Livre, Chap.
[1, 3]	ἀφεῖσαν. Περὶ μὲν οὖν τῶν	δύο	αἰτιῶν, ὥσπερ λέγομεν, ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 7]	κινουμένων αἰτίας, πότερον ἓν ἢ	δύο	θετέον, οὔτ' ὀρθῶς οὔτε εὐλόγως
[1, 4]	τὴν νῦν ζήτησιν, οἱ μὲν	δύο	καὶ πάμπαν ὡς ὄντες μικρὸν
[1, 7]	Αναξαγόραν δ' εἴ τις ὑπολάβοι	δύο	λέγειν στοιχεῖα, μάλιστ' ἂν ὑπολάβοι
[1, 8]	ὅσοι τὰ στοιχεῖα τέτταρα ἢ	δύο	λέγουσιν· καὶ γὰρ τούτων ἕκαστος
[1, 4]	ἡ κίνησις· οἱ δὲ Πυθαγόρειοι	δύο	μὲν τὰς ἀρχὰς κατὰ τὸν
[1, 4]	μὲν μίαν παρὰ τῶν δὲ	δύο.	Μέχρι μὲν οὖν τῶν Ιταλικῶν
[1, 4]	οἱ μὲν μίαν οἱ δὲ	δύο	ποιοῦσι, τὴν ὅθεν ἡ κίνησις·
[1, 3]	οὐ μόνον ἓν ἀλλὰ καὶ	δύο	πως τίθησιν αἰτίας εἶναι· τοῖς
[1, 4]	παραπλησίως τούτοις· φησὶ γὰρ εἶναι	δύο	τὰ πολλὰ τῶν ἀνθρωπίνων, λέγων
[1, 4]	κατὰ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνων εἶναι,	δύο	τὰς αἰτίας καὶ δύο τὰς
[1, 4]	εἶναι, δύο τὰς αἰτίας καὶ	δύο	τὰς ἀρχὰς πάλιν τίθησι, θερμὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007