HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Οὐκοῦν 2
Οὐλπιανός 1
οὑμὸς 1
οὖν 50
οὕνεκα 2
οὗπερ 1
οὔποτέ 1

Fréquences [« »]
46 ἂν
48 ἀπὸ
47 ἡ
50 οὖν
50 τις
52 διὰ
54 φησι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

οὖν

Livre, pages

[11, 508]   καὶ ζητεῖσθαι τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν οὖν ἃ πείσει λέγων ταῦτα καὶ

[11, 468]   δ´ ἔργον ποδῶν. Ἐπιγένης μὲν οὖν ἀκούει τὸ ἄμφωτον ποτήριον, εἰς

[11, 481]   ἐκάρωσεν ὑμᾶς. {Β. Ἀνακεχαίτικεν μὲν οὖν. Ἄλεξις Ἱππεῖ· ~Τά τε κυμβία

[11, 491]   πάλιν· Τῆμος ἀποκρύπτουσι Πελειάδες. Οὐδὲν οὖν ἄπιστον καὶ Ὅμηρον τὰς Πλειάδας

[11, 466]   ἐπὶ τῷ εὖ ἀκοντίζειν. Ὠνομάσθη οὖν ἀπὸ τοῦ τῆς χειρὸς σχηματισμοῦ,

[11, 466]   δὲ Τηλεμάχῳ καλὸν δέπας. Φησὶν οὖν Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανός· Δοκεῖ μοι

[11, 489]   ποτήριον. ~(Καὶ τὸ τοῦ Νέστορος οὖν δέπας φασὶν εἶναι τοιοῦτον. Δύναται

[11, 503]   Πυργόθεμι, καταλλαγήν. Ἀντιφάνης Ἱππεῦσι· Πῶς οὖν διαιτώμεσθα; τὸ μὲν ἐφίππιον στρῶμ´

[11, 491]   γίνεται τῆς ἀποστάσεως αὐτῶν. Ὅταν οὖν εἴπῃ· Δοιαὶ δὲ πελειάδες ἀμφὶς

[11, 502]   ἢ ὀκτὼ κοτύλας χωροῦντα. Τοῦτον οὖν ἐμπλησάμενον πρῶτον μὲν αὐτὸν ἐκπιεῖν,

[11, 492]   ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον οὖν ἐν τοῖς ἄστροις καὶ ἐν

[11, 503]   Ἀντιφάνης παρίστησιν ἐν Διπλασίοις· Τί οὖν ἐνέσται τοῖς θεοῖσιν; {Β. Οὐδὲ

[11, 492]   φυλίης, ὃ δ´ ἐλαίης. ~(Γενήσονται οὖν ἐπὶ τῶν ὤτων τέσσαρες πελειάδες.

[11, 484]   ἡμέραν συμποσίων ἐπιπόλαιοι δριμύτητες· ταύταις οὖν ἐστι τῶν μὲν πόρων οἰκειότατος

[11, 461]   τῆς Κικόνων εἰλημμένον λείας. Τί οὖν ἔχομεν λέγειν περὶ τοῦ Νέστορος

[11, 464]   τὰ πνεύματα πέττον. (Οὐ δεῖ οὖν ἡμᾶς ἐκμανῶς πίνειν ἀποβλέποντας εἰς

[11, 486]   φησί· Προβόλους δύο Λυκοεργέας. Μήποτ´ οὖν καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς

[11, 507]   ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. Εἰ δ´ οὖν καὶ Πλάτωνος φήσειέν τις εἶναι

[11, 461]   ὑπὸ μέθης τηλικοῦτος ὤν. Ἦν οὖν καὶ τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ

[11, 500]   Πλοῖα; {Α. Τοὺς κάδους μὲν οὖν καλοῦσι γαυλοὺς πάντες οἱ προγάστορες.

