Livre, pages |
[11, 468] |
ἔκπωμα
δακτυλωτόν,
ἄχραντον
πυρί,
Πελίου
|
μὲν |
ἆθλον,
Κάστορος
δ´
ἔργον
ποδῶν. |
[11, 504] |
Οὕτω
δὴ
καὶ
ἡμεῖς,
ἢν
|
μὲν |
ἀθρόον
τὸ
ποτὸν
ἐγχεώμεθα,
ταχὺ |
[11, 505] |
~(Μαντεύομαι
δὲ
περὶ
Κύρου
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
στρατηγὸν
αὐτὸν
ἀγαθὸν
εἶναι |
[11, 488] |
καὶ
τοῦτο
λέγεται
ὅτι
οἱ
|
μὲν |
ἄλλοι
μογοῦντες
ἐβάσταζον
τὸ
ποτήριον, |
[11, 501] |
ἐξ
ἑκατέρου
μέρους,
ἢ
τὸ
|
μὲν |
ἀμφὶ
σημαίνει
τὸ
περί,
τοῦτο |
[11, 491] |
κατὰ
τὴν
τελευταίαν
ὑπόληξιν,
ἕκαστον
|
μὲν |
ἂν
λέγοιτο
καθὸ
τέτταρες
αἱ |
[11, 481] |
διὰ
τούτων·
Εἶτ´
ἐκεραμεύσαντο
τοῖς
|
μὲν |
ἀνδράσιν
ποτήρια
πλατέα,
τοίχους
οὐκ |
[11, 477] |
αὐτῷ·
Καὶ
γὰρ
ὃ
Θρηικίην
|
μὲν |
ἀνήνατο
χανδὸν
ἄμυστιν
ζωροποτεῖν,
ὀλίγῳ |
[11, 491] |
δ´
ἀέξετο
πᾶσι
μέλεσσι.
Τὸν
|
μὲν |
ἄρα
τρήρωνες
ὑπὸ
ζαθέῳ
τράφον |
[11, 482] |
καὶ
μόνον
ὀνόματι
διαλλάσσει
Τοὺς
|
μὲν |
ἄρα
χρυσέοισι
κυπέλλοις
υἷες
Ἀχαιῶν
|
[11, 502] |
κὠμφαλωτὰς
χρυσίδας.
(Ἀθηναῖοι
δὲ
τὰς
|
μὲν |
ἀργυρᾶς
φιάλας
ἀργυρίδας
λέγουσι,
χρυσίδας |
[11, 472] |
δ´
ἐν
Φιλωνίδῃ·
Τοιγαροῦν
ἐμοὶ
|
μὲν |
ἀρτίως
ὁ
δεσπότης
δι´
ἀρετὴν |
[11, 470] |
τὴν
παροιμίαν
αἰεί
ποτ´
εὖ
|
μὲν |
ἀσκός,
εὖ
δὲ
θύλακος
ἅνθρωπός |
[11, 480] |
καὶ
αἱ
Ἀττικαί.
Καὶ
τῶν
|
μὲν |
Ἀττικῶν
μνημονεύει
Πίνδαρος
ἐν
τοῖσδε· |
[11, 469] |
πρὸς
τὰς
Ἀθήνησι
θηρικλείους,
Ἀθηναίων
|
μὲν |
αὐτὰς
τοῖς
πλουσίοις
διὰ
τὰ |
[11, 502] |
χωροῦντα.
Τοῦτον
οὖν
ἐμπλησάμενον
πρῶτον
|
μὲν |
αὐτὸν
ἐκπιεῖν,
ἔπειτα
τῷ
Σωκράτει |
[11, 478] |
τι
καλοῦσι
κοτύλην.
Θουκυδίδης·
Ἐδίδοσαν
|
μὲν |
αὐτῶν
ἑκάστῳ
ἐπὶ
ὀκτὼ
μῆνας |
[11, 466] |
νέομεν
ψευδῆ
πρὸς
ἀκτάν·
ὃς
|
μὲν |
ἀχρήμων,
ἀφνεὸς
τότε,
τοὶ
δ´ |
[11, 477] |
δὲ
ποιμένων
ἔρρει
λεώς,
ὃ
|
μὲν |
γάλακτος
κίσσινον
φέρων
σκύφος
πόνων |
[11, 504] |
κἀκ
τῶν
αὐτῶν
ὑποθέσεων.
