Livre, Chap. |
[1, 8] |
πᾶσα
φύσις
ποιεῖ,
οὐδὲ
ταύτης
|
τῆς |
αἰτίας,
ἥν
φαμεν
εἶναι
μίαν |
[1, 6] |
στοιχεῖον)
οὗτοι
μὲν
οὖν
ταύτης
|
τῆς |
αἰτίας
ἥψαντο
μόνον,
ἕτεροι
δέ |
[1, 8] |
εἰάκαμεν
(οὐθὲν
γὰρ
λέγομεν
περὶ
|
τῆς |
αἰτίας
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
τῆς |
[1, 3] |
ὄντων
ἐλθόντας
καὶ
φιλοσοφήσαντας
περὶ
|
τῆς |
ἀληθείας.
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
κἀκεῖνοι |
[1, 6] |
περί
τε
τῶν
ἀρχῶν
καὶ
|
τῆς |
ἀληθείας·
ὅμως
δὲ
τοσοῦτόν
γ' |
[1, 3] |
ὄντων
φύσιν,
πάλιν
ὑπ'
αὐτῆς
|
τῆς |
ἀληθείας,
ὥσπερ
εἴπομεν,
ἀναγκαζόμενοι
τὴν |
[1, 3] |
τε
γὰρ
καὶ
Τηθὺν
ἐποίησαν
|
τῆς |
γενέσεως
πατέρας,
καὶ
τὸν
ὅρκον |
[1, 2] |
τοῦ
ἡλίου
τροπὰς
ἢ
τὴν
|
τῆς |
διαμέτρου
ἀσυμμετρίαν
(θαυμαστὸν
γὰρ
εἶναι |
[1, 3] |
τούτων
διὰ
τὴν
εὐτέλειαν
αὐτοῦ
|
τῆς |
διανοίας)
Αναξιμένης
δὲ
ἀέρα
καὶ |
[1, 1] |
δὲ
τέχνη
ὅταν
ἐκ
πολλῶν
|
τῆς |
ἐμπειρίας
ἐννοημάτων
μία
καθόλου
γένηται |
[1, 1] |
ἀνθρώπῳ
εἶναι·
ἐὰν
οὖν
ἄνευ
|
τῆς |
ἐμπειρίας
ἔχῃ
τις
τὸν
λόγον, |
[1, 1] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
τὴν
τέχνην
|
τῆς |
ἐμπειρίας
ἡγούμεθα
μᾶλλον
ἐπιστήμην
εἶναι· |
[1, 1] |
ἐπιτυγχάνουσιν
οἱ
ἔμπειροι
τῶν
ἄνευ
|
τῆς |
ἐμπειρίας
λόγον
ἐχόντων
(αἴτιον
δ' |
[1, 1] |
δ'
ἐπιστήμη
καὶ
τέχνη
διὰ
|
τῆς |
ἐμπειρίας
τοῖς
ἀνθρώποις·
ἡ
μὲν |
[1, 1] |
καὶ
τὸ
ἐπαΐειν
τῇ
τέχνῃ
|
τῆς |
ἐμπειρίας
ὑπάρχειν
οἰόμεθα
μᾶλλον,
καὶ |
[1, 2] |
Τίς
μὲν
οὖν
ἡ
φύσις
|
τῆς |
ἐπιστήμης
τῆς
ζητουμένης,
εἴρηται,
καὶ |
[1, 3] |
λεγόντων,
ὥσπερ
ἡττηθέντες
ὑπὸ
ταύτης
|
τῆς |
ζητήσεως,
τὸ
ἓν
ἀκίνητόν
φασιν |
[1, 2] |
οὖν
ἡ
φύσις
τῆς
ἐπιστήμης
|
τῆς |
ζητουμένης,
εἴρηται,
καὶ
τίς
ὁ |
[1, 1] |
καθ'
ἕκαστον
ἀγνοῇ,
πολλάκις
διαμαρτήσεται
|
τῆς |
θεραπείας·
θεραπευτὸν
γὰρ
τὸ
καθ' |
[1, 7] |
καὶ
περὶ
πάντων
φυσιολογοῦντες,
τὸ
|
τῆς |
κινήσεως
αἴτιον
ἀναιροῦσιν.
