Livre, Chap. |
[1, 5] |
κοινῷ
ζητεῖν.
Ἔτι
δὲ
παρὰ
|
τὰ |
αἰσθητὰ
καὶ
τὰ
εἴδη
τὰ |
[1, 5] |
ὁ
μὲν
τοὺς
ἀριθμοὺς
παρὰ
|
τὰ |
αἰσθητά,
οἱ
δ'
ἀριθμοὺς
εἶναί |
[1, 2] |
δ'
ἐπιστητὰ
τὰ
πρῶτα
καὶ
|
τὰ |
αἴτια
(διὰ
γὰρ
ταῦτα
καὶ |
[1, 7] |
συμβαῖνον,
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
|
τὰ |
αἴτια
εἰς
ταῦτα
καταναλίσκουσιν,
ὡς |
[1, 7] |
ἱκανὰς
λέγουσιν
ἐπαναβῆναι
καὶ
ἐπὶ
|
τὰ |
ἀνωτέρω
τῶν
ὄντων,
καὶ
μᾶλλον |
[1, 5] |
καὶ
τῇ
κατὰ
τὴν
ὕλην
|
(τὰ |
γὰρ
εἴδη
τοῦ
τί
ἐστιν |
[1, 7] |
παρέλαβον
αὐτὰς
οὐκ
ἐξ
αἰσθητῶν·
|
τὰ |
γὰρ
μαθηματικὰ
τῶν
ὄντων
ἄνευ |
[1, 5] |
τοιαῦτα
τῶν
ὄντων
ἰδέας
προσηγόρευσε,
|
τὰ |
δ'
αἰσθητὰ
παρὰ
ταῦτα
καὶ |
[1, 3] |
τὴν
πρώτην
αἰτίαν
οἰώμεθα
γνωρίζειν)
|
τὰ |
δ'
αἴτια
λέγεται
τετραχῶς,
ὧν |
[1, 7] |
γὰρ
τούτῳ
τὰ
μὲν
ταὐτὰ
|
τὰ |
δ'
ἴδια
συμβαίνειν
ἀνάγκη.
Γιγνόμενά |
[1, 7] |
δ'
ὄντων
τὰ
μὲν
αἰσθητὰ
|
τὰ |
δ'
οὐκ
αἰσθητὰ
τιθέασι,
δῆλον |
[1, 7] |
τρόπον
ἔσται
τὰ
μὲν
κοῦφα
|
τὰ |
δὲ
βάρος
ἔχοντα
τῶν
σωμάτων; |
[1, 3] |
καὶ
καλῶς
τὰ
μὲν
ἔχειν
|
τὰ |
δὲ
γίγνεσθαι
τῶν
ὄντων
ἴσως |
[1, 7] |
ἀέρα.
Τὰ
μὲν
γὰρ
συγκρίσει
|
τὰ |
δὲ
διακρίσει
ἐξ
ἀλλήλων
γίγνεται, |
[1, 5] |
τὰ
μὲν
πολλὰ
τούτοις
ἀκολουθοῦσα,
|
τὰ |
δὲ
καὶ
ἴδια
παρὰ
τὴν |
[1, 8] |
μίαν
τῶν
ἀρχῶν,
οὐθὲν
ἅπτεται
|
τὰ |
εἴδη,
ἀλλὰ
γέγονε
τὰ
μαθήματα |
[1, 8] |
οὐ
μόνον
τῶν
αἰσθητῶν
παραδείγματα
|
τὰ |
εἴδη
ἀλλὰ
καὶ
αὐτῶν,
οἷον |
[1, 8] |
ταῦτα
κίνησις,
δῆλον
ὅτι
κινήσεται
|
τὰ |
εἴδη·
εἰ
δὲ
μή,
πόθεν |
[1, 5] |
γὰρ
κατὰ
μέθεξιν
τοῦ
ἑνὸς
|
(τὰ |
εἴδη)
εἶναι
τοὺς
ἀριθμούς.
Τὸ |
[1, 8] |
εἶναι
καὶ
τοῦ
γίγνεσθαι
αἴτια
|
τὰ |
εἴδη
ἐστίν·
καίτοι
τῶν
εἰδῶν |
[1, 6] |
γὰρ
ὡς
ὕλην
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
τὰ |
εἴδη
καὶ
τὸ
ἓν
τοῖς |
[1, 8] |
οὓς
τρόπους
δείκνυμεν
ὅτι
ἔστι
|
τὰ |
εἴδη,
κατ'
οὐθένα
φαίνεται
τούτων· |
[1, 5] |
ὕλη
ἡ
ὑποκειμένη
καθ'
ἧς
|
τὰ |
εἴδη
μὲν
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν |
[1, 6] |
ἦν
εἶναι
ἑκάστῳ
τῶν
ἄλλων
|
τὰ |
εἴδη
παρέχονται,
τοῖς
δ'
εἴδεσι |
[1, 8] |
νῦν.
