Livre, Chap.
[1, 7]	εἰδῶν ὑπῆρχεν ἂν αὐτῷ, τοῦτο	δὲ	ἀδύνατον μεμιγμένων γε πάντων· ἤδη
[1, 3]	εὐτέλειαν αὐτοῦ τῆς διανοίας) Αναξιμένης	δὲ	ἀέρα καὶ Διογένης πρότερον ὕδατος
[1, 7]	τοὺς μὲν νοητοὺς αἰτίους τούτους	δὲ	αἰσθητούς. ~Περὶ μὲν οὖν τῶν
[1, 4]	γεννῶντές γε τὸ πᾶν, οὗτοι	δὲ	ἀκίνητον εἶναί φασιν) οὐ μὴν
[1, 7]	πάντα πλὴν τοῦ νοῦ, τοῦτον	δὲ	ἀμιγῆ μόνον καὶ καθαρόν. Ἐκ
[1, 3]	Α τοῦ Ν σχήματι τὸ	δὲ	ΑΝ τοῦ ΝΑ τάξει τὸ
[1, 5]	τῆς οὐσίας ὡσαύτως ἐκείνοις· τὸ	δὲ	ἀντὶ τοῦ ἀπείρου ὡς ἑνὸς
[1, 7]	καὶ καιρὸς αὐτοῖς ᾖ, μικρὸν	δὲ	ἄνωθεν ἢ κάτωθεν ἀδικία καὶ
[1, 4]	δὲ τὸ μὲν πεπερασμένον τὸ	δὲ	ἄπειρον, τὸ δ' ἓν ἐξ
[1, 4]	πάθη τε καὶ ἕξεις, τοῦ	δὲ	ἀριθμοῦ στοιχεῖα τό τε ἄρτιον
[1, 1]	δὲ τεχνίτης τῶν ἐμπείρων, χειροτέχνου	δὲ	ἀρχιτέκτων, αἱ δὲ θεωρητικαὶ τῶν
[1, 2]	οὐ χρήσεώς τινος ἕνεκεν. Μαρτυρεῖ	δὲ	αὐτὸ τὸ συμβεβηκός· σχεδὸν γὰρ
[1, 7]	ἔσται τὰ μὲν κοῦφα τὰ	δὲ	βάρος ἔχοντα τῶν σωμάτων; Ἐξ
[1, 3]	καλῶς τὰ μὲν ἔχειν τὰ	δὲ	γίγνεσθαι τῶν ὄντων ἴσως οὔτε
[1, 3]	πως τίθησιν αἰτίας εἶναι· τοῖς	δὲ	δὴ πλείω ποιοῦσι μᾶλλον ἐνδέχεται
[1, 8]	γένοιτ' ἂν οἷος Σωκράτης· ὁμοίως	δὲ	δῆλον ὅτι κἂν εἰ ἦν
[1, 3]	μὲν ῥυσμὸς σχῆμά ἐστιν ἡ	δὲ	διαθιγὴ τάξις ἡ δὲ τροπὴ
[1, 7]	Τὰ μὲν γὰρ συγκρίσει τὰ	δὲ	διακρίσει ἐξ ἀλλήλων γίγνεται, τοῦτο
[1, 2]	γὰρ θειοτάτη καὶ τιμιωτάτη· τοιαύτη	δὲ	διχῶς ἂν εἴη μόνη· ἥν
[1, 5]	πρότεροι διαλεκτικῆς οὐ μετεῖχον) τὸ	δὲ	δυάδα ποιῆσαι τὴν ἑτέραν φύσιν
[1, 4]	τῶν μὲν μίαν παρὰ τῶν	δὲ	δύο. Μέχρι μὲν οὖν τῶν
[1, 4]	ἑτέραν οἱ μὲν μίαν οἱ	δὲ	δύο ποιοῦσι, τὴν ὅθεν ἡ
[1, 5]	πόλλ' ἄττα ὅμοια εἶναι τὸ	δὲ	εἶδος αὐτὸ ἓν ἕκαστον μόνον.
