Alphabétiquement     [«   »]
δάφναισι 1
δε 1
δέ 39
δὲ 471
δεδήλωκε 1
δεδωκέναι 1
δεήσει 1
Fréquences     [«    »]
384 δ´
462 ἐν
309 τὸ
471 δὲ
736 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

δὲ


Livre, pages
[11, 466]   ἂν εἴη τὰ ὦτα. Τὸ  δὲ   ἄλεισον ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἄγαν
[11, 492]   ἐπεί ῥ´ ὥπλισσε κυκεῶ. (Τὸ  δὲ   ~Ἄλλος μὲν μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης
[11, 501]   μείζων γὰρ τοῦ ποτηρίου.  δὲ   (ἀμφίθετος καὶ) ἀπύρωτος ψυχρήλατος
[11, 466]   ὅτι ἦν ἀμφίκυρτον. Σιληνὸς  δὲ   ἀμφικύπελλόν φησι τὸ μὴ ἔχον
[11, 466]   ὅτι δύο ὦπας εἶχε· ταῦτα  δὲ   ἂν εἴη τὰ ὦτα. Τὸ
[11, 460]   μί´ ἐστὶ χιλίων ποτηρίων.  δὲ   Ἀνακρέων ἔφη· Οἰνοπότης δὲ πεποίημαι.
[11, 491]   Καὶ τὴν εἰς Ἡσίοδον  δὲ   ἀναφερομένην ποιήσας Ἀστρονομίαν αἰεὶ Πελειάδας
[11, 493]   Ὅμηρος οὐδέποτε τίθησι· τοὔμπαλιν  δὲ   ἀντὶ τοῦ ὃς ὑποτακτικοῦ παραλαμβάνει
[11, 470]   δὲ δείσας παύεται. Ἥλιος  δὲ   ἀντὶ τούτου δίδωσιν αὐτῷ τὸ
[11, 488]   παρόμοια ταῖς Κορινθιακαῖς ὑδρίαις.  δὲ   Ἀπελλῆς ἐντέχνως ἄγαν ὑπέδειξε τὴν
[11, 479]   Ἀριστοφάνους· Μηδὲ στέψω κοτυλίσκον. Σιμμίας  δὲ   ἀποδίδωσι τὴν κοτύλην ἄλεισον. (ΚΟΤΤΑΒΙΣ.
[11, 501]   ποιητὴς τὸν μὲν ἐμπυριβήτην, τὸν  δὲ   ἄπυρον· Κὰδ δὲ λέβητ´ ἄπυρον
[11, 468]   τοῖς τῶν πινόντων δακτύλοις. Τινὲς  δὲ   ἀπύρωτον φιάλην τὸ κέρας· οὐ
[11, 466]   ὡς κωμικὸς Πλάτων· Λύσας  δὲ   ἀργὴν στάμνον εὐώδους ποτοῦ ἵησιν
[11, 489]   λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος γεγονέναι· (ἐστὶ  δὲ   ἀργύρεον, χρυσοῖς γράμμασιν ἐντετυπωμένα ἔχον
[11, 502]   χρυσίδας δὲ τὰς χρυσᾶς. Τῆς  δὲ   ἀργυρίδος (φιάλης) (Φερεκράτης μὲν ἐν
[11, 478]   κόνδυ ἐστὶ μὲν Περσικόν, τὴν  δὲ   ἀρχὴν ἣν Ἕρμιππος ἀστρολογικὸς ὡς
[11, 489]   γὰρ οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ  δὲ   ἀστέρες χρυσῷ διὰ τὸ πυρῶδες.
[11, 496]   ἐστὶν αὐτῷ περὶ Περσῶν) Ἦν  δὲ   αὐτοῖς νόμιμον μὴ προχοίδας εἰσφέρεσθαι
[11, 466]   παρὰ Κρησὶν οἱ ἐρώμενοι. Σπουδὴ  δὲ   αὐτοῖς παῖδας ἁρπάζειν· καὶ τοῖς
[11, 478]   δὲ καὶ οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει  δὲ   αὐτοῦ καὶ Ἴων Χῖος
[11, 496]   προσαγορεύουσιν, ὥς φησι Πάμφιλος. Χρῶνται  δὲ   αὐτῷ ἐν Ἐλευσῖνι τῇ τελευταίᾳ
[11, 484]   καὶ θερμὸν οἶνος· τὸ  δὲ   ἀφ´ ἡμῶν διηθούμενον οὖρόν ἐστιν
[11, 476]   πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί.  δὲ   βαστάσας αὐτὸ οἷον λικνοφορήσας τούτων
[11, 491]   αἰεὶ Πελειάδας αὐτὰς λέγει· (Τὰς  δὲ   βροτοὶ καλέουσι Πελειάδας. Καὶ πάλιν·
[11, 497]   οὐ πολέμου σύνθημα, διὰ χρυσέου  δὲ   γέγωνεν κώδωνος κώμου σύνθεμα καὶ
[11, 477]   καὶ τὸ ξύλινον ποτήριον. Εὔμολπος  δὲ   γένος τι ποτηρίου, ἴσως, φησίν,
[11, 485]   οἷον ἅθρουν μ´ ἐξέπιες. Ἐν  δὲ   Γηρυτάδῃ· ἦν δὲ (Τὸ πρᾶγμ´
[11, 506]   αὐτοῦ Σοφοκλέους περιέχει καταδρομήν,  δὲ   Γοργίας οὐ μόνον ἀφ´ οὗ
[11, 485]   Ἀντιφάνης δὲ ἐν Ἀσκληπιῷ· Τὴν  δὲ   γραῦν τὴν ἀσθενοῦσαν πάνυ πάλαι,
[11, 470]   Ἥλιος παύσασθαι κελεύει,  δὲ   δείσας παύεται. Ἥλιος δὲ ἀντὶ
[11, 466]   Διὶ μόνῳ σπένδεσκεν Ἀχιλλεύς. Καλεῖται  δὲ   δέπας ἤτοι ὅτι δίδοται πᾶσι
[11, 487]   ποτηρίου φησὶν ποιητής· Πὰρ  δὲ   δέπας περικαλλές, οἴκοθεν ἦγ´
[11, 492]   δ´ ἀλφίτου ἱεροῦ ἀκτήν, (πὰρ  δὲ   δέπας περικαλλές, οἴκοθεν ἦγ´
[11, 468]   ἀργυρέῳ κρητῆρι, περιφραδέως κερόωντες· νώμησαν  δὲ   δέπαστρα θοῶς βασιλεῦσιν Ἀχαιῶν ἐνσχερὼ
[11, 473]   Σικελίδου παίζει πουλὺ μελιχρότερον, (ἐστὶ  δὲ   δή, πολὺ δὴ στιβαρώτερος. Ὡς
[11, 475]   γαμβρῷ. Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ· Στολὴν  δὲ   δὴ τίν´ εἶχεν; τοῦτό μοι
[11, 508]   ἐνενηκοστῷ καὶ πρώτῳ Διατριβῶν, ἔτι  δὲ   Δημοχάρης ῥήτωρ ἐν τῷ
[11, 469]   χαλκευσαμένων τὸν ῥυθμὸν τοῦτον, Ῥοδίων  δὲ   διὰ τὴν ἐλαφρότητα τῶν ποτηρίων
[11, 466]   τὸ πανταχόθεν πίνειν ἐπιτήδειον. Παρθένιος  δὲ   διὰ τὸ περικεκυρτῶσθαι τὰ ὠτάρια·
[11, 472]   θηρίκλειον εἶναι καὶ καρχήσιον. ~Ὅτι  δὲ   διαφέρει σαφῶς παρίστησι Καλλίξεινος ἐν
[11, 481]   κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου φησὶ  δὲ   Δίδυμος γραμματικὸς ἐπίμηκες εἶναι
[11, 499]   αἰνεῖσθαι πάντων ἄξιος Ἱπποκράτης. Οὐδετέρως  δὲ   Δίφιλος ἐν Ἀδελφοῖς εἴρηκεν· (Ὦ
[11, 483]   τὸ δίωτον ποτήριον Κυπρίους, τὸ  δὲ   δίωτον καὶ τετράωτον Κρῆτας. Φιλητᾶς
[11, 496]   σπένδων. (ΡΟΔΙΑΣ. Δίφιλος Αἱρησιτείχει (τὸ  δὲ   δρᾶμα τοῦτο (Καλλίμαχος ἐπιγράφει Εὐνοῦχον)
[11, 482]   ἐν Ὁμοίοις Ὀβελιαφόροις Διονυσίου  δὲ   δράματ´ ἐκμαθεῖν δέοι καὶ Δημοφῶντος,
[11, 503]   δραχμάς, κυμβίον δὲ τέτταρας, ~(ψυκτηρίδιον  δὲ   δύ´ ὀβολούς, Φιλιππίδου λεπτότερον. (Ἡρακλέων
[11, 488]   καθότι καὶ τἄλλα ποτήρια, ἄλλα  δὲ   δύο κατὰ τὸ κύρτωμα μέσον
[11, 488]   φιαλῶδές ἐστι τὴν ἰδέαν· τινὰ  δὲ   δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια καὶ
[11, 466]   ἐν αὐτῷ τὸ ὑγρόν. Ὅτι  δὲ   δύο ὦτα εἶχε δῆλον· Ἦτοι
[11, 489]   Ἀτλαιγενέων ἐπιτελλομενάων ἄρχεσθ´ ἀμητοῖ´, ἀρότοιο  δὲ   δυσομενάων. ~(Καὶ Ἄρατος· Αἳ μὲν
[11, 468]   παρὰ Ἴωνι ἐν Ἀγαμέμνονι· Οἴσῃ  δὲ   δῶρον ἄξιον δραμήματος ἔκπωμα δακτυλωτόν,
[11, 479]   φησιν Δικαίαρχος, πρῶτον εἰσαγαγόντων. Τοσαύτη  δὲ   ἐγένετο σπουδὴ περὶ τὸ ἐπιτήδευμα
[11, 478]   δ´ ὑπάρχειν λουτηρίῳ βαθεῖ, ποτηρίου  δὲ   εἶδος εἶναι. Δύνασθαι δὲ καὶ
[11, 460]   βʹ Ἀχαικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' (Ἄξιον  δὲ   εἶναι νομίζω ζητῆσαι ὑμᾶς πρὸ
[11, 499]   τὸ μέτρον τὴν λάγυνον. Ἀρσενικῶς  δὲ   εἴρηκε τὸν λάγυνον Νικόστρατος μὲν
[11, 503]   πρόσθετον ἀπ´ ὀξέος ἀρχόμενον, (καταλήγοντα  δὲ   εἰς πλατύτερον, ἐφ´ οὗ ἵσταται
[11, 466]   τοῦ λοιποῦ. Καὶ τὸ πλεῖστον  δὲ   εἰς τοὺς κοττάβους κατανήλισκον. (Ἔνδοξοι
[11, 469]   καὶ διαπλεῦσαι εἰς Ἐρύθειαν. Ὅτι  δὲ   εἷς ἦν Ἡρακλῆς τῶν
[11, 504]   μὲν τὰς αὐλητρίδας ἐκβάλλει,  δὲ   εἰσάγει· (καὶ μέν, ὡς
[11, 499]   παρέθηκε Φόλος κεράσας. καὶ Ἄρχιππος  δὲ   ἐν Ἀμφιτρύωνι οὐδετέρως εἴρηκε. (Λάγυνον
[11, 485]   κωμικὸς τοῦ ποτηρίου. Ἀντιφάνης  δὲ   ἐν Ἀσκληπιῷ· Τὴν δὲ γραῦν
[11, 478]   Κότυλον οἴνου πλέων» λέγων. (Ἕρμιππος  δὲ   ἐν Θεοῖς· Τόν τε κότυλον
[11, 480]   τὰν θεὸν φαντὶ ἐξελᾶν· ὑποκατώρυκται  δὲ   ἐν κυαθίδι τρικτὺς ἀλεξιφαρμάκων. (ΚΥΛΙΞ.
