Livre, pages |
[11, 466] |
ἂν
εἴη
τὰ
ὦτα.
Τὸ
|
δὲ |
ἄλεισον
ἤτοι
ἀπὸ
τοῦ
ἄγαν |
[11, 492] |
ἐπεί
ῥ´
ὥπλισσε
κυκεῶ.
(Τὸ
|
δὲ
|
~Ἄλλος
μὲν
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
|
[11, 501] |
μείζων
γὰρ
τοῦ
ποτηρίου.
Ἡ
|
δὲ |
(ἀμφίθετος
καὶ)
ἀπύρωτος
ἢ
ψυχρήλατος |
[11, 466] |
ἢ
ὅτι
ἦν
ἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς
|
δὲ |
ἀμφικύπελλόν
φησι
τὸ
μὴ
ἔχον |
[11, 466] |
ὅτι
δύο
ὦπας
εἶχε·
ταῦτα
|
δὲ |
ἂν
εἴη
τὰ
ὦτα.
Τὸ |
[11, 460] |
μί´
ἐστὶ
χιλίων
ποτηρίων.
Ὁ
|
δὲ |
Ἀνακρέων
ἔφη·
Οἰνοπότης
δὲ
πεποίημαι. |
[11, 491] |
Καὶ
ὁ
τὴν
εἰς
Ἡσίοδον
|
δὲ |
ἀναφερομένην
ποιήσας
Ἀστρονομίαν
αἰεὶ
Πελειάδας |
[11, 493] |
ὃ
Ὅμηρος
οὐδέποτε
τίθησι·
τοὔμπαλιν
|
δὲ |
ἀντὶ
τοῦ
ὃς
ὑποτακτικοῦ
παραλαμβάνει |
[11, 470] |
ὃ
δὲ
δείσας
παύεται.
Ἥλιος
|
δὲ |
ἀντὶ
τούτου
δίδωσιν
αὐτῷ
τὸ |
[11, 488] |
παρόμοια
ταῖς
Κορινθιακαῖς
ὑδρίαις.
Ὁ
|
δὲ |
Ἀπελλῆς
ἐντέχνως
ἄγαν
ὑπέδειξε
τὴν |
[11, 479] |
Ἀριστοφάνους·
Μηδὲ
στέψω
κοτυλίσκον.
Σιμμίας
|
δὲ |
ἀποδίδωσι
τὴν
κοτύλην
ἄλεισον.
(ΚΟΤΤΑΒΙΣ. |
[11, 501] |
ποιητὴς
τὸν
μὲν
ἐμπυριβήτην,
τὸν
|
δὲ |
ἄπυρον·
Κὰδ
δὲ
λέβητ´
ἄπυρον |
[11, 468] |
τοῖς
τῶν
πινόντων
δακτύλοις.
Τινὲς
|
δὲ |
ἀπύρωτον
φιάλην
τὸ
κέρας·
οὐ |
[11, 466] |
ὡς
ὁ
κωμικὸς
Πλάτων·
Λύσας
|
δὲ |
ἀργὴν
στάμνον
εὐώδους
ποτοῦ
ἵησιν |
[11, 489] |
λέγουσιν
ἐκεῖνοι
Νέστορος
γεγονέναι·
(ἐστὶ
|
δὲ |
ἀργύρεον,
χρυσοῖς
γράμμασιν
ἐντετυπωμένα
ἔχον |
[11, 502] |
χρυσίδας
δὲ
τὰς
χρυσᾶς.
Τῆς
|
δὲ |
ἀργυρίδος
(φιάλης)
(Φερεκράτης
μὲν
ἐν |
[11, 478] |
κόνδυ
ἐστὶ
μὲν
Περσικόν,
τὴν
|
δὲ |
ἀρχὴν
ἣν
Ἕρμιππος
ἀστρολογικὸς
ὡς |
[11, 489] |
γὰρ
οὐρανὸς
ἀργύρῳ
προσέοικεν,
οἱ
|
δὲ |
ἀστέρες
χρυσῷ
διὰ
τὸ
πυρῶδες. |
[11, 496] |
ἐστὶν
αὐτῷ
περὶ
Περσῶν)
Ἦν
|
δὲ |
αὐτοῖς
νόμιμον
μὴ
προχοίδας
εἰσφέρεσθαι |
[11, 466] |
παρὰ
Κρησὶν
οἱ
ἐρώμενοι.
Σπουδὴ
|
δὲ |
αὐτοῖς
παῖδας
ἁρπάζειν·
καὶ
τοῖς |
[11, 478] |
δὲ
καὶ
οὖς
ἐνιαχῇ.
Μνημονεύει
|
δὲ |
αὐτοῦ
καὶ
Ἴων
ὁ
Χῖος |
[11, 496] |
προσαγορεύουσιν,
ὥς
φησι
Πάμφιλος.
Χρῶνται
|
δὲ |
αὐτῷ
ἐν
Ἐλευσῖνι
τῇ
τελευταίᾳ |
[11, 484] |
καὶ
θερμὸν
ὁ
οἶνος·
τὸ
|
δὲ |
ἀφ´
ἡμῶν
διηθούμενον
οὖρόν
ἐστιν |
[11, 476] |
πισοί,
λάθυροι,
ὦχροι,
φακοί.
Ὁ
|
δὲ |
βαστάσας
αὐτὸ
οἷον
λικνοφορήσας
τούτων |
[11, 491] |
αἰεὶ
Πελειάδας
αὐτὰς
λέγει·
(Τὰς
|
δὲ |
βροτοὶ
καλέουσι
Πελειάδας.
Καὶ
πάλιν· |
[11, 497] |
οὐ
πολέμου
σύνθημα,
διὰ
χρυσέου
|
δὲ |
γέγωνεν
κώδωνος
κώμου
σύνθεμα
καὶ |
[11, 477] |
καὶ
τὸ
ξύλινον
ποτήριον.
Εὔμολπος
|
δὲ |
γένος
τι
ποτηρίου,
ἴσως,
φησίν, |
[11, 485] |
οἷον
ἅθρουν
μ´
ἐξέπιες.
Ἐν
|
δὲ |
Γηρυτάδῃ·
ἦν
δὲ
(Τὸ
πρᾶγμ´ |
[11, 506] |
αὐτοῦ
Σοφοκλέους
περιέχει
καταδρομήν,
ὁ
|
δὲ |
Γοργίας
οὐ
μόνον
ἀφ´
οὗ |
[11, 485] |
Ἀντιφάνης
δὲ
ἐν
Ἀσκληπιῷ·
Τὴν
|
δὲ |
γραῦν
τὴν
ἀσθενοῦσαν
πάνυ
πάλαι, |
[11, 470] |
ὁ
Ἥλιος
παύσασθαι
κελεύει,
ὃ
|
δὲ |
δείσας
παύεται.
Ἥλιος
δὲ
ἀντὶ |
[11, 466] |
Διὶ
μόνῳ
σπένδεσκεν
Ἀχιλλεύς.
Καλεῖται
|
δὲ |
δέπας
ἤτοι
ὅτι
δίδοται
πᾶσι |
[11, 487] |
ποτηρίου
φησὶν
ὁ
ποιητής·
Πὰρ
|
δὲ |
δέπας
περικαλλές,
ὃ
οἴκοθεν
ἦγ´ |
[11, 492] |
δ´
ἀλφίτου
ἱεροῦ
ἀκτήν,
(πὰρ
|
δὲ |
δέπας
περικαλλές,
ὃ
οἴκοθεν
ἦγ´ |
[11, 468] |
ἀργυρέῳ
κρητῆρι,
περιφραδέως
κερόωντες·
νώμησαν
|
δὲ |
δέπαστρα
θοῶς
βασιλεῦσιν
Ἀχαιῶν
ἐνσχερὼ |
[11, 473] |
Σικελίδου
παίζει
πουλὺ
μελιχρότερον,
(ἐστὶ
|
δὲ |
δή,
πολὺ
δὴ
στιβαρώτερος.
Ὡς |
[11, 475] |
γαμβρῷ.
Κρατῖνος
ἐν
Διονυσαλεξάνδρῳ·
Στολὴν
|
δὲ |
δὴ
τίν´
εἶχεν;
τοῦτό
μοι |
[11, 508] |
ἐνενηκοστῷ
καὶ
πρώτῳ
Διατριβῶν,
ἔτι
|
δὲ |
Δημοχάρης
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ |
[11, 469] |
χαλκευσαμένων
τὸν
ῥυθμὸν
τοῦτον,
Ῥοδίων
|
δὲ |
διὰ
τὴν
ἐλαφρότητα
τῶν
ποτηρίων |
[11, 466] |
τὸ
πανταχόθεν
πίνειν
ἐπιτήδειον.
Παρθένιος
|
δὲ |
διὰ
τὸ
περικεκυρτῶσθαι
τὰ
ὠτάρια· |
[11, 472] |
θηρίκλειον
εἶναι
καὶ
καρχήσιον.
~Ὅτι
|
δὲ |
διαφέρει
σαφῶς
παρίστησι
Καλλίξεινος
ἐν |
[11, 481] |
κατὰ
Εὐέργου
καὶ
Μνησιβούλου
φησὶ
|
δὲ |
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
ἐπίμηκες
εἶναι |
[11, 499] |
αἰνεῖσθαι
πάντων
ἄξιος
Ἱπποκράτης.
Οὐδετέρως
|
δὲ |
Δίφιλος
ἐν
Ἀδελφοῖς
εἴρηκεν·
(Ὦ |
[11, 483] |
τὸ
δίωτον
ποτήριον
Κυπρίους,
τὸ
|
δὲ |
δίωτον
καὶ
τετράωτον
Κρῆτας.
Φιλητᾶς |
[11, 496] |
σπένδων.
(ΡΟΔΙΑΣ.
Δίφιλος
Αἱρησιτείχει
(τὸ
|
δὲ |
δρᾶμα
τοῦτο
(Καλλίμαχος
ἐπιγράφει
Εὐνοῦχον) |
[11, 482] |
ἐν
Ὁμοίοις
ἢ
Ὀβελιαφόροις
Διονυσίου
|
δὲ |
δράματ´
ἐκμαθεῖν
δέοι
καὶ
Δημοφῶντος, |
[11, 503] |
δραχμάς,
κυμβίον
δὲ
τέτταρας,
~(ψυκτηρίδιον
|
δὲ |
δύ´
ὀβολούς,
Φιλιππίδου
λεπτότερον.
(Ἡρακλέων |
[11, 488] |
καθότι
καὶ
τἄλλα
ποτήρια,
ἄλλα
|
δὲ |
δύο
κατὰ
τὸ
κύρτωμα
μέσον |
[11, 488] |
φιαλῶδές
ἐστι
τὴν
ἰδέαν·
τινὰ
|
δὲ |
δύο,
ὥσπερ
τὰ
ᾠοσκύφια
καὶ |
[11, 466] |
ἐν
αὐτῷ
τὸ
ὑγρόν.
Ὅτι
|
δὲ |
δύο
ὦτα
εἶχε
δῆλον·
Ἦτοι |
[11, 489] |
Ἀτλαιγενέων
ἐπιτελλομενάων
ἄρχεσθ´
ἀμητοῖ´,
ἀρότοιο
|
δὲ |
δυσομενάων.
~(Καὶ
Ἄρατος·
Αἳ
μὲν |
[11, 468] |
παρὰ
Ἴωνι
ἐν
Ἀγαμέμνονι·
Οἴσῃ
|
δὲ |
δῶρον
ἄξιον
δραμήματος
ἔκπωμα
δακτυλωτόν, |
[11, 479] |
φησιν
Δικαίαρχος,
πρῶτον
εἰσαγαγόντων.
Τοσαύτη
|
δὲ |
ἐγένετο
σπουδὴ
περὶ
τὸ
ἐπιτήδευμα |
[11, 478] |
δ´
ὑπάρχειν
λουτηρίῳ
βαθεῖ,
ποτηρίου
|
δὲ |
εἶδος
εἶναι.
Δύνασθαι
δὲ
καὶ |
[11, 460] |
βʹ
Ἀχαικῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
(Ἄξιον
|
δὲ |
εἶναι
νομίζω
ζητῆσαι
ὑμᾶς
πρὸ |
[11, 499] |
τὸ
μέτρον
τὴν
λάγυνον.
Ἀρσενικῶς
|
δὲ |
εἴρηκε
τὸν
λάγυνον
Νικόστρατος
μὲν |
[11, 503] |
πρόσθετον
ἀπ´
ὀξέος
ἀρχόμενον,
(καταλήγοντα
|
δὲ |
εἰς
πλατύτερον,
ἐφ´
οὗ
ἵσταται |
[11, 466] |
τοῦ
λοιποῦ.
