Alphabétiquement     [«   »]
μεμηχανημένα 1
μεμνημένος 1
μέμνηται 2
μὲν 139
μέν 12
Μένανδρος 7
Μενάνδρου 1
Fréquences     [«    »]
132 γὰρ
137 Καὶ
129 τῆς
139 μὲν
179 τὸν
192 τῷ
203 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

μὲν


Livre, pages
[11, 468]   ἔκπωμα δακτυλωτόν, ἄχραντον πυρί, Πελίου  μὲν   ἆθλον, Κάστορος δ´ ἔργον ποδῶν.
[11, 504]   Οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς, ἢν  μὲν   ἀθρόον τὸ ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ
[11, 505]   ~(Μαντεύομαι δὲ περὶ Κύρου τὰ  μὲν   ἄλλα στρατηγὸν αὐτὸν ἀγαθὸν εἶναι
[11, 488]   καὶ τοῦτο λέγεται ὅτι οἱ  μὲν   ἄλλοι μογοῦντες ἐβάσταζον τὸ ποτήριον,
[11, 501]   ἐξ ἑκατέρου μέρους, τὸ  μὲν   ἀμφὶ σημαίνει τὸ περί, τοῦτο
[11, 491]   κατὰ τὴν τελευταίαν ὑπόληξιν, ἕκαστον  μὲν   ἂν λέγοιτο καθὸ τέτταρες αἱ
[11, 481]   διὰ τούτων· Εἶτ´ ἐκεραμεύσαντο τοῖς  μὲν   ἀνδράσιν ποτήρια πλατέα, τοίχους οὐκ
[11, 477]   αὐτῷ· Καὶ γὰρ Θρηικίην  μὲν   ἀνήνατο χανδὸν ἄμυστιν ζωροποτεῖν, ὀλίγῳ
[11, 491]   δ´ ἀέξετο πᾶσι μέλεσσι. Τὸν  μὲν   ἄρα τρήρωνες ὑπὸ ζαθέῳ τράφον
[11, 482]   καὶ μόνον ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς  μὲν   ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν
[11, 502]   κὠμφαλωτὰς χρυσίδας. (Ἀθηναῖοι δὲ τὰς  μὲν   ἀργυρᾶς φιάλας ἀργυρίδας λέγουσι, χρυσίδας
[11, 472]   δ´ ἐν Φιλωνίδῃ· Τοιγαροῦν ἐμοὶ  μὲν   ἀρτίως δεσπότης δι´ ἀρετὴν
[11, 470]   τὴν παροιμίαν αἰεί ποτ´ εὖ  μὲν   ἀσκός, εὖ δὲ θύλακος ἅνθρωπός
[11, 480]   καὶ αἱ Ἀττικαί. Καὶ τῶν  μὲν   Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος ἐν τοῖσδε·
[11, 469]   πρὸς τὰς Ἀθήνησι θηρικλείους, Ἀθηναίων  μὲν   αὐτὰς τοῖς πλουσίοις διὰ τὰ
[11, 502]   χωροῦντα. Τοῦτον οὖν ἐμπλησάμενον πρῶτον  μὲν   αὐτὸν ἐκπιεῖν, ἔπειτα τῷ Σωκράτει
[11, 478]   τι καλοῦσι κοτύλην. Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν  μὲν   αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ ὀκτὼ μῆνας
[11, 466]   νέομεν ψευδῆ πρὸς ἀκτάν· ὃς  μὲν   ἀχρήμων, ἀφνεὸς τότε, τοὶ δ´
[11, 477]   δὲ ποιμένων ἔρρει λεώς,  μὲν   γάλακτος κίσσινον φέρων σκύφος πόνων
[11, 504]   κἀκ τῶν αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια  μὲν   γὰρ γεγράφασιν ἀμφότεροι, καὶ ἐν
