Livre, pages |
[11, 464] |
καὶ
ἐστεφανωμένοι
ἐθεώρουν,
παρὰ
δὲ
|
τὸν |
ἀγῶνα
πάντα
οἶνος
αὐτοῖς
ᾠνοχοεῖτο |
[11, 506] |
δὲ
τῷ
Εὐθυδήμῳ
Εὐθύδημον
καὶ
|
τὸν |
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
Διονυσόδωρον
προπηλακίζων
καὶ |
[11, 506] |
πάντων
Ἑλλήνων
ἐχθροὺς
Πέρσας.
(Καὶ
|
τὸν |
ἀδελφὸν
δὲ
τοῦ
Ἀλκιβιάδου
Κλεινίαν |
[11, 506] |
Ἀλκιβιάδου
λεχθέντα
σιωπῶ·
ὅτι
δὲ
|
τὸν |
Ἀθηναίων
δῆμον
εἰκαῖον
εἴρηκε
κριτὴν |
[11, 503] |
φίλαισιν
ὠλέναισι
δέξεται.
Καὶ
ὁ
|
τὸν |
Αἰγίμιον
δὲ
ποιήσας
εἴθ´
Ἡσίοδός |
[11, 505] |
Ἀριστοτέλης
πρὸ
Πλάτωνος
διαλόγους
γεγραφέναι
|
τὸν |
Ἀλεξαμενόν.
Διαβάλλει
δὲ
ὁ
Πλάτων |
[11, 495] |
μὲν
καλεῖν
Θεσσαλοὺς
καὶ
Αἰολεῖς
|
τὸν |
ἀμολγέα,
πέλλαν
δὲ
τὸ
ποτήριον. |
[11, 460] |
(Ποτήρια
δὲ
πρῶτον
οἶδα
ὀνομάσαντα
|
τὸν |
Ἀμόργιον
ποιητὴν
Σιμωνίδην
ἐν
Ἰάμβοις |
[11, 466] |
κεράμου
τὴν
ἰδέαν
μιμούμενοι.
Λύσιππον
|
τὸν |
ἀνδριαντοποιόν
φασι
Κασάνδρῳ
χαριζόμενον,
ὅτε |
[11, 506] |
ὑπὸ
τοῦ
δήμου
προαγομένους,
Φανοσθένη
|
τὸν |
Ἄνδριον
κἀπολλόδωρον
τὸν
Κυζικηνόν,
ἔτι |
[11, 508] |
τοῦ
Ἡρακλεώτου.
Ἀλλὰ
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἅπερ
ἐπαγγέλλεται
καὶ
ἡμεῖς |
[11, 491] |
ἀκουστέον·
γενήσονται
γὰρ
οὕτως
ηʹ
|
τὸν |
ἀριθμόν·
ἀλλ´
ἐπείπερ
ἔσχισται
μὲν |
[11, 492] |
Διὸς
ἐνίεσθαι
χάριν
τοῦ
σῴζειν
|
τὸν |
ἀριθμὸν
αὐτῶν,
ποιητικῶς
αἰνιττόμενος
ὅτι |
[11, 506] |
τοῦ
ἀντιπολιτευσαμένου
Περικλεῖ
καὶ
Λυσίμαχον
|
τὸν |
Ἀριστείδου
τοῦ
δικαίου,
τῆς
τῶν |
[11, 479] |
ἕκαστα
αὐτῶν.
Ἔδει
γὰρ
εἰς
|
τὸν |
ἀριστερὸν
ἀγκῶνα
ἐρείσαντα
καὶ
τὴν |
[11, 489] |
οὓς
καὶ
καλοῦσι
σελήνας.
Καὶ
|
τὸν |
ἄρτον
δ´
ἐκάλεσαν
ὅτι
τῶν |
[11, 466] |
ιϚ
τῶν
Ἱστοριῶν
Λυσίμαχόν
φησι
|
τὸν |
Βαβυλώνιον,
καλέσαντα
ἐπὶ
δεῖπνον
Ἵμερον |
[11, 476] |
τῷ
κατὰ
Δημάδου
Φίλιππόν
φησι
|
τὸν |
βασιλέα
προπίνειν
κέρατι
τούτοις
οἷς |
[11, 501] |
ὁ
ποιητὴς
τὸν
μὲν
ἐμπυριβήτην,
|
τὸν |
δὲ
ἄπυρον·
Κὰδ
δὲ
λέβητ´ |
[11, 503] |
οὐκ
ἔτι
ἔξεστι
κυαθίζειν
γάρ
|
τὸν |
δὲ
κάδον
ἔξω
καὶ
τὸ |
[11, 489] |
ἔξαρσιν
ἔχοντα
τοῦ
ὕψους
σύμμετρον,
|
τὸν |
δὲ
κατ´
ἐλάττω
κύκλον
συνεχόμενον |
[11, 467] |
οἴνου
πλήρη
γυάλαν
ἔχοντά
τινα,
|
τὸν |
δὲ
λαβόντα
σπένδειν.
