Livre, Chap. |
[1, 8] |
ἐκ
τοῦ
ς
καὶ
δ
|
καὶ |
α
φασὶν
εἶναι,
οἱ
δέ |
[1, 8] |
ἔλεγον
(ῥᾴδιον
γὰρ
συναγαγεῖν
πολλὰ
|
καὶ |
ἀδύνατα
πρὸς
τὴν
τοιαύτην
δόξαν) |
[1, 9] |
πῦρ
καὶ
γῆν
καὶ
ὕδωρ
|
καὶ |
ἀέρα.
Ἀλλὰ
ταῦτα
ἄλλου
μὲν |
[1, 6] |
πῦρ
καὶ
γῆν
καὶ
ὕδωρ
|
καὶ |
ἀέρα,
Αναξαγόρας
δὲ
τὴν
τῶν |
[1, 7] |
πῦρ
καὶ
ὕδωρ
καὶ
γῆν
|
καὶ |
ἀέρα.
Τὰ
μὲν
γὰρ
συγκρίσει |
[1, 3] |
ὡς
μιᾷ
φύσει,
γῇ
τε
|
καὶ |
ἀέρι
καὶ
ὕδατι·
λάβοι
δ' |
[1, 8] |
πυρὸς
καὶ
γῆς
καὶ
ὕδατος
|
καὶ |
ἀέρος,
καὶ
ἄλλων
τινῶν
ὑποκειμένων |
[1, 1] |
τῶν
καθόλου,
αἱ
δὲ
πράξεις
|
καὶ |
αἱ
γενέσεις
πᾶσαι
περὶ
τὸ |
[1, 6] |
αἱ
πράξεις
καὶ
αἱ
μεταβολαὶ
|
καὶ |
αἱ
κινήσεις
τρόπον
μέν
τινα |
[1, 6] |
δ'
οὗ
ἕνεκα
αἱ
πράξεις
|
καὶ |
αἱ
μεταβολαὶ
καὶ
αἱ
κινήσεις |
[1, 8] |
εἴ
τι
αὐτοδιπλασίου
μετέχει,
τοῦτο
|
καὶ |
ἀϊδίου
μετέχει,
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκός· |
[1, 3] |
ὅτι
κἀκεῖνοι
λέγουσιν
ἀρχάς
τινας
|
καὶ |
αἰτίας·
ἐπελθοῦσιν
οὖν
ἔσται
τι |
[1, 1] |
ἡ
σοφία
περί
τινας
ἀρχὰς
|
καὶ |
αἰτίας
ἐστὶν
ἐπιστήμη,
δῆλον.
~Ἐπεὶ |
[1, 6] |
ὅτι
τῶν
λεγόντων
περὶ
ἀρχῆς
|
καὶ |
αἰτίας
οὐθεὶς
ἔξω
τῶν
ἐν |
[1, 2] |
γὰρ
ταύτην
τῶν
πρώτων
ἀρχῶν
|
καὶ |
αἰτιῶν
εἶναι
θεωρητικήν·
καὶ
γὰρ |
[1, 5] |
τῶν
μὲν
αἰσθητῶν
τῷ
ἀΐδια
|
καὶ |
ἀκίνητα
εἶναι,
τῶν
δ'
εἰδῶν |
[1, 4] |
(καὶ)
ἑτερόμηκες·
ὅνπερ
τρόπον
ἔοικε
|
καὶ |
Αλκμαίων
ὁ
Κροτωνιάτης
ὑπολαβεῖν,
καὶ |
[1, 8] |
οὐσίας
εἰσὶν
ἀλλὰ
καὶ
ἑτέρων,
|
καὶ |
ἄλλα
δὲ
μυρία
συμβαίνει
τοιαῦτἀ· |
[1, 4] |
ἓν
οἴεται
εἶναι,
τὸ
ὄν,
|
καὶ |
ἄλλο
οὐθέν
(περὶ
οὗ
σαφέστερον |
[1, 8] |
μὲν
πρῶτος
Εὔδοξος
δ'
ὕστερον
|
καὶ |
ἄλλοι
τινὲς
ἔλεγον
(ῥᾴδιον
γὰρ |
[1, 8] |
γῆς
καὶ
ὕδατος
καὶ
ἀέρος,
|
καὶ |
ἄλλων
τινῶν
ὑποκειμένων
ἔσται
καὶ |
[1, 7] |
ἐπάγουσιν
αὐτόν.
Ἀτόπου
γὰρ
ὄντος
|
καὶ |
ἄλλως
τοῦ
φάσκειν
μεμῖχθαι
τὴν |
[1, 7] |
τε
ἕν
(τοῦτο
γὰρ
ἁπλοῦν
|
καὶ |
ἀμιγές)
καὶ
θάτερον,
οἷον
τίθεμεν |
[1, 5] |
ἐπιζητῆσαί
τινας
φιλοσόφων,
οἷον
Εμπεδοκλέα
|
καὶ |
Αναξαγόραν.
~Συντόμως
μὲν
οὖν
καὶ |
[1, 4] |
τὰς
κατὰ
συστοιχίαν
λεγομένας,
πέρας
|
(καὶ) |
ἄπειρον,
περιττὸν
(καὶ)
ἄρτιον,
ἓν |
[1, 7] |
μέντοι
τρόπου
κίνησις
ἔσται
πέρατος
|
καὶ |
ἀπείρου
μόνων
ὑποκειμένων
καὶ
περιττοῦ |
[1, 3] |
ὕδωρ
ἢ
πῦρ
οὕτω
γίγνεσθαι
|
καὶ |
ἀπόλλυσθαί
φησι,
συγκρίσει
καὶ
διακρίσει |
[1, 4] |
εἶναι
τούτων
ὧν
κατηγοροῦνται,
διὸ
|
καὶ |
ἀριθμὸν
εἶναι
τὴν
οὐσίαν
πάντων. |
[1, 4] |
τὸν
ὅλον
οὐρανὸν
ἁρμονίαν
εἶναι
|
καὶ |
ἀριθμόν·
καὶ
ὅσα
εἶχον
ὁμολογούμενα |
[1, 4] |
ἄρτιον,
ἓν
(καὶ)
πλῆθος,
δεξιὸν
|
(καὶ) |
ἀριστερόν,
ἄρρεν
(καὶ)
θῆλυ,
ἠρεμοῦν |
[1, 4] |
λεγομένας,
πέρας
(καὶ)
ἄπειρον,
περιττὸν
|
(καὶ) |
ἄρτιον,
ἓν
(καὶ)
πλῆθος,
δεξιὸν |
[1, 7] |
ἀπείρου
μόνων
ὑποκειμένων
καὶ
περιττοῦ
|
καὶ |
ἀρτίου,
οὐθὲν
λέγουσιν,
ἢ
πῶς |
[1, 2] |
δοκεῖ
τῶν
αἰτίων
πᾶσιν
εἶναι
|
καὶ |
ἀρχή
τις,
καὶ
τὴν
τοιαύτην |
[1, 3] |
τὸν
λόγον
ἔσχατον,
αἴτιον
δὲ
|
καὶ |
ἀρχὴ
τὸ
διὰ
τί
πρῶτον) |
[1, 2] |
καὶ
τῶν
περὶ
τὸν
ἥλιον
|
καὶ |
ἄστρα
καὶ
περὶ
τῆς
τοῦ |
[1, 7] |
τῶν
δ'
ἀσωμάτων
οὔ,
ὄντων
|
καὶ |
ἀσωμάτων.
Καὶ
περὶ
γενέσεως
καὶ |
[1, 3] |
τάξις
καὶ
τὸ
καλὸν
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀταξία
καὶ
τὸ
αἰσχρόν,
(α) |
[1, 2] |
καὶ
μὴ
ἄλλου
ὤν,
οὕτω
|
καὶ |
αὐτὴν
ὡς
μόνην
οὖσαν
ἐλευθέραν |
[1, 4] |
ἕτερον,
ἀλλ'
αὐτὸ
τὸ
ἄπειρον
|
καὶ |
αὐτὸ
τὸ
ἓν
οὐσίαν
εἶναι |
[1, 3] |
ὁρᾶν
τὴν
τροφὴν
ὑγρὰν
οὖσαν
|
καὶ |
αὐτὸ
τὸ
θερμὸν
ἐκ
τούτου |
[1, 8] |
ἔσται
καὶ
ἡ
ἰδέα
ἀριθμός·
|
καὶ |
αὐτοάνθρωπος,
εἴτ'
ἀριθμός
τις
ὢν |
[1, 8] |
τοῦτο,
ἡ
ὕλη,
φανερὸν
ὅτι
|
καὶ |
αὐτοὶ
οἱ
ἀριθμοὶ
λόγοι
τινὲς |
[1, 8] |
μεταξὺ
τῶν
δεῦρό
τ'
ἔσται
|
καὶ |
αὐτῶν;
Ἔτι
αἱ
μονάδες
αἱ |
[1, 8] |
αἰσθητῶν
παραδείγματα
τὰ
εἴδη
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτῶν,
οἷον
τὸ
γένος,
ὡς |
[1, 7] |
τούτων
τῶν
χρωμάτων·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἄχυμον
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
τούτῳ, |
[1, 8] |
γένος
τὸ
πλατὺ
καὶ
στενὸν
|
καὶ |
βαθὺ
καὶ
ταπεινόν·
ὥσπερ
οὖν |
[1, 4] |
ἓν
ἐξ
ἀμφοτέρων
εἶναι
τούτων
|
(καὶ |
γὰρ
ἄρτιον
εἶναι
καὶ
περιττόν) |
[1, 4] |
τούτου
παρέλαβον
τὸν
λόγον
τοῦτον·
|
καὶ |
γὰρ
(ἐγένετο
τὴν
ἡλικίαν)
Αλκμαίων |
[1, 3] |
ταῖς
μάχαις
οἱ
ἀγύμναστοι
ποιοῦσιν·
|
καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνοι
περιφερόμενοι
τύπτουσι
πολλάκις |
[1, 3] |
ὡς
ἀρχήν,
οἷον
καὶ
Παρμενίδης·
|
καὶ |
γὰρ
οὗτος
κατασκευάζων
τὴν
τοῦ |
[1, 2] |
ἀρχῶν
καὶ
αἰτιῶν
εἶναι
θεωρητικήν·
|
καὶ |
γὰρ
τἀγαθὸν
καὶ
τὸ
οὗ |
[1, 8] |
εἴδη
ἀλλὰ
πολλῶν
καὶ
ἑτέρων
|
(καὶ |
γὰρ
τὸ
νόημα
ἓν
οὐ |
[1, 6] |
μὲν
πυκνότερον
ἀέρος
δὲ
λεπτότερον·
|
καὶ |
γὰρ
τοιοῦτόν
τινες
εἰρήκασιν
εἶναι |
[1, 8] |
στοιχεῖα
τέτταρα
ἢ
δύο
λέγουσιν·
|
καὶ |
γὰρ
τούτων
ἕκαστος
οὐ
τὸ |
[1, 1] |
δ'
ἡ
τῶν
αἰσθήσεων
ἀγάπησις·
|
καὶ |
γὰρ
χωρὶς
τῆς
χρείας
ἀγαπῶνται |
[1, 3] |
πυρὶ
τὴν
φύσιν,
ὕδατι
δὲ
|
καὶ |
γῇ
καὶ
τοῖς
τοιούτοις
τοὐναντίον. |
[1, 4] |
γιγνομένοις,
μᾶλλον
ἢ
ἐν
πυρὶ
|
καὶ |
γῇ
καὶ
ὕδατι,
ὅτι
τὸ |
[1, 8] |
οἷον
τὸ
σῶμα,
ἀλλὰ
πῦρ
|
καὶ |
γῆν,
εἴτ'
ἔστι
τι
κοινόν, |
[1, 7] |
λέγω
δὲ
πῦρ
καὶ
ὕδωρ
|
καὶ |
γῆν
καὶ
ἀέρα.