Συμπόσια
|
μὲν |
γὰρ
γεγράφασιν
ἀμφότεροι,
καὶ
ἐν |
[11, 470] |
ὠκεανὸν
προλιποῦς´
οὐρανὸν
εἰσαναβῇ·
(τὸν
|
μὲν |
γὰρ
διὰ
κῦμα
φέρει
πολυήρατος |
[11, 488] |
καὶ
τὰ
τούτοις
ὅμοια·
ἕνα
|
μὲν |
γὰρ
εἶναι
πυθμένα
τὸν
κατὰ |
[11, 470] |
ποτηρίου.
Λέγει
δ´
οὕτως·
Ἠέλιος
|
μὲν |
γὰρ
ἔλαχεν
πόνον
ἤματα
πάντα, |
[11, 466] |
νὴ
τὸν
Οὐρανόν,
ὑπερήφανα.
Ἐγὼ
|
μὲν |
(γὰρ)
ἐξέστην
ἰδών.
Κρατῆρες
ἀργυροῖ, |
[11, 505] |
ὁ
πεπλασμένα
θαύματα
εἰδώς.
(Παρμενίδῃ
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
ἐλθεῖν
εἰς
λόγους |
[11, 461] |
ἀρχαῖοι
μεγάλοις
ἔπινον
ποτηρίοις.
Δικαίαρχος
|
μὲν |
γὰρ
ὁ
Μεσσήνιος,
ὁ
Ἀριστοτέλους |
[11, 489] |
ἰδέαν
τῆς
χρόας
οὐσίαν.
Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
οὐρανὸς
ἀργύρῳ
προσέοικεν,
οἱ |
[11, 508] |
τινες
καὶ
διάβολοι
γενόμενοι.
(Εὐφραῖος
|
μὲν |
γὰρ
παρὰ
(Περδίκκᾳ
τῷ
βασιλεῖ |
[11, 507] |
ἂν
καὶ
λέγοι
τις;
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
ψυχὴ
ἡ
διαπλαττομένη
ἀθάνατος |
[11, 493] |
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
συνεροῦμεν
ἄλλος
|
μὲν |
γέρων
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
πλεῖον |
[11, 464] |
πλείστοις
προσάπτειν.
Καλεῖσθαι
γοῦν
τὴν
|
μὲν |
γυναικομανίαν,
τὴν
δ´
ὀρτυγομανίαν.
Τινὲς |
[11, 496] |
κυμβία,
ῥέοντα
δώδεχ´,
ὧν
τὰ
|
μὲν |
δέκ´
ἀργυρᾶ
ἦν,
δύο
δὲ |
[11, 475] |
κελέβην,
ὅκως
ἄμυστιν
προπίω,
τὰ
|
μὲν |
δέκ´
ἐγχέας
ὕδατος,
τὰ
πέντε |
[11, 465] |
ἐν
Κύκλωπι·
Ἔγχευε
δ´
ἓν
|
μὲν |
δέπας
κίσσινον
μελαίνας
σταγόνος
ἀμβρότας |
[11, 498] |
Καὶ
πάλιν·
Καὶ
τότε
Μάντης
|
μὲν |
δεσμὸν
βοὸς
αἴνυτο
χερσίν,
Ἴφικλος |
[11, 495] |
δικοτύλων·
καὶ
Παναθηναικὰ
μέγιστα,
τὰ
|
μὲν
|
δίχοα,
τὰ
δὲ
καὶ
μείζονα. |
[11, 471] |
δ´
ἔλαβεν.
Καὶ
Εὔβουλος
ἐν
|
μὲν |
Δόλωνι·
Διένιψα
δ´
οὐδὲν
σκεῦος |
[11, 488] |
ὤτων
οὕτως
διορίζονται,
ὅτι
εἶχεν
|
μὲν |
δύο
ὦτα
ἄνω,
καθότι
καὶ |
[11, 500] |
καὶ
ἀργυροῦς
σκύφους.
Ὧν
πρῶτοι
|
μὲν |
ἐγένοντο
καὶ
κλέος
ἔλαβον
οἱ |
[11, 477] |
ὀλίγῳ
δ´
ἥδετο
κισσυβίῳ.
