Alphabétiquement     [«   »]
καθάπερ 8
καθαρόν 1
καθόλου 7
καὶ 464
Καὶ 7
καίει 1
καινοπρεπεστέρως 1
Fréquences     [«    »]
166 δὲ
210 τὸ
214 τῶν
464 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre I

καὶ


Livre, Chap.
[1, 8]   ἐκ τοῦ ς καὶ δ  καὶ   α φασὶν εἶναι, οἱ δέ
[1, 8]   ἔλεγον (ῥᾴδιον γὰρ συναγαγεῖν πολλὰ  καὶ   ἀδύνατα πρὸς τὴν τοιαύτην δόξαν)
[1, 9]   πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ  καὶ   ἀέρα. Ἀλλὰ ταῦτα ἄλλου μὲν
[1, 6]   πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ  καὶ   ἀέρα, Αναξαγόρας δὲ τὴν τῶν
[1, 7]   πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν  καὶ   ἀέρα. Τὰ μὲν γὰρ συγκρίσει
[1, 3]   ὡς μιᾷ φύσει, γῇ τε  καὶ   ἀέρι καὶ ὕδατι· λάβοι δ'
[1, 8]   πυρὸς καὶ γῆς καὶ ὕδατος  καὶ   ἀέρος, καὶ ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων
[1, 1]   τῶν καθόλου, αἱ δὲ πράξεις  καὶ   αἱ γενέσεις πᾶσαι περὶ τὸ
[1, 6]   αἱ πράξεις καὶ αἱ μεταβολαὶ  καὶ   αἱ κινήσεις τρόπον μέν τινα
[1, 6]   δ' οὗ ἕνεκα αἱ πράξεις  καὶ   αἱ μεταβολαὶ καὶ αἱ κινήσεις
[1, 8]   εἴ τι αὐτοδιπλασίου μετέχει, τοῦτο  καὶ   ἀϊδίου μετέχει, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός·
[1, 3]   ὅτι κἀκεῖνοι λέγουσιν ἀρχάς τινας  καὶ   αἰτίας· ἐπελθοῦσιν οὖν ἔσται τι
[1, 1]   σοφία περί τινας ἀρχὰς  καὶ   αἰτίας ἐστὶν ἐπιστήμη, δῆλον. ~Ἐπεὶ
[1, 6]   ὅτι τῶν λεγόντων περὶ ἀρχῆς  καὶ   αἰτίας οὐθεὶς ἔξω τῶν ἐν
[1, 2]   γὰρ ταύτην τῶν πρώτων ἀρχῶν  καὶ   αἰτιῶν εἶναι θεωρητικήν· καὶ γὰρ
[1, 5]   τῶν μὲν αἰσθητῶν τῷ ἀΐδια  καὶ   ἀκίνητα εἶναι, τῶν δ' εἰδῶν
[1, 4]   (καὶ) ἑτερόμηκες· ὅνπερ τρόπον ἔοικε  καὶ   Αλκμαίων Κροτωνιάτης ὑπολαβεῖν, καὶ
[1, 8]   οὐσίας εἰσὶν ἀλλὰ καὶ ἑτέρων,  καὶ   ἄλλα δὲ μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ·
[1, 4]   ἓν οἴεται εἶναι, τὸ ὄν,  καὶ   ἄλλο οὐθέν (περὶ οὗ σαφέστερον
[1, 8]   μὲν πρῶτος Εὔδοξος δ' ὕστερον  καὶ   ἄλλοι τινὲς ἔλεγον (ῥᾴδιον γὰρ
[1, 8]   γῆς καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος,  καὶ   ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων ἔσται καὶ
[1, 7]   ἐπάγουσιν αὐτόν. Ἀτόπου γὰρ ὄντος  καὶ   ἄλλως τοῦ φάσκειν μεμῖχθαι τὴν
[1, 7]   τε ἕν (τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν  καὶ   ἀμιγές) καὶ θάτερον, οἷον τίθεμεν
[1, 5]   ἐπιζητῆσαί τινας φιλοσόφων, οἷον Εμπεδοκλέα  καὶ   Αναξαγόραν. ~Συντόμως μὲν οὖν καὶ
[1, 4]   τὰς κατὰ συστοιχίαν λεγομένας, πέρας  (καὶ)   ἄπειρον, περιττὸν (καὶ) ἄρτιον, ἓν
[1, 7]   μέντοι τρόπου κίνησις ἔσται πέρατος  καὶ   ἀπείρου μόνων ὑποκειμένων καὶ περιττοῦ
[1, 3]   ὕδωρ πῦρ οὕτω γίγνεσθαι  καὶ   ἀπόλλυσθαί φησι, συγκρίσει καὶ διακρίσει
[1, 4]   εἶναι τούτων ὧν κατηγοροῦνται, διὸ  καὶ   ἀριθμὸν εἶναι τὴν οὐσίαν πάντων.
[1, 4]   τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι  καὶ   ἀριθμόν· καὶ ὅσα εἶχον ὁμολογούμενα
[1, 4]   ἄρτιον, ἓν (καὶ) πλῆθος, δεξιὸν  (καὶ)   ἀριστερόν, ἄρρεν (καὶ) θῆλυ, ἠρεμοῦν
[1, 4]   λεγομένας, πέρας (καὶ) ἄπειρον, περιττὸν  (καὶ)   ἄρτιον, ἓν (καὶ) πλῆθος, δεξιὸν
[1, 7]   ἀπείρου μόνων ὑποκειμένων καὶ περιττοῦ  καὶ   ἀρτίου, οὐθὲν λέγουσιν, πῶς
[1, 2]   δοκεῖ τῶν αἰτίων πᾶσιν εἶναι  καὶ   ἀρχή τις, καὶ τὴν τοιαύτην
[1, 3]   τὸν λόγον ἔσχατον, αἴτιον δὲ  καὶ   ἀρχὴ τὸ διὰ τί πρῶτον)
[1, 2]   καὶ τῶν περὶ τὸν ἥλιον  καὶ   ἄστρα καὶ περὶ τῆς τοῦ
[1, 7]   τῶν δ' ἀσωμάτων οὔ, ὄντων  καὶ   ἀσωμάτων. Καὶ περὶ γενέσεως καὶ
[1, 3]   τάξις καὶ τὸ καλὸν ἀλλὰ  καὶ   ἀταξία καὶ τὸ αἰσχρόν, (α)
[1, 2]   καὶ μὴ ἄλλου ὤν, οὕτω  καὶ   αὐτὴν ὡς μόνην οὖσαν ἐλευθέραν
[1, 4]   ἕτερον, ἀλλ' αὐτὸ τὸ ἄπειρον  καὶ   αὐτὸ τὸ ἓν οὐσίαν εἶναι
[1, 3]   ὁρᾶν τὴν τροφὴν ὑγρὰν οὖσαν  καὶ   αὐτὸ τὸ θερμὸν ἐκ τούτου
[1, 8]   ἔσται καὶ ἰδέα ἀριθμός·  καὶ   αὐτοάνθρωπος, εἴτ' ἀριθμός τις ὢν
[1, 8]   τοῦτο, ὕλη, φανερὸν ὅτι  καὶ   αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ λόγοι τινὲς
[1, 8]   μεταξὺ τῶν δεῦρό τ' ἔσται  καὶ   αὐτῶν; Ἔτι αἱ μονάδες αἱ
[1, 8]   αἰσθητῶν παραδείγματα τὰ εἴδη ἀλλὰ  καὶ   αὐτῶν, οἷον τὸ γένος, ὡς
[1, 7]   τούτων τῶν χρωμάτων· ὁμοίως δὲ  καὶ   ἄχυμον τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ,
[1, 8]   γένος τὸ πλατὺ καὶ στενὸν  καὶ   βαθὺ καὶ ταπεινόν· ὥσπερ οὖν
[1, 4]   ἓν ἐξ ἀμφοτέρων εἶναι τούτων  (καὶ   γὰρ ἄρτιον εἶναι καὶ περιττόν)
[1, 4]   τούτου παρέλαβον τὸν λόγον τοῦτον·  καὶ   γὰρ (ἐγένετο τὴν ἡλικίαν) Αλκμαίων
[1, 3]   ταῖς μάχαις οἱ ἀγύμναστοι ποιοῦσιν·  καὶ   γὰρ ἐκεῖνοι περιφερόμενοι τύπτουσι πολλάκις
[1, 3]   ὡς ἀρχήν, οἷον καὶ Παρμενίδης·  καὶ   γὰρ οὗτος κατασκευάζων τὴν τοῦ
[1, 2]   ἀρχῶν καὶ αἰτιῶν εἶναι θεωρητικήν·  καὶ   γὰρ τἀγαθὸν καὶ τὸ οὗ
[1, 8]   εἴδη ἀλλὰ πολλῶν καὶ ἑτέρων  (καὶ   γὰρ τὸ νόημα ἓν οὐ
[1, 6]   μὲν πυκνότερον ἀέρος δὲ λεπτότερον·  καὶ   γὰρ τοιοῦτόν τινες εἰρήκασιν εἶναι
[1, 8]   στοιχεῖα τέτταρα δύο λέγουσιν·  καὶ   γὰρ τούτων ἕκαστος οὐ τὸ
[1, 1]   δ' τῶν αἰσθήσεων ἀγάπησις·  καὶ   γὰρ χωρὶς τῆς χρείας ἀγαπῶνται
[1, 3]   πυρὶ τὴν φύσιν, ὕδατι δὲ  καὶ   γῇ καὶ τοῖς τοιούτοις τοὐναντίον.
