Livre, Chap.
[1, 3]	πρῶτον λέγειν τὸ κακὸν καὶ	τὸ	ἀγαθὸν ἀρχὰς Εμπεδοκλέα, τάχ' ἂν
[1, 3]	καλὸν ἀλλὰ καὶ ἀταξία καὶ	τὸ	αἰσχρόν, (α) καὶ πλείω τὰ
[1, 3]	τί τοῦτο συμβαίνει καὶ τί	τὸ	αἴτιον; Οὐ γὰρ δὴ τό
[1, 8]	τῆς σοφίας περὶ τῶν φανερῶν	τὸ	αἴτιον, τοῦτο μὲν εἰάκαμεν (οὐθὲν
[1, 2]	δεῖ δὲ εἰς τοὐναντίον καὶ	τὸ	ἄμεινον κατὰ τὴν παροιμίαν ἀποτελευτῆσαι,
[1, 8]	μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ· κατὰ δὲ	τὸ	ἀναγκαῖον καὶ τὰς δόξας τὰς
[1, 7]	ἀμιγές) καὶ θάτερον, οἷον τίθεμεν	τὸ	ἀόριστον πρὶν ὁρισθῆναι καὶ μετασχεῖν
[1, 6]	μικρὸν λέγων, οἱ δ' Ιταλικοὶ	τὸ	ἄπειρον, Εμπεδοκλῆς δὲ πῦρ καὶ
[1, 4]	τι τοιοῦτον ἕτερον, ἀλλ' αὐτὸ	τὸ	ἄπειρον καὶ αὐτὸ τὸ ἓν
[1, 4]	αὐτῶν, ὅτι τὸ πεπερασμένον καὶ	τὸ	ἄπειρον (καὶ τὸ ἓν) οὐχ
[1, 2]	ἐστὶ τἀγαθὸν ἑκάστου, ὅλως δὲ	τὸ	ἄριστον ἐν τῇ φύσει πάσῃ.
[1, 5]	ποιεῖ. Ὁμοίως δ' ἔχει καὶ	τὸ	ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ· τὸ
[1, 8]	τῆς τινός; εἰ δὲ μὴ	τὸ	αὐτὸ εἶδος, ὁμώνυμα ἂν εἴη,
[1, 8]	γένος, ὡς γένος εἰδῶν· ὥστε	τὸ	αὐτὸ ἔσται παράδειγμα καὶ εἰκών.
[1, 3]	εἶδος τῆς τοιαύτης ἀρχῆς οὐ	τὸ	αὐτὸ πάντες λέγουσιν, ἀλλὰ Θαλῆς
[1, 8]	τὸ δίπουν, ἅμα δὲ καὶ	τὸ	αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ μόνον τῶν
[1, 2]	ῥᾴδια ἀνθρώπῳ γιγνώσκειν, τοῦτον σοφόν	(τὸ	γὰρ αἰσθάνεσθαι πάντων κοινόν, διὸ
[1, 8]	τούτων οὐσίαι, διὰ κενῆς λέγομεν·	τὸ	γὰρ μετέχειν, ὥσπερ καὶ πρότερον
[1, 8]	εἴδη ἀλλὰ καὶ αὐτῶν, οἷον	τὸ	γένος, ὡς γένος εἰδῶν· ὥστε
[1, 7]	στοιχείοις ἐκτοπωτέροις χρῶνται τῶν φυσιολόγων	(τὸ	δ' αἴτιον ὅτι παρέλαβον αὐτὰς
[1, 5]	ἀπείρου ὡς ἑνὸς δυάδα ποιῆσαι,	τὸ	δ' ἄπειρον ἐκ μεγάλου καὶ
[1, 5]	γὰρ ὑπὸ μιᾶς πληροῦται ὀχείας,	τὸ	δ' ἄρρεν πολλὰ πληροῖ· καίτοι
[1, 7]	οἵαν εἴπομεν, ἔστω ταῦτ' εἰρημένα·	τὸ	δ' αὐτὸ κἂν εἴ τις
[1, 2]	τὰς αἰτίας λέγοντες περὶ ἑκάστοὐ,	τὸ	δ' εἰδέναι καὶ τὸ ἐπίστασθαι
[1, 5]	ἐκ τῆς ὕλης πολλὰ ποιοῦσιν,	τὸ	δ' εἶδος ἅπαξ γεννᾷ μόνον,