[11, 495]   οἷόνπερ ἐν βορηίῳ νωδός. Κλείταρχος  δὲ   ἐν ταῖς Γλώσσαις πελλητῆρα μὲν
[11, 505]   καλῶς οἶδε Πλάτων ἰαμβίζειν. Ἕρμιππος  δὲ   ἐν τῷ περὶ Γοργίου Ὡς
[11, 464]   τῆς γῆς ὀπτᾶται. (Καὶ Ἀριστοτέλης  δὲ   ἐν τῷ περὶ Μέθης Αἱ
[11, 495]   Βοιωτοὺς μὲν τὴν κύλικα, Εὐφρόνιος  δὲ   ἐν Ὑπομνήμασι τοὺς χόας. (ΠΕΛΛΑ
[11, 483]   καὶ εὐφορώτατον ἐν γυλιῷ. Οὗ  δὲ   ἕνεκα στρατιωτικόν, πολλάκις ἀνάγκη ὕδωρ
[11, 470]   περὶ τῆς τερμίνθου φησί· Τορνεύεσθαι  δὲ   ἐξ αὐτῆς καὶ κύλικας θηρικλείους,
[11, 460]   Ψαλτρίᾳ δ´ ἔφη· Τὰ κυλικεῖα  δὲ   ἐξεῦρεν ἡμῖν. Ἐν δὲ Σεμέλῃ
[11, 466]   πιεῖν εὐμαρῶς. Καὶ τὸ ῥῆμα  δὲ   ἐξημύστισε φασί, τὸ ἐφ´ ἓν
[11, 506]   γενομένους Ἀριστείδην καὶ Θεμιστοκλέα, Μένωνα  δὲ   ἐπαινεῖ τὸν τοὺς Ἕλληνας προδόντα.
[11, 506]   κριτὴν (ἔτι τε πρόκωπον) Λακεδαιμονίους  δὲ   ἐπαινῶν ἐπαινεῖ καὶ τοὺς πάντων
[11, 469]   παρ´ Ὠκεανοῦ τὸν Ἡρακλέα. Μήποτε  δὲ   ἐπεὶ μεγάλοις ἔχαιρε ποτηρίοις
[11, 475]   τὴν λοιβὴν ἤτοι λείβειν· τοῦτο  δὲ   ἐπὶ τοῦ ὑγροῦ συνήθως ἔταττον,
[11, 466]   εἰς τὸ κοττάβιον. (Καὶ οἴκους  δὲ   ἐπιτηδείους κατεσκεύαζον εἰς ταύτην τὴν
[11, 492]   Πλειάδας, ἐπείπερ ὁρῶνται τοσαῦται, λέγονται  δὲ   ἑπτά, καθότι καὶ Ἄρατός φησιν·
[11, 466]   γραμμαὶ Παρρασίοιο, τέχνα Μυός. Ἐμμὶ  δὲ   ἔργον Ἰλίου αἰπεινᾶς, ἃν ἕλον
[11, 509]   συναγωγή, φίλτατε Τιμόκρατες. Ἑξῆς  δὲ   ἐροῦμεν περὶ τῶν ἐπὶ τρυφῇ
[11, 495]   ἐοικώς, ἡνίκα ἐκαλεῖτο πελίκη, ὕστερον  δὲ   ἔσχεν οἰνοχόης σχῆμα, οἷοί εἰσιν
[11, 476]   κέρας ἐγχεῖσθαι τὸ πόμα. (Διαμένει  δὲ   ἔτι καὶ νῦν τῶν
[11, 477]   ἐργασθῆναι ἐκ κισσίνου ξύλου. Ἄλλοι  δὲ   ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ χεῖσθαι,
[11, 464]   πρὸς Ὕβριος ἔκβαλεν ἀκτάς. Ἐγὼ  δὲ   εὖ οἶδα ὅτι ἥδιστα πολλάκις
[11, 477]   (Πολύφημος μὲν τῷ κισσυβίῳ, θατέρῳ  δὲ   Εὔμαιος. Καλλίμαχος δ´ ἔοικε διαμαρτάνειν
[11, 460]   κοάλεμον αἱματοπώτην. Κἀν τῷ αὐτῷ  δὲ   ἔφη· Πολλῷ γ´ Βάκις
[11, 502]   ἄκατον τὴν φιάλην εἰρηκότος. Φερεκράτης  δὲ   πεποιηκὼς τοὺς εἰς
[11, 466]   δεξιᾶς χειρός. Καὶ κύλιξ  δὲ   (ἡ) ἀγκύλη διὰ τὸ ἐπαγκυλοῦν
[11, 467]   δεινος καὶ καλαθίσκος οὑτοσί. Τελέσιλλα  δὲ   Ἀργεία καὶ τὴν ἅλω
[11, 466]   θαήσατο χρύσεον αἶψα» (ποτήριον) Τὸν  δὲ   Ἥλιον Στησίχορος ποτηρίῳ διαπλεῖν
[11, 504]   μὴ ὅτι λέγειν δυνησόμεθα· ἢν  δὲ   ἡμῖν οἱ παῖδες μικραῖς κύλιξι
[11, 470]   (ἐς τὴν Ἐρύθειαν. Καὶ ὅτε  δὲ   ἦν ἐν τῷ πελάγει, Ὠκεανὸς
[11, 466]   κοττάβων παιδιὰν χρήσιμον. Κρατῖνος· Πιεῖν  δὲ   θάνατος οἶνον, ἂν ὕδωρ ἐπῇ.
[11, 507]   τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν. Καὶ τὸ πόλιν  δὲ   θελῆσαι κτίσαι καὶ τὸ νομοθετῆσαι
[11, 463]   Ἀττικὸς ἐκ μικρῶν ἐπιδέξια,  δὲ   Θετταλικὸς ἐκπώματα προπίνει ὅτῳ ἂν
[11, 502]   ψυγέα. Διώξιππος Φιλαργύρῳ· Παρ´ Ὀλυμπίχου  δὲ   θηρικλείους ἔλαβεν ἕξ, ιτάτους δύο
[11, 470]   ποτ´ εὖ μὲν ἀσκός, εὖ  δὲ   θύλακος ἅνθρωπός ἐστιν. Ὅτι δὲ
[11, 504]   Ἡρόδωρον εἰρηκέναι ἐν τούτοις Ἐπεὶ  δὲ   θύσαντες πρὸς δεῖπνον καὶ κρατῆρα
[11, 474]   μέχρι τοῦ πυθμένος καθήκοντα. Ἐστὶ  δὲ   ἱκανῶς ἐπίμηκες (τὸ) ποτήριον τὸ
[11, 495]   ἐνιβρομέωσιν ἐυγλαγέας κατὰ πέλλας. Τοῦτο  δὲ   Ἱππῶναξ λέγει πελλίδα· Ἐκ πελλίδος
[11, 503]   ἔτι ἔξεστι κυαθίζειν γάρ τὸν  δὲ   κάδον ἔξω καὶ τὸ ποτήριον
[11, 493]   δηλοῦσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ τέτρωται. Ὅτι  δὲ   καθ´ Ὅμηρον Μαχάων οὐ
[11, 484]   διὰ τῆς οὐρήσεως, τῶν  δὲ   καθάρσεων διὰ τῶν κωθωνισμῶν
[11, 491]   πᾶσαι σχίσεις τῶν ὤτων, ἑκάτερον  δὲ   καθὸ συμφυῆ πάλιν ἐπὶ τέλει
[11, 509]   πόλει ἐπέμενε παλαιὸς καταγεγηρακώς, ἀτίμως  δὲ   καὶ ἀδόξως διαζῶν. Τοιοῦτοι δ´
[11, 480]   τὸ δοκεῖν εἶναι ἀργυραῖ. Ἐπαινοῦνται  δὲ   καὶ αἱ Χῖαι κύλικες, ὧν
[11, 509]   τῇ πολιτείᾳ δι´ Ἀριδαίου. Κριθεὶς  δὲ   καὶ ἁλοὺς καὶ ἀδοξήσας ἐν
[11, 498]   καὶ ἐνὶ δμώεσσιν ἔειπεν. Ὁμοίως  δὲ   καὶ Ἀναξίμανδρος ἐν τῇ Ἡρωολογίᾳ
[11, 474]   ἀνακεχυμένας ἔχοντα τὰς φλόγας. Ὅτι  δὲ   καὶ ἀπὸ Κανθάρου κεραμέως ὠνομάσθη
[11, 485]   τὴν οἰνοχόην λεπαστὴν καλεῖσθαι. Ἀριστοφάνης  δὲ   καὶ Ἀπολλόδωρος γένος εἶναι κύλικος.
