HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοιούτους 2
τοιούτων 2
Τοῖς 1
τοῖς 104
τοῖσδε 1
Τοῖσι 1
τοῖσι 1

Fréquences [« »]
88 ἐπὶ
102 τὰ
96 τοὺς
104 τοῖς
116 περὶ
116 ὡς
129 τῆς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

τοῖς

Livre, pages

[11, 478]   Δύνασθαι δὲ καὶ τὸν παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς καί τισι τῶν Ἰώνων

[11, 483]   ἐκ κεραμέων ποτηρίων· ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις συμποσίοις καὶ φιδιτίοις ἐν

[11, 489]   τὴν ἥμερον τροφὴν πρῶτοι διαταξάμενοι τοῖς ἀνθρώποις, πειθόμενοι τὸν κόσμον εἶναι

[11, 494]   ὅτι ἐκπώματα ᾔτουν. Καὶ τὸ τοῖς ἀποκοτταβίζουσι δὲ ὀξύβαφον τιθέμενον εἰς

[11, 507]   τάφοις» ὥς φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν. Καὶ τὸ πόλιν δὲ

[11, 494]   οὕνεκα. Κἀν τοῖς Βαβυλωνίοις οὖν τοῖς Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεθα ποτήριον τὸ ὀξύβαφον,

[11, 475]   τὰ καρχήσια. Ἔθος γὰρ ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν τραπεζῶν κεκραμένα

[11, 492]   ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον οὖν ἐν τοῖς ἄστροις καὶ ἐν τῇ φαινομένῃ

[11, 468]   τὴν φιάλην. Φιλήμων δ´ ἐν τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασιν ἢ Γλώτταις προθεὶς

[11, 494]   (Ταῦτ´ οὐχ ὑπ´ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτοῦ πτεροῖς» κατὰ τὸν θαυμάσιον

[11, 487]   ὄψει, φησί, τὴν κοτταβικὴν ἐν τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης δ´ οὐδὲν

[11, 494]   καὶ τῆς ἀφελείας οὕνεκα. Κἀν τοῖς Βαβυλωνίοις οὖν τοῖς Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεθα

[11, 483]   ἔν τε τοῖς ἐπινικίοις καὶ τοῖς γάμοις τῶν παρθένων, πίνουσιν ἐκ

[11, 460]   τῶν γονάτων καὶ οὐχὶ παρὰ τοῖς γόνασιν ἔστησεν. Ἡμεῖς οὖν μὴ

[11, 476]   Ἔστι γοῦν τοῦτο εὑρεῖν ἐν τοῖς Δημιοπράτοις ἀναγεγραμμένον οὕτως ἐκ στήλης

[11, 507]   διαγράφω. (Περὶ δὲ τῶν ἐν τοῖς διαλόγοις αὐτοῦ κεκλεμμένων τί ἂν

[11, 464]   τούτων ὁ Φιλόχορος οὑτωσί· Ἀθηναῖοι τοῖς Διονυσιακοῖς ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον

[11, 461]   μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια γέγονε τοῖς δυνάσταις. Οὐ γὰρ παλαιὸν οὐδὲ

[11, 461]   οὐδὲ τοῦτό γέ ἐστι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ νεωστὶ εὑρέθη πεμφθὲν

[11, 499]   μέτρου λέγουσιν εἶναι ὄνομα παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς χοὸς καὶ κοτύλης.

[11, 499]   γαυλοί τε σκαφίδες τε τετυγμένα, τοῖς ἐνάμελγεν. Εἰ μὴ σκύφος οἷον

[11, 468]   ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι κείαται. Κἀν τοῖς ἑξῆς δέ φησι· Καὶ χρύσεια

[11, 472]   δ´ ἐστὶ τὸ καρχήσιον ἐν τοῖς ἑξῆς λεχθήσεται. Καλεῖται δέ τις

[11, 503]   ψυκτῆρά τ´ οἴνου μεθύσκεται, ἐν τοῖς ἑξῆς ποιεῖ αὐτὸν λέγοντα· (Ἔσται

[11, 483]   κατὰ τὰς ἑορτάς, ἔν τε τοῖς ἐπινικίοις καὶ τοῖς γάμοις τῶν

[11, 466]   Πρίαμος δὲ τὸν υἱὸν λυτρούμενος τοῖς ἐπισημοτάτοις κειμηλίοις καὶ δέπας δίδωσι

[11, 463]   συμμεμιγμένον θαλίαισι νέκταρ οἰνοχοοῦσα» τούτοις τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς τε καὶ σοῖς.

