Livre, pages
[11, 473]	πίνοντος Εἶθ´ ὁρῶ τὸν Ἑρμαίσκον	τῶν	ἁδρῶν τούτων τινὰ κάνθαρον καταστρέφοντα,
[11, 506]	Μειδίαν τε ὀρτυγοκόπον, καὶ τὸν	τῶν	Ἀθηναίων δῆμον εὐπρόσωπον μὲν εἶναι,
[11, 501]	τὴν λέξιν, διότι τὰ πλεῖστα	τῶν	Ἀθήνησι βαλανείων κυκλοειδῆ ταῖς κατασκευαῖς
[11, 494]	ὅταν ὁ Διόνυσος λέγῃ (περὶ	τῶν	Ἀθήνησι δημαγωγῶν ὡς αὐτὸν ᾔτουν
[11, 492]	πατρὶ φέρουσιν. Ἀλλά τε καὶ	τῶν	αἰεὶ ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη. Ἀλλ´
[11, 477]	ὁ Κολοφώνιος ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Αἰτωλικῶν γράφει· Ἐν τῇ ἱεροποιίῃ
[11, 509]	Τοιοῦτοι δ´ εἰσὶ καὶ νῦν	τῶν	Ἀκαδημαικῶν τινες, ἀνοσίως καὶ ἀδόξως
[11, 463]	εὐειδὴς μίμνει θήλεια πάρευνος, κεῖνος	τῶν	ἄλλων κυδρότερον πίεται. Ἐποιοῦντο δὲ
[11, 490]	τοῦ προτάττειν αὐτὰς κατὰ τὴν	τῶν	ἄλλων συναρίθμησιν· Ἐν δὲ τὰ
[11, 464]	τούτων καὶ μίμων, ἔτι δὲ	τῶν	ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν. (Λέγει δὲ
[11, 508]	καὶ μάλα ἀπρεπεῖς, οὓς καταφρονῶν	τῶν	ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ καὶ οἱ
[11, 490]	Οἰκεῖον γὰρ τὰς προσημαινούσας τῷ	τῶν	ἀνθρώπων γένει τὰς ὥρας, ταύτας
[11, 504]	Δοκεῖ μέντοι μοι καὶ τὰ	τῶν	ἀνθρώπων σώματα τὰ αὐτὰ πάσχειν
[11, 482]	δή μοι τὸ μὲν τῆς	τῶν	ἀνθρώπων χρείας ἕνεκα, τὸ δὲ
[11, 508]	Ἀριστίππου διατριβῶν, ἐνίους δὲ κἀκ	τῶν	Ἀντισθένους, πολλοὺς δὲ κἀκ τῶν
[11, 503]	τὸν ᾠδὸν λάμβανε. Ἔπειτα μηδὲν	τῶν	ἀπηρχαιωμένων τούτων περάνῃς, τὸν Τελαμῶνα
[11, 489]	μεταβαίνει καὶ ἐπὶ τὰ κράτιστα	τῶν	ἀπλανῶν ἀστέρων, οἷς δὴ τεκμαίρονται
[11, 490]	δὲ τὰς Πλειάδας τὸ ἐνδοξότατον	τῶν	ἀπλανῶν ἄστρων ὑπείληφε, δῆλον ἐκ
[11, 508]	δὲ τοὺς πλείους, ὄντας (ἐκ	τῶν	Ἀριστίππου διατριβῶν, ἐνίους δὲ κἀκ
[11, 497]	Φιλαδέλφου Πτολεμαίου βασιλέως φορήματα γενέσθαι	τῶν	Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ γὰρ εὐωνύμῳ
[11, 483]	καλεῖν τὰ τῆς μάζης καὶ	τῶν	ἄρτων ἐπὶ τῆς τραπέζης καταλείμματα.
[11, 501]	ἐπεὶ τὸ ποιῆσαι θεῖναι πρὸς	τῶν	ἀρχαίων ἐλέγετο. (Δύναται δὲ καὶ
[11, 489]	τοῦ ἀργυροῦ ἐκπώματος φύσει, τὴν	τῶν	ἀστέρων καὶ τοῦ οὐρανοῦ ἐκτυπῶν
[11, 504]	εἰρήκασι τεκμαιρομένοις ἡμῖν, ἀλλὰ κἀκ	τῶν	αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια μὲν γὰρ
[11, 464]	τὰς μέθας ἵστησιν (ὥστε καὶ	τῶν	ἀφροδισίων παραλύειν τὰ πνεύματα πέττον.
[11, 501]	ὅτι οἱ ὀμφαλοὶ αὐτῶν καὶ	τῶν	βαλανείων οἱ θόλοι ὅμοιοί εἰσιν.
