Alphabétiquement     [«   »]
καθὼς 1
καὶ 736
Καί 2
Καὶ 137
καί 4
Καικίλιος 1
Καινόν 1
Fréquences     [«    »]
132 γὰρ
129 τῆς
116 ὡς
137 Καὶ
139 μὲν
179 τὸν
192 τῷ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

Καὶ


Livre, pages
[11, 491]   ἐπὶ τῆς οὐρᾶς τοῦ ταύρου.  ~(Καὶ   Αἰσχύλος δ´ ἐκφανέστερον προσπαίζων τῷ
[11, 469]   δέπαι Ἠέλιον πόμπευεν ἀγακλυμένη Ἐρύθεια.  Καὶ   Αἰσχύλος ἐν Ἡλιάσιν· Ἔνθ´ ἐπὶ
[11, 498]   Φέρ´ ἐγχέας εἰς τὸ σκύφος.  Καὶ   Ἄλεξις ἐν Λευκαδίᾳ· Οἴνου γεραιοῖς
[11, 460]   Πολλὰ δ´ ἀνάριθμα ποτήρια καλαιφις.  Καὶ   Ἀλκαῖος· Ἐκ δὲ ποτήριον πώνης
[11, 480]   τε χρὴ κρατῆρα καὶ κυλιχνίδας.  Καὶ   Ἀλκαῖος ἐν τῷ ~(Πίνωμεν· τί
[11, 498]   σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν, οἴνου ἐνίπλειον.  Καὶ   Ἀλκμὰν δέ φησι· ~(Πολλάκι δ´
[11, 481]   παρόμοιον πλοίῳ καλεῖται κύμβη.  Καὶ   Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις· Μεγάλ´ ἴσως
[11, 469]   δάφναισι κατάσκιον ποσὶν πάις Διός.  Καὶ   Ἀντίμαχος δ´ οὑτωσὶ λέγει· Τότε
[11, 490]   ἄρχεσθ´ ἀμητοῖ´, ἀρότοιο δὲ δυσομενάων.  ~(Καὶ   Ἄρατος· Αἳ μὲν ὁμῶς ὀλίγαι
[11, 464]   ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς ὀπτᾶται.  (Καὶ   Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τῷ περὶ
[11, 477]   κισσύβιον κυμβίον ἔφη γράφων οὕτως·  Καὶ   αὐτὸν Ὀδυσσεὺς ὁρῶν ταῦτα ποιοῦντα
[11, 498]   ἀρσενικῶς ἔφη· Σκύφος τε μακρός.  Καὶ   Ἀχαιὸς δ´ ἐν Ὀμφάλῃ· (Ὁ
[11, 466]   (ἵησι λάταγας τῷ Κορινθίῳ πέει.  Καὶ   Βακχυλίδης· Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης
[11, 475]   ἀγγεῖον μελιτηρὸν τὴν κελέβην εἶναι.  Καὶ   γὰρ Ἀντίμαχος Κολοφώνιος ἐν
[11, 507]   κατὰ τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν.  Καὶ   γὰρ Ἀρίστιππον πρὸς Διονύσιον ἀποδημήσαντα
[11, 504]   τὰ τῶν ἐν γῇ φυομένων.  (Καὶ   γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν
[11, 494]   λέγει· Τοῦτο μέν σοι πείσομαι.  Καὶ   γὰρ ἐπαγωγόν, θεοί, τὸ
[11, 508]   βέλτιον λεχθέντα μὴ χεῖρον.  Καὶ   γὰρ Θεόπομπος Χῖος ἐν
[11, 464]   δ´ ἡμῖν τὰ κεράμεα ποτήρια.  Καὶ   γὰρ Κτησίας Παρὰ Πέρσαις, φησίν,
[11, 464]   ἀλλοτρίως καλεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον.  Καὶ   γὰρ φίλοψος καὶ
[11, 477]   τῷ Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ·  Καὶ   γὰρ Θρηικίην μὲν ἀνήνατο
[11, 488]   χείλους ἔρεισιν πάλιν συμφυεῖς εἰσιν.  Καὶ   γίνεται τὸν τρόπον τοῦτον τέτταρα
[11, 487]   Γλώσσαις. Καλλίας δ´ ἐν Κύκλωψι·  Καὶ   δέξαι τηνδὶ μετανιπτρίδα τῆς Ὑγιείας.