[11, 466]   τὸν τύραννον ἐκπώματα χρυσᾶ ἐπιδεικνύντα τοῖς ἑταίροις φάσκειν, ἐξ ὧν ἐκεράμευσε

[11, 508]   γράφειν καὶ μὴ ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις, ἀλλὰ τοῖς τῶν ἐνδεχομένων

[11, 489]   τὸ τοὺς ἀστέρας περιφερεῖς εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ ἐμπεπηγέναι

[11, 461]   εὐμέγεθες εἰργασμένον πλὴν τῶν ἐπὶ τοῖς ἡρωικοῖς. Τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον

[11, 497]   τὸ ῥυτόν φησιν ὀνομαζόμενον ποτήριον τοῖς ἥρωσι μόνοις ἀποδίδοσθαι. Δωρόθεος δ´

[11, 461]   Τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον μόνοις τοῖς ἥρωσιν ἀπεδίδοσαν. Ὃ καὶ δόξει

[11, 503]   ἀλσώδεις καὶ συσκίους τόπους τοὺς τοῖς θεοῖς ἀνειμένους, ἐν οἷς ἔστιν

[11, 482]   ὁσάκις ἐπί τι πληρώσαιεν, ἀποσπείσαντες τοῖς θεοῖς ἐκ τῆς φιάλης ᾠνοχόουν

[11, 489]   κατεσκευάσαντο καὶ τοὺς τρίποδας τοὺς τοῖς θεοῖς καθαγιζομένους, (φθόεις κυκλοτερεῖς καὶ

[11, 482]   οὐδὲ κοτύλῃ. (Κρατῆρα γὰρ ἵστασαν τοῖς θεοῖς, οὐκ ἀργυροῦν οὐδὲ λιθοκόλλητον,

[11, 503]   ἐν Διπλασίοις· Τί οὖν ἐνέσται τοῖς θεοῖσιν; {Β. Οὐδὲ ἕν, (ἂν

[11, 495]   Φοῖνιξ δ´ ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς Ἰάμβοις ἐπὶ φιάλης τίθησι τὴν

[11, 461]   χλευάζων Ἕρμιππος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν τοῖς Ἰάμβοις φησίν· Εἰς τὸ Κυλικράνων

[11, 486]   Θυατειρηνός ᾧ τὸ ἔλαιον ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς, σπονδεῖον δὲ ᾧ τὸν

[11, 467]   ἐν αʹ περὶ τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων ζητουμένων φησί· Γυάλας

[11, 506]   γοῦν Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν τοῖς Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν οὕτως· Σπεύσιππος πυνθανόμενος

[11, 466]   δὲ αὐτοῖς παῖδας ἁρπάζειν· καὶ τοῖς καλοῖς παρ´ αὐτοῖς ἄδοξόν ἐστιν

[11, 476]   θηρικλείου. ~(ΚΕΡΑΣ. Τοὺς πρώτους λέγεται τοῖς κέρασι τῶν βοῶν πίνειν· ἀφ´

[11, 476]   τοὺς Περραιβοὺς παρίστησιν ἀντὶ ποτηρίων τοῖς κέρασι χρωμένους διὰ τούτων· Ἀργυρηλάτοις

[11, 476]   καὶ ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι δὲ τοῖς κέρασιν ἔπινον δῆλον ἐκ τοῦ

[11, 488]   θέσιν. Ἐξοχὴ δ´ ἦν ὀλίγη τοῖς κολαπτῆρσιν ἐπηρμένη καὶ οἱονεὶ κεφαλίδας

[11, 509]   ταῦτα πιστευθεὶς εἶναι χρηστὸς παρὰ τοῖς Κυζικηνοῖς, μικρὸν ἐπισχὼν χρόνον ἐπέθετο

[11, 484]   μηδὲ ἄκρατον μηδὲ τραγηματίζεσθαι ἐν τοῖς κωθωνισμοῖς. Ὅταν δ´ ἱκανῶς ἔχῃς

[11, 466]   Ὁ δὲ παρὰ Σοφοκλεῖ (ἐν τοῖς Λαρισαίοις Ἀκρίσιος καὶ αὐτὸς ἐκπώματα

[11, 508]   οἷς καὶ περὶ τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται καὶ περὶ τῶν

[11, 466]   ζῷόν τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον τοῖς μακροτέροις τῶν σκύφων. (ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ ΕΚΠΩΜΑ

[11, 481]   Τυραννίδι διὰ τούτων· Εἶτ´ ἐκεραμεύσαντο τοῖς μὲν ἀνδράσιν ποτήρια πλατέα, τοίχους