(ΔΕΙΝΟΣ.
(Ὅτι |
[11, 493] |
εἶπε
μογέοντας
ἀείρειν
τὸ
δέπας,
|
τὸν |
δὲ
Νέστορα
μόνον
ἀμογητί.
Ἄλογον |
[11, 467] |
δ´
εἰπὼν
ἐκπώματος
εἶναι
γένος
|
τὸν |
δεῖνον
παρατίθεται
Στράττιδος
ἐκ
Μηδείας· |
[11, 506] |
ἔχειν,
ἀλλ´
ὅτι
καὶ
ἀπέκτεινε
|
τὸν |
δεσπότην.
Οὗτος
δ´
ἐστὶ
Πλάτων, |
[11, 501] |
λέβητ´
ἄπυρον
βοὸς
ἄξιον
ἀνθεμόεντα,
|
τὸν |
δεχόμενον
ἴσως
ὕδωρ
ψυχρόν,
ὥστε |
[11, 482] |
ἔχοντα
χρυσᾶ
παρθένων;
{Β.
Νὴ
|
τὸν |
Δί´,
ἦν
γάρ.
{Α.
Ὦ |
[11, 489] |
ὁ
Ἡρακλεώτης
ἐξηγούμενος
τὴν
κατὰ
|
τὸν |
Διονύσιον
διάταξίν
φησιν
σκύφον
εἶναι |
[11, 476] |
τῶν
βοῶν
πίνειν·
ἀφ´
οὗ
|
τὸν |
Διόνυσον
κερατοφυῆ
πλάττεσθαι
ἔτι
τε |
[11, 465] |
προσφέρεσθαι·
ὅθεν
καὶ
Λιμναῖον
κληθῆναι
|
τὸν |
Διόνυσον,
ὅτι
μιχθὲν
τὸ
γλεῦκος |
[11, 471] |
δ´
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
ἀπὸ
τοῦ
|
τὸν |
Διόνυσον
τοὺς
θῆρας
κλονεῖν
σπένδοντα |
[11, 465] |
τῇ
κράσει
ἐν
ᾠδαῖς
ἔμελπον
|
τὸν |
Διόνυσον,
χορεύοντες
καὶ
ἀνακαλοῦντες
Εὔαν |
[11, 508] |
αὐτῷ
εἰς
Συρακούσας,
ὁρῶν
ἤδη
|
τὸν |
Δίωνα
ἐξιδιοποιούμενον
τὴν
μοναρχίαν
ἀποκτείνας |
[11, 474] |
κανθάρους,
καὶ
τὸν
λύχνον
ὁμοίως
|
τὸν |
ἐκ
τῆς
ὀροφῆς
ἐξηρτημένον,
ἀνακεχυμένας |
[11, 466] |
ἀναζωπυροῦσα
καὶ
ἀνεγείρουσα
μετὰ
φρονήσεως
|
τὸν |
ἑκάστου
νοῦν,
ὥς
φησιν
ὁ |
[11, 468] |
Εἰ
δ´
οὐχ
ἱκανόν
σοι,
|
τὸν |
ἐλέφανθ´
ἥκει
φέρων
ὁ
παῖς. |
[11, 466] |
ἤδη
τῆς
Μηθύμνης
οἰκουμένης
παραγενέσθαι
|
τὸν |
Ἔναλον
καὶ
διηγεῖσθαι
τὸν
τρόπον, |
[11, 479] |
ἢ
ὅστις
ἐστὶν
ὁ
ποιήσας
|
τὸν |
ἐπιγραφόμενον
Ἑλλαδικὸν
περὶ
τοῦ
ἐν |
[11, 464] |
σοὶ
δοκῇ.
{Α.
Βούλεσθε
δήπου
|
τὸν |
ἐπιδέξι´,
ὦ
πάτερ,
λέγειν
ἐπὶ |
[11, 473] |
ἐν
καπηλείῳ
πίνοντος
Εἶθ´
ὁρῶ
|
τὸν |
Ἑρμαίσκον
τῶν
ἁδρῶν
τούτων
τινὰ
|
[11, 475] |
Λεπτὸς
ἐξηγούμενος
Θεοδωρίδα
τὸ
εἰς
|
τὸν |
Ἔρωτα
μέλος
τὴν
κελέβην
φησὶ |
[11, 508] |
τὸν
Σόλωνα
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ
|
τὸν |
Ζάλευκον
τοὺς
Θουρίους,
καὶ
αὐτόν, |
[11, 504] |
δεόντως
ἐκ
μεγάλων
πίνετε
ποτηρίων,
|
τὸν |
ἥδιστον
καὶ
χαριέστατον
Ξενοφῶντα
πρὸ |
[11, 480] |
δώσων
πιεῖν,
ἔγχει
τ´
ἐπιθεὶς
|
τὸν |
ἡθμόν.