[1, 4]   γιγνομένοις, μᾶλλον ἐν πυρὶ  καὶ   γῇ καὶ ὕδατι, ὅτι τὸ
[1, 8]   οἷον τὸ σῶμα, ἀλλὰ πῦρ  καὶ   γῆν, εἴτ' ἔστι τι κοινόν,
[1, 7]   λέγω δὲ πῦρ καὶ ὕδωρ  καὶ   γῆν καὶ ἀέρα. Τὰ μὲν
[1, 9]   ὕλην, ἣν ἐκεῖνος λέγει, πῦρ  καὶ   γῆν καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα.
[1, 6]   τὸ ἄπειρον, Εμπεδοκλῆς δὲ πῦρ  καὶ   γῆν καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα,
[1, 4]   θερμὸν καὶ ψυχρόν, οἷον πῦρ  καὶ   γῆν λέγων· (α) τούτων δὲ
[1, 3]   θερμὸν καὶ ψυχρὸν πῦρ  καὶ   γῆν· χρῶνται γὰρ ὡς κινητικὴν
[1, 8]   Καλλίας λόγος ἐν ἀριθμοῖς πυρὸς  καὶ   γῆς καὶ ὕδατος καὶ ἀέρος,
[1, 7]   ὡς οὐκ ἀεὶ διαμένοντος πυρὸς  καὶ   γῆς τοῦ αὐτοῦ σώματος (εἴρηται
[1, 8]   ἐνδέχεται καὶ τἆλλα καὶ εἶναι  καὶ   γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας αἰτίας οἵας
[1, 8]   ἀποβλέπον; Ἐνδέχεταί τε καὶ εἶναι  καὶ   γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν καὶ μὴ
[1, 4]   θεωρεῖν ὁμοιώματα πολλὰ τοῖς οὖσι  καὶ   γιγνομένοις, μᾶλλον ἐν πυρὶ
[1, 7]   τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν ὄντων  καὶ   γιγνομένων καὶ ἐξ ἀρχῆς καὶ
[1, 8]   τὸ ζα ἐκ τοῦ ς  καὶ   δ καὶ α φασὶν εἶναι,
[1, 8]   πολλὰ γίγνεται ἕτερα, οἷον οἰκία  καὶ   δακτύλιος, ὧν οὔ φαμεν εἴδη
[1, 7]   γενέσθαι τῶν σωμάτων· οὕτως ἀρχαίαν  καὶ   δημοτικὴν συμβέβηκεν εἶναι τὴν ὑπόληψιν)
[1, 7]   τὸ συμβαίνειν ἄμικτα δεῖν προϋπάρχειν  καὶ   διὰ τὸ μὴ πεφυκέναι τῷ
[1, 3]   τοῦτο τὴν ὑπόληψιν λαβὼν ταύτην  καὶ   διὰ τὸ πάντων τὰ σπέρματα
[1, 7]   μεμῖχθαι τὴν ἀρχὴν πάντα, (β)  καὶ   διὰ τὸ συμβαίνειν ἄμικτα δεῖν
[1, 3]   ἀρχήν φασιν εἶναι τῶν ὄντων,  καὶ   διὰ τοῦτο οὔτε γίγνεσθαι οὐθὲν
[1, 1]   εἰδότος τὸ δύνασθαι διδάσκειν ἐστίν,  καὶ   διὰ τοῦτο τὴν τέχνην τῆς
[1, 2]   τῶν ἀναγκαίων καὶ πρὸς ῥᾳστώνην  καὶ   διαγωγὴν τοιαύτη φρόνησις ἤρξατο
[1, 3]   γάρ φασι τὸ ὂν ῥυσμῷ  καὶ   διαθιγῇ καὶ τροπῇ μόνον· τούτων
[1, 3]   πλήθει καὶ ὀλιγότητι, συγκρινόμενα  καὶ   διακρινόμενα εἰς ἕν τε καὶ
[1, 3]   γίγνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαί φησι, συγκρίσει  καὶ   διακρίσει μόνον, ἄλλως δ' οὔτε
[1, 1]   τῶν εὑρεθέντων ἀλλ' ὡς σοφὸν  καὶ   διαφέροντα τῶν ἄλλων· πλειόνων δ'
[1, 8]   τις ὑπολάβοι, καὶ μᾶλλον κατηγορεῖσθαι  καὶ   διαφορὰν εἶναι τῆς οὐσίας καὶ
[1, 2]   οἷον ἀριθμητικὴ γεωμετρίασ) ἀλλὰ μὴν  καὶ   διδασκαλική γε τῶν αἰτιῶν
[1, 8]   Τούτῳ μὲν οὖν τῷ γένει  καὶ   διεμάχετο Πλάτων ὡς ὄντι γεωμετρικῷ
[1, 2]   αὕτη αὑτῆς ἕνεκέν ἐστιν. Διὸ  καὶ   δικαίως ἂν οὐκ ἀνθρωπίνη νομίζοιτο
[1, 3]   τῆς διανοίας) Αναξιμένης δὲ ἀέρα  καὶ   Διογένης πρότερον ὕδατος καὶ μάλιστ'
[1, 4]   ἴσως ἐστὶ τὸ εἶναι διπλασίῳ  καὶ   δυάδι· εἰ δὲ μή, πολλὰ
[1, 3]   ὅσον οὐ μόνον ἓν ἀλλὰ  καὶ   δύο πως τίθησιν αἰτίας εἶναι·
[1, 4]   ὑπολαμβάνων εἶναι, δύο τὰς αἰτίας  καὶ   δύο τὰς ἀρχὰς πάλιν τίθησι,
[1, 2]   ἐπὶ τούτου συμβῆναι μάλιστα εἰκὸς  καὶ   δυστυχεῖς εἶναι πάντας τοὺς περιττούς.
[1, 6]   μίαν ἄν τε πλείους ὑποθῶσι,  καὶ   ἐάν τε σῶμα ἐάν τε
[1, 8]   πλείω παραδείγματα τοῦ αὐτοῦ, ὥστε  καὶ   εἴδη, οἷον τοῦ ἀνθρώπου τὸ
[1, 8]   ὥστε τὸ αὐτὸ ἔσται παράδειγμα  καὶ   εἰκών. (β) Ἔτι δόξειεν ἂν
[1, 8]   ἐξ ὧν ὁρισμὸς προειδέναι  καὶ   εἶναι γνώριμἀ· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 8]   δῆλον ὅτι ἐνδέχεται καὶ τἆλλα  καὶ   εἶναι καὶ γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας
[1, 8]   τὰς ἰδέας ἀποβλέπον; Ἐνδέχεταί τε  καὶ   εἶναι καὶ γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν
[1, 3]   καὶ ἐξ οὗ γίγνεται πρώτου  καὶ   εἰς φθείρεται τελευταῖον, τῆς
[1, 2]   τὰ αἴτια (διὰ γὰρ ταῦτα  καὶ   ἐκ τούτων τἆλλα γνωρίζεται ἀλλ'
[1, 9]   οὐδεμίαν ἔχοιμεν ἂν εἰπεῖν, δῆλον  καὶ   ἐκ τῶν πρότερον εἰρημένων· ἀλλ'
[1, 2]   Ὅτι δ' οὐ ποιητική, δῆλον  καὶ   ἐκ τῶν πρώτων φιλοσοφησάντων· διὰ
[1, 8]   ταῦτα γάρ ἐστιν ὑπεροχή τις  καὶ   ἔλλειψις. Περί τε κινήσεως, εἰ
[1, 3]   αἰτιᾶται τῶν γιγνομένων νοῦν,  καὶ   Εμπεδοκλῆς ἐπὶ πλέον μὲν τούτου
[1, 9]   οὖσα (καὶ τὸ πρῶτον) ἐπεὶ  καὶ   Εμπεδοκλῆς ὀστοῦν τῷ λόγῳ φησὶν
[1, 1]   ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ ὅμοιον εἶναι  καὶ   ἐμπειρία, ἀποβαίνει δ' ἐπιστήμη καὶ
[1, 3]   ἐνεῖναι, καθάπερ ἐν τοῖς ζῴοις,  καὶ   ἐν τῇ φύσει τὸν αἴτιον
[1, 2]   κατὰ τὴν παροιμίαν ἀποτελευτῆσαι, καθάπερ  καὶ   ἐν τούτοις ὅταν μάθωσιν· οὐθὲν
[1, 3]   ἁψάμενοι τῆς μεθόδου τῆς τοιαύτης  καὶ   ἓν φάσκοντες εἶναι τὸ ὑποκείμενον
[1, 3]   κινήσεως ἀρχὴν ἀλλ' ἑτέρας τε  καὶ   ἐναντίας, ἔτι δὲ τὰ ὡς
[1, 4]   ἁψάμενοι πρῶτοι ταῦτά τε προήγαγον,  καὶ   ἐντραφέντες ἐν αὐτοῖς τὰς τούτων
[1, 7]   τὸν οὐρανὸν ὄντων καὶ γιγνομένων  καὶ   ἐξ ἀρχῆς καὶ νῦν, ἀριθμὸν
[1, 3]   καὶ διακρινόμενα εἰς ἕν τε  καὶ   ἐξ ἑνός) Αναξαγόρας δὲ
