τῷ
208 τῶν
229 τοῦ
269
309 τὸ
384 δ´
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

τοῦ


Livre, pages
[11, 488]   ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ τοῦ ξίφους  (τοῦ   Ἀγαμέμνονος· Ἀμφὶ δ´ ἄρ´ ὤμοισιν
[11, 466]   Τὸ δὲ ἄλεισον ἤτοι ἀπὸ  τοῦ   ἄγαν λεῖον εἶναι ὅτι
[11, 495]   ὠνομάζοντο. δὲ τύπος ἦν  τοῦ   ἀγγείου πρότερον μὲν (τοῖς Παναθηναικοῖς
[11, 488]   μετεωριζόμεναι κατὰ μὲν τὴν ἀπόστασιν  τοῦ   ἀγγείου φυλάττουσι τὴν διάσχισιν, κατὰ
[11, 500]   τῶν τῆς Ἀσίας Σταθμῶν περὶ  τοῦ   ἀερομέλιτος καλουμένου διαλεγόμενος γράφει οὕτως·
[11, 497]   προείρηται, ἱστοροῦντος τοῦτο καὶ Ἀπολλοδώρου  τοῦ   Ἀθηναίου. Πολέμων δ´ ἐν πρώτῳ
[11, 496]   ἐστὶ δὲ τὸ δρᾶμα διασκευὴ  τοῦ   Αἱρησιτείχους ~(Ἔσθ´ ὑποχέασθαι πλείονας· πιεῖν
[11, 506]   ὡς καὶ Ἀλκυὼν Λέοντος  τοῦ   Ἀκαδημαικοῦ, ὥς φησι Νικίας
[11, 506]   Πέρσας. (Καὶ τὸν ἀδελφὸν δὲ  τοῦ   Ἀλκιβιάδου Κλεινίαν μαινόμενόν τε ἀποφαίνει
[11, 486]   Βοιώτιος ἐξ Ἐλευθερῶν, υἱὸς Μύρωνος  τοῦ   ἀνδριαντοποιοῦ, ὡς Πολέμων φησὶν ἐν
[11, 506]   περὶ Ἀνδρείας Μελησίαν τὸν Θουκυδίδου  τοῦ   ἀντιπολιτευσαμένου Περικλεῖ καὶ Λυσίμαχον τὸν
[11, 494]   συλλαβὴν (βι) καὶ τὴν τελευταίαν  τοῦ   Ἀπολλωνίου, εὑρήσεις σαυτὸν ἀπειληφότα κατὰ
[11, 489]   τοὺς χρυσοῦς ἥλους παρατιθεὶς τῇ  τοῦ   ἀργυροῦ ἐκπώματος φύσει, τὴν τῶν
[11, 481]   μηδὲ ὦτα. Πτολεμαῖος δὲ  τοῦ   Ἀριστονίκου τὰ κυφά. Νίκανδρος δ´
[11, 466]   Οἴδαμεν δὲ καὶ τὸ Βαθυκλέους  τοῦ   Ἀρκάδος ποτήριον, σοφίας ἆθλον
[11, 466]   ἀμβροσίαν. Οὐ πόρρω δέ ἐστι  τοῦ   ἀρυστίχου ἀρύβαλλος, ἀπὸ τοῦ
[11, 466]   τοῦ ἀρυστίχου ἀρύβαλλος, ἀπὸ  τοῦ   ἀρύτειν καὶ βάλλειν. Λέγουσι δὲ
[11, 502]   Σωκράτει κελεύειν ἐγχεῖν. Παραμηκύνειν ἐγχειροῦντος  τοῦ   Ἀρχεβούλου, εὐκαιρότατα προχέων παῖς
[11, 488]   τέχνης λόγον, ὡς καὶ ἐπὶ  τοῦ   Ἀχιλλέως σκήπτρου· Ὣς φάτο χωόμενος,
[11, 481]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' (Φερεκράτης Κοριαννοῖ· Ἐκ  τοῦ   βαλανείου γὰρ δίεφθος ἔρχομαι, ξηρὰν
[11, 466]   κάρτα φείδῃ. (ΑΝΤΙΓΟΝΙΣ ἔκπωμα ἀπὸ  τοῦ   βασιλέως Ἀντιγόνου, ὡς ἀπὸ Σελεύκου
[11, 466]   φιάλη βατιάκη. Ἀλεξάνδρου δὲ  τοῦ   βασιλέως ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς ταῖς
[11, 502]   τῆς τ´ ἀδελφῆς προσλαβὼν τῆς  τοῦ   βασιλέως ταὔτ´, ἀπνευστί τ´ ἐκπιὼν
[11, 502]   Ἄλεξις ἐν Ὑποβολιμαίῳ· Ἐγὼ Πτολεμαίου  τοῦ   βασιλέως τέτταρα χυτρίδι´ ἀκράτου τῆς
[11, 497]   σαννάκια. ΣΕΛΕΥΚΙΣ. Ὅτι ἀπὸ Σελεύκου  τοῦ   βασιλέως τὴν προσηγορίαν ἔσχεν τὸ
[11, 508]   οὕτω ψυχρῶς συνέταξε τὴν ἑταιρίαν  τοῦ   βασιλέως ὥστε οὐκ ἐξῆν τοῦ
[11, 496]   εἶδος προείρηται ἐν τῷ περὶ  τοῦ   βατιακίου λόγῳ. (ΠΡΟΧΥΤΗΣ εἶδος ἐκπώματος,
