Livre, Chap. |
[1, 5] |
τοῖς
Πυθαγορείοις
ἔλεγε,
καὶ
τὸ
|
τοὺς |
ἀριθμοὺς
αἰτίους
εἶναι
τοῖς
ἄλλοις |
[1, 5] |
τὴν
ἑτέραν
φύσιν
διὰ
τὸ
|
τοὺς |
ἀριθμοὺς
ἔξω
τῶν
πρώτων
εὐφυῶς |
[1, 8] |
ἔχει
λόγον
οὐδὲ
τὰ
μετὰ
|
τοὺς |
ἀριθμοὺς
μήκη
τε
καὶ
ἐπίπεδα |
[1, 5] |
ἴδιον·
καὶ
ἔτι
ὁ
μὲν
|
τοὺς |
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ
αἰσθητά,
οἱ |
[1, 5] |
μὲν
οὖν
τὸ
ἓν
καὶ
|
τοὺς |
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ
πράγματα
ποιῆσαι, |
[1, 5] |
τοῦ
ἑνὸς
(τὰ
εἴδη)
εἶναι
|
τοὺς |
ἀριθμούς.
Τὸ
μέντοι
γε
ἓν |
[1, 1] |
τὴν
αἰτίαν
γνωρίζουσιν.
Διὸ
καὶ
|
τοὺς |
ἀρχιτέκτονας
περὶ
ἕκαστον
τιμιωτέρους
καὶ |
[1, 1] |
τὰς
αἰτίας
τῶν
ποιουμένων
ἴσασιν
|
(τοὺς |
δ'
ὥσπερ
καὶ
τῶν
ἀψύχων |
[1, 1] |
φύσει
τινὶ
ποιεῖν
τούτων
ἕκαστον
|
τοὺς |
δὲ
χειροτέχνας
δι'
ἔθος)
ὡς |
[1, 8] |
Κατά
τε
γὰρ
τοὺς
λόγους
|
τοὺς |
ἐκ
τῶν
ἐπιστημῶν
εἴδη
ἔσται |
[1, 4] |
ἀριθμοῖς
ὁρῶντες
τὰ
πάθη
καὶ
|
τοὺς |
λόγους,
Ἐπεὶ
δὴ
τὰ
μὲν |
[1, 8] |
εἴδη
γίγνεται.
Κατά
τε
γὰρ
|
τοὺς |
λόγους
τοὺς
ἐκ
τῶν
ἐπιστημῶν |
[1, 7] |
καὶ
τὰς
τούτων
αἰτίας,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
μὲν
νοητοὺς
αἰτίους
τούτους
δὲ |
[1, 3] |
Εἰσὶ
δέ
τινες
οἳ
καὶ
|
τοὺς |
παμπαλαίους
καὶ
πολὺ
πρὸ
τῆς |
[1, 2] |
εἰκὸς
καὶ
δυστυχεῖς
εἶναι
πάντας
|
τοὺς |
περιττούς.
Ἀλλ'
οὔτε
τὸ
θεῖον |
[1, 3] |
(β)
ὅμως
δὲ
παραλάβωμεν
καὶ
|
τοὺς |
πρότερον
ἡμῶν
εἰς
ἐπίσκεψιν
τῶν |
[1, 3] |
πάλιν.
Εμπεδοκλῆς
μὲν
οὖν
παρὰ
|
τοὺς |
πρότερον
πρῶτος
τὸ
τὴν
αἰτίαν |
[1, 3] |
νήφων
ἐφάνη
παρ'
εἰκῇ
λέγοντας
|
τοὺς |
πρότερον.
Φανερῶς
μὲν
οὖν
Αναξαγόραν |
[1, 1] |
ὑπάρχειν
οἰόμεθα
μᾶλλον,
καὶ
σοφωτέρους
|
τοὺς |
τεχνίτας
τῶν
ἐμπείρων
ὑπολαμβάνομεν,
ὡς |
[1, 1] |
πρὸς
διαγωγὴν
οὐσῶν,
ἀεὶ
σοφωτέρους
|
τοὺς |
τοιούτους
ἐκείνων
ὑπολαμβάνεσθαι
διὰ
τὸ |