Livre, pages |
[11, 489] |
τὰς
φαντασίας,
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὴν |
ἀίδιον
τροφὴν
τῷ
περιέχοντι
κατὰ |
[11, 477] |
ἄλεισον
τὸ
αὐτὸ
καὶ
κισσύβιον
|
τὴν |
ἀκριβῆ
θέσιν
τῶν
ὀνομάτων
οὐ |
[11, 460] |
εἷλέ
νιν
ποτήρια.
Καὶ
ὁ
|
τὴν |
Ἀλκμαιωνίδα
δὲ
ποιήσας
φησίν·
Νέκυς |
[11, 467] |
Τελέσιλλα
δὲ
ἡ
Ἀργεία
καὶ
|
τὴν |
ἅλω
καλεῖ
δῖνον.
Κυρηναῖοι
δὲ |
[11, 490] |
ταύτας
καὶ
τῷ
Διὶ
φέρειν
|
τὴν |
ἀμβροσίαν.
Διόπερ
ἀπὸ
τῶν
πτηνῶν |
[11, 490] |
ἀγγεῖον.
(Διὸ
καὶ
τῷ
Διὶ
|
τὴν |
ἀμβροσίαν
τὰς
Πελειάδας
φέρειν
φησί· |
[11, 490] |
ἐν
τῇ
Μνημοσύνῃ
ἐπιγραφομένῃ
φάσκουσα
|
τὴν |
ἀμβροσίαν
τῷ
Διὶ
τὰς
Πλειάδας |
[11, 490] |
ὄρνεις
φέρειν
νομιστέον
τῷ
Διὶ
|
τὴν |
ἀμβροσίαν,
ὡς
οἱ
πολλοὶ
δοξάζουσιν |
[11, 466] |
τέως.
Αὔλει
σύ,
καὶ
σὺ
|
τὴν |
ἄμυστιν
λάμβανε.
{Β.
Οὐ
χρὴ |
[11, 466] |
τεταργανωμένον
ἔπινε
κἀξημύστισεν.
(Ἔπινον
δὲ
|
τὴν |
ἄμυστιν
μετὰ
μέλους,
μεμετρημένον
πρὸς |
[11, 466] |
μὴ
ἔχον
ὦτα.
Ἄλλοι
δὲ
|
τὴν |
ἀμφὶ
ἀντὶ
τῆς
περὶ
εἶναι, |
[11, 501] |
δ´
ὁ
Θρᾲξ
τὴν
στρογγύλην,
|
τὴν |
ἀμφιθέουσαν
κυκλοτερεῖ
τῷ
σχήματι.
Ἀσκληπιάδης |
[11, 501] |
ὦτα
δυνάμενος
φέρεσθαι,
οὕτως
καὶ
|
τὴν |
ἀμφίθετον
φιάλην.
(Ἀρίσταρχος
δὲ
τὴν |
[11, 505] |
Ἀθήναις
Γοργίας
μετὰ
τὸ
ποιήσασθαι
|
τὴν |
ἀνάθεσιν
τῆς
ἐν
Δελφοῖς
ἑαυτοῦ |
[11, 460] |
ἐν
Ἀχαίᾳ
Δημήτηρ
ποτηριοφόρος
κατὰ
|
τὴν |
Ἀνθέων
χῶραν,
ὡς
Αὐτοκράτης
ἱστορεῖ |
[11, 466] |
Κορινθίῳ
πέει.
Καὶ
Βακχυλίδης·
Εὖτε
|
τὴν |
ἀπ´
ἀγκύλης
ἵησι
τοῖς
νεανίαις, |
[11, 493] |
ἐὰν
παραγένηται
ὁ
Σωσίβιος
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀπαίτησιν
τῆς
συντάξεως,
λέγειν
αὐτῷ |
[11, 466] |
Νόστων.
Περὶ
Γρᾶ
διηγούμενος
τοῦ
|
τὴν |
ἀποικίαν
εἰς
Λέσβον
στείλαντος
σὺν |
[11, 466] |
τῷ
ποτῷ
καὶ
τούτου
ποιησάμενοι
|
τὴν |
ἀπόλαυσιν
ἧττον
ὀρέγοιντο
τοῦ
λοιποῦ. |
[11, 507] |
ἀθάνατος
ὑπ´
αὐτοῦ
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
ἀπόλυσιν
χωριζομένη
τοῦ
σώματος
παρὰ |
[11, 488] |
μικρὸν
ἔτι
μετεωριζόμεναι
κατὰ
μὲν
|
τὴν |
ἀπόστασιν
τοῦ
ἀγγείου
φυλάττουσι
τὴν |
[11, 501] |
ὁ
τοῦ
Διονυσίου
ἀμφίθετον
ἀκούει
|
τὴν |
ἀπύθμενον
φιάλην.
Ἀπολλόδωρος
δ´
ὁ |
[11, 502] |
οὕτως
μνημονεύει·
Οὗτος
σύ,
ποῖ
|
τὴν |
ἀργυρίδα
τηνδὶ
φέρεις;
χρυσίδος
δὲ |
[11, 508] |
γεωμετρεῖν
ἢ
φιλοσοφεῖν.
