Livre, Chap.
[1, 2]	οὔτε τὸ θεῖον φθονερὸν ἐνδέχεται	εἶναι,	ἀλλὰ κατὰ τὴν παροιμίαν πολλὰ
[1, 3]	οὐσίαν καὶ τὸ τί ἦν	εἶναι	(ἀνάγεται γὰρ τὸ διὰ τί
[1, 5]	τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν	εἶναι	ἀρχάς, ὡς δ' οὐσίαν τὸ
[1, 4]	πεπερασμένον ὁ δ' ἄπειρόν φησιν	εἶναι	αὐτό) Ξενοφάνης δὲ πρῶτος τούτων
[1, 8]	τῶν εἰδῶν λόγοι ἃ μᾶλλον	εἶναι	βουλόμεθα (οἱ λέγοντες εἴδη) τοῦ
[1, 8]	ὧν ὁ ὁρισμὸς προειδέναι καὶ	εἶναι	γνώριμἀ· ὁμοίως δὲ καὶ ἡ
[1, 8]	πυκνόν, πρώτας τοῦ ὑποκειμένου φάσκοντες	εἶναι	διαφορὰς ταύτας· ταῦτα γάρ ἐστιν
[1, 3]	τοιαύτης ἀρχηγὸς φιλοσοφίας ὕδωρ φησὶν	εἶναι	(διὸ καὶ τὴν γῆν ἐφ'
[1, 4]	ὥσπερ εἴ τις οἴοιτο ταὐτὸν	εἶναι	διπλάσιον καὶ τὴν δυάδα διότι
[1, 4]	οὐ ταὐτὸν ἴσως ἐστὶ τὸ	εἶναι	διπλασίῳ καὶ δυάδι· εἰ δὲ
[1, 4]	οἷον, ἐπειδὴ τέλειον ἡ δεκὰς	εἶναι	δοκεῖ καὶ πᾶσαν περιειληφέναι τὴν
[1, 2]	τῆς διαμέτρου ἀσυμμετρίαν (θαυμαστὸν γὰρ	εἶναι	δοκεῖ πᾶσι εἴ τι τῷ
[1, 1]	ἔμπειρος τῶν ὁποιανοῦν ἐχόντων αἴσθησιν	εἶναι	δοκεῖ σοφώτερος, ὁ δὲ τεχνίτης
[1, 1]	τῆς ἐμπειρίας ἡγούμεθα μᾶλλον ἐπιστήμην	εἶναι·	δύνανται γάρ, οἱ δὲ οὐ
[1, 4]	(δὲ) παραπλησίως τούτοις· φησὶ γὰρ	εἶναι	δύο τὰ πολλὰ τῶν ἀνθρωπίνων,
[1, 4]	δὲ κατὰ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνων	εἶναι,	δύο τὰς αἰτίας καὶ δύο
[1, 1]	οὕτω λεγομένων ᾧ συμβέβηκεν ἀνθρώπῳ	εἶναι·	ἐὰν οὖν ἄνευ τῆς ἐμπειρίας
[1, 6]	φασιν ἀλλὰ τὸ τί ἦν	εἶναι	ἑκάστῳ τῶν ἄλλων τὰ εἴδη
[1, 4]	τὸ μὴ ὂν οὐθὲν ἀξιῶν	εἶναι,	ἐξ ἀνάγκης ἓν οἴεται εἶναι,
[1, 6]	μὴν τούτου γε ἕνεκα ἢ	εἶναι	ἢ γίγνεσθαι, ὥστε λέγειν τε
[1, 2]	τῶν πρώτων ἀρχῶν καὶ αἰτιῶν	εἶναι	θεωρητικήν· καὶ γὰρ τἀγαθὸν καὶ
[1, 8]	ποιοῦσιν ἰδέας, ὧν οὔ φαμεν	εἶναι	καθ' αὑτὸ γένος, οἱ δὲ
[1, 4]	καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν	εἶναι	καὶ ἀριθμόν· καὶ ὅσα εἶχον
[1, 2]	θεὸς δοκεῖ τῶν αἰτίων πᾶσιν	εἶναι	καὶ ἀρχή τις, καὶ τὴν
[1, 8]	ὅτι ἐνδέχεται καὶ τἆλλα καὶ	εἶναι	καὶ γίγνεσθαι διὰ τοιαύτας αἰτίας
[1, 8]	ἰδέας ἀποβλέπον; Ἐνδέχεταί τε καὶ	εἶναι	καὶ γίγνεσθαι ὅμοιον ὁτιοῦν καὶ
[1, 1]	σχεδὸν ἐπιστήμῃ καὶ τέχνῃ ὅμοιον	εἶναι	καὶ ἐμπειρία, ἀποβαίνει δ' ἐπιστήμη
[1, 9]	δ' ἐστὶ τὸ τί ἦν	εἶναι	καὶ ἡ οὐσία τοῦ πράγματες.