[11, 506]   Νικίας ὁ Νικαεύς. Τὰ μὲν οὖν κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα σιωπῶ· ὅτι

[11, 461]   τι ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος. Ὥρα οὖν κατακλίνεσθαι. (Καὶ κατακλιθέντων Ἀλλὰ μήν»

[11, 489]   χρυσῷ διὰ τὸ πυρῶδες. (Ὑποθέμενος οὖν κατηστερισμένον τὸ τοῦ Νέστορος ποτήριον

[11, 466]   σωτῆρος» {Α. Οὐκ ἄλλου μὲν οὖν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Τοιοῦτον εἴδομεν ποτήριον

[11, 488]   αὐτοὺς δεῖ δέχεσθαι. Οἳ μὲν οὖν λέγουσιν ἔξωθεν δεῖν ἐμπείρεσθαι τοὺς

[11, 461]   νύκτωρ ἢ μεθ´ ἡμέραν. Ὅπως οὖν μὴ διὰ τὸν τρόπον, ἀλλὰ

[11, 460]   παρὰ τοῖς γόνασιν ἔστησεν. Ἡμεῖς οὖν μὴ διατρίβωμεν, ἀλλ´ ἤδη κατακλινώμεθα,

[11, 508]   δ´ ἡμᾶς, τί πλέον; ἔοικεν οὖν ὁ Πλάτων οὐ τοῖς οὖσιν

[11, 488]   κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς μὲν οὖν ὁ τορευτὴς ἐπεδείκνυεν, φησίν, ἡμῖν

[11, 504]   μέμνηται. Καὶ περὶ τοῦ Κύρου οὖν ὃ μὲν λέγει ὡς ἐκ

[11, 467]   τοῦ ἰῶτα. Κἀν τοῖς προκειμένοις οὖν οἱ Σάτυροι τοῦ Διονύσου τὴν

[11, 482]   τὴν κτῆσιν παρειληφέναι. Κυάθῳ μὲν οὖν οὐδὲν ἐχρῶντο τότε οὐδὲ κοτύλῃ.

[11, 493]   δὲ Νέστωρ ἀπονητὶ ἄειρεν. Νῦν οὖν οὕτω τεταγμένων ὁ Νέστωρ φαίνεται

[11, 463]   οἴκαδε. Καὶ κατὰ τὴν καλὴν οὖν Σαπφώ· Ἐλθέ, Κύπρι, χρυσίαισιν ἐν

[11, 507]   κατασκαριφᾶν καὶ κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ οὖν σε, ὦ Πλάτων, πολλὰ κατὰ

[11, 465]   αὐξάνει τὸ ὕδωρ κιρνάμενον. Ἡσθέντες οὖν τῇ κράσει ἐν ᾠδαῖς ἔμελπον

[11, 461]   Κυλικράνων βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην· εἶδον οὖν τὴν Ἡράκλειαν καὶ μάλ´ ὡραίαν

[11, 509]   ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει. Καὶ οὗτος οὖν τῆς πατρίδος πικρῶς τυραννήσας οὐ

[11, 490]   ἐπένευσεν ἐπερχομένου τ´ ἀρότοιο. Τὰς οὖν τῆς τῶν καρπῶν γενέσεως καὶ

[11, 494]   τὸ ὀξύβαφον ὡς βραχύ. (Εἰπόντος οὖν τινος πρὸς αὐτήν σὺ δ´

[11, 469]   νῦν ποτήριον; {Α. Κώμη μὲν οὖν τίς ἐστι περὶ τὴν Θουρίαν.

[11, 489]   ἔστι τέλειος. Καὶ τὸ ποτήριον οὖν τὸ δεχόμενον τὴν ὑγρὰν τροφὴν

[11, 483]   πίνειν οὐ καθαρόν. Πρῶτον μὲν οὖν τὸ μὴ λίαν κατάδηλον εἶναι

[11, 493]   ὃ κέρδιστος γένετ´ ἀνδρῶν. Ἐλλείπει οὖν τό τις μόριον· τὸ γὰρ

[11, 494]   ἀφελείας οὕνεκα. Κἀν τοῖς Βαβυλωνίοις οὖν τοῖς Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεθα ποτήριον τὸ

[11, 491]   ποιητικὸν νόμον Πελειάδας ὠνομακέναι. (Ἀποδεδειγμένου οὖν τοῦ ὅτι Πλειάδες ἦσαν ἐντετορευμέναι

[11, 462]   τούτων ἀρώματα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΙΙ. (Ὁρῶν οὖν ὑμῶν καὶ αὐτὸς τὸ συμπόσιον

[11, 466]   ἀνασῶσαι τὴν παιδίσκην. Τότε μὲν οὖν ὑπὸ κύματος αὐτοὺς ἀμφοτέρους κρυφθέντας

[11, 466]   τὸ τῶν ἐκπωμάτων κτῆμα. Ἀχιλλεὺς οὖν ὡς ἐξαίρετόν τι εἶχεν ἀνάθημα

[11, 464]   ἀληθείας ἐπὶ πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς οὖν, ὡς καὶ παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο,

