Livre, Chap. |
[1, 3] |
τῆς
φύσεως
ἡ
δόξα,
τάχ'
|
ἂν |
ἄδηλον
εἴη,
Θαλῆς
μέντοι
λέγεται |
[1, 8] |
καὶ
εἰκών.
(β)
Ἔτι
δόξειεν
|
ἂν |
ἀδύνατον
εἶναι
χωρὶς
τὴν
οὐσίαν |
[1, 8] |
οὗ
ἡ
οὐσία·
ὥστε
πῶς
|
ἂν |
αἱ
ἰδέαι
οὐσίαι
τῶν
πραγμάτων |
[1, 7] |
μεμιγμένων
γε
πάντων·
ἤδη
γὰρ
|
ἂν |
ἀπεκέκριτο,
φησὶ
δ'
εἶναι
μεμιγμένα |
[1, 7] |
μέρει
τι
λεγομένων
εἰδῶν
ὑπῆρχεν
|
ἂν |
αὐτῷ,
τοῦτο
δὲ
ἀδύνατον
μεμιγμένων |
[1, 8] |
ἓν
ἀλλ'
αὐτό
τι
ἕν,
|
ἂν |
διδῷ
τις
πάντα·
καὶ
οὐδὲ |
[1, 7] |
διαφέρει
πλεῖστον.
Τῇ
μὲν
γὰρ
|
ἂν |
δόξειε
στοιχειωδέστατον
εἶναι
πάντων
ἐξ |
[1, 8] |
ἂν
εἴη,
καὶ
ὅμοιον
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
καλοῖ
ἄνθρωπον
τόν |
[1, 8] |
μὴ
τὸ
αὐτὸ
εἶδος,
ὁμώνυμα
|
ἂν |
εἴη,
καὶ
ὅμοιον
ὥσπερ
ἂν |
[1, 2] |
καὶ
τιμιωτάτη·
τοιαύτη
δὲ
διχῶς
|
ἂν |
εἴη
μόνη·
ἥν
τε
γὰρ |
[1, 2] |
ταύτην
τὴν
ἐπιστήμην
ζητοῦμεν,
τοῦτ'
|
ἂν |
εἴη
σκεπτέον,
ἡ
περὶ
ποίας |
[1, 7] |
συγκεκριμένον
ὕστερον
τῇ
γενέσει,
τοὐναντίον
|
ἂν |
εἴη
τούτων,
ὕδωρ
μὲν
ἀέρος |
[1, 5] |
μέθεξιν
ἢ
τὴν
μίμησιν
ἥτις
|
ἂν |
εἴη
τῶν
εἰδῶν
ἀφεῖσαν
ἐν |
[1, 7] |
δὲ
τὸ
μικρομερέστατον
καὶ
λεπτότατον
|
ἂν |
εἴη
τῶν
σωμάτων
(διόπερ
ὅσοι |
[1, 9] |
καὶ
τούτων
ἐκτὸς
οὐδεμίαν
ἔχοιμεν
|
ἂν |
εἰπεῖν,
δῆλον
καὶ
ἐκ
τῶν |
[1, 2] |
ἔχομεν
περὶ
τοῦ
σοφοῦ,
τάχ'
|
ἂν |
ἐκ
τούτου
φανερὸν
γένοιτο
μᾶλλον. |
[1, 9] |
ταῦτα
ἄλλου
μὲν
λέγοντος
συνέφησεν
|
ἂν |
ἐξ
ἀνάγκης,
σαφῶς
δὲ
οὐκ |
[1, 7] |
μὲν
οὐ
διήρθρωσεν,
ἠκολούθησε
μέντ'
|
ἂν |
ἐξ
ἀνάγκης
τοῖς
ἐπάγουσιν
αὐτόν. |
[1, 9] |
τις,
ἐπανέλθωμεν
πάλιν·
τάχα
γὰρ
|
ἂν |
ἐξ
αὐτῶν
εὐπορήσαιμέν
τι
πρὸς |
[1, 8] |
πλατὺ
τοῦ
βαθέος·
ἦν
γὰρ
|
ἂν |
ἐπίπεδόν
τι
τὸ
σῶμα.
