Livre, pages |
[11, 497] |
κρουνιζόντων
λεπτῶς
κάτωθεν
πίνουσιν,
ὠνομάσθαι
|
τε |
ἀπὸ
τῆς
ῥύσεως.
(ΣΑΝΝΑΚΙΑ.
Κράτης |
[11, 506] |
δὲ
τοῦ
Ἀλκιβιάδου
Κλεινίαν
μαινόμενόν
|
τε |
ἀποφαίνει
καὶ
τοὺς
υἱοὺς
αὐτοῦ |
[11, 480] |
Ἐγένοντο
δ´
ἐπίσημοι
κύλικες
αἵ
|
τε |
Ἀργεῖαι
καὶ
αἱ
Ἀττικαί.
Καὶ |
[11, 504] |
τοσοῦτο
πίνῃ,
καὶ
μάλα
ὀρθά
|
τε |
αὔξεται
καὶ
θάλλοντα
ἀφικνεῖται
εἰς |
[11, 509] |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ναυάγῳ
(Πλάτωνά
|
τε |
αὐτὸν
καὶ
τῶν
γνωρίμων
τινὰς |
[11, 486] |
ἀπὸ
πόλεων
ἢ
ἐθνῶν.
(Ἀριστοφάνης
|
τε |
γὰρ
ἐν
Εἰρήνῃ
φησί·
Τὸ |
[11, 485] |
ῥίζιον
τρίψας
τι
μικρὸν
δελεάσας
|
τε |
γεννικῇ
τὸ
μέγεθος
κοίλῃ
λεπαστῇ, |
[11, 500] |
τάπητες,
ἀλλὰ
θυμὸς
εὐμενὴς
Μοῦσά
|
τε |
γλυκεῖα
καὶ
Βοιωτίοισιν
ἐν
σκύφοισιν |
[11, 480] |
Ἐν
ξυνῷ
κεν
εἴη
συμπόταισίν
|
τε |
γλυκερὸν
καὶ
Διωνύσοιο
καρπῷ
καὶ |
[11, 466] |
ὦτα
συντεθλασμένον
σφόδρα,
ἔχον
κύκλῳ
|
τε |
γράμματ´.
{Β.
Ἆρά
γ´
ἕνδεκα
|
[11, 471] |
ταχθεὶς
ἐπὶ
τὴν
πρεσβείαν
ἕτερά
|
τε |
δῶρα
παρὰ
τοῦ
Νικοδήμου
καὶ |
[11, 498] |
Τὸ
σκύφος
ἔχαιρον
δεχόμενος.
Φαίδιμός
|
τε |
ἐν
πρώτῳ
Ἡρακλείας·
Δουράτεον
σκύφος |
[11, 486] |
Χιουργὴς
καὶ
τράπεζα
Ῥηνιοεργής.
Ἡρόδοτός
|
τε |
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
φησί·
Προβόλους |
[11, 486] |
πλοῖον
ἔσται
Ναξιουργὴς
κάνθαρος.
Κριτίας
|
τε |
ἐν
τῇ
Λακεδαιμονίων
Πολιτείᾳ·
Κλίνη |
[11, 496] |
δὲ
πρὸς
δύσιν
ἀνιστάμενοι
ἀνατρέπουσίν
|
τε |
ἐπιλέγοντες
ῥῆσιν
μυστικήν.
Μνημονεύει
αὐτῶν |
[11, 506] |
προπηλακίζων
καὶ
καλῶν
ὀψιμαθεῖς
ἔτι
|
τε |
ἐριστὰς
(ὀνομάζων)
ὀνειδίζει
αὐτοῖς
καὶ |
[11, 470] |
τὰς
λαγόνας
ἱκανῶς
βαθυνομένη
ὦτά
|
τε |
ἔχει
βραχέα
ὡς
ἂν
κύλιξ |
[11, 478] |
ἀκράτου.