[11, 501]	γὰρ φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ καὶ	τῶν	βαλανείων οἱ θόλοι παρόμοιοι· εἰς
[11, 461]	ἀλλὰ νεωστὶ εὑρέθη πεμφθὲν ἐκ	τῶν	βαρβάρων. Ἐκεῖνοι γὰρ ἀπεστερημένοι τῆς
[11, 494]	αὐτοὺς καὶ ἥκειν κελεύσας μετὰ	τῶν	βιβλίων, ἐν οἷς αἱ ἀναγραφαί
[11, 500]	λεγόμενος Ἡράκλειος δεσμός. Μνημονεύει δὲ	τῶν	Βοιωτίων σκύφων Βακχυλίδης ἐν τούτοις
[11, 476]	Τοὺς πρώτους λέγεται τοῖς κέρασι	τῶν	βοῶν πίνειν· ἀφ´ οὗ τὸν
[11, 476]	φησι Θεόπομπος ἐν δευτέρᾳ Φιλιππικῶν,	τῶν	βοῶν τῶν παρ´ αὐτοῖς γινομένων
[11, 508]	τῶν Ἀντισθένους, πολλοὺς δὲ κἀκ	τῶν	Βρύσωνος τοῦ Ἡρακλεώτου. Ἀλλὰ τὰ
[11, 501]	τὴν λέξιν ἀγνοεῖν φησι Λυκόφρονα·	τῶν	γὰρ φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ καὶ
[11, 508]	ἄτοπον τριῶν Ἀθηναίων γενομένων νομοθετῶν	τῶν	γε δὴ γνωριζομένων, Δράκοντος καὶ
[11, 478]	τε κότυλον πρῶτον ἤνεγκ´ ἐνέχυρον	τῶν	γειτόνων. Καὶ Πλάτων ἐν Διὶ
[11, 464]	παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα ἀκροώμενοι	τῶν	γελωτοποιῶν τούτων καὶ μίμων, ἔτι
[11, 509]	Ναυάγῳ (Πλάτωνά τε αὐτὸν καὶ	τῶν	γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς καὶ
[11, 460]	θῆκε παυομένῳ δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ	τῶν	γονάτων καὶ οὐχὶ παρὰ τοῖς
[11, 461]	διὰ τὴν ὀξύτητα (τῆς ἐπιφανείας	τῶν	δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. Χαλεποὺς γὰρ
[11, 484]	οἰκειότατος ὁ διὰ τῆς οὐρήσεως,	τῶν	δὲ καθάρσεων ἡ διὰ τῶν
[11, 508]	τοῖς νόμοις ἐμμένειν τοὺς πολίτας,	(τῶν	δὲ τοῦ Πλάτωνος καὶ προσκαταγελᾶν;
[11, 509]	τοῖς τούτων δούλοις τὰ χρήματα	τῶν	δεσποτῶν χαρισάμενος καὶ τὰς ἐκείνων
[11, 497]	πάντων τῶν ὡραίων πλῆρες, ἐμφαινόντων	τῶν	δημιουργῶν ὡς καὶ τοῦ τῆς
[11, 508]	Πλάτωνος διατριβῆς Τοὺς πολλούς, φησί,	τῶν	διαλόγων αὐτοῦ ἀχρείους καὶ ψευδεῖς
[11, 488]	λεγομένων Σελευκίδων. (Τὸ δ´ ἐπὶ	τῶν	δυεῖν πυθμένων ζητούμενον, πῶς λέγεται
[11, 499]	εἴρηκεν· (Ὦ τοιχωρύχον ἐκεῖνο καὶ	τῶν	δυναμένων λαγύνιον· ἔχον βαδίζειν εἰς
[11, 506]	ἄξιον, ἔν τε τῷ προτέρῳ	τῶν	εἰς αὐτὸν διαλόγων· ὁ γὰρ
[11, 485]	δὲ τὸ ποτήριον ὠνομάσθη ἀπὸ	τῶν	εἰς τὰς μέθας καὶ τὰς
[11, 471]	κύλικα γράφων οὕτως· Πολύξενός τις	τῶν	ἐκ Ταυρομενίου μεθεστηκότων ταχθεὶς ἐπὶ
[11, 508]	ἐπαγγέλλεται καὶ ἡμεῖς ζητοῦμεν ἐκ	τῶν	ἐκείνου λόγων, (ὅπερ) οὐχ εὑρίσκομεν,
[11, 461]	(Ὅθεν δὴ καὶ τὰ μεγάλα	τῶν	ἐκπωμάτων ἐπιχώρια γέγονε τοῖς δυνάσταις.