Καὶ
τὸ
πλεῖστον
|
δὲ |
εἰς
τοὺς
κοττάβους
κατανήλισκον.
(Ἔνδοξοι |
[11, 469] |
καὶ
διαπλεῦσαι
εἰς
Ἐρύθειαν.
Ὅτι
|
δὲ |
εἷς
ἦν
ὁ
Ἡρακλῆς
τῶν |
[11, 504] |
μὲν
τὰς
αὐλητρίδας
ἐκβάλλει,
ὃ
|
δὲ |
εἰσάγει·
(καὶ
ὃ
μέν,
ὡς |
[11, 499] |
παρέθηκε
Φόλος
κεράσας.
καὶ
Ἄρχιππος
|
δὲ |
ἐν
Ἀμφιτρύωνι
οὐδετέρως
εἴρηκε.
(Λάγυνον |
[11, 485] |
ὁ
κωμικὸς
τοῦ
ποτηρίου.
Ἀντιφάνης
|
δὲ |
ἐν
Ἀσκληπιῷ·
Τὴν
δὲ
γραῦν |
[11, 478] |
Κότυλον
οἴνου
πλέων»
λέγων.
(Ἕρμιππος
|
δὲ |
ἐν
Θεοῖς·
Τόν
τε
κότυλον |
[11, 480] |
τὰν
θεὸν
φαντὶ
ἐξελᾶν·
ὑποκατώρυκται
|
δὲ |
ἐν
κυαθίδι
τρικτὺς
ἀλεξιφαρμάκων.
(ΚΥΛΙΞ. |
[11, 495] |
οἷόνπερ
ἐν
βορηίῳ
νωδός.
Κλείταρχος
|
δὲ |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
πελλητῆρα
μὲν |
[11, 505] |
καλῶς
οἶδε
Πλάτων
ἰαμβίζειν.
Ἕρμιππος
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
Γοργίου
Ὡς |
[11, 464] |
τῆς
γῆς
ὀπτᾶται.
(Καὶ
Ἀριστοτέλης
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
Αἱ |
[11, 495] |
Βοιωτοὺς
μὲν
τὴν
κύλικα,
Εὐφρόνιος
|
δὲ |
ἐν
Ὑπομνήμασι
τοὺς
χόας.
(ΠΕΛΛΑ |
[11, 483] |
καὶ
εὐφορώτατον
ἐν
γυλιῷ.
Οὗ
|
δὲ |
ἕνεκα
στρατιωτικόν,
πολλάκις
ἀνάγκη
ὕδωρ |
[11, 470] |
περὶ
τῆς
τερμίνθου
φησί·
Τορνεύεσθαι
|
δὲ |
ἐξ
αὐτῆς
καὶ
κύλικας
θηρικλείους, |
[11, 460] |
Ψαλτρίᾳ
δ´
ἔφη·
Τὰ
κυλικεῖα
|
δὲ
|
ἐξεῦρεν
ἡμῖν.
Ἐν
δὲ
Σεμέλῃ |
[11, 466] |
πιεῖν
εὐμαρῶς.
Καὶ
τὸ
ῥῆμα
|
δὲ |
ἐξημύστισε
φασί,
τὸ
ἐφ´
ἓν |
[11, 506] |
γενομένους
Ἀριστείδην
καὶ
Θεμιστοκλέα,
Μένωνα
|
δὲ |
ἐπαινεῖ
τὸν
τοὺς
Ἕλληνας
προδόντα. |
[11, 506] |
κριτὴν
(ἔτι
τε
πρόκωπον)
Λακεδαιμονίους
|
δὲ |
ἐπαινῶν
ἐπαινεῖ
καὶ
τοὺς
πάντων |
[11, 469] |
παρ´
Ὠκεανοῦ
τὸν
Ἡρακλέα.
Μήποτε
|
δὲ |
ἐπεὶ
μεγάλοις
ἔχαιρε
ποτηρίοις
ὁ |
[11, 475] |
τὴν
λοιβὴν
ἤτοι
λείβειν·
τοῦτο
|
δὲ |
ἐπὶ
τοῦ
ὑγροῦ
συνήθως
ἔταττον, |
[11, 466] |
εἰς
τὸ
κοττάβιον.
(Καὶ
οἴκους
|
δὲ |
ἐπιτηδείους
κατεσκεύαζον
εἰς
ταύτην
τὴν |
[11, 492] |
Πλειάδας,
ἐπείπερ
ὁρῶνται
τοσαῦται,
λέγονται
|
δὲ |
ἑπτά,
καθότι
καὶ
Ἄρατός
φησιν· |
[11, 466] |
γραμμαὶ
Παρρασίοιο,
τέχνα
Μυός.
Ἐμμὶ
|
δὲ |
ἔργον
Ἰλίου
αἰπεινᾶς,
ἃν
ἕλον |
[11, 509] |
ἡ
συναγωγή,
φίλτατε
Τιμόκρατες.
Ἑξῆς
|
δὲ |
ἐροῦμεν
περὶ
τῶν
ἐπὶ
τρυφῇ |
[11, 495] |
ἐοικώς,
ἡνίκα
ἐκαλεῖτο
πελίκη,
ὕστερον
|
δὲ |
ἔσχεν
οἰνοχόης
σχῆμα,
οἷοί
εἰσιν |
[11, 476] |
κέρας
ἐγχεῖσθαι
τὸ
πόμα.
(Διαμένει
|
δὲ |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἡ
τῶν |
[11, 477] |
ἐργασθῆναι
ἐκ
κισσίνου
ξύλου.
Ἄλλοι
|
δὲ |
ἐτυμολογοῦσιν
αὐτὸ
ἀπὸ
τοῦ
χεῖσθαι, |
[11, 464] |
πρὸς
Ὕβριος
ἔκβαλεν
ἀκτάς.
Ἐγὼ
|
δὲ |
εὖ
οἶδα
ὅτι
ἥδιστα
πολλάκις |
[11, 477] |
(Πολύφημος
μὲν
τῷ
κισσυβίῳ,
θατέρῳ
|
δὲ |
Εὔμαιος.
Καλλίμαχος
δ´
ἔοικε
διαμαρτάνειν |
[11, 460] |
κοάλεμον
αἱματοπώτην.
Κἀν
τῷ
αὐτῷ
|
δὲ |
ἔφη·
Πολλῷ
γ´
ὁ
Βάκις |
[11, 502] |
ἄκατον
τὴν
φιάλην
εἰρηκότος.
Φερεκράτης
|
δὲ |
ἢ
ὁ
πεποιηκὼς
τοὺς
εἰς |
[11, 466] |
δεξιᾶς
χειρός.
Καὶ
ἡ
κύλιξ
|
δὲ |
(ἡ)
ἀγκύλη
διὰ
τὸ
ἐπαγκυλοῦν |
[11, 467] |
δεινος
καὶ
καλαθίσκος
οὑτοσί.
Τελέσιλλα
|
δὲ |
ἡ
Ἀργεία
καὶ
τὴν
ἅλω |
[11, 466] |
θαήσατο
χρύσεον
αἶψα»
(ποτήριον)
Τὸν
|
δὲ |
Ἥλιον
ὁ
Στησίχορος
ποτηρίῳ
διαπλεῖν |
[11, 504] |
μὴ
ὅτι
λέγειν
δυνησόμεθα·
ἢν
|
δὲ |
ἡμῖν
οἱ
παῖδες
μικραῖς
κύλιξι |
[11, 470] |
(ἐς
τὴν
Ἐρύθειαν.
Καὶ
ὅτε
|
δὲ |
ἦν
ἐν
τῷ
πελάγει,
Ὠκεανὸς |
[11, 466] |
κοττάβων
παιδιὰν
χρήσιμον.
Κρατῖνος·
Πιεῖν
|
δὲ |
θάνατος
οἶνον,
ἂν
ὕδωρ
ἐπῇ. |
[11, 507] |
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν.
Καὶ
τὸ
πόλιν
|
δὲ |
θελῆσαι
κτίσαι
καὶ
τὸ
νομοθετῆσαι |
[11, 463] |
Ἀττικὸς
ἐκ
μικρῶν
ἐπιδέξια,
ὁ
|
δὲ |
Θετταλικὸς
ἐκπώματα
προπίνει
ὅτῳ
ἂν |
[11, 502] |
ψυγέα.
Διώξιππος
Φιλαργύρῳ·
Παρ´
Ὀλυμπίχου
|
δὲ |
θηρικλείους
ἔλαβεν
ἕξ,
ιτάτους
δύο |
[11, 470] |
ποτ´
εὖ
μὲν
ἀσκός,
εὖ
|
δὲ |
θύλακος
ἅνθρωπός
ἐστιν.
Ὅτι
δὲ |
[11, 504] |
Ἡρόδωρον
εἰρηκέναι
ἐν
τούτοις
Ἐπεὶ
|
δὲ |
θύσαντες
πρὸς
δεῖπνον
καὶ
κρατῆρα |
[11, 474] |
μέχρι
τοῦ
πυθμένος
καθήκοντα.
Ἐστὶ
|
δὲ |
ἱκανῶς
ἐπίμηκες
(τὸ)
ποτήριον
τὸ |
[11, 495] |
ἐνιβρομέωσιν
ἐυγλαγέας
κατὰ
πέλλας.
Τοῦτο
|
δὲ |
Ἱππῶναξ
λέγει
πελλίδα·
Ἐκ
πελλίδος |
[11, 503] |
ἔτι
ἔξεστι
κυαθίζειν
γάρ
τὸν
|
δὲ |
κάδον
ἔξω
καὶ
τὸ
ποτήριον |
[11, 493] |
δηλοῦσθαι
νομίζοντες,
ἐπειδὴ
τέτρωται.
Ὅτι
|
δὲ |
καθ´
Ὅμηρον
ὁ
Μαχάων
οὐ |
[11, 484] |
ὁ
διὰ
τῆς
οὐρήσεως,
τῶν
|
δὲ |
καθάρσεων
ἡ
διὰ
τῶν
κωθωνισμῶν |
[11, 491] |
πᾶσαι
σχίσεις
τῶν
ὤτων,
ἑκάτερον
|
δὲ |
καθὸ
συμφυῆ
πάλιν
ἐπὶ
τέλει |
[11, 509] |
πόλει
ἐπέμενε
παλαιὸς
καταγεγηρακώς,
ἀτίμως
|
δὲ |
καὶ
ἀδόξως
διαζῶν.
Τοιοῦτοι
δ´ |
[11, 480] |
τὸ
δοκεῖν
εἶναι
ἀργυραῖ.
Ἐπαινοῦνται
|
δὲ |
καὶ
αἱ
Χῖαι
κύλικες,
ὧν |
[11, 509] |
τῇ
πολιτείᾳ
δι´
Ἀριδαίου.
Κριθεὶς
|
δὲ |
καὶ
ἁλοὺς
καὶ
ἀδοξήσας
ἐν |
[11, 498] |
καὶ
ἐνὶ
δμώεσσιν
ἔειπεν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
Ἀναξίμανδρος
ἐν
τῇ
Ἡρωολογίᾳ |
[11, 474] |
ἀνακεχυμένας
ἔχοντα
τὰς
φλόγας.
Ὅτι
|
δὲ |
καὶ
ἀπὸ
Κανθάρου
κεραμέως
ὠνομάσθη |
[11, 485] |
τὴν
οἰνοχόην
λεπαστὴν
καλεῖσθαι.
Ἀριστοφάνης
|
δὲ |
καὶ
Ἀπολλόδωρος
γένος
εἶναι
κύλικος. |
[11, 476] |
ἔβρεχον
δὲ
κατὰ
μικρόν.
Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
καὶ
ἀργυρᾶ
ποιοῦντες
κέρατα
ἔπινον |
[11, 473] |
μεμνημένος
τοῦ
ὀνόματός
φησιν·
Ἐγὼ
|
δὲ |
(καὶ
γὰρ
ἔτυχεν
ὂν
καταντικρὺ
|
[11, 474] |
τάλαν,
ἐκείνους
τοὺς
ἁδρούς,
ταπεινὰ
|
δὲ
|
καὶ
γλαφυρὰ
πάντες
ὡσπερεὶ
αὐτὰ |
[11, 474] |
οὐ
τυράννου,
νὴ
Δί´.
Ὅτι
|
δὲ |
καὶ
γυναικεῖον
κοσμάριόν
ἐστιν
κάνθαρος |
[11, 500] |
τῷ
περὶ
Διαλέκτου,
σκύθος.