[1, 8]	Τὸ δὲ λέγειν παραδείγματα αὐτὰ	εἶναι	καὶ μετέχειν αὐτῶν τἆλλα κενολογεῖν
[1, 5]	Τὸ μέντοι γε ἓν οὐσίαν	εἶναι,	καὶ μὴ ἕτερόν γέ τι
[1, 8]	δέ τινες ἕτερον φθόγγον φασὶν	εἶναι	καὶ οὐθένα τῶν γνωρίμων. Ἔτι
[1, 4]	εἶναι τούτων (καὶ γὰρ ἄρτιον	εἶναι	καὶ περιττόν) τὸν δ' ἀριθμὸν
[1, 7]	κἀκεῖνος ἀριθμοὺς οἴεται καὶ ταῦτα	εἶναι	καὶ τὰς τούτων αἰτίας, ἀλλὰ
[1, 6]	ἀρχήν) τὸ δὲ τί ἦν	εἶναι	καὶ τὴν οὐσίαν σαφῶς μὲν
[1, 3]	ζητήσεως, τὸ ἓν ἀκίνητόν φασιν	εἶναι	καὶ τὴν φύσιν ὅλην οὐ
[1, 4]	τῶν ὄντων στοιχεῖα πάντων ὑπέλαβον	εἶναι,	καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν ἁρμονίαν
[1, 8]	οὕτω λέγεται, ὡς καὶ τοῦ	εἶναι	καὶ τοῦ γίγνεσθαι αἴτια τὰ
[1, 7]	τοῦτο δὲ πρὸς τὸ πρότερον	εἶναι	καὶ ὕστερον διαφέρει πλεῖστον. Τῇ
[1, 7]	ἄνευ κινήσεως καὶ μεταβολῆς γένεσιν	εἶναι	καὶ φθορὰν ἢ τὰ τῶν
[1, 4]	οὗτοι τὸν ἀριθμὸν νομίζοντες ἀρχὴν	εἶναι	καὶ ὡς ὕλην τοῖς οὖσι
[1, 3]	εἶναί φασιν. Ταύτας μέντοι τρεῖς	εἶναι	λέγουσι, σχῆμά τε καὶ τάξιν
[1, 7]	δοίη τις αὐτοῖς ἐκ τούτων	εἶναι	μέγεθος εἴτε δειχθείη τοῦτο, ὅμως
[1, 7]	γὰρ ἂν ἀπεκέκριτο, φησὶ δ'	εἶναι	μεμιγμένα πάντα πλὴν τοῦ νοῦ,
[1, 8]	ἂν ἦν) οὔτε εἰς τὸ	εἶναι,	μὴ ἐνυπάρχοντά γε τοῖς μετέχουσιν·
[1, 8]	ταύτης τῆς αἰτίας, ἥν φαμεν	εἶναι	μίαν τῶν ἀρχῶν, οὐθὲν ἅπτεται
[1, 8]	εἴδη, τῶν οὐσιῶν ἀναγκαῖον ἰδέας	εἶναι	μόνον. Οὐ γὰρ κατὰ συμβεβηκὸς
[1, 8]	καὶ δ καὶ α φασὶν	εἶναι,	οἱ δέ τινες ἕτερον φθόγγον
[1, 8]	γὰρ οὔτε εἴδη οἷόν τε	εἶναι	(οὐ γάρ εἰσιν ἀριθμοί) οὔτε
[1, 6]	τῆς μὲν οὐσίας αἴτιόν φασιν	εἶναι,	οὐ μὴν τούτου γε ἕνεκα
[1, 3]	τοιούτων οὐθὲν οὔτ' εἰκὸς αἴτιον	εἶναι	οὔτ' ἐκείνους οἰηθῆναι· οὐδ' αὖ
[1, 7]	ποιόν τι οἷόν τε αὐτὸ	εἶναι	οὔτε ποσὸν οὔτε τί. Τῶν
[1, 2]	συμβῆναι μάλιστα εἰκὸς καὶ δυστυχεῖς	εἶναι	πάντας τοὺς περιττούς. Ἀλλ' οὔτε
[1, 3]	ὕλης εἴδει μόνας ᾠήθησαν ἀρχὰς	εἶναι	πάντων· ἐξ οὗ γὰρ ἔστιν
[1, 7]	μὲν γὰρ ἂν δόξειε στοιχειωδέστατον	εἶναι	πάντων ἐξ οὗ γίγνονται συγκρίσει