[11, 476]   ἔβρεχον δὲ κατὰ μικρόν. Ἀθηναῖοι  δὲ   καὶ ἀργυρᾶ ποιοῦντες κέρατα ἔπινον
[11, 473]   μεμνημένος τοῦ ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ  δὲ   (καὶ γὰρ ἔτυχεν ὂν καταντικρὺ
[11, 474]   τάλαν, ἐκείνους τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ  δὲ   καὶ γλαφυρὰ πάντες ὡσπερεὶ αὐτὰ
[11, 474]   οὐ τυράννου, νὴ Δί´. Ὅτι  δὲ   καὶ γυναικεῖον κοσμάριόν ἐστιν κάνθαρος
[11, 500]   τῷ περὶ Διαλέκτου, σκύθος. Ἐκαλεῖτο  δὲ   καὶ (Δερκυλλίδας Λακεδαιμόνιος Σκύφος,
[11, 466]   τορνευτὸν καὶ τορευτά. Ἀντιφάνης· Ἄλλοι  δὲ   καὶ δὴ βακχίου παλαιγενοῦς ἀφρῷ
[11, 501]   εἶδος οὐκ ἀρύθμως παίζονται. Ἀπίων  δὲ   καὶ Διόδωρός φησι· (Φιάλαι ποιαί,
[11, 464]   γυναικομανίαν, τὴν δ´ ὀρτυγομανίαν. Τινὲς  δὲ   καὶ δοξομανεῖς καλοῦσι τοὺς φιλοδόξους,
[11, 466]   παρ´ Αἰσχύλῳ ἀγκυλητοὺς κοττάβους. Λέγονται  δὲ   καὶ δόρατα ἀγκυλητὰ καὶ μεσάγκυλα
[11, 489]   δέπας φασὶν εἶναι τοιοῦτον. Δύναται  δὲ   καὶ δύο πυθμένας ὑποτίθεσθαι, τὸν
[11, 506]   ὡς ἔπλαττε τοὺς διαλόγους. (Ὅτι  δὲ   καὶ δυσμενὴς ἦν πρὸς ἅπαντας,
[11, 462]   ὤμους κεχαραγμένοι κύλικας ἦσαν. (Οἶδα  δὲ   καὶ Ἑλλάνικον ἐν Ἐθνῶν Ὀνομασίαις
[11, 460]   ποτήριον πώνης Διννομένῃ παρίσδων. Τιμᾶται  δὲ   καὶ ἐν Ἀχαίᾳ Δημήτηρ ποτηριοφόρος
[11, 462]   μύθοις καὶ καθαροῖσι λόγοις· σπείσαντας  δὲ   καὶ εὐξαμένους τὰ δίκαια δύνασθαι
[11, 466]   βομβυλιοῦ κατὰ μικρὸν στάζοντος Ἐστὶ  δὲ   καὶ ζῷόν τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα
[11, 501]   πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο. (Δύναται  δὲ   καὶ ἐπὶ τὸν πυθμένα
[11, 475]   λέγεται καὶ λέβης. Σιληνὸς  δὲ   καὶ Κλείταρχος τοὺς Αἰολεῖς φασιν
[11, 488]   περὶ ἕκαστον τῶν ὤτων; πῶς  δὲ   καὶ λέγει δύο πυθμένας εἶναι
[11, 466]   εὐδοκίμησαν Κίμων καὶ Ἀθηνοκλῆς. Ἐχρῶντο  δὲ   καὶ λιθοκολλήτοις ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ
[11, 495]   μέγιστα, τὰ μὲν δίχοα, τὰ  δὲ   καὶ μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ ξύλινος,
[11, 477]   καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται  δὲ   καὶ νομεῖς καὶ οἱ ἐν
[11, 498]   καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται  δὲ   καὶ νομεῖς καὶ οἱ ἐν
[11, 462]   περιφέρουσιν ὅπου ἂν πορεύωνται. Πολλοῖς  δὲ   καὶ ἐν Ἰλλυριοῖς τόπος
[11, 469]   τῶν πλεῖστον πινόντων προείπομεν. (Ὅτι  δὲ   καὶ Ἥλιος ἐπὶ ποτηρίου
[11, 463]   τῶν ἄλλων κυδρότερον πίεται. Ἐποιοῦντο  δὲ   καὶ οἱ ἑπτὰ καλούμενοι σοφοὶ
[11, 494]   τὸ ὄξους δεκτικὸν σκεῦος· ἐστὶ  δὲ   καὶ ὄνομα ποτηρίου, οὗ μνημονεύει
[11, 495]   ποτηρίων μέμνηται γράφων οὕτως· Ἦσαν  δὲ   καὶ ὀνύχινοι σκύφοι καὶ συνδέσεις
[11, 478]   αὐτὸ λουτηρίῳ ἐοικὸς βαθεῖ. Ἔχει  δὲ   καὶ οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει δὲ
[11, 482]   κάλλιστα καὶ εὐποτώτατα ἐκπωμάτων. Ἦσαν  δὲ   καὶ οὗτοι τῆς αὐτῆς κεραμείας.
[11, 482]   τε παρέχοιμ´ ἑστιῶν Εὐριπίδῃ. Ὅτι  δὲ   καὶ πλοῖον κύμβη Σοφοκλῆς
[11, 466]   ἀρύστεις ὧδ´ ἔχους´ ἐκώμασας. Ἐστὶ  δὲ   καὶ πόλις Ἰώνων Ἄρυστις. ΑΡΓΥΡΙΣ
[11, 500]   τις μέλι πίνοι διείς, τούτου  δὲ   καὶ πολὺ ἥδιον. ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ. Οὕτω
[11, 473]   μὲν πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι  δὲ   καὶ ποτήριόν τι οὕτω καλεῖται
[11, 466]   τοῦ ἀρύτειν καὶ βάλλειν. Λέγουσι  δὲ   καὶ πρόχουν ἄρυστιν. Σοφοκλῆς· Κακῶς
[11, 480]   τῇ κύλικί τις ἀγορεύῃ. (Ἀθηναῖοι  δὲ   καὶ τὴν ἰατρικὴν πυξίδα καλοῦσι
[11, 466]   τὰς Γηρυόνου βόας ὁρμῶντα. Οἴδαμεν  δὲ   καὶ τὸ Βαθυκλέους τοῦ Ἀρκάδος
[11, 467]   τοῦ οὖ μόνου γράφουσι. Παραπλησίως  δὲ   καὶ τὸ εἶ γράφουσιν καὶ
[11, 502]   καὶ κοινῇ κύλικα προπίομαι. Ἐκαλεῖτο  δὲ   καὶ τὸ ἑταιρικὸν συνευωχούμενον φιλοτήσιον.
[11, 491]   τάλαντα. Καὶ Δοιὼ θεράποντε» Σημαίνει  δὲ   καὶ τὸ συμφυὲς καὶ τὸ
[11, 478]   ποτηρίου δὲ εἶδος εἶναι. Δύνασθαι  δὲ   καὶ τὸν παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς
[11, 489]   ἄρηρεν ἀγάλματα νυκτὸς ἰούσης. Περιττῶς  δὲ   καὶ τοῦτ´ ἔφρασεν ποιητής,
[11, 482]   καὶ τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον, οὕτω  (δὲ)   καὶ τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον;
[11, 488]   πυθμένας εἶναι τοῦ ποτηρίου; (ἰδίως  δὲ   καὶ τοῦτο λέγεται ὅτι οἱ
[11, 492]   ἀριθμὸς αὐτῶν οὐκ ἀπόλλυται, λέγονται  δὲ   καὶ τῷ ἀριθμῷ καὶ τοῖς
[11, 505]   Ζήνων πολίτης αὐτοῦ. Ἀδύνατον  δὲ   καὶ Φαῖδρον οὐ μόνον κατὰ
[11, 484]   τῇ κατασκευῇ καὶ μέγα· ἔχει  δὲ   καὶ ὦτα μεγάλα. Μένανδρος Ἁλιεῖ·
[11, 508]   (ἐκ τῶν Ἀριστίππου διατριβῶν, ἐνίους  δὲ   κἀκ τῶν Ἀντισθένους, πολλοὺς δὲ
[11, 508]   δὲ κἀκ τῶν Ἀντισθένους, πολλοὺς  δὲ   κἀκ τῶν Βρύσωνος τοῦ Ἡρακλεώτου.
[11, 479]   Κοτυλίσκιον τὸ χεῖλος ἀποκεκρουμένον. Κοτύλη  δὲ   καλεῖται καὶ τοῦ ἰσχίου
[11, 479]   καλεῖσθαι ἄλεισον καὶ κύλικα. Κοτυλίσκος  δὲ   καλεῖται ἱερὸς τοῦ Διονύσου
[11, 503]   ὄνομα. Εὔφρων ἐν Ἀποδιδούσῃ· Ἐπὰν  δὲ   καλέσῃ ψυγέα τὸν ψυκτηρίαν, τὸ
[11, 506]   ἔχει, θεὸς ἂν εἰδείη.  δὲ   καλὸς αὐτοῦ Πρωταγόρας πρὸς τῷ
[11, 503]   ἐφίππιον στρῶμ´ ἐστὶν ἡμῖν,  δὲ   καλὸς πῖλος κάδος, ψυκτήρ, ὅτι
[11, 473]   μέγιστον κάνθαρον. Καὶ πάλιν·  δὲ   κάνθαρος πάλαι δὴ καινὸς ὡς
[11, 466]   ἀλλ´ ἐρᾶν καὶ κατεσθίειν· σὺ  δὲ   κάρτα φείδῃ. (ΑΝΤΙΓΟΝΙΣ ἔκπωμα ἀπὸ
[11, 472]   τινὰς ἔχοντας θηρικλείους πομπεύειν, τοὺς  δὲ   καρχήσια. Ὁποῖον δ´ ἐστὶ τὸ
[11, 489]   ἔχοντα τοῦ ὕψους σύμμετρον, τὸν  δὲ   κατ´ ἐλάττω κύκλον συνεχόμενον ἐν
[11, 476]   χρυσέαις προτομαῖς ταύρων κεραστῶν, ἔβρεχον  δὲ   κατὰ μικρόν. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ
[11, 500]   τὸ φ> τῷ θ> Ὕστερον  δὲ   κατὰ μίμησιν εἰργάσαντο κεραμέους τε
[11, 483]   ταῖς δημοσίαις θοίναις, ἐν Λακεδαίμονι  δὲ   κατὰ τὰς ἑορτάς, ἔν τε
[11, 473]   τούτων τινὰ κάνθαρον καταστρέφοντα, πλησίον  δὲ   κείμενον στρωματέα τε καὶ γύλιον
[11, 474]   χαμᾶζε ποικίλοις στρώμασι κεκοσμημένας, ἐκπώματα  δὲ   κεραμέους κανθάρους, καὶ τὸν λύχνον
[11, 474]   χρυσῷ τὰ χείλη περιτεραμνίσας, τὰς  δὲ   κλισίας ἐλατίνας χαμᾶζε ποικίλοις στρώμασι
[11, 478]   περὶ Ἑορτῶν Αἰγυπτίων φησί· Τὸ  δὲ   κόνδυ ἐστὶ μὲν Περσικόν, τὴν
[11, 472]   μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ· Φαιδρὸς  δὲ   κρατὴρ θηρίκλειος ἐν μέσῳ ἕστηκε
[11, 502]   τὴν ἀργυρίδα τηνδὶ φέρεις; χρυσίδος  δὲ   Κρατῖνος ἐν Νόμοις· Χρυσίδι σπένδων
[11, 460]   Καὶ Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι·  δὲ   κρείττων μί´ ἐστὶ χιλίων
[11, 481]   ´κπιεῖν ἀλλ´ μίαν.  δὲ   κρείττων μί´ ἐστὶ χιλίων
[11, 485]   Ἀριστοφάνειος ποτήριον ποιόν. Ἀπολλοφάνης  δὲ   Κρησί· Καὶ λεπαστά μ´ ἁδύοινος
[11, 463]   σωτήρ τε πατήρ τε· ἡμῖν  δὲ   κρητῆρ´ οἰνοχόοι θέραπες κιρνάντων προχύταισιν
[11, 496]   Χῖος ἐν Ἐλεγείοις· Ἡμῖν  δὲ   κρητῆρ´ οἰνοχόοι θέραπες κιρνάντων προχύταισιν
[11, 468]   χρυσείῃ προχόῳ. (Καὶ πάλιν· Ἄλλοι  δὲ   κρητῆρα πανάργυρον ἠδὲ δέπαστρα οἰσόντων
[11, 492]   ἐπ´ αὐτῆς χάλκειον κάνεον· ἐπὶ  δὲ   κρόμυον ποτῷ ὄψον ἠδὲ μέλι
[11, 471]   κύλικας, ἡνίκ´ ἦν νέος. Ἐν  δὲ   Κυβευταῖς· Ἄρτι μὲν μάλ´ ἀνδρικὴν
[11, 476]   καλεῖσθαι ὑπὸ πολλῶν ποιητῶν. Ἐν  δὲ   Κυζίκῳ καὶ ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι
[11, 487]   μέτρον οἷον κύαθος. Διόδωρος  δὲ   κύλικα ἀποδίδωσι. (ΜΑΝΗΣ ποτηρίου εἶδος.
