Livre, Chap.
[1, 8]	ἐκ τοῦ ς καὶ δ	καὶ	α φασὶν εἶναι, οἱ δέ
[1, 8]	ἔλεγον (ῥᾴδιον γὰρ συναγαγεῖν πολλὰ	καὶ	ἀδύνατα πρὸς τὴν τοιαύτην δόξαν)
[1, 9]	πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ	καὶ	ἀέρα. Ἀλλὰ ταῦτα ἄλλου μὲν
[1, 6]	πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ	καὶ	ἀέρα, Αναξαγόρας δὲ τὴν τῶν
[1, 7]	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν	καὶ	ἀέρα. Τὰ μὲν γὰρ συγκρίσει
[1, 3]	ὡς μιᾷ φύσει, γῇ τε	καὶ	ἀέρι καὶ ὕδατι· λάβοι δ'
[1, 8]	πυρὸς καὶ γῆς καὶ ὕδατος	καὶ	ἀέρος, καὶ ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων
[1, 1]	τῶν καθόλου, αἱ δὲ πράξεις	καὶ	αἱ γενέσεις πᾶσαι περὶ τὸ
[1, 6]	αἱ πράξεις καὶ αἱ μεταβολαὶ	καὶ	αἱ κινήσεις τρόπον μέν τινα
[1, 6]	δ' οὗ ἕνεκα αἱ πράξεις	καὶ	αἱ μεταβολαὶ καὶ αἱ κινήσεις
[1, 8]	εἴ τι αὐτοδιπλασίου μετέχει, τοῦτο	καὶ	ἀϊδίου μετέχει, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός·
[1, 3]	ὅτι κἀκεῖνοι λέγουσιν ἀρχάς τινας	καὶ	αἰτίας· ἐπελθοῦσιν οὖν ἔσται τι
[1, 1]	ἡ σοφία περί τινας ἀρχὰς	καὶ	αἰτίας ἐστὶν ἐπιστήμη, δῆλον. ~Ἐπεὶ
[1, 6]	ὅτι τῶν λεγόντων περὶ ἀρχῆς	καὶ	αἰτίας οὐθεὶς ἔξω τῶν ἐν
[1, 2]	γὰρ ταύτην τῶν πρώτων ἀρχῶν	καὶ	αἰτιῶν εἶναι θεωρητικήν· καὶ γὰρ
[1, 5]	τῶν μὲν αἰσθητῶν τῷ ἀΐδια	καὶ	ἀκίνητα εἶναι, τῶν δ' εἰδῶν
[1, 4]	(καὶ) ἑτερόμηκες· ὅνπερ τρόπον ἔοικε	καὶ	Αλκμαίων ὁ Κροτωνιάτης ὑπολαβεῖν, καὶ
[1, 8]	οὐσίας εἰσὶν ἀλλὰ καὶ ἑτέρων,	καὶ	ἄλλα δὲ μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ·
[1, 4]	ἓν οἴεται εἶναι, τὸ ὄν,	καὶ	ἄλλο οὐθέν (περὶ οὗ σαφέστερον
[1, 8]	μὲν πρῶτος Εὔδοξος δ' ὕστερον	καὶ	ἄλλοι τινὲς ἔλεγον (ῥᾴδιον γὰρ
[1, 8]	γῆς καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος,	καὶ	ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων ἔσται καὶ
[1, 7]	ἐπάγουσιν αὐτόν. Ἀτόπου γὰρ ὄντος	καὶ	ἄλλως τοῦ φάσκειν μεμῖχθαι τὴν
[1, 7]	τε ἕν (τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν	καὶ	ἀμιγές) καὶ θάτερον, οἷον τίθεμεν
[1, 5]	ἐπιζητῆσαί τινας φιλοσόφων, οἷον Εμπεδοκλέα	καὶ	Αναξαγόραν. ~Συντόμως μὲν οὖν καὶ
[1, 4]	τὰς κατὰ συστοιχίαν λεγομένας, πέρας	(καὶ)	ἄπειρον, περιττὸν (καὶ) ἄρτιον, ἓν
[1, 7]	μέντοι τρόπου κίνησις ἔσται πέρατος	καὶ	ἀπείρου μόνων ὑποκειμένων καὶ περιττοῦ
[1, 3]	ὕδωρ ἢ πῦρ οὕτω γίγνεσθαι	καὶ	ἀπόλλυσθαί φησι, συγκρίσει καὶ διακρίσει
[1, 4]	εἶναι τούτων ὧν κατηγοροῦνται, διὸ	καὶ	ἀριθμὸν εἶναι τὴν οὐσίαν πάντων.
[1, 4]	τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι	καὶ	ἀριθμόν· καὶ ὅσα εἶχον ὁμολογούμενα
[1, 4]	ἄρτιον, ἓν (καὶ) πλῆθος, δεξιὸν	(καὶ)	ἀριστερόν, ἄρρεν (καὶ) θῆλυ, ἠρεμοῦν
[1, 4]	λεγομένας, πέρας (καὶ) ἄπειρον, περιττὸν	(καὶ)	ἄρτιον, ἓν (καὶ) πλῆθος, δεξιὸν
[1, 7]	ἀπείρου μόνων ὑποκειμένων καὶ περιττοῦ	καὶ	ἀρτίου, οὐθὲν λέγουσιν, ἢ πῶς
[1, 2]	δοκεῖ τῶν αἰτίων πᾶσιν εἶναι	καὶ	ἀρχή τις, καὶ τὴν τοιαύτην
[1, 3]	τὸν λόγον ἔσχατον, αἴτιον δὲ	καὶ	ἀρχὴ τὸ διὰ τί πρῶτον)
[1, 2]	καὶ τῶν περὶ τὸν ἥλιον	καὶ	ἄστρα καὶ περὶ τῆς τοῦ
[1, 7]	τῶν δ' ἀσωμάτων οὔ, ὄντων	καὶ	ἀσωμάτων. Καὶ περὶ γενέσεως καὶ
[1, 3]	τάξις καὶ τὸ καλὸν ἀλλὰ	καὶ	ἀταξία καὶ τὸ αἰσχρόν, (α)
[1, 2]	καὶ μὴ ἄλλου ὤν, οὕτω	καὶ	αὐτὴν ὡς μόνην οὖσαν ἐλευθέραν
[1, 4]	ἕτερον, ἀλλ' αὐτὸ τὸ ἄπειρον	καὶ	αὐτὸ τὸ ἓν οὐσίαν εἶναι
[1, 3]	ὁρᾶν τὴν τροφὴν ὑγρὰν οὖσαν	καὶ	αὐτὸ τὸ θερμὸν ἐκ τούτου
[1, 8]	ἔσται καὶ ἡ ἰδέα ἀριθμός·	καὶ	αὐτοάνθρωπος, εἴτ' ἀριθμός τις ὢν
[1, 8]	τοῦτο, ἡ ὕλη, φανερὸν ὅτι	καὶ	αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ λόγοι τινὲς
[1, 8]	μεταξὺ τῶν δεῦρό τ' ἔσται	καὶ	αὐτῶν; Ἔτι αἱ μονάδες αἱ
[1, 8]	αἰσθητῶν παραδείγματα τὰ εἴδη ἀλλὰ	καὶ	αὐτῶν, οἷον τὸ γένος, ὡς
[1, 7]	τούτων τῶν χρωμάτων· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἄχυμον τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ,
[1, 8]	γένος τὸ πλατὺ καὶ στενὸν	καὶ	βαθὺ καὶ ταπεινόν· ὥσπερ οὖν
[1, 4]	ἓν ἐξ ἀμφοτέρων εἶναι τούτων	(καὶ	γὰρ ἄρτιον εἶναι καὶ περιττόν)
[1, 4]	τούτου παρέλαβον τὸν λόγον τοῦτον·	καὶ	γὰρ (ἐγένετο τὴν ἡλικίαν) Αλκμαίων
[1, 3]	ταῖς μάχαις οἱ ἀγύμναστοι ποιοῦσιν·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι περιφερόμενοι τύπτουσι πολλάκις
[1, 3]	ὡς ἀρχήν, οἷον καὶ Παρμενίδης·	καὶ	γὰρ οὗτος κατασκευάζων τὴν τοῦ
[1, 2]	ἀρχῶν καὶ αἰτιῶν εἶναι θεωρητικήν·	καὶ	γὰρ τἀγαθὸν καὶ τὸ οὗ
[1, 8]	εἴδη ἀλλὰ πολλῶν καὶ ἑτέρων	(καὶ	γὰρ τὸ νόημα ἓν οὐ
[1, 6]	μὲν πυκνότερον ἀέρος δὲ λεπτότερον·	καὶ	γὰρ τοιοῦτόν τινες εἰρήκασιν εἶναι
[1, 8]	στοιχεῖα τέτταρα ἢ δύο λέγουσιν·	καὶ	γὰρ τούτων ἕκαστος οὐ τὸ
[1, 1]	δ' ἡ τῶν αἰσθήσεων ἀγάπησις·	καὶ	γὰρ χωρὶς τῆς χρείας ἀγαπῶνται
[1, 3]	πυρὶ τὴν φύσιν, ὕδατι δὲ	καὶ	γῇ καὶ τοῖς τοιούτοις τοὐναντίον.