[1, 3]   γὰρ ἔστιν ἅπαντα τὰ ὄντα  καὶ   ἐξ οὗ γίγνεται πρώτου καὶ
[1, 4]   οὖσι καὶ ὡς πάθη τε  καὶ   ἕξεις, τοῦ δὲ ἀριθμοῦ στοιχεῖα
[1, 7]   ὥσπερ εἴπομεν, ἱκανὰς λέγουσιν ἐπαναβῆναι  καὶ   ἐπὶ τὰ ἀνωτέρω τῶν ὄντων,
[1, 8]   ἐπὶ πολλῶν, καὶ ἐπὶ τοῖσδε  καὶ   ἐπὶ τοῖς ἀϊδίοις) ἔτι δὲ
[1, 8]   ἄλλων ἔστιν ἓν ἐπὶ πολλῶν,  καὶ   ἐπὶ τοῖσδε καὶ ἐπὶ τοῖς
[1, 8]   μανθάνειν οὐθὲν προγιγνώσκει, οὕτω δὴ  καὶ   ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὥστ' εἴ
[1, 8]   μετὰ τοὺς ἀριθμοὺς μήκη τε  καὶ   ἐπίπεδα καὶ στερεά, οὔτε ὅπως
[1, 8]   γραμμὴν τὸ στερεὸν γραμμὴν  καὶ   ἐπίπεδον; Ἄλλο γὰρ γένος τὸ
[1, 8]   ἔκ τινος μικροῦ καὶ μεγάλου,  καὶ   ἐπίπεδον ἐκ πλατέος καὶ στενοῦ,
[1, 8]   καὶ κατὰ τῶν ἄλλων ἐστί,  καὶ   ἐπιστῆμαι οὐ μόνον τῆς οὐσίας
[1, 1]   τοῖς ἠθικοῖς τίς διαφορὰ τέχνης  καὶ   ἐπιστήμης καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 5]   ἁπάντων τῶν αἰσθητῶν ἀεὶ ῥεόντων  καὶ   ἐπιστήμης περὶ αὐτῶν οὐκ οὔσης,
[1, 4]   σκότος, ἀγαθὸν (καὶ) κακόν, τετράγωνον  (καὶ)   ἑτερόμηκες· ὅνπερ τρόπον ἔοικε καὶ
[1, 8]   μόνον τῆς οὐσίας εἰσὶν ἀλλὰ  καὶ   ἑτέρων, καὶ ἄλλα δὲ μυρία
[1, 8]   οὐσιῶν ἔσται εἴδη ἀλλὰ πολλῶν  καὶ   ἑτέρων (καὶ γὰρ τὸ νόημα
[1, 5]   μεγάλου καὶ μικροῦ, τοῦτ' ἴδιον·  καὶ   ἔτι μὲν τοὺς ἀριθμοὺς
[1, 6]   τῆς τοιαύτης αἰτίας ἡμμένοι εἰσί,  καὶ   ἔτι ὅσοι ἀέρα πῦρ
[1, 8]   πάντων τινῶν ἐστί,  καὶ   δι' ἀποδείξεως δι'
[1, 8]   καὶ εἶναι γνώριμἀ· ὁμοίως δὲ  καὶ   δι' ἐπαγωγῆς. Ἀλλὰ μὴν
[1, 8]   καὶ ἄλλων τινῶν ὑποκειμένων ἔσται  καὶ   ἰδέα ἀριθμός· καὶ αὐτοάνθρωπος,
[1, 9]   ἐστὶ τὸ τί ἦν εἶναι  καὶ   οὐσία τοῦ πράγματες. Ἀλλὰ
[1, 5]   καὶ μὴ ὥσπερ οἱ Πυθαγόρειοι,  καὶ   τῶν εἰδῶν εἰσαγωγὴ διὰ
[1, 3]   Ιππασος δὲ πῦρ Μεταποντῖνος  καὶ   Ηράκλειτος Εφέσιος, Εμπεδοκλῆς δὲ
[1, 7]   εἶναί φασι γῆν, φησὶ δὲ  καὶ   Ησίοδος τὴν γῆν πρώτην γενέσθαι
[1, 4]   καὶ Αλκμαίων Κροτωνιάτης ὑπολαβεῖν,  καὶ   ἤτοι οὗτος παρ' ἐκείνων
[1, 7]   (τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν καὶ ἀμιγές)  καὶ   θάτερον, οἷον τίθεμεν τὸ ἀόριστον
[1, 2]   παντὸς γενέσεως. δ' ἀπορῶν  καὶ   θαυμάζων οἴεται ἀγνοεῖν (διὸ καὶ
[1, 3]   λέγουσι, σχῆμά τε καὶ τάξιν  καὶ   θέσιν· διαφέρειν γάρ φασι τὸ
[1, 4]   πλῆθος, δεξιὸν (καὶ) ἀριστερόν, ἄρρεν  (καὶ)   θῆλυ, ἠρεμοῦν (καὶ) κινούμενον, εὐθὺ
[1, 5]   πολλὰ τούτοις ἀκολουθοῦσα, τὰ δὲ  καὶ   ἴδια παρὰ τὴν τῶν Ιταλικῶν
[1, 4]   τρόπον, τοσοῦτον δὲ προσεπέθεσαν  καὶ   ἴδιόν ἐστιν αὐτῶν, ὅτι τὸ
[1, 1]   νόσον τοδὶ συνήνεγκε καὶ Σωκράτει  καὶ   καθ' ἕκαστον οὕτω πολλοῖς, ἐμπειρίας
[1, 7]   νοῦ, τοῦτον δὲ ἀμιγῆ μόνον  καὶ   καθαρόν. Ἐκ δὴ τούτων συμβαίνει
[1, 7]   τῳδὶ μὲν τῷ μέρει δόξα  καὶ   καιρὸς αὐτοῖς ᾖ, μικρὸν δὲ
[1, 4]   καμπύλον, φῶς (καὶ) σκότος, ἀγαθὸν  (καὶ)   κακόν, τετράγωνον (καὶ) ἑτερόμηκες· ὅνπερ
[1, 3]   ἐζήτησαν ἀρχήν. Τοῦ γὰρ εὖ  καὶ   καλῶς τὰ μὲν ἔχειν τὰ
[1, 4]   θῆλυ, ἠρεμοῦν (καὶ) κινούμενον, εὐθὺ  (καὶ)   καμπύλον, φῶς (καὶ) σκότος, ἀγαθὸν
[1, 9]   περὶ πάντων, ἅτε νέα τε  καὶ   κατ' ἀρχὰς οὖσα (καὶ τὸ
[1, 5]   τὰ δ' αἰσθητὰ παρὰ ταῦτα  καὶ   κατὰ ταῦτα λέγεσθαι πάντα· κατὰ
[1, 3]   τε καὶ πάντες ὡμολόγησαν) ἀλλὰ  καὶ   κατὰ τὴν ἄλλην μεταβολὴν πᾶσαν·
[1, 8]   ἔσται πάντων ὅσων ἐπιστῆμαι εἰσί,  καὶ   κατὰ τὸ ἓν ἐπὶ πολλῶν
[1, 8]   μόνον περὶ τὰς οὐσίας ἀλλὰ  καὶ   κατὰ τῶν ἄλλων ἐστί, καὶ
[1, 6]   καὶ Αναξαγόραν. ~Συντόμως μὲν οὖν  καὶ   κεφαλαιωδῶς ἐπεληλύθαμεν τίνες τε καὶ
[1, 3]   καὶ τἀγαθόν (τέλος γὰρ γενέσεως  καὶ   κινήσεως πάσης τοῦτ' ἐστίν) τεθεώρηται
[1, 7]   περὶ γένεσιν λόγοις καὶ φθορὰν  καὶ   κίνησιν οἰκεῖοι τυγχάνουσι μόνον (σχεδὸν
[1, 4]   ἀριστερόν, ἄρρεν (καὶ) θῆλυ, ἠρεμοῦν  (καὶ)   κινούμενον, εὐθὺ (καὶ) καμπύλον, φῶς
[1, 7]   δὲ ἄνωθεν κάτωθεν ἀδικία  καὶ   κρίσις μῖξις, ἀπόδειξιν δὲ
[1, 3]   τούτων. Εἰ γάρ τις ἀκολουθοίη  καὶ   λαμβάνοι πρὸς τὴν διάνοιαν καὶ
[1, 3]   εἴ τις φαίη τρόπον τινὰ  καὶ   λέγειν καὶ πρῶτον λέγειν τὸ
[1, 7]   σωμάτων; Ἐξ ὧν γὰρ ὑποτίθενται  καὶ   λέγουσιν, οὐθὲν μᾶλλον περὶ τῶν
[1, 7]   (α) τοιοῦτον δὲ τὸ μικρομερέστατον  καὶ   λεπτότατον ἂν εἴη τῶν σωμάτων
[1, 1]   τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ τέχνῃ  καὶ   λογισμοῖς. Γίγνεται δ' ἐκ τῆς
[1, 1]   Καὶ διὰ τοῦτο ταῦτα φρονιμώτερα  καὶ   μαθητικώτερα τῶν μὴ δυναμένων μνημονεύειν
[1, 8]   ἀληθές. Πῶς δ' ἄν τις  καὶ   μάθοι τὰ τῶν πάντων στοιχεῖα;
[1, 8]   μήκη μὲν τίθεμεν ἐκ βραχέος  καὶ   μακροῦ, ἔκ τινος μικροῦ καὶ
[1, 3]   ἀέρα καὶ Διογένης πρότερον ὕδατος  καὶ   μάλιστ' ἀρχὴν τιθέασι τῶν ἁπλῶν
[1, 1]   τῆς χρείας ἀγαπῶνται δι' αὑτάς,  καὶ   μάλιστα τῶν ἄλλων διὰ
[1, 2]   ὑποκειμένων) ἀρχικωτάτη δὲ τῶν ἐπιστημῶν,  καὶ   μᾶλλον ἀρχικὴ τῆς ὑπηρετούσης,
[1, 1]   τοὺς ἀρχιτέκτονας περὶ ἕκαστον τιμιωτέρους  καὶ   μᾶλλον εἰδέναι νομίζομεν τῶν χειροτεχνῶν