Ἐκαλεῖτο
|
δὲ |
καὶ
(Δερκυλλίδας
ὁ
Λακεδαιμόνιος
Σκύφος, |
[11, 466] |
τορνευτὸν
καὶ
τορευτά.
Ἀντιφάνης·
Ἄλλοι
|
δὲ |
καὶ
δὴ
βακχίου
παλαιγενοῦς
ἀφρῷ |
[11, 501] |
εἶδος
οὐκ
ἀρύθμως
παίζονται.
Ἀπίων
|
δὲ |
καὶ
Διόδωρός
φησι·
(Φιάλαι
ποιαί, |
[11, 464] |
γυναικομανίαν,
τὴν
δ´
ὀρτυγομανίαν.
Τινὲς
|
δὲ |
καὶ
δοξομανεῖς
καλοῦσι
τοὺς
φιλοδόξους, |
[11, 466] |
παρ´
Αἰσχύλῳ
ἀγκυλητοὺς
κοττάβους.
Λέγονται
|
δὲ |
καὶ
δόρατα
ἀγκυλητὰ
καὶ
μεσάγκυλα |
[11, 489] |
δέπας
φασὶν
εἶναι
τοιοῦτον.
Δύναται
|
δὲ |
καὶ
δύο
πυθμένας
ὑποτίθεσθαι,
τὸν |
[11, 506] |
ὡς
ἔπλαττε
τοὺς
διαλόγους.
(Ὅτι
|
δὲ |
καὶ
δυσμενὴς
ἦν
πρὸς
ἅπαντας, |
[11, 462] |
ὤμους
κεχαραγμένοι
κύλικας
ἦσαν.
(Οἶδα
|
δὲ |
καὶ
Ἑλλάνικον
ἐν
Ἐθνῶν
Ὀνομασίαις |
[11, 460] |
ποτήριον
πώνης
Διννομένῃ
παρίσδων.
Τιμᾶται
|
δὲ |
καὶ
ἐν
Ἀχαίᾳ
Δημήτηρ
ποτηριοφόρος |
[11, 462] |
μύθοις
καὶ
καθαροῖσι
λόγοις·
σπείσαντας
|
δὲ |
καὶ
εὐξαμένους
τὰ
δίκαια
δύνασθαι
|
[11, 466] |
βομβυλιοῦ
κατὰ
μικρὸν
στάζοντος
Ἐστὶ
|
δὲ |
καὶ
ζῷόν
τι.
ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ,
ἔκπωμα |
[11, 501] |
πρὸς
τῶν
ἀρχαίων
ἐλέγετο.
(Δύναται
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ἐπὶ
τὸν
πυθμένα |
[11, 475] |
λέγεται
καὶ
ὁ
λέβης.
Σιληνὸς
|
δὲ |
καὶ
Κλείταρχος
τοὺς
Αἰολεῖς
φασιν |
[11, 488] |
περὶ
ἕκαστον
τῶν
ὤτων;
πῶς
|
δὲ |
καὶ
λέγει
δύο
πυθμένας
εἶναι |
[11, 466] |
εὐδοκίμησαν
Κίμων
καὶ
Ἀθηνοκλῆς.
Ἐχρῶντο
|
δὲ |
καὶ
λιθοκολλήτοις
ἐκπώμασι.
Μένανδρος
δέ |
[11, 495] |
μέγιστα,
τὰ
μὲν
δίχοα,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
μείζονα.
ΠΡΟΑΡΟΝ
κρατὴρ
ξύλινος, |
[11, 477] |
καὶ
μετρίων
οὐδεὶς
ἐχρῆτο,
συβῶται
|
δὲ |
καὶ
νομεῖς
καὶ
οἱ
ἐν |
[11, 498] |
καὶ
μετρίων
οὐδεὶς
ἐχρῆτο,
συβῶται
|
δὲ |
καὶ
νομεῖς
καὶ
οἱ
ἐν |
[11, 462] |
περιφέρουσιν
ὅπου
ἂν
πορεύωνται.
Πολλοῖς
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ἐν
Ἰλλυριοῖς
τόπος |
[11, 469] |
τῶν
πλεῖστον
πινόντων
προείπομεν.
(Ὅτι
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Ἥλιος
ἐπὶ
ποτηρίου |
[11, 463] |
τῶν
ἄλλων
κυδρότερον
πίεται.
Ἐποιοῦντο
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
καλούμενοι
σοφοὶ |
[11, 494] |
τὸ
ὄξους
δεκτικὸν
σκεῦος·
ἐστὶ
|
δὲ |
καὶ
ὄνομα
ποτηρίου,
οὗ
μνημονεύει |
[11, 495] |
ποτηρίων
μέμνηται
γράφων
οὕτως·
Ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
ὀνύχινοι
σκύφοι
καὶ
συνδέσεις |
[11, 478] |
αὐτὸ
λουτηρίῳ
ἐοικὸς
βαθεῖ.
Ἔχει
|
δὲ |
καὶ
οὖς
ἐνιαχῇ.
Μνημονεύει
δὲ |
[11, 482] |
κάλλιστα
καὶ
εὐποτώτατα
ἐκπωμάτων.
Ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
οὗτοι
τῆς
αὐτῆς
κεραμείας. |
[11, 482] |
τε
παρέχοιμ´
ἑστιῶν
Εὐριπίδῃ.
Ὅτι
|
δὲ |
καὶ
πλοῖον
ἡ
κύμβη
Σοφοκλῆς |
[11, 466] |
ἀρύστεις
ὧδ´
ἔχους´
ἐκώμασας.
Ἐστὶ
|
δὲ |
καὶ
πόλις
Ἰώνων
Ἄρυστις.
ΑΡΓΥΡΙΣ |
[11, 500] |
τις
μέλι
πίνοι
διείς,
τούτου
|
δὲ |
καὶ
πολὺ
ἥδιον.
ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ.
Οὕτω |
[11, 473] |
μὲν
πλοίου
ὄνομα
κοινόν,
ὅτι
|
δὲ |
καὶ
ποτήριόν
τι
οὕτω
καλεῖται |
[11, 466] |
τοῦ
ἀρύτειν
καὶ
βάλλειν.
Λέγουσι
|
δὲ |
καὶ
πρόχουν
ἄρυστιν.
Σοφοκλῆς·
Κακῶς |
[11, 480] |
τῇ
κύλικί
τις
ἀγορεύῃ.
(Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ἰατρικὴν
πυξίδα
καλοῦσι |
[11, 466] |
τὰς
Γηρυόνου
βόας
ὁρμῶντα.
Οἴδαμεν
|
δὲ |
καὶ
τὸ
Βαθυκλέους
τοῦ
Ἀρκάδος |
[11, 467] |
τοῦ
οὖ
μόνου
γράφουσι.
Παραπλησίως
|
δὲ |
καὶ
τὸ
εἶ
γράφουσιν
καὶ |
[11, 502] |
καὶ
κοινῇ
κύλικα
προπίομαι.
Ἐκαλεῖτο
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἑταιρικὸν
συνευωχούμενον
φιλοτήσιον. |
[11, 491] |
τάλαντα.
Καὶ
Δοιὼ
θεράποντε»
Σημαίνει
|
δὲ |
καὶ
τὸ
συμφυὲς
καὶ
τὸ |
[11, 478] |
ποτηρίου
δὲ
εἶδος
εἶναι.
Δύνασθαι
|
δὲ |
καὶ
τὸν
παρὰ
(τοῖς
Αἰτωλοῖς |
[11, 489] |
ἄρηρεν
ἀγάλματα
νυκτὸς
ἰούσης.
Περιττῶς
|
δὲ |
καὶ
τοῦτ´
ἔφρασεν
ὁ
ποιητής, |
[11, 482] |
καὶ
τὸ
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον,
οὕτω
|
(δὲ) |
καὶ
τοῦτο,
κυφὸν
δὲ
μόνον; |
[11, 488] |
πυθμένας
εἶναι
τοῦ
ποτηρίου;
(ἰδίως
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
λέγεται
ὅτι
οἱ |
[11, 492] |
ἀριθμὸς
αὐτῶν
οὐκ
ἀπόλλυται,
λέγονται
|
δὲ |
καὶ
τῷ
ἀριθμῷ
καὶ
τοῖς |
[11, 505] |
Ζήνων
ὁ
πολίτης
αὐτοῦ.
Ἀδύνατον
|
δὲ |
καὶ
Φαῖδρον
οὐ
μόνον
κατὰ |
[11, 484] |
τῇ
κατασκευῇ
καὶ
μέγα·
ἔχει
|
δὲ |
καὶ
ὦτα
μεγάλα.
Μένανδρος
Ἁλιεῖ· |
[11, 508] |
(ἐκ
τῶν
Ἀριστίππου
διατριβῶν,
ἐνίους
|
δὲ |
κἀκ
τῶν
Ἀντισθένους,
πολλοὺς
δὲ |
[11, 508] |
δὲ
κἀκ
τῶν
Ἀντισθένους,
πολλοὺς
|
δὲ |
κἀκ
τῶν
Βρύσωνος
τοῦ
Ἡρακλεώτου. |
[11, 479] |
Κοτυλίσκιον
τὸ
χεῖλος
ἀποκεκρουμένον.
Κοτύλη
|
δὲ |
καλεῖται
καὶ
ἡ
τοῦ
ἰσχίου |
[11, 479] |
καλεῖσθαι
ἄλεισον
καὶ
κύλικα.
Κοτυλίσκος
|
δὲ |
καλεῖται
ὁ
ἱερὸς
τοῦ
Διονύσου |
[11, 503] |
ὄνομα.
Εὔφρων
ἐν
Ἀποδιδούσῃ·
Ἐπὰν
|
δὲ |
καλέσῃ
ψυγέα
τὸν
ψυκτηρίαν,
τὸ |
[11, 506] |
ἔχει,
θεὸς
ἂν
εἰδείη.
Ὁ
|
δὲ |
καλὸς
αὐτοῦ
Πρωταγόρας
πρὸς
τῷ |
[11, 503] |
ἐφίππιον
στρῶμ´
ἐστὶν
ἡμῖν,
ὁ
|
δὲ |
καλὸς
πῖλος
κάδος,
ψυκτήρ,
ὅτι |
[11, 473] |
μέγιστον
κάνθαρον.
Καὶ
πάλιν·
Ὁ
|
δὲ |
κάνθαρος
πάλαι
δὴ
καινὸς
ὡς |
[11, 466] |
ἀλλ´
ἐρᾶν
καὶ
κατεσθίειν·
σὺ
|
δὲ |
κάρτα
φείδῃ.
(ΑΝΤΙΓΟΝΙΣ
ἔκπωμα
ἀπὸ |
[11, 472] |
τινὰς
ἔχοντας
θηρικλείους
πομπεύειν,
τοὺς
|
δὲ |
καρχήσια.
Ὁποῖον
δ´
ἐστὶ
τὸ |
[11, 489] |
ἔχοντα
τοῦ
ὕψους
σύμμετρον,
τὸν
|
δὲ |
κατ´
ἐλάττω
κύκλον
συνεχόμενον
ἐν |
[11, 476] |
χρυσέαις
προτομαῖς
ταύρων
κεραστῶν,
ἔβρεχον
|
δὲ |
κατὰ
μικρόν.
Ἀθηναῖοι
δὲ
καὶ |
[11, 500] |
τὸ
φ>
τῷ
θ>
Ὕστερον
|
δὲ |
κατὰ
μίμησιν
εἰργάσαντο
κεραμέους
τε |
[11, 483] |
ταῖς
δημοσίαις
θοίναις,
ἐν
Λακεδαίμονι
|
δὲ |
κατὰ
τὰς
ἑορτάς,
ἔν
τε |
[11, 473] |
τούτων
τινὰ
κάνθαρον
καταστρέφοντα,
πλησίον
|
δὲ |
κείμενον
στρωματέα
τε
καὶ
γύλιον |
[11, 474] |
χαμᾶζε
ποικίλοις
στρώμασι
κεκοσμημένας,
ἐκπώματα
|
δὲ |
κεραμέους
κανθάρους,
καὶ
τὸν
λύχνον |
[11, 474] |
χρυσῷ
τὰ
χείλη
περιτεραμνίσας,
τὰς
|
δὲ |
κλισίας
ἐλατίνας
χαμᾶζε
ποικίλοις
στρώμασι |
[11, 478] |
περὶ
Ἑορτῶν
Αἰγυπτίων
φησί·
Τὸ
|
δὲ |
κόνδυ
ἐστὶ
μὲν
Περσικόν,
τὴν |
[11, 472] |
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν
Κύκνῳ·
Φαιδρὸς
|
δὲ |
κρατὴρ
θηρίκλειος
ἐν
μέσῳ
ἕστηκε |
[11, 502] |
τὴν
ἀργυρίδα
τηνδὶ
φέρεις;
χρυσίδος
|
δὲ |
Κρατῖνος
ἐν
Νόμοις·
Χρυσίδι
σπένδων |
[11, 460] |
Καὶ
Φερεκράτης
ἐν
Τυραννίδι·
Ἣ
|
δὲ |
κρείττων
ἡ
μί´
ἐστὶ
χιλίων |
[11, 481] |
´κπιεῖν
ἀλλ´
ἢ
μίαν.