[11, 470]   ὠκεανὸν προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν  μὲν   γὰρ διὰ κῦμα φέρει πολυήρατος
[11, 488]   καὶ τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα  μὲν   γὰρ εἶναι πυθμένα τὸν κατὰ
[11, 470]   ποτηρίου. Λέγει δ´ οὕτως· Ἠέλιος  μὲν   γὰρ ἔλαχεν πόνον ἤματα πάντα,
[11, 466]   νὴ τὸν Οὐρανόν, ὑπερήφανα. Ἐγὼ  μὲν   (γὰρ) ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ,
[11, 505]   πεπλασμένα θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ  μὲν   γὰρ καὶ ἐλθεῖν εἰς λόγους
[11, 461]   ἀρχαῖοι μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος  μὲν   γὰρ Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους
[11, 489]   ἰδέαν τῆς χρόας οὐσίαν.  μὲν   γὰρ οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ
[11, 508]   τινες καὶ διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος  μὲν   γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ τῷ βασιλεῖ
[11, 507]   ἂν καὶ λέγοι τις;  μὲν   γὰρ ψυχὴ διαπλαττομένη ἀθάνατος
[11, 493]   τὸ ἐξ ἀρχῆς συνεροῦμεν ἄλλος  μὲν   γέρων μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον
[11, 464]   πλείστοις προσάπτειν. Καλεῖσθαι γοῦν τὴν  μὲν   γυναικομανίαν, τὴν δ´ ὀρτυγομανίαν. Τινὲς
[11, 496]   κυμβία, ῥέοντα δώδεχ´, ὧν τὰ  μὲν   δέκ´ ἀργυρᾶ ἦν, δύο δὲ
[11, 475]   κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω, τὰ  μὲν   δέκ´ ἐγχέας ὕδατος, τὰ πέντε
[11, 465]   ἐν Κύκλωπι· Ἔγχευε δ´ ἓν  μὲν   δέπας κίσσινον μελαίνας σταγόνος ἀμβρότας
[11, 498]   Καὶ πάλιν· Καὶ τότε Μάντης  μὲν   δεσμὸν βοὸς αἴνυτο χερσίν, Ἴφικλος
[11, 495]   δικοτύλων· καὶ Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ  μὲν   δίχοα, τὰ δὲ καὶ μείζονα.
[11, 471]   δ´ ἔλαβεν. Καὶ Εὔβουλος ἐν  μὲν   Δόλωνι· Διένιψα δ´ οὐδὲν σκεῦος
[11, 488]   ὤτων οὕτως διορίζονται, ὅτι εἶχεν  μὲν   δύο ὦτα ἄνω, καθότι καὶ
[11, 500]   καὶ ἀργυροῦς σκύφους. Ὧν πρῶτοι  μὲν   ἐγένοντο καὶ κλέος ἔλαβον οἱ
[11, 477]   ὀλίγῳ δ´ ἥδετο κισσυβίῳ. Τῷ  μὲν   ἐγὼ τόδ´ ἔλεξα περιστείχοντος ἀλείσου
[11, 506]   τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον εὐπρόσωπον  μὲν   εἶναι, δεῖν δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας
[11, 473]   οὕτως· Ἑρμῆς, ὃν ἕλκους´ οἳ  μὲν   ἐκ προχοιδίου, οἳ δ´ ἐκ
[11, 490]   τὰς πελειάδας ὄρνεις εἶναι πρῶτον  μὲν   ἐκ τοῦ ποιητικοῦ σχηματισμοῦ τοῦ