Livre, pages
[11, 508]	καὶ ζητεῖσθαι τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν	οὖν	ἃ πείσει λέγων ταῦτα καὶ
[11, 468]	δ´ ἔργον ποδῶν. Ἐπιγένης μὲν	οὖν	ἀκούει τὸ ἄμφωτον ποτήριον, εἰς
[11, 481]	ἐκάρωσεν ὑμᾶς. {Β. Ἀνακεχαίτικεν μὲν	οὖν.	Ἄλεξις Ἱππεῖ· ~Τά τε κυμβία
[11, 491]	πάλιν· Τῆμος ἀποκρύπτουσι Πελειάδες. Οὐδὲν	οὖν	ἄπιστον καὶ Ὅμηρον τὰς Πλειάδας
[11, 466]	ἐπὶ τῷ εὖ ἀκοντίζειν. Ὠνομάσθη	οὖν	ἀπὸ τοῦ τῆς χειρὸς σχηματισμοῦ,
[11, 466]	δὲ Τηλεμάχῳ καλὸν δέπας. Φησὶν	οὖν	Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανός· Δοκεῖ μοι
[11, 489]	ποτήριον. ~(Καὶ τὸ τοῦ Νέστορος	οὖν	δέπας φασὶν εἶναι τοιοῦτον. Δύναται
[11, 503]	Πυργόθεμι, καταλλαγήν. Ἀντιφάνης Ἱππεῦσι· Πῶς	οὖν	διαιτώμεσθα; τὸ μὲν ἐφίππιον στρῶμ´
[11, 491]	γίνεται τῆς ἀποστάσεως αὐτῶν. Ὅταν	οὖν	εἴπῃ· Δοιαὶ δὲ πελειάδες ἀμφὶς
[11, 502]	ἢ ὀκτὼ κοτύλας χωροῦντα. Τοῦτον	οὖν	ἐμπλησάμενον πρῶτον μὲν αὐτὸν ἐκπιεῖν,
[11, 492]	ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον	οὖν	ἐν τοῖς ἄστροις καὶ ἐν
[11, 503]	Ἀντιφάνης παρίστησιν ἐν Διπλασίοις· Τί	οὖν	ἐνέσται τοῖς θεοῖσιν; {Β. Οὐδὲ
[11, 492]	φυλίης, ὃ δ´ ἐλαίης. ~(Γενήσονται	οὖν	ἐπὶ τῶν ὤτων τέσσαρες πελειάδες.
[11, 484]	ἡμέραν συμποσίων ἐπιπόλαιοι δριμύτητες· ταύταις	οὖν	ἐστι τῶν μὲν πόρων οἰκειότατος
[11, 461]	τῆς Κικόνων εἰλημμένον λείας. Τί	οὖν	ἔχομεν λέγειν περὶ τοῦ Νέστορος
[11, 464]	τὰ πνεύματα πέττον. (Οὐ δεῖ	οὖν	ἡμᾶς ἐκμανῶς πίνειν ἀποβλέποντας εἰς
[11, 486]	φησί· Προβόλους δύο Λυκοεργέας. Μήποτ´	οὖν	καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς
[11, 507]	ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. Εἰ δ´	οὖν	καὶ Πλάτωνος φήσειέν τις εἶναι
[11, 461]	ὑπὸ μέθης τηλικοῦτος ὤν. Ἦν	οὖν	καὶ τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ
[11, 500]	Πλοῖα; {Α. Τοὺς κάδους μὲν	οὖν	καλοῦσι γαυλοὺς πάντες οἱ προγάστορες.
[11, 506]	Νικίας ὁ Νικαεύς. Τὰ μὲν	οὖν	κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα σιωπῶ· ὅτι
[11, 461]	τι ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος. Ὥρα	οὖν	κατακλίνεσθαι. (Καὶ κατακλιθέντων Ἀλλὰ μήν»
[11, 489]	χρυσῷ διὰ τὸ πυρῶδες. (Ὑποθέμενος	οὖν	κατηστερισμένον τὸ τοῦ Νέστορος ποτήριον
[11, 466]	σωτῆρος» {Α. Οὐκ ἄλλου μὲν	οὖν.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Τοιοῦτον εἴδομεν ποτήριον