[1, 4]	ἀρχὰς τῶν ὄντων ἀρχὰς ᾠήθησαν	εἶναι	πάντων. Ἐπεὶ δὲ τούτων οἱ
[1, 7]	νῦν, ἀριθμὸν δ' ἄλλον μηθένα	εἶναι	παρὰ τὸν ἀριθμὸν τοῦτον ἐξ
[1, 2]	τὸν διδασκαλικώτερον τῶν αἰτιῶν σοφώτερον	εἶναι	περὶ πᾶσαν ἐπιστήμην· καὶ τῶν
[1, 2]	εἰδέναι χάριν αἱρετὴν οὖσαν μᾶλλον	εἶναι	σοφίαν ἢ τὴν τῶν ἀποβαινόντων
[1, 1]	δὲ τῶν αἰσθήσεων οὐδεμίαν ἡγούμεθα	εἶναι	σοφίαν· καίτοι κυριώταταί γ' εἰσὶν
[1, 1]	ὡς οὐ κατὰ τὸ πρακτικοὺς	εἶναι	σοφωτέρους ὄντας ἀλλὰ κατὰ τὸ
[1, 5]	στοιχεῖα πάντων ᾠήθη τῶν ὄντων	εἶναι	στοιχεῖα. Ὡς μὲν οὖν ὕλην
[1, 7]	ἠξίωσε τῶν ἓν λεγόντων γῆν	εἶναι	στοιχεῖον, δηλονότι διὰ τὴν μεγαλομέρειαν,
[1, 8]	λέγοντες εἴδη) τοῦ τὰς ἰδέας	εἶναι·	συμβαίνει γὰρ μὴ εἶναι τὴν
[1, 7]	τίθησιν, οἷον Εμπεδοκλῆς τέτταρά φησιν	εἶναι	σώματα τὴν ὕλην. Καὶ γὰρ
[1, 5]	λέγεσθαι πάντα· κατὰ μέθεξιν γὰρ	εἶναι	τὰ πολλὰ ὁμώνυμα τοῖς εἴδεσιν.
[1, 7]	πῶς δεῖ λαβεῖν αἴτια μὲν	εἶναι	τὰ τοῦ ἀριθμοῦ πάθη καὶ
[1, 1]	διὰ τὸ μὴ πρὸς χρῆσιν	εἶναι	τὰς ἐπιστήμας αὐτῶν. Ὅθεν ἤδη
[1, 4]	τούτων τὰς ἀρχὰς δέκα λέγουσιν	εἶναι	τὰς κατὰ συστοιχίαν λεγομένας, πέρας
[1, 8]	ἰδέας εἶναι· συμβαίνει γὰρ μὴ	εἶναι	τὴν δυάδα πρώτην ἀλλὰ τὸν
[1, 3]	ὧν μίαν μὲν αἰτίαν φαμὲν	εἶναι	τὴν οὐσίαν καὶ τὸ τί
[1, 4]	ὧν κατηγοροῦνται, διὸ καὶ ἀριθμὸν	εἶναι	τὴν οὐσίαν πάντων. Περί τε
[1, 4]	ὑπάρξειεν ὁ λεχθεὶς ὅρος, τοῦτ'	εἶναι	τὴν οὐσίαν τοῦ πράγματος ἐνόμιζον,
[1, 4]	προσεγλίχοντο τοῦ συνειρομένην πᾶσαν αὐτοῖς	εἶναι	τὴν πραγματείαν· λέγω δ' οἷον,
[1, 6]	ἓν ἢ τὸ ὂν φάσκοντες	εἶναι	τὴν τοιαύτην φύσιν τῆς μὲν
[1, 7]	οὕτως ἀρχαίαν καὶ δημοτικὴν συμβέβηκεν	εἶναι	τὴν ὑπόληψιν) κατὰ μὲν οὖν
[1, 8]	καὶ μᾶλλον κατηγορεῖσθαι καὶ διαφορὰν	εἶναι	τῆς οὐσίας καὶ τῆς ὕλης
[1, 8]	(α) ἢ τί ἔσται τὸ	εἶναι	τι παρὰ ταῦτα, τὸ ἓν
[1, 4]	λάβωμεν καὶ παρὰ τούτων τίνας	εἶναι	τιθέασι τὰς ἀρχὰς καὶ πῶς
[1, 5]	τὰ μὲν πόλλ' ἄττα ὅμοια	εἶναι	τὸ δὲ εἶδος αὐτὸ ἓν
[1, 8]	σκέψις. Ὅ τε δοκεῖ ῥᾴδιον	εἶναι,	τὸ δεῖξαι ὅτι ἓν ἅπαντα,