[1, 1]	καὶ τὸ καθόλου μὲν γνωρίζῃ	τὸ	δ' ἐν τούτῳ καθ' ἕκαστον
[1, 5]	εἴδη μὲν ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν	τὸ	δ' ἓν ἐν τοῖς εἴδεσι
[1, 4]	μὲν πεπερασμένον τὸ δὲ ἄπειρον,	τὸ	δ' ἓν ἐξ ἀμφοτέρων εἶναι
[1, 3]	τούτου γιγνόμενον καὶ τούτῳ ζῶν	(τὸ	δ' ἐξ οὗ γίγνεται, τοῦτ'
[1, 4]	ὅτι τἀναντία ἀρχαὶ τῶν ὄντων·	τὸ	δ' ὅσαι παρὰ τῶν ἑτέρων,
[1, 1]	ἕκαστον οὕτω πολλοῖς, ἐμπειρίας ἐστίν·	τὸ	δ' ὅτι πᾶσι τοῖς τοιοῖσδε
[1, 6]	τοῖς δ' εἴδεσι τὸ ἕν)	τὸ	δ' οὗ ἕνεκα αἱ πράξεις
[1, 3]	σπέρματα τὴν φύσιν ὑγρὰν ἔχειν,	τὸ	δ' ὕδωρ ἀρχὴν τῆς φύσεως
[1, 3]	μὲν Α τοῦ Ν σχήματι	τὸ	δὲ ΑΝ τοῦ ΝΑ τάξει
[1, 5]	ἄλλοις τῆς οὐσίας ὡσαύτως ἐκείνοις·	τὸ	δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπείρου ὡς
[1, 4]	τούτων δὲ τὸ μὲν πεπερασμένον	τὸ	δὲ ἄπειρον, τὸ δ' ἓν
[1, 5]	γὰρ πρότεροι διαλεκτικῆς οὐ μετεῖχον)	τὸ	δὲ δυάδα ποιῆσαι τὴν ἑτέραν
[1, 5]	μὲν πόλλ' ἄττα ὅμοια εἶναι	τὸ	δὲ εἶδος αὐτὸ ἓν ἕκαστον
[1, 3]	δὲ ΑΝ τοῦ ΝΑ τάξει	τὸ	δὲ Ζ τοῦ Η θέσει.
[1, 3]	πλῆρες καὶ στερεὸν τὸ ὄν,	τὸ	δὲ κενὸν τὸ μὴ ὄν
[1, 3]	φασι, λέγοντες τὸ μὲν ὂν	τὸ	δὲ μὴ ὄν, τούτων δὲ
[1, 3]	αὐτῷ ἡ μὲν φιλία διακρίνει	τὸ	δὲ νεῖκος συγκρίνει. Ὅταν μὲν
[1, 3]	φιλίαν αἰτίαν οὖσαν τῶν ἀγαθῶν	τὸ	δὲ νεῖκος τῶν κακῶν· ὥστ'
[1, 7]	γενέσει ὕστερον τῇ φύσει πρότερον,	τὸ	δὲ πεπεμμένον καὶ συγκεκριμένον ὕστερον
[1, 6]	νοῦν ἢ ἔρωτα ποιοῦσιν ἀρχήν)	τὸ	δὲ τί ἦν εἶναι καὶ
[1, 4]	τοιονδὶ τῶν ἀριθμῶν πάθος δικαιοσύνη	τὸ	δὲ τοιονδὶ ψυχή τε καὶ
[1, 1]	μνήμαις, ἐμπειρίας δὲ μετέχει μικρόν·	τὸ	δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ
[1, 8]	Ὅ τε δοκεῖ ῥᾴδιον εἶναι,	τὸ	δεῖξαι ὅτι ἓν ἅπαντα, οὐ
[1, 3]	τί ἦν εἶναι (ἀνάγεται γὰρ	τὸ	διὰ τί εἰς τὸν λόγον
[1, 1]	ἕκαστα γνώσεις· ἀλλ' οὐ λέγουσι	τὸ	διὰ τί περὶ οὐδενός, οἷον
[1, 3]	ἔσχατον, αἴτιον δὲ καὶ ἀρχὴ	τὸ	διὰ τί πρῶτον) ἑτέραν δὲ
[1, 1]	δ' οὐκ ἴσασιν· οἱ δὲ	τὸ	διότι καὶ τὴν αἰτίαν γνωρίζουσιν.