[11, 496]   τὴν προσηγορίαν ἔσχεν ἀπὸ Προυσίου  τοῦ   Βιθυνίας βασιλεύσαντος καὶ ἐπὶ τρυφῇ
[11, 494]   τοῦ Σωσιγένους τὸ σι> καὶ  τοῦ   Βίωνος τὴν πρώτην συλλαβὴν (βι)
[11, 462]   τὴν κύλικα ναυστολοῦσιν ἀναπλέοντες μέχρι  τοῦ   γενέσθαι τὴν ἐπὶ τοῦ νεὼ
[11, 463]   γὰρ οἶνος καὶ τὴν  τοῦ   γήρως δυσθυμίαν φησὶ Θεόφραστος ἐν
[11, 467]   κίβδηλον ἀπὸ στομάτων. Μνημονεύει δὲ  τοῦ   γραμματικοῦ ἐκπώματος ὡς οὕτως καλουμένου
[11, 504]   κύλικος ἑρπούσης κύκλῳ. Αἰτοῦντος δὲ  τοῦ   γραμματικοῦ Λεωνίδου μεῖζον ποτήριον καὶ
[11, 490]   σχηματισμοῦ τοῦ κατὰ τὴν πρόσθεσιν  τοῦ   γράμματος· ἔπειτα δ´ ὅτι τὸ
[11, 463]   οἰνοχόος ὅσον ἂν ἀποπίῃ  τοῦ   δ´ ἐπιδέξια πίνειν μνημονεύει καὶ
[11, 477]   Προσέχεις τι τούτῳ τῷ στρατιώτῃ  τοῦ   δε δειου ἀργύριον οὗτος οὐδαμόθεν,
[11, 493]   ἀπὸ τῆς τραπέζης τὸ ποτήριον,  τοῦ   δὲ Νέστορος αὐτὸ ῥᾳδίως βαστάζοντος
[11, 473]   λευκῷ καὶ ἐκ τοῦ ὤμου  τοῦ   δεξιοῦ καὶ ἐκ τοῦ μετώπου
[11, 499]   διὰ τὸ τοὺς Σκύθας περαιτέρω  τοῦ   δέοντος μεθύσκεσθαι. ~Ἱερώνυμος δ´
[11, 506]   ποιητάς, ἔπειτα καὶ τοὺς ὑπὸ  τοῦ   δήμου προαγομένους, Φανοσθένη τὸν Ἄνδριον
[11, 477]   Αἰτωλικῶν γράφει· Ἐν τῇ ἱεροποιίῃ  τοῦ   Διδυμαίου Διὸς κισσοῦ σπονδοποιέονται πετάλοισιν,
[11, 506]   Περικλεῖ καὶ Λυσίμαχον τὸν Ἀριστείδου  τοῦ   δικαίου, τῆς τῶν πατέρων ἀρετῆς
[11, 501]   τῶν μερῶν. Παρθένιος δ´  τοῦ   Διονυσίου ἀμφίθετον ἀκούει τὴν ἀπύθμενον
[11, 467]   ποτήρια, γυάλας. Παρθένιος δ´  τοῦ   Διονυσίου ἐν αʹ περὶ τῶν
[11, 479]   Κοτυλίσκος δὲ καλεῖται ἱερὸς  τοῦ   Διονύσου κρατηρίσκος, καὶ οἷς χρῶνται
[11, 495]   Τρέχουσι δ´ ἐκ τοῦ ἱεροῦ  τοῦ   Διονύσου μέχρι τοῦ τῆς Σκιράδος
[11, 465]   τὰς (πηγὰς) Νύμφας καὶ τιθήνας  τοῦ   Διονύσου, ὅτι τὸν οἶνον αὐξάνει
[11, 467]   τοῖς προκειμένοις οὖν οἱ Σάτυροι  τοῦ   Διονύσου τὴν τελευταίαν συλλαβὴν διὰ
[11, 492]   τῶν Πλειάδων, ἄλλην δὲ πρὸς  τοῦ   Διὸς ἐνίεσθαι χάριν τοῦ σῴζειν
[11, 492]   ἐτόρευσεν. Τοῦτο μέντοι καὶ ἐπὶ  τοῦ   Διὸς σημαίνειν πείθονται τὸν ποιητὴν
[11, 478]   Πολέμων δ´ ἐν τῷ περὶ  τοῦ   Δίου Κῳδίου φησί· (Μετὰ δὲ
[11, 468]   φησὶν Δίδυμος ἐν τῷ  τοῦ   δράματος ἐξηγητικῷ, ὅτι παρήκουσεν Ὁμήρου
[11, 475]   κεγχροειδῆ, καὶ εἴρηται κατὰ ἐναλλαγὴν  τοῦ   ει> πρὸς τὸ α> ἀντὶ
[11, 476]   τοῦ κέρατος; οἷον κερατήρ, ἀπὸ  τοῦ   εἰς τὸ κέρας ἐγχεῖσθαι τὸ
[11, 496]   τοσοῦτον δὲ πίνουσιν ὥστε ἀντὶ  τοῦ   εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν μηκέτι
[11, 475]   ἐστι τὸ σκαφίον. (ΚΕΛΕΒΗ. Τούτου  τοῦ   ἐκπώματος Ἀνακρέων μνημονεύει· Ἄγε δή,
[11, 471]   κύλιξι ταύταις κατ´ αὐτῶν. (Μνημονεύει  τοῦ   ἐκπώματος καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ὁμοίοις
[11, 465]   δὲ πρὸς τῷ ἱερῷ φησι  τοῦ   ἐν Λίμναις Διονύσου τὸ γλεῦκος