[11, 476]   οὕτως· (Ἐπεὶ δὲ Ξενοφῶν σὺν τοῖς μετ´ αὐτοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὸν

[11, 466]   Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης ἵησι τοῖς νεανίαις, λευκὸν ἀντείνουσα πῆχυν. Ἐντεῦθεν

[11, 508]   Πλάτωνος καὶ Σόλωνος, τῶν μὲν τοῖς νόμοις ἐμμένειν τοὺς πολίτας, (τῶν

[11, 500]   προσφέρεσθαι, ἀποκλάσαντες ἀπ´ αὐτῶν ἐν τοῖς ξυλίνοις ποτηρίοις, οὓς καλοῦσι ταβαίτας,

[11, 465]   καὶ ἀποθνῄσκων οὐκ ὤκνησεν ὑποθέσθαι τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ τῷ μνήματι

[11, 470]   Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Αἰγυπτίων ἐν τοῖς οἴκοις κεῖται φιάλη χαλκῆ καὶ

[11, 484]   μάλιστα. Κατανίζεται γὰρ τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν γὰρ καὶ θερμὸν

[11, 492]   δὲ καὶ τῷ ἀριθμῷ καὶ τοῖς ὀνόμασιν ἑπτά. (Πρὸς δὲ τοὺς

[11, 503]   τὸ ποτήριον, φησὶ Τρύφων ἐν τοῖς Ὀνοματικοῖς, τὸ ἐπὶ τῷ σκολίῳ

[11, 462]   τῶν προτέρων, ἢ στάσιας σφεδανάς, τοῖς οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι, ~(θεῶν δὲ

[11, 508]   ἔοικεν οὖν ὁ Πλάτων οὐ τοῖς οὖσιν ἀνθρώποις γράψαι τοὺς νόμους,

[11, 502]   ἐν Νόμοις· Χρυσίδι σπένδων γέγραφε τοῖς ὄφεσι πιεῖν διδούς· καὶ Ἕρμιππος

[11, 466]   ἐν τῇ προέσει. Ἦν γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ εὐσχημόνως

[11, 495]   ἦν τοῦ ἀγγείου πρότερον μὲν (τοῖς Παναθηναικοῖς ἐοικώς, ἡνίκα ἐκαλεῖτο πελίκη,

[11, 469]   τὴν ἐλαφρότητα τῶν ποτηρίων καὶ τοῖς πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου μεταδιδόντων.

[11, 472]   διαφέρει σαφῶς παρίστησι Καλλίξεινος ἐν τοῖς (περὶ Ἀλεξανδρείας φάσκων τινὰς ἔχοντας

[11, 474]   (ΚΑΡΧΗΣΙΟΝ. Καλλίξεινος ὁ Ῥόδιος ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας φησὶν ὅτι ποτήριόν

[11, 471]   λαβὼν ἐπανῆκεν. Ἀδαῖος δ´ ἐν τοῖς περὶ Διαθέσεως τὸ αὐτὸ ὑπολαμβάνει

[11, 505]   Μένωνος, ὅτι αὐτὸς αἴτιος ἐγένετο (τοῖς περὶ Κλέαρχον τῆς ἀπωλείας τῆς

[11, 501]   Ὁ δὲ Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν τοῖς περὶ Κρατίνου βαλανειόμφαλοι, φησίν, λέγονται,

[11, 472]   Ἀγαθῆς Τύχης. ΙΣΘΜΙΟΝ. Πάμφιλος ἐν τοῖς περὶ Ὀνομάτων Κυπρίους τὸ ποτήριον

[11, 461]   περιέργους καὶ παντοίας. Ἐν δὲ τοῖς περὶ τὴν Ἑλλάδα τόποις οὔτ´

[11, 477]   Διονύσιος δ´ ὁ Σάμιος ἐν τοῖς περὶ τοῦ Κύκλου (τὸ Ὁμηρικὸν

[11, 466]   τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε καὶ τοῖς πίνειν, ἢ ὅτι δύο ὦπας

[11, 464]   περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν Πραγματείᾳ τοῖς πλείστοις προσάπτειν. Καλεῖσθαι γοῦν τὴν

[11, 469]   Ἀθήνησι θηρικλείους, Ἀθηναίων μὲν αὐτὰς τοῖς πλουσίοις διὰ τὰ βάρη χαλκευσαμένων

[11, 509]   φησίν, χρήματα καὶ σῖτον ἐπιδοὺς τοῖς πολίταις καὶ διὰ ταῦτα πιστευθεὶς

