Livre, Chap.
[1, 3]	τροπὴ θέσις· διαφέρει γὰρ τὸ	μὲν	Α τοῦ Ν σχήματι τὸ
[1, 7]	τοὐναντίον ἂν εἴη τούτων, ὕδωρ	μὲν	ἀέρος πρότερον γῆ δὲ ὕδατος.
[1, 8]	εἰσιν; Οὐδὲ γὰρ εἰ οἱ	μὲν	ἀΐδιοι οἱ δὲ μή, οὐδὲν
[1, 8]	φθαρτῶν δυάδων, καὶ τῶν πολλῶν	μὲν	ἀϊδίων δέ, τὸ δυὰς ἓν
[1, 7]	θεωρίαν, τῶν δ' ὄντων τὰ	μὲν	αἰσθητὰ τὰ δ' οὐκ αἰσθητὰ
[1, 5]	εἶναί φησι μεταξύ, διαφέροντα τῶν	μὲν	αἰσθητῶν τῷ ἀΐδια καὶ ἀκίνητα
[1, 3]	αἴτια λέγεται τετραχῶς, ὧν μίαν	μὲν	αἰτίαν φαμὲν εἶναι τὴν οὐσίαν
[1, 4]	τοὺς λόγους, Ἐπεὶ δὴ τὰ	μὲν	ἄλλα τοῖς ἀριθμοῖς ἐφαίνοντο τὴν
[1, 1]	μὴ δυναμένων μνημονεύειν ἐστί, φρόνιμα	μὲν	ἄνευ τοῦ μανθάνειν ὅσα μὴ
[1, 7]	ζητοῦσι μόνης) ὅσοι δὲ περὶ	μὲν	ἁπάντων τῶν ὄντων ποιοῦνται τὴν
[1, 7]	μὲν οὖν καλούμενοι Πυθαγόρειοι ταῖς	μὲν	ἀρχαῖς καὶ τοῖς στοιχείοις ἐκτοπωτέροις
[1, 1]	ζῷα, ἐκ δὲ ταύτης τοῖς	μὲν	αὐτῶν οὐκ ἐγγίγνεται μνήμη, τοῖς
[1, 7]	καὶ ὕστερον διαφέρει πλεῖστον. Τῇ	μὲν	γὰρ ἂν δόξειε στοιχειωδέστατον εἶναι
[1, 8]	ἐνυπάρχοντά γε τοῖς μετέχουσιν· οὕτω	μὲν	γὰρ ἂν ἴσως αἴτια δόξειεν
[1, 3]	κατὰ γένεσιν καὶ φθοράν (τοῦτο	μὲν	γὰρ ἀρχαῖόν τε καὶ πάντες
[1, 3]	τὸ δὲ νεῖκος συγκρίνει. Ὅταν	μὲν	γὰρ εἰς τὰ στοιχεῖα διίστηται
[1, 5]	οὐ γὰρ εὔλογον οὕτως. Οἱ	μὲν	γὰρ ἐκ τῆς ὕλης πολλὰ
[1, 1]	τῆς ἐμπειρίας τοῖς ἀνθρώποις· ἡ	μὲν	γὰρ ἐμπειρία τέχνην ἐποίησεν, ὡς
[1, 1]	ἴσασιν οἱ δ' οὔ. Οἱ	μὲν	γὰρ ἔμπειροι τὸ ὅτι μὲν
[1, 4]	ἐστι τῇ νῦν σκέψει. Παρμενίδης	μὲν	γὰρ ἔοικε τοῦ κατὰ τὸν
[1, 1]	περὶ τῶν ὁμοίων ὑπόληψις. Τὸ	μὲν	γὰρ ἔχειν ὑπόληψιν ὅτι Καλλίᾳ
[1, 6]	λέγουσιν οὐδ' ὅνπερ πέφυκεν. Οἱ	μὲν	γὰρ νοῦν λέγοντες ἢ φιλίαν
[1, 8]	οὐθένα φαίνεται τούτων· ἐξ ἐνίων	μὲν	γὰρ οὐκ ἀνάγκη γίγνεσθαι συλλογισμόν,
[1, 7]	ἢ παρὰ τοῦτον ἄλλος; Ὁ	μὲν	γὰρ Πλάτων ἕτερον εἶναί φησιν·
[1, 4]	ἕτερον τρόπον οὗτοι λέγουσιν· ἐκεῖνοι	μὲν	γὰρ προστιθέασι κίνησιν, γεννῶντές γε
[1, 5]	μέθεξιν τοὔνομα μόνον μετέβαλεν· οἱ	μὲν	γὰρ Πυθαγόρειοι μιμήσει τὰ ὄντα