[11, 466]	(Τιμιώτατον δ´ ἦν πάλαι τὸ	τῶν	ἐκπωμάτων κτῆμα. Ἀχιλλεὺς οὖν ὡς
[11, 508]	εἴπερ ἦσαν χρήσιμοι, πεῖσαί τινας	τῶν	Ἑλλήνων αὐτοῖς χρήσασθαι. Νόμος γάρ
[11, 483]	καὶ νῦν δρᾶται παρά τισι	τῶν	Ἑλλήνων· ἐν Ἄργει μὲν ἐν
[11, 504]	αὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ τὰ	τῶν	ἐν γῇ φυομένων. (Καὶ γὰρ
[11, 466]	καὶ ταῦτα· Μυθολογοῦσι δὲ (περὶ)	τῶν	ἐν Μηθύμνῃ τινὲς περὶ τῆς
[11, 501]	οὕτως ἔχοντα· Ἀπὸ τῶν ὀμφαλῶν	τῶν	ἐν ταῖς γυναικείαις πυέλοις, ὅθεν
[11, 482]	ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν τῷ περὶ	τῶν	ἐν τῇ μέσῃ κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων
[11, 474]	κεκλῆσθαί φησιν αὐτὸ ἀπό τινος	τῶν	ἐν τῇ νηὶ κατασκευασμάτων. Τοῦ
[11, 507]	πολίτας οὓς διαγράφω. (Περὶ δὲ	τῶν	ἐν τοῖς διαλόγοις αὐτοῦ κεκλεμμένων
[11, 508]	διαλόγους, ἐν οἷς καὶ περὶ	τῶν	ἐν τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται καὶ
[11, 506]	πρὸς ἅπαντας, δῆλον καὶ ἐκ	τῶν	ἐν τῷ Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν
[11, 508]	ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις, ἀλλὰ τοῖς	τῶν	ἐνδεχομένων ἀντεχομένοις. (Χωρὶς τοίνυν τούτων
[11, 509]	οὕτως· Ἔπειτ´ ἀναστὰς εὔστοχος νεανίας	τῶν	ἐξ Ἀκαδημίας τις ὑπὸ Πλάτωνα
[11, 461]	εὑρήσομεν ποτήριον εὐμέγεθες εἰργασμένον πλὴν	τῶν	ἐπὶ τοῖς ἡρωικοῖς. Τὸ γὰρ
[11, 509]	Τιμόκρατες. Ἑξῆς δὲ ἐροῦμεν περὶ	τῶν	ἐπὶ τρυφῇ διαβοήτων γενομένων.
[11, 479]	ἐφρόνουν ἐπὶ τῷ καλῶς κοτταβίζειν	τῶν	ἐπὶ τῷ ἀκοντίζειν μέγα φρονούντων.
[11, 479]	κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων διεξιὼν περὶ	τῶν	ἐπιχωρίων δείπνων γράφει καὶ ταῦτα·
[11, 506]	καὶ τὸν Καλλίου βίον μᾶλλον	τῶν	Εὐπόλιδος Κολάκων. Ἐν δὲ τῷ
[11, 495]	Σκίροις φησὶν Ἀθήναζε ἀγῶνα ἐπιτελεῖσθαι	τῶν	ἐφήβων δρόμου· τρέχειν δ´ αὐτοὺς
[11, 466]	παρθένου καὶ φασὶν ἐρασθέντα αὐτῆς	τῶν	ἡγεμόνων τινά, (ᾧ ἦν τοὔνομα
[11, 488]	ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται γὰρ ὡς	τῶν	ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ τῶν
[11, 488]	ἔν τισι Κορινθιακοῖς ἔργοις τὴν	τῶν	ἥλων θέσιν. Ἐξοχὴ δ´ ἦν
[11, 488]	προθέμενος ὁ Ἀσκληπιάδης ζητεῖ περὶ	τῶν	ἥλων, πῶς πεπαρμένους αὐτοὺς δεῖ
[11, 461]	τινος Κύλικος γένος Λυδοῦ, ἑνὸς	τῶν	Ἡρακλεῖ συστρατευσαμένων. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν
[11, 478]	ὡς ὁ κόσμος ἐξ οὗ	τῶν	θεῶν τὰ θαύματα καὶ τὰ