[11, 466]   τε τὴν ψυχὴν ἡ ἐν τοῖς πότοις διατριβή, ἀναζωπυροῦσα καὶ ἀνεγείρουσα

[11, 506]   ἐξ ἑτοίμου δυνάμεως ὑπαρχούσης ἐπέπεσε τοῖς πράγμασι. Τοῦτο δ´ εἴπερ οὕτως

[11, 467]   ὅταν συζευγνυμένου τοῦ ἰῶτα. Κἀν τοῖς προκειμένοις οὖν οἱ Σάτυροι τοῦ

[11, 474]   ἐκυβέρνα Θούριος. Πολέμων δ´ ἐν τοῖς πρὸς Ἀντίγονον περὶ Ζωγράφων φησίν·

[11, 501]   ἐν ταῖς γυναικείαις πυέλοις, ὅθεν τοῖς σκαφίοις ἀρύουσιν. Τίμαρχος δ´ ἐν

[11, 495]   δ´ ἐν τρίτῳ περὶ Πινδάρου τοῖς Σκίροις φησὶν Ἀθήναζε ἀγῶνα ἐπιτελεῖσθαι

[11, 466]   δέπας ἤτοι ὅτι δίδοται πᾶσι τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε καὶ τοῖς

[11, 498]   (Ἀμφιτρύων δὲ τὴν λείην δασάμενος τοῖς συμμάχοις καὶ τὸν σκύπφον ἔχων

[11, 494]   ὃ καλοῦσιν οἰνιστηρίαν, καὶ σπείσαντες τοῖς συνελθοῦσι διδόασι πιεῖν. ΟΛΛΙΞ. Πάμφιλος

[11, 507]   ἐφωράθη· καὶ τὸ καθόλου πᾶσι τοῖς Σωκράτους μαθηταῖς ἐπεφύκει μητρυιᾶς ἔχων

[11, 509]   τῶν πολιτῶν ἐξήλασεν, ἀλλὰ καὶ τοῖς τούτων δούλοις τὰ χρήματα τῶν

[11, 508]   ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις, ἀλλὰ τοῖς τῶν ἐνδεχομένων ἀντεχομένοις. (Χωρὶς τοίνυν

[11, 468]   οἷον δακτύλων, ἢ ἐπεὶ περιείληπται τοῖς τῶν πινόντων δακτύλοις. Τινὲς δὲ

[11, 465]   Ὁ δὲ Οἰδίπους (δι´ ἐκπώματα) τοῖς υἱοῖς κατηράσατο, ὡς ὁ τὴν

[11, 508]   ἀνθρώποις γράψαι τοὺς νόμους, ἀλλὰ τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις, ὥστε καὶ

[11, 466]   μελισσῶν ἡδὺ μὲν ὄρθρου καταβαυκαλίσαι τοῖς ὑπὸ πολλῆς κραιπαλοβόσκου δίψης κατόχοις.

[11, 507]   (Ἡγήσανδρος δὲ ὁ Δελφὸς ἐν τοῖς Ὑπομνήμασι περὶ τῆς πρὸς πάντας

[11, 482]   νῦν παρ´ ὑμῖν ποιοῦσιν ἐν τοῖς φιδιτίοις. Εἰ δέ ποτε πλεῖον

[11, 504]   γαμβρῷ προπίνων» ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς φιλτάτοις ἔδωκε τῷ παιδὶ περισοβεῖν

[11, 500]   καλουμένου διαλεγόμενος γράφει οὕτως· Σὺν τοῖς φύλλοις δρέποντες συντιθέασιν εἰς παλάθης

[11, 464]   ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖς χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν καὶ

[11, 470]   οὗ καὶ τοὔνομα ἔχει, γεγονὼς τοῖς χρόνοις κατὰ τὸν κωμικὸν Ἀριστοφάνη.