[1, 2]	τῷ ἐλαχίστῳ μὴ μετρεῖταἰ· δεῖ	δὲ	εἰς τοὐναντίον καὶ τὸ ἄμεινον
[1, 7]	ἔργα κατὰ τὸν οὐρανόν. Ἔτι	δὲ	εἴτε δοίη τις αὐτοῖς ἐκ
[1, 7]	γῆς τοῦ αὐτοῦ σώματος (εἴρηται	δὲ	ἐν τοῖς περὶ φύσεως περὶ
[1, 8]	εἷς ἀριθμὸς γίγνεται, ἐξ εἰδῶν	δὲ	ἓν εἶδος πῶς; Εἰ δὲ
[1, 4]	δέκα μὲν εἶναί φασιν, ὄντων	δὲ	ἐννέα μόνον τῶν φανερῶν διὰ
[1, 8]	ἔσται οὐσία τὰ εἴδη· ταὐτὰ	δὲ	ἐνταῦθα οὐσίαν σημαίνει κἀκεῖ· (α)
[1, 3]	ΑΝ τοῦ ΝΑ τάξει τὸ	δὲ	Ζ τοῦ Η θέσει. Περὶ
[1, 8]	ἔστι, καὶ στιγμὴ ἔστιν. Ὅλως	δὲ	ζητούσης τῆς σοφίας περὶ τῶν
[1, 8]	ἄλλα μὲν ἐνδέχεται προειδέναι, ὧν	δὲ	ἡ ἐπιστήμη καὶ περὶ ὧν
[1, 1]	ἐμπείρων, χειροτέχνου δὲ ἀρχιτέκτων, αἱ	δὲ	θεωρητικαὶ τῶν ποιητικῶν μᾶλλον. (α)
[1, 8]	καὶ ἐπὶ τοῖς ἀϊδίοις) ἔτι	δὲ	καθ' οὓς τρόπους δείκνυμεν ὅτι
[1, 3]	εἰς τὸν λόγον ἔσχατον, αἴτιον	δὲ	καὶ ἀρχὴ τὸ διὰ τί
[1, 7]	τι τούτων τῶν χρωμάτων· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἄχυμον τῷ αὐτῷ λόγῳ
[1, 3]	τῷ πυρὶ τὴν φύσιν, ὕδατι	δὲ	καὶ γῇ καὶ τοῖς τοιούτοις
[1, 8]	προειδέναι καὶ εἶναι γνώριμἀ· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἡ δι' ἐπαγωγῆς. Ἀλλὰ
[1, 7]	γὰρ εἶναί φασι γῆν, φησὶ	δὲ	καὶ Ησίοδος τὴν γῆν πρώτην
[1, 5]	μὲν πολλὰ τούτοις ἀκολουθοῦσα, τὰ	δὲ	καὶ ἴδια παρὰ τὴν τῶν
[1, 3]	τοσαύτας εἴρηκε τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος	δὲ	καὶ ὁ ἑταῖρος αὐτοῦ Δημόκριτος
[1, 8]	ἀνάγκη γίγνεσθαι συλλογισμόν, ἐξ ἐνίων	δὲ	καὶ οὐχ ὧν οἰόμεθα τούτων
[1, 3]	πρῶτος, ἐξέστω κρίνειν ὕστερον· ἐπεὶ	δὲ	καὶ τἀναντία τοῖς ἀγαθοῖς ἐνόντα
[1, 8]	ζῷον καὶ τὸ δίπουν, ἅμα	δὲ	καὶ τὸ αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ
[1, 7]	τῷ λόγῳ τούτῳ λέγοιεν· τοιοῦτον	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ
[1, 2]	πως πάντα τὰ ὑποκείμενἀ, σχεδὸν	δὲ	καὶ χαλεπώτατα ταῦτα γνωρίζειν τοῖς
[1, 4]	ψυχή τε καὶ νοῦς ἕτερον	δὲ	καιρὸς καὶ τῶν ἄλλων ὡς
[1, 8]	ἄνθρωπος ὁδὶ δὲ Σωκράτης ὁδὶ	δὲ	Καλλίας; Τί οὖν ἐκεῖνοι τούτοις
[1, 4]	καὶ γῆν λέγων· (α) τούτων	δὲ	κατὰ μὲν τὸ ὂν τὸ
[1, 4]	μὲν κατὰ τὸν λόγον πλείω	δὲ	κατὰ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνων εἶναι,
