Livre, pages |
[11, 478] |
θαύματα
καὶ
τὰ
καρπώσιμα
γίνεσθαι
|
ἐπὶ |
γῆς·
διὸ
ἐκ
τούτου
σπένδεσθαι. |
[11, 460] |
τόν
ῥά
οἱ
Εὐρύκλεια
φίλοις
|
ἐπὶ |
γούνασι
θῆκε
παυομένῳ
δόρποιο)
ἐκάθισεν |
[11, 492] |
γυνὴ
εἰκυῖα
θεῇσιν
οἴνῳ
Πραμνείῳ,
|
ἐπὶ |
δ´
αἴγειον
κνῆ
τυρὸν
κνήστι |
[11, 492] |
αἴγειον
κνῆ
τυρὸν
κνήστι
χαλκείῃ,
|
ἐπὶ |
δ´
ἄλφιτα
λευκὰ
πάλυνεν·
πινέμεναι |
[11, 492] |
αὐτὰρ
ἐπ´
αὐτῆς
χάλκειον
κάνεον·
|
ἐπὶ |
δὲ
κρόμυον
ποτῷ
ὄψον
ἠδὲ |
[11, 466] |
Λυσίμαχόν
φησι
τὸν
Βαβυλώνιον,
καλέσαντα
|
ἐπὶ |
δεῖπνον
Ἵμερον
τὸν
τυραννήσαντα
οὐ |
[11, 493] |
εἶπεν
ἂν
ἕτερος.
(Τοῦτο
γὰρ
|
ἐπὶ |
δύο
τάσσεσθαι
πέφυκεν,
ὡς
καὶ |
[11, 469] |
Καὶ
Αἰσχύλος
ἐν
Ἡλιάσιν·
Ἔνθ´
|
ἐπὶ |
δυσμαῖς
ισου
πατρὸς
Ἡφαιστοτευχὲς
δέπας, |
[11, 508] |
Φίλωνα,
δανείσας
τῇ
πατρίδι
ἀργύριον
|
ἐπὶ |
ἐνεχύρῳ
τῇ
ἀκροπόλει
(καὶ)
ἀφυστερησάσης |
[11, 466] |
δέ
φησιν
Ἡρακλέα
Τελαμῶνι
τῆς
|
ἐπὶ |
Ἴλιον
στρατείας
ἀριστεῖον
ἄλεισον
δοῦναι. |
[11, 460] |
δαῖτα
ποτήριά
τε,
στεφάνους
δ´
|
ἐπὶ |
κρασὶν
ἔθηκεν.
Ἅπερ
ὠνομάσθη
ἀπὸ |
[11, 470] |
Θεόλυτος
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Ὥρων
|
ἐπὶ |
λέβητός
φησιν
αὐτὸν
διαπλεῦσαι,
(τοῦτο |
[11, 493] |
ὅτι
τὸ
ἄλλος
Ὅμηρος
οὐκ
|
ἐπὶ |
μόνων
Μαχάονος
καὶ
Νέστορος
ἔθηκε, |
[11, 493] |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν»
οὐκ
ἀκουστέον
|
ἐπὶ |
μόνων
Μαχάονος
καὶ
Νέστορος,
ὡς |
[11, 498] |
βοὸς
αἴνυτο
χερσίν,
Ἴφικλος
δ´
|
ἐπὶ |
νῶτ´
ἐπεμαίετο.
Τῷ
δ´
ἐπόπισθεν
|
[11, 500] |
πρὸς
τοὺς
Διοσκόρους,
καλῶν
αὐτοὺς
|
ἐπὶ |
ξένια·
(Οὐ
βοῶν
πάρεστι
σώματ´ |
[11, 478] |
Θουκυδίδης·
Ἐδίδοσαν
μὲν
αὐτῶν
ἑκάστῳ
|
ἐπὶ |
ὀκτὼ
μῆνας
κοτύλην
ὕδατος
καὶ |
[11, 488] |
τέτταρα
ὦτα.