Τὰ
μὲν |
[1, 9] |
ὕλην,
ἣν
ἐκεῖνος
λέγει,
πῦρ
|
καὶ |
γῆν
καὶ
ὕδωρ
καὶ
ἀέρα. |
[1, 6] |
τὸ
ἄπειρον,
Εμπεδοκλῆς
δὲ
πῦρ
|
καὶ |
γῆν
καὶ
ὕδωρ
καὶ
ἀέρα, |
[1, 4] |
θερμὸν
καὶ
ψυχρόν,
οἷον
πῦρ
|
καὶ |
γῆν
λέγων·
(α)
τούτων
δὲ |
[1, 3] |
θερμὸν
καὶ
ψυχρὸν
ἢ
πῦρ
|
καὶ |
γῆν·
χρῶνται
γὰρ
ὡς
κινητικὴν |
[1, 8] |
Καλλίας
λόγος
ἐν
ἀριθμοῖς
πυρὸς
|
καὶ |
γῆς
καὶ
ὕδατος
καὶ
ἀέρος, |
[1, 7] |
ὡς
οὐκ
ἀεὶ
διαμένοντος
πυρὸς
|
καὶ |
γῆς
τοῦ
αὐτοῦ
σώματος
(εἴρηται |
[1, 8] |
ἐνδέχεται
καὶ
τἆλλα
καὶ
εἶναι
|
καὶ |
γίγνεσθαι
διὰ
τοιαύτας
αἰτίας
οἵας |
[1, 8] |
ἀποβλέπον;
Ἐνδέχεταί
τε
καὶ
εἶναι
|
καὶ |
γίγνεσθαι
ὅμοιον
ὁτιοῦν
καὶ
μὴ |
[1, 4] |
θεωρεῖν
ὁμοιώματα
πολλὰ
τοῖς
οὖσι
|
καὶ |
γιγνομένοις,
μᾶλλον
ἢ
ἐν
πυρὶ |
[1, 7] |
τῶν
κατὰ
τὸν
οὐρανὸν
ὄντων
|
καὶ |
γιγνομένων
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ |
[1, 8] |
τὸ
ζα
ἐκ
τοῦ
ς
|
καὶ |
δ
καὶ
α
φασὶν
εἶναι, |
[1, 8] |
πολλὰ
γίγνεται
ἕτερα,
οἷον
οἰκία
|
καὶ |
δακτύλιος,
ὧν
οὔ
φαμεν
εἴδη |
[1, 7] |
γενέσθαι
τῶν
σωμάτων·
οὕτως
ἀρχαίαν
|
καὶ |
δημοτικὴν
συμβέβηκεν
εἶναι
τὴν
ὑπόληψιν) |
[1, 7] |
τὸ
συμβαίνειν
ἄμικτα
δεῖν
προϋπάρχειν
|
καὶ |
διὰ
τὸ
μὴ
πεφυκέναι
τῷ |
[1, 3] |
τοῦτο
τὴν
ὑπόληψιν
λαβὼν
ταύτην
|
καὶ |
διὰ
τὸ
πάντων
τὰ
σπέρματα |
[1, 7] |
μεμῖχθαι
τὴν
ἀρχὴν
πάντα,
(β)
|
καὶ |
διὰ
τὸ
συμβαίνειν
ἄμικτα
δεῖν |
[1, 3] |
ἀρχήν
φασιν
εἶναι
τῶν
ὄντων,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
οὔτε
γίγνεσθαι
οὐθὲν |
[1, 1] |
εἰδότος
τὸ
δύνασθαι
διδάσκειν
ἐστίν,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
τὴν
τέχνην
τῆς |
[1, 2] |
τῶν
ἀναγκαίων
καὶ
πρὸς
ῥᾳστώνην
|
καὶ |
διαγωγὴν
ἡ
τοιαύτη
φρόνησις
ἤρξατο |
[1, 3] |
γάρ
φασι
τὸ
ὂν
ῥυσμῷ
|
καὶ |
διαθιγῇ
καὶ
τροπῇ
μόνον·
τούτων |
[1, 3] |
ἢ
πλήθει
καὶ
ὀλιγότητι,
συγκρινόμενα
|
καὶ |
διακρινόμενα
εἰς
ἕν
τε
καὶ |
[1, 3] |
γίγνεσθαι
καὶ
ἀπόλλυσθαί
φησι,
συγκρίσει
|
καὶ |
διακρίσει
μόνον,
ἄλλως
δ'
οὔτε |
[1, 1] |
τῶν
εὑρεθέντων
ἀλλ'
ὡς
σοφὸν
|
καὶ |
διαφέροντα
τῶν
ἄλλων·
πλειόνων
δ' |
[1, 8] |
τις
ὑπολάβοι,
καὶ
μᾶλλον
κατηγορεῖσθαι
|
καὶ |
διαφορὰν
εἶναι
τῆς
οὐσίας
καὶ |
[1, 2] |
οἷον
ἀριθμητικὴ
γεωμετρίασ)
ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
διδασκαλική
γε
ἡ
τῶν
αἰτιῶν |
[1, 8] |
Τούτῳ
μὲν
οὖν
τῷ
γένει
|
καὶ |
διεμάχετο
Πλάτων
ὡς
ὄντι
γεωμετρικῷ |
[1, 2] |
αὕτη
αὑτῆς
ἕνεκέν
ἐστιν.
Διὸ
|
καὶ |
δικαίως
ἂν
οὐκ
ἀνθρωπίνη
νομίζοιτο |
[1, 3] |
τῆς
διανοίας)
Αναξιμένης
δὲ
ἀέρα
|
καὶ |
Διογένης
πρότερον
ὕδατος
καὶ
μάλιστ' |
[1, 4] |
ἴσως
ἐστὶ
τὸ
εἶναι
διπλασίῳ
|
καὶ |
δυάδι·
εἰ
δὲ
μή,
πολλὰ |
[1, 3] |
ὅσον
οὐ
μόνον
ἓν
ἀλλὰ
|
καὶ |
δύο
πως
τίθησιν
αἰτίας
εἶναι· |
[1, 4] |
ὑπολαμβάνων
εἶναι,
δύο
τὰς
αἰτίας
|
καὶ |
δύο
τὰς
ἀρχὰς
πάλιν
τίθησι, |
[1, 2] |
ἐπὶ
τούτου
συμβῆναι
μάλιστα
εἰκὸς
|
καὶ |
δυστυχεῖς
εἶναι
πάντας
τοὺς
περιττούς. |
[1, 6] |
μίαν
ἄν
τε
πλείους
ὑποθῶσι,
|
καὶ |
ἐάν
τε
σῶμα
ἐάν
τε |
[1, 8] |
πλείω
παραδείγματα
τοῦ
αὐτοῦ,
ὥστε
|
καὶ |
εἴδη,
οἷον
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ |
[1, 8] |
ὥστε
τὸ
αὐτὸ
ἔσται
παράδειγμα
|
καὶ |
εἰκών.
(β)
Ἔτι
δόξειεν
ἂν |
[1, 8] |
ἐξ
ὧν
ὁ
ὁρισμὸς
προειδέναι
|
καὶ |
εἶναι
γνώριμἀ·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 8] |
δῆλον
ὅτι
ἐνδέχεται
καὶ
τἆλλα
|
καὶ |
εἶναι
καὶ
γίγνεσθαι
διὰ
τοιαύτας |
[1, 8] |
τὰς
ἰδέας
ἀποβλέπον;
Ἐνδέχεταί
τε
|
καὶ |
εἶναι
καὶ
γίγνεσθαι
ὅμοιον
ὁτιοῦν |
[1, 3] |
καὶ
ἐξ
οὗ
γίγνεται
πρώτου
|
καὶ |
εἰς
ὃ
φθείρεται
τελευταῖον,
τῆς |
[1, 2] |
τὰ
αἴτια
(διὰ
γὰρ
ταῦτα
|
καὶ |
ἐκ
τούτων
τἆλλα
γνωρίζεται
ἀλλ' |
[1, 9] |
οὐδεμίαν
ἔχοιμεν
ἂν
εἰπεῖν,
δῆλον
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
πρότερον
εἰρημένων·
ἀλλ' |
[1, 2] |
Ὅτι
δ'
οὐ
ποιητική,
δῆλον
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
πρώτων
φιλοσοφησάντων·
διὰ |
[1, 8] |
ταῦτα
γάρ
ἐστιν
ὑπεροχή
τις
|
καὶ |
ἔλλειψις.