[11, 466]   τῆς ἰδέας Σωκράτης φησίν· Οἱ  μὲν   ἐκ φιάλης πίνοντες ὅσον θέλουσι
[11, 491]   τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´ ἐπείπερ ἔσχισται  μὲν   ἑκάτερον τῶν ὤτων εἰς δύο
[11, 484]   πλέον ἔλαττον. Εἶτα ἐὰν  μὲν   ἐμέσῃς ἱκανῶς, ἀναπαύου μικρὸν περιχεάμενος·
[11, 501]   λέβητα καλεῖ ποιητὴς τὸν  μὲν   ἐμπυριβήτην, τὸν δὲ ἄπυρον· Κὰδ
[11, 498]   σκύφει καὶ τῷ κισσυβίῳ τῶν  μὲν   ἐν ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς
[11, 477]   Σκύφει, φησί, καὶ κισσυβίῳ τῶν  μὲν   ἐν ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς
[11, 460]   τῶν ποτηρίων σκευοθήκη παρ´ Ἀριστοφάνει  μὲν   ἐν Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον
[11, 499]   δὲ εἴρηκε τὸν λάγυνον Νικόστρατος  μὲν   ἐν Ἑκάτῃ· (Τῶν κατεσταμνισμένων ἡμῖν
[11, 500]   καλεῖται ποτήρια, ὧν μνημονεύει (Ἄλεξις  μὲν   ἐν Κονιατῇ· Κυμβία, φιάλαι, τραγέλαφοι,
[11, 470]   Μνημονεύει δὲ τῆς κύλικος Θεόπομπος  μὲν   ἐν Νεμέᾳ οὕτως· {ΣΠΙ. Χώρει
[11, 502]   Τῆς δὲ ἀργυρίδος (φιάλης) (Φερεκράτης  μὲν   ἐν Πέρσαις οὕτως μνημονεύει· Οὗτος
[11, 494]   ὄνομα ποτηρίου, οὗ μνημονεύει Κρατῖνος  μὲν   ἐν Πυτίνῃ οὕτως· (Πῶς τις
[11, 483]   τισι τῶν Ἑλλήνων· ἐν Ἄργει  μὲν   ἐν ταῖς δημοσίαις θοίναις, ἐν
[11, 488]   οὕτως τινές. Τῶν ποτηρίων τινὰ  μὲν   ἕνα πυθμένα ἔχειν τὸν φυσικὸν
[11, 476]   πίνοντας τοὺς ἀρχαίους κέρασι. Πίνδαρος  μὲν   ἐπὶ τῶν Κενταύρων λέγων· Ἀνδροδάμαντα
[11, 492]   ἐυπλόκαμος Ἑκαμήδη σφῶιν πρῶτον  μὲν   ἐπιπροίηλε τράπεζαν καλὴν κυανόπεζαν ἐύξοον,
[11, 493]   γράφει κατὰ λέξιν· Νῦν τὸ  μὲν   ἐπιτιμώμενόν ἐστι τῷ ποιητῇ ὅτι
[11, 463]   ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ γάρ, εἰ  μὲν   εὖ τις κακῶς φήσει
[11, 503]   Ἱππεῦσι· Πῶς οὖν διαιτώμεσθα; τὸ  μὲν   ἐφίππιον στρῶμ´ ἐστὶν ἡμῖν,
[11, 494]   κλέους τοῦ τῆς ἑορτῆς. Οὗ  μὲν   ἦμεν ἄρτι γὰρ ἐξ ὀξυβαφίων
[11, 467]   Καὶ Πίνδαρος δέ φησι. Πρὶν  μὲν   ἧρπε σχοινοτένειά τ´ ἀοιδὰ καὶ
[11, 492]   τῶν πελειάδων ἀκούωμεν, ὅτι τέσσαρες  μὲν   ἦσαν ἐπὶ τῶν ὤτων, δύο
[11, 462]   καὶ θαλίη. Χρὴ δὲ πρῶτον  μὲν   θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας εὐφήμοις
[11, 472]   Σιμμίας ποτήριον, παρατιθέμενος Ἀνακρέοντος· Ἠρίστησα  μὲν   ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν ἀποκλάς, οἴνου