Ἔτι
δὲ |
[1, 3] |
εἰσήνεγκεν,
οὐ
μίαν
ποιήσας
τὴν
|
τῆς |
κινήσεως
ἀρχὴν
ἀλλ'
ἑτέρας
τε |
[1, 6] |
οὔθ'
ὡς
ἐντεῦθεν
τὴν
ἀρχὴν
|
τῆς |
κινήσεως
γιγνομένην
ὑπολαμβάνουσιν
ἀκινησίας
γὰρ |
[1, 3] |
ἡμεῖς
φαίημεν,
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
κινήσεως.
Οἱ
μὲν
οὖν
πάμπαν |
[1, 6] |
δέ
τινες
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
κινήσεως
(οἷον
ὅσοι
φιλίαν
καὶ |
[1, 3] |
τρίτην
δὲ
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
κινήσεως,
τετάρτην
δὲ
τὴν
ἀντικειμένην |
[1, 3] |
οὖν
πάμπαν
ἐξ
ἀρχῆς
ἁψάμενοι
|
τῆς |
μεθόδου
τῆς
τοιαύτης
καὶ
ἓν |
[1, 6] |
φάσκοντες
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
φύσιν
|
τῆς |
μὲν
οὐσίας
αἴτιόν
φασιν
εἶναι, |
[1, 3] |
καὶ
εἰς
ὃ
φθείρεται
τελευταῖον,
|
τῆς |
μὲν
οὐσίας
ὑπομενούσης
τοῖς
δὲ |
[1, 3] |
χαλκὸς
ἀνδριάντα,
ἀλλ'
ἕτερόν
τι
|
τῆς |
μεταβολῆς
αἴτιον.
Τὸ
δὲ
τοῦτο |
[1, 8] |
τῆς
αἰτίας
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
|
τῆς |
μεταβολῆς)
τὴν
δ'
οὐσίαν
οἰόμενοι |
[1, 1] |
καὶ
λογισμοῖς.
Γίγνεται
δ'
ἐκ
|
τῆς |
μνήμης
ἐμπειρία
τοῖς
ἀνθρώποις·
αἱ |
[1, 3] |
τοὺς
παμπαλαίους
καὶ
πολὺ
πρὸ
|
τῆς |
νῦν
γενέσεως
καὶ
πρώτους
θεολογήσαντας |
[1, 5] |
τὰ
ἠθικὰ
πραγματευομένου
περὶ
δὲ
|
τῆς |
ὅλης
φύσεως
οὐθέν,
ἐν
μέντοι |
[1, 8] |
ἐστί,
καὶ
ἐπιστῆμαι
οὐ
μόνον
|
τῆς |
οὐσίας
εἰσὶν
ἀλλὰ
καὶ
ἑτέρων, |
[1, 7] |
οὐθὲν
ἦν
ἀληθὲς
εἰπεῖν
κατὰ
|
τῆς |
οὐσίας
ἐκείνης,
λέγω
δ'
οἷον |
[1, 8] |
μᾶλλον
κατηγορεῖσθαι
καὶ
διαφορὰν
εἶναι
|
τῆς |
οὐσίας
καὶ
τῆς
ὕλης
ἢ |
[1, 5] |
ἀριθμοὺς
αἰτίους
εἶναι
τοῖς
ἄλλοις
|
τῆς |
οὐσίας
ὡσαύτως
ἐκείνοις·
τὸ
δὲ |
[1, 3] |
μέντοι
λέγεται
οὕτως
ἀποφήνασθαι
περὶ
|
τῆς |
πρώτης
αἰτίας
(Ιππωνα
γὰρ
οὐκ |
[1, 2] |
διαπορήσαντες,
οἷον
περί
τε
τῶν
|
τῆς |
σελήνης
παθημάτων
καὶ
τῶν
περὶ |
[1, 2] |
τοιαύτας
καὶ
τοσαύτας
ἔχομεν
περὶ
|
τῆς |
σοφίας
καὶ
τῶν
σοφῶν·
τούτων |
[1, 8] |
στιγμὴ
ἔστιν.