Ὅθεν
Φιλίππου
|
τὴν |
ἀρχὴν
παραλαβόντος
Παρμενίων
αὐτὸν
ἐν |
[11, 506] |
ἀγνοοῦντας
τοὺς
ἀνθρώπους
ὅτι
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῆς
βασιλείας
Φίλιππος
διὰ |
[11, 493] |
τάξομεν
τοῦ
πρώτου
στίχου
πρὸς
|
τὴν |
ἀρχὴν
ὑπὸ
τὸ
ἄλλος
μέν, |
[11, 490] |
εἶναι
ἐπίθετον
πελειάδων,
ἐπεὶ
διὰ
|
τὴν |
ἀσθένειαν
εὐλαβὴς
ἡ
ὄρνις
αὕτη· |
[11, 485] |
ἐν
Ἀσκληπιῷ·
Τὴν
δὲ
γραῦν
|
τὴν |
ἀσθενοῦσαν
πάνυ
πάλαι,
τὴν
βρυτικήν, |
[11, 500] |
ἀντὶ
Θίμβρωνος
Δερκυλλίδαν
ἔπεμψαν
εἰς
|
τὴν |
Ἀσίαν,
ἀκούοντες
ὅτι
πάντα
πράττειν |
[11, 500] |
πάντα
πράττειν
εἰώθασιν
οἱ
περὶ
|
τὴν |
Ἀσίαν
βάρβαροι
μετὰ
ἀπάτης
καὶ |
[11, 485] |
γραῦν
τὴν
ἀσθενοῦσαν
πάνυ
πάλαι,
|
τὴν |
βρυτικήν,
ῥίζιον
τρίψας
τι
μικρὸν |
[11, 498] |
ἐν
Ἀτάκτοις.
(ΣΚΥΦΟΣ.
Τούτου
τινὲς
|
τὴν |
γενικὴν
σὺν
τῷ
σ>
προφέρονται |
[11, 472] |
Οὐδ´
ἂν
Αὐτοκλῆς
οὕτως
μὰ
|
τὴν |
Γῆν
εὐρύθμως
τῇ
δεξιᾷ
ἄρας |
[11, 466] |
μείζω,
κεὐθὺ
τοῦ
καρχησίου
ἄνελκε
|
τὴν |
γραῦν,
τὴν
νέαν
δ´
ἐπουρίσας
|
[11, 471] |
εὐρύνας
βάθος;
ἦ
που
κατειδὼς
|
τὴν |
γυναικείαν
φύσιν,
ὡς
οὐχὶ
μικροῖς |
[11, 464] |
Καλεῖσθαι
γοῦν
τὴν
μὲν
γυναικομανίαν,
|
τὴν |
δ´
ὀρτυγομανίαν.
Τινὲς
δὲ
καὶ |
[11, 478] |
δὲ
κόνδυ
ἐστὶ
μὲν
Περσικόν,
|
τὴν |
δὲ
ἀρχὴν
ἣν
Ἕρμιππος
ἀστρολογικὸς |
[11, 496] |
πληρώσαντες
τὴν
μὲν
πρὸς
ἀνατολάς,
|
τὴν |
δὲ
πρὸς
δύσιν
ἀνιστάμενοι
ἀνατρέπουσίν |
[11, 487] |
μάνης
δ´
οὐδὲν
λατάγων
ἀίει·
|
τὴν |
δὲ
τάλαιναν
πλάστιγγ´
ἂν
ἴδοις
|
[11, 467] |
τήν
τε
Θηρίκλειον
κύλικα
καὶ
|
τὴν |
Δεινιάδα.
Σέλευκος
δ´
εἰπὼν
ἐκπώματος |
[11, 479] |
τὸν
ἀριστερὸν
ἀγκῶνα
ἐρείσαντα
καὶ
|
τὴν |
δεξιὰν
ἀγκυλώσαντα
ὑγρῶς
ἀφεῖναι
τὴν |
[11, 466] |
(ἡ)
ἀγκύλη
διὰ
τὸ
ἐπαγκυλοῦν
|
τὴν |
δεξιὰν
χεῖρα
ἐν
τῇ
προέσει. |
[11, 483] |
δὲ
τούτων
τὰ
σμικρότατα
ἐς
|
τὴν |
δίαιταν,
ὑποδήματα
ἄριστα
Λακωνικὰ
καὶ |
[11, 488] |
τὴν
ἀπόστασιν
τοῦ
ἀγγείου
φυλάττουσι
|
τὴν |
διάσχισιν,
κατὰ
δὲ
τὸ
ἀπολῆγον |
[11, 463] |
θανάτου
καὶ
τοῦ
σκότους
εἰς
|
τὴν |
διατριβὴν
εἰς
τὸ
φῶς
τε |
[11, 494] |
δημαγωγῶν
ὡς
αὐτὸν
ᾔτουν
ἐπὶ
|
τὴν |
δίκην
ἀπελθόντα
ὀξυβάφω
δύο.
Οὐ |
[11, 467] |
τάττεται
δυνάμεως,
~(ἀλλὰ
καὶ
ὅτε
|
τὴν |
δίφθογγον
ἔδει
σημαίνειν
διὰ
τοῦ |
[11, 490] |
δ´
ὁ
κριτικὸς
σφετερισάμενος
αὐτῆς
|
τὴν |
δόξαν
ὡς
ἴδιον
ἐκφέρει
τὸν |
[11, 501] |
τὴν
ἀμφίθετον
φιάλην.
(Ἀρίσταρχος
δὲ
|
τὴν |
δυναμένην
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν
μερῶν |
[11, 461] |
ποτήρια,
εἰ
μὴ
αἰτιάσεταί
τις
|
τὴν |
δύναμιν
τοῦ
οἴνου,
ἣν
αὐτὸς |
[11, 469] |
Ἥλιος
ἐπὶ
ποτηρίου
διεκομίζετο
ἐπὶ
|
τὴν |
δύσιν
Στησίχορος
μὲν
οὕτως
φησίν· |
[11, 491] |
πελειάσιν
αἰθέρι
κεῖσθε.
