Livre, Chap. |
[1, 3] |
ἀλλ'
οἷον
ἐν
ταῖς
μάχαις
|
οἱ |
ἀγύμναστοι
ποιοῦσιν·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνοι |
[1, 8] |
τι
τούτων
ἔστιν.
Ἔτι
δὲ
|
οἱ |
ἀκριβέστεροι
τῶν
λόγων
οἱ
μὲν |
[1, 4] |
καὶ
χωρὶς
ἐκείνων
μορυχώτερον
εἰρήκασιν
|
οἱ |
ἄλλοι
περὶ
αὐτῶν,
πλὴν
ὥσπερ |
[1, 2] |
φιλοσοφησάντων·
διὰ
γὰρ
τὸ
θαυμάζειν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
καὶ
νῦν
καὶ
τὸ |
[1, 8] |
δ'
οὕτως,
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι
|
οἱ |
ἀριθμοί,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι,
εἴπερ |
[1, 8] |
ὕλη,
φανερὸν
ὅτι
καὶ
αὐτοὶ
|
οἱ |
ἀριθμοὶ
λόγοι
τινὲς
ἔσονται
ἑτέρου |
[1, 4] |
εἶναι
πάντων.
Ἐπεὶ
δὲ
τούτων
|
οἱ |
ἀριθμοὶ
φύσει
πρῶτοι,
ἐν
δὲ |
[1, 5] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐγένετο
σκέψιν
|
(οἱ |
γὰρ
πρότεροι
διαλεκτικῆς
οὐ
μετεῖχον) |
[1, 7] |
γὰρ
πῦρ
οἱ
δ'
ὕδωρ
|
οἱ |
δ'
ἀέρα
τοῦτ'
εἶναί
φασιν· |
[1, 4] |
ἐφαίνοντο
τὴν
φύσιν
ἀφωμοιῶσθαι
πᾶσαν,
|
οἱ |
δ'
ἀριθμοὶ
πάσης
τῆς
φύσεως |
[1, 5] |
τοὺς
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ
αἰσθητά,
|
οἱ |
δ'
ἀριθμοὺς
εἶναί
φασιν
αὐτὰ |
[1, 6] |
μέγα
καὶ
τὸ
μικρὸν
λέγων,
|
οἱ |
δ'
Ιταλικοὶ
τὸ
ἄπειρον,
Εμπεδοκλῆς |
[1, 1] |
οἱ
μὲν
τὴν
αἰτίαν
ἴσασιν
|
οἱ |
δ'
οὔ.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 7] |
κριτήν,
οἱ
μὲν
γὰρ
πῦρ
|
οἱ |
δ'
ὕδωρ
οἱ
δ'
ἀέρα |
[1, 4] |
τὴν
ἑτέραν
οἱ
μὲν
μίαν
|
οἱ |
δὲ
δύο
ποιοῦσι,
τὴν
ὅθεν |
[1, 8] |
γὰρ
εἰ
οἱ
μὲν
ἀΐδιοι
|
οἱ |
δὲ
μή,
οὐδὲν
διοίσει.
Εἰ |
[1, 1] |
μᾶλλον
ἐπιστήμην
εἶναι·
δύνανται
γάρ,
|
οἱ |
δὲ
οὐ
δύνανται
διδάσκειν.
Ἔτι |
[1, 4] |
ποιοῦσι,
τὴν
ὅθεν
ἡ
κίνησις·
|
οἱ |
δὲ
Πυθαγόρειοι
δύο
μὲν
τὰς |
[1, 4] |
ἀπέρριψε
περὶ
τῶν
λοιπῶν,
(β)
|
οἱ |
δὲ
Πυθαγόρειοι
καὶ
πόσαι
καὶ |
[1, 8] |
γὰρ
αὐτῶν
ἅψασθαι
τοσοῦτον)
(β)
|
οἱ |
δὲ
τὰς
ἰδέας
αἰτίας
τιθέμενοι |
[1, 8] |
δ
καὶ
α
φασὶν
εἶναι,
|
οἱ |
δέ
τινες
ἕτερον
φθόγγον
φασὶν |
[1, 1] |
ἴσασι,
διότι
δ'
οὐκ
ἴσασιν·
|
οἱ |
δὲ
τὸ
διότι
καὶ
τὴν |
[1, 8] |
φαμεν
εἶναι
καθ'
αὑτὸ
γένος,
|
οἱ |
δὲ
τὸν
τρίτον
ἄνθρωπον
λέγουσιν. |
[1, 1] |
διαφέρειν,
ἀλλὰ
καὶ
μᾶλλον
ἐπιτυγχάνουσιν
|
οἱ |
ἔμπειροι
τῶν
ἄνευ
τῆς
ἐμπειρίας |
[1, 3] |
ταῦτα
ὡς
ὕλην.
