Livre, Chap.
[1, 3]	ἀπόλλυσθαί φησι, συγκρίσει καὶ διακρίσει	μόνον,	ἄλλως δ' οὔτε γίγνεσθαι οὔτ'
[1, 1]	θαυμάζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων μὴ	μόνον	διὰ τὸ χρήσιμον εἶναί τι
[1, 3]	τούτῳ κατὰ τοσοῦτον ὅσον οὐ	μόνον	ἓν ἀλλὰ καὶ δύο πως
[1, 8]	λαβεῖν, ἀλλ' εἴπερ, τῶν οὐσιῶν	μόνον	ἐνδέχεται· ὥστε τὸ τῶν ὄντων
[1, 5]	δὲ εἶδος αὐτὸ ἓν ἕκαστον	μόνον.	Ἐπεὶ δ' αἴτια τὰ εἴδη
[1, 6]	οὖν ταύτης τῆς αἰτίας ἥψαντο	μόνον,	ἕτεροι δέ τινες ὅθεν ἡ
[1, 1]	διὰ τῶν ὀμμάτων. Οὐ γὰρ	μόνον	ἵνα πράττωμεν ἀλλὰ καὶ μηθὲν
[1, 7]	τοῦ νοῦ, τοῦτον δὲ ἀμιγῆ	μόνον	καὶ καθαρόν. Ἐκ δὴ τούτων
[1, 3]	καὶ τὴν φύσιν ὅλην οὐ	μόνον	κατὰ γένεσιν καὶ φθοράν (τοῦτο
[1, 5]	τῶν εἰρημένων ὅτι δυοῖν αἰτίαιν	μόνον	κέχρηται, τῇ τε τοῦ τί
[1, 5]	εἴδεσιν. Τὴν δὲ μέθεξιν τοὔνομα	μόνον	μετέβαλεν· οἱ μὲν γὰρ Πυθαγόρειοι
[1, 1]	τί θερμὸν τὸ πῦρ, ἀλλὰ	μόνον	ὅτι θερμόν. Τὸ μὲν οὖν
[1, 8]	τῶν οὐσιῶν ἀναγκαῖον ἰδέας εἶναι	μόνον.	Οὐ γὰρ κατὰ συμβεβηκὸς μετέχονται
[1, 8]	γὰρ τὸ νόημα ἓν οὐ	μόνον	περὶ τὰς οὐσίας ἀλλὰ καὶ
[1, 7]	φθορὰν καὶ κίνησιν οἰκεῖοι τυγχάνουσι	μόνον	(σχεδὸν γὰρ περὶ τῆς τοιαύτης
[1, 3]	ἐν τῇ φύσει, καὶ οὐ	μόνον	τάξις καὶ τὸ καλὸν ἀλλὰ
[1, 8]	ἄλλων ἐστί, καὶ ἐπιστῆμαι οὐ	μόνον	τῆς οὐσίας εἰσὶν ἀλλὰ καὶ
[1, 3]	ῥυσμῷ καὶ διαθιγῇ καὶ τροπῇ	μόνον·	τούτων δὲ ὁ μὲν ῥυσμὸς
[1, 8]	καὶ τὸ αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ	μόνον	τῶν αἰσθητῶν παραδείγματα τὰ εἴδη
[1, 7]	γὰρ σωμάτων τὰ στοιχεῖα τιθέασι	μόνον,	τῶν δ' ἀσωμάτων οὔ, ὄντων
[1, 8]	εἶναί φαμεν τὰς ἰδέας οὐ	μόνον	τῶν οὐσιῶν ἔσται εἴδη ἀλλὰ
[1, 4]	εἶναί φασιν, ὄντων δὲ ἐννέα	μόνον	τῶν φανερῶν διὰ τοῦτο δεκάτην
[1, 5]	τὸ δ' εἶδος ἅπαξ γεννᾷ	μόνον,	φαίνεται δ' ἐκ μιᾶς ὕλης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007