Ὅλως
δὲ
ζητούσης
|
τῆς |
σοφίας
περὶ
τῶν
φανερῶν
τὸ |
[1, 3] |
τὸν
αἴτιον
τοῦ
κόσμου
καὶ
|
τῆς |
τάξεως
πάσης
οἷον
νήφων
ἐφάνη |
[1, 3] |
τοῖς
περὶ
φύσεως
ἡμμένοι
φαίνονται,
|
τῆς |
τε
ὕλης
καὶ
τοῦ
ὅθεν |
[1, 8] |
ἢ
ἐπί
τ'
αὐτῆς
καὶ
|
τῆς |
τινός;
εἰ
δὲ
μὴ
τὸ |
[1, 6] |
ἀπειρίαν·
οὗτοί
τε
δὴ
πάντες
|
τῆς |
τοιαύτης
αἰτίας
ἡμμένοι
εἰσί,
καὶ |
[1, 2] |
παροιμίαν
πολλὰ
ψεύδονται
ἀοιδοί,
οὔτε
|
τῆς |
τοιαύτης
ἄλλην
χρὴ
νομίζειν
τιμιωτέραν. |
[1, 3] |
λέγουσιν,
ἀλλὰ
Θαλῆς
μὲν
ὁ
|
τῆς |
τοιαύτης
ἀρχηγὸς
φιλοσοφίας
ὕδωρ
φησὶν |
[1, 3] |
μέντοι
πλῆθος
καὶ
τὸ
εἶδος
|
τῆς |
τοιαύτης
ἀρχῆς
οὐ
τὸ
αὐτὸ |
[1, 3] |
ἐξ
ἀρχῆς
ἁψάμενοι
τῆς
μεθόδου
|
τῆς |
τοιαύτης
καὶ
ἓν
φάσκοντες
εἶναι |
[1, 7] |
τυγχάνουσι
μόνον
(σχεδὸν
γὰρ
περὶ
|
τῆς |
τοιαύτης
οὐσίας
καὶ
τὰς
ἀρχὰς |
[1, 3] |
οὐθὲν
οἴονται
οὔτε
ἀπόλλυσθαι,
ὡς
|
τῆς |
τοιαύτης
φύσεως
ἀεὶ
σωζομένης,
ὥσπερ |
[1, 2] |
ἥλιον
καὶ
ἄστρα
καὶ
περὶ
|
τῆς |
τοῦ
παντὸς
γενέσεως.
Ὁ
δ' |
[1, 7] |
φύσεως
περὶ
αὐτῶν)
καὶ
περὶ
|
τῆς |
τῶν
κινουμένων
αἰτίας,
πότερον
ἓν |
[1, 8] |
διαφορὰν
εἶναι
τῆς
οὐσίας
καὶ
|
τῆς |
ὕλης
ἢ
ὕλην,
οἷον
τὸ |
[1, 5] |
οὕτως.
Οἱ
μὲν
γὰρ
ἐκ
|
τῆς |
ὕλης
πολλὰ
ποιοῦσιν,
τὸ
δ' |
[1, 2] |
τῶν
ἐπιστημῶν,
καὶ
μᾶλλον
ἀρχικὴ
|
τῆς |
ὑπηρετούσης,
ἡ
γνωρίζουσα
τίνος
ἕνεκέν |
[1, 2] |
ἀποβαινόντων
ἕνεκεν,
καὶ
τὴν
ἀρχικωτέραν
|
τῆς |
ὑπηρετούσης
μᾶλλον
σοφίαν·
οὐ
γὰρ |
[1, 3] |
ἕκαστον·
ὅταν
δὲ
πάλιν
ὑπὸ
|
τῆς |
φιλίας
συνίωσιν
εἰς
τὸ
ἕν, |
[1, 3] |
ἔχειν,
τὸ
δ'
ὕδωρ
ἀρχὴν
|
τῆς |
φύσεως
εἶναι
τοῖς
ὑγροῖς.
Εἰσὶ |
[1, 4] |
καὶ
πλείω
λεγόντων
τὰ
στοιχεῖα
|
τῆς |
φύσεως
ἐκ
τούτων
ἱκανόν
ἐστι |
[1, 3] |
καὶ
παλαιὰ
τετύχηκεν
οὖσα
περὶ
|
τῆς |
φύσεως
ἡ
δόξα,
τάχ'
ἂν |
[1, 4] |
πᾶσαν,
οἱ
δ'
ἀριθμοὶ
πάσης
|
τῆς |
φύσεως
πρῶτοι,
(α)
τὰ
τῶν |
[1, 4] |
γενέσθαι
μαθητής)
οὐθὲν
διεσαφήνισεν,
οὐδὲ
|
τῆς |
φύσεως
τούτων
οὐδετέρας
ἔοικε
θιγεῖν, |
[1, 3] |
πρώτους
θεολογήσαντας
οὕτως
οἴονται
περὶ
|
τῆς |
φύσεως
ὑπολαβεῖν·
Ωκεανόν
τε
γὰρ |
[1, 1] |
αἰσθήσεων
ἀγάπησις·
καὶ
γὰρ
χωρὶς
|
τῆς |
χρείας
ἀγαπῶνται
δι'
αὑτάς,
καὶ |