[1, 1]   τέχνης οὐδὲν δοκεῖ διαφέρειν, ἀλλὰ  καὶ   μᾶλλον ἐπιτυγχάνουσιν οἱ ἔμπειροι τῶν
[1, 7]   ἐπὶ τὰ ἀνωτέρω τῶν ὄντων,  καὶ   μᾶλλον τοῖς περὶ φύσεως
[1, 8]   ὕλην μαθηματικωτέραν ἄν τις ὑπολάβοι,  καὶ   μᾶλλον κατηγορεῖσθαι καὶ διαφορὰν εἶναι
[1, 8]   καὶ μακροῦ, ἔκ τινος μικροῦ  καὶ   μεγάλου, καὶ ἐπίπεδον ἐκ πλατέος
[1, 7]   ὕλην τιθέασι, καὶ ταύτην σωματικὴν  καὶ   μέγεθος ἔχουσαν, δῆλον ὅτι πολλαχῶς
[1, 4]   ὡς ὄντες μικρὸν ἀγροικότεροι, Ξενοφάνης  καὶ   Μέλισσος· Παρμενίδης δὲ μᾶλλον βλέπων
[1, 4]   πρὸς τὰ τοῦ οὐρανοῦ πάθη  καὶ   μέρη καὶ πρὸς τὴν ὅλην
[1, 7]   πῶς δυνατὸν ἄνευ κινήσεως  καὶ   μεταβολῆς γένεσιν εἶναι καὶ φθορὰν
[1, 7]   τίθεμεν τὸ ἀόριστον πρὶν ὁρισθῆναι  καὶ   μετασχεῖν εἴδους τινός, ὥστε λέγει
[1, 8]   μετέχειν αὐτῶν τἆλλα κενολογεῖν ἐστὶ  καὶ   μεταφορὰς λέγειν ποιητικάς. Τί γάρ
[1, 8]   δὲ λέγειν παραδείγματα αὐτὰ εἶναι  καὶ   μετέχειν αὐτῶν τἆλλα κενολογεῖν ἐστὶ
[1, 3]   Οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ λέγομεν,  καὶ   μέχρι τούτου δυοῖν αἰτίαιν ὧν
[1, 2]   φαμέν, ἐλεύθερος αὑτοῦ ἕνεκα  καὶ   μὴ ἄλλου ὤν, οὕτω καὶ
[1, 1]   Ὅλως τε σημεῖον τοῦ εἰδότος  καὶ   μὴ εἰδότος τὸ δύνασθαι διδάσκειν
[1, 8]   εἶναι καὶ γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν  καὶ   μὴ εἰκαζόμενον πρὸς ἐκεῖνο, ὥστε
[1, 5]   μέντοι γε ἓν οὐσίαν εἶναι,  καὶ   μὴ ἕτερόν γέ τι ὂν
[1, 6]   γίγνεσθαι, ὥστε λέγειν τε  καὶ   μὴ λέγειν πως συμβαίνει αὐτοῖς
[1, 8]   ἐκεῖνο, ὥστε καὶ ὄντος Σωκράτους  καὶ   μὴ ὄντος γένοιτ' ἂν οἷος
[1, 3]   καὶ λαμβάνοι πρὸς τὴν διάνοιαν  καὶ   μὴ πρὸς ψελλίζεται λέγων
[1, 2]   τὸν τὰ χαλεπὰ γνῶναι δυνάμενον  καὶ   μὴ ῥᾴδια ἀνθρώπῳ γιγνώσκειν, τοῦτον
[1, 5]   ἀριθμοὺς παρὰ τὰ πράγματα ποιῆσαι,  καὶ   μὴ ὥσπερ οἱ Πυθαγόρειοι, καὶ
[1, 1]   γὰρ μόνον ἵνα πράττωμεν ἀλλὰ  καὶ   μηθὲν μέλλοντες πράττειν τὸ ὁρᾶν
[1, 7]   οὖν ἕν τε τὸ πᾶν  καὶ   μίαν τινὰ φύσιν ὡς ὕλην
[1, 5]   τὸ δ' ἄπειρον ἐκ μεγάλου  καὶ   μικροῦ, τοῦτ' ἴδιον· καὶ ἔτι
[1, 3]   οὕτως ἄλλος τις φιλίαν εἰσήνεγκε  καὶ   νεῖκος, ἑκάτερον ἑκατέρων αἴτιον τούτων.
[1, 6]   τῆς κινήσεως (οἷον ὅσοι φιλίαν  καὶ   νεῖκος νοῦν ἔρωτα
[1, 4]   τὸ δὲ τοιονδὶ ψυχή τε  καὶ   νοῦς ἕτερον δὲ καιρὸς καὶ
[1, 7]   καὶ γιγνομένων καὶ ἐξ ἀρχῆς  καὶ   νῦν, ἀριθμὸν δ' ἄλλον μηθένα
[1, 2]   γὰρ τὸ θαυμάζειν οἱ ἄνθρωποι  καὶ   νῦν καὶ τὸ πρῶτον ἤρξαντο
[1, 3]   εἴρηκε τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος δὲ  καὶ   ἑταῖρος αὐτοῦ Δημόκριτος στοιχεῖα
[1, 4]   τοῦ κατὰ τὴν ὕλην (διὸ  καὶ   μὲν πεπερασμένον δ'
[1, 2]   καὶ θαυμάζων οἴεται ἀγνοεῖν (διὸ  καὶ   φιλόμυθος φιλόσοφός πώς ἐστιν·
[1, 6]   οὔσας λέγουσιν· ὡς δ' αὔτως  καὶ   οἱ τὸ ἓν τὸ
[1, 8]   μέγα καὶ τὸ μικρόν, ὥσπερ  καὶ   οἱ φυσιολόγοι φασὶ τὸ μανὸν
[1, 8]   ἐν αὐτοῖς, ὅτι τὸ πολὺ  καὶ   ὀλίγον ἕτερον τούτων, δῆλον ὅτι
[1, 3]   οὐ γίγνεσθαι ἀλλ' πλήθει  καὶ   ὀλιγότητι, συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα εἰς
[1, 8]   αὐτὸ εἶδος, ὁμώνυμα ἂν εἴη,  καὶ   ὅμοιον ὥσπερ ἂν εἴ τις
[1, 8]   μὴ εἰκαζόμενον πρὸς ἐκεῖνο, ὥστε  καὶ   ὄντος Σωκράτους καὶ μὴ ὄντος
[1, 4]   τί ἐστιν ἤρξαντο μὲν λέγειν  καὶ   ὁρίζεσθαι, λίαν δ' ἁπλῶς ἐπραγματεύθησαν.
[1, 4]   οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι καὶ ἀριθμόν·  καὶ   ὅσα εἶχον ὁμολογούμενα ἔν τε
[1, 8]   διάφοροι, ἐχρῆν οὕτω λέγειν ὥσπερ  καὶ   ὅσοι τὰ στοιχεῖα τέτταρα
[1, 9]   διὰ τοῦτο γὰρ καὶ σὰρξ  καὶ   ὀστοῦν ἔσται καὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]   τῷ νῷ πρὸς τὴν κοσμοποιίαν,  καὶ   ὅταν ἀπορήσῃ διὰ τίν' αἰτίαν
[1, 3]   τέταρτον (ταῦτα γὰρ ἀεὶ διαμένειν  καὶ   οὐ γίγνεσθαι ἀλλ' πλήθει
[1, 9]   ἔσται καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον  καὶ   οὐ διὰ τὴν ὕλην, ἣν
[1, 3]   ἐνόντα ἐφαίνετο ἐν τῇ φύσει,  καὶ   οὐ μόνον τάξις καὶ τὸ
[1, 2]   ἐπιτάττεσθαι τὸν σοφὸν ἀλλ' ἐπιτάττειν,  καὶ   οὐ τοῦτον ἑτέρῳ πείθεσθαι, ἀλλὰ
[1, 5]   ὡς περὶ ἑτέρων τοῦτο γιγνόμενον  καὶ   οὐ τῶν αἰσθητῶν· ἀδύνατον γὰρ
[1, 2]   τὸ εἰδέναι τὸ ἐπίστασθαι ἐδίωκον  καὶ   οὐ χρήσεώς τινος ἕνεκεν. Μαρτυρεῖ
[1, 8]   ἀδύνατον εἶναι χωρὶς τὴν οὐσίαν  καὶ   οὗ οὐσία· ὥστε πῶς
[1, 8]   ἕν, ἂν διδῷ τις πάντα·  καὶ   οὐδὲ τοῦτο, εἰ μὴ γένος
[1, 2]   αἰσθάνεσθαι πάντων κοινόν, διὸ ῥᾴδιον  καὶ   οὐδὲν σοφόν) ἔτι τὸν ἀκριβέστερον
[1, 3]   κενὸν τὸ μὴ ὄν (διὸ  καὶ   οὐθὲν μᾶλλον τὸ ὂν τοῦ
[1, 3]   ὅθεν κίνησις, ἀμυδρῶς μέντοι  καὶ   οὐθὲν σαφῶς ἀλλ' οἷον ἐν
[1, 8]   τινες ἕτερον φθόγγον φασὶν εἶναι  καὶ   οὐθένα τῶν γνωρίμων. Ἔτι δὲ
[1, 8]   ἔσται λόγος ἐν ἀριθμοῖς τινῶν  καὶ   οὐκ ἀριθμός, οὐδ' ἔσται τις
[1, 6]   καὶ ποῖα, μαρτυρεῖν ἐοίκασιν ἡμῖν  καὶ   οὗτοι πάντες, οὐ δυνάμενοι θιγεῖν
[1, 3]   πῶς ὑπάρξει τοῖς οὖσι,  καὶ   οὗτοι παραπλησίως τοῖς ἄλλοις ῥᾳθύμως