Καὶ
ὁ
|
τὴν |
εἰς
Ἡσίοδον
δὲ
ἀναφερομένην
ποιήσας |
[11, 506] |
ἐριστὰς
(ὀνομάζων)
ὀνειδίζει
αὐτοῖς
καὶ
|
τὴν |
ἐκ
Χίου
τῆς
πατρίδος
φυγήν, |
[11, 469] |
ῥυθμὸν
τοῦτον,
Ῥοδίων
δὲ
διὰ
|
τὴν |
ἐλαφρότητα
τῶν
ποτηρίων
καὶ
τοῖς |
[11, 461] |
παντοίας.
Ἐν
δὲ
τοῖς
περὶ
|
τὴν |
Ἑλλάδα
τόποις
οὔτ´
ἐν
γραφαῖς |
[11, 481] |
ἔπιον
ἐκ
τοιαύτης
φάρμακον.
Εἰς
|
τὴν |
ἐμὴν
νῦν
ἔγχεον
τὴν
μείζονα. |
[11, 482] |
μοι
λέγοι,
Λάχητί
τ´
οἰκήσαιμι
|
τὴν |
ἑξῆς
θύραν,
κυμβία
τε
παρέχοιμ´ |
[11, 462] |
ναυστολοῦσιν
ἀναπλέοντες
μέχρι
τοῦ
γενέσθαι
|
τὴν |
ἐπὶ
τοῦ
νεὼ
τῆς
Ἀθηνᾶς |
[11, 507] |
φορτικῶς
Σάθωνα
τὸν
ταύτην
ἔχοντα
|
τὴν |
ἐπιγραφὴν
διάλογον
ἐξέδωκεν.
(Ἡγήσανδρος
δὲ |
[11, 470] |
ἐν
τῷ
δέπαι
τούτῳ
(ἐς
|
τὴν |
Ἐρύθειαν.
Καὶ
ὅτε
δὲ
ἦν |
[11, 508] |
διάβολος
(ὃς)
οὕτω
ψυχρῶς
συνέταξε
|
τὴν |
ἑταιρίαν
τοῦ
βασιλέως
ὥστε
οὐκ |
[11, 498] |
τεῖχος
τείχους.
Οἱ
δ´
Ἀττικοὶ
|
τὴν |
εὐθεῖαν
καὶ
ἀρσενικῶς
καὶ
οὐδετέρως |
[11, 489] |
οἷς
δὴ
τεκμαίρονται
τὰ
περὶ
|
τὴν |
ζωὴν
οἱ
ἄνθρωποι·
λέγω
δὲ |
[11, 464] |
φησί,
προσαγορευόμεναι
χυτρίδες
διά
τε
|
τὴν |
ἡδονὴν
εἰς
τὰς
μέθας
παρεισφέρονται |
[11, 489] |
Οἱ
παλαιοὶ
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὴν |
ἥμερον
τροφὴν
πρῶτοι
διαταξάμενοι
τοῖς |
[11, 461] |
βαδίζων
σπληνόπεδον
ἀφικόμην·
εἶδον
οὖν
|
τὴν |
Ἡράκλειαν
καὶ
μάλ´
ὡραίαν
πόλιν. |
[11, 462] |
ἀσπίδα·
καὶ
οὕτως
ἀφιᾶσιν
εἰς
|
τὴν |
θάλασσαν
κεραμέαν
κύλικα,
καθέντες
εἰς |
[11, 466] |
τινὲς
περὶ
τῆς
ἀφεθείσης
εἰς
|
τὴν |
θάλασσαν
παρθένου
καὶ
φασὶν
ἐρασθέντα |
[11, 464] |
ἠριστηκότες
καὶ
πεπωκότες
ἐβάδιζον
ἐπὶ
|
τὴν |
θέαν
καὶ
ἐστεφανωμένοι
ἐθεώρουν,
παρὰ |
[11, 472] |
κισσοῦ
κλάδοις
(ἔστεψα.
θηλυκῶς
δὲ
|
τὴν |
θηρίκλειον
εἶπε
Μένανδρος
ἐν
Θεοφορουμένῃ· |
[11, 472] |
Μένανδρος
ἐν
Θεοφορουμένῃ·
Μέσως
μεθύων
|
τὴν |
θηρίκλειον
ἔσπασε.
Καὶ
ἐν
Μηναγύρτῃ· |
[11, 469] |
μὲν
οὖν
τίς
ἐστι
περὶ
|
τὴν |
Θουρίαν.
{Β.
Εἰς
τὰς
Ῥοδιακὰς |
[11, 480] |
τις
ἀγορεύῃ.
(Ἀθηναῖοι
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἰατρικὴν
πυξίδα
καλοῦσι
κυλιχνίδα
διὰ |
[11, 466] |
παντὸς
τοῦ
πανταχόθεν
κατακομιζομένου
κεράμου
|
τὴν |
ἰδέαν
μιμούμενοι.
Λύσιππον
τὸν
ἀνδριαντοποιόν |
[11, 489] |
καὶ
τοῦ
οὐρανοῦ
ἐκτυπῶν
κατὰ
|
τὴν |
ἰδέαν
τῆς
χρόας
οὐσίαν.
Ὁ |
[11, 488] |
καὶ
εἴ
τι
φιαλῶδές
ἐστι
|
τὴν |
ἰδέαν·
τινὰ
δὲ
δύο,
ὥσπερ |
[11, 489] |
ἀίδιον
τροφὴν
τῷ
περιέχοντι
κατὰ
|
τὴν |
ἰδέαν
τοῦ
σχήματος
ἀφομοιοῦν
εἶναι |
[11, 463] |
ἥδιστ´
ἀπῆλθεν
οἴκαδε.