[11, 501]   βαλανείων οἱ θόλοι ὅμοιοί εἰσιν.  Καὶ   Δίδυμος δὲ τὰ αὐτὰ εἰπὼν
[11, 472]   ἐν Μηναγύρτῃ· Προπίνων θηρίκλειον τρικότυλον.  Καὶ   Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ· Τῆς θηρικλείου
[11, 491]   τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα.  Καὶ   Δοιὼ θεράποντε» Σημαίνει δὲ καὶ
[11, 499]   Καὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Κλίνῃ·  Καὶ   δυσχερὴς λάγυνος οὗτος πλησίον ὄξους.
[11, 495]   (ἐὼν ἄριστος, ἔλαβε πελλίδα χρυσῆν.  Καὶ   ἐν ἄλλῳ δὲ μέρει φησίν·
[11, 473]   ζῆν ἐς κενόν, οὐ μεθύων.  Καὶ   ἐν ἄλλῳ· Ἐξ ἠοῦς εἰς
[11, 498]   ἐν χερσὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον.  Καὶ   ἐν Ἰλιάδι· Πλησάμενος δ´ οἴνοιο
[11, 471]   χρυσοῦν· οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν τινα.  Καὶ   ἐν Ἱππίσκῳ· Μεστὴν ἀκράτου θηρίκλειον
[11, 479]   ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν ἀρυσθῆναι δυνάμενον.  Καὶ   ἐν κοτύλῃ δέ τις παιδιὰ
[11, 485]   ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος τέττιξ κελαδεῖ.  Καὶ   ἐν Μήδῳ· Ὥς ποτ´ ἐκήλησεν
[11, 472]   Μέσως μεθύων τὴν θηρίκλειον ἔσπασε.  Καὶ   ἐν Μηναγύρτῃ· Προπίνων θηρίκλειον τρικότυλον.
[11, 499]   δ´ αὐτὸ κοτύλας Ἀττικὰς δώδεκα.  Καὶ   ἐν Πάτραις δέ φασι τοῦτ´
[11, 499]   Τὸν μεστὸν ἡμῖν φέρε λάγυνον.  Καὶ   ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Κλίνῃ· Καὶ
[11, 481]   καὶ δύο πλέαις κὰκ κεφαλᾶς.  Καὶ   ἐν τῷ δεκάτῳ· Λάταγες ποτέονται
[11, 481]   ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο οἱ πεντηκοστολόγοι.  (Καὶ   ἐν τῷ κατὰ Εὐέργου καὶ
[11, 466]   Τούνεκα σοὶ δώσω χρύσειον ἄλεισον.  Καὶ   ἑξῆς τὸ αὐτὸ πάλιν· Δῶκε
[11, 500]   πλάττοντες, οἳ δὲ σφαίρας ποιοῦντες.  Καὶ   ἐπειδὰν μέλλωσι προσφέρεσθαι, ἀποκλάσαντες ἀπ´
[11, 488]   ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ τῶν ῥοπάλων.  Καὶ   ἐπὶ τοῦ ξίφους (τοῦ Ἀγαμέμνονος·
[11, 498]   Οἴνου γεραιοῖς χείλεσιν μέγα σκύφος.  Καὶ   Ἐπιγένης ἐν Βακχίδι· Τὸ σκύφος
[11, 480]   τοῦ Θερσίτου· Φοξὸς ἔην κεφαλήν.  Καὶ   ἔστιν οἷον φαοξός, πρὸς
[11, 500]   ταβαίτας, προβρέχουσι καὶ διηθήσαντες πίνουσι.  Καὶ   ἔστιν ὅμοιον ὡς ἄν τις