[11, 488]	αὐτοὺς δεῖ δέχεσθαι. Οἳ μὲν	οὖν	λέγουσιν ἔξωθεν δεῖν ἐμπείρεσθαι τοὺς
[11, 461]	νύκτωρ ἢ μεθ´ ἡμέραν. Ὅπως	οὖν	μὴ διὰ τὸν τρόπον, ἀλλὰ
[11, 460]	παρὰ τοῖς γόνασιν ἔστησεν. Ἡμεῖς	οὖν	μὴ διατρίβωμεν, ἀλλ´ ἤδη κατακλινώμεθα,
[11, 508]	δ´ ἡμᾶς, τί πλέον; ἔοικεν	οὖν	ὁ Πλάτων οὐ τοῖς οὖσιν
[11, 488]	κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς μὲν	οὖν	ὁ τορευτὴς ἐπεδείκνυεν, φησίν, ἡμῖν
[11, 504]	μέμνηται. Καὶ περὶ τοῦ Κύρου	οὖν	ὃ μὲν λέγει ὡς ἐκ
[11, 467]	τοῦ ἰῶτα. Κἀν τοῖς προκειμένοις	οὖν	οἱ Σάτυροι τοῦ Διονύσου τὴν
[11, 482]	τὴν κτῆσιν παρειληφέναι. Κυάθῳ μὲν	οὖν	οὐδὲν ἐχρῶντο τότε οὐδὲ κοτύλῃ.
[11, 493]	δὲ Νέστωρ ἀπονητὶ ἄειρεν. Νῦν	οὖν	οὕτω τεταγμένων ὁ Νέστωρ φαίνεται
[11, 463]	οἴκαδε. Καὶ κατὰ τὴν καλὴν	οὖν	Σαπφώ· Ἐλθέ, Κύπρι, χρυσίαισιν ἐν
[11, 507]	κατασκαριφᾶν καὶ κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ	οὖν	σε, ὦ Πλάτων, πολλὰ κατὰ
[11, 465]	αὐξάνει τὸ ὕδωρ κιρνάμενον. Ἡσθέντες	οὖν	τῇ κράσει ἐν ᾠδαῖς ἔμελπον
[11, 461]	Κυλικράνων βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην· εἶδον	οὖν	τὴν Ἡράκλειαν καὶ μάλ´ ὡραίαν
[11, 509]	ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει. Καὶ οὗτος	οὖν	τῆς πατρίδος πικρῶς τυραννήσας οὐ
[11, 490]	ἐπένευσεν ἐπερχομένου τ´ ἀρότοιο. Τὰς	οὖν	τῆς τῶν καρπῶν γενέσεως καὶ
[11, 494]	τὸ ὀξύβαφον ὡς βραχύ. (Εἰπόντος	οὖν	τινος πρὸς αὐτήν σὺ δ´
[11, 469]	νῦν ποτήριον; {Α. Κώμη μὲν	οὖν	τίς ἐστι περὶ τὴν Θουρίαν.
[11, 489]	ἔστι τέλειος. Καὶ τὸ ποτήριον	οὖν	τὸ δεχόμενον τὴν ὑγρὰν τροφὴν
[11, 483]	πίνειν οὐ καθαρόν. Πρῶτον μὲν	οὖν	τὸ μὴ λίαν κατάδηλον εἶναι
[11, 493]	ὃ κέρδιστος γένετ´ ἀνδρῶν. Ἐλλείπει	οὖν	τό τις μόριον· τὸ γὰρ
[11, 494]	ἀφελείας οὕνεκα. Κἀν τοῖς Βαβυλωνίοις	οὖν	τοῖς Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεθα ποτήριον τὸ
[11, 491]	ποιητικὸν νόμον Πελειάδας ὠνομακέναι. (Ἀποδεδειγμένου	οὖν	τοῦ ὅτι Πλειάδες ἦσαν ἐντετορευμέναι
[11, 462]	τούτων ἀρώματα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΙΙ. (Ὁρῶν	οὖν	ὑμῶν καὶ αὐτὸς τὸ συμπόσιον
[11, 466]	ἀνασῶσαι τὴν παιδίσκην. Τότε μὲν	οὖν	ὑπὸ κύματος αὐτοὺς ἀμφοτέρους κρυφθέντας
[11, 466]	τὸ τῶν ἐκπωμάτων κτῆμα. Ἀχιλλεὺς	οὖν	ὡς ἐξαίρετόν τι εἶχεν ἀνάθημα
[11, 464]	ἀληθείας ἐπὶ πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς	οὖν,	ὡς καὶ παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/01/2008