[11, 475]   Χάρων δ´ ὁ Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς Ὥροις παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι

Livre, pages
[11, 478]	Δύνασθαι δὲ καὶ τὸν παρὰ	(τοῖς	Αἰτωλοῖς καί τισι τῶν Ἰώνων
[11, 483]	ἐκ κεραμέων ποτηρίων· ἐν δὲ	τοῖς	ἄλλοις συμποσίοις καὶ φιδιτίοις ἐν
[11, 489]	τὴν ἥμερον τροφὴν πρῶτοι διαταξάμενοι	τοῖς	ἀνθρώποις, πειθόμενοι τὸν κόσμον εἶναι
[11, 494]	ὅτι ἐκπώματα ᾔτουν. Καὶ τὸ	τοῖς	ἀποκοτταβίζουσι δὲ ὀξύβαφον τιθέμενον εἰς
[11, 507]	τάφοις» ὥς φησι Διοσκουρίδης ἐν	τοῖς	Ἀπομνημονεύμασιν. Καὶ τὸ πόλιν δὲ
[11, 494]	οὕνεκα. Κἀν τοῖς Βαβυλωνίοις οὖν	τοῖς	Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεθα ποτήριον τὸ ὀξύβαφον,
[11, 475]	τὰ καρχήσια. Ἔθος γὰρ ἦν	τοῖς	ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν τραπεζῶν κεκραμένα
[11, 492]	ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον οὖν ἐν	τοῖς	ἄστροις καὶ ἐν τῇ φαινομένῃ
[11, 468]	τὴν φιάλην. Φιλήμων δ´ ἐν	τοῖς	Ἀττικοῖς Ὀνόμασιν ἢ Γλώτταις προθεὶς
[11, 494]	(Ταῦτ´ οὐχ ὑπ´ ἄλλων, ἀλλὰ	τοῖς	αὑτοῦ πτεροῖς» κατὰ τὸν θαυμάσιον
[11, 487]	ὄψει, φησί, τὴν κοτταβικὴν ἐν	τοῖς	ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης δ´ οὐδὲν
[11, 494]	καὶ τῆς ἀφελείας οὕνεκα. Κἀν	τοῖς	Βαβυλωνίοις οὖν τοῖς Ἀριστοφάνους ἀκουσόμεθα
[11, 483]	ἔν τε τοῖς ἐπινικίοις καὶ	τοῖς	γάμοις τῶν παρθένων, πίνουσιν ἐκ
[11, 460]	τῶν γονάτων καὶ οὐχὶ παρὰ	τοῖς	γόνασιν ἔστησεν. Ἡμεῖς οὖν μὴ
[11, 476]	Ἔστι γοῦν τοῦτο εὑρεῖν ἐν	τοῖς	Δημιοπράτοις ἀναγεγραμμένον οὕτως ἐκ στήλης
[11, 507]	διαγράφω. (Περὶ δὲ τῶν ἐν	τοῖς	διαλόγοις αὐτοῦ κεκλεμμένων τί ἂν
[11, 464]	τούτων ὁ Φιλόχορος οὑτωσί· Ἀθηναῖοι	τοῖς	Διονυσιακοῖς ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον
[11, 461]	μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια γέγονε	τοῖς	δυνάσταις. Οὐ γὰρ παλαιὸν οὐδὲ
[11, 461]	οὐδὲ τοῦτό γέ ἐστι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν, ἀλλὰ νεωστὶ εὑρέθη πεμφθὲν
[11, 499]	μέτρου λέγουσιν εἶναι ὄνομα παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν, ὡς χοὸς καὶ κοτύλης.
[11, 499]	γαυλοί τε σκαφίδες τε τετυγμένα,	τοῖς	ἐνάμελγεν. Εἰ μὴ σκύφος οἷον
[11, 468]	ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι κείαται. Κἀν	τοῖς	ἑξῆς δέ φησι· Καὶ χρύσεια
[11, 472]	δ´ ἐστὶ τὸ καρχήσιον ἐν	τοῖς	ἑξῆς λεχθήσεται. Καλεῖται δέ τις
[11, 503]	ψυκτῆρά τ´ οἴνου μεθύσκεται, ἐν	τοῖς	ἑξῆς ποιεῖ αὐτὸν λέγοντα· (Ἔσται
[11, 483]	κατὰ τὰς ἑορτάς, ἔν τε	τοῖς	ἐπινικίοις καὶ τοῖς γάμοις τῶν