Καὶ
κατὰ
|
τὴν |
καλὴν
οὖν
Σαπφώ·
Ἐλθέ,
Κύπρι, |
[11, 478] |
Εὐήγορος
ἐν
μέσοις
αὐτοῖσιν
ἑστὼς
|
τὴν |
καλὴν
σκευὴν
ἔχων
οἶνον
ἐξέσπενδε |
[11, 504] |
αὔξεται
καὶ
θάλλοντα
ἀφικνεῖται
εἰς
|
τὴν |
καρπογονίαν.
Οὕτω
δὴ
καὶ
ἡμεῖς, |
[11, 466] |
φασι
Κασάνδρῳ
χαριζόμενον,
ὅτε
συνῴκισε
|
τὴν |
Κασάνδρειαν,
φιλοδοξοῦντι
καὶ
βουλομένῳ
ἴδιόν |
[11, 489] |
(ὅπερ
Προμαθίδας
ὁ
Ἡρακλεώτης
ἐξηγούμενος
|
τὴν |
κατὰ
τὸν
Διονύσιον
διάταξίν
φησιν |
[11, 501] |
τῷ
περὶ
τοῦ
Κρατῆρος
ῥησειδίῳ
|
τὴν |
κατὰ
τὸν
πυθμένα
μὴ
δυναμένην |
[11, 502] |
τούτων·
Ἀπήντων
τῷ
ξένῳ
εἰς
|
τὴν |
κατάλυσιν
ησονην
αἴθων
ἀνήρ.
Τοῖς |
[11, 475] |
ταῖς
Γλώσσαις
ποιμενικὸν
ἀγγεῖον
μελιτηρὸν
|
τὴν |
κελέβην
εἶναι.
Καὶ
γὰρ
Ἀντίμαχος |
[11, 475] |
δὲ
τὸ
(ποτήριον)
θερμοποτίδα
καλούμενον
|
τὴν |
κελέβην
εἶναι.
Νίκανδρος
δ´
ὁ |
[11, 475] |
τὸ
εἰς
τὸν
Ἔρωτα
μέλος
|
τὴν |
κελέβην
φησὶ
τίθεσθαι
ἐπὶ
τοῦ |
[11, 507] |
τὸν
Πλάτωνα
κορώνην
γενόμενον
ἐπὶ
|
τὴν |
κεφαλὴν
(μου)
ἀναπηδήσαντα
τὸ
φαλακρὸν |
[11, 487] |
Μοίραις
Ῥάβδον
δ´
ὄψει,
φησί,
|
τὴν |
κοτταβικὴν
ἐν
τοῖς
ἀχύροισι
κυλινδομένην, |
[11, 479] |
στέψω
κοτυλίσκον.
Σιμμίας
δὲ
ἀποδίδωσι
|
τὴν |
κοτύλην
ἄλεισον.
(ΚΟΤΤΑΒΙΣ.
Ἁρμόδιος
ὁ |
[11, 479] |
καὶ
Ἡράκλειτος,
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
|
τὴν |
κοτύλην
καλεῖσθαι
καὶ
ἡμίναν,
παρατιθέμενος |
[11, 480] |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
Κυπρίους
φησὶ
|
τὴν |
κοτύλην
κύλικα
καλεῖν.
Ἑρμῶναξ
δ´ |
[11, 466] |
Θεόφραστος·
Ἐπεὶ
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὴν |
κρᾶσιν
(ἐναντίως
εἶχε
τὸ
παλαιὸν |
[11, 482] |
τῆς
τῶν
θεῶν
τιμῆς
εἰς
|
τὴν |
κτῆσιν
παρειληφέναι.
Κυάθῳ
μὲν
οὖν |
[11, 465] |
τοῖς
υἱοῖς
κατηράσατο,
ὡς
ὁ
|
τὴν |
κυκλικὴν
Θηβαίδα
πεποιηκώς
φησιν,
ὅτι |
[11, 504] |
ὅλως
κύλικα
παρῆκεν,
ἀλλὰ
πίνει
|
τὴν |
κύκλῳ.
Καὶ
πάλιν
ἐκ
Θεοφορουμένης· |
[11, 495] |
ποτήριον.
Φιλητᾶς
δ´
ἐν
Ἀτάκτοις
|
τὴν |
κύλικα
Βοιωτούς.
(ΠΕΝΤΑΠΛΟΑ.
Μνημονεύει
αὐτῆς |
[11, 471] |
εἰκοστῇ
τῶν
Ἱστοριῶν
θηρικλείαν
καλεῖ
|
τὴν |
κύλικα
γράφων
οὕτως·
Πολύξενός
τις |
[11, 480] |
Φερεκράτης
Δουλοδιδασκάλῳ·
Νυνὶ
δ´
ἀπόνιζε
|
τὴν |
κύλικα
δώσων
πιεῖν,
ἔγχει
τ´ |
[11, 495] |
Σέλευκος
δὲ
πελίχναν
Βοιωτοὺς
μὲν
|
τὴν |
κύλικα,
Εὐφρόνιος
δὲ
ἐν
Ὑπομνήμασι |
[11, 485] |
Κολοφώνιός
φησιν
Δόλοπας
οὕτω
καλεῖν
|
τὴν |
κύλικα.