[11, 508]   (ὅπερ) οὐχ εὑρίσκομεν, ἀλλὰ συμπόσια  μὲν   καὶ λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους
[11, 506]   Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν πρῶτον  μὲν   κακολογεῖ πάντας τοὺς ποιητάς, ἔπειτα
[11, 495]   δὲ ἐν ταῖς Γλώσσαις πελλητῆρα  μὲν   καλεῖν Θεσσαλοὺς καὶ Αἰολεῖς τὸν
[11, 474]   κατασκευασμάτων. Τοῦ γὰρ ἱστοῦ τὸ  μὲν   κατωτάτω πτέρνα καλεῖται, ἐμπίπτει
[11, 494]   ὕψος ὡς πυγονιαῖον. (ΟΞΥΒΑΦΟΝ.  μὲν   κοινὴ συνήθεια οὕτως καλεῖ τὸ
[11, 466]   τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος δὲ τὸ  μὲν   κύπελλόν φησι φιάλην εἶναι, τὸ
[11, 504]   περὶ τοῦ Κύρου οὖν  μὲν   λέγει ὡς ἐκ πρώτης ἡλικίας
[11, 476]   ῥιπὰν μελιηδέος οἴνου, ἐσσυμένως ἀπὸ  μὲν   λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον,
[11, 493]   ἐστι τῷ ποιητῇ ὅτι τοὺς  μὲν   λοιποὺς εἶπε μογέοντας ἀείρειν τὸ
[11, 493]   τεταγμένων Νέστωρ φαίνεται τῶν  μὲν   λοιπῶν πρεσβυτῶν μόνος τὸ δέπας
[11, 504]   οἶνος ἄρδων τὰς ψυχὰς τὰς  μὲν   λύπας ὥσπερ μανδραγόρας ἀνθρώπους
[11, 471]   νέος. Ἐν δὲ Κυβευταῖς· Ἄρτι  μὲν   μάλ´ ἀνδρικὴν τῶν θηρικλείων ὑπεραφρίζουσαν
[11, 509]   οὐκ ἄσκεπτα δυνάμενος λέγειν, εὖ  μὲν   μαχαίρᾳ ξύστ´ ἔχων τριχώματα, εὖ
[11, 496]   γνώμας σφάλλειν· νῦν δὲ τὸ  μὲν   μὴ εἰσφέρεσθαι ἔτι αὖ καταμένει·
[11, 493]   ἐπὶ τοῦ Μαχάονος· Ἀλλ´ ὃς  μὲν   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης, ἐκ τοῦ
[11, 493]   ὥπλισσε κυκεῶ. (Τὸ δὲ ~Ἄλλος  μὲν   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν,
[11, 493]   λυτικὸς προθεὶς τὰ ἔπη· Ἄλλος  μὲν   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν,
[11, 488]   δ´ ὑπὸ πυθμένες ἦσαν. ~(Ἄλλος  μὲν   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν·
[11, 505]   ταῖς γυναιξὶ τρέφειν Πάλιν  μὲν   Ξενοφῶν συναναβὰς Κύρῳ εἰς Πέρσας
[11, 504]   φυομένων. (Καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν  μὲν   θεὸς αὐτὰ ἄγαν ἀθρόως
[11, 465]   διογενὴς ἥρως ξανθὸς Πολυνείκης πρῶτα  μὲν   Οἰδιπόδῃ καλὴν παρέθηκε τράπεζαν ἀργυρέην
[11, 494]   τὸ κοινόν· εἶθ´ ὑπώμνυτο  μὲν   οἶνος ὄξος αὑτὸν εἶναι γνήσιον,
[11, 474]   Πειρίθου γάμῳ πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν  μὲν   οἰνοχόην καὶ τὸ κύπελλον λίθινα,