[11, 466]	Πρίαμος δὲ τὸν υἱὸν λυτρούμενος	τοῖς	ἐπισημοτάτοις κειμηλίοις καὶ δέπας δίδωσι
[11, 463]	συμμεμιγμένον θαλίαισι νέκταρ οἰνοχοοῦσα» τούτοις	τοῖς	ἑταίροις ἐμοῖς τε καὶ σοῖς.
[11, 466]	τὸν τύραννον ἐκπώματα χρυσᾶ ἐπιδεικνύντα	τοῖς	ἑταίροις φάσκειν, ἐξ ὧν ἐκεράμευσε
[11, 508]	γράφειν καὶ μὴ ταὐτὰ ποιεῖν	τοῖς	εὐχομένοις, ἀλλὰ τοῖς τῶν ἐνδεχομένων
[11, 489]	τὸ τοὺς ἀστέρας περιφερεῖς εἶναι	τοῖς	ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ ἐμπεπηγέναι
[11, 461]	εὐμέγεθες εἰργασμένον πλὴν τῶν ἐπὶ	τοῖς	ἡρωικοῖς. Τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον
[11, 497]	τὸ ῥυτόν φησιν ὀνομαζόμενον ποτήριον	τοῖς	ἥρωσι μόνοις ἀποδίδοσθαι. Δωρόθεος δ´
[11, 461]	Τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον μόνοις	τοῖς	ἥρωσιν ἀπεδίδοσαν. Ὃ καὶ δόξει
[11, 503]	ἀλσώδεις καὶ συσκίους τόπους τοὺς	τοῖς	θεοῖς ἀνειμένους, ἐν οἷς ἔστιν
[11, 482]	ὁσάκις ἐπί τι πληρώσαιεν, ἀποσπείσαντες	τοῖς	θεοῖς ἐκ τῆς φιάλης ᾠνοχόουν
[11, 489]	κατεσκευάσαντο καὶ τοὺς τρίποδας τοὺς	τοῖς	θεοῖς καθαγιζομένους, (φθόεις κυκλοτερεῖς καὶ
[11, 482]	οὐδὲ κοτύλῃ. (Κρατῆρα γὰρ ἵστασαν	τοῖς	θεοῖς, οὐκ ἀργυροῦν οὐδὲ λιθοκόλλητον,
[11, 503]	ἐν Διπλασίοις· Τί οὖν ἐνέσται	τοῖς	θεοῖσιν; {Β. Οὐδὲ ἕν, (ἂν
[11, 495]	Φοῖνιξ δ´ ὁ Κολοφώνιος ἐν	τοῖς	Ἰάμβοις ἐπὶ φιάλης τίθησι τὴν
[11, 461]	χλευάζων Ἕρμιππος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν	τοῖς	Ἰάμβοις φησίν· Εἰς τὸ Κυλικράνων
[11, 486]	Θυατειρηνός ᾧ τὸ ἔλαιον ἐπισπένδουσι	τοῖς	ἱεροῖς, σπονδεῖον δὲ ᾧ τὸν
[11, 467]	ἐν αʹ περὶ τῶν παρὰ	τοῖς	ἱστορικοῖς Λέξεων ζητουμένων φησί· Γυάλας
[11, 506]	γοῦν Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν	τοῖς	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν οὕτως· Σπεύσιππος πυνθανόμενος
[11, 466]	δὲ αὐτοῖς παῖδας ἁρπάζειν· καὶ	τοῖς	καλοῖς παρ´ αὐτοῖς ἄδοξόν ἐστιν
[11, 476]	θηρικλείου. ~(ΚΕΡΑΣ. Τοὺς πρώτους λέγεται	τοῖς	κέρασι τῶν βοῶν πίνειν· ἀφ´
[11, 476]	τοὺς Περραιβοὺς παρίστησιν ἀντὶ ποτηρίων	τοῖς	κέρασι χρωμένους διὰ τούτων· Ἀργυρηλάτοις
[11, 476]	καὶ ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι δὲ	τοῖς	κέρασιν ἔπινον δῆλον ἐκ τοῦ
[11, 488]	θέσιν. Ἐξοχὴ δ´ ἦν ὀλίγη	τοῖς	κολαπτῆρσιν ἐπηρμένη καὶ οἱονεὶ κεφαλίδας
[11, 509]	ταῦτα πιστευθεὶς εἶναι χρηστὸς παρὰ	τοῖς	Κυζικηνοῖς, μικρὸν ἐπισχὼν χρόνον ἐπέθετο
[11, 484]	μηδὲ ἄκρατον μηδὲ τραγηματίζεσθαι ἐν	τοῖς	κωθωνισμοῖς. Ὅταν δ´ ἱκανῶς ἔχῃς
[11, 466]	Ὁ δὲ παρὰ Σοφοκλεῖ (ἐν	τοῖς	Λαρισαίοις Ἀκρίσιος καὶ αὐτὸς ἐκπώματα
[11, 508]	οἷς καὶ περὶ τῶν ἐν	τοῖς	μαθήμασι διεξέρχεται καὶ περὶ τῶν