Ταῦτα
δ´
ἐστὶ
κεράμεα |
[11, 470] |
τὴν
χρείαν
ταύτην
(ὑπὸ
Ἡφαίστου
|
τὸν |
Ἥλιον
καθεύδοντα
περαιοῦσθαι
πρὸς
τὰς |
[11, 469] |
τὴν
τοῦ
Ἡλίου
φιάλην
κομίσασθαι
|
τὸν |
Ἡρακλέα
καὶ
διαπλεῦσαι
εἰς
Ἐρύθειαν. |
[11, 469] |
λαβεῖν
δ´
αὐτὸ
παρ´
Ὠκεανοῦ
|
τὸν |
Ἡρακλέα.
Μήποτε
δὲ
ἐπεὶ
μεγάλοις |
[11, 466] |
φησι
τὸν
ὠκεανόν,
ᾧ
καὶ
|
τὸν |
Ἡρακλέα
περαιωθῆναι
ἐπὶ
τὰς
Γηρυόνου |
[11, 470] |
Ἄλεξις
ἐν
Ἡσιόνῃ
θηρικλείῳ
ποιεῖ
|
τὸν |
Ἡρακλέα
πίνοντα,
ὅταν
οὑτωσὶ
λέγῃ· |
[11, 494] |
ἀλλὰ
τοῖς
αὑτοῦ
πτεροῖς»
κατὰ
|
τὸν |
θαυμάσιον
Αἰσχύλον
ἁλίσκῃ,
ἀπροσδιονύσους
λύσεις |
[11, 506] |
δὲ
τῷ
περὶ
Ἀνδρείας
Μελησίαν
|
τὸν |
Θουκυδίδου
τοῦ
ἀντιπολιτευσαμένου
Περικλεῖ
καὶ |
[11, 476] |
μὲν
πρῶτον
ἀλλήλους
καὶ
κατὰ
|
τὸν |
Θρᾴκιον
νόμον
κέρατα
οἴνου
προὔτεινον. |
[11, 506] |
σοφῶν
ἀνδρῶν
ἐκθεατριζόμενον
ἔχει
καὶ
|
τὸν |
Καλλίου
βίον
μᾶλλον
τῶν
Εὐπόλιδος |
[11, 474] |
μὴν
κείνην
ναῦν
Καλλικλῆς
ἐποίησε
|
τὸν |
καλούμενον,
Εὐφράνωρ
δ´
ἐκυβέρνα
Θούριος. |
[11, 495] |
αὐτοὺς
ἔχοντας
ἀμπέλου
κλάδον
κατάκαρπον
|
τὸν |
καλούμενον
ὦσχον.
Τρέχουσι
δ´
ἐκ |
[11, 474] |
(παιδάριον,
ἔγχει,
νὴ
Δί´
εἰς
|
τὸν |
κάνθαρον.
Ἐπιγένης
Ἡρωίνῃ·
Ἀλλ´
οὐδὲ |
[11, 473] |
πάνυ,
καὶ
ξηρὸν
ἐπόης´
εὐθέως
|
τὸν |
κάνθαρον.
Ξέναρχος
δ´
ἐν
Πριάπῳ |
[11, 474] |
τὸ
βαθὺ
δ´
ἐπανάγωμεν·
εἰς
|
τὸν |
κάνθαρον,
(παιδάριον,
ἔγχει,
νὴ
Δί´ |
[11, 474] |
ποδὶ
(προσῆγε
πρᾴως
καὶ
καλῶς
|
τὸν |
κάνθαρον.
Φρύνιχος
Κωμασταῖς·
Εἶτα
κεραμεύων |
[11, 473] |
τροφὸν
τῆς
παρθένου,
κεράσαι
κελεύσας
|
τὸν |
κάπηλόν
μοι
χόα
ὀβολοῦ
παραθεῖναί |
[11, 503] |
δύο
πυθμένας
ἔχει,
ἕνα
μὲν
|
τὸν |
κατὰ
τὸ
κύτος
αὐτῷ
συγκεχαλκευμένον, |
[11, 488] |
ἕνα
μὲν
γὰρ
εἶναι
πυθμένα
|
τὸν |
κατὰ
τὸ
κύτος
συγκεχαλκευμένον
ὅλῳ |
[11, 471] |
οὐδὲν
σκεῦος
οὐδεπώποτε·
(καθαρώτερον
γὰρ
|
τὸν |
κέραμον
εἰργαζόμην
ἢ
Θηρικλῆς
τὰς |
[11, 506] |
κἀπολλόδωρον
τὸν
Κυζικηνόν,
ἔτι
δὲ
|
τὸν |
Κλαζομένιον
Ἡρακλείδην.