[1, 4]	διότι πρῶτον ὑπάρχει τοῖς δυσὶ	τὸ	διπλάσιον. Ἀλλ' οὐ ταὐτὸν ἴσως
[1, 8]	τοῦ ἀνθρώπου τὸ ζῷον καὶ	τὸ	δίπουν, ἅμα δὲ καὶ τὸ
[1, 8]	τῶν πολλῶν μὲν ἀϊδίων δέ,	τὸ	δυὰς ἓν καὶ ταὐτόν, ἢ
[1, 1]	τοῦ εἰδότος καὶ μὴ εἰδότος	τὸ	δύνασθαι διδάσκειν ἐστίν, καὶ διὰ
[1, 1]	τῶν ἐμπείρων ὑπολαμβάνομεν, ὡς κατὰ	τὸ	εἰδέναι μᾶλλον ἀκολουθοῦσαν τὴν σοφίαν
[1, 2]	ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν, φανερὸν ὅτι διὰ	τὸ	εἰδέναι τὸ ἐπίστασθαι ἐδίωκον καὶ
[1, 5]	ὕλης μία τράπεζα, ὁ δὲ	τὸ	εἶδος ἐπιφέρων εἷς ὢν πολλὰς
[1, 3]	ἐκείνης. Τὸ μέντοι πλῆθος καὶ	τὸ	εἶδος τῆς τοιαύτης ἀρχῆς οὐ
[1, 4]	Ἀλλ' οὐ ταὐτὸν ἴσως ἐστὶ	τὸ	εἶναι διπλασίῳ καὶ δυάδι· εἰ
[1, 8]	γὰρ ἂν ἦν) οὔτε εἰς	τὸ	εἶναι, μὴ ἐνυπάρχοντά γε τοῖς
[1, 8]	κἀκεῖ· (α) ἢ τί ἔσται	τὸ	εἶναι τι παρὰ ταῦτα, τὸ
[1, 8]	τοῦτό ἐστιν ἀρχή, πλεοναχῶς λέγεται	τὸ	ἕν· ἄλλως γὰρ ἀδύνατον. Βουλόμενοι
[1, 3]	ὑπὸ τῆς φιλίας συνίωσιν εἰς	τὸ	ἕν, ἀναγκαῖον ἐξ ἑκάστου τὰ
[1, 5]	εἶναι ἀρχάς, ὡς δ' οὐσίαν	τὸ	ἕν· ἐξ ἐκείνων γὰρ κατὰ
[1, 5]	τοῖς ἄλλοις, τοῖς δ' εἴδεσι	τὸ	ἕν) καὶ τίς ἡ ὕλη
[1, 6]	εἴδη παρέχονται, τοῖς δ' εἴδεσι	τὸ	ἕν) τὸ δ' οὗ ἕνεκα
[1, 3]	ἡττηθέντες ὑπὸ ταύτης τῆς ζητήσεως,	τὸ	ἓν ἀκίνητόν φασιν εἶναι καὶ
[1, 4]	εἰς τὸν ὅλον οὐρανὸν ἀποβλέψας	τὸ	ἓν εἶναί φησι τὸν θεόν.
[1, 8]	τὸ εἶναι τι παρὰ ταῦτα,	τὸ	ἓν ἐπὶ πολλῶν; Καὶ εἰ
[1, 8]	ὅσων ἐπιστῆμαι εἰσί, καὶ κατὰ	τὸ	ἓν ἐπὶ πολλῶν καὶ τῶν
[1, 4]	δυάδι· εἰ δὲ μή, πολλὰ	τὸ	ἓν ἔσται, ὃ κἀκείνοις συνέβαινεν.