[11, 472]   Θεόφιλος δ´ ἐν Βοιωτίᾳ· Τετρακότυλον  δὲ   κύλικα κεραμέαν τινὰ τῶν θηρικλείων,
[11, 480]   τὰ φάη ὀξὺς ὁρώμενος. (Διάφοροι  δὲ   κύλικες γίνονται καὶ ἐν τῇ
[11, 495]   μὲν οὐκ ἦν, δι´ ἀπορίαν  δὲ   κύλικος ἐχρῶντο τῇ πελλίδι. Καὶ
[11, 470]   δὲ θύλακος ἅνθρωπός ἐστιν. Ὅτι  δὲ   κύλιξ ἐστὶν θηρίκλειος σαφῶς
[11, 480]   μνημονεύει Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· Χία  δὲ   κύλιξ ὑψοῦ κρέμαται περὶ πασσαλόφιν.
[11, 496]   δύο, φιάλας δὲ πεντήκοντα, δέκα  δὲ   κυμβία, ῥέοντα δώδεχ´, ὧν τὰ
[11, 477]   τὸν σκύφον κισσύβιον καλεῖν· Μαρσύας  δὲ   κύπελλον καὶ τὸ ξύλινον ποτήριον.
[11, 474]   οἶνον πιόμενοι. (Σωσικράτης Φιλαδέλφοις· Λεπτὴ  δὲ   κυρτοῖς ἐγγελῶσα κύμασιν αὔρα, κόρη
[11, 467]   πλήρη γυάλαν ἔχοντά τινα, τὸν  δὲ   λαβόντα σπένδειν. (ΔΕΙΝΟΣ. (Ὅτι καὶ
[11, 473]   ὡς ξηραίνεται. (Καὶ ἔτι· Ἅμα  δὲ   λαβοῦς´ ἠφάνικε πηλίκον τινὰ οἴεσθε
[11, 499]   δ´ ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους· (Σκύφιον  δὲ   λαβὼν δέπας ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον
[11, 501]   ἐμπυριβήτην, τὸν δὲ ἄπυρον· Κὰδ  δὲ   λέβητ´ ἄπυρον βοὸς ἄξιον ἀνθεμόεντα,
[11, 490]   τῆς Πληιόνης τὸν Ὠρίωνα. Ὀρείας  δὲ   λέγει τὰς Πλειάδας ἐν ἴσῳ
[11, 468]   ἐπὶ Πελίᾳ ἀγὼν ἐτέθη. Βέλτιον  δὲ   λέγειν, φησὶν Δίδυμος ἐν
[11, 470]   διαγνῶναι πρὸς τὰς κεραμέας. Κατασκευάσαι  δὲ   λέγεται τὴν κύλικα ταύτην Θηρικλῆς
[11, 488]   οἱονεὶ κεφαλίδας ἥλων ἀποτελοῦσα. Πεπάρθαι  δὲ   λέγεται τοὺς ἥλους ὑπὸ τοῦ
[11, 462]   Ἡρακλεῶται συνοικοῦσιν, ἀλλοφύλους ὑπολαβόντες. Κυλικρᾶνες  δὲ   λέγονται, ὅτι τοὺς ὤμους κεχαραγμένοι
[11, 466]   ἀναιρήσεσθαι ἔμελλε χρύσεον ἄμφωτον. ἀμφικύπελλον  δὲ   λέγων αὐτὸ οὐδὲν ἄλλο σημαίνει
[11, 496]   λέγει (κύλικας) γράφων ὧδε (ὁ  δὲ   λόγος ἐστὶν αὐτῷ περὶ Περσῶν)
[11, 473]   Ἄλεξις δ´ ἐν Κρατείᾳ  δὲ   λόγος περί τινος ἐν καπηλείῳ
[11, 487]   καὶ Δίδυμος καὶ (Πάμφιλος. Καλεῖται  δὲ   μάνης καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ
[11, 464]   κατὰ τὰς τέχνας ἐκπωμάτων. Τὴν  δὲ   μανίαν τοὺς πολλούς φησιν
[11, 498]   τῷ π> σκύπφον λέγει· (Τῷ  δὲ   Μάρης θοὸς ἄγγελος ἦλθε δι´
[11, 481]   νῦν ἔγχεον τὴν μείζονα. Ὅτι  δὲ   μεγάλοις ποτηρίοις αἱ γυναῖκες ἐχρῶντο
[11, 493]   δ´ ἄρν´ ἕτερον λευκόν, ἑτέρην  δὲ   μέλαιναν. Ἔπειτα δὲ τὸ ὃς
[11, 464]   οἶνον ἧττον μεθύσκουσιν. Κἀν ἄλλῳ  δὲ   μέρει φησίν· Αἱ Ῥοδιακαὶ χυτρίδες
[11, 495]   πελλίδα χρυσῆν. Καὶ ἐν ἄλλῳ  δὲ   μέρει φησίν· Ἐκ πελλίδος δὲ
[11, 462]   ἐν κεράμοις, ἄνθεος ὀσδόμενος· ἐν  δὲ   μέσοις ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸς ἵησι·
[11, 499]   ἔχω κενόν, γραῦ, θύλακον  δὲ   μεστόν. Λυγκεὺς δ´ Σάμιος
[11, 500]   ἐν σκύφοισιν οἶνος ἡδύς. Διήνεγκαν  δὲ   μετὰ τοὺς Βοιωτίους οἱ Ῥοδιακοὶ
[11, 494]   προσελθὼν κατεμέμφετο τοὺς ταμίας. ~(Πτολεμαῖος  δὲ   μεταπεμψάμενος αὐτοὺς καὶ ἥκειν κελεύσας
[11, 465]   σταγόνος ἀμβρότας ἀφρῷ βρυάζον· εἴκοσιν  δὲ   μέτρ´ ἐνέχευ´, ἀναμίσγων αἷμα Βακχίου
[11, 478]   καὶ Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς. Ἀθηναῖοι  δὲ   μέτρον τι καλοῦσι κοτύλην. Θουκυδίδης·
[11, 499]   ἐν Ἀμφιτρύωνι οὐδετέρως εἴρηκε. (Λάγυνον  δὲ   μέτρου λέγουσιν εἶναι ὄνομα παρὰ
[11, 484]   ἱκανῶς, ἀναπαύου μικρὸν περιχεάμενος· ἐὰν  δὲ   μὴ δυνηθῇς ἱκανῶς κενῶσαι σαυτόν,
[11, 471]   δ´ ἔτι καὶ νῦν· εἰ  δὲ   μὴ ποιεῖ τοῦτο, μεταβεβληκὸς ἂν
[11, 500]   ὥς φησι Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ  δὲ   Μηθυμναίων, ὡς Παρμένων φησὶν ἐν
[11, 474]   ἐν Πριάπῳ φησὶ τάδε· ~Σὺ  δὲ   μηκέτ´ ἔγχει, παιδάριον, εἰς ἀργυροῦν,
[11, 481]   ὤρεξε τῷ Κύκλωπι. Οὐκ ἔστι  δὲ   μικρὸν τὸ διδόμενον αὐτῷ κισσύβιον
[11, 490]   πολλοῖς ἐστι τῶν ποιητῶν. Πρώτη  δὲ   Μοιρὼ Βυζαντία καλῶς ἐδέξατο
[11, 491]   πρὸς τὰς ὄρνεις ὁμωνυμίαν.  δὲ   Μοιρὼ καὶ αὐτὴ τὸν τρόπον
[11, 482]   οὕτω (δὲ) καὶ τοῦτο, κυφὸν  δὲ   μόνον; ἀπὸ γὰρ τῆς κυφότητος
[11, 501]   ὀμφαλὸς παραπλήσιος ἠθμῷ.  δὲ   Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν τοῖς περὶ
[11, 470]   προφυγὼν ἱερᾶς νυκτὸς ἀμολγόν. ~(Μίμνερμος  δὲ   Ναννοῖ ἐν εὐνῇ φησι χρυσῇ
[11, 474]   (ἐξ ἀμφοτέρων τούτων κεκεραμευμένος) Μένανδρος  δὲ   Ναυκλήρῳ· Ἥκει λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν
[11, 493]   μογέοντας ἀείρειν τὸ δέπας, τὸν  δὲ   Νέστορα μόνον ἀμογητί. Ἄλογον δ´
[11, 493]   τῆς τραπέζης τὸ ποτήριον, τοῦ  δὲ   Νέστορος αὐτὸ ῥᾳδίως βαστάζοντος δίχα
[11, 466]   καλουμένων ζʹ σοφῶν ἀπέλιπε. Τὸ  δὲ   Νέστορος ποτήριον πολλοὶ καὶ κεραμεύουσι·
[11, 493]   ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν,  δὲ   Νέστωρ ἀπονητὶ ἄειρεν. Νῦν οὖν
[11, 476]   Σεύθῃ συμπόσιον γράφει οὕτως· (Ἐπεὶ  δὲ   Ξενοφῶν σὺν τοῖς μετ´ αὐτοῦ
[11, 507]   τὴν ἐπιγραφὴν διάλογον ἐξέδωκεν. (Ἡγήσανδρος  δὲ   Δελφὸς ἐν τοῖς Ὑπομνήμασι
[11, 480]   κύλιξ, κώθων, καρχήσιον, φιάλη. Ἀχαιὸς  δὲ   Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι ἀντὶ
[11, 503]   δύ´ ὀβολούς, Φιλιππίδου λεπτότερον. (Ἡρακλέων  δὲ   Ἐφέσιος Ὃν ἡμεῖς, φησί,
[11, 489]   πυθμένοιν φέρεσθαι τὸ ἔκπωμα. Διονύσιος  δὲ   Θρᾲξ ἐν Ῥόδῳ λέγεται
[11, 477]   ἐκ κισσίνου κατασκευασθὲν ξύλου. (Νίκανδρος  δὲ   Κολοφώνιος ἐν τῷ πρώτῳ
[11, 505]   διαλόγους γεγραφέναι τὸν Ἀλεξαμενόν. Διαβάλλει  δὲ   Πλάτων καὶ Θρασύμαχον τὸν
[11, 504]   ἕω. Κἀν τῷ περὶ Ψυχῆς  δὲ   Πλάτων καταλεγόμενος ἕκαστον τῶν
[11, 507]   τῆς ἐμῆς ψεύσεσθαι κεφαλῆς. Ἦν  δὲ   Πλάτων πρὸς τῇ κακοηθείᾳ
[11, 466]   πόλεμοί τε μάχαι τε (Καικίλιος  δὲ   ῥήτωρ ἀπὸ Καλῆς
[11, 481]   μὴ ἐχόντων μηδὲ ὦτα. Πτολεμαῖος  δὲ   τοῦ Ἀριστονίκου τὰ κυφά.