Τοῦτο
δὲ
οὐκ
|
ἐπὶ |
πάντων,
ἀλλ´
ἐπ´
ἐνίων
ποτηρίων |
[11, 468] |
ἡ
Ἰωλκός,
ἐν
ᾗ
ὁ
|
ἐπὶ |
Πελίᾳ
ἀγὼν
ἐτέθη.
Βέλτιον
δὲ |
[11, 484] |
Ἀντίγονόν
φησι·
(Διόνυσος
τέλειος
καθήμενος
|
ἐπὶ |
πέτρας·
ἐξ
εὐωνύμων
δ´
αὐτοῦ |
[11, 507] |
ταῦτα·
Μετὰ
τὴν
Σωκράτους
τελευτὴν
|
ἐπὶ |
πλεῖον
τῶν
συνήθων
ἀθυμούντων
ἔν |
[11, 464] |
ἁμαρτάνουσι
μανικῶς
καὶ
τῆς
ἀληθείας
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
ἀπαρτωμένοις.
(Ἡμεῖς
οὖν,
ὡς |
[11, 465] |
καὶ
μέγα
φρονήσαντας
οὐχ
οὕτως
|
ἐπὶ |
πλούτῳ
ὡς
ἐπὶ
τῷ
κεκτῆσθαι |
[11, 469] |
(Ὅτι
δὲ
καὶ
ὁ
Ἥλιος
|
ἐπὶ |
ποτηρίου
διεκομίζετο
ἐπὶ
τὴν
δύσιν |
[11, 501] |
οὕτως
Μασσαλιῆται
τιθέασι
τὰς
φιάλας
|
ἐπὶ |
πρόσωπον.
(Κρατίνου
δ´
εἰπόντος
ἐν |
[11, 501] |
καὶ)
ἀπύρωτος
ἢ
ψυχρήλατος
ἢ
|
ἐπὶ |
πῦρ
οὐκ
ἐπιτιθεμένη,
καθότι
(καὶ |
[11, 477] |
Τὸ
γὰρ
κισσύβιον,
φησί,
λέγεται
|
ἐπὶ |
συνόδου
ἀγροικικῆς,
ἔνθα
προσήκει
μάλιστα |
[11, 482] |
ἐν
Ἐφήβοις
λέγῃ·
Οὐ
κύλικας
|
ἐπὶ |
τὰ
δεῖπνα
Χαιρήμων
φέρει,
(οὐ |
[11, 489] |
τοῦ
Νέστορος
ποτήριον
μεταβαίνει
καὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
κράτιστα
τῶν
ἀπλανῶν
ἀστέρων, |
[11, 466] |
ᾧ
καὶ
τὸν
Ἡρακλέα
περαιωθῆναι
|
ἐπὶ |
τὰς
Γηρυόνου
βόας
ὁρμῶντα.
Οἴδαμεν |
[11, 463] |
Μέθης.
(Διόπερ
συνιοῦσι
καὶ
ἡμῖν
|
ἐπὶ |
τὰς
Διονυσιακὰς
ταύτας
λαλιὰς
οὐδεὶς |
[11, 460] |
ποιήσας
φησίν·
Νέκυς
δὲ
χαμαιστρώτου
|
ἐπὶ |
τείνας
εὐρείης
στιβάδος
παρέθηκ´
αὐτοῖσι |
[11, 491] |
ἑκάτερον
δὲ
καθὸ
συμφυῆ
πάλιν
|
ἐπὶ |
τέλει
γίνεται
τῆς
ἀποστάσεως
αὐτῶν. |
[11, 487] |
τοι
Βρόμιος
γάνος
τόδε
δοὺς
|
ἐπὶ |
τέρψιν
πάντας
ἄγει.
Ἀντιφάνης
Λαμπάδι· |
[11, 480] |
ὄντα,
καὶ
τὸ
κυλικηγορεῖν,
ὅταν
|
ἐπὶ |
τῇ
κύλικί
τις
ἀγορεύῃ.