[1, 4]	γιγνομένοις, μᾶλλον ἢ ἐν πυρὶ	καὶ	γῇ καὶ ὕδατι, ὅτι τὸ
[1, 8]	οἷον τὸ σῶμα, ἀλλὰ πῦρ	καὶ	γῆν, εἴτ' ἔστι τι κοινόν,
[1, 7]	λέγω δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ	καὶ	γῆν καὶ ἀέρα. Τὰ μὲν
[1, 6]	τὸ ἄπειρον, Εμπεδοκλῆς δὲ πῦρ	καὶ	γῆν καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα,
[1, 9]	ὕλην, ἣν ἐκεῖνος λέγει, πῦρ	καὶ	γῆν καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα.
[1, 4]	θερμὸν καὶ ψυχρόν, οἷον πῦρ	καὶ	γῆν λέγων· (α) τούτων δὲ
[1, 3]	θερμὸν καὶ ψυχρὸν ἢ πῦρ	καὶ	γῆν· χρῶνται γὰρ ὡς κινητικὴν
[1, 8]	Καλλίας λόγος ἐν ἀριθμοῖς πυρὸς	καὶ	γῆς καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος,
[1, 7]	ὡς οὐκ ἀεὶ διαμένοντος πυρὸς	καὶ	γῆς τοῦ αὐτοῦ σώματος (εἴρηται
[1, 8]	ἐνδέχεται καὶ τἆλλα καὶ εἶναι	καὶ	γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας αἰτίας οἵας
[1, 8]	ἀποβλέπον; Ἐνδέχεταί τε καὶ εἶναι	καὶ	γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν καὶ μὴ
[1, 4]	θεωρεῖν ὁμοιώματα πολλὰ τοῖς οὖσι	καὶ	γιγνομένοις, μᾶλλον ἢ ἐν πυρὶ
[1, 7]	τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν ὄντων	καὶ	γιγνομένων καὶ ἐξ ἀρχῆς καὶ
[1, 8]	τὸ ζα ἐκ τοῦ ς	καὶ	δ καὶ α φασὶν εἶναι,
[1, 8]	πολλὰ γίγνεται ἕτερα, οἷον οἰκία	καὶ	δακτύλιος, ὧν οὔ φαμεν εἴδη
[1, 7]	γενέσθαι τῶν σωμάτων· οὕτως ἀρχαίαν	καὶ	δημοτικὴν συμβέβηκεν εἶναι τὴν ὑπόληψιν)
[1, 7]	τὸ συμβαίνειν ἄμικτα δεῖν προϋπάρχειν	καὶ	διὰ τὸ μὴ πεφυκέναι τῷ
[1, 3]	τοῦτο τὴν ὑπόληψιν λαβὼν ταύτην	καὶ	διὰ τὸ πάντων τὰ σπέρματα
[1, 7]	μεμῖχθαι τὴν ἀρχὴν πάντα, (β)	καὶ	διὰ τὸ συμβαίνειν ἄμικτα δεῖν
[1, 3]	ἀρχήν φασιν εἶναι τῶν ὄντων,	καὶ	διὰ τοῦτο οὔτε γίγνεσθαι οὐθὲν
[1, 1]	εἰδότος τὸ δύνασθαι διδάσκειν ἐστίν,	καὶ	διὰ τοῦτο τὴν τέχνην τῆς
[1, 2]	τῶν ἀναγκαίων καὶ πρὸς ῥᾳστώνην	καὶ	διαγωγὴν ἡ τοιαύτη φρόνησις ἤρξατο
[1, 3]	γάρ φασι τὸ ὂν ῥυσμῷ	καὶ	διαθιγῇ καὶ τροπῇ μόνον· τούτων
[1, 3]	ἢ πλήθει καὶ ὀλιγότητι, συγκρινόμενα	καὶ	διακρινόμενα εἰς ἕν τε καὶ
[1, 3]	γίγνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαί φησι, συγκρίσει	καὶ	διακρίσει μόνον, ἄλλως δ' οὔτε
[1, 1]	τῶν εὑρεθέντων ἀλλ' ὡς σοφὸν	καὶ	διαφέροντα τῶν ἄλλων· πλειόνων δ'
[1, 8]	τις ὑπολάβοι, καὶ μᾶλλον κατηγορεῖσθαι	καὶ	διαφορὰν εἶναι τῆς οὐσίας καὶ
[1, 2]	οἷον ἀριθμητικὴ γεωμετρίασ) ἀλλὰ μὴν	καὶ	διδασκαλική γε ἡ τῶν αἰτιῶν
[1, 8]	Τούτῳ μὲν οὖν τῷ γένει	καὶ	διεμάχετο Πλάτων ὡς ὄντι γεωμετρικῷ
[1, 2]	αὕτη αὑτῆς ἕνεκέν ἐστιν. Διὸ	καὶ	δικαίως ἂν οὐκ ἀνθρωπίνη νομίζοιτο
[1, 3]	τῆς διανοίας) Αναξιμένης δὲ ἀέρα	καὶ	Διογένης πρότερον ὕδατος καὶ μάλιστ'
[1, 4]	ἴσως ἐστὶ τὸ εἶναι διπλασίῳ	καὶ	δυάδι· εἰ δὲ μή, πολλὰ
[1, 3]	ὅσον οὐ μόνον ἓν ἀλλὰ	καὶ	δύο πως τίθησιν αἰτίας εἶναι·
[1, 4]	ὑπολαμβάνων εἶναι, δύο τὰς αἰτίας	καὶ	δύο τὰς ἀρχὰς πάλιν τίθησι,
[1, 2]	ἐπὶ τούτου συμβῆναι μάλιστα εἰκὸς	καὶ	δυστυχεῖς εἶναι πάντας τοὺς περιττούς.
[1, 6]	μίαν ἄν τε πλείους ὑποθῶσι,	καὶ	ἐάν τε σῶμα ἐάν τε
[1, 8]	πλείω παραδείγματα τοῦ αὐτοῦ, ὥστε	καὶ	εἴδη, οἷον τοῦ ἀνθρώπου τὸ
[1, 8]	ὥστε τὸ αὐτὸ ἔσται παράδειγμα	καὶ	εἰκών. (β) Ἔτι δόξειεν ἂν
[1, 8]	ἐξ ὧν ὁ ὁρισμὸς προειδέναι	καὶ	εἶναι γνώριμἀ· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 8]	δῆλον ὅτι ἐνδέχεται καὶ τἆλλα	καὶ	εἶναι καὶ γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας
[1, 8]	τὰς ἰδέας ἀποβλέπον; Ἐνδέχεταί τε	καὶ	εἶναι καὶ γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν
[1, 3]	καὶ ἐξ οὗ γίγνεται πρώτου	καὶ	εἰς ὃ φθείρεται τελευταῖον, τῆς
[1, 2]	τὰ αἴτια (διὰ γὰρ ταῦτα	καὶ	ἐκ τούτων τἆλλα γνωρίζεται ἀλλ'
[1, 9]	οὐδεμίαν ἔχοιμεν ἂν εἰπεῖν, δῆλον	καὶ	ἐκ τῶν πρότερον εἰρημένων· ἀλλ'
[1, 2]	Ὅτι δ' οὐ ποιητική, δῆλον	καὶ	ἐκ τῶν πρώτων φιλοσοφησάντων· διὰ
[1, 8]	ταῦτα γάρ ἐστιν ὑπεροχή τις	καὶ	ἔλλειψις. Περί τε κινήσεως, εἰ
[1, 3]	αἰτιᾶται τῶν γιγνομένων ἢ νοῦν,	καὶ	Εμπεδοκλῆς ἐπὶ πλέον μὲν τούτου
[1, 9]	οὖσα (καὶ τὸ πρῶτον) ἐπεὶ	καὶ	Εμπεδοκλῆς ὀστοῦν τῷ λόγῳ φησὶν
[1, 1]	ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ ὅμοιον εἶναι	καὶ	ἐμπειρία, ἀποβαίνει δ' ἐπιστήμη καὶ
[1, 3]	ἐνεῖναι, καθάπερ ἐν τοῖς ζῴοις,	καὶ	ἐν τῇ φύσει τὸν αἴτιον