Περί
τε
κινήσεως,
εἰ |
[1, 3] |
αἰτιᾶται
τῶν
γιγνομένων
ἢ
νοῦν,
|
καὶ |
Εμπεδοκλῆς
ἐπὶ
πλέον
μὲν
τούτου |
[1, 9] |
οὖσα
(καὶ
τὸ
πρῶτον)
ἐπεὶ
|
καὶ |
Εμπεδοκλῆς
ὀστοῦν
τῷ
λόγῳ
φησὶν |
[1, 1] |
ἐπιστήμῃ
καὶ
τέχνῃ
ὅμοιον
εἶναι
|
καὶ |
ἐμπειρία,
ἀποβαίνει
δ'
ἐπιστήμη
καὶ |
[1, 3] |
ἐνεῖναι,
καθάπερ
ἐν
τοῖς
ζῴοις,
|
καὶ |
ἐν
τῇ
φύσει
τὸν
αἴτιον |
[1, 2] |
κατὰ
τὴν
παροιμίαν
ἀποτελευτῆσαι,
καθάπερ
|
καὶ |
ἐν
τούτοις
ὅταν
μάθωσιν·
οὐθὲν |
[1, 3] |
ἁψάμενοι
τῆς
μεθόδου
τῆς
τοιαύτης
|
καὶ |
ἓν
φάσκοντες
εἶναι
τὸ
ὑποκείμενον |
[1, 3] |
κινήσεως
ἀρχὴν
ἀλλ'
ἑτέρας
τε
|
καὶ |
ἐναντίας,
ἔτι
δὲ
τὰ
ὡς |
[1, 4] |
ἁψάμενοι
πρῶτοι
ταῦτά
τε
προήγαγον,
|
καὶ |
ἐντραφέντες
ἐν
αὐτοῖς
τὰς
τούτων |
[1, 7] |
τὸν
οὐρανὸν
ὄντων
καὶ
γιγνομένων
|
καὶ |
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ
νῦν,
ἀριθμὸν |
[1, 3] |
καὶ
διακρινόμενα
εἰς
ἕν
τε
|
καὶ |
ἐξ
ἑνός)
Αναξαγόρας
δὲ
ὁ |
[1, 3] |
γὰρ
ἔστιν
ἅπαντα
τὰ
ὄντα
|
καὶ |
ἐξ
οὗ
γίγνεται
πρώτου
καὶ |
[1, 4] |
οὖσι
καὶ
ὡς
πάθη
τε
|
καὶ |
ἕξεις,
τοῦ
δὲ
ἀριθμοῦ
στοιχεῖα |
[1, 7] |
ὥσπερ
εἴπομεν,
ἱκανὰς
λέγουσιν
ἐπαναβῆναι
|
καὶ |
ἐπὶ
τὰ
ἀνωτέρω
τῶν
ὄντων, |
[1, 8] |
ἐπὶ
πολλῶν,
καὶ
ἐπὶ
τοῖσδε
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῖς
ἀϊδίοις)
ἔτι
δὲ |
[1, 8] |
ἄλλων
ἔστιν
ἓν
ἐπὶ
πολλῶν,
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῖσδε
καὶ
ἐπὶ
τοῖς |
[1, 8] |
μανθάνειν
οὐθὲν
προγιγνώσκει,
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων,
ὥστ'
εἴ |
[1, 8] |
μετὰ
τοὺς
ἀριθμοὺς
μήκη
τε
|
καὶ |
ἐπίπεδα
καὶ
στερεά,
οὔτε
ὅπως |
[1, 8] |
γραμμὴν
ἢ
τὸ
στερεὸν
γραμμὴν
|
καὶ |
ἐπίπεδον;
Ἄλλο
γὰρ
γένος
τὸ |
[1, 8] |
ἔκ
τινος
μικροῦ
καὶ
μεγάλου,
|
καὶ |
ἐπίπεδον
ἐκ
πλατέος
καὶ
στενοῦ, |
[1, 8] |
καὶ
κατὰ
τῶν
ἄλλων
ἐστί,
|
καὶ |
ἐπιστῆμαι
οὐ
μόνον
τῆς
οὐσίας |
[1, 1] |
τοῖς
ἠθικοῖς
τίς
διαφορὰ
τέχνης
|
καὶ |
ἐπιστήμης
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[1, 5] |
ἁπάντων
τῶν
αἰσθητῶν
ἀεὶ
ῥεόντων
|
καὶ |
ἐπιστήμης
περὶ
αὐτῶν
οὐκ
οὔσης, |
[1, 4] |
σκότος,
ἀγαθὸν
(καὶ)
κακόν,
τετράγωνον
|
(καὶ) |
ἑτερόμηκες·
ὅνπερ
τρόπον
ἔοικε
καὶ |
[1, 8] |
μόνον
τῆς
οὐσίας
εἰσὶν
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἑτέρων,
καὶ
ἄλλα
δὲ
μυρία |
[1, 8] |
οὐσιῶν
ἔσται
εἴδη
ἀλλὰ
πολλῶν
|
καὶ |
ἑτέρων
(καὶ
γὰρ
τὸ
νόημα |
[1, 5] |
μεγάλου
καὶ
μικροῦ,
τοῦτ'
ἴδιον·
|
καὶ |
ἔτι
ὁ
μὲν
τοὺς
ἀριθμοὺς |
[1, 6] |
τῆς
τοιαύτης
αἰτίας
ἡμμένοι
εἰσί,
|
καὶ |
ἔτι
ὅσοι
ἀέρα
ἢ
πῦρ |
[1, 8] |
ἢ
πάντων
ἢ
τινῶν
ἐστί,
|
καὶ |
ἡ
δι'
ἀποδείξεως
ἡ
δι' |
[1, 8] |
καὶ
εἶναι
γνώριμἀ·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἡ
δι'
ἐπαγωγῆς.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 8] |
καὶ
ἄλλων
τινῶν
ὑποκειμένων
ἔσται
|
καὶ |
ἡ
ἰδέα
ἀριθμός·
καὶ
αὐτοάνθρωπος, |
[1, 9] |
ἐστὶ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
|
καὶ |
ἡ
οὐσία
τοῦ
πράγματες.
Ἀλλὰ |
[1, 5] |
καὶ
μὴ
ὥσπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι,
|
καὶ |
ἡ
τῶν
εἰδῶν
εἰσαγωγὴ
διὰ |
[1, 3] |
Ιππασος
δὲ
πῦρ
ὁ
Μεταποντῖνος
|
καὶ |
Ηράκλειτος
ὁ
Εφέσιος,
Εμπεδοκλῆς
δὲ |
[1, 7] |
εἶναί
φασι
γῆν,
φησὶ
δὲ
|
καὶ |
Ησίοδος
τὴν
γῆν
πρώτην
γενέσθαι |
[1, 4] |
καὶ
Αλκμαίων
ὁ
Κροτωνιάτης
ὑπολαβεῖν,
|
καὶ |
ἤτοι
οὗτος
παρ'
ἐκείνων
ἢ |
[1, 7] |
(τοῦτο
γὰρ
ἁπλοῦν
καὶ
ἀμιγές)
|
καὶ |
θάτερον,
οἷον
τίθεμεν
τὸ
ἀόριστον |
[1, 2] |
παντὸς
γενέσεως.
Ὁ
δ'
ἀπορῶν
|
καὶ |
θαυμάζων
οἴεται
ἀγνοεῖν
(διὸ
καὶ |
[1, 3] |
λέγουσι,
σχῆμά
τε
καὶ
τάξιν
|
καὶ |
θέσιν·
διαφέρειν
γάρ
φασι
τὸ |
[1, 4] |
πλῆθος,
δεξιὸν
(καὶ)
ἀριστερόν,
ἄρρεν
|
(καὶ) |
θῆλυ,
ἠρεμοῦν
(καὶ)
κινούμενον,
εὐθὺ |
[1, 5] |
πολλὰ
τούτοις
ἀκολουθοῦσα,
τὰ
δὲ
|
καὶ |
ἴδια
παρὰ
τὴν
τῶν
Ιταλικῶν |
[1, 4] |
τρόπον,
τοσοῦτον
δὲ
προσεπέθεσαν
ὃ
|
καὶ |
ἴδιόν
ἐστιν
αὐτῶν,
ὅτι
τὸ |
[1, 1] |
νόσον
τοδὶ
συνήνεγκε
καὶ
Σωκράτει
|
καὶ |
καθ'
ἕκαστον
οὕτω
πολλοῖς,
ἐμπειρίας |
[1, 7] |
νοῦ,
τοῦτον
δὲ
ἀμιγῆ
μόνον
|
καὶ |
καθαρόν.
Ἐκ
δὴ
τούτων
συμβαίνει |
[1, 7] |
τῳδὶ
μὲν
τῷ
μέρει
δόξα
|
καὶ |
καιρὸς
αὐτοῖς
ᾖ,
μικρὸν
δὲ |
[1, 4] |
καμπύλον,
φῶς
(καὶ)
σκότος,
ἀγαθὸν
|
(καὶ) |
κακόν,
τετράγωνον
(καὶ)
ἑτερόμηκες·
ὅνπερ |
[1, 3] |
ἐζήτησαν
ἀρχήν.
Τοῦ
γὰρ
εὖ
|
καὶ |
καλῶς
τὰ
μὲν
ἔχειν
τὰ |
[1, 4] |
θῆλυ,
ἠρεμοῦν
(καὶ)
κινούμενον,
εὐθὺ
|
(καὶ) |
καμπύλον,
φῶς
(καὶ)
σκότος,
ἀγαθὸν |
[1, 9] |
περὶ
πάντων,
ἅτε
νέα
τε
|
καὶ |
κατ'
ἀρχὰς
οὖσα
(καὶ
τὸ |
[1, 5] |
τὰ
δ'
αἰσθητὰ
παρὰ
ταῦτα
|
καὶ |
κατὰ
ταῦτα
λέγεσθαι
πάντα·
κατὰ |
[1, 3] |
τε
καὶ
πάντες
ὡμολόγησαν)
ἀλλὰ
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ἄλλην
μεταβολὴν
πᾶσαν· |
[1, 8] |
ἔσται
πάντων
ὅσων
ἐπιστῆμαι
εἰσί,
|
καὶ |
κατὰ
τὸ
ἓν
ἐπὶ
πολλῶν |
[1, 8] |
μόνον
περὶ
τὰς
οὐσίας
ἀλλὰ
|
καὶ |
κατὰ
τῶν
ἄλλων
ἐστί,
καὶ |
[1, 6] |
καὶ
Αναξαγόραν.
~Συντόμως
μὲν
οὖν
|
καὶ |
κεφαλαιωδῶς
ἐπεληλύθαμεν
τίνες
τε
καὶ |
[1, 3] |
καὶ
τἀγαθόν
(τέλος
γὰρ
γενέσεως
|
καὶ |
κινήσεως
πάσης
τοῦτ'
ἐστίν)
τεθεώρηται |
[1, 7] |
περὶ
γένεσιν
λόγοις
καὶ
φθορὰν
|
καὶ |
κίνησιν
οἰκεῖοι
τυγχάνουσι
μόνον
(σχεδὸν |
[1, 4] |
ἀριστερόν,
ἄρρεν
(καὶ)
θῆλυ,
ἠρεμοῦν
|
(καὶ) |
κινούμενον,
εὐθὺ
(καὶ)
καμπύλον,
φῶς |
[1, 7] |
δὲ
ἄνωθεν
ἢ
κάτωθεν
ἀδικία
|
καὶ |
κρίσις
ἢ
μῖξις,
ἀπόδειξιν
δὲ |
[1, 3] |
τούτων.
Εἰ
γάρ
τις
ἀκολουθοίη
|
καὶ |
λαμβάνοι
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
καὶ |
[1, 3] |
εἴ
τις
φαίη
τρόπον
τινὰ
|
καὶ |
λέγειν
καὶ
πρῶτον
λέγειν
τὸ |
[1, 7] |
σωμάτων;
Ἐξ
ὧν
γὰρ
ὑποτίθενται
|
καὶ |
λέγουσιν,
οὐθὲν
μᾶλλον
περὶ
τῶν |
[1, 7] |
(α)
τοιοῦτον
δὲ
τὸ
μικρομερέστατον
|
καὶ |
λεπτότατον
ἂν
εἴη
τῶν
σωμάτων |
[1, 1] |
τῶν
ἀνθρώπων
γένος
καὶ
τέχνῃ
|
καὶ |
λογισμοῖς.
Γίγνεται
δ'
ἐκ
τῆς |
[1, 1] |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
ταῦτα
φρονιμώτερα
|
καὶ |
μαθητικώτερα
τῶν
μὴ
δυναμένων
μνημονεύειν |
[1, 8] |
ἀληθές.