[1, 4]	εἶναι, ἐξ ἀνάγκης ἓν οἴεται	εἶναι,	τὸ ὄν, καὶ ἄλλο οὐθέν
[1, 3]	Τῶν μὲν οὖν ἓν φασκόντων	εἶναι	τὸ πᾶν οὐθενὶ συνέβη τὴν
[1, 6]	καὶ γὰρ τοιοῦτόν τινες εἰρήκασιν	εἶναι	τὸ πρῶτον στοιχεῖον) οὗτοι μὲν
[1, 7]	ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ τὸ στοιχεῖον	εἶναι	τὸ τῶν σωμάτων· οὐθεὶς γοῦν
[1, 3]	τῆς τοιαύτης καὶ ἓν φάσκοντες	εἶναι	τὸ ὑποκείμενον οὐθὲν ἐδυσχέραναν ἑαυτοῖς,
[1, 5]	καὶ τὸ τοὺς ἀριθμοὺς αἰτίους	εἶναι	τοῖς ἄλλοις τῆς οὐσίας ὡσαύτως
[1, 3]	καὶ δύο πως τίθησιν αἰτίας	εἶναι·	τοῖς δὲ δὴ πλείω ποιοῦσι
[1, 3]	δ' ὕδωρ ἀρχὴν τῆς φύσεως	εἶναι	τοῖς ὑγροῖς. Εἰσὶ δέ τινες
[1, 5]	οὐ τῶν αἰσθητῶν· ἀδύνατον γὰρ	εἶναι	τὸν κοινὸν ὅρον τῶν αἰσθητῶν
[1, 9]	σάρκας καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον	εἶναι	τὸν λόγον, ἢ μηδὲ ἕν·
[1, 5]	μέθεξιν τοῦ ἑνὸς (τὰ εἴδη)	εἶναι	τοὺς ἀριθμούς. Τὸ μέντοι γε
[1, 8]	μὴ γένος δώσει τὸ καθόλου	εἶναι·	τοῦτο δ' ἐν ἐνίοις ἀδύνατον.
[1, 9]	Εμπεδοκλῆς ὀστοῦν τῷ λόγῳ φησὶν	εἶναι,	τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ τί
[1, 4]	τὸ δ' ἓν ἐξ ἀμφοτέρων	εἶναι	τούτων (καὶ γὰρ ἄρτιον εἶναι
[1, 4]	καὶ αὐτὸ τὸ ἓν οὐσίαν	εἶναι	τούτων ὧν κατηγοροῦνται, διὸ καὶ
[1, 5]	Πυθαγόρειοι μιμήσει τὰ ὄντα φασὶν	εἶναι	τῶν ἀριθμῶν, Πλάτων δὲ μεθέξει,
[1, 5]	αἰσθητῶν τῷ ἀΐδια καὶ ἀκίνητα	εἶναι,	τῶν δ' εἰδῶν τῷ τὰ
[1, 3]	τοῦ καλῶς τὴν αἰτίαν ἀρχὴν	εἶναι	τῶν ὄντων ἔθεσαν, καὶ τὴν
[1, 3]	στοιχεῖον καὶ ταύτην ἀρχήν φασιν	εἶναι	τῶν ὄντων, καὶ διὰ τοῦτο
[1, 7]	τὸν τόπον τοῦτον ἤδη πλῆθος	εἶναι	τῶν συνισταμένων μεγεθῶν διὰ τὸ
[1, 6]	μᾶλλον καὶ τοῦ ἐν ἠρεμίᾳ	εἶναι	φασιν ἀλλὰ τὸ τί ἦν
[1, 4]	ἓν) οὐχ ἑτέρας τινὰς ᾠήθησαν	εἶναι	φύσεις, οἷον πῦρ ἢ γῆν
[1, 8]	(β) Ἔτι δόξειεν ἂν ἀδύνατον	εἶναι	χωρὶς τὴν οὐσίαν καὶ οὗ
[1, 8]	γὰρ ἂν ἴσως αἴτια δόξειεν	εἶναι	ὡς τὸ λευκὸν μεμιγμένον τῷ
[1, 8]	δακτύλιος, ὧν οὔ φαμεν εἴδη	εἶναι·	ὥστε δῆλον ὅτι ἐνδέχεται καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007