[1, 7]	στοιχείων εἴληφέ τινα κριτήν, οἱ	μὲν	γὰρ πῦρ οἱ δ' ὕδωρ
[1, 7]	καὶ γῆν καὶ ἀέρα. Τὰ	μὲν	γὰρ συγκρίσει τὰ δὲ διακρίσει
[1, 8]	καὶ περὶ ἐνίας συλλαβάς· οἱ	μὲν	γὰρ τὸ ζα ἐκ τοῦ
[1, 3]	αὐτῶν Στύγα (τῶν ποιητῶν) τιμιώτατον	μὲν	γὰρ τὸ πρεσβύτατον, ὅρκος δὲ
[1, 5]	ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ· τὸ	μὲν	γὰρ ὑπὸ μιᾶς πληροῦται ὀχείας,
[1, 6]	δέ πως φαίνονται θιγγάνοντες. Οἱ	μὲν	γὰρ ὡς ὕλην τὴν ἀρχὴν
[1, 2]	τῶν ἐξ ἀρχῆς ζητήσεων. Ἄρχονται	μὲν	γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπὸ τοῦ
[1, 1]	τὸν λόγον, καὶ τὸ καθόλου	μὲν	γνωρίζῃ τὸ δ' ἐν τούτῳ
[1, 4]	πρὸς τὴν νῦν ζήτησιν, οἱ	μὲν	δύο καὶ πάμπαν ὡς ὄντες
[1, 8]	τῶν φανερῶν τὸ αἴτιον, τοῦτο	μὲν	εἰάκαμεν (οὐθὲν γὰρ λέγομεν περὶ
[1, 7]	δὲ πῶς δεῖ λαβεῖν αἴτια	μὲν	εἶναι τὰ τοῦ ἀριθμοῦ πάθη
[1, 4]	φερόμενα κατὰ τὸν οὐρανὸν δέκα	μὲν	εἶναί φασιν, ὄντων δὲ ἐννέα
[1, 7]	ἀπόδειξιν δὲ λέγωσιν ὅτι τούτων	μὲν	ἕκαστον ἀριθμός ἐστι, συμβαίνει δὲ
[1, 6]	διωρισμένων εἴρηκεν, ἀλλὰ πάντες ἀμυδρῶς	μὲν	ἐκείνων δέ πως φαίνονται θιγγάνοντες.
[1, 1]	ἐχόντων (αἴτιον δ' ὅτι ἡ	μὲν	ἐμπειρία τῶν καθ' ἕκαστόν ἐστι
[1, 1]	ὥστε, καθάπερ εἴρηται πρότερον, ὁ	μὲν	ἔμπειρος τῶν ὁποιανοῦν ἐχόντων αἴσθησιν
[1, 8]	γὰρ τῷ γεωμετρεῖν μανθάνοντι ἄλλα	μὲν	ἐνδέχεται προειδέναι, ὧν δὲ ἡ
[1, 5]	ὑποκειμένη καθ' ἧς τὰ εἴδη	μὲν	ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν τὸ δ'
[1, 2]	γένοιτο μᾶλλον. Ὑπολαμβάνομεν δὴ πρῶτον	μὲν	ἐπίστασθαι πάντα τὸν σοφὸν ὡς
[1, 8]	ἔλλειψις. Περί τε κινήσεως, εἰ	μὲν	ἔσται ταῦτα κίνησις, δῆλον ὅτι
[1, 3]	γὰρ εὖ καὶ καλῶς τὰ	μὲν	ἔχειν τὰ δὲ γίγνεσθαι τῶν
[1, 8]	τὰς ἰδέας αἰτίας τιθέμενοι πρῶτον	μὲν	ζητοῦντες τωνδὶ τῶν ὄντων λαβεῖν
[1, 3]	Αναξαγόρας δὲ ὁ Κλαζομένιος τῇ	μὲν	ἡλικίᾳ πρότερος ὢν τούτου τοῖς
[1, 1]	μὲν γὰρ ἔμπειροι τὸ ὅτι	μὲν	ἴσασι, διότι δ' οὐκ ἴσασιν·
[1, 3]	δυσὶν οὖσι μόνοις, (β) πυρὶ	μὲν	καθ' αὑτὸ τοῖς δ' ἀντικειμένοις