[11, 473]   πάλαι δὴ καινὸς ὡς ξηραίνεται.  (Καὶ   ἔτι· Ἅμα δὲ λαβοῦς´ ἠφάνικε
[11, 471]   ἀφρίζον, ἕκαστος δεξιτερᾷ δ´ ἔλαβεν.  Καὶ   Εὔβουλος ἐν μὲν Δόλωνι· Διένιψα
[11, 482]   φέρων· Εὐριπίδης τις σήμερον γενήσεται.  Καὶ   Ἔφιππος ἐν Ὁμοίοις Ὀβελιαφόροις
[11, 466]   ἀγκύλης ἤτοι τῆς δεξιᾶς χειρός.  Καὶ   κύλιξ δὲ (ἡ) ἀγκύλη
[11, 477]   Οὐδὸς δ´ ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται.  Καὶ   τοῦ ὄφεως κατάδυσις χειή,
[11, 501]   μνημονεύει· Δέχεσθε φιάλας τάσδε βαλανειομφάλους.  Καὶ   Θεόπομπος δ´ ἐν Ἀλθαίᾳ ἔφη·
[11, 466]   πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο.  Καὶ   θεοφιλὲς δὲ τὸ ποτήριον· χρυσέοις
[11, 465]   Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον.  (Καὶ   Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ περὶ
[11, 471]   ποτηρίοις; Ἄλεξις δ´ ἐν Ἱππεῖ·  Καὶ   θηρίκλειός τις κύλιξ, στέφανον κύκλῳ
[11, 463]   Ἀφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς μνήσεται εὐφροσύνης.  Καὶ   Ἴων δὲ Χῖός φησιν·
[11, 508]   φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι.  Καὶ   Κάλλιππος δ´ Ἀθηναῖος, μαθητὴς
[11, 463]   τινός, πανηγυρίσας ἥδιστ´ ἀπῆλθεν οἴκαδε.  Καὶ   κατὰ τὴν καλὴν οὖν Σαπφώ·
[11, 461]   Πλούταρχος. Ὥρα οὖν κατακλίνεσθαι.  (Καὶ   κατακλιθέντων Ἀλλὰ μήν» Πλούταρχος
[11, 477]   χειή, καταδεχομένη τὸ ζῷον.  Καὶ   κήθιον τὸ χήτιον τὸ χωροῦν
[11, 478]   Εἰς κόρακας, μαστιγία. {Α.  Καὶ   κόνδυ καὶ ψυκτῆρα καὶ κυμβίον.
[11, 472]   ἄρας ἐνώμα. (Ἐν δὲ Προιτίσι·  Καὶ   κύλικα θηρίκλειον εἰσφέρει πλέον
[11, 485]   ποτήριον ποιόν. Ἀπολλοφάνης δὲ Κρησί·  Καὶ   λεπαστά μ´ ἁδύοινος εὐφρανεῖ δι´
[11, 502]   τὸ λοιπὸν αὐτόθι εἶναι πίνειν.  Καὶ   Μελέαγρος δ´ κυνικὸς ἐν
[11, 485]   μείζων, παρατιθέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυτάνεων·  Καὶ   μελιχρὸν οἶνον ἕλκειν ἐξ ἡδυπνόου
[11, 474]   πλοῖον; {Α. Οὐδὲν οἶσθας, ἄθλιε.  (Καὶ   μετ´ ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν
[11, 493]   συντάξεως, λέγειν αὐτῷ ὅτι ἀπείληφε.  Καὶ   μετ´ οὐ πολὺ παραγενομένῳ καὶ
[11, 465]   Περσῶν λέγων γράφει καὶ ταῦτα·  Καὶ   μὴν ἐκπώματα ἢν μὲν ὡς
[11, 470]   βραχέα ὡς ἂν κύλιξ οὖσα.  Καὶ   μήποτε Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ θηρικλείῳ