[1, 3]   τῶν παθημάτων, τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   οὗτοι τὰς διαφορὰς αἰτίας τῶν
[1, 4]   εἰρημένας ἐμπίπτουσιν αἰτίας. Φαίνονται δὴ  καὶ   οὗτοι τὸν ἀριθμὸν νομίζοντες ἀρχὴν
[1, 8]   γίγνεσθαι συλλογισμόν, ἐξ ἐνίων δὲ  καὶ   οὐχ ὧν οἰόμεθα τούτων εἴδη
[1, 3]   μὲν οὖν ἀρχαία τις αὕτη  καὶ   παλαιὰ τετύχηκεν οὖσα περὶ τῆς
[1, 4]   νῦν ζήτησιν, οἱ μὲν δύο  καὶ   πάμπαν ὡς ὄντες μικρὸν ἀγροικότεροι,
[1, 8]   πρός τι τοῦ καθ' αὑτό,  καὶ   πάνθ' ὅσα τινὲς ἀκολουθήσαντες ταῖς
[1, 8]   κατασκευάζειν περὶ ἀριθμητική,  καὶ   πάντα τὰ μεταξὺ λεγόμενα ὑπό
[1, 3]   (τοῦτο μὲν γὰρ ἀρχαῖόν τε  καὶ   πάντες ὡμολόγησαν) ἀλλὰ καὶ κατὰ
[1, 8]   ἕκαστον γὰρ ὁμώνυμόν τι ἔστι  καὶ   παρὰ τὰς οὐσίας, τῶν τε
[1, 4]   ἐπερχόμεθα, τοῦτό ἐστιν ὅπως λάβωμεν  καὶ   παρὰ τούτων τίνας εἶναι τιθέασι
[1, 4]   Ἐκ μὲν οὖν τῶν εἰρημένων  καὶ   παρὰ τῶν συνηδρευκότων ἤδη τῷ
[1, 3]   οὖσιν ἔθηκεν ὡς ἀρχήν, οἷον  καὶ   Παρμενίδης· καὶ γὰρ οὗτος κατασκευάζων
[1, 8]   ὁρῶμεν ὂν αἴτιον, δι'  καὶ   πᾶς νοῦς καὶ πᾶσα φύσις
[1, 8]   δι' καὶ πᾶς νοῦς  καὶ   πᾶσα φύσις ποιεῖ, οὐδὲ ταύτης
[1, 4]   τέλειον δεκὰς εἶναι δοκεῖ  καὶ   πᾶσαν περιειληφέναι τὴν τῶν ἀριθμῶν
[1, 4]   τούτων γὰρ ὡς ἐνυπαρχόντων συνεστάναι  καὶ   πεπλάσθαι φασὶ τὴν οὐσίαν. Τῶν
[1, 8]   ἀμφισβητήσειε γὰρ ἄν τις ὥσπερ  καὶ   περὶ ἐνίας συλλαβάς· οἱ μὲν
[1, 5]   μέντοι τούτοις τὸ καθόλου ζητοῦντος  καὶ   περὶ ὁρισμῶν ἐπιστήσαντος πρώτου τὴν
[1, 7]   φθορᾶς ἐπιχειροῦντες τὰς αἰτίας λέγειν,  καὶ   περὶ πάντων φυσιολογοῦντες, τὸ τῆς
[1, 2]   σκεπτέον, περὶ ποίας αἰτίας  καὶ   περὶ ποίας ἀρχὰς ἐπιστήμη σοφία
[1, 7]   τε γὰρ τὸν οὐρανόν, (α)  καὶ   περὶ τὰ τούτου μέρη καὶ
[1, 2]   περὶ τὸν ἥλιον καὶ ἄστρα  καὶ   περὶ τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως.
[1, 7]   τοῖς περὶ φύσεως περὶ αὐτῶν)  καὶ   περὶ τῆς τῶν κινουμένων αἰτίας,
[1, 4]   οὖν τοῦτον ἀπεφήναντο τὸν τρόπον,  καὶ   περὶ τοῦ τί ἐστιν ἤρξαντο
[1, 2]   εἶτα κατὰ μικρὸν οὕτω προϊόντες  καὶ   περὶ τῶν μειζόνων διαπορήσαντες, οἷον
[1, 8]   προειδέναι, ὧν δὲ ἐπιστήμη  καὶ   περὶ ὧν μέλλει μανθάνειν οὐθὲν
[1, 7]   τοῦτ' ἐστὶν ὅσον αἰσθητόν ἐστι  καὶ   περιείληφεν καλούμενος οὐρανός. Τὰς
[1, 4]   τούτων (καὶ γὰρ ἄρτιον εἶναι  καὶ   περιττόν) τὸν δ' ἀριθμὸν ἐκ
[1, 7]   πέρατος καὶ ἀπείρου μόνων ὑποκειμένων  καὶ   περιττοῦ καὶ ἀρτίου, οὐθὲν λέγουσιν,
[1, 2]   δὴ λέγουσί τι οἱ ποιηταὶ  καὶ   πέφυκε φθονεῖν τὸ θεῖον, (α)
[1, 3]   φθορὰ ἔκ τινος ἑνὸς  καὶ   πλειόνων ἐστίν, διὰ τί τοῦτο
[1, 4]   οὐσίαν. Τῶν μὲν οὖν παλαιῶν  καὶ   πλείω λεγόντων τὰ στοιχεῖα τῆς
[1, 3]   ἀταξία καὶ τὸ αἰσχρόν, (α)  καὶ   πλείω τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν
[1, 4]   ἄπειρον, περιττὸν (καὶ) ἄρτιον, ἓν  (καὶ)   πλῆθος, δεξιὸν (καὶ) ἀριστερόν, ἄρρεν
[1, 6]   περὶ τῶν αἰτίων καὶ πόσα  καὶ   ποῖα, μαρτυρεῖν ἐοίκασιν ἡμῖν καὶ
[1, 8]   ἂν μὴ τὸ κινῆσον,  καὶ   πολλὰ γίγνεται ἕτερα, οἷον οἰκία
[1, 1]   γνωρίζειν ἡμᾶς αὕτη τῶν αἰσθήσεων  καὶ   πολλὰς δηλοῖ διαφοράς. Φύσει μὲν
[1, 3]   τινες οἳ καὶ τοὺς παμπαλαίους  καὶ   πολὺ πρὸ τῆς νῦν γενέσεως
[1, 6]   ὀρθῶς διώρισται περὶ τῶν αἰτίων  καὶ   πόσα καὶ ποῖα, μαρτυρεῖν ἐοίκασιν
[1, 4]   λοιπῶν, (β) οἱ δὲ Πυθαγόρειοι  καὶ   πόσαι καὶ τίνες αἱ ἐναντιώσεις
[1, 7]   περὶ τὴν ἀστρολογίαν) διαλέγονται μέντοι  καὶ   πραγματεύονται περὶ φύσεως πάντα· γεννῶσί
[1, 4]   τῶν πρότερον. ~Ἐν δὲ τούτοις  καὶ   πρὸ τούτων οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι
[1, 2]   γὰρ πάντων ὑπαρχόντων τῶν ἀναγκαίων  καὶ   πρὸς ῥᾳστώνην καὶ διαγωγὴν
[1, 4]   ταύτην τε τὴν αἰτίαν τιθέντων  καὶ   πρὸς ταύτῃ τὴν ὅθεν
[1, 4]   τοῦ οὐρανοῦ πάθη καὶ μέρη  καὶ   πρὸς τὴν ὅλην διακόσμησιν, ταῦτα
[1, 7]   τιθέναι μηδὲ τὸ τί ἐστι,  καὶ   πρὸς τούτοις τῷ ῥᾳδίως τῶν
[1, 8]   λέγομεν· τὸ γὰρ μετέχειν, ὥσπερ  καὶ   πρότερον εἴπομεν, οὐθέν ἐστιν. Οὐδὲ
[1, 9]   Περὶ μὲν οὖν τούτων δεδήλωται  καὶ   πρότερον· ὅσα δὲ περὶ τῶν
[1, 1]   πρὸς τἀναγκαῖα τῶν ἐπιστημῶν εὑρέθησαν,  καὶ   πρῶτον ἐν τούτοις τοῖς τόποις
[1, 3]   φαίη τρόπον τινὰ καὶ λέγειν  καὶ   πρῶτον λέγειν τὸ κακὸν καὶ
[1, 3]   πολὺ πρὸ τῆς νῦν γενέσεως  καὶ   πρώτους θεολογήσαντας οὕτως οἴονται περὶ
[1, 4]   τε τὴν ἀρχήν (ὕδωρ γὰρ  καὶ   πῦρ καὶ τὰ τοιαῦτα σώματά
[1, 4]   τίνας εἶναι τιθέασι τὰς ἀρχὰς  καὶ   πῶς εἰς τὰς εἰρημένας ἐμπίπτουσιν
[1, 8]   τις γνωριεῖ ἐκ τίνων ἐστί,  καὶ   πῶς ἔσται δῆλον; Καὶ γὰρ
[1, 6]   πῶς δὲ τούτων ἕκαστος εἴρηκε  καὶ   πῶς ἔχει περὶ τῶν ἀρχῶν,
[1, 6]   καὶ κεφαλαιωδῶς ἐπεληλύθαμεν τίνες τε  καὶ   πῶς τυγχάνουσιν εἰρηκότες περί τε
[1, 9]   πράγματες. Ἀλλὰ μὴν ὁμοίως ἀναγκαῖον  καὶ   σάρκας καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον
[1, 9]   μηδὲ ἕν· διὰ τοῦτο γὰρ  καὶ   σὰρξ καὶ ὀστοῦν ἔσται καὶ