[11, 479]   ποιήσας τὸν ἐπιγραφόμενον Ἑλλαδικὸν περὶ  τοῦ   ἐν Ὀλυμπίᾳ λέγων Μεταποντίνων ναοῦ
[11, 493]   τὸν ποιητήν. Ἀπὸ γὰρ τούτου  τοῦ   ἑξαμέτρου (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´
[11, 504]   Πλάτωνα, λέγει που κἠκρατηρίχημες» ἀντὶ  τοῦ   ἐπεπώκειμεν. Ἀλλὰ μήν, πρὸς θεῶν»
[11, 502]   δίδοσθαι τῷ ἁρπασθέντι ὑπὸ  τοῦ   ἐραστοῦ φησιν Ἑρμῶναξ. ΧΑΛΚΙΔΙΚΑ ποτήρια,
[11, 501]   Τίμαρχος δ´ ἐν τετάρτῳ περὶ  τοῦ   Ἐρατοσθένους Ἑρμοῦ (Πεπαῖχθαί τις ἂν
[11, 465]   Διόπερ καὶ Εὐριπίδης ἕνα τῶν  τοῦ   Ἡλίου ἵππων φησὶν εἶναι Βακχίου
[11, 489]   εἶναι σφαιροειδῆ, λαμβάνοντες ἔκ τε  τοῦ   ἡλίου καὶ τῆς σελήνης τοῦ
[11, 469]   Ἡρακλείας παρὰ Νηρέως φησὶ τὴν  τοῦ   Ἡλίου φιάλην κομίσασθαι τὸν Ἡρακλέα
[11, 467]   ὡς Μαρσύας γράφει ἱερεὺς  τοῦ   Ἡρακλέους οὕτως· ὅταν εἰσίῃ
[11, 499]   τῷ σκυφοειδές· λέγει δ´ ἐπὶ  τοῦ   Ἡρακλέους· (Σκύφιον δὲ λαβὼν δέπας
[11, 508]   πολλοὺς δὲ κἀκ τῶν Βρύσωνος  τοῦ   Ἡρακλεώτου. Ἀλλὰ τὰ κατὰ τὸν
[11, 463]   εἰς πανήγυρίν τινα ἀφειμένους ἐκ  τοῦ   θανάτου καὶ τοῦ σκότους εἰς
[11, 466]   λέγοντας· (Ὁ δὲ σκύφος με  τοῦ   θεοῦ καλεῖ πάλαι τὸ γράμμα
[11, 498]   Ὀμφάλῃ· (Ὁ δὲ σκύφος με  τοῦ   θεοῦ καλεῖ. Σιμωνίδης δὲ Οὐατόεντα
[11, 480]   τούτου τάττουσι, καθότι Ὅμηρος ἐπὶ  τοῦ   Θερσίτου· Φοξὸς ἔην κεφαλήν. Καὶ
[11, 505]   καὶ ἀκριβῶς εἰδὼς τὴν προδοσίαν  τοῦ   Θεσσαλοῦ Μένωνος, ὅτι αὐτὸς αἴτιος
[11, 475]   ἐπ´ εὐθείας ἐξωτέρω. Ἐπὶ δὲ  τοῦ   θωρακίου εἰς ὕψος ἀνήκουσα καὶ
[11, 495]   καλούμενον ὦσχον. Τρέχουσι δ´ ἐκ  τοῦ   ἱεροῦ τοῦ Διονύσου μέχρι τοῦ
[11, 479]   Κοτύλη δὲ καλεῖται καὶ  τοῦ   ἰσχίου κοιλότης, καὶ αἱ τοῦ
[11, 467]   μόνον ἐκφωνῆται καὶ ὅταν συζευγνυμένου  τοῦ   ἰῶτα. Κἀν τοῖς προκειμένοις οὖν
[11, 473]   ἔλαιον, παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε. Μνημονεύει  τοῦ   καδίσκου καὶ Στράττις κωμικὸς
[11, 476]   τοῖς κέρασιν ἔπινον δῆλον ἐκ  τοῦ   καὶ μέχρι νῦν λέγεσθαι, ὅταν
[11, 469]   τῶν ποτηρίων καὶ τοῖς πένησι  τοῦ   καλλωπισμοῦ τούτου μεταδιδόντων. (Μνημονεύει δ´
[11, 504]   (Εἰς ταῦτά τις ἀποβλέπων τὰ  τοῦ   καλοῦ Ξενοφῶντος ἐπιγινώσκειν δυνήσεται ἣν
[11, 466]   κυμβία αἴρου τὰ μείζω, κεὐθὺ  τοῦ   καρχησίου ἄνελκε τὴν γραῦν, τὴν
[11, 490]   μὲν ἐκ τοῦ ποιητικοῦ σχηματισμοῦ  τοῦ   κατὰ τὴν πρόσθεσιν τοῦ γράμματος·
[11, 460]   εἶναι νομίζω ζητῆσαι ὑμᾶς πρὸ  τοῦ   καταλόγου τῶν ποτηρίων, ὧν πλῆρές
[11, 497]   (Ἡδύλος δ´ ἐν Ἐπιγράμμασι περὶ  τοῦ   κατασκευασθέντος ὑπὸ Κτησιβίου τοῦ μηχανοποιοῦ
[11, 486]   τινὲς οὕτως καλοῦνται ἀπὸ Λύκωνος  τοῦ   κατεσκευασμένου, ὡς καὶ Κονώνειοι αἱ
[11, 484]   εἶδος οὕτως λεγόμενον ἀπὸ  τοῦ   κεράμου, ὡς τὰ Ἀττικὰ σκεύη,