(Σιληνὸς
καὶ
Κλείταρχος
ἔτι
|
τε |
Ζηνόδοτος
τὴν
κύλικα·
Πάντῃ
δ´ |
[11, 463] |
ἡμέτερος
βασιλεύς,
σωτήρ
τε
πατήρ
|
τε· |
ἡμῖν
δὲ
κρητῆρ´
οἰνοχόοι
θέραπες
|
[11, 467] |
τῶν
κατασκευασάντων
(φησὶν
ὀνομασθῆναι
τήν
|
τε |
Θηρίκλειον
κύλικα
καὶ
τὴν
Δεινιάδα. |
[11, 500] |
Ῥίνθων
ἐν
Ἡρακλεῖ·
Ἐν
ὑστιακῷ
|
τε |
καθαρὸν
ἐλατῆρα
σὺ
καθαρῶν
τ´ |
[11, 463] |
δακρυόεντα
λέγῃ,
ἀλλ´
ὅστις
Μουσέων
|
τε |
καὶ
ἀγλαὰ
δῶρ´
Ἀφροδίτης
συμμίσγων |
[11, 465] |
ηὔξηται
ἐν
αὐτοῖς
ἡ
ἀδικία
|
τε |
καὶ
αἰσχροκέρδεια.
Ὁ
δὲ
Οἰδίπους |
[11, 489] |
τὰς
Πλειάδας,
πρὸς
ἃς
σπόρος
|
τε |
καὶ
ἀμητὸς
καὶ
τῶν
καρπῶν, |
[11, 500] |
δὲ
κατὰ
μίμησιν
εἰργάσαντο
κεραμέους
|
τε |
καὶ
ἀργυροῦς
σκύφους.
Ὧν
πρῶτοι |
[11, 470] |
ποτ´
ἄμπαυσις
γίνεται
οὐδεμία
ἵπποισίν
|
τε |
καὶ
αὐτῷ,
ἐπὴν
ῥοδοδάκτυλος
Ἠὼς
|
[11, 473] |
καταστρέφοντα,
πλησίον
δὲ
κείμενον
στρωματέα
|
τε |
καὶ
γύλιον
αὐτοῦ.
(Εὔβουλος
δ´ |
[11, 465] |
Διόνυσον,
χορεύοντες
καὶ
ἀνακαλοῦντες
Εὔαν
|
τε |
καὶ
Διθύραμβον
καὶ
Βακχευτὰν
καὶ |
[11, 465] |
ἔσχεν
πλῆθος
ἀπειρέσιον
ἀργυρέων
χρυσοῦ
|
τε |
καὶ
ἠλέκτροιο
φαεινοῦ,
τῶν
προτέρων |
[11, 502] |
Φιλοτησίαν
σοι
τήνδ´
ἐγὼ
ἰδίᾳ
|
τε |
καὶ
κοινῇ
κύλικα
προπίομαι.
Ἐκαλεῖτο |
[11, 463] |
οἰνοχοοῦσα»
τούτοις
τοῖς
ἑταίροις
ἐμοῖς
|
τε |
καὶ
σοῖς.
(Πρὸς
οὓς
λεκτέον |
[11, 492] |
ἀμβροσίην
Διὶ
πατρὶ
φέρουσιν.
Ἀλλά
|
τε |
καὶ
τῶν
αἰεὶ
ἀφαιρεῖται
λὶς |
[11, 465] |
τῷ
κεκτῆσθαι
πολλὰ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ
|
τε |
καὶ
χρυσᾶ.
Ὧν
εἷς
ἐστι |
[11, 505] |
αὐτόν,
(Ἥκει
ἡμῖν
ὁ
καλός
|
τε |
καὶ
χρυσοῦς
Γοργίας,
ἔφη
ὁ |
[11, 466] |
δ´
αἰεὶ
πόλεμοί
τε
μάχαι
|
τε |
(Καικίλιος
δὲ
ὁ
ῥήτωρ
ὁ |
[11, 482] |
ἅττ´
ἐποίησεν
εἰς
Κότυν,
ῥήσεις
|
τε |
κατὰ
δεῖπνον
Θεόδωρός
μοι
λέγοι, |
[11, 459] |
κατακλίνας
ἐν
τῇ
πόᾳ
θαλλίαν
|
τε |
κατακλάσας
ἀντὶ
τραπέζης
παρέθηκε
τῶν |
[11, 478] |
(Ἕρμιππος
δὲ
ἐν
Θεοῖς·
Τόν
|
τε |
κότυλον
πρῶτον
ἤνεγκ´
ἐνέχυρον
τῶν |
[11, 480] |
τροχῷ·
ἀφ´
ὧν
καλεῖται
τό
|
τε |
κυλικεῖον,
ἐν
ᾧ
τίθεται
τόπῳ |
[11, 482] |
μὲν
οὖν.