Καὶ
καθάπερ
|
οἱ |
ἓν
ποιοῦντες
τὴν
ὑποκειμένην
οὐσίαν |
[1, 4] |
δὲ
τούτοις
καὶ
πρὸ
τούτων
|
οἱ |
καλούμενοι
Πυθαγόρειοι
τῶν
μαθημάτων
ἁψάμενοι |
[1, 8] |
λόγοι
ἃ
μᾶλλον
εἶναι
βουλόμεθα
|
(οἱ |
λέγοντες
εἴδη)
τοῦ
τὰς
ἰδέας |
[1, 8] |
αἴτιοί
εἰσιν;
Οὐδὲ
γὰρ
εἰ
|
οἱ |
μὲν
ἀΐδιοι
οἱ
δὲ
μή, |
[1, 5] |
δὲ
μέθεξιν
τοὔνομα
μόνον
μετέβαλεν·
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
Πυθαγόρειοι
μιμήσει
τὰ |
[1, 7] |
ἕκαστον
στοιχείων
εἴληφέ
τινα
κριτήν,
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
πῦρ
οἱ
δ' |
[1, 8] |
ὥσπερ
καὶ
περὶ
ἐνίας
συλλαβάς·
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
τὸ
ζα
ἐκ |
[1, 4] |
ἀφετέοι
πρὸς
τὴν
νῦν
ζήτησιν,
|
οἱ |
μὲν
δύο
καὶ
πάμπαν
ὡς |
[1, 4] |
κεχρημένοι,
καὶ
τούτων
τὴν
ἑτέραν
|
οἱ |
μὲν
μίαν
οἱ
δὲ
δύο |
[1, 1] |
σοφίαν
πᾶσι·
τοῦτο
δ'
ὅτι
|
οἱ |
μὲν
τὴν
αἰτίαν
ἴσασιν
οἱ |
[1, 8] |
δὲ
οἱ
ἀκριβέστεροι
τῶν
λόγων
|
οἱ |
μὲν
τῶν
πρός
τι
ποιοῦσιν |
[1, 8] |
ἄνθρωπον
λέγουσιν.
Ὅλως
τε
ἀναιροῦσιν
|
οἱ |
περὶ
τῶν
εἰδῶν
λόγοι
ἃ |
[1, 3] |
πιστεύσομεν.
Τῶν
δὴ
πρώτων
φιλοσοφησάντων
|
οἱ |
πλεῖστοι
τὰς
ἐν
ὕλης
εἴδει |
[1, 2] |
ἐπιστήμην.
Εἰ
δὴ
λέγουσί
τι
|
οἱ |
ποιηταὶ
καὶ
πέφυκε
φθονεῖν
τὸ |
[1, 7] |
καὶ
τὴν
γῆν
λέγουσιν,
ὥσπερ
|
οἱ |
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων;
Πάντα
γὰρ |
[1, 5] |
πράγματα
ποιῆσαι,
καὶ
μὴ
ὥσπερ
|
οἱ |
Πυθαγόρειοι,
καὶ
ἡ
τῶν
εἰδῶν |
[1, 6] |
οὐθεὶς
ἀποδέδωκε,
(β)
μάλιστα
δ'
|
οἱ |
τὰ
εἴδη
τιθέντες
λέγουσιν
(οὔτε |
[1, 2] |
θεωρητικὴ
μᾶλλον
(οὗτοι
γὰρ
διδάσκουσιν,
|
οἱ |
τὰς
αἰτίας
λέγοντες
περὶ
ἑκάστοὐ, |
[1, 6] |
λέγουσιν·
ὡς
δ'
αὔτως
καὶ
|
οἱ |
τὸ
ἓν
ἢ
τὸ
ὂν |
[1, 8] |
καὶ
τὸ
μικρόν,
ὥσπερ
καὶ
|
οἱ |
φυσιολόγοι
φασὶ
τὸ
μανὸν
καὶ |