[1, 4]	ὂν τὸ θερμὸν τάττει θάτερον	δὲ	κατὰ τὸ μὴ ὄν. Ἐκ
[1, 7]	μὲν ἕκαστον ἀριθμός ἐστι, συμβαίνει	δὲ	κατὰ τὸν τόπον τοῦτον ἤδη
[1, 3]	καὶ στερεὸν τὸ ὄν, τὸ	δὲ	κενὸν τὸ μὴ ὄν (διὸ
[1, 3]	Ζ τοῦ Η θέσει. Περὶ	δὲ	κινήσεως, ὅθεν ἢ πῶς ὑπάρξει
[1, 8]	τρόπον τῶν εἰωθότων λέγεσθαι. Τὸ	δὲ	λέγειν παραδείγματα αὐτὰ εἶναι καὶ
[1, 8]	τὸ σῶμα, εἴτε μή. Νῦν	δὲ	λέγεται ὡς ὄντος τοῦ ἑνὸς
[1, 7]	καὶ κρίσις ἢ μῖξις, ἀπόδειξιν	δὲ	λέγωσιν ὅτι τούτων μὲν ἕκαστον
[1, 6]	ἢ πυρὸς μὲν πυκνότερον ἀέρος	δὲ	λεπτότερον· καὶ γὰρ τοιοῦτόν τινες
[1, 7]	μὲν πυκνότερον τοῦτο τίθησιν ὕδατος	δὲ	λεπτότερον, οὐκ ὀρθῶς ἂν λέγοι·
[1, 8]	μηδεμίαν κοινωνίαν ἐπιβλέψας αὐτῶν. Πάντων	δὲ	μάλιστα διαπορήσειεν ἄν τις τί
[1, 4]	ἀγροικότεροι, Ξενοφάνης καὶ Μέλισσος· Παρμενίδης	δὲ	μᾶλλον βλέπων ἔοικέ που λέγειν·
[1, 5]	φασὶν εἶναι τῶν ἀριθμῶν, Πλάτων	δὲ	μεθέξει, τοὔνομα μεταβαλών. Τὴν μέντοι
[1, 5]	πολλὰ ὁμώνυμα τοῖς εἴδεσιν. Τὴν	δὲ	μέθεξιν τοὔνομα μόνον μετέβαλεν· οἱ
[1, 1]	ζῇ καὶ ταῖς μνήμαις, ἐμπειρίας	δὲ	μετέχει μικρόν· τὸ δὲ τῶν
[1, 8]	δὲ ἓν εἶδος πῶς; Εἰ	δὲ	μὴ ἐξ αὐτῶν ἀλλ' ἐκ
[1, 3]	λέγοντες τὸ μὲν ὂν τὸ	δὲ	μὴ ὄν, τούτων δὲ τὸ
[1, 8]	εἰ οἱ μὲν ἀΐδιοι οἱ	δὲ	μή, οὐδὲν διοίσει. Εἰ δ'
[1, 8]	ὅτι κινήσεται τὰ εἴδη· εἰ	δὲ	μή, πόθεν ἦλθεν; Ὅλη γὰρ
[1, 4]	εἶναι διπλασίῳ καὶ δυάδι· εἰ	δὲ	μή, πολλὰ τὸ ἓν ἔσται,
[1, 8]	αὐτῆς καὶ τῆς τινός; εἰ	δὲ	μὴ τὸ αὐτὸ εἶδος, ὁμώνυμα
[1, 8]	ἀλλὰ καὶ ἑτέρων, καὶ ἄλλα	δὲ	μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ· κατὰ δὲ
[1, 3]	ἡ μὲν φιλία διακρίνει τὸ	δὲ	νεῖκος συγκρίνει. Ὅταν μὲν γὰρ
[1, 3]	αἰτίαν οὖσαν τῶν ἀγαθῶν τὸ	δὲ	νεῖκος τῶν κακῶν· ὥστ' εἴ
[1, 3]	τε καὶ ἐξ ἑνός) Αναξαγόρας	δὲ	ὁ Κλαζομένιος τῇ μὲν ἡλικίᾳ
[1, 3]	διαθιγῇ καὶ τροπῇ μόνον· τούτων	δὲ	ὁ μὲν ῥυσμὸς σχῆμά ἐστιν
[1, 3]	ὕλην καὶ τὸ ὑποκείμενον, τρίτην	δὲ	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως,
[1, 8]	γάρ τι τούτων ἔστιν. Ἔτι	δὲ	οἱ ἀκριβέστεροι τῶν λόγων οἱ
[1, 1]	ἐπιστήμην εἶναι· δύνανται γάρ, οἱ	δὲ	οὐ δύνανται διδάσκειν. Ἔτι δὲ
[1, 6]	μέν τινα λέγουσιν αἴτιον, οὕτω	δὲ	οὐ λέγουσιν οὐδ' ὅνπερ πέφυκεν.
