Livre, pages |
[11, 496] |
καὶ
σώματα
καὶ
γνώμας
σφάλλειν·
|
νῦν |
δὲ
τὸ
μὲν
μὴ
εἰσφέρεσθαι |
[11, 483] |
τῆς
ἀγωγῆς
γένος
ὃ
καὶ
|
νῦν |
δρᾶται
παρά
τισι
τῶν
Ἑλλήνων· |
[11, 481] |
τοιαύτης
φάρμακον.
Εἰς
τὴν
ἐμὴν
|
νῦν |
ἔγχεον
τὴν
μείζονα.
Ὅτι
δὲ |
[11, 502] |
Χαλκεῖά
φησιν·
Τοῦτο
δὴ
τὸ
|
νῦν |
ἔθος
ἄκρατον»
ἐβόων,
τὴν
μεγάλην. |
[11, 471] |
εὑρόντας.
Φαίνεται
δ´
ἔτι
καὶ
|
νῦν· |
εἰ
δὲ
μὴ
ποιεῖ
τοῦτο, |
[11, 509] |
παρὰ
φύσιν
κυριεύσαντες
διὰ
γοητείαν
|
νῦν |
εἰσιν
περίβλεπτοι·
ὥσπερ
καὶ
(Χαίρων |
[11, 489] |
δύο
πυθμένας.
Ὁποῖόν
τι
καὶ
|
νῦν |
ἔστιν
ἰδεῖν
ἐν
Καπύῃ
πόλει |
[11, 476] |
πόμα.
(Διαμένει
δὲ
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἡ
τῶν
κεράτων
κατασκευή.
Καλοῦσι |
[11, 479] |
μέγα
φρονούντων.
(ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ.
Μήποτε
τὸ
|
νῦν |
καλούμενον
κρανίον
ἔκπωμα
οὕτως
ὠνόμαζον |
[11, 475] |
οἱ
προφερέστερον
εἴη.
Σαφῶς
γὰρ
|
νῦν |
κελέβειον
ἀντὶ
ἀγγείου
τινὸς
τέθεικε, |
[11, 476] |
δῆλον
ἐκ
τοῦ
καὶ
μέχρι
|
νῦν |
λέγεσθαι,
ὅταν
συμμίσγωσι
τῷ
οἴνῳ |
[11, 502] |
(καὶ
τῆς
Ὁμονοίας
δύο,
τί
|
νῦν |
μὴ
κωμάσω
ἄνευ
λυχνούχου
πρὸς |
[11, 476] |
νυν
ὅ
μοι
ποίησον;
τήνδε
|
νῦν |
μή
μοι
δίδου,
ἐκ
δὲ |
[11, 501] |
καὶ
ἀρχαία.
Ἔτι
γοῦν
καὶ
|
νῦν |
οὕτως
Μασσαλιῆται
τιθέασι
τὰς
φιάλας |
[11, 466] |
(ἐναντίως
εἶχε
τὸ
παλαιὸν
τῷ
|
νῦν |
παρ´
Ἕλλησιν
ὑπάρχοντι.
Οὐ
γὰρ |
[11, 482] |
βάπτοντες
τῷ
κυμβίῳ,
καθὰ
καὶ
|
νῦν |
παρ´
ὑμῖν
ποιοῦσιν
ἐν
τοῖς |
[11, 469] |
{Β.
Καινόν
τι
τοῦτο
γέγονε
|
νῦν |
ποτήριον;
{Α.
Κώμη
μὲν
οὖν |
[11, 489] |
Πελειάδας
δ´
ὁ
ποιητὴς
καλεῖ
|
νῦν |
τὰς
Πλειάδας,
πρὸς
ἃς
σπόρος |
[11, 466] |
ἀπεχρῶντο
οὐ
μόνον
ἐφ´
ἧς
|
νῦν |
τάττεται
δυνάμεως,
~(ἀλλὰ
καὶ
ὅτε |
[11, 474] |
Ἐπιγένης
Ἡρωίνῃ·
Ἀλλ´
οὐδὲ
κεραμεύουσι
|
νῦν |
τοὺς
κανθάρους,
ὦ
τάλαν,
ἐκείνους |
[11, 509] |
διαζῶν.
Τοιοῦτοι
δ´
εἰσὶ
καὶ
|
νῦν |
τῶν
Ἀκαδημαικῶν
τινες,
ἀνοσίως
καὶ |