[11, 476]   μή μοι δίδου, ἐκ δὲ  τοῦ   κέρατος αὖ μοι δὸς πιεῖν
[11, 476]   αὐτῷ τὸ ὕδωρ, ἀπὸ  τοῦ   κέρατος; οἷον κερατήρ, ἀπὸ τοῦ
[11, 475]   ει> πρὸς τὸ α> ἀντὶ  τοῦ   κερχήσιον· διὸ καὶ Ὅμηρος τοὺς
[11, 506]   καὶ Μυρωνίδου, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῦ  τοῦ   Κίμωνος. Καὶ Κρίτων δ´
[11, 494]   τῆς κύλικός ἐστιν ἄξιόν τε  τοῦ   κλέους τοῦ τῆς ἑορτῆς. Οὗ
[11, 486]   λοιβίδας τὰ σπονδεῖα ὑπὸ Ἀντιμάχου  τοῦ   Κολοφωνίου. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΛΕΣΒΙΟΝ ὅτι
[11, 489]   τροφὴν κυκλοτερὲς ἐποίησαν κατὰ μίμημα  τοῦ   κόσμου. Τὸ δὲ τοῦ Νέστορος
[11, 487]   δὲ μάνης καὶ τὸ ἐπὶ  τοῦ   κοττάβου ἐφεστηκός, ἐφ´ οὗ τὰς
[11, 479]   ἵνα πάντες εἰς τὸ μέσον  τοῦ   κοττάβου τεθέντος (ἐξ ἀποστήματος ἴσου
[11, 501]   Ἀθηναῖος ἐν τῷ περὶ  τοῦ   Κρατῆρος ῥησειδίῳ τὴν κατὰ τὸν
[11, 473]   δεξιοῦ καὶ ἐκ τοῦ μετώπου  τοῦ   κροκίου, καὶ ἐσθεῖναι τι
[11, 481]   Σάμιος ἐν ἕκτῳ περὶ  τοῦ   Κύκλου) τὸ αὐτὸ οἴεται εἶναι
[11, 477]   Σάμιος ἐν τοῖς περὶ  τοῦ   Κύκλου (τὸ Ὁμηρικὸν κισσύβιον κυμβίον
[11, 461]   τὸ ἄηθες τῆς πόσεως  τοῦ   Κύκλωπος, ἐπεὶ τὰ πολλὰ ἐγαλακτοπότει.
[11, 480]   κεράμεα ποτήρια καὶ λέγεται ἀπὸ  τοῦ   κυλίεσθαι τῷ τροχῷ· ἀφ´ ὧν
[11, 480]   Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι ἀντὶ  τοῦ   κύλικες παραγώγως κυλιχνίδας εἴρηκε διὰ
[11, 504]   τοῦ Ξενοφῶντος μέμνηται. Καὶ περὶ  τοῦ   Κύρου οὖν μὲν λέγει
[11, 483]   Εὔμολπος δὲ ποτηρίου γένος, ἀπὸ  τοῦ   κυφὸν εἶναι. Σιμάριστος δὲ τὸ
[11, 483]   Κώθωνες διμέτρητοι βʹ (Περὶ δὲ  τοῦ   κωθωνίζεσθαι καὶ ὅτι χρήσιμός ἐστι
[11, 477]   κιβώριά τινα δοκοῦντα πεποιῆσθαι πολυτελῶς,  τοῦ   κώθωνος εὖ μάλα προβεβηκότος, λαβὼν
[11, 494]   ἂν ἀπὸ τοῦ πότου παύσειε,  τοῦ   λίαν πότου; ἐγᾦδα. Συντρίψω γὰρ
[11, 466]   ποιησάμενοι τὴν ἀπόλαυσιν ἧττον ὀρέγοιντο  τοῦ   λοιποῦ. Καὶ τὸ πλεῖστον δὲ
[11, 486]   αἱ ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι. Μνημονεύει  (τοῦ   Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν τῷ (περὶ
[11, 506]   τὸ ἐπίγραμμα, ἀλλὰ καὶ Ἀρχελάου  τοῦ   Μακεδονίας βασιλέως, (ὃν οὐ μόνον
[11, 493]   ἀντὶ τοῦ λαμβάνοντες ἐπὶ  τοῦ   Μαχάονος· Ἀλλ´ ὃς μὲν μογέων
[11, 493]   γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν» ἀπὸ  τοῦ   μέσου ἐξελόντες τὸ γέρων τάξομεν
[11, 473]   ὤμου τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐκ  τοῦ   μετώπου τοῦ κροκίου, καὶ ἐσθεῖναι
[11, 497]   περὶ τοῦ κατασκευασθέντος ὑπὸ Κτησιβίου  τοῦ   μηχανοποιοῦ ῥυτοῦ μνημονεύων φησί· Ζωροπόται,
[11, 493]   μὲν μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης, ἐκ  τοῦ   μογέων δηλοῦσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ τέτρωται.