[1, 2]	κατὰ τὴν παροιμίαν ἀποτελευτῆσαι, καθάπερ	καὶ	ἐν τούτοις ὅταν μάθωσιν· οὐθὲν
[1, 3]	ἁψάμενοι τῆς μεθόδου τῆς τοιαύτης	καὶ	ἓν φάσκοντες εἶναι τὸ ὑποκείμενον
[1, 3]	κινήσεως ἀρχὴν ἀλλ' ἑτέρας τε	καὶ	ἐναντίας, ἔτι δὲ τὰ ὡς
[1, 4]	ἁψάμενοι πρῶτοι ταῦτά τε προήγαγον,	καὶ	ἐντραφέντες ἐν αὐτοῖς τὰς τούτων
[1, 7]	τὸν οὐρανὸν ὄντων καὶ γιγνομένων	καὶ	ἐξ ἀρχῆς καὶ νῦν, ἀριθμὸν
[1, 3]	καὶ διακρινόμενα εἰς ἕν τε	καὶ	ἐξ ἑνός) Αναξαγόρας δὲ ὁ
[1, 3]	γὰρ ἔστιν ἅπαντα τὰ ὄντα	καὶ	ἐξ οὗ γίγνεται πρώτου καὶ
[1, 4]	οὖσι καὶ ὡς πάθη τε	καὶ	ἕξεις, τοῦ δὲ ἀριθμοῦ στοιχεῖα
[1, 7]	ὥσπερ εἴπομεν, ἱκανὰς λέγουσιν ἐπαναβῆναι	καὶ	ἐπὶ τὰ ἀνωτέρω τῶν ὄντων,
[1, 8]	ἐπὶ πολλῶν, καὶ ἐπὶ τοῖσδε	καὶ	ἐπὶ τοῖς ἀϊδίοις) ἔτι δὲ
[1, 8]	ἄλλων ἔστιν ἓν ἐπὶ πολλῶν,	καὶ	ἐπὶ τοῖσδε καὶ ἐπὶ τοῖς
[1, 8]	μανθάνειν οὐθὲν προγιγνώσκει, οὕτω δὴ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὥστ' εἴ
[1, 8]	μετὰ τοὺς ἀριθμοὺς μήκη τε	καὶ	ἐπίπεδα καὶ στερεά, οὔτε ὅπως
[1, 8]	γραμμὴν ἢ τὸ στερεὸν γραμμὴν	καὶ	ἐπίπεδον; Ἄλλο γὰρ γένος τὸ
[1, 8]	ἔκ τινος μικροῦ καὶ μεγάλου,	καὶ	ἐπίπεδον ἐκ πλατέος καὶ στενοῦ,
[1, 8]	καὶ κατὰ τῶν ἄλλων ἐστί,	καὶ	ἐπιστῆμαι οὐ μόνον τῆς οὐσίας
[1, 1]	τοῖς ἠθικοῖς τίς διαφορὰ τέχνης	καὶ	ἐπιστήμης καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 5]	ἁπάντων τῶν αἰσθητῶν ἀεὶ ῥεόντων	καὶ	ἐπιστήμης περὶ αὐτῶν οὐκ οὔσης,
[1, 4]	σκότος, ἀγαθὸν (καὶ) κακόν, τετράγωνον	(καὶ)	ἑτερόμηκες· ὅνπερ τρόπον ἔοικε καὶ
[1, 8]	μόνον τῆς οὐσίας εἰσὶν ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρων, καὶ ἄλλα δὲ μυρία
[1, 8]	οὐσιῶν ἔσται εἴδη ἀλλὰ πολλῶν	καὶ	ἑτέρων (καὶ γὰρ τὸ νόημα
[1, 5]	μεγάλου καὶ μικροῦ, τοῦτ' ἴδιον·	καὶ	ἔτι ὁ μὲν τοὺς ἀριθμοὺς
[1, 6]	τῆς τοιαύτης αἰτίας ἡμμένοι εἰσί,	καὶ	ἔτι ὅσοι ἀέρα ἢ πῦρ
[1, 8]	ἢ πάντων ἢ τινῶν ἐστί,	καὶ	ἡ δι' ἀποδείξεως ἡ δι'
[1, 8]	καὶ εἶναι γνώριμἀ· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἡ δι' ἐπαγωγῆς. Ἀλλὰ μὴν
[1, 8]	καὶ ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων ἔσται	καὶ	ἡ ἰδέα ἀριθμός· καὶ αὐτοάνθρωπος,
[1, 9]	ἐστὶ τὸ τί ἦν εἶναι	καὶ	ἡ οὐσία τοῦ πράγματες. Ἀλλὰ
[1, 5]	καὶ μὴ ὥσπερ οἱ Πυθαγόρειοι,	καὶ	ἡ τῶν εἰδῶν εἰσαγωγὴ διὰ
[1, 3]	Ιππασος δὲ πῦρ ὁ Μεταποντῖνος	καὶ	Ηράκλειτος ὁ Εφέσιος, Εμπεδοκλῆς δὲ
[1, 7]	εἶναί φασι γῆν, φησὶ δὲ	καὶ	Ησίοδος τὴν γῆν πρώτην γενέσθαι
[1, 4]	καὶ Αλκμαίων ὁ Κροτωνιάτης ὑπολαβεῖν,	καὶ	ἤτοι οὗτος παρ' ἐκείνων ἢ
[1, 7]	(τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν καὶ ἀμιγές)	καὶ	θάτερον, οἷον τίθεμεν τὸ ἀόριστον
[1, 2]	παντὸς γενέσεως. Ὁ δ' ἀπορῶν	καὶ	θαυμάζων οἴεται ἀγνοεῖν (διὸ καὶ
[1, 3]	λέγουσι, σχῆμά τε καὶ τάξιν	καὶ	θέσιν· διαφέρειν γάρ φασι τὸ
[1, 4]	πλῆθος, δεξιὸν (καὶ) ἀριστερόν, ἄρρεν	(καὶ)	θῆλυ, ἠρεμοῦν (καὶ) κινούμενον, εὐθὺ
[1, 5]	πολλὰ τούτοις ἀκολουθοῦσα, τὰ δὲ	καὶ	ἴδια παρὰ τὴν τῶν Ιταλικῶν
[1, 4]	τρόπον, τοσοῦτον δὲ προσεπέθεσαν ὃ	καὶ	ἴδιόν ἐστιν αὐτῶν, ὅτι τὸ
[1, 1]	νόσον τοδὶ συνήνεγκε καὶ Σωκράτει	καὶ	καθ' ἕκαστον οὕτω πολλοῖς, ἐμπειρίας
[1, 7]	νοῦ, τοῦτον δὲ ἀμιγῆ μόνον	καὶ	καθαρόν. Ἐκ δὴ τούτων συμβαίνει
[1, 7]	τῳδὶ μὲν τῷ μέρει δόξα	καὶ	καιρὸς αὐτοῖς ᾖ, μικρὸν δὲ
[1, 4]	καμπύλον, φῶς (καὶ) σκότος, ἀγαθὸν	(καὶ)	κακόν, τετράγωνον (καὶ) ἑτερόμηκες· ὅνπερ
[1, 3]	ἐζήτησαν ἀρχήν. Τοῦ γὰρ εὖ	καὶ	καλῶς τὰ μὲν ἔχειν τὰ
[1, 4]	θῆλυ, ἠρεμοῦν (καὶ) κινούμενον, εὐθὺ	(καὶ)	καμπύλον, φῶς (καὶ) σκότος, ἀγαθὸν
[1, 9]	περὶ πάντων, ἅτε νέα τε	καὶ	κατ' ἀρχὰς οὖσα (καὶ τὸ
[1, 5]	τὰ δ' αἰσθητὰ παρὰ ταῦτα	καὶ	κατὰ ταῦτα λέγεσθαι πάντα· κατὰ
[1, 3]	τε καὶ πάντες ὡμολόγησαν) ἀλλὰ	καὶ	κατὰ τὴν ἄλλην μεταβολὴν πᾶσαν·
[1, 8]	ἔσται πάντων ὅσων ἐπιστῆμαι εἰσί,	καὶ	κατὰ τὸ ἓν ἐπὶ πολλῶν
[1, 8]	μόνον περὶ τὰς οὐσίας ἀλλὰ	καὶ	κατὰ τῶν ἄλλων ἐστί, καὶ
[1, 6]	καὶ Αναξαγόραν. ~Συντόμως μὲν οὖν	καὶ	κεφαλαιωδῶς ἐπεληλύθαμεν τίνες τε καὶ
[1, 3]	καὶ τἀγαθόν (τέλος γὰρ γενέσεως	καὶ	κινήσεως πάσης τοῦτ' ἐστίν) τεθεώρηται
[1, 7]	περὶ γένεσιν λόγοις καὶ φθορὰν	καὶ	κίνησιν οἰκεῖοι τυγχάνουσι μόνον (σχεδὸν
[1, 4]	ἀριστερόν, ἄρρεν (καὶ) θῆλυ, ἠρεμοῦν	(καὶ)	κινούμενον, εὐθὺ (καὶ) καμπύλον, φῶς