[11, 466]	ζῷόν τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον	τοῖς	μακροτέροις τῶν σκύφων. (ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ ΕΚΠΩΜΑ
[11, 481]	Τυραννίδι διὰ τούτων· Εἶτ´ ἐκεραμεύσαντο	τοῖς	μὲν ἀνδράσιν ποτήρια πλατέα, τοίχους
[11, 476]	οὕτως· (Ἐπεὶ δὲ Ξενοφῶν σὺν	τοῖς	μετ´ αὐτοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὸν
[11, 466]	Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης ἵησι	τοῖς	νεανίαις, λευκὸν ἀντείνουσα πῆχυν. Ἐντεῦθεν
[11, 508]	Πλάτωνος καὶ Σόλωνος, τῶν μὲν	τοῖς	νόμοις ἐμμένειν τοὺς πολίτας, (τῶν
[11, 500]	προσφέρεσθαι, ἀποκλάσαντες ἀπ´ αὐτῶν ἐν	τοῖς	ξυλίνοις ποτηρίοις, οὓς καλοῦσι ταβαίτας,
[11, 465]	καὶ ἀποθνῄσκων οὐκ ὤκνησεν ὑποθέσθαι	τοῖς	οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ τῷ μνήματι
[11, 470]	Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Αἰγυπτίων ἐν	τοῖς	οἴκοις κεῖται φιάλη χαλκῆ καὶ
[11, 484]	μάλιστα. Κατανίζεται γὰρ τὸ σῶμα	τοῖς	οἴνοις· ὑγρὸν γὰρ καὶ θερμὸν
[11, 492]	δὲ καὶ τῷ ἀριθμῷ καὶ	τοῖς	ὀνόμασιν ἑπτά. (Πρὸς δὲ τοὺς
[11, 503]	τὸ ποτήριον, φησὶ Τρύφων ἐν	τοῖς	Ὀνοματικοῖς, τὸ ἐπὶ τῷ σκολίῳ
[11, 462]	τῶν προτέρων, ἢ στάσιας σφεδανάς,	τοῖς	οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι, ~(θεῶν δὲ
[11, 508]	ἔοικεν οὖν ὁ Πλάτων οὐ	τοῖς	οὖσιν ἀνθρώποις γράψαι τοὺς νόμους,
[11, 502]	ἐν Νόμοις· Χρυσίδι σπένδων γέγραφε	τοῖς	ὄφεσι πιεῖν διδούς· καὶ Ἕρμιππος
[11, 466]	ἐν τῇ προέσει. Ἦν γὰρ	τοῖς	παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ εὐσχημόνως
[11, 495]	ἦν τοῦ ἀγγείου πρότερον μὲν	(τοῖς	Παναθηναικοῖς ἐοικώς, ἡνίκα ἐκαλεῖτο πελίκη,
[11, 469]	τὴν ἐλαφρότητα τῶν ποτηρίων καὶ	τοῖς	πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου μεταδιδόντων.
[11, 472]	διαφέρει σαφῶς παρίστησι Καλλίξεινος ἐν	τοῖς	(περὶ Ἀλεξανδρείας φάσκων τινὰς ἔχοντας
[11, 474]	(ΚΑΡΧΗΣΙΟΝ. Καλλίξεινος ὁ Ῥόδιος ἐν	τοῖς	περὶ Ἀλεξανδρείας φησὶν ὅτι ποτήριόν
[11, 471]	λαβὼν ἐπανῆκεν. Ἀδαῖος δ´ ἐν	τοῖς	περὶ Διαθέσεως τὸ αὐτὸ ὑπολαμβάνει
[11, 505]	Μένωνος, ὅτι αὐτὸς αἴτιος ἐγένετο	(τοῖς	περὶ Κλέαρχον τῆς ἀπωλείας τῆς
[11, 501]	Ὁ δὲ Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν	τοῖς	περὶ Κρατίνου βαλανειόμφαλοι, φησίν, λέγονται,
[11, 472]	Ἀγαθῆς Τύχης. ΙΣΘΜΙΟΝ. Πάμφιλος ἐν	τοῖς	περὶ Ὀνομάτων Κυπρίους τὸ ποτήριον
[11, 461]	περιέργους καὶ παντοίας. Ἐν δὲ	τοῖς	περὶ τὴν Ἑλλάδα τόποις οὔτ´
[11, 477]	Διονύσιος δ´ ὁ Σάμιος ἐν	τοῖς	περὶ τοῦ Κύκλου (τὸ Ὁμηρικὸν