[11, 482]	χρείας ἕνεκα, τὸ δὲ τῆς	τῶν	θεῶν τιμῆς εἰς τὴν κτῆσιν
[11, 472]	ἀρτίως ὁ δεσπότης δι´ ἀρετὴν	τῶν	θηρικλείων εὐκύκλωτον ἀσπίδα, ὑπεραφρίζουσαν, τρυφῶσαν,
[11, 472]	Τετρακότυλον δὲ κύλικα κεραμέαν τινὰ	τῶν	θηρικλείων, πῶς δοκεῖς, κεραννύει καλῶς,
[11, 471]	Κυβευταῖς· Ἄρτι μὲν μάλ´ ἀνδρικὴν	τῶν	θηρικλείων ὑπεραφρίζουσαν παρα, κωθωνόχειλον, ψηφοπεριβομβήτριαν,
[11, 471]	ἐν τῇ ὀγδόῃ καὶ εἰκοστῇ	τῶν	Ἱστοριῶν θηρικλείαν καλεῖ τὴν κύλικα
[11, 462]	ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ	τῶν	Ἱστοριῶν. Καὶ Πολέμων δ´ ἐν
[11, 466]	δίς. Ποσειδώνιος δ´ ἐν ιϚ	τῶν	Ἱστοριῶν Λυσίμαχόν φησι τὸν Βαβυλώνιον,
[11, 502]	Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ πέμπτῃ	τῶν	Ἱστοριῶν νόμον φησὶ θέσθαι Ἀργείους
[11, 470]	Φερεκύδης δ´ ἐν τῇ τρίτῃ	τῶν	Ἱστοριῶν προειπὼν περὶ τοῦ Ὠκεανοῦ
[11, 495]	φιλόσοφος ἐν ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ	τῶν	Ἱστοριῶν ὡς οὕτω (καλουμένων τινῶν
[11, 478]	παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς καί τισι	τῶν	Ἰώνων λεγόμενον κότυλον, ὃν ὅμοιον
[11, 509]	ἠσκοῦντο καὶ ὅτι τῆς εὐμορφίας	τῶν	καθ´ ἡμᾶς ἀσελγῶν πλείονα πρόνοιαν
[11, 484]	Γίγνονται γάρ τινες ἡμῖν ἐκ	τῶν	καθ´ ἡμέραν συμποσίων ἐπιπόλαιοι δριμύτητες·
[11, 466]	ὁ Βαθυκλῆς τῷ κριθέντι ἀρίστῳ	τῶν	καλουμένων ζʹ σοφῶν ἀπέλιπε. Τὸ
[11, 467]	Ὅσα δ´ ἐστὶν εἴδη θηρικλείων	τῶν	καλῶν, γύναι δικότυλοι, τρικότυλοι, δεῖνος
[11, 464]	πίνειν ἀποβλέποντας εἰς τὸ πλῆθος	τῶν	καλῶν τούτων καὶ παντοδαπῶν κατὰ
[11, 489]	σπόρος τε καὶ ἀμητὸς καὶ	τῶν	καρπῶν, ἀρχὴ γενέσεως καὶ συναιρέσεως,
[11, 490]	τ´ ἀρότοιο. Τὰς οὖν τῆς	τῶν	καρπῶν γενέσεως καὶ τελειώσεως προσημαντικὰς
[11, 475]	ἡ λεγομένη ἠλακάτη. Μνημονεύει δὲ	τῶν	καρχησίων καὶ Σαπφὼ ἐν τούτοις·
[11, 479]	ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ	τῶν	κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων διεξιὼν περὶ
[11, 465]	ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ	τῶν	κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων. (Ξενοφῶν δ´
[11, 508]	τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται καὶ περὶ	τῶν	κατὰ φύσιν καὶ περὶ πλειόνων
[11, 467]	ἐν τῷ περὶ Μεταλήψεως ἀπὸ	τῶν	κατασκευασάντων (φησὶν ὀνομασθῆναι τήν τε
[11, 466]	ποτήριον παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι πλατύτερον ἐκ	τῶν	κάτω μερῶν, ἐστενωμένον ἄνωθεν. (ΒΑΥΚΑΛΙΣ.