[1, 4]   κινούμενον, εὐθὺ (καὶ) καμπύλον, φῶς  (καὶ)   σκότος, ἀγαθὸν (καὶ) κακόν, τετράγωνον
[1, 1]   μᾶλλον εἰδέναι νομίζομεν τῶν χειροτεχνῶν  καὶ   σοφωτέρους, (β) ὅτι τὰς αἰτίας
[1, 1]   τῆς ἐμπειρίας ὑπάρχειν οἰόμεθα μᾶλλον,  καὶ   σοφωτέρους τοὺς τεχνίτας τῶν ἐμπείρων
[1, 8]   Ἄλλο γὰρ γένος τὸ πλατὺ  καὶ   στενὸν καὶ βαθὺ καὶ ταπεινόν·
[1, 8]   μεγάλου, καὶ ἐπίπεδον ἐκ πλατέος  καὶ   στενοῦ, σῶμα δ' ἐκ βαθέος
[1, 8]   ἀριθμοὺς μήκη τε καὶ ἐπίπεδα  καὶ   στερεά, οὔτε ὅπως ἔστιν
[1, 3]   τούτων δὲ τὸ μὲν πλῆρες  καὶ   στερεὸν τὸ ὄν, τὸ δὲ
[1, 8]   ἐξ οὗ λόγου γραμμὴ ἔστι,  καὶ   στιγμὴ ἔστιν. Ὅλως δὲ ζητούσης
[1, 7]   φύσει πρότερον, τὸ δὲ πεπεμμένον  καὶ   συγκεκριμένον ὕστερον τῇ γενέσει, τοὐναντίον
[1, 3]   ὑπάρχειν τιν' αἰτίαν ἥτις κινήσει  καὶ   συνάξει τὰ πράγματα. Τούτους μὲν
[1, 3]   αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὡδοποίησεν αὐτοῖς  καὶ   συνηνάγκασε ζητεῖν· εἰ γὰρ ὅτι
[1, 1]   τηνδὶ τὴν νόσον τοδὶ συνήνεγκε  καὶ   Σωκράτει καὶ καθ' ἕκαστον οὕτω
[1, 2]   μάλιστα δ' ἐπιστητὰ τὰ πρῶτα  καὶ   τὰ αἴτια (διὰ γὰρ ταῦτα
[1, 7]   τὸ συμβαῖνον, καὶ τὰς ἀρχὰς  καὶ   τὰ αἴτια εἰς ταῦτα καταναλίσκουσιν,
[1, 5]   Ἔτι δὲ παρὰ τὰ αἰσθητὰ  καὶ   τὰ εἴδη τὰ μαθηματικὰ τῶν
[1, 7]   τούτου μέρη καὶ τὰ πάθη  καὶ   τὰ ἔργα διατηροῦσι τὸ συμβαῖνον,
[1, 5]   εἶναί φασιν αὐτὰ τὰ πράγματα,  καὶ   τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων οὐ
[1, 7]   καὶ περὶ τὰ τούτου μέρη  καὶ   τὰ πάθη καὶ τὰ ἔργα
[1, 8]   γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας αἰτίας οἵας  καὶ   τὰ ῥηθέντα νῦν. Ἔτι εἴπερ
[1, 7]   δὲ τούτοις ὅτι τὰ πάθη  καὶ   τὰ συμβεβηκότα χωρίζοιτ' ἂν τῶν
[1, 4]   ἀρχήν (ὕδωρ γὰρ καὶ πῦρ  καὶ   τὰ τοιαῦτα σώματά ἐστιν) καὶ
[1, 3]   πλείω τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν  καὶ   τὰ φαῦλα τῶν καλῶν, οὕτως
[1, 4]   περιειληφέναι τὴν τῶν ἀριθμῶν φύσιν,  καὶ   τὰ φερόμενα κατὰ τὸν οὐρανὸν
[1, 3]   αἰτίαν ταύτῃ, τὸ οὗ ἕνεκα  καὶ   τἀγαθόν (τέλος γὰρ γενέσεως καὶ
[1, 4]   ὁμολογούμενα ἔν τε τοῖς ἀριθμοῖς  καὶ   ταῖς ἁρμονίαις πρὸς τὰ τοῦ
[1, 5]   γὰρ συνήθης γενόμενος πρῶτον Κρατύλῳ  καὶ   ταῖς Ηρακλειτείοις δόξαις, ὡς ἁπάντων
[1, 1]   οὖν ἄλλα ταῖς φαντασίαις ζῇ  καὶ   ταῖς μνήμαις, ἐμπειρίας δὲ μετέχει
[1, 8]   εἶναι· ὥστε δῆλον ὅτι ἐνδέχεται  καὶ   τἆλλα καὶ εἶναι καὶ γίγνεσθαι
[1, 3]   ἐξέστω κρίνειν ὕστερον· ἐπεὶ δὲ  καὶ   τἀναντία τοῖς ἀγαθοῖς ἐνόντα ἐφαίνετο
[1, 3]   τρεῖς εἶναι λέγουσι, σχῆμά τε  καὶ   τάξιν καὶ θέσιν· διαφέρειν γάρ
[1, 8]   πλατὺ καὶ στενὸν καὶ βαθὺ  καὶ   ταπεινόν· ὥσπερ οὖν οὐδ' ἀριθμὸς
[1, 8]   στενοῦ, σῶμα δ' ἐκ βαθέος  καὶ   ταπεινοῦ. Καίτοι πῶς ἕξει
[1, 1]   κατὰ τὸ λόγον ἔχειν αὐτοὺς  καὶ   τὰς αἰτίας γνωρίζειν. Ὅλως τε
[1, 7]   τοιαύτης οὐσίας καὶ τὰς ἀρχὰς  καὶ   τὰς αἰτίας ζητοῦσι μόνης) ὅσοι
[1, 7]   τὰ ἔργα διατηροῦσι τὸ συμβαῖνον,  καὶ   τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ αἴτια
[1, 7]   γὰρ περὶ τῆς τοιαύτης οὐσίας  καὶ   τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας
[1, 1]   σοφίαν περὶ τὰ πρῶτα αἴτια  καὶ   τὰς ἀρχὰς ὑπολαμβάνουσι πάντες· ὥστε,
[1, 7]   καλούμενος οὐρανός. Τὰς δ' αἰτίας  καὶ   τὰς ἀρχάς, ὥσπερ εἴπομεν, ἱκανὰς
[1, 8]   τοιαῦτἀ· κατὰ δὲ τὸ ἀναγκαῖον  καὶ   τὰς δόξας τὰς περὶ αὐτῶν,
[1, 3]   τοιούτοις τοὐναντίον. Μετὰ δὲ τούτους  καὶ   τὰς τοιαύτας ἀρχάς, ὡς οὐχ
[1, 7]   ἀριθμοὺς οἴεται καὶ ταῦτα εἶναι  καὶ   τὰς τούτων αἰτίας, ἀλλὰ τοὺς
[1, 7]   φησιν· καίτοι κἀκεῖνος ἀριθμοὺς οἴεται  καὶ   ταῦτα εἶναι καὶ τὰς τούτων
[1, 3]   δὲ πάθεσι μεταβαλλούσης, τοῦτο στοιχεῖον  καὶ   ταύτην ἀρχήν φασιν εἶναι τῶν
[1, 1]   δ' ὅσα πρὸς τῇ μνήμῃ  καὶ   ταύτην ἔχει τὴν αἴσθησιν. Τὰ
[1, 4]   ταύτῃ τὴν ὅθεν κίνησις,  καὶ   ταύτην παρὰ τῶν μὲν μίαν
[1, 7]   τινὰ φύσιν ὡς ὕλην τιθέασι,  καὶ   ταύτην σωματικὴν καὶ μέγεθος ἔχουσαν,
[1, 8]   ἀϊδίων δέ, τὸ δυὰς ἓν  καὶ   ταὐτόν, ἐπί τ' αὐτῆς
[1, 1]   καὶ ἐμπειρία, ἀποβαίνει δ' ἐπιστήμη  καὶ   τέχνη διὰ τῆς ἐμπειρίας τοῖς
[1, 1]   τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος  καὶ   τέχνῃ καὶ λογισμοῖς. Γίγνεται δ'
[1, 1]   (α) Καὶ δοκεῖ σχεδὸν ἐπιστήμῃ  καὶ   τέχνῃ ὅμοιον εἶναι καὶ ἐμπειρία,
[1, 5]   τῇ τε τοῦ τί ἐστι  καὶ   τῇ κατὰ τὴν ὕλην (τὰ
[1, 3]   φύσεως ὑπολαβεῖν· Ωκεανόν τε γὰρ  καὶ   Τηθὺν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας,
[1, 1]   ἴσασιν· οἱ δὲ τὸ διότι  καὶ   τὴν αἰτίαν γνωρίζουσιν. Διὸ καὶ
[1, 2]   τὴν τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν,  καὶ   τὴν ἀρχικωτέραν τῆς ὑπηρετούσης μᾶλλον
[1, 3]   φιλοσοφίας ὕδωρ φησὶν εἶναι (διὸ  καὶ   τὴν γῆν ἐφ' ὕδατος ἀπεφήνατο
[1, 7]   καίτοι διὰ τί ποτ' οὐ  καὶ   τὴν γῆν λέγουσιν, ὥσπερ οἱ
[1, 4]   τις οἴοιτο ταὐτὸν εἶναι διπλάσιον  καὶ   τὴν δυάδα διότι πρῶτον ὑπάρχει