Τῷ
|
μὲν |
ἐγὼ
τόδ´
ἔλεξα
περιστείχοντος
ἀλείσου |
[11, 506] |
τὸν
τῶν
Ἀθηναίων
δῆμον
εὐπρόσωπον
|
μὲν |
εἶναι,
δεῖν
δ´
αὐτὸν
ἀποδύσαντας |
[11, 473] |
οὕτως·
Ἑρμῆς,
ὃν
ἕλκους´
οἳ
|
μὲν |
ἐκ
προχοιδίου,
οἳ
δ´
ἐκ |
[11, 490] |
τὰς
πελειάδας
ὄρνεις
εἶναι
πρῶτον
|
μὲν |
ἐκ
τοῦ
ποιητικοῦ
σχηματισμοῦ
τοῦ |
[11, 466] |
τῆς
ἰδέας
Σωκράτης
φησίν·
Οἱ
|
μὲν |
ἐκ
φιάλης
πίνοντες
ὅσον
θέλουσι |
[11, 491] |
τὸν
ἀριθμόν·
ἀλλ´
ἐπείπερ
ἔσχισται
|
μὲν |
ἑκάτερον
τῶν
ὤτων
εἰς
δύο |
[11, 484] |
πλέον
ἢ
ἔλαττον.
Εἶτα
ἐὰν
|
μὲν |
ἐμέσῃς
ἱκανῶς,
ἀναπαύου
μικρὸν
περιχεάμενος· |
[11, 501] |
λέβητα
καλεῖ
ὁ
ποιητὴς
τὸν
|
μὲν |
ἐμπυριβήτην,
τὸν
δὲ
ἄπυρον·
Κὰδ |
[11, 498] |
σκύφει
καὶ
τῷ
κισσυβίῳ
τῶν
|
μὲν |
ἐν
ἄστει
καὶ
μετρίων
οὐδεὶς |
[11, 477] |
Σκύφει,
φησί,
καὶ
κισσυβίῳ
τῶν
|
μὲν |
ἐν
ἄστει
καὶ
μετρίων
οὐδεὶς |
[11, 460] |
τῶν
ποτηρίων
σκευοθήκη
παρ´
Ἀριστοφάνει
|
μὲν |
ἐν
Γεωργοῖς·
(Ὥσπερ
κυλικείου
τοὐθόνιον |
[11, 499] |
δὲ
εἴρηκε
τὸν
λάγυνον
Νικόστρατος
|
μὲν |
ἐν
Ἑκάτῃ·
(Τῶν
κατεσταμνισμένων
ἡμῖν |
[11, 500] |
καλεῖται
ποτήρια,
ὧν
μνημονεύει
(Ἄλεξις
|
μὲν |
ἐν
Κονιατῇ·
Κυμβία,
φιάλαι,
τραγέλαφοι, |
[11, 470] |
Μνημονεύει
δὲ
τῆς
κύλικος
Θεόπομπος
|
μὲν |
ἐν
Νεμέᾳ
οὕτως·
{ΣΠΙ.
Χώρει |
[11, 502] |
Τῆς
δὲ
ἀργυρίδος
(φιάλης)
(Φερεκράτης
|
μὲν |
ἐν
Πέρσαις
οὕτως
μνημονεύει·
Οὗτος |
[11, 494] |
ὄνομα
ποτηρίου,
οὗ
μνημονεύει
Κρατῖνος
|
μὲν |
ἐν
Πυτίνῃ
οὕτως·
(Πῶς
τις |
[11, 483] |
τισι
τῶν
Ἑλλήνων·
ἐν
Ἄργει
|
μὲν |
ἐν
ταῖς
δημοσίαις
θοίναις,
ἐν |
[11, 488] |
οὕτως
τινές.
Τῶν
ποτηρίων
τινὰ
|
μὲν |
ἕνα
πυθμένα
ἔχειν
τὸν
φυσικὸν |
[11, 476] |
πίνοντας
τοὺς
ἀρχαίους
κέρασι.
