Livre, Chap.
[1, 8]	πᾶσα φύσις ποιεῖ, οὐδὲ ταύτης	τῆς	αἰτίας, ἥν φαμεν εἶναι μίαν
[1, 6]	στοιχεῖον) οὗτοι μὲν οὖν ταύτης	τῆς	αἰτίας ἥψαντο μόνον, ἕτεροι δέ
[1, 8]	εἰάκαμεν (οὐθὲν γὰρ λέγομεν περὶ	τῆς	αἰτίας ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς
[1, 3]	ὄντων ἐλθόντας καὶ φιλοσοφήσαντας περὶ	τῆς	ἀληθείας. Δῆλον γὰρ ὅτι κἀκεῖνοι
[1, 6]	περί τε τῶν ἀρχῶν καὶ	τῆς	ἀληθείας· ὅμως δὲ τοσοῦτόν γ'
[1, 3]	ὄντων φύσιν, πάλιν ὑπ' αὐτῆς	τῆς	ἀληθείας, ὥσπερ εἴπομεν, ἀναγκαζόμενοι τὴν
[1, 3]	τε γὰρ καὶ Τηθὺν ἐποίησαν	τῆς	γενέσεως πατέρας, καὶ τὸν ὅρκον
[1, 2]	τοῦ ἡλίου τροπὰς ἢ τὴν	τῆς	διαμέτρου ἀσυμμετρίαν (θαυμαστὸν γὰρ εἶναι
[1, 3]	τούτων διὰ τὴν εὐτέλειαν αὐτοῦ	τῆς	διανοίας) Αναξιμένης δὲ ἀέρα καὶ
[1, 1]	δὲ τέχνη ὅταν ἐκ πολλῶν	τῆς	ἐμπειρίας ἐννοημάτων μία καθόλου γένηται
[1, 1]	ἀνθρώπῳ εἶναι· ἐὰν οὖν ἄνευ	τῆς	ἐμπειρίας ἔχῃ τις τὸν λόγον,
[1, 1]	καὶ διὰ τοῦτο τὴν τέχνην	τῆς	ἐμπειρίας ἡγούμεθα μᾶλλον ἐπιστήμην εἶναι·
[1, 1]	ἐπιτυγχάνουσιν οἱ ἔμπειροι τῶν ἄνευ	τῆς	ἐμπειρίας λόγον ἐχόντων (αἴτιον δ'
[1, 1]	δ' ἐπιστήμη καὶ τέχνη διὰ	τῆς	ἐμπειρίας τοῖς ἀνθρώποις· ἡ μὲν
[1, 1]	καὶ τὸ ἐπαΐειν τῇ τέχνῃ	τῆς	ἐμπειρίας ὑπάρχειν οἰόμεθα μᾶλλον, καὶ
[1, 2]	Τίς μὲν οὖν ἡ φύσις	τῆς	ἐπιστήμης τῆς ζητουμένης, εἴρηται, καὶ
[1, 3]	λεγόντων, ὥσπερ ἡττηθέντες ὑπὸ ταύτης	τῆς	ζητήσεως, τὸ ἓν ἀκίνητόν φασιν
[1, 2]	οὖν ἡ φύσις τῆς ἐπιστήμης	τῆς	ζητουμένης, εἴρηται, καὶ τίς ὁ
[1, 1]	καθ' ἕκαστον ἀγνοῇ, πολλάκις διαμαρτήσεται	τῆς	θεραπείας· θεραπευτὸν γὰρ τὸ καθ'
[1, 7]	καὶ περὶ πάντων φυσιολογοῦντες, τὸ	τῆς	κινήσεως αἴτιον ἀναιροῦσιν. Ἔτι δὲ
[1, 3]	εἰσήνεγκεν, οὐ μίαν ποιήσας τὴν	τῆς	κινήσεως ἀρχὴν ἀλλ' ἑτέρας τε
[1, 6]	οὔθ' ὡς ἐντεῦθεν τὴν ἀρχὴν	τῆς	κινήσεως γιγνομένην ὑπολαμβάνουσιν ἀκινησίας γὰρ
[1, 3]	ἡμεῖς φαίημεν, ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως. Οἱ μὲν οὖν πάμπαν
[1, 6]	δέ τινες ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως (οἷον ὅσοι φιλίαν καὶ
[1, 3]	τρίτην δὲ ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως, τετάρτην δὲ τὴν ἀντικειμένην
[1, 3]	οὖν πάμπαν ἐξ ἀρχῆς ἁψάμενοι	τῆς	μεθόδου τῆς τοιαύτης καὶ ἓν
[1, 6]	φάσκοντες εἶναι τὴν τοιαύτην φύσιν	τῆς	μὲν οὐσίας αἴτιόν φασιν εἶναι,
[1, 3]	καὶ εἰς ὃ φθείρεται τελευταῖον,	τῆς	μὲν οὐσίας ὑπομενούσης τοῖς δὲ
[1, 3]	χαλκὸς ἀνδριάντα, ἀλλ' ἕτερόν τι	τῆς	μεταβολῆς αἴτιον. Τὸ δὲ τοῦτο
[1, 8]	τῆς αἰτίας ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	μεταβολῆς) τὴν δ' οὐσίαν οἰόμενοι
[1, 1]	καὶ λογισμοῖς. Γίγνεται δ' ἐκ	τῆς	μνήμης ἐμπειρία τοῖς ἀνθρώποις· αἱ