Λυκόφρων
δ´
ἐν
τῷ |
[11, 462] |
τινὰ
εἶναι,
ἀφ´
ἧς,
φησί,
|
τὴν |
κύλικα
ναυστολοῦσιν
ἀναπλέοντες
μέχρι
τοῦ |
[11, 478] |
καὶ
Κλείταρχος
ἔτι
τε
Ζηνόδοτος
|
τὴν |
κύλικα·
Πάντῃ
δ´
ἀμφὶ
νέκυν |
[11, 470] |
τὰς
κεραμέας.
Κατασκευάσαι
δὲ
λέγεται
|
τὴν |
κύλικα
ταύτην
Θηρικλῆς
ὁ
Κορίνθιος |
[11, 481] |
θεώ.
{Β.
Εἰ
λάβω
κυρισοι
|
τὴν |
κυλίσκην;
{Α.
Μηδαμῶς
μικράν
γε. |
[11, 482] |
ταῖς
πέλλαις,
συνηγμένον
μᾶλλον
εἰς
|
τὴν |
κυφότητα·
ἢ
ἀμφικύπελλα
οἷον
ἀμφίκυρτα |
[11, 485] |
ἄκρατον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
περίστατον
βοῶσα
|
τὴν |
κώμην
ποεῖ.
Νίκανδρος
δ´
ὁ |
[11, 499] |
φασι
τοῦτ´
εἶναι
τὸ
μέτρον
|
τὴν |
λάγυνον.
Ἀρσενικῶς
δὲ
εἴρηκε
τὸν |
[11, 499] |
θηλυκῶς
λέγεσθαί
φησιν
ὑπὸ
Θετταλῶν
|
τὴν |
λάγυνον.
Καὶ
Ῥιανὸς
ὁ
ἐποποιὸς |
[11, 479] |
τὴν
δεξιὰν
ἀγκυλώσαντα
ὑγρῶς
ἀφεῖναι
|
τὴν |
λάταγα·
οὕτω
γὰρ
ἐκάλουν
τὸ |
[11, 495] |
καὶ
ὁ
νικήσας
λαμβάνει
κύλικα
|
τὴν |
λεγομένην
πενταπλόαν
καὶ
κωμάζει
μετὰ |
[11, 498] |
Ἡρωολογίᾳ
λέγων
ὧδε·
(Ἀμφιτρύων
δὲ
|
τὴν |
λείην
δασάμενος
τοῖς
συμμάχοις
καὶ |
[11, 501] |
ἐν
τῷ
ἑνδεκάτῳ
περὶ
Κωμῳδία
|
τὴν |
λέξιν
ἀγνοεῖν
φησι
Λυκόφρονα·
τῶν |
[11, 501] |
(Πεπαῖχθαί
τις
ἂν
οἰηθείη,
φησί,
|
τὴν |
λέξιν,
διότι
τὰ
πλεῖστα
τῶν |
[11, 495] |
τοῖς
Ἰάμβοις
ἐπὶ
φιάλης
τίθησι
|
τὴν |
λέξιν
λέγων
οὕτως·
Θαλῆς
γάρ, |
[11, 486] |
Ἂν
ἐγὼ
πάθω
τι
τήνδε
|
τὴν |
λεπαστὴν
ἐκπιών,
τῷ
Διονύσῳ
πάντα |
[11, 485] |
αὐτὸς
εἶναί
(φησι
γένος
κύλικος
|
τὴν |
λεπαστήν.
Μόσχος
δ´
ἐν
ἐξηγήσει |
[11, 495] |
φησι
καὶ
Βυζαντίους
καὶ
Κυπρίους
|
τὴν |
λήκυθον
ἀποδιδόναι,
Θεσσαλοὺς
δὲ
τὴν |
[11, 474] |
πτέρνα
καλεῖται,
ᾗ
ἐμπίπτει
εἰς
|
τὴν |
ληνόν,
τὸ
δ´
οἷον
εἰς |
[11, 475] |
ἀπὸ
τοῦ
χέειν
εἰς
αὐτὸ
|
τὴν |
λοιβὴν
ἤτοι
λείβειν·
τοῦτο
δὲ |
[11, 502] |
τὸ
νῦν
ἔθος
ἄκρατον»
ἐβόων,
|
τὴν |
μεγάλην.
Ψυκτῆρά
τις
προὔπινεν
ἄν, |
[11, 461] |
χρώμενοι
καὶ
τῷ
πλουτεῖν
προτιμῶσι
|
τὴν |
μέθην
ταύτην,
οὐδὲν
θαυμαστόν.
Οὐκ |
[11, 461] |
διὰ
τὸν
τρόπον,
ἀλλὰ
διὰ
|
τὴν |
μέθην
φαίνωνται
τοιοῦτοι,
δημιουργοῦσιν
αὐτοὺς |
[11, 481] |
Εἰς
τὴν
ἐμὴν
νῦν
ἔγχεον
|
τὴν |
μείζονα.
Ὅτι
δὲ
μεγάλοις
ποτηρίοις |
[11, 486] |
Φρέατι
λέγων
οὕτως
(Σὺ
δὲ
|
τὴν |
μέλην,
Συρίσκε,
ταυτηνὶ
λαβὼν
ἔνεγκον |
[11, 464] |
τοῖς
πλείστοις
προσάπτειν.
Καλεῖσθαι
γοῦν
|
τὴν |
μὲν
γυναικομανίαν,
τὴν
δ´
ὀρτυγομανίαν. |
[11, 474] |
τοῦ
Πειρίθου
γάμῳ
πεποίηκεν
(Ἵππυς
|
τὴν |
μὲν
οἰνοχόην
καὶ
τὸ
κύπελλον |
[11, 496] |
ἐν
ᾗ
δύο
πλημοχόας
πληρώσαντες
|
τὴν |
μὲν
πρὸς
ἀνατολάς,
τὴν
δὲ |
[11, 487] |
σωτῆρος,
ἀγαθοῦ
δαίμονος.