[11, 462]   Πολέμων δ´ ἐν τῷ περὶ  τοῦ   Μορύχου ἐν Συρακούσαις φησὶν ἐπ´
[11, 489]   μίμημα τοῦ κόσμου. Τὸ δὲ  τοῦ   Νέστορος καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει
[11, 489]   ἵσταται τὸ ποτήριον. ~(Καὶ τὸ  τοῦ   Νέστορος οὖν δέπας φασὶν εἶναι
[11, 489]   πυρῶδες. (Ὑποθέμενος οὖν κατηστερισμένον τὸ  τοῦ   Νέστορος ποτήριον μεταβαίνει καὶ ἐπὶ
[11, 461]   Τί οὖν ἔχομεν λέγειν περὶ  τοῦ   Νέστορος ποτηρίου, μόλις ἂν
[11, 487]   οὖσαν. (ΝΕΣΤΟΡΙΣ. Περὶ τῆς ἰδέας  τοῦ   Νέστορος ποτηρίου φησὶν ποιητής·
[11, 462]   μέχρι τοῦ γενέσθαι τὴν ἐπὶ  τοῦ   νεὼ τῆς Ἀθηνᾶς ἀόρατον ἀσπίδα·
[11, 471]   πρεσβείαν ἕτερά τε δῶρα παρὰ  τοῦ   Νικοδήμου καὶ κύλικα θηρικλείαν λαβὼν
[11, 504]   τῶν παρατυχόντων οὐδὲ κατὰ μικρὸν  τοῦ   Ξενοφῶντος μέμνηται. Καὶ περὶ τοῦ
[11, 488]   ἐπὶ τῶν ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ  τοῦ   ξίφους (τοῦ Ἀγαμέμνονος· Ἀμφὶ δ´
[11, 493]   οἴονταί τινες, τὸ ὃς ἀντὶ  τοῦ   λαμβάνοντες ἐπὶ τοῦ Μαχάονος·
[11, 493]   δὲ τὸ ὃς ἀντὶ προτακτικοῦ  τοῦ   Ὅμηρος οὐδέποτε τίθησι· τοὔμπαλιν
[11, 477]   συγχρήσει τῶν ὀνομάτων, λέγων ἐπὶ  τοῦ   οἰκείου ξένου τοῦ παρὰ τῷ
[11, 502]   Ἀρχεβούλου, εὐκαιρότατα προχέων παῖς  τοῦ   οἰναρίου ἀνατρέπει τὸν ψυκτῆρα. Ἄλεξις
[11, 504]   (οὕτως οὐ βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ  τοῦ   οἴνου, ἀλλ´ ἀναπειθόμενοι πρὸς τὸ
[11, 495]   ὄλπας ἐκάλουν, χρώμενοι πρὸς τὴν  τοῦ   οἴνου ἔγχυσιν, καθάπερ Ἴων
[11, 461]   μὴ αἰτιάσεταί τις τὴν δύναμιν  τοῦ   οἴνου, ἣν αὐτὸς Ὅμηρος ἐξηγήσατο,
[11, 477]   Ὀδυσσεὺς ὁρῶν ταῦτα ποιοῦντα πληρώσας  τοῦ   οἴνου κυμβίον δίδωσι πιεῖν. (ΚΙΒΩΡΙΟΝ.
[11, 507]   εἰλήφειν παρὰ σοῦ τὴν  τοῦ   οἴνου πρόποσιν. Ἐδόκει γὰρ Πλάτων
[11, 490]   ὑπὸ τοῦ Ὠρίωνος. (Ἡ δὲ  τοῦ   ὀνόματος ἐκτροπή, καθ´ ἣν αἱ
[11, 497]   βατιακῶν μνησθεὶς καὶ τῇ γελοιότητι  τοῦ   ὀνόματος προσπαίξας φησί· (ω( Σαννάκρα)
[11, 473]   δ´ ἐν Παμφίλῳ πολλάκις μεμνημένος  τοῦ   ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ (καὶ
[11, 494]   ἐκπέταλον ποτήριον. Μνημονεύει δὲ  τοῦ   ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου καὶ Εὔβουλος
[11, 475]   τὴν κελέβην φησὶ τίθεσθαι ἐπὶ  τοῦ   ὀρθοῦ ποτηρίου οἷον Προυσιάδος καὶ
[11, 493]   οὐδέποτε τίθησι· τοὔμπαλιν δὲ ἀντὶ  τοῦ   ὃς ὑποτακτικοῦ παραλαμβάνει τὸ προτακτικὸν
[11, 491]   νόμον Πελειάδας ὠνομακέναι. (Ἀποδεδειγμένου οὖν  τοῦ   ὅτι Πλειάδες ἦσαν ἐντετορευμέναι τῷ
[11, 467]   τὴν δίφθογγον ἔδει σημαίνειν διὰ  τοῦ   οὖ μόνου γράφουσι. Παραπλησίως δὲ
[11, 467]   Διονύσου τὴν τελευταίαν συλλαβὴν διὰ  τοῦ   οὖ μόνου ὡς βραχέος ἐγκεχαραγμένου
[11, 489]   φύσει, τὴν τῶν ἀστέρων καὶ  τοῦ   οὐρανοῦ ἐκτυπῶν κατὰ τὴν ἰδέαν
[11, 477]   ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται. Καὶ  τοῦ   ὄφεως κατάδυσις χειή, καταδεχομένη
[11, 466]   καὶ ποικίλαις ἰδέαις ποτηρίων, παντὸς  τοῦ   πανταχόθεν κατακομιζομένου κεράμου τὴν ἰδέαν
[11, 477]   λέγων ἐπὶ τοῦ οἰκείου ξένου  τοῦ   παρὰ τῷ Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος
[11, 505]   κατεπειγούσης χρείας ὅτι παιδικὰ γεγόνοι  τοῦ   Παρμενίδου Ζήνων πολίτης αὐτοῦ.