Ἔτι |
[1, 2] |
τοιαύτην
ἢ
μόνος
ἢ
μάλιστ'
|
ἂν |
ἔχοι
ὁ
θεός.
Ἀναγκαιότεραι
μὲν |
[1, 3] |
τὴν
ἑτέραν
ἀρχὴν
ζητεῖν,
ὡς
|
ἂν |
ἡμεῖς
φαίημεν,
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ |
[1, 8] |
ἐκεῖνα
τούτων·
ἐν
τούτοις
γὰρ
|
ἂν |
ἦν)
οὔτε
εἰς
τὸ
εἶναι, |
[1, 8] |
τοῖς
μετέχουσιν·
οὕτω
μὲν
γὰρ
|
ἂν |
ἴσως
αἴτια
δόξειεν
εἶναι
ὡς |
[1, 7] |
ὕδατος
δὲ
λεπτότερον,
οὐκ
ὀρθῶς
|
ἂν |
λέγοι·
εἰ
δ'
ἔστι
τὸ |
[1, 3] |
τὸ
ἀγαθὸν
ἀρχὰς
Εμπεδοκλέα,
τάχ'
|
ἂν |
λέγοι
καλῶς,
εἴπερ
τὸ
τῶν |
[1, 8] |
ὅμως
οὐ
γίγνεται
τὰ
μετέχοντα
|
ἂν |
μὴ
ᾖ
τὸ
κινῆσον,
καὶ |
[1, 7] |
πάσχοι
τἀναντία,
καὶ
τὶς
εἴη
|
ἂν |
μία
φύσις
ἡ
γιγνομένη
πῦρ |
[1, 2] |
ἐστίν,
ὥστε
κατὰ
Σιμωνίδην
θεὸς
|
ἂν |
μόνος
τοῦτ'
ἔχοι
γέρας
ἄνδρα |
[1, 2] |
μόνη·
ἥν
τε
γὰρ
μάλιστ'
|
ἂν |
ὁ
θεὸς
ἔχοι,
θεία
τῶν |
[1, 8] |
Σωκράτους
καὶ
μὴ
ὄντος
γένοιτ'
|
ἂν |
οἷος
Σωκράτης·
ὁμοίως
δὲ
δῆλον |
[1, 2] |
ἕνεκέν
ἐστιν.
Διὸ
καὶ
δικαίως
|
ἂν |
οὐκ
ἀνθρωπίνη
νομίζοιτο
αὐτῆς
ἡ |
[1, 2] |
τούτοις
ὅταν
μάθωσιν·
οὐθὲν
γὰρ
|
ἂν |
οὕτως
θαυμάσειεν
ἀνὴρ
γεωμετρικὸς
ὡς |
[1, 7] |
θερμὸν
ἔσται.
Τὶ
γὰρ
αὐτὰ
|
ἂν |
πάσχοι
τἀναντία,
καὶ
τὶς
εἴη |
[1, 8] |
οἵαν
δή
τινές
φασιν,
οὐθὲν
|
ἂν |
προϋπάρχοι
γνωρίζων
οὗτος.
Καίτοι
πᾶσα |
[1, 3] |
τούτων
μόνην
τις
αἰτίαν
νομίσειεν
|
ἂν |
τὴν
ἐν
ὕλης
εἴδει
λεγομένην· |
[1, 7] |
πῦρ
ἀρχὴν
τιθέασι,
μάλιστα
ὁμολογουμένως
|
ἂν |
τῷ
λόγῳ
τούτῳ
λέγοιεν·
τοιοῦτον |
[1, 7] |
πάθη
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
χωρίζοιτ'
|
ἂν |
τῶν
οὐσιῶν
(τῶν
γὰρ
αὐτῶν |
[1, 7] |
ὑπολάβοι
δύο
λέγειν
στοιχεῖα,
μάλιστ'
|
ἂν |
ὑπολάβοι
κατὰ
λόγον,
ὃν
ἐκεῖνος |
[1, 7] |
συνδιαρθρῶν
ἃ
βούλεται
λέγειν,
ἴσως
|
ἂν |
φανείη
καινοπρεπεστέρως
λέγων.
Ὅτε
γὰρ |