Ἐν
δὲ
τῷ |
[11, 462] |
καὶ
αὐτὸς
τὸ
συμπόσιον
κατὰ
|
τὸν |
Κολοφώνιον
Ξενοφάνη
πλῆρες
ὂν
πάσης |
[11, 466] |
δ´
ἐπουρίσας
πλήρωσον,
εὐτρεπῆ
τε
|
τὸν |
κοντὸν
ποοῦ
καὶ
τοὺς
κάλως |
[11, 489] |
πρῶτοι
διαταξάμενοι
τοῖς
ἀνθρώποις,
πειθόμενοι
|
τὸν |
κόσμον
εἶναι
σφαιροειδῆ,
λαμβάνοντες
ἔκ |
[11, 487] |
´πιδείξω
καθ´
ἕν·
ὃς
ἂν
|
τὸν |
κότταβον
ἀφεὶς
ἐπὶ
τὴν
πλάστιγγα |
[11, 506] |
προαγομένους,
Φανοσθένη
τὸν
Ἄνδριον
κἀπολλόδωρον
|
τὸν |
Κυζικηνόν,
ἔτι
δὲ
τὸν
Κλαζομένιον |
[11, 470] |
ἔχει,
γεγονὼς
τοῖς
χρόνοις
κατὰ
|
τὸν |
κωμικὸν
Ἀριστοφάνη.
Μνημονεύει
δὲ
τῆς |
[11, 464] |
μαρτυρεῖν
δὲ
τούτοις
καὶ
Φερεκράτη
|
τὸν |
κωμικόν
ὅτι
μέχρι
τῆς
καθ´ |
[11, 459] |
ἀρχὴ
τῶν
λόγων
γενήσεται;
Κατὰ
|
τὸν |
κωμῳδιοποιὸν
Κηφισόδωρον,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες.
Συναχθέντων |
[11, 499] |
τὴν
λάγυνον.
Ἀρσενικῶς
δὲ
εἴρηκε
|
τὸν |
λάγυνον
Νικόστρατος
μὲν
ἐν
Ἑκάτῃ· |
[11, 482] |
δ´
ἐν
τῇ
πρὸς
Ἀγήτορα
|
τὸν |
Λάκωνα
Ἐπιστολῇ
ὡς
κυαθῶδες
ἀγγεῖον |
[11, 490] |
τὴν
δόξαν
ὡς
ἴδιον
ἐκφέρει
|
τὸν |
λόγον.
Καὶ
Σιμωνίδης
δὲ
τὰς |
[11, 460] |
περὶ
ὧν
ἐπαγγέλλεται
ποτηρίων
ἀποδοὺς
|
τὸν |
λόγον
καὶ
τὰς
κύλικας
πλήρεις |
[11, 466] |
τῷ
πόματι
φάρμακον
ὑγείας
ἐγκιρνάναι
|
τὸν |
λόγον.
(Ὅτι
διὰ
σπουδῆς
εἶχον |
[11, 507] |
καὶ
Πλάτωνος
φήσειέν
τις
εἶναι
|
τὸν |
λόγον,
οὐχ
ὁρῶ
τίν´
ἐσχήκαμεν |
[11, 500] |
σκύφων
Βακχυλίδης
ἐν
τούτοις
ποιούμενος
|
τὸν |
λόγον
πρὸς
τοὺς
Διοσκόρους,
καλῶν |
[11, 508] |
πεποιήκασιν;
καίτοι
γε
ἔδει
καθάπερ
|
τὸν |
Λυκοῦργον
τοὺς
Λακεδαιμονίους
καὶ
τὸν |
[11, 474] |
ἐκπώματα
δὲ
κεραμέους
κανθάρους,
καὶ
|
τὸν |
λύχνον
ὁμοίως
τὸν
ἐκ
τῆς |
[11, 487] |
Ἐὰν
τύχῃ
μόνον
αὐτῆς,
ἐπὶ
|
τὸν |
μάνην
πεσεῖται
καὶ
ψόφος
ἔσται |
[11, 470] |
Ἠὼς
ὠκεανὸν
προλιποῦς´
οὐρανὸν
εἰσαναβῇ·
|
(τὸν |
μὲν
γὰρ
διὰ
κῦμα
φέρει |
[11, 501] |
(καὶ
λέβητα
καλεῖ
ὁ
ποιητὴς
|
τὸν |
μὲν
ἐμπυριβήτην,
τὸν
δὲ
ἄπυρον· |
[11, 489] |
δὲ
καὶ
δύο
πυθμένας
ὑποτίθεσθαι,
|
τὸν |
μὲν
οἷον
τοῦ
ποτηρίου
φέροντα |
[11, 466] |
κέραμον
διὰ
τὸ
πολὺν
ἐξάγεσθαι
|
τὸν |
Μενδαῖον
οἶνον
ἐκ
τῆς
πόλεως, |
[11, 507] |
εἰς
ἄλλας
φύσεις
ἢ
πρὸς
|
τὸν |
μετεωρότερον
καὶ
καθαρώτερον
ἀνέρχεσθαι
τόπον, |
[11, 482] |
ἐκ
τῆς
φιάλης
ᾠνοχόουν
ἐφεξῆς,
|
τὸν |
νεοκρᾶτα
βάπτοντες
τῷ
κυμβίῳ,
καθὰ |
[11, 471] |
δεῦρο
παρ´
ἐμέ,
Θεολύτη,
παρὰ
|
τὸν |
νέον
ξύνδουλον.
Οὑτωσὶ
καλῶς.