[11, 476]	ἀρχαίους κέρασι. Πίνδαρος μὲν ἐπὶ	τῶν	Κενταύρων λέγων· Ἀνδροδάμαντα δ´ ἐπεὶ
[11, 480]	ἀφ´ ὧν καὶ ἡ πλησίον	τῶν	κεραμείων πύλη Κεραμικὴ καλεῖται) καὶ
[11, 476]	δὲ ἔτι καὶ νῦν ἡ	τῶν	κεράτων κατασκευή. Καλοῦσι γοῦν ἔνιοι
[11, 477]	εὖ μάλα προβεβηκότος, λαβὼν ἓν	τῶν	κιβωρίων ὡς ἐξοινῶν (καὶ μεθύων)
[11, 466]	δαμέντες. (ΑΓΚΥΛΗ ποτήριον πρὸς τὴν	τῶν	κοττάβων παιδιὰν χρήσιμον. Κρατῖνος· Πιεῖν
[11, 461]	ἄσκαφον ματεύων, κυλικηγορήσων ἔρχομαι, οὐ	τῶν	Κυλικράνων εἷς ὑπάρχων, οὓς χλευάζων
[11, 484]	τῶν δὲ καθάρσεων ἡ διὰ	τῶν	κωθωνισμῶν πρέπει μάλιστα. Κατανίζεται γὰρ
[11, 488]	τῆς κατασκευῆς θεωρεῖται, μάλιστα δὲ	τῶν	λεγομένων Σελευκίδων. (Τὸ δ´ ἐπὶ
[11, 459]	~(Ἄγε δή, τίς ἀρχὴ	τῶν	λόγων γενήσεται; Κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν
[11, 505]	αὐτοῦ τοῦθ´ εὗρε τὸ εἶδος	τῶν	λόγων ὁ Τήιος Ἀλεξαμενός, ὡς
[11, 508]	συνέθηκεν, ὥσπερ καὶ οἱ πολλοὶ	τῶν	μαθητῶν αὐτοῦ τυραννικοί τινες καὶ
[11, 489]	Ῥόδῳ λέγεται τὴν Νεστορίδα κατασκευάσαι	τῶν	μαθητῶν αὐτῷ συνενεγκάντων τἀργύριον· (ὅπερ
[11, 480]	Ἀργεῖαι καὶ αἱ Ἀττικαί. Καὶ	τῶν	μὲν Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος ἐν
[11, 477]	Νεστορίδος Σκύφει, φησί, καὶ κισσυβίῳ	τῶν	μὲν ἐν ἄστει καὶ μετρίων
[11, 498]	τῷ σκύφει καὶ τῷ κισσυβίῳ	τῶν	μὲν ἐν ἄστει καὶ μετρίων
[11, 493]	οὕτω τεταγμένων ὁ Νέστωρ φαίνεται	τῶν	μὲν λοιπῶν πρεσβυτῶν μόνος τὸ
[11, 484]	ἐπιπόλαιοι δριμύτητες· ταύταις οὖν ἐστι	τῶν	μὲν πόρων οἰκειότατος ὁ διὰ
[11, 508]	αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνος καὶ Σόλωνος,	τῶν	μὲν τοῖς νόμοις ἐμμένειν τοὺς
[11, 501]	δύο ὦτα ἔχον ἐξ ἀμφοτέρων	τῶν	μερῶν. Παρθένιος δ´ ὁ τοῦ
[11, 501]	δὲ τὴν δυναμένην ἐξ ἀμφοτέρων	τῶν	μερῶν τίθεσθαι, κατὰ τὸν πυθμένα
[11, 505]	συναναβὰς Κύρῳ εἰς Πέρσας μετὰ	τῶν	μυρίων Ἑλλήνων καὶ ἀκριβῶς εἰδὼς
[11, 496]	αὐτῷ ἐν Ἐλευσῖνι τῇ τελευταίᾳ	τῶν	μυστηρίων ἡμέρᾳ, ἣν καὶ ἀπ´
[11, 479]	τὰς χεῖρας δέχονται τὰ γόνατα	τῶν	νενικηκότων οἱ νενικημένοι καὶ βαστάζουσιν
[11, 489]	τὰ ὦτα, καθάπερ αἱ δίπρῳροι	τῶν	νεῶν, περὶ δὲ τὰ ὦτα
[11, 462]	Ἐθνῶν Ὀνομασίαις λέγοντα (ὅτι Λιβύων	τῶν	Νομάδων τινὲς οὐδὲν ἄλλο κέκτηνται
[11, 462]	ὑπὸ τὴν Οἴτην καὶ Τραχῖνος	τῶν	οἰκητόρων μεθ´ Ἡρακλέους τινὲς ἀφικόμενοι
[11, 466]	Καμπανίας τῇ Ἀρτέμιδι, ἀργυροῦν, ἐκ	τῶν	Ὁμηρικῶν ἐπῶν κατεσκευασμένον καὶ ἐντετυπωμένα
[11, 490]	Βυζαντία καλῶς ἐδέξατο τὸν νοῦν	τῶν	Ὁμήρου ποιημάτων ἐν τῇ Μνημοσύνῃ
[11, 464]	φίλοινος οἰνομανὴς καὶ ὡσαύτως ἐπὶ	τῶν	ὁμοίων, οὐκ ἀλλοτρίως τῆς μανίας