Ἔτι
εἴπερ
εἰσὶν
ἀριθμοὶ
|
τὰ |
εἴδη,
πῶς
αἴτιοι
ἔσονται;
Πότερον |
[1, 5] |
δὲ
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
|
τὰ |
εἴδη
τὰ
μαθηματικὰ
τῶν
πραγμάτων |
[1, 8] |
ἀϊδίῳ
εἶναἰ,
ὥστ'
ἔσται
οὐσία
|
τὰ |
εἴδη·
ταὐτὰ
δὲ
ἐνταῦθα
οὐσίαν |
[1, 6] |
ἀποδέδωκε,
(β)
μάλιστα
δ'
οἱ
|
τὰ |
εἴδη
τιθέντες
λέγουσιν
(οὔτε
γὰρ |
[1, 8] |
ἄν
τις
τί
ποτε
συμβάλλεται
|
τὰ |
εἴδη
τοῖς
ἀϊδίοις
τῶν
αἰσθητῶν |
[1, 5] |
ἕκαστον
μόνον.
Ἐπεὶ
δ'
αἴτια
|
τὰ |
εἴδη
τοῖς
ἄλλοις,
τἀκείνων
στοιχεῖα |
[1, 8] |
ἴσα
ἢ
οὐκ
ἐλάττω
ἐστὶ
|
τὰ |
εἴδη
τούτοις
περὶ
ὧν
ζητοῦντες |
[1, 8] |
περὶ
αὐτῶν,
εἰ
ἔστι
μεθεκτὰ
|
τὰ |
εἴδη,
τῶν
οὐσιῶν
ἀναγκαῖον
ἰδέας |
[1, 7] |
μέρη
καὶ
τὰ
πάθη
καὶ
|
τὰ |
ἔργα
διατηροῦσι
τὸ
συμβαῖνον,
καὶ |
[1, 1] |
μὲν
οὖν
αἴσθησιν
ἔχοντα
γίγνεται
|
τὰ |
ζῷα,
ἐκ
δὲ
ταύτης
τοῖς |
[1, 5] |
(β)
Σωκράτους
δὲ
περὶ
μὲν
|
τὰ |
ἠθικὰ
πραγματευομένου
περὶ
δὲ
τῆς |
[1, 3] |
τὸ
αἰσχρόν,
(α)
καὶ
πλείω
|
τὰ |
κακὰ
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
τὰ |
[1, 8] |
ἅπτεται
τὰ
εἴδη,
ἀλλὰ
γέγονε
|
τὰ |
μαθήματα
τοῖς
νῦν
ἡ
φιλοσοφία, |
[1, 5] |
φασιν
αὐτὰ
τὰ
πράγματα,
καὶ
|
τὰ |
μαθηματικὰ
μεταξὺ
τούτων
οὐ
τιθέασιν. |
[1, 5] |
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
τὰ
εἴδη
|
τὰ |
μαθηματικὰ
τῶν
πραγμάτων
εἶναί
φησι |
[1, 2] |
χαλεπώτατα
ταῦτα
γνωρίζειν
τοῖς
ἀνθρώποις,
|
τὰ |
μάλιστα
καθόλου
(πορρωτάτω
γὰρ
τῶν |
[1, 7] |
τὴν
θεωρίαν,
τῶν
δ'
ὄντων
|
τὰ |
μὲν
αἰσθητὰ
τὰ
δ'
οὐκ |
[1, 4] |
καὶ
τοὺς
λόγους,
Ἐπεὶ
δὴ
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
τοῖς
ἀριθμοῖς
ἐφαίνοντο |
[1, 3] |
Τοῦ
γὰρ
εὖ
καὶ
καλῶς
|
τὰ |
μὲν
ἔχειν
τὰ
δὲ
γίγνεσθαι |
[1, 7] |
τοῦτο,
ὅμως
τίνα
τρόπον
ἔσται
|
τὰ |
μὲν
κοῦφα
τὰ
δὲ
βάρος |
[1, 1] |
ποιεῖ,
οἷον
καίει
τὸ
πῦρ·
|
τὰ |
μὲν
οὖν
ἄψυχα
φύσει
τινὶ |
[1, 5] |
εἶναι,
τῶν
δ'
εἰδῶν
τῷ
|
τὰ |
μὲν
πόλλ'
ἄττα
ὅμοια
εἶναι |
[1, 5] |
φιλοσοφίας
ἡ
Πλάτωνος
ἐπεγένετο
πραγματεία,
|
τὰ |
μὲν
πολλὰ
τούτοις
ἀκολουθοῦσα,
τὰ |
[1, 7] |
τὴν
ὕλην.