[1, 6]	ὡς δ' αὔτως καὶ οἱ	τὸ	ἓν ἢ τὸ ὂν φάσκοντες
[1, 5]	οὐ τιθέασιν. Τὸ μὲν οὖν	τὸ	ἓν καὶ τοὺς ἀριθμοὺς παρὰ
[1, 4]	δ' ἀκολουθεῖν τοῖς φαινομένοις, καὶ	τὸ	ἓν μὲν κατὰ τὸν λόγον
[1, 4]	αὐτὸ τὸ ἄπειρον καὶ αὐτὸ	τὸ	ἓν οὐσίαν εἶναι τούτων ὧν
[1, 4]	πεπερασμένον καὶ τὸ ἄπειρον (καὶ	τὸ	ἓν) οὐχ ἑτέρας τινὰς ᾠήθησαν
[1, 6]	τοῖς αἰσθητοῖς τὰ εἴδη καὶ	τὸ	ἓν τοῖς εἴδεσιν οὔθ' ὡς
[1, 1]	ὅμως τό γε εἰδέναι καὶ	τὸ	ἐπαΐειν τῇ τέχνῃ τῆς ἐμπειρίας
[1, 8]	ταπεινοῦ. Καίτοι πῶς ἕξει ἢ	τὸ	ἐπίπεδον γραμμὴν ἢ τὸ στερεὸν
[1, 2]	ἑκάστοὐ, τὸ δ' εἰδέναι καὶ	τὸ	ἐπίστασθαι αὐτῶν ἕνεκα μάλισθ' ὑπάρχει
[1, 2]	μάλιστα ἐπιστητοῦ ἐπιστήμῃ (ὁ γὰρ	τὸ	ἐπίστασθαι δι' αὑτὸ αἱρούμενος τὴν
[1, 2]	φανερὸν ὅτι διὰ τὸ εἰδέναι	τὸ	ἐπίστασθαι ἐδίωκον καὶ οὐ χρήσεώς
[1, 8]	λέγειν ποιητικάς. Τί γάρ ἐστι	τὸ	ἐργαζόμενον πρὸς τὰς ἰδέας ἀποβλέπον;
[1, 8]	τὸ ποιεῖν ἢ πάσχειν ἢ	τὸ	εὐθύ, οὐκ ἔστι δήπου λαβεῖν,
[1, 8]	ἐνίας συλλαβάς· οἱ μὲν γὰρ	τὸ	ζα ἐκ τοῦ ς καὶ
[1, 2]	ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην πίπτει	τὸ	ζητούμενον ὄνομα· δεῖ γὰρ ταύτην
[1, 8]	καὶ εἴδη, οἷον τοῦ ἀνθρώπου	τὸ	ζῷον καὶ τὸ δίπουν, ἅμα
[1, 2]	τῶν πρώτων φιλοσοφησάντων· διὰ γὰρ	τὸ	θαυμάζειν οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν
[1, 2]	οἱ ποιηταὶ καὶ πέφυκε φθονεῖν	τὸ	θεῖον, (α) ἐπὶ τούτου συμβῆναι
[1, 2]	πάντας τοὺς περιττούς. Ἀλλ' οὔτε	τὸ	θεῖον φθονερὸν ἐνδέχεται εἶναι, ἀλλὰ
[1, 3]	τροφὴν ὑγρὰν οὖσαν καὶ αὐτὸ	τὸ	θερμὸν ἐκ τούτου γιγνόμενον καὶ
[1, 4]	δὲ κατὰ μὲν τὸ ὂν	τὸ	θερμὸν τάττει θάτερον δὲ κατὰ
[1, 5]	ἔχει καὶ τὸ ἄρρεν πρὸς	τὸ	θῆλυ· τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ
[1, 1]	διαμαρτήσεται τῆς θεραπείας· θεραπευτὸν γὰρ	τὸ	καθ' ἕκαστον) ἀλλ' ὅμως τό
[1, 1]	καὶ αἱ γενέσεις πᾶσαι περὶ	τὸ	καθ' ἕκαστόν εἰσιν· οὐ γὰρ
[1, 8]	τοῦτο, εἰ μὴ γένος δώσει	τὸ	καθόλου εἶναι· τοῦτο δ' ἐν
[1, 5]	φύσεως οὐθέν, ἐν μέντοι τούτοις	τὸ	καθόλου ζητοῦντος καὶ περὶ ὁρισμῶν
[1, 1]	ἔχῃ τις τὸν λόγον, καὶ	τὸ	καθόλου μὲν γνωρίζῃ τὸ δ'
[1, 3]	καὶ λέγειν καὶ πρῶτον λέγειν	τὸ	κακὸν καὶ τὸ ἀγαθὸν ἀρχὰς
[1, 3]	τἀγαθόν ἐστι (καὶ τῶν κακῶν	τὸ	κακόν) Οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ
[1, 3]	καὶ οὐ μόνον τάξις καὶ	τὸ	καλὸν ἀλλὰ καὶ ἀταξία καὶ
[1, 3]	στοιχεῖα μὲν τὸ πλῆρες καὶ	τὸ	κενὸν εἶναί φασι, λέγοντες τὸ
[1, 8]	τὰ μετέχοντα ἂν μὴ ᾖ	τὸ	κινῆσον, καὶ πολλὰ γίγνεται ἕτερα,