[11, 501]	τὰ Λυκόφρονος οὕτως ἔχοντα· Ἀπὸ	τῶν	ὀμφαλῶν τῶν ἐν ταῖς γυναικείαις
[11, 477]	ἔοικε διαμαρτάνειν ἐν τῇ συγχρήσει	τῶν	ὀνομάτων, λέγων ἐπὶ τοῦ οἰκείου
[11, 477]	καὶ κισσύβιον τὴν ἀκριβῆ θέσιν	τῶν	ὀνομάτων οὐ διαφυλάττει. (Εἰκάσειε δ´
[11, 464]	φιλόρνιθας ὀρνιθομανεῖς, τὸ αὐτὸ σημαινόντων	τῶν	ὀνομάτων τούτων. Ὥστε καὶ τὰ
[11, 497]	Καὶ τῶν ῥυτῶν τὰ μέγιστα	τῶν	ὄντων τρία πίνειν δεήσει τήμερον
[11, 476]	ἐν δευτέρᾳ Φιλιππικῶν, τῶν βοῶν	τῶν	παρ´ αὐτοῖς γινομένων μεγάλα κέρατα
[11, 467]	τοῦ Διονυσίου ἐν αʹ περὶ	τῶν	παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων ζητουμένων
[11, 509]	ἐκ τῆς καλῆς Πολιτείας καὶ	τῶν	παρανόμων Νόμων. (Διὸ καὶ Ἔφιππος
[11, 504]	δὲ ὁ Πλάτων καταλεγόμενος ἕκαστον	τῶν	παρατυχόντων οὐδὲ κατὰ μικρὸν τοῦ
[11, 483]	τοῖς ἐπινικίοις καὶ τοῖς γάμοις	τῶν	παρθένων, πίνουσιν ἐκ κεραμέων ποτηρίων·
[11, 506]	τὸν Ἀριστείδου τοῦ δικαίου, τῆς	τῶν	πατέρων ἀρετῆς ἀναξίους εἶναι φάσκων.
[11, 463]	κατὰ τοὺς Ἀλέξιδος Ταραντίνους, Οἳ	τῶν	πέλας (οὐδέν´ ἀδικοῦμεν οὐδέν. Ἆρ´
[11, 492]	κατὰ σύνθετον ὑποπυθμένες, ὅπως ἐπὶ	τῶν	πελειάδων ἀκούωμεν, ὅτι τέσσαρες μὲν
[11, 478]	ἔχον καὶ γρῦπας ἐξώλεις τινὰς	(τῶν	Περσικῶν {Β. Εἰς κόρακας, ὦ
[11, 465]	γλεῦκος φέροντας τοὺς Ἀθηναίους ἐκ	τῶν	πίθων τῷ θεῷ κιρνάναι, εἶτ´
[11, 468]	δακτύλων, ἢ ἐπεὶ περιείληπται τοῖς	τῶν	πινόντων δακτύλοις. Τινὲς δὲ ἀπύρωτον
[11, 492]	ἐναρίθμιον εἶναι, (ὑπὸ τῆς ὀξύτητος	τῶν	πλαγκτῶν πετρῶν καὶ τῆς λειότητος
[11, 492]	τῆς λειότητος ἀφαιρεῖσθαι λέγων μίαν	τῶν	Πλειάδων, ἄλλην δὲ πρὸς τοῦ
[11, 490]	ἐστιν ὁ Ὠρίων τῇ ἀστροθεσίᾳ	τῶν	Πλειάδων· διὸ καὶ ὁ περὶ
[11, 492]	ἀριθμὸν αὐτῶν, ποιητικῶς αἰνιττόμενος ὅτι	τῶν	Πλειάδων ἓξ ὁρωμένων ὅμως ὁ
[11, 490]	ἐστὶ τὸ ἐπίθετον καὶ ἐπὶ	τῶν	Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται γὰρ καὶ
[11, 469]	δὲ εἷς ἦν ὁ Ἡρακλῆς	τῶν	πλεῖστον πινόντων προείπομεν. (Ὅτι δὲ
[11, 476]	γοῦν ἔνιοι ταῦτα ῥυτά. Καὶ	τῶν	ποιητῶν δὲ πολλοὶ παράγουσι πίνοντας
[11, 490]	καὶ Πελειάδες, παρὰ πολλοῖς ἐστι	τῶν	ποιητῶν. Πρώτη δὲ Μοιρὼ ἡ
[11, 460]	Χείρωνι· Πολλοστῷ δ´ ἔτει ἐκ	τῶν	πολεμίων οἴκαδ´ ἥκω, συγγενεῖς καὶ
[11, 509]	τυραννήσας οὐ μόνον τοὺς ἀρίστους	τῶν	πολιτῶν ἐξήλασεν, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[11, 503]	Ἁρμόδιον. ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ. Περὶ τῆς ἰδέας	τῶν	ποτηρίων Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανὸς ἐν