[1, 7]	δὲ ἄνωθεν ἢ κάτωθεν ἀδικία	καὶ	κρίσις ἢ μῖξις, ἀπόδειξιν δὲ
[1, 3]	τούτων. Εἰ γάρ τις ἀκολουθοίη	καὶ	λαμβάνοι πρὸς τὴν διάνοιαν καὶ
[1, 3]	εἴ τις φαίη τρόπον τινὰ	καὶ	λέγειν καὶ πρῶτον λέγειν τὸ
[1, 7]	σωμάτων; Ἐξ ὧν γὰρ ὑποτίθενται	καὶ	λέγουσιν, οὐθὲν μᾶλλον περὶ τῶν
[1, 7]	(α) τοιοῦτον δὲ τὸ μικρομερέστατον	καὶ	λεπτότατον ἂν εἴη τῶν σωμάτων
[1, 1]	τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ τέχνῃ	καὶ	λογισμοῖς. Γίγνεται δ' ἐκ τῆς
[1, 1]	Καὶ διὰ τοῦτο ταῦτα φρονιμώτερα	καὶ	μαθητικώτερα τῶν μὴ δυναμένων μνημονεύειν
[1, 8]	ἀληθές. Πῶς δ' ἄν τις	καὶ	μάθοι τὰ τῶν πάντων στοιχεῖα;
[1, 8]	μήκη μὲν τίθεμεν ἐκ βραχέος	καὶ	μακροῦ, ἔκ τινος μικροῦ καὶ
[1, 3]	ἀέρα καὶ Διογένης πρότερον ὕδατος	καὶ	μάλιστ' ἀρχὴν τιθέασι τῶν ἁπλῶν
[1, 1]	τῆς χρείας ἀγαπῶνται δι' αὑτάς,	καὶ	μάλιστα τῶν ἄλλων ἡ διὰ
[1, 2]	ὑποκειμένων) ἀρχικωτάτη δὲ τῶν ἐπιστημῶν,	καὶ	μᾶλλον ἀρχικὴ τῆς ὑπηρετούσης, ἡ
[1, 1]	τοὺς ἀρχιτέκτονας περὶ ἕκαστον τιμιωτέρους	καὶ	μᾶλλον εἰδέναι νομίζομεν τῶν χειροτεχνῶν
[1, 1]	τέχνης οὐδὲν δοκεῖ διαφέρειν, ἀλλὰ	καὶ	μᾶλλον ἐπιτυγχάνουσιν οἱ ἔμπειροι τῶν
[1, 7]	ἐπὶ τὰ ἀνωτέρω τῶν ὄντων,	καὶ	μᾶλλον ἢ τοῖς περὶ φύσεως
[1, 8]	ὕλην μαθηματικωτέραν ἄν τις ὑπολάβοι,	καὶ	μᾶλλον κατηγορεῖσθαι καὶ διαφορὰν εἶναι
[1, 8]	καὶ μακροῦ, ἔκ τινος μικροῦ	καὶ	μεγάλου, καὶ ἐπίπεδον ἐκ πλατέος
[1, 7]	ὕλην τιθέασι, καὶ ταύτην σωματικὴν	καὶ	μέγεθος ἔχουσαν, δῆλον ὅτι πολλαχῶς
[1, 4]	ὡς ὄντες μικρὸν ἀγροικότεροι, Ξενοφάνης	καὶ	Μέλισσος· Παρμενίδης δὲ μᾶλλον βλέπων
[1, 4]	πρὸς τὰ τοῦ οὐρανοῦ πάθη	καὶ	μέρη καὶ πρὸς τὴν ὅλην
[1, 7]	ἢ πῶς δυνατὸν ἄνευ κινήσεως	καὶ	μεταβολῆς γένεσιν εἶναι καὶ φθορὰν
[1, 7]	τίθεμεν τὸ ἀόριστον πρὶν ὁρισθῆναι	καὶ	μετασχεῖν εἴδους τινός, ὥστε λέγει
[1, 8]	μετέχειν αὐτῶν τἆλλα κενολογεῖν ἐστὶ	καὶ	μεταφορὰς λέγειν ποιητικάς. Τί γάρ
[1, 8]	δὲ λέγειν παραδείγματα αὐτὰ εἶναι	καὶ	μετέχειν αὐτῶν τἆλλα κενολογεῖν ἐστὶ
[1, 3]	Οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ λέγομεν,	καὶ	μέχρι τούτου δυοῖν αἰτίαιν ὧν
[1, 2]	φαμέν, ἐλεύθερος ὁ αὑτοῦ ἕνεκα	καὶ	μὴ ἄλλου ὤν, οὕτω καὶ
[1, 1]	Ὅλως τε σημεῖον τοῦ εἰδότος	καὶ	μὴ εἰδότος τὸ δύνασθαι διδάσκειν
[1, 8]	εἶναι καὶ γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν	καὶ	μὴ εἰκαζόμενον πρὸς ἐκεῖνο, ὥστε
[1, 5]	μέντοι γε ἓν οὐσίαν εἶναι,	καὶ	μὴ ἕτερόν γέ τι ὂν
[1, 6]	ἢ γίγνεσθαι, ὥστε λέγειν τε	καὶ	μὴ λέγειν πως συμβαίνει αὐτοῖς
[1, 8]	ἐκεῖνο, ὥστε καὶ ὄντος Σωκράτους	καὶ	μὴ ὄντος γένοιτ' ἂν οἷος
[1, 3]	καὶ λαμβάνοι πρὸς τὴν διάνοιαν	καὶ	μὴ πρὸς ἃ ψελλίζεται λέγων
[1, 2]	τὸν τὰ χαλεπὰ γνῶναι δυνάμενον	καὶ	μὴ ῥᾴδια ἀνθρώπῳ γιγνώσκειν, τοῦτον
[1, 5]	ἀριθμοὺς παρὰ τὰ πράγματα ποιῆσαι,	καὶ	μὴ ὥσπερ οἱ Πυθαγόρειοι, καὶ
[1, 1]	γὰρ μόνον ἵνα πράττωμεν ἀλλὰ	καὶ	μηθὲν μέλλοντες πράττειν τὸ ὁρᾶν
[1, 7]	οὖν ἕν τε τὸ πᾶν	καὶ	μίαν τινὰ φύσιν ὡς ὕλην
[1, 5]	τὸ δ' ἄπειρον ἐκ μεγάλου	καὶ	μικροῦ, τοῦτ' ἴδιον· καὶ ἔτι
[1, 3]	οὕτως ἄλλος τις φιλίαν εἰσήνεγκε	καὶ	νεῖκος, ἑκάτερον ἑκατέρων αἴτιον τούτων.
[1, 6]	τῆς κινήσεως (οἷον ὅσοι φιλίαν	καὶ	νεῖκος ἢ νοῦν ἢ ἔρωτα
[1, 4]	τὸ δὲ τοιονδὶ ψυχή τε	καὶ	νοῦς ἕτερον δὲ καιρὸς καὶ
[1, 7]	καὶ γιγνομένων καὶ ἐξ ἀρχῆς	καὶ	νῦν, ἀριθμὸν δ' ἄλλον μηθένα
[1, 2]	γὰρ τὸ θαυμάζειν οἱ ἄνθρωποι	καὶ	νῦν καὶ τὸ πρῶτον ἤρξαντο
[1, 3]	εἴρηκε τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος δὲ	καὶ	ὁ ἑταῖρος αὐτοῦ Δημόκριτος στοιχεῖα
[1, 4]	τοῦ κατὰ τὴν ὕλην (διὸ	καὶ	ὁ μὲν πεπερασμένον ὁ δ'
[1, 2]	καὶ θαυμάζων οἴεται ἀγνοεῖν (διὸ	καὶ	ὁ φιλόμυθος φιλόσοφός πώς ἐστιν·
[1, 6]	οὔσας λέγουσιν· ὡς δ' αὔτως	καὶ	οἱ τὸ ἓν ἢ τὸ
[1, 8]	μέγα καὶ τὸ μικρόν, ὥσπερ	καὶ	οἱ φυσιολόγοι φασὶ τὸ μανὸν
[1, 8]	ἐν αὐτοῖς, ὅτι τὸ πολὺ	καὶ	ὀλίγον ἕτερον τούτων, δῆλον ὅτι
[1, 3]	οὐ γίγνεσθαι ἀλλ' ἢ πλήθει	καὶ	ὀλιγότητι, συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα εἰς
[1, 8]	αὐτὸ εἶδος, ὁμώνυμα ἂν εἴη,	καὶ	ὅμοιον ὥσπερ ἂν εἴ τις
[1, 8]	μὴ εἰκαζόμενον πρὸς ἐκεῖνο, ὥστε	καὶ	ὄντος Σωκράτους καὶ μὴ ὄντος
[1, 4]	τί ἐστιν ἤρξαντο μὲν λέγειν	καὶ	ὁρίζεσθαι, λίαν δ' ἁπλῶς ἐπραγματεύθησαν.