[11, 507]   Οὗτος γὰρ εἶπεν ὡς  τοῦ   Πατρόκλου ψυχὴ Ἄιδόσδε κατῆλθεν ὃν
[11, 474]   Ζωγράφων φησίν· Ἀθήνησιν ἐν τῷ  τοῦ   Πειρίθου γάμῳ πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν
[11, 497]   φησίν· Βελλεροφόντης ἐστὶν ἀπὸ  τοῦ   Πηγάσου τὴν πύρπνοον Χίμαιραν εἰσηκοντικώς.
[11, 507]   πολλοὺς εἰπὼν κακῶς οὐδ´ αὐτοῦ  τοῦ   Πλάτωνος ἀπέσχετο, ἀλλὰ καλέσας αὐτὸν
[11, 508]   ἐμμένειν τοὺς πολίτας, (τῶν δὲ  τοῦ   Πλάτωνος καὶ προσκαταγελᾶν; δ´
[11, 508]   δὴ γνωριζομένων, Δράκοντος καὶ αὐτοῦ  τοῦ   Πλάτωνος καὶ Σόλωνος, τῶν μὲν
[11, 507]   Ὑπομνήμασι περὶ τῆς πρὸς πάντας  τοῦ   Πλάτωνος κακοηθείας λέγων γράφει καὶ
[11, 505]   Δελφοῖς ἑαυτοῦ χρυσῆς εἰκόνος, εἰπόντος  τοῦ   Πλάτωνος, ὅτε εἶδεν αὐτόν, (Ἥκει
[11, 505]   καὶ ἐλθεῖν εἰς λόγους τὸν  τοῦ   Πλάτωνος Σωκράτην μόλις ἡλικία
[11, 490]   ὄρνεις εἶναι πρῶτον μὲν ἐκ  τοῦ   ποιητικοῦ σχηματισμοῦ τοῦ κατὰ τὴν
[11, 488]   δὲ λέγεται τοὺς ἥλους ὑπὸ  τοῦ   ποιητοῦ οὐχ ὅτι ἔξωθεν πρόσκεινται
[11, 479]   τοῦ ἰσχίου κοιλότης, καὶ αἱ  τοῦ   πολύποδος ἐν ταῖς πλεκτάναις ἐπιφύσεις
[11, 466]   Νηρῇσι διέτριβεν, αὐτὸς δὲ τὰς  τοῦ   (Ποσειδῶνος ἔβοσκεν ἵππους· καί ποτε
[11, 485]   τὸ βάθος παρίστησιν κωμικὸς  τοῦ   ποτηρίου. Ἀντιφάνης δὲ ἐν Ἀσκληπιῷ·
[11, 466]   ἐγκεχαραγμένα. Ἄλεξις· (Τὴν ὄψιν εἴπω  τοῦ   ποτηρίου γέ σοι πρώτιστον. Ἦν
[11, 501]   πιεῖν ἅλις παρέχουσα· μείζων γὰρ  τοῦ   ποτηρίου. δὲ (ἀμφίθετος καὶ)
[11, 488]   καὶ λέγει δύο πυθμένας εἶναι  τοῦ   ποτηρίου; (ἰδίως δὲ καὶ τοῦτο
[11, 488]   Αὗται μέχρι τοῦ χείλους διήκουσαι  τοῦ   ποτηρίου καὶ μικρὸν ἔτι μετεωριζόμεναι
[11, 470]   τὰς ἀνατολάς, αἰνισσόμενος τὸ κοῖλον  τοῦ   ποτηρίου. Λέγει δ´ οὕτως· Ἠέλιος
[11, 489]   Μυρλεανός, τάδε λέγω περὶ  τοῦ   ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ καὶ τὰ
[11, 489]   συμβέβηκεν εἰς ὀξὺ τὸν φυσικὸν  τοῦ   ποτηρίου πυθμένα, ὥστε ὑπὸ δυοῖν
[11, 483]   παλαιὸν οἴκων κτῆμα. Ἀπὸ δὲ  τοῦ   ποτηρίου τούτου καὶ ἀκρατοκώθωνας καλοῦσι
[11, 469]   ποτε ἐν Κυψέλοις Ἀδαῖος. Μνημονεύει  τοῦ   ποτηρίου τούτου καὶ Ἐπίνικος ἐν
[11, 489]   πυθμένας ὑποτίθεσθαι, τὸν μὲν οἷον  τοῦ   ποτηρίου φέροντα τὸν ὅλον ὄγκον
[11, 494]   αὐτόν, πῶς τις ἂν ἀπὸ  τοῦ   πότου παύσειε, τοῦ λίαν πότου;