Ἣ
|
δὲ |
κρείττων
ἡ
μί´
ἐστὶ
χιλίων |
[11, 485] |
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ποτήριον
ποιόν.
Ἀπολλοφάνης
|
δὲ |
Κρησί·
Καὶ
λεπαστά
μ´
ἁδύοινος |
[11, 463] |
σωτήρ
τε
πατήρ
τε·
ἡμῖν
|
δὲ |
κρητῆρ´
οἰνοχόοι
θέραπες
κιρνάντων
προχύταισιν |
[11, 496] |
ὁ
Χῖος
ἐν
Ἐλεγείοις·
Ἡμῖν
|
δὲ |
κρητῆρ´
οἰνοχόοι
θέραπες
κιρνάντων
προχύταισιν |
[11, 468] |
χρυσείῃ
προχόῳ.
(Καὶ
πάλιν·
Ἄλλοι
|
δὲ |
κρητῆρα
πανάργυρον
ἠδὲ
δέπαστρα
οἰσόντων |
[11, 492] |
ἐπ´
αὐτῆς
χάλκειον
κάνεον·
ἐπὶ
|
δὲ |
κρόμυον
ποτῷ
ὄψον
ἠδὲ
μέλι |
[11, 471] |
κύλικας,
ἡνίκ´
ἦν
νέος.
Ἐν
|
δὲ |
Κυβευταῖς·
Ἄρτι
μὲν
μάλ´
ἀνδρικὴν
|
[11, 476] |
καλεῖσθαι
ὑπὸ
πολλῶν
ποιητῶν.
Ἐν
|
δὲ |
Κυζίκῳ
καὶ
ταυρόμορφος
ἵδρυται.
Ὅτι |
[11, 487] |
ἢ
μέτρον
οἷον
κύαθος.
Διόδωρος
|
δὲ |
κύλικα
ἀποδίδωσι.
(ΜΑΝΗΣ
ποτηρίου
εἶδος. |
[11, 472] |
Θεόφιλος
δ´
ἐν
Βοιωτίᾳ·
Τετρακότυλον
|
δὲ |
κύλικα
κεραμέαν
τινὰ
τῶν
θηρικλείων, |
[11, 480] |
τὰ
φάη
ὀξὺς
ὁρώμενος.
(Διάφοροι
|
δὲ |
κύλικες
γίνονται
καὶ
ἐν
τῇ |
[11, 495] |
μὲν
οὐκ
ἦν,
δι´
ἀπορίαν
|
δὲ |
κύλικος
ἐχρῶντο
τῇ
πελλίδι.
Καὶ |
[11, 470] |
δὲ
θύλακος
ἅνθρωπός
ἐστιν.
Ὅτι
|
δὲ |
κύλιξ
ἐστὶν
ἡ
θηρίκλειος
σαφῶς |
[11, 480] |
μνημονεύει
Ἕρμιππος
ἐν
Στρατιώταις·
Χία
|
δὲ |
κύλιξ
ὑψοῦ
κρέμαται
περὶ
πασσαλόφιν. |
[11, 496] |
δύο,
φιάλας
δὲ
πεντήκοντα,
δέκα
|
δὲ |
κυμβία,
ῥέοντα
δώδεχ´,
ὧν
τὰ |
[11, 477] |
τὸν
σκύφον
κισσύβιον
καλεῖν·
Μαρσύας
|
δὲ |
κύπελλον
καὶ
τὸ
ξύλινον
ποτήριον. |
[11, 474] |
οἶνον
πιόμενοι.
(Σωσικράτης
Φιλαδέλφοις·
Λεπτὴ
|
δὲ |
κυρτοῖς
ἐγγελῶσα
κύμασιν
αὔρα,
κόρη |
[11, 467] |
πλήρη
γυάλαν
ἔχοντά
τινα,
τὸν
|
δὲ |
λαβόντα
σπένδειν.
(ΔΕΙΝΟΣ.
(Ὅτι
καὶ |
[11, 473] |
ὡς
ξηραίνεται.
(Καὶ
ἔτι·
Ἅμα
|
δὲ |
λαβοῦς´
ἠφάνικε
πηλίκον
τινὰ
οἴεσθε |
[11, 499] |
δ´
ἐπὶ
τοῦ
Ἡρακλέους·
(Σκύφιον
|
δὲ |
λαβὼν
δέπας
ἔμμετρον
ὡς
τριλάγυνον
|
[11, 501] |
ἐμπυριβήτην,
τὸν
δὲ
ἄπυρον·
Κὰδ
|
δὲ |
λέβητ´
ἄπυρον
βοὸς
ἄξιον
ἀνθεμόεντα, |
[11, 490] |
τῆς
Πληιόνης
τὸν
Ὠρίωνα.
Ὀρείας
|
δὲ |
λέγει
τὰς
Πλειάδας
ἐν
ἴσῳ |
[11, 468] |
ἐπὶ
Πελίᾳ
ἀγὼν
ἐτέθη.
Βέλτιον
|
δὲ |
λέγειν,
φησὶν
ὁ
Δίδυμος
ἐν |
[11, 470] |
διαγνῶναι
πρὸς
τὰς
κεραμέας.
Κατασκευάσαι
|
δὲ |
λέγεται
τὴν
κύλικα
ταύτην
Θηρικλῆς |
[11, 488] |
οἱονεὶ
κεφαλίδας
ἥλων
ἀποτελοῦσα.
Πεπάρθαι
|
δὲ |
λέγεται
τοὺς
ἥλους
ὑπὸ
τοῦ |
[11, 462] |
Ἡρακλεῶται
συνοικοῦσιν,
ἀλλοφύλους
ὑπολαβόντες.
Κυλικρᾶνες
|
δὲ |
λέγονται,
ὅτι
τοὺς
ὤμους
κεχαραγμένοι |
[11, 466] |
ἀναιρήσεσθαι
ἔμελλε
χρύσεον
ἄμφωτον.
ἀμφικύπελλον
|
δὲ |
λέγων
αὐτὸ
οὐδὲν
ἄλλο
σημαίνει |
[11, 496] |
λέγει
(κύλικας)
γράφων
ὧδε
(ὁ
|
δὲ |
λόγος
ἐστὶν
αὐτῷ
περὶ
Περσῶν) |
[11, 473] |
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Κρατείᾳ
ὁ
|
δὲ |
λόγος
περί
τινος
ἐν
καπηλείῳ |
[11, 487] |
καὶ
Δίδυμος
καὶ
(Πάμφιλος.
Καλεῖται
|
δὲ |
μάνης
καὶ
τὸ
ἐπὶ
τοῦ |
[11, 464] |
κατὰ
τὰς
τέχνας
ἐκπωμάτων.
Τὴν
|
δὲ |
μανίαν
τοὺς
πολλούς
φησιν
ὁ |
[11, 498] |
τῷ
π>
σκύπφον
λέγει·
(Τῷ
|
δὲ |
Μάρης
θοὸς
ἄγγελος
ἦλθε
δι´ |
[11, 481] |
νῦν
ἔγχεον
τὴν
μείζονα.
Ὅτι
|
δὲ |
μεγάλοις
ποτηρίοις
αἱ
γυναῖκες
ἐχρῶντο |
[11, 493] |
δ´
ἄρν´
ἕτερον
λευκόν,
ἑτέρην
|
δὲ |
μέλαιναν.
Ἔπειτα
δὲ
τὸ
ὃς |
[11, 464] |
οἶνον
ἧττον
μεθύσκουσιν.
Κἀν
ἄλλῳ
|
δὲ |
μέρει
φησίν·
Αἱ
Ῥοδιακαὶ
χυτρίδες |
[11, 495] |
πελλίδα
χρυσῆν.
Καὶ
ἐν
ἄλλῳ
|
δὲ |
μέρει
φησίν·
Ἐκ
πελλίδος
δὲ |
[11, 462] |
ἐν
κεράμοις,
ἄνθεος
ὀσδόμενος·
ἐν
|
δὲ |
μέσοις
ἁγνὴν
ὀδμὴν
λιβανωτὸς
ἵησι· |
[11, 499] |
ἔχω
κενόν,
ὦ
γραῦ,
θύλακον
|
δὲ |
μεστόν.
Λυγκεὺς
δ´
ὁ
Σάμιος |
[11, 500] |
ἐν
σκύφοισιν
οἶνος
ἡδύς.
Διήνεγκαν
|
δὲ |
μετὰ
τοὺς
Βοιωτίους
οἱ
Ῥοδιακοὶ |
[11, 494] |
προσελθὼν
κατεμέμφετο
τοὺς
ταμίας.
~(Πτολεμαῖος
|
δὲ |
μεταπεμψάμενος
αὐτοὺς
καὶ
ἥκειν
κελεύσας |
[11, 465] |
σταγόνος
ἀμβρότας
ἀφρῷ
βρυάζον·
εἴκοσιν
|
δὲ |
μέτρ´
ἐνέχευ´,
ἀναμίσγων
αἷμα
Βακχίου |
[11, 478] |
καὶ
Ἕρμιππος
ἐν
Θεοῖς.
Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
μέτρον
τι
καλοῦσι
κοτύλην.
Θουκυδίδης· |
[11, 499] |
ἐν
Ἀμφιτρύωνι
οὐδετέρως
εἴρηκε.
(Λάγυνον
|
δὲ |
μέτρου
λέγουσιν
εἶναι
ὄνομα
παρὰ |
[11, 484] |
ἱκανῶς,
ἀναπαύου
μικρὸν
περιχεάμενος·
ἐὰν
|
δὲ |
μὴ
δυνηθῇς
ἱκανῶς
κενῶσαι
σαυτόν, |
[11, 471] |
δ´
ἔτι
καὶ
νῦν·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ποιεῖ
τοῦτο,
μεταβεβληκὸς
ἂν |
[11, 500] |
ὥς
φησι
Σέλευκος,
λυρτός,
ὑπὸ
|
δὲ |
Μηθυμναίων,
ὡς
Παρμένων
φησὶν
ἐν |
[11, 474] |
ἐν
Πριάπῳ
φησὶ
τάδε·
~Σὺ
|
δὲ |
μηκέτ´
ἔγχει,
παιδάριον,
εἰς
ἀργυροῦν, |
[11, 481] |
ὤρεξε
τῷ
Κύκλωπι.
Οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
μικρὸν
τὸ
διδόμενον
αὐτῷ
κισσύβιον |
[11, 490] |
πολλοῖς
ἐστι
τῶν
ποιητῶν.
Πρώτη
|
δὲ |
Μοιρὼ
ἡ
Βυζαντία
καλῶς
ἐδέξατο |
[11, 491] |
πρὸς
τὰς
ὄρνεις
ὁμωνυμίαν.
Ἡ
|
δὲ |
Μοιρὼ
καὶ
αὐτὴ
τὸν
τρόπον |
[11, 482] |
οὕτω
(δὲ)
καὶ
τοῦτο,
κυφὸν
|
δὲ |
μόνον;
ἀπὸ
γὰρ
τῆς
κυφότητος |
[11, 501] |
ὁ
ὀμφαλὸς
παραπλήσιος
ἠθμῷ.
Ὁ
|
δὲ |
Μυρλεανὸς
Ἀσκληπιάδης
ἐν
τοῖς
περὶ |
[11, 470] |
προφυγὼν
ἱερᾶς
νυκτὸς
ἀμολγόν.
~(Μίμνερμος
|
δὲ |
Ναννοῖ
ἐν
εὐνῇ
φησι
χρυσῇ |
[11, 474] |
(ἐξ
ἀμφοτέρων
τούτων
κεκεραμευμένος)
Μένανδρος
|
δὲ |
Ναυκλήρῳ·
Ἥκει
λιπὼν
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν |
[11, 493] |
μογέοντας
ἀείρειν
τὸ
δέπας,
τὸν
|
δὲ |
Νέστορα
μόνον
ἀμογητί.