Πίνδαρος
|
μὲν |
ἐπὶ
τῶν
Κενταύρων
λέγων·
Ἀνδροδάμαντα |
[11, 492] |
ἐυπλόκαμος
Ἑκαμήδη
ἣ
σφῶιν
πρῶτον
|
μὲν |
ἐπιπροίηλε
τράπεζαν
καλὴν
κυανόπεζαν
ἐύξοον, |
[11, 493] |
γράφει
κατὰ
λέξιν·
Νῦν
τὸ
|
μὲν |
ἐπιτιμώμενόν
ἐστι
τῷ
ποιητῇ
ὅτι |
[11, 463] |
ἀνθρωπίνης
μοίρας;
ἐγὼ
γάρ,
εἰ
|
μὲν |
εὖ
τις
ἢ
κακῶς
φήσει |
[11, 503] |
Ἱππεῦσι·
Πῶς
οὖν
διαιτώμεσθα;
τὸ
|
μὲν |
ἐφίππιον
στρῶμ´
ἐστὶν
ἡμῖν,
ὁ |
[11, 494] |
κλέους
τοῦ
τῆς
ἑορτῆς.
Οὗ
|
μὲν |
ἦμεν
ἄρτι
γὰρ
ἐξ
ὀξυβαφίων |
[11, 467] |
Καὶ
Πίνδαρος
δέ
φησι.
Πρὶν
|
μὲν |
ἧρπε
σχοινοτένειά
τ´
ἀοιδὰ
καὶ |
[11, 492] |
τῶν
πελειάδων
ἀκούωμεν,
ὅτι
τέσσαρες
|
μὲν |
ἦσαν
ἐπὶ
τῶν
ὤτων,
δύο |
[11, 462] |
καὶ
θαλίη.
Χρὴ
δὲ
πρῶτον
|
μὲν |
θεὸν
ὑμνεῖν
εὔφρονας
ἄνδρας
εὐφήμοις |
[11, 472] |
Σιμμίας
ποτήριον,
παρατιθέμενος
Ἀνακρέοντος·
Ἠρίστησα
|
μὲν |
ἰτρίου
λεπτοῦ
μικρὸν
ἀποκλάς,
οἴνου |
[11, 508] |
(ὅπερ)
οὐχ
εὑρίσκομεν,
ἀλλὰ
συμπόσια
|
μὲν |
καὶ
λόγους
ὑπὲρ
ἔρωτος
εἰρημένους |
[11, 506] |
Ἴωνι
ἐπιγραφομένῳ,
ἐν
ᾧ
πρῶτον
|
μὲν |
κακολογεῖ
πάντας
τοὺς
ποιητάς,
ἔπειτα |
[11, 495] |
δὲ
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
πελλητῆρα
|
μὲν |
καλεῖν
Θεσσαλοὺς
καὶ
Αἰολεῖς
τὸν |
[11, 474] |
κατασκευασμάτων.
Τοῦ
γὰρ
ἱστοῦ
τὸ
|
μὲν |
κατωτάτω
πτέρνα
καλεῖται,
ᾗ
ἐμπίπτει |
[11, 494] |
ὕψος
ὡς
πυγονιαῖον.
(ΟΞΥΒΑΦΟΝ.
Ἡ
|
μὲν |
κοινὴ
συνήθεια
οὕτως
καλεῖ
τὸ |
[11, 466] |
τὸ
κυρτόν.
(Ἀνίκητος
δὲ
τὸ
|
μὲν |
κύπελλόν
φησι
φιάλην
εἶναι,
τὸ |
[11, 504] |
περὶ
τοῦ
Κύρου
οὖν
ὃ
|
μὲν |
λέγει
ὡς
ἐκ
πρώτης
ἡλικίας |
[11, 476] |
ῥιπὰν
μελιηδέος
οἴνου,
ἐσσυμένως
ἀπὸ
|
μὲν |
λευκὸν
γάλα
χερσὶ
τραπεζᾶν
ὤθεον, |
[11, 493] |
ἐστι
τῷ
ποιητῇ
ὅτι
τοὺς
|
μὲν |
λοιποὺς
εἶπε
μογέοντας
ἀείρειν
τὸ |
[11, 493] |
τεταγμένων
ὁ
Νέστωρ
φαίνεται
τῶν
|
μὲν |
λοιπῶν
πρεσβυτῶν
μόνος
τὸ
δέπας |
[11, 504] |
οἶνος
ἄρδων
τὰς
ψυχὰς
τὰς
|
μὲν |
λύπας
ὥσπερ
ὁ
μανδραγόρας
ἀνθρώπους |
[11, 471] |
νέος.