[11, 476]   ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνοντες ἐπλάζοντο.  Καὶ   Ξενοφῶν δ´ ἐν τῇ ζʹ
[11, 506]   ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῦ τοῦ Κίμωνος.  Καὶ   Κρίτων δ´ αὐτοῦ Σοφοκλέους
[11, 498]   ἑτέρῳ πρὸ ἑαυτοῦ δοῦναι πιεῖν.  Καὶ   Ὀδυσσεὺς δὲ παρὰ τῷ
[11, 466]   σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ Διί.  Καὶ   Πρίαμος δὲ τὸν υἱὸν
[11, 460]   Ἀπὸ τράπεζαν εἷλέ νιν ποτήρια.  Καὶ   τὴν Ἀλκμαιωνίδα δὲ ποιήσας
[11, 491]   ποταναῖς ὁμώνυμοι πελειάσιν αἰθέρι κεῖσθε.  Καὶ   τὴν εἰς Ἡσίοδον δὲ
[11, 503]   Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν ὠλέναισι δέξεται.  Καὶ   τὸν Αἰγίμιον δὲ ποιήσας
[11, 504]   καὶ εὐχὰς καὶ παιῶνας ἐτράποντο.  Καὶ   τοὺς μίμους δὲ πεποιηκώς,
[11, 463]   δὲ προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθόν.  (Καὶ   χαρίεις δ´ Ἀνακρέων φησίν·
[11, 465]   οὗ βροτοὶ καλοῦσιν οἶνον αἴθοπα.  Καὶ   Ὀδυσσεὺς ὤπασεν Μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν,
[11, 466]   καλῶς καὶ εὐσχημόνως κότταβον προίεσθαι.  Καὶ   οἱ πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον
[11, 466]   εὐρύθμως ἐρρίπτουν εἰς τὸ κοττάβιον.  (Καὶ   οἴκους δὲ ἐπιτηδείους κατεσκεύαζον εἰς
[11, 507]   τῆς σχολῆς, καὶ προέπιεν Ἀπολλοδώρῳ.  Καὶ   ὃς εἶπεν Ἥδιον ἂν παρὰ
[11, 470]   δέπαι τούτῳ (ἐς τὴν Ἐρύθειαν.  Καὶ   ὅτε δὲ ἦν ἐν τῷ
[11, 496]   ποτήριον τοῦτο ἔξορθόν ἐστι προείρηται.  Καὶ   ὅτι τὴν προσηγορίαν ἔσχεν ἀπὸ
[11, 509]   Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει.  Καὶ   οὗτος οὖν τῆς πατρίδος πικρῶς
[11, 468]   λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ προχόῳ.  (Καὶ   πάλιν· Ἄλλοι δὲ κρητῆρα πανάργυρον
[11, 475]   ἐνὶ μεγάροις κεῖτο μέλιτος πεπληθός.  Καὶ   πάλιν· Ἀτὰρ ἀμφίθετον κελέβειον ἑλόντες
[11, 495]   δὲ κύλικος ἐχρῶντο τῇ πελλίδι.  Καὶ   πάλιν· Ἐκ δὲ τῆς πέλλης
[11, 504]   παρῆκεν, ἀλλὰ πίνει τὴν κύκλῳ.  Καὶ   πάλιν ἐκ Θεοφορουμένης· Καὶ ταχὺ
[11, 498]   σκύπφον φέρε, δῶκε δ´ ἄνακτι.  Καὶ   πάλιν· Καὶ τότε Μάντης μὲν
[11, 466]   παρῳδός· Βαυκαλὶς τετράκυκλος.  Καὶ   πάλιν Νᾶμα μελισσῶν ἡδὺ μὲν
