Livre, Chap. |
[1, 8] |
τὰ
ὄντα,
οἷον
ὁδὶ
μὲν
|
ὁ> |
ἀριθμὸς
ἄνθρωπος
ὁδὶ
δὲ
Σωκράτης |
[1, 8] |
(α)
Ἔτι
διὰ
τί
ἓν
|
ὁ |
ἀριθμὸς
συλλαμβανόμενος;
Ἔτι
δὲ
πρὸς |
[1, 7] |
τοῖς
τόποις
ἑκάστοις,
πότερον
οὗτος
|
ὁ |
αὐτός
ἐστιν
ἀριθμός,
ὁ
ἐν |
[1, 2] |
ἀλλ'
ὥσπερ
ἄνθρωπος,
φαμέν,
ἐλεύθερος
|
ὁ |
αὑτοῦ
ἕνεκα
καὶ
μὴ
ἄλλου |
[1, 2] |
ὁ
φιλόμυθος
φιλόσοφός
πώς
ἐστιν·
|
ὁ |
γὰρ
μῦθος
σύγκειται
ἐκ
θαυμασίων) |
[1, 4] |
Ξενοφάνης
δὲ
πρῶτος
τούτων
ἑνίσας
|
(ὁ |
γὰρ
Παρμενίδης
τούτου
λέγεται
γενέσθαι |
[1, 2] |
τῇ
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ
ἐπιστήμῃ
|
(ὁ |
γὰρ
τὸ
ἐπίστασθαι
δι'
αὑτὸ |
[1, 4] |
(διὸ
καὶ
ὁ
μὲν
πεπερασμένον
|
ὁ |
δ'
ἄπειρόν
φησιν
εἶναι
αὐτό) |
[1, 1] |
ἐχόντων
αἴσθησιν
εἶναι
δοκεῖ
σοφώτερος,
|
ὁ |
δὲ
τεχνίτης
τῶν
ἐμπείρων,
χειροτέχνου |
[1, 5] |
ἐκ
μιᾶς
ὕλης
μία
τράπεζα,
|
ὁ |
δὲ
τὸ
εἶδος
ἐπιφέρων
εἷς |
[1, 3] |
ποιεῖ
τὸ
μὲν
ξύλον
κλίνην
|
ὁ |
δὲ
χαλκὸς
ἀνδριάντα,
ἀλλ'
ἕτερόν |
[1, 7] |
οὗτος
ὁ
αὐτός
ἐστιν
ἀριθμός,
|
ὁ |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ,
ὃν
δεῖ |
[1, 3] |
τὰς
ἀρχάς·
Λεύκιππος
δὲ
καὶ
|
ὁ |
ἑταῖρος
αὐτοῦ
Δημόκριτος
στοιχεῖα
μὲν |
[1, 3] |
πῦρ
ὁ
Μεταποντῖνος
καὶ
Ηράκλειτος
|
ὁ |
Εφέσιος,
Εμπεδοκλῆς
δὲ
τὰ
τέτταρα, |
[1, 2] |
μόνος
ἢ
μάλιστ'
ἂν
ἔχοι
|
ὁ |
θεός.
Ἀναγκαιότεραι
μὲν
οὖν
πᾶσαι |
[1, 2] |
ἥν
τε
γὰρ
μάλιστ'
ἂν
|
ὁ |
θεὸς
ἔχοι,
θεία
τῶν
ἐπιστημῶν |
[1, 1] |
εἰσιν·
οὐ
γὰρ
ἄνθρωπον
ὑγιάζει
|
ὁ |
ἰατρεύων
ἀλλ'
ἢ
κατὰ
συμβεβηκός, |
[1, 8] |
Λέγω
δ'
οἷον,
εἰ
ἔστιν
|
ὁ |
Καλλίας
λόγος
ἐν
ἀριθμοῖς
πυρὸς |
[1, 7] |
ὅσον
αἰσθητόν
ἐστι
καὶ
περιείληφεν
|
ὁ |
καλούμενος
οὐρανός.