[11, 466]	τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε καὶ	τοῖς	πίνειν, ἢ ὅτι δύο ὦπας
[11, 464]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν Πραγματείᾳ	τοῖς	πλείστοις προσάπτειν. Καλεῖσθαι γοῦν τὴν
[11, 469]	Ἀθήνησι θηρικλείους, Ἀθηναίων μὲν αὐτὰς	τοῖς	πλουσίοις διὰ τὰ βάρη χαλκευσαμένων
[11, 509]	φησίν, χρήματα καὶ σῖτον ἐπιδοὺς	τοῖς	πολίταις καὶ διὰ ταῦτα πιστευθεὶς
[11, 466]	τε τὴν ψυχὴν ἡ ἐν	τοῖς	πότοις διατριβή, ἀναζωπυροῦσα καὶ ἀνεγείρουσα
[11, 506]	ἐξ ἑτοίμου δυνάμεως ὑπαρχούσης ἐπέπεσε	τοῖς	πράγμασι. Τοῦτο δ´ εἴπερ οὕτως
[11, 467]	ὅταν συζευγνυμένου τοῦ ἰῶτα. Κἀν	τοῖς	προκειμένοις οὖν οἱ Σάτυροι τοῦ
[11, 474]	ἐκυβέρνα Θούριος. Πολέμων δ´ ἐν	τοῖς	πρὸς Ἀντίγονον περὶ Ζωγράφων φησίν·
[11, 501]	ἐν ταῖς γυναικείαις πυέλοις, ὅθεν	τοῖς	σκαφίοις ἀρύουσιν. Τίμαρχος δ´ ἐν
[11, 495]	δ´ ἐν τρίτῳ περὶ Πινδάρου	τοῖς	Σκίροις φησὶν Ἀθήναζε ἀγῶνα ἐπιτελεῖσθαι
[11, 466]	δέπας ἤτοι ὅτι δίδοται πᾶσι	τοῖς	σπένδειν βουλομένοις εἴτε καὶ τοῖς
[11, 498]	(Ἀμφιτρύων δὲ τὴν λείην δασάμενος	τοῖς	συμμάχοις καὶ τὸν σκύπφον ἔχων
[11, 494]	ὃ καλοῦσιν οἰνιστηρίαν, καὶ σπείσαντες	τοῖς	συνελθοῦσι διδόασι πιεῖν. ΟΛΛΙΞ. Πάμφιλος
[11, 507]	ἐφωράθη· καὶ τὸ καθόλου πᾶσι	τοῖς	Σωκράτους μαθηταῖς ἐπεφύκει μητρυιᾶς ἔχων
[11, 509]	τῶν πολιτῶν ἐξήλασεν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	τούτων δούλοις τὰ χρήματα τῶν
[11, 508]	ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις, ἀλλὰ	τοῖς	τῶν ἐνδεχομένων ἀντεχομένοις. (Χωρὶς τοίνυν
[11, 468]	οἷον δακτύλων, ἢ ἐπεὶ περιείληπται	τοῖς	τῶν πινόντων δακτύλοις. Τινὲς δὲ
[11, 465]	Ὁ δὲ Οἰδίπους (δι´ ἐκπώματα)	τοῖς	υἱοῖς κατηράσατο, ὡς ὁ τὴν
[11, 508]	ἀνθρώποις γράψαι τοὺς νόμους, ἀλλὰ	τοῖς	ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις, ὥστε καὶ
[11, 466]	μελισσῶν ἡδὺ μὲν ὄρθρου καταβαυκαλίσαι	τοῖς	ὑπὸ πολλῆς κραιπαλοβόσκου δίψης κατόχοις.
[11, 507]	(Ἡγήσανδρος δὲ ὁ Δελφὸς ἐν	τοῖς	Ὑπομνήμασι περὶ τῆς πρὸς πάντας
[11, 482]	νῦν παρ´ ὑμῖν ποιοῦσιν ἐν	τοῖς	φιδιτίοις. Εἰ δέ ποτε πλεῖον
[11, 504]	γαμβρῷ προπίνων» ἀλλὰ καὶ πᾶσι	τοῖς	φιλτάτοις ἔδωκε τῷ παιδὶ περισοβεῖν
[11, 500]	καλουμένου διαλεγόμενος γράφει οὕτως· Σὺν	τοῖς	φύλλοις δρέποντες συντιθέασιν εἰς παλάθης
[11, 464]	ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο, καὶ	τοῖς	χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν καὶ
[11, 470]	οὗ καὶ τοὔνομα ἔχει, γεγονὼς	τοῖς	χρόνοις κατὰ τὸν κωμικὸν Ἀριστοφάνη.
[11, 475]	Χάρων δ´ ὁ Λαμψακηνὸς ἐν	τοῖς	Ὥροις παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/01/2008