[11, 503]   λαβὼν ἀπόφερε τἄλλα πάντα. Διονύσιος  δὲ   τοῦ Τρύφωνος ἐν τῷ
[11, 463]   ἐρατῆς μνήσεται εὐφροσύνης. Καὶ Ἴων  δὲ   Χῖός φησιν· (Χαιρέτω ἡμέτερος
[11, 466]   ἐστιν ἐραστοῦ μὴ τυχεῖν. Καλοῦνται  δὲ   οἱ ἁρπασθέντες παρασταθέντες. Διδόασι δὲ
[11, 482]   κυμβίον παραδίδωσι γράφων οὕτως· Θαυμάζουσι  δὲ   οἱ αὐτοὶ καὶ πῶς κύαθον
[11, 461]   τῆς φωνῆς μνημονεύω, φησίν· Εἰ  δὲ   οἱ ταῖς ἐξουσίαις χρώμενοι καὶ
[11, 465]   ἀδικία τε καὶ αἰσχροκέρδεια.  δὲ   Οἰδίπους (δι´ ἐκπώματα) τοῖς υἱοῖς
[11, 494]   στρεπτὸν καὶ ὅλμον χρυσοῦν.  δὲ   ὅλμος ἐστὶ ποτήριον κερατίου τρόπον
[11, 495]   δὴ καλοῦμεν χόα. Τὴν  δὲ   ὄλπην Κλείταρχος Κορινθίους μέν φησι
[11, 494]   ᾔτουν. Καὶ τὸ τοῖς ἀποκοτταβίζουσι  δὲ   ὀξύβαφον τιθέμενον εἰς τὰς
[11, 502]   Εὔπολις· Σὺν φθοῖσι προσπεπωκώς. Ἔδει  δὲ   ὀξύνεσθαι ὡς Καρσί, παισί, φθειρσί.
[11, 504]   οὐδὲ ταῖς ὥραις διαπνεῖσθαι· ὅταν  δὲ   ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτο πίνῃ, καὶ
[11, 498]   με τοῦ θεοῦ καλεῖ. Σιμωνίδης  δὲ   Οὐατόεντα σκύφον» ἔφη. Ἴων δ´
[11, 498]   ἄνευ τοῦ σ> προοισόμεθα, ὅτε  δὲ   οὐδέτερον τὸ σκύφος, σὺν τῷ
[11, 488]   τρόπον τοῦτον τέτταρα ὦτα. Τοῦτο  δὲ   οὐκ ἐπὶ πάντων, ἀλλ´ ἐπ´
[11, 486]   ὑπὸ Λυκίου φησὶ κατεσκευασμένας. Ἦν  δὲ   οὗτος τὸ γένος Βοιώτιος ἐξ
[11, 496]   τοῦτο (Καλλίμαχος ἐπιγράφει Εὐνοῦχον) λέγει  δὲ   οὕτως· Πιεῖν δ´ ἔτι ἁδρότερον
[11, 481]   ἐν τῷ αὐτῷ· Ἐπ´ ἀστράβης  δὲ   ὀχούμενος ἐξ Ἀργούρας τῆς Εὐβοίας,
[11, 476]   κέρατι τούτοις οἷς ἐφιλοφρονεῖτο. Τοὺς  δὲ   Παιόνων βασιλεῖς φησι Θεόπομπος ἐν
[11, 463]   παρ´ αὑτῷ ἕκαστος πίνει,  δὲ   παῖς οἰνοχόος ὅσον ἂν
[11, 466]   οἳ κακὸν ἔμπεσε θυμῷ, ~(αἶψα  δὲ   παισὶν ἑοῖσι μετ´ ἀμφοτέροισιν ἐπαρὰς
[11, 475]   καρχησία τ´ ἦχον κἄλειβον· ἀράσαντο  δὲ   πάμπαν ἐσλὰ τῷ γαμβρῷ. Κρατῖνος
[11, 505]   εἰπεῖν ἀκοῦσαι λόγους. Τὸ  δὲ   πάντων σχετλιώτατον καὶ τὸ εἰπεῖν
[11, 466]   ὧν ἐκεράμευσε κατεσκευακέναι ταῦτα.  δὲ   παρὰ Σοφοκλεῖ (ἐν τοῖς Λαρισαίοις
[11, 498]   δοῦναι πιεῖν. Καὶ Ὀδυσσεὺς  δὲ   παρὰ τῷ Ὁμήρῳ τῇ (Ἀρήτῃ
[11, 484]   ῥύμματι πλύνουσιν οἱ γναφεῖς. (Τρία  δὲ   παραφύλαττε ὅταν κωθωνίζῃ· μὴ πονηρὸν
[11, 485]   τὴν τελευταίαν, ὡς καλή, (οἳ  δὲ   παροξύνουσιν, ὡς μεγάλη. Τοῦτο δὲ
[11, 489]   πελειάδας. (Ὅταν γὰρ εἴπῃ· Δύο  δὲ   πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο,
[11, 492]   (Ἔπειθ´ ὅταν ἐπενέγκῃ τὸ Δοιαὶ  δὲ   πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο,
[11, 491]   αὐτῶν. Ὅταν οὖν εἴπῃ· Δοιαὶ  δὲ   πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο,
[11, 487]   δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´ ἔσαν, δοιαὶ  δὲ   πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο
[11, 495]   Θεσσαλοὺς δὲ τὴν πρόχοον. Σέλευκος  δὲ   πελίχναν Βοιωτοὺς μὲν τὴν κύλικα,
[11, 496]   μὲν πρώτιστον ἀργυρὼ δύο, φιάλας  δὲ   πεντήκοντα, δέκα δὲ κυμβία, ῥέοντα
[11, 504]   ἐτράποντο. Καὶ τοὺς μίμους  δὲ   πεποιηκώς, οὓς αἰεὶ διὰ χειρὸς
[11, 460]   δὲ Ἀνακρέων ἔφη· Οἰνοπότης  δὲ   πεποίημαι. (Ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα
[11, 491]   εἴτ´ αὖ καὶ ἀνθρωποειδεῖς, ἄστροις  δὲ   πεποικιλμένας. Τὸ μέντοι Ἀμφὶς ἕκαστον
[11, 506]   ἀρετῆς ἀναξίους εἶναι φάσκων. (Ἃ  δὲ   περὶ Ἀλκιβιάδου εἴρηκεν ἐν τῷ
[11, 505]   ἐν τρίτῳ Νόμων φησί· ~(Μαντεύομαι  δὲ   περὶ Κύρου τὰ μὲν ἄλλα
[11, 464]   τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν. (Λέγει  δὲ   περὶ τούτων Φιλόχορος οὑτωσί·
[11, 466]   παρθένον, γράφει καὶ ταῦτα· Μυθολογοῦσι  δὲ   (περὶ) τῶν ἐν Μηθύμνῃ τινὲς
[11, 497]   φησιν εἶναι οὕτως καλούμενον. Ἐστὶ  δὲ   Περσικόν. (Φιλήμων δ´ ἐν τῇ
[11, 496]   εἰσφέρεσθαι ἔτι αὖ καταμένει· τοσοῦτον  δὲ   πίνουσιν ὥστε ἀντὶ τοῦ εἰσφέρειν
[11, 508]   πῶς δεῖ πράττειν ἕκαστα.  δὲ   Πλάτων πῶς; οὐκ ἄτοπον τριῶν
[11, 504]   ἐπεπαίδευτο πάντα τὰ πάτρια,  δὲ   Πλάτων ὥσπερ ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ
[11, 486]   γὰρ ἐν Εἰρήνῃ φησί· Τὸ  δὲ   πλοῖον ἔσται Ναξιουργὴς κάνθαρος. Κριτίας
[11, 503]   δέξεται. Καὶ τὸν Αἰγίμιον  δὲ   ποιήσας εἴθ´ Ἡσίοδός ἐστιν
[11, 460]   ποτήρια. Καὶ τὴν Ἀλκμαιωνίδα  δὲ   ποιήσας φησίν· Νέκυς δὲ χαμαιστρώτου
[11, 477]   παρ´ Εὐριπίδῃ ἐν Ἀνδρομέδᾳ· ~(Πᾶς  δὲ   ποιμένων ἔρρει λεώς, μὲν
[11, 476]   ταῦτα ῥυτά. Καὶ τῶν ποιητῶν  δὲ   πολλοὶ παράγουσι πίνοντας τοὺς ἀρχαίους
[11, 459]   καθίσαντες οἱ ἀριστεῖς δειπνοῦσιν,  δὲ   Πολύιδος ἱερὰ θύων ἐν ὁδῷ
[11, 475]   πέντε δ´ οἴνου κυάθους. Ἄδηλον  δὲ   πότερον εἶδός ἐστι ποτηρίου
[11, 474]   κανθάρους. Νικόστρατος Διαβόλῳ· ναῦς  δὲ   πότερον εἰκόσορός ἐστ´ κύκνος
[11, 466]   τὸ ἔκπωμα, ὡς Πάμφιλος. Φιλητᾶς  δὲ   ποτήριον οὖς οὐκ ἔχον. ΑΡΟΚΛΟΝ
[11, 460]   ποτήρια καλαιφις. Καὶ Ἀλκαῖος· Ἐκ  δὲ   ποτήριον πώνης Διννομένῃ παρίσδων. Τιμᾶται
[11, 483]   ~(Κύπελλα δ´ ἔνειμε συβώτης. Εὔμολπος  δὲ   ποτηρίου γένος, ἀπὸ τοῦ κυφὸν
[11, 479]   κοτύλης δεούσας εἴκος´ ἀπολογίζεται. ~(Ἀπολλόδωρος  δὲ   ποτηρίου τι γένος ὑψηλὸν καὶ
[11, 478]   ἔχων οἶνον ἐξέσπενδε κοτύλῳ. Πάμφιλος  δὲ   ποτηρίου φησὶν εἶναι γένος, ἴδιον
[11, 503]   γʹ Περσικῶν φησιν οὕτως· Ἐστὶ  δὲ   ποτίβαζις ἄρτος κρίθινος καὶ πύρινος
[11, 472]   τῇ δεξιᾷ ἄρας ἐνώμα. (Ἐν  δὲ   Προιτίσι· Καὶ κύλικα θηρίκλειον εἰσφέρει
[11, 463]   τοῖς οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι, ~(θεῶν  δὲ   προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθόν. (Καὶ
[11, 496]   τὴν μὲν πρὸς ἀνατολάς, τὴν  δὲ   πρὸς δύσιν ἀνιστάμενοι ἀνατρέπουσίν τε
[11, 507]   πρεσβυτέρῳ Διονυσίῳ (συγγενόμενος ἐκινδύνευσεν, δὶς  δὲ   πρὸς τὸν νεώτερον Διονύσιον. Αἰσχίνου
[11, 492]   λέγων μίαν τῶν Πλειάδων, ἄλλην  δὲ   πρὸς τοῦ Διὸς ἐνίεσθαι χάριν
[11, 465]   ἀσίτους εἶναι τοὺς θεωροῦντας. ~(Φανόδημος  δὲ   πρὸς τῷ ἱερῷ φησι τοῦ
[11, 474]   οἷον εἰς μέσον τράχηλος, τὸ  δὲ   πρὸς τῷ τέλει καρχήσιον. ~(Ἔχει
[11, 475]   βάσεως καὶ τῆς κορυφῆς· αὗται  δὲ   προὔχουσι μικρὸν ἐπ´ εὐθείας ἐξωτέρω.