[1, 4]	οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι καὶ ἀριθμόν·	καὶ	ὅσα εἶχον ὁμολογούμενα ἔν τε
[1, 8]	διάφοροι, ἐχρῆν οὕτω λέγειν ὥσπερ	καὶ	ὅσοι τὰ στοιχεῖα τέτταρα ἢ
[1, 9]	διὰ τοῦτο γὰρ καὶ σὰρξ	καὶ	ὀστοῦν ἔσται καὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	τῷ νῷ πρὸς τὴν κοσμοποιίαν,	καὶ	ὅταν ἀπορήσῃ διὰ τίν' αἰτίαν
[1, 3]	τέταρτον (ταῦτα γὰρ ἀεὶ διαμένειν	καὶ	οὐ γίγνεσθαι ἀλλ' ἢ πλήθει
[1, 9]	ἔσται καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον	καὶ	οὐ διὰ τὴν ὕλην, ἣν
[1, 3]	ἐνόντα ἐφαίνετο ἐν τῇ φύσει,	καὶ	οὐ μόνον τάξις καὶ τὸ
[1, 2]	ἐπιτάττεσθαι τὸν σοφὸν ἀλλ' ἐπιτάττειν,	καὶ	οὐ τοῦτον ἑτέρῳ πείθεσθαι, ἀλλὰ
[1, 5]	ὡς περὶ ἑτέρων τοῦτο γιγνόμενον	καὶ	οὐ τῶν αἰσθητῶν· ἀδύνατον γὰρ
[1, 2]	τὸ εἰδέναι τὸ ἐπίστασθαι ἐδίωκον	καὶ	οὐ χρήσεώς τινος ἕνεκεν. Μαρτυρεῖ
[1, 8]	ἀδύνατον εἶναι χωρὶς τὴν οὐσίαν	καὶ	οὗ ἡ οὐσία· ὥστε πῶς
[1, 8]	ἕν, ἂν διδῷ τις πάντα·	καὶ	οὐδὲ τοῦτο, εἰ μὴ γένος
[1, 2]	αἰσθάνεσθαι πάντων κοινόν, διὸ ῥᾴδιον	καὶ	οὐδὲν σοφόν) ἔτι τὸν ἀκριβέστερον
[1, 3]	κενὸν τὸ μὴ ὄν (διὸ	καὶ	οὐθὲν μᾶλλον τὸ ὂν τοῦ
[1, 3]	ὅθεν ἡ κίνησις, ἀμυδρῶς μέντοι	καὶ	οὐθὲν σαφῶς ἀλλ' οἷον ἐν
[1, 8]	τινες ἕτερον φθόγγον φασὶν εἶναι	καὶ	οὐθένα τῶν γνωρίμων. Ἔτι δὲ
[1, 8]	ἔσται λόγος ἐν ἀριθμοῖς τινῶν	καὶ	οὐκ ἀριθμός, οὐδ' ἔσται τις
[1, 6]	καὶ ποῖα, μαρτυρεῖν ἐοίκασιν ἡμῖν	καὶ	οὗτοι πάντες, οὐ δυνάμενοι θιγεῖν
[1, 3]	ἢ πῶς ὑπάρξει τοῖς οὖσι,	καὶ	οὗτοι παραπλησίως τοῖς ἄλλοις ῥᾳθύμως
[1, 3]	τῶν παθημάτων, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	οὗτοι τὰς διαφορὰς αἰτίας τῶν
[1, 4]	εἰρημένας ἐμπίπτουσιν αἰτίας. Φαίνονται δὴ	καὶ	οὗτοι τὸν ἀριθμὸν νομίζοντες ἀρχὴν
[1, 8]	γίγνεσθαι συλλογισμόν, ἐξ ἐνίων δὲ	καὶ	οὐχ ὧν οἰόμεθα τούτων εἴδη
[1, 3]	μὲν οὖν ἀρχαία τις αὕτη	καὶ	παλαιὰ τετύχηκεν οὖσα περὶ τῆς
[1, 4]	νῦν ζήτησιν, οἱ μὲν δύο	καὶ	πάμπαν ὡς ὄντες μικρὸν ἀγροικότεροι,
[1, 8]	πρός τι τοῦ καθ' αὑτό,	καὶ	πάνθ' ὅσα τινὲς ἀκολουθήσαντες ταῖς
[1, 8]	κατασκευάζειν περὶ ὃ ἡ ἀριθμητική,	καὶ	πάντα τὰ μεταξὺ λεγόμενα ὑπό
[1, 3]	(τοῦτο μὲν γὰρ ἀρχαῖόν τε	καὶ	πάντες ὡμολόγησαν) ἀλλὰ καὶ κατὰ
[1, 8]	ἕκαστον γὰρ ὁμώνυμόν τι ἔστι	καὶ	παρὰ τὰς οὐσίας, τῶν τε
[1, 4]	ἐπερχόμεθα, τοῦτό ἐστιν ὅπως λάβωμεν	καὶ	παρὰ τούτων τίνας εἶναι τιθέασι
[1, 4]	Ἐκ μὲν οὖν τῶν εἰρημένων	καὶ	παρὰ τῶν συνηδρευκότων ἤδη τῷ
[1, 3]	οὖσιν ἔθηκεν ὡς ἀρχήν, οἷον	καὶ	Παρμενίδης· καὶ γὰρ οὗτος κατασκευάζων
[1, 8]	ὁρῶμεν ὂν αἴτιον, δι' ὃ	καὶ	πᾶς νοῦς καὶ πᾶσα φύσις
[1, 8]	δι' ὃ καὶ πᾶς νοῦς	καὶ	πᾶσα φύσις ποιεῖ, οὐδὲ ταύτης
[1, 4]	τέλειον ἡ δεκὰς εἶναι δοκεῖ	καὶ	πᾶσαν περιειληφέναι τὴν τῶν ἀριθμῶν
[1, 4]	τούτων γὰρ ὡς ἐνυπαρχόντων συνεστάναι	καὶ	πεπλάσθαι φασὶ τὴν οὐσίαν. Τῶν
[1, 8]	ἀμφισβητήσειε γὰρ ἄν τις ὥσπερ	καὶ	περὶ ἐνίας συλλαβάς· οἱ μὲν
[1, 5]	μέντοι τούτοις τὸ καθόλου ζητοῦντος	καὶ	περὶ ὁρισμῶν ἐπιστήσαντος πρώτου τὴν
[1, 7]	φθορᾶς ἐπιχειροῦντες τὰς αἰτίας λέγειν,	καὶ	περὶ πάντων φυσιολογοῦντες, τὸ τῆς
[1, 2]	σκεπτέον, ἡ περὶ ποίας αἰτίας	καὶ	περὶ ποίας ἀρχὰς ἐπιστήμη σοφία
[1, 7]	τε γὰρ τὸν οὐρανόν, (α)	καὶ	περὶ τὰ τούτου μέρη καὶ
[1, 2]	περὶ τὸν ἥλιον καὶ ἄστρα	καὶ	περὶ τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως.
[1, 7]	τοῖς περὶ φύσεως περὶ αὐτῶν)	καὶ	περὶ τῆς τῶν κινουμένων αἰτίας,
[1, 4]	οὖν τοῦτον ἀπεφήναντο τὸν τρόπον,	καὶ	περὶ τοῦ τί ἐστιν ἤρξαντο
[1, 2]	εἶτα κατὰ μικρὸν οὕτω προϊόντες	καὶ	περὶ τῶν μειζόνων διαπορήσαντες, οἷον
[1, 8]	προειδέναι, ὧν δὲ ἡ ἐπιστήμη	καὶ	περὶ ὧν μέλλει μανθάνειν οὐθὲν
[1, 7]	τοῦτ' ἐστὶν ὅσον αἰσθητόν ἐστι	καὶ	περιείληφεν ὁ καλούμενος οὐρανός. Τὰς
[1, 4]	τούτων (καὶ γὰρ ἄρτιον εἶναι	καὶ	περιττόν) τὸν δ' ἀριθμὸν ἐκ
[1, 7]	πέρατος καὶ ἀπείρου μόνων ὑποκειμένων	καὶ	περιττοῦ καὶ ἀρτίου, οὐθὲν λέγουσιν,
[1, 2]	δὴ λέγουσί τι οἱ ποιηταὶ	καὶ	πέφυκε φθονεῖν τὸ θεῖον, (α)
[1, 3]	φθορὰ ἔκ τινος ἑνὸς ἢ	καὶ	πλειόνων ἐστίν, διὰ τί τοῦτο
[1, 4]	οὐσίαν. Τῶν μὲν οὖν παλαιῶν	καὶ	πλείω λεγόντων τὰ στοιχεῖα τῆς
[1, 3]	ἀταξία καὶ τὸ αἰσχρόν, (α)	καὶ	πλείω τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν
[1, 4]	ἄπειρον, περιττὸν (καὶ) ἄρτιον, ἓν	(καὶ)	πλῆθος, δεξιὸν (καὶ) ἀριστερόν, ἄρρεν
[1, 6]	περὶ τῶν αἰτίων καὶ πόσα	καὶ	ποῖα, μαρτυρεῖν ἐοίκασιν ἡμῖν καὶ
[1, 8]	ἂν μὴ ᾖ τὸ κινῆσον,	καὶ	πολλὰ γίγνεται ἕτερα, οἷον οἰκία
[1, 1]	γνωρίζειν ἡμᾶς αὕτη τῶν αἰσθήσεων	καὶ	πολλὰς δηλοῖ διαφοράς. Φύσει μὲν
[1, 3]	τινες οἳ καὶ τοὺς παμπαλαίους	καὶ	πολὺ πρὸ τῆς νῦν γενέσεως
[1, 6]	ὀρθῶς διώρισται περὶ τῶν αἰτίων	καὶ	πόσα καὶ ποῖα, μαρτυρεῖν ἐοίκασιν
[1, 4]	λοιπῶν, (β) οἱ δὲ Πυθαγόρειοι	καὶ	πόσαι καὶ τίνες αἱ ἐναντιώσεις
[1, 7]	περὶ τὴν ἀστρολογίαν) διαλέγονται μέντοι	καὶ	πραγματεύονται περὶ φύσεως πάντα· γεννῶσί