Πῶς
δ'
ἄν
τις
|
καὶ |
μάθοι
τὰ
τῶν
πάντων
στοιχεῖα; |
[1, 8] |
μήκη
μὲν
τίθεμεν
ἐκ
βραχέος
|
καὶ |
μακροῦ,
ἔκ
τινος
μικροῦ
καὶ |
[1, 3] |
ἀέρα
καὶ
Διογένης
πρότερον
ὕδατος
|
καὶ |
μάλιστ'
ἀρχὴν
τιθέασι
τῶν
ἁπλῶν |
[1, 1] |
τῆς
χρείας
ἀγαπῶνται
δι'
αὑτάς,
|
καὶ |
μάλιστα
τῶν
ἄλλων
ἡ
διὰ |
[1, 2] |
ὑποκειμένων)
ἀρχικωτάτη
δὲ
τῶν
ἐπιστημῶν,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἀρχικὴ
τῆς
ὑπηρετούσης,
ἡ |
[1, 1] |
τοὺς
ἀρχιτέκτονας
περὶ
ἕκαστον
τιμιωτέρους
|
καὶ |
μᾶλλον
εἰδέναι
νομίζομεν
τῶν
χειροτεχνῶν |
[1, 1] |
τέχνης
οὐδὲν
δοκεῖ
διαφέρειν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐπιτυγχάνουσιν
οἱ
ἔμπειροι
τῶν |
[1, 7] |
ἐπὶ
τὰ
ἀνωτέρω
τῶν
ὄντων,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
περὶ
φύσεως |
[1, 8] |
ὕλην
μαθηματικωτέραν
ἄν
τις
ὑπολάβοι,
|
καὶ |
μᾶλλον
κατηγορεῖσθαι
καὶ
διαφορὰν
εἶναι |
[1, 8] |
καὶ
μακροῦ,
ἔκ
τινος
μικροῦ
|
καὶ |
μεγάλου,
καὶ
ἐπίπεδον
ἐκ
πλατέος |
[1, 7] |
ὕλην
τιθέασι,
καὶ
ταύτην
σωματικὴν
|
καὶ |
μέγεθος
ἔχουσαν,
δῆλον
ὅτι
πολλαχῶς |
[1, 4] |
ὡς
ὄντες
μικρὸν
ἀγροικότεροι,
Ξενοφάνης
|
καὶ |
Μέλισσος·
Παρμενίδης
δὲ
μᾶλλον
βλέπων |
[1, 4] |
πρὸς
τὰ
τοῦ
οὐρανοῦ
πάθη
|
καὶ |
μέρη
καὶ
πρὸς
τὴν
ὅλην |
[1, 7] |
ἢ
πῶς
δυνατὸν
ἄνευ
κινήσεως
|
καὶ |
μεταβολῆς
γένεσιν
εἶναι
καὶ
φθορὰν |
[1, 7] |
τίθεμεν
τὸ
ἀόριστον
πρὶν
ὁρισθῆναι
|
καὶ |
μετασχεῖν
εἴδους
τινός,
ὥστε
λέγει |
[1, 8] |
μετέχειν
αὐτῶν
τἆλλα
κενολογεῖν
ἐστὶ
|
καὶ |
μεταφορὰς
λέγειν
ποιητικάς.
Τί
γάρ |
[1, 8] |
δὲ
λέγειν
παραδείγματα
αὐτὰ
εἶναι
|
καὶ |
μετέχειν
αὐτῶν
τἆλλα
κενολογεῖν
ἐστὶ |
[1, 3] |
Οὗτοι
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
λέγομεν,
|
καὶ |
μέχρι
τούτου
δυοῖν
αἰτίαιν
ὧν |
[1, 2] |
φαμέν,
ἐλεύθερος
ὁ
αὑτοῦ
ἕνεκα
|
καὶ |
μὴ
ἄλλου
ὤν,
οὕτω
καὶ |
[1, 1] |
Ὅλως
τε
σημεῖον
τοῦ
εἰδότος
|
καὶ |
μὴ
εἰδότος
τὸ
δύνασθαι
διδάσκειν |
[1, 8] |
εἶναι
καὶ
γίγνεσθαι
ὅμοιον
ὁτιοῦν
|
καὶ |
μὴ
εἰκαζόμενον
πρὸς
ἐκεῖνο,
ὥστε |
[1, 5] |
μέντοι
γε
ἓν
οὐσίαν
εἶναι,
|
καὶ |
μὴ
ἕτερόν
γέ
τι
ὂν |
[1, 6] |
ἢ
γίγνεσθαι,
ὥστε
λέγειν
τε
|
καὶ |
μὴ
λέγειν
πως
συμβαίνει
αὐτοῖς |
[1, 8] |
ἐκεῖνο,
ὥστε
καὶ
ὄντος
Σωκράτους
|
καὶ |
μὴ
ὄντος
γένοιτ'
ἂν
οἷος |
[1, 3] |
καὶ
λαμβάνοι
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
|
καὶ |
μὴ
πρὸς
ἃ
ψελλίζεται
λέγων |
[1, 2] |
τὸν
τὰ
χαλεπὰ
γνῶναι
δυνάμενον
|
καὶ |
μὴ
ῥᾴδια
ἀνθρώπῳ
γιγνώσκειν,
τοῦτον |
[1, 5] |
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ
πράγματα
ποιῆσαι,
|
καὶ |
μὴ
ὥσπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι,
καὶ |
[1, 1] |
γὰρ
μόνον
ἵνα
πράττωμεν
ἀλλὰ
|
καὶ |
μηθὲν
μέλλοντες
πράττειν
τὸ
ὁρᾶν |
[1, 7] |
οὖν
ἕν
τε
τὸ
πᾶν
|
καὶ |
μίαν
τινὰ
φύσιν
ὡς
ὕλην |
[1, 5] |
τὸ
δ'
ἄπειρον
ἐκ
μεγάλου
|
καὶ |
μικροῦ,
τοῦτ'
ἴδιον·
καὶ
ἔτι |
[1, 3] |
οὕτως
ἄλλος
τις
φιλίαν
εἰσήνεγκε
|
καὶ |
νεῖκος,
ἑκάτερον
ἑκατέρων
αἴτιον
τούτων. |
[1, 6] |
τῆς
κινήσεως
(οἷον
ὅσοι
φιλίαν
|
καὶ |
νεῖκος
ἢ
νοῦν
ἢ
ἔρωτα |
[1, 4] |
τὸ
δὲ
τοιονδὶ
ψυχή
τε
|
καὶ |
νοῦς
ἕτερον
δὲ
καιρὸς
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
γιγνομένων
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
|
καὶ |
νῦν,
ἀριθμὸν
δ'
ἄλλον
μηθένα |
[1, 2] |
γὰρ
τὸ
θαυμάζειν
οἱ
ἄνθρωποι
|
καὶ |
νῦν
καὶ
τὸ
πρῶτον
ἤρξαντο |
[1, 3] |
εἴρηκε
τὰς
ἀρχάς·
Λεύκιππος
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἑταῖρος
αὐτοῦ
Δημόκριτος
στοιχεῖα |
[1, 4] |
τοῦ
κατὰ
τὴν
ὕλην
(διὸ
|
καὶ |
ὁ
μὲν
πεπερασμένον
ὁ
δ' |
[1, 2] |
καὶ
θαυμάζων
οἴεται
ἀγνοεῖν
(διὸ
|
καὶ |
ὁ
φιλόμυθος
φιλόσοφός
πώς
ἐστιν· |
[1, 6] |
οὔσας
λέγουσιν·
ὡς
δ'
αὔτως
|
καὶ |
οἱ
τὸ
ἓν
ἢ
τὸ |
[1, 8] |
μέγα
καὶ
τὸ
μικρόν,
ὥσπερ
|
καὶ |
οἱ
φυσιολόγοι
φασὶ
τὸ
μανὸν |
[1, 8] |
ἐν
αὐτοῖς,
ὅτι
τὸ
πολὺ
|
καὶ |
ὀλίγον
ἕτερον
τούτων,
δῆλον
ὅτι |
[1, 3] |
οὐ
γίγνεσθαι
ἀλλ'
ἢ
πλήθει
|
καὶ |
ὀλιγότητι,
συγκρινόμενα
καὶ
διακρινόμενα
εἰς |
[1, 8] |
αὐτὸ
εἶδος,
ὁμώνυμα
ἂν
εἴη,
|
καὶ |
ὅμοιον
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις |
[1, 8] |
μὴ
εἰκαζόμενον
πρὸς
ἐκεῖνο,
ὥστε
|
καὶ |
ὄντος
Σωκράτους
καὶ
μὴ
ὄντος |
[1, 4] |
τί
ἐστιν
ἤρξαντο
μὲν
λέγειν
|
καὶ |
ὁρίζεσθαι,
λίαν
δ'
ἁπλῶς
ἐπραγματεύθησαν. |
[1, 4] |
οὐρανὸν
ἁρμονίαν
εἶναι
καὶ
ἀριθμόν·
|
καὶ |
ὅσα
εἶχον
ὁμολογούμενα
ἔν
τε |
[1, 8] |
διάφοροι,
ἐχρῆν
οὕτω
λέγειν
ὥσπερ
|
καὶ |
ὅσοι
τὰ
στοιχεῖα
τέτταρα
ἢ |
[1, 9] |
διὰ
τοῦτο
γὰρ
καὶ
σὰρξ
|
καὶ |
ὀστοῦν
ἔσται
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 3] |
τῷ
νῷ
πρὸς
τὴν
κοσμοποιίαν,
|
καὶ |
ὅταν
ἀπορήσῃ
διὰ
τίν'
αἰτίαν |
[1, 3] |
τέταρτον
(ταῦτα
γὰρ
ἀεὶ
διαμένειν
|
καὶ |
οὐ
γίγνεσθαι
ἀλλ'
ἢ
πλήθει |
[1, 9] |
ἔσται
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
|
καὶ |
οὐ
διὰ
τὴν
ὕλην,
ἣν |
[1, 3] |
ἐνόντα
ἐφαίνετο
ἐν
τῇ
φύσει,
|
καὶ |
οὐ
μόνον
τάξις
καὶ
τὸ |
[1, 2] |
ἐπιτάττεσθαι
τὸν
σοφὸν
ἀλλ'
ἐπιτάττειν,
|
καὶ |
οὐ
τοῦτον
ἑτέρῳ
πείθεσθαι,
ἀλλὰ |
[1, 5] |
ὡς
περὶ
ἑτέρων
τοῦτο
γιγνόμενον
|
καὶ |
οὐ
τῶν
αἰσθητῶν·
ἀδύνατον
γὰρ |
[1, 2] |
τὸ
εἰδέναι
τὸ
ἐπίστασθαι
ἐδίωκον
|
καὶ |
οὐ
χρήσεώς
τινος
ἕνεκεν.
Μαρτυρεῖ |
[1, 8] |
ἀδύνατον
εἶναι
χωρὶς
τὴν
οὐσίαν
|
καὶ |
οὗ
ἡ
οὐσία·
ὥστε
πῶς |
[1, 8] |
ἕν,
ἂν
διδῷ
τις
πάντα·
|
καὶ |
οὐδὲ
τοῦτο,
εἰ
μὴ
γένος |
[1, 2] |
αἰσθάνεσθαι
πάντων
κοινόν,
διὸ
ῥᾴδιον
|
καὶ |
οὐδὲν
σοφόν)
ἔτι
τὸν
ἀκριβέστερον |
[1, 3] |
κενὸν
τὸ
μὴ
ὄν
(διὸ
|
καὶ |
οὐθὲν
μᾶλλον
τὸ
ὂν
τοῦ |
[1, 3] |
ὅθεν
ἡ
κίνησις,
ἀμυδρῶς
μέντοι
|
καὶ |
οὐθὲν
σαφῶς
ἀλλ'
οἷον
ἐν |
[1, 8] |
τινες
ἕτερον
φθόγγον
φασὶν
εἶναι
|
καὶ |
οὐθένα
τῶν
γνωρίμων.
Ἔτι
δὲ |
[1, 8] |
ἔσται
λόγος
ἐν
ἀριθμοῖς
τινῶν
|
καὶ |
οὐκ
ἀριθμός,
οὐδ'
ἔσται
τις |
[1, 6] |
καὶ
ποῖα,
μαρτυρεῖν
ἐοίκασιν
ἡμῖν
|
καὶ |
οὗτοι
πάντες,
οὐ
δυνάμενοι
θιγεῖν |
[1, 3] |
ἢ
πῶς
ὑπάρξει
τοῖς
οὖσι,
|
καὶ |
οὗτοι
παραπλησίως
τοῖς
ἄλλοις
ῥᾳθύμως |
[1, 3] |
τῶν
παθημάτων,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
οὗτοι
τὰς
διαφορὰς
αἰτίας
τῶν |
[1, 4] |
εἰρημένας
ἐμπίπτουσιν
αἰτίας.