Ἄλογον
δ´ |
[11, 493] |
τῆς
τραπέζης
τὸ
ποτήριον,
τοῦ
|
δὲ |
Νέστορος
αὐτὸ
ῥᾳδίως
βαστάζοντος
δίχα |
[11, 466] |
καλουμένων
ζʹ
σοφῶν
ἀπέλιπε.
Τὸ
|
δὲ |
Νέστορος
ποτήριον
πολλοὶ
καὶ
κεραμεύουσι· |
[11, 493] |
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
πλεῖον
ἐόν,
ὁ
|
δὲ |
Νέστωρ
ἀπονητὶ
ἄειρεν.
Νῦν
οὖν |
[11, 476] |
Σεύθῃ
συμπόσιον
γράφει
οὕτως·
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
Ξενοφῶν
σὺν
τοῖς
μετ´
αὐτοῦ |
[11, 507] |
τὴν
ἐπιγραφὴν
διάλογον
ἐξέδωκεν.
(Ἡγήσανδρος
|
δὲ |
ὁ
Δελφὸς
ἐν
τοῖς
Ὑπομνήμασι |
[11, 480] |
κύλιξ,
κώθων,
καρχήσιον,
φιάλη.
Ἀχαιὸς
|
δὲ |
ὁ
Ἐρετριεὺς
ἐν
Ἀλκμαίωνι
ἀντὶ |
[11, 503] |
δύ´
ὀβολούς,
Φιλιππίδου
λεπτότερον.
(Ἡρακλέων
|
δὲ |
ὁ
Ἐφέσιος
Ὃν
ἡμεῖς,
φησί, |
[11, 489] |
πυθμένοιν
φέρεσθαι
τὸ
ἔκπωμα.
Διονύσιος
|
δὲ |
ὁ
Θρᾲξ
ἐν
Ῥόδῳ
λέγεται |
[11, 477] |
ἐκ
κισσίνου
κατασκευασθὲν
ξύλου.
(Νίκανδρος
|
δὲ |
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[11, 505] |
διαλόγους
γεγραφέναι
τὸν
Ἀλεξαμενόν.
Διαβάλλει
|
δὲ |
ὁ
Πλάτων
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν |
[11, 504] |
ἕω.
Κἀν
τῷ
περὶ
Ψυχῆς
|
δὲ |
ὁ
Πλάτων
καταλεγόμενος
ἕκαστον
τῶν |
[11, 507] |
τῆς
ἐμῆς
ψεύσεσθαι
κεφαλῆς.
Ἦν
|
δὲ |
ὁ
Πλάτων
πρὸς
τῇ
κακοηθείᾳ |
[11, 466] |
πόλεμοί
τε
μάχαι
τε
(Καικίλιος
|
δὲ |
ὁ
ῥήτωρ
ὁ
ἀπὸ
Καλῆς |
[11, 481] |
μὴ
ἐχόντων
μηδὲ
ὦτα.
Πτολεμαῖος
|
δὲ |
ὁ
τοῦ
Ἀριστονίκου
τὰ
κυφά. |
[11, 503] |
λαβὼν
ἀπόφερε
τἄλλα
πάντα.
Διονύσιος
|
δὲ |
ὁ
τοῦ
Τρύφωνος
ἐν
τῷ |
[11, 463] |
ἐρατῆς
μνήσεται
εὐφροσύνης.
Καὶ
Ἴων
|
δὲ |
ὁ
Χῖός
φησιν·
(Χαιρέτω
ἡμέτερος |
[11, 466] |
ἐστιν
ἐραστοῦ
μὴ
τυχεῖν.
Καλοῦνται
|
δὲ |
οἱ
ἁρπασθέντες
παρασταθέντες.
Διδόασι
δὲ |
[11, 482] |
κυμβίον
παραδίδωσι
γράφων
οὕτως·
Θαυμάζουσι
|
δὲ |
οἱ
αὐτοὶ
καὶ
πῶς
κύαθον |
[11, 461] |
τῆς
φωνῆς
μνημονεύω,
φησίν·
Εἰ
|
δὲ |
οἱ
ταῖς
ἐξουσίαις
χρώμενοι
καὶ |
[11, 465] |
ἀδικία
τε
καὶ
αἰσχροκέρδεια.
Ὁ
|
δὲ |
Οἰδίπους
(δι´
ἐκπώματα)
τοῖς
υἱοῖς |
[11, 494] |
στρεπτὸν
καὶ
ὅλμον
χρυσοῦν.
Ὁ
|
δὲ |
ὅλμος
ἐστὶ
ποτήριον
κερατίου
τρόπον |
[11, 495] |
ὃ
δὴ
καλοῦμεν
χόα.
Τὴν
|
δὲ |
ὄλπην
Κλείταρχος
Κορινθίους
μέν
φησι |
[11, 494] |
ᾔτουν.
Καὶ
τὸ
τοῖς
ἀποκοτταβίζουσι
|
δὲ |
ὀξύβαφον
τιθέμενον
εἰς
ὃ
τὰς |
[11, 502] |
Εὔπολις·
Σὺν
φθοῖσι
προσπεπωκώς.
Ἔδει
|
δὲ |
ὀξύνεσθαι
ὡς
Καρσί,
παισί,
φθειρσί. |
[11, 504] |
οὐδὲ
ταῖς
ὥραις
διαπνεῖσθαι·
ὅταν
|
δὲ |
ὅσῳ
ἥδεται
τοσοῦτο
πίνῃ,
καὶ |
[11, 498] |
με
τοῦ
θεοῦ
καλεῖ.
Σιμωνίδης
|
δὲ |
Οὐατόεντα
σκύφον»
ἔφη.
Ἴων
δ´ |
[11, 498] |
ἄνευ
τοῦ
σ>
προοισόμεθα,
ὅτε
|
δὲ |
οὐδέτερον
τὸ
σκύφος,
σὺν
τῷ |
[11, 488] |
τρόπον
τοῦτον
τέτταρα
ὦτα.
Τοῦτο
|
δὲ |
οὐκ
ἐπὶ
πάντων,
ἀλλ´
ἐπ´ |
[11, 486] |
ὑπὸ
Λυκίου
φησὶ
κατεσκευασμένας.
Ἦν
|
δὲ |
οὗτος
τὸ
γένος
Βοιώτιος
ἐξ |
[11, 496] |
τοῦτο
(Καλλίμαχος
ἐπιγράφει
Εὐνοῦχον)
λέγει
|
δὲ |
οὕτως·
Πιεῖν
δ´
ἔτι
ἁδρότερον |
[11, 481] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ·
Ἐπ´
ἀστράβης
|
δὲ |
ὀχούμενος
ἐξ
Ἀργούρας
τῆς
Εὐβοίας, |
[11, 476] |
κέρατι
τούτοις
οἷς
ἐφιλοφρονεῖτο.
Τοὺς
|
δὲ |
Παιόνων
βασιλεῖς
φησι
Θεόπομπος
ἐν |
[11, 463] |
παρ´
αὑτῷ
ἕκαστος
πίνει,
ὁ
|
δὲ |
παῖς
ὁ
οἰνοχόος
ὅσον
ἂν |
[11, 466] |
οἳ
κακὸν
ἔμπεσε
θυμῷ,
~(αἶψα
|
δὲ |
παισὶν
ἑοῖσι
μετ´
ἀμφοτέροισιν
ἐπαρὰς
|
[11, 475] |
καρχησία
τ´
ἦχον
κἄλειβον·
ἀράσαντο
|
δὲ |
πάμπαν
ἐσλὰ
τῷ
γαμβρῷ.
Κρατῖνος |
[11, 505] |
εἰπεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
λόγους.
Τὸ
|
δὲ |
πάντων
σχετλιώτατον
καὶ
τὸ
εἰπεῖν |
[11, 466] |
ὧν
ἐκεράμευσε
κατεσκευακέναι
ταῦτα.
Ὁ
|
δὲ |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
(ἐν
τοῖς
Λαρισαίοις |
[11, 498] |
δοῦναι
πιεῖν.
Καὶ
ὁ
Ὀδυσσεὺς
|
δὲ |
παρὰ
τῷ
Ὁμήρῳ
τῇ
(Ἀρήτῃ |
[11, 484] |
ῥύμματι
πλύνουσιν
οἱ
γναφεῖς.
(Τρία
|
δὲ |
παραφύλαττε
ὅταν
κωθωνίζῃ·
μὴ
πονηρὸν |
[11, 485] |
τὴν
τελευταίαν,
ὡς
καλή,
(οἳ
|
δὲ |
παροξύνουσιν,
ὡς
μεγάλη.
Τοῦτο
δὲ |
[11, 489] |
πελειάδας.
(Ὅταν
γὰρ
εἴπῃ·
Δύο
|
δὲ |
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο, |
[11, 492] |
(Ἔπειθ´
ὅταν
ἐπενέγκῃ
τὸ
Δοιαὶ
|
δὲ |
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο, |
[11, 491] |
αὐτῶν.
Ὅταν
οὖν
εἴπῃ·
Δοιαὶ
|
δὲ |
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο, |
[11, 487] |
δ´
αὐτοῦ
τέσσαρ´
ἔσαν,
δοιαὶ
|
δὲ |
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο |
[11, 495] |
Θεσσαλοὺς
δὲ
τὴν
πρόχοον.
Σέλευκος
|
δὲ |
πελίχναν
Βοιωτοὺς
μὲν
τὴν
κύλικα, |
[11, 496] |
μὲν
πρώτιστον
ἀργυρὼ
δύο,
φιάλας
|
δὲ |
πεντήκοντα,
δέκα
δὲ
κυμβία,
ῥέοντα |
[11, 504] |
ἐτράποντο.
Καὶ
ὁ
τοὺς
μίμους
|
δὲ |
πεποιηκώς,
οὓς
αἰεὶ
διὰ
χειρὸς |
[11, 460] |
Ὁ
δὲ
Ἀνακρέων
ἔφη·
Οἰνοπότης
|
δὲ |
πεποίημαι.
(Ἔστι
δὲ
τὸ
ῥῆμα |
[11, 491] |
εἴτ´
αὖ
καὶ
ἀνθρωποειδεῖς,
ἄστροις
|
δὲ |
πεποικιλμένας.
Τὸ
μέντοι
Ἀμφὶς
ἕκαστον |
[11, 506] |
ἀρετῆς
ἀναξίους
εἶναι
φάσκων.
(Ἃ
|
δὲ |
περὶ
Ἀλκιβιάδου
εἴρηκεν
ἐν
τῷ |
[11, 505] |
ἐν
τρίτῳ
Νόμων
φησί·
~(Μαντεύομαι
|
δὲ |
περὶ
Κύρου
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[11, 464] |
τῶν
ἄλλων
τεχνιτῶν
ὑποπίνωμεν.
(Λέγει
|
δὲ |
περὶ
τούτων
ὁ
Φιλόχορος
οὑτωσί· |
[11, 466] |
παρθένον,
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Μυθολογοῦσι
|
δὲ |
(περὶ)
τῶν
ἐν
Μηθύμνῃ
τινὲς |
[11, 497] |
φησιν
εἶναι
οὕτως
καλούμενον.
Ἐστὶ
|
δὲ |
Περσικόν.
(Φιλήμων
δ´
ἐν
τῇ |
[11, 496] |
εἰσφέρεσθαι
ἔτι
αὖ
καταμένει·
τοσοῦτον
|
δὲ |
πίνουσιν
ὥστε
ἀντὶ
τοῦ
εἰσφέρειν |
[11, 508] |
πῶς
δεῖ
πράττειν
ἕκαστα.
Ὁ
|
δὲ |
Πλάτων
πῶς;
οὐκ
ἄτοπον
τριῶν |
[11, 504] |
ἐπεπαίδευτο
πάντα
τὰ
πάτρια,
ὁ
|
δὲ |
Πλάτων
ὥσπερ
ἐναντιούμενος
ἐν
τρίτῳ |
[11, 486] |
γὰρ
ἐν
Εἰρήνῃ
φησί·
Τὸ
|
δὲ |
πλοῖον
ἔσται
Ναξιουργὴς
κάνθαρος.
Κριτίας |
[11, 503] |
δέξεται.
Καὶ
ὁ
τὸν
Αἰγίμιον
|
δὲ |
ποιήσας
εἴθ´
Ἡσίοδός
ἐστιν
ἢ |
[11, 460] |
ποτήρια.
Καὶ
ὁ
τὴν
Ἀλκμαιωνίδα
|
δὲ |
ποιήσας
φησίν·
Νέκυς
δὲ
χαμαιστρώτου |
[11, 477] |
παρ´
Εὐριπίδῃ
ἐν
Ἀνδρομέδᾳ·
~(Πᾶς
|
δὲ |
ποιμένων
ἔρρει
λεώς,
ὃ
μὲν |
[11, 476] |
ταῦτα
ῥυτά.