Ἔνιοι
δὲ
|
τὴν |
μετὰ
τὸ
νίψασθαι
πόσιν,
ὡς |
[11, 487] |
~(Δίφιλος
Σαπφοῖ·
Ἀρχίλοχε,
δέξαι
τήνδε
|
τὴν |
μετανιπτρίδα
μεστὴν
Διὸς
σωτῆρος,
ἀγαθοῦ |
[11, 505] |
τῇ
Πολιτείᾳ
Ὅμηρον
ἐκβάλλων
καὶ
|
τὴν |
μιμητικὴν
ποίησιν,
αὐτὸς
δὲ
τοὺςδιαλόγους |
[11, 468] |
δὲ
τὸ
κέρας.
Περὶ
δὲ
|
τὴν |
Μολοσσίδα
οἱ
βόες
ὑπερφυῆ
ἱστοροῦνται |
[11, 508] |
ὁρῶν
ἤδη
τὸν
Δίωνα
ἐξιδιοποιούμενον
|
τὴν |
μοναρχίαν
ἀποκτείνας
αὐτὸν
καὶ
αὐτὸς |
[11, 466] |
τοῦ
καρχησίου
ἄνελκε
τὴν
γραῦν,
|
τὴν |
νέαν
δ´
ἐπουρίσας
πλήρωσον,
εὐτρεπῆ |
[11, 489] |
ὁ
Θρᾲξ
ἐν
Ῥόδῳ
λέγεται
|
τὴν |
Νεστορίδα
κατασκευάσαι
τῶν
μαθητῶν
αὐτῷ |
[11, 470] |
ἐπὴν
δύνῃ,
διὰ
τοῦ
Ὠκεανοῦ
|
τὴν |
νύκτα
πρὸς
ἑῴην,
ἵν´
ἀνίσχει |
[11, 485] |
δῶκε
λεπαστήν.
(Ἀμερίας
δέ
φησι
|
τὴν |
οἰνοχόην
λεπαστὴν
καλεῖσθαι.
Ἀριστοφάνης
δὲ |
[11, 462] |
Τῆς
δ´
Ἡρακλείας
τῆς
ὑπὸ
|
τὴν |
Οἴτην
καὶ
Τραχῖνος
τῶν
οἰκητόρων |
[11, 493] |
κατὰ
τὸ
κύτος
καὶ
βαρὺ
|
τὴν |
ὁλκήν,
ὅπερ
φιλοπότης
ὢν
ὁ |
[11, 466] |
βαλάντια,
ἃ
καὶ
αὐτὰ
διὰ
|
τὴν |
ὁμοιότητα
ἀρυβάλλους
τινὲς
καλοῦσιν.
Ἀριστοφάνης |
[11, 491] |
ἐκφανέστερον
προσπαίζων
τῷ
ὀνόματι
κατὰ
|
τὴν |
ὁμοφωνίαν·
Αἱ
δ´
ἕπτ´
Ἄτλαντος |
[11, 461] |
μή
τις
ἄρα
φήσειε
διὰ
|
τὴν |
ὀξύτητα
(τῆς
ἐπιφανείας
τῶν
δαιμόνων |
[11, 466] |
δὲ
ἐπιτηδείους
κατεσκεύαζον
εἰς
ταύτην
|
τὴν |
παιδιάν.
(Ὅτι
παρὰ
Τιμαχίδᾳ
ΑΙΑΚΙΣ |
[11, 466] |
τοὔνομα
Ἔναλος,
ἐκκολυμβῆσαι
βουλόμενον
ἀνασῶσαι
|
τὴν |
παιδίσκην.
Τότε
μὲν
οὖν
ὑπὸ |
[11, 463] |
ἂν
βούλωνται
μεγάλα.
Λακεδαιμόνιοι
δὲ
|
τὴν |
παρ´
αὑτῷ
ἕκαστος
πίνει,
ὁ |
[11, 470] |
πυκνὰς
ἕλκει,
καταντλεῖ,
κατά
τε
|
τὴν |
παροιμίαν
αἰεί
ποτ´
εὖ
μὲν |
[11, 501] |
αὖ
τὸ
περιττόν;
ὥστε
λέγεσθαι
|
τὴν |
περιττῶς
πεποιημένην
ἀμφίθετον,
ἐπεὶ
τὸ |
[11, 499] |
ἔχει.
Ἐρατοσθένης
δέ
φησι
λέγεσθαι
|
τὴν |
πέτασον
καὶ
τὴν
στάμνον
ὑπό |
[11, 487] |
ἂν
τὸν
κότταβον
ἀφεὶς
ἐπὶ
|
τὴν |
πλάστιγγα
ποιήσῃ
πεσεῖν—
{Β.
Πλάστιγγα; |
[11, 467] |
ὅταν
εἰσίῃ
ὁ
βασιλεὺς
εἰς
|
τὴν |
πόλιν,
ὑπαντᾶν
οἴνου
πλήρη
γυάλαν |
[11, 507] |
λέγει·
(Πέπονθά
τι
πάθος
πρὸς
|
τὴν |
πολιτείαν,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ζωγράφος |
[11, 471] |
ἐκ
Ταυρομενίου
μεθεστηκότων
ταχθεὶς
ἐπὶ
|
τὴν |
πρεσβείαν
ἕτερά
τε
δῶρα
παρὰ |
[11, 505] |
μυρίων
Ἑλλήνων
καὶ
ἀκριβῶς
εἰδὼς
|
τὴν |
προδοσίαν
τοῦ
Θεσσαλοῦ
Μένωνος,
ὅτι |
[11, 491] |
Ἀπτέρους
γὰρ
αὐτὰς
εἴρηκε
διὰ
|
τὴν |
πρὸς
τὰς
ὄρνεις
ὁμωνυμίαν.