[11, 469]	Ῥοδίων δὲ διὰ τὴν ἐλαφρότητα	τῶν	ποτηρίων καὶ τοῖς πένησι τοῦ
[11, 486]	ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. Ἐπιγένης Μνηματίῳ ἐν τῷ	τῶν	ποτηρίων καταλόγῳ φησί· Κρατῆρες, κάδοι,
[11, 460]	τοδί εἴρηται γὰρ οὕτως ἡ	τῶν	ποτηρίων σκευοθήκη παρ´ Ἀριστοφάνει μὲν
[11, 460]	ζητῆσαι ὑμᾶς πρὸ τοῦ καταλόγου	τῶν	ποτηρίων, ὧν πλῆρές ἐστι τὸ
[11, 483]	(Καὶ Πολέμων δ´ ἐν τῇ	τῶν	πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονον, ὅτι
[11, 484]	ὕδωρ. Πολέμων δ´ ἐν πέμπτῳ	τῶν	πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονόν φησι·
[11, 462]	Πολέμων δ´ ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονόν φησιν
[11, 497]	Ἀθηναίου. Πολέμων δ´ ἐν πρώτῳ	τῶν	πρὸς Ἀδαῖον Ποτήρια, φησί, παραπλήσια
[11, 461]	οὔτ´ ἐν γραφαῖς οὔτ´ ἐπὶ	τῶν	πρότερον εὑρήσομεν ποτήριον εὐμέγεθες εἰργασμένον
[11, 462]	Γιγάντων οὐδέ τι Κενταύρων, πλάσματα	τῶν	προτέρων, ἢ στάσιας σφεδανάς, τοῖς
[11, 465]	χρυσοῦ τε καὶ ἠλέκτροιο φαεινοῦ,	τῶν	προτέρων πάντων πλείονα πασάμενος. Τοῦτο
[11, 490]	φέρειν τὴν ἀμβροσίαν. Διόπερ ἀπὸ	τῶν	πτηνῶν αὐτὰς χωρίζει λέγων· (Τῇ
[11, 497]	πιεῖν δ´ ἔτι ἁδρότερον ἢ	τῶν	Ῥοδιακῶν ἢ τῶν ῥυτῶν. Ἐπίνικος
[11, 496]	Πιεῖν δ´ ἔτι ἁδρότερον ἢ	τῶν	Ῥοδιακῶν ἢ τῶν ῥυτῶν. Μνημονεύει
[11, 472]	{ΑΙΣΧ. Εὖ οἶδα. {Α. Καὶ	τῶν	Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα γὰρ ἐκ τῶν
[11, 488]	τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ	τῶν	ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ τοῦ ξίφους
[11, 507]	εἰς Σικελίαν ἐκπλεύσας· ἅπαξ μὲν	τῶν	ῥυάκων χάριν, ὅτε καὶ τῷ
[11, 497]	ἁδρότερον ἢ τῶν Ῥοδιακῶν ἢ	τῶν	ῥυτῶν. Ἐπίνικος δ´ ἐν Ὑποβαλλομέναις·
[11, 496]	ἁδρότερον ἢ τῶν Ῥοδιακῶν ἢ	τῶν	ῥυτῶν. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Διώξιππος
[11, 497]	Ἐπίνικος δ´ ἐν Ὑποβαλλομέναις· Καὶ	τῶν	ῥυτῶν τὰ μέγιστα τῶν ὄντων
[11, 466]	ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον τοῖς μακροτέροις	τῶν	σκύφων. (ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ ΕΚΠΩΜΑ τὸ γράμματα
[11, 507]	τὴν Σωκράτους τελευτὴν ἐπὶ πλεῖον	τῶν	συνήθων ἀθυμούντων ἔν τινι συνουσίᾳ
[11, 489]	τὸν ἄρτον δ´ ἐκάλεσαν ὅτι	τῶν	σχημάτων ὁ κύκλος ἀπήρτισται καὶ
[11, 505]	τοῦ Τηίου τοὺς πρώτους γραφέντας	τῶν	Σωκρατικῶν διαλόγων, ἄντικρυς φάσκων ὁ
[11, 494]	ἐν οἷς αἱ ἀναγραφαί εἰσι	τῶν	τὰς συντάξεις λαμβανόντων, λαβὼν ταύτας
[11, 488]	Ἀπελλῆς ἐντέχνως ἄγαν ὑπέδειξε τὴν	τῶν	τεσσάρων ὤτων σχέσιν ἔχουσαν ὧδε.