Καὶ
τῶν
ποιητῶν
|
δὲ |
πολλοὶ
παράγουσι
πίνοντας
τοὺς
ἀρχαίους |
[11, 459] |
καθίσαντες
οἱ
ἀριστεῖς
δειπνοῦσιν,
ὁ
|
δὲ |
Πολύιδος
ἱερὰ
θύων
ἐν
ὁδῷ |
[11, 475] |
πέντε
δ´
οἴνου
κυάθους.
Ἄδηλον
|
δὲ |
πότερον
εἶδός
ἐστι
ποτηρίου
ἢ |
[11, 474] |
κανθάρους.
Νικόστρατος
Διαβόλῳ·
Ἡ
ναῦς
|
δὲ |
πότερον
εἰκόσορός
ἐστ´
ἢ
κύκνος
|
[11, 466] |
τὸ
ἔκπωμα,
ὡς
Πάμφιλος.
Φιλητᾶς
|
δὲ |
ποτήριον
οὖς
οὐκ
ἔχον.
ΑΡΟΚΛΟΝ |
[11, 460] |
ποτήρια
καλαιφις.
Καὶ
Ἀλκαῖος·
Ἐκ
|
δὲ |
ποτήριον
πώνης
Διννομένῃ
παρίσδων.
Τιμᾶται |
[11, 483] |
~(Κύπελλα
δ´
ἔνειμε
συβώτης.
Εὔμολπος
|
δὲ |
ποτηρίου
γένος,
ἀπὸ
τοῦ
κυφὸν |
[11, 479] |
κοτύλης
δεούσας
εἴκος´
ἀπολογίζεται.
~(Ἀπολλόδωρος
|
δὲ |
ποτηρίου
τι
γένος
ὑψηλὸν
καὶ |
[11, 478] |
ἔχων
οἶνον
ἐξέσπενδε
κοτύλῳ.
Πάμφιλος
|
δὲ |
ποτηρίου
φησὶν
εἶναι
γένος,
ἴδιον |
[11, 503] |
γʹ
Περσικῶν
φησιν
οὕτως·
Ἐστὶ
|
δὲ |
ποτίβαζις
ἄρτος
κρίθινος
καὶ
πύρινος |
[11, 472] |
τῇ
δεξιᾷ
ἄρας
ἐνώμα.
(Ἐν
|
δὲ |
Προιτίσι·
Καὶ
κύλικα
θηρίκλειον
εἰσφέρει
|
[11, 463] |
τοῖς
οὐδὲν
χρηστὸν
ἔνεστι,
~(θεῶν
|
δὲ |
προμηθείην
αἰὲν
ἔχειν
ἀγαθόν.
(Καὶ |
[11, 496] |
τὴν
μὲν
πρὸς
ἀνατολάς,
τὴν
|
δὲ |
πρὸς
δύσιν
ἀνιστάμενοι
ἀνατρέπουσίν
τε |
[11, 507] |
πρεσβυτέρῳ
Διονυσίῳ
(συγγενόμενος
ἐκινδύνευσεν,
δὶς
|
δὲ |
πρὸς
τὸν
νεώτερον
Διονύσιον.
Αἰσχίνου |
[11, 492] |
λέγων
μίαν
τῶν
Πλειάδων,
ἄλλην
|
δὲ |
πρὸς
τοῦ
Διὸς
ἐνίεσθαι
χάριν |
[11, 465] |
ἀσίτους
εἶναι
τοὺς
θεωροῦντας.
~(Φανόδημος
|
δὲ |
πρὸς
τῷ
ἱερῷ
φησι
τοῦ |
[11, 474] |
οἷον
εἰς
μέσον
τράχηλος,
τὸ
|
δὲ |
πρὸς
τῷ
τέλει
καρχήσιον.
~(Ἔχει |
[11, 475] |
βάσεως
καὶ
τῆς
κορυφῆς·
αὗται
|
δὲ |
προὔχουσι
μικρὸν
ἐπ´
εὐθείας
ἐξωτέρω. |
[11, 462] |
ἔχει
δώματα
καὶ
θαλίη.
Χρὴ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
θεὸν
ὑμνεῖν
εὔφρονας |
[11, 460] |
κύλικας
πλήρεις
(ἅπασι
προπίῃ.
(Ποτήρια
|
δὲ |
πρῶτον
οἶδα
ὀνομάσαντα
τὸν
Ἀμόργιον |
[11, 498] |
Ποσειδῶν
παιδὶ
τῷ
ἑαυτοῦ,
Τηλεβόης
|
δὲ |
Πτερέλεῳ·
τοῦτον
ἑλὼν
ἀπέπλεεν.
Ὁμοίως |
[11, 468] |
ποτήρια,
ἢ
τὸ
λεῖον.
Ἄχραντον
|
δὲ |
πυρὶ
παρὰ
τὸ
Ὁμηρικόν·
(Ἄπυρον |
[11, 488] |
Νεστορίδος
δύο
ὦτα
ἔχειν.
Πελειάδας
|
δὲ |
πῶς
ἄν
τις
ὑπόθοιτο
νεμομένας |
[11, 467] |
εἶναι
καὶ
ἀνεπιτήδειον
αὐλῷ·
(τὸ
|
δὲ |
ῥῶ
διὰ
τὸ
εὔκολον
πολλάκις |
[11, 467] |
ὖ,
ἵν´
ᾖ
Διονύσου.
Τὸ
|
δὲ |
σὰν
ἀντὶ
τοῦ
σίγμα
Δωρικῶς |
[11, 460] |
κυλικεῖα
δὲ
ἐξεῦρεν
ἡμῖν.
Ἐν
|
δὲ |
Σεμέλῃ
ἢ
Διονύσῳ·
Ἑρμῆς
ὁ |
[11, 503] |
ψυγέα
τὸν
ψυκτηρίαν,
τὸ
τευτλίον
|
δὲ |
σεῦτλα,
φακέαν
τὴν
φακῆν,
(τί |
[11, 493] |
τὸ
προτακτικὸν
ὅ,
οἷον·
Ἔνθα
|
δὲ |
Σίσυφος
ἔσκεν,
ὃ
κέρδιστος
γένετ´ |
[11, 497] |
τὸ
ῥυτὸν
πρότερον
κέρας.
Δοκεῖ
|
δὲ |
σκευοποιηθῆναι
ὑπὸ
πρώτου
τοῦ
Φιλαδέλφου |
[11, 498] |
ἐπόπισθεν
σκύπφον
ἔχων
ἑτέρῃ,
ἑτέρῃ
|
δὲ |
σκῆπτρον
ἀείρας
ἔστειχεν
Φύλακος
καὶ |
[11, 488] |
σκήπτρου·
Ὣς
φάτο
χωόμενος,
ποτὶ
|
δὲ |
σκῆπτρον
βάλε
γαίῃ
χρυσείοις
ἥλοισι |
[11, 483] |
εἰσεπήδων
ἀνδρικῶς
πριάμενοι
κώθωνας,
οἳ
|
δὲ |
σκόροδα
καὶ
κρόμμυα.
(Ἡνίοχος
Γοργόσι· |
[11, 498] |
εἵλετο
αὑτῷ.
Καὶ
πάλιν·
Τὸν
|
δὲ |
σκύπφον
Τηλεβόῃ
δίδωσι
Ποσειδῶν
παιδὶ |
[11, 466] |
τοὺς
Σατύρους
τάδε
λέγοντας·
(Ὁ
|
δὲ |
σκύφος
με
τοῦ
θεοῦ
καλεῖ |
[11, 498] |
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
Ὀμφάλῃ·
(Ὁ
|
δὲ |
σκύφος
με
τοῦ
θεοῦ
καλεῖ. |
[11, 499] |
τὴν
στάμνον
ὑπό
τινων.
(Τὸ
|
δὲ |
σκύφος
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῆς
σκαφίδος. |
[11, 494] |
δʹ
Πολιτικῶν
γράφει
οὕτως·
Ἀλβατάνης
|
δὲ |
στρεπτὸν
καὶ
ὅλμον
χρυσοῦν.
Ὁ |
[11, 466] |
ΑΡΥΒΑΛΛΟΣ
ποτήριον
κάτωθεν
εὐρύτερον,
ἄνω
|
δὲ |
συνηγμένον,
ὡς
τὰ
συσπαστὰ
βαλάντια, |
[11, 508] |
χάρις
ταύτης
τῆς
ἀθανασίας;
~Οἱ
|
δὲ |
συντεθέντες
ὑπ´
αὐτοῦ
Νόμοι
(καὶ |
[11, 483] |
δίωτον
καὶ
τετράωτον
Κρῆτας.
Φιλητᾶς
|
δὲ |
Συρακοσίους
κύπελλα
καλεῖν
τὰ
τῆς |
[11, 500] |
παλάθης
Συριακῆς
τρόπον
πλάττοντες,
οἳ
|
δὲ |
σφαίρας
ποιοῦντες.
Καὶ
ἐπειδὰν
μέλλωσι |
[11, 501] |
θόλοι
ὅμοιοί
εἰσιν.
Καὶ
Δίδυμος
|
δὲ |
τὰ
αὐτὰ
εἰπὼν
παρατίθεται
τὰ |
[11, 490] |
τὴν
τῶν
ἄλλων
συναρίθμησιν·
Ἐν
|
δὲ |
τὰ
τείρεα
πάντα
τά
τ´ |
[11, 489] |
αἱ
δίπρῳροι
τῶν
νεῶν,
περὶ
|
δὲ |
τὰ
ὦτα
τὰς
περιστεράς·
ὡσπερεὶ |
[11, 487] |
δ´
οὐδὲν
λατάγων
ἀίει·
τὴν
|
δὲ |
τάλαιναν
πλάστιγγ´
ἂν
ἴδοις
(παρὰ |
[11, 487] |
χεῖρας
προπίνων
τινί
φησι·
(Σὺ
|
δὲ |
τάνδε
Βακχία
εὔδροσον
πλήρη
μετανιπτρίδα |
[11, 495] |
δὲ
μέρει
φησίν·
Ἐκ
πελλίδος
|
δὲ |
τάργανον
κατηγυίης
χωλοῖσι
δακτύλοισι
τἠτέρῃ |
[11, 502] |
τε
πᾶσι
κὠμφαλωτὰς
χρυσίδας.
(Ἀθηναῖοι
|
δὲ |
τὰς
μὲν
ἀργυρᾶς
φιάλας
ἀργυρίδας |
[11, 492] |
Πελειάδων
ὑποκειμένων
τῷ
πυθμένι,
ἓξ
|
δὲ |
τὰς
πάσας
γενέσθαι
Πλειάδας,
ἐπείπερ |
[11, 489] |
τὴν
ζωὴν
οἱ
ἄνθρωποι·
λέγω
|
δὲ |
τὰς
πελειάδας.
(Ὅταν
γὰρ
εἴπῃ· |
[11, 490] |
ἐκφέρει
τὸν
λόγον.
Καὶ
Σιμωνίδης
|
δὲ |
τὰς
Πλειάδας
Πελειάδας
εἴρηκεν
ἐν |
[11, 490] |
ποτητὰ
παρέρχεται
οὐδὲ
Πέλειαι.
Ὅτι
|
δὲ |
τὰς
Πλειάδας
τὸ
ἐνδοξότατον
τῶν |
[11, 466] |
παρὰ
ταῖς
Νηρῇσι
διέτριβεν,
αὐτὸς
|
δὲ |
τὰς
τοῦ
(Ποσειδῶνος
ἔβοσκεν
ἵππους· |
[11, 502] |
ἀργυρᾶς
φιάλας
ἀργυρίδας
λέγουσι,
χρυσίδας
|
δὲ |
τὰς
χρυσᾶς.
Τῆς
δὲ
ἀργυρίδος |
[11, 492] |
τυρὸν
ἔχουσα
καὶ
ἄλφιτον·
ἄμφω
|
δὲ |
ταῦτα
κυκώμενα
καὶ
οὕτω
πινόμενα |
[11, 478] |
τοῦ
Δίου
Κῳδίου
φησί·
(Μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
τὴν
τελετὴν
ποιεῖ
καὶ |
[11, 466] |
ἀθόλωτος,
τρὶς
ὕδατος
προχέειν,
τὸ
|
δὲ |
τέτρατον
ἱέμεν
οἴνου.