[1, 8]	καὶ γὰρ τούτων ἕκαστος οὐ	τὸ	κοινὸν λέγει στοιχεῖον, οἷον τὸ
[1, 8]	ἴσως αἴτια δόξειεν εἶναι ὡς	τὸ	λευκὸν μεμιγμένον τῷ λευκῷ, ἀλλ'
[1, 1]	εἶναι σοφωτέρους ὄντας ἀλλὰ κατὰ	τὸ	λόγον ἔχειν αὐτοὺς καὶ τὰς
[1, 3]	τἆλλα τοῖς πάθεσιν αὐτῆς γεννῶσι,	τὸ	μανὸν καὶ τὸ πυκνὸν ἀρχὰς
[1, 8]	ὥσπερ καὶ οἱ φυσιολόγοι φασὶ	τὸ	μανὸν καὶ τὸ πυκνόν, πρώτας
[1, 5]	στοιχεῖα. Ὡς μὲν οὖν ὕλην	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν εἶναι
[1, 5]	λέγεται, ὅτι αὕτη δυάς ἐστι,	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρόν, ἔτι
[1, 6]	τοῦτο τιθῶσιν (οἷον Πλάτων μὲν	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν λέγων,
[1, 8]	τῆς ὕλης ἢ ὕλην, οἷον	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρόν, ὥσπερ
[1, 3]	δὲ τροπὴ θέσις· διαφέρει γὰρ	τὸ	μὲν Α τοῦ Ν σχήματι
[1, 5]	τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ·	τὸ	μὲν γὰρ ὑπὸ μιᾶς πληροῦται
[1, 3]	μεταβάλλειν ἑκάτερον αὐτῶν, οὐδὲ ποιεῖ	τὸ	μὲν ξύλον κλίνην ὁ δὲ
[1, 3]	τὸ κενὸν εἶναί φασι, λέγοντες	τὸ	μὲν ὂν τὸ δὲ μὴ
[1, 2]	καὶ τῶν σοφῶν· τούτων δὲ	τὸ	μὲν πάντα ἐπίστασθαι τῷ μάλιστα
[1, 4]	καὶ τὸ περιττόν, τούτων δὲ	τὸ	μὲν πεπερασμένον τὸ δὲ ἄπειρον,
[1, 3]	δὲ μὴ ὄν, τούτων δὲ	τὸ	μὲν πλῆρες καὶ στερεὸν τὸ
[1, 4]	καὶ γῇ καὶ ὕδατι, ὅτι	τὸ	μὲν τοιονδὶ τῶν ἀριθμῶν πάθος
[1, 3]	τὸ ὄν, τὸ δὲ κενὸν	τὸ	μὴ ὄν (διὸ καὶ οὐθὲν
[1, 4]	θερμὸν τάττει θάτερον δὲ κατὰ	τὸ	μὴ ὄν. Ἐκ μὲν οὖν
[1, 4]	λέγειν· παρὰ γὰρ τὸ ὂν	τὸ	μὴ ὂν οὐθὲν ἀξιῶν εἶναι,
[1, 7]	ἄμικτα δεῖν προϋπάρχειν καὶ διὰ	τὸ	μὴ πεφυκέναι τῷ τυχόντι μίγνυσθαι
[1, 1]	τοὺς τοιούτους ἐκείνων ὑπολαμβάνεσθαι διὰ	τὸ	μὴ πρὸς χρῆσιν εἶναι τὰς
[1, 7]	συγκρίσει πρώτου, (α) τοιοῦτον δὲ	τὸ	μικρομερέστατον καὶ λεπτότατον ἂν εἴη
[1, 5]	οὖν ὕλην τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν εἶναι ἀρχάς, ὡς δ'
[1, 5]	δυάς ἐστι, τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρόν, ἔτι δὲ τὴν τοῦ
[1, 6]	Πλάτων μὲν τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν λέγων, οἱ δ' Ιταλικοὶ
[1, 8]	ὕλην, οἷον τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρόν, ὥσπερ καὶ οἱ φυσιολόγοι
[1, 8]	καὶ τῶν ἀποφάσεων, κατὰ δὲ	τὸ	νοεῖν τι φθαρέντος τῶν φθαρτῶν·
[1, 8]	πολλῶν καὶ ἑτέρων (καὶ γὰρ	τὸ	νόημα ἓν οὐ μόνον περὶ
[1, 8]	ἄνθρωπον τόν τε Καλλίαν καὶ	τὸ	ξύλον, μηδεμίαν κοινωνίαν ἐπιβλέψας αὐτῶν.