[1, 4]	μιᾶς οὔσης φύσεως ἀπεφήναντο, τρόπον	δὲ	οὐ τὸν αὐτὸν πάντες οὔτε
[1, 9]	συνέφησεν ἂν ἐξ ἀνάγκης, σαφῶς	δὲ	οὐκ εἴρηκεν. Περὶ μὲν οὖν
[1, 3]	τῆς μὲν οὐσίας ὑπομενούσης τοῖς	δὲ	πάθεσι μεταβαλλούσης, τοῦτο στοιχεῖον καὶ
[1, 3]	τῶν ἄλλων στοιχείων ἕκαστον· ὅταν	δὲ	πάλιν ὑπὸ τῆς φιλίας συνίωσιν
[1, 3]	ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων Ησίοδος	δὲ	Πάντων μὲν πρώτιστα χάος γένετ'
[1, 5]	ἀφεῖσαν ἐν κοινῷ ζητεῖν. Ἔτι	δὲ	παρὰ τὰ αἰσθητὰ καὶ τὰ
[1, 3]	τοῖς περὶ φύσεως, (β) ὅμως	δὲ	παραλάβωμεν καὶ τοὺς πρότερον ἡμῶν
[1, 4]	Αλκμαίων (ἐπὶ γέροντι Πυθαγόρᾳ, ἀπεφήνατο	(δὲ)	παραπλησίως τούτοις· φησὶ γὰρ εἶναι
[1, 7]	ὕστερον τῇ φύσει πρότερον, τὸ	δὲ	πεπεμμένον καὶ συγκεκριμένον ὕστερον τῇ
[1, 7]	τὰς αἰτίας ζητοῦσι μόνης) ὅσοι	δὲ	περὶ μὲν ἁπάντων τῶν ὄντων
[1, 5]	ὕστερον οὕτως ὑπέλαβεν· (β) Σωκράτους	δὲ	περὶ μὲν τὰ ἠθικὰ πραγματευομένου
[1, 4]	δεκάτην τὴν ἀντίχθονα ποιοῦσιν. Διώρισται	δὲ	περὶ τούτων ἐν ἑτέροις ἡμῖν
[1, 9]	τούτων δεδήλωται καὶ πρότερον· ὅσα	δὲ	περὶ τῶν αὐτῶν τούτων ἀπορήσειεν
[1, 4]	καὶ τῶν μὲν μίαν τῶν	δὲ	πλείους τὰς ἀρχὰς τὰς σωματικάς,
[1, 1]	ἔνια ποιεῖ μέν, οὐκ εἰδότα	δὲ	ποιεῖ ἃ ποιεῖ, οἷον καίει
[1, 8]	ὄντων οἴοιτο μὴ δυνήσεσθαι, πλείω	δὲ	ποιήσας ἀριθμοίη (σχεδὸν γὰρ ἴσα
[1, 8]	ἀλλ' ἐκάλει ἀρχὴν γραμμῆς τοῦτο	δὲ	πολλάκις ἐτίθει τὰς ἀτόμους γραμμάς.