Ἡ |
[11, 496] |
ἔξορθόν
ἐστι
προείρηται.
Καὶ
ὅτι
|
τὴν |
προσηγορίαν
ἔσχεν
ἀπὸ
Προυσίου
τοῦ |
[11, 497] |
Ὅτι
ἀπὸ
Σελεύκου
τοῦ
βασιλέως
|
τὴν |
προσηγορίαν
ἔσχεν
τὸ
ἔκπωμα
προείρηται, |
[11, 490] |
τοῦ
ποιητικοῦ
σχηματισμοῦ
τοῦ
κατὰ
|
τὴν |
πρόσθεσιν
τοῦ
γράμματος·
ἔπειτα
δ´ |
[11, 495] |
τὴν
λήκυθον
ἀποδιδόναι,
Θεσσαλοὺς
δὲ
|
τὴν |
πρόχοον.
Σέλευκος
δὲ
πελίχναν
Βοιωτοὺς |
[11, 494] |
τὸ
σι>
καὶ
τοῦ
Βίωνος
|
τὴν |
πρώτην
συλλαβὴν
(βι)
καὶ
τὴν |
[11, 484] |
χρῆσαι
τῷ
λουτρῷ
καὶ
εἰς
|
τὴν |
πύελον
κατακλίθητι
σφόδρα
εἰς
θερμὸν |
[11, 497] |
Βελλεροφόντης
ἐστὶν
ἀπὸ
τοῦ
Πηγάσου
|
τὴν |
πύρπνοον
Χίμαιραν
εἰσηκοντικώς.
Εἶεν,
δέχου |
[11, 499] |
φησι
λέγεσθαι
τὴν
πέτασον
καὶ
|
τὴν |
στάμνον
ὑπό
τινων.
(Τὸ
δὲ |
[11, 501] |
στόμα.
Διονύσιος
δ´
ὁ
Θρᾲξ
|
τὴν |
στρογγύλην,
τὴν
ἀμφιθέουσαν
κυκλοτερεῖ
τῷ |
[11, 491] |
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν,
(καθ´
ἑκατέραν
|
τὴν |
σχίσιν
τῶν
ὤτων
ἀκουσόμεθα
μίαν |
[11, 507] |
λέγων
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Μετὰ
|
τὴν |
Σωκράτους
τελευτὴν
ἐπὶ
πλεῖον
τῶν |
[11, 478] |
Κῳδίου
φησί·
(Μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
τὴν |
τελετὴν
ποιεῖ
καὶ
αἱρεῖ
τὰ |
[11, 467] |
οὖν
οἱ
Σάτυροι
τοῦ
Διονύσου
|
τὴν |
τελευταίαν
συλλαβὴν
διὰ
τοῦ
οὖ |
[11, 494] |
τὴν
πρώτην
συλλαβὴν
(βι)
καὶ
|
τὴν |
τελευταίαν
τοῦ
Ἀπολλωνίου,
εὑρήσεις
σαυτὸν |
[11, 491] |
τούτων
δ´
αὖ
συνάφεια
κατὰ
|
τὴν |
τελευταίαν
ὑπόληξιν,
ἕκαστον
μὲν
ἂν |
[11, 485] |
φίλως.
~(ΛΕΠΑΣΤΗ.
Οἳ
μὲν
ὀξύνουσι
|
τὴν |
τελευταίαν,
ὡς
καλή,
(οἳ
δὲ |
[11, 507] |
τοῦτον
περιέσπασεν.
Καὶ
Φαίδωνι
δὲ
|
τὴν |
τῆς
δουλείας
ἐφιστὰς
δίκην
ἐφωράθη· |
[11, 470] |
διαπλεῦσαι,
(τοῦτο
πρώτου
εἰπόντος
τοῦ
|
τὴν |
Τιτανομαχίαν
ποιήσαντος.
Φερεκύδης
δ´
ἐν |
[11, 502] |
χορὸς
ὁ
φιλοτήσιος.
Διὰ
δὲ
|
τὴν |
τοιαύτην
πρόποσιν
ἐκαλεῖτο
καὶ
κύλιξ |
[11, 463] |
Παραμυθεῖται
γὰρ
ὁ
οἶνος
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
γήρως
δυσθυμίαν
φησὶ
Θεόφραστος |
[11, 469] |
πρώτῳ
Ἡρακλείας
παρὰ
Νηρέως
φησὶ
|
τὴν |
τοῦ
Ἡλίου
φιάλην
κομίσασθαι
τὸν |
[11, 495] |
ποτε
ὄλπας
ἐκάλουν,
χρώμενοι
πρὸς
|
τὴν |
τοῦ
οἴνου
ἔγχυσιν,
καθάπερ
Ἴων |
[11, 507] |
κύλικα
εἰλήφειν
ἢ
παρὰ
σοῦ
|
τὴν |
τοῦ
οἴνου
πρόποσιν.