Τὰς
δ'
αἰτίας |
[1, 3] |
αἰτίαν
δ'
ἔχει
πρότερον
Ερμότιμος
|
ὁ |
Κλαζομένιος
εἰπεῖν.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[1, 3] |
καὶ
ἐξ
ἑνός)
Αναξαγόρας
δὲ
|
ὁ |
Κλαζομένιος
τῇ
μὲν
ἡλικίᾳ
πρότερος |
[1, 7] |
ἀριθμὸν
τοῦτον
ἐξ
οὗ
συνέστηκεν
|
ὁ |
κόσμος;
Ὅταν
γὰρ
ἐν
τῳδὶ |
[1, 4] |
ὅνπερ
τρόπον
ἔοικε
καὶ
Αλκμαίων
|
ὁ |
Κροτωνιάτης
ὑπολαβεῖν,
καὶ
ἤτοι
οὗτος |
[1, 4] |
ἐπιπολαίως,
καὶ
ᾧ
πρώτῳ
ὑπάρξειεν
|
ὁ |
λεχθεὶς
ὅρος,
τοῦτ'
εἶναι
τὴν |
[1, 8] |
τῷ
λευκῷ,
ἀλλ'
οὗτος
μὲν
|
ὁ |
λόγος
λίαν
εὐκίνητος,
ὃν
Αναξαγόρας |
[1, 4] |
αἰτίων
οὐδαμῶς
συναρμόττει
περὶ
αὐτῶν
|
ὁ |
λόγος
(οὐ
γὰρ
ὥσπερ
ἔνιοι |
[1, 1] |
πάντες·
ὥστε,
καθάπερ
εἴρηται
πρότερον,
|
ὁ |
μὲν
ἔμπειρος
τῶν
ὁποιανοῦν
ἐχόντων |
[1, 4] |
κατὰ
τὴν
ὕλην
(διὸ
καὶ
|
ὁ |
μὲν
πεπερασμένον
ὁ
δ'
ἄπειρόν |
[1, 3] |
καὶ
τροπῇ
μόνον·
τούτων
δὲ
|
ὁ |
μὲν
ῥυσμὸς
σχῆμά
ἐστιν
ἡ |
[1, 5] |
μικροῦ,
τοῦτ'
ἴδιον·
καὶ
ἔτι
|
ὁ |
μὲν
τοὺς
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ |
[1, 3] |
ἁπλῶν
σωμάτων,
Ιππασος
δὲ
πῦρ
|
ὁ |
Μεταποντῖνος
καὶ
Ηράκλειτος
ὁ
Εφέσιος, |
[1, 8] |
ὁρισμῶν
(δεῖ
γὰρ
ἐξ
ὧν
|
ὁ |
ὁρισμὸς
προειδέναι
καὶ
εἶναι
γνώριμἀ· |
[1, 2] |
τῆς
ζητουμένης,
εἴρηται,
καὶ
τίς
|
ὁ |
σκοπὸς
οὗ
δεῖ
τυγχάνειν
τὴν |
[1, 8] |
δῆλον
ὅτι
κἂν
εἰ
ἦν
|
ὁ |
Σωκράτης
ἀΐδιος.
Ἔσται
τε
πλείω |
[1, 3] |
πάντες
λέγουσιν,
ἀλλὰ
Θαλῆς
μὲν
|
ὁ |
τῆς
τοιαύτης
ἀρχηγὸς
φιλοσοφίας
ὕδωρ |
[1, 2] |
θαυμάζων
οἴεται
ἀγνοεῖν
(διὸ
καὶ
|
ὁ |
φιλόμυθος
φιλόσοφός
πώς
ἐστιν·
ὁ |
[1, 3] |
οἷον
οὔτε
τὸ
ξύλον
οὔτε
|
ὁ |
χαλκὸς
αἴτιος
τοῦ
μεταβάλλειν
ἑκάτερον |