[1, 5]	περὶ αὐτῶν οὐκ οὔσης, ταῦτα	μὲν	καὶ ὕστερον οὕτως ὑπέλαβεν· (β)
[1, 4]	τοῖς φαινομένοις, καὶ τὸ ἓν	μὲν	κατὰ τὸν λόγον πλείω δὲ
[1, 7]	ὅμως τίνα τρόπον ἔσται τὰ	μὲν	κοῦφα τὰ δὲ βάρος ἔχοντα
[1, 4]	περὶ τοῦ τί ἐστιν ἤρξαντο	μὲν	λέγειν καὶ ὁρίζεσθαι, λίαν δ'
[1, 9]	καὶ ἀέρα. Ἀλλὰ ταῦτα ἄλλου	μὲν	λέγοντος συνέφησεν ἂν ἐξ ἀνάγκης,
[1, 4]	καὶ τούτων τὴν ἑτέραν οἱ	μὲν	μίαν οἱ δὲ δύο ποιοῦσι,
[1, 4]	κίνησις, καὶ ταύτην παρὰ τῶν	μὲν	μίαν παρὰ τῶν δὲ δύο.
[1, 4]	τοιαῦτα σώματά ἐστιν) καὶ τῶν	μὲν	μίαν τῶν δὲ πλείους τὰς
[1, 7]	τὰς τούτων αἰτίας, ἀλλὰ τοὺς	μὲν	νοητοὺς αἰτίους τούτους δὲ αἰσθητούς.
[1, 3]	ἑκάτερον αὐτῶν, οὐδὲ ποιεῖ τὸ	μὲν	ξύλον κλίνην ὁ δὲ χαλκὸς
[1, 8]	εἰσι τὰ ὄντα, οἷον ὁδὶ	μὲν	ὁ> ἀριθμὸς ἄνθρωπος ὁδὶ δὲ
[1, 8]	μεμιγμένον τῷ λευκῷ, ἀλλ' οὗτος	μὲν	ὁ λόγος λίαν εὐκίνητος, ὃν
[1, 3]	αὐτὸ πάντες λέγουσιν, ἀλλὰ Θαλῆς	μὲν	ὁ τῆς τοιαύτης ἀρχηγὸς φιλοσοφίας
[1, 3]	κενὸν εἶναί φασι, λέγοντες τὸ	μὲν	ὂν τὸ δὲ μὴ ὄν,
[1, 8]	εἴ τις ἀριθμῆσαι βουλόμενος ἐλαττόνων	μὲν	ὄντων οἴοιτο μὴ δυνήσεσθαι, πλείω
[1, 7]	κατὰ λόγον, ὃν ἐκεῖνος αὐτὸς	μὲν	οὐ διήρθρωσεν, ἠκολούθησε μέντ' ἂν
[1, 4]	εἰρημένας αἰτίας ἐνδέχεται συνάγειν, σαφῶς	μὲν	οὐ διήρθρωται παρ' ἐκείνων, ἐοίκασι
[1, 6]	εἶναι καὶ τὴν οὐσίαν σαφῶς	μὲν	οὐθεὶς ἀποδέδωκε, (β) μάλιστα δ'
[1, 4]	ἀγαθὸν κακόν, μέγα μικρόν. Οὗτος	μὲν	οὖν ἀδιορίστως ἀπέρριψε περὶ τῶν
[1, 1]	καὶ πολλὰς δηλοῖ διαφοράς. Φύσει	μὲν	οὖν αἴσθησιν ἔχοντα γίγνεται τὰ
[1, 1]	ταύτην ἔχει τὴν αἴσθησιν. Τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα ταῖς φαντασίαις ζῇ
[1, 3]	εἰκῇ λέγοντας τοὺς πρότερον. Φανερῶς	μὲν	οὖν Αναξαγόραν ἴσμεν ἁψάμενον τούτων
[1, 3]	τὸ τιμιώτατόν ἐστιν. (α) εἰ	μὲν	οὖν ἀρχαία τις αὕτη καὶ
[1, 1]	οἷον καίει τὸ πῦρ· τὰ	μὲν	οὖν ἄψυχα φύσει τινὶ ποιεῖν
[1, 1]	τὸ τῶν ἱερέων ἔθνος. Εἴρηται	μὲν	οὖν ἐν τοῖς ἠθικοῖς τίς