(Ἀθηναῖοι |
[11, 493] |
ἐκέλευσεν,
ἐὰν
παραγένηται
ὁ
Σωσίβιος
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀπαίτησιν
τῆς
συντάξεως,
λέγειν |
[11, 494] |
Ἀθήνησι
δημαγωγῶν
ὡς
αὐτὸν
ᾔτουν
|
ἐπὶ |
τὴν
δίκην
ἀπελθόντα
ὀξυβάφω
δύο. |
[11, 469] |
ὁ
Ἥλιος
ἐπὶ
ποτηρίου
διεκομίζετο
|
ἐπὶ |
τὴν
δύσιν
Στησίχορος
μὲν
οὕτως |
[11, 464] |
πρῶτον
ἠριστηκότες
καὶ
πεπωκότες
ἐβάδιζον
|
ἐπὶ |
τὴν
θέαν
καὶ
ἐστεφανωμένοι
ἐθεώρουν, |
[11, 507] |
ἔφη
τὸν
Πλάτωνα
κορώνην
γενόμενον
|
ἐπὶ |
τὴν
κεφαλὴν
(μου)
ἀναπηδήσαντα
τὸ |
[11, 487] |
ὃς
ἂν
τὸν
κότταβον
ἀφεὶς
|
ἐπὶ |
τὴν
πλάστιγγα
ποιήσῃ
πεσεῖν—
{Β. |
[11, 471] |
τῶν
ἐκ
Ταυρομενίου
μεθεστηκότων
ταχθεὶς
|
ἐπὶ |
τὴν
πρεσβείαν
ἕτερά
τε
δῶρα |
[11, 490] |
παράλειψιν
τοῦ
υ>
ἐπειδὴ
κεῖνται
|
ἐπὶ |
τῆς
οὐρᾶς
τοῦ
ταύρου.
~(Καὶ |
[11, 483] |
τῆς
μάζης
καὶ
τῶν
ἄρτων
|
ἐπὶ |
τῆς
τραπέζης
καταλείμματα.
ΚΥΜΒΗ.
Φιλήμων |
[11, 486] |
μέλην,
Συρίσκε,
ταυτηνὶ
λαβὼν
ἔνεγκον
|
ἐπὶ |
τὸ
μνῆμ´
ἐκείνῃ,
μανθάνεις;
καὶ |
[11, 466] |
ἐπὶ
τὸν
οἶνον
ἐπέχεον,
ἀλλ´
|
ἐπὶ |
τὸ
ὕδωρ
τὸν
οἶνον,
ὅπως |
[11, 461] |
ποτήριον
εὐμέγεθες
εἰργασμένον
πλὴν
τῶν
|
ἐπὶ |
τοῖς
ἡρωικοῖς.
Τὸ
γὰρ
ῥυτὸν |
[11, 487] |
{Α.
Ἐὰν
τύχῃ
μόνον
αὐτῆς,
|
ἐπὶ |
τὸν
μάνην
πεσεῖται
καὶ
ψόφος
|
[11, 466] |
ὑπάρχοντι.
Οὐ
γὰρ
τὸ
ὕδωρ
|
ἐπὶ |
τὸν
οἶνον
ἐπέχεον,
ἀλλ´
ἐπὶ |
[11, 461] |
οὐδὲ
μᾶλλον
εὐχερῆ
καταφεύγουσιν
εἰκότως
|
ἐπὶ |
τὸν
οἶνον.
(Ὅθεν
δὴ
καὶ |
[11, 461] |
γὰρ
ἀπεστερημένοι
τῆς
παιδείας
ὁρμῶσιν
|
ἐπὶ |
τὸν
πολὺν
οἶνον
καὶ
πορίζονται |
[11, 501] |
ἐλέγετο.