Φαίνονται
δὴ
|
καὶ |
οὗτοι
τὸν
ἀριθμὸν
νομίζοντες
ἀρχὴν |
[1, 8] |
γίγνεσθαι
συλλογισμόν,
ἐξ
ἐνίων
δὲ
|
καὶ |
οὐχ
ὧν
οἰόμεθα
τούτων
εἴδη |
[1, 3] |
μὲν
οὖν
ἀρχαία
τις
αὕτη
|
καὶ |
παλαιὰ
τετύχηκεν
οὖσα
περὶ
τῆς |
[1, 4] |
νῦν
ζήτησιν,
οἱ
μὲν
δύο
|
καὶ |
πάμπαν
ὡς
ὄντες
μικρὸν
ἀγροικότεροι, |
[1, 8] |
πρός
τι
τοῦ
καθ'
αὑτό,
|
καὶ |
πάνθ'
ὅσα
τινὲς
ἀκολουθήσαντες
ταῖς |
[1, 8] |
κατασκευάζειν
περὶ
ὃ
ἡ
ἀριθμητική,
|
καὶ |
πάντα
τὰ
μεταξὺ
λεγόμενα
ὑπό |
[1, 3] |
(τοῦτο
μὲν
γὰρ
ἀρχαῖόν
τε
|
καὶ |
πάντες
ὡμολόγησαν)
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ |
[1, 8] |
ἕκαστον
γὰρ
ὁμώνυμόν
τι
ἔστι
|
καὶ |
παρὰ
τὰς
οὐσίας,
τῶν
τε |
[1, 4] |
ἐπερχόμεθα,
τοῦτό
ἐστιν
ὅπως
λάβωμεν
|
καὶ |
παρὰ
τούτων
τίνας
εἶναι
τιθέασι |
[1, 4] |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τῶν
εἰρημένων
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
συνηδρευκότων
ἤδη
τῷ |
[1, 3] |
οὖσιν
ἔθηκεν
ὡς
ἀρχήν,
οἷον
|
καὶ |
Παρμενίδης·
καὶ
γὰρ
οὗτος
κατασκευάζων |
[1, 8] |
ὁρῶμεν
ὂν
αἴτιον,
δι'
ὃ
|
καὶ |
πᾶς
νοῦς
καὶ
πᾶσα
φύσις |
[1, 8] |
δι'
ὃ
καὶ
πᾶς
νοῦς
|
καὶ |
πᾶσα
φύσις
ποιεῖ,
οὐδὲ
ταύτης |
[1, 4] |
τέλειον
ἡ
δεκὰς
εἶναι
δοκεῖ
|
καὶ |
πᾶσαν
περιειληφέναι
τὴν
τῶν
ἀριθμῶν |
[1, 4] |
τούτων
γὰρ
ὡς
ἐνυπαρχόντων
συνεστάναι
|
καὶ |
πεπλάσθαι
φασὶ
τὴν
οὐσίαν.
Τῶν |
[1, 8] |
ἀμφισβητήσειε
γὰρ
ἄν
τις
ὥσπερ
|
καὶ |
περὶ
ἐνίας
συλλαβάς·
οἱ
μὲν |
[1, 5] |
μέντοι
τούτοις
τὸ
καθόλου
ζητοῦντος
|
καὶ |
περὶ
ὁρισμῶν
ἐπιστήσαντος
πρώτου
τὴν |
[1, 7] |
φθορᾶς
ἐπιχειροῦντες
τὰς
αἰτίας
λέγειν,
|
καὶ |
περὶ
πάντων
φυσιολογοῦντες,
τὸ
τῆς |
[1, 2] |
σκεπτέον,
ἡ
περὶ
ποίας
αἰτίας
|
καὶ |
περὶ
ποίας
ἀρχὰς
ἐπιστήμη
σοφία |
[1, 7] |
τε
γὰρ
τὸν
οὐρανόν,
(α)
|
καὶ |
περὶ
τὰ
τούτου
μέρη
καὶ |
[1, 2] |
περὶ
τὸν
ἥλιον
καὶ
ἄστρα
|
καὶ |
περὶ
τῆς
τοῦ
παντὸς
γενέσεως. |
[1, 7] |
τοῖς
περὶ
φύσεως
περὶ
αὐτῶν)
|
καὶ |
περὶ
τῆς
τῶν
κινουμένων
αἰτίας, |
[1, 4] |
οὖν
τοῦτον
ἀπεφήναντο
τὸν
τρόπον,
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
τί
ἐστιν
ἤρξαντο |
[1, 2] |
εἶτα
κατὰ
μικρὸν
οὕτω
προϊόντες
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μειζόνων
διαπορήσαντες,
οἷον |
[1, 8] |
προειδέναι,
ὧν
δὲ
ἡ
ἐπιστήμη
|
καὶ |
περὶ
ὧν
μέλλει
μανθάνειν
οὐθὲν |
[1, 7] |
τοῦτ'
ἐστὶν
ὅσον
αἰσθητόν
ἐστι
|
καὶ |
περιείληφεν
ὁ
καλούμενος
οὐρανός.
Τὰς |
[1, 4] |
τούτων
(καὶ
γὰρ
ἄρτιον
εἶναι
|
καὶ |
περιττόν)
τὸν
δ'
ἀριθμὸν
ἐκ |
[1, 7] |
πέρατος
καὶ
ἀπείρου
μόνων
ὑποκειμένων
|
καὶ |
περιττοῦ
καὶ
ἀρτίου,
οὐθὲν
λέγουσιν, |
[1, 2] |
δὴ
λέγουσί
τι
οἱ
ποιηταὶ
|
καὶ |
πέφυκε
φθονεῖν
τὸ
θεῖον,
(α) |
[1, 3] |
φθορὰ
ἔκ
τινος
ἑνὸς
ἢ
|
καὶ |
πλειόνων
ἐστίν,
διὰ
τί
τοῦτο |
[1, 4] |
οὐσίαν.
Τῶν
μὲν
οὖν
παλαιῶν
|
καὶ |
πλείω
λεγόντων
τὰ
στοιχεῖα
τῆς |
[1, 3] |
ἀταξία
καὶ
τὸ
αἰσχρόν,
(α)
|
καὶ |
πλείω
τὰ
κακὰ
τῶν
ἀγαθῶν |
[1, 4] |
ἄπειρον,
περιττὸν
(καὶ)
ἄρτιον,
ἓν
|
(καὶ) |
πλῆθος,
δεξιὸν
(καὶ)
ἀριστερόν,
ἄρρεν |
[1, 6] |
περὶ
τῶν
αἰτίων
καὶ
πόσα
|
καὶ |
ποῖα,
μαρτυρεῖν
ἐοίκασιν
ἡμῖν
καὶ |
[1, 8] |
ἂν
μὴ
ᾖ
τὸ
κινῆσον,
|
καὶ |
πολλὰ
γίγνεται
ἕτερα,
οἷον
οἰκία |
[1, 1] |
γνωρίζειν
ἡμᾶς
αὕτη
τῶν
αἰσθήσεων
|
καὶ |
πολλὰς
δηλοῖ
διαφοράς.
Φύσει
μὲν |
[1, 3] |
τινες
οἳ
καὶ
τοὺς
παμπαλαίους
|
καὶ |
πολὺ
πρὸ
τῆς
νῦν
γενέσεως |
[1, 6] |
ὀρθῶς
διώρισται
περὶ
τῶν
αἰτίων
|
καὶ |
πόσα
καὶ
ποῖα,
μαρτυρεῖν
ἐοίκασιν |
[1, 4] |
λοιπῶν,
(β)
οἱ
δὲ
Πυθαγόρειοι
|
καὶ |
πόσαι
καὶ
τίνες
αἱ
ἐναντιώσεις |
[1, 7] |
περὶ
τὴν
ἀστρολογίαν)
διαλέγονται
μέντοι
|
καὶ |
πραγματεύονται
περὶ
φύσεως
πάντα·
γεννῶσί |
[1, 4] |
τῶν
πρότερον.
~Ἐν
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
πρὸ
τούτων
οἱ
καλούμενοι
Πυθαγόρειοι |
[1, 2] |
γὰρ
πάντων
ὑπαρχόντων
τῶν
ἀναγκαίων
|
καὶ |
πρὸς
ῥᾳστώνην
καὶ
διαγωγὴν
ἡ |
[1, 4] |
ταύτην
τε
τὴν
αἰτίαν
τιθέντων
|
καὶ |
πρὸς
ταύτῃ
τὴν
ὅθεν
ἡ |
[1, 4] |
τοῦ
οὐρανοῦ
πάθη
καὶ
μέρη
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ὅλην
διακόσμησιν,
ταῦτα |
[1, 7] |
τιθέναι
μηδὲ
τὸ
τί
ἐστι,
|
καὶ |
πρὸς
τούτοις
τῷ
ῥᾳδίως
τῶν |
[1, 8] |
λέγομεν·
τὸ
γὰρ
μετέχειν,
ὥσπερ
|
καὶ |
πρότερον
εἴπομεν,
οὐθέν
ἐστιν.
Οὐδὲ |
[1, 9] |
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
δεδήλωται
|
καὶ |
πρότερον·
ὅσα
δὲ
περὶ
τῶν |
[1, 1] |
πρὸς
τἀναγκαῖα
τῶν
ἐπιστημῶν
εὑρέθησαν,
|
καὶ |
πρῶτον
ἐν
τούτοις
τοῖς
τόποις |
[1, 3] |
φαίη
τρόπον
τινὰ
καὶ
λέγειν
|
καὶ |
πρῶτον
λέγειν
τὸ
κακὸν
καὶ |
[1, 3] |
πολὺ
πρὸ
τῆς
νῦν
γενέσεως
|
καὶ |
πρώτους
θεολογήσαντας
οὕτως
οἴονται
περὶ |
[1, 4] |
τε
τὴν
ἀρχήν
(ὕδωρ
γὰρ
|
καὶ |
πῦρ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
σώματά |
[1, 4] |
τίνας
εἶναι
τιθέασι
τὰς
ἀρχὰς
|
καὶ |
πῶς
εἰς
τὰς
εἰρημένας
ἐμπίπτουσιν |
[1, 8] |
τις
γνωριεῖ
ἐκ
τίνων
ἐστί,
|
καὶ |
πῶς
ἔσται
δῆλον;
Καὶ
γὰρ |
[1, 6] |
πῶς
δὲ
τούτων
ἕκαστος
εἴρηκε
|
καὶ |
πῶς
ἔχει
περὶ
τῶν
ἀρχῶν, |
[1, 6] |
καὶ
κεφαλαιωδῶς
ἐπεληλύθαμεν
τίνες
τε
|
καὶ |
πῶς
τυγχάνουσιν
εἰρηκότες
περί
τε |
[1, 9] |
πράγματες.