[1, 3]	τοὺς παμπαλαίους καὶ πολὺ πρὸ	τῆς	νῦν γενέσεως καὶ πρώτους θεολογήσαντας
[1, 5]	τὰ ἠθικὰ πραγματευομένου περὶ δὲ	τῆς	ὅλης φύσεως οὐθέν, ἐν μέντοι
[1, 8]	ἐστί, καὶ ἐπιστῆμαι οὐ μόνον	τῆς	οὐσίας εἰσὶν ἀλλὰ καὶ ἑτέρων,
[1, 7]	οὐθὲν ἦν ἀληθὲς εἰπεῖν κατὰ	τῆς	οὐσίας ἐκείνης, λέγω δ' οἷον
[1, 8]	μᾶλλον κατηγορεῖσθαι καὶ διαφορὰν εἶναι	τῆς	οὐσίας καὶ τῆς ὕλης ἢ
[1, 5]	ἀριθμοὺς αἰτίους εἶναι τοῖς ἄλλοις	τῆς	οὐσίας ὡσαύτως ἐκείνοις· τὸ δὲ
[1, 3]	μέντοι λέγεται οὕτως ἀποφήνασθαι περὶ	τῆς	πρώτης αἰτίας (Ιππωνα γὰρ οὐκ
[1, 2]	διαπορήσαντες, οἷον περί τε τῶν	τῆς	σελήνης παθημάτων καὶ τῶν περὶ
[1, 2]	τοιαύτας καὶ τοσαύτας ἔχομεν περὶ	τῆς	σοφίας καὶ τῶν σοφῶν· τούτων
[1, 8]	στιγμὴ ἔστιν. Ὅλως δὲ ζητούσης	τῆς	σοφίας περὶ τῶν φανερῶν τὸ
[1, 3]	τὸν αἴτιον τοῦ κόσμου καὶ	τῆς	τάξεως πάσης οἷον νήφων ἐφάνη
[1, 3]	τοῖς περὶ φύσεως ἡμμένοι φαίνονται,	τῆς	τε ὕλης καὶ τοῦ ὅθεν
[1, 8]	ἢ ἐπί τ' αὐτῆς καὶ	τῆς	τινός; εἰ δὲ μὴ τὸ
[1, 6]	ἀπειρίαν· οὗτοί τε δὴ πάντες	τῆς	τοιαύτης αἰτίας ἡμμένοι εἰσί, καὶ
[1, 2]	παροιμίαν πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί, οὔτε	τῆς	τοιαύτης ἄλλην χρὴ νομίζειν τιμιωτέραν.
[1, 3]	λέγουσιν, ἀλλὰ Θαλῆς μὲν ὁ	τῆς	τοιαύτης ἀρχηγὸς φιλοσοφίας ὕδωρ φησὶν
[1, 3]	μέντοι πλῆθος καὶ τὸ εἶδος	τῆς	τοιαύτης ἀρχῆς οὐ τὸ αὐτὸ
[1, 3]	ἐξ ἀρχῆς ἁψάμενοι τῆς μεθόδου	τῆς	τοιαύτης καὶ ἓν φάσκοντες εἶναι
[1, 7]	τυγχάνουσι μόνον (σχεδὸν γὰρ περὶ	τῆς	τοιαύτης οὐσίας καὶ τὰς ἀρχὰς
[1, 3]	οὐθὲν οἴονται οὔτε ἀπόλλυσθαι, ὡς	τῆς	τοιαύτης φύσεως ἀεὶ σωζομένης, ὥσπερ
[1, 2]	ἥλιον καὶ ἄστρα καὶ περὶ	τῆς	τοῦ παντὸς γενέσεως. Ὁ δ'
[1, 7]	φύσεως περὶ αὐτῶν) καὶ περὶ	τῆς	τῶν κινουμένων αἰτίας, πότερον ἓν
[1, 8]	διαφορὰν εἶναι τῆς οὐσίας καὶ	τῆς	ὕλης ἢ ὕλην, οἷον τὸ
[1, 5]	οὕτως. Οἱ μὲν γὰρ ἐκ	τῆς	ὕλης πολλὰ ποιοῦσιν, τὸ δ'
[1, 2]	τῶν ἐπιστημῶν, καὶ μᾶλλον ἀρχικὴ	τῆς	ὑπηρετούσης, ἡ γνωρίζουσα τίνος ἕνεκέν
[1, 2]	ἀποβαινόντων ἕνεκεν, καὶ τὴν ἀρχικωτέραν	τῆς	ὑπηρετούσης μᾶλλον σοφίαν· οὐ γὰρ
[1, 3]	ἕκαστον· ὅταν δὲ πάλιν ὑπὸ	τῆς	φιλίας συνίωσιν εἰς τὸ ἕν,
[1, 3]	ἔχειν, τὸ δ' ὕδωρ ἀρχὴν	τῆς	φύσεως εἶναι τοῖς ὑγροῖς. Εἰσὶ
[1, 4]	καὶ πλείω λεγόντων τὰ στοιχεῖα	τῆς	φύσεως ἐκ τούτων ἱκανόν ἐστι
[1, 3]	καὶ παλαιὰ τετύχηκεν οὖσα περὶ	τῆς	φύσεως ἡ δόξα, τάχ' ἂν
[1, 4]	πᾶσαν, οἱ δ' ἀριθμοὶ πάσης	τῆς	φύσεως πρῶτοι, (α) τὰ τῶν
[1, 4]	γενέσθαι μαθητής) οὐθὲν διεσαφήνισεν, οὐδὲ	τῆς	φύσεως τούτων οὐδετέρας ἔοικε θιγεῖν,
[1, 3]	πρώτους θεολογήσαντας οὕτως οἴονται περὶ	τῆς	φύσεως ὑπολαβεῖν· Ωκεανόν τε γὰρ
[1, 1]	αἰσθήσεων ἀγάπησις· καὶ γὰρ χωρὶς	τῆς	χρείας ἀγαπῶνται δι' αὑτάς, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007