[1, 7]	τοῦτο διέλθωμεν περὶ αὐτῶν. ~Ὅσοι	μὲν	οὖν ἕν τε τὸ πᾶν
[1, 3]	αὐτῶν ἴδιόν ἐστιν. (β) Τῶν	μὲν	οὖν ἓν φασκόντων εἶναι τὸ
[1, 1]	τῶν ποιητικῶν μᾶλλον. (α) Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ σοφία περί τινας
[1, 2]	γένοιτο ἡ διάμετρος μετρητή. Τίς	μὲν	οὖν ἡ φύσις τῆς ἐπιστήμης
[1, 3]	κινήσεως πάσης τοῦτ' ἐστίν) τεθεώρηται	μὲν	οὖν ἱκανῶς περὶ αὐτῶν ἡμῖν
[1, 4]	εἶναί φησι τὸν θεόν. Οὗτοι	μὲν	οὖν, καθάπερ εἴπομεν, ἀφετέοι πρὸς
[1, 6]	οἷον Εμπεδοκλέα καὶ Αναξαγόραν. ~Συντόμως	μὲν	οὖν καὶ κεφαλαιωδῶς ἐπεληλύθαμεν τίνες
[1, 7]	νῦν ἡμῖν προκειμένων σκέψιν. Οἱ	μὲν	οὖν καλούμενοι Πυθαγόρειοι ταῖς μὲν
[1, 6]	ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς λέγουσιν. Ὅτι	μὲν	οὖν ὀρθῶς διώρισται περὶ τῶν
[1, 3]	Ερμότιμος ὁ Κλαζομένιος εἰπεῖν. Οἱ	μὲν	οὖν οὕτως ὑπολαμβάνοντες ἅμα τοῦ
[1, 4]	πεπλάσθαι φασὶ τὴν οὐσίαν. Τῶν	μὲν	οὖν παλαιῶν καὶ πλείω λεγόντων
[1, 3]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Οἱ	μὲν	οὖν πάμπαν ἐξ ἀρχῆς ἁψάμενοι
[1, 3]	τὰ μόρια διακρίνεσθαι πάλιν. Εμπεδοκλῆς	μὲν	οὖν παρὰ τοὺς πρότερον πρῶτος
[1, 2]	ἂν ἔχοι ὁ θεός. Ἀναγκαιότεραι	μὲν	οὖν πᾶσαι ταύτης, ἀμείνων δ'
[1, 5]	τῶν ἀρχῶν ἐκείνων ἐστίν. Πλάτων	μὲν	οὖν περὶ τῶν ζητουμένων οὕτω
[1, 1]	ἀλλὰ μόνον ὅτι θερμόν. Τὸ	μὲν	οὖν πρῶτον εἰκὸς τὸν ὁποιανοῦν
[1, 3]	καὶ συνάξει τὰ πράγματα. Τούτους	μὲν	οὖν πῶς χρὴ διανεῖμαι περὶ
[1, 9]	ἐκ τῶν οἰκείων στοιχείων. ~Ὅτι	μὲν	οὖν τὰς εἰρημένας ἐν τοῖς
[1, 6]	εἶναι τὸ πρῶτον στοιχεῖον) οὗτοι	μὲν	οὖν ταύτης τῆς αἰτίας ἥψαντο
[1, 4]	τοῦ κατὰ τὴν φύσιν. Εἰς	μὲν	οὖν τὴν νῦν σκέψιν τῶν
[1, 5]	μεταξὺ τούτων οὐ τιθέασιν. Τὸ	μὲν	οὖν τὸ ἓν καὶ τοὺς
[1, 1]	(ἢ) πυρέττουσι καύσῳ, τέχνης. Πρὸς	μὲν	οὖν τὸ πράττειν ἐμπειρία τέχνης
[1, 7]	συμβέβηκεν εἶναι τὴν ὑπόληψιν) κατὰ	μὲν	οὖν τοῦτον τὸν λόγον οὔτ'
[1, 4]	τίνες αἱ ἐναντιώσεις ἀπεφήναντο. Παρὰ	μὲν	οὖν τούτων ἀμφοῖν τοσοῦτον ἔστι