Καὶ
γὰρ
τούτῳ
|
τὰ |
μὲν
ταὐτὰ
τὰ
δ'
ἴδια |
[1, 5] |
ἀεί
γε
μεταβαλλόντων.
Οὗτος
οὖν
|
τὰ |
μὲν
τοιαῦτα
τῶν
ὄντων
ἰδέας |
[1, 8] |
Οὐθένα
δ'
ἔχει
λόγον
οὐδὲ
|
τὰ |
μετὰ
τοὺς
ἀριθμοὺς
μήκη
τε |
[1, 8] |
ὃ
ἡ
ἀριθμητική,
καὶ
πάντα
|
τὰ |
μεταξὺ
λεγόμενα
ὑπό
τινων,
ἃ |
[1, 8] |
(οὐ
γάρ
εἰσιν
ἀριθμοί)
οὔτε
|
τὰ |
μεταξύ
(μαθηματικὰ
γὰρ
ἐκεῖνἀ
οὔτε |
[1, 8] |
εἰδῶν
ὄντων
ὅμως
οὐ
γίγνεται
|
τὰ |
μετέχοντα
ἂν
μὴ
ᾖ
τὸ |
[1, 3] |
τὸ
ἕν,
ἀναγκαῖον
ἐξ
ἑκάστου
|
τὰ |
μόρια
διακρίνεσθαι
πάλιν.
Εμπεδοκλῆς
μὲν |
[1, 8] |
μὲν
οὖν
τῶν
Πυθαγορείων
ἀφείσθω
|
τὰ |
νῦν
(ἱκανὸν
γὰρ
αὐτῶν
ἅψασθαι |
[1, 3] |
τὰς
ἀρχάς·
σχεδὸν
γὰρ
ἅπαντα
|
τὰ |
ὁμοιομερῆ
καθάπερ
ὕδωρ
ἢ
πῦρ |
[1, 3] |
ἐξ
οὗ
γὰρ
ἔστιν
ἅπαντα
|
τὰ |
ὄντα
καὶ
ἐξ
οὗ
γίγνεται |
[1, 8] |
Πότερον
ὅτι
ἕτεροι
ἀριθμοί
εἰσι
|
τὰ |
ὄντα,
οἷον
ὁδὶ
μὲν
ὁ> |
[1, 5] |
οἱ
μὲν
γὰρ
Πυθαγόρειοι
μιμήσει
|
τὰ |
ὄντα
φασὶν
εἶναι
τῶν
ἀριθμῶν, |
[1, 7] |
περὶ
τὰ
τούτου
μέρη
καὶ
|
τὰ |
πάθη
καὶ
τὰ
ἔργα
διατηροῦσι |
[1, 7] |
τυχόν,
πρὸς
δὲ
τούτοις
ὅτι
|
τὰ |
πάθη
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
χωρίζοιτ' |
[1, 4] |
τῶν
ἁρμονιῶν
ἐν
ἀριθμοῖς
ὁρῶντες
|
τὰ |
πάθη
καὶ
τοὺς
λόγους,
Ἐπεὶ |
[1, 7] |
τῶν
συνισταμένων
μεγεθῶν
διὰ
τὸ
|
τὰ |
πάθη
ταῦτα
ἀκολουθεῖν
τοῖς
τόποις |
[1, 5] |
πάντα·
κατὰ
μέθεξιν
γὰρ
εἶναι
|
τὰ |
πολλὰ
ὁμώνυμα
τοῖς
εἴδεσιν.
Τὴν |
[1, 4] |
τούτοις·
φησὶ
γὰρ
εἶναι
δύο
|
τὰ |
πολλὰ
τῶν
ἀνθρωπίνων,
λέγων
τὰς |
[1, 5] |
δ'
ἀριθμοὺς
εἶναί
φασιν
αὐτὰ
|
τὰ |
πράγματα,
καὶ
τὰ
μαθηματικὰ
μεταξὺ |
[1, 5] |
ἓν
καὶ
τοὺς
ἀριθμοὺς
παρὰ
|
τὰ |
πράγματα
ποιῆσαι,
καὶ
μὴ
ὥσπερ |
[1, 3] |
αἰτίαν
ἥτις
κινήσει
καὶ
συνάξει
|
τὰ |
πράγματα.
Τούτους
μὲν
οὖν
πῶς |
[1, 2] |
ἤρξαντο
φιλοσοφεῖν,
ἐξ
ἀρχῆς
μὲν
|
τὰ |
πρόχειρα
τῶν
ἀτόπων
θαυμάσαντες,
εἶτα |
[1, 1] |
ὅτι
τὴν
ὀνομαζομένην
σοφίαν
περὶ
|
τὰ |
πρῶτα
αἴτια
καὶ
τὰς
ἀρχὰς |
[1, 2] |
μάλιστα
ἐπιστητοῦ)
μάλιστα
δ'
ἐπιστητὰ
|
τὰ |
πρῶτα
καὶ
τὰ
αἴτια
(διὰ |
[1, 8] |
διὰ
τοιαύτας
αἰτίας
οἵας
καὶ
|
τὰ |
ῥηθέντα
νῦν.