[1, 2]   οὗ δεῖ τυγχάνειν τὴν ζήτησιν  καὶ   τὴν ὅλην μέθοδον. ~Ἐπεὶ δὲ
[1, 6]   τὸ δὲ τί ἦν εἶναι  καὶ   τὴν οὐσίαν σαφῶς μὲν οὐθεὶς
[1, 2]   πᾶσιν εἶναι καὶ ἀρχή τις,  καὶ   τὴν τοιαύτην μόνος
[1, 3]   ἀρχὴν εἶναι τῶν ὄντων ἔθεσαν,  καὶ   τὴν τοιαύτην ὅθεν κίνησις
[1, 3]   τὸ ἓν ἀκίνητόν φασιν εἶναι  καὶ   τὴν φύσιν ὅλην οὐ μόνον
[1, 6]   εἰρηκότες περί τε τῶν ἀρχῶν  καὶ   τῆς ἀληθείας· ὅμως δὲ τοσοῦτόν
[1, 3]   φύσει τὸν αἴτιον τοῦ κόσμου  καὶ   τῆς τάξεως πάσης οἷον νήφων
[1, 8]   ταὐτόν, ἐπί τ' αὐτῆς  καὶ   τῆς τινός; εἰ δὲ μὴ
[1, 8]   καὶ διαφορὰν εἶναι τῆς οὐσίας  καὶ   τῆς ὕλης ὕλην, οἷον
[1, 3]   ἐστίν, διὰ τί τοῦτο συμβαίνει  καὶ   τί τὸ αἴτιον; Οὐ γὰρ
[1, 2]   νομίζειν τιμιωτέραν. γὰρ θειοτάτη  καὶ   τιμιωτάτη· τοιαύτη δὲ διχῶς ἂν
[1, 4]   οἱ δὲ Πυθαγόρειοι καὶ πόσαι  καὶ   τίνες αἱ ἐναντιώσεις ἀπεφήναντο. Παρὰ
[1, 4]   δ' ὅσαι παρὰ τῶν ἑτέρων,  καὶ   τίνες αὗταί εἰσιν. Πῶς μέντοι
[1, 7]   γὰρ αὐτὰ ἂν πάσχοι τἀναντία,  καὶ   τὶς εἴη ἂν μία φύσις
[1, 5]   τοῖς δ' εἴδεσι τὸ ἕν)  καὶ   τίς ὕλη ὑποκειμένη
[1, 2]   τῆς ἐπιστήμης τῆς ζητουμένης, εἴρηται,  καὶ   τίς σκοπὸς οὗ δεῖ
[1, 3]   καὶ πρῶτον λέγειν τὸ κακὸν  καὶ   τὸ ἀγαθὸν ἀρχὰς Εμπεδοκλέα, τάχ'
[1, 3]   τὸ καλὸν ἀλλὰ καὶ ἀταξία  καὶ   τὸ αἰσχρόν, (α) καὶ πλείω
[1, 2]   μετρεῖταἰ· δεῖ δὲ εἰς τοὐναντίον  καὶ   τὸ ἄμεινον κατὰ τὴν παροιμίαν
[1, 4]   ἐστιν αὐτῶν, ὅτι τὸ πεπερασμένον  καὶ   τὸ ἄπειρον (καὶ τὸ ἓν)
[1, 5]   πολλὰς ποιεῖ. Ὁμοίως δ' ἔχει  καὶ   τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ·
[1, 8]   καὶ τὸ δίπουν, ἅμα δὲ  καὶ   τὸ αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ μόνον
[1, 8]   οἷον τοῦ ἀνθρώπου τὸ ζῷον  καὶ   τὸ δίπουν, ἅμα δὲ καὶ
[1, 3]   σωζομένης ἐκείνης. Τὸ μέντοι πλῆθος  καὶ   τὸ εἶδος τῆς τοιαύτης ἀρχῆς
[1, 4]   ἀναγκαζόμενος δ' ἀκολουθεῖν τοῖς φαινομένοις,  καὶ   τὸ ἓν μὲν κατὰ τὸν
[1, 4]   τὸ πεπερασμένον καὶ τὸ ἄπειρον  (καὶ   τὸ ἓν) οὐχ ἑτέρας τινὰς
[1, 6]   ὕλην τοῖς αἰσθητοῖς τὰ εἴδη  καὶ   τὸ ἓν τοῖς εἴδεσιν οὔθ'
[1, 1]   ἀλλ' ὅμως τό γε εἰδέναι  καὶ   τὸ ἐπαΐειν τῇ τέχνῃ τῆς
[1, 2]   περὶ ἑκάστοὐ, τὸ δ' εἰδέναι  καὶ   τὸ ἐπίστασθαι αὐτῶν ἕνεκα μάλισθ'
[1, 1]   ἐμπειρίας ἔχῃ τις τὸν λόγον,  καὶ   τὸ καθόλου μὲν γνωρίζῃ τὸ
[1, 3]   φύσει, καὶ οὐ μόνον τάξις  καὶ   τὸ καλὸν ἀλλὰ καὶ ἀταξία
[1, 3]   Δημόκριτος στοιχεῖα μὲν τὸ πλῆρες  καὶ   τὸ κενὸν εἶναί φασι, λέγοντες
[1, 5]   μὲν οὖν ὕλην τὸ μέγα  καὶ   τὸ μικρὸν εἶναι ἀρχάς, ὡς
[1, 5]   αὕτη δυάς ἐστι, τὸ μέγα  καὶ   τὸ μικρόν, ἔτι δὲ τὴν
[1, 6]   (οἷον Πλάτων μὲν τὸ μέγα  καὶ   τὸ μικρὸν λέγων, οἱ δ'
[1, 8]   ὕλην, οἷον τὸ μέγα  καὶ   τὸ μικρόν, ὥσπερ καὶ οἱ
[1, 8]   καλοῖ ἄνθρωπον τόν τε Καλλίαν  καὶ   τὸ ξύλον, μηδεμίαν κοινωνίαν ἐπιβλέψας
[1, 2]   εἶναι θεωρητικήν· καὶ γὰρ τἀγαθὸν  καὶ   τὸ οὗ ἕνεκα ἓν τῶν
[1, 4]   ἀριθμοῦ στοιχεῖα τό τε ἄρτιον  καὶ   τὸ περιττόν, τούτων δὲ τὸ
[1, 8]   δυάδα πρώτην ἀλλὰ τὸν ἀριθμόν,  καὶ   τὸ πρός τι τοῦ καθ'
[1, 9]   τε καὶ κατ' ἀρχὰς οὖσα  (καὶ   τὸ πρῶτον) ἐπεὶ καὶ Εμπεδοκλῆς
[1, 2]   θαυμάζειν οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν  καὶ   τὸ πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ
[1, 3]   πάθεσιν αὐτῆς γεννῶσι, τὸ μανὸν  καὶ   τὸ πυκνὸν ἀρχὰς τιθέμενοι τῶν
[1, 8]   οἱ φυσιολόγοι φασὶ τὸ μανὸν  καὶ   τὸ πυκνόν, πρώτας τοῦ ὑποκειμένου
[1, 3]   αἰτίαν φαμὲν εἶναι τὴν οὐσίαν  καὶ   τὸ τί ἦν εἶναι (ἀνάγεται
[1, 5]   ἕν, παραπλησίως τοῖς Πυθαγορείοις ἔλεγε,  καὶ   τὸ τοὺς ἀριθμοὺς αἰτίους εἶναι
[1, 3]   πρῶτον) ἑτέραν δὲ τὴν ὕλην  καὶ   τὸ ὑποκείμενον, τρίτην δὲ ὅθεν
[1, 7]   παραπλήσιον τοῖς τε ὕστερον λέγουσι  καὶ   τοῖς νῦν φαινομένοις μᾶλλον. Ἀλλὰ
[1, 7]   καλούμενοι Πυθαγόρειοι ταῖς μὲν ἀρχαῖς  καὶ   τοῖς στοιχείοις ἐκτοπωτέροις χρῶνται τῶν
[1, 3]   φύσιν, ὕδατι δὲ καὶ γῇ  καὶ   τοῖς τοιούτοις τοὐναντίον. Μετὰ δὲ
[1, 7]   εἶναι τὰ τοῦ ἀριθμοῦ πάθη  καὶ   τὸν ἀριθμὸν τῶν κατὰ τὸν
[1, 2]   οὐδὲν σοφόν) ἔτι τὸν ἀκριβέστερον  καὶ   τὸν διδασκαλικώτερον τῶν αἰτιῶν σοφώτερον
[1, 4]   ὄντων στοιχεῖα πάντων ὑπέλαβον εἶναι,  καὶ   τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν εἶναι
[1, 3]   Τηθὺν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας,  καὶ   τὸν ὅρκον τῶν θεῶν ὕδωρ,
[1, 3]   οὖν, ὥσπερ λέγομεν, οὕτω τε  καὶ   τοσαύτας εἴρηκε τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος
[1, 2]   Τὰς μὲν οὖν ὑπολήψεις τοιαύτας  καὶ   τοσαύτας ἔχομεν περὶ τῆς σοφίας
[1, 8]   λέγεται, ὡς καὶ τοῦ εἶναι  καὶ   τοῦ γίγνεσθαι αἴτια τὰ εἴδη
[1, 2]   ἐπιστημῶν δὲ τὴν αὑτῆς ἕνεκεν  καὶ   τοῦ εἰδέναι χάριν αἱρετὴν οὖσαν
[1, 8]   τῷ Φαίδωνι οὕτω λέγεται, ὡς  καὶ   τοῦ εἶναι καὶ τοῦ γίγνεσθαι
[1, 6]   ὑπολαμβάνουσιν ἀκινησίας γὰρ αἴτια μᾶλλον  καὶ   τοῦ ἐν ἠρεμίᾳ εἶναι φασιν
