Livre, pages |
[11, 472] |
θηρικλείου
τῆς
μεγάλης
χρεία
ἐστί
|
μοι. |
{ΑΙΣΧ.
Εὖ
οἶδα.
{Α.
Καὶ |
[11, 476] |
μοι
ποίησον;
τήνδε
νῦν
μή
|
μοι |
δίδου,
ἐκ
δὲ
τοῦ
κέρατος |
[11, 461] |
αὐτοὺς
πίνοντας
ἐκπώμασι
μεγάλοις.
Καί
|
μοι |
δοκοῦσι
λέγειν
οὐ
κακῶς
οἱ |
[11, 476] |
ἐκ
δὲ
τοῦ
κέρατος
αὖ
|
μοι |
δὸς
πιεῖν
ἅπαξ
μόνον.
Λυκοῦργος |
[11, 460] |
τὸ
κυλικεῖον
ἐνεγράφην·
Ζεὺς
ἔστι
|
μοι
|
ἑρκεῖος,
ἔστι
φρατέριος,
τὰ
τέλη |
[11, 504] |
ἔλαιον
φλόγας
ἐγείρει.
Δοκεῖ
μέντοι
|
μοι |
καὶ
τὰ
τῶν
ἀνθρώπων
σώματα |
[11, 474] |
ὀλίγα·
{ΣΤΡ.
Τὴν
ναῦν
σεσῶσθαί
|
μοι |
λέγεις;
{Α.
Ἔγωγε
μὴν
κείνην |
[11, 482] |
ῥήσεις
τε
κατὰ
δεῖπνον
Θεόδωρός
|
μοι |
λέγοι,
Λάχητί
τ´
οἰκήσαιμι
τὴν |
[11, 466] |
ὠκύτητα
χρόνου.
Ὡς
Ἀμειψίας·
Αὔλει
|
μοι |
μέλος·
σὺ
δ´
ᾆδε
πρὸς |
[11, 483] |
Ἐρίθοις·
Εἶτα
τετρακότυλον
ἐπεσόβει
κώθωνά
|
μοι, |
παλαιὸν
οἴκων
κτῆμα.
Ἀπὸ
δὲ |
[11, 484] |
κωθωνίζεσθαι
διά
τινων
ἡμερῶν
δοκεῖ
|
μοι |
ποιεῖν
τινα
καὶ
τοῦ
σώματος |
[11, 476] |
Ἕρμιππος
Μοίραις·
Οἶσθά
νυν
ὅ
|
μοι |
ποίησον;
τήνδε
νῦν
μή
μοι |
[11, 499] |
δ´
ἐν
Περραιβίσι
φησί·
Ποῦ
|
μοι |
τὰ
πολλὰ
δῶρα
κἀκροθίνια;
ποῦ |
[11, 482] |
μόνον,
φιάλην
προσεκέκτητο.
Δοκεῖ
δή
|
μοι |
τὸ
μὲν
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων |
[11, 466] |
οὖν
Ἀσκληπιάδης
ὁ
Μυρλεανός·
Δοκεῖ
|
μοι |
φιαλῶδες
εἶναι
τὸ
δέπας·
σπένδουσι |
[11, 475] |
δὲ
δὴ
τίν´
εἶχεν;
τοῦτό
|
μοι |
φράσον.
{Β.
Θύρσον,
κροκωτόν,
ποικίλον, |
[11, 473] |
παρθένου,
κεράσαι
κελεύσας
τὸν
κάπηλόν
|
μοι |
χόα
ὀβολοῦ
παραθεῖναί
θ´
ὡς |
[11, 481] |
μικράν
γε.
Κινεῖται
γὰρ
εὐθύς
|
μοι |
χολή,
ἐξ
οὗπερ
ἔπιον
ἐκ |