[11, 507]	καὶ συγχωρήσῃ τις μεθίστασθαι τὰς	τῶν	τετελευτηκότων ψυχὰς εἰς ἄλλας φύσεις
[11, 500]	(ΤΑΒΑΙΤΑΣ Ἀμύντας ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	τῆς Ἀσίας Σταθμῶν περὶ τοῦ
[11, 472]	τῶν Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα γὰρ ἐκ	τῶν	τοιούτων, Αἰσχρέα, ποτηρίων εἴωθα πίνειν.
[11, 464]	Σμύρνης γὰρ καὶ σχοίνου καὶ	τῶν	τοιούτων ἑτέρων εἰς ὕδωρ ἐμβληθέντων
[11, 495]	γάρ, ὅστις ἀστέρων ὀνήιστος καὶ	τῶν	τότ´, ὡς λέγουσι, πολλὸν ἀνθρώπων
[11, 465]	δακρύουσι. Διόπερ καὶ Εὐριπίδης ἕνα	τῶν	τοῦ Ἡλίου ἵππων φησὶν εἶναι
[11, 475]	γὰρ ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἐπὶ	τῶν	τραπεζῶν κεκραμένα τιθέναι ποτήρια, καθὰ
[11, 466]	τὰς τραπέζας ἀρθῆναι τετράμνουν ἑκάστῳ	(τῶν	τριακοσίων ἔκπωμα δοῦναι ἀργυροῦν, καὶ
[11, 499]	Στησιχόρου Ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον τὴν	τῶν	τριῶν γενῶν ἀμφιβολίαν ἔχει. Ἐρατοσθένης
[11, 492]	λεκτέον ὅτι τὸ δέπας ἀμφοτέρων	τῶν	τροφῶν ἐστιν δεκτικόν. Κυκεὼν γὰρ
[11, 459]	τε κατακλάσας ἀντὶ τραπέζης παρέθηκε	τῶν	τυθέντων. ~Καὶ τῷ Αὐτολύκῳ ἐλθόντι
[11, 501]	τιθεμένη· ἡ δὲ τοιαύτη θέσις	τῶν	φιαλῶν Ἰωνική ἐστι καὶ ἀρχαία.
[11, 479]	οἱ παλαιοί, ὡς καὶ τὸ	τῶν	χειρῶν κοῖλον· ὅθεν καὶ κοτυλήρυτον
[11, 486]	(Δίδωσιν ἀποθεῖναι τῷ Φορμίωνι μετὰ	τῶν	χρημάτων καὶ ἄλλας φιάλας Λυκιουργεῖς
[11, 497]	χειρὶ τοιοῦτον φέρει δημιούργημα πάντων	τῶν	ὡραίων πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν
[11, 491]	ἦσαν, (καθ´ ἑκατέραν τὴν σχίσιν	τῶν	ὤτων ἀκουσόμεθα μίαν πελειάδα· ἃς
[11, 500]	ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι γὰρ ἐπὶ	τῶν	ὤτων αὐτοῖς ὁ λεγόμενος Ἡράκλειος
[11, 482]	ἢ ἀμφικύπελλα οἷον ἀμφίκυρτα ἀπὸ	τῶν	ὤτων, διὰ τὸ τοιαῦτα εἶναι
[11, 492]	ὅτι τέσσαρες μὲν ἦσαν ἐπὶ	τῶν	ὤτων, δύο δὲ ὑποπυθμένες, τουτέστιν
[11, 491]	ἐντετορευμέναι τῷ ποτηρίῳ, καθ´ ἕκαστον	τῶν	ὤτων δύο ὑποθετέον εἴτε βούλεταί
[11, 491]	ἀλλ´ ἐπείπερ ἔσχισται μὲν ἑκάτερον	τῶν	ὤτων εἰς δύο σχίσεις, τούτων
[11, 491]	καθὸ τέτταρες αἱ πᾶσαι σχίσεις	τῶν	ὤτων, ἑκάτερον δὲ καθὸ συμφυῆ
[11, 488]	ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες. (Καὶ περὶ	τῶν	ὤτων οὕτως διορίζονται, ὅτι εἶχεν
[11, 488]	τις ὑπόθοιτο νεμομένας περὶ ἕκαστον	τῶν	ὤτων; πῶς δὲ καὶ λέγει
[11, 492]	δ´ ἐλαίης. ~(Γενήσονται οὖν ἐπὶ	τῶν	ὤτων τέσσαρες πελειάδες. (Ἔπειθ´ ὅταν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/01/2008