Ἀλλὰ
μὴν
ὁμοίως
ἀναγκαῖον
|
καὶ |
σάρκας
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον |
[1, 9] |
μηδὲ
ἕν·
διὰ
τοῦτο
γὰρ
|
καὶ |
σὰρξ
καὶ
ὀστοῦν
ἔσται
καὶ |
[1, 4] |
κινούμενον,
εὐθὺ
(καὶ)
καμπύλον,
φῶς
|
(καὶ) |
σκότος,
ἀγαθὸν
(καὶ)
κακόν,
τετράγωνον |
[1, 1] |
μᾶλλον
εἰδέναι
νομίζομεν
τῶν
χειροτεχνῶν
|
καὶ |
σοφωτέρους,
(β)
ὅτι
τὰς
αἰτίας |
[1, 1] |
τῆς
ἐμπειρίας
ὑπάρχειν
οἰόμεθα
μᾶλλον,
|
καὶ |
σοφωτέρους
τοὺς
τεχνίτας
τῶν
ἐμπείρων |
[1, 8] |
Ἄλλο
γὰρ
γένος
τὸ
πλατὺ
|
καὶ |
στενὸν
καὶ
βαθὺ
καὶ
ταπεινόν· |
[1, 8] |
μεγάλου,
καὶ
ἐπίπεδον
ἐκ
πλατέος
|
καὶ |
στενοῦ,
σῶμα
δ'
ἐκ
βαθέος |
[1, 8] |
ἀριθμοὺς
μήκη
τε
καὶ
ἐπίπεδα
|
καὶ |
στερεά,
οὔτε
ὅπως
ἔστιν
ἢ |
[1, 3] |
τούτων
δὲ
τὸ
μὲν
πλῆρες
|
καὶ |
στερεὸν
τὸ
ὄν,
τὸ
δὲ |
[1, 8] |
ἐξ
οὗ
λόγου
γραμμὴ
ἔστι,
|
καὶ |
στιγμὴ
ἔστιν.
Ὅλως
δὲ
ζητούσης |
[1, 7] |
φύσει
πρότερον,
τὸ
δὲ
πεπεμμένον
|
καὶ |
συγκεκριμένον
ὕστερον
τῇ
γενέσει,
τοὐναντίον |
[1, 3] |
ὑπάρχειν
τιν'
αἰτίαν
ἥτις
κινήσει
|
καὶ |
συνάξει
τὰ
πράγματα.
Τούτους
μὲν |
[1, 3] |
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμα
ὡδοποίησεν
αὐτοῖς
|
καὶ |
συνηνάγκασε
ζητεῖν·
εἰ
γὰρ
ὅτι |
[1, 1] |
τηνδὶ
τὴν
νόσον
τοδὶ
συνήνεγκε
|
καὶ |
Σωκράτει
καὶ
καθ'
ἕκαστον
οὕτω |
[1, 2] |
μάλιστα
δ'
ἐπιστητὰ
τὰ
πρῶτα
|
καὶ |
τὰ
αἴτια
(διὰ
γὰρ
ταῦτα |
[1, 7] |
τὸ
συμβαῖνον,
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
|
καὶ |
τὰ
αἴτια
εἰς
ταῦτα
καταναλίσκουσιν, |
[1, 5] |
Ἔτι
δὲ
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
|
καὶ |
τὰ
εἴδη
τὰ
μαθηματικὰ
τῶν |
[1, 7] |
τούτου
μέρη
καὶ
τὰ
πάθη
|
καὶ |
τὰ
ἔργα
διατηροῦσι
τὸ
συμβαῖνον, |
[1, 5] |
εἶναί
φασιν
αὐτὰ
τὰ
πράγματα,
|
καὶ |
τὰ
μαθηματικὰ
μεταξὺ
τούτων
οὐ |
[1, 7] |
καὶ
περὶ
τὰ
τούτου
μέρη
|
καὶ |
τὰ
πάθη
καὶ
τὰ
ἔργα |
[1, 8] |
γίγνεσθαι
διὰ
τοιαύτας
αἰτίας
οἵας
|
καὶ |
τὰ
ῥηθέντα
νῦν.
Ἔτι
εἴπερ |
[1, 7] |
δὲ
τούτοις
ὅτι
τὰ
πάθη
|
καὶ |
τὰ
συμβεβηκότα
χωρίζοιτ'
ἂν
τῶν |
[1, 4] |
ἀρχήν
(ὕδωρ
γὰρ
καὶ
πῦρ
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
σώματά
ἐστιν)
καὶ |
[1, 3] |
πλείω
τὰ
κακὰ
τῶν
ἀγαθῶν
|
καὶ |
τὰ
φαῦλα
τῶν
καλῶν,
οὕτως |
[1, 4] |
περιειληφέναι
τὴν
τῶν
ἀριθμῶν
φύσιν,
|
καὶ |
τὰ
φερόμενα
κατὰ
τὸν
οὐρανὸν |
[1, 3] |
αἰτίαν
ταύτῃ,
τὸ
οὗ
ἕνεκα
|
καὶ |
τἀγαθόν
(τέλος
γὰρ
γενέσεως
καὶ |
[1, 4] |
ὁμολογούμενα
ἔν
τε
τοῖς
ἀριθμοῖς
|
καὶ |
ταῖς
ἁρμονίαις
πρὸς
τὰ
τοῦ |
[1, 5] |
γὰρ
συνήθης
γενόμενος
πρῶτον
Κρατύλῳ
|
καὶ |
ταῖς
Ηρακλειτείοις
δόξαις,
ὡς
ἁπάντων |
[1, 1] |
οὖν
ἄλλα
ταῖς
φαντασίαις
ζῇ
|
καὶ |
ταῖς
μνήμαις,
ἐμπειρίας
δὲ
μετέχει |
[1, 8] |
εἶναι·
ὥστε
δῆλον
ὅτι
ἐνδέχεται
|
καὶ |
τἆλλα
καὶ
εἶναι
καὶ
γίγνεσθαι |
[1, 3] |
ἐξέστω
κρίνειν
ὕστερον·
ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
τἀναντία
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἐνόντα
ἐφαίνετο |
[1, 3] |
τρεῖς
εἶναι
λέγουσι,
σχῆμά
τε
|
καὶ |
τάξιν
καὶ
θέσιν·
διαφέρειν
γάρ |
[1, 8] |
πλατὺ
καὶ
στενὸν
καὶ
βαθὺ
|
καὶ |
ταπεινόν·
ὥσπερ
οὖν
οὐδ'
ἀριθμὸς |
[1, 8] |
στενοῦ,
σῶμα
δ'
ἐκ
βαθέος
|
καὶ |
ταπεινοῦ.
Καίτοι
πῶς
ἕξει
ἢ |
[1, 1] |
κατὰ
τὸ
λόγον
ἔχειν
αὐτοὺς
|
καὶ |
τὰς
αἰτίας
γνωρίζειν.
Ὅλως
τε |
[1, 7] |
τοιαύτης
οὐσίας
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
|
καὶ |
τὰς
αἰτίας
ζητοῦσι
μόνης)
ὅσοι |
[1, 7] |
τὰ
ἔργα
διατηροῦσι
τὸ
συμβαῖνον,
|
καὶ |
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰ
αἴτια |
[1, 7] |
γὰρ
περὶ
τῆς
τοιαύτης
οὐσίας
|
καὶ |
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
αἰτίας |
[1, 1] |
σοφίαν
περὶ
τὰ
πρῶτα
αἴτια
|
καὶ |
τὰς
ἀρχὰς
ὑπολαμβάνουσι
πάντες·
ὥστε, |
[1, 7] |
καλούμενος
οὐρανός.
Τὰς
δ'
αἰτίας
|
καὶ |
τὰς
ἀρχάς,
ὥσπερ
εἴπομεν,
ἱκανὰς |
[1, 8] |
τοιαῦτἀ·
κατὰ
δὲ
τὸ
ἀναγκαῖον
|
καὶ |
τὰς
δόξας
τὰς
περὶ
αὐτῶν, |
[1, 3] |
τοιούτοις
τοὐναντίον.
Μετὰ
δὲ
τούτους
|
καὶ |
τὰς
τοιαύτας
ἀρχάς,
ὡς
οὐχ |
[1, 7] |
ἀριθμοὺς
οἴεται
καὶ
ταῦτα
εἶναι
|
καὶ |
τὰς
τούτων
αἰτίας,
ἀλλὰ
τοὺς |
[1, 7] |
φησιν·
καίτοι
κἀκεῖνος
ἀριθμοὺς
οἴεται
|
καὶ |
ταῦτα
εἶναι
καὶ
τὰς
τούτων |
[1, 3] |
δὲ
πάθεσι
μεταβαλλούσης,
τοῦτο
στοιχεῖον
|
καὶ |
ταύτην
ἀρχήν
φασιν
εἶναι
τῶν |
[1, 1] |
δ'
ὅσα
πρὸς
τῇ
μνήμῃ
|
καὶ |
ταύτην
ἔχει
τὴν
αἴσθησιν.
Τὰ |
[1, 4] |
ταύτῃ
τὴν
ὅθεν
ἡ
κίνησις,
|
καὶ |
ταύτην
παρὰ
τῶν
μὲν
μίαν |
[1, 7] |
τινὰ
φύσιν
ὡς
ὕλην
τιθέασι,
|
καὶ |
ταύτην
σωματικὴν
καὶ
μέγεθος
ἔχουσαν, |
[1, 8] |
ἀϊδίων
δέ,
τὸ
δυὰς
ἓν
|
καὶ |
ταὐτόν,
ἢ
ἐπί
τ'
αὐτῆς |
[1, 1] |
καὶ
ἐμπειρία,
ἀποβαίνει
δ'
ἐπιστήμη
|
καὶ |
τέχνη
διὰ
τῆς
ἐμπειρίας
τοῖς |
[1, 1] |
τὸ
δὲ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος
|
καὶ |
τέχνῃ
καὶ
λογισμοῖς.
Γίγνεται
δ' |
[1, 1] |
(α)
Καὶ
δοκεῖ
σχεδὸν
ἐπιστήμῃ
|
καὶ |
τέχνῃ
ὅμοιον
εἶναι
καὶ
ἐμπειρία, |
[1, 5] |
τῇ
τε
τοῦ
τί
ἐστι
|
καὶ |
τῇ
κατὰ
τὴν
ὕλην
(τὰ |
[1, 3] |
φύσεως
ὑπολαβεῖν·
Ωκεανόν
τε
γὰρ
|
καὶ |
Τηθὺν
ἐποίησαν
τῆς
γενέσεως
πατέρας, |
[1, 1] |
ἴσασιν·
οἱ
δὲ
τὸ
διότι
|
καὶ |
τὴν
αἰτίαν
γνωρίζουσιν.
Διὸ
καὶ |
[1, 2] |
ἢ
τὴν
τῶν
ἀποβαινόντων
ἕνεκεν,
|
καὶ |
τὴν
ἀρχικωτέραν
τῆς
ὑπηρετούσης
μᾶλλον |
[1, 3] |
φιλοσοφίας
ὕδωρ
φησὶν
εἶναι
(διὸ
|
καὶ |
τὴν
γῆν
ἐφ'
ὕδατος
ἀπεφήνατο |
[1, 7] |
καίτοι
διὰ
τί
ποτ'
οὐ
|
καὶ |
τὴν
γῆν
λέγουσιν,
ὥσπερ
οἱ |
[1, 4] |
τις
οἴοιτο
ταὐτὸν
εἶναι
διπλάσιον
|
καὶ |
τὴν
δυάδα
διότι
πρῶτον
ὑπάρχει |
[1, 2] |
οὗ
δεῖ
τυγχάνειν
τὴν
ζήτησιν
|
καὶ |
τὴν
ὅλην
μέθοδον.