Ἄλεξις
Ἱππεῖ·
~Τά
|
τε |
κυμβία
(ἆρ´
ἦν
πρόσωπ´
ἔχοντα |
[11, 498] |
ἐν
Εὐρυσθεῖ
ἀρσενικῶς
ἔφη·
Σκύφος
|
τε |
μακρός.
Καὶ
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν |
[11, 466] |
δάσσαιντ´,
ἀμφοτέροισι
δ´
αἰεὶ
πόλεμοί
|
τε |
μάχαι
τε
(Καικίλιος
δὲ
ὁ |
[11, 496] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
Λυγκεύς
|
τε |
ὁ
Σάμιος
ἐν
ταῖς
Ἐπιστολαῖς. |
[11, 488] |
(ἀλλ´
ὅτι
ἐμπεπαρμένοις
ἐοίκασιν
ἔξω
|
τε |
ὀλίγῳ
προὔχουσι,
μετέωροι
τῆς
ἄλλης |
[11, 506] |
τοὺς
υἱοὺς
αὐτοῦ
ἠλιθίους
Μειδίαν
|
τε |
ὀρτυγοκόπον,
καὶ
τὸν
τῶν
Ἀθηναίων |
[11, 482] |
οἰκήσαιμι
τὴν
ἑξῆς
θύραν,
κυμβία
|
τε |
παρέχοιμ´
ἑστιῶν
Εὐριπίδῃ.
Ὅτι
δὲ |
[11, 502] |
αὐτὸν
ἀναφερομένους
Πέρσας
φησί·
Στεφάνους
|
τε |
πᾶσι
κὠμφαλωτὰς
χρυσίδας.
(Ἀθηναῖοι
δὲ |
[11, 463] |
φησιν·
(Χαιρέτω
ἡμέτερος
βασιλεύς,
σωτήρ
|
τε |
πατήρ
τε·
ἡμῖν
δὲ
κρητῆρ´ |
[11, 507] |
πρὸς
τὸν
νεώτερον
Διονύσιον.
Αἰσχίνου
|
τε |
πένητος
ὄντος
καὶ
μαθητὴν
ἕνα |
[11, 499] |
ἄγγος
ἔχοισα
μέγαν
σκύφον,
οἷά
|
τε |
ποιμένες
ἄνδρες
ἔχουσιν,
χερσὶ
λεόντεον |
[11, 464] |
ἐαγός,
ἀνδρῶν
δαιτυμόνων
ναυάγιον,
οἷά
|
τε |
πολλὰ
πνεῦμα
Διωνύσοιο
πρὸς
Ὕβριος |
[11, 491] |
ταῖς
περιστεραῖς
ἐν
τούτοις
Αἵ
|
τε |
ποταναῖς
ὁμώνυμοι
πελειάσιν
αἰθέρι
κεῖσθε. |
[11, 463] |
δ´
ἁγνῶς
Ἡρακλέι
τ´
Ἀλκμήνῃ
|
τε, |
Προκλέι
Περσείδαις
τ´,
ἐκ
Διὸς |
[11, 506] |
δῆμον
εἰκαῖον
εἴρηκε
κριτὴν
(ἔτι
|
τε |
πρόκωπον)
Λακεδαιμονίους
δὲ
ἐπαινῶν
ἐπαινεῖ |
[11, 490] |
Πληιάδας
θ´
Ὑάδας
τε
τό
|
τε |
σθένος
Ὠρίωνος
ἄρκτον
θ´,
ἣν |
[11, 499] |
δ´
ὀρῷ
ἄγγεα
πάντα
γαυλοί
|
τε |
σκαφίδες
τε
τετυγμένα,
τοῖς
ἐνάμελγεν. |
[11, 460] |
παρέθηκ´
αὐτοῖσι
θάλειαν
δαῖτα
ποτήριά
|
τε, |
στεφάνους
δ´
ἐπὶ
κρασὶν
ἔθηκεν. |
[11, 484] |
(Περσικαὶ
στολαὶ
δ´
ἐκεῖναι
πορφυρᾶ
|
τε |
στρώματα
ἔνδον
ἔστ´,
ἄνδρες,
ποτηρίδια |
[11, 485] |
ἡμῖν
ταχὺ
προσφέρων
παῖς
ἐνέχει
|
τε |
σφόδρα
κυανοβενθῆ,
τὸ
βάθος
παρίστησιν |
[11, 476] |
τὸν
Διόνυσον
κερατοφυῆ
πλάττεσθαι
ἔτι
|
τε |
ταῦρον
καλεῖσθαι
ὑπὸ
πολλῶν
ποιητῶν. |
[11, 499] |
ἄγγεα
πάντα
γαυλοί
τε
σκαφίδες
|
τε |
τετυγμένα,
τοῖς
ἐνάμελγεν.