[1, 9]	σαφῶς δὲ οὐκ εἴρηκεν. Περὶ	μὲν	οὖν τούτων δεδήλωται καὶ πρότερον·
[1, 3]	ἀπόλλυσθαι ἀλλὰ διαμένειν ἀΐδια. Ἐκ	μὲν	οὖν τούτων μόνην τις αἰτίαν
[1, 8]	στιγμαὶ ἐκ τίνος ἐνυπάρξουσιν; Τούτῳ	μὲν	οὖν τῷ γένει καὶ διεμάχετο
[1, 3]	τοῖς ἄλλοις ῥᾳθύμως ἀφεῖσαν. Περὶ	μὲν	οὖν τῶν δύο αἰτιῶν, ὥσπερ
[1, 4]	κατὰ τὸ μὴ ὄν. Ἐκ	μὲν	οὖν τῶν εἰρημένων καὶ παρὰ
[1, 4]	παρὰ τῶν δὲ δύο. Μέχρι	μὲν	οὖν τῶν Ιταλικῶν καὶ χωρὶς
[1, 7]	πρότερον γῆ δὲ ὕδατος. Περὶ	μὲν	οὖν τῶν μίαν τιθεμένων αἰτίαν
[1, 4]	ἔσται, ὃ κἀκείνοις συνέβαινεν. Παρὰ	μὲν	οὖν τῶν πρότερον καὶ τῶν
[1, 8]	αἰτίους τούτους δὲ αἰσθητούς. ~Περὶ	μὲν	οὖν τῶν Πυθαγορείων ἀφείσθω τὰ
[1, 5]	τῶν ὄντων εἶναι στοιχεῖα. Ὡς	μὲν	οὖν ὕλην τὸ μέγα καὶ
[1, 2]	τούτῳ τὸν ἧττον σοφόν. Τὰς	μὲν	οὖν ὑπολήψεις τοιαύτας καὶ τοσαύτας
[1, 3]	τῶν κακῶν τὸ κακόν) Οὗτοι	μὲν	οὖν, ὥσπερ λέγομεν, καὶ μέχρι
[1, 3]	θεωρῶν ἐκ τῶν ἐπῶν) Οὗτος	μὲν	οὖν, ὥσπερ λέγομεν, οὕτω τε
[1, 6]	εἶναι τὴν τοιαύτην φύσιν τῆς	μὲν	οὐσίας αἴτιόν φασιν εἶναι, οὐ
[1, 8]	οὐσίαν οἰόμενοι λέγειν αὐτῶν ἑτέρας	μὲν	οὐσίας εἶναί φαμεν, ὅπως δ'
[1, 3]	εἰς ὃ φθείρεται τελευταῖον, τῆς	μὲν	οὐσίας ὑπομενούσης τοῖς δὲ πάθεσι
[1, 7]	μετασχεῖν εἴδους τινός, ὥστε λέγει	μὲν	οὔτ' ὀρθῶς οὔτε σαφῶς, βούλεται
[1, 2]	τῶν σοφῶν· τούτων δὲ τὸ	μὲν	πάντα ἐπίστασθαι τῷ μάλιστα ἔχοντι
[1, 4]	τὴν ὕλην (διὸ καὶ ὁ	μὲν	πεπερασμένον ὁ δ' ἄπειρόν φησιν
[1, 4]	τὸ περιττόν, τούτων δὲ τὸ	μὲν	πεπερασμένον τὸ δὲ ἄπειρον, τὸ
[1, 3]	μὴ ὄν, τούτων δὲ τὸ	μὲν	πλῆρες καὶ στερεὸν τὸ ὄν,
[1, 5]	τῶν δ' εἰδῶν τῷ τὰ	μὲν	πόλλ' ἄττα ὅμοια εἶναι τὸ
[1, 5]	ἡ Πλάτωνος ἐπεγένετο πραγματεία, τὰ	μὲν	πολλὰ τούτοις ἀκολουθοῦσα, τὰ δὲ
[1, 1]	δ' εὑρισκομένων τεχνῶν καὶ τῶν	μὲν	πρὸς τἀναγκαῖα τῶν δὲ πρὸς
[1, 3]	μητίσατο πάντων Ησίοδος δὲ Πάντων	μὲν	πρώτιστα χάος γένετ' αὐτὰρ ἔπειτα
[1, 8]	λόγος λίαν εὐκίνητος, ὃν Αναξαγόρας	μὲν	πρῶτος Εὔδοξος δ' ὕστερον καὶ