{ΘΕΟΛ. |
[11, 493] |
ἔτι
δ´
Ἀχιλλέως
παρόντων
εἰσάγεσθαι
|
τὸν |
Νέστορα
γενναιότερον,
τῇ
ἡλικίᾳ
προβεβηκότα. |
[11, 507] |
(συγγενόμενος
ἐκινδύνευσεν,
δὶς
δὲ
πρὸς
|
τὸν |
νεώτερον
Διονύσιον.
Αἰσχίνου
τε
πένητος |
[11, 490] |
Μοιρὼ
ἡ
Βυζαντία
καλῶς
ἐδέξατο
|
τὸν |
νοῦν
τῶν
Ὁμήρου
ποιημάτων
ἐν |
[11, 460] |
οὕτως
γὰρ
ἐδείπνουν
οἱ
τότε
|
τὸν |
Ὀδυσσέα,
φησὶν
ὁ
ποιητής,
(παῖδα |
[11, 465] |
καὶ
τιθήνας
τοῦ
Διονύσου,
ὅτι
|
τὸν |
οἶνον
αὐξάνει
τὸ
ὕδωρ
κιρνάμενον. |
[11, 481] |
πλεῖστος
οἶνος
ἐκποθῇ.
(Εἶθ´
ὅταν
|
τὸν |
οἶνον
αὐτὰς
αἰτιώμεθ´
ἐκπιεῖν,
λοιδοροῦνται |
[11, 466] |
Οὐ
γὰρ
τὸ
ὕδωρ
ἐπὶ
|
τὸν |
οἶνον
ἐπέχεον,
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸ |
[11, 464] |
ἐμβληθέντων
ἕψονται
καὶ
παραχεόντων
εἰς
|
τὸν |
οἶνον
ἧττον
μεθύσκουσιν.
Κἀν
ἄλλῳ |
[11, 464] |
παρεισφέρονται
καὶ
διὰ
τὸ
θερμαινομένας
|
τὸν |
οἶνον
ἧττον
ποιεῖν
μεθύσκειν.
Σμύρνης |
[11, 486] |
τοῖς
ἱεροῖς,
σπονδεῖον
δὲ
ᾧ
|
τὸν |
οἶνον,
καλεῖσθαι
λέγων
καὶ
λοιβίδας |
[11, 495] |
ΠΡΟΑΡΟΝ
κρατὴρ
ξύλινος,
εἰς
ὃν
|
τὸν |
οἶνον
κιρνᾶσιν
οἱ
Ἀττικοί.
Κοίλοις |
[11, 466] |
ποτηρίῳ
ὕδωρ
ἐμβάλλεσθαι,
μεθ´
ὃ
|
τὸν |
οἶνον.
Ξενοφάνης·
Οὐδέ
κεν
ἐν |
[11, 461] |
μᾶλλον
εὐχερῆ
καταφεύγουσιν
εἰκότως
ἐπὶ
|
τὸν |
οἶνον.
(Ὅθεν
δὴ
καὶ
τὰ |
[11, 466] |
ἐπέχεον,
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸ
ὕδωρ
|
τὸν |
οἶνον,
ὅπως
ἐν
τῷ
πίνειν |
[11, 474] |
ὡσπερεὶ
αὐτὰ
τὰ
ποτήρι´,
οὐ
|
τὸν |
οἶνον
πιόμενοι.
(Σωσικράτης
Φιλαδέλφοις·
Λεπτὴ |
[11, 489] |
μὲν
οἷον
τοῦ
ποτηρίου
φέροντα
|
τὸν |
ὅλον
ὄγκον
(καὶ)
κατὰ
μείζονα |
[11, 505] |
καὶ
ὁ
Γοργίας
αὐτὸς
ἀναγνοὺς
|
τὸν |
ὁμώνυμον
αὑτῷ
διάλογον
πρὸς
τοὺς |
[11, 462] |
ἀναφαίνῃ,
ὡς
οἱ
μνημοσύνη,
καὶ
|
τὸν |
ὃς
ἀμφ´
ἀρετῆς.
Οὔτι
μάχας |
[11, 466] |
παρεσκευασμένα·
ἅπαντα
χρυσᾶ,
Τρόφιμε,
νὴ
|
τὸν |
Οὐρανόν,
ὑπερήφανα.
Ἐγὼ
μὲν
(γὰρ) |
[11, 503] |
τούτων
περάνῃς,
τὸν
Τελαμῶνα
μηδὲ
|
τὸν
|
Παιῶνα
μηδ´
Ἁρμόδιον.
ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ.
Περὶ |
[11, 466] |
κύπελλον
χρυσοῦ
οὕτω
θαυμασίου
ὡς
|
τὸν |
παρ´
αὐτοῖς
αὐτῷ
παραβαλλόμενον
οὐδὲν |
[11, 478] |
ποτήριον
οὕτως
καλεῖσθαι.
Διόδωρος
δὲ
|
τὸν |
παρά
τισι
κότυλον
κοτύλην
ὠνομακέναι |
[11, 478] |
εἶδος
εἶναι.