[1, 1]	δὲ τέχνη τῶν καθόλου, αἱ	δὲ	πράξεις καὶ αἱ γενέσεις πᾶσαι
[1, 1]	τῶν μὲν πρὸς τἀναγκαῖα τῶν	δὲ	πρὸς διαγωγὴν οὐσῶν, ἀεὶ σοφωτέρους
[1, 7]	διακρίσει ἐξ ἀλλήλων γίγνεται, τοῦτο	δὲ	πρὸς τὸ πρότερον εἶναι καὶ
[1, 8]	ἓν ὁ ἀριθμὸς συλλαμβανόμενος; Ἔτι	δὲ	πρὸς τοῖς εἰρημένοις, εἴπερ εἰσὶν
[1, 4]	τὸν αὐτὸν εἰρήκασι τρόπον, τοσοῦτον	δὲ	προσεπέθεσαν ὃ καὶ ἴδιόν ἐστιν
[1, 4]	ἄπειρόν φησιν εἶναι αὐτό) Ξενοφάνης	δὲ	πρῶτος τούτων ἑνίσας (ὁ γὰρ
[1, 4]	τὴν ὅθεν ἡ κίνησις· οἱ	δὲ	Πυθαγόρειοι δύο μὲν τὰς ἀρχὰς
[1, 4]	περὶ τῶν λοιπῶν, (β) οἱ	δὲ	Πυθαγόρειοι καὶ πόσαι καὶ τίνες
[1, 6]	δ' Ιταλικοὶ τὸ ἄπειρον, Εμπεδοκλῆς	δὲ	πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ
[1, 7]	ἀλλήλων γένεσιν πῶς ποιοῦνται, λέγω	δὲ	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν
[1, 3]	τιθέασι τῶν ἁπλῶν σωμάτων, Ιππασος	δὲ	πῦρ ὁ Μεταποντῖνος καὶ Ηράκλειτος
[1, 7]	αἰσθητῶν οἶμαι λέγοντες ἴδιον. Ἔτι	δὲ	πῶς δεῖ λαβεῖν αἴτια μὲν
[1, 8]	μὲν ὁ> ἀριθμὸς ἄνθρωπος ὁδὶ	δὲ	Σωκράτης ὁδὶ δὲ Καλλίας; Τί
[1, 3]	καὶ Ηράκλειτος ὁ Εφέσιος, Εμπεδοκλῆς	δὲ	τὰ τέτταρα, πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[1, 3]	ἑτέρας τε καὶ ἐναντίας, ἔτι	δὲ	τὰ ὡς ἐν ὕλης εἴδει
[1, 5]	ἄλλων τοσαῦτα ἔστι λαβεῖν. ~Μετὰ	δὲ	τὰς εἰρημένας φιλοσοφίας ἡ Πλάτωνος
[1, 8]	αὐτῶν ἅψασθαι τοσοῦτον) (β) οἱ	δὲ	τὰς ἰδέας αἰτίας τιθέμενοι πρῶτον
[1, 8]	ἕν· ἄλλως γὰρ ἀδύνατον. Βουλόμενοι	δὲ	τὰς οὐσίας ἀνάγειν εἰς τὰς
[1, 2]	αἰτίας ἐστὶν ἐπιστήμη, δῆλον. ~Ἐπεὶ	δὲ	ταύτην τὴν ἐπιστήμην ζητοῦμεν, τοῦτ'
[1, 1]	ἔχοντα γίγνεται τὰ ζῷα, ἐκ	δὲ	ταύτης τοῖς μὲν αὐτῶν οὐκ
[1, 1]	ἡ δ' ἀπειρία τύχην. Γίγνεται	δὲ	τέχνη ὅταν ἐκ πολλῶν τῆς
[1, 1]	καθ' ἕκαστόν ἐστι γνῶσις ἡ	δὲ	τέχνη τῶν καθόλου, αἱ δὲ
[1, 1]	αἴσθησιν εἶναι δοκεῖ σοφώτερος, ὁ	δὲ	τεχνίτης τῶν ἐμπείρων, χειροτέχνου δὲ