Ἐν
δὲ
Κυβευταῖς·
Ἄρτι
|
μὲν |
μάλ´
ἀνδρικὴν
τῶν
θηρικλείων
ὑπεραφρίζουσαν |
[11, 509] |
οὐκ
ἄσκεπτα
δυνάμενος
λέγειν,
εὖ
|
μὲν |
μαχαίρᾳ
ξύστ´
ἔχων
τριχώματα,
εὖ |
[11, 496] |
γνώμας
σφάλλειν·
νῦν
δὲ
τὸ
|
μὲν |
μὴ
εἰσφέρεσθαι
ἔτι
αὖ
καταμένει· |
[11, 493] |
ἐπὶ
τοῦ
Μαχάονος·
Ἀλλ´
ὃς
|
μὲν |
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης,
ἐκ
τοῦ |
[11, 493] |
ὥπλισσε
κυκεῶ.
(Τὸ
δὲ
~Ἄλλος
|
μὲν |
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
(πλεῖον
ἐόν, |
[11, 493] |
λυτικὸς
προθεὶς
τὰ
ἔπη·
Ἄλλος
|
μὲν |
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
(πλεῖον
ἐόν, |
[11, 488] |
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν.
~(Ἄλλος
|
μὲν |
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
πλεῖον
ἐόν· |
[11, 505] |
ταῖς
γυναιξὶ
τρέφειν
Πάλιν
ὁ
|
μὲν |
Ξενοφῶν
συναναβὰς
Κύρῳ
εἰς
Πέρσας |
[11, 504] |
φυομένων.
(Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνα,
ὅταν
|
μὲν |
ὁ
θεὸς
αὐτὰ
ἄγαν
ἀθρόως |
[11, 465] |
διογενὴς
ἥρως
ξανθὸς
Πολυνείκης
πρῶτα
|
μὲν |
Οἰδιπόδῃ
καλὴν
παρέθηκε
τράπεζαν
ἀργυρέην |
[11, 494] |
τὸ
κοινόν·
εἶθ´
ὑπώμνυτο
ὁ
|
μὲν |
οἶνος
ὄξος
αὑτὸν
εἶναι
γνήσιον, |
[11, 474] |
Πειρίθου
γάμῳ
πεποίηκεν
(Ἵππυς
τὴν
|
μὲν |
οἰνοχόην
καὶ
τὸ
κύπελλον
λίθινα, |
[11, 489] |
καὶ
δύο
πυθμένας
ὑποτίθεσθαι,
τὸν
|
μὲν |
οἷον
τοῦ
ποτηρίου
φέροντα
τὸν |
[11, 490] |
δὲ
δυσομενάων.
~(Καὶ
Ἄρατος·
Αἳ
|
μὲν |
ὁμῶς
ὀλίγαι
καὶ
ἀφεγγέες,
ἀλλ´ |
[11, 485] |
ἡδέως
καὶ
φίλως.
~(ΛΕΠΑΣΤΗ.
Οἳ
|
μὲν |
ὀξύνουσι
τὴν
τελευταίαν,
ὡς
καλή, |
[11, 466] |
Καὶ
πάλιν
Νᾶμα
μελισσῶν
ἡδὺ
|
μὲν |
ὄρθρου
καταβαυκαλίσαι
τοῖς
ὑπὸ
πολλῆς
|
[11, 500] |
ἀλήτων
κἀλφίτων
ἀπερρόφεις.
(ΦΙΑΛΗ.
Ὅμηρος
|
μὲν |
ὅταν
λέγῃ·
Ἀμφίθετον
φιάλην
ἀπύρωτον |
[11, 478] |
Πύρνον
καὶ
κοτύλην.
Ὃν
κύλικα
|
μὲν |
οὐκ
εἶναι,
οὐ
γὰρ
ἔχειν |
[11, 495] |
δῆλον,
οἶμαι,
ποιῶν
ὅτι
ποτήριον
|
μὲν |
οὐκ
ἦν,
δι´
ἀπορίαν
δὲ |
[11, 468] |
Κάστορος
δ´
ἔργον
ποδῶν.
Ἐπιγένης
|
μὲν |
οὖν
ἀκούει
τὸ
ἄμφωτον
ποτήριον, |
[11, 481] |
κυμβία
ἐκάρωσεν
ὑμᾶς.
{Β.
Ἀνακεχαίτικεν
|
μὲν |
οὖν.
Ἄλεξις
Ἱππεῖ·
~Τά
τε |
[11, 500] |
{Β.