[11, 498]   τῷ λευκολόφῳ μεστὸν ἐξέπινον, ἀντὶ  τοῦ   προέπινον. Κυρίως γάρ ἐστι τοῦτο
[11, 490]   ἀπλανῶν ἄστρων ὑπείληφε, δῆλον ἐκ  τοῦ   προτάττειν αὐτὰς κατὰ τὴν τῶν
[11, 477]   παρὰ Πρυτάνιδι δειπνοῦντα καὶ ἐπιδεικνυμένου  τοῦ   Πρυτάνιδος κιβώριά τινα δοκοῦντα πεποιῆσθαι
[11, 493]   μέσου ἐξελόντες τὸ γέρων τάξομεν  τοῦ   πρώτου στίχου πρὸς τὴν ἀρχὴν
[11, 474]   μέσον ἐπιεικῶς, ὦτα ἔχον μέχρι  τοῦ   πυθμένος καθήκοντα. Ἐστὶ δὲ ἱκανῶς
[11, 497]   Σῳζούσῃ καταλέγων τινὰ ποτήρια καὶ  τοῦ   ῥυτοῦ ἐμνήσθη, ὡς προεῖπον· (Ἡδύλος
[11, 469]   μαρτύριον παρέξομαι ἐν τῷ περὶ  τοῦ   ῥυτοῦ λόγῳ. (ΕΦΗΒΟΣ. Τὸ καλούμενον
[11, 498]   σκύφος, ὡς λύχνος, ἄνευ  τοῦ   σ> προοισόμεθα, ὅτε δὲ οὐδέτερον
[11, 467]   Διονύσου. Τὸ δὲ σὰν ἀντὶ  τοῦ   σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ γὰρ
[11, 463]   ἀφειμένους ἐκ τοῦ θανάτου καὶ  τοῦ   σκότους εἰς τὴν διατριβὴν εἰς
[11, 498]   σκύφει, τὸ σκύφει ἰδίως ἀπὸ  τοῦ   σκύφος σχηματίσας οὐδετέρως ἔφη. Ὁμοίως
[11, 507]   ἐπελθεῖν τοὺς κακῶς ἀκούσαντας ὑπὸ  τοῦ   σοφοῦ. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη
[11, 490]   προσημαντικὰς Πλειάδας οἰκείως ἐνετόρευσε τῷ  τοῦ   σοφωτάτου Νέστορος ποιητὴς ποτηρίῳ·
[11, 486]   Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν τῷ (περὶ  τοῦ   στεφάνου κἀν τῷ) πρὸς Τιμόθεον
[11, 476]   κιρνᾶται οἶνος κρατὴρ ἀπὸ  τοῦ   συγκιρνᾶσθαι ἐν αὐτῷ τὸ ὕδωρ,
[11, 508]   τοῦ βασιλέως ὥστε οὐκ ἐξῆν  τοῦ   συσσιτίου μετασχεῖν, εἰ μή τις
[11, 480]   κύλικες γίνονται καὶ ἐν τῇ  τοῦ   συσσίτου ἡμῶν Ἀθηναίου πατρίδι Ναυκράτει.
[11, 489]   τῷ περιέχοντι κατὰ τὴν ἰδέαν  τοῦ   σχήματος ἀφομοιοῦν εἶναι δίκαιον ἐνόμιζον.
[11, 489]   τοῦ ἡλίου καὶ τῆς σελήνης  τοῦ   σχήματος ἐναργεῖς τὰς φαντασίας, καὶ
[11, 484]   τὰ Ἀττικὰ σκεύη, ἀπὸ  τοῦ   σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ, ὥσπερ αἱ
[11, 470]   ἔκπωμά τι παρ´ Ἀττικοῖς ἀπὸ  τοῦ   σχήματος ὀνομασθέν, φησὶν Πάμφιλος ἐν
[11, 492]   πρὸς τοῦ Διὸς ἐνίεσθαι χάριν  τοῦ   σῴζειν τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ποιητικῶς
[11, 484]   δοκεῖ μοι ποιεῖν τινα καὶ  τοῦ   σώματος κάθαρσιν καὶ τῆς ψυχῆς
[11, 507]   καὶ κατὰ τὴν ἀπόλυσιν χωριζομένη  τοῦ   σώματος παρὰ προτέρῳ εἴρηται Ὁμήρῳ.