[1, 3]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως, τετάρτην	δὲ	τὴν ἀντικειμένην αἰτίαν ταύτῃ, τὸ
[1, 2]	πᾶσαν ἐπιστήμην· καὶ τῶν ἐπιστημῶν	δὲ	τὴν αὑτῆς ἕνεκεν καὶ τοῦ
[1, 5]	μέγα καὶ τὸ μικρόν, ἔτι	δὲ	τὴν τοῦ εὖ καὶ τοῦ
[1, 6]	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα, Αναξαγόρας	δὲ	τὴν τῶν ὁμοιομερῶν ἀπειρίαν· οὗτοί
[1, 3]	τὸ διὰ τί πρῶτον) ἑτέραν	δὲ	τὴν ὕλην καὶ τὸ ὑποκείμενον,
[1, 8]	αὐτὰ δεῖν πραγματεύεσθαι. (β) Ἔτι	δὲ	τὴν ὑποκειμένην οὐσίαν ὡς ὕλην
[1, 5]	μὲν τὰ ἠθικὰ πραγματευομένου περὶ	δὲ	τῆς ὅλης φύσεως οὐθέν, ἐν
[1, 6]	ἢ ἔρωτα ποιοῦσιν ἀρχήν) τὸ	δὲ	τί ἦν εἶναι καὶ τὴν
[1, 8]	δὲ μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ· κατὰ	δὲ	τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὰς δόξας
[1, 2]	δ' ἐστὶ τἀγαθὸν ἑκάστου, ὅλως	δὲ	τὸ ἄριστον ἐν τῇ φύσει
[1, 1]	διότι δ' οὐκ ἴσασιν· οἱ	δὲ	τὸ διότι καὶ τὴν αἰτίαν
[1, 5]	μιᾶς ὕλης μία τράπεζα, ὁ	δὲ	τὸ εἶδος ἐπιφέρων εἷς ὢν
[1, 2]	σοφίας καὶ τῶν σοφῶν· τούτων	δὲ	τὸ μὲν πάντα ἐπίστασθαι τῷ
[1, 4]	ἄρτιον καὶ τὸ περιττόν, τούτων	δὲ	τὸ μὲν πεπερασμένον τὸ δὲ
[1, 3]	τὸ δὲ μὴ ὄν, τούτων	δὲ	τὸ μὲν πλῆρες καὶ στερεὸν
[1, 7]	γίγνονται συγκρίσει πρώτου, (α) τοιοῦτον	δὲ	τὸ μικρομερέστατον καὶ λεπτότατον ἂν
[1, 8]	πολλῶν καὶ τῶν ἀποφάσεων, κατὰ	δὲ	τὸ νοεῖν τι φθαρέντος τῶν
[1, 3]	μὲν γὰρ τὸ πρεσβύτατον, ὅρκος	δὲ	τὸ τιμιώτατόν ἐστιν. (α) εἰ
[1, 4]	τῶν ἀριθμῶν πάθος δικαιοσύνη τὸ	δὲ	τοιονδὶ ψυχή τε καὶ νοῦς
[1, 3]	ἐστί, τότε παρέλκει αὐτόν, ἐν	δὲ	τοῖς ἄλλοις πάντα μᾶλλον αἰτιᾶται
[1, 8]	εἶναι καθ' αὑτὸ γένος, οἱ	δὲ	τὸν τρίτον ἄνθρωπον λέγουσιν. Ὅλως
[1, 6]	ἀρχῶν καὶ τῆς ἀληθείας· ὅμως	δὲ	τοσοῦτόν γ' ἔχομεν ἐξ αὐτῶν,
[1, 4]	τὸν λόγον ἑνὸς ἅπτεσθαι, Μέλισσος	δὲ	τοῦ κατὰ τὴν ὕλην (διὸ
[1, 3]	τι τῆς μεταβολῆς αἴτιον. Τὸ	δὲ	τοῦτο ζητεῖν ἐστὶ τὸ τὴν