Δύνασθαι
δὲ
καὶ
|
τὸν |
παρὰ
(τοῖς
Αἰτωλοῖς
καί
τισι |
[11, 466] |
Ἐστὶ
δὲ
φιαλῶδες
ποτήριον
κατὰ
|
τὸν |
Παριανὸν
Πολυδεύκην.
ΒΟΜΒΥΛΙΟΣ,
θηρίκλειον
Ῥοδιακόν, |
[11, 496] |
μυστικήν.
Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
ὁ
|
τὸν |
Πειρίθουν
γράψας,
εἴτε
Κριτίας
ἐστὶν |
[11, 505] |
φασι
καὶ
Φαίδωνα
εἰπεῖν
ἀναγνόντα
|
τὸν |
περὶ
Ψυχῆς.
Διὸ
καλῶς
ὁ |
[11, 459] |
ἱερὰ
θύων
ἐν
ὁδῷ
παραπορευόμενον
|
τὸν |
Πετεὼ
κατέσχεν
καὶ
κατακλίνας
ἐν |
[11, 507] |
πλειόνων
παρόντων.
Δοκεῖν
γὰρ
ἔφη
|
τὸν |
Πλάτωνα
κορώνην
γενόμενον
ἐπὶ
τὴν |
[11, 505] |
φασιν
ὡς
ἀναγνοὺς
ὁ
Γοργίας
|
τὸν |
Πλάτωνος
διάλογον
πρὸς
τοὺς
παρόντας |
[11, 467] |
ἅλω
καλεῖ
δῖνον.
Κυρηναῖοι
δὲ
|
τὸν |
ποδονιπτῆρα
δεῖνον
ὀνομάζουσιν,
ὡς
Φιλητᾶς |
[11, 493] |
κατηγορουμένων
τῇ
ἀναστροφῇ
χρησάμενοι
ἀπολύομεν
|
τὸν |
ποιητήν.
Ἀπὸ
γὰρ
τούτου
τοῦ |
[11, 492] |
ἐπὶ
τοῦ
Διὸς
σημαίνειν
πείθονται
|
τὸν |
ποιητὴν
ὅταν
λέγῃ·
Τῇ
μέν |
[11, 477] |
Ἡγήσανδρος
ὁ
Δελφὸς
Εὐφορίωνά
φησι
|
τὸν |
ποιητὴν
παρὰ
Πρυτάνιδι
δειπνοῦντα
καὶ |
[11, 478] |
παρά
τισι
κότυλον
κοτύλην
ὠνομακέναι
|
τὸν |
ποιητήν
Πύρνον
καὶ
κοτύλην.
Ὃν |
[11, 461] |
ἀπεστερημένοι
τῆς
παιδείας
ὁρμῶσιν
ἐπὶ
|
τὸν |
πολὺν
οἶνον
καὶ
πορίζονται
τροφὰς |
[11, 494] |
τἄλλα
πάντ´
ἀγγεῖα
τὰ
περὶ
|
τὸν |
πότον,
κοὐδ´
ὀξύβαφον
οἰνηρὸν
ἔτι |
[11, 503] |
κύτος
αὐτῷ
συγκεχαλκευμένον,
ἕτερον
δὲ
|
τὸν |
πρόσθετον
ἀπ´
ὀξέος
ἀρχόμενον,
(καταλήγοντα |
[11, 488] |
ὅλῳ
τῷ
ἀγγείῳ,
ἕτερον
δὲ
|
τὸν |
πρόσθετον,
ἀπὸ
ὀξέος
ἀρχόμενον,
καταλήγοντα |
[11, 501] |
ἀμφοτέρων
τῶν
μερῶν
τίθεσθαι,
κατὰ
|
τὸν |
πυθμένα
καὶ
κατὰ
τὸ
στόμα. |
[11, 501] |
(Δύναται
δὲ
καὶ
ἡ
ἐπὶ
|
τὸν |
πυθμένα
καὶ
τὸ
στόμα
τιθεμένη· |
[11, 501] |
τοῦ
Κρατῆρος
ῥησειδίῳ
τὴν
κατὰ
|
τὸν |
πυθμένα
μὴ
δυναμένην
τίθεσθαι
καὶ |
[11, 469] |
πλουσίοις
διὰ
τὰ
βάρη
χαλκευσαμένων
|
τὸν |
ῥυθμὸν
τοῦτον,
Ῥοδίων
δὲ
διὰ |
[11, 476] |
τοῖς
μετ´
αὐτοῦ
εἰσῆλθε
πρὸς
|
τὸν |
Σεύθην,
ἠσπάζοντο
μὲν
πρῶτον
ἀλλήλους |
[11, 494] |
θατέρου.
(ΟΙΝΙΣΤΗΡΙΑ.