[1, 3]	ἑαυτό· λέγω δ' οἷον οὔτε	τὸ	ξύλον οὔτε ὁ χαλκὸς αἴτιος
[1, 3]	ἱκανῶς, οὔτ' ἐν τούτοις εὑρίσκει	τὸ	ὁμολογούμενον. Πολλαχοῦ γοῦν αὐτῷ ἡ
[1, 4]	ἐξ ἀνάγκης ἓν οἴεται εἶναι,	τὸ	ὄν, καὶ ἄλλο οὐθέν (περὶ
[1, 3]	τὸ μὲν πλῆρες καὶ στερεὸν	τὸ	ὄν, τὸ δὲ κενὸν τὸ
[1, 4]	ἔνιοι τῶν φυσιολόγων ἓν ὑποθέμενοι	τὸ	ὂν ὅμως γεννῶσιν ὡς ἐξ
[1, 3]	καὶ θέσιν· διαφέρειν γάρ φασι	τὸ	ὂν ῥυσμῷ καὶ διαθιγῇ καὶ
[1, 4]	(α) τούτων δὲ κατὰ μὲν	τὸ	ὂν τὸ θερμὸν τάττει θάτερον
[1, 4]	ἔοικέ που λέγειν· παρὰ γὰρ	τὸ	ὂν τὸ μὴ ὂν οὐθὲν
[1, 3]	ὄν (διὸ καὶ οὐθὲν μᾶλλον	τὸ	ὂν τοῦ μὴ ὄντος εἶναί
[1, 6]	καὶ οἱ τὸ ἓν ἢ	τὸ	ὂν φάσκοντες εἶναι τὴν τοιαύτην
[1, 1]	ἀλλὰ καὶ μηθὲν μέλλοντες πράττειν	τὸ	ὁρᾶν αἱρούμεθα ἀντὶ πάντων ὡς
[1, 1]	οὔ. Οἱ μὲν γὰρ ἔμπειροι	τὸ	ὅτι μὲν ἴσασι, διότι δ'
[1, 2]	θεωρητικήν· καὶ γὰρ τἀγαθὸν καὶ	τὸ	οὗ ἕνεκα ἓν τῶν αἰτίων
[1, 3]	δὲ τὴν ἀντικειμένην αἰτίαν ταύτῃ,	τὸ	οὗ ἕνεκα καὶ τἀγαθόν (τέλος
[1, 7]	~Ὅσοι μὲν οὖν ἕν τε	τὸ	πᾶν καὶ μίαν τινὰ φύσιν
[1, 3]	μὲν οὖν ἓν φασκόντων εἶναι	τὸ	πᾶν οὐθενὶ συνέβη τὴν τοιαύτην
[1, 4]	γὰρ προστιθέασι κίνησιν, γεννῶντές γε	τὸ	πᾶν, οὗτοι δὲ ἀκίνητον εἶναί
[1, 3]	γὰρ εἰς τὰ στοιχεῖα διίστηται	τὸ	πᾶν ὑπὸ τοῦ νείκους, τότε
[1, 3]	ὑπόληψιν λαβὼν ταύτην καὶ διὰ	τὸ	πάντων τὰ σπέρματα τὴν φύσιν
[1, 4]	καὶ ἴδιόν ἐστιν αὐτῶν, ὅτι	τὸ	πεπερασμένον καὶ τὸ ἄπειρον (καὶ
[1, 4]	στοιχεῖα τό τε ἄρτιον καὶ	τὸ	περιττόν, τούτων δὲ τὸ μὲν
[1, 8]	καὶ ἐπίπεδον; Ἄλλο γὰρ γένος	τὸ	πλατὺ καὶ στενὸν καὶ βαθὺ
[1, 8]	κάτω. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ γένος	τὸ	πλατὺ τοῦ βαθέος· ἦν γὰρ
[1, 3]	ἑταῖρος αὐτοῦ Δημόκριτος στοιχεῖα μὲν	τὸ	πλῆρες καὶ τὸ κενὸν εἶναί
[1, 8]	ἐστὶ στοιχείων. Ἐκ τίνων γὰρ	τὸ	ποιεῖν ἢ πάσχειν ἢ τὸ
[1, 8]	ἀριθμὸς ὑπάρχει ἐν αὐτοῖς, ὅτι	τὸ	πολὺ καὶ ὀλίγον ἕτερον τούτων,
[1, 3]	λεγομένην· προϊόντων δ' οὕτως, αὐτὸ	τὸ	πρᾶγμα ὡδοποίησεν αὐτοῖς καὶ συνηνάγκασε