[1, 5]   ἔτι δὲ τὴν τοῦ εὖ  καὶ   τοῦ κακῶς αἰτίαν τοῖς στοιχείοις
[1, 3]   ἡμμένοι φαίνονται, τῆς τε ὕλης  καὶ   τοῦ ὅθεν κίνησις, ἀμυδρῶς
[1, 5]   Τὸ μὲν οὖν τὸ ἓν  καὶ   τοὺς ἀριθμοὺς παρὰ τὰ πράγματα
[1, 1]   καὶ τὴν αἰτίαν γνωρίζουσιν. Διὸ  καὶ   τοὺς ἀρχιτέκτονας περὶ ἕκαστον τιμιωτέρους
[1, 4]   ἐν ἀριθμοῖς ὁρῶντες τὰ πάθη  καὶ   τοὺς λόγους, Ἐπεὶ δὴ τὰ
[1, 3]   ὑγροῖς. Εἰσὶ δέ τινες οἳ  καὶ   τοὺς παμπαλαίους καὶ πολὺ πρὸ
[1, 3]   φύσεως, (β) ὅμως δὲ παραλάβωμεν  καὶ   τοὺς πρότερον ἡμῶν εἰς ἐπίσκεψιν
[1, 3]   κατὰ τὴν ἄλλην μεταβολὴν πᾶσαν·  καὶ   τοῦτο αὐτῶν ἴδιόν ἐστιν. (β)
[1, 8]   εἴπερ ἐστί τι ἓν αὐτὸ  καὶ   τοῦτό ἐστιν ἀρχή, πλεοναχῶς λέγεται
[1, 8]   λεγομένων, ἀδύνατον εὑρεῖν, ἄλλως τε  καὶ   τοῦτον τὸν τρόπον ζητοῦντας ἐξ
[1, 3]   τὸ θερμὸν ἐκ τούτου γιγνόμενον  καὶ   τούτῳ ζῶν (τὸ δ' ἐξ
[1, 3]   αἰτίαν πλὴν εἰ ἄρα Παρμενίδῃ,  καὶ   τούτῳ κατὰ τοσοῦτον ὅσον οὐ
[1, 9]   φυσικοῖς αἰτίας ζητεῖν ἐοίκασι πάντες,  καὶ   τούτων ἐκτὸς οὐδεμίαν ἔχοιμεν ἂν
[1, 4]   δυοῖν τε αἰτίαιν τυγχάνουσι κεχρημένοι,  καὶ   τούτων τὴν ἑτέραν οἱ μὲν
[1, 3]   τὸ ὂν ῥυσμῷ καὶ διαθιγῇ  καὶ   τροπῇ μόνον· τούτων δὲ
[1, 9]   πρότερον εἰρημένων· ἀλλ' ἀμυδρῶς ταύτας,  καὶ   τρόπον μέν τινα πᾶσαι πρότερον
[1, 8]   δι' ἐπαγωγῆς. Ἀλλὰ μὴν εἰ  καὶ   τυγχάνοι σύμφυτος οὖσα, (α) θαυμαστὸν
[1, 3]   οἰηθῆναι· οὐδ' αὖ τῷ αὐτομάτῳ  καὶ   τύχῃ τοσοῦτον ἐπιτρέψαι πρᾶγμα καλῶς
[1, 9]   μὴν ὁμοίως ἀναγκαῖον καὶ σάρκας  καὶ   τῶν ἄλλων ἕκαστον εἶναι τὸν
[1, 9]   καὶ σὰρξ καὶ ὀστοῦν ἔσται  καὶ   τῶν ἄλλων ἕκαστον καὶ οὐ
[1, 7]   λόγῳ τούτῳ λέγοιεν· τοιοῦτον δὲ  καὶ   τῶν ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ τὸ
[1, 3]   τὸ πῦρ εἰς ἓν συγκρίνεται  καὶ   τῶν ἄλλων στοιχείων ἕκαστον· ὅταν
[1, 4]   Παρὰ μὲν οὖν τῶν πρότερον  καὶ   τῶν ἄλλων τοσαῦτα ἔστι λαβεῖν.
[1, 1]   τίς διαφορὰ τέχνης καὶ ἐπιστήμης  καὶ   τῶν ἄλλων τῶν ὁμογενῶν· οὗ
[1, 4]   καὶ νοῦς ἕτερον δὲ καιρὸς  καὶ   τῶν ἄλλων ὡς εἰπεῖν ἕκαστον
[1, 8]   κατὰ τὸ ἓν ἐπὶ πολλῶν  καὶ   τῶν ἀποφάσεων, κατὰ δὲ τὸ
[1, 1]   ποιουμένων ἴσασιν (τοὺς δ' ὥσπερ  καὶ   τῶν ἀψύχων ἔνια ποιεῖ μέν,
[1, 2]   σοφώτερον εἶναι περὶ πᾶσαν ἐπιστήμην·  καὶ   τῶν ἐπιστημῶν δὲ τὴν αὑτῆς
[1, 3]   ἁπάντων αἴτιον αὐτὸ τἀγαθόν ἐστι  (καὶ   τῶν κακῶν τὸ κακόν) Οὗτοι
[1, 4]   καὶ τὰ τοιαῦτα σώματά ἐστιν)  καὶ   τῶν μὲν μίαν τῶν δὲ
[1, 1]   ἄλλων· πλειόνων δ' εὑρισκομένων τεχνῶν  καὶ   τῶν μὲν πρὸς τἀναγκαῖα τῶν
[1, 8]   μὲν ταὐτὸ εἶδος τῶν ἰδεῶν  καὶ   τῶν μετεχόντων, ἔσται τι κοινόν
[1, 2]   τε τῶν τῆς σελήνης παθημάτων  καὶ   τῶν περὶ τὸν ἥλιον καὶ
[1, 8]   μᾶλλον ἐπὶ τῶν φθαρτῶν δυάδων,  καὶ   τῶν πολλῶν μὲν ἀϊδίων δέ,
[1, 5]   ἀπέδωκεν ἑκατέροις ἑκατέραν, ὥσπερ φαμὲν  καὶ   τῶν προτέρων ἐπιζητῆσαί τινας φιλοσόφων,
[1, 2]   τοσαύτας ἔχομεν περὶ τῆς σοφίας  καὶ   τῶν σοφῶν· τούτων δὲ τὸ
[1, 3]   φύσει, γῇ τε καὶ ἀέρι  καὶ   ὕδατι· λάβοι δ' ἄν τις
[1, 4]   ἐν πυρὶ καὶ γῇ  καὶ   ὕδατι, ὅτι τὸ μὲν τοιονδὶ
[1, 8]   ἐν ἀριθμοῖς πυρὸς καὶ γῆς  καὶ   ὕδατος καὶ ἀέρος, καὶ ἄλλων
[1, 9]   ἐκεῖνος λέγει, πῦρ καὶ γῆν  καὶ   ὕδωρ καὶ ἀέρα. Ἀλλὰ ταῦτα
[1, 6]   Εμπεδοκλῆς δὲ πῦρ καὶ γῆν  καὶ   ὕδωρ καὶ ἀέρα, Αναξαγόρας δὲ
[1, 7]   πῶς ποιοῦνται, λέγω δὲ πῦρ  καὶ   ὕδωρ καὶ γῆν καὶ ἀέρα.
[1, 7]   μία φύσις γιγνομένη πῦρ  καὶ   ὕδωρ, ἐκεῖνος οὔ φησιν.
[1, 7]   δὲ πρὸς τὸ πρότερον εἶναι  καὶ   ὕστερον διαφέρει πλεῖστον. Τῇ μὲν
[1, 5]   αὐτῶν οὐκ οὔσης, ταῦτα μὲν  καὶ   ὕστερον οὕτως ὑπέλαβεν· (β) Σωκράτους
[1, 8]   τῶν αἰσθητῶν τοῖς γιγνομένοις  καὶ   φθειρομένοις· οὔτε γὰρ κινήσεως οὔτε
[1, 3]   γὰρ ὅτι μάλιστα πᾶσα γένεσις  καὶ   φθορὰ ἔκ τινος ἑνὸς
[1, 7]   κινήσεως καὶ μεταβολῆς γένεσιν εἶναι  καὶ   φθορὰν τὰ τῶν φερομένων
[1, 7]   μὲν τοῖς περὶ γένεσιν λόγοις  καὶ   φθορὰν καὶ κίνησιν οἰκεῖοι τυγχάνουσι
[1, 3]   ὅλην οὐ μόνον κατὰ γένεσιν  καὶ   φθοράν (τοῦτο μὲν γὰρ ἀρχαῖόν
[1, 7]   καὶ ἀσωμάτων. Καὶ περὶ γενέσεως  καὶ   φθορᾶς ἐπιχειροῦντες τὰς αἰτίας λέγειν,
[1, 3]   εἰς ἐπίσκεψιν τῶν ὄντων ἐλθόντας  καὶ   φιλοσοφήσαντας περὶ τῆς ἀληθείας. Δῆλον
[1, 2]   πάντα τὰ ὑποκείμενἀ, σχεδὸν δὲ  καὶ   χαλεπώτατα ταῦτα γνωρίζειν τοῖς ἀνθρώποις,
[1, 4]   Μέχρι μὲν οὖν τῶν Ιταλικῶν  καὶ   χωρὶς ἐκείνων μορυχώτερον εἰρήκασιν οἱ
[1, 7]   (τῶν γὰρ αὐτῶν μῖξίς ἐστι  καὶ   χωρισμόσ) ὅμως εἴ τις ἀκολουθήσειε
[1, 3]   ἐνδέχεται λέγειν, οἷον τοῖς θερμὸν  καὶ   ψυχρὸν πῦρ καὶ γῆν·
[1, 4]   τὰς ἀρχὰς πάλιν τίθησι, θερμὸν  καὶ   ψυχρόν, οἷον πῦρ καὶ γῆν
[1, 4]   ἐπραγματεύθησαν. Ὡρίζοντό τε γὰρ ἐπιπολαίως,  καὶ   πρώτῳ ὑπάρξειεν λεχθεὶς
[1, 4]   καὶ ὡς ὕλην τοῖς οὖσι  καὶ   ὡς πάθη τε καὶ ἕξεις,
[1, 4]   τὸν ἀριθμὸν νομίζοντες ἀρχὴν εἶναι  καὶ   ὡς ὕλην τοῖς οὖσι καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/11/2007