(Δύναται
δὲ
καὶ
ἡ
|
ἐπὶ |
τὸν
πυθμένα
καὶ
τὸ
στόμα |
[11, 479] |
Οὐ
γὰρ
μόνον
ἐφιλοτιμοῦντο
βάλλειν
|
ἐπὶ |
τὸν
σκοπόν,
ἀλλὰ
καὶ
καλῶς |
[11, 488] |
ἐμπαιστικῆς
τέχνης
λόγον,
ὡς
καὶ
|
ἐπὶ |
τοῦ
Ἀχιλλέως
σκήπτρου·
Ὣς
φάτο |
[11, 492] |
προσηκόντως
ἐτόρευσεν.
Τοῦτο
μέντοι
καὶ
|
ἐπὶ |
τοῦ
Διὸς
σημαίνειν
πείθονται
τὸν |
[11, 499] |
ἴσῳ
τῷ
σκυφοειδές·
λέγει
δ´
|
ἐπὶ |
τοῦ
Ἡρακλέους·
(Σκύφιον
δὲ
λαβὼν |
[11, 480] |
ἐπὶ
τούτου
τάττουσι,
καθότι
Ὅμηρος
|
ἐπὶ |
τοῦ
Θερσίτου·
Φοξὸς
ἔην
κεφαλήν. |
[11, 487] |
Καλεῖται
δὲ
μάνης
καὶ
τὸ
|
ἐπὶ |
τοῦ
κοττάβου
ἐφεστηκός,
ἐφ´
οὗ |
[11, 493] |
ὃς
ἀντὶ
τοῦ
ὃ
λαμβάνοντες
|
ἐπὶ |
τοῦ
Μαχάονος·
Ἀλλ´
ὃς
μὲν |
[11, 462] |
ἀναπλέοντες
μέχρι
τοῦ
γενέσθαι
τὴν
|
ἐπὶ |
τοῦ
νεὼ
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἀόρατον |
[11, 488] |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ῥοπάλων.
Καὶ
|
ἐπὶ |
τοῦ
ξίφους
(τοῦ
Ἀγαμέμνονος·
Ἀμφὶ |
[11, 477] |
τῇ
συγχρήσει
τῶν
ὀνομάτων,
λέγων
|
ἐπὶ |
τοῦ
οἰκείου
ξένου
τοῦ
παρὰ |
[11, 475] |
μέλος
τὴν
κελέβην
φησὶ
τίθεσθαι
|
ἐπὶ |
τοῦ
ὀρθοῦ
ποτηρίου
οἷον
Προυσιάδος |
[11, 475] |
λοιβὴν
ἤτοι
λείβειν·
τοῦτο
δὲ
|
ἐπὶ |
τοῦ
ὑγροῦ
συνήθως
ἔταττον,
ἀφ´ |
[11, 480] |
ἄμβικες
καλούμενοι.
Τὸ
γὰρ
φοξὸν
|
ἐπὶ |
τούτου
τάττουσι,
καθότι
Ὅμηρος
ἐπὶ |
[11, 466] |
κότταβον
προίεσθαι.
Καὶ
οἱ
πολλοὶ
|
ἐπὶ |
τούτῳ
μᾶλλον
ἐφρόνουν
μέγα
ἢ |
[11, 493] |
δύο
τάσσεσθαι
πέφυκεν,
ὡς
καὶ
|
ἐπὶ |
τούτων·
Οἴσετε
δ´
ἄρν´
ἕτερον |
[11, 509] |
Ἑξῆς
δὲ
ἐροῦμεν
περὶ
τῶν
|
ἐπὶ |
τρυφῇ
διαβοήτων
γενομένων.
|
[11, 496] |
Προυσίου
τοῦ
Βιθυνίας
βασιλεύσαντος
καὶ
|
ἐπὶ |
τρυφῇ
καὶ
μαλακίᾳ
διαβοήτου
γενομένου |
[11, 479] |
ἐπὶ
τῷ
καλῶς
κοτταβίζειν
τῶν
|
ἐπὶ |
τῷ
ἀκοντίζειν
μέγα
φρονούντων.
(ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ. |
[11, 466] |
τούτῳ
μᾶλλον
ἐφρόνουν
μέγα
ἢ
|
ἐπὶ |
τῷ
εὖ
ἀκοντίζειν.
Ὠνομάσθη
οὖν |
[11, 479] |
ὑγρόν·
ὥστε
ἔνιοι
μεῖζον
ἐφρόνουν
|
ἐπὶ |
τῷ
καλῶς
κοτταβίζειν
τῶν
ἐπὶ |
[11, 465] |
οὐχ
οὕτως
ἐπὶ
πλούτῳ
ὡς
|
ἐπὶ |
τῷ
κεκτῆσθαι
πολλὰ
ἐκπώματα
ἀργυρᾶ |
[11, 464] |
τὸν
ἐπιδέξι´,
ὦ
πάτερ,
λέγειν
|
ἐπὶ |
τῷ
πίνοντι.
{Β.
Τὸν
ἐπιδέξια
|
[11, 503] |
Τρύφων
ἐν
τοῖς
Ὀνοματικοῖς,
τὸ
|
ἐπὶ |
τῷ
σκολίῳ
διδόμενον,
ὡς
Ἀντιφάνης |
[11, 460] |
γούνασι
θῆκε
παυομένῳ
δόρποιο)
ἐκάθισεν
|
ἐπὶ |
τῶν
γονάτων
καὶ
οὐχὶ
παρὰ |
[11, 488] |
τῶν
λεγομένων
Σελευκίδων.
(Τὸ
δ´
|
ἐπὶ |
τῶν
δυεῖν
πυθμένων
ζητούμενον,
πῶς |
[11, 476] |
τοὺς
ἀρχαίους
κέρασι.
Πίνδαρος
μὲν
|
ἐπὶ |
τῶν
Κενταύρων
λέγων·
Ἀνδροδάμαντα
δ´ |
[11, 464] |
ὁ
φίλοινος
οἰνομανὴς
καὶ
ὡσαύτως
|
ἐπὶ |
τῶν
ὁμοίων,
οὐκ
ἀλλοτρίως
τῆς |
[11, 492] |
ἀλλὰ
κατὰ
σύνθετον
ὑποπυθμένες,
ὅπως
|
ἐπὶ |
τῶν
πελειάδων
ἀκούωμεν,
ὅτι
τέσσαρες |
[11, 490] |
δ´
ἐστὶ
τὸ
ἐπίθετον
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
Πλειάδων
τιθέμενον·
μυθεύονται
γὰρ |
[11, 461] |
τόποις
οὔτ´
ἐν
γραφαῖς
οὔτ´
|
ἐπὶ |
τῶν
πρότερον
εὑρήσομεν
ποτήριον
εὐμέγεθες |
[11, 488] |
ὡς
τῶν
ἥλων
ἐμπεπερονημένων
καθάπερ
|
ἐπὶ |
τῶν
ῥοπάλων.
Καὶ
ἐπὶ
τοῦ |
[11, 475] |
Ἔθος
γὰρ
ἦν
τοῖς
ἀρχαίοις
|
ἐπὶ |
τῶν
τραπεζῶν
κεκραμένα
τιθέναι
ποτήρια, |
[11, 500] |
τοὺς
ἄλλους
διαφοράν·
ἔπεστι
γὰρ
|
ἐπὶ |
τῶν
ὤτων
αὐτοῖς
ὁ
λεγόμενος |
[11, 492] |
ἀκούωμεν,
ὅτι
τέσσαρες
μὲν
ἦσαν
|
ἐπὶ |
τῶν
ὤτων,
δύο
δὲ
ὑποπυθμένες, |
[11, 492] |
ὃ
δ´
ἐλαίης.
~(Γενήσονται
οὖν
|
ἐπὶ |
τῶν
ὤτων
τέσσαρες
πελειάδες.
(Ἔπειθ´ |
[11, 495] |
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
|
ἐπὶ |
φιάλης
τίθησι
τὴν
λέξιν
λέγων |