[1, 4]	τῶν πρότερον. ~Ἐν δὲ τούτοις	καὶ	πρὸ τούτων οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι
[1, 2]	γὰρ πάντων ὑπαρχόντων τῶν ἀναγκαίων	καὶ	πρὸς ῥᾳστώνην καὶ διαγωγὴν ἡ
[1, 4]	ταύτην τε τὴν αἰτίαν τιθέντων	καὶ	πρὸς ταύτῃ τὴν ὅθεν ἡ
[1, 4]	τοῦ οὐρανοῦ πάθη καὶ μέρη	καὶ	πρὸς τὴν ὅλην διακόσμησιν, ταῦτα
[1, 7]	τιθέναι μηδὲ τὸ τί ἐστι,	καὶ	πρὸς τούτοις τῷ ῥᾳδίως τῶν
[1, 8]	λέγομεν· τὸ γὰρ μετέχειν, ὥσπερ	καὶ	πρότερον εἴπομεν, οὐθέν ἐστιν. Οὐδὲ
[1, 9]	Περὶ μὲν οὖν τούτων δεδήλωται	καὶ	πρότερον· ὅσα δὲ περὶ τῶν
[1, 1]	πρὸς τἀναγκαῖα τῶν ἐπιστημῶν εὑρέθησαν,	καὶ	πρῶτον ἐν τούτοις τοῖς τόποις
[1, 3]	φαίη τρόπον τινὰ καὶ λέγειν	καὶ	πρῶτον λέγειν τὸ κακὸν καὶ
[1, 3]	πολὺ πρὸ τῆς νῦν γενέσεως	καὶ	πρώτους θεολογήσαντας οὕτως οἴονται περὶ
[1, 4]	τε τὴν ἀρχήν (ὕδωρ γὰρ	καὶ	πῦρ καὶ τὰ τοιαῦτα σώματά
[1, 4]	τίνας εἶναι τιθέασι τὰς ἀρχὰς	καὶ	πῶς εἰς τὰς εἰρημένας ἐμπίπτουσιν
[1, 8]	τις γνωριεῖ ἐκ τίνων ἐστί,	καὶ	πῶς ἔσται δῆλον; Καὶ γὰρ
[1, 6]	πῶς δὲ τούτων ἕκαστος εἴρηκε	καὶ	πῶς ἔχει περὶ τῶν ἀρχῶν,
[1, 6]	καὶ κεφαλαιωδῶς ἐπεληλύθαμεν τίνες τε	καὶ	πῶς τυγχάνουσιν εἰρηκότες περί τε
[1, 9]	πράγματες. Ἀλλὰ μὴν ὁμοίως ἀναγκαῖον	καὶ	σάρκας καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον
[1, 9]	μηδὲ ἕν· διὰ τοῦτο γὰρ	καὶ	σὰρξ καὶ ὀστοῦν ἔσται καὶ
[1, 4]	κινούμενον, εὐθὺ (καὶ) καμπύλον, φῶς	(καὶ)	σκότος, ἀγαθὸν (καὶ) κακόν, τετράγωνον
[1, 1]	μᾶλλον εἰδέναι νομίζομεν τῶν χειροτεχνῶν	καὶ	σοφωτέρους, (β) ὅτι τὰς αἰτίας
[1, 1]	τῆς ἐμπειρίας ὑπάρχειν οἰόμεθα μᾶλλον,	καὶ	σοφωτέρους τοὺς τεχνίτας τῶν ἐμπείρων
[1, 8]	Ἄλλο γὰρ γένος τὸ πλατὺ	καὶ	στενὸν καὶ βαθὺ καὶ ταπεινόν·
[1, 8]	μεγάλου, καὶ ἐπίπεδον ἐκ πλατέος	καὶ	στενοῦ, σῶμα δ' ἐκ βαθέος
[1, 8]	ἀριθμοὺς μήκη τε καὶ ἐπίπεδα	καὶ	στερεά, οὔτε ὅπως ἔστιν ἢ
[1, 3]	τούτων δὲ τὸ μὲν πλῆρες	καὶ	στερεὸν τὸ ὄν, τὸ δὲ
[1, 8]	ἐξ οὗ λόγου γραμμὴ ἔστι,	καὶ	στιγμὴ ἔστιν. Ὅλως δὲ ζητούσης
[1, 7]	φύσει πρότερον, τὸ δὲ πεπεμμένον	καὶ	συγκεκριμένον ὕστερον τῇ γενέσει, τοὐναντίον
[1, 3]	ὑπάρχειν τιν' αἰτίαν ἥτις κινήσει	καὶ	συνάξει τὰ πράγματα. Τούτους μὲν
[1, 3]	αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὡδοποίησεν αὐτοῖς	καὶ	συνηνάγκασε ζητεῖν· εἰ γὰρ ὅτι
[1, 1]	τηνδὶ τὴν νόσον τοδὶ συνήνεγκε	καὶ	Σωκράτει καὶ καθ' ἕκαστον οὕτω
[1, 2]	μάλιστα δ' ἐπιστητὰ τὰ πρῶτα	καὶ	τὰ αἴτια (διὰ γὰρ ταῦτα
[1, 7]	τὸ συμβαῖνον, καὶ τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰ αἴτια εἰς ταῦτα καταναλίσκουσιν,
[1, 5]	Ἔτι δὲ παρὰ τὰ αἰσθητὰ	καὶ	τὰ εἴδη τὰ μαθηματικὰ τῶν
[1, 7]	τούτου μέρη καὶ τὰ πάθη	καὶ	τὰ ἔργα διατηροῦσι τὸ συμβαῖνον,
[1, 5]	εἶναί φασιν αὐτὰ τὰ πράγματα,	καὶ	τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων οὐ
[1, 7]	καὶ περὶ τὰ τούτου μέρη	καὶ	τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα
[1, 8]	γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας αἰτίας οἵας	καὶ	τὰ ῥηθέντα νῦν. Ἔτι εἴπερ
[1, 7]	δὲ τούτοις ὅτι τὰ πάθη	καὶ	τὰ συμβεβηκότα χωρίζοιτ' ἂν τῶν
[1, 4]	ἀρχήν (ὕδωρ γὰρ καὶ πῦρ	καὶ	τὰ τοιαῦτα σώματά ἐστιν) καὶ
[1, 3]	πλείω τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν	καὶ	τὰ φαῦλα τῶν καλῶν, οὕτως
[1, 4]	περιειληφέναι τὴν τῶν ἀριθμῶν φύσιν,	καὶ	τὰ φερόμενα κατὰ τὸν οὐρανὸν
[1, 3]	αἰτίαν ταύτῃ, τὸ οὗ ἕνεκα	καὶ	τἀγαθόν (τέλος γὰρ γενέσεως καὶ
[1, 4]	ὁμολογούμενα ἔν τε τοῖς ἀριθμοῖς	καὶ	ταῖς ἁρμονίαις πρὸς τὰ τοῦ
[1, 5]	γὰρ συνήθης γενόμενος πρῶτον Κρατύλῳ	καὶ	ταῖς Ηρακλειτείοις δόξαις, ὡς ἁπάντων
[1, 1]	οὖν ἄλλα ταῖς φαντασίαις ζῇ	καὶ	ταῖς μνήμαις, ἐμπειρίας δὲ μετέχει
[1, 8]	εἶναι· ὥστε δῆλον ὅτι ἐνδέχεται	καὶ	τἆλλα καὶ εἶναι καὶ γίγνεσθαι
[1, 3]	ἐξέστω κρίνειν ὕστερον· ἐπεὶ δὲ	καὶ	τἀναντία τοῖς ἀγαθοῖς ἐνόντα ἐφαίνετο
[1, 3]	τρεῖς εἶναι λέγουσι, σχῆμά τε	καὶ	τάξιν καὶ θέσιν· διαφέρειν γάρ
[1, 8]	πλατὺ καὶ στενὸν καὶ βαθὺ	καὶ	ταπεινόν· ὥσπερ οὖν οὐδ' ἀριθμὸς
[1, 8]	στενοῦ, σῶμα δ' ἐκ βαθέος	καὶ	ταπεινοῦ. Καίτοι πῶς ἕξει ἢ
[1, 1]	κατὰ τὸ λόγον ἔχειν αὐτοὺς	καὶ	τὰς αἰτίας γνωρίζειν. Ὅλως τε
[1, 7]	τοιαύτης οὐσίας καὶ τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰς αἰτίας ζητοῦσι μόνης) ὅσοι
[1, 7]	τὰ ἔργα διατηροῦσι τὸ συμβαῖνον,	καὶ	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ αἴτια
[1, 7]	γὰρ περὶ τῆς τοιαύτης οὐσίας	καὶ	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας
[1, 1]	σοφίαν περὶ τὰ πρῶτα αἴτια	καὶ	τὰς ἀρχὰς ὑπολαμβάνουσι πάντες· ὥστε,
[1, 7]	καλούμενος οὐρανός. Τὰς δ' αἰτίας	καὶ	τὰς ἀρχάς, ὥσπερ εἴπομεν, ἱκανὰς
[1, 8]	τοιαῦτἀ· κατὰ δὲ τὸ ἀναγκαῖον	καὶ	τὰς δόξας τὰς περὶ αὐτῶν,
[1, 3]	τοιούτοις τοὐναντίον. Μετὰ δὲ τούτους	καὶ	τὰς τοιαύτας ἀρχάς, ὡς οὐχ
[1, 7]	ἀριθμοὺς οἴεται καὶ ταῦτα εἶναι	καὶ	τὰς τούτων αἰτίας, ἀλλὰ τοὺς
[1, 7]	φησιν· καίτοι κἀκεῖνος ἀριθμοὺς οἴεται	καὶ	ταῦτα εἶναι καὶ τὰς τούτων