[11, 473]   παραθεῖναί θ´ ὡς μέγιστον κάνθαρον.  Καὶ   πάλιν· δὲ κάνθαρος πάλαι
[11, 491]   Καὶ πάλιν· Χειμέριαι δύνουσι Πελειάδες.  Καὶ   πάλιν· Τῆμος ἀποκρύπτουσι Πελειάδες. Οὐδὲν
[11, 498]   σκύπφον ἔχων ὃν εἵλετο αὑτῷ.  Καὶ   πάλιν· Τὸν δὲ σκύπφον Τηλεβόῃ
[11, 499]   λαγύνων πηλίκοι τινές; {Β. Τρίχους.  Καὶ   πάλιν· Τὸν μεστὸν ἡμῖν φέρε
[11, 491]   (Τὰς δὲ βροτοὶ καλέουσι Πελειάδας.  Καὶ   πάλιν· Χειμέριαι δύνουσι Πελειάδες. Καὶ
[11, 487]   (ΜΑΝΗΣ ποτηρίου εἶδος. Νίκων Κιθαρῳδῷ·  Καὶ   πάνυ τις εὐκαίρως προπίνω, φησί,
[11, 498]   Δουράτεον σκύφος εὐρὺ μελιζώροιο ποτοῖο.  (Καὶ   παρ´ Ὁμήρῳ δ´ Ἀριστοφάνης
[11, 504]   κατὰ μικρὸν τοῦ Ξενοφῶντος μέμνηται.  Καὶ   περὶ τοῦ Κύρου οὖν
[11, 488]   μετέωροι τῆς ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες.  (Καὶ   περὶ τῶν ὤτων οὕτως διορίζονται,
[11, 479]   καλεῖσθαι καὶ ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου·  (Καὶ   πιεῖν ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας
[11, 494]   ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν Μυλωθρίδι·  Καὶ   πιεῖν χωρὶς μέτρω ὀξύβαφον εἰς
[11, 467]   ζύγιος οὔθ´ σαμφόρας.  Καὶ   Πίνδαρος δέ φησι. Πρὶν μὲν
[11, 466]   οὐ μόνον ἐξ ἀργύρου. Ἀναξίλας·  Καὶ   πίνειν ἐξ ἀργυρίδων χρυσῶν. (ΒΑΤΙΑΚΙΟΝ,
[11, 478]   πρῶτον ἤνεγκ´ ἐνέχυρον τῶν γειτόνων.  Καὶ   Πλάτων ἐν Διὶ κακουμένῳ Τὸν
[11, 476]   στόμια προσβεβλημένοις. Καὶ Σοφοκλῆς Πανδώρᾳ·  Καὶ   πλῆρες ἐκπιόντι χρύσεον κέρας (τρίψει
[11, 483]   τὸ οὐ καθαρὸν ἐν αὑτῷ.  (Καὶ   Πολέμων δ´ ἐν τῇ τῶν
[11, 462]   δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν.  Καὶ   Πολέμων δ´ ἐν τῷ περὶ
[11, 499]   φησιν ὑπὸ Θετταλῶν τὴν λάγυνον.  Καὶ   Ῥιανὸς ἐποποιὸς ἐν Ἐπιγράμμασιν·
[11, 460]   τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ εἴρηκε.  Καὶ   Σαπφὼ δ´ ἐν τῷ βʹ
[11, 491]   θέρεος καὶ χείματος ἄγγελοί εἰσι.  Καὶ   Σιμμίας δ´ ἐν τῇ Γοργοῖ
[11, 490]   ὡς ἴδιον ἐκφέρει τὸν λόγον.  Καὶ   Σιμωνίδης δὲ τὰς Πλειάδας Πελειάδας
[11, 476]   Ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοις.  Καὶ   Σοφοκλῆς Πανδώρᾳ· Καὶ πλῆρες ἐκπιόντι
[11, 479]   ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας δύο.  Καὶ   Σώφρων Κατάστρεψον, τέκνον, τὰν ἡμίναν.