[11, 489]   καὶ δύο πυθμένας ὑποτίθεσθαι, τὸν  μὲν   οἷον τοῦ ποτηρίου φέροντα τὸν
[11, 490]   δὲ δυσομενάων. ~(Καὶ Ἄρατος· Αἳ  μὲν   ὁμῶς ὀλίγαι καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´
[11, 485]   ἡδέως καὶ φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ. Οἳ  μὲν   ὀξύνουσι τὴν τελευταίαν, ὡς καλή,
[11, 466]   Καὶ πάλιν Νᾶμα μελισσῶν ἡδὺ  μὲν   ὄρθρου καταβαυκαλίσαι τοῖς ὑπὸ πολλῆς
[11, 500]   ἀλήτων κἀλφίτων ἀπερρόφεις. (ΦΙΑΛΗ. Ὅμηρος  μὲν   ὅταν λέγῃ· Ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον
[11, 478]   Πύρνον καὶ κοτύλην. Ὃν κύλικα  μὲν   οὐκ εἶναι, οὐ γὰρ ἔχειν
[11, 495]   δῆλον, οἶμαι, ποιῶν ὅτι ποτήριον  μὲν   οὐκ ἦν, δι´ ἀπορίαν δὲ
[11, 468]   Κάστορος δ´ ἔργον ποδῶν. Ἐπιγένης  μὲν   οὖν ἀκούει τὸ ἄμφωτον ποτήριον,
[11, 481]   κυμβία ἐκάρωσεν ὑμᾶς. {Β. Ἀνακεχαίτικεν  μὲν   οὖν. Ἄλεξις Ἱππεῖ· ~Τά τε
[11, 500]   {Β. Πλοῖα; {Α. Τοὺς κάδους  μὲν   οὖν καλοῦσι γαυλοὺς πάντες οἱ
[11, 506]   φησι Νικίας Νικαεύς. Τὰ  μὲν   οὖν κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα σιωπῶ·
[11, 466]   Διὸς σωτῆρος» {Α. Οὐκ ἄλλου  μὲν   οὖν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Τοιοῦτον εἴδομεν
[11, 488]   πεπαρμένους αὐτοὺς δεῖ δέχεσθαι. Οἳ  μὲν   οὖν λέγουσιν ἔξωθεν δεῖν ἐμπείρεσθαι
[11, 488]   περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς  μὲν   οὖν τορευτὴς ἐπεδείκνυεν, φησίν,
[11, 482]   εἰς τὴν κτῆσιν παρειληφέναι. Κυάθῳ  μὲν   οὖν οὐδὲν ἐχρῶντο τότε οὐδὲ
[11, 469]   γέγονε νῦν ποτήριον; {Α. Κώμη  μὲν   οὖν τίς ἐστι περὶ τὴν
[11, 483]   ὕδωρ πίνειν οὐ καθαρόν. Πρῶτον  μὲν   οὖν τὸ μὴ λίαν κατάδηλον
[11, 466]   βουλόμενον ἀνασῶσαι τὴν παιδίσκην. Τότε  μὲν   οὖν ὑπὸ κύματος αὐτοὺς ἀμφοτέρους
[11, 466]   καὶ οὕτως πίνοντας. ΑΜΥΣΤΙΣ. Καλεῖται  μὲν   οὕτω πόσις τις, ἣν ἔστιν
[11, 469]   διεκομίζετο ἐπὶ τὴν δύσιν Στησίχορος  μὲν   οὕτως φησίν· Ἆμος δ´ Ὑπεριονίδας
[11, 466]   τὸν τρόπον, καὶ ὅτι  μὲν   παρθένος παρὰ ταῖς Νηρῇσι διέτριβεν,
[11, 478]   φησί· Τὸ δὲ κόνδυ ἐστὶ  μὲν   Περσικόν, τὴν δὲ ἀρχὴν ἣν
[11, 499]   ἐποποιὸς ἐν Ἐπιγράμμασιν· Ἥμισυ  μὲν   πίσσης κωνίτιδος, ἥμισυ δ´ οἴνου,
[11, 473]   ἴσον ἴσῳ κεκραμένον. (ΚΑΝΘΑΡΟΣ. Ὅτι  μὲν   πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι δὲ
[11, 483]   ἐπιστολῇ φησιν οὕτως· Συμβαίνει τοὺς  μὲν   πολὺν ἄκρατον ἐν ταῖς συνουσίαις