Θεόφραστος·
Ἐπεὶ |
[11, 502] |
(τἀκπώματα)
ἦγεν
δύο
δραχμάς,
κυμβίον
|
δὲ |
τέτταρας,
~(ψυκτηρίδιον
δὲ
δύ´
ὀβολούς, |
[11, 492] |
πινόμενα
λέγει
ὁ
ποιητής·
Τοῖσι
|
δὲ |
τεῦχε
κυκεῶ
ἐυπλόκαμος
Ἑκαμήδη
ἣ |
[11, 476] |
νόμον
κέρατα
οἴνου
προὔτεινον.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ἕκτῃ
περὶ
Παφλαγόνων
διηγούμενός |
[11, 503] |
βούλει,
πάντ´,
Ἀμαλθείας
κέρας.
Ἐν
|
δὲ |
τῇ
Καρίνῃ
σαφῶς
δηλοῦται,
ὅτι |
[11, 466] |
ἔχειν
ἐν
ἐκπώμασιν.
Ἐν
ταύτῃ
|
δὲ |
τῇ
τέχνῃ
εὐδοκίμησαν
Κίμων
καὶ |
[11, 466] |
ἑξῆς
τὸ
αὐτὸ
πάλιν·
Δῶκε
|
δὲ |
Τηλεμάχῳ
καλὸν
δέπας.
Φησὶν
οὖν |
[11, 466] |
κοὐ
τεταργανωμένον
ἔπινε
κἀξημύστισεν.
(Ἔπινον
|
δὲ |
τὴν
ἄμυστιν
μετὰ
μέλους,
μεμετρημένον |
[11, 466] |
τὸ
μὴ
ἔχον
ὦτα.
Ἄλλοι
|
δὲ |
τὴν
ἀμφὶ
ἀντὶ
τῆς
περὶ |
[11, 501] |
καὶ
τὴν
ἀμφίθετον
φιάλην.
(Ἀρίσταρχος
|
δὲ |
τὴν
δυναμένην
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν |
[11, 472] |
καρπίμοις
κισσοῦ
κλάδοις
(ἔστεψα.
θηλυκῶς
|
δὲ |
τὴν
θηρίκλειον
εἶπε
Μένανδρος
ἐν |
[11, 498] |
τῇ
Ἡρωολογίᾳ
λέγων
ὧδε·
(Ἀμφιτρύων
|
δὲ |
τὴν
λείην
δασάμενος
τοῖς
συμμάχοις |
[11, 486] |
ἐν
Φρέατι
λέγων
οὕτως
(Σὺ
|
δὲ |
τὴν
μέλην,
Συρίσκε,
ταυτηνὶ
λαβὼν
|
[11, 487] |
Διὸς
σωτῆρος,
ἀγαθοῦ
δαίμονος.
Ἔνιοι
|
δὲ |
τὴν
μετὰ
τὸ
νίψασθαι
πόσιν, |
[11, 468] |
Τινὲς
δὲ
τὸ
κέρας.
Περὶ
|
δὲ |
τὴν
Μολοσσίδα
οἱ
βόες
ὑπερφυῆ |
[11, 463] |
ὅτῳ
ἂν
βούλωνται
μεγάλα.
Λακεδαιμόνιοι
|
δὲ |
τὴν
παρ´
αὑτῷ
ἕκαστος
πίνει, |
[11, 495] |
Κυπρίους
τὴν
λήκυθον
ἀποδιδόναι,
Θεσσαλοὺς
|
δὲ |
τὴν
πρόχοον.
Σέλευκος
δὲ
πελίχναν |
[11, 507] |
Ξενοκράτην,
τοῦτον
περιέσπασεν.
Καὶ
Φαίδωνι
|
δὲ |
τὴν
τῆς
δουλείας
ἐφιστὰς
δίκην |
[11, 502] |
ὁ
χορὸς
ὁ
φιλοτήσιος.
Διὰ
|
δὲ |
τὴν
τοιαύτην
πρόποσιν
ἐκαλεῖτο
καὶ |
[11, 502] |
καλεῖ
τὰ
ποτήρια
ταῦτα.
Αἰολεῖς
|
δὲ |
τὴν
φιάλην
ἄρακιν
καλοῦσι.
(ΦΘΟΙΣ. |
[11, 471] |
{ΣΠΙ.
Ναί,
τοιοῦτό
τι·
φιλοτησίαν
|
δὲ |
τήνδε
σοι
προπίομαι.
Δέξαι·
πιοῦσα |
[11, 483] |
ὅτι
ἀρχαικὸν
ἦν
τὸ
τοιοῦτον
|
(δὲ) |
τῆς
ἀγωγῆς
γένος
ὃ
καὶ |
[11, 470] |
κατὰ
τὸν
κωμικὸν
Ἀριστοφάνη.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τῆς
κύλικος
Θεόπομπος
μὲν
ἐν |
[11, 468] |
πιθανὸν
καὶ
αὐτὸν
ἐσχηκέναι.
Πλησίον
|
δὲ |
τῆς
Μολοσσίας
ἡ
Ἰωλκός,
ἐν |
[11, 495] |
τῇ
πελλίδι.
Καὶ
πάλιν·
Ἐκ
|
δὲ |
τῆς
πέλλης
ἔπινον,
ἄλλοτ´
αὐτός, |
[11, 482] |
τῶν
ἀνθρώπων
χρείας
ἕνεκα,
τὸ
|
δὲ |
τῆς
τῶν
θεῶν
τιμῆς
εἰς |
[11, 488] |
ἀγγείου
φυλάττουσι
τὴν
διάσχισιν,
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
ἀπολῆγον
πρὸς
τὴν
τοῦ |
[11, 483] |
ἀπὸ
τοῦ
κυφὸν
εἶναι.
Σιμάριστος
|
δὲ |
τὸ
δίωτον
ποτήριον
Κυπρίους,
τὸ |
[11, 496] |
ἐν
Εὐνούχῳ
ἢ
Στρατιώτῃ
ἐστὶ
|
δὲ |
τὸ
δρᾶμα
διασκευὴ
τοῦ
Αἱρησιτείχους |
[11, 501] |
βαλανείων
οἱ
θόλοι
παρόμοιοι·
εἰς
|
δὲ |
τὸ
εἶδος
οὐκ
ἀρύθμως
παίζονται. |
[11, 468] |
τοὺς
δακτύλους
διείρειν
ἑκατέρωθεν·
ἄλλοι
|
δὲ |
τὸ
ἐν
κύκλῳ
τύπους
ἔχον |
[11, 468] |
τοὺς
δακτύλους
ἑκατέρωθεν
διείρειν.
Οἳ
|
δὲ |
τὸ
ἔχον
κύκλῳ
δακτυλοειδεῖς
τύπους |
[11, 475] |
καθὰ
καὶ
Ὅμηρος
ποιεῖ.
Ὠνομάσθη
|
δὲ |
τὸ
καρχήσιον
διὰ
τὸ
τραχύσματα |
[11, 468] |
τὸ
πρὸς
ψυχροποσίαν
εὔθετον.
Τινὲς
|
δὲ |
τὸ
κέρας.
Περὶ
δὲ
τὴν |
[11, 479] |
γένος
ὑψηλὸν
καὶ
ἔγκοιλον.
Πᾶν
|
δὲ |
τὸ
κοῖλον
κοτύλην,
φησίν,
ἐκάλουν |
[11, 478] |
κοτύλης
καὶ
χείλεος
ἄκρου.
Σιμάριστος
|
δὲ |
τὸ
λεπτὸν
ποτήριον
οὕτως
καλεῖσθαι. |
[11, 496] |
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν
Δρωπίδῃ·
πρόκειται
|
δὲ |
τὸ
μαρτύριον.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ |
[11, 500] |
Ἐπίνικος
ἐν
Ὑποβαλλομέναις
δεδήλωκε.
Προείρηται
|
δὲ |
τὸ
μαρτύριον.
ΥΣΤΙΑΚΟΝ
ποτήριον
ποιὸν |
[11, 466] |
γὰρ
εἶναι
τὸ
κυρτόν.
(Ἀνίκητος
|
δὲ |
τὸ
μὲν
κύπελλόν
φησι
φιάλην |
[11, 496] |
σώματα
καὶ
γνώμας
σφάλλειν·
νῦν
|
δὲ |
τὸ
μὲν
μὴ
εἰσφέρεσθαι
ἔτι |
[11, 495] |
ὄλπαις
οἶνον
ὑπερφίαλον
κελαρύζετε.
Νυνὶ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
τοιοῦτον
ἀγγεῖον
καθιερωμένον |
[11, 493] |
λευκόν,
ἑτέρην
δὲ
μέλαιναν.
Ἔπειτα
|
δὲ |
τὸ
ὃς
ἀντὶ
προτακτικοῦ
τοῦ |
[11, 499] |
ποῦ
χρυσότευκτα
κἀργυρᾶ
σκυφώματα;
Στησίχορος
|
δὲ |
τὸ
παρὰ
Φόλῳ
τῷ
Κενταύρῳ |
[11, 475] |
οὕτω
καλεῖν
τὸ
ποτήριον.
Πάμφιλος
|
δὲ |
τὸ
(ποτήριον)
θερμοποτίδα
καλούμενον
τὴν |
[11, 495] |
καὶ
Αἰολεῖς
τὸν
ἀμολγέα,
πέλλαν
|
δὲ |
τὸ
ποτήριον.
Φιλητᾶς
δ´
ἐν |
[11, 466] |
περὶ
αὐτοῦ
συνεγράψαντο.
Καὶ
θεοφιλὲς
|
δὲ |
τὸ
ποτήριον·
χρυσέοις
γοῦν
δεπάεσσιν |
[11, 485] |
δὲ
παροξύνουσιν,
ὡς
μεγάλη.
Τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
ποτήριον
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῶν |
[11, 485] |
ἐξέπιες.
Ἐν
δὲ
Γηρυτάδῃ·
ἦν
|
δὲ
|
(Τὸ
πρᾶγμ´
ἑορτή.
Περιέφερεν
δ´ |
[11, 460] |
ἔφη·
Οἰνοπότης
δὲ
πεποίημαι.
(Ἔστι
|
δὲ |
τὸ
ῥῆμα
καὶ
παρὰ
τῷ |
[11, 497] |
Εἶεν,
δέχου
καὶ
τοῦτο.
Ἐκαλεῖτο
|
δὲ |
τὸ
ῥυτὸν
πρότερον
κέρας.
Δοκεῖ |
[11, 501] |
καὶ
τὸ
στόμα
τιθεμένη·
ἡ
|
δὲ |
τοιαύτη
θέσις
τῶν
φιαλῶν
Ἰωνική |
[11, 483] |
πίνουσιν
ἐκ
κεραμέων
ποτηρίων·
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
συμποσίοις
καὶ
φιδιτίοις |
[11, 476] |
Κυζίκῳ
καὶ
ταυρόμορφος
ἵδρυται.
Ὅτι
|
δὲ |
τοῖς
κέρασιν
ἔπινον
δῆλον
ἐκ |
[11, 461] |
τροφὰς
περιέργους
καὶ
παντοίας.
Ἐν
|
δὲ |
τοῖς
περὶ
τὴν
Ἑλλάδα
τόποις |
[11, 464] |
θέαν
καὶ
ἐστεφανωμένοι
ἐθεώρουν,
παρὰ
|
δὲ |
τὸν
ἀγῶνα
πάντα
οἶνος
αὐτοῖς |
[11, 506] |
κατὰ
Ἀλκιβιάδου
λεχθέντα
σιωπῶ·
ὅτι
|
δὲ |
τὸν
Ἀθηναίων
δῆμον
εἰκαῖον
εἴρηκε |
[11, 506] |
Ἄνδριον
κἀπολλόδωρον
τὸν
Κυζικηνόν,
ἔτι
|
δὲ |
τὸν
Κλαζομένιον
Ἡρακλείδην.
Ἐν
δὲ |
[11, 478] |
λεπτὸν
ποτήριον
οὕτως
καλεῖσθαι.
Διόδωρος
|
δὲ |
τὸν
παρά
τισι
κότυλον
κοτύλην |
[11, 467] |
τὴν
ἅλω
καλεῖ
δῖνον.
Κυρηναῖοι
|
δὲ |
τὸν
ποδονιπτῆρα
δεῖνον
ὀνομάζουσιν,
ὡς |
[11, 503] |
τὸ
κύτος
αὐτῷ
συγκεχαλκευμένον,
ἕτερον
|
δὲ |
τὸν
πρόσθετον
ἀπ´
ὀξέος
ἀρχόμενον, |
[11, 488] |
συγκεχαλκευμένον
ὅλῳ
τῷ
ἀγγείῳ,
ἕτερον
|
δὲ |
τὸν
πρόσθετον,
ἀπὸ
ὀξέος
ἀρχόμενον, |
[11, 504] |
παραιτεῖται
πίνειν
μεγάλοις
ποτηρίοις,
ὃ
|
δὲ |
τὸν
Σωκράτην
παράγει
τῷ
ψυκτῆρι |
[11, 466] |
μὴ
Διί.
