Livre, pages |
[11, 466] |
οὐδὲν
ἄλλο
σημαίνει
ἢ
ὅτι
|
ἦν |
ἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς
δὲ
ἀμφικύπελλόν
φησι |
[11, 502] |
φανερὸν
ἐκνενιτρωμένα
θεῖναι·
κύαθος
δ´
|
ἦν |
ἀργυροῦς,
(τἀκπώματα)
ἦγεν
δύο
δραχμάς, |
[11, 495] |
Ἐκ
πελλίδος
πίνοντες·
οὐ
γὰρ
|
ἦν |
αὐτῇ
(κύλιξ,
ὁ
παῖς
γὰρ |
[11, 466] |
ἄλλοις
βασιλεῦσι,
καὶ
ὅτι
χρησμὸς
|
ἦν |
αὐτοῖς
δηλώσας
καθεῖναι
διαπλέοντας
τῷ |
[11, 482] |
παρθένων;
{Β.
Νὴ
τὸν
Δί´,
|
ἦν |
γάρ.
{Α.
Ὦ
τάλαιν´
ἐγὼ |
[11, 500] |
Δερκυλλίδαν
ἔπεμψαν
ἥκιστα
νομίζοντες
ἐξαπατηθήσεσθαι·
|
ἦν |
γὰρ
οὐδὲν
ἐν
τῷ
τρόπῳ |
[11, 487] |
Λαμπάδι·
Τράπεζα
φυστημινεις,
ἅμα
δ´
|
ἦν |
Δαίμονος
Ἀγαθοῦ
μετάνιπτρον.
Νικόστρατος
Ἀντερώσῃ· |
[11, 485] |
μ´
ἐξέπιες.
Ἐν
δὲ
Γηρυτάδῃ·
|
ἦν |
δὲ
(Τὸ
πρᾶγμ´
ἑορτή.
Περιέφερεν |
[11, 495] |
ποιῶν
ὅτι
ποτήριον
μὲν
οὐκ
|
ἦν, |
δι´
ἀπορίαν
δὲ
κύλικος
ἐχρῶντο |
[11, 496] |
ὧν
τὰ
μὲν
δέκ´
ἀργυρᾶ
|
ἦν, |
δύο
δὲ
χρυσᾶ,
γρύψ,
τὸ |
[11, 461] |
ἦν
τὸ
ἔκπωμα,
εἴπερ
μέγα
|
ἦν, |
ἐκ
τῆς
Κικόνων
εἰλημμένον
λείας. |
[11, 470] |
τὴν
Ἐρύθειαν.
Καὶ
ὅτε
δὲ
|
ἦν |
ἐν
τῷ
πελάγει,
Ὠκεανὸς
πειρώμενος |
[11, 485] |
πινόντων·
ὁμοῦ
δ´
ἄλλων
γρᾴδι´
|
ἦν |
μεγάλαισιν
οἴ–
νου
χαίροντα
λεπασταῖς. |
[11, 485] |
ἐκπιεῖν.
Φιλύλλιος
Αὔγῃ·
Πάντα
γὰρ
|
ἦν
|
μέστ´
ἀνδρῶν
καὶ
μειρακίων
πινόντων· |
[11, 471] |
ἢ
Θηρικλῆς
τὰς
κύλικας,
ἡνίκ´
|
ἦν |
νέος.
Ἐν
δὲ
Κυβευταῖς·
Ἄρτι |
[11, 469] |
εἰς
Ἐρύθειαν.
Ὅτι
δὲ
εἷς
|
ἦν |
ὁ
Ἡρακλῆς
τῶν
πλεῖστον
πινόντων |
[11, 482] |
ἄλλοθεν
ἄλλος
ἀνασταδόν
ἢ
διάφορος
|
ἦν |
ὁ
τύπος
καὶ
οὐχ
ὥσπερ |
[11, 488] |
τῶν
ἥλων
θέσιν.
Ἐξοχὴ
δ´
|
ἦν |
ὀλίγη
τοῖς
κολαπτῆρσιν
ἐπηρμένη
καὶ |
[11, 494] |
καὶ
αὐτὸς
ἀπειληφέναι
αὐτὸν
οὕτως·
|
ἦν |
ὀνόματα
ἐγγεγραμμένα
ταῦτα,
Σωτῆρος
Σωσιγένους |
[11, 466] |
χαλκοῦ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Τιμιώτατον
δ´
|
ἦν |
πάλαι
τὸ
τῶν
ἐκπωμάτων
κτῆμα. |
[11, 506] |
διαλόγους.
(Ὅτι
δὲ
καὶ
δυσμενὴς
|
ἦν |
πρὸς
ἅπαντας,
δῆλον
καὶ
ἐκ |
[11, 482] |
Ἱππεῖ·
~Τά
τε
κυμβία
(ἆρ´
|
ἦν |
πρόσωπ´
ἔχοντα
χρυσᾶ
παρθένων;
{Β. |
[11, 466] |
νϚ
μναῖ
λδʹ
(Ἔθος
δ´
|
ἦν |
πρότερον
ἐν
τῷ
ποτηρίῳ
ὕδωρ |
[11, 482] |
τὸ
ἀμφικύπελλον,
(ἢ
ὅτι
παραπλήσιον
|
ἦν |
ταῖς
πέλλαις,
συνηγμένον
μᾶλλον
εἰς |
[11, 461] |
ἐγαλακτοπότει.
Ἢ
τάχα
καὶ
βαρβαρικὸν
|
ἦν |
τὸ
ἔκπωμα,
εἴπερ
μέγα
ἦν, |
[11, 483] |
οὕτως·
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
ἀρχαικὸν
|
ἦν |
τὸ
τοιοῦτον
(δὲ)
τῆς
ἀγωγῆς |
[11, 475] |
καὶ
τὰ
καρχήσια.
Ἔθος
γὰρ
|
ἦν |
τοῖς
ἀρχαίοις
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν |
[11, 505] |
Τισσαφέρνου
γενομένης,
καὶ
οἷός
τις
|
ἦν |
τὸν
τρόπον,
ὡς
χαλεπός,
ὡς |
[11, 495] |
εἴπομεν,
ὠνομάζοντο.
Ὁ
δὲ
τύπος
|
ἦν |
τοῦ
ἀγγείου
πρότερον
μὲν
(τοῖς |
[11, 466] |
αὐτῆς
τῶν
ἡγεμόνων
τινά,
(ᾧ
|
ἦν |
τοὔνομα
Ἔναλος,
ἐκκολυμβῆσαι
βουλόμενον
ἀνασῶσαι |