[11, 484]   δριμύτητες· ταύταις οὖν ἐστι τῶν  μὲν   πόρων οἰκειότατος διὰ τῆς
[11, 496]   δύο πλημοχόας πληρώσαντες τὴν  μὲν   πρὸς ἀνατολάς, τὴν δὲ πρὸς
[11, 496]   ἐν Ἑρμῇ λέγων οὕτως· Κρατῆρε  μὲν   πρώτιστον ἀργυρὼ δύο, φιάλας δὲ
[11, 476]   εἰσῆλθε πρὸς τὸν Σεύθην, ἠσπάζοντο  μὲν   πρῶτον ἀλλήλους καὶ κατὰ τὸν
[11, 464]   Ἀθηναῖοι τοῖς Διονυσιακοῖς ἀγῶσι τὸ  μὲν   πρῶτον ἠριστηκότες καὶ πεπωκότες ἐβάδιζον
[11, 504]   ἀμφότεροι, καὶ ἐν αὐτοῖς  μὲν   τὰς αὐλητρίδας ἐκβάλλει, δὲ
[11, 509]   καὶ ἁλοὺς καὶ ἀδοξήσας ἐν  μὲν   τῇ πόλει ἐπέμενε παλαιὸς καταγεγηρακώς,
[11, 505]   τοὺς ἄλλους ἁπαξαπλῶς κακολογήσας, ἐν  μὲν   τῇ Πολιτείᾳ Ὅμηρον ἐκβάλλων καὶ
[11, 488]   καὶ μικρὸν ἔτι μετεωριζόμεναι κατὰ  μὲν   τὴν ἀπόστασιν τοῦ ἀγγείου φυλάττουσι
[11, 495]   πρόχοον. Σέλευκος δὲ πελίχναν Βοιωτοὺς  μὲν   τὴν κύλικα, Εὐφρόνιος δὲ ἐν
[11, 482]   προσεκέκτητο. Δοκεῖ δή μοι τὸ  μὲν   τῆς τῶν ἀνθρώπων χρείας ἕνεκα,
[11, 488]   ἄειρεν. Ἐν τούτοις ζητεῖται πρῶτον  μὲν   τί ποτ´ ἐστὶ τὸ χρυσείοις
[11, 495]   ὑπερφίαλον κελαρύζετε. Νυνὶ δὲ τὸ  μὲν   τοιοῦτον ἀγγεῖον καθιερωμένον τινὰ τρόπον
[11, 508]   τοῦ Πλάτωνος καὶ Σόλωνος, τῶν  μὲν   τοῖς νόμοις ἐμμένειν τοὺς πολίτας,
[11, 495]   τύπος ἦν τοῦ ἀγγείου πρότερον  μὲν   (τοῖς Παναθηναικοῖς ἐοικώς, ἡνίκα ἐκαλεῖτο
[11, 503]   ὅτι δύο πυθμένας ἔχει, ἕνα  μὲν   τὸν κατὰ τὸ κύτος αὐτῷ
[11, 459]   καί τι διαλεχθῆναι ἔφη· Παρὰ  μὲν   τῷ Ἀδράστῳ, ἄνδρες φίλοι, καθίσαντες
[11, 477]   καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος  μὲν   τῷ κισσυβίῳ, θατέρῳ δὲ Εὔμαιος.
[11, 507]   τρὶς εἰς Σικελίαν ἐκπλεύσας· ἅπαξ  μὲν   τῶν ῥυάκων χάριν, ὅτε καὶ
[11, 468]   Ἄδρηστος ἐποιχομένους ἐκέλευσε ῥεξέμεν· ἐν  μὲν   ὕδωρ, ἐν δ´ ἀσκηθὲς μέλι
[11, 501]   Ἀσκληπιάδης δ´ Μυρλεανὸς  μὲν   φιάλη, φησί, κατ´ ἀντιστοιχίαν ἐστὶ
[11, 491]   θάμνους ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας,  μὲν   φυλίης, δ´ ἐλαίης. ~(Γενήσονται
[11, 463]   Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ διὰ τούτων·  μὲν   Χῖος (καὶ Θάσιος ἐκ μεγάλων
[11, 465]   ταῦτα· Καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν  μὲν   ὡς πλεῖστα ἔχωσιν, τούτῳ καλλωπίζονται·




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008