Καὶ
ὁ
Πρίαμος
|
δὲ |
τὸν
υἱὸν
λυτρούμενος
τοῖς
ἐπισημοτάτοις |
[11, 470] |
κυμαίνει
τὸ
δέπας
φανταζόμενος.
Ὃ
|
δὲ |
τοξεύειν
αὐτὸν
μέλλει,
καὶ
αὐτὸν |
[11, 466] |
εἰς
τοὺς
κοττάβους
κατανήλισκον.
(Ἔνδοξοι
|
δὲ |
τορευταὶ
Ἀθηνοκλῆς,
Κράτης,
Στρατόνικος,
Μυρμηκίδης |
[11, 506] |
ἐχθροὺς
Πέρσας.
(Καὶ
τὸν
ἀδελφὸν
|
δὲ |
τοῦ
Ἀλκιβιάδου
Κλεινίαν
μαινόμενόν
τε |
[11, 466] |
δὲ
φιάλη
ἡ
βατιάκη.
Ἀλεξάνδρου
|
δὲ |
τοῦ
βασιλέως
ἐν
ταῖς
Ἐπιστολαῖς |
[11, 467] |
σὰν
κίβδηλον
ἀπὸ
στομάτων.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τοῦ
γραμματικοῦ
ἐκπώματος
ὡς
οὕτως |
[11, 504] |
χαῖρε
κύλικος
ἑρπούσης
κύκλῳ.
Αἰτοῦντος
|
δὲ |
τοῦ
γραμματικοῦ
Λεωνίδου
μεῖζον
ποτήριον |
[11, 475] |
μικρὸν
ἐπ´
εὐθείας
ἐξωτέρω.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
θωρακίου
εἰς
ὕψος
ἀνήκουσα |
[11, 476] |
νῦν
μή
μοι
δίδου,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
κέρατος
αὖ
μοι
δὸς |
[11, 483] |
τάδε·
Κώθωνες
διμέτρητοι
βʹ
(Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
κωθωνίζεσθαι
καὶ
ὅτι
χρήσιμός |
[11, 489] |
κατὰ
μίμημα
τοῦ
κόσμου.
Τὸ
|
δὲ |
τοῦ
Νέστορος
καὶ
ἰδιαίτερόν
ἐστιν. |
[11, 490] |
Πληιόνης
ὑπὸ
τοῦ
Ὠρίωνος.
(Ἡ
|
δὲ |
τοῦ
ὀνόματος
ἐκτροπή,
καθ´
ἣν |
[11, 494] |
εἴη
ἢ
ἐκπέταλον
ποτήριον.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τοῦ
ὀξυβάφου
ὡς
ποτηρίου
καὶ |
[11, 508] |
νόμοις
ἐμμένειν
τοὺς
πολίτας,
(τῶν
|
δὲ |
τοῦ
Πλάτωνος
καὶ
προσκαταγελᾶν;
ὁ |
[11, 483] |
μοι,
παλαιὸν
οἴκων
κτῆμα.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
ποτηρίου
τούτου
καὶ
ἀκρατοκώθωνας |
[11, 497] |
τοῦτ´
ἴσως
χωρεῖ
χόα.
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
τρίτου
λέγων
φησίν·
Ὁ |
[11, 492] |
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἑπτά.
(Πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
λέγοντας
οὐκ
οἰκείως
τῷ |
[11, 508] |
ψευδεῖς
ἄν
τις
εὕροι·
ἀλλοτρίους
|
δὲ |
τοὺς
πλείους,
ὄντας
(ἐκ
τῶν |
[11, 504] |
εἰπόντος
κρατηρίζωμεν,
ἄνδρες
φίλοι
οὕτως
|
δὲ |
τοὺς
πότους
Λυσανίας
φησὶν
ὁ |
[11, 508] |
τοὺς
Γοργίας,
(καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
δὲ |
τοὺς
τοιούτους
διαλόγους,
ἐν
οἷς |
[11, 505] |
καὶ
τὴν
μιμητικὴν
ποίησιν,
αὐτὸς
|
δὲ |
τοὺςδιαλόγους
μιμητικῶς
γράψας,
ὧν
τῆς |
[11, 478] |
γάλα,
ὄιον
ἔριον
ἄπλυτον.
Ὁ
|
δὲ |
τοῦτο
βαστάσας
οἷον
λικνοφορήσας
τούτων |
[11, 497] |
ἂν
ἐλέφας
ἐκπίοι.
{Α.
Ἐγὼ
|
δὲ |
τοῦτό
γ´
ἐκπέπωκα
πολλάκις.
{Β. |
[11, 475] |
πρὸς
τῷ
τέλει
καρχήσιον.
~(Ἔχει
|
δὲ |
τοῦτο
κεραίας
ἄνωθεν
νευούσας
ἐφ´ |
[11, 464] |
ὅτ´
ἐξεπορεύοντο
ἐνέχεον
πάλιν·
μαρτυρεῖν
|
δὲ |
τούτοις
καὶ
Φερεκράτη
τὸν
κωμικόν |
[11, 479] |
δοκοῦσαι
κατεσκευάζοντο,
καλούμεναι
κοτταβίδες.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
οἶκοι
κατεσκευάζοντο
κυκλοτερεῖς,
ἵνα |
[11, 466] |
δὴ
πρὸς
Ἔρωτα
πυκταλίζω.
Πρὸ
|
δὲ |
τούτων
Ἡσίοδος·
Κρήνης
τ´
ἀενάου |
[11, 483] |
Λακεδαιμονίων
Πολιτείᾳ
γράφει
οὕτως·
Χωρὶς
|
δὲ |
τούτων
τὰ
σμικρότατα
ἐς
τὴν |
[11, 491] |
εἶδος,
τὸ
δύο,
οἷον·
Δοιοὺς
|
δὲ |
τρίποδας,
δέκα
δὲ
χρυσοῖο
τάλαντα. |
[11, 463] |
μανιώδη
πάντα
τἀνθρώπων
ὅλως,
ἀποδημίας
|
δὲ |
τυγχάνειν
ἡμᾶς
αἰεὶ
τοὺς
ζῶντας, |
[11, 495] |
πελίκαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὠνομάζοντο.
Ὁ
|
δὲ |
τύπος
ἦν
τοῦ
ἀγγείου
πρότερον |
[11, 466] |
δὲ
οἱ
ἁρπασθέντες
παρασταθέντες.
Διδόασι
|
δὲ |
τῷ
ἁρπασθέντι
στολὴν
καὶ
βοῦν |
[11, 493] |
αὐτῷ
τὰς
ἡσυχίας
εἶχον,
ὃ
|
δὲ |
τῷ
βασιλεῖ
προσελθὼν
κατεμέμφετο
τοὺς |
[11, 506] |
τὸν
τοὺς
Ἕλληνας
προδόντα.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
Εὐθυδήμῳ
Εὐθύδημον
καὶ
τὸν |
[11, 506] |
περικείμενος
κάλλους
οὐκ
ἀληθινοῦ.
(Ἐν
|
δὲ |
τῷ
Κίμωνι
οὐδὲ
τῆς
Θεμιστοκλέους |
[11, 506] |
μᾶλλον
τῶν
Εὐπόλιδος
Κολάκων.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
Μενεξένῳ
οὐ
μόνον
Ἱππίας |
[11, 506] |
δὲ
τὸν
Κλαζομένιον
Ἡρακλείδην.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
Μένωνι
καὶ
τοὺς
μεγίστους |
[11, 480] |
οἰνοχόη
χρυσῆ,
κέρατα
δύο.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
ναῷ
τῆς
Ἥρας
τῷ |
[11, 506] |
ἧς
ἐν
Θουρίοις
κατῳκίσθησαν.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
περὶ
Ἀνδρείας
Μελησίαν
τὸν |
[11, 486] |
οὕτως·
Φιάλας
Λυκιουργεῖς
δύο.
(Ἐν
|
δὲ |
τῷ
πρὸς
Τιμόθεον
γράφει·
(Δίδωσιν |
[11, 464] |
γελωτοποιῶν
τούτων
καὶ
μίμων,
ἔτι
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
τεχνιτῶν
ὑποπίνωμεν.
(Λέγει |
[11, 500] |
ὁ
λεγόμενος
Ἡράκλειος
δεσμός.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τῶν
Βοιωτίων
σκύφων
Βακχυλίδης
ἐν |
[11, 507] |
τοὺς
πολίτας
οὓς
διαγράφω.
(Περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἐν
τοῖς
διαλόγοις
αὐτοῦ |
[11, 475] |
ἐστὶν
ἡ
λεγομένη
ἠλακάτη.
Μνημονεύει
|
δὲ |
τῶν
καρχησίων
καὶ
Σαπφὼ
ἐν |
[11, 488] |
εἶδος
τῆς
κατασκευῆς
θεωρεῖται,
μάλιστα
|
δὲ |
τῶν
λεγομένων
Σελευκίδων.
(Τὸ
δ´ |
[11, 492] |
ἦσαν
ἐπὶ
τῶν
ὤτων,
δύο
|
δὲ |
ὑποπυθμένες,
τουτέστιν
ὑπὸ
τῷ
πυθμένι |
[11, 502] |
καὶ
καρυωτὰς
φιάλας
χρυσᾶς.
Ἀναξανδρίδης
|
δὲ |
φιάλας
Ἄρεος
καλεῖ
τὰ
ποτήρια |
[11, 466] |
τραγέλαφος,
πρίστις,
ποτηρίων
ὀνόματα.
Περσικὴ
|
δὲ |
φιάλη
ἡ
βατιάκη.
Ἀλεξάνδρου
δὲ |
[11, 466] |
ἔπεμπε
βίκους
οἴνου
ἡμιδεεῖς.
Ἐστὶ
|
δὲ |
φιαλῶδες
ποτήριον
κατὰ
τὸν
Παριανὸν |
[11, 484] |
κἀκτυπωμάτων
πρόσωπα,
τραγέλαφοι,
λαβρώνια.
Ἐν
|
δὲ |
Φιλαδέλφοις·
Ἤδη
δ´
ἐπιχύσεις
διάλιθοι, |
[11, 504] |
ὁ
μανδραγόρας
ἀνθρώπους
κοιμίζει,
τὰς
|
δὲ |
φιλοφροσύνας
ὥσπερ
ἔλαιον
φλόγας
ἐγείρει. |
[11, 480] |
Σιμωνίδης
φησὶν
ὁ
Ἀμόργιος·
Αὐτὴ
|
δὲ |
φοξίχειλος
Ἀργείη
κύλιξ,
ἡ
εἰς |
[11, 468] |
(Ἔδοξε
γὰρ
ἔκπωμα
εἶναι·
ἐστὶ
|
δὲ |
χαλκίον
ἐκπέταλον
λεβητῶδες,
ἐπιτηδείως
ἔχον |
[11, 479] |
ἐν
Ἠδωνοῖς
κοτύλας
εἴρηκεν·
Ὃ
|
δὲ |
χαλκοδέτοις
κοτύλαις
ὀτοβεῖ.
(Μαρσύας
δέ |
[11, 460] |
Ἀλκμαιωνίδα
δὲ
ποιήσας
φησίν·
Νέκυς
|
δὲ |
χαμαιστρώτου
ἐπὶ
τείνας
εὐρείης
στιβάδος |
[11, 496] |
μὲν
δέκ´
ἀργυρᾶ
ἦν,
δύο
|
δὲ |
χρυσᾶ,
γρύψ,
τὸ
δ´
ἕτερον |
[11, 491] |
οἷον·
Δοιοὺς
δὲ
τρίποδας,
δέκα
|
δὲ |
χρυσοῖο
τάλαντα.
Καὶ
Δοιὼ
θεράποντε» |
[11, 463] |
κιρνάντων
προχύταισιν
ἐν
ἀργυρέοις·
ὁ
|
δὲ |
χρυσὸς
οἶνον
ἔχων
χειρῶν
νιζέτω |
[11, 486] |
ἔλαιον
ἐπισπένδουσι
τοῖς
ἱεροῖς,
σπονδεῖον
|
δὲ |
ᾧ
τὸν
οἶνον,
καλεῖσθαι
λέγων |
[11, 505] |
καὶ
ἀκράτου
αὐτῆς
μεθυσθῇ.
(Λέγεται
|
δὲ |
ὡς
καὶ
ὁ
Γοργίας
αὐτὸς |