[1, 1]	δι' ἔθος) ὡς οὐ κατὰ	τὸ	πρακτικοὺς εἶναι σοφωτέρους ὄντας ἀλλὰ
[1, 1]	καύσῳ, τέχνης. Πρὸς μὲν οὖν	τὸ	πράττειν ἐμπειρία τέχνης οὐδὲν δοκεῖ
[1, 3]	(τῶν ποιητῶν) τιμιώτατον μὲν γὰρ	τὸ	πρεσβύτατον, ὅρκος δὲ τὸ τιμιώτατόν
[1, 8]	πρώτην ἀλλὰ τὸν ἀριθμόν, καὶ	τὸ	πρός τι τοῦ καθ' αὑτό,
[1, 7]	ἀλλήλων γίγνεται, τοῦτο δὲ πρὸς	τὸ	πρότερον εἶναι καὶ ὕστερον διαφέρει
[1, 9]	καὶ κατ' ἀρχὰς οὖσα (καὶ	τὸ	πρῶτον) ἐπεὶ καὶ Εμπεδοκλῆς ὀστοῦν
[1, 2]	οἱ ἄνθρωποι καὶ νῦν καὶ	τὸ	πρῶτον ἤρξαντο φιλοσοφεῖν, ἐξ ἀρχῆς
[1, 6]	γὰρ τοιοῦτόν τινες εἰρήκασιν εἶναι	τὸ	πρῶτον στοιχεῖον) οὗτοι μὲν οὖν
[1, 3]	αὐτῆς γεννῶσι, τὸ μανὸν καὶ	τὸ	πυκνὸν ἀρχὰς τιθέμενοι τῶν παθημάτων,
[1, 8]	φυσιολόγοι φασὶ τὸ μανὸν καὶ	τὸ	πυκνόν, πρώτας τοῦ ὑποκειμένου φάσκοντες
[1, 1]	οὐδενός, οἷον διὰ τί θερμὸν	τὸ	πῦρ, ἀλλὰ μόνον ὅτι θερμόν.
[1, 3]	πᾶν ὑπὸ τοῦ νείκους, τότε	τὸ	πῦρ εἰς ἓν συγκρίνεται καὶ
[1, 1]	ποιεῖ ἃ ποιεῖ, οἷον καίει	τὸ	πῦρ· τὰ μὲν οὖν ἄψυχα
[1, 8]	ἢ τὸ ἐπίπεδον γραμμὴν ἢ	τὸ	στερεὸν γραμμὴν καὶ ἐπίπεδον; Ἄλλο
[1, 7]	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ	τὸ	στοιχεῖον εἶναι τὸ τῶν σωμάτων·
[1, 7]	ἀρχὴν πάντα, (β) καὶ διὰ	τὸ	συμβαίνειν ἄμικτα δεῖν προϋπάρχειν καὶ
[1, 7]	πάθη καὶ τὰ ἔργα διατηροῦσι	τὸ	συμβαῖνον, καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ
[1, 2]	τινος ἕνεκεν. Μαρτυρεῖ δὲ αὐτὸ	τὸ	συμβεβηκός· σχεδὸν γὰρ πάντων ὑπαρχόντων
[1, 8]	τὸ κοινὸν λέγει στοιχεῖον, οἷον	τὸ	σῶμα, ἀλλὰ πῦρ καὶ γῆν,
[1, 8]	γῆν, εἴτ' ἔστι τι κοινόν,	τὸ	σῶμα, εἴτε μή. Νῦν δὲ
[1, 8]	ἦν γὰρ ἂν ἐπίπεδόν τι	τὸ	σῶμα. Ἔτι αἱ στιγμαὶ ἐκ
[1, 3]	φασιν, ὅτι οὐδὲ τοῦ κενοῦ	τὸ	σῶμἀ, αἴτια δὲ τῶν ὄντων
[1, 7]	εἶναι τῶν συνισταμένων μεγεθῶν διὰ	τὸ	τὰ πάθη ταῦτα ἀκολουθεῖν τοῖς
[1, 7]	ἂν λέγοι· εἰ δ' ἔστι	τὸ	τῇ γενέσει ὕστερον τῇ φύσει
[1, 3]	οὖν παρὰ τοὺς πρότερον πρῶτος	τὸ	τὴν αἰτίαν διελεῖν εἰσήνεγκεν, οὐ