[1, 3]	δὲ πάθεσι μεταβαλλούσης, τοῦτο στοιχεῖον	καὶ	ταύτην ἀρχήν φασιν εἶναι τῶν
[1, 1]	δ' ὅσα πρὸς τῇ μνήμῃ	καὶ	ταύτην ἔχει τὴν αἴσθησιν. Τὰ
[1, 4]	ταύτῃ τὴν ὅθεν ἡ κίνησις,	καὶ	ταύτην παρὰ τῶν μὲν μίαν
[1, 7]	τινὰ φύσιν ὡς ὕλην τιθέασι,	καὶ	ταύτην σωματικὴν καὶ μέγεθος ἔχουσαν,
[1, 8]	ἀϊδίων δέ, τὸ δυὰς ἓν	καὶ	ταὐτόν, ἢ ἐπί τ' αὐτῆς
[1, 1]	καὶ ἐμπειρία, ἀποβαίνει δ' ἐπιστήμη	καὶ	τέχνη διὰ τῆς ἐμπειρίας τοῖς
[1, 1]	τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος	καὶ	τέχνῃ καὶ λογισμοῖς. Γίγνεται δ'
[1, 1]	(α) Καὶ δοκεῖ σχεδὸν ἐπιστήμῃ	καὶ	τέχνῃ ὅμοιον εἶναι καὶ ἐμπειρία,
[1, 5]	τῇ τε τοῦ τί ἐστι	καὶ	τῇ κατὰ τὴν ὕλην (τὰ
[1, 3]	φύσεως ὑπολαβεῖν· Ωκεανόν τε γὰρ	καὶ	Τηθὺν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας,
[1, 1]	ἴσασιν· οἱ δὲ τὸ διότι	καὶ	τὴν αἰτίαν γνωρίζουσιν. Διὸ καὶ
[1, 2]	ἢ τὴν τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν,	καὶ	τὴν ἀρχικωτέραν τῆς ὑπηρετούσης μᾶλλον
[1, 3]	φιλοσοφίας ὕδωρ φησὶν εἶναι (διὸ	καὶ	τὴν γῆν ἐφ' ὕδατος ἀπεφήνατο
[1, 7]	καίτοι διὰ τί ποτ' οὐ	καὶ	τὴν γῆν λέγουσιν, ὥσπερ οἱ
[1, 4]	τις οἴοιτο ταὐτὸν εἶναι διπλάσιον	καὶ	τὴν δυάδα διότι πρῶτον ὑπάρχει
[1, 2]	οὗ δεῖ τυγχάνειν τὴν ζήτησιν	καὶ	τὴν ὅλην μέθοδον. ~Ἐπεὶ δὲ
[1, 6]	τὸ δὲ τί ἦν εἶναι	καὶ	τὴν οὐσίαν σαφῶς μὲν οὐθεὶς
[1, 2]	πᾶσιν εἶναι καὶ ἀρχή τις,	καὶ	τὴν τοιαύτην ἢ μόνος ἢ
[1, 3]	ἀρχὴν εἶναι τῶν ὄντων ἔθεσαν,	καὶ	τὴν τοιαύτην ὅθεν ἡ κίνησις
[1, 3]	τὸ ἓν ἀκίνητόν φασιν εἶναι	καὶ	τὴν φύσιν ὅλην οὐ μόνον
[1, 6]	εἰρηκότες περί τε τῶν ἀρχῶν	καὶ	τῆς ἀληθείας· ὅμως δὲ τοσοῦτόν
[1, 3]	φύσει τὸν αἴτιον τοῦ κόσμου	καὶ	τῆς τάξεως πάσης οἷον νήφων
[1, 8]	ταὐτόν, ἢ ἐπί τ' αὐτῆς	καὶ	τῆς τινός; εἰ δὲ μὴ
[1, 8]	καὶ διαφορὰν εἶναι τῆς οὐσίας	καὶ	τῆς ὕλης ἢ ὕλην, οἷον
[1, 3]	ἐστίν, διὰ τί τοῦτο συμβαίνει	καὶ	τί τὸ αἴτιον; Οὐ γὰρ
[1, 2]	νομίζειν τιμιωτέραν. Ἡ γὰρ θειοτάτη	καὶ	τιμιωτάτη· τοιαύτη δὲ διχῶς ἂν
[1, 4]	οἱ δὲ Πυθαγόρειοι καὶ πόσαι	καὶ	τίνες αἱ ἐναντιώσεις ἀπεφήναντο. Παρὰ
[1, 4]	δ' ὅσαι παρὰ τῶν ἑτέρων,	καὶ	τίνες αὗταί εἰσιν. Πῶς μέντοι
[1, 7]	γὰρ αὐτὰ ἂν πάσχοι τἀναντία,	καὶ	τὶς εἴη ἂν μία φύσις
[1, 5]	τοῖς δ' εἴδεσι τὸ ἕν)	καὶ	τίς ἡ ὕλη ἡ ὑποκειμένη
[1, 2]	τῆς ἐπιστήμης τῆς ζητουμένης, εἴρηται,	καὶ	τίς ὁ σκοπὸς οὗ δεῖ
[1, 3]	καὶ πρῶτον λέγειν τὸ κακὸν	καὶ	τὸ ἀγαθὸν ἀρχὰς Εμπεδοκλέα, τάχ'
[1, 3]	τὸ καλὸν ἀλλὰ καὶ ἀταξία	καὶ	τὸ αἰσχρόν, (α) καὶ πλείω
[1, 2]	μετρεῖταἰ· δεῖ δὲ εἰς τοὐναντίον	καὶ	τὸ ἄμεινον κατὰ τὴν παροιμίαν
[1, 4]	ἐστιν αὐτῶν, ὅτι τὸ πεπερασμένον	καὶ	τὸ ἄπειρον (καὶ τὸ ἓν)
[1, 5]	πολλὰς ποιεῖ. Ὁμοίως δ' ἔχει	καὶ	τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ·
[1, 8]	καὶ τὸ δίπουν, ἅμα δὲ	καὶ	τὸ αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ μόνον
[1, 8]	οἷον τοῦ ἀνθρώπου τὸ ζῷον	καὶ	τὸ δίπουν, ἅμα δὲ καὶ
[1, 3]	σωζομένης ἐκείνης. Τὸ μέντοι πλῆθος	καὶ	τὸ εἶδος τῆς τοιαύτης ἀρχῆς
[1, 4]	ἀναγκαζόμενος δ' ἀκολουθεῖν τοῖς φαινομένοις,	καὶ	τὸ ἓν μὲν κατὰ τὸν
[1, 4]	τὸ πεπερασμένον καὶ τὸ ἄπειρον	(καὶ	τὸ ἓν) οὐχ ἑτέρας τινὰς
[1, 6]	ὕλην τοῖς αἰσθητοῖς τὰ εἴδη	καὶ	τὸ ἓν τοῖς εἴδεσιν οὔθ'
[1, 1]	ἀλλ' ὅμως τό γε εἰδέναι	καὶ	τὸ ἐπαΐειν τῇ τέχνῃ τῆς
[1, 2]	περὶ ἑκάστοὐ, τὸ δ' εἰδέναι	καὶ	τὸ ἐπίστασθαι αὐτῶν ἕνεκα μάλισθ'
[1, 1]	ἐμπειρίας ἔχῃ τις τὸν λόγον,	καὶ	τὸ καθόλου μὲν γνωρίζῃ τὸ
[1, 3]	φύσει, καὶ οὐ μόνον τάξις	καὶ	τὸ καλὸν ἀλλὰ καὶ ἀταξία
[1, 3]	Δημόκριτος στοιχεῖα μὲν τὸ πλῆρες	καὶ	τὸ κενὸν εἶναί φασι, λέγοντες
[1, 5]	μὲν οὖν ὕλην τὸ μέγα	καὶ	τὸ μικρὸν εἶναι ἀρχάς, ὡς
[1, 5]	αὕτη δυάς ἐστι, τὸ μέγα	καὶ	τὸ μικρόν, ἔτι δὲ τὴν
[1, 6]	(οἷον Πλάτων μὲν τὸ μέγα	καὶ	τὸ μικρὸν λέγων, οἱ δ'
[1, 8]	ἢ ὕλην, οἷον τὸ μέγα	καὶ	τὸ μικρόν, ὥσπερ καὶ οἱ
[1, 8]	καλοῖ ἄνθρωπον τόν τε Καλλίαν	καὶ	τὸ ξύλον, μηδεμίαν κοινωνίαν ἐπιβλέψας
[1, 2]	εἶναι θεωρητικήν· καὶ γὰρ τἀγαθὸν	καὶ	τὸ οὗ ἕνεκα ἓν τῶν
[1, 4]	ἀριθμοῦ στοιχεῖα τό τε ἄρτιον	καὶ	τὸ περιττόν, τούτων δὲ τὸ
[1, 8]	δυάδα πρώτην ἀλλὰ τὸν ἀριθμόν,	καὶ	τὸ πρός τι τοῦ καθ'
[1, 9]	τε καὶ κατ' ἀρχὰς οὖσα	(καὶ	τὸ πρῶτον) ἐπεὶ καὶ Εμπεδοκλῆς
[1, 2]	θαυμάζειν οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν	καὶ	τὸ πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ
[1, 3]	πάθεσιν αὐτῆς γεννῶσι, τὸ μανὸν	καὶ	τὸ πυκνὸν ἀρχὰς τιθέμενοι τῶν
[1, 8]	οἱ φυσιολόγοι φασὶ τὸ μανὸν	καὶ	τὸ πυκνόν, πρώτας τοῦ ὑποκειμένου
[1, 3]	αἰτίαν φαμὲν εἶναι τὴν οὐσίαν	καὶ	τὸ τί ἦν εἶναι (ἀνάγεται
[1, 5]	ἕν, παραπλησίως τοῖς Πυθαγορείοις ἔλεγε,	καὶ	τὸ τοὺς ἀριθμοὺς αἰτίους εἶναι
[1, 3]	πρῶτον) ἑτέραν δὲ τὴν ὕλην	καὶ	τὸ ὑποκείμενον, τρίτην δὲ ὅθεν
[1, 7]	παραπλήσιον τοῖς τε ὕστερον λέγουσι	καὶ	τοῖς νῦν φαινομένοις μᾶλλον. Ἀλλὰ
[1, 7]	καλούμενοι Πυθαγόρειοι ταῖς μὲν ἀρχαῖς	καὶ	τοῖς στοιχείοις ἐκτοπωτέροις χρῶνται τῶν