Οἱ
μέλλοντες
ἀποκείρειν
|
τὸν |
σκόλλυν
ἔφηβοι,
φησὶ
Πάμφιλος,
εἰσφέρουσι |
[11, 479] |
γὰρ
μόνον
ἐφιλοτιμοῦντο
βάλλειν
ἐπὶ
|
τὸν |
σκοπόν,
ἀλλὰ
καὶ
καλῶς
ἕκαστα |
[11, 498] |
λείην
δασάμενος
τοῖς
συμμάχοις
καὶ
|
τὸν |
σκύπφον
ἔχων
ὃν
εἵλετο
αὑτῷ. |
[11, 477] |
ποτήριον.
Κλείταρχος
δέ
φησιν
Αἰολεῖς
|
τὸν |
σκύφον
κισσύβιον
καλεῖν·
Μαρσύας
δὲ |
[11, 508] |
τὸν
Λυκοῦργον
τοὺς
Λακεδαιμονίους
καὶ
|
τὸν |
Σόλωνα
τοὺς
Ἀθηναίους
καὶ
τὸν |
[11, 504] |
διὰ
χειρὸς
ἔχειν
Δοῦρίς
φησι
|
τὸν |
σοφὸν
Πλάτωνα,
λέγει
που
κἠκρατηρίχημες» |
[11, 487] |
τάλαιναν
πλάστιγγ´
ἂν
ἴδοις
(παρὰ
|
τὸν |
στροφέα
τῆς
κηπαίας
ἐν
τοῖσι |
[11, 504] |
πίνειν
μεγάλοις
ποτηρίοις,
ὃ
δὲ
|
τὸν |
Σωκράτην
παράγει
τῷ
ψυκτῆρι
πίνοντα |
[11, 507] |
ἀλλὰ
καλέσας
αὐτὸν
φορτικῶς
Σάθωνα
|
τὸν |
ταύτην
ἔχοντα
τὴν
ἐπιγραφὴν
διάλογον |
[11, 503] |
μηδὲν
τῶν
ἀπηρχαιωμένων
τούτων
περάνῃς,
|
τὸν |
Τελαμῶνα
μηδὲ
τὸν
Παιῶνα
μηδ´ |
[11, 488] |
ἥλους
τῷ
ἀργυρῷ
ἐκπώματι
κατὰ
|
τὸν |
τῆς
ἐμπαιστικῆς
τέχνης
λόγον,
ὡς |
[11, 507] |
καὶ
φιλόδοξος,
ὅστις
ἔφησεν·
Ἔσχατον
|
τὸν |
τῆς
φιλοδοξίας
χιτῶνα
ἐν
τῷ |
[11, 486] |
Ἀγνοεῖ
δ´
ὁ
γραμματικὸς
ὅτι
|
τὸν |
τοιοῦτον
σχηματισμὸν
ἀπὸ
κυρίων
ὀνομάτων |
[11, 505] |
γὰρ
καὶ
ἐλθεῖν
εἰς
λόγους
|
τὸν |
τοῦ
Πλάτωνος
Σωκράτην
μόλις
ἡ |
[11, 506] |
καὶ
Θεμιστοκλέα,
Μένωνα
δὲ
ἐπαινεῖ
|
τὸν |
τοὺς
Ἕλληνας
προδόντα.
Ἐν
δὲ |
[11, 482] |
(οὐ
κυμβίοισι
πεπολέμηκ´
Εὐριπίδης,
οὐ
|
τὸν |
τραγικὸν
λέγει
ποιητήν,
ἀλλά
τινα |
[11, 483] |
ἂν
κώθωνος
ἐκ
στρεψαύχενος
πίοιμι
|
τὸν |
τράχηλον
ἀνακεκλασμένη;
Ἄλεξις
Ἐρίθοις·
Εἶτα |
[11, 461] |
ἡμέραν.
Ὅπως
οὖν
μὴ
διὰ
|
τὸν |
τρόπον,
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
μέθην |
[11, 466] |
παραγενέσθαι
τὸν
Ἔναλον
καὶ
διηγεῖσθαι
|
τὸν |
τρόπον,
καὶ
ὅτι
ἡ
μὲν |
[11, 464] |
τὰ
λοιπὰ
μὴ
ἀλλοτρίως
καλεῖσθαι
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον.
Καὶ
γὰρ
ὁ |
[11, 488] |
πάλιν
συμφυεῖς
εἰσιν.
Καὶ
γίνεται
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον
τέτταρα
ὦτα.