[11, 479]   ταῖς πλεκτάναις ἐπιφύσεις παραγώγως κοτυληδόνες.  Καὶ   τὰ κύμβαλα δ´ Αἰσχύλος ἐν
[11, 494]   ἀπειληφότα κατὰ τὰς σὰς ἐπινοίας.  Καὶ   (Ταῦτ´ οὐχ ὑπ´ ἄλλων, ἀλλὰ
[11, 504]   κύκλῳ. Καὶ πάλιν ἐκ Θεοφορουμένης·  Καὶ   ταχὺ (πάλι) τὸ πρῶτον περισόβει
[11, 476]   οἴνῳ τὸ ὕδωρ, κεράσαι φάσκοντες.  Καὶ   τὸ ἀγγεῖον δ´ ἐν
[11, 466]   ἀπόλαυσιν ἧττον ὀρέγοιντο τοῦ λοιποῦ.  Καὶ   τὸ πλεῖστον δὲ εἰς τοὺς
[11, 507]   φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν.  Καὶ   τὸ πόλιν δὲ θελῆσαι κτίσαι
[11, 489]   κύκλος ἀπήρτισται καὶ ἔστι τέλειος.  Καὶ   τὸ ποτήριον οὖν τὸ δεχόμενον
[11, 466]   ἀφ´ ὧν ἔστι πιεῖν εὐμαρῶς.  Καὶ   τὸ ῥῆμα δὲ ἐξημύστισε φασί,
[11, 494]   εἶναι ὅτι ἐκπώματα ᾔτουν.  Καὶ   τὸ τοῖς ἀποκοτταβίζουσι δὲ ὀξύβαφον
[11, 489]   ἐφ´ οὗ ἵσταται τὸ ποτήριον.  ~(Καὶ   τὸ τοῦ Νέστορος οὖν δέπας
[11, 506]   τοὺς πάντων Ἑλλήνων ἐχθροὺς Πέρσας.  (Καὶ   τὸν ἀδελφὸν δὲ τοῦ Ἀλκιβιάδου
[11, 489]   ἔχοντας, οὓς καὶ καλοῦσι σελήνας.  Καὶ   τὸν ἄρτον δ´ ἐκάλεσαν ὅτι
[11, 498]   δῶκε δ´ ἄνακτι. Καὶ πάλιν·  Καὶ   τότε Μάντης μὲν δεσμὸν βοὸς
[11, 467]   διὰ τὸ εὔκολον πολλάκις παραλαμβάνουσι.  Καὶ   τοὺς ἵππους τοὺς τὸ ἐγκεχαραγμένον
[11, 499]   σκύφος ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς σκαφίδος.  Καὶ   τοῦτο δ´ ἐστὶν ὁμοίως ἀγγεῖον
[11, 460]   ἀντὶ τραπέζης παρέθηκε τῶν τυθέντων.  ~Καὶ   τῷ Αὐτολύκῳ ἐλθόντι (Ἰθάκης ἐς
[11, 480]   τε Ἀργεῖαι καὶ αἱ Ἀττικαί.  Καὶ   τῶν μὲν Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος
[11, 476]   Καλοῦσι γοῦν ἔνιοι ταῦτα ῥυτά.  Καὶ   τῶν ποιητῶν δὲ πολλοὶ παράγουσι
[11, 472]   μοι. {ΑΙΣΧ. Εὖ οἶδα. {Α.  Καὶ   τῶν Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα γὰρ ἐκ
[11, 497]   ῥυτῶν. Ἐπίνικος δ´ ἐν Ὑποβαλλομέναις·  Καὶ   τῶν ῥυτῶν τὰ μέγιστα τῶν
[11, 507]   ἕνα ἔχοντος Ξενοκράτην, τοῦτον περιέσπασεν.  Καὶ   Φαίδωνι δὲ τὴν τῆς δουλείας
[11, 460]   Βάκις διεχρῆτο τῷ ποτηρίῳ.  Καὶ   Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι· δὲ
[11, 502]   φησι Πάμφιλος. Δημοσθένης δέ φησι·  Καὶ   φιλοτησίας προὔπινεν. Ἄλεξις· Φιλοτησίαν σοι
[11, 468]   Κἀν τοῖς ἑξῆς δέ φησι·  Καὶ   χρύσεια δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος κελέβειον
[11, 475]   προφερέστερον ἦεν. Ἀλλαχοῦ δέ φησιν·  Καὶ   χρύσεια δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος κελέβειον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008