[11, 462]   ἔχει δώματα καὶ θαλίη. Χρὴ  δὲ   πρῶτον μὲν θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας
[11, 460]   κύλικας πλήρεις (ἅπασι προπίῃ. (Ποτήρια  δὲ   πρῶτον οἶδα ὀνομάσαντα τὸν Ἀμόργιον
[11, 498]   Ποσειδῶν παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ, Τηλεβόης  δὲ   Πτερέλεῳ· τοῦτον ἑλὼν ἀπέπλεεν. Ὁμοίως
[11, 468]   ποτήρια, τὸ λεῖον. Ἄχραντον  δὲ   πυρὶ παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· (Ἄπυρον
[11, 488]   Νεστορίδος δύο ὦτα ἔχειν. Πελειάδας  δὲ   πῶς ἄν τις ὑπόθοιτο νεμομένας
[11, 467]   εἶναι καὶ ἀνεπιτήδειον αὐλῷ· (τὸ  δὲ   ῥῶ διὰ τὸ εὔκολον πολλάκις
[11, 467]   ὖ, ἵν´ Διονύσου. Τὸ  δὲ   σὰν ἀντὶ τοῦ σίγμα Δωρικῶς
[11, 460]   κυλικεῖα δὲ ἐξεῦρεν ἡμῖν. Ἐν  δὲ   Σεμέλῃ Διονύσῳ· Ἑρμῆς
[11, 503]   ψυγέα τὸν ψυκτηρίαν, τὸ τευτλίον  δὲ   σεῦτλα, φακέαν τὴν φακῆν, (τί
[11, 493]   τὸ προτακτικὸν ὅ, οἷον· Ἔνθα  δὲ   Σίσυφος ἔσκεν, κέρδιστος γένετ´
[11, 497]   τὸ ῥυτὸν πρότερον κέρας. Δοκεῖ  δὲ   σκευοποιηθῆναι ὑπὸ πρώτου τοῦ Φιλαδέλφου
[11, 498]   ἐπόπισθεν σκύπφον ἔχων ἑτέρῃ, ἑτέρῃ  δὲ   σκῆπτρον ἀείρας ἔστειχεν Φύλακος καὶ
[11, 488]   σκήπτρου· Ὣς φάτο χωόμενος, ποτὶ  δὲ   σκῆπτρον βάλε γαίῃ χρυσείοις ἥλοισι
[11, 483]   εἰσεπήδων ἀνδρικῶς πριάμενοι κώθωνας, οἳ  δὲ   σκόροδα καὶ κρόμμυα. (Ἡνίοχος Γοργόσι·
[11, 498]   εἵλετο αὑτῷ. Καὶ πάλιν· Τὸν  δὲ   σκύπφον Τηλεβόῃ δίδωσι Ποσειδῶν παιδὶ
[11, 466]   τοὺς Σατύρους τάδε λέγοντας· (Ὁ  δὲ   σκύφος με τοῦ θεοῦ καλεῖ
[11, 498]   Ἀχαιὸς δ´ ἐν Ὀμφάλῃ· (Ὁ  δὲ   σκύφος με τοῦ θεοῦ καλεῖ.
[11, 499]   τὴν στάμνον ὑπό τινων. (Τὸ  δὲ   σκύφος ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς σκαφίδος.
[11, 494]   δʹ Πολιτικῶν γράφει οὕτως· Ἀλβατάνης  δὲ   στρεπτὸν καὶ ὅλμον χρυσοῦν.
[11, 466]   ΑΡΥΒΑΛΛΟΣ ποτήριον κάτωθεν εὐρύτερον, ἄνω  δὲ   συνηγμένον, ὡς τὰ συσπαστὰ βαλάντια,
[11, 508]   χάρις ταύτης τῆς ἀθανασίας; ~Οἱ  δὲ   συντεθέντες ὑπ´ αὐτοῦ Νόμοι (καὶ
[11, 483]   δίωτον καὶ τετράωτον Κρῆτας. Φιλητᾶς  δὲ   Συρακοσίους κύπελλα καλεῖν τὰ τῆς
[11, 500]   παλάθης Συριακῆς τρόπον πλάττοντες, οἳ  δὲ   σφαίρας ποιοῦντες. Καὶ ἐπειδὰν μέλλωσι
[11, 501]   θόλοι ὅμοιοί εἰσιν. Καὶ Δίδυμος  δὲ   τὰ αὐτὰ εἰπὼν παρατίθεται τὰ
[11, 490]   τὴν τῶν ἄλλων συναρίθμησιν· Ἐν  δὲ   τὰ τείρεα πάντα τά τ´
[11, 489]   αἱ δίπρῳροι τῶν νεῶν, περὶ  δὲ   τὰ ὦτα τὰς περιστεράς· ὡσπερεὶ
[11, 487]   δ´ οὐδὲν λατάγων ἀίει· τὴν  δὲ   τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις (παρὰ
[11, 487]   χεῖρας προπίνων τινί φησι· (Σὺ  δὲ   τάνδε Βακχία εὔδροσον πλήρη μετανιπτρίδα
[11, 495]   δὲ μέρει φησίν· Ἐκ πελλίδος  δὲ   τάργανον κατηγυίης χωλοῖσι δακτύλοισι τἠτέρῃ
[11, 502]   τε πᾶσι κὠμφαλωτὰς χρυσίδας. (Ἀθηναῖοι  δὲ   τὰς μὲν ἀργυρᾶς φιάλας ἀργυρίδας
[11, 492]   Πελειάδων ὑποκειμένων τῷ πυθμένι, ἓξ  δὲ   τὰς πάσας γενέσθαι Πλειάδας, ἐπείπερ
[11, 489]   τὴν ζωὴν οἱ ἄνθρωποι· λέγω  δὲ   τὰς πελειάδας. (Ὅταν γὰρ εἴπῃ·
[11, 490]   ἐκφέρει τὸν λόγον. Καὶ Σιμωνίδης  δὲ   τὰς Πλειάδας Πελειάδας εἴρηκεν ἐν
[11, 490]   ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ Πέλειαι. Ὅτι  δὲ   τὰς Πλειάδας τὸ ἐνδοξότατον τῶν
[11, 466]   παρὰ ταῖς Νηρῇσι διέτριβεν, αὐτὸς  δὲ   τὰς τοῦ (Ποσειδῶνος ἔβοσκεν ἵππους·
[11, 502]   ἀργυρᾶς φιάλας ἀργυρίδας λέγουσι, χρυσίδας  δὲ   τὰς χρυσᾶς. Τῆς δὲ ἀργυρίδος
[11, 492]   τυρὸν ἔχουσα καὶ ἄλφιτον· ἄμφω  δὲ   ταῦτα κυκώμενα καὶ οὕτω πινόμενα
[11, 478]   τοῦ Δίου Κῳδίου φησί· (Μετὰ  δὲ   ταῦτα τὴν τελετὴν ποιεῖ καὶ
[11, 466]   ἀθόλωτος, τρὶς ὕδατος προχέειν, τὸ  δὲ   τέτρατον ἱέμεν οἴνου. Θεόφραστος· Ἐπεὶ
[11, 502]   (τἀκπώματα) ἦγεν δύο δραχμάς, κυμβίον  δὲ   τέτταρας, ~(ψυκτηρίδιον δὲ δύ´ ὀβολούς,
[11, 492]   πινόμενα λέγει ποιητής· Τοῖσι  δὲ   τεῦχε κυκεῶ ἐυπλόκαμος Ἑκαμήδη
[11, 476]   νόμον κέρατα οἴνου προὔτεινον. ἐν  δὲ   τῇ ἕκτῃ περὶ Παφλαγόνων διηγούμενός
[11, 503]   βούλει, πάντ´, Ἀμαλθείας κέρας. Ἐν  δὲ   τῇ Καρίνῃ σαφῶς δηλοῦται, ὅτι
[11, 466]   ἔχειν ἐν ἐκπώμασιν. Ἐν ταύτῃ  δὲ   τῇ τέχνῃ εὐδοκίμησαν Κίμων καὶ
[11, 466]   ἑξῆς τὸ αὐτὸ πάλιν· Δῶκε  δὲ   Τηλεμάχῳ καλὸν δέπας. Φησὶν οὖν
[11, 466]   κοὐ τεταργανωμένον ἔπινε κἀξημύστισεν. (Ἔπινον  δὲ   τὴν ἄμυστιν μετὰ μέλους, μεμετρημένον
[11, 466]   τὸ μὴ ἔχον ὦτα. Ἄλλοι  δὲ   τὴν ἀμφὶ ἀντὶ τῆς περὶ
[11, 501]   καὶ τὴν ἀμφίθετον φιάλην. (Ἀρίσταρχος  δὲ   τὴν δυναμένην ἐξ ἀμφοτέρων τῶν
[11, 472]   καρπίμοις κισσοῦ κλάδοις (ἔστεψα. θηλυκῶς  δὲ   τὴν θηρίκλειον εἶπε Μένανδρος ἐν
[11, 498]   τῇ Ἡρωολογίᾳ λέγων ὧδε· (Ἀμφιτρύων  δὲ   τὴν λείην δασάμενος τοῖς συμμάχοις
[11, 486]   ἐν Φρέατι λέγων οὕτως (Σὺ  δὲ   τὴν μέλην, Συρίσκε, ταυτηνὶ λαβὼν
[11, 487]   Διὸς σωτῆρος, ἀγαθοῦ δαίμονος. Ἔνιοι  δὲ   τὴν μετὰ τὸ νίψασθαι πόσιν,
[11, 468]   Τινὲς δὲ τὸ κέρας. Περὶ  δὲ   τὴν Μολοσσίδα οἱ βόες ὑπερφυῆ
[11, 463]   ὅτῳ ἂν βούλωνται μεγάλα. Λακεδαιμόνιοι  δὲ   τὴν παρ´ αὑτῷ ἕκαστος πίνει,
[11, 495]   Κυπρίους τὴν λήκυθον ἀποδιδόναι, Θεσσαλοὺς  δὲ   τὴν πρόχοον. Σέλευκος δὲ πελίχναν
[11, 507]   Ξενοκράτην, τοῦτον περιέσπασεν. Καὶ Φαίδωνι  δὲ   τὴν τῆς δουλείας ἐφιστὰς δίκην
[11, 502]   χορὸς φιλοτήσιος. Διὰ  δὲ   τὴν τοιαύτην πρόποσιν ἐκαλεῖτο καὶ
[11, 502]   καλεῖ τὰ ποτήρια ταῦτα. Αἰολεῖς  δὲ   τὴν φιάλην ἄρακιν καλοῦσι. (ΦΘΟΙΣ.