~Ἐπεὶ
δὲ |
[1, 6] |
τὸ
δὲ
τί
ἦν
εἶναι
|
καὶ |
τὴν
οὐσίαν
σαφῶς
μὲν
οὐθεὶς |
[1, 2] |
πᾶσιν
εἶναι
καὶ
ἀρχή
τις,
|
καὶ |
τὴν
τοιαύτην
ἢ
μόνος
ἢ |
[1, 3] |
ἀρχὴν
εἶναι
τῶν
ὄντων
ἔθεσαν,
|
καὶ |
τὴν
τοιαύτην
ὅθεν
ἡ
κίνησις |
[1, 3] |
τὸ
ἓν
ἀκίνητόν
φασιν
εἶναι
|
καὶ |
τὴν
φύσιν
ὅλην
οὐ
μόνον |
[1, 6] |
εἰρηκότες
περί
τε
τῶν
ἀρχῶν
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας·
ὅμως
δὲ
τοσοῦτόν |
[1, 3] |
φύσει
τὸν
αἴτιον
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
τῆς
τάξεως
πάσης
οἷον
νήφων |
[1, 8] |
ταὐτόν,
ἢ
ἐπί
τ'
αὐτῆς
|
καὶ |
τῆς
τινός;
εἰ
δὲ
μὴ |
[1, 8] |
καὶ
διαφορὰν
εἶναι
τῆς
οὐσίας
|
καὶ |
τῆς
ὕλης
ἢ
ὕλην,
οἷον |
[1, 3] |
ἐστίν,
διὰ
τί
τοῦτο
συμβαίνει
|
καὶ |
τί
τὸ
αἴτιον;
Οὐ
γὰρ |
[1, 2] |
νομίζειν
τιμιωτέραν.
Ἡ
γὰρ
θειοτάτη
|
καὶ |
τιμιωτάτη·
τοιαύτη
δὲ
διχῶς
ἂν |
[1, 4] |
οἱ
δὲ
Πυθαγόρειοι
καὶ
πόσαι
|
καὶ |
τίνες
αἱ
ἐναντιώσεις
ἀπεφήναντο.
Παρὰ |
[1, 4] |
δ'
ὅσαι
παρὰ
τῶν
ἑτέρων,
|
καὶ |
τίνες
αὗταί
εἰσιν.
Πῶς
μέντοι |
[1, 7] |
γὰρ
αὐτὰ
ἂν
πάσχοι
τἀναντία,
|
καὶ |
τὶς
εἴη
ἂν
μία
φύσις |
[1, 5] |
τοῖς
δ'
εἴδεσι
τὸ
ἕν)
|
καὶ |
τίς
ἡ
ὕλη
ἡ
ὑποκειμένη |
[1, 2] |
τῆς
ἐπιστήμης
τῆς
ζητουμένης,
εἴρηται,
|
καὶ |
τίς
ὁ
σκοπὸς
οὗ
δεῖ |
[1, 3] |
καὶ
πρῶτον
λέγειν
τὸ
κακὸν
|
καὶ |
τὸ
ἀγαθὸν
ἀρχὰς
Εμπεδοκλέα,
τάχ' |
[1, 3] |
τὸ
καλὸν
ἀλλὰ
καὶ
ἀταξία
|
καὶ |
τὸ
αἰσχρόν,
(α)
καὶ
πλείω |
[1, 2] |
μετρεῖταἰ·
δεῖ
δὲ
εἰς
τοὐναντίον
|
καὶ |
τὸ
ἄμεινον
κατὰ
τὴν
παροιμίαν |
[1, 4] |
ἐστιν
αὐτῶν,
ὅτι
τὸ
πεπερασμένον
|
καὶ |
τὸ
ἄπειρον
(καὶ
τὸ
ἓν) |
[1, 5] |
πολλὰς
ποιεῖ.
Ὁμοίως
δ'
ἔχει
|
καὶ |
τὸ
ἄρρεν
πρὸς
τὸ
θῆλυ· |
[1, 8] |
καὶ
τὸ
δίπουν,
ἅμα
δὲ
|
καὶ |
τὸ
αὐτοάνθρωπος.
Ἔτι
οὐ
μόνον |
[1, 8] |
οἷον
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ
ζῷον
|
καὶ |
τὸ
δίπουν,
ἅμα
δὲ
καὶ |
[1, 3] |
σωζομένης
ἐκείνης.
Τὸ
μέντοι
πλῆθος
|
καὶ |
τὸ
εἶδος
τῆς
τοιαύτης
ἀρχῆς |
[1, 4] |
ἀναγκαζόμενος
δ'
ἀκολουθεῖν
τοῖς
φαινομένοις,
|
καὶ |
τὸ
ἓν
μὲν
κατὰ
τὸν |
[1, 4] |
τὸ
πεπερασμένον
καὶ
τὸ
ἄπειρον
|
(καὶ |
τὸ
ἓν)
οὐχ
ἑτέρας
τινὰς |
[1, 6] |
ὕλην
τοῖς
αἰσθητοῖς
τὰ
εἴδη
|
καὶ |
τὸ
ἓν
τοῖς
εἴδεσιν
οὔθ' |
[1, 1] |
ἀλλ'
ὅμως
τό
γε
εἰδέναι
|
καὶ |
τὸ
ἐπαΐειν
τῇ
τέχνῃ
τῆς |
[1, 2] |
περὶ
ἑκάστοὐ,
τὸ
δ'
εἰδέναι
|
καὶ |
τὸ
ἐπίστασθαι
αὐτῶν
ἕνεκα
μάλισθ' |
[1, 1] |
ἐμπειρίας
ἔχῃ
τις
τὸν
λόγον,
|
καὶ |
τὸ
καθόλου
μὲν
γνωρίζῃ
τὸ |
[1, 3] |
φύσει,
καὶ
οὐ
μόνον
τάξις
|
καὶ |
τὸ
καλὸν
ἀλλὰ
καὶ
ἀταξία |
[1, 3] |
Δημόκριτος
στοιχεῖα
μὲν
τὸ
πλῆρες
|
καὶ |
τὸ
κενὸν
εἶναί
φασι,
λέγοντες |
[1, 5] |
μὲν
οὖν
ὕλην
τὸ
μέγα
|
καὶ |
τὸ
μικρὸν
εἶναι
ἀρχάς,
ὡς |
[1, 5] |
αὕτη
δυάς
ἐστι,
τὸ
μέγα
|
καὶ |
τὸ
μικρόν,
ἔτι
δὲ
τὴν |
[1, 6] |
(οἷον
Πλάτων
μὲν
τὸ
μέγα
|
καὶ |
τὸ
μικρὸν
λέγων,
οἱ
δ' |
[1, 8] |
ἢ
ὕλην,
οἷον
τὸ
μέγα
|
καὶ |
τὸ
μικρόν,
ὥσπερ
καὶ
οἱ |
[1, 8] |
καλοῖ
ἄνθρωπον
τόν
τε
Καλλίαν
|
καὶ |
τὸ
ξύλον,
μηδεμίαν
κοινωνίαν
ἐπιβλέψας |
[1, 2] |
εἶναι
θεωρητικήν·
καὶ
γὰρ
τἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
οὗ
ἕνεκα
ἓν
τῶν |
[1, 4] |
ἀριθμοῦ
στοιχεῖα
τό
τε
ἄρτιον
|
καὶ |
τὸ
περιττόν,
τούτων
δὲ
τὸ |
[1, 8] |
δυάδα
πρώτην
ἀλλὰ
τὸν
ἀριθμόν,
|
καὶ |
τὸ
πρός
τι
τοῦ
καθ' |
[1, 9] |
τε
καὶ
κατ'
ἀρχὰς
οὖσα
|
(καὶ |
τὸ
πρῶτον)
ἐπεὶ
καὶ
Εμπεδοκλῆς |
[1, 2] |
θαυμάζειν
οἱ
ἄνθρωποι
καὶ
νῦν
|
καὶ |
τὸ
πρῶτον
ἤρξαντο
φιλοσοφεῖν,
ἐξ |
[1, 3] |
πάθεσιν
αὐτῆς
γεννῶσι,
τὸ
μανὸν
|
καὶ |
τὸ
πυκνὸν
ἀρχὰς
τιθέμενοι
τῶν |
[1, 8] |
οἱ
φυσιολόγοι
φασὶ
τὸ
μανὸν
|
καὶ |
τὸ
πυκνόν,
πρώτας
τοῦ
ὑποκειμένου |
[1, 3] |
αἰτίαν
φαμὲν
εἶναι
τὴν
οὐσίαν
|
καὶ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
(ἀνάγεται |
[1, 5] |
ἕν,
παραπλησίως
τοῖς
Πυθαγορείοις
ἔλεγε,
|
καὶ |
τὸ
τοὺς
ἀριθμοὺς
αἰτίους
εἶναι |
[1, 3] |
πρῶτον)
ἑτέραν
δὲ
τὴν
ὕλην
|
καὶ |
τὸ
ὑποκείμενον,
τρίτην
δὲ
ὅθεν |
[1, 7] |
παραπλήσιον
τοῖς
τε
ὕστερον
λέγουσι
|
καὶ |
τοῖς
νῦν
φαινομένοις
μᾶλλον.
Ἀλλὰ |
[1, 7] |
καλούμενοι
Πυθαγόρειοι
ταῖς
μὲν
ἀρχαῖς
|
καὶ |
τοῖς
στοιχείοις
ἐκτοπωτέροις
χρῶνται
τῶν |
[1, 3] |
φύσιν,
ὕδατι
δὲ
καὶ
γῇ
|
καὶ |
τοῖς
τοιούτοις
τοὐναντίον.
Μετὰ
δὲ |
[1, 7] |
εἶναι
τὰ
τοῦ
ἀριθμοῦ
πάθη
|
καὶ |
τὸν
ἀριθμὸν
τῶν
κατὰ
τὸν |
[1, 2] |
οὐδὲν
σοφόν)
ἔτι
τὸν
ἀκριβέστερον
|
καὶ |
τὸν
διδασκαλικώτερον
τῶν
αἰτιῶν
σοφώτερον |
[1, 4] |
ὄντων
στοιχεῖα
πάντων
ὑπέλαβον
εἶναι,
|
καὶ |
τὸν
ὅλον
οὐρανὸν
ἁρμονίαν
εἶναι |
[1, 3] |
Τηθὺν
ἐποίησαν
τῆς
γενέσεως
πατέρας,
|
καὶ |
τὸν
ὅρκον
τῶν
θεῶν
ὕδωρ, |
[1, 3] |
οὖν,
ὥσπερ
λέγομεν,
οὕτω
τε
|
καὶ |
τοσαύτας
εἴρηκε
τὰς
ἀρχάς·
Λεύκιππος |
[1, 2] |
Τὰς
μὲν
οὖν
ὑπολήψεις
τοιαύτας
|
καὶ |
τοσαύτας
ἔχομεν
περὶ
τῆς
σοφίας |
[1, 8] |
λέγεται,
ὡς
καὶ
τοῦ
εἶναι
|
καὶ |
τοῦ
γίγνεσθαι
αἴτια
τὰ
εἴδη |
[1, 2] |
ἐπιστημῶν
δὲ
τὴν
αὑτῆς
ἕνεκεν
|
καὶ |
τοῦ
εἰδέναι
χάριν
αἱρετὴν
οὖσαν |
[1, 8] |
τῷ
Φαίδωνι
οὕτω
λέγεται,
ὡς
|
καὶ |
τοῦ
εἶναι
καὶ
τοῦ
γίγνεσθαι |
[1, 6] |
ὑπολαμβάνουσιν
ἀκινησίας
γὰρ
αἴτια
μᾶλλον
|
καὶ |
τοῦ
ἐν
ἠρεμίᾳ
εἶναι
φασιν |
[1, 5] |
ἔτι
δὲ
τὴν
τοῦ
εὖ
|
καὶ |
τοῦ
κακῶς
αἰτίαν
τοῖς
στοιχείοις |
[1, 3] |
ἡμμένοι
φαίνονται,
τῆς
τε
ὕλης
|
καὶ |
τοῦ
ὅθεν
ἡ
κίνησις,
ἀμυδρῶς |
[1, 5] |
Τὸ
μὲν
οὖν
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τοὺς
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ
πράγματα |
[1, 1] |
καὶ
τὴν
αἰτίαν
γνωρίζουσιν.