[11, 494]   τοῦ Σωτῆρος τὸ σω> καὶ  τοῦ   Σωσιγένους τὸ σι> καὶ τοῦ
[11, 494]   θαυμάσιε λυτικέ, ἐὰν ἀφέλῃς  τοῦ   Σωτῆρος τὸ σω> καὶ τοῦ
[11, 490]   ἐπειδὴ κεῖνται ἐπὶ τῆς οὐρᾶς  τοῦ   ταύρου. ~(Καὶ Αἰσχύλος δ´ ἐκφανέστερον
[11, 462]   τῷ Γῆς Ὀλυμπίας ἱερῷ (ἐκτὸς  τοῦ   τείχους ἐσχάραν τινὰ εἶναι, ἀφ´
[11, 502]   δ´ ἄκατον ὠνόμαζέ νιν, ὡς  τοῦ   Τελέστου ἄκατον τὴν φιάλην εἰρηκότος.
[11, 505]   καὶ μιμήσεις τοὺς Ἀλεξαμενοῦ  τοῦ   Τηίου τοὺς πρώτους γραφέντας τῶν
[11, 466]   ιϚ Νόστων. Περὶ Γρᾶ διηγούμενος  τοῦ   τὴν ἀποικίαν εἰς Λέσβον στείλαντος
[11, 470]   αὐτὸν διαπλεῦσαι, (τοῦτο πρώτου εἰπόντος  τοῦ   τὴν Τιτανομαχίαν ποιήσαντος. Φερεκύδης δ´
[11, 497]   ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν ὡς καὶ  τοῦ   τῆς Ἀμαλθείας ἐστὶν ὀλβιώτερον τὸ
[11, 494]   ἐστιν ἄξιόν τε τοῦ κλέους  τοῦ   τῆς ἑορτῆς. Οὗ μὲν ἦμεν
[11, 495]   τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διονύσου μέχρι  τοῦ   τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς ἱεροῦ, καὶ
[11, 466]   εὖ ἀκοντίζειν. Ὠνομάσθη οὖν ἀπὸ  τοῦ   τῆς χειρὸς σχηματισμοῦ, ὃν ποιούμενοι
[11, 471]   (Πάμφιλος δ´ Ἀλεξανδρεὺς ἀπὸ  τοῦ   τὸν Διόνυσον τοὺς θῆρας κλονεῖν
[11, 497]   ἴσως χωρεῖ χόα. Περὶ δὲ  τοῦ   τρίτου λέγων φησίν· Βελλεροφόντης
[11, 503]   τἄλλα πάντα. Διονύσιος δὲ  τοῦ   Τρύφωνος ἐν τῷ περὶ Ὀνομάτων
[11, 490]   ἴσῳ τῷ οὐρείας κατὰ παράλειψιν  τοῦ   υ> ἐπειδὴ κεῖνται ἐπὶ τῆς
[11, 475]   ἤτοι λείβειν· τοῦτο δὲ ἐπὶ  τοῦ   ὑγροῦ συνήθως ἔταττον, ἀφ´ οὗ
[11, 489]   μείζονα κυκλοειδῆ περιγραφὴν ἔξαρσιν ἔχοντα  τοῦ   ὕψους σύμμετρον, τὸν δὲ κατ´
[11, 507]   Ἥδιον ἂν παρὰ Σωκράτους τὴν  τοῦ   φαρμάκου κύλικα εἰλήφειν παρὰ
[11, 483]   τετάρτῳ (περὶ Ἀλεξανδρείας ἀναγράφων τὴν  τοῦ   Φιλαδέλφου πομπὴν καὶ καταλέγων πολλὰ
[11, 497]   Δοκεῖ δὲ σκευοποιηθῆναι ὑπὸ πρώτου  τοῦ   Φιλαδέλφου Πτολεμαίου βασιλέως φορήματα γενέσθαι
[11, 475]   πᾶν ποτήριον κελέβη (καλεῖται ἀπὸ  τοῦ   χέειν εἰς αὐτὸ τὴν λοιβὴν
[11, 488]   ἀλλήλων διεστῶσαι διάστημα. Αὗται μέχρι  τοῦ   χείλους διήκουσαι τοῦ ποτηρίου καὶ
[11, 488]   δὲ τὸ ἀπολῆγον πρὸς τὴν  τοῦ   χείλους ἔρεισιν πάλιν συμφυεῖς εἰσιν.
[11, 477]   Ἄλλοι δὲ ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸ ἀπὸ  τοῦ   χεῖσθαι, τὸ δ´ ἐστὶ χωρεῖν·
[11, 502]   Ἡρωίνῃ καταλέγων πολλὰ ποτήρια καὶ  τοῦ   ψυγέως οὕτως μνημονεύει· Τὴν θηρίκλειον
[11, 470]   τρίτῃ τῶν Ἱστοριῶν προειπὼν περὶ  τοῦ   Ὠκεανοῦ ἐπιφέρει· δ´ Ἡρακλῆς
[11, 470]   ταῖς ἵπποις, ἐπὴν δύνῃ, διὰ  τοῦ   Ὠκεανοῦ τὴν νύκτα πρὸς ἑῴην,
[11, 473]   ὦτα ἐρίῳ λευκῷ καὶ ἐκ  τοῦ   ὤμου τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐκ
[11, 490]   τῆς μητρὸς αὐτῶν Πληιόνης ὑπὸ  τοῦ   Ὠρίωνος. (Ἡ δὲ τοῦ ὀνόματος




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008