[1, 4]	οἱ ἀριθμοὶ φύσει πρῶτοι, ἐν	δὲ	τούτοις ἐδόκουν θεωρεῖν ὁμοιώματα πολλὰ
[1, 4]	ἐζητῆσθαι παρὰ τῶν πρότερον. ~Ἐν	δὲ	τούτοις καὶ πρὸ τούτων οἱ
[1, 6]	δυνάμενοι θιγεῖν ἄλλης αἰτίας, πρὸς	δὲ	τούτοις ὅτι ζητητέαι αἱ ἀρχαὶ
[1, 7]	τυχόντι μίγνυσθαι τὸ τυχόν, πρὸς	δὲ	τούτοις ὅτι τὰ πάθη καὶ
[1, 3]	καὶ τοῖς τοιούτοις τοὐναντίον. Μετὰ	δὲ	τούτους καὶ τὰς τοιαύτας ἀρχάς,
[1, 6]	τινὰ τρόπον τοιοῦτον, δῆλον· πῶς	δὲ	τούτων ἕκαστος εἴρηκε καὶ πῶς
[1, 4]	ἀρχὰς ᾠήθησαν εἶναι πάντων. Ἐπεὶ	δὲ	τούτων οἱ ἀριθμοὶ φύσει πρῶτοι,
[1, 7]	δηλονότι διὰ τὴν μεγαλομέρειαν, τῶν	δὲ	τριῶν ἕκαστον στοιχείων εἴληφέ τινα
[1, 3]	ἡ δὲ διαθιγὴ τάξις ἡ	δὲ	τροπὴ θέσις· διαφέρει γὰρ τὸ
[1, 7]	τῆς κινήσεως αἴτιον ἀναιροῦσιν. Ἔτι	δὲ	τῷ τὴν οὐσίαν μηθενὸς αἰτίαν
[1, 8]	πραγμάτων οὖσαι χωρὶς εἶεν; Ἐν	δὲ	τῷ Φαίδωνι οὕτω λέγεται, ὡς
[1, 1]	δὲ οὐ δύνανται διδάσκειν. Ἔτι	δὲ	τῶν αἰσθήσεων οὐδεμίαν ἡγούμεθα εἶναι
[1, 1]	ἐμπειρίας δὲ μετέχει μικρόν· τὸ	δὲ	τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ τέχνῃ
[1, 4]	ὡς εἰπεῖν ἕκαστον ὁμοίως, ἔτι	δὲ	τῶν ἁρμονιῶν ἐν ἀριθμοῖς ὁρῶντες
[1, 4]	εἴρηται, τὸν ὅλον οὐρανόν. ἕτεροι	δὲ	τῶν αὐτῶν τούτων τὰς ἀρχὰς
[1, 2]	γὰρ τῶν αἰσθήσεών ἐστιν) ἀκριβέσταται	δὲ	τῶν ἐπιστημῶν αἳ μάλιστα τῶν
[1, 2]	ταῦτα διὰ τῶν ὑποκειμένων) ἀρχικωτάτη	δὲ	τῶν ἐπιστημῶν, καὶ μᾶλλον ἀρχικὴ
[1, 3]	τοῦ κενοῦ τὸ σῶμἀ, αἴτια	δὲ	τῶν ὄντων ταῦτα ὡς ὕλην.
[1, 7]	ὕδωρ μὲν ἀέρος πρότερον γῆ	δὲ	ὕδατος. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[1, 3]	καὶ τὴν ὅλην μέθοδον. ~Ἐπεὶ	δὲ	φανερὸν ὅτι τῶν ἐξ ἀρχῆς
[1, 3]	τὸ μὲν ξύλον κλίνην ὁ	δὲ	χαλκὸς ἀνδριάντα, ἀλλ' ἕτερόν τι
[1, 1]	τινὶ ποιεῖν τούτων ἕκαστον τοὺς	δὲ	χειροτέχνας δι' ἔθος) ὡς οὐ
[1, 8]	καὶ οὐθένα τῶν γνωρίμων. Ἔτι	δὲ	ὧν ἐστὶν αἴσθησις, ταῦτα πῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007