Εἰ
μὴ |
[11, 464] |
Ῥοδιακαί,
φησί,
προσαγορευόμεναι
χυτρίδες
διά
|
τε |
τὴν
ἡδονὴν
εἰς
τὰς
μέθας |
[11, 470] |
ἑξῆς
πυκνὰς
ἕλκει,
καταντλεῖ,
κατά
|
τε |
τὴν
παροιμίαν
αἰεί
ποτ´
εὖ |
[11, 466] |
Αὔξει
γὰρ
καὶ
τρέφει
μεγαλύνει
|
τε |
τὴν
ψυχὴν
ἡ
ἐν
τοῖς |
[11, 490] |
οὐρανὸς
ἐστεφάνωται,
Πληιάδας
θ´
Ὑάδας
|
τε |
τό
τε
σθένος
Ὠρίωνος
ἄρκτον |
[11, 483] |
δὲ
κατὰ
τὰς
ἑορτάς,
ἔν
|
τε |
τοῖς
ἐπινικίοις
καὶ
τοῖς
γάμοις |
[11, 466] |
νέαν
δ´
ἐπουρίσας
πλήρωσον,
εὐτρεπῆ
|
τε |
τὸν
κοντὸν
ποοῦ
καὶ
τοὺς |
[11, 489] |
κόσμον
εἶναι
σφαιροειδῆ,
λαμβάνοντες
ἔκ
|
τε |
τοῦ
ἡλίου
καὶ
τῆς
σελήνης |
[11, 494] |
πως
τῆς
κύλικός
ἐστιν
ἄξιόν
|
τε |
τοῦ
κλέους
τοῦ
τῆς
ἑορτῆς. |
[11, 463] |
τὴν
διατριβὴν
εἰς
τὸ
φῶς
|
τε |
τοῦθ´,
ὃ
δὴ
(ὁρῶμεν.
Ὃς |
[11, 468] |
ἄμφωτον
ποτήριον,
εἰς
ὃ
οἷόν
|
τε |
τοὺς
δακτύλους
διείρειν
ἑκατέρωθεν·
ἄλλοι |
[11, 468] |
ἄμφωτον,
εἰς
ὅ
ἐστιν
οἷόν
|
τε |
τοὺς
δακτύλους
ἑκατέρωθεν
διείρειν.
Οἳ |
[11, 505] |
δ´
ἐκ
νέου
στρατεύεσθαι,
παραδούς
|
τε |
τοὺς
παῖδας
ταῖς
γυναιξὶ
τρέφειν |
[11, 462] |
(Πάρκεινται
δ´
ἄρτοι
ξανθοὶ
γεραρή
|
τε |
τράπεζα
τυροῦ
καὶ
μέλιτος
πίονος |
[11, 506] |
φῶς
λέγεσθαί
ἐστιν
ἄξιον,
ἔν
|
τε |
τῷ
προτέρῳ
τῶν
εἰς
αὐτὸν |
[11, 469] |
ματέρα
κουριδίαν
τ´
ἄλοχον
πάιδάς
|
τε |
φίλους,
(ὃ
δ´
ἐς
ἄλσος |
[11, 509] |
κνήμης
ἱμάντων
ἰσομέτροις
ἑλίγμασιν,
ὄγκῳ
|
τε |
χλανίδος
εὖ
τεθωρακισμένος,
σχῆμ´
ἀξιόχρεων |
[11, 480] |
μέλανα
δεῦρ´
ἀμνὸν
φέρειν
κοινόν
|
τε |
χρὴ
κρατῆρα
καὶ
κυλιχνίδας.
Καὶ |
[11, 474] |
σεσωσμένον
πρῶτος
λέγω
σοι
τόν
|
τε |
χρυσοῦν
κάνθαρον.
{ΣΤΡ.
Ποῖον;
τὸ |