[1, 3]	φύσιν, ὕδατι δὲ καὶ γῇ	καὶ	τοῖς τοιούτοις τοὐναντίον. Μετὰ δὲ
[1, 7]	εἶναι τὰ τοῦ ἀριθμοῦ πάθη	καὶ	τὸν ἀριθμὸν τῶν κατὰ τὸν
[1, 2]	οὐδὲν σοφόν) ἔτι τὸν ἀκριβέστερον	καὶ	τὸν διδασκαλικώτερον τῶν αἰτιῶν σοφώτερον
[1, 4]	ὄντων στοιχεῖα πάντων ὑπέλαβον εἶναι,	καὶ	τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι
[1, 3]	Τηθὺν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας,	καὶ	τὸν ὅρκον τῶν θεῶν ὕδωρ,
[1, 3]	οὖν, ὥσπερ λέγομεν, οὕτω τε	καὶ	τοσαύτας εἴρηκε τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος
[1, 2]	Τὰς μὲν οὖν ὑπολήψεις τοιαύτας	καὶ	τοσαύτας ἔχομεν περὶ τῆς σοφίας
[1, 8]	λέγεται, ὡς καὶ τοῦ εἶναι	καὶ	τοῦ γίγνεσθαι αἴτια τὰ εἴδη
[1, 2]	ἐπιστημῶν δὲ τὴν αὑτῆς ἕνεκεν	καὶ	τοῦ εἰδέναι χάριν αἱρετὴν οὖσαν
[1, 8]	τῷ Φαίδωνι οὕτω λέγεται, ὡς	καὶ	τοῦ εἶναι καὶ τοῦ γίγνεσθαι
[1, 6]	ὑπολαμβάνουσιν ἀκινησίας γὰρ αἴτια μᾶλλον	καὶ	τοῦ ἐν ἠρεμίᾳ εἶναι φασιν
[1, 5]	ἔτι δὲ τὴν τοῦ εὖ	καὶ	τοῦ κακῶς αἰτίαν τοῖς στοιχείοις
[1, 3]	ἡμμένοι φαίνονται, τῆς τε ὕλης	καὶ	τοῦ ὅθεν ἡ κίνησις, ἀμυδρῶς
[1, 5]	Τὸ μὲν οὖν τὸ ἓν	καὶ	τοὺς ἀριθμοὺς παρὰ τὰ πράγματα
[1, 1]	καὶ τὴν αἰτίαν γνωρίζουσιν. Διὸ	καὶ	τοὺς ἀρχιτέκτονας περὶ ἕκαστον τιμιωτέρους
[1, 4]	ἐν ἀριθμοῖς ὁρῶντες τὰ πάθη	καὶ	τοὺς λόγους, Ἐπεὶ δὴ τὰ
[1, 3]	ὑγροῖς. Εἰσὶ δέ τινες οἳ	καὶ	τοὺς παμπαλαίους καὶ πολὺ πρὸ
[1, 3]	φύσεως, (β) ὅμως δὲ παραλάβωμεν	καὶ	τοὺς πρότερον ἡμῶν εἰς ἐπίσκεψιν
[1, 3]	κατὰ τὴν ἄλλην μεταβολὴν πᾶσαν·	καὶ	τοῦτο αὐτῶν ἴδιόν ἐστιν. (β)
[1, 8]	εἴπερ ἐστί τι ἓν αὐτὸ	καὶ	τοῦτό ἐστιν ἀρχή, πλεοναχῶς λέγεται
[1, 8]	λεγομένων, ἀδύνατον εὑρεῖν, ἄλλως τε	καὶ	τοῦτον τὸν τρόπον ζητοῦντας ἐξ
[1, 3]	τὸ θερμὸν ἐκ τούτου γιγνόμενον	καὶ	τούτῳ ζῶν (τὸ δ' ἐξ
[1, 3]	αἰτίαν πλὴν εἰ ἄρα Παρμενίδῃ,	καὶ	τούτῳ κατὰ τοσοῦτον ὅσον οὐ
[1, 9]	φυσικοῖς αἰτίας ζητεῖν ἐοίκασι πάντες,	καὶ	τούτων ἐκτὸς οὐδεμίαν ἔχοιμεν ἂν
[1, 4]	δυοῖν τε αἰτίαιν τυγχάνουσι κεχρημένοι,	καὶ	τούτων τὴν ἑτέραν οἱ μὲν
[1, 3]	τὸ ὂν ῥυσμῷ καὶ διαθιγῇ	καὶ	τροπῇ μόνον· τούτων δὲ ὁ
[1, 9]	πρότερον εἰρημένων· ἀλλ' ἀμυδρῶς ταύτας,	καὶ	τρόπον μέν τινα πᾶσαι πρότερον
[1, 8]	δι' ἐπαγωγῆς. Ἀλλὰ μὴν εἰ	καὶ	τυγχάνοι σύμφυτος οὖσα, (α) θαυμαστὸν
[1, 3]	οἰηθῆναι· οὐδ' αὖ τῷ αὐτομάτῳ	καὶ	τύχῃ τοσοῦτον ἐπιτρέψαι πρᾶγμα καλῶς
[1, 9]	μὴν ὁμοίως ἀναγκαῖον καὶ σάρκας	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστον εἶναι τὸν
[1, 9]	καὶ σὰρξ καὶ ὀστοῦν ἔσται	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστον καὶ οὐ
[1, 7]	λόγῳ τούτῳ λέγοιεν· τοιοῦτον δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ τὸ
[1, 3]	τὸ πῦρ εἰς ἓν συγκρίνεται	καὶ	τῶν ἄλλων στοιχείων ἕκαστον· ὅταν
[1, 4]	Παρὰ μὲν οὖν τῶν πρότερον	καὶ	τῶν ἄλλων τοσαῦτα ἔστι λαβεῖν.
[1, 1]	τίς διαφορὰ τέχνης καὶ ἐπιστήμης	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν ὁμογενῶν· οὗ
[1, 4]	καὶ νοῦς ἕτερον δὲ καιρὸς	καὶ	τῶν ἄλλων ὡς εἰπεῖν ἕκαστον
[1, 8]	κατὰ τὸ ἓν ἐπὶ πολλῶν	καὶ	τῶν ἀποφάσεων, κατὰ δὲ τὸ
[1, 1]	ποιουμένων ἴσασιν (τοὺς δ' ὥσπερ	καὶ	τῶν ἀψύχων ἔνια ποιεῖ μέν,
[1, 2]	σοφώτερον εἶναι περὶ πᾶσαν ἐπιστήμην·	καὶ	τῶν ἐπιστημῶν δὲ τὴν αὑτῆς
[1, 3]	ἁπάντων αἴτιον αὐτὸ τἀγαθόν ἐστι	(καὶ	τῶν κακῶν τὸ κακόν) Οὗτοι
[1, 4]	καὶ τὰ τοιαῦτα σώματά ἐστιν)	καὶ	τῶν μὲν μίαν τῶν δὲ
[1, 1]	ἄλλων· πλειόνων δ' εὑρισκομένων τεχνῶν	καὶ	τῶν μὲν πρὸς τἀναγκαῖα τῶν
[1, 8]	μὲν ταὐτὸ εἶδος τῶν ἰδεῶν	καὶ	τῶν μετεχόντων, ἔσται τι κοινόν
[1, 2]	τε τῶν τῆς σελήνης παθημάτων	καὶ	τῶν περὶ τὸν ἥλιον καὶ
[1, 8]	μᾶλλον ἐπὶ τῶν φθαρτῶν δυάδων,	καὶ	τῶν πολλῶν μὲν ἀϊδίων δέ,
[1, 5]	ἀπέδωκεν ἑκατέροις ἑκατέραν, ὥσπερ φαμὲν	καὶ	τῶν προτέρων ἐπιζητῆσαί τινας φιλοσόφων,
[1, 2]	τοσαύτας ἔχομεν περὶ τῆς σοφίας	καὶ	τῶν σοφῶν· τούτων δὲ τὸ
[1, 3]	φύσει, γῇ τε καὶ ἀέρι	καὶ	ὕδατι· λάβοι δ' ἄν τις
[1, 4]	ἢ ἐν πυρὶ καὶ γῇ	καὶ	ὕδατι, ὅτι τὸ μὲν τοιονδὶ
[1, 8]	ἐν ἀριθμοῖς πυρὸς καὶ γῆς	καὶ	ὕδατος καὶ ἀέρος, καὶ ἄλλων
[1, 9]	ἐκεῖνος λέγει, πῦρ καὶ γῆν	καὶ	ὕδωρ καὶ ἀέρα. Ἀλλὰ ταῦτα
[1, 6]	Εμπεδοκλῆς δὲ πῦρ καὶ γῆν	καὶ	ὕδωρ καὶ ἀέρα, Αναξαγόρας δὲ
[1, 7]	πῶς ποιοῦνται, λέγω δὲ πῦρ	καὶ	ὕδωρ καὶ γῆν καὶ ἀέρα.
[1, 7]	μία φύσις ἡ γιγνομένη πῦρ	καὶ	ὕδωρ, ὃ ἐκεῖνος οὔ φησιν.
[1, 7]	δὲ πρὸς τὸ πρότερον εἶναι	καὶ	ὕστερον διαφέρει πλεῖστον. Τῇ μὲν
[1, 5]	αὐτῶν οὐκ οὔσης, ταῦτα μὲν	καὶ	ὕστερον οὕτως ὑπέλαβεν· (β) Σωκράτους
[1, 8]	τῶν αἰσθητῶν ἢ τοῖς γιγνομένοις	καὶ	φθειρομένοις· οὔτε γὰρ κινήσεως οὔτε
[1, 3]	γὰρ ὅτι μάλιστα πᾶσα γένεσις	καὶ	φθορὰ ἔκ τινος ἑνὸς ἢ
[1, 7]	κινήσεως καὶ μεταβολῆς γένεσιν εἶναι	καὶ	φθορὰν ἢ τὰ τῶν φερομένων
[1, 7]	μὲν τοῖς περὶ γένεσιν λόγοις	καὶ	φθορὰν καὶ κίνησιν οἰκεῖοι τυγχάνουσι
[1, 3]	ὅλην οὐ μόνον κατὰ γένεσιν	καὶ	φθοράν (τοῦτο μὲν γὰρ ἀρχαῖόν
[1, 7]