Ἐδόκει
γὰρ |
[11, 507] |
εἶπεν
Ἥδιον
ἂν
παρὰ
Σωκράτους
|
τὴν |
τοῦ
φαρμάκου
κύλικα
εἰλήφειν
ἢ |
[11, 483] |
ἐν
τετάρτῳ
(περὶ
Ἀλεξανδρείας
ἀναγράφων
|
τὴν |
τοῦ
Φιλαδέλφου
πομπὴν
καὶ
καταλέγων |
[11, 488] |
κατὰ
δὲ
τὸ
ἀπολῆγον
πρὸς
|
τὴν |
τοῦ
χείλους
ἔρεισιν
πάλιν
συμφυεῖς |
[11, 489] |
ἀφομοιοῦν
εἶναι
δίκαιον
ἐνόμιζον.
Διὸ
|
τὴν |
τράπεζαν
κυκλοειδῆ
κατεσκευάσαντο
καὶ
τοὺς |
[11, 475] |
ἀμφὶ
σῖτα
καὶ
καρχήσια,
(πρὸς
|
τὴν |
τράπεζαν
φάσκων
προσεληλυθέναι
τοὺς
δράκοντας |
[11, 462] |
καὶ
αὐτόθι
πόλιν
ἐδείματο
Ἡράκλειαν
|
τὴν |
Τρηχινίαν
καλεομένην.
Πολέμων
δ´
ἐν |
[11, 473] |
καινὸν
καπηλεῖον
μέγα)
ἐνταῦθ´
ἐπετήρουν
|
τὴν |
τροφὸν
τῆς
παρθένου,
κεράσαι
κελεύσας |
[11, 490] |
ἐκ
τοῦ
προτάττειν
αὐτὰς
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
ἄλλων
συναρίθμησιν·
Ἐν
δὲ |
[11, 489] |
τῇ
τοῦ
ἀργυροῦ
ἐκπώματος
φύσει,
|
τὴν |
τῶν
ἀστέρων
καὶ
τοῦ
οὐρανοῦ |
[11, 488] |
ἡμῖν
ἔν
τισι
Κορινθιακοῖς
ἔργοις
|
τὴν |
τῶν
ἥλων
θέσιν.
Ἐξοχὴ
δ´ |
[11, 466] |
τόξοις
δαμέντες.
(ΑΓΚΥΛΗ
ποτήριον
πρὸς
|
τὴν |
τῶν
κοττάβων
παιδιὰν
χρήσιμον.
Κρατῖνος· |
[11, 488] |
δὲ
Ἀπελλῆς
ἐντέχνως
ἄγαν
ὑπέδειξε
|
τὴν |
τῶν
τεσσάρων
ὤτων
σχέσιν
ἔχουσαν |
[11, 499] |
Γηρυονηίδι
Στησιχόρου
Ἔμμετρον
ὡς
τριλάγυνον
|
τὴν |
τῶν
τριῶν
γενῶν
ἀμφιβολίαν
ἔχει. |
[11, 466] |
δέ,
φησίν,
οἱ
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
|
τὴν |
ὕαλον
μεταρρυθμίζοντες
πολλαῖς
καὶ
ποικίλαις |
[11, 489] |
τὸ
ποτήριον
οὖν
τὸ
δεχόμενον
|
τὴν |
ὑγρὰν
τροφὴν
κυκλοτερὲς
ἐποίησαν
κατὰ |
[11, 503] |
τὸ
τευτλίον
δὲ
σεῦτλα,
φακέαν
|
τὴν |
φακῆν,
(τί
δεῖ
ποιεῖν;
σὺ |
[11, 481] |
γὰρ
δίεφθος
ἔρχομαι,
ξηρὰν
ἔχουσα
|
τὴν |
φάρυγα.
{Β.
Δώσω
πιεῖν.
{Α. |
[11, 502] |
τὰ
ποτήρια
ταῦτα.
Αἰολεῖς
δὲ
|
τὴν |
φιάλην
ἄρακιν
καλοῦσι.
(ΦΘΟΙΣ.
Πλατεῖαι |
[11, 501] |
ἴσως
ὕδωρ
ψυχρόν,
ὥστε
καὶ
|
τὴν |
φιάλην
εἶναι
χαλκίῳ
προσεοικυῖαν
ἐκπετάλῳ, |
[11, 502] |
νιν,
ὡς
τοῦ
Τελέστου
ἄκατον
|
τὴν |
φιάλην
εἰρηκότος.
Φερεκράτης
δὲ
ἢ |
[11, 468] |
ὑποδοχάς.
Δακτυλωτὸν
δ´
οἷον
κύκλῳ
|
τὴν |
φιάλην
κοιλότητας
ἔχουσαν
ἔνδοθεν
οἷον |
[11, 468] |
ἂν
ἴσως
κατὰ
μεταφορὰν
ἔκπωμα
|
τὴν |
φιάλην.
Φιλήμων
δ´
ἐν
τοῖς |
[11, 495] |
παρατίθεται
μόνον,
τὸ
δ´
ἐς
|
τὴν |
χρείαν
πῖπτον
μετεσχημάτισται,
(ἀρυταίνῃ
μάλιστα |
[11, 470] |
εὐνῇ
φησι
χρυσῇ
κατεσκευασμένῃ
πρὸς
|
τὴν |
χρείαν
ταύτην
(ὑπὸ
Ἡφαίστου
τὸν |
[11, 466] |
γὰρ
καὶ
τρέφει
μεγαλύνει
τε
|
τὴν |
ψυχὴν
ἡ
ἐν
τοῖς
πότοις |
[11, 483] |
βλάπτεσθαι
καὶ
τὸ
σῶμα
καὶ
|
τὴν |
ψυχήν.
~(Τὸ
μέντοι
κωθωνίζεσθαι
διά |