Πλοῖα;
{Α.
Τοὺς
κάδους
|
μὲν |
οὖν
καλοῦσι
γαυλοὺς
πάντες
οἱ |
[11, 506] |
φησι
Νικίας
ὁ
Νικαεύς.
Τὰ
|
μὲν |
οὖν
κατὰ
Ἀλκιβιάδου
λεχθέντα
σιωπῶ· |
[11, 466] |
Διὸς
σωτῆρος»
{Α.
Οὐκ
ἄλλου
|
μὲν |
οὖν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
Τοιοῦτον
εἴδομεν |
[11, 488] |
πεπαρμένους
αὐτοὺς
δεῖ
δέχεσθαι.
Οἳ
|
μὲν |
οὖν
λέγουσιν
ἔξωθεν
δεῖν
ἐμπείρεσθαι |
[11, 488] |
περὶ
κουλεὸν
ἦεν
ἀργύρεον.
Ἀπελλῆς
|
μὲν |
οὖν
ὁ
τορευτὴς
ἐπεδείκνυεν,
φησίν, |
[11, 482] |
εἰς
τὴν
κτῆσιν
παρειληφέναι.
Κυάθῳ
|
μὲν |
οὖν
οὐδὲν
ἐχρῶντο
τότε
οὐδὲ |
[11, 469] |
γέγονε
νῦν
ποτήριον;
{Α.
Κώμη
|
μὲν |
οὖν
τίς
ἐστι
περὶ
τὴν |
[11, 483] |
ὕδωρ
πίνειν
οὐ
καθαρόν.
Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
τὸ
μὴ
λίαν
κατάδηλον |
[11, 466] |
βουλόμενον
ἀνασῶσαι
τὴν
παιδίσκην.
Τότε
|
μὲν |
οὖν
ὑπὸ
κύματος
αὐτοὺς
ἀμφοτέρους |
[11, 466] |
καὶ
οὕτως
πίνοντας.
ΑΜΥΣΤΙΣ.
Καλεῖται
|
μὲν |
οὕτω
πόσις
τις,
ἣν
ἔστιν |
[11, 469] |
διεκομίζετο
ἐπὶ
τὴν
δύσιν
Στησίχορος
|
μὲν |
οὕτως
φησίν·
Ἆμος
δ´
Ὑπεριονίδας |
[11, 466] |
τὸν
τρόπον,
καὶ
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
παρθένος
παρὰ
ταῖς
Νηρῇσι
διέτριβεν, |
[11, 478] |
φησί·
Τὸ
δὲ
κόνδυ
ἐστὶ
|
μὲν |
Περσικόν,
τὴν
δὲ
ἀρχὴν
ἣν |
[11, 499] |
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
Ἐπιγράμμασιν·
Ἥμισυ
|
μὲν |
πίσσης
κωνίτιδος,
ἥμισυ
δ´
οἴνου, |
[11, 473] |
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένον.
(ΚΑΝΘΑΡΟΣ.
Ὅτι
|
μὲν |
πλοίου
ὄνομα
κοινόν,
ὅτι
δὲ |
[11, 483] |
ἐπιστολῇ
φησιν
οὕτως·
Συμβαίνει
τοὺς
|
μὲν |
πολὺν
ἄκρατον
ἐν
ταῖς
συνουσίαις |
[11, 484] |
δριμύτητες·
ταύταις
οὖν
ἐστι
τῶν
|
μὲν |
πόρων
οἰκειότατος
ὁ
διὰ
τῆς |
[11, 496] |
ᾗ
δύο
πλημοχόας
πληρώσαντες
τὴν
|
μὲν |
πρὸς
ἀνατολάς,
τὴν
δὲ
πρὸς |
[11, 496] |
ἐν
Ἑρμῇ
λέγων
οὕτως·
Κρατῆρε
|
μὲν |
πρώτιστον
ἀργυρὼ
δύο,
φιάλας
δὲ |
[11, 476] |
εἰσῆλθε
πρὸς
τὸν
Σεύθην,
ἠσπάζοντο
|
μὲν |
πρῶτον
ἀλλήλους
καὶ
κατὰ
τὸν |
[11, 464] |
Ἀθηναῖοι
τοῖς
Διονυσιακοῖς
ἀγῶσι
τὸ
|
μὲν |
πρῶτον
ἠριστηκότες
καὶ
πεπωκότες
ἐβάδιζον |
[11, 504] |
ἀμφότεροι,
καὶ
ἐν
αὐτοῖς
ὃ
|
μὲν |
τὰς
αὐλητρίδας
ἐκβάλλει,
ὃ
δὲ |
[11, 509] |
καὶ
ἁλοὺς
καὶ
ἀδοξήσας
ἐν
|
μὲν |
τῇ
πόλει
ἐπέμενε
παλαιὸς
καταγεγηρακώς, |
[11, 505] |
τοὺς
ἄλλους
ἁπαξαπλῶς
κακολογήσας,
ἐν
|
μὲν |
τῇ
Πολιτείᾳ
Ὅμηρον
ἐκβάλλων
καὶ |
[11, 488] |
καὶ
μικρὸν
ἔτι
μετεωριζόμεναι
κατὰ
|
μὲν |
τὴν
ἀπόστασιν
τοῦ
ἀγγείου
φυλάττουσι |
[11, 495] |
πρόχοον.