[1, 6]	πῦρ ἢ ὕδωρ ἢ πυρὸς	μὲν	πυκνότερον ἀέρος δὲ λεπτότερον· καὶ
[1, 7]	πυρός, οὔτ' εἴ τις ἀέρος	μὲν	πυκνότερον τοῦτο τίθησιν ὕδατος δὲ
[1, 3]	τροπῇ μόνον· τούτων δὲ ὁ	μὲν	ῥυσμὸς σχῆμά ἐστιν ἡ δὲ
[1, 5]	ὑπέλαβεν· (β) Σωκράτους δὲ περὶ	μὲν	τὰ ἠθικὰ πραγματευομένου περὶ δὲ
[1, 2]	πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ ἀρχῆς	μὲν	τὰ πρόχειρα τῶν ἀτόπων θαυμάσαντες,
[1, 4]	κίνησις· οἱ δὲ Πυθαγόρειοι δύο	μὲν	τὰς ἀρχὰς κατὰ τὸν αὐτὸν
[1, 7]	ὕλην. Καὶ γὰρ τούτῳ τὰ	μὲν	ταὐτὰ τὰ δ' ἴδια συμβαίνειν
[1, 6]	λέγοντες ἢ φιλίαν ὡς ἀγαθὸν	μὲν	ταύτας τὰς αἰτίας τιθέασιν, οὐ
[1, 8]	ἓν ἐπὶ πολλῶν; Καὶ εἰ	μὲν	ταὐτὸ εἶδος τῶν ἰδεῶν καὶ
[1, 1]	πᾶσι· τοῦτο δ' ὅτι οἱ	μὲν	τὴν αἰτίαν ἴσασιν οἱ δ'
[1, 8]	ἠναντιώθησαν ταῖς ἀρχαῖς. Ἔτι κατὰ	μὲν	τὴν ὑπόληψιν καθ' ἣν εἶναί
[1, 8]	ἀνάγειν εἰς τὰς ἀρχὰς μήκη	μὲν	τίθεμεν ἐκ βραχέος καὶ μακροῦ,
[1, 6]	ἀσώματον τοῦτο τιθῶσιν (οἷον Πλάτων	μὲν	τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν
[1, 4]	λέγων· (α) τούτων δὲ κατὰ	μὲν	τὸ ὂν τὸ θερμὸν τάττει
[1, 3]	ὁ ἑταῖρος αὐτοῦ Δημόκριτος στοιχεῖα	μὲν	τὸ πλῆρες καὶ τὸ κενὸν
[1, 5]	γε μεταβαλλόντων. Οὗτος οὖν τὰ	μὲν	τοιαῦτα τῶν ὄντων ἰδέας προσηγόρευσε,
[1, 4]	γῇ καὶ ὕδατι, ὅτι τὸ	μὲν	τοιονδὶ τῶν ἀριθμῶν πάθος δικαιοσύνη
[1, 7]	φαινομένοις μᾶλλον. Ἀλλὰ γὰρ οὗτοι	μὲν	τοῖς περὶ γένεσιν λόγοις καὶ
[1, 5]	τοῦτ' ἴδιον· καὶ ἔτι ὁ	μὲν	τοὺς ἀριθμοὺς παρὰ τὰ αἰσθητά,
[1, 3]	νοῦν, καὶ Εμπεδοκλῆς ἐπὶ πλέον	μὲν	τούτου χρῆται τοῖς αἰτίοις, οὐ
[1, 7]	κόσμος; Ὅταν γὰρ ἐν τῳδὶ	μὲν	τῷ μέρει δόξα καὶ καιρὸς
[1, 8]	οἱ ἀκριβέστεροι τῶν λόγων οἱ	μὲν	τῶν πρός τι ποιοῦσιν ἰδέας,
[1, 4]	λόγῳ σοφῶν ταῦτα παρειλήφαμεν, παρὰ	μὲν	τῶν πρώτων σωματικήν τε τὴν
[1, 3]	ὁμολογούμενον. Πολλαχοῦ γοῦν αὐτῷ ἡ	μὲν	φιλία διακρίνει τὸ δὲ νεῖκος
[1, 3]	ψελλίζεται λέγων Εμπεδοκλῆς, εὑρήσει τὴν	μὲν	φιλίαν αἰτίαν οὖσαν τῶν ἀγαθῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007