Ἔτι
εἴπερ
εἰσὶν |
[1, 3] |
ταύτην
καὶ
διὰ
τὸ
πάντων
|
τὰ |
σπέρματα
τὴν
φύσιν
ὑγρὰν
ἔχειν, |
[1, 3] |
συγκρίνει.
Ὅταν
μὲν
γὰρ
εἰς
|
τὰ |
στοιχεῖα
διίστηται
τὸ
πᾶν
ὑπὸ |
[1, 8] |
ὥστε
τὸ
τῶν
ὄντων
ἁπάντων
|
τὰ |
στοιχεῖα
ἢ
ζητεῖν
ἢ
οἴεσθαι |
[1, 4] |
δ'
ὡς
ἐν
ὕλης
εἴδει
|
τὰ |
στοιχεῖα
τάττειν·
ἐκ
τούτων
γὰρ |
[1, 8] |
οὕτω
λέγειν
ὥσπερ
καὶ
ὅσοι
|
τὰ |
στοιχεῖα
τέτταρα
ἢ
δύο
λέγουσιν· |
[1, 4] |
οὖν
παλαιῶν
καὶ
πλείω
λεγόντων
|
τὰ |
στοιχεῖα
τῆς
φύσεως
ἐκ
τούτων |
[1, 7] |
πολλαχῶς
ἁμαρτάνουσιν.
τῶν
γὰρ
σωμάτων
|
τὰ |
στοιχεῖα
τιθέασι
μόνον,
τῶν
δ' |
[1, 7] |
τούτοις
ὅτι
τὰ
πάθη
καὶ
|
τὰ |
συμβεβηκότα
χωρίζοιτ'
ἂν
τῶν
οὐσιῶν |
[1, 3] |
Ηράκλειτος
ὁ
Εφέσιος,
Εμπεδοκλῆς
δὲ
|
τὰ |
τέτταρα,
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
γῆν |
[1, 4] |
(ὕδωρ
γὰρ
καὶ
πῦρ
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
σώματά
ἐστιν)
καὶ
τῶν |
[1, 7] |
δεῖ
λαβεῖν
αἴτια
μὲν
εἶναι
|
τὰ |
τοῦ
ἀριθμοῦ
πάθη
καὶ
τὸν |
[1, 4] |
ἀριθμοῖς
καὶ
ταῖς
ἁρμονίαις
πρὸς
|
τὰ |
τοῦ
οὐρανοῦ
πάθη
καὶ
μέρη |
[1, 7] |
τὸν
οὐρανόν,
(α)
καὶ
περὶ
|
τὰ |
τούτου
μέρη
καὶ
τὰ
πάθη |
[1, 4] |
πάσης
τῆς
φύσεως
πρῶτοι,
(α)
|
τὰ |
τῶν
ἀριθμῶν
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων |
[1, 8] |
δ'
ἄν
τις
καὶ
μάθοι
|
τὰ |
τῶν
πάντων
στοιχεῖα;
Δῆλον
γὰρ |
[1, 7] |
γένεσιν
εἶναι
καὶ
φθορὰν
ἢ
|
τὰ |
τῶν
φερομένων
ἔργα
κατὰ
τὸν |
[1, 2] |
(οὗτος
γὰρ
οἶδέ
πως
πάντα
|
τὰ |
ὑποκείμενἀ,
σχεδὸν
δὲ
καὶ
χαλεπώτατα |
[1, 3] |
τὰ
κακὰ
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
|
τὰ |
φαῦλα
τῶν
καλῶν,
οὕτως
ἄλλος |
[1, 4] |
τὴν
τῶν
ἀριθμῶν
φύσιν,
καὶ
|
τὰ |
φερόμενα
κατὰ
τὸν
οὐρανὸν
δέκα |
[1, 8] |
μεταξύ
(μαθηματικὰ
γὰρ
ἐκεῖνἀ
οὔτε
|
τὰ |
φθαρτά,
ἀλλὰ
πάλιν
τέταρτον
ἄλλο |
[1, 2] |
ἔχοντα
ἐπιστήμην
αὐτῶν·
εἶτα
τὸν
|
τὰ |
χαλεπὰ
γνῶναι
δυνάμενον
καὶ
μὴ |
[1, 3] |
τε
καὶ
ἐναντίας,
ἔτι
δὲ
|
τὰ |
ὡς
ἐν
ὕλης
εἴδει
λεγόμενα |