Σέλευκος
δὲ
πελίχναν
Βοιωτοὺς
|
μὲν |
τὴν
κύλικα,
Εὐφρόνιος
δὲ
ἐν |
[11, 482] |
προσεκέκτητο.
Δοκεῖ
δή
μοι
τὸ
|
μὲν |
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
χρείας
ἕνεκα, |
[11, 488] |
ἄειρεν.
Ἐν
τούτοις
ζητεῖται
πρῶτον
|
μὲν |
τί
ποτ´
ἐστὶ
τὸ
χρυσείοις |
[11, 495] |
ὑπερφίαλον
κελαρύζετε.
Νυνὶ
δὲ
τὸ
|
μὲν |
τοιοῦτον
ἀγγεῖον
καθιερωμένον
τινὰ
τρόπον |
[11, 508] |
τοῦ
Πλάτωνος
καὶ
Σόλωνος,
τῶν
|
μὲν |
τοῖς
νόμοις
ἐμμένειν
τοὺς
πολίτας, |
[11, 495] |
τύπος
ἦν
τοῦ
ἀγγείου
πρότερον
|
μὲν |
(τοῖς
Παναθηναικοῖς
ἐοικώς,
ἡνίκα
ἐκαλεῖτο |
[11, 503] |
ὅτι
δύο
πυθμένας
ἔχει,
ἕνα
|
μὲν |
τὸν
κατὰ
τὸ
κύτος
αὐτῷ |
[11, 459] |
καί
τι
διαλεχθῆναι
ἔφη·
Παρὰ
|
μὲν |
τῷ
Ἀδράστῳ,
ἄνδρες
φίλοι,
καθίσαντες |
[11, 477] |
καὶ
οἱ
ἐν
ἀγρῷ·
(Πολύφημος
|
μὲν |
τῷ
κισσυβίῳ,
θατέρῳ
δὲ
Εὔμαιος. |
[11, 507] |
τρὶς
εἰς
Σικελίαν
ἐκπλεύσας·
ἅπαξ
|
μὲν |
τῶν
ῥυάκων
χάριν,
ὅτε
καὶ |
[11, 468] |
Ἄδρηστος
ἐποιχομένους
ἐκέλευσε
ῥεξέμεν·
ἐν
|
μὲν |
ὕδωρ,
ἐν
δ´
ἀσκηθὲς
μέλι |
[11, 501] |
Ἀσκληπιάδης
δ´
ὁ
Μυρλεανὸς
Ἡ
|
μὲν |
φιάλη,
φησί,
κατ´
ἀντιστοιχίαν
ἐστὶ |
[11, 491] |
θάμνους
ἐξ
ὁμόθεν
πεφυῶτας,
ὃ
|
μὲν |
φυλίης,
ὃ
δ´
ἐλαίης.
~(Γενήσονται |
[11, 463] |
Λακεδαιμονίων
Πολιτείᾳ
διὰ
τούτων·
Ὁ
|
μὲν |
Χῖος
(καὶ
Θάσιος
ἐκ
μεγάλων |
[11, 465] |
ταῦτα·
Καὶ
μὴν
ἐκπώματα
ἢν
|
μὲν |
ὡς
πλεῖστα
ἔχωσιν,
τούτῳ
καλλωπίζονται· |