[11, 471]   {ΣΠΙ. Ναί, τοιοῦτό τι· φιλοτησίαν  δὲ   τήνδε σοι προπίομαι. Δέξαι· πιοῦσα
[11, 483]   ὅτι ἀρχαικὸν ἦν τὸ τοιοῦτον  (δὲ)   τῆς ἀγωγῆς γένος καὶ
[11, 470]   κατὰ τὸν κωμικὸν Ἀριστοφάνη. Μνημονεύει  δὲ   τῆς κύλικος Θεόπομπος μὲν ἐν
[11, 468]   πιθανὸν καὶ αὐτὸν ἐσχηκέναι. Πλησίον  δὲ   τῆς Μολοσσίας Ἰωλκός, ἐν
[11, 495]   τῇ πελλίδι. Καὶ πάλιν· Ἐκ  δὲ   τῆς πέλλης ἔπινον, ἄλλοτ´ αὐτός,
[11, 482]   τῶν ἀνθρώπων χρείας ἕνεκα, τὸ  δὲ   τῆς τῶν θεῶν τιμῆς εἰς
[11, 488]   ἀγγείου φυλάττουσι τὴν διάσχισιν, κατὰ  δὲ   τὸ ἀπολῆγον πρὸς τὴν τοῦ
[11, 483]   ἀπὸ τοῦ κυφὸν εἶναι. Σιμάριστος  δὲ   τὸ δίωτον ποτήριον Κυπρίους, τὸ
[11, 496]   ἐν Εὐνούχῳ Στρατιώτῃ ἐστὶ  δὲ   τὸ δρᾶμα διασκευὴ τοῦ Αἱρησιτείχους
[11, 501]   βαλανείων οἱ θόλοι παρόμοιοι· εἰς  δὲ   τὸ εἶδος οὐκ ἀρύθμως παίζονται.
[11, 468]   τοὺς δακτύλους διείρειν ἑκατέρωθεν· ἄλλοι  δὲ   τὸ ἐν κύκλῳ τύπους ἔχον
[11, 468]   τοὺς δακτύλους ἑκατέρωθεν διείρειν. Οἳ  δὲ   τὸ ἔχον κύκλῳ δακτυλοειδεῖς τύπους
[11, 475]   καθὰ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ. Ὠνομάσθη  δὲ   τὸ καρχήσιον διὰ τὸ τραχύσματα
[11, 468]   τὸ πρὸς ψυχροποσίαν εὔθετον. Τινὲς  δὲ   τὸ κέρας. Περὶ δὲ τὴν
[11, 479]   γένος ὑψηλὸν καὶ ἔγκοιλον. Πᾶν  δὲ   τὸ κοῖλον κοτύλην, φησίν, ἐκάλουν
[11, 478]   κοτύλης καὶ χείλεος ἄκρου. Σιμάριστος  δὲ   τὸ λεπτὸν ποτήριον οὕτως καλεῖσθαι.
[11, 496]   μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ· πρόκειται  δὲ   τὸ μαρτύριον. Μνημονεύει αὐτοῦ καὶ
[11, 500]   Ἐπίνικος ἐν Ὑποβαλλομέναις δεδήλωκε. Προείρηται  δὲ   τὸ μαρτύριον. ΥΣΤΙΑΚΟΝ ποτήριον ποιὸν
[11, 466]   γὰρ εἶναι τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος  δὲ   τὸ μὲν κύπελλόν φησι φιάλην
[11, 496]   σώματα καὶ γνώμας σφάλλειν· νῦν  δὲ   τὸ μὲν μὴ εἰσφέρεσθαι ἔτι
[11, 495]   ὄλπαις οἶνον ὑπερφίαλον κελαρύζετε. Νυνὶ  δὲ   τὸ μὲν τοιοῦτον ἀγγεῖον καθιερωμένον
[11, 493]   λευκόν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν. Ἔπειτα  δὲ   τὸ ὃς ἀντὶ προτακτικοῦ τοῦ
[11, 499]   ποῦ χρυσότευκτα κἀργυρᾶ σκυφώματα; Στησίχορος  δὲ   τὸ παρὰ Φόλῳ τῷ Κενταύρῳ
[11, 475]   οὕτω καλεῖν τὸ ποτήριον. Πάμφιλος  δὲ   τὸ (ποτήριον) θερμοποτίδα καλούμενον τὴν
[11, 495]   καὶ Αἰολεῖς τὸν ἀμολγέα, πέλλαν  δὲ   τὸ ποτήριον. Φιλητᾶς δ´ ἐν
[11, 466]   περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο. Καὶ θεοφιλὲς  δὲ   τὸ ποτήριον· χρυσέοις γοῦν δεπάεσσιν
[11, 485]   δὲ παροξύνουσιν, ὡς μεγάλη. Τοῦτο  δὲ   τὸ ποτήριον ὠνομάσθη ἀπὸ τῶν
[11, 485]   ἐξέπιες. Ἐν δὲ Γηρυτάδῃ· ἦν  δὲ   (Τὸ πρᾶγμ´ ἑορτή. Περιέφερεν δ´
[11, 460]   ἔφη· Οἰνοπότης δὲ πεποίημαι. (Ἔστι  δὲ   τὸ ῥῆμα καὶ παρὰ τῷ
[11, 497]   Εἶεν, δέχου καὶ τοῦτο. Ἐκαλεῖτο  δὲ   τὸ ῥυτὸν πρότερον κέρας. Δοκεῖ
[11, 501]   καὶ τὸ στόμα τιθεμένη·  δὲ   τοιαύτη θέσις τῶν φιαλῶν Ἰωνική
[11, 483]   πίνουσιν ἐκ κεραμέων ποτηρίων· ἐν  δὲ   τοῖς ἄλλοις συμποσίοις καὶ φιδιτίοις
[11, 476]   Κυζίκῳ καὶ ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι  δὲ   τοῖς κέρασιν ἔπινον δῆλον ἐκ
[11, 461]   τροφὰς περιέργους καὶ παντοίας. Ἐν  δὲ   τοῖς περὶ τὴν Ἑλλάδα τόποις
[11, 464]   θέαν καὶ ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν, παρὰ  δὲ   τὸν ἀγῶνα πάντα οἶνος αὐτοῖς
[11, 506]   κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα σιωπῶ· ὅτι  δὲ   τὸν Ἀθηναίων δῆμον εἰκαῖον εἴρηκε
[11, 506]   Ἄνδριον κἀπολλόδωρον τὸν Κυζικηνόν, ἔτι  δὲ   τὸν Κλαζομένιον Ἡρακλείδην. Ἐν δὲ
[11, 478]   λεπτὸν ποτήριον οὕτως καλεῖσθαι. Διόδωρος  δὲ   τὸν παρά τισι κότυλον κοτύλην
[11, 467]   τὴν ἅλω καλεῖ δῖνον. Κυρηναῖοι  δὲ   τὸν ποδονιπτῆρα δεῖνον ὀνομάζουσιν, ὡς
[11, 503]   τὸ κύτος αὐτῷ συγκεχαλκευμένον, ἕτερον  δὲ   τὸν πρόσθετον ἀπ´ ὀξέος ἀρχόμενον,
[11, 488]   συγκεχαλκευμένον ὅλῳ τῷ ἀγγείῳ, ἕτερον  δὲ   τὸν πρόσθετον, ἀπὸ ὀξέος ἀρχόμενον,
[11, 504]   παραιτεῖται πίνειν μεγάλοις ποτηρίοις,  δὲ   τὸν Σωκράτην παράγει τῷ ψυκτῆρι
[11, 466]   μὴ Διί. Καὶ Πρίαμος  δὲ   τὸν υἱὸν λυτρούμενος τοῖς ἐπισημοτάτοις
[11, 470]   κυμαίνει τὸ δέπας φανταζόμενος.  δὲ   τοξεύειν αὐτὸν μέλλει, καὶ αὐτὸν
[11, 466]   εἰς τοὺς κοττάβους κατανήλισκον. (Ἔνδοξοι  δὲ   τορευταὶ Ἀθηνοκλῆς, Κράτης, Στρατόνικος, Μυρμηκίδης
[11, 506]   ἐχθροὺς Πέρσας. (Καὶ τὸν ἀδελφὸν  δὲ   τοῦ Ἀλκιβιάδου Κλεινίαν μαινόμενόν τε
[11, 466]   δὲ φιάλη βατιάκη. Ἀλεξάνδρου  δὲ   τοῦ βασιλέως ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς
[11, 467]   σὰν κίβδηλον ἀπὸ στομάτων. Μνημονεύει  δὲ   τοῦ γραμματικοῦ ἐκπώματος ὡς οὕτως
[11, 504]   χαῖρε κύλικος ἑρπούσης κύκλῳ. Αἰτοῦντος  δὲ   τοῦ γραμματικοῦ Λεωνίδου μεῖζον ποτήριον
[11, 475]   μικρὸν ἐπ´ εὐθείας ἐξωτέρω. Ἐπὶ  δὲ   τοῦ θωρακίου εἰς ὕψος ἀνήκουσα
[11, 476]   νῦν μή μοι δίδου, ἐκ  δὲ   τοῦ κέρατος αὖ μοι δὸς
[11, 483]   τάδε· Κώθωνες διμέτρητοι βʹ (Περὶ  δὲ   τοῦ κωθωνίζεσθαι καὶ ὅτι χρήσιμός
[11, 489]   κατὰ μίμημα τοῦ κόσμου. Τὸ  δὲ   τοῦ Νέστορος καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν.