[1, 3]	Τὸ δὲ τοῦτο ζητεῖν ἐστὶ	τὸ	τὴν ἑτέραν ἀρχὴν ζητεῖν, ὡς
[1, 7]	λέγειν, καὶ περὶ πάντων φυσιολογοῦντες,	τὸ	τῆς κινήσεως αἴτιον ἀναιροῦσιν. Ἔτι
[1, 7]	οὐσίαν μηθενὸς αἰτίαν τιθέναι μηδὲ	τὸ	τί ἐστι, καὶ πρὸς τούτοις
[1, 3]	φαμὲν εἶναι τὴν οὐσίαν καὶ	τὸ	τί ἦν εἶναι (ἀνάγεται γὰρ
[1, 6]	ἐν ἠρεμίᾳ εἶναι φασιν ἀλλὰ	τὸ	τί ἦν εἶναι ἑκάστῳ τῶν
[1, 9]	φησὶν εἶναι, τοῦτο δ' ἐστὶ	τὸ	τί ἦν εἶναι καὶ ἡ
[1, 3]	γὰρ τὸ πρεσβύτατον, ὅρκος δὲ	τὸ	τιμιώτατόν ἐστιν. (α) εἰ μὲν
[1, 3]	ἄν τις Ησίοδον πρῶτον ζητῆσαι	τὸ	τοιοῦτον, κἂν εἴ τις ἄλλος
[1, 5]	τὴν διάνοιαν, ἐκεῖνον ἀποδεξάμενος διὰ	τὸ	τοιοῦτον ὑπέλαβεν ὡς περὶ ἑτέρων
[1, 5]	παραπλησίως τοῖς Πυθαγορείοις ἔλεγε, καὶ	τὸ	τοὺς ἀριθμοὺς αἰτίους εἶναι τοῖς
[1, 5]	ποιῆσαι τὴν ἑτέραν φύσιν διὰ	τὸ	τοὺς ἀριθμοὺς ἔξω τῶν πρώτων
[1, 7]	μὴ πεφυκέναι τῷ τυχόντι μίγνυσθαι	τὸ	τυχόν, πρὸς δὲ τούτοις ὅτι
[1, 3]	τάχ' ἂν λέγοι καλῶς, εἴπερ	τὸ	τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων αἴτιον αὐτὸ
[1, 1]	συνέστησαν, ἐκεῖ γὰρ ἀφείθη σχολάζειν	τὸ	τῶν ἱερέων ἔθνος. Εἴρηται μὲν
[1, 8]	τῶν οὐσιῶν μόνον ἐνδέχεται· ὥστε	τὸ	τῶν ὄντων ἁπάντων τὰ στοιχεῖα
[1, 8]	τοῦτό τι γένος. Ὅλως τε	τὸ	τῶν ὄντων ζητεῖν στοιχεῖα μὴ
[1, 7]	ἕκαστος ὁμολογεῖ τὸ στοιχεῖον εἶναι	τὸ	τῶν σωμάτων· οὐθεὶς γοῦν ἠξίωσε
[1, 3]	τοιαύτης καὶ ἓν φάσκοντες εἶναι	τὸ	ὑποκείμενον οὐθὲν ἐδυσχέραναν ἑαυτοῖς, ἀλλ'
[1, 3]	τὰς ἕξεις, διὰ τὸ ὑπομένειν	τὸ	ὑποκείμενον τὸν Σωκράτην αὐτόν, οὕτως
[1, 3]	ἑτέραν δὲ τὴν ὕλην καὶ	τὸ	ὑποκείμενον, τρίτην δὲ ὅθεν ἡ
[1, 3]	ἀποβάλλῃ ταύτας τὰς ἕξεις, διὰ	τὸ	ὑπομένειν τὸ ὑποκείμενον τὸν Σωκράτην
[1, 2]	ἐκ θαυμασίων) ὥστ' εἴπερ διὰ	τὸ	φεύγειν τὴν ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν, φανερὸν
[1, 1]	τῶν ἀνθρώπων μὴ μόνον διὰ	τὸ	χρήσιμον εἶναί τι τῶν εὑρεθέντων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007