Τοῦτο |
[11, 491] |
Ἡ
δὲ
Μοιρὼ
καὶ
αὐτὴ
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτόν
φησι·
(Ζεὺς
δ´ |
[11, 505] |
γενομένης,
καὶ
οἷός
τις
ἦν
|
τὸν |
τρόπον,
ὡς
χαλεπός,
ὡς
ἀσελγής, |
[11, 480] |
Αἱ
δ´
Ἀργεῖαι
δοκοῦσι
καὶ
|
τὸν |
τύπον
ἔχειν
διάφορον
πρὸς
τὰς |
[11, 466] |
Βαβυλώνιον,
καλέσαντα
ἐπὶ
δεῖπνον
Ἵμερον
|
τὸν |
τυραννήσαντα
οὐ
μόνον
Βαβυλωνίων
ἀλλὰ |
[11, 466] |
τῷ
περὶ
Ἱστορίας
Ἀγαθοκλέα
φησὶ
|
τὸν |
τύραννον
ἐκπώματα
χρυσᾶ
ἐπιδεικνύντα
τοῖς |
[11, 506] |
ἠλιθίους
Μειδίαν
τε
ὀρτυγοκόπον,
καὶ
|
τὸν |
τῶν
Ἀθηναίων
δῆμον
εὐπρόσωπον
μὲν |
[11, 461] |
οὕτως·
Ἡρακλῆς
λαβὼν
Εὔρυτον
καὶ
|
τὸν |
υἱὸν
ἔκτεινε
φόρους
πρήσσοντας
παρ´ |
[11, 474] |
ὦ
Στράτων.
Ὡς
ἐς
καλὸν
|
τὸν |
υἱὸν
εὐτυχοῦντα
καὶ
σεσωσμένον
πρῶτος |
[11, 466] |
Διί.
Καὶ
ὁ
Πρίαμος
δὲ
|
τὸν |
υἱὸν
λυτρούμενος
τοῖς
ἐπισημοτάτοις
κειμηλίοις |
[11, 497] |
ὧν
πιὼν
τὸ
δίκερας
ὡς
|
τὸν |
φίλτατον
βασιλέα
πάρειμι.
Διονύσιος
δ´ |
[11, 461] |
μήν»
ὁ
Πλούταρχος
ἔφη,
κατὰ
|
τὸν |
Φλιάσιον
ποιητὴν
Πρατίναν.
Οὐ
γᾶν |
[11, 488] |
τινὰ
μὲν
ἕνα
πυθμένα
ἔχειν
|
τὸν |
φυσικὸν
καὶ
συγκεχαλκευμένον
τῷ
ὅλῳ |
[11, 489] |
ὅσον
συννεύειν
συμβέβηκεν
εἰς
ὀξὺ
|
τὸν |
φυσικὸν
τοῦ
ποτηρίου
πυθμένα,
ὥστε |
[11, 505] |
δὲ
ὁ
Πλάτων
καὶ
Θρασύμαχον
|
τὸν |
Χαλκηδόνιον
σοφιστὴν
ὅμοιον
εἶναι
λέγων |
[11, 482] |
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Νηρηίσιν·
(Δὸς
δὴ
|
τὸν |
χόα
αὐτῷ
σύ,
Κῶμε,
καὶ |
[11, 463] |
πίῃ
καὶ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀντιλάβηται
|
τὸν |
χρόνον
τοῦτον
ὃν
ἀφεῖται,
κἂν |
[11, 503] |
Τοὺς
δ´
Ἀττικοὺς
καὶ
κωμῳδεῖν
|
τὸν |
ψυγέα
ὡς
ξενικὸν
ὄνομα.
Εὔφρων |
[11, 502] |
ὁ
παῖς
τοῦ
οἰναρίου
ἀνατρέπει
|
τὸν |
ψυκτῆρα.
Ἄλεξις
ἐν
Εἰσοικιζομένῳ
φησὶ |
[11, 502] |
Συμποσίῳ·
(Ἀλλὰ
φέρε,
παῖ,
φάναι,
|
τὸν |
ψυκτῆρα
ἐκεῖνον,
ἰδόντα
αὐτὸν
πλέον |
[11, 503] |
Ἀποδιδούσῃ·
Ἐπὰν
δὲ
καλέσῃ
ψυγέα
|
τὸν |
ψυκτηρίαν,
τὸ
τευτλίον
δὲ
σεῦτλα, |
[11, 503] |
μὴ
κεράσῃ
τις.
{Α.
Ἴσχε,
|
τὸν |
ᾠδὸν
λάμβανε.
Ἔπειτα
μηδὲν
τῶν |
[11, 469] |
ἐν
ᾧ
διέπλευσεν
(ὁ
Ἡρακλῆς
|
τὸν |
Ὠκεανὸν
εἶναι
μέν
φησιν
Ἡλίου, |
[11, 466] |
ὁ
Στησίχορος
ποτηρίῳ
διαπλεῖν
φησι
|
τὸν |
ὠκεανόν,
ᾧ
καὶ
τὸν
Ἡρακλέα |
[11, 506] |
Πλάτωνος
ἔσχεν.
Εὐφραῖον
γὰρ
ἀπέστειλε
|
τὸν |
Ὠρείτην
πρὸς
Περδίκκαν
Πλάτων,
(ὃς |
[11, 490] |
μετὰ
τῆς
μητρὸς
τῆς
Πληιόνης
|
τὸν |
Ὠρίωνα.
Ὀρείας
δὲ
λέγει
τὰς |
[11, 490] |
τιθέμενον·
μυθεύονται
γὰρ
καὶ
αὗται
|
τὸν |
Ὠρίωνα
φεύγειν,
διωκομένης
τῆς
μητρὸς |