[11, 490]   Πληιόνης ὑπὸ τοῦ Ὠρίωνος. (Ἡ  δὲ   τοῦ ὀνόματος ἐκτροπή, καθ´ ἣν
[11, 494]   εἴη ἐκπέταλον ποτήριον. Μνημονεύει  δὲ   τοῦ ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου καὶ
[11, 508]   νόμοις ἐμμένειν τοὺς πολίτας, (τῶν  δὲ   τοῦ Πλάτωνος καὶ προσκαταγελᾶν;
[11, 483]   μοι, παλαιὸν οἴκων κτῆμα. Ἀπὸ  δὲ   τοῦ ποτηρίου τούτου καὶ ἀκρατοκώθωνας
[11, 497]   τοῦτ´ ἴσως χωρεῖ χόα. Περὶ  δὲ   τοῦ τρίτου λέγων φησίν·
[11, 492]   καὶ τοῖς ὀνόμασιν ἑπτά. (Πρὸς  δὲ   τοὺς λέγοντας οὐκ οἰκείως τῷ
[11, 508]   ψευδεῖς ἄν τις εὕροι· ἀλλοτρίους  δὲ   τοὺς πλείους, ὄντας (ἐκ τῶν
[11, 504]   εἰπόντος κρατηρίζωμεν, ἄνδρες φίλοι οὕτως  δὲ   τοὺς πότους Λυσανίας φησὶν
[11, 508]   τοὺς Γοργίας, (καὶ τοὺς ἄλλους  δὲ   τοὺς τοιούτους διαλόγους, ἐν οἷς
[11, 505]   καὶ τὴν μιμητικὴν ποίησιν, αὐτὸς  δὲ   τοὺςδιαλόγους μιμητικῶς γράψας, ὧν τῆς
[11, 478]   γάλα, ὄιον ἔριον ἄπλυτον.  δὲ   τοῦτο βαστάσας οἷον λικνοφορήσας τούτων
[11, 497]   ἂν ἐλέφας ἐκπίοι. {Α. Ἐγὼ  δὲ   τοῦτό γ´ ἐκπέπωκα πολλάκις. {Β.
[11, 475]   πρὸς τῷ τέλει καρχήσιον. ~(Ἔχει  δὲ   τοῦτο κεραίας ἄνωθεν νευούσας ἐφ´
[11, 464]   ὅτ´ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον πάλιν· μαρτυρεῖν  δὲ   τούτοις καὶ Φερεκράτη τὸν κωμικόν
[11, 479]   δοκοῦσαι κατεσκευάζοντο, καλούμεναι κοτταβίδες. Πρὸς  δὲ   τούτοις οἶκοι κατεσκευάζοντο κυκλοτερεῖς, ἵνα
[11, 466]   δὴ πρὸς Ἔρωτα πυκταλίζω. Πρὸ  δὲ   τούτων Ἡσίοδος· Κρήνης τ´ ἀενάου
[11, 483]   Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ γράφει οὕτως· Χωρὶς  δὲ   τούτων τὰ σμικρότατα ἐς τὴν
[11, 491]   εἶδος, τὸ δύο, οἷον· Δοιοὺς  δὲ   τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα.
[11, 463]   μανιώδη πάντα τἀνθρώπων ὅλως, ἀποδημίας  δὲ   τυγχάνειν ἡμᾶς αἰεὶ τοὺς ζῶντας,
[11, 495]   πελίκαι, καθάπερ εἴπομεν, ὠνομάζοντο.  δὲ   τύπος ἦν τοῦ ἀγγείου πρότερον
[11, 466]   δὲ οἱ ἁρπασθέντες παρασταθέντες. Διδόασι  δὲ   τῷ ἁρπασθέντι στολὴν καὶ βοῦν
[11, 493]   αὐτῷ τὰς ἡσυχίας εἶχον,  δὲ   τῷ βασιλεῖ προσελθὼν κατεμέμφετο τοὺς
[11, 506]   τὸν τοὺς Ἕλληνας προδόντα. Ἐν  δὲ   τῷ Εὐθυδήμῳ Εὐθύδημον καὶ τὸν
[11, 506]   περικείμενος κάλλους οὐκ ἀληθινοῦ. (Ἐν  δὲ   τῷ Κίμωνι οὐδὲ τῆς Θεμιστοκλέους
[11, 506]   μᾶλλον τῶν Εὐπόλιδος Κολάκων. Ἐν  δὲ   τῷ Μενεξένῳ οὐ μόνον Ἱππίας
[11, 506]   δὲ τὸν Κλαζομένιον Ἡρακλείδην. Ἐν  δὲ   τῷ Μένωνι καὶ τοὺς μεγίστους
[11, 480]   οἰνοχόη χρυσῆ, κέρατα δύο. Ἐν  δὲ   τῷ ναῷ τῆς Ἥρας τῷ
[11, 506]   ἧς ἐν Θουρίοις κατῳκίσθησαν. Ἐν  δὲ   τῷ περὶ Ἀνδρείας Μελησίαν τὸν
[11, 486]   οὕτως· Φιάλας Λυκιουργεῖς δύο. (Ἐν  δὲ   τῷ πρὸς Τιμόθεον γράφει· (Δίδωσιν
[11, 464]   γελωτοποιῶν τούτων καὶ μίμων, ἔτι  δὲ   τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν. (Λέγει
[11, 500]   λεγόμενος Ἡράκλειος δεσμός. Μνημονεύει  δὲ   τῶν Βοιωτίων σκύφων Βακχυλίδης ἐν
[11, 507]   τοὺς πολίτας οὓς διαγράφω. (Περὶ  δὲ   τῶν ἐν τοῖς διαλόγοις αὐτοῦ
[11, 475]   ἐστὶν λεγομένη ἠλακάτη. Μνημονεύει  δὲ   τῶν καρχησίων καὶ Σαπφὼ ἐν
[11, 488]   εἶδος τῆς κατασκευῆς θεωρεῖται, μάλιστα  δὲ   τῶν λεγομένων Σελευκίδων. (Τὸ δ´
[11, 492]   ἦσαν ἐπὶ τῶν ὤτων, δύο  δὲ   ὑποπυθμένες, τουτέστιν ὑπὸ τῷ πυθμένι
[11, 502]   καὶ καρυωτὰς φιάλας χρυσᾶς. Ἀναξανδρίδης  δὲ   φιάλας Ἄρεος καλεῖ τὰ ποτήρια
[11, 466]   τραγέλαφος, πρίστις, ποτηρίων ὀνόματα. Περσικὴ  δὲ   φιάλη βατιάκη. Ἀλεξάνδρου δὲ
[11, 466]   ἔπεμπε βίκους οἴνου ἡμιδεεῖς. Ἐστὶ  δὲ   φιαλῶδες ποτήριον κατὰ τὸν Παριανὸν
[11, 484]   κἀκτυπωμάτων πρόσωπα, τραγέλαφοι, λαβρώνια. Ἐν  δὲ   Φιλαδέλφοις· Ἤδη δ´ ἐπιχύσεις διάλιθοι,
[11, 504]   μανδραγόρας ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς  δὲ   φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγας ἐγείρει.
[11, 480]   Σιμωνίδης φησὶν Ἀμόργιος· Αὐτὴ  δὲ   φοξίχειλος Ἀργείη κύλιξ, εἰς
[11, 468]   (Ἔδοξε γὰρ ἔκπωμα εἶναι· ἐστὶ  δὲ   χαλκίον ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἐπιτηδείως ἔχον
[11, 479]   ἐν Ἠδωνοῖς κοτύλας εἴρηκεν·  δὲ   χαλκοδέτοις κοτύλαις ὀτοβεῖ. (Μαρσύας δέ
[11, 460]   Ἀλκμαιωνίδα δὲ ποιήσας φησίν· Νέκυς  δὲ   χαμαιστρώτου ἐπὶ τείνας εὐρείης στιβάδος
[11, 496]   μὲν δέκ´ ἀργυρᾶ ἦν, δύο  δὲ   χρυσᾶ, γρύψ, τὸ δ´ ἕτερον
[11, 491]   οἷον· Δοιοὺς δὲ τρίποδας, δέκα  δὲ   χρυσοῖο τάλαντα. Καὶ Δοιὼ θεράποντε»
[11, 463]   κιρνάντων προχύταισιν ἐν ἀργυρέοις·  δὲ   χρυσὸς οἶνον ἔχων χειρῶν νιζέτω
[11, 486]   ἔλαιον ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς, σπονδεῖον  δὲ   τὸν οἶνον, καλεῖσθαι λέγων
[11, 505]   καὶ ἀκράτου αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται  δὲ   ὡς καὶ Γοργίας αὐτὸς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008