Διὸ
|
καὶ |
τοὺς
ἀρχιτέκτονας
περὶ
ἕκαστον
τιμιωτέρους |
[1, 4] |
ἐν
ἀριθμοῖς
ὁρῶντες
τὰ
πάθη
|
καὶ |
τοὺς
λόγους,
Ἐπεὶ
δὴ
τὰ |
[1, 3] |
ὑγροῖς.
Εἰσὶ
δέ
τινες
οἳ
|
καὶ |
τοὺς
παμπαλαίους
καὶ
πολὺ
πρὸ |
[1, 3] |
φύσεως,
(β)
ὅμως
δὲ
παραλάβωμεν
|
καὶ |
τοὺς
πρότερον
ἡμῶν
εἰς
ἐπίσκεψιν |
[1, 3] |
κατὰ
τὴν
ἄλλην
μεταβολὴν
πᾶσαν·
|
καὶ |
τοῦτο
αὐτῶν
ἴδιόν
ἐστιν.
(β) |
[1, 8] |
εἴπερ
ἐστί
τι
ἓν
αὐτὸ
|
καὶ |
τοῦτό
ἐστιν
ἀρχή,
πλεοναχῶς
λέγεται |
[1, 8] |
λεγομένων,
ἀδύνατον
εὑρεῖν,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ζητοῦντας
ἐξ |
[1, 3] |
τὸ
θερμὸν
ἐκ
τούτου
γιγνόμενον
|
καὶ |
τούτῳ
ζῶν
(τὸ
δ'
ἐξ |
[1, 3] |
αἰτίαν
πλὴν
εἰ
ἄρα
Παρμενίδῃ,
|
καὶ |
τούτῳ
κατὰ
τοσοῦτον
ὅσον
οὐ |
[1, 9] |
φυσικοῖς
αἰτίας
ζητεῖν
ἐοίκασι
πάντες,
|
καὶ |
τούτων
ἐκτὸς
οὐδεμίαν
ἔχοιμεν
ἂν |
[1, 4] |
δυοῖν
τε
αἰτίαιν
τυγχάνουσι
κεχρημένοι,
|
καὶ |
τούτων
τὴν
ἑτέραν
οἱ
μὲν |
[1, 3] |
τὸ
ὂν
ῥυσμῷ
καὶ
διαθιγῇ
|
καὶ |
τροπῇ
μόνον·
τούτων
δὲ
ὁ |
[1, 9] |
πρότερον
εἰρημένων·
ἀλλ'
ἀμυδρῶς
ταύτας,
|
καὶ |
τρόπον
μέν
τινα
πᾶσαι
πρότερον |
[1, 8] |
δι'
ἐπαγωγῆς.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
|
καὶ |
τυγχάνοι
σύμφυτος
οὖσα,
(α)
θαυμαστὸν |
[1, 3] |
οἰηθῆναι·
οὐδ'
αὖ
τῷ
αὐτομάτῳ
|
καὶ |
τύχῃ
τοσοῦτον
ἐπιτρέψαι
πρᾶγμα
καλῶς |
[1, 9] |
μὴν
ὁμοίως
ἀναγκαῖον
καὶ
σάρκας
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
εἶναι
τὸν |
[1, 9] |
καὶ
σὰρξ
καὶ
ὀστοῦν
ἔσται
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
καὶ
οὐ |
[1, 7] |
λόγῳ
τούτῳ
λέγοιεν·
τοιοῦτον
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστος
ὁμολογεῖ
τὸ |
[1, 3] |
τὸ
πῦρ
εἰς
ἓν
συγκρίνεται
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
στοιχείων
ἕκαστον·
ὅταν |
[1, 4] |
Παρὰ
μὲν
οὖν
τῶν
πρότερον
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τοσαῦτα
ἔστι
λαβεῖν. |
[1, 1] |
τίς
διαφορὰ
τέχνης
καὶ
ἐπιστήμης
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ὁμογενῶν·
οὗ |
[1, 4] |
καὶ
νοῦς
ἕτερον
δὲ
καιρὸς
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ὡς
εἰπεῖν
ἕκαστον |
[1, 8] |
κατὰ
τὸ
ἓν
ἐπὶ
πολλῶν
|
καὶ |
τῶν
ἀποφάσεων,
κατὰ
δὲ
τὸ |
[1, 1] |
ποιουμένων
ἴσασιν
(τοὺς
δ'
ὥσπερ
|
καὶ |
τῶν
ἀψύχων
ἔνια
ποιεῖ
μέν, |
[1, 2] |
σοφώτερον
εἶναι
περὶ
πᾶσαν
ἐπιστήμην·
|
καὶ |
τῶν
ἐπιστημῶν
δὲ
τὴν
αὑτῆς |
[1, 3] |
ἁπάντων
αἴτιον
αὐτὸ
τἀγαθόν
ἐστι
|
(καὶ |
τῶν
κακῶν
τὸ
κακόν)
Οὗτοι |
[1, 4] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
σώματά
ἐστιν)
|
καὶ |
τῶν
μὲν
μίαν
τῶν
δὲ |
[1, 1] |
ἄλλων·
πλειόνων
δ'
εὑρισκομένων
τεχνῶν
|
καὶ |
τῶν
μὲν
πρὸς
τἀναγκαῖα
τῶν |
[1, 8] |
μὲν
ταὐτὸ
εἶδος
τῶν
ἰδεῶν
|
καὶ |
τῶν
μετεχόντων,
ἔσται
τι
κοινόν |
[1, 2] |
τε
τῶν
τῆς
σελήνης
παθημάτων
|
καὶ |
τῶν
περὶ
τὸν
ἥλιον
καὶ |
[1, 8] |
μᾶλλον
ἐπὶ
τῶν
φθαρτῶν
δυάδων,
|
καὶ |
τῶν
πολλῶν
μὲν
ἀϊδίων
δέ, |
[1, 5] |
ἀπέδωκεν
ἑκατέροις
ἑκατέραν,
ὥσπερ
φαμὲν
|
καὶ |
τῶν
προτέρων
ἐπιζητῆσαί
τινας
φιλοσόφων, |
[1, 2] |
τοσαύτας
ἔχομεν
περὶ
τῆς
σοφίας
|
καὶ |
τῶν
σοφῶν·
τούτων
δὲ
τὸ |
[1, 3] |
φύσει,
γῇ
τε
καὶ
ἀέρι
|
καὶ |
ὕδατι·
λάβοι
δ'
ἄν
τις |
[1, 4] |
ἢ
ἐν
πυρὶ
καὶ
γῇ
|
καὶ |
ὕδατι,
ὅτι
τὸ
μὲν
τοιονδὶ |
[1, 8] |
ἐν
ἀριθμοῖς
πυρὸς
καὶ
γῆς
|
καὶ |
ὕδατος
καὶ
ἀέρος,
καὶ
ἄλλων |
[1, 9] |
ἐκεῖνος
λέγει,
πῦρ
καὶ
γῆν
|
καὶ |
ὕδωρ
καὶ
ἀέρα.
Ἀλλὰ
ταῦτα |
[1, 6] |
Εμπεδοκλῆς
δὲ
πῦρ
καὶ
γῆν
|
καὶ |
ὕδωρ
καὶ
ἀέρα,
Αναξαγόρας
δὲ |
[1, 7] |
πῶς
ποιοῦνται,
λέγω
δὲ
πῦρ
|
καὶ |
ὕδωρ
καὶ
γῆν
καὶ
ἀέρα. |
[1, 7] |
μία
φύσις
ἡ
γιγνομένη
πῦρ
|
καὶ |
ὕδωρ,
ὃ
ἐκεῖνος
οὔ
φησιν. |
[1, 7] |
δὲ
πρὸς
τὸ
πρότερον
εἶναι
|
καὶ |
ὕστερον
διαφέρει
πλεῖστον.
Τῇ
μὲν |
[1, 5] |
αὐτῶν
οὐκ
οὔσης,
ταῦτα
μὲν
|
καὶ |
ὕστερον
οὕτως
ὑπέλαβεν·
(β)
Σωκράτους |
[1, 8] |
τῶν
αἰσθητῶν
ἢ
τοῖς
γιγνομένοις
|
καὶ |
φθειρομένοις·
οὔτε
γὰρ
κινήσεως
οὔτε |
[1, 3] |
γὰρ
ὅτι
μάλιστα
πᾶσα
γένεσις
|
καὶ |
φθορὰ
ἔκ
τινος
ἑνὸς
ἢ |
[1, 7] |
κινήσεως
καὶ
μεταβολῆς
γένεσιν
εἶναι
|
καὶ |
φθορὰν
ἢ
τὰ
τῶν
φερομένων |
[1, 7] |
μὲν
τοῖς
περὶ
γένεσιν
λόγοις
|
καὶ |
φθορὰν
καὶ
κίνησιν
οἰκεῖοι
τυγχάνουσι |
[1, 3] |
ὅλην
οὐ
μόνον
κατὰ
γένεσιν
|
καὶ |
φθοράν
(τοῦτο
μὲν
γὰρ
ἀρχαῖόν |
[1, 7] |
καὶ
ἀσωμάτων.
Καὶ
περὶ
γενέσεως
|
καὶ |
φθορᾶς
ἐπιχειροῦντες
τὰς
αἰτίας
λέγειν, |
[1, 3] |
εἰς
ἐπίσκεψιν
τῶν
ὄντων
ἐλθόντας
|
καὶ |
φιλοσοφήσαντας
περὶ
τῆς
ἀληθείας.
Δῆλον |
[1, 2] |
πάντα
τὰ
ὑποκείμενἀ,
σχεδὸν
δὲ
|
καὶ |
χαλεπώτατα
ταῦτα
γνωρίζειν
τοῖς
ἀνθρώποις, |
[1, 4] |
Μέχρι
μὲν
οὖν
τῶν
Ιταλικῶν
|
καὶ |
χωρὶς
ἐκείνων
μορυχώτερον
εἰρήκασιν
οἱ |
[1, 7] |
(τῶν
γὰρ
αὐτῶν
μῖξίς
ἐστι
|
καὶ |
χωρισμόσ)
ὅμως
εἴ
τις
ἀκολουθήσειε |
[1, 3] |
ἐνδέχεται
λέγειν,
οἷον
τοῖς
θερμὸν
|
καὶ |
ψυχρὸν
ἢ
πῦρ
καὶ
γῆν· |
[1, 4] |
τὰς
ἀρχὰς
πάλιν
τίθησι,
θερμὸν
|
καὶ |
ψυχρόν,
οἷον
πῦρ
καὶ
γῆν |
[1, 4] |
ἐπραγματεύθησαν.
Ὡρίζοντό
τε
γὰρ
ἐπιπολαίως,
|
καὶ |
ᾧ
πρώτῳ
ὑπάρξειεν
ὁ
λεχθεὶς |
[1, 4] |
καὶ
ὡς
ὕλην
τοῖς
οὖσι
|
καὶ |
ὡς
πάθη
τε
καὶ
ἕξεις, |
[1, 4] |
τὸν
ἀριθμὸν
νομίζοντες
ἀρχὴν
εἶναι
|
καὶ |
ὡς
ὕλην
τοῖς
οὖσι
καὶ |